http://www.youtube.com/watch?v=b40O2hTLXa8

Όπως σωστά αντιλαμβάνεσαι, θέματα ασθενειών, πολύ δε αυτό του καρκίνου,
είναι πάρα πολύ ευαίσθητο θέμα.

Δυστυχώς το διαδίκτυο είναι γεμάτο με "σωτήρες" αυτής της μάστιγας,
γενικότερα αποφεύγουμε να ασχολούμαστε με "θεραπείες" που απλουστεύουν τόσο πολύ
την πολυπλοκότητα της συγκεκριμένης ασθένειας.

Ειδικά ο συγκεκριμένος "πωλητής", χρήζει ιδιαίτερης προσοχής,
γιατί εκτός απο τον καρκίνο, στον κατάλογο του διαθέτει πολλές
"αποκλειστικές απαντήσεις" τις οποίες διαθέτει (επι πληρωμή βέβαια)
με διαλέξεις, CDs, Βιβλία, ΤV shows και πάει λέγοντας.

Το πανέρι διαθέτει:
"The Only Answer to Becoming a Sales Champion" (?!)
"The Only Answer To Stress, Anxiety and Depression"
"The Only Answer To Success" (?!)
και βέβαια "The Only Answer To Cancer" ...

quote:

---

Το θεμα ειναι πολυ ευαισθητο αλλα πρεπει να ακουστει κ αυτη η αποψη..

---

quote:

---

Το πανέρι διαθέτει:
"The Only Answer to Becoming a Sales Champion" (?!)
"The Only Answer To Stress, Anxiety and Depression"
"The Only Answer To Success" (?!)
και βέβαια "The Only Answer To Cancer" ...

---

Edited by - xristosxatz on 19/02/2014 20:57:13

quote:

---

...
Παρομοιες πρακτικες δεν ειναι η καλυτερη διαφημιση για παρομοια ζητηματα

Και βεβαιως τους χωρους αυτους, λυμαινονται παντα και ανθρωποι, που δεν ειναι αξιοι εμπιστοσυνης , αλλα και των καθηκοντων που υποτιθεται πως εχουν αναλαβει

Δεν πρεπει ομως ποτε να αποριπτουμε παρομοιες πρακτικες μονο και μονο επειδη ενδεχεται να υπαρχουν παρομοια κρουσματα στους εν λογω χωρους ...

---

quote:

---

Απλά ο συγκεκριμένος τύπος είναι απατεώνας.

---

quote:

---

....
Για την χορήγηση βιταμίνης C διάβαζα πρόσφατα αποτρεπτικές μελέτες, αν ψάξεις λίγο κυκλοφορούν δημόσια....

---

Με δυο λογια και οσο το δυνατον περιεκτικα θα δωσω την δικια μου προσεγγιση οσο αφορα την ΕΚΠΕΔΕΥΣΗ που πρεπει να εχει καποιος προκειμενου να ειναι ικανος να αντιμετωπισει μια κατασταση

Δεν θα πρεπει επισης να ξεχναμε ότι ,πολλες φορες η μεγαλη θεληση για να κανουμε κατι ,είναι ισως ο μεγαλυτερος και ισως και ο πιο καταλυτικος παραγοντας για να βαδισουμε ένα μονοπατι και τελικα να το επιτυχουμε [κατι που είναι βεβαια σχετικο ]

Με αυτό θελω να πω ότι θα ηταν λαθος αν καποιος θα ακολουθουσε τις παροτρυνσεις μου χωρις να αισθανεται ότι ειναι ικανος, και χωρις να εχει μεγαλη θεληση να αρχισει αλλα και να πραγματωσει αυτην τη διαδρομη

Προσωπικα μαλιστα εχω δυο παραδειγματα οικειων μου ανθρωπων που θελησαν να με ακολουθησουν απλα επειδη επηρεαστηκαν,και το αποτελεσμα ηταν να ξανααπευθυνθουν τρομαγμενοι στην κλασικη ιατρικη

Ο καθενας από εμας εχει τα δικα του ταλεντα ,δυνατοτητες και αυτά πρεπει να ακολουθει ,και όχι να επηρεαζεται από το περιβαλον

Η πρωτη προυποθεση για την διαδικασια , κατ εμε ειναι να υφισταται αναγκη για την αντιμετωπιση δυσλειτουργιων

Ασθενειας δηλαδη οπως λεμε

Η δευτερη ειναι να υπαρχει εστω και μια μικρη αποψη για το πως δουλευει το ιατροφαρμακευτικο συστημα, ωστε να υπαρξει η θεληση για την εξευρεση μιας πιο φιλικης , πραγματικης και φυσικης αντιμετωπισης

Και βεβαια αυτο προυποθετει θαρος θεληση για ερευνα ,και ισως μια σταση που συμφωνα με το κοινωνικο κατεστημενο ,ειναι λιγο παραλογη , και ισως επικυνδυνη

Και ισως τελικα να ειναι και λιγο !!!

Ας αναρωτηθουμε ομως μηπως οι καταστασεις δεν ειναι παρομοιες οταν καποιος απευθυνεται στο ιατρικο συστημα

Μηπως πολλες φορες αυτοι δεν πεθαινουν τους ανθρωπους

Η μονη διαφορα ειναι οτι στην μια περιπτωση πεθαινει κανεις με την βουλα του κρατους ενω στην αλλη οχι

Τωρα τι κρυβεται πισω απο την βουλα του κρατους ,ο θεος και η ψυχη τους

Αφου λοιπον παρθει η αποφαση για την διαφορετικη πορεια ,αρχιζει κανεις να πληροφορειται για το ποιοι παραγοντες και πως επιδρουν στα συμπτωματα που αντιμετωπιζει αλλα και γενικοτερα το σωστο και το λαθος

Πειραματιζεται με την διακοπη ας πουμε ολων αυτων που ειναι βλαπτικα ,και βαζει μια μια συνηθειες που ωφελουν

Διατροφη και συνηθειες ζωης !!!

Μια μια και σιγα σιγα ερχομαστε πιο κοντα με το σωμα μας ,και ολες οι παροτρυνσεις της αφαρμακου θεραπευτικης δεν αποτελουν πια θεωριτικολογιες

ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟ

Μαθαινει το σωμα του και αποκτα επιγνωση και γνωση αυτου !!

Αρχιζει πλεον να γνωριζει πχ οτι πολλα απο τα συμπτωματα απαιτουν παρατεταμενη περιοδο λανθασμενων πραξεων η παραλειψεων ,αλλα και απαιτουν επισης παρατεταμενα διαστηματα προκειμενου να αντιμετωπιστουν

Να γνωριζει επισης οτι ο πονος και η δυσφορια ειναι κακκοι συμβουλοι , και οταν θα ερθει η δυσκολη στιγμη πρεπει να ειναι πολυ προετοιμασμενος αν θελει να ειναι αποτελεσματικος ,και να μην αναγκαστει να προσφυγει στην βοηθεια της κλασικης ιατρικης

Τα πισωγυρισματα ,η επαναλειψη των πειραματισμων αλλα κυριως γενικοτερα αν θελω να ειμαι πιο συγκεκριμενος ,το αφημα στα ψυχολογικα κελευσματα,μηχανικοτητες που οδηγουν τελικα στις απγορευσεις ειναι οχι μονο δεδομενα οτι θα συμβουν αλλα ειναι ,κυριως ο κανονας

Εναι αληθεια τελικα οτι το σωμα εχει απεραντη αντοχη και συγχωρητικοτητα

Για τους παραπανω λογους μαθαινει κανεις οτι πρεπει να γινει γνωστης του εσωτερικου του κοσμου γιατι τελικα απο εκει ξεκινουν και οφειλονται ολα

Οσο κανεις πληροφορειται και πειραματιζεται καποιες ενοιες γινονται γνωριμες πια ,και αυτο το σημειωνω για αυτους που θα θελησουν να ασχοληθουν ,αλλα θεωρουν οτι θα ειναι αναγκασμενοι να μπουν σε ,επιστημονικες ωρολογιες και πραγματα που δεν θα μπορουν να καταλαβουν

Αυτο ειναι πολυ μακρυα απο την πραγματικοτητα

Μπορει επισης καποιος να χρησιμοποιει την κλασικη ιατρικη και συγχρονως να εκπεδευεται αλλα και να ακολουθει την οδο της φυσικης αντιμετωπισης

Εδω καποιος ομως κρυβει τα συμπτωματα ,δυσζεραινοντας με αυτον τον τροπο την επιγνωστικη ικανοτητα αλλα καιπροκειμενου ,να κανει τα καμπανακια να σωπασουν να επιβαρυνει με χημικα το ηδη βεβαρυμενο συστημα

Γενικα νομιζω οτι απο την στιγμη που θα υπαρξει πληροφορηση μπορει κανεις να ακολουθησει τους προσωπικους του συνδυασμους και δρομους

Και τελειωνοντας ,θα πρεπει επισης να πω οτι μαθαινουμε ποτε θα πρεπει να καταφυγουμε στην κλασικη ιατρικη και ποτε να την αποφυγουμε

Το να αντιμετωπιση κανεις μια χρονια ασθενεια, που βρισκεται σε εξαρση ,χωρις βοηθεια καποιων που γνωριζουν ,και χωρις προσωπικη γνωση και εμπειρια ισουται με ζημιες

Παντα υπαρχουν τα καμπανακια που προαναγγελουν την αφιξη, η για να ειμαι πιο συγκεκριμενος ,κατ εμε την συσωρευση πολλων συμπτωματων ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Κατι παρομοιο θεωρω οτι ειναι ο καρκινος [χωρις να ειμαι ειδικος] αλλα και ολες οι χρονιες ασθενειες

Συσωρευση συμπτωματων

Εχοντας να αντιμετωπισω την ρευματοειδη αρθριτιδα ,επιβαλεται να κρατω ενα επιπεδο και ενα τροπο σωστης διαβιωσης

Αν θα σταματησω να αθλουμε , αρχισω ισως να καπνιζω λιγο παραπανω απο ενα δυο τιγαρα την ημερα ,να τρωγω γλυκα που ομολογουμενως μου αρεσουν ιδιαιτερα, να μην ξυπνω το πρωι αρχιζουν μια σειρα απο μικροσυμπτωματα

Σωματικα και ψυχολογικα !!!

Κατα βαση ομως ειναι ολα σωματικα ,αφου ενα σωμα που λειτουργει κατω απο την πιεση της δυσλειτουργιας ειναι σαν τον χρωματιστο φακο, που οταν τον χρησιμοποιουμε μας δειχνει τα χρωματα και το περιβαλον ,αναλογα με αυτον

Αυτες τις μεθοδους χρησιμοποιουν και οι διαφημιστες που προκειμενου να δημιουργησουν ενα θετικο ''εσωτερικο ψυχολογικο περιβαλον ''καλη διαθεση δηλαδη , χρησιμοποιουν μουσικη ομορφες φωνες , χρωματα ,αλλα και εικονες που απευθυνονται στην σεξουαλικοτητα τραβωντας συγχρονως την προσοχη απο την απαραιτητη χρηστικοτητα την οποια εμεις επιδιωκουμε ,δημιουργωντας επιπλαστες πραγματικοτητες

Δυστυχως δεν εχουμε την επιγνωση να αντιληφθουμε κατι τετοιο, και μπερδευουμε το ψυχολογικο κομματι ,που ειναι κυριως σκεπτομορες που δεν μας επιτρεπουν να δεχτουμε την πραγματικοτητα [αυτο που υπαρχει δηλαδη ]

Σαν πραγματικοτητα ενοω τον εξω κοσμο αλλα και ολα αυτα που μας χαρακτηριζουν

Ολα ειναι ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗΣ

Αν αυτα τα συμπτωματα δεν αντιμετωπιστουν εγκαιρα ερχονται συμπτωματα που με ακομη δυνατοτερη φωνη ,μας πληροφορουν οτι πεπει να κανουμε κατι

Η κλασικη ιατρικη σιωπα -φιμωνει με την βια αυτα τα καμπανακια ,και μαλιστα τις περισσοτερες φορες με χημικα που επιβαρυνουν ακομα περισσοτυερο τον ηδη βεβαρυμενο οργανισμο

....αχ επειδη το θεμα με καιει γιατι τυγχανει να αντιμετωπιζω προβληματα ογκογενεσης και επειδη εχω αχτι και μαραζι απο την εποχη που θυμαμαι την καρκονοπαθη μητερα μου να λιωνει μεσα στους θαλαμους της καρκινογενους ακτινοθεραπειας .. θα καταθεσω την παρακατω κατακραυγη ...

==============================================================

.........Η ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ "" ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ"" ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΙΝΑ ΣΚΕΤΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΜΑΣ..
τι αλλο να υποθεσει κανεις ...αν δεχτουμε οτι ισχυει αυτο που μαθαινουμε απο τις εγκυκλιες γνωσεις οτι οι καρκινοι εχουν ως αιτια τους ...
-ιους μεταλλαξιογονους
-χημικες ουσιες μεταλλαξιογονες
-ενεργεια -ακτινοβολίες μεταλλαξιογονες ..

...ερχεται λοιπον η συμβατικη ιατρικη η εμπορευματοποιημενη μεχρι το κοκκαλο που δεν υπηρετει πλεον παρα μονο την ανθρωπινη ασθενεια και τη διαιωνιση της και μας εξαφαλιζει μεσω φαρμακοληψιας μια ζωη πορευομενη σταθερα προς το θανατο ......

....

ερχεται λοιπον αυτη η πορνη

...και μη μου πειτε οτι τα λεω αυτα γιατι δεν ειμαι παθος ..γιατι παθος ειμαι και βρισκομαι ενωπιον μια προκλησης για την αναληψη πρωτοβουλιας αυτιασης ΚΑΙ θαρραλεας κι ανταξιας φιλοσοφου αντιμετωπισης του ενδεχομενου του θανατου ...
ΚΙ ΟΡΚΟ ΔΙΝΩ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΟ ΕΚΠΟΡΝΕΥΤΙΚΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΥΛΗ ΒΙΑ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΟΙ ΙΔΕΕς ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗς ΖΩΗς...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕς ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙς ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...............

Edited by - ΜΥΘΗΡΑ on 20/03/2014 12:03:48

Edited by - ΜΥΘΗΡΑ on 20/03/2014 12:08:41

quote:

---

κρογμα 1

....αχ επειδη το θεμα με καιει γιατι τυγχανει να αντιμετωπιζω προβληματα ογκογενεσης και επειδη εχω αχτι και μαραζι απο την εποχη που θυμαμαι την καρκονοπαθη μητερα μου να λιωνει μεσα στους θαλαμους της καρκινογενους ακτινοθεραπειας .. θα καταθεσω την παρακατω κατακραυγη ...
...

---

quote:

---

"ο μυθος τη θεραπειας μεσω ακτινοβολιων ισχυροτατων κι χημικων" "πρεπει να επιτελους να διαλυθει" αλλά θα διαλυθεί ΜΟΝΟ από τις φωνές εκείνων που θα απορρίψουν από τη μια μεριά τους (όποιους) "μύθους" θα ακολουθήσουν από την άλλη άλλες αγωγές και τελικά θα μπορούνε να πούνε "ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΑ!" έ τ σ ι (και θα πούνε το πως με τρόπο τέτοιο ώστε να το εφαρμόσουν και άλλοι και να προσθέσουν τις φωννές τους) - όλα τ'άλλα είναι λόγια.

---

Edited by - ΜΥΘΗΡΑ on 20/03/2014 19:18:14

quote:

---

αυτο που ειναι επικινδυνο για τον υγειη ανθρωπο μπορει να αποτελεσει θεραπεια του ασθενους ανθρωπου

---

Μην τα μπερδεύεις τα πράγματα, ποτέ δεν είπε κανείς οτι η θεραπεία
γίνετε με "νερό" απεναντίας, ειναι καταστρεπτική για την υγεία
(του υπόλοιπου υγιούς σώματος)
αλλά μονόδρομος για να καταστείλει τα άρρωστα κύτταρα.

Ολοι ξέρουν τις επιπτώσεις που εχει στον οργανισμό η αντιβίωση,
αλλα προκειμένου να πεθάνει κάποιος π.χ απο υψηλό πυρετό,
επιβάλετε η χρήση της

Ναι, η ιατρική έχει υποπέσει σε εμπορευματοποίηση,
αλλά όποιος υποστηρίζει οτι είναι "άχρηστη" πρέπει παράλληλα,
όταν φτάσει τα 30 έτη, να σκάψει ενα λάκκο και να μπει μέσα
(γιατί τόσο ήταν το προσδόκιμο ζωής πριν την ανάπτυξη της)

Τώρα όσον αφορά τα εμβόλια, σηκώνει μεγάλη κουβέντα
τα εμβόλια δεν είναι "στραγάλια" και δεν είναι ολα στην ιδια κατηγορία
τα "παιδικά" είναι έγκλημα να μην τα κάνεις στα παιδιά,
στους μεγαλύτερους (βλέπε αυτό τις γρίπης)
μόνο στις ευπαθείς ομάδες!

Τέλος, στα του καρκίνου, μια και οι περισσότεροι λίγο πολύ έχουμε ενα περιστατικό στο περιβάλλον μας,
πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί σε αυτά που λέμε...
Κράξε για άλλα θέματα, φανταστικά, κι όχι για αυτά τα υπαρκτά που κάποιους έχουν σημαδέψει.

quote:

---

ΚΙ ΟΡΚΟ ΔΙΝΩ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΟ ΕΚΠΟΡΝΕΥΤΙΚΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΥΛΗ ΒΙΑ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

---

...Χριστο ..
ευχαριστω για την γενικοτερη βοηθεια ... .. ...τα λαικ ηταν πολλα κι αχρειαστα για ατομο σαν εμενα ... πιο πολυ αναγκη εχω την ποιοτητα της συνεισφορας σου ...

..Αιθεροβαμονα ..
πραγματικα μονοδρομος δεν υπαρχει απλα ειναι μια λογικη επιβεβλημενου μονοδρομου ..δνε ειναi τυχαιο οτι οι συμβατικη ιατρικη δεν εχει ρολο συμβουλατορα της υγεια ςμας αλλα μονο μαχαιροβγαλτη χασαπη χορηγου φαρμακοκαταστολεων και διαγνωστη τεχνικου των απεικονισεων οταν η ζημια εχει γινει ηδη ..

αρα μιλαμε για μια καταφανη παρεκλιση απο το Ιπποκρατειο Ορκο της ...και ειναι τελικα επικινδυνο για συμβουλες υγειας να επισκεφτομαστε αυτους τους τυφλοσουρτηδες γιατρους... αναζητωντας λυση διαχειρισης της υγεια μας ...

.. χρησιμοι εινα μονο ως χειρονακτες χειρουργοι χασαποκοπτες και τεχνικοι διαγνωσης και χειριστες διαγνωστικων μεσων που κι για αυτα χωρα πολυ συζητηση για το ρολο τους ...χμμ...δεν ειπα οτι δεν ειναι χρησιμοι ...ολα σε βαριες καταστασεις τραυματων ,ογκων,παραμορφωσεων κτλ μονο εκει δυστυχως ...ειναι οι χονδροκομενοι χασαπηδες της αμεσης βιαιης επιθεσης στο σωμα οταν η κατατσαση της υγεια μας ειναι οριακα ταλαιπωρημενη ...
εχουν τροπους να σωζουν περιστασιακα ζωες οχι ομως να χαριζουν υγεια ...

..εχουν ψαλιδια, νυστερια βιντεροσκοπια ,οθονες , κομπιουτερς ηχοβολιστικα μηχανηματα ,βελονες ,ενεσεις συριγγες φαρμακα ...δηλαδη ο,τι χρειαζεται η επεμβαση η χασαπικη πανω σε ενα οριακα ταλαιπωρημενο σωμα ...

..αλλα προς θεου δεν εχουν ουτε το ηθος ουτε βεβεια τις γνωσεις τις ολιστικες που απαιτουνται για να μας βοηθησουν στην διαφυλαξη μιας καλης υγεια κι αρα αξιοπρεπους μακρα απο χημειοεξαρτησεις ζωης ...το εναντιον ακομη κι οταν χειριζονται το θεματα προληψης και διαγνωσης παθηματων ακομη και τοτε εισβαλλουν πανω στο σωμα διαταρακτικα...

πχ θελουμε να κανουμε μια αξονικη και πρεπει να βαλουμε μεσα μας ραδιενεργη ουσια φευ !!!αυτο για καποιον με προβληματα σοβαρα θυρεοειδισμου η αλλεργικο ειναι μακαβρια επικινδυνο..

..θυμαμαι τον πονο που ενωσα στο πρωτο τεστ παπανικολαου μια βδομαδα πονουσα ... η το πονο σε καθε μαστογραφια τις οποιες βεβεια εχω προ καιρου εγκαταλειψει θεωρωντας οτι προληπτικος ελεγχος τραυματιζει τους μαστους επικινδυνα να μη μιλησουμε για τις παρακεντησεις .. που σε βγαζουν λυποθυμη ..

...εχω τριφτει με ιατρικες εξετασεις δικες μου η αλλων και κατεχω τις γνωσεις που απαιτουνται για τη κατακραυγη επι πραγματικου κοινωνικου ζητηματος ..οπως αυτο της διαταρακτικης βιας που ασκει η συμβατικη ιατρικη ....καθως συμβαινει να εχω και αδερφο γιατρο χειρουργο της συμβατικης ιατρικης ..αρα κατι γνωριζω απο τα μεσα ...

...να μη σχολιαζω τις αλλες μεθοδους τις ακτινοσκοπησεις ,κολεοσκοπησεις ,στομαχοσκοπησεις κτλ κτλ ...

εδω ενας παρεκλινων αποστατης του Iπποκρατειου Oρκου χαυνος τυφλοσουρτης χειρουργος ετοιμος για το χασαπικο... ναι τους εχουμε αναγκη μονο σε οριακες περιπτωσεις εξαθλιωσης της υγειας μας ...

... η θεαση μεσα στον ανθρωπινο οργανισμο παντα ειχε ενδιαφερον για λογους υπουλα ελεγκτικους του εσωτερικου του σωματος μας κι οχι βεβαια για λογους κοινωνικης προσφορας στην υποθεση της υγεια μας ...γιαυτι κια η τεχνολογια αυτη γνωριζει τετοια ακμη παραμεριζονατα την διαταρακτικη επιδραση της

Χαιρομαι Κατερινα χαιρομαι!!!!

quote:

---

Υποπτευομαι [και δεν μου αρεσει ]. οτι σε πολυ λιγο διαστημα αν οχι αμεσα θα σου ζητω πληροφοριες .............

Χαιρομαι Κατερινα χαιρομαι!!!!

Edited by - xristosxatz on 22/03/2014 10:08:38

---

ΟΙ ΙΔΕΕς ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗς ΖΩΗς...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕς ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙς ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...............

quote:

---

ειδημων χειρουργος με λοφιο νοσοκομειακου γιατρου

---

Κουρκουμάς, ένας χρυσός σύμμαχος

.... η συμβατικη ιατρικη ειναι μια πανακριβη απο κοινωνικη αποψη επιστημη γιατι τη αγοραζουμε ως υπηρεσια ακριβα απο ιδωτικους παροχεις αλλα και δημοσιους και βεβαια γιατι υπαρχει το τρομερο κοστος σπουδων στις ιατρικες σχολες που θεωρουνται το τοπ των σχολων ...

..δηλαδη η κοινωνια συντηρει μια πανακριβη επιστημη που παραγει τυφλοσουρτηδες φελους διχως ιχνος ιατροσοφιας που διαχειριζονται σαν υπναγωγημενοι διεκπαιρεωτες κατα παραδοση ,,μια απιστευτη σε ογκο γνωση ( ανατομιας και φυσιολογιας) κατακερματισμενη βεβαια κι οχι ολιστικη και συνδυαστικη ..μια πανακριβη επιστημη που διολου δεν εινα προσανατολισμενη στο να υπηρετησει το αγαθο της ανθρωπινης υγειας ...το εναντιον μαλιστα το αγαθο αυτο το προσβαλλει υπουλα και ασυδωτα

...και βεβεια υπαρχουν οι φωτεινες εξαιρεσεις του κανονα .. γιατροι που αποσπουνται απο το ολο συστημα και χαραζουν αληθινα με κοπο ψυχης ενα δικο τους ολιστικο τροπο διαγνωσης και ιασης ακολουθωντας διαχρονικες αρχες βιοηθικης ...και βεβεια διακινδυνευοντας την επιστημονικη τους φημη αναμεσα στο υπολοιπο σωρο των τυφλοσουρτηδων συμβατικων γιατρων των χλευαστων των εναλλακτικων θεραπειων ...

...ναι εχω γνωρισει τετοιους αντιρρησιες συνειδησης μεσα στην συμβατικη ιατρικη ..

..το ζητημα ειναι οτι συλλογικα πρεπει ο γιατροι της συμΒατικης να κινητοποιηθουν εναντια στο ιατρικο κατεστημενο που συντηρει μια επιστημη ουσιαστικα αποκοινωνικοποημενη και απανθρωπη ...διεκπεραιωτρια βεβαια ενος δυσεξιχνιαστου [b]Απορρητου Σχεδιου Βιοχημικης και Βιοεργειακης Μεταλλαξης και Ελεγχου της Ανθρωποτητας ..

ναι χρειαζεται κι εδω Ιατρικο Κινημα ...

ΟΙ ΙΔΕΕς ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗς ΖΩΗς...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕς ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙς ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...............

Chemotherapy Almost Useless in Treating Advanced Organic Cancer—

Provocative Theses at the Hamburg Cancer Congress

Article from Der Spiegel, 33/1990, 174-176

(Translation provided by People Against Cancer, Otho, Iowa)

For ten years Ulrich Abel, 38, has served the West German cancer doctors as a “number cruncher” (his own expression). This graduate mathematician and PhD in epidemiology has been helping clinicians carry out their cancer investigations.
His knowledge of method was in demand and his relations with cancer
experts were excellent. This past spring, however, the Heidelberg biostatistician himself took up pen and brought out a smart book with the title:

Cytostatic Therapy of Advanced Epithelial Tumors — A Critique (Hippocrates Verlag, Stuttgart. 112 pages. 28 marks).

Since that time Abel has become a Cain for many West German cancer
specialists. Abel admits that in some cases he is “no longer invited
to participate” in new research.
For a year this researcher, working in the Heidelberg/Maanheim Tumor Center looked through essentially “a11 the literature” that deals with chemotherapy (“several thousand articles”).

The findings of foreign chemotherapy researchers were perused by Abel as pertinaciously as those of West German oncologists. In addition, he sent self-addressed envelopes to 350 cancer experts and cancer centers everywhere in the world in order to track down additional anti-tumor medication research which had
not yet appeared in the cancer (oncology) journals.

Abel expresses in a single word the outcome of his research: “appalling.”

In the light of his year-long investigation, Abel concludes that “faith in the efficacy of chemotherapy” in the brains of many physicians is clearly a “fixed dogma” which cannot withstand the acid test of strict science.

What for this employee of the Heidelberg Tumor Center was “initially just a suspicion” became a “certainty” when be had finally put the puzzle together: the weapon of chemotherapy has remained dull in the hands of cancer fighters; even after decades of clinical application and therapeutic research the cellular poisons (cytostatics)
of cancer therapy “in broad areas” of cancer therapy have “misfired.”

The scientist’s findings show that most kinds of cancer treatment, which are so productive of side effects, are disappointing for the patient, and for two reasons:

Chemotherapy is incapable of extending in any appreciable way the lives of patients suffering from the most common organic cancers.

Even the palliative effect of these medications, supposedly improving the quality of life of the patient, rests on shaky scientific ground.

The Heidelberg renegade could have been described as frivolous if his exposure of chemotherapy had not turned out to be appropriately differentiated. For nothing is harder for physicians in daily clinical practice than to dispel the inevitable
fears of patients about chemotherapy. Hence the tumor researcher shrugs off reproaches made against his book by some West German cancer bigwigs, even before it had seen the light.

Abel’s verdict against the medicinal treatment of cancer is emphatically untrue for various kinds of lymph cancer, Hodgkin’s disease, leukemias, sarcomas, and
testicular cancers in the male. These kinds of malignancies can be cured by chemotherapy with a high degree of probability, especially in children — an undisputed success. But these are, in any case, only a very small part of the new cases of cancer diagnosed every year.

Abel’s doubts are not directed against chemotherapy when it is used in support of a curative operation, in order to shrink the tumor beforehand; nor do they apply to
chemotherapy used prophylactically after an operation, to prevent a relapse (as an adjuvant).

“A scientific wasteland” is how Abel describes the chemotherapy of advanced epithelial malignancies.” This group includes almost all organic cancer in which a potentially curative operation is no lodger possible, because the tumor has already
metastasized, or has recurred after a course of treatment (relapse).
These kinds of tumors constitute at least 80% of all deaths from cancer every year.

In advanced small-cell lung cancer it is possible that cellular poisons may extend life somewhat. But the benefit is very slight — several months on the average.

And neither in breast cancer nor in stomach cancer, neither in intestinal, bladder, or pancreatic cancer is this true when the case is advanced and metastasized. The low efficacy of medicinal antitumor therapy, in the view of the Heidelberg researcher, “is something of which neither the public nor the greater’ part of practicing physicians are particularly aware.”

According to Abel, chemotherapy is recognizably not in a position to appreciably prolong the lives of patients. At least, there is no conclusive scientific evidence for it. Such evidence will become available when the survival rates of patients under chemotherapy can be systematically compared with those of untreated cancer patients within the framework of controlled clinical trials.

But such a procedure has no chance of acceptance by ethics commissions made up of physicians. “One cannot leave untreated a patient whose cancer is treatable with chemotherapy,” state the West German experts, Dieter Karl Hossfeld and Albrecht
Pfleiderer, “just to find out if he might not survive just as long without therapy. The benefits of chemotherapy are assumed axiomatically but not proven.

Also the fact that under chemotherapy the tumor mass shrinks or temporarily disappears completely) partial or complete remission) is, in Abel’s view not a good sign. For the remaining tumor cells which resist the effect of the medication
sometimes grow much faster afterwards.

A connection between “response,” meaning shrinking of the tumor tissue, and improved survival, which many physicians see as the justification for chemotherapy, cannot be documented in the literature. “Surprisingly often” the Heidelberg biostatistician finds the opposite occurs: patients in whom the medicine had no
effect on the tumor survive longer.

According to Abel’s findings, the second axiom of chemotherapy, the palliative effects of cytostatic medicines, also rests on scientifically shky ground.

Reliable studies, which might substantiate this belief for the majority of patients (exceptions are possible), according to Abel “are not yet to be found.” The leas one can say is that older research in the 1970s reached the opposite conclusion:
highly aggressive chemotherapy undertaken prematurely (in, for
examples patients with lung cancer) shortened the survival time as
compared with patients in whom chemotherapy was first instituted
only with the onset of pain and which was conducted less
aggressively.

The is FDA has yet to license a cancer remedy on the basis of improved quality of life, since no evidence in support of such a claim has yet been demonstrated.

Despite this, according to the observations of the Heidelberg scientist, tumor patients are often bombarded with cellular poisons at a time when the tumor in the body is still
painless.

Some of the reasons for the “routine” use of toxic assaults on the body, Abel maintains, have to do with a diffuse “belief” of physicians in the efficacy of their therapy. Above all, badly informed physicians start with the attitude, often urged on by
their desperate patients that they should commence with an “aggressive therapy causing many side effects” “at an early stage” and without the patient himself complaining “substantial pain.”

Behind this willingness of clinicians to fire away there is often a compulsion to conduct research. Patients who are not suffering any pain are dragged at an early stage into chemotherapy because their treatment can be conducted as part of a clinical trial; but here, in Abel’s view, it is hardly possible to give the patient an “individualized therapy, oriented toward his own specific complaints.”

Aggressive doses of cytostatics, moreover meet the
physician’s need for legitimation. The higher the dose, the better
the prospect that the tumor will shrink under the effect of the
cellular poison; hence maximal therapies often have the desired
outcome. A victory over the tumor seems to have been reached when it
remits partially or completely — even though ultimately this is no
victory for the patient it all. States Abel, “There is not yet any
perceptible tendency in medicine to refrain from trials with high
doses.”

The chemotherapy of advanced organic cancer is
stuck in a blind alley out of which “an exit will be achieved only
in small steps and not without some painful insights.” Oncology, as
the researcher puts it, has “up until now failed to provide an
unobjectionable scientific basis for cytostatic therapy in its
presently dominant form.

The thesis of the efficacy of cellular poisons,
and the “overwhelming dominance of chemotherapeutic researched”
which it has spawned, may, in Abel’s judgment, be seen in the future
as “one of the greatest missteps ever taken in oncology and the one
with the most tragic consequences.

The change of direction which is “urgently needed”
in the patient’s interests runs smack up against the various
structures which have been erected in the meantime. About 90% of
research capacity, in Abel’s view, is tied in with ongoing
chemotherapeutic investigations. The earnings of the pharmaceutical
industry from anti-tumor medications amount to half a billion marks
every year. Many cancer researchers get up to 1000 marks from the
suppliers for each documented case they treat.

Alternative methods of treatment, such as possibly
immune therapy, scarcely make it into the running; since many
physicians lack knowledge of them. “Research proposals along these
lines,” as Able ascertained over and over again during his years of
consulting work, hardly get a hearing in new research plans.

So the other side has a hard time getting to the
table. The advocates of immunotherapeutic approaches, or of certain
other unconventional anticancer methods, are generally reluctant to
let their therapies be tested in comparison with chemotherapy in
controlled clinical trials.

Thus certain questions whose answers would be very important for the patients remain in a scientifically gray area:

Do chemotherapeutic techniques promise
greater success in the treatment of advanced organic cancer than
the less toxic immune therapies which also have fewer side
effects?
Do patients who are not treated at all come out better in the end?
Is it sufficient if cytostatic medicines are
first prescribed only when the patient’s pain becomes severe?
Can low doses of chemotherapeutic agents not
basically improve the patient’s outcome?
Only a “lack of scientific imagination” as Abel
thinks, has hindered the clarification of these questions up to now.
One of his proposed models might serve to lift the veil of secrecy:
patients with advanced organic cancer who are not yet in pain from
their tumor could be tested in two groups. One group would receive
cytostatic agents, the other immunotherapeutic remedies. The ethical
dilemma could be resolved by giving the patients in the second group
chemotherapeutic agents if the onset or symptoms demands it.
Biostatistician Abel stands too close to the
rational ideal of his mathematical discipline for his criticism of
chemotherapy to be characterized as “advocacy of dubious therapies.”
He was forced into this reckoning by the dogmatic rigidity of the
chemotherapists and their “excessive optimism.” Says Abel: “they are
painting themselves into a corner.”

Those who have been scolded by him have up to now given the erstwhile number cruncher short shrift. More recently, as Abel’s cynicism has been more and more perceptible between the lines, oncologist Hossfeld and Pfleiderer have “ended all readiness for dialog with the author.

Perhaps there is more openness to dialog on the part of foreign tumor experts. At the Fifteenth International Cancer Congress, which opens Thursday of this week in Hamburg with about 8,000 specialists from all over the world, the book of Cain will be available in an English translation.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr