Ειμαστε καταναλωτες θεωριων,εικονων,media,αντιληψεων,
Σταματησαμε να τα παραγουμε.

Εκει βρισκεται το προβλημα μας ατομικα ,και σαν φορουμ.

Προσπαθουμε να επισκιασουμε τις εμπειριες των αλλων μεσα απο θεωριες.
Αυτες τις θεωριες πιστευουμε πως τις εχουμε αφομοιωσει ,κατι που μας κανει να θεωρουμε τον ευατο μας ανωτερο απο τους αλλους.Να και το αλλο προβλημα.Το εγω γινεται υπερτροφικο.

Ενω παραγοντας σε ανταμειβουν πισω τα πραγματα.Το συμπαν θελει και δημιουργια,κυριως δημιουργια.

Πιασε την κιθαρα σου,ακου τον αλλο,φυτεψε ενα δεντρακι,σκεψου κατι αυθεντικο,βγες εκει εξω και οι εμπειριες θα μετουσιωθουν σε προσωπικη γνωση.
Ο καταναλωτισμος φαινεται και στην προσπαθεια μας να ειρωνευτουμε τον αλλο,να τον φερουμε στα μετρα μας,να τον προσβαλλουμε.Δεν θελουμε να δημιουργησουμε κατι μεσα απο τους συλλογισμου του και τη σταση του!

Κανε κατι δημιουργικο.Οτιδηποτε.Πειραματισου με τη συνειδηση σου.Κανε Ακομη και μανιταρια.Καποιος πρωτογονος σου ουτως η αλλως θα εφαγε ενα μανιταρι που δεν γνωριζε και θα ειδε πως υπαρχουν πραγματα και περα απο τις αισθησεις.

Η καταναλωση μας κανει δυστυχισμενους.

quote:

---

Είναι οτι συμβαίνει και στον στρατό. Συναντάς και συναναστρέφεσαι ανθρώπους, που στην κανονική σου ζωή ως πολίτης, δεν θα επέλεγες ή και δεν θα είχες σε καμμία περίπτωση την ευκαιρία να συναναστραφείς.

Όπως και στον στρατό, έτσι κι εδώ, το 90% είναι για τα θηρία. Το υπόλοιπο 10% όμως, σε κάνει να αναπολείς τη θητεία σου ή και να απολαμβάνεις πλέον τους νέους σου συντρόφους για μια ζωή.

---

Είναι οτι συμβαίνει και στον στρατό. Συναντάς και συναναστρέφεσαι ανθρώπους, που στην κανονική σου ζωή ως πολίτης, δεν θα επέλεγες ή και δεν θα είχες σε καμμία περίπτωση την ευκαιρία να συναναστραφείς.

Όπως και στον στρατό, έτσι κι εδώ, το 90% είναι για τα θηρία. Το υπόλοιπο 10% όμως, σε κάνει να αναπολείς τη θητεία σου ή και να απολαμβάνεις πλέον τους νέους σου συντρόφους για μια ζωή.

Η μόνη διαφορά του forum από τον στρατό, είναι που δεν υπάρχει υποχρέωση συμμετοχής. Κι εδώ είναι το περίεργο και διαστροφικό του πράγματος.

Κάποτε σου είπα, ότι πιστεύω ότι ανήκουμε στην ίδια κατηγορία...
Σε αυτούς που και μπορούν, και θέλουν, να μαθαίνουν.

quote:

---

άρα η προσπάθεια δεν μετράει;

---

Υπάρχουν και οι άνθρωποι που θέλουν να μάθουν από τους σοφούς, αλλά μετά βλέπουν ότι η μάθηση είναι η αρχή, μόνος του ο καθένας προσαρμόζει την πορεία του.

Ζω, αναπνέω, λαχταρώ, φοβάμαι, συνειδητοποιώ, μελαγχολώ
ναι υπάρχω, βιώνω, προσπαθώ, εκνευρισμός και πάλι στην
αρχή.

Ναι ζω κάτω από το φως και όμως βλέπω μόνο σκοτάδι,
ηλεκτρισμός αλλά φαντάζομαι την ηλιαχτίδα, δημιουργώ
και συνεχίζω, θα λυτρωθώ.

Ναι ξανά μαθαίνω να αναπνέω, εξασκούμε και όμως δεν
το κάνω σωστά κουράζομαι, μου δείχνουν, αλλά δεν
καταλαβαίνω, δεν αισθάνομαι.

Ναι λαχταρώ μαθαίνω παίρνω γνώση, υπάρχει όμως το δικό
μου μοναδικό καλούπι, προσπαθώ να το βρω, είμαι μαχητής,
κάνω μάχη όμως και το σπάω.

Ναι φοβάμαι τρέμω, προσαρμόζομαι, συνεχίζω, φοβίζω τους
άλλους και έρχεται η αγαλλίαση, εικονική όμως αλλά γιαυτό
έχω φτιαχτεί.

Ναι συνειδητοποιώ είμαι άνθρωπος αυτά είναι τα ένστικτα μου,
κάνω κακό σε εμένα, στους γύρω, σταματώ.

Ναι μελαγχολώ, αλλά βλέπω διαισθάνομαι δεν πρέπει, συναίσθημα,
λύπη, δάκρυα, αλλά όχι θα μάθω θα τιθασευτώ, συνέχεια και
πάλι κύκλος, θα βγω όμως από αυτό.

Ναι υπάρχω, ζω, αναπνέω, λαχταρώ, φοβάμαι, συνειδητοποιώ,
πάλι από την αρχή αλλά μαθαίνω, πάλι αγαλλίαση θα την βρω
την άκρη, δεν σταματώ.

Ναι το βιώνω μόνο εγώ δεν υπάρχει κανείς άλλος, μόνο εγώ,
βγαίνω στον ήλιο, περπατώ, αναπνέω σωστά, αυτό ήταν.

Ναι εκνευρισμός γιατί είμαι άνθρωπος, έκανα κύκλους τόσο
καιρό, δεν είμαι ικανοποιημένος αλλά όχι, έχω μάθει,
τώρα θα τρέξω και θα προσαρμοστώ, τι έκανα τόσο καιρό;

Ναι πάλι από την αρχή, αλλά έχω γεράσει, και όμως θέλω να
τρέξω, είναι ο δικός μου φραγμός και το δικό μου μονοπάτι,
είναι αργά;

Κάποτε οι ήρωες και οι φιλόσοφοι ήταν μονάδες.
Δυνατές.
Άφθαρτες.
Άχρονες, που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Μάνος.

Και ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό τέτοιες, που η κάθε μονάδα καθόριζε και ένα σκαλί.

Ανόδου.

Και πηγαίναμε από τον Ηράκλειτο και τον Αναξίμανδρο, στον Παρμενίδη.
Και μετά τους εκμεταλευόταν ο Πλάτων αφού τους κορόιδευε πρώτα λιγάκι,για να δικαιολογηθεί.

Μετά τους "σκότωνε" και χρησιμοποιούσε τα υλικά τους -τη βάση- για να παράξει τα δικά του.
Λιγότερο βασικά από τα δικά τους.
Αλλά πιο περιγραφικά.Πιο περιεκτικά.Πιο εκλεπτυσμένα.Πιο ..πάνω.
Αλλά του είχαν δώσει, ή τους είχε πάρει, τα ..κάτω.

Προσπαθώ να πω ότι και τότε υπήρχαν αντιδικίες και διαφωνίες.
Αλλά μεταξύ των σοβαρών.
Και έτσι καθιστούσαν και τις διαφορές τους σοβαρές.
Και άξιες μελέτης από τον κάθε επόμενο.

Πριν καιρό είχα αναρτήσει έναν δικό μου υποθετικό κουτσοδιάλογο μεταξύ των παλαιών σοφών.

Προσπαθούσα να δείξω την εξέλιξη της διανόησης μέσω της αντιδικίας και της αποδοχής.

Της σύνθεσης και της αφαίρεσης.

Της απόρριψης και της υιοθέτησης.

Του φόνου της παλαιάς θεωρίας και της γέννας της φρέσκιας.

Της ένωσης των μονάδων.

Όταν επιτρέπεται σε αυτές να αναδύονται,που να πάρει ο διάολος.

Και τότε παράγουν Φιλοσοφία και ανακαλύπτουν Γνώση.

Όχι από μανιτάρια.Ούτε από καλή διάθεση.

Μέσω της αξίας αυτής καθαυτής της μονάδας.

Αυτής που δεν υπάρχει πια στην εποχή μας.

Τώρα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καν οι σοβαροί από τους ρηχούς.
Χάνονται όλοι στο πλήθος.Και μπλέκονται.Και τέλος.Απλά.

ΥΣ1: Μη μου δίνετε σημασία..Έχω πάρει πολύ σιρόπι για το βήχα.

-----------------------------------------------------

Σοφία,

Τουλάχιστον μερικοί κατεβάζουμε καντήλια.Δεν τα εισπνέουμε.

quote:

---

Ειμαστε καταναλωτες θεωριων,εικονων,media,αντιληψεων,
Σταματησαμε να τα παραγουμε.

Εκει βρισκεται το προβλημα μας ατομικα ,και σαν φορουμ.

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.