Η ιστορική προέλευση της Αλχημείας κατά μερικούς μελετητές θεωρείται αραβική απ’ όπου και μεταδόθηκε στη Δύση κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα, όταν οι άραβες είχαν αποικήσει στην Ευρώπη. Όμως μία πιο ολοκληρωμένη έρευνα, που έγινε από αρκετούς, δείχνει ότι παρόμοιες γνώσεις και πεποιθήσεις με αυτές της Αλχημείας καθώς και η επιδίωξη του Μεγάλου Αλχημικού Έργου βρίσκονται σ’ όλο τον αρχαίο κόσμο με άλλο όνομα. Όπως εξηγεί ο Μιρσέα Ελιάντ, στο έργο του «Σιδηρουργοί και Αλχημιστές» η αλχημεία υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος σκέφτηκε να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο με τα χέρια του και να βοηθήσει τη φύση στην εξελικτική διαδικασία.

rexresearch.com/adept/aa7hgau.htm
Transmutations of Mercury
(1) H. Nagaoka, et al.
(2) F. Tausend
(3) R. Caro & Kamala-Jnana
(4) References

rexresearch.com/adept/aa2ore.htm
Transmutation of Ores
(1) T. Moray
(2) Dunikovski
(3) A. Klobasa
(4) D. Hudson
(5) J. Champion
(6) References

The Dwellings of the Philosophers by Fulcanelli www.cista.net/Houses/main.htm

The simplest archemic process consists in using the effect of violent reactions --- that of acids on bases --- so as to provoke, in the midst of the effervescence, the reunion of the pure parts, their irreducible combination under the form of new bodies. It is then possible, from a metal close to gold --- silver preferably --- to produce a small quantity of the precious metal. Here is, in this order of experiments, an elementary operation whose success we certify provided our instructions are closely followed.

Pour into a tall tubular glass retort a third of its capacity of pure nitric acid. Attach to it a receiver with an exhaust tube and set the apparatus on a sand bath. Operate under a fume hood. Heat the apparatus gently without reaching the boiling point of the acid. Then stop the heat, open the neck and introduce a thin fraction of virgin or cupeled silver that contains no traces of gold. When the emission of nitric peroxide ceases and the effervescence has calmed down, allow a second portion of pure silver to fall into the liquor. Thus repeat the introduction of the metal, without haste, until the boiling and emission of red fumes manifest only little energy, signs of approaching saturation. Add nothing more, Let it settle for a half hour, then cautiously decant your clear, still-warm solution into a beaker. You will find at the bottom of the retort a thin deposit in the form of fine black sand. Wash it with lukewarm distilled water and let it drop into a small porcelain capsule. You will find out through testing that this precipitate is insoluble in hydrochloric acid, as it is in nitric acid. Aqua regia dissolves it and yields a magnificent yellow solution, absolutely similar to that of gold trichloride. Dilute this liquor with distilled water; precipitate it with a sliver of zinc; an amorphous powder, very fine, dull, of reddish-brown coloration will be deposited, identical with that given by natural gold reduced in the same manner. Properly wash, and then dry this powdery precipitate. By pressing it on a sheet of glass or marble, you will get a brilliant, coherent lamina, of a beautiful yellow shine in reflection, of a green color in transparency, having the appearance and the superficial characteristics of the purest gold.

In order to augment your minute deposit with a new quantity, you can do this operation as many times as you wish. In this case, take again the clear silver nitrate solution, diluted by the waters of the first washing; reduce the metal with zinc or copper; decant and abundantly wash when the reduction is complete. Dry this powdery silver and use it for your second dissolution. By continuing in this manner, you will amass enough metal to render the analysis much easier. Furthermore, you will be assured of its true production --- even if the silver that you originally used had some traces of gold.

Among the archemists who used gold to augment it, making use of formulas which led them to success, we will note the Venetian priest Pantheus (12); Naxagorus, author of Alchymia Denudata (1715); de Locques; Duclos; Bernard de Labadye; Joseph du Chesne, baron of Morance, appointed physician to King Henry IV of France; Blaise de Vigenere; Bardin, of Le Havre (1638); Mlle. De Martinville (1610); Yardley, the English inventor of a process which he transmitted to Monsieur Garden, glover in London, in 1716, and later communicated by Monsieur Ferdinand Hockley to Dr Sigismond Bacstrom (13), and which became the object of a letter from the latter to M. L. Sand in 1804; finally, the pious philanthropist, St Vincent de Paul..

Στα forums του Esoterica.gr ξέρουμε ότι αγάπαΤΕ/ΜΕ την έρευνα...
Αλλά να λειτουργούν ΔΥΟ ΤΑΥΤΟΣΗΜΑ ΘΕΜΑΤΑ ε, αυτό είναι υπερβολή...

Παραθέτω τη διεύθηνση του θέματος ΑΛΧΗΜΕΙΑ?????? για να μπορέσουμε να "μαζευτούμε σε ΕΝΑ μόνο θέμα...
Θα καλέσουμε και τον καλό μας Admin να μας βοηθήσει σε αυτό...
http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=864

Καλώς όρισες φίλε μου Buda36gr στη παρέα μας...
Πολύ όμορφος ο συμβολισμός σου, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...
Στο θέμα του ΧΡΥΣΟΥ απλά θα πρόσθετα ότι είναι μια ΑΝΑΜΝΗΣΗ (ίσως) απο την επόχή που ο μέγας Ησίοδος περιγράφει ως ΧΡΥΣΗ και το γένος των Ανθρώπων που τότε απλά ονομάζονταν ΧΡΥΣΟΥΝ ΓΕΝΟΣ...

Φιλικά,
Κέλσος ο Φιλαλήθης

ΘΕΟΤΗΤΕΣ: Ο Καμεσβάρα και η Καμεσβάρι. Ο Καμεσβάρα είναι ο ίδιος ο κύριος Σίβα. Είναι ο κύριος της επιθυμητής αρχής (κάμα «επιθυμία» ισβάρα «κύριος»). Είναι εκείνος που κάθεται πάνω από το περίφημο ταντρικό τρίγωνο Α-ΚΑ-ΤΑ και τον οποίο ανυπομονεί να συναντήσει η Ντέβι (Άντια, Κουνταλίνη, Τριπούρα και Καμεσβάρι).
Η Καμεσβάρι κάθεται στο Μουλαντάρα ως κοιμισμένη ενέργεια. Διαμέσου του στενού περάσματος του Μπράχμα Νάντι, ορμά για να συναντήσει τον κύριο της, τον Καμεσβάρα, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε από τις πέντε κινήσεις. Γυρίζοντας τα πέταλα όλων των λωτών των διαφόρων τσάκρα, φτάνει μέχρι το υψηλότερο για να τον συναντήσει.
Ο Καμεσβάρα περιγράφεται ως η πιο όμορφη από τις ανδρικές μορφές. Κάθεται σαν γιόγκι, αλλά σε αιώνιο αγκάλιασμα με την αγαπημένη του την Τριπούρα Σουντάρι, που είναι η Καμεσβάρι, την πολύ όμορφη θηλυκή μορφή των τριών κόσμων (τρι «τρία», πούρα «πεδία, κόσμοι», σουντάρι «όμορφη»).
Ο Καμεσβάρα είναι επίσης γνωστός ως Ουρντβαρέτα (ούρντβα «προς τα επάνω», ρέτα «ρεύμα , ροή»), για την ικανότητα του να τραβά, μέσω της Σουσούμνα, την ουσία του σπερματικού υγρού προς τα πάνω. Είναι ο κύριος της γνώσης, της ανοδικής κίνησης της ενέργειας. Η Βαματσάρα («της αριστερής οδού») Τάντρα δίνει πλήρη περιγραφή της διαδικασίας της ανοδικής κίνησης και ισχυρίζεται ότι εδώ βρίσκεται το σημείο όπου πρέπει να μεταφερθεί το σπέρμα. Εδώ, το φυσικό ανδρικό σπέρμα (μπίντου) ενώνεται με τη σεληνιακή θηλυκή ενέργεια και η εσωτερική και η εξωτερική ένωση γίνεται τάντρα (διευρυμένη συνείδηση), γιατί είναι ένας συνδυασμός μπόγκα και γιόγκα, δηλαδή απόλαυσης και απόσπασης.
Ο Καμεσβάρα χαρίζει τη δύναμη της ανοδικής κίνησης και το κράτημα του σπέρματος, επομένως διαλογισμός στον Καμεσβάρα κάνει το εγώ να αποσύρεται και ο γιόγκι κάθεται στο Σόμα Τσάκρα και απολαμβάνει την μπραχμανάντα (τη μακαριότητα του Μπράχμαν). Ο Καμεσβάρα είναι τώρα σε ειρήνη στην ένωση του με την πολυαγαπημένη του η οποία δεν είναι πια το οργισμένο ερπετό που πετάει φωτιές, όπως ήταν όταν ξυπνούσε ξαφνικά από τον ύπνο της.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ: Εκείνος που διαλογίζεται πάνω σ’αυτό το τσάκρα και σταματά την καθοδική κίνηση του αμρίτα του ή νέκταρ, εκτελώντας την κέτσαρι μούντρα (κε, «ο αιθέρας», τσάρι «κίνηση») γίνεται αθάνατος, ενώ βρίσκεται μέσα σ’αυτό το φυσικό σώμα. Είναι ικανός να σταματήσει τη διεργασία γήρανσης και να παραμείνει έτσι νέος για πάντα και γεμάτος ζωτικότητα και αντοχή.
Καταφέρνει να νικήσει την ασθένεια, τη φθορά και το θάνατο και μέσω της ένωσης του Σίβα και της Σάκτι, που είναι ο απώτατος σκοπός της κουνταλίνι γιόγκα, να απολαμβάνει αιώνια ευδαιμονία. Η κέτσαρι μούντρα αυξάνει την ανοδική ποή της ενέργειας και ο γιόγκι γίνεται ικανός να παραμείνει στη Γκαντάνα Μάνταλα ή Σούνια Μάνταλα, «στο κενό», δηλαδή τον κοίλο χώρο ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου, που είναι γνωστός και ως η δέκατη πύλη του σώματος και είναι τοποθετημένος μέσα στο Σαχασχάρα, το έβδομο τσάκρα.

Παρακαλώ να θυμόσαστε ότι είπα: «Ας ενώσουμε. . . . . άλλη μια χάντρα στο περιδέραιο της σοφίας» και όχι ότι αυτό είναι το περιδέραιο της σοφίας της αναγέννησης (της μητέρας των γνώσεων) ……και επίσης ότι λέω: «να φυλάγεστε από τα λόγια γιατί η αλήθεια δεν βρίσκεται εκεί» και κυρίως όταν είναι πολλά.
Εξάλλου έχω πει: «ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ, ΤΟΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ. ΔΕΝ ΥΠΑΙΝΙΣΣΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΧΩ <<ΓΝΩΣΗ>>. . . . . . . . . .ΑΠΛΑ ΥΠΟΓΡΑΦΩ. . . . .»

'manava seva, madhava seva'

Δυο σταγόνες και οι δυο στην όψη
Κι όμως στην αφή , η μια σπαθιού λαβή , η άλλη κόψη

Στο βέλος το φτερό και η λεπίδα
Στα μάτια σου το χάος και η πατρίδα

Την ψυχή που ξεριζώνει
μα και την ελευθερώνει
Αυτοκρατορίες υψώνει
όλα που τα κάνει σκόνη
Που παγώνει σαν το χιόνι
σαν αγνό λευκό σεντόνι
Που τον νου απογειώνει
Την καρδιά μου που ματώνει

Δυο σταγόνες και οι δυο στην όψη
Κι όμως στην ψυχή , είναι προσευχή , ή θάνατος μαζί

Στα χέρια σου το τέλος και η ελπίδα
Το όνειρο , η τρέλα , η παγίδα