- Φιλοσοφία, ή χαρακτηρισμός για κάθε τι που δεν μπορεί να ενταχθεί σ' αυτό που μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας και να αγγίξουμε με τα χέρια ή τα υπερεξελιγμένα μηχανήματά μας;

- Είναι μια υψηλή νοητική και πνευματική ασχολία, ή μία ταμπέλα που "πουλάει" στη Νέα Εποχή;

- Είναι μία "αυλή" για σκεπτόμενους ανθρώπους, ή ένα καταφύγιο για ευκολόπιστους, παραδόπιστους, φαντασιόπληκτους, αιθεροβάμονες;

Τι λέτε;
Τι σημαίνει αυτή η λέξη για εσάς και τι πιστεύετε ότι σημαίνει γενικότερα για άλλους ανθρώπους;

Οι πολιτισμοί που τους ονομάζουμε «παραδοσιακούς» , είναι οργανωμένοι με τέτοιο τρόπο , ώστε μπορεί να βρει κανείς σ’αυτούς ένα θετικό βοήθημα , το οποίο αναμφίβολα , δεν είναι απαραίτητο , αν το εξετάσουμε αυστηρά , όπως και κάθε τι που είναι εξωτερικό , αλλά και χωρίς το οποίο , είναι πολύ δύσκολο να επιτύχουμε θετικά αποτελέσματα .

Υπάρχει εδώ κάτι που ξεπερνά τις δυνάμεις ενός μεμονωμένου ατόμου , έστω κι’αν αυτό το άτομο κατέχει απ’αλλού τις απαιτούμενες ικανότητες .

Επίσης δεν θα πρέπει να ενθαρρύνομε κανένα να καταπιαστεί απερίσπαστα μ’ένα τέτοιο εγχείρημα κάτω από τις σημερινές συνθήκες . Απ’αυτήν την άποψή , φθάνομε κατ’ευθείαν στο συμπέρασμά μας .

Κατά τη γνώμη μου , η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση (εννοώ αποκλειστικά τη σύγχρονη Δύση) η μόνη μάλιστα διαφορά που είναι πραγματικά ουσιαστική , διότι όλες οι άλλες είναι παράγωγά της, εντοπίζεται στο εξής :

Από το ένα μέρος διατηρείται η παράδοση μ’όλα τα επακόλουθά της κι’από το άλλο μέρος , ξεχνιέται και χάνεται αυτή η παράδοση .

Από το ένα μέρος διατηρείται η μεταφυσική γνώση κι’από το άλλο , υπάρχει πλήρης άγνοια όλων εκείνων που έχουν σχέση μ’αυτή την περιοχή .

Ανάμεσα σε πολιτισμούς που ανοίγουν στους εκλεκτούς τους τον δρόμο προς τις δυνατότητες που προσπαθήσαμε να τις κάνομε να διαφανούν , οι οποίοι τους δίνουν τα πιο κατάλληλα μέσα για να πραγματώσουν ενεργά αυτές τις δυνατότητες και οι οποίοι , ή τουλάχιστον μερικοί από τους οποίους , επιτρέπουν μ’αυτόν τον τρόπο την ενημέρωση τους σ’όλο το πλάτος τους , ανάμεσα σ’αυτούς τους εκ παραδόσεως πολιτισμούς κι’ενός πολιτισμού που διαμορφώθηκε μέσα σε μια ολότελα υλιστική νοοτροπία , πώς είναι δυνατόν να βρεθεί κοινό μέτρο ;

Και ποιός είναι εκείνος που θα τολμήσει να ισχυρισθεί , μεροληπτικά σκεπτόμενος , πως η υλική υπεροχή αντισταθμίζει την πνευματική κατωτερότητα ;

Λέω «πνευματική» , αλλά μ’αυτόν τον όρο , εννοώ την πραγματική πνευματικότητα , εκείνην που δεν περιορίζεται στην ανθρώπινη τάξη και γενικά στην φυσική τάξη , αλλά εκείνη που κάνει δυνατή την γνήσια μεταφυσική γνώση στην απόλυτη υπερβατικότητά της .

Νομίζω πως αρκεί να σκεφθούμε μια στιγμή αυτά τα ερωτήματα , για να μη μας μείνει καμιά αμφιβολία και κανένας δισταγμός για την απάντηση που πρέπει να δώσουμε .

