Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, γεννήθηκε το 452 π.Χ. στην Αθήνα και πέθανε το 402 π.Χ. στο Γρύνιο Φρυγίας. Δισέγγονος του Κλεισθένη, ανιψιός του Περικλή (ο οποίος μάλιστα τον κηδεμόνευε αρκετά χρόνια, γιατί ο πατέρας του Κλεινίας είχε σκοτωθεί στη μάχη της Κορώνειας το 447 π.Χ.) και μαθητής του Σωκράτη (ο οποίος τον υπεραγαπούσε και πρώτος αυτός του είχε τονίσει τα αξιοσημείωτα προσόντα του), παρουσιάζεται από τις αρχαίες πηγές, ακατανίκητος ηγέτης που κατόρθωσε να ασκεί κατά περιόδους αληθινή γοητεία στο δήμο των Αθηναίων. Παράτολμα γενναίος, οξυδερκής πολιτικός και μεγαλοφυής στρατηγός, συγχρόνως όμως αδίστακτος, ήταν ο πρώτος μεγάλος Αθηναίος πολιτικός που έθετε τον εαυτό του και το άστρο του ψηλότερα από την πόλη του.
Ο Αλκιβιάδης πολιτεύτηκε στο τέλος της πρώτης φάσης του Πελοποννησιακού πολέμου (γύρω στο 421 π.Χ.) κι από την αρχή εναντιώθηκε στη φιλειρηνική πολιτική του σωφρονέστατου Νικία για να παρουσιαστεί σε λίγο ως ανανεωτής του παλιού αθηναϊκού ονείρου για πανελλήνια κυριαρχία. Η ευκαιρία δόθηκε το 415 π.Χ., όταν η Έγεστα, στη Σικελία, ζήτησε τη βοήθεια των Αθηναίων στον πόλεμο της με τους κατοίκους του Σελινούντα που τους υποστήριζαν οι Συρακούσιοι. Με το να κηρύχνει πως μια νίκη στη Σικελία θα προωθούσε τους Αθηναίους μέχρι την Καρχηδόνα, οπότε θα ήταν αναγκασμένοι να υποταχθούν σ αυτούς οι Σπαρτιάτες και όλοι οι Έλληνες, τους έπεισε να επιχειρήσουν τη μεγάλη εκστρατεία, που οδήγησε στη φοβερή καταστροφή τους (413 π.Χ.), κατά την οποία «τίποτα δεν έμεινε που να μη χάθηκε», κατά την τραγική έκφραση του Θουκυδίδη. Ο ίδιος ο Αλκιβιάδης δεν είχε προφτάσει να ενεργήσει στην εκστρατεία: πολιτικοί του αντίπαλοι του είχαν αποδώσει το σκάνδαλο των Ερμοκοπιδών και γι’ αυτό είχε ανακληθεί στην Αθήνα για να δικαστεί. Για ν’ αποφύγει όμως τη δίκη και την τιμωρία για ασέβεια – δηλαδή το βέβαιο θάνατο – διέφυγε από τους Θουρίους στη Σπάρτη, όπου έδωσε τις πολύτιμες για τους Σπαρτιάτες συμβουλές του, οι οποίες τους οδήγησαν στο θρίαμβο της Σικελίας. Μετά την ήττα της Σικελίας που κλόνισε τη δημοκρατία στην Αθήνα, ο Αλκιβιάδης προτρέπει τους δυσαρεστημένους συμμάχους να εγκαταλείψουν την Αθήνα και συμβουλεύει τους Σπαρτιάτες να πλησιάσουν τους Πέρσες, οι οποίοι αρχίζουν έτσι να γίνονται ρυθμιστές των ελληνικών πραγμάτων.
Όταν έγινε ύποπτος στη Σπάρτη, ο Αλκιβιάδης πηγαίνει με εκπληκτική ευκολία στους Πέρσες, ανακαλείται ύστερα στην Αθήνα (411 π.Χ.), κατορθώνει να αποσοβήσει σύρραξη στην Αθήνα ύστερα από την προσωρινή μεταπολίτευση του 411 π.Χ., σημειώνει μια σειρά λαμπρές ναυτικές νίκες για λογαριασμό των Αθηναίων, εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο του Βοσπόρου και την άνοιξη του 407 επιστρέφει θριαμβευτής στην πόλη του. Τον επόμενο χρόνο θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ήττα του αναπληρωτή του Αντίοχου στο Νότιον κι από τότε δεν ξαναγυρίζει στην Αθήνα· εκπατρίζεται στη Θράκη, στα κτήματά του κοντά στη Βισάνθη, και παρακολουθεί ως θεατής τις κινήσεις του Αθηναϊκού και του Σπαρτιατικού στόλου. Μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς, που δε θα συνέβαινε αν άκουγαν τις συμβουλές του, καταφεύγει για λόγους ασφάλειας στη Φρυγία, όπου του παραχώρησε ένα κάστρο ο σατράπης Φαρνάβαζος, ο οποίος όμως δίνει διαταγή να τον δολοφονήσουν κατ’ απαίτηση των Σπαρτιατών.
Έτσι τελείωσε τις ημέρες του ένας από τους μεγαλοφυέστερους Αθηναίους πολιτικούς του 5ου αι., που με την υπέρμετρη φιλοδοξία του και την απέραντη ματαιοδοξία του άφησε την ανάμνηση ενός τυχοδιώκτη. Ο «ηδύς» πολιτικός, που η φυσιογνωμία του είχε γοητεύσει τον ίδιο τον Πλάτωνα, εγκαινίαζε με την παρουσία του τη νέα γενιά πολιτικών, που διέφερε από το Θεμιστοκλή, τον Κίμωνα ή τον Περικλή. Η διδασκαλία των σοφιστών είχε κλονίσει τις πατροπαράδοτες αρχές της αθηναϊκής δημοκρατίας και στη θέση της βαθιάς πίστης στους θεσμούς και στον άνθρωπο του καθήκοντος, είχε μπει τώρα η αμφισβήτηση για τα πάντα.
Υ.Γ.Θα ήθελα την γνώμη σας και τα σχολιά σας, για αυτή την "παρολίγο" μεγάλη προσωπικότητα του Αλκιβιάδη...!!
AΦΙΕΡΩΜΑ:ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
Απεστάλη: 01/06/2012, 21:45:16
