Κεντρική Σελίδα ESOTERICA.gr ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ (αρχική σελίδα)

 

 

Το τελευταίο τεύχος του Περιοδικού
ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

Τα άρθρα του Περιοδικού από τις Ιστοσελίδες του Οργανισμού

ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Το εξώφυλλο του Τεύχους No 108!Τεύχος Nο 108
ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2003

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ
"Παρατήρησε την πορεία των άστρων, σα να εξελισσόσουν εσύ μαζί τους και μελέτησε ακούραστα τις αλληλομεταμορφώσεις των στοιχείων. Γιατί αυτή η ενασχόληση εξαγνίζει τις βρωμιές της καθημερινής ζωής". Αυτή η σοφή φράση ανήκει στα "Εις Εαυτόν" του Μάρκου Αυρηλίου, του μεγάλου Στωικού Φιλόσοφου και Αυτοκράτορα της Ρώμης. Με αυτήν, μας καλεί να παρατηρήσουμε το Σύμπαν και τις εξελίξεις του, ως φάρμακο για να ανυψώσουμε τη συνείδησή μας πέρα από τα βάσανα της ζωής.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να νιώσουμε ότι αποτελούμε μέρος ενός απέραντου, υπερκόσμιου συνόλου, που, όταν το μελετήσουμε και προσπαθήσουμε να ξεκλειδώσουμε τα μυστικά του, αυτά θα μας πλησιάσουν με φυσικό τρόπο προς τη Φιλοσοφία, η οποία βρίσκεται στη βάση κάθε αληθινής Γνώσης.

Η σύγχρονη Επιστήμη και η συμβολική Παράδοση των μεγάλων πολιτισμών αρχίζουν να σφίγγουν τα χέρια σε μια χειραψία αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης. Ίσως αυτό να είναι από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της νεογέννητης τρίτης χιλιετίας, για όλα εκείνα τα μυαλά τα αδέσμευτα από προκαταλήψεις, για τα ανήσυχα πνεύματα των αναζητητών μιας διαχρονικής σοφίας, ικανής να συναδελφώνει και να ενώνει την Ανθρωπότητα σε μια κοινή μοίρα.

Από τη μελέτη και την έρευνα των μεγάλων παγκόσμιων θεμάτων είναι βέβαιο ότι προκύπτει μια ειδική συνειδητοποίηση, αυτή των συνεχόμενων μεταλλαγών που μας επηρεάζουν. Με μια τέτοια συνείδηση είναι δύσκολο ο άνθρωπος να ταυτίζεται με τα παροδικά και απατηλά της ζωής, γιατί του δίνει ελευθερία και σοφία και τον μετατρέπει σε έναν Φιλό-σοφο.

Αυτή είναι λοιπόν μια θαυμάσια πρόταση απελευθέρωσης και αποκόλλησης από τα διάφορα ζητήματα και προβλήματα που μας απασχολούν, μας δηλητηριάζουν και μας αλυσοδένουν, και βρίσκεται μάλιστα στο ίδιο "μήκος κύματος" με το πνεύμα της νέας εποχής μας: να ανοίξουμε το νου μας στο Σύμπαν και στους Κύκλους του, ώστε να καταφέρουμε να αποκτήσουμε την απαραίτητη εσωτερική γαλήνη και αρμονία για να ζήσουμε την ύπαρξή μας με πιο πλήρη, ποιοτικό και ανθρώπινο τρόπο.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

- ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ & ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Ονομάσαμε αυτή τη συζήτηση "Αισιοδοξία και φιλοσοφία" προς τιμήν του 20ου αιώνα - του τόσο ειδικευμένου σε ασυμφωνίες - ο οποίος διακρίθηκε στο να μας παρουσιάζει κάποιες αντιθέσεις, όχι πάντα υπαρκτές. Δυστυχώς, η χρήση και η κατάχρηση που κάνουμε σε πολλές λέξεις τις κατέστησαν σταδιακά κενές νοήματος. Η γλώσσα μας δεν έχει χάσει μόνο περιεχόμενο και σημασία, αλλά έχει αφήσει αχρησιμοποίητη τη δυνατότητα με την οποία όλοι μπορούμε να γίνουμε κατανοητοί δια μέσου του νου, και στο χώρο της έχει αναδυθεί ένα στοιχείο συγκινησιακό, υποκειμενικό και φανταστικό. Σήμερα οι λέξεις δεν έχουν πλέον λογική σημασία, αλλά υποβάλλουν εικόνες. Σήμερα έχουμε αλλάξει τη "λογική" με τη "συγκίνηση", τη "σκέψη" με την "φαντασία".

Κατ' εξοχήν αισιόδοξος είναι εκείνος που θεωρεί ότι αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι άψογος - αφού προέρχεται από έναν τέλειο Θεό που τον δημιούργησε - και ότι εμείς οι άνθρωποι, οι οποίοι ζούμε σ΄ αυτόν, είμαστε και ανυπέρβλητοι και μοναδικοί.

Η θέση του να πιστεύει κανείς ότι αυτός ο κόσμος είναι ο καλύτερος δυνατός - ή τουλάχιστον ο περισσότερο αναγκαίος για τη δική μας εξέλιξη - υποστηρίχθηκε από πολλούς φιλοσόφους στη διάρκεια της Ιστορίας.

Μπορούμε να αναφέρουμε τον μεγάλο φιλόσοφο Πλάτωνα, τους φιλοσόφους της Αλεξανδρινής Σχολής - ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουμε τον Πλωτίνο - είναι αισιόδοξοι. Μόνο που για να φθάσουν στην αισιοδοξία και στις ρίζες της ζωής, έχουν εκμηδενίσει μια σειρά από προσκολλήσεις της ίδιας της προσωπικότητας, που δεν τους επέτρεπαν να δουν αυτή την αρχή της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας.

Ο Άγιος Ανσέλμος και ο Άγιος Θωμάς ήταν επίσης αισιόδοξοι.
Για τους στοχαστές των φιλοσοφικών σχολών που αναφέραμε, το να είναι κανείς αισιόδοξος σημαίνει να γνωρίζει το νόημα της ζωής, να ξέρει ότι ζωή είναι αύξηση, εξέλιξη, συνέχιση των κύκλων που οδηγούν σ΄ ένα σκοπό. Ότι η ζωή δεν είναι τυχαία, ότι δεν διατρέχει οποιοδήποτε μονοπάτι και ότι στο τέλος του δρόμου αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως "καλό" θα θριαμβεύσει πάνω στο κακό.

Αλλά αφού όλοι οι φιλόσοφοι δεν φαντάστηκαν τη ζωή με αυτό το κριτήριο εξέλιξης, ανέκυψε μια αντίδραση εντελώς λογική: η απαισιοδοξία, ο πεσιμισμός.

Για τους πεσιμιστές δεν έχει σημασία αυτό που πρόκειται να συμβεί αύριο, δεν τους ενδιαφέρει ότι αύριο το καλό θα νικήσει το κακό. Σημαντικό είναι το σήμερα. Αφού σήμερα υπάρχουν βάσανα, πόνος, λάθη, δε μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος. Αυτό ισχύει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Βολταίρος έφθασε να πει ότι η αισιοδοξία είναι η πίστη των ηλιθίων.

Ο υλισμός αποτελεί αιτία απαισιοδοξίας. Η τάση να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ως κάτι καθαρά υλικό είναι ένας από τους λόγους που προκαλούν απαισιοδοξία. Η αιτία είναι λογική: αν ο κόσμος είναι μόνο ύλη, αυτά που βλέπουμε και αγγίζουμε είναι πολύ λίγα, επομένως δε μπορούμε να περιμένουμε σχεδόν τίποτα από αυτόν.

Και εδώ συναντάμε δύο αντίθετα που φαίνονται ασυμβίβαστα. Δεν είναι πλέον φιλοσοφία και αισιοδοξία. Τώρα είναι από τη μια πλευρά αισιοδοξία και από την άλλη απαισιοδοξία.

Με την φυσικότητα ενός φιλοσόφου - ενός παιδιού, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης - διερωτόμαστε: αυτός ο κόσμος, στον οποίο ζούμε και του οποίου αποτελούμε μέρος, είναι τέλειος; Αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να πούμε όχι.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι ούτε τέλειος ούτε βέβαια ολότελα κακός, αλλά πάντως δεν είναι ό,τι καλύτερο.

Θα μπορούσαμε να θέσουμε την ερώτηση με άλλον τρόπο: Αυτός ο κόσμος θα μπορούσε να βελτιωθεί; Χωρίς να είναι ο πιο καλός, θα μπορούσε, ωστόσο, να φθάσει στην τελειότητα;

Σ΄ αυτό απαντάμε: ο κόσμος μας μπορεί να βελτιωθεί. Αλλά αυτή η δυνατότητα περιλαμβάνει επίσης τη δράση. Δηλαδή, μιλάμε ταυτόχρονα για μια αισιοδοξία, φιλοσοφική και πρακτική.

Αυτή είναι η στάση της φιλοσοφικής αισιοδοξίας στην οποία αναφερόμαστε: αν τα πράγματα δεν είναι τέλεια, τουλάχιστον είναι εφικτό να διορθωθούν. Και αυτό δεν εξαρτάται από ένα αόρατο πεπρωμένο, από κάτι που μπορεί να κατέβει από ψηλά, αλλά εξαρτάται από μας. Εξαρτάται από την προσπάθειά μας, τη σκέψη μας, τα χέρια μας, το κριτήριό μας, την ικανότητά μας να αγαπάμε - ως φιλόσοφοι - τη σοφία. Και επιπλέον, όχι μόνο να ικανοποιούμαστε με το να την αγαπάμε, αλλά να προσπαθούμε κάθε φορά να γίνουμε σοφότεροι.

- ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΧΕΡΙ
Ναι... το χέρι κρύβει ένα μυστήριο. Αυτό το χέρι που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα για κάθε δουλειά... το χέρι, που μας είναι τόσο οικείο ώστε σχεδόν να το λησμονάμε, κρύβει πολλά μυστικά, μέσα στο ασυνείδητό μας. Πίσω από την φαινομενική απλότητά του υπάρχει μια θαυμάσια τελειότητα μορφής που αντανακλά το Σύμπαν και ταυτόχρονα συντονίζεται με αυτό.

Το χέρι στους αρχαίους Πολιτισμούς συσχετιζόταν με τον Αρχετυπικό Άνθρωπο σαν έκφραση και σύμβολο της Νόησης και της Πνευματικότητας στη Φυσική Δημιουργία. Σε πολλές γλώσσες του κόσμου, ακόμα και σήμερα, υπάρχει μια καθαρή σχέση ανάμεσα στις λέξεις "χέρι", "άνθρωπος" και "νους", (manus, man, manas) η οποία παρουσιάζει μια παράξενη και κάπως μυστική σχέση αναλογικής αρμονίας ανάμεσα σε τόσο διαφορετικά πράγματα.

Η ανάλυσή μας θα γίνει πάνω στο σχέδιο του χεριού ως έκφραση αντικειμενικών (και επομένως φυλετικών) αναλογιών του Ανθρώπου (Μικρόκοσμος) σε σχέση με το Σύμπαν (Μακρόκοσμο). Το χέρι είναι σαν ένας καθρέφτης του Σύμπαντος, στις αναλογικές του διαστάσεις και τη γεωμετρικο - μορφική του δομή.

- ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ & ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΕΘΙΜΩΝ - ΑΝΟΙΞΗ
Α. ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ: H ΑΠΟΚΡΙΑ
Η Αποκριά γιορτάζεται μεταξύ της Πρωτοχρονιάς του Ιανουαρίου και της παλιότερης του Μαρτίου. Σκοπός της είναι η μαγική υποβοήθηση του ξυπνήματος της φύσης και τα κύρια στοιχεία της είναι:
• Μεταμφιέσεις και παραστάσεις διονυσιακού χαρακτήρα, με σκοπό την βλάστηση και την καρποφορία.
• Χορός: τα χτυπήματα της γης με τα πόδια ξυπνούν την καρποφορία. Πολλές κινήσεις των χορών ασκούν μια ομοιοπαθητική μαγεία.
• Φαγοπότια, που προκαλούν την ευφορία.
• Μνήμη των νεκρών, που τιμούνται και εξευμενίζονται για να δώσουν καρπό στη γη.
• Φωτιές που ανάβουν στα τρίσταρτα (Ήπειρος, Μακεδονία) κι έχουν καθαρτήριο και μεταβατικό χαρακτήρα από τον χειμώνα στην άνοιξη.

B. Ο ΜΑΡΤΙΟΣ
Ο Μάρτιος εξακολουθεί ακόμη να θεωρείται ο πρώτος μήνας του χρόνου και η αρχή της Άνοιξης. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τον πρώτο μήνα του χρόνου Martius, από τον Θεό Mars, Θεό του πολέμου, αλλά και της ευετηρίας, αφού με τους εαρινούς ανέμους βοηθούσε τη βλάστηση. Ακόμα, ο Άρης -Mars είναι το φως που σχίζει το σκοτάδι και το διαλύει, σαν κριός.

- ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
Πηγή: www.esoterica.gr (ειδική συνεργασία) - άρθρο on-line >>
Η παραψυχολογία αποτελεί πλέον μια ξεχωριστή επιστήμη με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αναπτύσσεται παράλληλα με την κανονική επιστήμη της ψυχολογίας. Έχουν γίνει αλματώδεις εξελίξεις σε θέματα μελέτης της παραψυχολογίας, αλλά και εργαστηριακών ερευνών, πολλές από τις οποίες δεν γίνονται γνωστές στο πλατύ κοινό. Επίσης οι σημερινοί ερευνητές παίρνουν πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα σχετικά μ' αυτό το θέμα.

Οι αρχαίοι παραδοσιακοί Πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη των ψυχολογικών και παραψυχολογικών δυνάμεων στον άνθρωπο, μέσα από διάφορα Φιλοσοφικά και Μυητικά Συστήματα. Και αυτό δεν ήταν μια απλή έρευνα στα διάφορα ακατανόητα για τον ανθρώπινο νου φαινόμενα αλλά μια σωστή εφαρμογή των ανερμήνευτων Νόμων της Φύσης, που είχαν άμεση επίδραση στον άνθρωπο, θεωρώντας τον σαν ένα αναπόσπαστο μέρος αυτής της φύσης, αλλά και του Σύμπαντος.

Όμως η άγνοια που υπάρχει σήμερα και παράλληλα προωθείται σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες και δυνάμεις του ανθρώπου, μας κάνει να μη μπορούμε να δεχτούμε εύκολα αυτές τις γνώσεις που διασώθηκαν από την αρχαιότητα και αρκετές φορές τις υποτιμούμε.

Όταν αναφερόμαστε στις σημερινές πολεμικές τέχνες, εννοούμε ότι αυτές έχουν έναν εξωτερικό χαρακτήρα, που περιορίζεται μόνο στη φυσική ανάπτυξη σαν άθλημα και στη γνώση των διαφόρων τεχνικών και μόνο. Οι Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες είναι αυτές που ονομάζονται επίσης Φιλοσοφικές-Παραδοσιακές και αποσκοπούν στη συνεχόμενη διαμόρφωση του Μαθητή, εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική, μέσα από έναν Δρόμο ανάπτυξης όλων των δυνατοτήτων του, μέχρι να φτάσει στο ανώτερο σημείο εξέλιξής του. Οι Δοκιμασίες που περνά εδώ ο Μαθητής και σύμφωνα μ' αυτά που έχουν διασωθεί από το παρελθόν, είναι συνεχόμενες και για όλη του τη ζωή. Γιατί είναι ένας Δρόμος που χρειάζεται προσπάθεια, τόσο στην Σχολή - DOJO, όσο και έξω απ' αυτήν, στην καθημερινή ζωή.

Αυτός είναι δηλαδή ένας αφοσιωμένος Μαθητής στο Δάσκαλό του και την Πολεμική Τέχνη, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά κυρίως έτοιμος να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό, για να τον μεταλλάξει.

- Η ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

- Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

- Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ


Σύμφωνα με παραστάσεις από ναούς, τάφους, αλλά και από διάφορα κείμενα που έχουν σωθεί, φαίνεται ότι η τέχνη του καλλωπισμού ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Αιγυπτίους. Ο καλλωπισμός τους περιλάμβανε περίτεχνα κοσμήματα, αρωματικά έλαια, περούκες και έντονο μακιγιάζ. Ήταν πολύ καθαροί και φρόντιζαν με προσοχή τα ρούχα τους και το σώμα τους. Όσο μεγαλύτερο κύρος είχε ένα πρόσωπο, τόσο πιο περίτεχνο ήταν το βάψιμο και το ντύσιμό του.

- ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Αναφέρεται στην ζωή μετά τον φυσικό θάνατο και τις εμπειρίες της ψυχής στην "άλλη πλευρά". Το σενάριο είναι βασισμένο σε μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν κάποια μεταθανάτια εμπειρία.

- ΠΕΡΣΕΑΣ
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο μύθος του Περσέα ενσαρκώνει τον αρχέγονο μύθο του ήρωα, ο οποίος, ταγμένος από τη μοίρα-Νόμο, υπηρετεί έναν ανώτερο, ιερό σκοπό, προς όφελος της ανθρωπότητας. Μάχεται, βελτιώνει και αναπτύσσει τον εαυτό του μέσα από την αποστολή του και τις δοκιμασίες που συναντάει στο δρόμο και αφού πετύχει και κατακτήσει τον Εαυτό του, τη γνώση και την αλήθεια, επιστρέφει για να διδάξει τους ανθρώπους πώς να κάνουν το ίδιο. Το περιεχόμενο των μύθων, γεμάτο από σύμβολα και παραβολές, "κουβαλά" τις αιώνιες αλήθειες και διδασκαλίες που ο Θεός φανερώνει στους ανθρώπους, για να έχουν μερίδιο στην αντίληψη και βίωση του Ιερού, για να έχουν ένα διαχρονικό πρότυπο συμπεριφοράς προς μίμηση, για να νικήσουν, όπως κάνει ο ήρωας, τον ανίερο μικρό εαυτό τους και να γνωρίσουν και να εκφράσουν τον αληθινό, ανώτερο και αθάνατο εαυτό τους. Απ' αυτήν την άποψη, οι μύθοι έχουν τον κύριο ρόλο στην ανάβαση της ανθρώπινης συνείδησης προς το τελειότερο, τη βελτίωση του ανθρώπου και την πρόοδο των πολιτισμών του

Ο Περσέας, όπως όλοι οι ήρωες, αναπτύσσει τις αρετές της Βούλησης, της Αγάπης, της Σοφίας και της Διάνοιας και τις θέτει στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.

- Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Στην παραδοσιακή κοινωνία η εκπαίδευση και η αγωγή του ατόμου δεν αποτελούσε ένα μεμονωμένο περιστατικό στην ζωή του αλλά μια κατάσταση που διαρκούσε σε όλη του την ενσάρκωση, η οποία απλωνόταν από την γέννηση έως το θάνατο. Ένας από τους βασικούς στόχους της εκπαίδευσηςήταν όχι μόνο να βοηθήσει τον άνθρωπο να είναι όσο το δυνατό πιο συνειδητός και υπεύθυνος, στο πέρασμα του από την ζωή, αλλά και να τον προετοιμάσει να εγκαταλείψει τον φυσικό κόσμο, την υλική του υπόσταση, χωρίς φόβο και άγνοια. Η εκπαίδευση αυτή δεν περιοριζόταν μόνο μέσα στα αυστηρά μορφωτικά πλαίσια, αλλά αγκάλιαζε όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές του δραστηριότητες, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διάπλαση του χαρακτήρα. Ήταν μια διαδικασία, που δε σταματούσε ποτέ, αλλά ενεργοποιούσε όλες τις δυνατότητες του ανθρώπου: πνευματικές, νοητικές, ψυχολογικές και φυσικές. Ήταν δηλαδή μια διαδικασία ένταξης και μετάλλαξης.

- ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

- ΣΠΟΡΟΙ ΣΟΦΙΑΣ
Ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσουμε το μέλλον είναι να σταθεροποιήσουμε το παρόν, αξιοποιώντας το: να εργαζόμαστε σκληρά για ένα Νέο και Καλύτερο Κόσμο, χωρίς ν' "απαιτούμε" από το νέο αυτό κόσμο κάτι που δεν τολμάμε ν' απαιτήσουμε απ' τον εαυτό μας..

- ΑΡΧΑΪΚΟ ΒΗΜΑ