Η υλική υπεροχή του νεώτερου Δυτικού κόσμου , είναι εκτός συζητήσεως . Κανένας δεν την αρνείται , αλλά και κανένας δεν την ζηλεύει .

Πρέπει όμως να βλέπομε και πιο πέρα .

Απ’αυτή την υπέρμετρη υλική ανάπτυξη , η Δύση κινδυνεύει να χαθεί αργά ή γρήγορα , αν δεν συνέλθει εγκαίρως , κι’αν δεν μελετήσει σοβαρά την «επιστροφή στις αρχές» .

Φιλικά

Κηφεύς

Η απάντηση είναι πολύ απλή , έστω και αν πρόκειται να προκαλέσει τις διαμαρτυρίες εκείνων που θα ήθελαν να αντιμετωπίζουν τα πάντα από ιστορικής απόψεως . Και η απάντηση αυτή είναι , πως δεν έχουν αρχή .

Μ’αυτό , θέλω να πω ότι δεν έχουν αρχή σχετιζόμενη με τον άνθρωπο , που να μπορεί να προσδιορισθεί μέσα στο χρόνο .

Μ’άλλα λόγια η αρχή της παράδοσης , αν υπάρχει λόγος για να χρησιμοποιούμε ακόμη τη λέξη «αρχή» σε παρόμοιες περιπτώσεις , είναι «μη ανθρώπινη» όπως κι’η ίδια η μεταφυσική .

Οι διδασκαλίες αυτής της τάξης, δεν παρουσιάστηκαν σε «κάποια» στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας .

Ο υπαινιγμός που έκανα για την «πρωταρχική κατάσταση» , επί πλέον δε κι’εκείνα που είπα για τον άχρονο χαρακτήρα του κάθε πράγματος που είναι μεταφυσικό , θα μας έδιναν να το καταλάβουμε χωρίς δυσκολία, υπό τον όρο πως θα παραδεχόμαστε σαν αξίωμα , αντίθετα με μερικές προλήψεις , πως υπάρχουν πράγματα , τα οποία δεν είναι ποτέ δυνατόν να εξετασθούν από ιστορικής απόψεως .

Η μεταφυσική αλήθεια είναι αιώνια και γι’αυτό πάντοτε υπήρξαν όντα που μπόρεσαν να την γνωρίσουν πραγματικά κι’ολοκληρωτικά .

Εκείνο που μπορεί ν’αλλάξει , είναι οι εξωτερικές μορφές , τα μέσα που ανήκουν στη σχετικότητα .

Κι’αυτή ακόμα η τέτοια αλλαγή , δεν έχει τίποτα το κοινό μ’εκείνο που οι νεώτεροι ονομάζουν «εξέλιξη» .

Είναι μια απλή προσαρμογή σ’αυτές ή σ’εκείνες τις ιδιαίτερες περιστάσεις , σε μια ορισμένη εποχή , ή στις ειδικές συνθήκες στις οποίες βρίσκεται μια φυλή .

Απ’αυτό προκύπτει η πολλαπλότητα των μορφών , αλλά το βάθος της διδασκαλίας , δεν έχει καθόλου τροποποιηθεί ούτε θιγεί , όπως συμβαίνει με την ουσιαστική ενότητα και με την ταυτότητα του όντος , οι οποίες δεν αλλοιώνονται από την πολλαπλότητα των καταστάσεων με τις οποίες εκδηλώνεται .

Η μεταφυσική λοιπόν γνώση και η πραγμάτωση που πρέπει να προκύπτει απ’αυτήν για να είναι πραγματικά εκείνο που πρέπει , είναι εφικτές παντού και πάντοτε , κατ’αρχήν τουλάχιστον και εφόσον αυτή η δυνατότητα αντικρύζεται με τρόπο κάπως απόλυτο .

Στην εφαρμογή τους όμως , πρακτικά , αν μπορούμε να το πούμε έτσι , και με σχετική έννοια , είναι εξ ίσου εφικτές σ’ένα οποιοδήποτε περιβάλλον , χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψη μας τις σχετικότητες ;

Σ’αυτό το ερώτημα , θα είμαστε λιγότερο καταφατικοί , όσον αφορά τουλάχιστον την πραγμάτωση , κι’αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι αυτή η τελευταία , στην αρχή της , πρέπει να βρει σημείο στηρίγματος στην τάξη των σχετικοτήτων .

