Ο Σολομώντας λέει ακόμα πως ο άνθρωπος δεν υπερτερεί σε τίποτα από το κτήνος. Καταντάει στο χώμα όπως και αυτό. Όσο για την μεταθανάτια κατάσταση διαβάζουμε πως οι νεκροί δεν έχουν αίσθηση, κοιμούνται σε έναν αιώνιο ύπνο στην Χώρα που δεν έχει γυρισμό.

Γι' αυτό λέει πως το καλύτερο που έχει να κάνει ο θνητός είναι να απολαμβάνει τα αγαθά από τον κόπο του και ότι βρεθεί στο χέρι του να το κάνει.

Χριστιανοί ή παγανιστές έχουν προσπαθήσει να μετριάσουν τον φόβο του θανάτου με δοξασίες στην μεταθανάτια ζωή, στην ανάσταση, στην μετεμψύχωση. Ο Σολομώντας όμως λέει ποιος γνωρίζει; Ο Γιλγαμές παίρνει την απάντηση "δεν θα βρεις ποτέ την ζωή που ψάχνεις".

Μπορεί ο Σολομώντας να μιλάει για κρίση, και αυτό αφήνει ένα περιθώριο για ανάσταση των νεκρών, αλλά αυτά που λέει για τους νεκρούς και τους ζώντες δεν είναι πολύ ελπιδοφόρα. Καλύτεροι απ' τους δυο είναι εκείνοι που δεν υπήρξαν ποτέ.

Έχω μεγάλες αμφιβολίες για την μεταθανάτια κατάσταση. Ίσως αυτή να είναι η μοναδική ζωή που έχει ο θνητός άνθρωπος.

Εκκλησιαστής, κεφάλαιο 9
2 Πάντα συμβαίνουσιν επίσης εις πάντας· εν συνάντημα είναι εις τον δίκαιον και εις τον ασεβή, εις τον αγαθόν και εις τον καθαρόν και εις τον ακάθαρτον, και εις τον θυσιάζοντα και εις τον μη θυσιάζοντα· ως ο αγαθός, ούτω και ο αμαρτωλός· ο ομνύων ως ο φοβούμενος τον όρκον.
3 Τούτο είναι το κακόν μεταξύ πάντων των γινομένων υπό τον ήλιον, ότι εν συνάντημα είναι εις πάντας· και μάλιστα η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι πλήρης κακίας, και αφροσύνη είναι εν τη καρδία αυτών ενόσω ζώσι, και μετά ταύτα υπάγουσι προς τους νεκρούς.
4 Διότι εις τον έχοντα κοινωνίαν μεταξύ πάντων των ζώντων είναι ελπίς· επειδή κύων ζων είναι καλήτερος παρά λέοντα νεκρόν.
5 Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ' οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη.
6 Έτι και η αγάπη αυτών και το μίσος αυτών και ο φθόνος αυτών ήδη εχάθη· και δεν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.
7 Ύπαγε, φάγε τον άρτον σου εν ευφροσύνη και πίε τον οίνον σου εν ευθύμω καρδία· διότι ήδη ο Θεός ευαρεστείται εις τα έργα σου.
8 Εν παντί καιρώ ας ήναι λευκά τα ιμάτιά σου· και έλαιον ας μη εκλείψη από της κεφαλής σου.
9 Χαίρου ζωήν μετά της γυναικός, την οποίαν ηγάπησας, πάσας τας ημέρας της ζωής της ματαιότητός σου, αίτινες σοι εδόθησαν υπό τον ήλιον, πάσας τας ημέρας της ματαιότητός σου· διότι τούτο είναι η μερίς σου εν τη ζωή και εν τω μόχθω σου, τον οποίον μοχθείς υπό τον ήλιον.
10 Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη όπου υπάγεις.

Εκκλησιαστής, κεφάλαιο 3

18 Είπα εγώ εν τη καρδία μου περί της καταστάσεως των υιών των ανθρώπων, ότι θέλει δοκιμάσει αυτούς ο Θεός, και θέλουσιν ιδεί ότι αυτοί καθ' εαυτούς είναι κτήνη.
19 Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και εν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ' ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης.
20 Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον· τα πάντα έγειναν εκ του χώματος και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.
21 Τις γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων, αν αυτό αναβαίνη εις τα άνω, και το πνεύμα του κτήνους, αν αυτό καταβαίνη κάτω εις την γην;
22 Είδον λοιπόν ότι δεν είναι καλήτερον, ειμή το να ευφραίνηται ο άνθρωπος εις τα έργα αυτού· διότι αυτή είναι η μερίς αυτού· επειδή τις θέλει φέρει αυτόν διά να ίδη το γενησόμενον μετ' αυτόν;

quote:

---

μηπως ο σολομωντας ηταν ασυνειδητοποιητος?

---

2ο κεφάλαιο
14 Του σοφού οι οφθαλμοί είναι εν τη κεφαλή αυτού, ο δε άφρων περιπατεί εν τω σκότει· πλην εγώ εγνώρισα έτι ότι εν συνάντημα θέλει συναντήσει εις πάντας τούτους.
15 Διά τούτο είπα εγώ εν τη καρδία μου, Καθώς συμβαίνει εις τον άφρονα, ούτω θέλει συμβή και εις εμέ· διά τι λοιπόν εγώ να γείνω σοφώτερος; όθεν εσυμπέρανα πάλιν εν τη καρδία μου, ότι και τούτο είναι ματαιότης.
16 Διότι δεν θέλει μένει διαπαντός η μνήμη του σοφού ουδέ του άφρονος· επειδή εν ταις επερχομέναις ημέραις τα πάντα θέλουσι πλέον λησμονηθή. Και πως θέλει αποθάνει ο σοφός μετά του άφρονος;
17 Διά τούτο εμίσησα την ζωήν, διότι μοχθηρά εφάνησαν εις εμέ τα έργα τα γενόμενα υπό τον ήλιον· επειδή τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος.

Πιο κάτω λέει

24 Δεν είναι αγαθόν εις τον άνθρωπον να τρώγη και να πίνη και να κάμνη την ψυχήν αυτού να απολαμβάνη καλόν εκ του μόχθου αυτού; και τούτο είδον εγώ, ότι είναι από της χειρός του Θεού.
25 Διότι τις θέλει φάγει και τις θέλει εντρυφήσει υπέρ εμέ;

Δηλαδή συμπεραίνει πως το μόνο καλό για τον θνητό είναι η ευφροσύνη, να ευφραίνεται με τα αγαθά του κόπου του, και αυτό αν είναι δυνατό γιατί πολλές φορές άλλος τρώει τα αγαθά του κόπου μας.

2ο κεφάλαιο
18 Εμίσησα έτι εγώ πάντα τον μόχθον μου, τον οποίον είχον μοχθήσει υπό τον ήλιον· διότι αφίνω αυτόν εις τον άνθρωπον όστις θέλει σταθή μετ' εμέ.
19 Και τις οίδεν αν θέλη είσθαι σοφός η άφρων; και όμως θέλει εξουσιάσει επί παντός του μόχθου μου, τον οποίον εμόχθησα και εις τον οποίον έδειξα την σοφίαν μου υπό τον ήλιον· ματαιότης και τούτο.
20 Όθεν εγώ στραφείς απήλπισα την καρδίαν μου περί παντός του μόχθου, τον οποίον εμόχθησα υπό τον ήλιον.
21 Διότι είναι άνθρωπος, του οποίου ο μόχθος εστάθη εν σοφία και γνώσει και εν ορθότητι· και όμως αφίνει αυτόν εις άλλον διά μερίδα αυτού, όστις δεν εκοπίασεν εις αυτόν· και τούτο ματαιότης και κακόν μέγα.
22 Διότι τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον από παντός του μόχθου αυτού και από της θλίψεως της καρδίας αυτού, εις τα οποία μοχθεί υπό τον ήλιον;
23 Επειδή πάσαι αι ημέραι αυτού είναι πόνος, και οι μόχθοι αυτού λύπη· και την νύκτα έτι η καρδία αυτού δεν κοιμάται· είναι και τούτο ματαιότης.

4ο κεφάλαιο
1 Τότε εγώ εστράφην και είδον πάσας τας αδικίας τας γινομένας υπό τον ήλιον· και ιδού, δάκρυα των αδικουμένων, και δεν υπήρχεν εις αυτούς ο παρηγορών· η δε δύναμις ήτο εν τη χειρί των αδικούντων αυτούς· και δεν υπήρχεν εις αυτούς ο παρηγορών.

Ενώ όμως οι δυνατοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν και να επιβληθούν, η τύχη μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω

κεφάλαιο 9
11 Επέστρεψα και είδον υπό τον ήλιον, ότι ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ' ουδέ ο άρτος εις τους σοφούς, αλλ' ουδέ τα πλούτη εις τους νοήμονας, αλλ' ουδέ η χάρις εις τους αξίους· διότι καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς.
12 Διότι ουδέ ο άνθρωπος γνωρίζει τον καιρόν αυτού· καθώς οι ιχθύες οίτινες πιάνονται εν κακώ δικτύω, και καθώς τα πτηνά, τα οποία πιάνονται εν παγίδι, ούτω παγιδεύονται οι υιοί των ανθρώπων εν καιρώ κακώ όταν εξαίφνης επέλθη επ' αυτούς.

5ο κεφάλαιο
8 Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης διά τούτο· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους υψηλότεροι.

8ο κεφάλαιο
9 Πάντα ταύτα είδον, και προσήλωσα τον νούν μου εις παν έργον, το οποίον γίνεται υπό τον ήλιον· είναι καιρός καθ' ον ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού.

Το σύστημα θέλει αναλώσιμους ανθρώπους που να δουλεύουν γι' αυτό ώσπου να αχρηστευτούν. Γενεά φεύγει, γενεά έρχεται. Γενεά αχρηστεύεται, γενέα χρησιμοποιείται.

Οι ιδέες της μεταθανάτιας ζωής, της ανάστασης και της μετενσάρκωσης έχουν χρησιμοποιηθεί από τους εξουσιαστές για να δίνουν μια ψεύτικη παρηγοριά στις μάζες. Η μετενσάρκωση χρησιμοποιήθηκε από τις ανώτερες κάστες στην Ινδία ως δικαιολογία ότι οι δούλοι αξίζουν αυτήν την μοίρα για κάποιο άγνωστο αμάρτημα. Τους λένε λοιπόν πως πρέπει να δουλέψουν σκληρά. Ενώ οι ιερείς των διάφορων χριστιανικών εκκλησιών διδάσκουν παρόμοια ότι υπάρχει ανταμοιβή για τους δούλους μετά θάνατον άμεσα ή με αναμονή.

5ο κεφάλαιο
18 Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν· είναι καλόν να τρώγη τις και να πίνη και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού, τον οποίον κοπιάζει υπό τον ήλιον, κατά τον αριθμόν των ημερών της ζωής αυτού, όσας έδωκεν ο Θεός εις αυτόν· διότι τούτο είναι η μερίς αυτού.

Ο Σολομώντας λέει πως η αυτή είναι η μοναδική μερίδα του θνητού και αυτό ακόμη είναι δύσκολο αν καταδυναστεύεται.

Ίσως πολλοί από τους πρωτο-Ιουδαίους να πίστευαν σε μεταθανάτια ζωή επηρεασμένοι από τα γύρω έθνη, όμως δεν φαίνεται και πως τα γύρω έθνη είχαν μια πολλή διαφορετική εικόνα για αυτή την τάχα ζωή. Ο Άδης ήταν ένας κρύος, μουχλιασμένος τόπος σκιών, χωρίς δραστηριότητα.

Φαίνεται πως από την εποχή του Ζωροάστρη και μετά οι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν στην κρίση ασεβών, δίκαιων, σε μεταθανάτια ανταμοιβή ή τιμωρία. Επίσης στην ανάσταση και στην ανακαίνιση του κόσμου.

Όμως αυτά που λέει ο Σολομώντας είναι αληθινά, τουλάχιστον από μια ανθρώπινη σκοπιά έως τον θάνατο.

Έπειτα αναρωτιέται ποιος γνωρίζει αν το πνεύμα των υιών των ανθρώπων ανεβαίνω άνω και το πνεύμα των ζώων κατεβαίνει κάτω;

κεφάλαιο 1
17 Και έδωκα την καρδίαν μου εις το να γνωρίση σοφίαν και εις το να γνωρίση ανοησίαν και αφροσύνην· πλην εγνώρισα ότι και τούτο είναι θλίψις πνεύματος.
18 Διότι εν πολλή σοφία είναι πολλή λύπη· και όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον.

Όποιος ευαίσθητος και αγαθός έρχεται αντιμέτωπος με την σκληρή ζωή απογοητεύεται. Η παιδική ηλικία και αγνωσία φαντάζει παράδεισος μπροστά στην κακία και την ματαιότητα του κόσμου.

Η χειρότερη γνώση είναι η γνώση του θανάτου. Υπάρχει άραγε ζωή μετά θάνατον ή είναι το τέλος; Συνεχίζει ο άνθρωπος ή η ύπαρξή του είναι μια σύντομη σκιά και σκόνη που την παίρνει ο αέρας μακρυά;

Και ρωτώ τώρα λοιπόν. Ποιο το κέρδος στον άνθρωπο εκείνον που θέλει να φανεί δυνατός και θαρραλέος μπροστά στον θάνατο, λέγοντας απλά πως δεν τον νοιάζει τί θα απογίνει μετά θάνατον; Θα κατέβει άραγε η δόξα μαζί του στον Άδη; Ή μήπως αν σοβαρολογεί είναι λογικός; Υπάρχει άνθρωπος που να μην τον συγκινεί το δέος του θανάτου; Ή ψεύτης θα είναι ή θα τα έχει χάσει.

Ποιο το κέρδος εκείνου που χλευάζει εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και στον "ξυλοκόπο" της Ιουδαίας; Είναι αυτός παντοδύναμος, αυτοδημιούργητος, αθάνατος; Έχει βρει το ελιξήριο της αθανασίας; Υπάρχει κάποια γνώση που να καθιστά τον χωματένιο άνθρωπο θεό;

Ποιος μπορεί να αποδείξει πως ότι είπε ο Σολομώντας είναι λάθος;

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr