Ποιος είναι σήμερα ο Πρωταρχικός Άνθρωπος;
Πως γίνεται να γίνεις από πρώτος Αδάμ, Έσχατος Αδάμ; (=Κύριος Χριστός;)
Πως θα γεννηθείς, σ’ αυτή την Πνευματική Γέννα, πως θα γίνει βίωμα και εμπειρία του Όντος σου;

“ΟΙ ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕC ΓΕΝΝΕC ΚΑΤΑ CΑΡΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΑΓΑΡ”

Την πνευματική εξήγηση των εννιών αυτών τη δίνει πολύ καθαρά ο απόστολος Παύλος που συσχετίζει το γεννημένο εκ της σαρκός, με τη γέννα του νομοτελειακού ανθρώπου, που γεννηθηκε από τη δούλη, την Άγαρ η οποία εκπροσωπεί τη δουλεία του νόμου και το γεννημένο εκ του Πνεύματος με την Πνευματική Γέννα, από τη Σάρρα, που εκπροσωπεί τη Μητέρα όλων των Αναγεννημένων, δηλαδή των Τέκνων της Επαγγελίας που ζούν Εν Χριστώ!. Μάλιστα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την αποκαλεί ως Εκλεκτή Κυρία! (Β’ Ιωάν. 1) Και ο Απόστολος Πέτρος ως Συνεκλεκτή!. Α’ Πέτρου ε’13.

«..Σάρκα και αίμα δε δύνανται να κληρονομήσουν το Βασίλειο του Θεού, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία..>>. Οι Πιστοί οφείλουν να βαδίσουν Νικηφόρα, γιατί αυτός είναι ο προορισμός τους, από τη στιγμή που θα Πιστέψουν, και Αναγεννηθούν << Ζουν Εν Χριστώ..>>..Κάθε τι που έχει γεννηθεί από το Θεό, Νικά τον κόσμο, κι αυτή είναι η Νίκη που Νίκησε τον κόσμο η Πίστη μας!.. Α’ Ιωάν.ε’4. Ποιος όμως είναι ο κόσμος; Ο όρος αυτός περιλαμβάνειτο τρίπτυχο:

*επιθυμία της σάρκας
*επιθυμία των οφθαλμών
*αλαζονία του βίου

Α Ιωάν.β’ 16. Οι καταστάσεις αυτές καλλιεργούνται (κατεργάζονται) μέσα στον αδαμικό άνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο του νόμου, (ο οποίος νόμος), αν και είναι άγιος, ωστόσο θανατώνει! Όποιος όμως γεννήθηκε από το Θεό, Νικά τον κόσμο και η Νίκη του αυτή είναι συνεχής. Πότε; Όταν αυτός
διαφυλλάττει τον εαυτό του, γιατί τότε ο πονηρός δεν μπορεί να τον εγγίζει Α’ Ιωάν. Ε’18. Διότι ο νόμος του <<γράμματος>>, που εξουσιάζει τον κόσμο, και από τον οποίο (νόμο) ο εχθρός αντλεί τη δύναμή του, έχει προσηλωθεί στο Σταυρό και <<Εν τη Σαρκί του Κυρίου>>, έχει εξαλειφθεί. Έτσι ο Πιστός είναι Ελεύθερος και ο εχθρός <<ούχ άπτεται αυτού>>..

Η προϋπόθεση είναι να ξεφύγουμε από την <<Αδαμική>> θέση και να βρισκόμαστε πάντα στη θέση <<των Τέκνων της Επαγγελίας>>,δηλαδή, <<Έν Χριστώ>>. Κατανοούμε από τη μια το <<θάνατο>> του << κατά σάρκα>> του Αδαμικού ανθρώπου και από την άλλη τη Νέα Πνευματική μας Γέννα μέσα στον << Έσχατο Αδάμ τον Πρωταρχικό Άνθρωπο! (=Χριστό) >> δηλαδή, -Γεννιέσαι μέσα στο Χριστό!- Ή ο Χριστός Γεννιέται μέσα σε σένα!- <<Δυό Φορές Γεννημένοι λοιπόν!>>! Τόσο ο Ισαάκ όσο κι ο Ισμαήλ ήταν παιδιά του Αβραάμ, ο Ισαάκ γεννημένος από την <<Ελευθέρα>> (τη Σάρρα) ενώ ο Ισμαήλ ήταν γιος της δούλης (Άγαρ) η οποία κατ' επέκταση εξακολουθεί να γεννά τέκνα δουλείας και σήμερα!

Τι έλεγε ο Παύλος; Όσοι θέλετε να είστε κάτω από το νόμο, το νόμο δεν ακούτε; Ο γιος της δούλης (Άγαρ) έλεγε, γεννήθηκε <<κατά σάρκα>> (=κατά το νόμο), αφετέρου ο γιος από την Ελεύθερη (Σάρρα) (<<=μέσω Επαγγελίας! ( δια της Χάρης) αυτές είναι συμβολικά οι δύο διαθήκες. Η μια προήλθε από το όρος Σινά και γεννά τέκνα για δουλεία, τα τέκνα της Άγαρ..>> Γαλάτες Δ' 21-24). Εδώ εξηγείται πολύ καθαρά η σημασία << κατά σάρκα και κατά Πνεύμα..>> Και ποιοι είναι οι περιπατούντες <<κατά σάρκα>. και ποιοι οι περιπατούντες <<Εν Πνεύματι >> είναι Πνευματικές έννοιες που τις συναντούμε, δηλαδή, ο γεννημένος κατά σάρκα είναι αυτός που γεννιέται από την Άγαρ που εκπροσωπεί το νόμο που μαζί με το θάνατο και την αμαρτία μας θανατώνει!

«.. Ο νόμος δηλαδή, γεννά τέκνα δουλείας, ο γεννημένος εκ της Ελευθέρας (Σάρρα) είναι ο Αναγεννημένος <<δια της Χάριτος του Θεού>> και είναι Ελεύθερος από τα δεσμά της δουλείας του νόμου!.. (διότι αυτές είναι οι Δύο Διαθήκες..) ..Μία μεν από όρους Σινά εις δουλεία ...<<γεννώσα, ήτις έστιν Άγαρ..>> (...το γαρ Άγαρ Σινά όρος εστί έν ταή Αραβία, συστοιχεί δε τή νυν Ιερουσαλήμ,) <<Δουλεύει δε μετά των τέκνων αυτής. Η δε Άνω Ιερουσαλήμ Ελευθέρα εστίν, ήτις εστί Μήτηρ πάντων ήμών...Γαλάτες δ' 24-26.

Μετάφραση: ...Η μια Διαθήκη είναι αυτή που δόθηκε στο Σινά δια του Μωυσή, και <<εξακολουθεί μέχρι σήμερα να γεννά τέκνα δουλείας>> (το γεννώσα είναι μετοχή ενεστώτος) αυτή είναι η Άγαρ! Το Άγαρ είναι το Σινά, στην Αραβία και αντιστοιχεί στην τωρινή Ιερουσαλήμ, γιατί ακόμα η Ιερουσαλήμ είναι σε δουλεία μαζί με τα τέκνα της ! ( το δουλεύει=είναι χρόνος ενεστώς... Όμως η Άνω Ιερουσαλήμ είναι Ελεύθερη !! ..Η οποία είναι Μητέρα όλων μας!

Δύο αυτές οι Πνευματικές Γέννες, δηλαδή, << κατά Άγαρ>> και <<κατά Σάρρα !>>. Η προϋπόθεση είναι να ξεφύγουμε από την <<Αδαμική>> θέση και να βρισκόμαστε πάντα στη θέση <<των Τέκνων της Επαγγελίας>>, δηλαδή,<< να βρεθούμε <<Έν Χριστώ>>. Επιστρέφουμε λοιπόν, πίσω στο Πρωταρχικό μας ΟΝ!

Κατανοούμε από τη μια το <<θάνατο>> του << κατά σάρκα>> του Αδαμικού ανθρώπου και από την άλλη τη νέα πνευματική μας γέννα μέσα στον << Δεύτερο Άνθρωπο >>δηλ. μέσα στο Χριστό. <<Δύο φορές γεννημένοι>>! Δηλαδή, ,τόσο ο Ισαάκ όσο κι ο Ισμαήλ ήταν παιδιά του Αβραάμ, ο Ισαάκ γεννημένος από την <<Ελευθέρα>> (τη Σάρρα) ενώ ο Ισμαήλ ήταν γιος της δούλης>> (Άγαρ) η οποία κατ' επέκταση εξακολουθεί να γεννά τέκνα δουλείας και σήμερα!