Μπορεί να βρεθούν συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς , σαν κι’αυτές που μας παρουσιάζει ο μοντέρνος κόσμος , τόσο δε δυσμενείς , ώστε μια τέτοια εργασία , να είναι σχεδόν αδύνατη κι’η ανάληψή της να γίνεται επικίνδυνη , εξ αιτίας του ότι λείπει κάθε σημείο στηρίγματος μέσα σ’ένα τέτοιο περιβάλλον , το οποίο δεν μπορεί , παρά να έλθει σε αντίθεση και μάλιστα να εκμηδενίσει τις προσπάθειες εκείνου που θα επιχειρούσε ένα τέτοιο πράγμα .

Φιλικά

Κηφεύς

Το ανθρώπινο άτομο , στην πραγματικότητα , είναι ταυτόχρονα κάτι πολύ περισσότερο και πολύ λιγότερο απ’ότι φαντάζονται συνήθως , πολλοί άνθρωποι .

Είναι πολύ περισσότερο , εξαιτίας των δυνατοτήτων που έχει να επεκτείνεται απεριόριστα , πέρα από την ενσώματη ύπαρξή του , με την οποία γενικά σχετίζονται οι σπουδές που κάνομε συνήθως γι’αυτό .

Είναι επίσης και πολύ λιγότερο , διότι εκτός του ότι απέχει πολύ από το να αποτελεί ένα όν πλήρες και αυτάρκες , είναι και απεναντίας , μια εξωτερική εκδήλωση, μια φευγαλέα φαινομενικότητα, που την φορεί το πραγματικό όν, του οποίου η ουσία δεν επηρεάζεται καθόλου , διότι είναι αναλλοίωτο .

Πρέπει να επιμείνομε πάνω στο ότι η μεταφυσική περιοχή , είναι έξω από τον κόσμο των φαινομένων , διότι συνήθως οι νεωτεριστές , δεν γνωρίζουν και δεν αναζητούν σχεδόν τίποτε άλλο , παρά μόνο τα φαινόμενα . Γι’αυτά και μόνον ενδιαφέρονται σχεδόν αποκλειστικά .

Επίσης η αδεξιότητά τους σχετικά με τη μεταφυσική , προκύπτει από την ίδια τάση . Αναμφίβολα , κάποτε συμβαίνει να παράγονται κατά την εργασία της μεταφυσικής πραγμάτωσης , μερικά ειδικά φαινόμενα , αλλά εντελώς συμπτωματικά .

Αυτό είναι μάλλον δυσάρεστο φαινόμενο , διότι τέτοιου είδους πράγματα είναι εμπόδιο για εκείνον που θα έπεφτε στον πειρασμό να τους δώσει κάποια σημασία .

Εκείνος που αφήνεται να σταματήσει και να ξεφύγει από τον δρόμο του εξ αιτίας των φαινομένων , προ πάντων δε εκείνος που τρέχει αναζητώντας «εξαιρετικές δυνάμεις» έχει πολύ λίγες πιθανότητες να προωθήσει την μεταφυσική πραγμάτωση πιο πέρα από το σημείο στο οποίο είχε φθάσει τότε που άρχισε να παραστρατεί .

Αυτή η παρατήρηση , αυτόματα οδηγεί στην αναθεώρηση μερικών λανθασμένων ερμηνειών που δόθηκαν στον όρο «Γιόγκα».

Πράγματι , μήπως αρκετά συχνά δεν ισχυρίζονται μερικοί πως εκείνο που εννοούν μ’αυτή τη λέξη οι Ινδοί , δεν είναι η ανάπτυξη μερικών λανθανουσών δυνάμεων του ανθρώπινου όντος ;

Εκείνο που είπαμε πιο πάνω , είναι αρκετό για να δείξει , πως μια τέτοια ερμηνεία πρέπει να απορριφθεί .

Στην πραγματικότητα , η λέξη «Γιόγκα» , που την μεταφράσαμε όσο ήταν δυνατόν πιο πιστά και κατά γράμμα σημαίνει «Ένωση».

Εκείνο λοιπόν που σημαίνει στην πραγματική της σημασία , είναι το έσχατο τέρμα της μεταφυσικής πραγμάτωσης , και «Γιόγκι» αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε κι’αυτή τη λέξη , με την πιο στενή της σημασία , είναι αποκλειστικά εκείνος που έχει φθάσει αυτό το τέρμα .

Πάντως είναι αλήθεια , πως κατ’επέκταση , αυτοί οι ίδιοι όροι , χρησιμοποιούνται σε μερικές περιστάσεις και για τα προπαρασκευαστικά στάδια που οδηγούν στην «Ένωση» , καθώς και για μερικά απλά προεισαγωγικά μέσα , όπως χρησιμοποιούνται και για την ονομασία του όντος που έφθασε στις αντίστοιχες καταστάσεις , ή που μεταχειρίζεται αυτά τα μέσα για να τις φθάσει .

Πώς όμως μπορεί να υποστηριχθεί πως μια λέξη της οποίας η αρχική σημασία είναι «Ένωση» , δηλώνει καθαρά και βασικά αναπνευστικές ασκήσεις , ή κάτι άλλο παρόμοιο πράγμα ;

Οι ασκήσεις αυτού του είδους , κι’άλλες που βασίζονται γενικά πάνω σ’εκείνο που μπορούμε να το ονομάσουμε επιστήμη του ρυθμού , παρουσιάζονται πράγματι ανάμεσα στα περισσότερο χρησιμοποιούμενα μέσα για τη μεταφυσική πραγμάτωση .

Ας μη θεωρούμε όμως σαν τέρμα εκείνο που είναι μόνο ένα μέσον σχετικό και συμπτωματικό και επί πλέον ας μην παίρνουμε σαν βασική σημασία μιάς λέξης εκείνο που είναι δευτερεύουσα εκδοχή της , κατά το μάλλον ή ήττον παραλλαγμένη .

Κάνοντας λόγο για την αρχική σημασία της λέξης «Γιόγκα» και λέγοντας πως αυτή η λέξη , ουσιαστικά σήμαινε πάντοτε το ίδιο πράγμα , νομίζω πως μπορούμε να προτείνουμε κάτι , για το οποίο δεν είπαμε τίποτε ως τώρα . Και το κάτι αυτό είναι το εξής ερώτημα :

Αυτές οι μεταφυσικές εκ παραδόσεως διδασκαλίες , από τις οποίες δανειστήκαμε όλα αυτά που εκθέσαμε , πού έχουν την αρχή τους ;

Φιλικά

Κηφεύς

Μέσα σ’αυτήν την κατάσταση , που είναι έξω από την σχετικότητα , βρίσκονται πάντως πάλι , εξ υπαρχής , όλες οι άλλες καταστάσεις του όντος , αλλά μεταμορφωμένες και απελευθερωμένες από τις ειδικές συνθήκες που τις καθόριζαν σαν ιδιαίτερες καταστάσεις .

Εκείνο που υφίσταται , είναι εκείνο που έχει θετική πραγματικότητα , διότι αυτή είναι η κατάσταση στην οποία το καθετί έχει την αρχή του το «απελευθερωμένο» άτομο , είναι πράγματι κυρίαρχο όλων των άφθονων δυνατοτήτων του .

Εκείνο που εξαφανίστηκε , είναι μόνο οι συνθήκες του περιορισμού , των οποίων η πραγματικότητα είναι ολότελα αρνητική , διότι παρασταίνουν μόνο «στερήσεις».

Επίσης πάρα πολύ απέχοντας , η τελική αυτή κατάσταση , από του να είναι ένα είδος εκμηδένισης , όπως πιστεύουν μερικοί , είναι απεναντίας , η απόλυτη πληρότητα , η ύψιστη πραγματικότητα , με την οποία αν συγκριθούν όλα τα άλλα , φαίνονται πως είναι πλάνη .

Ας προσθέσουμε ακόμη , πως κάθε αποτέλεσμα , έστω αν είναι και μερικό , το οποίο θα πετύχει το όν κατά την διάρκεια της μεταφυσικής πραγμάτωσης , είναι οριστικό .

Αυτό το αποτέλεσμα , είναι για το όν μια μόνιμη απόκτηση , την οποία κανένα πράγμα δεν μπορεί ποτέ να το κάνει να την χάσει .

Η εργασία που συντελέστηκε σ’αυτή την τάξη , έστω κι’αν θα διακοπεί πριν το τελικό τέρμα , συντελέστηκε μια για πάντα , μόνο και μόνο , διότι είναι κάτι το άχρονο .

