Για παμε: Ξερουμε οτι το μεγαλυτερο βαθοs που εχει σκαφτει κατω απο τη Γη ειναι τα δωδεκα χιλιομετρα!!!!!Μετα απο εκει πηρε στη ρωσικη επιχειρηση ενα η δυο χρονια για να σκαψουν μισο χιλιομετρο περα απο τα δωδεκα χιλιομετρα!!!! Εκει εφτασε η θερμοκρασια στουs εκατον εικοσι βαθμουs κελσιου>

Και ρωταω εγω: ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΛΟΙΟ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΣΕ ΒΑΘΟΣ>ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΣΥΜΠΑΓΕΣ>ΤΙΠΟΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΕΡΝΑΕΙ>

ΑΡΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ>

ΠΑΡΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΝΚ ΑΠΟ WIKI ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ

http://en.wikipedia.org/wiki/Kola_Superdeep_Borehole

The Kola Superdeep Borehole (Russian: Кольская сверхглубокая скважина, Kolskaya sverkhglubokaya skvazhina) is the result of a scientific drilling project of the Soviet Union in the Pechengsky District, on the Kola Peninsula. The project attempted to drill as deep as possible into the Earth's crust. Drilling began on 24 May 1970 using the Uralmash-4E, and later the Uralmash-15000 series drilling rig. A number of boreholes were drilled by branching from a central hole. The deepest, SG-3, reached 12,262 metres (40,230 ft) in 1989 and still is the deepest artificial point on Earth.[1]

For two decades it was also the world's longest borehole, in terms of measured depth along the well bore, until surpassed in 2008 by the 12,289-metre-long (40,318 ft) Al Shaheen oil well in Qatar, and in 2011 by 12,345-metre-long (40,502 ft) Sakhalin-I Odoptu OP-11 Well (offshore the Russian island Sakhalin).[2]

_______________________________________________

Μαs εχουν κοροιδεψει για τα καλα>
Αυτο και μονο το λινκ λολ αφαιρει ολο το επιστημονικο κυροs
απο ολη τη συγχρονη επιστημονικη κοινοτητα>

ΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΑΑ

Γελαει καλυτερα αυτοs που γελαει τελευταιοs>

Ολα ενα ψεμα>

quote:

---

Με 6 χρόνια καθυστέρηση, να απαντώντας στις ειρωνίες του Βριλ , του Dim.Kar και των άλλων παιδιών, να πω ότι οι υποστηριχτές της κούφιας γης (δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά), μιλάνε για εσωτερικό ήλιο, κάτι που στους παραπάνω προφανώς "μη ηθελημένα" διέφυγε. Δεν έχω το επιστημονικό υπόβαθρο να υποστηρίξω ή να καταρίψω μια τέτοια πιθανότητα, έχω όμως τον απλό νου που μου λέει ότι αν υπάρχει ήλιος, υπάρχει και βλάστηση, έστω σε κάποια διαφορετική μορφή.

---

Αίολος:

quote:

---

Απεστάλη: 10/06/2009, 21:23:19 Εμφάνιση Προφίλ Απάντηση με Παραπομπή (Quote) Υπομονή Dr Jekyll Mr Hyde διότι πρέπει να το ξαναδιαβάζω για να βρίσκω τα ζουμερά καλούδια.
Υπάρχουν αρκετά για να ικανοποιήσουν την όποια περιέργεια υπάρχει.
Θα συνεχίσω με μία τρελή, φαινομενικά, θεώρηση.
Και θα καταλάβετε γιατί λέω φαινομενικά.
Μπερδεύτηκα...
Οπως είχε σωστά παρατηρήσει κάποιος συνομιλητής πιό πρίν, άλλο η "κοίλη" και άλλο η "κούφια" γη.
Δηλαδή έκανα λάθος. Εγραψα "κοίλη" ενώ εννοούσα κούφια.
Ιδού μία άποψη περί κοίλης γης:

Ο Σάιρους Τηντ (Cyrus Teed 1839-1908)

Η γη είναι κοίλη και στη πραγματικότητα ζούμε μέσα της! Το κέντρο της δεν είναι κάτω από τα πόδια μας, αλλά ψηλά από πάνω μας. Δεν μας κρατάει η βαρύτητα πάνω στη γη, αλλά η φυγόκεντρη δύναμη. Ζούμε μέσα σε ένα κοίλο κέλυφος που περιλαμβάνει τα πάντα, το σύμπαν ολόκληρο. Η εσωτερική επιφάνεια αυτής της κοσμικής γιγάντιας κοίλης σφαίρας είναι η επιφάνεια της γης μας πάνω στην οποία ζουν οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά. Μια οριζόντια γραμμή πάνω στην επιφάνεια της γης τέμνει τελικά την προς τα πάνω καμπυλότητά της. Η Κίνα δεν είναι κάτω από την Αμερική, αλλά από πάνω της. Τα άστρα είναι ακτινοβολούντα σημεία φωτός που έρχεται από το πρώτο ουράνιο κέλυφος. Οι πλανήτες. είναι μικρές κοίλες σφαίρες, αλλά και γιγαντιαία κύτταρα. Η ζωή είναι πάντα στο εσωτερικό, κάτω από τα πόδια μας είναι ο κάτω κόσμος, το σκοτάδι και η απουσία του Θεού. Οι επιστήμονες έχουν αντιστρέψει τα πάντα και μιλούν για ένα κυρτό κόσμο, ο οποίος στη πραγματικότητα είναι μια οπτική παραίσθηση.

Μερικά τέτοια φαινομενικά εξωφρενικά για μας πράγματα υποστήριξε πριν από ένα περίπου αιώνα ο «προφήτης», επιστήμονας και φιλόσοφος Σάιρους Τηντ.

Σε σχέση με το απλό ερώτημα, πώς μπορεί η γη να είναι κοίλη και να ζούμε μέσα της, αφού φαίνεται σα κυρτή, ο Κορές απαντούσε ότι αυτό ήταν μια οπτική παραίσθηση. Το 1896 ο Κορεσιανός Καθηγητής Γιούλυσες Μόρουου εφεύρε μια συσκευή, το Rectilineator, που χρησιμοποιούσε τετράγωνα διπλού-Τ στηριζόμενα σε κατάλληλα υποστηρίγματα και ενωνόμενα μεταξύ τους, έτσι ώστε να αποτελούν τμήματα μιας οριζόντιας γραμμής, την οποία μπορούμε να προεκτείνουμε όσο θέλουμε. Η βασική, απλή σκέψη ήταν ότι άμα ξεκινήσουμε από ένα σημείο της επιφάνειας της γης και φέρουμε μια οριζόντια γραμμή, τότε αυτή προεκτεινόμενη ή θα συναντήσει κάποιο άλλο σημείο της επιφάνειάς της (αν η γη είναι κοίλη), ή θα απομακρυνθεί στο διάστημα (αν η γη είναι κυρτή). Μένει λοιπόν να κάνουμε ένα πείραμα και να δούμε ποιο από τα δυο θα συμβεί.

Το πείραμα έγινε τελικά στη Νεάπολη της Φλόριδας, όπου προβλήθηκε με το Rectilineator μια οριζόντια γραμμή μήκους 6,5 περίπου χιλιομέτρων από το σημείο αφετηρίας μέχρι που οι υπολογισμοί έδειξαν ότι αυτή θα βυθιζόταν μέσα στο Κόλπο του Μεξικού. Αυτό ήταν και η επιστημονική απόδειξη του Τηντ ότι η επιφάνεια της γης ήταν πράγματι κοίλη. Τώρα το πού είχαν κάνει λάθος οι Κορεσιανοί Γεωδαίτες Τοπογράφοι που έκαναν τις μετρήσεις μένει να διερευνηθεί. Θα απαντήσουμε σε αυτό αργότερα. Εμείς πάντως δεν υποστηρίζουμε τη «κοιλότητα» της γης με την έννοια του Κορές, ότι δηλαδή ζούμε στο εσωτερικό της, αλλά με την έννοια μιας κούφιας εσωτερικά μπάλας του τένις ή του πινγκ-πονγκ, ενώ ζούμε «κανονικά» στην εξωτερική, κυρτή της επιφάνεια.

Διαβάστε τώρα παρακάτω τι γίνεται σε ένα πείραμα άσχετο με την ανωτέρω θεώρηση:

Κάποια στιγμή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η Γαλλική κυβέρνηση επιθυμώντας να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το πραγματικό μέγεθος της γης, έτσι ώστε να εκλεπτύνει τους υπολογισμούς της σχετικά με την απόσταση του ήλιου, αποφάσισε να μετρήσει τη διαφορά απόστασης ανάμεσα σε δυο κατακόρυφες γραμμές στο πάνω μέρος τους, στην επιφάνεια της γης, και στο κάτω μέρος τους, σε κάποιο βάθος μέσα στη γη. Ήθελαν ένα ζευγάρι αρκετά μακρών γραμμών για να έχουν εκτιμητά αποτελέσματα. Αποφάσισαν έτσι να χρησιμοποιήσουν δυο νήματα της στάθμης που θα κρεμούσαν ενάμιση χιλιόμετρο βαθιά μέσα στο φρέαρ ενός ορυχείου. Τα νήματα αυτά βέβαια σύμφωνα με την υπάρχουσα θεωρία θα συνέκλιναν προς το κέντρο της γης κι επομένως η απόστασή τους στο πάτο του πηγαδιού θα ήταν ελαφρά μικρότερη απ’ ότι στην επιφάνεια. Ήθελαν να ξέρουν πόσο ακριβώς μικρότερη.

Το αποτέλεσμα του πειράματος ήταν πολύ παράξενο. Τόσο παράξενο που οι Γάλλοι γεωδαίτες ήλθαν σε επαφή με τους Αμερικανούς συναδέλφους τους και τους μετέδωσαν τα αποτελέσματά τους με τη παράκληση να τα ελέγξουν κάνοντας και αυτοί ανάλογα πειράματα στη χώρα τους. Επίσημα τίποτα δεν έγινε για μερικά χρόνια. Αλλά το 1901 ένας από τους γεωδαίτες τοπογράφους έτυχε να εργάζεται κοντά στα ορυχεία Τάμαρακ κοντά στο Κάλουμετ του Μίσιγκαν. Αυτός ήλθε σε επαφή με τον αρχιμηχανικό του Τάμαρακ και τον ενημέρωσε για την πληροφορία που τους είχε δώσει η Γαλλική κυβέρνηση.

Επιλέχθηκαν τότε δύο πηγάδια στο ορυχείο και κρεμάστηκε σε καθένα από αυτά ένα νήμα της στάθμης μήκους ακριβώς 1295,4 μέτρων. Στο κάτω μέρος τους κρεμάστηκε ένα βάρος 27 κιλών. Για να εμποδίσουν την οριζόντια κίνησή τους, το κάθε βαρίδι τοποθετήθηκε σε μια δεξαμενή στο πάτο των φρεάτων του ορυχείου.

Με αυτό το τρόπο θεώρησαν ότι αυτά δε θα επηρεάζονταν από μαγνητικές δυνάμεις. Τα νήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να κρεμαστούν τα βαρίδια ήσαν σύρματα πιάνου No. 24. Αυτά αφέθηκαν κρεμασμένα για 24 ώρες, ώστε να μην υπάρχει η πιθανότητα κίνησής τους και μετά άρχισαν οι μετρήσεις.

Ανακαλύφθηκε τότε ότι, αντίθετα από τις προσδοκίες τους, τα νήματα απείχαν περισσότερο στο πάτο, παρά στην επιφάνεια, με άλλα λόγια οι Γάλλοι μηχανικοί δεν είχαν κάνει λάθος!

Ο προσεκτικός επανέλεγχος έδωσε τα ίδια αποτελέσματα λες και το κέντρο βάρους της γης δεν ήταν στο εσωτερικό της, αλλά κάπου στο διάστημα πάνω από αυτήν, στο σημείο που ετέμνοντο προεκτεινόμενα προς τα πάνω τα δύο αυτά νήματα!

Βρισκόμενος σε αμηχανία και αρκετά ταραγμένος ο μηχανικός του Τάμαρακ κάλεσε το καθηγητή Μακναίρ του Κολεγίου Μεταλλειολογίας του Μίσιγκαν. Με το MακΝαίρ εκεί να ελέγχει τα αποτελέσματά του το πείραμα επαναλήφθηκε και για μια ακόμη φορά φάνηκε ότι δεν είχε γίνει κανένα λάθος. Ο καθηγητής υπέδειξε να αντικατασταθούν τα βαρίδια από ένα μη μαγνητικό μέταλλο για να ξεπεραστεί οποιαδήποτε πιθανότητα μαγνητικής έλξης ή άπωσης από τη παρουσία μαγνητικών υλικών στο ορυχείο. Μετά όμως από αυτό βρήκαν πάλι τα ίδια αποτελέσματα.

Ο ΜακΝαίρ πρότεινε στη συνέχεια να εμποδίσουν τα ρεύματα του αέρα να ταξιδεύουν πάνω και κάτω στα πηγάδια του ορυχείου, τα οποία μπορεί να επηρέαζαν τα νήματα της στάθμης. Έτσι τα δυο πηγάδια σφραγίσθηκαν στο πάνω μέρος τους. Για μια ακόμη φορά τα αποτελέσματα ήσαν τα ίδια.

Αφού δοκίμασαν διάφορες μεθόδους για να αλλάξουν τα αποτελέσματα και απέτυχαν, ο καθηγητής MακΝαίρ εγκατέλειψε αμήχανος την όλη προσπάθεια.

Τα πειράματα αυτά δεν είχαν γίνει με απόλυτη μυστικότητα και τα νέα αναπόφευκτα διέρρευσαν στο τύπο. Όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε το καθηγητή ΜακΝαίρ τι ακριβώς συνέβη, αυτός απάντησε ότι είχε αποδείξει ότι η παράξενη απόκλιση δεν οφείλετο σε μαγνητική έλξη από τη γη ή τις πλευρές του πηγαδιού. Στη συνέχεια γύρισε στο Κολέγιό του εγκαταλείποντας πλήρως το σοβαρότατο αυτό θέμα. Δηλαδή δε προσπάθησε να κάνει καμιά επιστημονική ανακοίνωση ή να τραβήξει το ενδιαφέρον γενικά των συναδέλφων του πάνω σε αυτό το θέμα. Όπως σημειώνει το περιοδικό: «καταλαβαίνουμε το λόγο της ατολμίας του... Προφανώς δεν ήθελε να διαταράξει τη καθημερινή ρουτίνα του, το ίδιο και η Αμερικανική και η Γαλλική κυβέρνηση, γιατί όπως το έθεσαν οι Γάλλοι «η αξία του φράγκου θα παραμείνει σταθερή και οι γέφυρες και τα κτίρια θα συνεχίσουν να μπορούν να κατασκευάζονται χωρίς πρόβλημα όπως και πρώτα, γιατί λοιπόν να το δημοσιεύσουν;»

Ο καθηγητής όμως Χάλοκ του Πανεπιστημίου της Κολομβίας είχε μια αντίθετη άποψη. Αυτός άκουσε για το πείραμα από ένα καθηγητή του Κολεγίου του Μίσιγκαν και θεώρησε ότι αυτό οφειλόταν στη πραγματικότητα σε μια έλξη που εξασκείτο πάνω στα νήματα. Σε ένα πολύ έξυπνο άρθρο έλεγε πώς θα μπορούσε να διευθετηθεί εύκολα το θέμα χρησιμοποιώντας σύρματα φωσφορούχου ορειχάλκου αντί για τα σύρματα πιάνου και αντικαθιστώντας τα σιδερένια βαρίδια με μολυβένια βαρίδια.

Ο μηχανικός του Τάμαρακ ευχαριστημένος με την ευκαιρία που του παρουσιάσθηκε για να ησυχάσει το μυαλό του από τη σύγχυσή του ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του καθηγητή με τα ίδια όμως ακριβώς αποτελέσματα όπως και προηγουμένως. Όταν ο καθηγητής Χάλοκ πληροφορήθηκε τα αποτελέσματα «απεσύρθη σε μια αξιοπρεπή σιγή ιχθύος». Όχι όμως και ο μηχανικός του Τάμαρακ που κόντευε να τρελαθεί. Είχε αποφασίσει ότι κάτι προκαλούσε αυτό το παράξενο φαινόμενο και ήταν αποφασισμένος να ανακαλύψει οπωσδήποτε τι ήταν αυτό.

Κρεμάστηκαν τα νήματα της στάθμης στα πηγάδια και έγιναν οι μετρήσεις. Αυτή τη φορά βρέθηκε ότι τα νήματα της στάθμης απείχαν 21 εκατοστά περισσότερο στο πάτο απ’ ό,τι στη κορυφή!
Η Γεωδαιτική Υπηρεσία των ΗΠΑ έκανε επί δύο χρόνια περαιτέρω πειράματα, ανάμεσα στα οποία ήταν και η μέτρηση της επιφάνειας μια μακριάς λίμνης στη Φλόριδα πάνω στη θεωρία ότι το νερό ακολουθεί τη πραγματική καμπυλότητα της επιφανείας της γης, ανεξάρτητα από το πώς είναι η ξηρά, παρέχοντας έτσι ένα πραγματικό επίπεδο αναφοράς Με έκπληξη τότε ανακάλυψαν ότι το νερό καμπυλωνόταν σε κάθε κατεύθυνση προς τα πάνω παρά προς τα κάτω. Και ο αρθρογράφος του περιοδικού επισημαίνει: «Μπορούμε άραγε να τους κατηγορήσουμε που αποφάσισαν ότι η δημοσίευση αυτών των εκπληκτικών αποτελεσμάτων δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα πάνω στα πρακτικά προβλήματα της ζωής και ήταν επομένως καλύτερο αυτά να ξεχαστούν μια και δεν μπορούσαν να τα εξηγήσουν;

Όλα αυτά μας θυμίζουν τον Κορές και τη θεωρία του για τη Κούφια Γη, ο οποίος υπέθετε ότι ζούμε μέσα σε μια Κοίλη σφαίρα και ότι το κέντρο της γης είναι πάνω από τα κεφάλια μας στο διάστημα.

...και μην ξεχνάτε! Υπάρχει και ο Νότιος πόλος!

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr