Το άτυχο τέταρτο πάτωμα

 

Melanie Brooks (Ottawa Citizen)

Το κάστροτης οδού Metcalfe, όπου στεγάζεται το Μουσείο της Φύσης, θεωρείται στοιχειωμένο από πολλούς πολίτες της περιοχής. Πολύ γρήγορα, μετά την ανέγερσή του, στα 1912, αφαιρέθηκαν οι τρεις τελευταίοι όροφοι, επειδή το οικοδόμημα είχε αρχίσει να βυθίζεται στο μαλακό έδαφος όπου είχε στηθεί. Ο θρύλος λέει πως ο David Ewart, ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε το κτήριο, όντας αντιμέτωπος με τη χρεοκοπία, πήδηξε από το τέταρτο πάτωμα σ' ένα λάκκο με ασβέστη που υπήρχε από κάτω. Βέβαια, δεν πέθανε τότε, αλλά χρόνια αργότερα από φυσικά αίτια.

Από την εξωτερική του πλευρά, το μουσείο δείχνει απόκοσμο. Ένα μεγάλο κτήριο, σαν κάστρο της μεσαιωνικής Αγγλίας, με άγνωστα πνεύματα στο εσωτερικό του. Και υπήρξε ένα σίγουρα, πριν από μερικά χρόνια. Στεκόταν στο τέταρτο πάτωμα, σε ένα μεγάλο δωμάτιο, μακριά από το φως. Δεν ήταν πάντα εκεί. Έφτασε το 1978, μέσα σ' ένα φορτηγό, όταν το Μουσείο του Ανθρώπου και το Μουσείο της Φύσης, έλαβαν νέα εκθέματα, ανάμεσα στα οποία και μια σειρά από παραδοσιακές φορεσιές και χειροτεχνήματα που τοποθετήθηκαν στο τρίτο πάτωμα, στη δυτική πλευρά του κτηρίου.

Όμως κάτι ήρθε μαζί με τα εργαλεία και τα βέλη. Σύμφωνα με το θρύλο, ένα από τα κουστούμια άνηκε σε έναν νεαρό Cree με το όνομα "Γρήγορος Αετός". Ένα μέντιουμ που επισκέφτηκε το μουσείο στα 1988, ένοιωθε πολύ ταραγμένο στη δυτική πλευρά του κτηρίου. Είχε πει τότε πως ο Γρήγορος Αετός πέθανε το 1902, με πολύ άσχημο τρόπο από μια τυχαία δηλητηρίαση. Τότε το βασανισμένο του πνεύμα εγκαταστάθηκε στα ρούχα του, αυτά που αργότερα μεταφέρθηκαν στο μουσείο.

Όταν άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα στο μουσείο, κάποιοι εργαζόμενοι του μουσείου είπαν πως επειδή είχαν βάλει πολλές υπερβολές σε ένα διαφημιστικό σποτ, αυτό λειτούργησε σαν ξυπνητήρι για τον Γρήγορο Αετό. Η αίσθησή του, όταν ήταν εκεί, ήταν πολύ έντονη. Πολλοί άνθρωποι τον ένοιωσαν, ακόμα και άνθρωποι που δεν παραδέχονται τα φαντάσματα. Όμως γι' αυτούς που είναι πιο δεκτικοί στον πνευματισμό, η αίσθηση ήταν τόσο ισχυρή που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το κτήριο. Αυτό συνέβη μια φορά στο τέταρτο πάτωμα. Ένας νέος φρουρός, ένας νεαρός άνδρας, άρχιζε την πρώτη του βάρδια στο μουσείο. Ήταν μια καλή δουλειά, πίστευε, η οποία του επέτρεπε να βλέπει τα εκθέματα. Όμως το τέταρτο πάτωμα, στο σκοτάδι, τον έκανε να πιστέψει πως η δουλειά δεν ήταν και τόσο καλή.

Στο βάθος του πίσω δωματίου, τα παράθυρα ήταν αεροστεγή, εμποδίζοντας κάθε φως να μπει μέσα. Για μισή ώρα επικρατούσε σιωπή. Τότε το σκοτάδι φάνηκε να υποχωρεί, και ακούγονταν αναστεναγμοί από το δωμάτιο, οπότε ο φρουρός έφυγε τρέχοντας, αφήνοντας τα κλειδιά του πάνω στην πόρτα. Ποτέ δεν επέστρεψε και ποτέ δεν είπε σε κανέναν τι είδε. Μετά από αυτό, παράξενα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν όλο και συχνότερα, και όλο και περισσότεροι φύλακες ένοιωθαν φοβισμένοι. Έκαναν πια τον έλεγχο του τέταρτου πατώματος με όλα τα φώτα αναμένα, ενώ μερικοί αρνήθηκαν ακόμη και ν' ανέβουν σ' αυτό. Ένας φύλακας ένοιωσε ένα παγωμένο χέρι στον ώμο του, όμως δεν υπήρχε τίποτε εκεί. Τα εκθέματα του τέταρτου πατώματος άρχισαν να βγάζουν διάφορους ήχους, πόρτες άνοιγαν κι έκλειναν μόνες τους, πράγματα μετακινούνταν.

Τότε το μουσείο κάλεσε ένα μέντιουμ, που αποκάλυψε τον Γρήγορο Αετό. Την ίδια χρονιά το Μουσείο του Ανθρώπου έγινε Μουσείο του Πολιτισμού, και μετακόμισε, οπότε τα στοιχειωμένα εκθέματα αποσυναρμολογήθηκαν. Το τέταρτο πάτωμα άδειασε και παραμένει άδειο μέχρι σήμερα. Όμως, σε ένα μουσείο γεμάτο με παλιούς σκελετούς και κατάλοιπα, τα παλιά στοιχειά ίσως περιμένουν ακόμη νέες ταραγμένες ψυχές.

Ο Julie Oliver, που εργάστηκε στο Καναδικό Μουσείο της Φύσης για 30 χρόνια, δεν μπορεί να εξηγήσει τα παράξενα φαινόμενα στο εγκαταλειμμένο τέταρτο πάτωμα, το οποίο λέγεται πως είναι στοιχειωμένο από το φάντασμα του Γρήγορου Αετού, το οποίο μεταφέρθηκε στο μουσείο μαζί με εκθέματα που έφτασαν στα '70 και τα '80.

 

http://www.ottawacitizen.com/city/010718/5014772.html
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