| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 17/11/2008, 11:23:15
Χαιρετώ την παρέα του esotericaΑποφάσισα να δημιουργήσω το παρόν topic με ένα συγκεκριμένο σκοπό : Τη διατύπωση απόψεων πάνω στις διατάξεις του κορυφαίου νομοθετήματος της Ελληνικής Πολιτείας, τη συζήτηση επί των άρθρων του και την ανταλλαγή θέσεων, οι οποίες κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαν να αποτυπώσουν ένα (θέλω να ελπίζω) επαρκές δείγμα του τι ακριβώς ζητά η κοινή γνώμη από το Συνταγματικό νομοθέτη.
Επειδή το να απαιτήσω από οποιονδήποτε να αναγνώσει και να μελετήσει το κείμενο του Συντάγματος στο σύνολό του, αφενός θα ήταν δυσχερές και θα περιόριζε σημαντικά τη δυνατότητα συμμετοχής, αφετέρου θα ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργικό, σκέφτηκα να προχωρήσω το θέμα με κατ' άρθρον συζήτηση - ανάλυση, ελπίζω όχι με τη μορφή διαξιφισμών, αλλά απλών τοποθετήσεων και να εισάγω το αμέσως επόμενο προς συζήτηση άρθρο όταν κρίνεται απαραίτητο για τη συνέχιση του topic.
Στο πλαίσιο αυτό, και πριν ξεκινήσω την παράθεση, θα ήθελα την άποψή σας για τον τρόπο που προτείνω να αναλυθεί το θέμα και τις όποιες άλλες ενστάσεις σας. Στη συνέχεια και αν συμφωνήσουμε σε μία κοινή μορφή παρουσίασης, θα ξεκινήσω την παράθεση ΕΞΑΙΡΩΝΤΑΣ τα άρθρα 3 και 13 που αφορούν σε θρησκευτικά θέματα, για τα οποία αναγνωρίζω τη γενικότερη ευαισθησία των μελών του esoterica.
Ελπίζω στην ενεργό συμμετοχή σας, καθώς θεωρώ ότι μπορεί να γίνει μία καλή προσπάθεια για την καλύτερη γνωριμία με την Πολιτεία μας.
Εύχομαι να εκπλαγώ θετικά από το επίπεδο. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/11/2008, 07:58:34
Φίλε kostakis, η αλήθεια είναι πως το Σύνταγμα, το υπέρτατο νομοθέτημα που ορίζει την ζωή των πολιτών μιας χώρας είναι και το πιο σημαντικό για πολλούς λόγους.Αφενός είναι το πλαίσιο που ορίζει τις πολιτικές μας υποχρεώσεις και τα πολιτικά δικαίωματα μας οπότε αν μη τι άλλω κάποιες - γενικές τουλάχιστον - γνώσεις επί των άρθρων που είναι και τα πλέον σημαντικά για τους πολίτες είναι σίγουρα χρήσιμες.
Αφετέρου, είναι χρήσιμη η μελέτη του υπό μια ευρύτερη σκοπιά, δεδομένου ότι αυτό γεννιέται σε έναν συγκεκριμένο τόπο, σε μια συγκεκριμένη εποχή οπότε κάποια ανάλυση του μπορεί να μας βοηθήσει στο να κατανοήσουμε το πνεύμα της εποχής στην οποία δημιουργήθηκε. Θα ήταν δηλαδή εξαιρετικά "αναχρονιστικό" αλλά κι αρκετά ελλιπές για τη ρύθμιση της ζωή των πολιτών ένα Σύνταγμα που θεσμοθετήθηκε πριν 150 χρόνια ώστε να είναι ικανό να ορίζει την σημερινή μας ζωή.
Κάτι τέτοιο θα ήταν απλά ασύμβατο με τις παρούσες κοινωνικές - πολιτισμικές - οικονομικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν την σημερινή χώρα. Από την άλλη, εάν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι λίγο - πολύ η πλειοψηφία των πολιτών μιας χώρας εκφράζει κατά καιρούς διάφορα "παράπονα" για την ευρύτερη πολιτική κατάσταση μιας χώρας, μια μελέτη σχετικά με το Σύνταγμα της θα είναι σίγουρα χρήσιμη αφού μπορεί να κατατοπίσει τους πολίτες για το τι είναι συνταγματικό και τι όχι, από που πηγάζει η δύναμη τους, τι είναι νόμιμο και τι όχι κλπ. Όσον αφορά την ανάπτυξη του παρόντος θέματος, θα πρότεινα να παρατίθενται κάποια άρθρα - ή έστω κάποιες παράγραφοι τους - ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν οι σχετικές συζητήσεις με αυτά. 
 In anticipation of my resurrection...  |
zip
Απενεργοποιημένος Λογαριασμός
4814 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/11/2008, 09:12:11
Εγώ είμαι μέσα, περιμένω τα άρθρα και ένα πρώτο σχόλιο ... ωραία ιδέα φίλε kostakis. |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/11/2008, 14:14:06
Καλησπέρα σε όλουςΑφού ευχαριστήσω τους φίλους που τοποθετήθηκαν, θα ξεκινήσω τη διαδικασία της κατ' άρθρον παράθεσης για ανάλυση με μία μικρή "εκτροπή" για λόγους ουσίας.
ΑΝΑΦΕΡΩ ΕΞΑΡΧΗΣ ΟΤΙ Η ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ www.parliament.gr/politeuma/default.asp
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν με την παράθεση της παρ. 1 του άρθρου 110, που αφορά σε ΜΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΕΑ άρθρα και διατάξεις και η οποία αναφέρει : 1. Oι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Kοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, καθώς και από τις διατάξεις των άρθρων 2 παράγραφος 1, 4 παράγραφοι 1, 4 και 7, 5 παράγραφοι 1 και 3, 13 παράγραφος 1 και 26. Τα σχετικά άρθρα, τα οποία θα συζητήσουμε, είναι τα εξής :
quote:
Άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος)
1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στο παρόν άρθρο, το οποίο είναι μη αναθεωρητέο, ορίζεται ο χαρακτήρας του πολιτεύματος. Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι θα ήταν αναγκαία μία πρόνοια για δημοψήφισμα σε εύλογα χρονικά διαστήματα (κάθε 30 - 50 χρόνια ίσως) για την επιβεβαίωση της λαϊκής θέλησης για το πολίτευμα ή για τις όποιες μετατροπές του. Μία τέτοια κίνηση θα έδινε σε όλους τους πολίτες την αίσθηση συμμετοχής στα κοινά της πολιτείας από τη βάση, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να αποτελεί και εργαλείο έρευνας για την πορεία της δημοκρατίας. Το μη αναθεωρητέο της παρ. 1 (γιατί μόνο επ' αυτής μπορεί να γίνει ανάλυση, κατά τη γνώμη μου) ενδέχεται να οφείλεται σε επιφυλάξεις για κινδύνους πολιτικής εκτροπής, οι οποίοι πάντως έχουν εκλείψει. Αν όμως ενυπάρχουν στη λαϊκή συνείδηση διαφορετικές απόψεις για την πολιτειακή διάρθρωση του κράτους, θα ήταν δίκαιο, κατόπι ολοκληρωμένης ενημέρωσης των πολιτών, να εκφράζονται σε κάποια διαστήματα, καθώς το ενδεχόμενο μεγάλο μέρος των πολιτών να μην ενστερνίζεται πλέον το παρόν πολιτειακό σύστημα θα έπρεπε να αποτυπώνεται και να μην καταπιέζεται, δημιουργώντας προϋποθέσεις τις οποίες ο νομοθέτης προσπάθησε ακριβώς να απαλείψει. quote:
Άρθρο 2 - (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
Κατά τη γνώμη μου, το παρόν άρθρο ΟΡΘΩΣ δεν είναι αναθεωρητέο quote:
Άρθρο 4 - (Ισότητα των Ελλήνων)
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Κατά τη γνώμη μου η παρ. 1 του παρόντος άρθρου ΟΡΘΩΣ δεν είναι αναθεωρητέα.
Για την παρ. 4, είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει να παραμείνει ως έχει, εντούτοις θα ήταν σκόπιμο να είναι υπό κρίσιν και περαιτέρω επεξεργασία και ίσως αναθεωρητέα, καθώς η έννοια του Έλληνα πολίτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις είτε διασταλτικά, είτε συσταλτικά.
Για την παρ. 7, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι, υπό το παρόν πολιτειακό καθεστώς (αλλά και υπό τα όποια παραπλήσια) ΟΡΘΩΣ είναι μη αναθεωρητέα. quote:
Άρθρο 5 - (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)
1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.
Το συγκεκριμένο άρθρο ΟΡΘΩΣ κατά τη γνώμη μου είναι μη αναθεωρητέο, αν και η ερμηνεία της προσβολής των χρηστών ηθών είναι πολύ ελαστική και δεν προσδιορίζεται επαρκώς. quote:
Άρθρο 13 - (Θρησκευτική Ελευθερία)
1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
Για το παρόν άρθρο, θα παρακαλέσω να μη γίνει κανένας σχολιασμός. Αφορά σε ζητήματα θρησκευτικής φύσεως, τα οποία έχουν συζητηθεί σε άλλα topic και συνεπώς το να εκφύγει και το παρόν από το σκοπό του για αυτό το λόγο είναι ανούσιο. Απλά παρετέθη, γιατί αποτελεί μη αναθεωρητέο άρθρο του Συντάγματος. quote:
Άρθρο 26 - (Διάκριση των εξουσιών)
1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Bουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Kυβέρνηση.
3. H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια. Οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Eλληνικού Λαού.
Το παρόν άρθρο περί διάκρισης των εξουσιών ΟΡΘΩΣ κατά τη γνώμη του γράφοντος είναι μη αναθεωρητέο, συνυφασμένο όμως με τις σχετικές διατάξεις περί δημοψηφίσματος, οι οποίες είναι αναθεωρητέες. Από μόνο του, το άρθρο αυτό δίνει "λευκή επιταγή" στους φορείς των εξουσιών και σε συνδυασμό με τον εκλογικό νόμο δύναται να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία του συστήματος. Αυτές είναι κάποιες από τις πρώτες θέσεις μου. Η παρούσα διάταξη δε νομίζω ότι επιδέχεται ανάλυσης σε βάθος, καθώς αφορά κανόνες που εκ των πραγμάτων είναι μη αναθεωρητέοι, εντούτοις παρατέθηκε εξαρχής για λόγους συνέπειας της παρουσίασης, αλλά και δυνατότητας έκφρασης των όποιων ενστάσεων. Με την ολοκλήρωση των θέσεων των συνομιλητών επ' αυτής της διάταξης, θα ξεκινήσει η κατ' άρθρον ανάλυση του Ελληνικού Συντάγματος.
Θα παρακαλέσω τους συνforumίτες μου, εφόσον αναφέρονται σε συγκεκριμένα άρθρα, να τα παραθέτουν σε κάθε περίπτωση για να γίνεται κατανοητό το αντικείμενο της τοποθέτησής τους. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/11/2008, 08:59:49
Φίλε kostakis, θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι τα άρθρα που παρέθεσες ορθώς δε μπορούν να αναθεωρηθούν διότι συνίστανται στα βασικά χαρακτηριστικά του Ελληνικού Συντάγματος οπότε και θα πρέπει να αποτελούν τον "σκληρό πυρήνα" του ώστε αυτό να μπορεί να διαφυλαχθεί.Θα ήθελα όμως να μείνω σε κάτι που αναφέρεις: quote:
Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι θα ήταν αναγκαία μία πρόνοια για δημοψήφισμα σε εύλογα χρονικά διαστήματα (κάθε 30 - 50 χρόνια ίσως) για την επιβεβαίωση της λαϊκής θέλησης για το πολίτευμα ή για τις όποιες μετατροπές του. Μία τέτοια κίνηση θα έδινε σε όλους τους πολίτες την αίσθηση συμμετοχής στα κοινά της πολιτείας από τη βάση, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να αποτελεί και εργαλείο έρευνας για την πορεία της δημοκρατίας.
Αν και το ορθό και περισσότερο σύμφωνο - κατά την δική μου γνώμη τουλάχιστον - με τη "λαϊκή κυριαρχία" που ορίζει η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 1 θα ήταν να μπορούσε να ορίζεται η διενέργεια δημοψηφίσματος ανά 30, 50 κλπ χρόνια, θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι η Ελλάδα το 1975 είχε βγει από μια εποχή χούντας.
Αν λάβουμε υπόψιν μας το γεγονός ότι το Σύνταγμα πρέπει να είναι εναρμονισμένο με το ευρύτερο πλαίσιο της χώρας, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι σαφώς κι υπάρχουν επιδράσεις στο Σύνταγμα. Θεωρώ όμως αναγκαία την ύπαρξη της πιθανότητας να μπορεί να διενεργηθεί ένα δημοψήφισμα - για πολλά θέματα που αφορούν την Ελλάδα και κυρίως την εξωτερική πολιτική της - με την προϋπόθεση οι πολίτες να είναι ήδη πολιτικά συνειδητοποιημένοι, ενεργοί και γνώστες των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα. Όσον αφορά το άρθρο 26, απορώ γιατί ενώ ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι τόσο διευρυμένος κι ενισχυμένος, στην πράξη έχει "παραγκωνιστεί"...
In anticipation of my resurrection... |
snoopy
Πλήρες Μέλος
Algeria
1042 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/11/2008, 09:51:06
quote:
Άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος)1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Το 1 είναι σαφές το 2 και το 3 είναι αυθαίρετα.
Η λαική κυριαρχία απ'ότι έχω καταλάβει εκδηλώνει όλες τις εξουσίες που έχει μιά μέρα κάθε 4 χρόνια, το σωστότερο θα ήταν να λέει οτι όλες οι εξουσίες πηγάζουν απο την κυβέρνηση που εκλέγει ο λαός την συγκεκριμένη μέρα. quote:
Άρθρο 4 - (Ισότητα των Ελλήνων)1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Το 1 είναι σωστό αλλά δέν εφαρμόζεται είναι κάτι σαφέστατο, και το 4 είναι σωστό άν και οι μή Έλληνες τα καταφέρνουν περίφημα στον ιδιωτικό τομέα, το 7 δέν το πολυκαταλαβαίνω ίσως εννοεί τίτλους που έχουν πολιτεύματα με βασιλεία. |
ΤΑΡΑΣΟΥ
Μέλος 1ης Βαθμίδας
102 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/11/2008, 14:46:36
Καλημερα σε ολους.
quote:
Άρθρο 4 - (Ισότητα των Ελλήνων)1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Ομως,μονο η δυναμηπου κατεχουν τα πλουσια ατομα κανει δυνατη αυτη την ψευδαισθηση της δικαιοσυνης.Η αληθεια ειναι δεν υπαρχει δικαιοσυνη για το μεγαλυτερο ποσοστο των πολιτων.Ε.Τ |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/11/2008, 23:35:36
Καλησπέρα σε όλουςΑς ξεκινήσουμε λοιπόν την παράθεση των διατάξεων με τη σειρά που αναγράφονται, για να τοποθετηθούμε επ' αυτών : quote:
Άρθρο 2 - (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)2. H Eλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
Μία διάταξη που, θα έλεγε κάποιος ότι, αφενός λέει το αυτονόητο, αφετέρου αποτελεί κενό γράμμα, καθώς η διεθνής διπλωματική ισχύς της χώρας είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Τέλος πάντων, επουσιώδης κατά βάση... quote:
Άρθρο 4 - (Ισότητα των Ελλήνων)2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
** Ερμηνευτική δήλωση: Η διάταξη της παραγράφου 6 δεν αποκλείει να προβλέπεται με νόμο η υποχρεωτική προσφορά άλλων υπηρεσιών, εντός ή εκτός των ενόπλων δυνάμεων (εναλλακτική θητεία), από όσους έχουν τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης για την εκτέλεση ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας.
Η παρ. 2 του άρθρου 4 αναφέρει ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Παρότι και αυτή η θέση είναι αυτονόητη, είναι δεδομένο ότι καταστρατηγείται στο έπακρο, με πρώτο και βασικότερο παράδειγμα τις διακρίσεις που καθορίζονται στη συνέχεια του κειμένου του Συντάγματος για τους φορείς εξουσίας. Επίσης, ουσιαστική κατάργηση της ισότητας αυτής παρατηρείται και στα αφορώντα τη λαϊκή ετυμηγορία, καθώς ο εκλογικός νόμος στη βάση του αναιρεί την έννοια αυτή, με τη μη αναλογικότητα, τις έδρες "επικρατείας" και το bonus στο πρώτο κόμμα. Από κει και έπειτα, η μη ισχύς αυτού του νόμου επιβεβαιώνεται καθημερινά μέσα στην κοινωνία, καθιστώντας τον απλή νομική επιγραφή.
Η παρ. 3 του παρόντος άρθρου αφορά τα σχετικά με την ελληνική ιθαγένεια. Αφού αναφέρω την κατ' αρχήν συμφωνία μου με την εν λόγω διάταξη, θα σταθώ λίγο στο σημείο που αφορά την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας για υπηρεσία αναληφθείσα ΣΕ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα και θα θέσω το ερώτημα : γιατί ο νόμος αναφέρεται μόνο σε δράσεις εκτός ελληνικού χώρου και δεν περιλαμβάνει κάθε πράξη αντίθετη στα εθνικά συμφέροντα, απ' όπου και αν προέρχεται; μήπως γιατί, σε αυτή την περίπτωση, υπεισέρχεται ο κίνδυνος να αφορά η συγκεκριμένη διάταξη ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, τα οποία όμως πρέπει να διατηρούν υπεράνω πάσης υποψίας προφίλ και ιθαγένεια; π.χ. η παρακολούθηση των πολιτών χωρίς τη συναίνεση ή (πολλώ δε παραπάνω) την άδεια τους, ακόμα και σε επίπεδο υψηλών πολιτικών προσώπων, η κατασκοπεία, η αποκάλυψη στρατιωτικών απορρήτων κλπ. δεν αποτελούν πράξεις αντίθετες στα εθνικά συμφέροντα, οι οποίες θα έπρεπε να τιμωρούνται κατά τον ίδιο τρόπο;
Η παρ. 5 του άρθρου 4 αποτελεί απλά ένα κομψοτέχνημα υποκρισίας και προσβολής προς τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών, καθώς αφενός αναιρείται στη συνέχεια του κειμένου του Συντάγματος, στα αφορώντα στις βουλευτικές ατέλειες κλπ., αφετέρου αποτελεί οικονομική χίμαιρα στο βαθμό που δεν περιλαμβάνει σαφή πρόνοια ποινών για τους παραβάτες, αλλά και για όσους τους καλύπτουν. Βέβαια, οι συγκεκριμένες θέσεις ενδεχομένως καλύπτονται από διαφορετικά κείμενα της ελληνικής νομοθεσίας, αλλά προσωπικά θα έκρινα σκόπιμη μία σχετική αναφορά, καθώς το Σύνταγμα αποτελεί τον ύπατο Νομικό κανόνα και θεσμό της Πολιτείας, που υπερτερεί έναντι οποιουδήποτε άλλου νόμου.
Η παρ. 6 του παρόντος άρθρου, σε συνδυασμό με την ερμηνευτική της δήλωση αποτελεί μία απλή αντιμετώπιση του θέματος της στρατιωτικής θητείας. Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι θα έπρεπε να είναι διαφορετικά διατυπωμένη, ώστε να περιλαμβάνει και την οργάνωση της Παλλαϊκής Άμυνας, με την υποχρεωτική συμμετοχή όλων των πολιτών (ανδρών και γυναικών) σε επιχειρησιακές δράσεις και εκπαίδευση, όχι ασφαλώς ένοπλη για τις γυναίκες, αλλά με τη μορφή και με τη λογική της από κοινού προστασίας της πατρίδας.
Θα περιμένω τις τοποθετήσεις σας και θα προχωρήσω προσεχώς στην παράθεση του επόμενου άρθρου. Οι όποιες διαφωνίες και ενστάσεις ως προς τις ανωτέρω εκπεφρασθείσες θέσεις μου, θα αποτελέσουν μία ευχάριστη προϋπόθεση για περαιτέρω εμβάθυνση στο κείμενο. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/11/2008, 23:51:05
Χαιρετώ και πάλιΠριν συνεχίσουμε την ανάλυση, α ςτοποθετηθώ και απέναντι στα αναφερόμενα από τους λοιπούς συνforumίτες Φίλε Dying Incubus quote:
Θεωρώ όμως αναγκαία την ύπαρξη της πιθανότητας να μπορεί να διενεργηθεί ένα δημοψήφισμα - για πολλά θέματα που αφορούν την Ελλάδα και κυρίως την εξωτερική πολιτική της - με την προϋπόθεση οι πολίτες να είναι ήδη πολιτικά συνειδητοποιημένοι, ενεργοί και γνώστες των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ως προς την ενίσχυση της έννοιας του δημοψηφίσματος, καθώς, παρότι συνταγματική επιταγή, έχει στην ουσία καταργηθεί καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Εντέλει αυτό που αναφέρει ο φίλος snoopy quote:
Η λαική κυριαρχία απ'ότι έχω καταλάβει εκδηλώνει όλες τις εξουσίες που έχει μιά μέρα κάθε 4 χρόνια,
δυστυχώς έχει μεγάλο ποσοστό αλήθειας και αν δεν το χαρακτηρίζω ως απόλυτα αληθές είναι γιατί θεωρώ πως ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ο ελληνικός λαός δεν εκδηλώνει την πραγματική εξουσία που δικαιούται, αλλά απλά συμμετέχει σε ένα απαράδεκτο θέατρο με a priori καθορισμένους ρόλους και πρωταγωνιστές. quote:
Όσον αφορά το άρθρο 26, απορώ γιατί ενώ ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι τόσο διευρυμένος κι ενισχυμένος, στην πράξη έχει "παραγκωνιστεί"...
Στην πραγματικότητα (και θα το αναλύσουμε όταν θα αναφερθούμε στις αρμοδιότητες του Π.τ.Δ.), ο ρόλος του είναι σχεδόν εικονικός, καθώς δε διαθέτει παρά ελάχιστες νομοθετικές αρμοδιότητες και αυτές κυρίως όσον αφορά σε κάποιες απονομές χάριτος ή αμνηστίας και μόνο. Η υπόλοιπη θεσμική συμμετοχή του αφορά κυρίως σε επίπεδο βιτρίνας και προσυπογραφής, ενώ ακόμα και το δικαίωμά του βέτο σε νομοσχέδια που (θεωρητικώς) του παρέχεται, αποτελεί απλά στολίδι και όχι εργαλείο πολιτικής. Από την άλλη πλευρά, ενδεχόμενη ενίσχυση του ρόλου του μπορεί να "φοβίζει" το νομοθέτη, σε σχέση με προσωποκεντρικές διαδικασίες άσκησης εξουσίας, αλλά με το πολίτευμα που έχουμε εντέλει, το συγκεκριμένο δικαίωμα το αποκτά ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Ίσως, αν υπήρχε πρόβλεψη για απευθείας εκλογή του προέδρου από το λαό, να χρειαζόταν και αναθεώρηση και ενίσχυση του ρόλου του μέσα στην πολιτεία. Φίλε snoopy quote:
το 7 δέν το πολυκαταλαβαίνω ίσως εννοεί τίτλους που έχουν πολιτεύματα με βασιλεία.
Κι εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη διάταξη αφορά σε περιπτώσεις βασιλικών καθεστώτων και ενεγράφη με αυτή τη σκέψη στο κείμενο του Συντάγματος. Δεν είναι λαθεμένη πάντως... Φίλη ΤΑΡΑΣΟΥ, το ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ισότητα των Ελλήνων πολιτών είναι δυστυχώς μία πραγματικότητα, το θέμα είναι ότι ο μέσος πολίτης δεν εκφράζει ποτέ τη δυσαρέσκειά του σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά μόνο εξατομικευμένα, με αποτέλεσμα να ισχύει η ρήση "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/11/2008, 09:44:59
Καλημέρα σε όλουςΑς προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω στην παρουσίαση και τις προσωπικές τοποθετήσεις επί των άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος : quote:
Άρθρο 5 - (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)
1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Eλληνική Eπικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Eξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Aπαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας.
3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.
**4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.
**5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων.
Eρμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.
Το άρθρο 5 του Ελληνικού Συντάγματος καθορίζει τα σχετικά με την προσωπική ελευθερία των πολιτών και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας αυτών.
Η πρώτη παράγραφος του άρθρου εισάγει την έννοια της ελεύθερης έκφρασης και συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, αφήνοντας όμως ένα σημαντικό κενό με τη χρήση του όρου "χρηστά ήθη". Ο όρος αυτός, ο οποίος είναι αρκετά ελαστικός ως προς την ερμηνεία του, δημιουργεί ουσιαστικά ένα "παραθυράκι" άνισης μεταχείρισης μεταξύ των πολιτών, καθώς η έννοια των χρηστών ηθών αφήνεται να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την κοινωνική ισχύ των συμμετεχόντων. Η διασταλτική η συσταλτική ερμηνεία τέτοιων όρων δίνει επίσης την εξουσία στην εκάστοτε δικαστική διοικητική αρχή να νομοθετεί επί γενικής φύσεως όρου, στοιχείο το οποίο ενδεχομένως στην ουσία υπερβαίνει τα δικαιώματα που απορρέουν από το θεσμικό της ρόλο.
Στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου αναπτύσσεται η έννοια της προστασίας της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας. Το εδάφιο αυτό, παρότι απαραίτητο σε ένα πολιτειακό κανόνα, εντούτοις είναι γενικόλογο και σε πολλές περιπτώσεις ελαστικά ερμηνεύσιμο, καθώς αφενός η σύζευξη των όρων αυτού με τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου εισάγει επισήμως τη διεθνή νομολογία, αυτούσια, στο ελληνικό δίκαιο, αφετέρου η διάταξη περί μη έκδοσης αλλοδαπού κατοίκου που δρα στο έδαφος της χώρας για την ελευθερία αφήνει επαρκές περιθώριο στις διωκτικές αρχές για αυθαίρετη ερμηνεία και δημιουργεί προϋποθέσεις συμπληρωματικής νομοθεσίας, ενδεχομένως μη προσπελάσιμης σε μεγάλη μερίδα του ενδιαφερόμενου πληθυσμού, αλλά και των ελλήνων πολιτών.
Η τρίτη παράγραφος του άρθρου 5 αφορά στα περί στέρησης της πολιτικής ελευθερίας και θεωρείται, κατά τη γνώμη μου, επαρκής.
