Επιστήμονας λέει, ότι το πνεύμα συνεχίζει
όταν το μυαλό πεθάνει

 

By Sarah Tippit
Ρόυτερς

Λος Άντζελες -- Ένας Βρετανός επιστήμονας που εξετάζει ασθενείς που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή βρίσκει στοιχεία που δείχνουν ότι η συνείδηση μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αφού το μυαλό έχει σταματήσει να λειτουργεί και ο ασθενής είναι κλινικά νεκρός.

Η έρευνα, που παρουσιάστηκε στους επιστήμονες την προηγούμενη εβδομάδα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, επαναφέρει τη διαμάχη για το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και αν υπάρχει κάτι που το λέμε ανθρώπινη ψυχή.

"Οι μελέτες πάνω σ' αυτό είναι πολύ σημαντικές, έχουμε μια ομάδα ανθρώπων χωρίς εγκεφαλικές λειτουργίες... οι οποίοι έχουν δομηθεί καλά, έχουν καθαρή διαδικασία σκέψης με αιτιολογία και σχηματισμένη μνήμη, σε στιγμές που το μυαλό τους φαίνεται ότι δεν λειτουργεί"
, Ο Sam Parnia, ο ένας από τους δύο γιατρούς από το Γενικό Νοσοκομείο του Southampton της Αγγλίας ο οποίος μελετούσε τις λεγόμενες κοντά σε θάνατο εμπειρίες (Near Death Experiences), είπε σε μια συνέντευξη στο Ρόυτερς.

"Πρέπει να κάνουμε μελέτες αρκετά μεγαλύτερης κλίμακας, αλλά η πιθανότητα είναι βέβαια εκεί να προτείνουμε το ότι η συνείδηση, ή η ψυχή, εξακολουθεί να σκέπτεται και να αιτιολογεί ακόμη κι όταν η καρδιά ενός ανθρώπου σταματήσει, δεν αναπνέει και έχει μηδενική εγκεφαλική λειτουργία", λέει ο Parnia.

Είπε πως αυτός και οι συνάδελφοι του διεξήγαγαν μια αρχική μελέτη διάρκειας ενός έτους, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάστηκαν στο τεύχος του Φεβρουαρίου του περιοδικού Resuscitation. Η μελέτη ήταν τόσο ελπιδοφόρα που οι γιατροί δημιούργησαν ένα ίδρυμα για τη χρηματοδότηση για την περαιτέρω συνέχιση των ερευνών και την συγκέντρωση στοιχείων.
Κατά τη διάρκεια της αρχικής μελέτης, ο Parnia είπε, ότι πήραν συνέντευξη μέσα σε μια εβδομάδα από 63 ασθενείς με καρδιακή προσβολή, που είχαν κριθεί σαν κλινικά νεκροί αλλά συνήλθαν
Από αυτούς, οι 56 είπαν πως δεν είχαν αίσθηση του χρόνου για τον οποίο ήταν αναίσθητοι και επτά ανέφεραν ότι είχαν αναμνήσεις. Από αυτούς, οι τέσσερις χαρακτηρίστηκαν σαν κοντά σε θάνατο εμπειρίες, αφού είχαν όπως ανέφεραν καθαρές αναμνήσεις σκέψης, αιτιολογίας, κίνησης και επικοινωνίας με άλλους ενώ οι γιατροί είχαν αποφανθεί ότι το μυαλό δεν λειτουργούσε.

Αισθήματα γαλήνης

Μεταξύ άλλων πραγμάτων, οι ασθενείς ανέφεραν να θυμούνται αισθήματα γαλήνης, ευχαρίστησης και αρμονίας. Για κάποιους, ο χρόνος επιταχύνθηκε, τα αισθήματα ανυψώθηκαν και έχασαν την αίσθηση των σωμάτων τους.

Οι ασθενείς ανέφεραν επίσης ότι είδαν ένα λαμπερό φως, ενώ έμπαιναν σε μια άλλη σφαίρα και επικοινωνούσαν με νεκρούς τους συγγενείς. Κάποιος, που αποκαλούσε τον εαυτό του παρηκμασμένο Καθολικό και Παγανιστή, είπε ότι είχε μια συμπλοκή με ένα μυστηριώδες ον.

Εμπειρίες κοντά σε θάνατο έχουν αναφερθεί εδώ και αιώνες αλλά στη μελέτη του Parnia κανείς από τους ασθενείς δεν έφτασε σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, που πολλοί σκεπτικιστές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να συμβάλλει στο συγκεκριμένο φαινόμενο.

Ο Parnia είπε ότι, όταν το μυαλό στερείται από οξυγόνο οι άνθρωποι μπερδεύονται εντελώς, ταλαντεύονται και συνήθως δεν έχουν καθόλου μνήμες.
"Εδώ έχετε μια αυστηρή προσβολή του μυαλού αλλά τέλεια μνήμη."

Οι σκεπτικιστές επίσης πρότειναν ότι οι μνήμες των ασθενών δημιουργήθηκαν στα λεπτά που έφευγαν ή επέστρεφαν στη συναίσθηση. Αλλά ο Parnia είπε ότι όταν το μυαλό τραυματίζεται από κάποια ξαφνική προσβολή ή από αυτοκινητιστικό ατύχημα ο ασθενής γενικά δεν θυμάται τα λεπτά λίγο πριν ή λίγο μετά το χάσιμο των αισθήσεων.

Αντίθετα, συνήθως υπάρχει μια διακοπή της μνήμης για ώρες ή μέρες.
"Μιλήστε μαζί τους. Θα σας πουν κάτι σαν αυτό: Το μόνο που θυμάμαι είναι το αυτοκίνητο και το επόμενο πράγμα που ξέρω είναι ότι βρέθηκα στο νοσοκομείο," είπε.

"Με την καρδιακή προσβολή, η προσβολή του μυαλού είναι τόσο σκληρή που σταματάει εντελώς το μυαλό. Επομένως, θα περίμενα πλήρη έλλειψη μνήμης πριν και μετά το ατύχημα,"
πρόσθεσε.

Από το αρχικό πείραμα, ο Parnia και οι συνάδελφοι του βρήκαν περισσότερους από 3,500 ανθρώπους ,με σαφής μνήμες που προφανώς συνέβησαν σε στιγμές που θεωρήθηκε ότι ήταν κλινικά νεκροί. Αρκετοί από τους ασθενείς, είπε, ήταν απρόθυμοι να μοιραστούν τις εμπειρίες τους φοβούμενοι ότι θα θεωρηθούν τρελοί.

Η ιστορία ενός βρέφους.

Ένας ασθενής ήταν 2-½ χρονών όταν είχε μια προσβολή και η καρδιά του σταμάτησε. Οι γονείς του επικοινώνησαν με τον Parnia αφού το αγόρι "ζωγράφισε μια εικόνα του εαυτού του σαν να ήταν έξω από το σώμα του και κοιτούσε τον εαυτό του. Είχε ζωγραφιστεί σαν να είχε κολλήσει ένα μπαλόνι πάνω του. Όταν τον ρώτησαν πως ήταν το μπαλόνι είπε, Όταν πεθαίνεις βλέπεις ένα λαμπερό φως και συνδέεσαι με ένα σχοινί. Δεν ήταν ούτε τριών χρόνων όταν είχε αυτή την εμπειρία", είπε ο Parnia.

"Αυτό που παρατήρησαν οι γονείς του ήταν ότι όταν εξάχθηκε από το νοσοκομείο, έξι μήνες μετά το ατύχημα, εξακολουθούσε να ζωγραφίζει την ίδια σκηνή."


Η λειτουργία του μυαλού που βρέθηκε ότι είχαν αυτοί οι ασθενείς όταν ήταν αναίσθητοι πιστεύεται γενικά ότι είναι αδύνατη να διατηρήσει καθαρές επεξεργασίες σκέψης ή να επιστρέψει να δημιουργηθούν διαρκείς μνήμες, είπε ο Parnia -- δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι κανείς δεν καταλαβαίνει απόλυτα πως το μυαλό δημιουργεί τις σκέψεις.

Το μυαλό καθεαυτό αποτελείται από κύτταρα, όπως και όλα τα όργανα του σώματος, και δεν είναι ικανό να παράγει το ουσιώδες φαινόμενο της σκέψης που έχουν οι άνθρωποι, είπε.

Θεώρησε ότι η ανθρώπινη συνείδηση μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από το μυαλό, χρησιμοποιώντας την ενδιάμεση ύλη σαν ένα μηχανισμό για την εμφάνιση των σκέψεων, ακριβώς όπως μια τηλεόραση μετατρέπει τα κύματα σε εικόνα και ήχο.

"Όταν τραυματίζεται το μυαλό ή χάνονται κάποιες από τις όψεις της μνήμης ή της προσωπικότητας, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η μνήμη παράγεται από το μυαλό. Όλα δείχνουν ότι ο μηχανισμός έχει τραυματιστεί," είπε ο Parnia, προσθέτοντας ότι περαιτέρω έρευνα μπορεί να αποκαλύψει την ύπαρξη της ψυχής.

"Όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν εμπειρίες λένε, Είχα αυτή τον έντονο πόνο στο στήθος μου και ξαφνικά κατευθύνθηκα προς τη γωνία του δωματίου και ήμουν τόσο χαρούμενος, τόσο άνετος. Κοίταξα κάτω και συνειδητοποίησα ότι έβλεπα το σώμα μου και γιατρούς γύρω μου προσπαθώντας να με σώσουν και δεν ήθελα να πάω πίσω.

Το θέμα είναι περιγράφουν να βλέπουν αυτό το πράγμα μέσα στο δωμάτιο, όπου είναι το σώμα τους. Κανείς ποτέ δεν είπε, Είχα αυτό τον πόνο και το επόμενο πράγμα που έγινε ήταν το ότι έφυγε η ψυχή μου".


Copyright © 2001, South Florida Sun-Sentinel


http://www.sun-sentinel.com/news/local/southflorida/sfl-628brain.story?coll=sfla-home-headlines

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