Αυτό αληθεύει και για την απλή θεωρητική γνώση , διότι η κάθε γνώση , φέρνει μέσα της τον καρπό της και απ’αυτή την αιτία , είναι πολύ διαφορετική από την πράξη , η οποία είναι ένας στιγμιαίος τρόπος έκφρασης του όντος και είναι πάντοτε κάτι το ξέχωρο από τα αποτελέσματά της . Αυτά μάλιστα τα τελευταία , ανήκουν στην ίδια περιοχή και στην ίδια τάξη ύπαρξης με το αίτιο που τα παρήγαγε .

Η πράξη οποιαδήποτε κι’αν είναι , επειδή δεν αντιτίθεται στην άγνοια που αποτελεί τη ρίζα κάθε περιορισμού , δεν μπορεί να την κάνει να εξαφανισθεί .

Μόνο η γνώση διαλύει την άγνοια , σαν το φως του ήλιου που διαλύει τα σκότη . Και τότε ακριβώς το «Εαυτό» αυτή η αμετάβλητη κι’αιώνια αρχή όλων των εκδηλωμένων κι’ανεκδήλωτων καταστάσεων , προβάλλει με την πλήρη πραγματικότητά του .

Ύστερα απ’αυτό το πολύ ατελές σκίτσο που ασφαλώς δεν δίνει παρά μια αμυδρή ιδέα του τι μπορεί να είναι η μεταφυσική πραγμάτωση , πρέπει να κάνομε μια παρατήρηση που είναι πάρα πολύ ουσιώδης , για ν’αποφύγουμε μεγάλες πλάνες κατά την ερμηνεία της κι’αυτή η παρατήρηση είναι πως το καθετί για το οποίο γίνεται εδώ λόγος , δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε φαινόμενα που μπορεί τα περισσότερα τους να είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα.

Καθετί που είναι φαινόμενο , ανήκει στη φυσική τάξη .

Η Μεταφυσική βρίσκεται πέρα από τα φαινόμενα , εννοώντας αυτή τη λέξη με την πιο πλατειά της γενίκευση .

Απ’αυτό , μαζί με άλλες συνέπειες , προκύπτει πως οι καταστάσεις για τις οποίες έγινε λόγος , δεν έχουν τίποτε το «ψυχολογικό» . Αυτό πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα, διότι πάνω σ’αυτό το σημείο γίνονται κάποτε μερικές αλλόκοτες συγχύσεις.

Η ψυχολογία , όπως κι’από τον ορισμό της ακόμη προκύπτει , δεν μπορεί να έχει εφαρμογή , παρά μόνο στις ανθρώπινες καταστάσεις και μάλιστα όπως την εννοούμε σήμερα , σχετίζεται με ένα πολύ περιορισμένο τμήμα των δυνατοτήτων του ατόμου , οι οποίες εκτείνονται πολύ μακρύτερα απ’όσο μπορούν να υποθέσουν οι ασχολούμενοι ειδικά μ’αυτήν την επιστήμη .

Φιλικά

Κηφεύς

Θα ρωτήσει ίσως κανείς :

Από πού προέρχεται αυτή η ονομασία «πρωταρχική κατάσταση» ;

Η ονομασία αυτή προέρχεται από το γεγονός ότι , όλες οι παραδόσεις , συμπεριλαμβανομένων και των παραδόσεων της Δύσης , ομόφωνα διδάσκουν πως αυτή η κατάσταση , ήταν κανονική στις αρχές της ανθρωπότητας , ενώ η παρούσα κατάσταση , είναι αποτέλεσμα πτώσης , ενός είδους προϊούσης υλοποίησης που συντελέστηκε στο πέρασμα των αιώνων κατά τη διάρκεια κάποιου κύκλου .
Δεν πρέπει να πιστεύουμε στην « εξέλιξη » με τη σημασία που δίνουν οι νεώτεροι σ’αυτή τη λέξη . Οι υποθέσεις που έπλασαν οι ίδιοι με τη φαντασία τους και οι ίδιοι τις ονομάζουν επιστημονικές , δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην πραγματικότητα .

Δεν είναι άλλωστε δυνατόν να κάνουμε εδώ , παρά μόνον έναν υπαινιγμό για τη θεωρία των κοσμικών κύκλων που αναπτύσσεται ιδιαίτερα στις ινδικές διδασκαλίες . Θα βγαίναμε από το θέμα μας , διότι η κοσμολογία δεν είναι μεταφυσική , αν κι’έχει στενή εξάρτηση απ’αυτή . Είναι μια εφαρμογή της στη φυσική τάξη , όμως κι’οι φυσικοί νόμοι , με τους οποίους κυβερνώνται τα πράγματα , είναι μέσα στην επικράτεια του συμπτωματικού και της σχετικότητας , συνέπειες αρχών παγκοσμίων και αναπόδραστων .

Ας επιστρέψουμε στη μεταφυσική πραγμάτωση .

Η δεύτερη φάση της , σχετίζεται με τις υπερ – ατομικές , συμβατικές όμως ακόμη καταστάσεις , αν κι’οι συνθήκες στις οποίες βρίσκονται είναι εντελώς άλλες από τις συνθήκες της ανθρώπινης κατάστασης .

Εδώ ο κόσμος του ανθρώπου στον οποίο βρισκόμασταν ακόμη στο προηγούμενο στάδιο , έχει ολοκληρωτικά κι’οριστικά ξεπεραστεί . Πρέπει να πούμε ακόμη , πως εκείνο που ξεπεράστηκε , είναι ο κόσμος των μορφών , νοούμενος με την πιο γενική του έννοια , που περιλαμβάνει όλες τις ατομικές καταστάσεις , οποιεσδήποτε κι’αν είναι , διότι η μορφή είναι σε όλες αυτές τις καταστάσεις , η κοινή συνθήκη με την οποία καθορίζεται η ατομικότητα σαν ατομικότητα .

Το όν που δεν μπορεί πια να λέγεται ανθρώπινο , βγαίνει πια από το «ρεύμα των μορφών» .

Θα μπορούσαμε ακόμη να κάνουμε κι’άλλες διακρίσεις , διότι αυτή η φάση μπορεί να υποδιαιρεθεί . Πραγματικά περικλείει πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς , από την επίτευξη καταστάσεων , που ναι μεν δεν επιδέχονται κατηγορήματα , ανήκουν όμως στην εκδηλωμένη ύπαρξη , έως τον βαθμό της παγκοσμιότητας που χαρακτηρίζει το καθαρό όν .

Εν τούτοις , όσο υψηλές κι’αν είναι αυτές οι καταστάσεις συγκρινόμενες με την ανθρώπινη κατάσταση , όσο πιο μακριά κι’αν βρίσκονται απ’αυτή , είναι ακόμη σχετικές . Το ίδιο δε συμβαίνει και για την πιο υψηλή από αυτές , δηλαδή για εκείνη που αντιστοιχεί με την αρχή όλης της εκδήλωσης. Η απόκτησή τους λοιπόν είναι ένα μεταβατικό αποτέλεσμα , που δεν πρέπει να συγχέεται με το έσχατο τέρμα της μεταφυσικής πραγμάτωσης , διότι αυτό το τέρμα , βρίσκεται πέραν από το όν , κι’όλα τα άλλα συγκρινόμενα μ’αυτό , είναι πορεία και προπαρασκευή γι’αυτό .

Το ύψιστο αυτό τέρμα , είναι η κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει συμβατικότητα , που είναι ελεύθερη από κάθε περιορισμό και γι’αυτόν τον λόγο , είναι ολότελα ανέκφραστη και το κάθε τι που θα μπορούσαμε να πούμε γι’αυτήν , μεταφράζεται στην γλώσσα του ανθρώπου με αρνητικούς όρους , που εκφράζουν άρνηση των ορίων , τα οποία προσδιορίζουν και καθορίζουν κάθε ύπαρξη , μέσα στο πλαίσιο της σχετικότητάς της .

Η δημιουργία αυτής της κατάστασης είναι εκείνο που η ινδική διδασκαλία το λέγει «Απολύτρωση» άμα το θεωρεί από την άποψη των καταστάσεων της σχετικότητας , καθώς και « Ένωση» άμα το βλέπει από την άποψη της υπέρτατης Αρχής .

Φιλικά

Κηφεύς

Το πρώτο στάδιο της μεταφυσικής πραγμάτωσης που είναι προκαταρκτικό , συντελείται μέσα στην περιοχή του ανθρώπου και δεν εκτείνεται ακόμη πιο πέρα από τα όρια της ατομικότητας .

Συνίσταται σ’ένα απεριόριστο άπλωμα αυτής της ατομικότητας , της οποίας ο ενσώματος τρόπος ύπαρξης , ο μόνος που είναι αναπτυγμένος στον κοινό άνθρωπο , είναι ένα πολύ ελάχιστο μέρος .

Απ’αυτόν τον τρόπο της ενσώματης ύπαρξης , πρέπει να γίνει το πραγματικό ξεκίνημα , και γι’αυτό στην αρχή χρησιμοποιούνται μέσα , που είναι παρμένα από τον αισθητό κόσμο , αλλά που πρέπει να έχουν αντανάκλαση και στους άλλους τρόπους της ύπαρξης της ανθρώπινης οντότητας .

Η φάση για την οποία κάνουμε λόγο , είναι γενικά η πραγμάτωση ή το ανάπτυγμα όλων των δυνατοτήτων που περιέχονται δυνητικά στην ανθρώπινη ατομικότητα και οι οποίες την αποτελούν , σαν πολλαπλές προεκτάσεις ευρισκόμενες πέρα από την περιοχή του σώματος και των αισθήσεων , εκτεινόμενες σε διάφορες κατευθύνσεις . Μ’αυτές ακριβώς τις προεκτάσεις , θα μπορέσει πιο ύστερα να εγκατασταθεί η επικοινωνία με τις άλλες καταστάσεις .

Αυτή η πραγμάτωση της ολοκληρωτικής ατομικότητας , αναφέρεται απ’όλες τις παραδόσεις , σαν αποκατάσταση εκείνου που λένε «πρωταρχική κατάσταση» που θεωρείται πως είναι η κατάσταση του πραγματικού ανθρώπου και η οποία ξεφεύγει πια από μερικούς χαρακτηριστικούς περιορισμούς της συνηθισμένης κατάστασης και συγκεκριμένα από εκείνη που οφείλεται στο συμβατικό , που απορρέει από τον χρόνο .

Το όν που έχει φθάσει αυτή την «πρωταρχική κατάσταση» είναι ακόμη ανθρώπινο όν . Δεν κατέχει ενεργά καμιά κατάσταση υπερατομική και όμως είναι από αυτή τη στιγμή απελευθερωμένο από το χρόνο . Η φαινομενική διαδοχή των πραγμάτων , έχει μεταβληθεί γι’αυτό σε συγχρονισμό .

Κατέχει συνειδητά μια ικανότητα που είναι άγνωστη στον κοινό άνθρωπο και την οποία μπορούμε να ονομάσουμε «συναίσθηση της αιωνιότητας» .

Αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία , διότι εκείνος που δεν μπορεί να βγεί από την αντίληψη της χρονικής διαδοχής και να αντιμετωπίσει όλα τα πράγματα με τρόπο που να δείχνουν πως όλα γίνονται ταυτόχρονα , είναι ανίκανος να συλλάβει και το ελάχιστο μέρος της μεταφυσικής τάξης .

Το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει εκείνος που θέλει να φθάσει πραγματικά στη μεταφυσική γνώση , είναι το να τοποθετηθεί έξω από το χρόνο . Με ευχαρίστηση θα λέγαμε στον «μη χρόνο» αν μια τέτοια έκφραση δεν θα φαινόταν πολύ αλλόκοτη κι’ ασυνήθιστη .

Αυτή την αίσθηση του άχρονου , μπορούμε άλλωστε να την πλησιάσουμε κάπως , αναμφίβολα με πολύ ατελή αλλά πραγματικό πάντως τρόπο , πολύ πριν πετύχουμε σε όλο το εύρος της , αυτή την «πρωταρχική κατάσταση» , για την οποία κάναμε λόγο .

Φιλικά

Κηφεύς

Πάντως , δεν πρέπει να συγχέομε το απλό μέσο με την αιτία , νοούμενη με την κυριολεκτική της σημασία και ούτε να βλέπομε τη μεταφυσική πραγμάτωση σαν ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα , διότι δεν είναι παράγωγο κάποιου πράγματος , που δεν πραγματώθηκε ακόμη , αλλά είναι η απόκτηση συνείδησης εκείνου που υπάρχει , με τρόπο μόνιμο κι αμετάβλητο , έξω από κάθε πρόσκαιρη ή άλλου είδους διαδοχή , διότι όλες οι καταστάσεις του όντος , θεωρούμενες μέσα στην αρχή τους , είναι τελείως συγχρονισμένες μέσα στο αιώνιο παρόν .

Δεν θα δυσκολευτούμε λοιπόν καθόλου να αναγνωρίσουμε πως δεν υπάρχει κοινό μέτρο της μεταφυσικής πραγμάτωσης και των μέσων που οδηγούν σ’αυτήν , ή , αν προτιμάτε , που την προπαρασκευάζουν .

Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να θεωρούμε πως κανένα απ’αυτά τα μέσα , δεν είναι αυστηρώς απαραίτητο και απόλυτης ανάγκης , ή τουλάχιστον ο λόγος για τον οποίο νομίζομε , πως δεν υπάρχει , παρά μια μόνο προπαρασκευή πραγματικά απαραίτητη , η οποία συγκεντρώνεται στην θεωρητική γνώση .

Αυτή εξ άλλου , δεν μπορεί να τραβήξει πολύ μπροστά , χωρίς κάποιο μέσον που πρέπει να το θεωρούμε πως είναι εκείνο που θα παίξει τον πιο ενδιαφέροντα και τον πιο σταθερό ρόλο . Το μέσον αυτό είναι η αυτοσυγκέντρωση.

Αυτή όμως είναι κάτι το απόλυτα ξένο και αντίθετο μάλιστα στις νοητικές συνήθειες του νεώτερου δυτικού κόσμου , στον οποίο τα πάντα τείνουν στη διασπορά και στην αδιάκοπη αλλαγή .
Όλα τα άλλα μέσα , είναι δευτερεύοντα , συγκρινόμενα μ’αυτήν .

Αυτά κυρίως χρησιμεύουν στο να την υποβοηθήσουν και στο να εναρμονίσουν μεταξύ τους . τα διάφορα στοιχεία της ανθρώπινης ατομικότητας , για να προπαρασκευάσουν την ενεργή επικοινωνία ανάμεσα σ’αυτή την ατομικότητα και στις ανώτερες καταστάσεις του όντος .

Εξ άλλου τα μέσα αυτά , στην αφετηρία τους μπορούν να έχουν απεριόριστη ποικιλία , διότι πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στην ιδιαίτερη φύση του κάθε ατόμου , να είναι σύμφωνα με τις συνήθειές του και με τις ιδιαίτερες διαθέσεις του .

Πιο ύστερα οι διαφορές αυτές , όσο πηγαίνουν , θα ελαττώνονται , διότι πρόκειται για πολλούς δρόμους που καταλήγουν όλοι σ’ένα και το αυτό τέρμα , και από κάποιο σημείο κι’έπειτα , κάθε πολλαπλότητα εξαφανίζεται . Τότε όμως τα μέσα που ανήκουν στη σχετικότητα και στην ατομικότητα , δεν θα έχουν πια να εκπληρώσουν κανένα ρόλο .

Τα τυπικά και τους διάφορους τρόπους που υποδεικνύουν για την μεταφυσική πραγμάτωση , θα μπορούσε κανείς να τα παραβλέψει και μόνο με τη διαρκή προσήλωση του πνεύματος και όλων των δυνάμεων του όντος , στο τελικό αποτέλεσμα αυτής της πραγμάτωσης , θα μπορούσε να φθάσει τελικά αυτόν τον υπέρτατο σκοπό .

Αν υπάρχουν όμως μέσα που κάνουν την προσπάθεια λιγότερο κοπιαστική , γιατί να τα παραμερίσει κανείς θεληματικά ; Μήπως κάνομε σύγχυση ανάμεσα στο σχετικό και στο απόλυτο με το να λαμβάνομε υπ’όψη μας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκεται η κατάσταση του ανθρώπου , αφού απ’αυτή την κατάσταση , που βρίσκεται κι η ίδια μέσα στη σχετικότητα , είμαστε τώρα υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε για την κατάκτηση ανώτερων καταστάσεων κι’έπειτα για την κατάκτηση της υπέρτατης κι’έξω από κάθε σχετικότητα κατάστασης ;

Θα δείξουμε στο επόμενο μήνυμα , σύμφωνα με τα διδάγματα που είναι κοινά σε όλες τις εκ παραδόσεως διαδσκαλίες , τα κυριώτερα στάδια της μεταφυσικής πραγμάτωσης .

Φιλικά

Κηφεύς