Ο Παρνασσός βρίσκεται βορειοδυτικά της Αττικής , και αποτελεί ένα από τα βουνά της Ρούμελης ,μαζί με την Γκιόνα ,τα Βαρδούσια , ο Ελικώνας κ.α. Η Ρούμελη είναι μια από τις πλουσιότερες σε παραδόσεις και ιστορία περιοχή της Ελλάδας, παραδόσεις που είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα βουνά της.Στην αρχαιότητα ο Παρνασσός εθεωρείτο ιερό όρος του Απόλλωνα και του Διονύσου και έδρα των 9 Μουσών.
Ο Απόλλωνας, μια από τις παλαιότερες και πιο αγαπητές θεότητες του αρχαίου κόσμου, βρίσκεται σ' έναν από τους πιο παλιούς μύθους του, στους νότιους γκρεμούς του Παρνασσού(πάνω από την Αράχοβα), εκεί όπου φώλιαζε ο Πύθωνας(δράκος που έστειλε η Ήρα να κυνηγήσει τη μητέρα του Απόλλωνα Λητώ).
Ο Απόλλωνας σκότωσε το δράκο με τις σαίτες του, έθαψε το κουφάρι του και ίδρυσε το ναό και το μαντείο των Δελφών. Οι ιερείς του μαντείου είχαν μεγάλη πολιτική επιρροή σ' όλο τον ελλαδικό χώρο.
Στην κορυφή του Παρνασσού επίσης σώθηκαν από τον κατακλυσμό ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα, οι μυθικοί πρόγονοι του ελληνικού γένους, που είχαν το βασίλειό τους στη Φθία.
Στο Δυτικό Παρνασσό , σε υψόμετρο 1360 μ ,υπάρχει το Κωρύκειο Αντρο , σπήλαιο , που στην αρχαιότητα ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα .
Το σπήλαιο περιτριγυρίζεται από θαυμαστά δάση πεύκου, ελάτης και βελανιδιάς ,που οι αρχαίοι ονόμαζαν "Παρνασσία Νάπη" ,που σύμφωνα με τον μύθο, ήταν η κατοικία των Παρνασσίδων νυμφών ,συνοδών του Διονύσου και σύμβολα της βλάστησης και των ζώων της περιοχής ,που ήσαν ιερά. Η κοπή δέντρου ή η δολοφονία κάποιου ζώου επέσυρε την οργή των θεών προστατών , με κύρια την Άρτεμη .
Το μήκος του σπηλαίου φτάνει τα 90 μέτρα , ενώ το πλάτος του κυμαίνεται ανάμεσα στα 60- 65 μέτρα . Από την οροφή του κρέμονται ογκώδεις σταλαχτίτες ,σχηματίζοντας παράξενες και μερικές φορές τρομακτικές μορφές. Στους σταλακτίτες αυτούς ,κατά μια εκδοχή, οφείλεται και το όνομα του σπηλαίου (κώρυκας= δερμάτινο ταγάρι, ασκί).
που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Παρνασσού ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα, στον Πάνα και στις Νύμφες. Στα δάση που βρίσκονταν γύρω από το άνδρο κατοικούσαν οι Ναπαίες Νύμφες, οι Ορειάδες και κύρια οι Παρνασσίδες, οι οποίες ήταν οι συνοδοί και τροφοί του Διονύσου. Οι Νύμφες αυτές, όπως και οι Δρυάδες, συμβόλιζαν το φυτικό και το ζωικό βασίλειο του τόπου, τα οποία ήταν ιερά και όποιος τα κατέστρεφε είχε να κάνει με την οργή της θεάς ¨Αρτέμιδος.
Το Κωρύκειο άνδρο είναι ονομαστό όχι μόνο από τους μύθους, αλλά και από τα κείμενα συγγραφέων της αρχαιότητας. Από τον Παυσανία έχουμε την πληροφορία της ύπαρξης τρεχούμενης πηγής μέσα στη σπηλιά. Μέσα στη σπηλιά επίσης υπάρχουν σκαλισμένες επιγραφές του 4ου π.Χ. αιώνα ή των αρχών του 3ου. Στο χώρο αυτό πρέπει να υπήρχε προϊστορικά μαντείο.
Υπάρχουν πολλές τόσο πιθανές όσο και απίθανες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της σπηλιάς αυτής. Κάποια αναφέρει, ότι προέρχεται από την Κορυκεία νύμφη που αποπλάνησε ο Απόλλωνας και γέννησε τον Λυκωρία. Άλλη ισχυρίζεται, ότι προέρχεται από τους σταλακτίτες που κρέμονται από την οροφή του και θυμίζουν αθλητικούς κώρυκες.
Ερχόμενοι στα νεώτερα χρόνια συναντάμε μύθους που σχετίζονται με τον Παρνασσό και αναφέρονται σε δοξασίες και παραδόσεις, όπως είναι ο μύθος που λένε στην Αράχοβα και εξηγεί την ονομασία της κορυφής Γεροντόβραχος του Παρνασσού, για τον οποίο λέγεται, ότι από εκεί πέταγαν στο γκρεμό τους ανήμπορους γέρους.
141166
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΦΩΚΙΔΑΣ ?
Απεστάλη: 06/05/2003, 18:55:53
