| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 19/12/2015, 21:47:37
καλησπέρα σας. Πριν 2 εβδομάδες έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 81 ετών. Τα τελευταία 4 χρόνια έπασχε από σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια αλλά ήταν αυτοεξυπηρετούμενος και ακμαιότατος. Κυκλοφορούσε μόνος του (αν και δεν τον άφηνα από κοντά μου), κάθε βράδυ πήγαινε για καφέ με φίλους του και γενικά είχε μια κανονική ζωη. Από την ημέρα που πληροφορήθηκα την πάθησή του προετοιμάστηκα για το μοιραίο. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Είχα παρατήσει μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μου προκειμένου να είμαι μαζί του όσο το δυνατόν περισσότερο γινόταν. Γυρνούσα γρήγορα από τη δουλειά μου προκειμένου να πάμε παρέα για καφέ, δεν πήγαινα διακοπές, απέφευγα τις σοβαρές ερωτικές σχέσεις, έβγαινα μόνο τις ώρες που κι εκείνος ήταν για καφέ. Την ημέρα που πέθανε, γύρισα πριν το μεσημέρι από τη δουλειά μου. Τον βρήκα να κοιμάται και τον ξύπνησα. Ήταν πολύ ευδιάθετος αλλά δεν ήθελε να βγούμε, οπότε έφερα καφέ στο σπίτι, φάγαμε και από μια τυρόπιτα και συζητήσαμε αστειευόμενοι για διάφορα θέματα. Κάποια στιγμή πήγα στο διπλανό διαμέρισμα όπου στεγάζεται ο επαγγελματικός μου χώρος, ενώ ο πατέρας μου ξαναξάπλωσε. 20 λεπτά αργότερα ένιωσα ταραγμένος και πήγα στο σπίτι. Τον βρήκα να πεθαίνει, του έκανα μαλάξεις, κάλεσα το εκαβ και τον γιατρό του. 15 λεπτά αργότερα όταν ήρθε ο γιατρός του βρήκε ακόμη σφυγμό & του κάναμε μαζί καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Μάταια. Πέθανε. Από εκείνη την στιγμή εκτός της απέραντης θλίψης που νιώθω για την απώλεια του, νιώθω και πολλές ενοχές, τύψεις επειδή τον άφησα μόνο του τα τελευταία λεπτά της ζωής του, τύψεις επειδή ίσως θα μπορούσα να τον σώσω,αν και ο γιατρός του μου είπε ότι ο θάνατος του ήταν αιφνίδιος οφειλόμενος σε ανακοπή και δεν θα μπορούσε τίποτα να γίνει ακόμη & αν βρισκόταν σε νοσοκομείο. Τα γράφω όλα αυτά επειδή νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ, να πω όσα νιώθω και με έχουν οδηγήσει στην κατάθλιψη. Οι γύρω μου προσπαθούν να με πείσουν ότι έκανα όσα έπρεπε σαν γιος του, του παρείχα στήριξη και τον βοήθησα να έχει ποιότητα ζωής και πάνω απ' όλα να νιώθει χαρά και ευτυχία. Όμως δεν με πείθει κανείς τους. Ευχαριστώ για όσους διαβάσατε το θέμα μου, ευχαριστώ και για τις όποιες τοποθετήσεις σας. |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/12/2015, 12:27:54
Αγαπητέ KostasT, καλώς ήλθες στα Forums του Esoterica.
Λυπάμαι πραγματικά για την απώλειά σου, να 'σαι πάντα καλά να θυμάσαι τον πατέρα σου.
Είναι λογικό να νιώθεις διάφορα συναισθήματα αφού ο πατέρας σου έφυγε μόλις πριν από 2 εβδομάδες, παρά το γεγονός ότι είχες προετοιμαστεί για το μοιραίο - όπως αναφέρεις - όταν πληροφορήθηκες για την πάθησή του πριν από 4 χρόνια.
Νομίζω ότι ο χρόνος - όσο κοινότυπο και κλισέ κι αν ακουστεί - θα κάνει τη δουλειά του και θα σε βοηθήσει σταδιακά να ξεπεράσεις την απώλειά σου και να απαλύνει τον πόνο σου.
Από τα όσα μοιράστηκες μαζί μας, καταλαβαίνω ότι είχες αφοσιωθεί πραγματικά στον πατέρα σου κι ήσουν συνέχεια δίπλα του και πιστεύω ότι αυτό το είχε καταλάβει κι ο ίδιος.
Νιώθεις τύψεις επειδή τον είχες αφήσει μόνο του για κάποια λεπτά όμως, όπως σου είπε κι ο γιατρός του, ακόμη κι αν ήσουν μαζί του εκείνη τη στιγμή δεν θα συνέβαινε το ίδιο;
Θα μπορούσε να είχε συμβεί όταν είχες πέσει για ύπνο για καμία ώρα, όταν θα έκανες ένα μπάνιο κ.λπ.
Ο πατέρας σου σε είχε πραγματικά δίπλα του, δεν τον είχες αφήσει πραγματικά μόνο του ώστε να νιώθεις ότι κάτι δεν έκανες σωστά, παρόλο που σε αυτήν τη φάση είναι λογικό να αναρωτιέσαι τι άλλο θα μπορούσες να έχεις κάνει.
Προσπάθησε να κρατήσεις ζωντανές μέσα σου όλες τις όμορφες αναμνήσεις που έχεις από εκείνον, όλες τις όμορφες στιγμές σας και με τον καιρό εύχομαι να καταλάβεις ότι δεν έχεις λόγο να νιώθεις τύψεις καθώς έκανες πράγματι ό,τι μπορούσες για εκείνον και στάθηκες πραγματικά δίπλα του.
Και πάλι, τα συλλυπητήριά μου!
 In anticipation of my resurrection...  |
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/12/2015, 19:09:14
Ειλικρινά ευχαριστώ για τη θερμή υποστήριξη. Τα λόγια σου με παρηγορούν. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα χρειαστώ την στήριξη άλλων ανθρώπων. Και πάλι ευχαριστώ.
|
Heretic
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3148 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/12/2015, 21:49:19
Φίλε KostasT, ο πατέρας μου πέθανε σχεδόν στα χέρια μου, πριν μερικά χρόνια με τον ίδιο τρόπο. Αιφνίδιος θάνατος. Όπως έχει συμβεί και σε πολλούς άλλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, καταλαβαίνεις ότι είμαστε πλέον στην ηλικία που αρχίσαμε να χάνουμε τους δικούς μας. Πρώτη και καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω, είναι πως δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε ουσιαστικό για αυτό. Τότε, ακόμα και να είχε έρθει το ασθενοφόρο στην ώρα του, ακόμα και να είχα πρόχειρη μια φιάλη οξυγόνου, το περιστατικό ήταν τέτοιο που ο άνθρωπος δεν θα σωζόταν, πιθανόν να γλύτωσε και μερικές ημέρες έως μήνες ταλαιπωρίας στην εντατική διασωληνωμένος και τα άθλια νοσοκομεία του ΕΣΥ. Ήταν για να φύγει, πιθανόν να ήταν και μια εσώτερη επιλογή του που δεν θέλω να επεκτείνω δημόσια. Έφυγε μετά από μια ταλαιπωρία περίπου μιας ώρας, που πιθανόν να μην καταγράφτηκε στην συνείδηση του με την μορφή που φανταζόμαστε ή που πιστεύεις εσύ για τον δικό σου. Άρα, ότι και να σκεφτόμαστε τώρα, είναι υποκειμενικό μας ζήτημα και όχι αντικειμενικό.Να θυμάσαι πως δεν είμαστε γιατροί της εντατικής, ούτε θαυματοποιοί φυσικά. Σαν είδος δεν έχουμε νικήσει τον θάνατο, ούτε καν τις αρρώστιες και μια ημέρα θα βρεθούμε και εμείς με την σειρά μας σε αυτή τη θέση. Πολλοί που βίωσαν απώλειες δικών τους μετά από ανίατες ασθένειες και πολύμηνη ή πολυετή ταλαιπωρία, βασανιστήρια δίχως τέλος δηλαδή, θα μας ανακουφίσουν και θα μας πουν ότι οι άνθρωποι μας ουσιαστικά έφυγαν όρθιοι και αξιοπρεπείς. Η λύση στο θέμα του θανάτου ενός δικού σου, ή γενικά, βρίσκεται μέσα σου. Στην εσωτερική θεώρηση σου, του κόσμου και των πραγμάτων που εσύ αντιλαμβάνεσαι. Αν μείνεις εδώ μαζί μας μπορούμε να συζητήσουμε πολλά πάνω σε αυτό το θέμα. Μόλις αισθανθείς καλύτερα και μόλις ξεπεράσεις το στάδιο στο οποίο είσαι τώρα. Είμαι σίγουρος ότι αυτό, θα γίνει σύντομα.
|
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/12/2015, 22:46:52
Ευχαριστώ φίλε Heretic. Πράγματι, πιστεύω ότι αδυνατώ ακόμα να αποδεχθώ ότι έχασα τον πατέρα μου, οτι ο θάνατος τον πήρε και με νίκησε. Έχω καλούς φίλους που είδαν δικούς τους να πεθαίνουν λίγο λίγο κάθε μέρα, επί μήνες να βασανίζονται με πόνους. Μου λένε αυτό ακριβώς που έγραψες. Θα βρω το κουράγιο να σκάψω στη ψυχή μου, ίσως βρω απάντηση σε όσα με βασανίζουν.
|
AitheroVamon
Διαχειριστής
Greece
3627 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/12/2015, 01:54:26
KostasT η απώλεια των γονιών είναι πολύ σκληρή γιατί είναι ουσιαστικά οι μόνοι δικοί μας άνθρωποι, ότι και να λένε οι γύρω μας,
η αλήθεια είναι ότι μας ακούγεται "λίγο", κανείς δεν ξέρει τον "πόνο τον δικό μας" ...
άλλη μια αλήθεια είναι οτι αυτός ο "δικός μας" πόνος θα μαλακώσει με τον καιρό, δεν θα περάσει ποτέ, αλλά θα μαλακώσει.
Τύψεις δεν πρέπει να έχεις... και δεν θα σταθώ στο μοιραίο
αυτά που έκανες όσο ήταν κοντά σου ήταν οσα θα έκανε ένας γιος
για τον οποίο ο κάθε πατέρας θα ήταν περήφανος!
και το ήξερε να είσαι σίγουρος...
Υπομονή φίλτατε, άσε τον χρόνο να περάσει
μη σε στοιχειώνουν τέτοιες σκέψεις.
|
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/12/2015, 20:52:13
Είναι δύσκολο να αποδεχθούμε τον κύκλο της ζωής, όσο και αν το φιλοσοφήσουμε η γνώση του θανάτου μας γεμίζει θλίψη. Η απώλεια των δικών μας, η διαδοχή των γενεών, είναι ζητήματα που πιστεύω ότι δεν θα λυθούν ποτέ από τον άνθρωπο. Έχουν να κάνουν με τη ψυχή μας, τα βιώματα μας, τις προσδοκίες μας. Και πάλι ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σας, δεν έχετε ιδέα πόσο με παρηγορεί η συμμετοχή σας.
|
kost
Απενεργοποιημένος Λογαριασμός
3194 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/12/2015, 00:08:34
quote:
Τα γράφω όλα αυτά επειδή νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ, να πω όσα νιώθω και με έχουν οδηγήσει στην κατάθλιψη. Οι γύρω μου προσπαθούν να με πείσουν ότι έκανα όσα έπρεπε σαν γιος του, του παρείχα στήριξη και τον βοήθησα να έχει ποιότητα ζωής και πάνω απ' όλα να νιώθει χαρά και ευτυχία.Όμως δεν με πείθει κανείς τους .....Πράγματι, πιστεύω ότι αδυνατώ ακόμα να αποδεχθώ ότι έχασα τον πατέρα μου, οτι ο θάνατος τον πήρε και με νίκησε.
Η έμφαση δική μου. Εγώ θα είμαι πιο τσουβαλάτος αγαπητέ, είναι που με έπιασε το ψυχαναλυτικό μου σήμερα. Και επειδή παραδέχεσαι ότι τα γλυκόλογα των φίλων δεν πιάνουν πάρε μια κρυάδα από δω μπας και πιάσει αυτή...
Καταρχάς κάνουμε όλοι ψιλο-αυτάρεσκη κατάχρηση του όρου "κατάθλιψη" ενώ στο 99% των περιπτώσεων αυτό που έχουμε δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική κατάθλιψη (η οποία είναι ασθένεια πολύ βαριάς μορφής).
Ξεκινάμε από εκεί λοιπόν, δεν έχεις κατάθλιψη...κι ακόμα αν έχεις ένα από τα δέκα ας πούμε συμπτώματα είναι προφανώς παροδικό λόγω του σοκ...
Κατά δεύτερον, πιθανολογώ ότι είσαι γενικότερα ενοχικό άτομο και control freak ίσως, άρα βρήκες μάλλον μία ευκαιρία να νιώσεις τύψεις για κάτι...δηλαδή έτσι όπως τα λες δείχνεις πως ακόμη και εάν έφευγε 90 χρονών με άλλο τρόπο πάλι τις ίδιες τύψεις θα ένιωθες.
Δηλαδή άκου τι μας λες...παράτησες την κανονική σου ζωή, δεν πήγαινες διακοπές, δεν έκανες σχέσεις με γυναίκες (!) για χάρη του πατέρα σου, και οκ πολύ ωραίο, επιλογή σου και την ευχή του θα'χεις!...ήσουν διαρκώς εκεί και προφανώς και δεν θα μπορούσες ποτέ να τον σώσεις...έφυγε ο άνθρωπος πληρέστατος ημερών...και εάν υπάρχει ζωή και μετά από εδώ (που εγώ το πιστεύω απόλυτα) και σαν καλός πατέρας το μόνο που θα θέλει αυτή τη στιγμή είναι να ξεφύγεις από τη μιζέρια του στυλ "πατέρα, εγώ φταίω που έφυγες"...
και τι θα πει δηλαδή "δεν το δέχομαι που με νίκησε ο θάνατος"...εδώ νίκησε κοτζάμ Μεγαλέξανδρους και Φαραώδες, σε σένα και μένα θα μασήσει;;
Άντε ξεκόλλα συνονόματε...άλλο το βαρύ πένθος, που είναι πάρα πολύ λογικό και κατανοητό, και άλλο οι ανούσιες και αυτάρεσκες κατά βάθος τύψεις...
|
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/12/2015, 18:43:48
quote:
Καταρχάς κάνουμε όλοι ψιλο-αυτάρεσκη κατάχρηση του όρου "κατάθλιψη" ενώ στο 99% των περιπτώσεων αυτό που έχουμε δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική κατάθλιψη (η οποία είναι ασθένεια πολύ βαριάς μορφής). Ξεκινάμε από εκεί λοιπόν, δεν έχεις κατάθλιψη...κι ακόμα αν έχεις ένα από τα δέκα ας πούμε συμπτώματα είναι προφανώς παροδικό λόγω του σοκ...
Κατά δεύτερον, πιθανολογώ ότι είσαι γενικότερα ενοχικό άτομο και control freak ίσως, άρα βρήκες μάλλον μία ευκαιρία να νιώσεις τύψεις για κάτι...δηλαδή έτσι όπως τα λες δείχνεις πως ακόμη και εάν έφευγε 90 χρονών με άλλο τρόπο πάλι τις ίδιες τύψεις θα ένιωθες.
Δηλαδή άκου τι μας λες...παράτησες την κανονική σου ζωή, δεν πήγαινες διακοπές, δεν έκανες σχέσεις με γυναίκες (!) για χάρη του πατέρα σου, και οκ πολύ ωραίο, επιλογή σου και την ευχή του θα'χεις!...ήσουν διαρκώς εκεί και προφανώς και δεν θα μπορούσες ποτέ να τον σώσεις...έφυγε ο άνθρωπος πληρέστατος ημερών...και εάν υπάρχει ζωή και μετά από εδώ (που εγώ το πιστεύω απόλυτα) και σαν καλός πατέρας το μόνο που θα θέλει αυτή τη στιγμή είναι να ξεφύγεις από τη μιζέρια του στυλ "πατέρα, εγώ φταίω που έφυγες"...
και τι θα πει δηλαδή "δεν το δέχομαι που με νίκησε ο θάνατος"...εδώ νίκησε κοτζάμ Μεγαλέξανδρους και Φαραώδες, σε σένα και μένα θα μασήσει;;
Άντε ξεκόλλα συνονόματε...άλλο το βαρύ πένθος, που είναι πάρα πολύ λογικό και κατανοητό, και άλλο οι ανούσιες και αυτάρεσκες κατά βάθος τύψεις...
Πολύ πιθανό να έχεις δίκιο, αν και ομολογουμένως π΄ρωτη φορά νιώθω τόσο άσχημα, ίσως λόγω του σοκ. Αυτάρεσκες όμως οι τύψεις μου σε καμία περίπτωση, εκτός και αν δεν το καταλαβαίνω. Ο λόγος που έγραψα στο φόρουμ είναι βέβαια η ανάγκη μου να μοιραστώ με κάποιον τα συναισθήματα μου, μια και όσοι είναι δίπλα μου αυτές τις ημέρες απλά βαρέθηκαν να με ακούν και εξαφανίστηκαν. Ελπίζω να υπάρχει μετά θάνατον ζωη, δεν είχα μπει ποτέ σε αυτήν την σκέψη, ούτε όταν έχασα την μητέρα μου πριν 20 χρόνια. Να είσαι καλά πάντως, αν και "τσουβαλάτος" η τοποθέτηση σου συνέβαλλε θετικά. Ευχαριστώ.
|
Heretic
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3148 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/12/2015, 20:33:09
quote:
KostasT
20 λεπτά αργότερα ένιωσα ταραγμένος και πήγα στο σπίτι.
Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα, πέρα απο αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Κάποιοι πιστεύουν πως η πραγματική ζωή είναι αλλού, κι εδώ βιώνουμε κάποιο όνειρο, ενα μικρό θάνατο. Ετσι όταν πεθαίνουμε, στ' αλήθεια ξυπνάμε. Μόνο που όταν ξυπνήσουμε τα γεγονότα αυτής της ζωής που ζήσαμε, "πατέρας", "μάνα", "κόρη", "γυναίκα", είναι απλοί ρόλοι ενος κακόγουστου ονείρου. Ισως λοιπόν, να είναι κρίμα να στεναχωριέσαι για κάποιον άνθρωπο που έφυγε. Ισως να πρόκειται για κάποιον συμπρωταγωνιστή σου που αποσύρθηκε και που μπορεί να ετοιμάζεται να παίξει προσεχώς, κάποιον άλλο ρόλο, που όμως δεν θα έχει σχέση με σένα. Ισως να συμβαινει κάτι τέτοιο ή όλα αυτά να είναι αστεία και να μην υπάρχει τίποτα γενικά. Ή ίσως κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα. Με καταλαβαίνεις υποθέτω. Είμαι τόσο τυφλός, όσο όλοι μας.
Edited by - Heretic on 22/12/2015 20:36:28
|
Carmel
Μέλος 2ης Βαθμίδας
157 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/12/2015, 21:17:42
Ότι και αν είχα στο μυαλό μου να σου γράψω σου το έγραψαν τα άλλα μέλη που σου απάντησαν καλύπτοντας όλες τις πτυχές του θέματος και μάλιστα με τρόπο που θύμιζε σαν να είχατε φιλία ετών!Επαναλαμβάνω ότι τίμησες τον πατέρα σου εν ζωή και μάλιστα με προσωπικό κόστος που ίσως και να ξεπέρασες και κάποια όρια. Δεν ξέρω αν έχεις χάσει και τη μητέρα σου αλλά επειδή εγώ έχω χάσει και τους δύο σε δύο εντελώς διαφορετικά σενάρια ένοιωθα τύψεις και τις δύο φορές. Εκεί που έχω καταλήξει είναι πως ότι και να έχεις κάνει πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσες να είχες κάνει και δεν το έκανες και λόγω αυτού έρχονται οι τύψεις. Αποδέξου το ότι είναι εξόχως ουτοπικό και προχώρα με τη ζωή σου....
|
Συνοδινός.1
Μέλος 2ης Βαθμίδας
336 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 00:58:49
Heretic
quote:
Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα, πέρα απο αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Κάποιοι πιστεύουν πως η πραγματική ζωή είναι αλλού, κι εδώ βιώνουμε κάποιο όνειρο, ενα μικρό θάνατο. Ετσι όταν πεθαίνουμε, στ' αλήθεια ξυπνάμε. Μόνο που όταν ξυπνήσουμε τα γεγονότα αυτής της ζωής που ζήσαμε, "πατέρας", "μάνα", "κόρη", "γυναίκα", είναι απλοί ρόλοι ενος κακόγουστου ονείρου. Ισως λοιπόν, να είναι κρίμα να στεναχωριέσαι για κάποιον άνθρωπο που έφυγε. Ισως να πρόκειται για κάποιον συμπρωταγωνιστή σου που αποσύρθηκε και που μπορεί να ετοιμάζεται να παίξει προσεχώς, κάποιον άλλο ρόλο, που όμως δεν θα έχει σχέση με σένα. Ισως να συμβαινει κάτι τέτοιο ή όλα αυτά να είναι αστεία και να μην υπάρχει τίποτα γενικά. Ή ίσως κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα. Με καταλαβαίνεις υποθέτω. Είμαι τόσο τυφλός, όσο όλοι μας.
Μακάρι να είναι αυτή η πραγματικότητά μας. Θα έδινε ένα καλό νόημα στην ύπαρξή μας.
Αυτό, βέβαια, υπονοεί "εξωγήινους δημιουργούς" που εισβάλλουν σε ένα σύστημα εξελιγμένων υπολογιστών. Τουλάχιστον μέχρι εκεί, μπορώ να το φανταστώ εγώ.
Σε αυτήν την υπόθεση πάντως, αυτή, η εξω-συμπαντική νοημοσύνη και η συνείδησή της, έχει την δυνατότητα διαρκώς να εξελίσσεται και το δικό μας σύμπαν αποτελεί το μέσο, με το οποίο, παρατείνει την ύπαρξή της.
 Edited by - Συνοδινός.1 on 23/12/2015 01:12:01 |
Heretic
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3148 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 08:57:55
Συνοδινός, ακόμα και αυτό που περιγράφεις, είναι ανθρωποκεντρική ερμηνεία, βασισμένη στην κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί στον δυτικό πολιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες. Υπάρχουν συμβάντα που δεν εξηγούνται με την καθιερωμένη αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα, δες αυτό που σημείωσα παραπάνω, αυτό που ανέφερε ο φίλος KostasT.
Γνωρίζω περιστατικό στο οποίο άνθρωπος ηλικίας 80ετών, που έζησε και μεγάλωσε σε κάποιο ορεινό χωριό, δεν πάτησε ποτέ το πόδι του σε σχολείο (εκτός του δημοτικού) και σε βιβλιοθήκη, απήγγειλε κατά την διάρκεια ύπνωσης Βιργίλιο στα λατινικά. Δεν ξέρω αν τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν όλους μας ή συγκεκριμένους ανθρώπους. Για το ποιά είναι η εξήγηση για αυτό, δεν θα διακινδυνεύσω να πω τίποτα απολύτως, πέραν του ότι κάτι άλλο συμβαίνει πραγματικά.
|
Carmel
Μέλος 2ης Βαθμίδας
157 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 15:48:13
quote:
Γνωρίζω περιστατικό στο οποίο άνθρωπος ηλικίας 80ετών, που έζησε και μεγάλωσε σε κάποιο ορεινό χωριό, δεν πάτησε ποτέ το πόδι του σε σχολείο (εκτός του δημοτικού) και σε βιβλιοθήκη, απήγγειλε κατά την διάρκεια ύπνωσης Βιργίλιο στα λατινικά. Δεν ξέρω αν τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν όλους μας ή συγκεκριμένους ανθρώπους. Για το ποιά είναι η εξήγηση για αυτό, δεν θα διακινδυνεύσω να πω τίποτα απολύτως, πέραν του ότι κάτι άλλο συμβαίνει πραγματικά.
O θείος μου μετά από εγκεφαλικό και ενώ ήταν ακόμα στο νοσοκομείο μίλησε άπταιστα (Γιουγκο)σλάβικα όπως μας διαβεβαίωσε ο ιατρός που τον παρακολουθούσε που ήταν Έλληνας από την (τότε) Γιουγκοσλαβία. Η σύζυγός του και εμείς οι υπόλοιποι νομίζαμε ότι λέει ασυνάρτητες λέξεις και προτάσεις λόγω εγκεφαλικού αλλά ο εν λόγω γιατρός που εξέταζε σε διπλανό κρεβάτι ήρθε και του μίλησε και συνεννοηθήκανε μια χαρά. Εννοείται πως ο θείος μου δεν πρέπει να είχε βρεθεί ποτέ πάνω από τη Θήβα και 50 χρόνια που ήταν παντρεμένος με τη θεία μου (γνωστοί για ακόμα περισσότερα χρόνια καθώς ήταν συγχωριανοί) ουδέποτε της είπε για οποιαδήποτε σχέση με Γιουγκοσλαβία. Όταν τον ρωτήσαμε από που έμαθε Γιουγκοσλάβικα μας είπε ότι αυτός μίλησε στα Ελληνικά καθώς δεν είχε ιδέα από Γιουγκοσλάβικα και νόμιζε ότι του κάναμε πλάκα για να φτιάξει η διάθεσή του που ήταν στο νοσοκομείο! Το ίδιο βράδυ παθαίνει μέσα στο νοσοκομείο δεύτερο εγκεφαλικό, επιβίωσε μεν αλλά δεν ξαναμίλησε ποτέ. Κάπου πήρε το μάτι μου στο νήμα σου για τις ψευδοεπιστήμες για τον Sheldrake που αναφέρες για τα μορφογενετικά του πεδία. Με βάση αυτά τα πεδία και του γεγονότος ότι ο εγκέφαλος δεν είναι μόνο πομπός αλλά και δέκτης ίσως να υπάρχει κάποια εξήγηση χωρίς να μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι είναι και σωστή. Συγγνώμη για το off topic.
Edited by - Carmel on 23/12/2015 17:29:47
|
kost
Απενεργοποιημένος Λογαριασμός
3194 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 17:35:09
Στο είπα Κωστή γιατί και μόνος σου λες ότι οι κλασικές παρηγοριές δεν σε βοηθάνε καθόλου (και έχεις ήδη ακούσει πολλές). Και αφού σε ενδιαφέρει να σκάψεις πιο βαθιά εγώ σε ρωτάω "γιατί να νιώθεις τύψεις"; αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα με σημαντικές απαντήσεις (εντάξει, αυτό με το 'αυτάρεσκο' γράψε λάθος, γενικότερα μιλούσα για αυτή την καζαντζακική εμμονή που μπορεί πολλοί να έχουμε του στυλ 'εγώ θα σώσω τον κόσμο, από μένα κρέμεται ο κόσμος, εγώ φταίω αν δε σωθεί κτλ')... |
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 19:25:40
quote:
Στο είπα Κωστή γιατί και μόνος σου λες ότι οι κλασικές παρηγοριές δεν σε βοηθάνε καθόλου (και έχεις ήδη ακούσει πολλές). Και αφού σε ενδιαφέρει να σκάψεις πιο βαθιά εγώ σε ρωτάω "γιατί να νιώθεις τύψεις"; αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα με σημαντικές απαντήσεις (εντάξει, αυτό με το 'αυτάρεσκο' γράψε λάθος, γενικότερα μιλούσα για αυτή την καζαντζακική εμμονή που μπορεί πολλοί να έχουμε του στυλ 'εγώ θα σώσω τον κόσμο, από μένα κρέμεται ο κόσμος, εγώ φταίω αν δε σωθεί κτλ')...
Αυτήν τη συζήτηση είχα σήμερα με την αδερφή μου, αναρωτήθηκα & εγώ ο ίδιος "γιατί νιώθω τύψεις?". Η απάντηση που έδωσα είναι "επειδή είχα οικειοθελώς και με αγάπη αναλάβει κατά κάποιο τρόπο τη φροντίδα του πατέρα μου". Οπότε σε αυτή τη βάση προκύπτουν ερωτήματα χωρίς απάντηση ασφαλώς, τα οποία βασανίζουν το μυαλό μου, όπως "αν έπαιρνε κάποιο άλλο χάπι, αν πήγαινε πιο τακτικά σε γιατρό, αν το ένα , αν το άλλο". Κατανοώ βέβαια ότι αυτή η λογική δεν στέκει, διότι πολύ απλά η μόνη απάντηση είναι να βρισκόταν ο πατέρας μου μονίμως υπό ιατρική παρακολούθηση, κάτι το οποίο ασφαλώς δεν μπορούσε να γίνει. Πάντως επαναλαμβάνω ότι η συζήτηση μαζί σας με βοήθησε πολύ, αρχίζω σιγά σιγά να κατανοώ και να αποδέχοαι το συμβάν. Η θλίψη βεβαια μεγάλη αλλά τουλάχιστον έχω κατορθώσει να ρυθμίσω τις "κρίσεις" ενοχής.
|
KostasT
Νέο Μέλος
Greece
7 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 19:27:47
quote:
Ότι και αν είχα στο μυαλό μου να σου γράψω σου το έγραψαν τα άλλα μέλη που σου απάντησαν καλύπτοντας όλες τις πτυχές του θέματος και μάλιστα με τρόπο που θύμιζε σαν να είχατε φιλία ετών!Επαναλαμβάνω ότι τίμησες τον πατέρα σου εν ζωή και μάλιστα με προσωπικό κόστος που ίσως και να ξεπέρασες και κάποια όρια. Δεν ξέρω αν έχεις χάσει και τη μητέρα σου αλλά επειδή εγώ έχω χάσει και τους δύο σε δύο εντελώς διαφορετικά σενάρια ένοιωθα τύψεις και τις δύο φορές. Εκεί που έχω καταλήξει είναι πως ότι και να έχεις κάνει πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσες να είχες κάνει και δεν το έκανες και λόγω αυτού έρχονται οι τύψεις. Αποδέξου το ότι είναι εξόχως ουτοπικό και προχώρα με τη ζωή σου....
Ναι έχω χάσει & τη μητέρα ου, πριν 19 χρόνια. Αρχίζω να καταλαβαίνω σιγά σιγά το ουτοπικό του θέματος, πάντα ότι κι αν κάνουμε δεν θα αρκεί.
|
Heretic
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3148 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 20:19:38
quote:
Με βάση αυτά τα πεδία και του γεγονότος ότι ο εγκέφαλος δεν είναι μόνο πομπός αλλά και δέκτης ίσως να υπάρχει κάποια εξήγηση χωρίς να μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι είναι και σωστή. Συγγνώμη για το off topic.
Καλά, μην ζητάς και συγνώμη, γιατί το 99% των θεμάτων εδω μέσα, είναι on-off topic. Οταν δεν είναι motocross 
Υπάρχει και αυτό το θέμα, που θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε τη συζήτηση αυτή.
Εγω πάλι πιστεύω πως ο εγκέφαλος είναι γενικά υπερεκτιμημένος, δεν είναι παρά ενα interface. Το θέμα είναι αν οι "μνήμες" αυτές που εμφανίζονται είναι δικιές σου, ανήκουν σε κάποιον άλλον, αυτός ο άλλος ήσουν κάποτε εσύ, ή το "εσύ" (και το "εγώ") δεν έχει και πολύ νόημα. Ή μήπως βρισκονται αφημένες κάπου, και μέσα στην παραζάλη σου, "διαβάζεις" απο λάθος κανάλια. Ας το αφήσουμε όμως για το άλλο θέμα.
|
Carmel
Μέλος 2ης Βαθμίδας
157 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/12/2015, 22:22:51
Done Heretic.
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Τύψεις
