...ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΑ -ΜΑΤΑΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ!-
ΠΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ
ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ...

(μααα!!ναι!!ηταν παραλογο!)...
τελικα οντως πεσαμε πανω του...τελικα οντως κατεβηκαμε μ'ενα αναλαφρο σαλτο κρατωντας με το αριστερο χερι το κασκετο μου(που ολοενα προσπαθουσε να παρει ο αερας!)και με το δεξι χερι μου στην τσεπη του παλτου του βρεθηκα να εχω σωσει και την ατμα και εκεινον -αφου τον τραβηξα απο το παλτο- αφου το πρωτο πραγμα που εκανε ,ηταν να βαλει το κεφαλι του(!) για να σωσει το μηχανακι του και το σωμα του...

ναι!θυμαμαι ολες τις στιγμες ..καρε-καρε..αξεχαστο...
αν φοβηθηκα;
...εκρηξη ηταν..
μα χαρηκα που λειτουργησα τοσο σωστα.
...
χμμμ..υπαρχουν κι αλλες τετοιες..ιστοριες...μα σταματω εδω.

*συμβαινουν ομως και κατι συμπτωσεις!!πριν μερικες εβδομαδες ειδα τον εν λογω"οδηγο"με μεγαλυτερη μηχανη!..μια κοπελιτσα να τον τραβα να μην περασει με κοκκινο..("...παντα ιδιος!"..σκεφτηκα!)και βρεθηκα να τον φωναζω νοερα ναι! με τ'ονομα του..να μην περασει..να μην περασει..ν' ακουσει την κοπελα...τελικα μαλλον δεν "την" ακουσε!μα..το μαγικο ηταν πως μια φωνη ακριβως πισω του ακουστηκε να φωναζει τ'ονομα του!..ετσι καθυστερησε γυριζωντας να δει ποιος τον φωναζε ...τοσος χρονος..οσος "χρειαστηκε"...
Οταν εφτασα στο σημειο της διασταυρωσης απ'οπου ειχε περασει..ηταν μια κουκιδα σε γνωστη παρελθοντικη κατευθυνση...
χμ...μα..ναι..ημουν στην παλια μου γειτονια...