Διαβάστε την είναι πολύ ενδιαφέρουσα

http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nta_nea.print_unique?e=A&f=16928&m=R10&aa=1

Πως σας φαίνεται ο δεκάλογος του στο τέλος του άρθρου;

Μου επιβεβαίωσατε, ο καθένας απο τελείως διαφορετική πλευρά το πόσο απαραίτητος είναι ένας τέτοιος συγγραφέας στους καιρούς μας.

Ο ΠΑΟΛΟ ΚΟΕΛΙΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΕΡΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ! ΜΠΟΡΕΙ ΣΥΝΑΜΑ ΜΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΓΙΑ AYTA ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ! ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!
ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΔΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΤΕ! ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΑ, ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗ.
Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ !ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΕΛΩ! ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΟΛΥΑΡΕΣΑΝ ΟΠΩΣ Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ .ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΓΟΝ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ, ΚΑΙ ΣΚΟΠΕΥΩ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΩ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ, ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΤΗΟΤΗ (ΔΙΟΤΙ ΞΕΦΥΓΑ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ),ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΩ ΣΩΣΤΟ, ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗ! ΛΕΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ...

ΦΙΛΙΚΑ

Ο Πάολο Κοέλο θεωρώ ότι έχει αναφερθεί όσο ελάχιστοι συγγραφείς ταα βασικά συναισθήματα που ΟΛΟΙ έχουμε βιώσει,λίγο ως πολύ: την αγάπη και το φόβο.Μάλιστα,όχι αυτά καθ'αυτά,αλλά ηπιότερες εκφράσεις τους: επιθυμία,απογοήτευση,αναζήτηση του θείου κλπ κλπ.

Αυτό νομίζω ότι τον κάνει τόσο ξεχωριστό και τόσο δημιφιλή,γιατί η ανθρωπότητα είναι μια και δεν γνωρίζει σύνορα ούτε φυλετικά,ούτε πολιτικά,ούτε χρονικά...

O Σκοτεινός Άγγελος!
"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Τα καλύτερα σημεία είναι πιστεύω : Ο πέμπτος, μέρος του όγδοου ο ένατος και δέκατος λόγος.

Όσον αφορά τον 4ο έχω κάποιους ενδοιασμούς.
Είμαι βλέπετε ένθερμη υποστηρίκτρια της άποψης πως αποτελούμε όλοι μέρος του Όλου (του Θεού για κάποιους) και δεν υπάρχει προσωπικός μύθος για να υλοποιηθεί παρά συμπαντικός.
Βρισκόμασταν παρόντες στον σχεδιασμό της υλοποίησης αυτού του συμπάντικού μύθου και επιλέξαμε να παίξουμε τον συγκεκριμένο λόγο.
Δεν είναι δικιά μου η ιδέα, του ίδιου του Κοέλο είναι...

Σαν συνέπεια των παραπάνω ο όγδοος λόγος με προβληματίζει...
"Τα μόνα σφάλματα που θεωρούνται σοβαρά..."
Σφάλματα? Σοβαρα? Ποιος ορίζει την σοβαρότητα ενός σφάλματος?
Ίσως να μην κατάφερε ν' αποδώσει με λόγια αυτή του την σκέψη.
Όσο για το :
-"να νομίζεις ότι δεν αξίζεις ό,τι καλό και κακό σου συμβαίνει στη ζωή" με ξενίζει.
Δεν θεωρώ πως τα γεγονότα ή τα μαθήματα που παίρνουμε κατά την πορεία μας σε αυτή την ζωή ή οποιαδήποτε άλλη μπορούν να μπουν στη λογική (ή τον παραλογισμό) του θετικού ή αρνητικού ή της ανταμοιβής.
-"Ν΄αγαπούμε τους εχθρούς μας αλλά να μην κάνουμε συμμαχίες μαζί τους"
Δεν μπορώ να αντιληφθώ την έννοια του εχθρού εφόσον όλοι είμαστε ένα.
-"Βρίσκονται στο δρόμο μας για να δοκιμάσουν το σπαθί μας και αξίζουν τον σεβασμό της μάχης μας"
Έ, όχι και το σπαθί μας... Δεν επιτιθέμεθα. Δεν είμαστε ενάντιοι σε κανέναν αφού όπως αναφέρεται και στον 1ο λόγο "όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί"
Διασταυρώνονται οι δρόμοι μας και όπως αυτοί βρίσκονται στο δρόμο μας έτσι κι εμείς βρισκόμαστε στο δικό τους. Ο λόγος αυτής της διασταύρωσης έχει κάποιο ανώτερο σκοπό. όχι να δοκιμάσουμε την δύναμη του σπαθιού μας αλλά μάλλον την δύναμη της θετικής σκέψης μας.
Μεταχειριζόμαστε βία αμυνόμενοι και όχι επιτιθέμενοι.κατανοούμε τον τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί ο κάθε άνθρωπος.
Κατ' εμέ η μάχη σε υλικό επίπεδο δεν έχει νικητές. Μόνο χαμένους.
Σε διανοητικό ή ψυχικό μονο νικητές.

-"Εμείς να διαλέγουμε τους εχθρούς μας και όχι αντίστροφα"
Τι είναι πάλι ετούτο?
Επιλογή μετατροπής των συνανθρώπων μας και παραλληλοδοιπόρων σε εχθρούς?
Αυτές τις σκέψεις θέλησα να μοιραστώ μαζί σας.
Κι επιπλέον με κάθε καλή διάθεση θέλω να σχολιάσω κάποια απο τα γραφόμενα :
Των "φίλων" (από τη στιγμή που ανταλλάσουμε απόψεις κι έχουμε ελπίζω την επιθυμία να δώσουμε ο ένας στον άλλον κάποια πράγματα, νομίζω πως μπορώ να σας λέω φίλους) :
Wolffaced ΄: Δεν νομίζω πως στο συγκεκριμένο βιβλίο κάνει κάτι τέτοιο. Μάλλον καταγράφει αποσπάσματα μιας συγκεκριμένης "θρησκείας". Δεν είναι θρησκεία αλλά χρησιμοποιώ την δική σου έκφραση. Οι επικλήσεις το δείχνουν καθαρά. Μύηση γίνεται σε κάποιο τάγμα, που έχει σκοπό να οδηγήσει τον ήρωα στην αυτογνωσία.
lencolas : Δεν τον θεωρώ έναν από τους σημαντικώτερους συγγραφείς. Διαβάζοντας ωστόσο την βιογραφικό του, ναι τον θαυμάζω και τον σέβομαι σαν άνθρωπο.
Σαν συγγραφέα τον θεωρώ αρκετά καλό και τολμηρό (λαμβάνοντας υπόψη το ότι έχει ανατραφεί και δηλώνει καθολικός.
Darkangel_78 : Έχεις δίκηο... Είναι τόσο δημοφιλής και γίνεται τόσο αγαπητός επειδή έχει την ικανότητα να γράφει για όσα βιώνουν οι άνθρωποι επί της γης.
Ευχαριστώ τον thoth για το θέμα που διάλεξε.

Καλωσόρισες κι εσύ Κωνσταντίνα.
Αν και έχω κάπως διαφορετική άποψη από εσένα για κάποια σημεία από αυτά τα 10, σε τελική ανάλυση νομίζω ότι συμφωνούμε στα περισσότερα.

Καλή συνέχεια

την πρώτη φορά που διάβασα το βιβλίο ήταν πριν από 6 χρόνια, το 1997, την χρονιά που πρωτοεκδώθηκε στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος.
το βιβλίο δε μου άρεσε, το βρήκα παιδιάστικο, επιφανειακό, απλοικό, με ενόχλησε μάλιστα ο ενθουσιασμός από τους γύρω μου, που εκθίαζαν το βιβλίο...ήδη είχα διαβάσει αρκετά βιβλία "εσωτερικής αναζήτησης", και συγκρίνοντας τον Αλχημιστή μαζί τους ένιωθα τους γύρω υποστηριχτές του και κάπως ανόητους!

πριν από 1 μήνα ξαναδιάβασα το βιβλίο. (ήδη είχα διαβάσει πάρα πολλά περισσότερα βιβλία από το 1997...) η συγκυρία ήταν εντελώς τυχαία, ήμουν φιλοξενούμενη σε ένα σπίτι και ο Αλχημιστής ήταν από τα λίγα βιβλία που υπάηρχαν στη βιβλιοθήκη, "εύκολο και μικρό στη διάρκεια", κάτι που θα μπορούσα να διαβάσω γιά τις τελευταίες 2 μέρες, που μου απέμεναν, ώστε να μην αφήσω κάτι στη μέση...

αυτή τη φορά όμως, δεν είχα την ίδια γνώμη!
εντυπωσιάστηκα από το βιβλίο, από την απλότητα αλλά και την αμεσότητα. από τον τρόπο που ο Κοέλο μεταδίδει απλές, καθολικές και πολύ ουσιώδεις σκέψεις.

ορισμένα τμήματα του Αλχημιστή, τα θεωρώ εκπληκτικά. ιδιαίτερα τον διάλογο του Σαντιάγκο με τον Αλχημιστή με θέμα την προδωσία της καρδιάς. καθώς και το δίδυμο: όταν κάποιος ξεκινά να πραγματοποιήσει τον προσωπικό του μύθο όλο το σύμπαν συνομοτεί μαζί του γιά να τα καταφέρει / σε αντιπαραβολή με το / στο τέλος του δρόμου υπάρχει η μεγάλη δοκιμασία, έτσι ώστε να γίνει φανερό γιά τον πολεμιστή ότι εμπέδωσε ό,τι ήταν να εμπεδώσει κάτα τη δοκιμασία και να ξεπεράσει το φόβο του...
πολλά σημεία, πολλές φράσεις-κλειδιά, πολλές καινούργιες αναγνώσεις επιδέχεται, κατά τη γνώμη μου αυτό το βιβλίο.

ίσως όμως το πιό σημαντικό απ' όλα να είναι ότι το βιβλίο αυτό καταφέρνει να μεταδώσει στον αναγνώστη την αισιοδοξία, με έναν πολύ απλό τρόπο, και κάνει το αδύνατο και το προσδοκώμενο να φαίνεται τόσο εύκολο και αναπόφευκτό!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr