ESOTERICA.gr Forums ! - ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ - .-= ΜΥΘΟΣ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ =-.

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= ΜΥΘΟΣ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ =-.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/08/2013, 11:55:04 Μου έδωσες μια πολύ καλή ιδέα με τον διάλογο Ήλιου - Τύχης. Ας δούμε λοιπόν τί έχουν να πουν οι Θεοί για την Νέα Εποχή. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑ - ΕΡΜΗ - ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΙΑΣ: Δημοκρατία στον Όλυμπο! Τόσο ψηλά έφθασε η ανοησία των φαντασμένων θνητών! ΕΡΜΗΣ: Συγχώρεσέ τους Πατέρα, δεν ξέρουν τί κάνουν. ΔΙΑΣ: Στα Τάρταρα θα τους γκρεμίσω, κλεισμένους για πάντα στο σκότος της αβύσσου, που τόλμησαν οι φαντασμένοι να κατεβάσουν τον Παμμέγιστο από τον Ύψιστο Θρόνο! (Κεραυνοί τραντάζουν συθέμελα το σύμπαν) ΕΡΜΗΣ: Όταν κατήλθα στην Γη, βλασφήμησαν τον Θείο Λόγο τον οποίο απέστειλας. Εματαιώθησαν εις τους διαλογισμούς τους, γι' αυτό τους παρέδωσες στον Ποσειδώνα να δέρνονται από τα πάθη και την ατιμία τους. ΔΙΑΣ: Εγώ τους έδωσα την πύρινη πνοή της ζωής, εγώ τους πότιζα και τους τάϊζα και δες! Αχάριστοι σε όλα, "θα γίνουμε μόνοι μας Θεοί" λένε, "δεν τον χρειαζόμαστε"! Βιάστηκαν να ακούσουν αυτό το φίδι το κολοβό, τον Προμηθέα που μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός! Θέλησαν να κρατήσουν μόνα τους τα νήπια το σπίρτο που καίει τους ανίδεους. Και δες! Τύλιξαν την Μητέρα Γη στις φλόγες. Μάλιστα λένε πως προοδεύσανε τόσο που δεν με χρειάζονται πλέον καθόλου, οι άμοιροι! ΕΡΜΗΣ: Η πονηριά του βγήκε σε κακό. Μια ζωή στον Καύκασο δεμένος, ο γύπας θα του τρώει τα σωθικά. Γιατί χώμα είναι και στο χώμα θα επιστρέψει. ΔΙΑΣ: Εκείνος ονειρεύεται πως φθάνει όλο και πιο ψηλά. Σαν τους αιμοχαρείς και υπερήφανους Γίγαντες, βουνό πάνω σε βουνό θέτει. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: MHN TON ΑΚΟΥΣ ΕΡΜΗ! Πέσε προσκύνησέ με και όλα τα βασίλεια του κόσμου θα γίνουν δικά σου! ΕΡΜΗΣ: ΥΠΑΓΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΑΤΑΝΑ! Γιατί μόνο Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει! ΔΙΑΣ: Η κλεψύδρα τελειώνει πονηρέ. Φαε και πιες όσο καιρό σου έχει απομείνει... ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: θα κάνω τους ανθρώπους να σε μισήσουν τόσο ώστε να σε βλασφημήσουν κατά πρόσωπο. ΔΙΑΣ: Οι πλάκες του πεπρωμένου δεν αλλάζουν. Πυρ και θείον ο προορισμός σου. (Και έγινε μάχη στον ουρανό, και ερρίφθη ο Δράκος, ο Όφις ο Αρχαίος, ο αποκαλούμενος Διάβολος και Σατανάς στην Γη μετά των αγγέλων αυτού. Ουαί εις την Γη γιατί κατέβηκε ο Διάβολος που γνωρίζει πως ολίγον καιρό έχει)
AitheroVamon Διαχειριστής Greece 3627 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/08/2013, 14:13:34 quote: Μου έδωσες μια πολύ καλή ιδέα... Ποιος (?) προφανώς ο φανταστικός σου φίλος... Έχουμε πει πολλές φορές Χρίστος Έλ οτι μέλοι και αναγνώστες δεν είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τον καθένα τι γράφει σε αλλα θέματα, και να λειτουργεί συνειρμικά. Επίσης, δεν βλέπω τη λόγο δημιουργίας αυτού του θέματος... not asked to learn how deep the secrets ... there are no
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/08/2013, 00:22:04 Διόρθωση στο προηγούμενο : κατέβηκε έχων θυμόν μεγάλον, διότι ολίγο καιρό έχει. Θέμα Aitherovamon είναι η αποκατάσταση της αληθινής αρχαίας ελληνικής θρησκείας με ηθικά διδάγματα παράλληλα. ///////////////////////////////////////////////////////////////////// ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ - ΠΥΘΩΝΑ ΑΠΟΛΛΩΝ: ΟΦΙ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΕ, ΕΧΘΡΕ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΦΛΟΓΕΡΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ; ΠΥΘΩΝΑΣ: ΦΣΣΤ.. ΔΕΝ ΣΕ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ. ΒΓΗΚΕΣ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΕΙΣ; ΦΥΓΕ ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΓΥΡΝΩ. ΑΠΟΛΛΩΝ: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΣΟΥ. Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΝΗΡΕ ΠΩΣ ΤΑ ΒΕΛΗ ΜΟΥ ΤΡΥΠΑΝΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ; ΠΥΘΩΝΑΣ: ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΛΑΜΠΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ! ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ! ΑΧΑΧΑΧΑ! ΑΠΟΛΛΩΝ: ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΟΛΙΓΟΖΩΟΙ ΘΝΗΤΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ; ΠΥΘΩΝΑΣ: ΣΟΥ ΛΕΩ ΔΕΝ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΙΑ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΟΥ. ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΗΛΙΟ. ΑΠΟΛΛΩΝ: MATAIA ΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΞΕΣΤΟΜΙΖΕΙΣ. ΠΥΘΩΝΑΣ: ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΕΟΣ, ΦΑΝΕΡΩΣΟΥ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΣΗ ΣΟΥ! ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΣΟΥ, ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ! ΑΠΟΛΛΩΝ: ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΘΝΗΤΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ. ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ ΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΩΜΑΤΑ. ΠΥΘΩΝΑΣ: ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙΣ ΠΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ; ΠΡΟΦΗΤΕΨΕ ΤΩΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΕ; ΑΧΑΧΑΧΑ!!! ΑΠΟΛΛΩΝ: ΒΑΘΙΑ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙ , ΤΥΦΛΟΙ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΥΦΛΟΥΣ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΔΟΥΝ, ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΑ ΤΑ ΒΕΛΗ ΜΟΥ ΘΑ ΞΕΧΥΘΟΥΝ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ. ΤΥΦΟ, ΧΟΛΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΙΚΟ ΕΞΑΠΟΛΥΩ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΣΚΕΥΗ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΥΡ ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΝ. ΠΥΘΩΝΑΣ:ΑΡΓΓΓΚΚΚ!!!
gewkwn Μέλος 3ης Βαθμίδας 566 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/08/2013, 21:55:56 quote: Μου έδωσες μια πολύ καλή ιδέα με τον διάλογο Ήλιου - Τύχης. Ας δούμε λοιπόν τί έχουν να πουν οι Θεοί για την Νέα Εποχή. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑ - ΕΡΜΗ - ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΙΑΣ: Δημοκρατία στον Όλυμπο! Τόσο ψηλά έφθασε η ανοησία των φαντασμένων θνητών! ΕΡΜΗΣ: Συγχώρεσέ τους Πατέρα, δεν ξέρουν τί κάνουν. ΔΙΑΣ: Στα Τάρταρα θα τους γκρεμίσω, κλεισμένους για πάντα στο σκότος της αβύσσου, που τόλμησαν οι φαντασμένοι να κατεβάσουν τον Παμμέγιστο από τον Ύψιστο Θρόνο! (Κεραυνοί τραντάζουν συθέμελα το σύμπαν) ΕΡΜΗΣ: Όταν κατήλθα στην Γη, βλασφήμησαν τον Θείο Λόγο τον οποίο απέστειλας. Εματαιώθησαν εις τους διαλογισμούς τους, γι' αυτό τους παρέδωσες στον Ποσειδώνα να δέρνονται από τα πάθη και την ατιμία τους. ΔΙΑΣ: Εγώ τους έδωσα την πύρινη πνοή της ζωής, εγώ τους πότιζα και τους τάϊζα και δες! Αχάριστοι σε όλα, "θα γίνουμε μόνοι μας Θεοί" λένε, "δεν τον χρειαζόμαστε"! Βιάστηκαν να ακούσουν αυτό το φίδι το κολοβό, τον Προμηθέα που μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός! Θέλησαν να κρατήσουν μόνα τους τα νήπια το σπίρτο που καίει τους ανίδεους. Και δες! Τύλιξαν την Μητέρα Γη στις φλόγες. Μάλιστα λένε πως προοδεύσανε τόσο που δεν με χρειάζονται πλέον καθόλου, οι άμοιροι! ΕΡΜΗΣ: Η πονηριά του βγήκε σε κακό. Μια ζωή στον Καύκασο δεμένος, ο γύπας θα του τρώει τα σωθικά. Γιατί χώμα είναι και στο χώμα θα επιστρέψει. ΔΙΑΣ: Εκείνος ονειρεύεται πως φθάνει όλο και πιο ψηλά. Σαν τους αιμοχαρείς και υπερήφανους Γίγαντες, βουνό πάνω σε βουνό θέτει. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: MHN TON ΑΚΟΥΣ ΕΡΜΗ! Πέσε προσκύνησέ με και όλα τα βασίλεια του κόσμου θα γίνουν δικά σου! ΕΡΜΗΣ: ΥΠΑΓΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΑΤΑΝΑ! Γιατί μόνο Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει! ΔΙΑΣ: Η κλεψύδρα τελειώνει πονηρέ. Φαε και πιες όσο καιρό σου έχει απομείνει... ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: θα κάνω τους ανθρώπους να σε μισήσουν τόσο ώστε να σε βλασφημήσουν κατά πρόσωπο. ΔΙΑΣ: Οι πλάκες του πεπρωμένου δεν αλλάζουν. Πυρ και θείον ο προορισμός σου. (Και έγινε μάχη στον ουρανό, και ερρίφθη ο Δράκος, ο Όφις ο Αρχαίος, ο αποκαλούμενος Διάβολος και Σατανάς στην Γη μετά των αγγέλων αυτού. Ουαί εις την Γη γιατί κατέβηκε ο Διάβολος που γνωρίζει πως ολίγον καιρό έχει) καλα η φαντασια σου δεν εχει ορια ... και ελεγα ποτε θα σκασει μυτη ο καινουριος Φωσ-κωλος ( ξερεις το ονομα πολες φορες λεει πραγματα ...) και ειπε ο ΕΡΜΗΣ: ΥΠΑΓΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΑΤΑΝΑ! μπλα-μπλα... Κοιτα να δεις που ο Ερμης ηξερε τον Σατανα πριντον κατασκευασουν οι Χρηστιανοι ... Υσ:πολυ μπροστα ο Ερμης !!!!! __________________________________________________ Εαν γινω καπου πιστος μου μενουν ολες οι κολασεις εκτος απο μια . Ποσα κοματια να γινω για να τις προλαβω ολες;
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/08/2013, 23:31:39 quote: quote: Μου έδωσες μια πολύ καλή ιδέα με τον διάλογο Ήλιου - Τύχης. Ας δούμε λοιπόν τί έχουν να πουν οι Θεοί για την Νέα Εποχή. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑ - ΕΡΜΗ - ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΙΑΣ: Δημοκρατία στον Όλυμπο! Τόσο ψηλά έφθασε η ανοησία των φαντασμένων θνητών! ΕΡΜΗΣ: Συγχώρεσέ τους Πατέρα, δεν ξέρουν τί κάνουν. ΔΙΑΣ: Στα Τάρταρα θα τους γκρεμίσω, κλεισμένους για πάντα στο σκότος της αβύσσου, που τόλμησαν οι φαντασμένοι να κατεβάσουν τον Παμμέγιστο από τον Ύψιστο Θρόνο! (Κεραυνοί τραντάζουν συθέμελα το σύμπαν) ΕΡΜΗΣ: Όταν κατήλθα στην Γη, βλασφήμησαν τον Θείο Λόγο τον οποίο απέστειλας. Εματαιώθησαν εις τους διαλογισμούς τους, γι' αυτό τους παρέδωσες στον Ποσειδώνα να δέρνονται από τα πάθη και την ατιμία τους. ΔΙΑΣ: Εγώ τους έδωσα την πύρινη πνοή της ζωής, εγώ τους πότιζα και τους τάϊζα και δες! Αχάριστοι σε όλα, "θα γίνουμε μόνοι μας Θεοί" λένε, "δεν τον χρειαζόμαστε"! Βιάστηκαν να ακούσουν αυτό το φίδι το κολοβό, τον Προμηθέα που μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός! Θέλησαν να κρατήσουν μόνα τους τα νήπια το σπίρτο που καίει τους ανίδεους. Και δες! Τύλιξαν την Μητέρα Γη στις φλόγες. Μάλιστα λένε πως προοδεύσανε τόσο που δεν με χρειάζονται πλέον καθόλου, οι άμοιροι! ΕΡΜΗΣ: Η πονηριά του βγήκε σε κακό. Μια ζωή στον Καύκασο δεμένος, ο γύπας θα του τρώει τα σωθικά. Γιατί χώμα είναι και στο χώμα θα επιστρέψει. ΔΙΑΣ: Εκείνος ονειρεύεται πως φθάνει όλο και πιο ψηλά. Σαν τους αιμοχαρείς και υπερήφανους Γίγαντες, βουνό πάνω σε βουνό θέτει. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: MHN TON ΑΚΟΥΣ ΕΡΜΗ! Πέσε προσκύνησέ με και όλα τα βασίλεια του κόσμου θα γίνουν δικά σου! ΕΡΜΗΣ: ΥΠΑΓΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΑΤΑΝΑ! Γιατί μόνο Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει! ΔΙΑΣ: Η κλεψύδρα τελειώνει πονηρέ. Φαε και πιες όσο καιρό σου έχει απομείνει... ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: θα κάνω τους ανθρώπους να σε μισήσουν τόσο ώστε να σε βλασφημήσουν κατά πρόσωπο. ΔΙΑΣ: Οι πλάκες του πεπρωμένου δεν αλλάζουν. Πυρ και θείον ο προορισμός σου. (Και έγινε μάχη στον ουρανό, και ερρίφθη ο Δράκος, ο Όφις ο Αρχαίος, ο αποκαλούμενος Διάβολος και Σατανάς στην Γη μετά των αγγέλων αυτού. Ουαί εις την Γη γιατί κατέβηκε ο Διάβολος που γνωρίζει πως ολίγον καιρό έχει) καλα η φαντασια σου δεν εχει ορια ... και ελεγα ποτε θα σκασει μυτη ο καινουριος Φωσ-κωλος ( ξερεις το ονομα πολες φορες λεει πραγματα ...) και ειπε ο ΕΡΜΗΣ: ΥΠΑΓΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΑΤΑΝΑ! μπλα-μπλα... Κοιτα να δεις που ο Ερμης ηξερε τον Σατανα πριντον κατασκευασουν οι Χρηστιανοι ... Υσ:πολυ μπροστα ο Ερμης !!!!! __________________________________________________ Εαν γινω καπου πιστος μου μενουν ολες οι κολασεις εκτος απο μια . Ποσα κοματια να γινω για να τις προλαβω ολες; Gewkwn όλα αυτά που γράφω δεν τα έβγαλα από το νου μου. Βασίζονται στα αρχαία κείμενα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το Δωδεκάθεό μας έχει πολλά στοιχεία της μονοθεϊστικής θρησκείας. Ο "τιμωρός" του ανθρώπου, ο Δίας (με τον Κατακλυσμό και τον Προμηθέα), ο "μισογυνισμός", ο άγγελος των Θεών- Θείος Λόγος, το Θείο Φως, ο Άρχοντας του Σκότους κτλ κτλ. Βέβαια κάποιοι ακούνε τώρα "τιμωρός", "μισογυνισμός" και λένε - Πω πω, τί κακός που είναι ο Δίας! Λάθος λογική για μένα αλλά δυστυχώς αυτά τα συμπεράσματα βγάζουν...
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 08/08/2013, 11:25:31 ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΡΟΝΟΥ - ΩΚΕΑΝΟΥ - ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΡΟΝΟΣ: ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΩΝ. ΓΕΝΕΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΓΕΝΕΑ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΔΥΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΠΕΥΔΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΟΠΟΥ ΑΝΕΤΕΙΛΕΝ. ΥΠΑΓΕΙ ΠΡΟΝ ΤΟΝ ΝΟΤΟΝ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ ΣΤΟΝ ΒΟΡΡΑ. ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΩΣ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΥΠΑΓΕΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, Ο ΑΝΕΜΟΣ. ΩΚΕΑΝΟΣ: ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΚΡΟΝΕ, ΥΠΑΓΟΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΘΥΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΕΙ. ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΟΘΕΝ ΡΕΟΥΣΙΝ ΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΕΚΕΙ ΠΑΛΙΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΣΙΝ ΔΙΑ ΝΑ ΥΠΑΓΩΣΙ. ΚΡΟΝΟΣ: ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ. ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΝΕΟΝ ΕΣΤΙ; ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟΥΤΟ ΠΑΛΙ ΘΕΛΕΙ ΓΙΝΕΙ. ΟΥΔΕΝ ΝΕΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ. ΥΠΗΡΞΕ ΑΝΟΔΟΣ, ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ, ΕΛΠΙΔΑ. ΥΠΗΡΞΕ ΠΤΩΣΗ, ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. ΩΚΕΑΝΟΣ: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΚΟΠΩ. ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΛΙΓΟΖΩΟΙ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΩΜΑΤΑ ΣΟΥ. ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΝΗΣΟ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ, ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ. ΚΡΟΝΟΣ: Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΕΛΑΣΕ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ. ΠΟΤΕ ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΤΥΦΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΟΥ. ΩΚΕΑΝΟΣ: ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ο ΓΙΛΓΑΜΟΣ, Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ, Ο ΗΡΑΚΛΗΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΞΑΚΟΥΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΤΡΑΝΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΟΥΝ. ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΑΓΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΟΥΝ. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: ΠΑΤΕΡΑ ΚΡΟΝΕ ΚΑΙ ΘΕΙΕ ΩΚΕΑΝΕ, ΟΙ ΘΝΗΤΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ. ΤΟ ΩΤΙΟΝ ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΚΟΥΟΝ ΚΑΙ Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ΒΛΕΠΩΝ. ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΦΙΧΤΑ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΣΤΗΝ ΧΟΥΦΤΑ ΤΟΥΣ, ΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΦΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ. ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΛΑΒΑ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΞΩ ΜΕ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΥΣ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΙΣΤΟΥΝ. ΚΡΟΝΟΣ: EXEI Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΥΙΕ ΜΟΥ. ΟΙ ΘΝΗΤΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΠΡΟΟΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ. ΩΚΕΑΝΕ: ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΡΟΣ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΟΡΜΗΤΙΚΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ. ΚΡΟΝΟΣ: ΕΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ. ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΟΥ ΟΔΕΥΟΥΝ. ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΕΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΠΗΞΩ ΤΗΝ ΤΡΙΑΙΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΡΑΞΩ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΑΡΑΚΟΥΝΩ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. ΚΡΟΝΟ: ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΕ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΑΚΟΜΗ Η ΩΡΑ. ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ. ΩΚΕΑΝΟΣ: ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΑΝΩΝ ΤΟΥΣ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΣΤΑ ΠΕΛΩΡΙΑ ΚΥΜΑΤΑ ΜΟΥ. ΟΤΑΝ Η ΕΣΧΑΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΣΗΜΑΝΕΙ, Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΜΟΥ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: ΟΙ ΧΑΛΚΙΝΕΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΤΑΡΤΑΡΟΥ ΘΑ ΣΦΡΑΓΙΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΚΡΟΝΟΣ: ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ. ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΠΤΩΧΟΙ ΕΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΘΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΟΥ. ΑΜΗΝ. ΩΚΕΑΝΟΣ:AMHN. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ:AMHN.
DSM ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 5140 Μηνύματα	Απεστάλη: 08/08/2013, 14:16:45 Χρίστο, νυχτώθηκες πολύ βαθιά. Ο Νικόμαχος κυριολεκτούσε. Πρέπει να ψαχτείς πάρα πολύ. Στο έχω ξαναπεί, και έχω την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνεις τίποτα, γιατί πλέον, δεν παρατηρείς τίποτα. There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.
Lock_Smith Μέλος 3ης Βαθμίδας Greece 459 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 02:18:10 Καλημέρα Φίλε Χρήστο, εγώ αντιλαμβάνομαι μια σπασμωδική κίνηση αχταρματισμού απο τους νεοαπολογητάδες της εποχής. Συνθήματα του τύπου "κάμερα σ' εμένα" και "ο καιρός γαρ-γαρ εγγύς", καταστροφολογίες τύπου 2012 και εμφανίσεις αντίχριστων, ανακατωσούρα αρχαίας και νέας Ελλάδας και ένας μεγάλος σωρός απο κουρέλια και ρετάλια που πωλούνται στον κόσμο σε τιμή ευκαιρίας. Αυτό φίλε μου είναι ό,τι απέμεινε να κάνουν οι έκθετοι ψευτοπροφήτες μιας θρησκείας η οποία καταρέει απο το ίδιο της το βάρος. Ένας κόσμος χωρίς τους Θεούς, είναι ένας κόσμος χωρίς ανθρώπους φίλε μου, αυτό να το θυμάσαι κάθε φορά που διαβάζεις παραποιημένα, (απο σταυροφόρους με πένα αντί σπαθιού), αρχαία ελληνικά κείμενα τύπου "μίκυ-μάους". Ό,τι κλείνει, ανοίγει!
Κostakourtas Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 245 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 11:21:32 μου φαίνεται να κανω μερικες σβούρες καθιμενος στην καρέκλα γύρω απ τον εαυτό μου κ να στείλω μερικά άντε γεια στο διάστημα!!!...ΧριστοΕΛ συμφωνω με οτι γραψανε gewkwn dsm νικομαχος locksmith...φίλε ΧριστΕΛ σου γράφω κ γω κ μην το πάρεις στραβά ότι αν κ οποτε κ ποτε καταλαβεις την ιστορια αυτων που καταπιανεσαι στους διαλογους δηλ. τι εστι Κρόνος κ τι εστι Προμηθεας κ τι εδωσε στους ανθρωπους...(για να μην πω κ σε προσβαλω οτι θα γινω παπας κ θα αφησω μουσι γενειαδα ιερατικη σαν χαλι κατα μηκος της εθνικης οδου απ την αθηνα ως την θεσσαλονικη)...τότε θα εχεις κανει αλματακια στην σκαλα του κλιμακοστασιου της Αιωνιοτητος!...Αμην κ Αμαν κ Αμαν Αμην!!! p.s. ακου ο Κρονος Αμην???...εχεις ιδεα τι εστι Κρονος???...κ Σατανας ο Προμηθεας???...εχεις ιδεα τι εκανε ο Προμηθεας για τους ανθρωπους???...μονο ενας Σατανας δεν θα το εκανε για τους ανθρωπους...Αμην κ Αμαν κ ΑμανΑμην κ Αντε Γεια! ...mind the gap between the brain and the thoughtform Edited by - Κostakourtas on 09/08/2013 11:26:06
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 17:27:16 quote: μου φαίνεται να κανω μερικες σβούρες καθιμενος στην καρέκλα γύρω απ τον εαυτό μου κ να στείλω μερικά άντε γεια στο διάστημα!!!...ΧριστοΕΛ συμφωνω με οτι γραψανε gewkwn dsm νικομαχος locksmith...φίλε ΧριστΕΛ σου γράφω κ γω κ μην το πάρεις στραβά ότι αν κ οποτε κ ποτε καταλαβεις την ιστορια αυτων που καταπιανεσαι στους διαλογους δηλ. τι εστι Κρόνος κ τι εστι Προμηθεας κ τι εδωσε στους ανθρωπους...(για να μην πω κ σε προσβαλω οτι θα γινω παπας κ θα αφησω μουσι γενειαδα ιερατικη σαν χαλι κατα μηκος της εθνικης οδου απ την αθηνα ως την θεσσαλονικη)...τότε θα εχεις κανει αλματακια στην σκαλα του κλιμακοστασιου της Αιωνιοτητος!...Αμην κ Αμαν κ Αμαν Αμην!!! p.s. ακου ο Κρονος Αμην???...εχεις ιδεα τι εστι Κρονος???...κ Σατανας ο Προμηθεας???...εχεις ιδεα τι εκανε ο Προμηθεας για τους ανθρωπους???...μονο ενας Σατανας δεν θα το εκανε για τους ανθρωπους...Αμην κ Αμαν κ ΑμανΑμην κ Αντε Γεια! ...mind the gap between the brain and the thoughtform Edited by - Κostakourtas on 09/08/2013 11:26:06 Απόλαυσε τους διάλογους ή παρέβλεψέ τους. Γιατί να σου καταστρέφουν την διάθεση;
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 17:39:53 Σχετικά με τον Προμηθέα. Δεν θεωρώ πως αντιπροσωπεύει αποκλειστικά τον Σατανά/Εωσφόρο. Θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει και εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι κάνανε ανακαλύψεις και εφευρέσεις, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν τους ανθρώπους στην επιβίωση και να τους εκπολιτίσουν. Πάντως, για κάποιους που θέλουν να το προσεγγίσουν βαθύτερα, μπορεί να συνειδητοποιήσουν κάποια στιγμή την κοινή ρίζα όλων των θρησκειών. Όλες οι θρησκείες παρά τις επιφανειακές αντιφάσεις, έχουν διασώσει κάποιες εσωτερικές ομοιότητες.
kondoras Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 272 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 17:52:33 Για τον Προμηθέα, ας τα πει καλύτερα ο Νικόλας: Στα πίσω χρόνια τα πικρά οπού φωτιά δεν είχε ο κόσμος στις βαθιές σπηλιές τ’ αλέτρι δεν κατείχε. Μα μιαν αυγή, μια Κυριακή, μια `πίσημον ημέρα γεμίσανε τα φυσερά λυτρωτικόν αέρα. Κατέβηκεν ο Γίγαντας μ’ ένα δαδί στο χέρι έριξε φώτα στις σπηλιές και χάρηκε τ’ ασκέρι. Πήραν φωτιά τα σύδεντρα τα σίδερα ελυγίσαν η γης οργώθηκε καλά και τα φυτά εκαρπίσαν. Πρωί πρωί τον πιάσανε το γίγαντα και πάνε στον Καύκασο ξημέρωνε τρία πουλιά περνάνε. Πουλιά μου διαβατάρικα τι βλέπετε στις στράτες, τι κουβαλάει ο γίγαντας στις σιδερένιες πλάτες; Μπροστά πηγαίνει ο σιδεράς με το σφυρί στο χέρι, ξωπίσω του ο κλειδαράς της μοναξιάς του ταίρι. Ο πιο μικρός ο πιο σκυφτός ο πιο σκληρός στο πλάι αυτός κρατάει τα σύνεργα γελάει μα δε μιλάει. Καρφώσανε το γίγαντα στο βράχο του Καυκάσου τρία πουλάκια πέρασαν και του `λεγαν: Στοχάσου. Ο Γίγαντας (π.Χ) ______________________________________________________________________ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε όλοι, πώς θα βγει απ'τα σκοτάδια φως;
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 17:55:55 quote: Για τον Προμηθέα, ας τα πει καλύτερα ο Νικόλας: Στα πίσω χρόνια τα πικρά οπού φωτιά δεν είχε ο κόσμος στις βαθιές σπηλιές τ’ αλέτρι δεν κατείχε. Μα μιαν αυγή, μια Κυριακή, μια `πίσημον ημέρα γεμίσανε τα φυσερά λυτρωτικόν αέρα. Κατέβηκεν ο Γίγαντας μ’ ένα δαδί στο χέρι έριξε φώτα στις σπηλιές και χάρηκε τ’ ασκέρι. Πήραν φωτιά τα σύδεντρα τα σίδερα ελυγίσαν η γης οργώθηκε καλά και τα φυτά εκαρπίσαν. Πρωί πρωί τον πιάσανε το γίγαντα και πάνε στον Καύκασο ξημέρωνε τρία πουλιά περνάνε. Πουλιά μου διαβατάρικα τι βλέπετε στις στράτες, τι κουβαλάει ο γίγαντας στις σιδερένιες πλάτες; Μπροστά πηγαίνει ο σιδεράς με το σφυρί στο χέρι, ξωπίσω του ο κλειδαράς της μοναξιάς του ταίρι. Ο πιο μικρός ο πιο σκυφτός ο πιο σκληρός στο πλάι αυτός κρατάει τα σύνεργα γελάει μα δε μιλάει. Καρφώσανε το γίγαντα στο βράχο του Καυκάσου τρία πουλάκια πέρασαν και του `λεγαν: Στοχάσου. Ο Γίγαντας (π.Χ) ______________________________________________________________________ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε όλοι, πώς θα βγει απ'τα σκοτάδια φως; Πολύ καλό! Στο τέλος, τί είναι αυτό που πρέπει να στοχαστεί ο Προμηθέας;
ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 11657 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 18:15:48 quote: Στο τέλος, τί είναι αυτό που πρέπει να στοχαστεί ο Προμηθέας; Πως θα γλυτώσουμε, απο τύπους σαν κι εσένα! ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.
Sesostris ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4907 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 21:10:32 quote: Χρίστος Έλ Στο τέλος, τί είναι αυτό που πρέπει να στοχαστεί ο Προμηθέας; Για διάβασε και το παρακάτω φίλε Χρίστο, ίσως πάρεις μια διαφορετική απάντηση στις απορίες σου, καλύτερη από τις πλαστογραφημένες αναρτήσεις των χριστοσελίδων που μας μεταφέρεις εδώ. Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΩΜΟΥ Κώστας Βάρναλης, “Το φῶς ποὺ καίει” τὰ πρόσωπα τοῦ μονόλογου Προμηθέας Ἰησοῦς Μῶμος(μίμος) Ἡ μάνα Γῆς Ἕνα ἀηδόνι Ἀνοιξιάτικο ἀπομεσήμερο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (ἀπάνου ἀπὸ τὸν Καύκασο) Ὤ! Ὠώ!... Τί μέγα βάρος σήμερα βουλιάζει τὸν οὐρανό! Ἀνάλαμπος καὶ κρύος τοῦ ἡλιοῦ ὁ δίσκος, σὰν ἀπὸ ξερὸ πηλό, θαρρεῖς, ὅπου καὶ να ‘ναι, θὰ πέσει ἀπάνου στ’ ἀντικρινὰ τὰ βράχια καὶ θὰ γίνει θρούψαλα… Πόσο πνιχτὰ ἀνασαίνουνε τῆς γῆς τὰ σπλάχνα, ποὺ κάποτε μὲ ξεπετάξανε στὸν ἀνοιξιάτικον ἀέρα μ’ ἕναν χαρούμενο σπασμό!... Πῶς κρέμονται μέσα στὰ βάραθρα, τὰ σκοτεινὰ νερά, ἄνηχα κι ἀνάφριστα σὰν πετρωμένα!... Μὲ φτάνει ἀπό μακριὰ ἕνα κλάμα σφαγερό. Ποιὸς νά ‘ναι; Κατὰ σένα, ὅπου καὶ νά ‘σαι, ἄγνωστε ἀδερφέ, δὲ μ’ ἀφήνουνε τὰ καρφιά μου νὰ στραφῶ. Λιγάκι νὰ σαλέψω, μὲ δαγκάνουν ἀγριεμένα σὰν τὰ φίδια, ποὺ τὰ πατάει κανείς, τὴν ὥρα ποὺ κοιμοῦνται. Ὅμως ἀπάνου ἀπό τὶς ἄβυσσες καὶ δῶθε ἀπὸ τὰ μάκρη, σὲ νιώθουνε πολὺ ζεστά, κατάσαρκα οἱ πληγές μου… Μπορεῖ νά ‘ναι κ’ ἡ δικιά μου ἡ φωνή, ποὺ μοῦ τὴν ξαναστέλνουν πίσου τὰ σκοτάδια τῶν βυθῶν… ΙΗΣΟΥΣ (ἀπάνου ἀπὸ τὸ Γολγοθὰ) Τὶ γλυκά, ποὺ γλαρώνανε τὰ μάτια μου γεμάτα ἀστραφτερὸ σκοτάδι! Τὶ γλυκά, ποὺ βυθούσανε τὰ κόκκαλα κ’ οἱ σάρκες μου μέσα στὴν ἀπεραντοσύνη τῆς Ἀνυπαρξίας, ὅπου λυώνανε σὰν τ’ ἁλάτι μέσα στὸ νερό. Κι ὅπως ἀδειάζανε στάλα τὴ στάλα οἱ φλέβες κ’ ἡ καρδιά μου, ἔνιωθα τὴν ψυχή μου ὅλο καὶ πιότερο νὰ λαφραίνει καὶ νὰ τὴν παίρνουνε σὰν φτερὰ οἱ ψηλότεροι οὐρανοί! Ἀνάμεσα Θανάτου καὶ Ζωῆς, πέρ’ ἀπό τὴ Γῆς καὶ πέρ’ ἀπὸ τὸν Ἥλιο, καρφιά, λοχίσματα, φτυσίματα, βλαστήμιες δὲ φτάνανε τὴν ψυχή μου, ποὺ ἔφευγε καὶ δὲν γυρνοῦσε. ‘Ὅλα γινόνταν ἥσκιος καὶ πνοὴ γύρω ἀπὸ τὸν ἥσκιο μου καὶ τὴ στερνὴ πνοή μου!... Ποιὰ τώρα μὲ ξυπνάει φωνὴ κι ἀπὸ ποιὸ λαρύγγι βραχνὸ καὶ ραγισμένο; Ποῦθε βρίσκει τόση δύναμη νὰ ξαναδένει τὴν ψυχή μου μὲ τὸ σῶμα καὶ νὰ μὲ ξαναφέρνει πίσω στὴ φθορὰ καὶ στὸν πόνο; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἀμέτρητους αἰῶνες ζῶ μὲ τὸ θάνατο ἀγκαλιὰ κι αὐτή μας ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει τελειωμό. Σαπίσαν οἱ κολῶνες τῆς οὐράνιας Σφαίρας, μὰ ἡ πληγή μου σαπίζει, ξεσαπίζει. Κ’ εἶναι πάντα φρέσκη καὶ λαχταριστή… Δῶ καὶ χιλιάδες χρόνια περνάει ἀπὸ μπροστά μου ὁ Κόσμος – κι ὅλα του τὰ ἱστορικὰ κοίτονται μέσα στὸ νοῦ μου ἀσάλευτα καὶ στεῖρα σὰν ἕνα στρῶμα κόκαλλα στὰ βάθη τῶν ὠκεανῶν. Σ’ ἀπανωσιά, σὲ βάθος καὶ σὲ ψῆλος δὲν εἶναι τίποτα παντοτινό, δὲν εἶναι τίποτα καινούργιο. Τόσο μοιάζουνε τὸ σήμερα μὲ τὸ χτὲς καὶ τὸ χτὲς μὲ τὸ αὔριο, ποὺ μὲ τὸν καιρὸ ἔπαψα νὰ βλέπω, νὰ συλλογίζομαι καὶ νὰ θυμᾶμαι. Ἔτσι μοῦ φαίνεται, πὼς τώρα δὰ ἔχω γεννηθεῖ, καρφωθεῖ καὶ λησμονήσει… Τὶ νὰ τρέχει σήμερα; ΜΩΜΟΣ Πεθαίνει ὁ Θεός! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (ξαφνισμένος δυσάρεστα) Πάλι ἐσύ; Ποῦθε μοῦ ξεφύτρωσες; ΜΩΜΟΣ Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος μου. Νὰ ξεφυτρώνω ἀκάλεστος – κι ἀνεπιθύμητος! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πεθαίνει, λές, ὁ Θεός; Ὁ Δίας τάχα; ΜΩΜΟΣ Ὄχι. Ὁ ἕνας Θεός. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Καλὰ ὁ ἕνας. Μὰ ποιὸς ἀπ’ ὅλους; ΜΩΜΟΣ Ὁ Ἕνας καὶ Μοναδικός! Δὲν ὑπάρχει ἄλλος. Γι’ αὐτό ‘ναι κι ὁ Ἀληθινὸς Θεός. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἀληθινὸς καὶ νὰ πεθαίνει; ΜΩΜΟΣ Ἀφοῦ εἶναι παντοδύναμος! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ὁ θάνατος, ἀδυναμία τῶν ἀνθρώπων. Ὄχι δύναμη τῶν Θεῶν. ΜΩΜΟΣ Μὰ δὲν πεθαίνει ὁ ἴδιος. Εἶναι πνέμα. Πεθαίνει τὸ σῶμα του. Τὸ θέλησε μοναχός του νὰ γεννηθεῖ καὶ νὰ ζήσει γιὰ λίγα χρόνια σὰν ἄνθρωπος. Μὰ σὲ τρεῖς μέρες θὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν τάφο του καὶ θὰ ξαναπάει στοὺς οὐρανοὺς ἀπ’ ὅπου ἦρθε. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τὸ πνέμα του ἤ τὸ σῶμα του; ΜΩΜΟΣ Ρώτα τὸν ἴδιονε. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πῶς τόνε λένε; ΜΩΜΟΣ Ἰησοῦ! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πῶς τὸν εἶπες; ΜΩΜΟΣ Ἰησοῦ! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἰησοῦς!...Ἰησοῦς!... Περίεργο. Ἐγὼ τοὺς ξέρω ὅλους τοὺς Θεοὺς. Ἕναν ἕνανε, μεγάλους καὶ μικρούς, ἡμίθεους καὶ ἡρώους μὲ ὅλα τους τὰ σόγια, τὶς γυναῖκες, τὰ παιδιά, τὶς ἐρωμένες καὶ τὰ παρασπόρια. Τέτοιο ὄνομα δὲν ὑπάρχει πουθενά! ΜΩΜΟΣ (μισοκλείνοντας τὸ μάτι) Μὰ δὲν εἶναι Ἕλληνας! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μὰ δὲν εἶναι Ἕλληνας; Μὰ τότε τὶ μπορεῖ νὰ εἶναι! ΜΩΜΟΣ Ἑβραῖος! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἑβραῖος; Καὶ δὲ μοῦ τό ‘λεγες ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ μὴν πονοκεφαλάω; Ἕνας βάρβαρος! Ἄρα ψεύτικος Θεός! ΜΩΜΟΣ Τὸ ἴδιο λέει κι αὐτὸς γιὰ τοὺς Ἕλληνες Θεούς! Πὼς εἶναι ψεύτικοι καὶ βάρβαροι. (σιγὴ) ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ὁ Δίας μάλιστα! Οἱ ἄλλοι ὅμως εἴμαστε ἀληθινοί! (φωτισμένος ξαφνικὰ) Ἰησοῦς… Ἰησοῦς … Καλὰ λές. Τώρα θυμᾶμαι. Μοῦ μίλησε γι’ αὐτόν, ἐδῶ καὶ λίγον καιρό, ὁ Μορφονιὸς ὁ Ἑρμῆς. Ἔρχεται μιὰ δυὸ φορὲς τὸ χρόνο καὶ μὲ βλέπει. Τόνε στέλνει ὁ Δίας νὰ δοκιμάζει τὰκαρφιά μου, ἄν βαστοῦνε. Καὶ ν’ ἀλλάζει τὰ ὅσα ἔφαγε ἡ σκουριά… Τόνε λυπᾶμαι. Δὲν εἶναι μικρὴ ἡ ἀγγάρεια. Μὲ λυπᾶται κι αὐτός – ἔχει καλὴ καρδιά. Μὲ τὸν καιρὸ γεννήκαμε φίλοι. Κι ὅντας ἀργεῖ νὰ μοῦ ἔρθει στεναχωριέμαι. Μοῦ διηγεῖται μὲ τ’ ἀλέγρο του ὕφος ὅλες τὶς βρωμιές, ποὺ γίνονται στὸν Ὄλυμπο κι ὅπου ἀλλοῦ ἀνταμωθοῦνε θεὲς μὲ θεὸ ἤ θεὸς μὲ ἄνθρωπο. Εἶναι κουτσομπόλης, μὰ μὲ γοῦστο πολύ. Αἴ, σύ! Ἀκοῦς; ΜΩΜΟΣ (δυναμώνοντας τὴ φωνή του) Ἀκούω καὶ παρακούω. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μοῦ εἶπε τὸ λοιπὸν τὴν τελευταία φορά: «Κανακάρη γιὲ τοῦ Ἰαπετοῦ! Ἕνας Ἑβραῖος Θεός, Ἰησοῦς (Ἰησοῦς...Χριστός… νομίζω) θέλει νὰ γκρεμίσει τὸν Ὄλυμπο καὶ ν’ ἀφανίσει ὅλους τοὺς Ἕλληνες Θεούς. Ἔτσι θὰ λυτρωθεῖς καὶ σὺ ἀπὸ τὰ βάσανά σου, γιατὶ δὲν θὰ ὑπάρχεις!...» Κ’ ἔσκασε στὰ γέλια ὁ μορφονιὸς ὁ Ἑρμῆς, ὁ Γλάρος, ὁ Ἰθύφαλλος, ὁ Κοσμογυρισμένος – τὸ κοπέλι τοῦ Δία. Κι ὅλο ξανάλεγε καὶ ξανάλεγε: «Ἑβραῖος θεός… Ἑβραῖος θεός…» Εἴτανε μεσημέρι καλοκαιρινό, μὰ ἔκανε τόσο κρύο ἐδῶ ψηλά, πού, ἐνῶ γελοῦσε, χτυπούσανε τὰ δόντια του ἀπὸ τὸ τούρτουρο: χί! χί! χί! … τάκα! τάκα! τάκα!... Τόσο μου φαινόταν ἀστεῖος, ποὺ ἄρχισα νὰ γελῶ κι ἐγώ. Καὶ τὰ χάχανά μας ξαφνίσανε τὰ πεθαμένα τοῦτα ἐρημοτόπια… Μαζί μας γελοῦσε κοφτερά κι ἀπαίσια, σὰ νὰ μᾶς κορόιδευε, κι ὁ ἀντίλαλος. Πόσο φριχτὰ πονοῦσε τὸ συκώτι μου σὲ κάθε τίναγμά του! Πόσον αἷμα χύθηκε τὴ μέρα ἐκείνη ἀπὸ τὶς πληγές μου!... Οἱ στοιχειωμένες αὐλακιὲς τῆς ὄψης μου, σκαμμένες ἀπὸ τὰ πάγη καὶ τοὺς πόνους, ἀκόμα κρατᾶνε μέσα τους μιὰ θύμηση καυτὴ σὰ φλόγα. Ἦταν ἡ πρώτη μου φορά, ποὺ γέλασα. Ἀπὸ τότες, ποὺ καρφώθηκα – καὶ πρὶν νὰ καρφωθῶ! (στὸν Ἰησοῦ) Κλαῖς; Ντροπή! ΙΗΣΟΥΣ Βαθιὰ στὸ μέτωπο καὶ στὰ μελίγγια μου εἶναι χωμένα τρομερὰ τ’ ἀγκάθια. Τὸ αἷμα τώρα ἔχει πήξει ὁλόγυρα… Κι ἀπὸ τὰ πόδια μου καὶ τὶς ἀπαλάμες – κι ἀπὸ τὴν τρυπημένη μου καρδιά – βγαίνει νερὸ μονάχα. Εἶμαι καρφωμένος σὰν καὶ σένα. Καὶ κάτωθέ μου ἀστράφτουνε, βροντολογᾶνε καὶ μὲ σουβλίζουνε λάμες ἀμέτρητες. Καὶ γλῶσσες ἀμέτρητες μὲ βλαστημᾶνε καὶ μὲ φτυοῦνε. Κι ἀργῶ νὰ πεθάνω. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Δὲ σοῦ καρφώσανε, ὑποθέτω, καὶ τὴ γλώσσα σου! Βλαστήμα τους καὶ σὺ καὶ φτύνε τους• ἔτσι θὰν νὰ τοὺς δείξεις, πὼς εἶσαι ἄντρας καὶ δὲν τοὺς φοβᾶσαι. Δὲν μποροῦνε νὰ σοῦ κάνουνε τίποτα παραπάνου. ΙΗΣΟΥΣ (γαλήνια) Πατέρα… Συγχώρεσέ τους. Εἶναι ἀθῶοι! Δὲν ξέρουνε τὶ κάνουνε καὶ τὶ λένε. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (θυμωμένα στὸ Μῶμο) Ποιοὶ μωρέ, δὲν ξέρουνε τὶ λένε καὶ τὶ κάνουνε; Ἐμεῖς; ΜΩΜΟΣ Οἱ Ἑβραῖοι. Αὐτοί , ποὺ τὸν ἔχουνε σταυρώσει. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τί; Ἄνθρωποι τόνε σταυρώσανε; Τὶ Θεός εἶναι! (στὸν Ἰησοῦ δυνατὰ καὶ σηκώνοντας τὸ κεφάλι του ψηλά, ὅσο μπορεῖ) Ἐμένα μὲ καρφώσανε Θεοί. Πολλοί Θεοί μαζί. Πῶς τὸ δέχτηκες μοναχά καὶ νὰ σ’ ἀγγίξουν αὐτὰ τὰ ζωντόβολα; (προσταχτικὰ) Κατέβα γρήγορα ἀπὸ κεῖ! Ντροπιάζεις τὸ σόι μας! ΙΗΣΟΥΣ (πάντα γαλήνια) θὰ ὑπάρξουνε μαθητές μου, ποὺ θὰν τοὺς καρφώνουνε τὰ πόδια μὲ σφῆνες τρεῖς πιθαμὲς βαθιά στὴ γῆς κι αὐτοὶ πάλι θὰ περπατᾶνε. Μποροῦσα τὸ λοιπὸν κι ἐγὼ πολὺ πιὸ εὔκολα νὰ κατέβω ἀπὸ τὸ σταυρό μου. Μὰ δὲ θέλω. Ἦρθα στὸν κόσμο ἐπίτηδες γιὰ νὰ πεθάνω… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Γιὰ ποιὸν λόγο; ΙΗΣΟΥΣ Γιὰ νὰ τόνε σώσω! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (περιφρονητικὰ) Τοὺς Ἑβραίους! Χαρὰ στὸ πράμα! Ἄμ τοὺς ξέρω τοὺς Ἑβραίους! ‘Ὅντας ἤμουνα λεύτερος καὶ νιός – καὶ δὲ μὲ χωροῦσε ὁ τόπος – ξέπεσα κάποτε στὴ χώρα τους. Πῶς βρωμᾶνε! Λάδι ταγκό! Κόκκινα μαλλιὰ σὰν τοῦ τσακαλιοῦ• μύτες μεγάλες καὶ καμπουρωτὲς - ὄρνια μονάχα• μάτια γρήγορα κι ἀναμμένα σὰν τῆς γάτας τὴ νύχτα• σκουλαρίκια στ’ αὐτιὰ καὶ πανάδες στὰ μάγουλα καὶ στὰ χέρια• φωνὲς στριγγλιάρικες σὰν τὸ γάβγισμα τῆς φώκιας. Λωβιασμένοι καὶ ψεῦτες, πατριῶτες καὶ θρῆσκοι, πουλᾶνε πατρίδα καὶ θεὸ γιὰ λίγες δεκάρες. ΜΩΜΟΣ Οἱ Ἕλληνες εἶναι καλύτεροι; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Χειρότεροι. Οἱ Ἕλληνες Θεοί, αὐτοί ‘ναι καλύτεροι! Πιὸ ὄμορφοι, πιὸ ξυπνοί, πιὸ παληκάρια. Καὶ φαγάδες καὶ γυναικάδες, ὅσο δὲν παίρνει. ΜΩΜΟΣ Θὰ σώσει καὶ τοὺς Ἕλληνες. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Σώθηκε! ΜΩΜΟΣ Θὰ σώσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τοὺς ἔσωσα κι ἐγὼ μιὰ φορὰ καὶ πρόκοψα! Καλὰ τοὺς εἶχα φκιάσει ὁλάκερους ἀπὸ λάσπη! Τὶ μοῦ κατέβηκε νὰ τοὺς δώσω καὶ πνέμα; Πῶς ἤτανε ἀλήθεια στὴν ἀρχή! Τριχωτοὶ ἀπ’ τὴν κορφὴ ὡς τὴ φτέρνα μὲ τὰ μάτια κολλητὰ τὸ ἕνα μὲ τ’ ἄλλο στὴ ρίζα τῆς μύτης. Δείχνανε τὰ σουβλερά τους δόντια συναμεταξύ τους καὶ γρούζανε στριγγλιάρικα… Τὰ χέρια τους μακρύτερ’ ἀπ’ τὰ πόδια σερνότανε χάμου στὴ γῆς, σὰν περπατούσανε, γέρνοντας μπροστὰ καὶ τρεκλίζοντας ζερβὰ δεξιά. Σωστές μαϊμοῦδες. Ἔκλεψα τὴ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο καὶ τοὺς τὴν ἔφερα. Τοὺς ἔδωσα τὸ λογικὸ καὶ τὴ γλώσσα. Τοὺς ἀνέβασα ψηλά, ἴσαμε τοὺς Θεούς. Κι αὐτοὶ μὲ προδώσανε. Μὲ τὸ λογικὸ ἀνακαλύψανε τὴ μπαμπεσιὰ καὶ τὴν ἀχαριστία• καὶ μὲ τὴ γλώσσα τὸ ψέμα καὶ πάλι τὸ ψέμα! Καὶ τὶ τοὺς γύρεψα γι’ ἀντάλλαγμα; Νὰ μὲ βοηθήσουνε κι αὐτοὶ ἐνάντια στὸ Δία γιὰ νὰ τοῦ πάρω τὴν ἐξουσία του Κόσμου. Καὶ νὰ μὲ τιμᾶνε πιότερο ἀπ’ τὸ Δία – γιατί, θαρρῶ, τὸ ἀξίζω! Αἴ, λοιπόν! Σὰν τοὺς ρώτηξε ὁ Δίας ἀστράφτοντας ἀπάνου ὡς κάτου ἀπὸ τὸ θυμό: «ποιὸς σᾶς ἔδωσε τὴν οὐράνια φωτιά μου;» - « Ὁ Προμηθέας! Ὁ Προμηθέας!» φώναξαν οὗλοι μαζί, καὶ χιλιάδες δάχτυλα βουτηγμένα στὸ φαρμάκι μὲ δείχνανε στὸν Τύραννο. Να ‘τος! Αὐτοὶ μὲ χέρια καὶ μὲ δόντια βοηθήσανε τὸ Κράτος καὶ τὴ Βία νὰ μὲ πιάσουνε καὶ νὰ μ’ ἁλυσοδέσουν. Κι ὅντας ἐτοῦτ’ οἱ ἀνελέητοι μπράβοι τοῦ Δία μὲ καρφώνουν ἐδῶ ψηλά, τὰ ζαγάρια ξελαρυγγιζόντανε ἀπὸ κάτου: « Ἔτσι καὶ χειρότερα… Ἄνομε!...» Δὲ θάρτω μιὰ μέρα στὰ πράματα; ΜΩΜΟΣ (ἥσυχα) Δὲ φταῖνε αὐτοί. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ποιὸς φταίει δηλαδή; Ὁ Δίας; * ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Sesostris ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4907 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 21:15:23 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΩΜΟΣ Ἐσύ! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (ὀργισμένα) Ἐγώ; ΜΩΜΟΣ Ναί! Ἐσύ! Ποὺ νικήθηκες. Ἄν νικοῦσες τὸ Δία, τότες ὅλοι θά ‘τανε μαζί σου. Καὶ θεοί κι ἀνθρώποι. Ὅλοι τότες θὰ βοηθούσανε τὴν ἀφεντιά σου νὰ πιάσεις τὸν ὀχτρό σου καὶ νὰ τὸν ἁλυσοδέσεις. Καὶ τὸ Κράτος καὶ ἡ Βία θὰ σὲ παραστεκότανε μπράβοι δικοί σου. Καὶ θὰ τὸν καρφώνανε κατά δική σου προσταγή στὸ ἴδιο μέρος μὲ τὰ ἴδια καρφιά. Κι ὁ Μορφονιὸς ὁ Ἑρμῆς θά ‘τανε κοπέλι δικό σου, νὰ πηγαινοέρχεται γιὰ τὴ δοκιμὴ τῶν καρφιῶν καὶ τῶν χαλκάδων του. Τότες ὁ Δίας θά ‘ταν ὁ ἀποστάτης καὶ ὁ ἄνομος. Κι ὡς τώρα θὰ τὸν εἶχαν οὗλοι ξεχάσει, ὅπως ξεχάσανε καὶ σένα. Δὲν τὸ ξέρεις; Πάντα οἱ νικημένοι ἔχουνε τ’ ἄδικο. Καὶ τ’ ἄβουλο πλῆθος πάει ταχτικὰ μὲ τοὺς νικητές. Ὡς τώρα ἡ ἱστορία τοῦ Κόσμου εἶναι ἱστορία τῶν Νικητῶν. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Κι ὅμως ἐγώ θέλησα νὰ τοὺς λευτερώσω ἀπό τὸν Τύραννο. ΜΩΜΟΣ Αὐτὰ νὰ μὴν τὰ λὲς σὲ μένα!... Γιὰ νὰν τοὺς ὑποτάξεις στὴν τυραννία τὴ δικιά σου. Τοὺς γέλασες, πὼς θὰ πολεμούσανε γιὰ τὸ δικό τους τὸ συφέρο: γιὰ λευτεριά, δικαιοσύνη, καὶ παντοτινή εὐτυχία. Ἐνῶ πολεμήσανε μονάχα γιὰ ν’ ἀλλάξουν ἀφέντη – γιὰ τὸ δικό σου τὸ συφέρο. Τὰ ἴδια κάνουνε κ’ οἱ ἀφέντες, οἱ τυράννοι τῆς Γῆς… Ὡστόσο δὲν εἶναι δὰ πιὸ ἀχάριστοι καὶ προδότες οἱ λαοὶ ἀπ’ ὅσο τοῦ λόγου σας ἄδικοι καὶ ψεῦτες. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Γιὲ τοῦ Ἥλιου καὶ τῆς Νύχτας. Παραεῖσαι, μοῦ φαίνεται, σοφιστής. Πιότερο βαστᾶς ἀπὸ τὴ μάνα σου, παρὰ ἀπὸ τὸν μπαμπά σου. Πάντα μοῦ χαλνᾶς τὸ κανονικὸ περπάτημα τῆς σκέψης μου: τὸν αἰώνιο ρυθμό τοῦ Κόσμου. Δὲν ἤτανε δύσκολο να ‘χες καὶ σὺ μιὰ ψίχα λογικό – ἀφοῦ ἔχουν ἀκόμα κι ἄνθρωποι! (σὲ λίγο) Κι ἀπὸ τὶ θὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους; ΜΩΜΟΣ Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Κι αὐτὸ τὸ λέει σωτηρία; Μὰ ἡ ἁμαρτία εἶναι ὅλ’ ἡ εὐτυχία κ’ ἡ λευτεριά τῶν Θεῶν. ΜΩΜΟΣ Καὶ τῶν κυρίων τῆς Γῆς. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἄν θυμᾶμαι τώρα τίποτα καὶ ζηλεύω – ὕστερις ἀπὸ τόσων αἰώνων κάρφωμα – εἶναι οἱ ἁμαρτίες ποὺ ἔχω κάνει. Καὶ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ξανακάνω πάλι, μοῦ χρειάζεται ἡ ἐξουσία. Νὰ γιατὶ δὲν ὑποτάζομαι. Ἄν ἤθελε νὰν τοὺς σώσει, θάπρεπε νὰν τοὺς ἔδινε τὴ λευτεριὰ νὰ κάνουν ἁμαρτίες. Μὰ λευτεριὰ θὰ πεῖ δύναμη. Καὶ μεῖς οἱ Ἕλληνες Θεοὶ δὲ θ’ ἀφήναμε σὲ κανένανε νὰ μᾶς πάρει τὴ δύναμή μας. ΜΩΜΟΣ (στὸν ἴδιο τόνο) Οὔτε κ’ οἱ δυνατοί τοῦ Κόσμου! (σιγότερα) Δὲν μποροῦνε νὰ σωθοῦν οἱ ψυχές ἀπὸ τίποτα, ὅσο παραμένει ὄξω τους ἡ αἰτία τοῦ Κακοῦ. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ποιὰ; ΜΩΜΟΣ Ἡ Ἀνισότητα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μὲ σκότισες! Πάψε!.. (σὲ λίγο) Μὰ δὲν καταλαβαίνω, πῶς, γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ ἀνθρώποι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, πρέπει αὐτός νὰ πεθάνει! ΜΩΜΟΣ Οἱ ἀνθρώποι θὰ σωθοῦν, ἅμα τὸν πιστέψουνε γι’ ἀληθινὸ θεό. Μὰ γιὰ νὰ τὸν πιστέψουνε, θὰ κάνει τὸ θάμα ν’ ἀναστηθεῖ. Γιὰ ν’ ἀναστηθεῖ πρέπει νὰ πεθάνει πρῶτα. Γι’ αὐτό συχωρνάει τοὺς σταβρωτῆδες του• ἀκόμα δὲν ξέρουνε πὼς εἶναι θεός. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Αὐτὰ εῖναι πράγματα πολὺ ἀνατολίτικα! Καὶ ποιὰ ἡ ἀνάγκη νὰ σωθοῦνε οἱ ἀνθρώποι; Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θεοὶ δὲ δίνουμε ἕνα ὄβολο γιὰ δαύτους. Ὄχι νὰ πεθάνουμε κιόλας! Καὶ τὸ κάτω τῆς γραφῆς, ἄν ἤθελε νὰ τὸν πιστέψουνε γιὰ θεό, μποροῦσε νὰν τοὺς ἔκανε κανένα μεγάλο κακό, γιὰ νὰν τότε φοβηθοῦνε. Νὰν τοὺς ἔκαιγε μ’ ἀστροπελέκια κι αὐτουνοὺς καὶ τὰ χωριά τους. Νὰν τοὺς ζεμάτιζε μὲ βραστὸ νερό. Νὰν τοὺς ἔστελνε πανούκλα, σεισμοὺς καὶ καταποντισμούς… ΜΩΜΟΣ Αὐτά ξεχνιοῦνται γρήγορα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (κοροϊδευτικὰ) Μὰ θαρρῶ, πώς, ἅμα τὸν πιστέψουν, αὐτὸς θὰ σωθεῖ κι ὄχι ἐκεῖνοι! ΜΩΜΟΣ Μὰ δὲν τοὺς ζητάει, ὅπως ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες θεοί, σφαχτάρια καὶ γυναῖκες! Γιὰ τὸν ἑαυτό του δὲ ζητάει τίποτα. (σιγότερα) Παραδίνει ὅμως τὰ κοπάδια τῶν σκλάβων, ψυχικά δεμένα, στοὺς κυρίους τῆς Γῆς. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ξέχασα νὰ ρωτήσω. Θὰ τὸν ἰδοῦν οἱ Ἑβραῖοι ν’ ἀνασταίνεται; ΜΩΜΟΣ Κανένας. Μονάχα μετὰ τὴν ἀνάστασή του θὰ παρουσιαστεῖ στοὺς μαθητάδες του. Σὰν ὅραμα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Δηλαδὴ σὲ κείνους, ποὺ τόνε πιστέψανε καὶ πρὶν πεθάνει! Μὰ τότες ἤτανε ὁλότελα περιττὸ νὰ πεθάνει. Νὰ παρουσιαστεῖ στοὺς σταβρωτῆδες του! Σὲ κείνους ποὺ δὲν τόνε πιστεύουνε. Μέρα μεσημέρι στὴν Ἀγορά! Κι ὁλόσωμος! Ἐδῶ τόνε θέλω. Ἐξόν ἄν φοβᾶται! ΜΩΜΟΣ Τὶ Ἕλληνας! Ἅμα τόνε βλέπανε, τότες ἴσα ἴσα δὲν θὰ τόνε πίστευε κανένας. Θὰ μαθευτεῖ ὅμως ἀπὸ στόμα σὲ στόμα, πὼς ἀναστήθηκε. Καὶ τότες ὅλοι θὰ πιστέψουνε. Δὲ ξέρεις καημένε τὴ λαϊκὴ ψυχή. Οἱ λαοὶ πιστεύουνε πιότερο τ’ αὐτιὰ τους παρὰ τα μάτια τους. Πιότερο τὸ μύθο παρὰ τὰ γεγονότα. Πιότερο τὴ φαντασιὰ τους παρὰ τὴν κρίση τους. Μήπως ἐσένα, τὸ Δία, τὴν Ἀφροδίτη – κι ὅλους τοὺς ἄλλους – σᾶς ἔχουνε ἰδωμένα οἱ Ἕλληνες καὶ σᾶς πιστεύουνε; Ἐμεῖς θὰ σᾶς δείξουμε στοὺς λαούς. Ἔτσι μονάχα θὰ πάψουνε νὰ σᾶς πιστεύουνε. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μὴ μοῦ κάνεις, εἶπα, τὸν ἔξυπνο! (στον Ιησού) Αὐτά δὲν εἶναι λογικὰ πράματα! ΙΗΣΟΥΣ Τὸ λογικὸ δὲν φελᾶ σὲ τίποτα. Μήτε τὸ πολύ, μήτε τὸ λίγο. Μήπως οὶ φιλόσοφοι ξέρουνε περισσότερα ἀπ’ τὰ πουλιά τ’ οὐρανοῦ κ’ ἀπ’ τὰ σκουλήκια καὶ τὰ λούλουδα τῆς Γῆς; Μήπως εἶναι καλύτεροι ἀπ’ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους; Ὅσο πιὸ ξανοίγεται ἡ σκέψη, τόσο πιὸ στενεύουν οἱ καρδιές. Κι ὁ ἄνθρωπος χάνεται. Ἐγώ προσπάθησα νὰ φωτίσω τὴν καρδιά τους. Νὰ τῆς δώσω μεγαλύτερην ἅπλα καὶ πιότερο βάθος. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι βασιλεία τῆς καρδιᾶς. Ὅπως ἐγώ θυσιάστηκα γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ καλωσύνη, Ἐγὼ ὁ βασιλιὰς τῶν Οὐρανῶν καὶ Θησαυρὸς τῶν Ἀγαθῶν, ἔτσι θὰ μάθουνε κ’ οἱ βασιλιάδες τῆς Γῆς νὰ θυσιάζονται γιὰ τοὺς σκλάβους καὶ νὰν τοὺς ἀγαπᾶνε. Τότε δὲν θὰ ὑπάρχουνε ψευτιὰ καὶ ἀδικία. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (ἀπότομα) Ἔτσι αἴ; Νὰ ξοδιάζουνε τὸ πνέμα τους, νὰ χαραμίζουνε τὴ δύναμή τους οἱ ἄξιοι γιὰ τοὺς τιποτένιους! Γιὰ νὰν τοὺς μοιάσουνε! Αὐτό δὲν ξανακούστηκε! Εἶμαι παλιότερος ἀπὸ σένα. Αὔριο μεθαύριο θά ‘μαι κι ὁ πρῶτος ἀπ’ ὅλους σας. Μπορῶ νὰ σὲ διατάζω καὶ νὰ σὲ δασκαλεύω. Μάθε το λοιπὸν ἀπὸ μένα. Εἶναι κανεὶς δυνατός, γιατὶ ἀγαπάει μονάχα τὸν ἑαυτό του καὶ μπορεῖ νὰ θυσιάζει τοὺς ἀλλουνούς. Ὁ δυνατὸς ἔχει χρέος νὰ πληθαίνει τὴ δύναμή του κι ὄχι νὰν τήνε λιγοστεύει. Κ’ ἡ περισσότερη δύναμη δὲ χαρίζεται. Παίρνεται. Παίρνεται μὲ τὴ βία ἀπὸ τοὺς ἄλλους δυνατούς. Αὐτό δὲν εἶναι νόμος, ποὺ τόνε φκιάσαμ’ ἐμεῖς οἱ θεοί. Ὑπάρχει πρὶν ἀπὸ μας. Εἶναι Ἀνάγκη. ΜΩΜΟΣ (κοροϊδευτικὰ) Σεῖς οἱ δυνατοί – πρῶτα τῆς Γῆς κ’ ὕστερα τ’ Οὐρανοῦ – δὲ μπορεῖτε νὰ ὑπάρχετε χωρίς τοὺς ἀδύνατους. Τὴ δύναμή σας τὴν κλέβετε ἀπὸ δαύτους. Κ’ ὕστερα πολεμᾶτε συναμεταξύ σας ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ τὴν κάνει ὁλάκερη δικιά του. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸ Μῶμο θυμωμένα) Ἐσὺ νὰ μὴν ἀνακατεύεσαι! (στὸν Ἰησοῦ) Μπὰς καὶ σοῦ πέρασε ἡ ἰδέα – ἐπειδὴ μὲ βλέπεις καρφωμένον ἐδῶ – πὼς τάχατε θυσιάστηκα κι ἐγώ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους; Δὲ θυσιάστηκα γιὰ κανένανε. Τὴν ἔπαθα – γιὰ λογαριασμό μου. Δὲν πρέπει νὰ στοχάζεται κανείς με τὰ μάτια. Νὰ πηγαίνει πέρ’ ἀπ’ τὰ φαινόμενα. ΜΩΜΟΣ (πειραχτικὰ) Μὰ καὶ δὲν πρέπει νὰ στοχάζεται κανείς μὲ τ’ αὐτιά του καὶ δίχως μάτια. Νὰ πηγαίνει πέρ’ ἀπ’ τὰ λεγόμενα. … Μὴν ἀκοῦς λοιπόν, τὶ λέει. Ἔνια σου! Δὲν ἦρθε νὰ καταλύσει τὴ Δύναμη. Ἦρθε νὰ τὴ στεριώσει πιὸ πολύ. Εἶσαι λιγάκι πρωτόγονος καὶ χοντροκομμένος. Τὰ λὲς ὄξω ἀπὸ τὰ δόντια. Ὁ νέος θεὸς (ὅσοι θὰ μιλᾶνε γιὰ λογαριασμό του) εἶναι πιὸ πιτήδειος, πιὸ διπλωμάτης. Ξέρει τὴ δουλειά του καλύτερα. Ἡ μέθοδο ἡ δική σου (τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ρωμαίων) εἶναι ἡ μέθοδο τοῦ “ἔτσι θέλω ἐγώ ὁ ἀφέντης!” Ἡ μέθοδο ἡ δική του, εἶναι ἡ μέθοδο, τοῦ“ἔτσι θέλει ὁ θεός• ἔτσι θέλουνε κι οἱ σκλάβοι!”. Εἶναι μέθοδο πολιτισμένη. Χάρη σ’ αὐτήνε θὰ μπεῖ ρυθμὸς καὶ τάξη στὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἀδικημένων. Θὰ ζητᾶνε μοναχοί τους ν’ ἀδικιοῦνται – γιὰ καλό τους. Μὰ θὰ ρωτήξεις: “ποῦ εἶναι τελοσπάντων αὐτὴ ἡ θυσία τῶν δυνατῶν;” Καὶ λίγο τό ἔχεις νὰ κοπιάζουνε νὰ κυβερνᾶνε καὶ ν’ ἀδικοῦνε τὸ βρωμολαὸ γιὰ καλό του; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Δὲν πολυκαταλαβαίνω. ΜΩΜΟΣ Ἦρθε λέει νὰ σώσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους … μετὰ θάνατον. Μὰ θὰ σώσει μοναχὰ τοὺς ἀφέντες ἐδῶ στὴ Ζωή. Αὐτουνοὺς ποὺ κατέχουν ὅλα τ’ ἀγαθὰ καὶ ὅλη τὴ δύναμη. Τοὺς σωσμένους. Μὰ ἐκεινούς, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη νὰ σωθοῦνε• ἐκεινούς , ποὺ τὰ στεροῦνται ὅλα, τοὺς ἀπαγορεύει νὰ πιθυμοῦνε τ’ ἀγαθὰ τῶν ἀλλονῶν καὶ ν’ ἀντιστέκονται στὴ δύναμή τους. Αὐτοὶ θὰ πλουτίσουνε καὶ θὰ λευτερωθοῦνε, ἀφοῦ πεθάνουνε πρῶτα. Εἰς αἰώνα τὸν ἅπαντα. Διδάχνει, καθὼς βλέπεις, τὴν ἁγιότητα τῆς Σκλαβιᾶς καὶ τῆς Πείνας• δηλαδὴ τὸ δίκιο τῆς Δύναμης καὶ τῆς Βίας ἀπό τὴν ἀνάποδη. Οἱ θεωρίες σας διαφέρουνε μονάχα στὴ διατύπωση. Κατὰ βάθος εἶναι οἱ ἴδιες κι ἀπαράλλαχτες. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (βαριεστισμένα) Κατάλαβα… ΜΩΜΟΣ Ἄν δὲν ἤμουν ἐγὼ νὰ σοῦ ξηγῶ, δὲ θὰ καταλάβαινες καὶ σπουδαῖα πράματα. Κι ἄς καμαρώνεις πὼς εἶσαι τάχατες ὁ θεὸς τῆς Λογικῆς (πειραχτικὰ) Ἔχει δίκιο νὰ σοῦ λέει, πὼς τὸ λογικὸ δὲ φελᾶ σὲ τίποτα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν ἴδιο τόνο ) Σπουδαῖα πράματα μοῦ ξηγᾶς! Σπουδαῖα πράματα καταλαβαίνω! Ἄς λείπανε! ΙΗΣΟΥΣ (γαλήνια) «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες… Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι… ὅτι αὐτῶν ἔστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». ΜΩΜΟΣ Σιγά! Μὴ σ’ ἀκούσουν οἱ χορτάτοι κ’ οἱ ξυπνοὶ καὶ ζηλέψουνε τοὺς πεινασμένους καὶ κουτούς! ΙΗΣΟΥΣ (στὸν ἴδιο τόνο) «Ἡ πίστη σου σέσωκέ σε!» Ὅποιος πιστεύει στὸν ἀληθινὸ θεὸ σώζεται. Κι ὁ πλούσιος κι ὁ ξυπνός. ΜΩΜΟΣ Περισσότερο ἀπ’ ὅλους θὰ σὲ πιστέψουν οἱ πλούσιοι. Γιατί ‘ναι ξυπνοί. Ὑπάρχει ἀληθινότερος θεὸς ἀπὸ κεῖνον, ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ‘ναι πλούσιοι, δηλαδὴ νὰ κλέβουνε τοὺς φτωχούς; Ἀπ’ ὅλες τὶς ἀρετὲς βάζεις πρώτη καὶ καλύτερη τὴν πίστη. Κι ἀπ’ ὅλες τὶς ἁμαρτίες πρώτη καὶ χειρότερη τὴν ἀπιστία. Ἔτσι ὁ θεομπαίχτης, ποὺ πιστεύει ἀπὸ ἐξυπνάδα, εἶναι καλύτερος ἀπὸ τὸν ἄθεο ποὺ δὲν πιστεύει ἀπὸ γνώση. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Μῶμο) Μὲ κούρασε ὁ πελάτης σου! Πότε θὰ πεθάνει; ΜΩΜΟΣ Βιάζεσαι; Ὅπου καὶ νά ‘ναι! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ζηλεύω! Τόνε ζηλεύω ποὺ θὰ ξεκουράσει τὸ σῶμα του. Γιὰ τρεῖς μέρες. ΜΩΜΟΣ Γιὰ πάντα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἄχ! Νὰ μποροῦσα κ’ ἐγώ νὰ κοιμηθῶ μιὰν ὥρα! Ἔτσι νὰ σταματήσει γιὰ λίγο τὸ προαιώνιο σβούρισμα τοῦ Κόσμου ὁλόγυρά μου καὶ τὸ σπάραμα τῆς πληγῆς μου ὁλόγυρα ἀπ’ τὸν Κόσμο. Νὰ ξεχάσω γιὰ λίγο τὸν πόνο μου… ΜΩΜΟΣ Τὸ μίσος καὶ ἡ πλεονεξία σου! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μοῦ φαίνεται, πὼς ἔχω καρφωθεῖ καὶ ριζώσει ἀπάνου στὸ Χρόνο. Καὶ φεύγω καὶ ξανάρχομαι ἀκατάπαυτα μαζί του, χωρὶς νὰ κουνιέμαι ἀπὸ τὴ θέση μου. Μάνα μου Γῆς! Ξανακλεῖσε με γιὰ μιὰ στιγμὴ μονάχα μέσα στ’ ἀπέραντα βάθια τῆς κοιλιᾶς σου! Κοίμισέ με γιὰ μιὰ στιγμὴ μέσα στὴν ἀπεραντοσύνη καὶ τὴν κρυάδα τῆς ὕλης σου! Μ’ ἀγαπᾶς τὸ λοιπὸν λιγότερο ἀπ’ τὶς πέτρες σου; ΜΑΝΑ ΓΗΣ Ποιὸς εἶσαι; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ὁ Προμηθέας. Ὁ γιός σου. ΜΑΝΑ ΓΗΣ Δὲ σὲ ξέρω. Δὲ ξέρω μὲ τ΄ ὄνομα κανένα ἀπ’ τὰ παιδιά μου. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Εἶμαι ὁ θεός τῆς Φωτιᾶς καὶ τοῦ Λογικοῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς Τιτάνες! ΜΑΝΑ ΓΗΣ Θεός; Καὶ ζητᾶς ἐγὼ νὰ σὲ βοηθήσω; Καὶ νὰ μποροῦσα δὲ θὰ τό ‘κανα. Νὰ φύγετε! Νὰ φύγετε ὅλοι ἐσεῖς ἀπὸ πάνω μου! Ἐξ αἰτίας σας ὑποφέρω κι ἐγώ. Ἔγινα Χτῆμα. Γεννῶ, καρπίζω, λουλουδίζω• στολίζομαι καὶ ὀμορφαίνω γιὰ ὅλα τὰ παιδιά μου. Μὰ μὲ χαίρονται λίγοι. Αὐτοὶ ποὺ μὲ κατέχουνε. Καὶ δὲ μπορῶ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴ φάρα τους. Νὰν τοὺς ἔκαιγα μὲ λιωμένο μαντέμι! Ν’ ἄνοιγα τὰ σπλάχνα μου νὰν τοὺς ἐκατάπινα! Ἅμα χαλάσω ἕναν ἀπὸ δαύτους, ξεφυτρώνουνε δυὸ καὶ πέντε. Αὐτοί ‘ναι οἱ χαμοθεοί μου. Καὶ τοὺς μισῶ. Ἐσεῖς, οἱ πανωθεοί, εἴσαστε παιδιὰ δικά τους. Όχι δικά μου. Καὶ σκοτώνεστε ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλονε, ποιὸς θὰ μὲ φάει μονάχος. * ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Sesostris ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4907 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 21:19:48 ΣΥΝΕΧΕΙΑ (σιγὴ) ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Ἰησοῦ) Δὲ σὲ βλέπω. ΙΗΣΟΥΣ Ἐγώ σὲ βλέπω. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Θά ‘σαι νέος πολύ. Ἔτσι δείχνουν οἱ κουβέντες σου. ΜΩΜΟΣ Τριαντατριῶ χρονῶ. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Καλὰ τό ‘λεγα! Παιδί! Κ’ οἱ στοχασμοί του παιδιάστικοι. (στὸν Ἰησοῦ) Καὶ γιὰ ποιὰν ἀφορμὴ σὲ σταβρώσαν οἱ Ἑβραῖοι; ΙΗΣΟΥΣ Δίδαξα… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (κοροϊδευτικὰ) Καμμιὰν ἐπανάσταση βέβαια! Μάταια πράματα. Ὅλοι στὴν ἡλικία σου ἔχουν αὐτήνε τὴ λόξα. Μὲ τὰ χρόνια τους περνάει – ὅπως κ’ ἐμένα! ΙΗΣΟΥΣ Ἀπαγόρεψα κάθε ἐπανάσταση. Δίδαξα τὴν ὑποταγὴ στὸ Νόμο. Τὴν Ἀγάπη τοῦ πόνου καὶ τὸν Πόνο τῆς ἀγάπης. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μὰ τότε πῶς σὲ θανάτωσε ὁ Νόμος; Ἐσὺ δὲν πῆγες κόντρα. Τόνε θεοποίησες καθὼς βλέπω. ΙΗΣΟΥΣ Μὲ θανάτωσε γιὰ ἐπαναστάτη καὶ γι’ ἀντίθεο. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Περίεργο! ΜΩΜΟΣ ‘Ἔλεγε καὶ ξανάλεγε, πὼς θά ‘δινε τάχα στοὺς φτωχοὺς (ἄν καθόντανε φρόνιμα!), τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μὰ τοῦτ’ οἱ κακομοίρηδες ἀκούγανε μοναχὰ τὸ «βασιλεία» δὲν τ’ ἀκούγανε τὸ «οὐρανῶν!». Καὶ πήρανε τὰ μυαλά τους ἀέρα. Γιατὶ νομίζανε, πὼς θά 'διωχνε τὸν ξένο τύραννο, τοὺς Ρωμαίους, καὶ θά ‘δινε σ’ αὐτοὺς τὴ βασιλεία τῆς Ἰουδαίας. Μὰ οἱ ντόπιοι τύραννοι, οἱ πλούσιοι Ἑβραῖοι – Φαρισαῖοι καὶ μεγαλοπαπάδες - φοβηθήκανε πὼς, ἅμα χάνανε τὴν προστασία τῶν ξένων, θὰν τοὺς παίρναν οἱ κουρελῆδες τὰ πλούτια τους καὶ τὰ εἰσοδήματά τους. Γι’ αὐτὸ μεγαλοπαπάδες καὶ Φαρισαῖοι, κάνανε συμβούλιο καὶ τὸν κατηγορήσανε ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ στὴ ρωμαϊκὴ ἐξουσία γιὰ ὀχτρὸ τοῦ Νόμου, κι ἀπ’ τὴν ἄλλη στὸν Ἰουδαϊκὸ λαὸ γιὰ ὀχτρὸ τοῦ θεοῦ. Ὀχτρὸς τοῦ Θεοῦ; Τότες ὁ λαὸς τῶν κουρελήδων, ποὺ εἶναι θρῆσκος (ὅλα κι ὅλα!) ἀγρίεψε, ξεσηκώθηκε, καὶ ζήτησε ἀπ’ τοὺς Ρωμαίους τὸ θάνατό του. Κ’ οἱ Ρωμαῖοι (ἕνας Ἑβραῖος λιγότερος στὸν κόσμο, τόσο τὸ καλύτερο!) τὸν παραδώσανε στοὺς Φαρισαῖους, στοὺς μεγαλοπαπάδες καὶ στὸ λαὸ κι αὐτοὶ τόνε σταβρώσανε μετὰ χαρᾶς. ΙΗΣΟΥΣ Αὐτὸ ἤθελα. Ἔπρεπε νὰ μὲ σκοτώσουνε γιὰ νὰ συχωρεθοῦνε… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πάλι τὰ ἴδια; (σιγὴ) ΜΩΜΟΣ Οἱ Φαρισαῖοι κ’ οἱ παπάδες ὅλου τοῦ κόσμου ὕστερ’ ἀπὸ λίγα χρόνια θὰ σὲ κάνουνε θεό. Θὰ σοῦ χτίζουνε μεγαλόπρεπες ἐκκλησιὲς καὶ θὰ σὲ προσκυνᾶνε ντυμένοι στὸ μάλαμα. Καὶ θὰ καῖνε ζωντανὸν ὅποιονε σ’ ἀρνιέται. Ἐσὺ ὁ Θεὸς – Πνέμα, Σωτήρας τῆς Ψυχῆς, θὰ γίνεις ὁ Θεὸς – Σωτήρας τῆς Κοιλιᾶς τους. Γι’ αὐτουνοὺς ἀπόθανες. Ἀντὶς νὰ φέρεις τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, θεμέλιωσες τὴ βασιλεία τοῦ Πλούτου. Θὰ ‘πρεπε ν’ ἀφάνιζες τοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς μεγαλοπαπάδες, ἄν ἤθελες νὰ σώσεις τὰ μιλλιούνια τῶν σκλάβων. Μὰ τότε δὲ θὰ γινόσουνα θεός! ΙΗΣΟΥΣ Κάθε ἐγκόσμια ἐξουσία εἶναι προσωρινή. Τὶς ἄφησα ὅλες νὰ ὑπάρχουνε, γιατὶ χρειάζονται. Ἀλλιῶς οἱ ἀνθρώποι θὰ γινόντανε χειρότεροι κ’ ἡ δυστυχία τους μεγαλύτερη. Ἡ μεγάλη κι ἀκατάλυτη ἐξουσία στὸν κάτου κόσμο εἶναι ὁ Θάνατος. Αὐτόνε τὸν κατάργησα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πῶς; Ἔκανες τοὺς ἀνθρώπους ἀθάνατους; ΜΩΜΟΣ Μετά θάνατον! Σοῦ τὸ ξανάπα μὰ δὲν πρόσεξες. Μετὰ θάνατον θὰ τοὺς ἀναστήσει ὅλους στὸν οὐρανό. ΙΗΣΟΥΣ Ἐκεῖ καθένας θὰ κριθεῖ κατὰ τὰ ἔργα του. Αὐτή ‘ναι ἡ Ἀλήθεια ΜΟΥ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Φαίνεται, πὼς ἀπὸ τότες, ποὺ καρφώθηκα πολὺ ψηλά, ἐγὼ ὁ πνευματικὸς Λύχνος τοῦ Κόσμου, τὸ σκοτάδι πήχτωσε μὲς στὸ μυαλὸ καὶ τῶν θεῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων! ΜΩΜΟΣ (στὸν Ἰησοῦ) Σὺ, ποὺ ἔκανες τὸ θάμα τῶν πέντε ψωμιῶν, δὲν ἔδινες στοὺς πεινασμένους τὴ χάρη νὰ κάνουνε κι αὐτοὶ τὸ ἴδιο θάμα; Ἔτσι θὰ καταργοῦσες τὴν Πείνα. Καὶ μαζί της θ’ ἀφανιζόντανε κ’ ἡ Ἄγνοια κ’ ἡ Κάκητα. Καὶ τότες δὲ θὰ ὕπαρχε ἀνάγκη σωτηρίας μετὰ θάνατον… Μὰ ὅσα ψωμιὰ καὶ νὰ φκιάνανε, εἴτε πέντε χιλιάδες εἴτε κ’ ἕνα μοναχό, πάλι θὰ πεινούσανε. Θὰν τοὺς τὰ παίρναν ὅλα οἱ Δυνατοί. Ἀφοῦ δὲν τοὺς ξεπάστρεψες αὐτουνούς, ἄς ἔδινες σὲ κάθε σκλάβο, ἀντὶς τὴν ἀθανασία, ἕνα στιλέτο. ΙΗΣΟΥΣ Ἕνα στιλέτο; Τὶ νὰν τὸ κάνανε; ΜΩΜΟΣ Γιὰ νὰ δίνανε τὸ γρηγορότερο στοὺς Δυνατοὺς τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ΙΗΣΟΥΣ (μέσα του μὲ παράπονο) Πόσο τόνε λυπᾶμαι! Εἶναι καταδικασμένος γιὰ πάντα. ΜΩΜΟΣ Ἀφοῦ δὲν κατάλαβες τὰ γνωστά, πῶς ξέρεις τ’ ἄγνωστα; Κι ἀφοῦ δὲν κατάλαβες τὰ τωρινά, πῶς ξέρεις τὰ μελλούμενα; ΙΗΣΟΥΣ Τὸ ἄγνωστο εἶμ’ ἐγώ! Ὁ Θεός. Καὶ θέλεις νὰ μὴν τὸ ξέρω; Τὰ γνωστά ποὺ τόσο τὰ γνοιάζεσαι, εἶναι ὅλα ψεύτικα, γι’ αὐτὸ καὶ τ’ ἀγνοῶ! ¨Ὅσο γιὰ τὰ μελλούμενα, πότε σοῦ εἶπα, πὼς ὑπάρχει μέλλον; Κατόπι μου ἔρχεται ἡ συντέλεια τοῦ Κόσμου. Μόλις ἀπομένει στοὺς ἀνθρώπους λίγος καιρὸς νὰ ἑτοιμαστοῦνε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Νὰ μὲ πιστέψουνε καὶ νὰ μετανιώσουνε γιὰ τ’ ἁμαρτήματά τους. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Μῶμο) Τὰ λόγια του δὲν ἔχουνε νόημα. ΙΗΣΟΥΣ Ἐγώ μ’ αὐτά μου τὰ λόγια, ποὺ δὲν ἔχουνε νόημα, θὰ ρίξω ὅλους ἐσᾶς τοὺς ψεύτικους θεούς. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (πειραγμένος) Θὰ μᾶς ρίξεις μὲ τὰ λόγια; Δὲ μπορῶ νὰ γελάσω. Πονάει τὸ συκώτι μου! Οἱ θεοὶ ρίχνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλονε μὲ τὴ Βία καὶ μὲ τὸ Φονικό. Ἔτσι λένε τὰ ἱστορικά τῆς θεοσύνης. Τὸ ἴδιο κάνουνε κ’ οἱ ἀφέντες τῆς Γῆς. Ἔτσι λένε τὰ ἱστορικὰ τῆς ἀνθρωπότητας. Μιλᾶς σὰν ἕνας ξυλουργὸς ἤ σὰν τρατάρης. Δὲν ἔμαθες γράμματα; ΙΗΣΟΥΣ Ἐγὼ ἔπλασα τὸν κόσμο καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Κ’ οἱ ἄνθρωποι τὰ γράμματα. Τὶ μποροῦσα νὰ μάθω ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (κόκκινος ἀπὸ θυμὸ) Ἐσὺ ἔπλασες τοὺς ἀνθρώπους; ΙΗΣΟΥΣ Ὁ Πατέρας μου. Δηλαδὴ Ἐγώ. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸ Μῶμο) Γιατὶ μὲ γέλασες πὼς εἶναι ὁ μόνος Θεός; Νά! ποὺ ἔχει καὶ Πατέρα! ΜΩΜΟΣ Δὲ σὲ γέλασα. Ὁ ἴδιος εἶναι Πατέρας τοῦ ἑαυτοῦ του. Ὁ ἴδιος γέννησε τὸν ἑαυτό του. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Ἰησοῦ) Θὰ ἔχεις φαίνεται πυρετό! Σ’ ἔπιασε τὸ παραμιλητὸ τοῦ θανάτου! (δυνατώτερα) Ὁ κόσμος γεννήθηκε ἀπὸ τὸ Χάος. Κ’ ἐγὼ ἔπλασα τοὺς ἀνθρώπους μὲ λάσπη. Καὶ τοὺς ἔδωσα καὶ ψυχὴ ἀπὸ λάσπη… Ἡ λάσπη αὐτὴ μένει πάντα ὁγρή καὶ βρώμικη μέσα τους. ΙΗΣΟΥΣ Ὁ Πατέρας μου ἔπλασε τοὺς ἀνθρώπους μὲ λάσπη. Καὶ τοὺς ἔδωσε γιὰ ψυχὴ τὴν πνοή του τὴν ἴδια! Ἄρα ψυχὴν ἀθάνατη. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Οὔτε ὁ ἥσκιος τῆς λάσπης δὲν μένει μετὰ τὸ θάνατο. Τίποτα. Ὅταν ὑπόσχεσαι μεταθανάτια ζωὴ στοὺς ἁπλοϊκούς, τοὺς λὲς ψέματα! ΜΩΜΟΣ Κ’ οἱ δυό σας δὲ λέτε τὴν ἀλήθεια. Ὁ κόσμος δὲν ἔχει ἀρχή. Δὲν ἔχει δημιουργό. Ὕπαρχε πάντα. Καὶ γίνεται πάντα μοναχός του. Ὅσο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἔπλασε… ἡ μαϊμοῦ! Κ’ ἐσᾶς οἱ ἀνθρώποι. Σᾶς πλάσαν οἱ ἀφέντες τῆς Γῆς «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή τους». Δουλειά σας εἶναι νὰ διατηρεῖτε τὴν Ἀνισότητα καὶ νὰ προστατεύετε τὴν Ἀδικία. Καὶ μετὰ θάνατον; - Ἀέρας φρέσκος! Ὄξω ἀπὸ τὸ συφέρο τῶν Κροίσων (μὲ κορώνα καὶ δίχως κορώνα) κι ὄξω ἀπὸ τὴ φαντασιὰ τῶν φοβισμένων καὶ τῶν ἀνίδεων, δὲν ὑπάρχετε πουθενά… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Γιὲ τῆς Νύχτας! Σοῦ ἀπαγορεύω νὰ παίζεις μαζί μου! Ἀπαιτῶ νὰ μὲ σέβεσαι! ΜΩΜΟΣ (σκάει στὰ γέλια) Χά! Χά! Χά!... ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (κατακόκκινος ἀπὸ τὸ θυμό του) Τὶ γελᾶς, ξετσίπωτε; ΙΗΣΟΥΣ (ξαφνιασμένος) Ποιὸς γελάει ἔτσι; ΜΩΜΟΣ Ἐγὼ ὁ Μῶμος! Ἕνας ἀπὸ τοὺς Μώμους! (Εἴμαστε πολλοί!). Καὶ δὲ γελάω ποὺ θυμώνετε• μὰ ποὺ θυμώνετε, δίχως νὰ ὑπάρχετε! Καὶ ποὺ σᾶς κουβεντιάζω, ἐνῶ ξέρω, πὼς δὲν ὑπάρχετε! Ἀφοῦ ὅμως ὅλ’ οἱ ἄνθρωποι σᾶς πιστεύουνε καὶ σᾶς βλέπουνε, μπορῶ κ’ ἐγὼ νὰ μὴ σᾶς βλέπω καὶ νὰ μὴ σᾶς κουβεντιάζω; Τὶ Μῶμος θὰ ἤμουνα! Ἐξὸν αὐτὸ δὲ θὰ σᾶς ρίξω ἐγὼ μοναχός μου. Θὰ σᾶς ρίξουνε οἱ σκλάβοι, σὰν ξυπνήσουνε μιὰ μέρα. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (περιφρονετικὰ) Γιὰ νὰ γίνουνε αὐτοὶ θεοί! ΜΩΜΟΣ Γιὰ νὰ γίνουν ἀνθρώποι. Τὶ νὰ τὴν κάνουνε τὴ θεοσύνη σας! Τὶ νὰ τὴν κάνουνε τὴν ἐξουσία τῆς Πρόληψης καὶ τοῦ Μύθου; Κι οὔτε κἄν θὰ κοπιάσουνε, γιὰ νὰ σᾶς ρίξουνε. Θὰ πέσετε μοναχοί σας, χωρὶς νὰ μεταχειριστοῦν ἐνάντια σας οὔτε σαγίτες οὔτε σφεντόνες οὔτε ἀστροπελέκια. Αὐτὰ θὰ τὰ μεταχειριστοῦν ἐνάντια στοὺς ἀφέντες τῆς Γῆς! Ἅμα ρίξουν αὐτουνούς, θὰ πέσετε καὶ σεῖς ὁ ἐπουράνιος ἥσκιος τους… (σιγὴ) ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ὤχ!... Σταθεῖτε μιὰ στιγμή. Ὁ ἀητός τοῦ Δία μοῦ βύθισε τὸ κοφτερό του ψαλίδι ὡς τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς. Πονάω ὅσο ποτές! Κι ὅσο πονάω τόσο μεγαλώνει τὸ μίσος μου. Ἄν εἶχα τόση δύναμη στὰ χέρια, ὅσο μίσος μέσα στὰ σπλάχνα μου, θὰ μποροῦσα μ’ ἕνα τράνταγμά μου νὰ ξεριζώσω τὸν Καύκασο ἀπὸ τὰ θεμέλια του καὶ νὰν τόνε πετάξω πάνου ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀσπροθάλασσα κατάκορφα στὸν Ὄλυμπο. Θά ‘ λυωνα τὸ κακομοιριασμένο δωδεκάθεο τὴν ὥρα, ποὺ τσακώνεται, μαλλιοτραβιέται καὶ γρατσουνίζεται σὰν ἕνα τσοῦρμο μαϊμοῦδες γιὰ ἕνα καρύδι… Θά ‘λυωνα καὶ τοὺς ἀνθρώπους! ΜΩΜΟΣ Ἄσε τοὺς ἀνθρώπους. Τὸν Καύκασο τὸν κουβαλᾶνε στὴ ράχη τους περισσότερους αἰῶνες ἀπ’ ὅσο σὲ κουβαλάει ἐσένα ἡ ράχη τοῦ Καύκασου! ΙΗΣΟΥΣ Πατέρα! Ἔκανα τὸ χρέος μου. Τὰ νεφρά μου τσακιστήκανε. Τὰ πόδια μου παγώσανε ὡς τὰ γόνατα! Διψῶ! Κρυώνω! (Ὅσο πλησιάζει νὰ γύρει ὁ ἥλιος, ὁ ἀέρας γίνεται πιὸ ζεστὸς καὶ πιὸ μυρωμένος. Μιὰ ρόδινη ἄχνα πλέει ἀπάνου σὲ βουνά, πεδιάδες καὶ θάλασσες. Πουλιὰ καὶ ζουζούνια ἀχολογοῦνε στὰ δέντρα καὶ στὰ χορτάρια – ἕνα πολύβοο κύμα ζωῆς ἀνεβαίνει ὁλοῦθε γιομάτο χαρὲς καὶ λαχτάρες. Ἄξαφνα ἀπὸ κάποια ρεματιὰ σκάζουνε κι ἀνατινάζονται ψηλά οἱ τρίλιες ἑνὸς ἀηδονιοῦ. Ὅλ’ ἡ πλάση βυθίζεται ἀμέσως σ’ ἀτέλειωτη σιγή). ΜΩΜΟΣ (στὸν Ἰησοῦ) Ἄκου, ἄκου τ’ ἀηδόνι! Ἴσως στερνὰ καταλάβεις, πόσο δὲν πρόσεξες τὶς ὀμορφιὲς τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ διδάξεις τὴν ὀμορφιὰ τοῦ θανάτου! ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ Μάνα, ζεστή ἀγουροξυπνᾶς μέσα σὲ χίλια ἀρώματα, φῶτα πολλὰ καὶ χρώματα καὶ μοναχὰ ἀπ’ τὸ γγίμα τ’ ἀέρα δένουν μέσα σου κόσμοι καὶ κόσμοι χύμα! Ἐρωτοφύσημα κ’ ἐγώ τὸ λαμπερό σου φλούδι τὸ σπάω μὲ τὸ τραγούδι, ποὺ τὴν ἁπλὴ χαρά μου ὑψώνει στὰ μεσούρανα πλέον ἄξια ἀπ’ τὰ φτερά μου. Μὲς τ’ ἄνθη τῆς ροδακινιᾶς, στῆς λεύκας τὴν κορφή, ὅπου ἥσκιωμα βαθύ κι ὅπου κρυὲς βρυσοῦλες πάω τῆς καρδιᾶς μου καὶ μετράω λαχτάρες καὶ τρεμοῦλες. Μ’ ἀστροφεγγιὲς ὁλόβαθες, τριανταφυλλιὰ χαράματα, μὲ φεγγαρομαλάματα κι ὅταν σιγά κι ἀγάλι βρέχει οὐρανός σὲ μιὰ μεριά κι ἡλιοφωτάει στὴν ἄλλη, *ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Sesostris ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4907 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/08/2013, 21:24:49 ΣΥΝΕΧΕΙΑ τοῦ λαρυγγιοῦ δονῶ ἀψηλὰ τὴ φουσκωμένη φλέβα, κι ἀνέβα ὁ ἀχὸς ἀνέβα ὅλο καὶ πιὸ μεστώνει καὶ τὸν ἀγέρα, ξέχειλον ἀπό ἡδονές, ματώνει. Κι ὅταν σωπάσει μου ἡ καρδιὰ καὶ τὸ λαρύγγι σπάσει, στὴ μαγεμένη πλάση καὶ στὴν καρδιὰ ποὺ νιώθει, καιρὸ βαστᾶ ὁ ἀντίλαλος, καιρὸ πονᾶνε οἱ πόθοι. Ὤ! δὲ θαμπώνει τὴ λαλιά μου θάνατου φοβέρα: γῆς καὶ νεροῦ κι ἀγέρα δὲν ξέρουνε τὰ γένη, πὼς ὅ,τι ζεῖ καὶ χαίρεται, σύντομ’ ἀργά πεθαίνει. Ὁ χορτασμένος ἔρωτας, τῆς ζωῆς οἱ γλυκάδες τῆς πλάσης οἱ ὀμορφάδες ἔτσι βαθιὰ μὲ ὁρίζουν, ποὺ τῆς καρδιᾶς τὸ ξέσπασμα λυγμό μοῦ τὸ γυρίζουν! ΜΩΜΟΣ (στὸν Ἰησοῦ) Ἄκουσες; Καταλαβαίνεις τὴ γλώσσα τῶν πουλιῶν; ΙΗΣΟΥΣ Δὲ θέλω νὰ καταλάβω τίποτες ἀπὸ τραγούδια. Σ’ ὅλη μου τὴ ζωὴ ἔσκυβα μέσα μου ν’ ἀκούω τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα μου. Ὅποιος ἀκούει πολὺ τὰ ἔξω, χάνει τὴν ψυχή του. Κ’ ἐγώ, ὁ πρῶτος θεὸς κι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ἔπρεπε νὰ δώσω τὸ παράδειγμα στοὺς ἄλλους. Ὁ βασιλιὰς Σολομώντας, ὁ σοφός, ποὺ καταλάβαινε τὴ γλώσσα τῶν πουλιῶν, ἤτανε φιλήδονος. Σοφὸς μὲ χίλιες γυναῖκες! Ἄρα δὲν ἤτανε σοφός. Ἤτανε μονάχα βασιλιάς! ΜΩΜΟΣ Βγῆκες καμιὰ φορὰ τὴν ἄνοιξη, τὰ χαράματα, νὰ περπατήσεις ὄξω στοὺς ἀνθισμένους κάμπους; Εἶδες, πῶς μένει στὰ μαλλιά σου, στὰ μάτια καὶ στὰ χείλια σου ὧρες πολλὲς ἡ δροσιά του χαμομηλιοῦ, τὸ μπάρσαμο τοῦ πεύκου; Ἀκόμα κ’ ἡ ἀνάσα σου μοσκοβολάει. Καὶ τὰ σωθικά σου, φωτεινὰ καὶ γαλάζια, σὰν τὸν οὐρανό, βουίζουν ἀπό τὰ κελαδήματα, λὲς καὶ πήρανε μέσα τους ὅλα τὰ πουλιά, ὅλα τὰ δέντρα κι ὅλο τὸν ἥλιο τῆς Αὐγῆς. ΙΗΣΟΥΣ Τὶ τ’ ὄφελος! Πολλὲς φορὲς μετάνιωσα, ποὺ γεννήθηκα ἄνθρωπος. Μοῦ ἐρχότανε νὰ παρατήσω τὸ ἔργο μου καὶ νὰ φύγω πίσου στὸν οὐρανό… Δὲ βαστοῦσα νὰ περιμένω τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιὰ νὰ σταυρωθῶ. Ἔμεινα ὁλονήστικος σαράντα μέρες. Ἀκίνητος στὴν ἴδια βουνοκορφή, ἐνῶ γύρα μου τὰ πουλιά, τὰ νερά, ὁ ἀγέρας, σπαρταροῦσαν ἀπό κέφι καὶ χαρά… Ἤταν ὁ Πειρασμός. Μὰ ἐγὼ δὲν ἔβλεπα, δὲν ἄκουγα, δὲν σάλευα. Ὁ ἑαυτός μου – τὸ Χρέος μου – σκέπαζε τὰ πάντα. ΜΩΜΟΣ Καὶ δὲν ἐρωτεύτηκες ποτέ σου; ΙΗΣΟΥΣ Ὅσες φορὲς συναντοῦσα σὲ ροῦγες καὶ σὲ δημοσιὲς ὄμορφες γυναῖκες: ἀρχόντισσες μέσα στὰ φορεῖα, γεμάτες ἀρώματα, φκιασίδια, μαλάματα κι ἀλαζονεία• λαϊκὲς ξυπόλυτες, εὔκολες κι ἀφόβιστες, μὲ τὸ λαγήνι στὸ κεφάλι καὶ τὴν πρόκληση στὰ μάτια, γύριζ’ ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό μου. Ἡ ψυχή μου μάτωνε. Ἔβλεπα πίσου ἀπὸ τὸ πλανερὸ σχῆμα τῆς ὀμορφιᾶς καὶ πίσου ἀπό τὴν πρόσκαιρη λάμψη τῆς νιότης, νὰ παραμονεύουνε τὰ νύχια τοῦ Ὀξαποδῶ, τὰ σκουλήκια κ’ ἡ σαπίλα τοῦ τάφου κ’ ἡ αἰώνια τιμωρία! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Ἰησοῦ) Κρίμα! Παιδὶ πράμα καὶ νὰ ‘σαι τόσο κουρασμένος! Καθὼς φαίνεται, θὰ τελειώνει μὲ σένα κάποια παλιὰ ἀρχοντογενιά, ποὺ ξεσοΐστηκε. ΜΩΜΟΣ Οἱ Φαρισαῖοι κ’ οἱ παπάδες θὰν τοῦ δώσουνε μεθαύριο βασιλικιὰ καταγωγή. Μὰ εἶναι φτωχόπαιδο: γιὸς ξυλουργοῦ, ποὺ γεννήθηκε στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (στὸν Ἰησοῦ) Μπᾶ! Καὶ τὶ δουλειὰ ἔκανες, πρὶν σοῦ κατέβει νὰ διορθώσεις τὸν κόσμο; ΙΗΣΟΥΣ Μικρός, ποὺ πήγαινα σκολειό, βοηθοῦσα καὶ τὸν πατέρα μου στὴ δουλειά του… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ποιόν πατέρα σου; ΙΗΣΟΥΣ Τὸν Ἰωσήφ! ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἄλλος πάλι αὐτός! (στὸ Μῶμο) Μὰ δὲ μοῦ εἶπες, πὼς εἶναι ὁ ἴδιος πατέρας τοῦ ἑαυτοῦ του; Ποιὸς εἶναι πάλι αὐτὸς ὁ νέος πατέρας; ΜΩΜΟΣ Ὁ ἄντρας τῆς μητέρας του καὶ πατέρας τῶν ἀδελφῶν του… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τὶ ψιλορωτάω; Παραμιλᾶνε κ’ οἱ δυό τους! (στὸν Ἰησοῦ) Κι ἅμα τράνεψες, ξακολούθησες τὴ δουλειά του πατέρα σου; ΙΗΣΟΥΣ Ἅμα τράνεψα, δὲν ἔκανα καμιὰ δουλειά. Μοῦ ἄρεζε λιγάκ’ ἡ ψαρική. Ὕστερα τίποτα… (σιγότερα) Τὸ δικό μου τὸ Τίποτα ἤτανε ἡ ἀρχή τῆς Αἰωνιότητας γιὰ τοὺς ἄλλους. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (θυμωμένος) Παιδί τοῦ λαοῦ καὶ νὰ μὴ δουλεύεις; Τότε ποιὸς θὰ δουλεύει; Τέτοιο παράδειγμα ἔδωσες στοὺς φτωχούς; Ὁ φτωχός, ποὺ εἶναι ἀκαμάτης, καταντάει στὴν κρεμάλα. Καλὰ λοιπὸν εἶσαι ἐκεῖ, ποὺ βρίσκεσαι! ΙΗΣΟΥΣ Πῆγα κι ἀπομονώθηκα στὴν ἐρημιά, τὰ καλύτερα χρόνια τῆς ζωῆς μου, ὡς τὰ τριάντα! Ζοῦσα ἀνάμεσα σὲ ἀμμουδιὲς καὶ θάμνα κι ἀγριομέλλισες… Ἔτρωγα κάπου κάπου κανένα ἀκροβλάσταρο ἤ ἄγριο μέλι… Δὲν εἶχα ἀνάγκη ἀπὸ τίποτα. Μοναχὰ σκεφτόμουνα: πρωί, μεσημέρι, βράδυ – κι ὅλη τὴ νύχτα… ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ὅποιος δουλεύει δὲ σκέφτεται. Γι’ αὐτό εἶναι χαρούμενος. ΜΩΜΟΣ Ὅταν δουλεύει ὁ ἄλλος γιὰ μᾶς, ἐμεῖς καθόμαστε κ’ εἴμαστε χαρούμενοι… Ὁ σκλάβος μὲ τὴν κούραση τῆς δουλειᾶς ποὺ τοῦ κλέβουνε, δὲν ἔχει καιρὸ καὶ δύναμη νὰ σκεφτεῖ. Δὲ γνωρίζει τὴν ἀθλιότητα τῆς ψυχῆς του. (στὸν Ἰησοῦ) Ὡστόσο, σὰν ἔριχνες γιὰ τὸν ἑαυτό σου τὰ δίχτυα στὴ θάλασσα μὲ τὴν ἀστροφεγγιὰ καὶ τὰ σήκωνες τὴν αὐγή, μὲ τὴν ἀνάλαφρην ἄχνα πάνου στὰ τριανταφυλλιὰ νερά, τὰ χείλια σου δὲν τραγουδούσανε ποτές; ΙΗΣΟΥΣ Τὰ χείλια μου προσευχόντανε… ΜΩΜΟΣ Κι ὅταν ἄδειαζες ἀπὸ τὰ μαῦρα δίχτυα σου μέσα στὸ πανέρι, τὸ λαχταριστὸ ἀσήμι τῶν βυθῶν, τὰ μάτια σου δὲ λαμποκοποῦσαν ἀπὸ χαρά; ΙΗΣΟΥΣ Τὰ μάτια μου ἤτανε πάντα δακρυσμένα. Ἀπὸ λύπη. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ἄ! Ἐγώ!... Ἤμουνα παιδί τῆς Γῆς. Μέσα μου βράζαν ὅλες οἱ φουσκοδεντριές, ἀπὸ μένα ξεκινοῦσαν ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν στοιχείων, ὅλες οἱ φωτιές… Ὕστερ’ ἀπὸ τόσων αἰώνων μαρτύρια, μὲ παρηγοράει ἡ σκέψη, πὼς τὰ νιάτα μου δὲν πήγανε χαμένα. Τὰ χάρηκα. Καὶ γέλασα καὶ τραγούδησα κι ἐρωτεύτηκα… Ἐρωτεύτηκα σὰ θεός, χωρὶς ἀρχὴ καὶ τέλος! Κι ὅντας μὲ καρφώναν ἐδῶ, ξεφωνοῦσα, τιναζόμουνα, δάγκωνα. Ἤξερα τὶ ἀξίζουν ἡ κίνηση, τὸ ξόδιασμα τῆς δύναμης, ὁ χορτασμὸς τῆς ἀποθυμιᾶς. Καὶ θὰ μισῶ αἰώνια τὸν Ὀχτρό μου, ὄχι τόσο γιατὶ μοῦ πῆρε τὸν οὐρανό, ὅσο γιατὶ μοῦ στέρησε τὴ γῆς… Ἐσὺ δὲ θά ‘ βγαλες τσιμουδιὰ ὅταν σὲ σταυρώνανε. Ἔτσι δὲν καρφώσαν ἕνα ζωντανὸν ἄνθρωπο παρὰ ἕνα πτῶμα. Καὶ συχωρνᾶς τοὺς φονιάδες σου, γιατὶ τοὺς φοβᾶσαι ἀκόμα! Κ’ ἔτσι πρέπει, ἀφοῦ εἶσαι λαός. Εἶναι τὸ μόνο πράμα, ποὺ ἔκανες σωστὸ ἴσαμε τώρα: νὰ φοβᾶσαι! ΜΩΜΟΣ Καλὰ τὰ λὲς! Μὰ θέλεις τὴ χαρὰ τῆς ζωῆς μοναχὰ γιὰ τὸν ἑαυτό σου. Θέλεις μοναχός σου ν’ ἀκοῦς τὰ πουλιά, μοναχός σου νὰ εἶσαι χορτασμένος! Νά ‘ναι δικά σου ὅλα: γῆς, δέντρα, ἥλιος, θάλασσα κι ἀνθρώποι. Τὸ ἴδιο κάνουνε κ’ οἱ ἀφέντες τῆς Γῆς, οἱ ἀφέντες Σας! Μὰ θὰ ἔρθει κι αὐτωνῶν ἡ ὥρα νὰ σταυρωθοῦνε: ὅταν τοὺς βάλει ὁ λαὸς μὲ τὸ ζόρι νὰ δουλεύουνε. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τὶ λὲς μωρέ! Γίνονται αὐτὰ τὰ πράματα; Κρίμα ποὺ σὲ εἶχα γιὰ ἔξυπνο! Οὔτε ὅλοι μπορεῖ νά ‘ναι ἀφέντες - τότε ποιὸς θὰ δουλεύει; - οὔτε ὅλοι φτωχοί – τότε δὲ χρειάζεται ἡ δουλειά, γιατὶ ἡ δουλειὰ πλουταίνει… Ἔτσι εἶναι κανονισμένο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου: οἱ φτωχοὶ ποὺ δουλεύουνε, δὲ θὰ μπορούσανε νὰ σταθοῦνε οὔτε μιὰ στιγμὴ χωρὶς τοὺς ἀφέντες, ποὺ τοὺς δίνουνε δουλειά. ΜΩΜΟΣ (γελώντας) Ἐμεῖς θὰ ξαναφκιάσουμε τὸν κόσμο ἄλλη μιὰ φορά… ἀπὸ τὴν ἀρχή. ΙΗΣΟΥΣ (μόλις ἀκούγεται) «Τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» ΜΩΜΟΣ Γελιέσαι! Ὅσο τὸ σῶμα θ’ ἀνήκει στὸν Καίσαρα, θὰν τοῦ ἀνήκει μαζὶ κι ὁ νοῦς κ’ ἡ ψυχή. Αὐτά δὲ χωρίζονται. Τὰ χρέη στὸ Θεὸ καὶ τὰ χρέη στὸν Καίσαρα εἶναι τὸ ἴδιο πράμα. Δὲ θέλουμε Καίσαρες! ΙΗΣΟΥΣ (ξέπνοα) «Τετέλεσται!» ΜΩΜΟΣ Τὶ εἶπες; (σιγὴ) ΜΩΜΟΣ (στὸν Προμηθέα) Τὶ εἶπε! (βαθύτερη σιγὴ) ΜΩΜΟΣ (μέσα του) Δὲν ἀκούγονται! Χαθήκανε κ’ οἱ δυό τους μαζὶ ἀπ’ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. (Νύχτωσε. Σιγοβγαίνει τὸ φεγγάρι. Ὁ Μῶμος βρίσκεται καθισμένος σ’ ἕνα μεγάλο γεφύρι ἀπάνου ἀπὸ μιὰν τεράστιαν ἄβυσσο. Εἶναι τὸ γεφύρι, ποὺ δένει τὰ περασμένα μὲ τὰ μελλούμενα. Καθὼς κοιτάει στὸ βάθος τὰ νερά, ποὺ κυλᾶνε ἀστράφτοντας σὰ μαῦρο ἀτσάλι καὶ βογγᾶνε, συλλογίζεται:) Ὅλα τοῦτα ἤτανε πλάσματα τῆς φαντασιᾶς μου, ἕνα ξέσπασμα καὶ ξαλάφρωμα τοῦ στοχασμοῦ μου! Μοῦ ἀρέσει κάπου κάπου νὰ μιλάω μοναχός μου. Νὰ χωρίζω τὸν ἑαυτό μου σὲ λογῆς ἀντίθετα σύμβολα καὶ νὰ τὰ βάζω νὰ μαλλώνουνε. Ποιὸς ξέρει; Ἴσως κάποιος νὰ μὲ ἄκουσε… Ἄν ὄχι, θὰ ἔρθει καιρός, ποὺ θὰ πληθαίνουνε τόσο οἱ Μῶμοι, ποὺ μονόλογοι σὰν κι αὐτόνε, θά ‘ναι ὁλότελα περιττοί! Μὰ πρῶτα θά ‘ χουμε περάσει τὸ γεφύρι… * ΤΕΛΟΣ
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 07:15:36 Όχι ρε συ. Γιατί χαλάς το θέμα... Εγώ προσπαθώ να επιδείξω ομοιότητες των θρησκειών, και όχι έχθρα ανάμεσα τους. Τα κείμενα είναι δικά μου.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 07:41:41 quote: Χρίστο, νυχτώθηκες πολύ βαθιά. Ο Νικόμαχος κυριολεκτούσε. Πρέπει να ψαχτείς πάρα πολύ. Στο έχω ξαναπεί, και έχω την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνεις τίποτα, γιατί πλέον, δεν παρατηρείς τίποτα. There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark. Βασικά βαριέμαι την αντιπαράθεση, αλλά θα απαντήσω σε ήπιο και αντικειμενικό ύφος βέβαια. Καταλαβαίνω πως οι ομοιότητες στενοχωρούν πολλούς και των δυο πλευρών, οι οποίοι πιστεύουν στην έχθρα των θρησκειών. Αυτό που δυστυχεί τους νεοπαγανιστές εδώ, είναι μια φαινομενική προσπάθεια να προσαρμόσω το Δωδεκάθεο στην χριστιανική πίστη. Μισούν τον Χριστιανισμό με λύσσα και δεν θέλουν ταύτιση με αυτόν. Στο ίδιο πάσχουν και κάποιοι Χριστιανοί, οι οποίοι αρνούνται οποιεσδήποτε ομοιότητες. Δεν προσπάθησα να εκβιάσω έναν γάμο μεταξύ των δυο θρησκειών. Όμως αν δεν υπήρχαν στοιχεία του Δωδεκαθέου που να ταυτίζονται με την Αγία Γραφή δεν θα το επιχειρούσα. Κάποιοι πιάνονται ανόητα από τις βιβλικές ρήσεις, τις οποίες έβαλα σκόπιμα για να κάνω περισσότερο φανερές τις ομοιότητες. Δεν νιώθω καμμιά ενοχή για παραποίηση της αρχαιοελληνικής θρησκείας, Αυτοί που θα πρέπει να ντραπούν είναι αυτοί που δήθεν την υποστηρίζουν. Τα έχουν χάσει, μήπως θα έπρεπε να ψαχτούν και αυτοί λίγο; Από την μια αρνούνται στοιχεία που είναι κοινά, από την άλλη κατηγορούν τους Χριστιανούς για αντιγραφή. Από την μια θεωρούν τον τιμωρό Δία που μισεί το ανθρώπινο γένος ως κάτι πολύ χριστιανικό και σιχαμερό, από την άλλη λένε πως οι Χριστιανοί αντιγράψανε τον κατακλυσμό. Έπειτα λατρεύουν και κωμικούς, που βεβήλωσαν την αρχαία ελληνική θρησκεία παίζοντας με θεϊκούς διαλόγους, αλλά από την άλλη αρνούνται στους Χριστιανούς να "παίζουν" λες και γίνανε άξαφνα δογματικοί. Εγώ φυσικά δεν παίζω με την θρησκεία. Η υποκρισία είναι τρανή, αλλά αναρωτιέμαι τί είναι αυτό στους πιστούς της νέας θρησκείας που τους κάνει τόσο πολύ να εθελοτυφλούν. Ίσως το υπέρτατο μίσος για τον Ιησού. Μπορεί να μην κατανοήσεις ποτέ τί εννοώ(και δεν είναι ανάγκη βέβαια να τα κατανοούμε όλα), αλλά έπρεπε να απαντήσω για διευκρινίσεις στο κοινό. Εν τέλει όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 09:16:34 quote: quote: Στο τέλος, τί είναι αυτό που πρέπει να στοχαστεί ο Προμηθέας; Πως θα γλυτώσουμε, απο τύπους σαν κι εσένα! ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. Πρώτα θα πρέπει να γλυτώσεις από την αρχαία ελληνική θρησκεία. Εννοώ την πραγματική και όχι αυτή την νέα, που είναι ένα μίγμα αποσπασματικών ιδεών από διάφορα και αντιφατικά μεταξύ τους φιλοσοφικά ρεύματα ξένης και ελληνικής προελεύσεως. Δηλαδή την αληθινή και όχι αυτή την νέα και ψεύτικη που είναι καθαρά ένα αντιχριστιανικό δημιούργημα και συνοθύλλευμα. Ακολουθεί απόσπασμα του Ησίοδου. Γιατί άραγε ο Ζευς(Δίας, Τζοβ, Τζούπιτερ) μοιάζει τόσο στον Ιεχωβά(Γιαχβέ, Πατέρα Θεό, Ον); Και γιατί ο Δίας δεν πάει τον Προμηθέα, μα ούτε και ο Προμηθέας τον Δία; Με τέτοια φροντίδα τίμησε τον δοξασμένο γυιό του και παρά την οργή του σταμάτησε την πίκρα που είχε πριν επειδή συναγωνιζόταν (ο Προμηθέας) τον παντοδύναμο γυιό του Κρόνου. Γιατί τότε που θεοί και θνητοί άνθρωποι, στη Μηκώνη τακτοποιούσαν τις σχέσεις μεταξύ τους, τότε (ο Προμηθέας) μοίρασε ένα μεγαλόσωμο βόδι με χαρά, θέλοντας να ξεγελάσει την κρίση του Δία. Στο μεν ένα έβαλε τα παχιά εντόσθια και τα κρέατα μέσα στο λίπος και τα σκέπασε με την κοιλιά του βοδιού. Στο άλλο τοποθέτησε με μεγάλη πονηριά τα άσπρα κόκκαλα του βοδιού και τα ακούμπησε κάτω αφού τα σκέπασε με λευκό λίπος. Τότε λοιπόν ο πατέρας θεών και ανθρώπων του είπε: Γυιέ του Ιαπετού φίλε πιο δοξασμένε απ’ όλους τους άρχοντες, χώρισες τις μερίδες πολύ μεροληπτικά. Έτσι είπε περιπαίζοντάς τον ο Δίας με τη σκέψη που δε λαθεύει ποτέ. Κι ο πανούργος Προμηθέας του απάντησε με μισό χαμόγελο, χωρίς να ξεχάσει την απάτη που είχε στο μυαλό: «Δία πανένδοξε, μεγαλύτερε απ’ τους αιώνιους θεούς, έλα διάλεξε όποια μερίδα τραβά η καρδιά σου». Έτσι είπε με πονηριά στη σκέψη. Κι ο Ζευς που η σκέψη του δεν λαθεύει ποτέ κατάλαβε, κι ο δόλος δεν του ξέφυγε. Και σκεφτόταν τα δεινά για τους θνητούς ανθρώπους, που ήταν μελλούμενο να γίνουν. Και σήκωσε με τα δύο του χέρια το λευκό λίπος. Κι οργίστηκε μέσα του και χολή ήρθε στη ψυχή του καθώς είδε τα λευκά κόκκαλα για τους αθάνατους πάνω σε καπνισμένους βωμούς. Και με μεγάλη αγανάκτηση ο Δίας που μαζεύει τα σύννεφα του είπε: « Γυιέ του Ιαπετού, που οι σκέψεις σου είναι ανώτερες όλων, δεν ξέχασες φίλε μου τη τέχνη της απάτης». Έτσι του είπε οργισμένος ο Δίας με τη σκέψη που δεν λαθεύει ποτέ κι από τότε θυμόταν πάντα την απάτη και δεν έστελνε στις μελιές την ορμή της ακούραστης φωτιάς για τους θνητούς ανθρώπους που κατοικούν πάνω στη γη. Αλλ’ ο γενναίος γυιός του Ιαπετού τον εξαπάτησε κι έκλεψε τη λάμψη της ακούραστης φωτιάς που φέγγει μακρυά, μέσα σε κούφιο καλάμι. Αυτό δάγκωσε βαθειά τη ψυχή του Δία που βροντά από ψηλά και χολώθηκε καθώς είδε να έχουν οι άνθρωποι τη λάμψη της φωτιάς που φέγγει μακρυά. Κι αμέσως για αντάλλαγμα της φωτιάς, δημιούργησε ένα κακό για τους ανθρώπους. Γιατί ο δοξασμένος Κουτσός (Ήφαιστος), πήρε χώμα και έπλασε ομοίωμα σεμνής παρθένας όπως το θέλησε ο Δίας. Κι η γλαυκομάτα θεά Αθηνά την έζωσε και τη στόλισε με κατάλευκο φόρεμα. Κι απ΄το κεφάλι μέχρι κάτω της έρριξε με τα χέρια της πέπλο κεντητό. Θαύμα να το βλέπεις. (Γύρω της, η Παλλάδα Αθηνά, έβαλε στεφάνια από λαχταριστά λουλούδια χορταριού που μόλις είχε βλαστήσει). Και γύρω απ’ το κεφάλι της έθεσε χρυσό στεφάνι που το’χε φτειάξει ο δοξασμένος Κουτσός με τα επιδέξια χέρια του, για χάρη του πατέρα του Δία. Και πάνω στο στεφάνι χειροτέχνησε πολλά σχέδια, θαύμα να τα βλέπεις από ζωντανά, όσα τρέφει η στεριά κι η θάλασσα. Απ’ αυτά έβαλε πολλά πάνω του (και λαμποκοπούσε με πολλή γοητεία), θαυμαστά, που έμοιαζαν με ζώα έτοιμα να σου μιλήσουν. Έπειτα αφού έφτειαξε κακό τόσο όμορφο αντί για το καλό, την έβγαλε έξω όπου βρισκόταν οι άλλοι θεοί και οι άνθρωποι, ενώ αυτή καμάρωνε για το στόλισμα που της είχε κάνει η γλαυκομάτα, κόρη του πανίσχυρου πατέρα. Και θαυμασμός τότε κατέλαβε τους αθάνατους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους, καθώς είδαν την αναπόφευκτη παγίδα που προοριζόταν για τους ανθρώπους (γιατί απ’ αυτή βγήκε το γένος των θηλυκών γυναικών). Γιατί απ΄αυτή κρατά το ολέθριο γένος των γυναικών, της μεγάλης αυτής συμφοράς που κατοικεί μαζί με τους θνητούς άνδρες που δεν ταιριάζουν στην καταραμένη φτώχεια αλλά στον πλούτο. Όπως μέσα στα καλοσκεπασμένα μελίσσια οι μέλισσες τρέφουν τους κηφήνες, συντρόφους κακών έργων. Κι αυτές ολημερίς, μέχρι τη δύση του ήλιου πετούν γοργά και αποθέτουν τα λευκά κεριά τους, ενώ αυτοί μένουν μέσα στις θολωτές κυψέλες καταπίνοντας τον ξένο κόπο. Τέτοιο κακό για τους θνητούς άνδρες έφτειαξε ο Δίας, που βροντά από ψηλά, τις γυναίκες, συντρόφους κακών έργων, κι έδωκε άλλο ένα κακό για το καλό που πήραν. Όποιος αποφεύγει τον γάμο και τα βάσανα για τη φροντίδα της γυναίκας και δεν θέλει να παντρευτεί και να φτάσει στα καταραμένα γεράματα χωρίς να έχει κάποιον να τον γηροκομήσει, τότε δεν θα στερηθεί το βιός του, αλλά μετά το θάνατό του θα μοιραστούν την περιουσία του μακρινοί συγγενείς. Όποιος πάλι του ΄γραψε η μοίρα να παντρευτεί και να πάρει σύντροφο φρόνιμη και λογική, και τότε σ’ όλη του τη ζωή θ’ αγωνίζεται να ισοφαρίσει το κακό με το καλό. Όποιου πάλι του’ τυχε γέννημα ολέθριο, ζει έχοντας στα στήθεια του, στη ψυχή και στην καρδιά αβάσταχτο πόνο, που είναι κακό αγιάτρευτο. Επειδή δεν είναι δυνατό να ξεγελάσει κανείς το νου του Δία, ούτε να του ξεφύγει, έτσι ούτε ο γυιός του Ιαπετού, ο άκακος Προμηθεύς. Ξέφυγε απ΄την τρομερή οργή του, και παρά τη σοφία του, εξαναγκάστηκε να τον κρατούν βαρειά δεσμά. Βέβαια υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη αποσπάσματα, αρκεί να πάρουν οι νεαροί αναγνώστες μια γεύση της νεο-υποκρισίας. Για να προλάβω το επόμενο κακό, που είναι η κατάσταση της αθεϊας(όπως λέει και ο Πλούταρχος) θα συνιστούσα στους νέους να μην βιάζονται να θεωρήσουν τον Δία-Ιεχωβά μοχθηρό, αλλά να μελετήσουν προσεχτικά τις εξελίξεις στην σχέση Θεού-ανθρώπου και στην ανθρώπινη ιστορία.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 11:38:26 Όπως και να' χει ο Προμηθέας είναι μια άκρως αινιγματική προσωπικότητα. Είναι τόσες πολλές οι ερμηνείες, που θα ήταν καλύτερο να βρούμε τον κοινό συνδετικό κρίκο που τις ενώνει. Τελικά αν τις συνδυάσουμε όλες και δούμε βαθιά, προκύπτει μια μεγάλη αλήθεια. Ο Προμηθέας είναι και καλός και κακός, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Νομίζω θα ήταν καλύτερο να αναφέρω την πολύ ωραία ιστορία της Μαίρης Μακρά από το Γνώρισε την Ψυχή σου(Ιδεοθέατρον).
kost Απενεργοποιημένος Λογαριασμός 3194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 12:42:00 Εκπληκτικός Βάρναλης Sesostri...ευφυής σάτιρα, βαθιά σκέψη, μεγάλη ποίηση! Πιο πολύ λέει απεχθανόταν τους "μοιραίους", εκείνους που δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει η μοίρα και το κακό το ριζικό τους...αν πρέπει όμως ντε και καλά να υπομείνεις τα μαρτύρια επάνω στο "Σταυρό" τότε κάντο περήφανα και όχι ταπεινά... Άσε που στην πραγματικότητα ουδείς θυσιάζεται "για χάριν των άλλων"...κουραφέξαλα...όλα γύρω από το Εγώ περιστρέφονται, και η ανάγκη να "δώσω" είναι πιο εγωιστική από την ανάγκη να "πάρω"...
ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 11657 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 12:42:34 Xristos El Αφήνω τον DSM, να σε "περιποιηθεί". Αρχίζει κι αυτος να καταλαβαίνει, γιατι έχω φορτωθεί τόσες κίτρινες! ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 14:12:50 quote: Xristos El Αφήνω τον DSM, να σε "περιποιηθεί". Αρχίζει κι αυτος να καταλαβαίνει, γιατι έχω φορτωθεί τόσες κίτρινες! ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. Τις κίτρινες τις έχεις φορτωθεί, επειδή δεν αντέχεις την αντίθετη άποψη προφανώς. Γιατί νομίζεις πως εμένα με ενοχλεί η άποψή σου; Δικαίωμά σου να την έχεις, εγώ φυσικά δεν βαφτίζω την αντίθετη γνώμη ως "σκοταδισμό", "αμάθεια", "άγνοια", "επιδερμική ανάγνωση", ακόμη και αν έχω αποδείξεις γι' αυτό. Γιατί; Επειδή δεν ασχολούμαι με προσωπικά θέματα αλλά είμαι αντικειμενικός. Τα θεωρώ άχρηστα σε μια κουβέντα για την αναζήτηση της αλήθειας. Θα είχες δίκιο μόνο σε μια περίπτωση - μόνο εάν το esoterica ήταν μια συγκεκριμένη φιλοσοφική σέχτα, που θα επέπρεπε ανταλλαγή απόψεων μόνο μεταξύ των ατόμων που ανήκουν δογματικά σε αυτήν. Προς το παρόν δεν βλέπω να ισχύει κάτι τέτοιο. Εάν κάνω λάθος, τότε αρκεί να μας το επιβεβαιώσει ο Αitherovamon και θα συμφωνήσω πως μπήκα στο σπίτι σου και το βεβήλωσα εν άγνοια μου. Πάντως, πέρα από την δική μας ύπαρξη στο φόρουμ(εμάς των χριστιανών) μπορείς να μου δείξεις ένα θέμα όπου έχετε κάνει φιλικά ανταλλαγή απόψεων πάνω σε ένα θέμα; Σας βλέπω παντού να τρώγεστε λες και η άποψη του άλλου καταργεί την ύπαρξή σας. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κάνω αυτές τις επεξηγήσεις...
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 14:15:53 quote: Εκπληκτικός Βάρναλης Sesostri...ευφυής σάτιρα, βαθιά σκέψη, μεγάλη ποίηση! Πιο πολύ λέει απεχθανόταν τους "μοιραίους", εκείνους που δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει η μοίρα και το κακό το ριζικό τους...αν πρέπει όμως ντε και καλά να υπομείνεις τα μαρτύρια επάνω στο "Σταυρό" τότε κάντο περήφανα και όχι ταπεινά... Άσε που στην πραγματικότητα ουδείς θυσιάζεται "για χάριν των άλλων"...κουραφέξαλα...όλα γύρω από το Εγώ περιστρέφονται, και η ανάγκη να "δώσω" είναι πιο εγωιστική από την ανάγκη να "πάρω"... Με ενδιαφέρει πολύ αυτό Κώστα. Αλλά θα ήταν καλύτερα να το αναλύσεις στο θέμα για την Ανάσταση του Ιησού.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 14:24:05 Σέσοστρι, μην νομίζεις πως παρέβλεψα τον διάλογό σου, αν και νομίζω πως τον έβαλες για πολεμική στους δικούς μου διαλόγους. Τον διαβάζω τώρα και θα κάνω κάποιες παρατηρήσεις, αλλά σε άλλο θέμα θα τις γράψω.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 14:59:44 Όπως είπα κάποιες λαθεμένες απόψεις που βρήκα στο κείμενο, θα τις αναλύσω σε άλλο θέμα. Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω και πολλά πράγματα τα οποία βρήκα ως αληθή. Το κακό είναι πως το κείμενο δεν αποφεύγει την ειρωνεία σε θρησκευτικά θέματα(Μώμος - θεός της ειρωνείας), η οποία για μένα αποτελεί ύψιστη ύβρη. Ελπίζω να μην βγάζετε λάθος συμπεράσματα, δεν είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της Ιεράς Εξέτασης. Αλλά δεν μπορεί κάποιος να προσεγγίσει τον Θεό με τέτοιο πνεύμα. Το παραδέχεται και ο Ιουλιανός. Χμμ λοιπόν, αν και με μια μόνο ανάγνωση έως τώρα, κατάλαβα γενικά το σκεπτικό. Όμως αυτό με προβληματίζει πάρα πολύ, γιατί θα αναγκαστώ να σας κάνω προσωπικές ερωτήσεις για τα πιστεύω σας. Όταν επρόκειτο περί αντιπαράθεσης Δωδεκαθέου - Χριστιανισμού ταζόσασταν υπέρ του πρώτου. Τώρα τί έγινε; Τουλάχιστον, ο Σέσοστρις παραδέχτηκε σιωπηλά και έμμεσα κάποιες ομοιότητες.
kondoras Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 272 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 15:10:15 quote: Αυτό που δυστυχεί τους νεοπαγανιστές εδώ Ποιοί είναι αυτοί οι «νεοπαγανιστές» ΕΔΩ ρε παληκάρι μου; Έγραψαν στο θέμα 5-6 άτομα. Ποιός, από όλους αυτούς, είναι ο «νεοπαγανιστής»; Κοινώς, σε ποιόν τέλος πάντων απευθύνεσαι; ______________________________________________________________________ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε όλοι, πώς θα βγει απ'τα σκοτάδια φως;
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 15:24:03 Συνέχεια(το πληκτρολόγιο μου αντιμετωπίζει πρόβλημα) Το δεύτερο και πιο σημαντικό που έχω να παρατηρήσω. Το κείμενο του Βάρναλη είναι καθαρά υλιστικό, ενώ πολλοί από εσάς που ζείτε για την κάθαρση της ψυχής(μετεμψύχωση) ουσιαστικά παλεύετε ενάντια στην ύλη. Οπότε; Αν κατάλαβα σωστά φίλε Σέσοστρι, ο Μώμος(και ο Βάρναλης) κοροϊδεύει τον Ιησού γιατί ήρθε για να τους σώσει αλλά δίχως να πολεμήσουν τον αφέντη. Από την άλλη κοροϊδεύει και τον Προμηθέα, γιατί αν και εξεγέρθηκε αυτός κατά της εξουσίας, θέλησε να γίνει η νέα εξουσία. Καλά κατάλαβα; Ουσιαστικά ο Βάρναλης είναι υλιστής και πιστεύει σε αυτόν τον κόσμο. Ο Κώστας ανέφερε ένα ποίημα "Μοιραίοι" όπου ο Βάρναλης διακωμωδεί εκείνους που περιμένουν ένα θαύμα από τον ουρανό. Όμως άλλη φορά είπατε "πως ελεύθερος είμαι γιατί δεν ελπίζω τίποτα" και νομίζω πως αρκετοί πιστεύετε και στο πεπρωμένο - ανεξάρτητα αν αυτό σχετίζεται και με τις ενέργειές μας. Ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί κάνω αυτές τις ερωτήσεις. Καλό είναι που και που να κάνουμε γνώθι σαυτόν. Το χρειαζόμαστε όλοι μας. Είχα ανοίξει ένα θέμα "ο ρόλος των ιερατείων στην θρησκευτική απογοήτευση". Το έκανα με σκοπό μήπως αγαπήσετε την θρησκεία. Αλλά δυστυχώς βλέπω πως πολλοί αντί να την θεωρούν πανανθρώπινη ανάγκη, την θεωρούν κακή από τις ρίζες της. Λένε " αν τα ιερατεία είνα μοχθηρά τότε είναι και η θρησκεία ως δημιούργημά τους". Είμαι 100% πεπεισμένος πως πολύ δύσκολα θα αγαπήσει κάποιος την θρησκεία όσο την έχει συνδέσει με το ιερατείο. Χρειάζεται σκληρή προσπάθεια να αποδεσμευτούμε από κάποιες απόψεις. Κρίμα που η ιστορία του ανθρώπου έχει σημαδευτεί από τόσο ανακατωσούρα και διαμάχες, έτσι ώστε να έχουμε φθάσει στο σημείο να μην πιστεύουμε πουθενά και να μας έχουν αηδιάσει όλα. Επιβεβαιώνεται και πάλι η άποψη της Βίβλου, όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι ματαιότης ματαιοτήτων. Γι' αυτό άλλωστε εγώ μίλησα και στο παρελθόν για λάθος του Αδάμ και του Προμηθέα. Ελπίζω τουλάχιστον να γίνει σεβαστή η άποψή μου. Ίσως εν τέλει να είναι και μια όαση για μερικούς. Κάτι διαφορετικό σε όλη αυτήν την ματαιότητα. Εγώ πιστεύω στην μοίρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στέκομαι με δεμένα τα χέρια. Γνωρίζω απλώς πως υπάρχουν όρια στις δυνάμεις μας. Η μοίρα μας ως ανθρωπότητα γενικά έχει ήδη καθοριστεί από την πρώτη κιόλας απόφασή μας.
Χρίστος Έλ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 2194 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/08/2013, 15:31:04 quote: quote: Αυτό που δυστυχεί τους νεοπαγανιστές εδώ Ποιοί είναι αυτοί οι «νεοπαγανιστές» ΕΔΩ ρε παληκάρι μου; Έγραψαν στο θέμα 5-6 άτομα. Ποιός, από όλους αυτούς, είναι ο «νεοπαγανιστής»; Κοινώς, σε ποιόν τέλος πάντων απευθύνεσαι; ______________________________________________________________________ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε όλοι, πώς θα βγει απ'τα σκοτάδια φως; Δεν γνωρίζω. Αναφέρομαι πάντα αόριστα γιατί δεν μου αρέσουν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις. Με τον όρο νεοπαγανιστής αναφέρομαι σε εκείνον, που κατά την άποψη μου έχει διαφορετική ιδεολογία από τον κλασικό παγανιστή. Όπως είπα είναι περισσότερο θύμα ενός νέου συνοθυλλεύματος ιδεών, το οποίο είναι ουσιαστικά αντιχριστιανικό. Έχει κτισθεί δηλαδή όχι για να εξυπηρετεί προσωπικές πνευματικές αναζητήσεις, αλλά στηρίζεται περισσότερο στην πνευματική εξόντωση του Χριστιανισμού. Αυτό το διαπιστώνω παράδειγμα από τις εκτενείς ειρωνικές αναφορές κατά του Χριστιανισμού. Δηλαδή σκέφτομαι και εγώ - Εντάξει βρε φίλε, πιστεύεις κάτι; Ασχολήσου με αυτό και άσε εκείνο που δεν σε εκφράζει. Όπως έκανε και ο Στοβαίος στο υπέροχο Ανθολόγιό του. Τί κόλλημα έχουν φάει όλοι με τον Χριστιανισμό; Και γιατί του έχουν ταυτίσει με το Οικουμενικό Πατριαρχείο;