Τι έλεγε ο Παύλος;;; όσοι θέλετε να είστε κάτω από το νόμο το νόμο δεν ακούτε;;;ο γιος της δούλης ελεγε εγεννηθεί <<κατά σάρκα (=κατά το νόμο) αφετέρου ο γιος από την Ελεύθερη <<=μέσω Επαγγελίας ( δια της Χάρης,) αυτές είναι συμβολικά οι Δύο Διαθήκες, η μια προήλθε από το όρος Σινά και γεννά τέκνα για δουλεία, τα τέκνα της Άγαρ..>>Γαλάτες Δ' 21-24) Εδώ εξηγείται πολύ καθαρά η σημασία << κατά σάρκα και κατά Πνεύμα..> Και ποιοι είναι οι περιπατούντες κατά σάρκα και ποιοι οι περιπατούντες <<Έν Πνεύματι >>

Είναι πνευματικές έννοιες, που τις συναντούμε, δηλαδή, ο γεννημένος κατά σάρκα είναι αυτός που γεννιέται από την Άγαρ που εκπροσωπεί τον παλιό νόμο, που μαζί με το θάνατο και την αμαρτία μας θανατώνει. Ο νόμος δηλ γεννά τέκνα δουλείας. Ο Γεννημένος εκ της Ελευθέρας, δηλαδή από τη Σάρρα είναι ο Αναγεννημένος δια της Χάριτος του Θεού και είναι Ελεύθερος από τα δεσμά της δουλείας του νόμου.

ΟΙ Γαλάτες είχαν πιστέψει και είχαν γεννηθεί δυο φορές, συμβολικά, , δηλαδή, είχαν γεννηθεί από τη Σάρρα, όμως αυτή ήταν ΜΙΑ μια νομική εντολή, (Και δεν ήταν καν από τις δέκα αλλά προϋπήρχε από τον Πατέρα της Πίστης, τον Αβραάμ,),...όμως η εντολή της περιτομής που πρόσθεσαν έγινε αιτία να εκπέσουν από τη Χάρη, και να καταργηθούν (από μόνοι τους) από το Χριστό! Γαλ. ε'4.

Όταν ο χριστιανός εκπέσει από τη Χάρη και καταργηθεί απ’ το Χριστό ξέρουμε τι του μένει; Ο εκκλησιασμός, ο αγώνας να εκπληρώσει τα θρησκευτικά καθήκοντα τα τυπικά κλπ...όμως όλα αυτά χωρίς Χριστό! Κι αν κάποιος δεν είναι <<εν Χριστώ>> δεν διαφέρει καθόλου από τον άπιστο, όσο κι αν αγωνίζεται και κοπιάζει...!

Τους έλεγε λοιπόν ο Παύλος ότι όλοι οι Ισραηλίτες δεν είναι όλοι παιδιά του Αβραάμ, όσοι προέρχονται από το σπέρμα του Αβραάμ, αλλά από τον Ισαάκ θα προέρθει το πραγματικό σπέρμα Σου ! Τουτέστιν δεν είναι όλα τα παιδιά της σάρκας (= του νόμου, ) παιδιά του Θεού.Αλλά μόνο τα παιδιά της Επαγγελίας (=της Χάρης) λογίζονται απόγονοι... Ρωμ. θ'6-8. Δηλαδή, δεν είναι τέκνα Θεού αυτοί που γεννιούνται από το νόμο της σάρκας, αλλά Τέκνα Θεού είναι -μόνο- τα Τέκνα της Επαγγελίας...>> και σήμερα γεννιούνται Πνευματικά παιδιά , τόσο από τη Σάρρα όσο κι από την Άγαρ. Το πνεύμα όμως που λαμβάνουν τα τέκνα της Άγαρ είναι πνεύμα δουλείας, που επιφέρει φόβους, ενοχές, κατακρίσεις κλπ.. γιατί κρατά τα τέκνα μέσα στη δουλεία των νομικών εντολών, που όσο κι αν αγωνίζονται ποτέ δεν μπορούν να εκτελέσουν <<κατά πάντα>>.

Αντίθετα τα τέκνα της Σάρρας έχουν το Πνεύμα της Υιοθεσίας και γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι δικαιωμένα...και ότι η δικαίωση τους είναι <<Μόνο>> κατά Χάρη, όσο υπάρχουν <<εν Χριστώ>> και είναι απαλλαγμένα από φοβίες δειλίες και κατακρίσεις γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που τα πληροφορεί βαθιά μέσα στην καρδιά τους και τα βεβαιώνει ότι είναι πραγματικά παιδιά του Θεού, συνεπώς και κληρονόμοι του Πατέρα..Εβρ. β’15.

Ο Αβραάμ έδωσε χαρίσματα σε όλους τους γιους των παλλακίδων του όταν τους απέστελλε μακριά από το γιο του Ισαάκ.. Κληρονόμο όμως πάντων των αγαθών του κατέστησε μόνο τον Ισαάκ, γιατί αυτός ήταν ο γιος της Επαγγελίας του Θεού. Γεν.κε'5. Όπως συνέβηκε τότε με τον Αβραάμ, έτσι και σήμερα ο Θεός δίνει χαρίσματα στα παιδιά κάθε γέννας του. Κληρονόμο όμως πάντων κατέστησε τον Υιό της Επαγγελίας Του, (ο Ισαάκ είναι τύπος του Χριστού).

Όποιος λοιπόν είναι<<εν Χριστώ>> είναι σπέρμα του Αβραάμ και κληρονόμος <<κατ Επαγγελίαν>> και είναι αυτός μόνο που<<γνωρίζεται υπό του Πατρός..>>.Όμως στους <<Κατά σάρκα>> περιπατούντας>> αυτούς που ζουν και περπατούν κατά το νόμο των έργων, (που εξουσιάζει τη σάρκα,) ότι κι αν κάνουν, ή γράψουν κι ακόμα αν έχουν χαρίσματα ώστε προφητείες να <<εξαγγείλουν >> και δαιμόνια να εκβάλουν θα ακούσουν..<<...πότε δεν σας γνώρισα, αποχωρείτε από εμένα οι εργαζόμενοι την ανομία>>!

<<Οi εργαζόμενοι την ανομία..!>> Ο Κύριος αναφέρεται σε εργάτες..
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση μόνο ότι εργάζονται για τον Κύριο και μάλιστα καυχώνται γι αυτό, και φαίνονται, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά εργάτες της αδικίας>>όπως επικριτικά τους χαρακτηρίζει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι εργάτες αυτοί δεν ζουν μέσα στην κοσμική αμαρτία, με την έννοια της πορνείας, της μοιχείας, της κλοπής κλπ.. αλλά εργάζονται όπως νομίζουν το έργο του Θεού και μάλιστα πιστεύουν και περιμένουν τη << δεύτερη έλευση>> γιατί κράζουν... Κύριε άνοιξέ μας! Όμως Ο Κύριος τους χαρακτηρίζει << εργάτες της ανομίας!>> Εργάτης της ανομίας όπως καταλαβαίνουμε είναι αυτός που εργάζεται στο νόμο της δουλείας των έργων ..ότι από τα έργα των κόπων του, και όχι από το νόμο της Αγάπης και της Χάρης και του Ελέους Του!

Ο νόμος των έργων, εκτός από τη δουλεία, κατεργάζεται και την << καύχηση, γιατί καλλιεργεί ενδόμυχα την υπεροχή του υπέρ εκείνων που δεν εκτελούν όσα εκείνος καυχάται ότι εκτελεί και το αποτέλεσμα της διδασκαλίας του νόμου είναι ο φαρισαϊσμός, ο φανατισμός , ο διαμερισμός, η διάσπαση, και η κατατομή>> του Σώματος του Χριστού! Δεν πρόκειται για αποστάτες που μίσησαν τον Κύριο και ζουν στην αμαρτία, αλλά είναι <<εργάτες δόλιοι>> ...Ψευδαπόστολοι του Χριστού,... μετασχηματιζόμενοι ως άγγελοι φωτός...σπέρμα του Αβραάμ και << υπηρέτες του Χριστού! Όμως τα χαρίσματα τα λαμβάνει ο καθένας δια Πίστεως αφού ζητήσει από τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα τα δίνει <<όπως Αυτό βούλεται>>. Αν κάποιος δεν πιστεύει, αυτονόητο είναι να μην ζητάει τα πνευματικά χαρίσματα..και να μη πράττει έργα ανομίας... Ωστόσο το μεγαλύτερο δώρο που δίνει ο Θεός σε κάθε έναν που πιστεύει σ' Αυτόν είναι η Σωτηρία του!

Όταν πειθάρχησε η Άγαρ στο Λόγο του Θεού δια του αγγέλου Του κι επέστρεψε ταπεινωμένη πίσω στη Σάρρα, (ενώ πρώτα περιπλανιόταν στην έρημο), ο Θεός επίκουσε στην ταπείνωση της κι ο άγγελος την πληροφόρησε ότι θα γεννούσε υιό και θα τον ονόμαζε Ισμαήλ που σημαίνει << ο Θεός ακούει...>> Αυτός όμως όπως κάθε παιδί της σημερινής Άγαρ (=της διδασκαλίας αυτής που γεννά τέκνα δουλείας του γράμματος του Νόμου) ήταν άνθρωπος αγροίκος, σκληρός κι ενάντιος στον αδελφό του. Δυστυχώς την ίδια εικόνα βλέπουμε και σήμερα σ' αυτούς που έχουν εκπέσει απ τη Χάρη στο νόμο δηλαδή είναι γεννημένοι όχι από την πνευματική Σάρα αλλά από την Άγαρ.

Τα τέκνα της Άγαρ έχοντας την καύχηση της νομικής γνώσης του Λόγου, είναι σκληροί περιγελούν και γενικά είναι ενάντιοι σ' όσους δεν είναι «υπό νόμον» αλλά ζουν κι οδηγούνται από το Πνεύμα της Χάριτος και της Ελευθερίας. Βλέπουμε ότι και τα παιδιά του Ισαάκ (παρ όλο που αυτός ήταν τέκνο της Σάρρας =της Επαγγελίας) υπήρχε διαχωρισμός και Τέκνο της Επαγγελίας ήταν μόνο ο Ιακώβ όχι ο Ησαύ, για να είναι έτσι η Σωτηρία <<κατά Χάρη,>> για να μείνει <<κατ' εκλογή η Πρόθεση του Θεού>>, όχι από τα έργα του ανθρώπου, αλλά από <<Αυτόν που Καλεί.>>

Ο Θεός εδωσε αυτή την Επαγγελία στα παιδιά Ησαύ και Ιακώβ, πριν γεννηθούν τότε που δεν ήταν δυνατό να είχαν πράξει καλό ή κακό ώστε να δοθεί η Επαγγελία σύμφωνα με τα έργα τους, και ειπώθηκε στη Ρεβέκκα ότι, ο μεγαλύτερος θα υπηρετήσει ως δούλος στο μικρότερο, καθώς είναι γραμμένο <<τον Ιακώβ αγάπησα, αλλά τον Ησαύ μίσησα...>> Ρωμ. θ'8-13. Η Διαθήκη της Χάριτος <<ή κατ εκλογή του Θεού πρόθεσις >> είναι ο Κύριος ο Χριστός όσοι τον δέχθηκαν, έγιναν σύμφυτοι Αυτού (=ταυτίστηκαν μ' Αυτόν) και όσοι ζουν (εν αυτώ) νομοτελιακά είναι τέκνα <<Εκλογής>>, ...Θελήματος κι Επαγγελίας του Πατρός >>.

Κείμενο: << καθώς εξελέξατο ήμας προ καταβολής κόσμου, είναι ημάς αγίους και αμώμους κατ' ενώπιον Αυτού εν αγάπη προορίσας ήμας εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις Αυτόν, κατά την Ευδοκίαν <<του Θελήματος Αυτού>> εις έπαινον δόξης της Χάριτος Αυτού, έν ή εχαρίτωσεν ήμας <<εν τω ηγαπήμένω>>....και, πρώτα πιστεύσαντες και μετά εσφραγίσθητε τω Πνεύματι της <<Επαγγελίας τω Αγίω >>... Εφεσ, α'4-6, 13. ...και μέσα σ' αυτό το<<θέλημα>. Είμαστε αγιασμένοι μέσω της προσφοράς του σώματος του Χριστού <<μια φορά για πάντα>> ...όσοι όμως έλαβαν Αυτόν ...Σ'αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν Tέκνα Θεού ! ...Σ' όσους πιστεύουν στο Όνομα Του, οι οποίοι όχι από αίματα (δηλαδή με θυσίες μοσχαριών) ούτε από σαρκός θέλημα, (με υπακοή στο νόμο της σαρκός) ούτε από το θέλημα του άνδρα, (από γενετήσια επαφή με άνδρα) αλλά από Θεό << ξανά γεννήθηκαν>> δεύτερη φορά, όχι μόνο εξ Ύδατος αλλά και εκ Πνεύματος! Το γεγεννημένον εκ της σαρκός σάρξ εστί, το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος Πνεύμα εστί. Ιωάν.γ' 6.

H εκ της σαρκός γέννα (η γέννα από τη δούλη, που έχει το πνεύμα του νόμου της σαρκός), μπορεί να αξιώσει τον άνθρωπο να δει από μακριά τη Bασιλεία των Ουρανών, όμως μόνο <<εν Χριστώ>> είναι δυνατόν να εισέλθει μέσα στη Bασιλεία. Γι αυτό εξετάζουμε τους εαυτούς μας καθημερινά και να βλέπουμε αν μένουμε στη Χάρη του Θεού, για να είμαστε Tέκνα της Eλευθέρας (της Σάρρας) δηλαδή Tέκνα Eπαγγελίας Ο άγιος φόβος να μας διακατέχει να μην εκπέσουμε από τη Χάρη του Θεού στο νόμο και στη δουλεία της σαρκός, όπως συνέβηκε στους Γαλάτες γιατί ο λόγος λέει ότι...όσοι προέρχονται από τα έργα του νόμου είναι κάτω από κατάρα, επειδή είναι γραμμένο. Καταραμένος είναι καθένας που δεν μένει σταθερός σε όσα είναι γραμμένα μέσα στο βιβλίο του νόμου, για να πράξει αυτά.. Γαλ. γ' 10.

Προσέχουμε ακόμη ενώ υπάρχει επαγγελία του Θεού, νομίσουμε κάποτε ότι την έχουμε στερηθεί και προσπαθούμε να εισέλθουμε προβάλλοντας τα έργα μας και όχι την πίστη μας. Σήμερα λοιπόν, υπάρχει η Άγαρ, αλληγορικά είναι η διδασκαλία αυτή που γεννά τέκνα δουλείας κι όχι τέκνα Eλευθερίας. Τα παιδιά της δεν έχουν γεννηθεί από το Λόγο της Χάρης, του Ελέους και της Αγάπης του Θεού, αλλά από το λόγο των νομικών διαταγμάτων κι εντολών. Είναι δυνατόν πολλοί να έχουν γεννηθεί από τη Χάρη, στη συνέχεια να εκπέσουν στο νόμο και στα διατάγματα του.

Όλοι αυτοί που προσπαθούν με τα έργα τους, την δικαιοσύνη τους τον αγώνα τους να εκπληρώσουν κατά πάντα τα καθήκοντα τους, και να κερδίσουν ευλογίες, ας γνωρίζουν ότι οι προσπάθειές τους αυτές ποτέ δεν τελεσφορούν, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μέσα τους να εγκυμονούν ενοχές, τύψεις, κατακρίσεις και φοβίες.. Ο απόστολος Παύλος πάνω σ' αυτό λέει: <<Επειδή δε λάβατε πνεύμα δουλείας, για να φοβάστε πάλι, αλλά λάβατε Πνεύμα Υιοθεσίας..>> Ερμηνεία: γιατί δεν σας έδωσε ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά Δύναμης, Αγάπης και Σωφρονισμού..

Από τη στιγμή που πιστεύει κάποιος αναγεννιέται, ο φόβος του θανάτου φεύγει από μέσα του, γιατί γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός, με την "Εν Σαρκί" έλευση Του και την "εν Πνεύματι" Ανάσταση Tου, του έδωσε Ζωήν και αυτή εν αφθονία..! Ο Κύριος με τη θυσία Του νίκησε τον διάβολο τον το κράτος έχοντα του θανάτου δηλαδή "αυτόν που έχει την εξoυσία του θανάτου", και απάλλαξε από τους ισόβιους φόβους και από τη δουλεία των νομικών εντολών όλους όσους ήταν ένοχοι, εξαιτίας της αδυναμίας τους να εκτελέσουν αυτό το νόμο της σάρκας.. Eβρ. Β' 14-15.

Αυτός που έχει ειρήνη με το Θεό έχει και με τον εαυτό του κι ευθυγραμμίζεται όλο και περισσότερο πίσω από τον Κύριο, που η παρουσία Tου τον δυναμώνει και τον αυξάνει. Όμως αυτός που φοβάται είναι αυτός που ζει στο σκοτάδι του νόμου. Ο Αναγεννημένος ομολογεί τον Κύριο αλλά δεν το κάνει από φόβο, μήπως χάσει τη Βασιλεία, αλλά γιατί αυτός είναι ο καινούργιος τόπος ζωής του, γνωρισε τον Κύριο και μένει μέσα σ' Αυτόν και κατεργάζεται την εαυτού Σωτηρίαν για να μπορεί να φέρει τον Καρπό Του.

ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΕΙΜΑCΤΕ CΩCΜΕΝΟΙ

"..Με τη Χάρη είστε σωσμένοι μέσω της Πίστης.." Εφεσίους β' 8.

Όσο ζούμε μέσα σ' αυτό το "γήινο σκήνωμα" κάθε στιγμή που περνάει είμαστε "ένοχοι", επειδή "χάρη" δίδεται μόνο σ έναν "ένοχο", ο οποίος τη ζητά, αφού πρώτα αναγνωρίσει επίσημα την ενοχή του. Αν, το καταλαβαίνουμε αυτό, τότε θα μείνουμε ταπεινοί "έναντι πάντων".Αφού λοιπόν όλοι είμαστε ένοχοι ίδιας καταδίκης και όλοι λαμβάνουμε εξίσου την ίδια Χάρη, τότε σε τι μπορεί κάποιος να καυχηθεί;Αν νομίζουν κάποιοι ότι υπερέχουν ο απόστολος Παύλος θα τους πει:

"..Τι λοιπόν; Υπερέχουμε; Καθόλου. Γιατί κατηγορήσαμε προηγουμένως Ιουδαίους και Έλληνες, πως όλοι είναι κάτω από αμαρτία, καθώς είναι γραμμένο: Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας, δεν υπάρχει αυτός που να έχει σύνεση, δεν υπάρχει αυτός που να αναζητεί το Θεό. Όλοι παρέκκλιναν, συγχρόνως εξαχρειώθηκαν, δεν υπάρχει αυτός που να κάνει το καλό, δεν υπάρχει ούτε ένας. Τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγάς τους, με τις γλώσσες τους ομιλούσαν δόλια, φαρμάκι φιδιών ασπίδας κάτω από τα χείλια τους, των οποίων το στόμα είναι γεμάτο κατάρα και πικρία. Τα πόδια τους είναι γρήγορα στο να χύνουν αίμα, συντρίμμια και ταλαιπωρία στις οδούς τους, και οδό ειρήνης δεν γνώρισαν. Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους.." Ρωμ. γ'9-18.

Και στο Ρωμ. ζ'18. Ο απόστολος των εθνών- ο οποίος "κατά τον εσωτερικό άνθρωπο ευχαριστιόταν να πράττει το λόγο του Θεού" Ρωμ. ζ'22.-γράφει:"..γιατί γνωρίζω ότι δεν κατοικεί μέσα μου, τουτέστιν μέσα στη σάρκα μου, αγαθόν.."
Όσο ζούμε μέσα σ' αυτό το σάρκινο σκήνωμα, αυτή είναι η πνευματική μας "αξονική τομογραφία" ενώπιον του Θεού. Κι αν αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος, τότε εμείς τι μπορούμε να πούμε;

Όποιος πραγματικά αναγνωρίζει τη θέση αυτή της ενοχής του, δεν έχει περιθώρια να παρατηρεί, να κρίνει, πολύ δε περισσότερο να καυχάται "υπέρ ουδενός", όταν μάλιστα ο Θεός δίνει σε όλους ακριβώς την ίδια Χάρη! Η προτροπή του αποστόλου Παύλου είναι:
" ..με ταπεινοφροσύνη να θεωρεί ο ένας τον άλλο υπερέχοντα του εαυτού του.." Φιλιπ. β'3.

O Θεός, αυτό "..το ταπεινό πνεύμα και τη "συντετριμμένη" καρδιά.." ζητάει να έχουμε, αν θέλουμε να γίνουμε μιμητές του Κυρίου μας. Κι αυτό τότε μόνο μπορεί να καλλιεργηθεί μέσα μας, όταν η διδασκαλία της Χάριτος γίνει κατανοητή και βίωμα μας. Έτσι λοιπόν, από τη μια η αναγνώριση της αμαρτωλής κι ένοχης σάρκας μας και από την άλλη η Πίστη στο Πνεύμα της Χάρης, που έδωσε και δίνει ο Θεός εξίσου σ' όλους, είναι αυτά που μας μαθαίνουν, ώστε:
*να μην "κατεργαζόμαστε" την καύχηση "υπέρ κανενός".
*να έχουμε χαρά, ελπίδα, ειρήνη και βεβαιότητα για τη σωτηρία μας.
*να απέχουμε από την αμαρτία, την ασέβεια και από κάθε κοσμική επιθυμία και να ζούμε σωφρόνως, δίκαια και μ' ευσέβεια στον τωρινό πονηρό αιώνα.
*να μένουμε στην Ενότητα του Πνεύματος και στην κοινωνία με όλους όσους ομολογούν την ίδια σωτήρια πίστη και τον ίδιο Κύριο,και
*να προσευχόμαστε για όλους τους συνανθρώπους μας, ώστε να γνωρίσουν την Aλήθεια του Ευαγγελίου και να λάβουν τον Ιησού Χριστό για Σωτήρα στη ζωή τους.

ΕΝΟΧΕC, ΤΥΨΕΙC, ΚΑΤΑΚΡΙCΕΙC

Eνώ ο Χριστός μας λύτρωσε, εξαγοράζοντας μας με το πολύτιμο αίμα του, υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που μένουν αλύτρωτοι και στο καθημερινό περπάτημα τους δεσμεύονται από * ενοχές, *τύψεις, *κατακρίσεις και *ψυχικό φόβο, που είναι συνήθως αποτέλεσμα των ενοχών του παρελθόντος και της αβεβαιότητας του μέλλοντος. Ο Θεός θέλει να βιώνουμε καθημερινά την ελευθερία του Πνεύματος, απομακρυσμένοι και απαλλαγμένοι από τα βάρη των ενοχών, των κατακρίσεων, καθώς και από τους "ελέγχους" αυτούς που δεν είναι του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, ελέγχει καθημερινά τον άνθρωπο "περί αμαρτίας", ώστε να την αποφεύγει και να την καταδικάζει. Ησαΐας δ' 2-4.

Ο Κύριος είχε πει: "..όταν έλθει Εκείνος (= ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα), θα ελέγξει τον κόσμο για την αμαρτία", "..για αμαρτία μεν, επειδή δεν πιστεύουν σε μένα..", "..Υπάρχει αμαρτία που οδηγεί σε θάνατο, δε λέγω για εκείνη να παρακαλέσει (= να προσευχηθεί)". Α Ιωαν. Ε' 16. Όμως, όταν έρθει ο Χριστός, θα τον ελέγξει για μια συγκεκριμένη αμαρτία: "..για το ότι ο άνθρωπος -ΔΕ-θέλησε να πιστέψει στη Χάρη Του και στο Σωτήριο έργο του Αγίου Πνεύματος. Μάλιστα, η αμαρτία αυτή είναι και η "μόνη θανάσιμη".

Για όλες τις αμαρτίες, τις ανομίες, τις παραβάσεις, τις αδικίες και κάθε έργο της σαρκός, ελέγχθηκε, κρίθηκε και πλήρωσε με το αίμα της σταυρικής θυσίας Του ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Έτσι, όποιος πιστεύει και μένει "εν Αυτώ" δεν κρίνεται, ενώ όποιος δεν πιστεύει "είναι ήδη κεκριμένος" (Ιωάν.γ' 18). Αυτός που μένει στη Χάρη του Θεού (=εν Χριστώ), αυτός ξαναγεννήθηκε από το Πνεύμα της Αλήθειας, τον Παράκλητο, που τον προτρέπει, τον διδάσκει μυστικά και τον ελέγχει (αν χρειαστεί) είναι ο Παράκλητος, που με το "Πνεύμα της κρίσεως και της καύσεως" (Ησ. δ'' 4). ασκεί ενδόμυχά του έναν θαυμαστό έλεγχο, με στόχο να νοήσει ο πιστός την αμαρτία του, να συντριβεί να μετανοήσει ειλικρινά και να την καταδικάσει.

Αντίθετα ο εχθρός της ψυχής του, παίρνοντας την εξουσία μέσα από τις εντολές του Λόγου κι εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της σάρκας να τις εκτελέσει, αιχμαλωτίζει τους αστήρικτους πάνω στο λόγο της Χάρης του Θεού, βάζοντας τους φορτία, με στόχο να δημιουργήσει ενοχές, και κατακρίσεις, έτσι ώστε να επέλθει ο πνευματικός μαρασμός και η αποθάρρυνση τους.

Συμπερασματικά, ο έλεγχος του Αγίου Πνεύματος έχει σαν στόχο τη διόρθωσή μας και συνεπώς την πνευματική μας αύξηση. Αντίθετα, το "γράμμα" του Λόγου, που χρησιμοποιεί ο εχθρός, παγιδεύει τον αμαθή, με απώτερο στόχο την πνευματική "εξόντωση" του.
του.

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕC

Όποιος αναγνωρίσει την αμαρτωλότητά του, μετανοήσει και πιστέψει στο σωτήριο έργο που έκανε ο Πατέρας Θεός δια μέσου του Χριστού ξαναγεννιέται και συνάμα ταυτίζεται με τον Κύριο Ιησού Χριστό και μέσα του έρχεται να κατοικήσει όλη η Αγία Τριάδα. Ο απόστολος Παύλος γράφει: "..επειδή σας ταύτισα με έναν παραστήσω αγνή παρθένα στον Χριστό.." Αυτός που αναγεννά τον άνθρωπο είναι ο Πατέρας Θεός "..όχι με σπόρο φθαρτό, αλλά άφθαρτο δια του λόγου του ζωντανού Θεού, που ζει και μένει εις τον αιώνα.." Α' Πέτρου α'23.

Ο Κύριος στον Ιούδα (όχι τον Ισκαριώτη) είπε:
'..Aν κάποιος με αγαπά το λόγο μου θα τηρήσει κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και προς αυτόν θα έλθουμε (=ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα) και θα κάνουμε εντός του διαμονή.." " ..Αλλά ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας μέσα στο δικό μου Όνομα (του Χριστού), Εκείνος θα σας τα διδάξει όλα και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα εγώ σας είπα.." Ιωάν. ιδ'23-26. Έτσι -δε- νοείται να "μένει" μέσα σε κάποιον αναγεννημένο ο Πατέρας Θεός, χωρίς το Άγιο Πνεύμα και το Λόγο Του, ή αυτός που έχει τον Υιό να μην έχει και τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα!

Μόνο δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού πραγματοποιήθηκε το γεγονός της αναγέννησης του ανθρώπου. Α' Πέτρου α' 3. Αυτός ο Κύριός μας είναι η απαρχή, ο πρωτότοκος εκ νεκρών και την ημέρα της Πεντηκοστής μέσα στο δικό Του Όνομα Ο Πατέρας ο Θεός εξέχεε το Άγιο Πνεύμα, Ιωαν. ιδ'26. δια να βαπτίζονται πάντες οι πιστεύοντες εις Αυτόν. Μέχρι τότε υπήρχε η γέννα μόνο του πρώτου, του αδαμικού σαρκικού ανθρώπου, ο οποίος βρισκόταν κάτω από το νόμο της σαρκός . Με την ανάσταση του Κυρίου γεννηθηκε ο Έσχατος Αδάμ, ο Πνευματικός Άνθρωπος και όσοι Τον δέχονται αναγεννιούνται μέσα σ' Αυτόν, έτσι ο Πατέρας Θεός τους δίνει την εξουσία να είναι παιδιά Του, Ιωαν. α'12. και "δι Αυτού" να έχουν την είσοδο στη βασιλεία Του.

Από τη στιγμή που κάποιος αναγεννιέται γίνεται:
* σύμφυτος του Σώματος του Ιησού Χριστού
*"έν Πνεύμα" με τον Κύριο
*"έν Πνεύμα" με όλους όσους ζούνε "Εν Χριστώ"
*συγκληρονόμος της Bασιλείας του Θεού.

Το προνόμιο αυτό το έχει ο Νέος Αναγεννημένος Άνθρωπος, σχετικά μ' αυτό ο Κύριος είπε στο Νικόδημο: "..αλήθεια , αλήθεια σου λέγω, αν κάποιος δεν αναγεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δε δύναται να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού.." Στη συνέχεια ο ίδιος ο Κύριος εξηγεί τι είναι αυτό που γεννιέται από "νερό" και τι από "Πνεύμα". "Το γεννημένο από τη σάρκα είναι σάρκα (=νερό=ύλη), και το γεννημένο από το Πνεύμα είναι πνεύμα.." Ιωάν. γ'3,5,6. Στην κυριολεκτική σημασία τους τα λόγια του Κύριου μας φανερώνουν εδώ πολύ καθαρά ότι μόνο ο Αναγεννημένος Άνθρωπος μπορεί να κληρονομήσει το Bασίλειο του Θεού.

Μέσα στη Bασιλεία του Θεού δηλαδή "Eν Χριστω", υπάρχει μόνο αυτός που γεννήθηκε πρώτα "κατά σάρκα" και στην συνέχεια "κατά Πνεύμα". Έτσι επίσης, είναι γραμμένο: ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, έγινε ζωντανή ψυχή, ο Έσχατος Αδάμ (=ο Χριστός, ο κατά σάρκα) Πνεύμα Zωοποιό. Αλλά όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ψυχικό (=το σαρκικό) έπειτα το πνευματικό. Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, χωματένιος, ο Δεύτερος Άνθρωπος είναι από τον Ουρανό. Όποιος είναι ο χωματένιος τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι, και όποιος είναι ο Επουράνιος, τέτοιοι είναι και οι Επουράνιοι. Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του Επουράνιου.." Α' Κορ. ιε' 45-49.

Όσον αφορά στους αγίους που υπήρξαν προ της ανάστασης του Χριστού, δηλαδή προ της γέννησης του Έσχατου Ανθρώπου Αδάμ (=Χριστού)ο Λόγος του Θεού μας λέει: ..Και αυτοί όλοι, αν και είχαν καλή μαρτυρία δια της πίστεως τους, δεν έφεραν μαζί τους, (κείμενο =ουκ εκομίσαντο) την Επαγγελία, δηλαδή το Χριστό, που είναι η Επαγγελία του Πατρός, γιατί ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μην τελειοποιηθούν χωρίς εμάς.."Εβρ. ια' 39-40.

Η ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

<<..αν κάποιος νομίζει ότι έχει μάθει κάτι, ακόμη δε το γνώρισε καθώς χρωστά να το γνωρίσει..>>.

Όλη την Αλήθεια του Λόγου την έχει μόνο ο Κύριος και την παρραδίδει στους καθοδηγούμενους υπό του Πνεύματος.
Διαφορετικά δεν θα χρειαζόταν η εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα β'2.
<<Εν ταίς εσχάταις ημέρες το όρος του Οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθεί επί της κορυφής των ορέων...>>

<<..θα 'ρθουνε έσχατες ημέρες που το όρος του Οίκου του Κυρίου θα στηριχθεί στην κορυφή των βουνών και θα υψωθεί υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό και πολλοί λαοί θέλουσι υπάγει και ειπείν, Έλθετε, κι ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, είς τον οίκον του Θεού και θέλει διδάξει ήμάς τας οδούς Αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταίς τρίβοις Αυτού! ..>>

Όλοι εμείς έχουμε προσκληθεί να είμαστε ενωμένοι σε "ένα Σώμα" και σε "ένα Πνεύμα", σε "ένα Κύριο" σε "μια Πίστη' σε ένα "βάπτισμα". Μάλιστα αυτή την ενότητα οφείλουμε να τη διατηρούμε "ανεχόμενοι αλλήλοις εν αγάπη". Επίσης όσοι βαπτίστηκαν στον Ιησού Χριστό, στο θάνατο του βαπτίστηκαν και έγιναν "σύμφυτοι" τόσο στο θάνατο, όσο και στη "Ανάστασή Του"..’’Ρωμ.ς’3.

Αυτή είναι η ουσία του βαπτίσματος, η ταύτιση του πιστού ανθρώπου με τον Ιησού Χριστό, δηλαδή αυτός που βαπτίστηκε μέσα στο πνευματικό σώμα του Αναστημένου Κυρίου (έν ενί Πνεύματι), η βάπτισή του είναι"υπέρ των ζωντανών που ζουν μέσα σ’ Αυτόν" και όχι "υπέρ των νεκρών".(βλέπε Κορ.ιβ’ 13.ιε’29.)

