Εάν υπήρξε ένας αληθινά μέγας στην ανθρώπινη ιστορία για τα κατορθώματά του, αυτός ήταν ο Έλληνας Μακεδόνας Αλέξανδρος.Ο Αλέξανδρος, που γεννήθηκε στην Πέλλα, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ήταν γυιός του Φιλίππου του ΙΙ, βασιλιά της Μακεδονίας και της Ολυμπιάδας, πριγκίπισσας από την Ήπειρο. Ο θρύλος λέει ότι γεννήθηκε την ίδια μέρα που κάηκε ο ναός της
Αρτέμιδος στην Έφεσσο (ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου).
Δάσκαλός του ήταν ο Αριστοτέλης. Του δίδαξε ρητορική και λογοτεχνία και ενίσχυσε το ενδιαφέρον του για τις επιστήμες, την ιατρική και τη φιλοσοφία. Ήταν άριστος μαθητής, μάθαινε γρήγορα και αγαπούσε ιδιαίτερα τον Όμηρο. Λέγεται ότι κοιμόταν με την Ιλιάδα κάτω από το μαξιλάρι του. Σεβόταν τόσο πολύ το δάσκαλό του που έλεγε χαρακτηριστικά:
"Στον πατέρα μου οφείλω το ζην αλλά στο δάσκαλό μου το ευ ζην"
Στα παιδικά του χρόνια αναφέρεται το μεγάλο στοίχημα που έβαλε με τον πατέρα του, να δαμάσει ένα υπέροχο ατίθασο άλογο. Ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε ότι το ζώο φοβόταν την ίδια του τη σκιά και το γύρισε καταπρόσωπο στον ήλιο. Το ημέρεψε και έγινε ο σύντροφός γιά 20 περίπου χρόνια, ο Βουκεφάλας.
Το καλοκαίρι του 336 π.Χ δολοφονήθηκε ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Μακεδονίας. Ήταν περικυκλωμένος από εχθρούς στην πατρίδα και απειλούνταν από επαναστάσεις στο εξωτερικό. Ο Αλέξανδρος απαλάχθηκε από τους συνωμότες και τους εχθρούς του διατάζοντας την εκτέλεσή τους.
Εξεστράτευσε κατά της Θεσσαλίας, όπου είχαν επικρατήσει οι οπαδοί της ανεξαρτησίας και απεκατέστησε την κυριαρχία της Μακεδονίας. Έως το τέλος του καλοκαιριού του 336 π.Χ είχε θεμελιώσει τη θέση του στην Ελλάδα και είχε εκλεγεί, σε συνέδριο στην Κόρινθο, αρχηγός των Ελληνικών δυνάμεων στην εκστρατεία εναντίον της Περσίας.
Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ:
Το 335 π.Χ οδήγησε μιά λαμπρή εκστρατεία εναντίον των επαναστατών Θρακών. Με την επιστροφή του στη Μακεδονία συνέτριψε σε μιά βδομάδα τους απείθαρχους Ιλλυριούς και Δαρδανούς κοντά στη λίμνη της Μικρής Πρέσπας και μετά εκστράτεψε εναντίον των Θηβών που είχαν εξεγερθεί. Κατέλαβε την πόλη σαν αστραπή, έκαψε όλα τα κτίριά της εκτός από τους ναούς των θεών και το σπίτι του λυρικού ποιητή Πίνδαρου, 6.000 περίπου από τους κατοίκους της σκοτώθηκαν και 8.000 πουλήθηκαν σαν σκλάβοι.
Στον Γρανικό ποταμό, κοντά στην αρχαία πόλη της Τροίας, αφού πήρε τα όπλα από τον τάφο του Αχιλλέα, συγκρούστηκε με το στράτευμα 40.000 Περσών και Ελλήνων μισθοφόρων. Οι δυνάμεις του κατατρόπωσαν τον εχθρό και σύμφωνα με την παράδοση έχασε μόνο 110 άνδρες. Από τα λάφυρα της μάχης ο Αλέξανδρος στέλνει στον Παρθενώνα της Αθήνας 300 πανοπλίες με την εξής αφιέρωση:
Αλέξανδρος Φιλίπου και Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων Μετά από αυτή τη μάχη όλη η Μικρά Ασία υποτάχθηκε σ΄αυτόν.
Στο δρόμο του γιά τη Φρυγία, κόβει με το σπαθί του το Γόρδιο δεσμό. Στην Ταρσό έκανε μιά απερισκεψία. Λούστηκε στα παγωμένα νερά του ποταμού Κύδνου και κινδύνεψε να πεθάνει. Ευτυχώς όμως γλύτωσε χάρη στη γερή του κράση.
Συνεχίζοντας την πορεία του προς Νότο, αντιμετωπίζει τον κύριο Περσικό στρατό του βασιλιά Δαρείου του ΙΙΙ στη Ισσό, στην βορειανατολική Συρία. Σύμφωνα με την παράδοση αυτός ο στρατός ήταν 500.000 άνδρες. Η μάχη της Ισσού τελείωσε με μιά λαμπρή νίκη του Αλέξανδρου. Ο Δαρείος τρέπεται σε φυγή προς Νότο, εγκαταλείποντας τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδία του στον Αλέξανδρο, στους οποίους συμπεριφέρεται με πρωτοφανή μεγαλοφροσύνη. Όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί τώρα γι΄αυτόν.
Κατόπιν προχωρεί στη Φοινίκη. Μόνο η Τύρος, ισχυρή παραθαλάσσια οχυρομένη πόλη, αντιδρά αλλά μετά από πολιορκία 7 μηνών ο Αλέξανδρος την καταλαμβάνει το 332. Η τιμωρία της ήταν σκληρή και παραδειγματική. Παύει πιά να υπάρχει η θαλασσοκρατία της Φοινίκης στην περιοχή και ελέγχει πλέον όλες τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου. Ολοκληρώνει την κατάληψη της Συρίας και προχωρεί προς την Αίγυπτο της οποίας η κατάληψη ήταν πλέον εύκολη.
Αργότερα το 332 ιδρύει στις εκβολές του Νείλου μιά πόλη, την Αλεξάνδρεια που αναπτύσσεται και γίνεται σπουδαίο λογοτεχνικό, επιστημονικό και εμπορικό κέντρο της εποχής εκείνης. Η Κυρήνη, η πρωτεύουσα του αρχαίου Βορειοαφρικανικού βασιλείου της Κυρηναϊκής υποτάσσεται το 331 επεκτείνωντας την αυτοκρατορία του στην Καρθαγένη.
Την άνοιξη του 331, μετά από πορεία 600 χλμ μέσα στην έρημο, ο Αλέξανδρος πηγαίνει γιά προσκήνυμα στο μεγάλο ιερό του Αμμωνος-Ρα, του Αιγυπτιακού θεού του Ήλιου, που οι Έλληνες ταύτιζαν με το Δία. Οι Φαραώ της Αιγύπτου θεωρούνταν γυιοί του ?μμωνος-Ρα και ο νέος κυρίαρχος της Αιγύπτου ήθελε να αναγνωριστεί ως γυιός του θεού. Το προσκήνυμα είχε επιτυχία και από τη στιγμή αυτή αρχίζει να δημιουργείται ο μύθος γιά τη θεοποίησή του.
Επιστρέφει βόρεια ξανά, αναδιοργανώνει τις δυνάμεις του στην Τύρο και ξεκινά γιά τη Βαβυλώνα με ένα στρατό από 40.000 πεζούς και 7.000 ιππείς. Ο Δαρείος ετοιμάζεται να τον αντιμετωπίσει ξανά. Συγκεντρώνει 1.000.000, λένε, πεζούφ, 40.000 ιππείς και 200 δρεπανηφόρα άρματα, τα τάνκς της εποχής. Ο Αλέξανδρος διασχίζει τους ποταμούς Ευκράτη και Τίγρη και κατατροπώνει το Δαρείο στη μάχη στο οροπέδιο των Γαυγαμήλων, την 1η Οκτωβρίου του 331 π.Χ.. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται γιά δεύτερη φορά και τρέπεται σε άτακτη φυγή. Η μάχη των Γαυγαμήλων σήμαινε την οριστική διάλυση του περσικού στρατού. Ο δρόμος γιά όλα τα μεγάλα κέντρα της Περσίας είναι πιά ανοικτός. Προχωρεί προς τη Βαβυλώνα, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχονται με άνθη. Είναι ο νέος κυρίαρχος της Ασίας. Κυριεύει τα Σούσα με τους τεράστιους θησαυρούς. Στο μέσο του χειμώνα καταλαμβάνει την Περσέπολη, την πρωτεύουσα της περσικής αυτοκρατορίας.
Γιά να ολοκληρώσει την κατάκτηση του υπολοίπου της Περσικής Αυτοκρατορίας που κάποτε έφτανε στα δυτικά των Ινδιών, ο Αλέξανδρος διασχίζει τον Ινδό ποταμό το 326 π.Χ και εισβάλει στο Παντζαμπ φτάνοντας μέχρι τον ποταμό Υφάση. Εκεί όμως για πρώτη φορά στη ζωή του θα νιώσει ότι δεν είναι θεός αλλά άνθρωπος. Οι άνδρες του, κουρασμένοι αφάνταστα, αρνούνται για πρώτη φορά να τον ακολουθήσουν. Δίνει τη διαταγή του γυρισμού, με καρδιά σφιγμένη, γιατί δεν μπόρεσε να κατακτήσει τον κόσμο όλο.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Φτάνει στον Υδάσπη ποταμό και καταστρώνει το σχέδιο επιστροφής του. Ένα μέρος του στρατού του θα επιστρέψει από την ξηρά και ένα από τη θάλασσα έτσι ώστε να εξερευνηθεί ο Ινδικός Ωκεανός. Κατασκευάζει στόλο, αναθέτει την αρχηγία του στο φίλο του Νέαρχο και παίρνει το δρόμο του γυρισμού. Φτάνει στις εκβολές του Ινδού ποταμού το Σεπτέμβριο του 325 π.Χ όπου παραμένει 6 μήνες. Ο Αλέξανδρος προχωρεί από την ξηρά και διασχίζοντας την έρημο κάτω από αφάνταστες κακουχίες φτάνει στα Σούσα το 324 π.Χ. Από τις κακουχίες μόνο το ένα τέταρτο του στρατού του διασώθηκε. Ο στόλος μετά από πολύμηνες περιπέτειες φτάνει στις εκβολές του Τίγρη, στον Περσικό κόλπο. Περνάει ένα χρόνο περίπου οργανώνοντας τις κατακτήσεις του και ολοκληρώνοντας την εξερεύνηση του Περσικού Κόλπου προετοιμάζοντας νέες κατακτήσεις.
Βρισκόταν στα Εκβάτανα όταν πέθανε ο πιστότερός του φίλος, ο Ηφαιστίωνας. Το πλήγμα ήταν μεγάλο για τον Αλέξανδρο. Για τρεις μέρες έμεινε νηστικός και διέταξε πένθος σ΄όλο το στρατό. Δώδεκα χιλίαδες τάλαντα στοίχισε το μνημείο που ύψωσε για το νεκρό του φίλο. Την άνοιξη του 323 π.Χ φτάνει στη Βαβυλώνα. Προσβάλεται όμως από πυρετό και πεθαίνει. Αφησε την αυτοκρατορία του, όπως ακριβώς το είπε: "τω κρατίστω"
Ο Νέστωρας Μάτσας λέει για τον Μ. Αλέξανδρο:
“Ένας ακόμη θεός του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ο μόνος που επέζησε. Πάνω και πέρα από τη ρευστή σύμβαση του χρόνου. Αλέξανδρος ο Μέγας. Ο 13ος θεός. Νέος πάντα, ωραίος και δυνατός ξεπέρασε τα ασφυκτικά δεσμά της Ιστορίας και γλίστρησε θριαμβευτικά στο χώρο του αξεπέραστου μύθου. Τον συνάντησα πολλές φορές στο επίπονο και πολύχρονο "οδοιπορικό" μου στα ίχνη του. Ζούσε (και ζει) στην Τέχνη, την Παράδοση και τους μύθους των χωρών που κατέκτησε ως ακαταμάχητος στρατηλάτης και ως εκπολιτιστής. Αυτή η αιωνιότητα που τον σφράγισε από τη στιγμή που βρέθηκε στην έρημο της Σίβα κι ανακηρύχθηκε θεός στο άβατο ιερό του θεού Άμμωνα, του χαρίζει τα εκθαμβωτικά νιάτα του. "Κυρίαρχος απάσης της γης" κατά τον Αρριανό. Κυρίαρχος αντίστοιχα και της μόνης ανελέητης δύναμης που δάμασε τους πιο ισχυρούς του κόσμου: Του Χρόνου! Ο Αλέξανδρος Φιλίππου νίκησε το Χρόνο. Και το θάνατο. Οριστικά.”
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Απεστάλη: 28/05/2002, 17:24:45