Η παρ. 4 του άρθρου ορίζει το δικαίωμα ελεύθερης διέλευσης των συνόρων (εισόδου και εξόδου από αυτήν) σε κάθε Έλληνα πολίτη, με την εξαίρεση των, υπό περιορισμό λόγω δικαστικής απόφασης, πολιτών. Κατά τη γνώμη μου, δεδομένης της ελευθερίας διακίνησης των πολιτών στο πλαίσιο της Ε.Ε., θα μπορούσε να γίνει μία πιο συγκεκριμένη αναφορά, με ταυτόχρονη πρόνοια για το αντίστοιχο δικαίωμα και τις παρεπόμενες ποινές από την καταστρατήγησή του σε πολίτες τρίτων χωρών. Στο πλαίσιο αυτό, μία συνοπτική, αλλά σαφής διάταξη σχετικά με την έκδοση ασύλου, αλλά και στις περιπτώσεις επαναπροώθησης μεταναστών θα ήταν ενδεχομένως χρήσιμη, ως αντιμετώπιση ενός ζητήματος, το οποίο αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η χώρα την τελευταία 20ετία. Δεδομένης μάλιστα της ύπαρξης διεθνούς νομικού πλαισίου, στο οποίο η χώρα μας οφείλει να συμμορφώνεται, μία αναφορά στις πρόνοιες της συγκεκριμένης νομοθεσίας, θα ήταν, πιστεύω, σκόπιμη. Η παράγραφος αυτή χρήζει αναθεώρησης, ως προς τη συμπλήρωσή της και την παραπομπή σε ειδικές διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (Π.Δ. 61/99)
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου αφορά στην προστασία της γενετικής ταυτότητας των πολιτών. Η πρόοδος της βιοτεχνολογίας κατέστησε σκόπιμη την καταγραφή μίας τέτοιας διάταξης.
Θα περιμένω τις δικές σας θέσεις επί των ανωτέρω. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 11/12/2008, 12:29:24
Καλημέρα σε όλουςΜέσα στο "πολεμικό" κλίμα των ημερών, θα συνεχίσω τη διαδικασία ανάλυσης των άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος, περιμένοντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις σας.
Ας δούμε λοιπόν το άρθρο 6, το οποίο είναι και επίκαιρο λόγω των γεγονότων quote:
Άρθρο 6 - (Προσωπική ασφάλεια, προφυλάκιση)
1. Kανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπει να επιδοθεί τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη ή η προφυλάκιση. Eξαιρούνται τα αυτόφωρα εγκλήματα.
2. Όποιος συλλαμβάνεται για αυτόφωρο έγκλημα ή με ένταλμα προσάγεται στον αρμόδιο ανακριτή το αργότερο μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από τη σύλληψη, αν όμως η σύλληψη έγινε έξω από την έδρα του ανακριτή, η προσαγωγή γίνεται μέσα στον απολύτως αναγκαίο χρόνο για τη μεταγωγή του. O ανακριτής οφείλει, μέσα σε τρεις ημέρες από την προσαγωγή, είτε να απολύσει τον συλληφθέντα είτε να εκδώσει ένταλμα φυλάκισης. H προθεσμία αυτή παρατείνεται για δύο ημέρες, αν το ζητήσει αυτός που έχει προσαχθεί, ή σε περίπτωση ανώτερης βίας που βεβαιώνεται αμέσως με απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου.
3. Όταν περάσει άπρακτη καθεμία από τις δύο αυτές προθεσμίες, κάθε δεσμοφύλακας ή άλλος, είτε πολιτικός υπάλληλος είτε στρατιωτικός, στον οποίο έχει ανατεθεί η κράτηση εκείνου που έχει συλληφθεί, οφείλει να τον απολύσει αμέσως. Oι παραβάτες τιμωρούνται για παράνομη κατακράτηση και υποχρεούνται να επανορθώσουν κάθε ζημία που έγινε στον παθόντα και να τον ικανοποιήσουν για ηθική βλάβη με χρηματικό ποσό, όπως νόμος ορίζει.
**4. Nόμος ορίζει το ανώτατο όριο διάρκειας της προφυλάκισης, που δεν μπορεί να υπερβεί το ένα έτος στα κακουργήματα και τους έξι μήνες στα πλημμελήματα. Σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις τα ανώτατα αυτά όρια μπορούν να παραταθούν για έξι και τρεις μήνες, αντίστοιχα, με απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου.
Απαγορεύεται η υπέρβαση των ανώτατων ορίων της προφυλάκισης με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης.
Η παρ. 1 του παρόντος άρθρου αποτελεί εισαγωγική, περισσότερη δικονομικής φύσεως αναφορά. Αφορά το αρνητικό δικαίωμα στη σύλληψη και φυλάκιση, χωρίς την τήρηση συγκεκριμένων όρων. Κατά τη γνώμη μου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η τυπολατρεία αυτού του άρθρου θα έπρεπε να αναιρείται, καθώς σε δεδομένες συνθήκες ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στις διωκτικές αρχές.
Στην παρ. 2 του παρόντος άρθρου περιγράφεται η βασική διαδικασία που ακολουθείται κατά την προσαγωγή. Ένεκα του ειδικού της διαδικασίας, το άρθρο δε χρήζει περαιτέρω ανάλυσης.
Η παρ. 3 του άρθρου 6 εστιάζει στο δικαίωμα απελευθέρωσης του κρατουμένου σε περιπτώσεις υπέρβασης των χρονικών ορίων που τίθενται στην προηγούμενη παράγραφο. Κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη αναφορά κρίνεται γενική ως προς την αντιμετώπιση του θέματος, σε σχέση με τη βαρύτητα του διαπραχθέντος εγκλήματος και ίσως θα έπρεπε να έχει πιο ελαστικές προθεσμίες σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τέλος, η νεοειχαχθείσα παρ. 4 που αφορά το χρονικό όριο προφυλάκισης κρίνεται, κατά τη γνώμη μου, προβληματική, καθώς δε συναρτάται με την αντίστοιχη δικαστική διαδικασία, με αποτέλεσμα, ειδικά σε περιπτώσεις πολύπλοκων κακουργηματικών πράξεων, να παρέρχεται ο χρόνος προφυλάκισης, χωρίς την τέλεση της δίκης. Το αποτέλεσμα είναι η απελευθέρωση υπόπτων για κακουργηματικές πράξεις, που πολλάκις τα τελευταία χρόνια, έχουν θίξει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, ενώ αντίθετα δύνανται να θιχτούν περισσότερο οι διατελέσαντες πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα, λόγω του ταχύτερου της δικαστικής οδού. Κατά τη γνώμη μου, το εν λόγω άρθρο χρήζει αναθεώρησης, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις εξαιρετικώς ειδεχθών ή αντιλαϊκής φύσεως κακουργημάτων, ώστε η περίοδος προφυλάκισης είτε να δύναται να επεκταθεί, τουλάχιστον για τους βασικούς υπόπτους, είτε να υποχρεώνει την κατ' εξαίρεσιν επιτάχυνση της διαδικασίας, για αποφυγή των προβλημάτων που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Στο αντεπιχείρημα περί περιορισμού της ελευθερίας στις περιπτώσεις επέκτασης της προφυλάκισης υπόπτων, η απάντησή μου είναι ότι για δεδομένες περιπτώσεις εγκλημάτων, το κοινωνικό όφελος μίας τέτοιας πράξης υπερβαίνει το ατομικό δικαίωμα του κατηγορουμένου.
Θα περιμένω, για άλλη μία φορά, τις θέσεις σας. Θεωρώ ότι μία συζήτηση πάνω στο Σύνταγμα μας δίνει τη δυνατότητα να προτείνουμε ή να ακούσουμε απόψεις και λύσεις για την ελληνική πολιτεία, από τους ίδιους εμάς, ούτως ώστε να εκφράσουμε ένα μικρό μέρος της λαϊκής βούλησης ως προς τα πολιτικά δρώμενα, έξω από κομματικές και άλλες ταυτότητες. Ελπίζω η απουσία μέχρι τώρα συμμετοχής να οφείλεται σε αποδοχή των άρθρων καθαυτών και όχι σε άρνηση με ταυτόχρονη απουσία επιχειρηματολογίας. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7458 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/12/2008, 19:27:28
quote:
kostakis
Κατά τη γνώμη μου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η τυπολατρεία αυτού του άρθρου (άρ. 6) θα έπρεπε να αναιρείται, καθώς σε δεδομένες συνθήκες ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στις διωκτικές αρχές.
Το συγκεκριμένο άρθρο προστατεύει τον πολίτη από την αυθαιρεσία των αρχών. Θα ήταν ίσως καλό να ορίσεις τι εννοείς λέγοντας "δεδομένες συνθήκες", γιατί πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ ποιές μπορεί να είναι οι δεδομένες συνθήκες όπου οι διωκτικές αρχές θα μπορούσαν να αποφασίσουν αν κάποιος πρέπει να συλληφθεί ή όχι. Το να τοποθετούμε τις διωκτικές αρχές στη θέση του δικαστή (γιατί ουσιαστικά αυτό προτείνεις, έστω και για ορισμένες περιπτώσεις) ώστε να αποφασίζουν ποιός θα συλληφθεί εκτός αυτοφώρου, θεωρώ πως εγκυμονεί πολλαπλούς κινδύνους. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, η ευθύνη της εντολής σύλληψης ενός πολίτη ανατίθεται στις δικαστικές αρχές (ένταλμα σύλληψης) και όχι στις διωκτικές, εκτός από τα αδικήματα που είναι αυτώφορα, όπως ορίζονται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Θεωρώ πως δεν πρόκειται για "τυπολατρεία" αλλά για ουσιαστικό στοιχείο μιας ευνομούμενης πολιτείας. quote:
kostakis
Κατά τη γνώμη μου, το εν λόγω άρθρο (6 παρ. 4) χρήζει αναθεώρησης, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις εξαιρετικώς ειδεχθών ή αντιλαϊκής φύσεως κακουργημάτων, ώστε η περίοδος προφυλάκισης είτε να δύναται να επεκταθεί, τουλάχιστον για τους βασικούς υπόπτους, είτε να υποχρεώνει την κατ' εξαίρεσιν επιτάχυνση της διαδικασίας, για αποφυγή των προβλημάτων που αναφέρθηκαν ανωτέρω.
Η παράγραφος 4 του άρθρου 6 ήδη προβλέπει επέκταση των ορίων προφυλάκισης με απόφαση του δικαστικού συμβουλίου. Ας μην ξεχνάμε πως ουσιαστικά η παράγραφος 4 μιλάει για την προφυλάκιση ενός αθώου. Ετσι, ο μέγιστος χρόνος που μπορεί να κρατηθεί ένας ύποπτος προφυλακισμένος είναι 1,5 χρόνο για κακούργημα και 9 μήνες για πλημμέλημα. Αντί λοιπόν να επεκταθούν περισσότερο τα όρια προφυλάκισης (τα οποία θεωρώ πως είναι ήδη πολύ μεγάλα) θα ήταν καλύτερο να επιταχύνονται οι διαδικασίες εκδίκασης του αδικήματος, όπως σημειώνεις.  macedon |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/12/2008, 20:22:29
Δεν θέλω να βγάλω την συζήτηση από την ροή της αλλά διαβάζοντας τις τοποθετήσεις παρατήρησα ότι δεν έχει υπάρξει μέσρι στιγμής αναφορά στο άρθρο 3 και 13. Μετά ξαναδιαβάζοντας πιο προσεχτικά την αρχική τοποθέτηση του kostaκis είδα ότι εκ προθέσεως αυτά τα άρθρα δεν θα συζητηθούν.Φίλε kostakis σέβομαι την πρόθεση σου αλλά νομίζω ότι και αυτά τα άρθρα οφείλουν να συζητηθούν γιατί είναι κατά κάποιο τρόπο μοναδικά σε σύγκριση με συντάγματα άλλων χωρών. Καθώς επίσης αξιοπρόσεκτο είναι και το γεγονός ότι το σύνταγμα της Ελλάδας ξεκινάει με την φράση "Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος" cf. Σύνταγμα των ΗΠΑ
"We the people of the United States.." Σύνταγμα της Γαλλίας
"The French people hereby solemnly proclaim..." Σύνταγμα της Ρωσσίας
"We, the multinational people of the Russian Federation..." κ.τ.λ. 
|
macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7458 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/12/2008, 21:18:55
Είναι όντως άξιον απορίας πώς το Σύνταγμα της χώρας που γέννησε τη φιλοσοφία και τη δημοκρατία ξεκινάει με μία ...δήλωση πίστης και όχι με τη διακήρυξη του ελληνικού λαού, όπως συμβαίνει με όλα τα Συντάγματα των σύγχρονων κρατών.Το Σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος του λαού και ο καταστατικός χάρτης της χώρας. Καταρτίζεται, αναθεωρείται και εφαρμόζεται στο όνομα του ελληνικού λαού και τη θέλησή του θα έπρεπε να επικαλείται στην εισαγωγή του. Παρόμοια Συντάγματα μπορεί να βρει κανείς μόνον στα θεοκρατικά κράτη της Ανατολής και στο ... ελβετικό (με τις γνωστές διασυνδέσεις με το Βατικανό). Αντίθετα με τα συντάγματα που παράθεσε ο A. Kircher και που εμφανίζουν το σύνταγμα της κάθε χώρας σαν τη βασική έκφραση της λαϊκής θέλησης, συντάγματα σαν το ελληνικό μπορούμε να δούμε στο: Αφγανιστάν:
"Στο όνομα του Θεού, του Ελεήμονος και του Φιλεύσπλαχνου" Ιράν:
"Στο όνομα του Θεού, του Φιλεύσπλαχνου και του Ελεήμονος " Πακιστάν:
"Στο όνομα του Αλλάχ, του πλέον φιλανθρώπου και του πλέον ελεήμονος" Σουδάν:
"Στο όνομα του θεού, του δημιουργού του ανθρώπου και της ανθρωπότητας, το χορηγό της ζωής και της ελευθερίας και τον οδηγό του νόμου για όλη την κοινωνία". macedon |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/12/2008, 22:59:27
Καλησπέρα σε όλουςΦίλε macedon quote:
Το συγκεκριμένο άρθρο προστατεύει τον πολίτη από την αυθαιρεσία των αρχών. Θα ήταν ίσως καλό να ορίσεις τι εννοείς λέγοντας "δεδομένες συνθήκες", γιατί πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ ποιές μπορεί να είναι οι δεδομένες συνθήκες όπου οι διωκτικές αρχές θα μπορούσαν να αποφασίσουν αν κάποιος πρέπει να συλληφθεί ή όχι.
Συζητάμε μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις (τύπου πειρατείες επίγειων ή θαλάσσιων μέσων, περιπτώσεις καταδίωξης με κίνδυνο διαφυγής στο εξωτερικό κλπ.), σπάνιες μεν, αλλά που ενδεχομένως θα απιτούσαν μία ειδική ρύθμιση. Δε διαφωνώ πάντως με το πνεύμα της τοποθέτησής σου, ούτε και είμαι της λογικής της αυθαιρεσίας σε κάθε περίπτωση. Το ευχάριστο είναι ότι βρέθκε κάποιοςνα επισημάνει μία διαφορετική άποψη.
quote:
Αντί λοιπόν να επεκταθούν περισσότερο τα όρια προφυλάκισης (τα οποία θεωρώ πως είναι ήδη πολύ μεγάλα) θα ήταν καλύτερο να επιταχύνονται οι διαδικασίες εκδίκασης του αδικήματος, όπως σημειώνεις.
Σε περιπτώσεις όμως που οι κατηγορούμενοι εμπλέκονται σε ένα αδίκημα, του οποίου η καθυστέρηση εκδίκασης απειλεί να υπερβεί τον προβλεπόμενο χρόνο λόγω συνθηκών που δε σχετίζονται με τη δικής τους συμμετοχή, ίσως θα έπρεπε να προβλεφθεί κάποια πρόνοια. Είχα στον νου μου την περίπτωση του παραδικαστικού βασικά, αλλά και τα τεκταινόμενα στην υπόθεση των ομολόγων (όπου βέβαια δεν ξέρω καν αν υπάρχουν προφυλακισθέντες). Φίλε A. Kircher quote:
Δεν θέλω να βγάλω την συζήτηση από την ροή της αλλά διαβάζοντας τις τοποθετήσεις παρατήρησα ότι δεν έχει υπάρξει μέσρι στιγμής αναφορά στο άρθρο 3 και 13. Μετά ξαναδιαβάζοντας πιο προσεχτικά την αρχική τοποθέτηση του kostaκis είδα ότι εκ προθέσεως αυτά τα άρθρα δεν θα συζητηθούν.
Φίλε kostakis σέβομαι την πρόθεση σου αλλά νομίζω ότι και αυτά τα άρθρα οφείλουν να συζητηθούν γιατί είναι κατά κάποιο τρόπο μοναδικά σε σύγκριση με συντάγματα άλλων χωρών.
Επειδή το συγκεκριμένο θέμα, που αφορά στη σχέση κράτους - εκκλησίας μέσα από τις διατάξεις του Συντάγματος α) έχει συζητηθεί σε άλλα topics και β) δύναται να προκαλέσει εκτροπή από το βασικό θέμα, που είναι η συζήτηση όλων των υπολοίπων αναθεωρητέων και μη διατάξεων, θεωρώ σκόπιμο να μην το ανακινήσω, τουλάχιστον στο παρόν topic, γιατί διαβλέπω το αποτέλεσμα. Το ποια είναι η δική μου θέση επ' αυτού του ζητήματος, αλλά και οι θέσεις άλλων συνομιλητών, μπορούν είτε να αντικατοπτριστούν στο θέμα "Σχέσεις Εκκλσίας - Κράτους", είτε, αν κριθεί αναγκαίο, στο τέλος της συζήτησης όλων των άρθρων, ούτως ώστε να έχουμε καταφέρει να βγάλουμε τα γενικά συμπεράσματα για την πολιτειακή μας βάση, πριν καταφέρουμε να διχονοήσουμε σε ένα πολυσυζητημένο θέμα.
Θα παρακαλούσα το λοιπόν, να αποφευχθεί η συζήτηση επ' αυτών. Ίσως, γιατί γνωρίζω το αποτέλεσμα και ο στόχος μου δεν είναι αυτός. Άλλωστε, έχει τόσα καλούδια το Σύνταγμα, κατά τη γνώμη μου, που μπορούμε να βρούμε σημεία να διαφωνήσουμε, χωρίς απαραίτητα θρησκευτική χροιά.
Φίλε macedon, η ανωτέρω τοποθέτηση αφορά και το τελευταίο σου post. Ελπίζω να σεβαστείτε την επιθυμία μου αυτή. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7458 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/12/2008, 00:10:14
Φίλε kostakis, δεν μπορώ να καταλάβω την απαγόρευση που θέτεις να μην συζητηθούν ορισμένα άρθρα του Συντάγματος, ενδεχομένως γιατί έχουν αναφερθεί αλλού ή ενέχουν "κίνδυνο εκτροπής" ή για άλλους λόγους που εσύ γνωρίζεις.Τα άρθρα που έχουν να κάνουν με το θέμα της θρησκείας και τις θρησκευτικές ελευθερίες, όσο και με το θέμα του Αγίου Ορους, θεωρώ πως θα πρέπει επίσης να συζητηθούν (ειδικά αυτά) καθώς αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση μιας ιδιάζουσας και πολυσχιδούς κατάστασης στο ελληνικό γίγνεσθαι, που επηρεάζει εν τέλει όλες σχεδόν τις μορφές του δημόσιου βίου. Για παράδειγμα, το άρθρο 16 που αναφέρεται στην παιδεία, αναφέρεται και στη θρησκεία (παρ. 2). Το άρθρο 33 αναφέρεται στον θρησκευτικό όρκο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εχεις λοιπόν πρόθεση να απαλείψεις όλα τα άρθρα του Συντάγματος που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στη θρησκεία, από την παρούσα συζήτηση από φόβο "τυχόν εκτροπής"; Μήπως τα κίνητρα είναι διαφορετικά; Θα σου ζητούσα λοιπόν να αναθεωρήσεις την άποψή σου, καθώς δεν μπορεί να γίνει συζήτηση πάνω σε επιλεκτικά τμήματα του Συντάγματος, κάτι που τουλάχιστον δεν συνάδει με τον τίτλο του θέματος αλλά και στην αντιμετώπιση του Συντάγματος στην ολότητά του. Σεβόμενος την αρχική σου τοποθέτηση ως θεματοθέτη της παρούσας συζήτησης, αναμένω την απάντησή σου σχετικά με τα παραπάνω ερωτήματα για την (αδιανόητη κατ'εμέ) συγκεκριμένη απαγόρευσή σου, ελπίζοντας ότι θα αναθεωρήσεις την άποψή σου. macedon |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/12/2008, 03:12:38
Φίλε kostakis, όπως έγραψα και παραπάνω σέβομαι την επιθυμία σου και δεν θα επανέλθω στο ζήτημα. Εκτός και αν αλλάξεις γνώμη. Το θέμα του συντάγματος είναι πολύ ενδιαφέρον, ελπίζω να έχω τον χρόνο να συμμετάσχω στην συζήτηση.
|
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/12/2008, 10:57:56
Καλημέρα σε όλουςΦίλε macedon quote:
Φίλε kostakis, δεν μπορώ να καταλάβω την απαγόρευση που θέτεις να μην συζητηθούν ορισμένα άρθρα του Συντάγματος, ενδεχομένως γιατί έχουν αναφερθεί αλλού ή ενέχουν "κίνδυνο εκτροπής" ή για άλλους λόγους που εσύ γνωρίζεις.
quote:
(αδιανόητη κατ'εμέ) συγκεκριμένη απαγόρευσή σου
Δεν απαγορεύω κάτι, απλά ζητάω να τα αποφύγουμε, τουλάχιστον αρχικά. quote:
Τα άρθρα που έχουν να κάνουν με το θέμα της θρησκείας και τις θρησκευτικές ελευθερίες, όσο και με το θέμα του Αγίου Ορους, θεωρώ πως θα πρέπει επίσης να συζητηθούν (ειδικά αυτά) καθώς αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση μιας ιδιάζουσας και πολυσχιδούς κατάστασης στο ελληνικό γίγνεσθαι, που επηρεάζει εν τέλει όλες σχεδόν τις μορφές του δημόσιου βίου.
Δε διαφωνώ σε αυτό που λες... quote:
Θα σου ζητούσα λοιπόν να αναθεωρήσεις την άποψή σου, καθώς δεν μπορεί να γίνει συζήτηση πάνω σε επιλεκτικά τμήματα του Συντάγματος, κάτι που τουλάχιστον δεν συνάδει με τον τίτλο του θέματος αλλά και στην αντιμετώπιση του Συντάγματος στην ολότητά του.
απλά όπως ήδη σου έγραψα, θα προτιμούσα να συζητήσουμε σε πρώτη φάση όλα τα υπόλοιπα, καθαρά πολιτικονομικά άρθρα και, αν όντως υπάρξει αυτή η διάθεση, το Σύνταγμα είναι σε κάθε περίπτωση, υπό εξέταση από κάθε Έλληνα πολίτη. Απλά, γνωρίζοντας το βάθος και τη σημαντικότητα του θρησκευτικού δεδομένου, πιστεύω ότι θα ξεφύγουμε από την ουσία του ζητήματος, ανεξαρτήτως του πόσο ουσιαστική κρίνω τη σχέση Εκκλησίας - Κράτους, όπως εκφέρεται μέσα από το ανώτατο πολιτειακό κείμενο. quote:
Εχεις λοιπόν πρόθεση να απαλείψεις όλα τα άρθρα του Συντάγματος που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στη θρησκεία, από την παρούσα συζήτηση από φόβο "τυχόν εκτροπής"; Μήπως τα κίνητρα είναι διαφορετικά;
Επειδή δεν έχω κρύψει τις θέσεις μου για το συγκεκριμένο θέμα, θα θεωρήσω μάλλον άστοχη την τοποθέτηση περί κινήτρων. Απλά με ενδιαφέρει να δούμε αν τελικά δεν είναι μόνο τα θρησκευτικής χροιάς άρθρα, αυτά τα οποία μας διαφοροποιούν ως προς την προσέγγισή τους (ως Έλληνες πολίτες, όχι εμάς τους δύο) ή αντιλαμβανόμαστε και άλλες δυσλειτουργίες, που θα έπρεπε να διερευνηθούν από τους αρμόδιους.
Θα ζητήσω και πάλι συγνώμη για την προσωρινή αποφυγή ανάλυσης αυτών των άρθρων. Θέλω να πιστεύω ότι με την ολοκλήρωση των υπολοίπων άρθρων, θα έχουμε κάθε διάθεση να τοποθετηθούμε και σε αυτά. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7458 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/12/2008, 15:00:25
Εν τοιαύτη περιπτώσει, χαίρομαι που συμμετείχα έστω και σύντομα στη συζήτηση που έθεσες. Να περνάς καλά και καλή συνέχεια. macedon |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/12/2008, 09:49:16
Καλημέρα σε όλουςΑφού επισημάνω ότι η αναφορά και ανάλυση κάποιου άρθρου του Συντάγματος στη ροή του θέματος, δεν αφαιρεί από κανέναν ασφαλώς το δικαίωμα να επανέλθει σε κάποιο προηγούμενο, διατυπώνοντας τις θέσεις και τις ενστάσεις του προς συζήτηση, θα προχωρήσω σήμερα ένα ακόμα βήμα στην παρουσίαση του Πολιτειακού μας Κώδικα. quote:
Άρθρο 7 - (Καμιά ποινή χωρίς νόμο, απαγόρευση βασανιστηρίων)
1. Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της. Ποτέ δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης.
2. Tα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει.
**3. Η γενική δήμευση απαγορεύεται. Θανατική ποινή δεν επιβάλλεται, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στο νόμο για κακουργήματα τα οποία τελούνται σε καιρό πολέμου και σχετίζονται με αυτόν.
4. Nόμος ορίζει με ποιους όρους το Kράτος παρέχει, ύστερα από δικαστική απόφαση, αποζημίωση σε όσους καταδικάστηκαν, προφυλακίστηκαν ή με άλλο τρόπο στερήθηκαν άδικα ή παράνομα την προσωπική τους ελευθερία.
Στην πρώτη παράγραφο του παρόντος ο νομοθέτης κατοχυρώνει μία από τις βασικές αρχές της ανθρώπινης ελευθερίας, τη μη αναδρομικότητα του ποινικού ελέγχου. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ίση μεταχείριση στην τέλεση ιδίων πράξεων για όλους και αποφυγή επί τω χείρω αντιμετώπισης ενός παραβάτη για οποιοδήποτε λόγο. Παρά το αυτονόητο, κατόπιν των σχετικών προβλέψεων του άρθρου 4 περί ισότητας απέναντι στο νόμο, θα ήταν χρήσιμο κατά την άποψή μου να επισημανθεί στο σημείο αυτό η ανελαστικότητα εφαρμογής προς το βελτίω κριτηρίων μεταχείρισης, με σκοπό να προσεγγιστεί καλύτερα η συσχέτιση παράβασης - ποινής, η οποία θα συναρτάται στη συνέχεια κυρίως από τα ελαφρυντικά και λοιπά στοιχεία που θα παρουσιάζονται στη δικαστική διαδικασία και όχι από τον ψυχισμό κάποιων δικαστών ή ενόρκων.
Στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 7 γίνεται πρόβλεψη για την καταπολέμηση των βασανιστηρίων και άλλων σωματικών ή ψυχολογικών μέσων ως μέσου επιβολής ποινής ή πειθαναγκασμού. Η αναφορά σε ειδικές διατάξεις για τους όποιους παραβάτες της συγκεκριμένης παραγράφου κρίνεται απαραίτητη και θετική, καθώς η αυθαιρεσία στη διάπραξη τέτοιων δράσεων από τους φορείς καταστολής, κατά την προανακριτική ή ανακριτική διαδικασία έχει επισημανθεί πολλάκις. Γνώμη του γράφοντος είναι ότι η πιστή τήρηση των σχετικών διατάξεων από τα όργανα της τάξης θα πρέπει να διδάσκεται εντατικά στην εκπαίδευσή τους, με σκοπό τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους σε κανονικές συνθήκες, που, ένεκα των δυσαρμονιών που παρουσιάζονται, αμαυρώνει στο σύνολό της την εικόνα της Ελληνικής Αστυνομίας.
Η τρίτη παράγραφος του άρθρου 7 εισάγει μία προβληματική, η οποία επιδέχεται μεγάλης συζήτησης, όσον αφορά τόσο στο πρώτο όσο - και κυρίως - στο δεύτερο σκέλος της.
Η απαγόρευση γενικής δήμευσης για αποδεδειγμένα ειδεχθή, σε βάρος του ελληνικού λαού στο σύνολό του ή του Κράτους ως φορέα, αδικήματα πιστεύω προσωπικά ότι είναι αναθεωρήσιμη ως ιδέα ή έστω επιδεχόμενη βελτίωσης. Παρότι δε δηλώνω φανατικός οπαδός της λογικής "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος", σε περιπτώσεις που αποδεικνύεται ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ, η ενεργός δραστηριότητα κατηγορουμένου με σκοπό το οικονομικό όφελος χωρίς περιορισμούς, πιστεύω ότι η άνευ περιορισμών (παρά μόνο στα όρια των προς το ζειν) δήμευση όλων των περιουσιακών του στοιχείων θα έπρεπε να είναι εν ισχύ. Μπορεί ως ιδέα να ακούγεται κάπως εξτρεμιστική, αλλά σε μία χώρα, της οποίας οι πολίτες διαπράττουν οικονομικά αδικήματα από συνήθεια και συνεπώς οι ισχυροί δύνανται να διαπράξουν εγκλήματα κατά του Κράτους σε οικονομικό επίπεδο, η επιβολή σε κάποιες περιπτώσεις παρόμοιας της ποινής της γενικής δήμευσης θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά ως κανόνας, αν και όλοι γνωρίζουμε ότι η δικαστική εξουσία δε βρίθει αμεροληψίας. Ίσως όμως η σκλήρυνση του νόμου σε κάποια σημεία του (και αυτό αφορά πολλών τύπων οικονομικές συναλλαγές), θα ήταν προτροπή προς αυτή την κατεύθυνση.
Αν η απαγόρευση γενικής δήμευσης αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, τι να πει κανείς για την περίπτωση της επιβολής της θανατικής ποινής. Εδώ ασφαλώς υπεισέρχονται στοιχεία ηθικής τάξεως, εμπνευσμένα ίσως από θρησκευτικές αντιλήψεις της παρούσης κοινωνίας, η ουσία όμως, κατά τη γνώμη μου δεν αλλάζει : υπάρχουν περιπτώσεις ποινικών εγκλημάτων που προκαλούν το σύνολο της κοινωνίας, είτε με τη φρίκη και τον αποτροπιασμό, είτε με την επαναληπτικότητα στη διάπραξή τους, είτε με το στυγνό της λογικής αυτών, τα οποία θα έπρεπε να τίθενται (κατόπιν φυσικά 1000% ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗΣ ΑΝΕΥ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΩΝ ΕΝΟΧΗΣ ) υπό τη δαμόκλειο σπάθη της εσχάτης των ποινών. Αδικήματα όπως η κατά συρροή διάπραξη γενετήσιων εγκλημάτων σε βάρος ανηλίκων και δη μικρών παιδιών, η λαθρεμπορία όπλων και η μεγαλεμπορία ναρκωτικών ουσιών, η κατά συρροή δολοφονία αποτελούν τα πρώτα αδικήματα για τα οποία εγώ προσωπικά θα ήμουν υπέρ της θανατικής ποινής. Σε δεύτερο βαθμό θα τοποθετούσα την εσκεμμένη και άσκοπη παράνομη οπλοχρησία, ειδικά στην περίπτωση που υπάρξουν θύματα, την κατά συρροή και κατ' επάγγελμα υποχρεωτική εκπόρνευση και την τέλεση οικονομικών αδικημάτων (ληστείες, κλοπές, διαρρήξεις) που στην πορεία συνοδεύονται από αφαίρεση ζωής ή απόπειρα αφαίρεσης ζωής.
Θα με ενδιέφερε ιδιαιτέρως η γνώμη των συνομιλητών μου για τα ανωτέρω δύο θέματα.
Τέλος, η τελευταία παράγραφος του άρθρου 7 του Συντάγματος προνοεί για την ηθική και χρηματική αποζημίωση των αδίκως καταδικασθέντων, προφυλακισθέντων και εν γένει στερηθέντων της προσωπική τους ελευθερία και είναι μία διάταξη εξαιρετικά σημαντική, αν και για τους ενδιαφερόμενους ενδέχεται να είναι περιορισμένης σημασίας. Η συσσωρευμένη εμπειρία από δικαστικές αποφάσεις για μία πληθώρα αδικημάτων, με διαφορετικές βέβαια σε κάθε περίπτωση συνθήκες και προϋποθέσεις, ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την περαιτέρω κωδικοποίηση των διαδικασιών προφυλάκισης και σίγουρα δεν είμαι υπέρ της δυνατότητας που παρέχεται σε κάθε δικαστή να αποφασίζει για κάτι τέτοιο.
Αυτά τα λίγα προς το παρόν. Ελπίζω το συγκεκριμένο άρθρο να κινήσει το ενδιαφέρον περισσότερων συνομιλητών, καθώς αφορά σημαντικά ζητήματα ποινικής νομολογίας. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
simori
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2290 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/05/2009, 19:12:47
Φίλε Κωστάκη, καταρχάς καλό μήνα, καλή Πρωτομαγιά, πολύ ενδιαφέρον το θέμα που άνοιξες και πρωτότυπο θα έλεγα για έναν χώρο που περισσότερο ενδιαφέρουν η θρησκεία και το παράξενο και λίγο η "κλάψα" για το δίκαιο και το άδικο που μαστίζει αυτόν τον τόπο,όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι έλληνες. Θα συμφωνήσω εν μέρει με τους φίλους A. Kircher και macedon και προτείνω, εάν το επιθυμείς και εσύ, να δημιουργηθεί ένας νέος τόπος για τα άρθρα που αφορούν την θρησκεία σαν επιπρόσθετος του εδώ τόπου, ώστε να μην χαλάσει η ροή του εδώ θέματος, μιας και είναι φυσικό να ενδιαφέρουν.
Θεωρώ πως η συζήτηση και η ανάλυση εδώ δεν πρέπει να σταματήσουν γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε πιο διεξοδικά αυτό που αφορά όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, τα δικαιώματα, της υποχρεώσεις των πολιτών και τα λεγόμενα "παραθυράκια" που πιθανόν υπάρχουν μέσα στο σύνταγμα.
Θα ήθελα να παρακαλέσω, εάν είναι εφικτό, η κάθε ανάλυση των άρθρων να χωρίζεται σε παραγράφους με το νούμερο του κάθε άρθρου στην εισαγωγή ως ενδεικτικό σημάδι για το κάθε εδάφιο ξεχωριστά, για την διευκόλυνση όλων αλλά και τη δυνατότητα να ανατρέχουμε στα επί μέρους σημεία της ανάλυσηςΠνοή στο θέμα Καλή Πρωτομαγιά σε όλους..... Η Πείρα δεν ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ
 Η ομορφιά απλώνεται..... S I M O R I L ....... |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/10/2009, 20:27:34
quote:
Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι θα ήταν αναγκαία μία πρόνοια για δημοψήφισμα σε εύλογα χρονικά διαστήματα (κάθε 30 - 50 χρόνια ίσως) για την επιβεβαίωση της λαϊκής θέλησης για το πολίτευμα ή για τις όποιες μετατροπές του. Μία τέτοια κίνηση θα έδινε σε όλους τους πολίτες την αίσθηση συμμετοχής στα κοινά της πολιτείας από τη βάση, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να αποτελεί και εργαλείο έρευνας για την πορεία της δημοκρατίας.
Εγώ θα έλεγα ανά 10-15 έτη ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του κράτους. Αλλά εν πάσει περιπτώσει μου φαίνεται εξαιρετικά παράξενο πλήν παράλογο το ότι δεν επιστρατεύεται η τεχνολογία για φτηνότερη, γρηγορότερη, αποτελεσματικότερη, δημοκρατικότερη λαϊκή κυριαρχία. Θα θεωρούσα σκόπιμο να συνέχιζαν να υπάρχουν αντιπρόσωποι του λαού αλλά κάθε κρατική και διακρατική κίνηση να είναι άμεσα(και ανα πάσα στιγμή) φανερή. Δηλαδή ως προς την αλλαγή πχ της εκπαίδευσης οι αντιπρόσωποι ρίχνουν προτάσεις στο τραπέζι με την επεξήγησή τους οι οποίες με ηλεκτρονικό τρόπο μπορούν να γίνουν άμεσα αποδεκτές ή απορριπτέες. Επίσης είναι απαγορευμένες οι ιδιοτικές επικοινωνίες μεταξύ κρατών και κρατικών φορέων γιατί αυτό βοηθάει στην υπόθαλψη παράνομων ή αντισυνταγματικών κινήσεων. Οποιαδήποτε διακρατική επικοινωνία θα γίνεται μόνο ενώπιον του λαού. Έτσι αν πχ η Τουρκία θέλει να απειλήσει το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να το κάνει παρα μόνο άμεσα(κάτι που θα φέρει την αντίδραση της "κοινωνίας των εθνών" αν η αιτία για κάτι τέτοιο δεν συμβαδίζει με το διεθνές δίκαιο) και έτσι τίποτα δεν θα μένει κρυφό απο τους λαούς όλου του κόσμου. Οι αντιπρόσωποι επίσης δεν θα έχουν δικαίωμα να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση για οποιαδήποτε θέμα χωρίς πρώτα την έγκριση του λαού: θα θεωρείται αντισυνταγματικό. Ποια είναι η άποψή σας για τις παραπάνω ιδέες? "..The Matrix can't tell you who you are"
Όταν ο άνθρωπος είναι σίγουρος για τον θεό ο θεός αμφιβάλλει για τον άνθρωπο..
Ασυνείδητος πάει να πει απόλυτα ταυτισμένος με τη σκέψη και το συναίσθημα Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 26/10/2009 20:39:33 |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/11/2009, 12:14:16
Καλημέρα σε όλους(και ευχαριστώ τους ελάχιστους που συμμετείχαν...)
Αγαπητή simori, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, έστω και αρκετά αργοπορημένα. Είναι η αλήθεια ότι έχω μεγάλο δίλημμα ως προς τη συνέχιση του θέματος, βλέπεις ο μονόλογος δεν είναι το δυνατό μου σημείο και δε μου έχει επισημανθεί κάποιο λάθος στον τρόπο παρουσίασης που να δικαιολογεί τη μειωμένη συμμετοχή. Όσο για το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός topic που να πραγματεύεται κυρίως τα "θρησκευτικά" σημεία του Συντάγματος, δε θα είμαι εγώ αυτός που θα το ξεκινήσει, αλλά θα συμμετείχα ευχαρίστως, αν υπήρχε. Αγαπητέ dr jekyll, η ιδέα της μερικής ή ολοκληρωμένης ηλεκτρονικής (δια)κυβέρνησης είναι ένα αντικείμενο, το οποίο εμένα προσωπικά, ίσως λόγω έλλειψης επαρκών γνώσεων, κάπου με φοβίζει. Παρότι το θεωρώ ένα καλό εργαλείο για την επίτευξη της (αγαπημένης μου) αμεσοδημοκρατίας, θεωρώ ότι η ισχύς των "παρείσακτων" στο διαδίκτυο είναι τέτοια, που θα αλλοίωνε αποτελεσματικά τη λαϊκή βούληση, σε βαθμό ίσως χειρότερο και προσβλητικότερο από ότι συμβαίνει στις εθνικές εκλογές. Δε διαφωνώ με τη δημοψηφισματική μορφή διακυβέρνησης που προτείνεις, θα την προτιμούσα όμως οργανωμένη περισσότερο σε επίπεδο αυτοδιοίκησης και παροχής στοιχείων προς την κεντρική διοίκηση, παρά διαχεόμενη από τα μέσα προς τα έξω.
Για το θέμα της αντισυνταγματικότητας της νομοθετικής δράσης των αντιπροσώπων του Έθνους, θα συμφωνήσω μέχρι ενός σημείου, στο βαθμό που δε δυσχεραίνεται σημαντική η ουσία του κυβερνητικού έργου. Ασφαλώς όμως - και εκεί με βρίσκεις πλήρως σύμφωνο - είμαι υπέρ της λαϊκής ετυμηγορίας σε σημαντικά εθνικά θέματα, κάτι που προβλέπει μεν το Σύνταγμα, αλλά έχει παραμείνει κενό γράμμα 35 χρόνια τώρα. Ίσως γιατί οι εκάστοτε κυβερνώντες γνωρίζουν πολύ καλά πως οι αποφάσεις τους σε μεγάλα θέματα δεν είναι αποδεκτές από τη μεγάλη πλειοψηφία (ακόμα και των δικών του ψηφοφόρων σε κάποιες περιπτώσεις) και αποφεύγουν τον κόλαφο με τον ευκολότερο τρόπο που τους παρέχει η σημερινή "μορφή δημοκρατίας".
Όσον αφορά την άποψη σου για μικρότερα διαστήματα για την πραγματοποίηση πολιτειακών δημοψηφισμάτων, θεωρώ πως το όριο που θέτεις είναι σχετικά μικρό για να κατηγορήσει κανείς ένα πολίτευμα και όχι τους εκφραστές του. Πιστεύω ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς πολιτειακό (άντε η διαφορά να έγκειται στις εξουσίες του Π.τ.Δ. και στο βαθμό ισχύος της δικαστικής εξουσίας), αλλά κυρίως πολιτικό, έλλειψης ήθους θα έλεγα. Απλά πρότεινα τη διεξαγωγή τέτοιων δημοψηφισμάτων άπαξ ή έστω 2 φορές στη ζωή εκάστου πολίτη, για να αποτυπώνεται η διαχρονική ικανοποίηση του από την πολιτειακή δομή. Παρά τη μειωμένη συμμετοχή, θα κάνω άλλη μία προσπάθεια συνέχισης του θέματος με την παρουσίαση και ανάλυση του επόμενου άρθρου του Συντάγματος, με τη μορφή που πρότεινε η φίλη simori quote:
'Αρθρο 8 - (Δικαίωμα νόμιμου δικαστή)
Kανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του το δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος.
Δικαστικές επιτροπές και έκτακτα δικαστήρια, με οποιοδήποτε όνομα, δεν επιτρέπεται να συσταθούν.
Το άρθρο 8 του Συντάγματος εισάγει το δικαίωμα της νόμιμης δίκης με τον ορισμό δικαστών από το νόμο. Σημαντική κρίνεται η αναφορά σε έκτακτα δικαστήρια, τα οποία ασφαλώς ήταν χρήσιμα σε περιόδους "μετά-κρίσεων", αλλά θεωρούνται απαράδεκτα σε περιόδους πολιτειακής σταθερότητας. Κατά τη γνώμη μου πάντως, η συγκεκριμένη παράγραφος αποδεικνύεται στην πράξη προβληματική, καθώς, σε συνδυασμό με το όλο θεσμικό πλαίσιο που αφορά στη δραστηριότητα και στις πρόνοιες περί ακαταδίωκτου των πολιτικών προσώπων, αλλά και στη βραδύτητα και στις παραλείψεις των ποινικών δικαστηρίων σε περιπτώσεις κακουργημάτων μείζονος εθνικής σημασίας, η αδυναμία σύστασης έκτακτων - εξαιρετικών δικαστηρίων οδήγησε τα τελευταία χρόνια σε ποινική (και ουχί ηθική) αθώωση μεγάλου αριθμού υπόπτων για εγκληματικές πράξεις. quote:
'Αρθρο 9 - ('Ασυλο της κατοικίας)
1. H κατοικία του καθενός είναι άσυλο. H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Kαμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.
2. Oι παραβάτες της προηγούμενης διάταξης τιμωρούνται για παραβίαση του οικιακού ασύλου και για κατάχρηση εξουσίας και υποχρεούνται σε πλήρη αποζημίωση του παθόντος, όπως νόμος ορίζει.
Το άρθρο 9 του Συντάγματος εισάγει την έννοια της προστασίας της ιδιωτικής ζωής εκάστου πολίτη. Άρθρο εξαιρετικά σημαντικό στις μέρες μας, με την τάση προσχηματικών παρεμβολών στην εφαρμογή των διατάξεών του, αποτελεί εντούτοις ένα από τα σημαντικότερα θεμέλια της κοινωνικής ζωής του Έλληνα πολίτη.
Στην παρ. 1 του άρθρου 9 ορίζεται ως άσυλο η ιδιωτική κατοικία και αναφέρονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες δύναται να παρέμβει το κράτος. Γνώμη του γράφοντος είναι ότι η παραβίαση του ασύλου για τις περιπτώσεις βαριάς εγκληματικής συμπεριφοράς θα πρέπει να γίνεται το δυνατό λελογισμένα και μόνο σε περιπτώσεις κινδύνου απώλειας ζωής. Σε άλλες περιπτώσεις, που αφορούν πραγματοποίηση ποινικών αδικημάτων, άσχετων με την προστασία της ζωής (και ίσως της αξιοπρέπειας) των πολιτών που ζουν εντός μίας κατοικίας, η άρση του ασύλου θα ήταν δέον να αποφεύγεται, καθώς η ελαστικότητα στην εφαρμογή των προϋποθέσεων αυτής δύναται να οδηγήσει σε καταστάσεις καταστρατήγησης. Εξαίρεση ασφαλώς αποτελεί η αναζήτηση στοιχείων εγκληματικής δραστηριότητας σε κατοικίες, κατά την προσαγωγή των ενοίκων τους ως υπόπτων.
Στην παρ. 2 του άρθρου 9 εισάγεται η έννοια της ποινικής αντιμετώπισης των παραβατών του ασύλου, η οποία όμως (όπως και μεγάλο μέρος της κοινής "καθημερινής" νομοθεσίας) παραπέμπεται σε μικρότερης ισχύος νομοθετήματα, συνήθως άγνωστα και μη προσιτά στο μέσο πολίτη. Το αποτέλεσμα αυτής της ελλιπούς ενημέρωσης είναι η μείωση του δικαιώματος του πολίτη απέναντι στην υπέρβαση δικαιωμάτων και καθηκόντων από την πλευρά του κράτους, αλλά και ο μεγάλος αριθμός νομικών διαδικασιών που "σέρνονται" στις δικαστικές αίθουσες. quote:
**'Αρθρο 9A - (Προστασία προσωπικών δεδομένων)
Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.
Στο παρόν άρθρο, που αποτελεί αναθεωρητική προσθήκη, οφειλόμενη στην επέκταση των νέων τεχνολογιών, γίνεται αναφορά στην προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, κυρίως μέσω ηλεκτρονικών μέσων. Η πραγματικότητα φυσικά είναι ότι το άρθρο αυτό υφίσταται απλά για τους τύπους, καθώς εκτός από το (έστω λογικό) "φακέλωμα" του πολίτη από τις υπηρεσίες του ιδίου του κράτους, διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια, στο όνομα μίας ολοένα και αυξανόμενης, ΚΑΚΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΗΣ, ασφάλειας, η τάση ιδιωτικών οργανισμών και επιχειρήσεων (με πρώτες και καλύτερες τις εκλεκτές εκπροσώπους του τραπεζικού συστήματος) για εξόρυξη δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, είτε στα πλαίσια διαδικασιών πώλησης, είτε στα πλαίσια άλλων μορφών συμβάσεων και συμφωνιών. Ταυτόχρονα, η αδιαφανής λειτουργία του συστήματος προστασίας δεδομένων των πολιτών, σε συνδυασμό με τις εισαγόμενες τρομολαγνικές υστερίες, οδηγούν σταδιακά στην αλλοίωση της ιδιωτικότητας και τη δημιουργία "πακέτων" ιδιωτικών δεδομένων, τα οποία διακινούνται κατά το δοκούν, όχι μόνο εντός των κρατικών, αλλά ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ μεταξύ των ιδιωτικών φορέων, με σκοπούς ιδιοτελείς ως σκοτεινούς (τεχνικές marketing προϊόντων, προώθηση υπηρεσιών υγείας, εκβιασμοί κλπ.). Στα πλαίσια της κατ' ουσίαν αλλοίωσης και κατάργησης του ανωτέρω άρθρου, ας αναμείνουμε να δούμε προσεχώς διάφορες "νέες τεχνολογίες", όπως η μερικώς ή ολικώς αχρήματη αγορά, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η αύξηση του αριθμού των καμερών και η επέκταση των σκοπών τους, ο έλεγχος του διαδικτύου και άλλα όμορφα και ωραία...
Με την προσδοκία να αποφύγω τελικά το μονόλογο και να ερεθίσω τα πολιτειακά και πολιτικά σας αντανακλαστικά, σας χαιρετώ μέχρι το επόμενο άρθρο. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2009, 11:19:35
Καλημέρα σε όλουςΣυνεχίζω την παρουσίαση και (μονολογική) ανάλυση των άρθρων του Συντάγματος... μέχρι να (αυτο)θεωρηθώ γραφικός και να παραιτηθώ της προσπάθειας quote:
'Αρθρο 10 - (Δικαίωμα αναφοράς προς τις αρχές)
1. Kαθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του Kράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με το νόμο.
2. Mόνο μετά την κοινοποίηση της τελικής απόφασης της αρχής στην οποία απευθύνεται η αναφορά, και με την άδειά της, επιτρέπεται η δίωξη εκείνου που την υπέβαλε για παραβάσεις που τυχόν υπάρχουν σ' αυτή.
**3. Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει.
Στο άρθρο 10 εισάγεται το δικαίωμα του πολίτη να απευθύνεται στα αρμόδια θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας και ΚΥΡΙΩΣ να λαμβάνει αιτιολογημένη απάντηση εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Κατά τη γνώμη μου, το άρθρο δεν επιδέχεται ιδιαίτερης ανάλυσης, καθώς με την είσοδο στην Κ.τ.Π. (Κοινωνία της Πληροφορίας, για τους μη "κοινωνούς") και την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, επιχειρείται η απλούστευση διαδικασιών στις σχέσεις κράτους - πολίτη, εντός των οποίων εντάσσεται και το υπό συζήτηση δικαίωμα. Η πραγματικότητα βέβαια έχει δείξει τα αργά αντανακλαστικά της Δημόσιας Διοίκησης σε πλείστες των περιπτώσεων, τα οποία τείνουν να αλλοιώσουν το περιεχόμενο του άρθρου, το οποίο όμως δεν παύει να είναι σε ισχύ. quote:
'Αρθρο 11 - (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)
1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Mόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.
Στο άρθρο 11 του Συντάγματος ορίζεται το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών στη μη ένοπλη συνάθροιση. Υποψιάζομαι ότι το άρθρο αυτό αποτελεί απάντηση των Συνταγματικών νομοθετών στην ανάγκη απομάκρυνσης των "φαντασμάτων" της περιόδου της δικτατορίας, όπου η συνάθροιση πολιτών αντιμετωπιζόταν ως στάση κατά του καθεστώτος.
Στην παρ. 1 του παρόντος άρθρου, η έννοια του "ήσυχα" είναι κάπως γενικόλογη, αν και προφανώς αναφέρεται στην αποφυγή επεισοδίων εκ μέρους των συναθροιζομένων.
Στην παρ. 2 του άρθρου γίνεται λόγος για περιπτώσεις ανάκλησης του δικαιώματος, εντούτοις η παροχή στην αστυνομική αρχή μίας τέτοιας δυνατότητας, εμπεριέχει τον κίνδυνο κατάχρησης ή εν γένει κακής χρήσης σε περιπτώσεις συνδικαλιστικών δράσεων ενεργητικής μορφής, όπως πορείες, διαδηλώσεις κλπ. quote:
**'Αρθρο 12 - (Δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι)
1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια.
2. Tο σωματείο δεν μπορεί να διαλυθεί για παράβαση του νόμου ή ουσιώδους διάταξης του καταστατικού του, παρά μόνο με δικαστική απόφαση.
3. Oι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται αναλόγως και σε ενώσεις προσώπων που δεν συνιστούν σωματείο.
4. Oι γεωργικοί και αστικοί συνεταιρισμοί κάθε είδους αυτοδιοικούνται σύμφωνα με τους όρους του νόμου και του καταστατικού τους και προστατεύονται και εποπτεύονται από το Kράτος, που είναι υποχρεωμένο να μεριμνά για την ανάπτυξή τους.
5. Eπιτρέπεται η σύσταση με νόμο αναγκαστικών συνεταιρισμών που αποβλέπουν στην εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημόσιου ενδιαφέροντος ή κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής, εφόσον πάντως εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν.
Στο άρθρο 12 του Συντάγματος εισάγεται το δικαίωμα της οργανωμένης, σε ενώσεις - συνεταιρισμούς, επαγγελματικής δραστηριότητας, στοιχείο που αξιοποιείται σε περιπτώσεις οργάνωσης αγροτικών - γεωργικών φορέων, αλλά και κάθε λογής σωματείων. Οι διατάξεις του άρθρου είναι περισσότερο οργανωτικές - λειτουργικές, παρά ουσίας, οπότε δεν υπόκεινται σε περαιτέρω ανάλυση. Αυτά προς το παρόν. Τα επόμενα άρθρα, που αφορούν στην ελευθερία του Τύπου και στη δράση της εκπαίδευσης και των Μ.Μ.Ε., ελπίζω να προσελκύσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μάλλον όμως θα απελπιστώ και πάλι... Φιλικά
Κωστάκης
Εν οίδα ότι ουδέν είδα!
|
Michael Design
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Uganda
186 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/06/2010, 15:49:47
Κατ’ αρχήν ζητώ συγνώμη αν πισωγυρίζω λίγο την συζήτηση αλλά αντιλήφθηκα τώρα αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα. Θα προσπαθήσω να παραθέσω επιγραμματικά τις απόψεις μου αναφορικά με τα άρθρα του συντάγματος στα οποία έχω ενστάσεις. Κατά την γνώμη μου ο ρόλος ενός συντάγματος είναι να θέτει αρχές, βάση των οποίων θα καθορίζονται οι νόμοι. Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι το Σύνταγμα Της Ελλάδας περιέχει αρκετά ασαφή καθώς και αυτοαναιρούμενα σημεία τα οποία θα προσπαθήσω να εκθέσω. Ξεκινώ από το 1ο άρθρο του συντάγματος:quote:
Άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος)
1.Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2.Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3.Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στο συγκεκριμένο άρθρο θεωρώ ότι η παράγραφος 1 έρχεται σε σύγκρουση με τις παραγράφους 2 & 3, οι οποίες θεωρώ ότι καλώς είναι μη αναθεωρητές. Κατ’ αρχήν ένα πολίτευμα που αναγνωρίζει ως θεμέλιο και πηγή του την λαϊκή κυριαρχία, δεν μπορεί να ορίζετε από κανέναν άλλον πλην του λαού. Επί της ουσίας λοιπόν οι παράγραφοι 2 & 3 ακυρώνουν την παράγραφο 1. Το είδος του πολιτεύματος λοιπόν οφείλει να τίθεται ανά εύλογα χρονικά διαστήματα στην κρίση του λαού ο οποίος αποτελεί το θεμέλιο και την πηγή του. Επίσης επί της ουσίας η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν μπορεί να εκφράσει την λαϊκή κυριαρχία παρόλο που πηγάζει από αυτήν μέσω των εκλογών. Η κοινοβουλευτική σύνθεση ενώ προκύπτει από την λαϊκή βούληση μέσω των εκλογών, στην ουσία λειτουργεί αυθαίρετα ως αντιπρόσωπος και όχι ως εκπρόσωπος αυτής και άρα δεν διασφαλίζεται ότι υπάρχει και λειτουργεί υπέρ του λαού. Εάν τεθεί υπό αμφισβήτηση η 1η παρ. του 1ου άρθρου του συντάγματος αυτομάτως τίθενται υπό αμφισβήτηση μια σειρά άλλα άρθρα του συντάγματος.Το άρθρο 3 το οποίο δεν παραθέτει ο θεματοθέτης αποτελεί κατά την γνώμη μου από μόνο του ένα αυθαίρετο σημείο του Συντάγματος, αλλά θα σεβαστώ την προς το παρόν εξαίρεση του από τον θεματοθέτη.
quote:
Άρθρο 4 - (Ισότητα των Ελλήνων)
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Ασαφής η πρώτη παράγραφος του 4ου άρθρου, η οποία ενώ προβλέπει ότι, (ΟΛΟΙ) οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, εντούτοις δεν διασφαλίζει ότι, ο νόμος είναι ίσος ενώπιων (ΟΛΩΝ) των Ελλήνων.
Αυτά προς το παρόν...
•Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.
|
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/06/2010, 00:18:50
Καλησπέρα σε όλουςΑγαπητέ michael design quote:
Το είδος του πολιτεύματος λοιπόν οφείλει να τίθεται ανά εύλογα χρονικά διαστήματα στην κρίση του λαού ο οποίος αποτελεί το θεμέλιο και την πηγή του.
Συμφωνώ απόλυτα, εξου και η πρότασή μου για πολιτειακά δημοψηφίσματα κάθε 30-50 χρόνια, εσύ τι λύση θα προέκρινες; quote:
Η κοινοβουλευτική σύνθεση ενώ προκύπτει από την λαϊκή βούληση μέσω των εκλογών, στην ουσία λειτουργεί αυθαίρετα ως αντιπρόσωπος και όχι ως εκπρόσωπος αυτής και άρα δεν διασφαλίζεται ότι υπάρχει και λειτουργεί υπέρ του λαού.
Βασικά αν λάβει κανείς υπόψη του τους εκλογικούς νόμους, το Σύνταγμα παραΒΙΑΖΕΤΑΙ πολλάκις ως προς τη λαίκή κυριαρχία, αλλά έχει κανείς σκεφτεί αν υπάρχει δυνατότητα προσβολής αυτών των νόμων ως αντισυνταγματικών; και αν δεν υπάρχει, για ποιο λόγο άραγε; quote:
εντούτοις δεν διασφαλίζει ότι, ο νόμος είναι ίσος ενώπιων (ΟΛΩΝ) των Ελλήνων.
Θα με ενδιέφερε να μου το αναλύσεις κάπως αυτό. Θα προχωρήσω στο επόμενο άρθρο του Συντάγματος, παρότι με τις τρέχουσες εξελίξεις ίσως θα ήταν καλύτερα να αναζητήσουμε ποια άρθρα του Συντάγματος παραβιάζονται από αποφάσεις ή "μνημόνια" πάσης φύσεως... τέλος πάντων. quote:
'Αρθρο 14: (Ελευθερία του Τύπου)1. Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους.
2. O τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.
Kατ' εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία του εισαγγελέα, μετά την κυκλοφορία:
α) για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,
β) για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας,
γ) για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.
4. Σ' όλες τις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου ο εισαγγελέας, μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από την κατάσχεση, οφείλει να υποβάλει την υπόθεση στο δικαστικό συμβούλιο, και αυτό, μέσα σε άλλες είκοσι τέσσερις ώρες, οφείλει να αποφασίσει για τη διατήρηση ή την άρση της κατάσχεσης, διαφορετικά η κατάσχεση αίρεται αυτοδικαίως. Tα ένδικα μέσα της έφεσης και της αναίρεσης επιτρέπονται στον εκδότη της εφημερίδας ή άλλου εντύπου που κατασχέθηκε και στον εισαγγελέα.
**5. Καθένας ο οποίος θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα ή εκπομπή έχει δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση πλήρους και άμεσης επανόρθωσης. Καθένας ο οποίος θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή έχει, επίσης, δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση άμεσης δημοσίευσης ή μετάδοσης της απάντησης. Νόμος ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται το δικαίωμα απάντησης και διασφαλίζεται η πλήρης και άμεση επανόρθωση ή η δημοσίευση και μετάδοση της απάντησης.
6. Tο δικαστήριο, ύστερα από τρεις τουλάχιστον καταδίκες μέσα σε μία πενταετία για διάπραξη των εγκλημάτων που προβλέπονται στην παράγραφο 3, διατάσσει την οριστική ή προσωρινή παύση της έκδοσης του εντύπου και, σε βαριές περιπτώσεις, την απαγόρευση της άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος από το πρόσωπο που καταδικάστηκε, όπως νόμος ορίζει H παύση ή η απαγόρευση αρχίζουν αφότου η καταδικαστική απόφαση γίνει αμετάκλητη.
**7. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την αστική και ποινική ευθύνη του τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης και με την ταχεία εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων.
8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
**9. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότη�ης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.
Το άρθρο 14 εισάγει την έννοια της ελευθερίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η οποία βέβαια είναι σαφές ότι έχει παρερμηνευτεί από τους εκφραστές αυτών. quote:
1. Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους.
Η φράση "τηρώντας τους νόμους του Κράτους" δύναται να επεκταθεί ή να περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό, ανάλογα με την ιδεολογική προέλευση του εκφράζοντος κάποιες απόψεις. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η ελευθερία έκφρασης στοχασμών θα έπρεπε να περιορίζεται συγκεκριμένα εκεί που περιορίζεται και κάθε μορφής ελευθερία : στα όρια της ελευθερίας του πλησίονος. quote:
2. O τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
Δυστυχώς η ελευθερία που ενδεχομένως εννοούσε ο νομοθέτης σίγουρα δεν είναι η "ελευθερία" της υποκουλτούρας, της τσόντας, του καταναλωτισμού και του ψυχολογικού εκφοβισμού, τα οποία προωθεί αφειδώς ο Τύπος στις μέρες μας. Κατά την άποψη μου, η προσβολή εθνικών συμβόλων, η χυδαιότητα στα όρια της πνευματικής εκπόρνευσης, ο προσηλυτισμός σε ιδέες και πρότυπα, θα έπρεπε να αποτελούν στοιχεία ελέγχου του Τύπου, με σκοπό την αποφυγή λογοκρισίας σε επόμενο στάδιο. quote:
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.
Kατ' εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία του εισαγγελέα, μετά την κυκλοφορία:
α) για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,
β) για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας,
γ) για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.
Πολύ σωστή η διάταξη γ αυτής της παραγράφου, η οποία αφορά την εθνική κυριαρχία. Η διάταξη δ δεν τηρείται στο ελάχιστο, ειδικά στον περιοδικό τύπο, ενώ η διάταξη β που προκρίνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από όλους τους άλλους ΙΣΟΥΣ πολίτες είναι πραγματικά αξιοπερίεργη. Όσον αφορά στη διάταξη α, συμφωνώ ως προς την ουσία της, παρότι μου είναι αδιάφορη. quote:
**5. Καθένας ο οποίος θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα ή εκπομπή έχει δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση πλήρους και άμεσης επανόρθωσης. Καθένας ο οποίος θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή έχει, επίσης, δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση άμεσης δημοσίευσης ή μετάδοσης της απάντησης. Νόμος ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται το δικαίωμα απάντησης και διασφαλίζεται η πλήρης και άμεση επανόρθωση ή η δημοσίευση και μετάδοση της απάντησης.
Η συγκεκριμένη πρόνοια του Συντάγματος δυστυχώς επαφίεται στο περί δικαίου αίσθημα των εκπροσώπων του Τύπου και συστηματικά αποσιωπάται, ειδικά στην τηλεόραση. Η πραγματικότητα είναι ότι ζούμε σε μία κοινωνία που η διεξαγωγή λασπομαχιών ή απλών αμμοβολών χωρίς απάντηση είναι καθημερινό φαινόμενο. quote:
6. Tο δικαστήριο, ύστερα από τρεις τουλάχιστον καταδίκες μέσα σε μία πενταετία για διάπραξη των εγκλημάτων που προβλέπονται στην παράγραφο 3, διατάσσει την οριστική ή προσωρινή παύση της έκδοσης του εντύπου και, σε βαριές περιπτώσεις, την απαγόρευση της άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος από το πρόσωπο που καταδικάστηκε, όπως νόμος ορίζει H παύση ή η απαγόρευση αρχίζουν αφότου η καταδικαστική απόφαση γίνει αμετάκλητη.
Και αφού ο νομποθέτης τα όρισε μία χαρά στην παράγραφο 3, έφερε την παρούσα και τα λασκάρισε τελείως. Για να υπάρξει τριπλή καταδίκη μέσα σε μία πενταετία για τέτοια παραπτώματα πρέπει ο εκδότης του έντυπου μέσου ή ο διευθυντής του σταθμού να είναι "εχθρός του καθεστώτος". Αλλιώς, ούτε μία καταδίκη κάθε τρεις πενταετίες δεν προκύπτει στα δικαστήρια... όσο για το τι βλέπουμε στον Τύπο ως προς την παράγραφο 3, το αφήνω ασχολίαστο. quote:
**9. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότη�ης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.
Αφού λοιπόν λύσαμε τα προβλήματα του Τύπου, σπεύσαμε οψίμως να ασχοληθούμε και με την πολυιδιοκτησία τωμ Μ.Μ.Ε. ή την παράλληλη ιδιοκτησία ή συμμετοχή σε εταιρείες που είναι εργολάβοι ή προμηθευτές του Δημοσίου. Το πόσο ουσιώδες είναι το συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να ενταχθεί στις διατάξεις του ύψιστου πολιτειακού κειμένου, σηκώνει πολλή συζήτηση. Για μένα προσωπικά δεν ήταν απαραίτητο, αλλά δεν ξέρω αν επρόκειτο περί "ευρωπαϊκής" προσθήκης ή κάτι άλλο.
Τέλος πάντων, είναι αργά και δεν έχω έμπνευση για περισσότερα... Εις το επανιδείν για τα επόμενα άρθρα. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! Edited by - kostakis on 25/06/2010 00:20:52 |
Michael Design
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Uganda
186 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/07/2010, 01:37:00
Αγαπητέ kostakiquote:
Συμφωνώ απόλυτα, εξου και η πρότασή μου για πολιτειακά δημοψηφίσματα κάθε 30-50 χρόνια, εσύ τι λύση θα προέκρινες;
Συμφωνώ με την πρόταση σου για πολιτειακά δημοψηφίσματα. Κατά την γνώμη μου, ένα λογικό χρονικό διάστημα για την διενέργεια ενός τέτοιου δημοψηφίσματος είναι τα 25 χρόνια.
quote:
Βασικά αν λάβει κανείς υπόψη του τους εκλογικούς νόμους, το Σύνταγμα παραΒΙΑΖΕΤΑΙ πολλάκις ως προς τη λαίκή κυριαρχία, αλλά έχει κανείς σκεφτεί αν υπάρχει δυνατότητα προσβολής αυτών των νόμων ως αντισυνταγματικών; και αν δεν υπάρχει, για ποιο λόγο άραγε;
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο με αποκλειστική αρμοδιότητα τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων. Χρέη συνταγματικού δικαστηρίου τελεί το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 100 του Ελληνικού Συντάγματος. Σύμφωνα με το Σύνταγμα την τελική κρίση για την συνταγματικότητα ενός νόμου την έχει το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο έχει την δυνατότητα να ακυρώσει έναν νόμο ψηφισμένο από την βουλή.
quote:
quote:
εντούτοις δεν διασφαλίζει ότι, ο νόμος είναι ίσος ενώπιων (ΟΛΩΝ) των Ελλήνων.
Θα με ενδιέφερε να μου το αναλύσεις κάπως αυτό.
Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να αντιληφθούμε την λεπτή διαφορά των εννοιών ισονομία και ισοπολιτεία. Ισονομία είναι, η ισότητα των πολιτών μεταξύ τους, ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Ισοπολιτεία είναι, η ισότητα των πολιτών απέναντι στους νόμους, ως προς την ισχύ των νόμων. Το Ελληνικό Σύνταγμα εξασφαλίζει τυπικά την ισοπολιτεία, χωρίς όμως να εξασφαλίζει την ισονομία. Έτσι ενώ οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιων του νόμου, ο νόμος δεν είναι ίσος ενοποιών των Ελλήνων. Απόδειξη αυτού είναι και αυτό που αναφέρεις για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας που αντιμετωπίζεται ως υπεράνω όλων των υπολοίπων φυσικών προσώπων της χώρας σαν ο ίδιος να μην αποτελεί φυσικό πρόσωπο. Ένα ακόμη τρανταχτό παράδειγμα της ανισονομίας είναι και η περίφημη βουλευτική ασυλία, που προβλέπεται από τα άρθρα 61 & 62 του Συντάγματος. Γενικά ο νόμος κατηγοριοποιεί τους πολίτες προβλέποντας διαφορετικά δικαιώματα και διαφορετικές κυρώσεις για κάθε κατηγορία πολιτών. Παρόλα αυτά η ισχύς των νόμων είναι για όλους ίδια και ο καθένας μπορεί να διεκδικήσει στο ακέραιο, αυτά που ο νόμος προβλέπει για την κατηγορία στην οποία εντάσσεται βάση του νόμου. Ισχύει δηλαδή στο ακέραιο ο γνωστός από την "Φάρμα των Ζώων" νόμος: ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.•Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.
|
Michael Design
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Uganda
186 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/07/2010, 09:17:42
quote:
quote:
Άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος)
1.Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2.Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3.Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στο συγκεκριμένο άρθρο θεωρώ ότι η παράγραφος 1 έρχεται σε σύγκρουση με τις παραγράφους 2 & 3, οι οποίες θεωρώ ότι καλώς είναι μη αναθεωρητές. Κατ’ αρχήν ένα πολίτευμα που αναγνωρίζει ως θεμέλιο και πηγή του την λαϊκή κυριαρχία, δεν μπορεί να ορίζετε από κανέναν άλλον πλην του λαού. Επί της ουσίας λοιπόν οι παράγραφοι 2 & 3 ακυρώνουν την παράγραφο 1. Το είδος του πολιτεύματος λοιπόν οφείλει να τίθεται ανά εύλογα χρονικά διαστήματα στην κρίση του λαού ο οποίος αποτελεί το θεμέλιο και την πηγή του. Επίσης επί της ουσίας η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν μπορεί να εκφράσει την λαϊκή κυριαρχία παρόλο που πηγάζει από αυτήν μέσω των εκλογών. Η κοινοβουλευτική σύνθεση ενώ προκύπτει από την λαϊκή βούληση μέσω των εκλογών, στην ουσία λειτουργεί αυθαίρετα ως αντιπρόσωπος και όχι ως εκπρόσωπος αυτής και άρα δεν διασφαλίζεται ότι υπάρχει και λειτουργεί υπέρ του λαού. Εάν τεθεί υπό αμφισβήτηση η 1η παρ. του 1ου άρθρου του συντάγματος αυτομάτως τίθενται υπό αμφισβήτηση μια σειρά άλλα άρθρα του συντάγματος.
Παραθέτω επίσης προς προβληματισμό, την 1η παράγραφο από το 1ο άρθρο του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα, που εγκρίθηκε στην Νέα Υόρκη, στις 19 Δεκεμβρίου 1966:Άρθρον 1. - 1. Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως. Σύμφωνα με το δικαίωμα αυτό καθορίζουν ελεύθερα το πολιτικό καθεστώς τους και εξασφαλίζουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και μορφωτική ανάπτυξή τους. •Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.
|
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/07/2010, 12:07:12
Καλημέρα σε όλουςΑς κάνω μία μικρή παρένθεση στην ανάλυση, για να υπενθυμίσω κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας quote:
'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. »
Παραθέτω το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής"
Από το διαδικτυακό τόπο www.frontpages.gr http://www.frontpages.gr/?date=20100704&id=9 quote:
Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ είναι σε εφαρμογή. Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ είναι πρόβλημα σας
Η απάντηση στον κάποιο κύριο "Αμαντέο Αλταφάζ Τάρντιο" να δωθεί από τους όποιους συνέλληνες απέμειναν. Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/07/2010, 00:32:16
Καλησπέρα σε όλουςΘα κάνω μία μικρή εκτροπή από την ανάλυση των άρθρων του Συντάγματος για να εκφράσω μία προσωπική άποψη, την οποία θα ήθελα να συζητήσω με όποιον διατίθεται. Η άποψή μου αυτή βασίζεται σε απλά, λογικά συμπεράσματα από διάφορα νομοθετήματα του Κράτους (τα πλέον σημαντικά, πιστεύω) : 1) Άρθρο 73, παρ. 1 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ quote:
Tο δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Bουλή και στην Kυβέρνηση.
Συνεπάγεται ότι η Νομοθετική Εξουσία ασκείται εξολοκλήρου από τους Βουλευτές και τους Υπουργούς (δηλ. κάποιους εκ των Βουλευτών συνήθως) 2) Άρθρο 56 παρ. 2 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ quote:
Έμμισθοι δημόσιοι λειτουργοί και υπάλληλοι, άλλοι υπάλληλοι του Δημοσίου, υπηρετούντες στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, υπάλληλοι οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου , αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, διοικητές, υποδιοικητές ή πρόεδροι διοικητικών συμβουλίων ή διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή κρατικών νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος ή επιχειρήσεων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές, αν δεν παραιτηθούν πριν από την ανακήρυξή τους ως υποψηφίων.
Από το τονισμένο μέρος του κειμένου εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να εκλεγούν βουλευτές (αν δεν παραιτηθούν), άρα δεν μπορούν να ασκήσουν νομοθετική εξουσία σε κεντρικό επίπεδο. 3) Άρθρο 29, παρ. 1 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν.3463/2006(ΦΕΚ Α 114/30.6.2006)) (εδάφια β,γ,δ) quote:
Δεν μπορούν να εκλεγούν ή να είναι δήμαρχοι, πρόεδροι Κοινοτήτων, δημοτικοί ή κοινοτικοί σύμβουλοι, σύμβουλοι δημοτικού διαμερίσματος ή τοπικοί σύμβουλοι και πάρεδρο...β) Γενικοί Γραμματείς Δήμων και υπάλληλοι Δήμων ή Κοινοτήτων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου υπηρετούν, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, καθώς και υπάλληλοι των δημοτικών ή κοινοτικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή ιδρυμάτων που έχουν συστήσει ή στα οποία συμμετέχουν οι ίδιοι Δήμοι ή Κοινότητες, όπου υπηρετούν με οποιαδήποτε σχέση εργασίας . γ) Υπάλληλοι των Δήμων ή Κοινοτήτων, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και αν υπηρετούν, που συνενώνονται σε ένα Δήμο, στο νέο Δήμο που προκύπτει από τη συνένωση. δ) Δημόσιοι υπάλληλοι και υπάλληλοι των φορέων του δημόσιου τομέα, όπως αυτός είναι οριοθετημένος κατά το χρόνο διενέργειας των εκλογών, στους Δήμους ή τις Κοινότητες, στα διοικητικά όρια των οποίων άσκησαν καθήκοντα προϊσταμένου οργανικής μονάδας επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης ή Διεύθυνσης, ένα έτος πριν από τη διενέργεια των δημοτικών και κοινοτικών εκλογών.
σε συνδυασμό με το άρθρο 21 του Κώδικα Ν.Α. quote:
Αρθρο 21
(Αρθρα 6 παρ.1,2,3,4 και 5 ν.2218/94, 6 παρ.2 και 3 ν.2240/94, 13 παρ.3 ν.2307/95)
Κωλύματα και ασυμβίβαστα1. Δικαστικοί λειτουργοί, αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και θρησκευτικοί λειτουργοί των γνωστών θρησκειών δεν μπορούν να εκλεγούν ή να είναι Πρόεδροι Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, Νομάρχες, Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, Δήμαρχοι, Πρόεδροι Κοινοτήτων, Δημοτικοί ή Κοινοτικοί Σύμβουλοι και πάρεδροι.
Δημόσιοι υπάλληλοι, με εξαίρεση τους εκπαιδευτικούς, υπάλληλοι νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα, όπως αυτός προσδιορίζεται στο άρθρο 1 του Ν. 1256/1982 (ΦΕΚ 65 Α'), καθώς και υπάλληλοι Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων δεν μπορούν να εκλεγούν ή να είναι Νομάρχες ή Νομαρχιακοί Σύμβουλοι στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, στην περιφέρεια της οποίας υπηρέτησαν ως προιστάμενοι οργανικής μονάδας σε επίπεδο Διεύθυνσης και Γενικής Διεύθυνσης κατά τη διάρκεια του έτους διενέργειας των εκλογών για την ανάδειξη των αρχών των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων.
Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι η δυνατότητα συμμετοχής των δημοσίων υπαλλήλων (κάποιας εμπειρίας) για συμμετοχή στην τοπική αυτοΔΙΟΙΚΗΣΗ είναι εξίσου περιορισμένη. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά η ουσία είναι ότι η νομολογία λειτουργεί αποτρεπτικά στη συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων σε θέσεις ουσιαστικής εξουσίας. Όταν λοιπόν στο μέλλον θα ξανασχολιάσετε το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων (μέσα στις τάξεις των οποίων κυκλοφορεί και αρκετή "σκαρταδούρα", αλλά όχι μόνο σε αυτούς), καλό είναι να θυμάστε ότι οι νόμοι τους οποίους είναι υποχρεωμένοι να εκτελούν μηχανικά είναι δημιουργήματα ελεύθερων επαγγελματιών (δικηγόροι, ιατροί και μηχανικοί είναι εν αφθονία στο βουλευτικό κατάλογο), ενώ ούτε το δικαίωμα της αποσαφήνισης και της ερμηνείας της πολύπλοκης ελληνικής νομοθεσίας είναι στη διάθεση του κάθε υπαλλήλου ξεχωριστά : ενημερώνω μάλιστα ότι ο απλός, καθημερινός δημόσιος υπάλληλος σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει στην ουσία (ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ) το δικαίωμα άμεσης υποβολής προφορικού ή γραπτού ερωτήματος στα αρμόδια νομοερμηνευτικά όργανα, με συνέπεια η υπηρεσία που παρέχει να είναι πολλάκις στα όρια της νομιμότητας, είτε λόγω δυσχέρειας κατανόησης, είτε λόγω ασάφειας των νόμων. Και ναι, υπάρχουν τεμπέληδες, τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καλό είναι όμως να μη γενικεύουμε και να έχουμε τη διάθεση να ερευνούμε κάθε φορά την πραγματική ευθύνη καθενός για τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά στην παρτίδα μας.
Θα σας παρακαλέσω να μη με αναγκάσετε να φέρω παραδείγματα... Φιλικά
Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
13021 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/07/2010, 10:16:12
Το λιγότερο θα συμφωνήσω μαζί σου, αγαπητέ Κωστάκη,καθώς, ο
τρόπος που ασκείται η δημοκρατία, οδηγεί σε εκτροπές της, που δεν την αφήνουν στην ουσία, να εφαρμοστεί...Η παρανομία, υπάρχιε εκ του νόμου...Αφορούσε ένα άνθρωπο πιο απείθαρχο, πιο κτηνώδη, που χρειάζοντα νόμους,κλουβιού, για να εξελιχθεί κανονικά..Τώρα, όμως δεν συντρέχουν οι ίδιες συνθήκες, όπως όταν πρωτοεφαρμόστηκαν οι νόμοι αυτοί....Αλλάξανε πολλά και απιατούνται αλλαγές...
Απαιτούνται ασφαλιστικές δικλίδες, που να ανανεώνουν, όλη τη δομή του κοινωνικού συστήματος,όπως,φυσικά και την εξουσία αυτού, καθώς,
με την εξέλιξη του ανθρώπου, η αντιληψη του διευρύνεται και οι νόμοι,η εφαρμογή της δημοκρατίας, έπρεπε να είναι ανάλογοι..
Αντιθέτως, με την ισχύουσα δομή,ο άνθρωπος μένει σε ένα κλουβί, για μικρότερο όν, απο ότι είναι και άρα, δεν εξελίσσεται φυσιολογικά..
Αυτή η αλήθεια, απορρέει για μένα, φίλε Κωστάκη, απο αυτό το ενοχοποιητικό για τον άνθρωπο σύστημα εξουσία και κοινωνίας, που ζούμε...
Δεν είναι το σύστημα που έχουμε, η δημοκρατία, το σύνταγμα, οι νόμοι,
κατάλληλλοι,πλέον, για τον σημερινό άνθρωπο...
Δεν θέλει απλά δημοψήφισμα, θέλει επιτροπή αναδιάρθρωσης, επεξεργασίας και εξέλιξης του τι είναι ο άνθρωπος και τι θα κάνει,
πως θα ζει, υπο ποιές συνθήκες,όχι μόνο ο ίδιος ως υπεύθυνος, απέναντι σε ένα απροσωπο κράτος, αλλά, ως κυριάρχος της δημοκρατίας...
Γιατί, ο λαός θεωρείται ακόμη, κυρίαρχος...
Να δούμε πότε θα το σβύσουν κι αυτό, απο το σύνταγμα... |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Ελληνικό Σύνταγμα : κατ' άρθρο ανάλυση και προτάσεις