Συνεχώς βαπτισμένος οφείλει να είναι στο -Όνομα του Κυρίου- όχι μόνο τυπικά αλλά και ουσιαστικά δηλαδή να ζητούν όλοι να αναγεννιούνται και να ζουν πάντα "εν Αυτώ". Τι τους είπε; <<Πορευθέντες μαθητεύσατε όλα τα έθνη... βαπτίζοντες...>>
Αυτό είναι το "Εν Βάπτισμα" μέσα στο "Εν Πνεύμα" κι αφού μένουμε πάντα <<Μέσα σ’ Αυτόν κι Αυτός εν ημίν>> τότε μόνο υπάρχει ομολογία, άφεσις αμαρτιών και Πνευματική αύξηση.

Όταν ομολογούμε στους ανθρώπους τη σωτηρία μας, κι ο Κύριος με τη σειρά Του ομολογεί για μας μπροστά στον Πατέρα. Ματθ. ι’32. Την ημέρα της κρίσης ο Χριστός θα είναι για μας το Συμβόλαιο, το Ασφάλιστρο Ζωής προς τον Πατέρα, γι αυτό η ουσία του βαπτίσματος αναφέρεται ως εξής: "..του οποίου το "αντίτυπο", το βάπτισμα σώζει τώρα εσάς, όχι πως είναι αποβολή του ρύπου της σάρκας, αλλά είναι συμβόλαιο (Ζωής) στο Θεό μιας συνείδησης αγαθής.

Για να μας αποδοθεί η Χάρη και να είμαστε εν Χριστώ αποδεχόμαστε οπωσδήποτε την ενοχή μας συναισθανόμενοι το πλεόνασμα των αμαρτημάτων μας κι έτσι ..<<όπου πλεονάζει η αμαρτία, εκεί υπερπερισσεύει η Χάρη του Θεού..>> Επειδή όταν έχουμε πεθάνει πνευματικά ως προς τον πρώτο τον "εν σαρκί" άνθρωπο, στον οποίο κάποτε η αμαρτία, δια του νόμου είχε εξουσία, έχουμε πεθάνει και ως προς την αμαρτία και έτσι δεν ζούμε πλέον μέσα σ’ αυτήν, διότι δια του βαπτίσματος συσταυρωθήκαμε και συνταφήκαμε μετά του Χριστού και με την συνανάσταση μας είμαστε ελεύθεροι από την αμαρτία, ώστε το μέλημα κάθε πιστού είναι να μη βασιλεύει (=εξουσιάζει) η αμαρτία ώστε να υπακούμε στις επιθυμίες του αδαμικού ανθρώπου Ρωμ. ς’12.

Βλέπουμε αλληγορικά ότι ο Ισραήλ παρ όλο που είχε εισέλθει στη γη της Επαγγελίας δεν εξεδίωξε τον Χαναναίο (=σαρκικός, αδαμικός άνθρωπος) ολοκλήρως, αλλά υπέβαλε στους Χαναναίους φόρους.. δηλαδή ήταν κυρίαρχος επ' αυτών. Ο παραλληλισμός του Λόγου είναι ότι: Ο Ισραήλ που εκπροσωπεί τον εσωτερικό αναγεννημένο άνθρωπο, οφείλει να βασιλεύει επί του Χαναναίου, δηλαδή να εξουσιάζει τον εξωτερικό τον σαρκικό αδαμικό άνθρωπο. Έτσι αυτός που θα πληρώνει φόρους χρώστα να είναι ο σαρκικός, ο εξωτερικός και όχι ο εσωτερικός! Κριτές γ’ 1-4.

Δαμάζω και δουλαγωγώ το σώμα μου λέει ο Παύλος μήπως εγώ γίνω αδόκιμος. Α’ Κορ.θ’ 27.

quote:

---

Ότι έσπειρα, θέρισα...

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

为什么读取愚蠢 ?

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Edited by - Osmosis on 22/02/2013 19:55:08

quote:

---

Ε ..λοιπόν, εσύ φταις περισσότερο από όλους γιατί ψάχτηκες πολύ...

Ότι έσπειρα, θέρισα...

---

quote:

---

Εσυ?

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

不可教

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

Έχει χρόνια τώρα όταν το πρώτο ψέλλισμα τα πρώτα λόγια ανάδεψαν τα χείλια μου,
ανέβηκα στο άγιο βουνό και είπα σε Εκείνον
<< σκλάβος σου είμαι, η απόκρυφη σου θέληση, νόμος μου,
θα σε υπακούω στο εξής για πάντα>>.

Εκείνος δεν εδωσε απάντηση, σα δυνατή θέληση διάβηκε πέρα.
Πέρασε καιρός, ανέβηκα πάλι το άγιο βουνό, ξαναμίλησα λέγοντας,
<< Είμαι το δημιούργημα σου Δημιουργέ με μορφοποίησες, σε σένα τα οφείλω όλα μου>>,

Δε έδωσε απάντηση, μα σαν χιλιάδα γοργοφτέρουγα διάβηκε πέρα.
μετά από χρόνια σκαρφάλωσα στο άγιο βουνό, ξανά μίλησα λέγοντας,
<<Πατέρα ο υιός σου είμαι, μ' έλεος κι αγάπη γέννησες εμένα,
και μέσ' απ' την αγάπη και λατρεία μου, για σένα, θα κληρονομήσω το βασίλειο σου>>.

Εκείνος δεν εδωσε απάντηση, και σαν ομίχλη που πεπλοντύνει τ' απόμακρα βουνά, διάβηκε πέρα.
πέρασαν χρόνια, σκαρφάλωσα πάλι στο άγιο βουνό, λέγοντας,
<< Είσαι ο σκοπός μου η ολοκλήρωση μου, είμαι το χθες σου κι είσαι το αύριο μου,
είμαι η υπόγεια ρίζα σου κι είσαι το επουράνιο μου λουλούδι, κι αντάμα αυξανόμαστε κατάντικρα στον ήλιο>>

Τότε, Αυτός έγειρε πάνω μου και σ' αυτιά μου μουρμούριζε γλυκόλαλες λέξεις κι ακόμα,
σαν τη θάλασσα π' αγκαλιάζει ένα ρυάκι που χύνεται
στους κόρφους της κατρακυλώντας μ' αγκάλιασε. Κι όταν κατέβηκα τις πεδιάδες ήταν κι Εκείνος, επίσης εκεί.

quote:

---

Οsmosis
不可教

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Μια μέρα καιρό πριν, ξύπνησα από ένα βαθύ ύπνο
και κατάλαβα πως όλες μου οι μάσκες είχαν κλεφτεί –
και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και που είχα φθείρει μέσα στις εφτά ζωές –
Τότε έτρεξ’ αμασκοφόρετoς μέσα από τους ανθρωπόβριθους δρόμους κραυγάζοντας,

<<Κλέφτες κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες>>.
Άντρες γυναίκες με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους, σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν έφτασα στην αγορά, ένας νιος σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε,
<<Είναι τρελός >>. Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρίσω, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά.
Για πρώτη φορά η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο, και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα.
Και σάμπως μέσα σε έκσταση φώναξα,
<<Ευλογημένοι, ευλογημένοι οι κλέφτες που κλέψαν τις μάσκες μου>>.
Έτσι έγινα τρελός, και βρήκα και τα δυό τους, λευτεριά και σιγουριά μέσα στην τρέλα μου,
τη λευτεριά της μοναχικότητας, την σιγουριά της ακαταληψίας,
γιατί όποιοι μας καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, ας μην είμαστε υπερφίαλοι για τη σιγουριά μας, ακόμα κι ένας κλέφτης,
φυλακωμένος, είναι ασφαλισμένος από ένα άλλο κλέφτη.

Aυτά τα παραμυθάκια xristosxatz, μας τα λέει ο φίλος ο Χαλίλ Γκιμπράν είναι για το βράδυ λίγο πριν το νάνι..

Να ασημώσω, θα μου πεις και μένα;

Πάνω σ' ένα μοναχικό βουνό ζούσαν δυο ερημίτες, που λάτρευαν το Θεό, τρέφοντας αγάπη συνάμα ο ένας για τον άλλο.
Λοιπόν αυτοί οι δυο ερημίτες είχαν μια πηλένια κούπα μοναδική τους περιουσία.
Κάποια μέρα, πονηρό πνεύμα τρύπωσε στα φυλλοκάρδια του πιο γέρου ερημίτη κι εκείνος πηγαίνοντας στο νεότερο του είπε:
Πολύ καιρό ζήσαμε μαζί. Ήρθε η στιγμή να χωριστούμε. Ας μοιραστούμε τα υπάρχοντα μας.
Τότε ο νεότερος ερημίτης λυπήθηκε, ωστόσο είπε: Θλίβομαι, Αδελφέ, που θα μ' εγκαταλείψεις.
Μα αν φύγεις, ας γίνει κι αυτό και φέρνοντας την πηλένια κούπα του την έδωσε λέγοντας:
Μιας και δε γίνεται να τη μοιράσουμε, Αδελφέ μου, ας μείνει δική σου.
Τότε ο γεροντότερος ερημίτης είπε:
Ελεημοσύνη δεν θα δεχθώ. Δεν θα πάρω τίποτα που δεν μου ανήκει. Να κοπεί στη μέση.
Κι ο νεότερος του είπε:
Αν η κούπα σπάσει, σε τι θα μπορούσε να χρησιμέψει, σ' οποιονδήποτε από τους δύο μας; Μα αν επιμένεις σ' αυτό ας ρίξουμε κλήρο.
Μα ο γεροντότερος ερημίτης είπε ξανά:
Δε ζητώ, παρά δικαιοσύνη και το μεράδι μου. Και δεν ριψοκινδυνεύω, τη δικαιοσύνη και το έχει μου, στο τυφλό ζάρι της τύχης.
Η κούπα θα κοπεί στα δύο.
Τότε ο νεότερος ερημίτης, βλέποντας το μάταιο πια κάθε συζήτησης, είπε:
Αν στ' αλήθεια, αυτή είναι η θέλησή σου, κι αν έτσι το ζητάς να γίνει, μπρος να σπάσουμε την κούπα αμέσως.
Μα το πρόσωπο του πιο γέρου ερημίτη σκοτείνιασε υπερβολικά, και ξεφώνισε:
Ώ, καταραμένε κιοτή, δεν θα ανοίξεις πόλεμο λοιπόν!

Τι λέτε δεν είναι ώρα να σηκωθούμε να κάνουμε μια βόλτα σ’ όλο το πρόσωπο του πλανήτη Γη, να δούμε τι λένε οι άνθρωποι;
Έχω εδώ και την ξεναγό θα μας διηγηθεί τα παράδοξα και τα ακατάληπτα που βίωσε.. πολυταξιδεμένη η ξεναγός!
Βλέπε τι λέει:

“.. Άκουσα φίλοι μου για δυο άντρες, που μια πολύ σκοτεινή νύχτα, χάθηκαν στο δάσος.
Το δάσος ήταν πολύ επικίνδυνο, γεμάτο άγρια ζώα, πολύ πυκνό και θεοσκότεινο.
Ο ένας ήταν φιλόσοφος, ο άλλος μυστικιστής. Ο ένας άνθρωπος της αμφισβήτησης ο άλλος άνθρωπος της πίστης.
Ξαφνικά ήρθε η καταιγίδα, ένας κεραυνός και μια δυνατή αστραπή.
Εκείνη τη στιγμή της αστραπής, ο φιλόσοφος κοίταξε τον ουρανό, ο μύστης κοίταξε το μονοπάτι.
Ο Βουδας είναι μια αστραπή. Ο Κρίσνα είναι μια αστραπή. Εγώ είμαι μια αστραπή.
Μη κοιτάς εμένα, κοίτα το μονοπάτι. Αν κοιτάξεις εμένα, έχεις ήδη χάσει...
Γιατί η αστραπή κρατάει μόνο μια στιγμή. Η στιγμή που η αιωνιότητα μπαίνει στο χρόνο είναι σπάνια,
Είναι ακριβώς σαν την αστραπή. Αν κοιτάξεις το Βούδα είναι ωραίος, το πρόσωπο γοητεύει, τα μάτια μαγνιτίζουν,
αν κοιτάξεις το Βούδα, έχεις χάσει το μονοπάτι.

Κοίταζε το μονοπάτι...ακολούθαγε το μονοπάτι.

Ότι έσπειρα, θέρισα...

quote:

---

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

- Osmosis

---

quote:

---

quote:

---

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

- OsmosisArthur C. Clark

---

quote:

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

- ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ

---

quote:

---

Ότι έσπειρα, θέρισα...

- Rodi777

---

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά...

- Dr Jekyll Mr Hyde

---

Ήταν σ’ ένα χωριό, ένας πολύ φτωχός άνθρωπος, και τον ζήλευαν ακόμη και βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο.
Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε: Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο,
Είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο; Ο άνθρωπος ήταν πολύ φτωχός μα το άλογο ποτέ δε το πούλησε.
Ένα πρωί, είδε πως το άλογο έλειπε απ’ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε:
Κουτέ άνθρωπε! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα τόκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία! Ο άνθρωπος είπε:

<<Mη πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο ότι το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός.
Όλα τα άλλα είναι κρίσεις.Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θα ακολουθήσει;>>
Οι άλλοι γέλασαν, πάντα τον είχαν για λίγο τρελό. Όμως μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε.
Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, άλλα έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.
Πάλι μαζεύτηκε κόσμος και είπε είχες δίκιο άνθρωπε! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε, στ’ αλήθεια, πως ήταν ευλογία.

<<Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά, είπε ο κάτοχος των αλόγων. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε. Ποιος μπορεί να ξέρει αν είναι ευλογία ή όχι; Είναι μόνο ένα κομμάτι. Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;>>
Αυτή τη φορά δεν μπόρεσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.
Ο άνθρωπος μας είχε ένα μοναχογιό που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ό κόσμος μαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν: Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι ήταν το μοναδικό σου στήριγμα. Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ.

<<Έχετε μανία να κρίνετε είπε αυτός. Μην πάτε τόσο μακριά, να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του.
Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. H ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο.>>
Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες.
Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη.
Kι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω. Ήρθαν τότε στον άνθρωπο και είπαν: Έχεις δίκιο, αποδείχθηκε ευλογία,
μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοι έφυγαν για πάντα. Αυτός είπε:

<<Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία η κακοτυχία.>>

Απο μονο του αυτο το κειμενο ειναι ενα αντιπροσωπευτικο δειγμα
που αφορα την "ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ"που ειναι και το βασικο στοιχειο της πραγματικης προοδου
Συμετεχει ολοκληρος ο ανθρωπος όταν η κάθε του βουληση είναι δικια του και δεν περιεχει στοιχεια που απλα εχει δεχτει όπως συνηθως συμβαινει
Εχουμε συνηθισει να δρουμε με τετοιον τροπο που το μονο πραγμα που λαμβανει χωρα σε συνεχη βαση ειναι η μη αποδοχη του εαυτου μας που συνισταται απο στοιχεια που διαρκως διαφοροποιουνται πχ ενεργειακα επιπεδα ,σωματικα ,και ψυχοσωματικα δεδομενα ακομα και νοητικα δεδομενα
Ηεκπεδευση ειναι βασισμενη πανω στην μη αποδοχη του εαυτου μας
Οοποιοσδηποτε εξωτερικος στοχος ,ακομα και ο πιο απλος περιεχει ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ ΜΑΣ

ΜΑ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!;;;;;;;;;;;;;
ΟΧΙ ΕΤΣΙ........... ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ!!!!!!! ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!!!!!!!! ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ Η ΟΧΙ

Ειναι ευκολο να συλαβει καποιος διανοητικα το γενικο νοημα ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
Για να αρχισουμε ομως να δεχομαστε ενα συνολο πραγματων πρεπει να αρχισουμε να τα γνωριζουμε μεσω αυτοπαρατηρησης ενα προς ένα
Μια διαδικασια μακροχρονια που απαιτει διακριση οσον αφορα την διαδικασια της αυτοπαρατηρησης

Αυτο δηλαδη που κοινως λεμε να αρχισουμε να γνωριζουμε τον εαυτο μας

Επισης οταν αρχισουμε να αυτοπαρατηρουμαστε πχ και ενω ειμαστε αρχαριοι σε αυτο, παλι δεν δεχομαστε τον εαυτο μας,γιατι απλα κανουμε κατι που μας προτεινε καποιος αλλος
Δεν είναι δικη μας πρωτοβουλια η αυτοπαρατηρηση ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Δεν γνωριζουμε πώς να το κανουμε

Είναι ένα ζητημα λεπτο
Τα εφοδια για το πώς θα το κανουμε θα τα μαζεψουμε από’ χαμω’ από την καθημερινη ζωη με την απλη μεθοδο του [βλεπω εκτιμω προσαρμοζω]
Ετσι δεν προκειται να κανουμε λαθος
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΣΤΟ!!!!!!!
ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥΣ !!!!!!ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;
Τωρα ξερουμε ότι αυτό είναι το σωστο !!!Μας το εχει δειξει η ιδια η ζωη
Δεν χρειαζομαστε την γνωμη κανενος[ενοειτε όχι εγωιστικα αλλα σε πρακτικο επιπεδο

Η αποδοχη του εαυτου μας πρεπει να λαμβανει χωρα και να γινεται για ενα πολυ απλο λογο
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ!!!!!!!!!!ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ !!!!!!!!!

Αν ας πουμε ειμαστε κουρασμενοι η αγχωμενοι και εμεις συνεχιζουμε να κανουμε πραγματα σκεπτομαστε η ανησυχουμε τοτε το μονο που κανουμε είναι να μην δεχομαστε τον εαυτο μας ειναι να φορτωνουμε ακομα περισσοτερο το γαιδουρακι μας!!ΓΙΑΤΙ!!!!
Γιατι η κουραση και οποιοδηποτε αλλο στοιχειο λαμβανει χωρα ειναι ενα στοιχειο τοσο αληθινο οσο και το ιδιο μας το σωμα]
Σε παρομοιες στιγμες το ιδανικο θα ηταν απλα να εχουμε επιγνωση ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

quote:

---

H ιστορία αυτή έγινε στην μακρινή Κίνα..
Ήταν σ’ ένα χωριό, ένας πολύ φτωχός άνθρωπος, και τον ζήλευαν ακόμη και βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο.
Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε: Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο,
Είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο; Ο άνθρωπος ήταν πολύ φτωχός μα το άλογο ποτέ δε το πούλησε.
Ένα πρωί, είδε πως το άλογο έλειπε απ’ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε:
Κουτέ άνθρωπε! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα τόκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία! Ο άνθρωπος είπε:

<<Mη πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο ότι το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός.
Όλα τα άλλα είναι κρίσεις.Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θα ακολουθήσει;>>
Οι άλλοι γέλασαν, πάντα τον είχαν για λίγο τρελό. Όμως μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε.
Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, άλλα έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.
Πάλι μαζεύτηκε κόσμος και είπε είχες δίκιο άνθρωπε! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε, στ’ αλήθεια, πως ήταν ευλογία.

<<Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά, είπε ο κάτοχος των αλόγων. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε. Ποιος μπορεί να ξέρει αν είναι ευλογία ή όχι; Είναι μόνο ένα κομμάτι. Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;>>
Αυτή τη φορά δεν μπόρεσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.
Ο άνθρωπος μας είχε ένα μοναχογιό που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ό κόσμος μαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν: Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι ήταν το μοναδικό σου στήριγμα. Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ.

<<Έχετε μανία να κρίνετε είπε αυτός. Μην πάτε τόσο μακριά, να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του.
Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. H ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο.>>
Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες.
Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη.
Kι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω. Ήρθαν τότε στον άνθρωπο και είπαν: Έχεις δίκιο, αποδείχθηκε ευλογία,
μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοι έφυγαν για πάντα. Αυτός είπε:

<<Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία η κακοτυχία.>>

---

Γιατί η κούραση και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο λαμβάνει χώρα είναι ένα στοιχείο τόσο αληθινό όσο και το ίδιο μας το σώμα]
Σε παρόμοιες στιγμές το ιδανικό θα ήταν απλά να χουμε επίγνωση ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ...
...και συνεχίζω από εκεί που σταμάτησες,

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο στόχος είναι η αφύπνιση, κι αυτό γίνεται με μια Αλήθεια που θα μιλήσει μέσα στον άνθρωπο, θα γίνει η ίδια του η μαρτυρία μπροστά του, θα δράσει μέσα του σαν δύναμη. Το μονοπάτι οδηγεί στην κατανόηση της Αληθινής κατάστασης του όντος και καθένας δεν γνωρίζει την αδυναμία του και την άγνοια του παρά μόνο όταν τοποθετείται μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της ζωής.

Σε μια τέτοια στιγμή αναφύονται ερωτήματα, κατόπιν χιλιάδες απαντήσεις, τις οποίες σε λίγο θα αντικαταστήσουμε με άλλες καθόλου πιο ικανοποιητικές. Το θέμα είναι να μη πάρουμε λάθος δρόμο, να καταγινόμαστε αδιάκοπα με τα ουσιώδη θέματα, γιατί στο μέτρο που ο μαθητής (όλοι μαθητές είμαστε) προοδεύει απελευθερώνονται οι Αλήθειες που του αποκαλύπτονται σταδιακά. Παρ όλο που πάντοτε τοποθετούμαστε μπροστά στην ίδια Αλήθεια, ΦΑΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΙ ΝΈΕΣ ΟΨΕΙΣ ΕΝΏ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΑΙ.

quote:

---

είναι πάντα η ίδια Αλήθεια αυτή που βλέπεις αλλά σε μια ανώτερη σπειροειδή καμπύλη της ανόθευτης Γνώσης

---

-Και εκεί είναι το μέγα μυστήριο!-

Θα επαναδομήσει μια νέα προσωπικότητα, αυτή η νέα προσωπικότητα, αυτό το άτομο, είναι ναός μέσα στον άνθρωπο ένας ναός που θα ανεγερθεί μέσα από την παλιά προσωπικότητα. Αυτή η Μύηση δεν είναι μια συσσώρευση γνώσεων, αλλά ένας ισχυρός μετασχηματισμός, ο οποίος εκπληρώνεται με τη συμμετοχή ολόκληρου του ανθρώπου. Γεννιέσαι σε ένα άλλο πεδίο ζωής.
Θα επεκταθούμε..

quote:

---

Θα επαναδομήσει μια νέα προσωπικότητα, αυτή η νέα προσωπικότητα, αυτό το άτομο, είναι ναός μέσα στον άνθρωπο ένας ναός που θα ανεγερθεί μέσα από την παλιά προσωπικότητα. Αυτή η Μύηση δεν είναι μια συσσώρευση γνώσεων, αλλά ένας ισχυρός μετασχηματισμός, ο οποίος εκπληρώνεται με τη συμμετοχή ολόκληρου του ανθρώπου. Γεννιέσαι σε ένα άλλο πεδίο ζωής.

---

Νομίζω πιο λιανό δεν μπορούσε να στο κάνει xristosxatz. Ο,τι δε κατάλαβες, εδώ, σε εμένα όλες σου οι απορίες.

Η διαδικασία της νέας γέννησης παρουσιάζεται:

1ον. γέννηση μιας μιας νέας ικανότητας του σκέπτεσθαι, έχουμε πρόσβαση σε μια ανώτερη γνώση.
2ον. γέννηση μιας νέας ευαισθησίας το σκέπτεσθαι με την καρδιά.
3ον. γέννηση μιας νέας θέλησης σε αρμονία με τη Θεία Ιδέα, ανανεώνεται το σώμα των επιθυμιών.

Οι τρεις πρώτες όψεις συνιστούν:

Την αποκατάσταση των τριών ικανοτήτων μας -την σκέψη, την επιθυμία και τη θέληση-.
Αυτά τα τρία βρίσκονται στο σύστημα κεφαλής – καρδιάς.
Στον Πρωταρχικό Άνθρωπο (= προ-πτωτικό) η αγνή σκέψη συνελάμβανε το Θείο Λόγο,
Η αγνή θέληση δυναμοποιούσε τις υποβολές του,
Και η αγνή επιθυμία προσέλκυε τις απαραίτητες δυναμεις για τη δράση.

Όταν με την πτώση η σκέψη αποκόπηκε από τη Θεία Πηγή η κεφαλή ετέθη κάτω από τις αλόγες
και ακάθαρτες επιρροές της ανθρώπινης καρδιάς και των γήινων συναισθημάτων.

Η θέληση ενεργεί κατά τύχη, παραδίδεται σε υπερβολές, προκαλεί διαταραχές που όλοι γνωρίζουμε.
Να εννοήσουμε την ¨"πτώση" σαν δυσαρμονία ανάμεσα στις τρις αυτές ικανότητες.
(Θα αναφερθούν παρακάτω και οι άλλες τέσσερις όψεις της μύησης...)

4ον. ένωση κεφαλής, καρδιάς και θέλησης, έκφραση της νέας δράσης στην υπηρεσία του Μεγάλου έργου της απελευθέρωσης των ανθρώπων.(ανανέωση του αιθερικού σώματος).
5ον. αλλαγή δόμησης της συνείδησης, της ψυχής και του σώματος η ανανέωση του φυσικού σώματος.
6ον. ένωση της νέας προσωπικότητας με την πνευματική Ψυχή.
7ον. ένωση της νέας προσωπικότητας με το Θείο Πνεύμα.

Ο άνθρωπος μπορεί να αποκαταστήσει το Θεϊκό Βασίλειο μέσω της οδού της Μεταμόρφωσης,
μπορεί να πετύχει την επαναδόμηση του ουράνιου σώματος της άφθαρτης προσωπικότητας.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr