Η γελοιότης του «Ευημερισμού»
Γιατί όταν μιλάμε για τους Έλληνες Θεούς, οφείλουμε προηγουμένως να γνωρίζουμε πολύ καλά για τι ακριβώς μιλάμε, όπως και να γνωρίζουμε επίσης ότι άβυσσος πνευματικής, φαντασιακής και αντιληπτικής διαφοράς χωρίζει τον σημερινό «μέσο» υπήκοο (υπακούοντα) της Παγκοσμίου Ιερουσαλήμ από τους αυθεντικούς, και γι’αυτήν ακριβώς την ιδιότητά τους μοναδικούς στην ανθρώπινη Ιστορία, θρησκευτές του Ολυμπίου Πανθέου. Και είναι τέτοια η θεολογική και φιλοσοφική υπεροχή της Ελληνικής Θρησκείας / Κοσμοαντιλήψεως για όσους τολμούν ελεύθερα και ανεξίθρησκα να την παραβάλουν με την οποιαδήποτε γνωστή άλλη, ώστε ο άτυχος Welcker, με το μυαλό του εμφανώς ποτισμένο από τη μονοθεϊστική προπαγάνδα και φυσικά ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ποιός είναι τελικά ο αληθινός θεολογικός και φιλοσοφικός ορισμός του λεγομένου «Μονοθεϊσμού» (που φυσικά δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών αλλά με τη θέση τους –μέσα στον ή έξω από τον Κόσμο), κατέληξε στο να υποθέσει πως κάπου στην.. «απώτατη» (..) αρχαιότητα οι Έλληνες έπρεπε να ήσαν σίγουρα.. (τι άλλο;) μονοθεϊστές (!!)
Μιλώντας λοιπόν για κακή, κάκιστη γνώση του Ελληνικού Θείου, ή ακόμη και για κακή «πιο γενική» αντίληψη περί αυτού, κρίνεται σκόπιμο από τον γράφοντα να γίνει εδώ μία διεξοδική αναφορά στην κατ’εξοχήν κι εμφανώς μεθοδευόμενη στις πονηρές ημέρες μας παραμόρφωση της εικόνας του, που δεν είναι άλλη από την βλακωδέστατη (αλλά όλως περιέργως υπερεπίμονη!) παρουσίαση των Πατρώων Θεών σαν τάχα ένδοξων ηγεμόνων κάποιας σκοτεινής «προϊστορίας», οι οποίοι αργότερα ετιμήθησαν για τις.. ευεργεσίες τους και την.. εκπολιτιστική τους δράση ως.. θεότητες από κάποιους χαζούς μεταγενέστερούς τους προγόνους μας, οι οποίοι κι απετέλεσαν τον αφελή.. «όχλο» των λεγόμενων «δωδεκαθεϊστών». Αλλά ας πιάσουμε καλύτερα το μαύρο νήμα από την αρχή του..
...
Θύμα επίσης τόσο της κοσμοπολιτικής αθεότητος και του ευρύτατα διαδεδομένου την εποχή του «Ευημερισμού», όσο και του αδηφάγου συγκρητισμού των κατεδαφιστικών καιρών στους οποίους έζησε (1ος αιώνας π.α.χ.χ.), ο φιλότιμος ιστορικός Διόδωρος Σικελιώτης (που κατέληξε δυστυχώς να «μετρήσει».. 3 Ηρακλήδες, 4 Διόνυσους κ.ο.κ.) συλλέγοντας διάφορες ετερόκλητες και συχνά αποκλίνουσες παραδόσεις, προσεπάθησε καλοπροαίρετα μεν αλλά ανοήτως δε -αφού ήξερε προκαταβολικώς τα άπειρα προβλήματα αυτού του επιχειρήματος όπως τουλάχιστον φαίνεται από το προλόγισμα του έργου του (1.3.5-8)-, να τις περάσει «γραμμικά», ώστε να σχηματισθεί ένα «Χρονικόν Από Απαρχής Χρόνου», ανάλογο μ’ εκείνα τα γελοία που πολλούς αιώνες αργότερα και σ’ έναν εντελώς άλλον κόσμο βεβαίως, επεχείρησαν οι πνευματικώς ανάπηροι βυζαντινορωμαίοι συγγραφείς της πρώτης χιλιετίας της Era Vulgaris. Το αποτέλεσμα εκείνης της ανεξηγήτου μανίας του να συγγράψει μια Γενική Ιστορία («κοινάς ιστορίας και πράξεις») από τα μυθικά χρόνια έως το 59 π.α.χ.χ. που ανέτειλε ως νέο «παγκόσμιο» άστρο ο έτερος μέγας υπέρφρων που άκουγε στο όνομα Ιούλιος Καίσαρ, υπήρξε σε άπειρα σημεία, το λιγώτερο, (κωμικο)τραγικό. Η Ελλάδα ανακατώθηκε ατάκτως με τη θεοκρατική Αίγυπτο και την δεισιδαίμονα Ανατολή («ΜΕΛΑΜΠΟΔΑ ΦΑΣΙ ΜΕΤΕΝΕΓΚΕΙΝ ΕΞ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΩΙ ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΑ ΤΕΛΕΙΣΘΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΚΡΟΝΟΥ ΜΥΘΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ» 1.97.4-5) και η αληθής φύση των Πατρώων Θεών εχάθη μέσα σ’ ένα απίθανο χάος περιπετειών «πνευματικών» και «επιγείων» όντων που έφεραν δικαιωματικώς ή καταχρηστικώς τον πιο πάνω τίτλο.

Αυτό που κάποιοι πολύ ορθώς απεκάλεσαν «θρασύδειλη αθεότητα», δηλαδή ο «Ευημερισμός», δεν είχε βεβαίως κανένα απολύτως λόγο να κινηθεί μετριοπαθώς και στην αυτοκρατορική Ρώμη, όπου περισσότερο παρά ποτέ στην Ιστορία των ανθρώπων χρειαζόταν η μάξιμουμ ιδεολογική τεκμηρίωση του ότι τάχα δεν αποτελεί ξεκάθαρη παραφροσύνη το να απαιτεί κάποιος θνητός που ιδρώνει, ματώνει, τρώει, αφοδεύει και ουρεί, να λατρεύεται ως… Θεός. Ο Ιμπεράτωρ δεν θα είχε απέναντί του τις θλιβερές, πνιγμένες στις δεισιδαιμονίες, κι εκ γενετής δουλόφρονες μάζες της Ανατολής που τόσο εύκολα είχαν προσκυνήσει τους άξεστους Μακεδόνες μονάρχες. Αντιθέτως, μετά την εισβολή κατά τον δεύτερο π.α.χ.χ. αιώνα των λεγομένων «ελληνικών ηθών», κάθε.. επίδοξος αυτο-θεός είχε ν’ αντιμετωπίσει έναν λαό του οποίου στο μεγαλύτερο μέρος της η παιδεία ήταν πλέον Ελληνική ή τουλάχιστον ελληνογενής, δηλαδή ικανή να εγείρει έντονες ενστάσεις στους παραλογισμούς, την Ύβρι και την προσβολή των πατρογονικών ιερών πραγμάτων. Ευγενικά-ευγενικά λοιπόν, ο Καπιτώλιος Ζεύς (Jupiter) έπρεπε να υποβιβασθεί σ’ ένα απονεκρωμένο σύμβολο, που σε τίποτα δεν θα ωφελούσε την Αυτοκρατορία, δίχως την ενεργό δράση της υποτιθεμένης.. πολιτικής «ενσαρκώσεώς» του, που εξουσίαζε θρονιασμένη επάνω στο ζηλευτό θρόνο της «Αιωνίας Πόλεως».
...
Η ευημεριστική «ερμηνεία» των αρχαίων Λατρειών εχρησιμοποιήθη φυσικά αργότερα, όπως ήταν αναμενόμενο, και στα έως κρετινισμού «απλοϊκά» «Παγκόσμια Χρονικά Από Κτίσεως Κόσμου» ή.. «από Αδάμ» όπως αρέσκοντο οι Βυζαντινοί να τα ονομάζουν (στις διάφορες εκδοχές τους, του Μαλάλα, του Γεωργίου Μοναχού, του Θεοφάνη, του Συγκέλλου κ.ά.) μέσα από τα οποία ολόκληρη η προχριστιανική ανθρωπότης παρουσιαζόταν ως.. διαβολικό τάχα προϊόν της υποτιθεμένης «αμαρτίας» των κτιστών της Βαβέλ κατά του Εβραίου Θεού Ιαχωβά, και διακηρυσσόταν επίσης ως μοναδικός προορισμός της μετα-χριστιανικής εκείνης το να προσκυνήσει αυτή μέχρι του τελευταίου ανδρός ή γυναικός τον Ιουδαιοχριστιανισμό και να εξαφανισθεί με κάθε μέσο και δια παντός, κάθε είδους «αίρεση», δηλαδή ετεροδοξία, δηλαδή διαφορετικότητα. Εκεί, οι φωτεινοί Έλληνες Θεοί παρουσιάζονται ως ηγεμόνες τάχα της νεφελώδους.. «Εποχής Πριν τον Αβραάμ» (..), απόγονοι του χαμίτη Νεμρώδ, Ασσύριοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι και Ιταλιώτες τάχα όλοι τους, η δε «ειδωλολατρία» ότι ανεκαλύφθη (!!) από κάποιον Σερούχ της φυλής του Ιαφέθ, προήλθε δε από τη συνήθεια των Εθνικών να στήνουν αγάλματα επιφανών ανδρών, διεδόθη στην Αίγυπτο, την Βαβυλώνα και την Φρυγία, και κατόπιν (!!) επεξετάθη στην Ελλάδα, χώρα που έλαβε τ’ όνομά της από κάποιον υιό του.. «Πίκου Διός», ενός ερωτύλου βασιλέως της.. Ιταλίας που είχε μάλιστα.. πολυάριθμες παλλακίδες (!!). Τέτοια πράγματα !! Και πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή η σαχλεπίσαχλη βυζαντινή απόπειρα εξιστορήσεως της ανθρωπίνης Ιστορίας μέσα από τις ιαχωβικές παρωπίδες, ιδιαιτέρως καταστρεπτικής μάλιστα για τον Ελληνικό Εθνισμό (αφού παρουσίαζε με τρόπο «ευημεριστικό» τους φωτεινούς Έλληνες Θεούς, δηλαδή τάχα ως.. αρχαίους ηγεμόνες), δεν έσβυσε, όπως λογικώς θα έπρεπε, με την άδοξη πτώση της Νέας Ρώμης του Βοσπόρου στα χέρια των υποτίθεται «αλλοθρήσκων» Οθωμανών Τούρκων, αλλά εξηκολούθησε να διδάσκεται στους ανυποψίαστους ελλαδίτες από την ταυτοχρόνως ΚΑΙ χριστιανοκρατούμενη ΚΑΙ υπό(φιλό)τουρκη «εκπαίδευση» μέχρι τουλάχιστον την Επανάσταση του 1821.
...
Στην «Ωγυγία Προς Χρήσιν Της Νεολαίας» (Αθήναι 1876) ο Κω/νος Ι. Ξάνθης, γράφει κι αυτός απίθανα και ασεβέστατα προς την πάτρια κοσμοαντίληψη πράγματα όπως τα παρακάτω: «Ζεύς ωνομάζετο ο Άπις βασιλεύς του Άργους, ο Αστέριος της Κρήτης, σύγχρονος του Κάδμου, ο πατήρ του Δαρδάνου, του Ιασίωνος και της Αρμονίας, ο Τάνταλος ο αρπάξας τον Γανυμήδην, ο Προίτος, ο φθείρας της Δανάην και γεννήσας τον Περσέα, ο πατήρ του Ηρακλέους, του Διονύσου του Θηβαίου, των Διοσκούρων, οίτινες έζησαν πάντες κατά τον ηρωϊκόν αιώνα (sic) και προ των Τρωϊκών. Εν γένει δε αριθμούσι 390 τοιούτους, εν οίς, και τινας ιερείς του Διός, οίτινες εξαπατήσαντες γυναίκας εγέννησαν τέκνα εις λογαριασμόν του Διός..» Μάλιστα !! Όχι μόνον «αποδεικνύουν» έτσι οι καλοί μας «νεοευημεριστές» ότι τάχα οι αληθινοί Έλληνες πρόγονοί μας ήσαν επαρκώς ανόητοι ώστε να λατρεύουν ως Θεούς θεοποιημένους θνητούς, αλλά και επίσης ότι αυτή η (ούτως ή άλλως «ανόητη») λατρεία υπήρξε τόσο κενή και ηθικώς σάπια ώστε οι ιερείς της συστηματικά συνουσιάζονταν με γυναίκες που.. εξαπατούσαν !! Η Μήτις, η Θέμις, η Ήρα, η Διώνη, η Μνημοσύνη, η Δήμητρα, η Ευρυνόμη, η Λητώ, η Δανάη, η Νιόβη, η Μαία, η Ταϋγέτη, η Ηλέκτρα, η Σεμέλη, η Ευρώπη, η Καλλιστώ, η Ιώ, η Λήδα, η Αίγινα, η Αντιόπη, η Αλκμήνη, και όλες οι υπόλοιπες 94(!!) συνολικά θείες εκπρόσωποι διαφόρων φυσικών εκφάνσεων του Θηλυκού Στοιχείου που οι Έλληνες μυθογράφοι εδιηγήθησαν ότι «ενώθησαν» με τον «θηλυμανή» γονιμοποιό Θεό, δεν ήσαν λοιπόν τίποτε περισσότερο από χαζά «κορτσούδια» που εξηπατήθησαν και διεκορεύθησαν από θνητούς απατεώνες οι οποίοι έφεραν απλώς το όνομα «Ζεύς»..

Τα παραπάνω χρειάσθηκε να επισημανθούν εδώ από τον συγγραφέα για τον απλό λόγο του ότι δεν μπορεί ν’ αναβάλλεται αιωνίως για τις ελληνικές Καλένδες, ήτοι για το «ποτέ», η οριστική και διαπαντός ρήξη με τους «ατόλμους αθέους», δηλαδή με τους περιβόητους «ευημεριστές», με αυτούς που οι μέντορές τους ιστορικώς φέρουν (μαζί με τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα που η υπερφροσύνη του να ανταγωνισθεί τον Θεό Διόνυσο κατεδίκασε σε φυσικό μαρασμό την Ελλάδα και τής εκληροδότησε κι από πάνω την μετέπειτα πολιτισμική εισβολή της Ανατολής) την κύρια ευθύνη για το πρώτο και καίριο κτύπημα κατά των Πατρώων Θεών στα «κοσμοπολιτικά» χρόνια των ανατολιστών Επιγόνων και στα σκότη της παρακμιακής Ρωμαιοκρατίας. Και παρακαλεί να του συγχωρεθεί η όποια εμφανής αγανάκτηση, αλλά απλώς θεωρεί πολύ-πολύ επικίνδυνο το να γράφεται ακόμη και σήμερα μέσα σε τάχα «ελληνολατρικά» βιβλία ότι δήθεν η.. θεολογία του Ελληνικού ιερατείου υπήρξε.. «προϊόν άγνοιας» (..) αλλά κι.. αίτιο για τη μεταχριστιανική καταστροφή(..). «Δεύτερο αίτιο της καταστροφής των Ελλήνων» (..) αποκαλούνται τσουβαληδόν, ανυπόστατα κι ανιστόρητα από συγγραφέα βιβλίου της εποχής μας οι (συνήθως εκλεγόμενοι από τις βουληφόρους Αγορές !!) Έλληνες ιερείς από το 1000 π.α.χ.χ. μάλιστα κι εντεύθεν (..), οι οποίοι, κατηγορούνται επιπλέον ότι.. «δεν διέθεταν ψυχικές δυνάμεις και αγάπη για την πατρίδα» (!!!)

Υπάρχουν σαφέστατες και καθόλου διάτρητες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε κάποιες έγκυρες μεν αλλά ΜΗ αποσυμβολισθείσες ακόμη αφηγήσεις της Μυθολογίας μας από τη μία (και επίσης ανάμεσα στα πονηρά βέβαια παραμύθια των αρχαίων «ευημεριστών» και των σύγχρονων Ιουδαιοχριστιανών μιμητών τους) και στην Ολυμπία, Εθνική ευσέβεια / λατρεία / θρησκευτική πράξη από την άλλη. Οι αληθείς αρχαιογνώστες και αληθείς Έλληνες θρησκευτές, τις αναγνωρίζουν παντού όπου αυτές απλώνονται και αρνούνται να πηγαινοέρχονται άσκοπα από τη μία πλευρά στην άλλη, όμοια με τους χαμένους στην άγνοια και βαθύτατα εξαπατημένους αναγνώστες κι ακροατές των πανούργων «νεοευημεριστών». Λες και πρόκειται για κάποιο παιγνίδι παιδικό.

Οι Έλληνες Θεοί δεν είναι μήτε θεοποιημένοι θνητοί, όπως δεν είναι επίσης μήτε χαριτωμένα ή απλώς ευφυή σύμβολα ή αρχέτυπα, αλλά αντιθέτως ήσαν, είναι, και φυσικά στην αιωνιότητα θα συνεχίσουν να είναι, πανταχού παρούσες και παντοδύναμες κοσμικές Ενέργειες και ζώσες Οντότητες και Ιδέες που αποκαλύπτονται σε όλο τους το μεγαλείο στους θρησκευτές τους, σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής, αρκεί βεβαίως εκείνοι να διαθέτουν την πρέπουσα Αρετή και διαύγεια ψυχής. Κι έτσι, μοιραία και αναπόφευκτα, όλοι εκείνοι οι επιφανείς, που σήμερα βγαίνουν και αρνούνται (για την αντίπαλη όχθη «εντελώς ανεξήγητα»..) να είναι τα δουλικά του Θεού της Ερήμου Ιαχωβά, γνωρίζουν από πολύ πιο πριν την αληθή φύση των Αθανάτων Θεών που απαρτίζουν το Πάνθεον των προγόνων τους. Για τον λόγο αυτό, μόνον αφελείς, αδιάβαστους και ψυχικά κλειστούς ανθρώπους θα καταφέρνουν να παραπλανούν οι σύγχρονοι λιανοπωλητές της ευημεριστικής μπαγιάτικης ανοησίας (και αυτή ας είναι στους αιώνες η βαρύτατη δυστυχία και καταδίκη τους..), πόσο μάλλον σε μια καίρια εποχή που η Εθνική Αυτογνωσία όλων σχεδόν των αρχαίων εθνών ξανασηκώνει υπερήφανα το κεφάλι, με γενναίους μπροστάρηδες τα επιφανέστατα των παιδιών της.

Τέλος υπάρχει κι ένα ακόμη σχετικό πολύ καλό κείμενο στην διεύθυνση
http://www.ysee.gr/html/zt_monopol.html με τίτλο
Η Ελληνική Κοσμοθέαση και το ψευδές δίλλημα «Ένας ή Πολλοί Θεοί»

«όποιος έχει στα χέρια του τον πολιτισμό, έχει στα χέρια του τον κόσμο..»ΚΑΝΤ

γιατί τα ίδια πράγματα μου λες, με τα κέίμενα που παρέθεσα, με άλλα παραδείγματα.

quote:

---

Και είναι τέτοια η θεολογική και φιλοσοφική υπεροχή της Ελληνικής Θρησκείας / Κοσμοαντιλήψεως για όσους τολμούν ελεύθερα και ανεξίθρησκα να την παραβάλουν με την οποιαδήποτε γνωστή άλλη, ώστε ο άτυχος Welcker, με το μυαλό του εμφανώς ποτισμένο από τη μονοθεϊστική προπαγάνδα και φυσικά ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ποιός είναι τελικά ο αληθινός θεολογικός και φιλοσοφικός ορισμός του λεγομένου «Μονοθεϊσμού» (που φυσικά δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών αλλά με τη θέση τους –μέσα στον ή έξω από τον Κόσμο), κατέληξε στο να υποθέσει πως κάπου στην.. «απώτατη» (..) αρχαιότητα οι Έλληνες έπρεπε να ήσαν σίγουρα.. (τι άλλο;) μονοθεϊστές (!!)

---

Κέλσος

Το θέμα έχει να κάνει με τον "μονοθεισμό" και πως, που τοποθετεί τον θεό. Η ουσία του "μονοθεισμού" (που κακώς λέγεται έτσι γιατί είναι απάτη) δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των θεών (εδώ έχω και μια μικρή έντσταση, τ εστι τριαδικός θεός κλπ ή γιατί αποκρύπτεται η σύντροφος του Ιεχωβά, αλλά δεν είναι επί του παρόντος) αλλά με την ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ.

Αυτή είναι η τεράστια διαφορά του Ιουδαισμού και αιρέσεων με την Ελληνική κοσμοαντίληψη, οι μεν τοποθετούν τον θεό έξω από τον Κόσμο μας (που άραγε????, διότι ο Ιεχωβά υπήρχε πριν τον Κόσμο αφού είναι δημιούργημά του) ενώ η Ελληνική αντίληψη θέλει τους θεούς δημιουργήματα του Κόσμου και σε προέκταση Όλο το Αείζωο Πυρ είναι θεικό και η επιμέρους "κατηγοριοποίηση" των θεών έχουν να κάνουν με τις ιδιότητες του Αείζωου Θεικού Κόσμου.

Ο αριθμός των θεών ωσάν ξεχωριστές οντότητες ή ότι άλλο είναι Ιουδαικής ιδεολογίας και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ σημασία αν οναφέρομαι σε έναν ή δύο ή εκατόν δύο θεούς, αυτό έχει να κάνει με την δική μου διευκόλυνση στην κατανόηση του Κόσμου και της λειτουργίας του.

Ελπίζω αυτή την φορά να διαφώτησα ....

Ο Πρόκλος διαφωνούσε έντονα με τον Πλωτίνο για το αν η ψυχή κατεβαίνει όλη μέσα στην ύλη ή μόνο ένα μέρος του.

Πιο πριν ακόμα ο Πλάτωνας καίει τα βιβλία του Δημόκριτου. Οι Ελεάτες φιλόσοφοι τα βάζουν με τους Ίωνες και τις αντιλήψεις τους.

Θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλα παραδείγματα αλλά δεν θέλω να κουράσω. Αυτό που θέλω να δείξω είναι ότι δεν μπορούμε σε πολλά θέματα να βάζουμε όλους τους αρχαίους Έλληνες στοι ίδιο τσουβάλι γιατί απλά δεν είναι!!!

Το ίδιο σκέφτομαι και για αυτό το θέμα που πιάσαμε. Δηλαδή περί ενότητας του Θεού, περί πολυθεϊκότητας κ.α.

Ειδικά για το θέμα της ανώτατης Αρχής του Κόσμου (δεν θέλω να την ονομάσω θεότητα, γιατί υποβιβάζω την έννοια της) παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από τον Πλωτίνο:

«Είναι λοιπόν αξιοθαύμαστο, πώς εκείνος δεν έχει έρθει κι όμως παρίσταται, δεν είναι πουθενά κι όμως δεν υπάρχει τίποτα όπου να μην είναι. Σίγουρα μπορεί κανείς να απορεί γι’ αυτά, αλλά ο γνώστης θα απορούσε αν τα πράγματα ήταν αντίθετα...

...Ενώ όμως τα περιέχει [το Εν], χωρίς να περιέχεται από αυτά, δεν υπάρχει τίποτε όπου να μην είναι, γιατί εάν αυτό δεν παρίσταται, δεν μπορεί να τα περιέχει. Εάν αφετέρου δεν περιέχεται, τότε δεν παρίσταται. Άρα παρίσταται και δεν παρίσταται, δεν παρίσταται επειδή δεν περιλαμβάνεται, εφόσον αντίθετα είναι ελεύθερο από όλα, δεν εμποδίζεται από τίποτα στο να παρίσταται. Γιατί εάν εμποδιζόταν ως προς αυτό, θα περιοριζόταν από κάτι άλλο, και όσα είναι μεθύστερα, θα έμεναν αμέτοχα τούτου. Ο θεός, δηλαδή, θα έφτανε μόνο ως εκεί, και ούτε θα ήταν πια αυτεξούσιος αλλά θα ήταν δούλος όσων είναι μεθύστερα...

... Είναι Ένα επειδή είναι το απλό και το πρώτο. Είναι το πρωταρχικό [«αρχή»] γιατί από αυτόν πηγάζουν τα πάντα. Από αυτόν η πρώτη «κίνηση» γιατί μέσα του δεν υπάρχει κίνηση, από αυτόν η «ακινησία» γιατί αυτός ο ίδιος δεν την χρειάζεται. Αυτός ούτε κινείται, ούτε ακινητεί. Δεν έχει κανένα τόπο, όπου θα μπορούσε να σταθεί, ούτε κάπου να κινηθεί, γύρω από τί ή προς τί ή μέσα σε τί θα μπορούσε να κινηθεί; Αφού είναι ο πρώτος...

...Ούτε είναι πεπερασμένος. Γιατί από ποιον θα μπορούσε να περιοριστεί; Αλλά ούτε απεριόριστος με το νόημα του μεγέθους, γιατί προς τα πού να επεκταθεί, και τί θα ήθελε έτσι να αποκτήσει, αφού δεν χρειάζεται τίποτε; Αντίθετα αυτός κατέχει την απεραντοσύνη ως δύναμη, γιατί δεν αλλοιώνεται ποτέ και ούτε θα ελαττωθεί, αφού και τα μη ελαττωματικά μόνο χάρη σε αυτόν υπάρχουν» ΠΛΩΤΙΝΟΣ, Το Μεγάλο Βιβλίο, V, 5-10.

Πως προκύπτουν οι θεοί και τι διαφορά έχουν με το Έν;

«Αλλά το καλό [«το αγαθόν»] είναι αρχαιότερο [«πρεσβύτερο»] όχι κατά τον χρόνο, αλλά κατά την αλήθεια κι έχει πρωτύτερη δύναμη, στ’ αλήθεια έχει την όλη δύναμη, ενώ αυτό που έρχεται ύστερα δεν έχει την όλη δύναμη, παρά μόνο όση υπάρχει μετά από αυτό και όση απορρέει από αυτό.» ΠΛΩΤΙΝΟΣ, Το Μεγάλο Βιβλίο, V 5,12.

Ή καλύτερα, σύμφωνα με τους Χαλδαϊκούς Χρησμούς, με μία πιο τρομερά εντυπωσιακή εικόνα (φανταστείτε την και θα καταλάβετε τι εννοώ):

«Ο νους του Πατρός εσύριξε, όταν εννόησε τις παντόμορφες ιδέες της βούλησης του στην ακμή της. Αφού, δε πέταξαν μακριά από την μοναδική πηγή, αναπήδησαν (στο εκδηλωμένο σύμπαν). Διότι από τον πατέρα ήταν και η βούληση και ο σκοπός. Αλλά και διαμερίστηκαν σε άλλες νοερές ιδέες. Προέβαλε λοιπόν ο Άναξ στον πολύμορφο κόσμο ένα άφθαρτο, νοερό αρχέτυπο, βάσει του οποίου γεννήθηκε ο μορφικός κόσμος παρά το άκοσμο ίχνος του, ο πλήρης χαράς για τις παντόμορφες ιδέες. Αυτών η πηγή είναι μία από την οποία ορμούν, συρίζοντας, άλλες μερισμένες απροσπέλαστες ιδέες οι οποίες εκρήγνυνται γύρω από τα σώματα του κόσμου και περιφέρονται όμοιοι προς σμήνη γύρω από τους τρομερούς κόλπους, αστράφτοντας ολόγυρα κι από τα δύο μέρη, διάχυτες άλλες από εδώ κι άλλες από εκεί, οι νοερές έννοιες πολύ μακριά από την πατρική πηγή δρέποντας γι’ αυτές το άνθος του πυρός στην ακμή του ακοίμητου χρόνου. Η πρώτη αυτοτελής πηγή του πατρός ανέβλυσε αυτές τις αρχέγονες ιδέες». Χαλδαϊκά Λόγια, Πρόκλος, εν Παρμενίδη, 800 20 - 801,5, σελ. 81.

Αν θέλουμενα φανταστούμε τους Θεούς και την σχέση τους με την ανώτατη Αρχή, το Εν, θεωρώ ότι τα παραπάνω αποσπάσματα μπορούν να βοηθήσουν.

Η Πρώτη Αιτία πρέπει να είναι μία, διότι κάθε πλήθους προηγείται η Μονάς και υπερισχύει των πάντων σε δύναμη και σε αγαθότητα. Δια τον λόγο αυτόν, το κάθε τι χρειάζεται να μετέχει σε Αυτήν, καθώς λόγω της δυνάμεώς της δεν την κωλύει τίποτε, και λόγω της αγαθότητός της τίποτε δεν μπορεί ν’ απομακρυνθεί από αυτήν.

Αλλ’ εάν μεν αυτή η Αρχή ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν έμψυχα.

Εάν δε ήταν Νούς, τα πάντα θα ήσαν νοερά.

Εάν ήταν δε Ουσία, τα πάντα θα μετείχαν στην Ουσία αυτή, βλέποντας δε την Ουσία στα πάντα, μερικοί ενόμισαν ότι Αυτή ήταν η Ουσία.
Ο συλλογισμός τους όμως θα ήταν λογικός μόνον όταν τα όντα απλώς υπήρχαν δίχως να είναι αγαθά.
Επειδή όμως τα όντα που υπάρχουν, υπάρχουν διά της αγαθότητός τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει να είναι πέρα από την Ουσία. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ανώτερες ψυχές περιφρονούν την Ουσία προς χάριν του Αγαθού όταν δέχονται να κινδυνεύσουν για την πατρίδα τους, ή για τους φίλους τους ή για την αρετή.

Μετά δε από Αυτή την άρρητο δύναμη, υπάρχουν οι τάξεις των Θεών

Από τους δε Θεούς μερικοί είναι Εγκόσμιοι, και άλλοι Υπερκόσμιοι.

Εγκοσμίους δε αποκαλώ τους Θεούς που φέρουν σε ύπαρξη τα του Κόσμου.

Από τους δε Υπερκοσμίους Θεούς, άλλοι φέρουν σε ύπαρξη την Ουσία, άλλοι το Νου και άλλοι τις ψυχές.

Γι’ αυτό και χωρίζονται σε τρεις τάξεις, που όλες περιγράφονται στις σχετικές περί του θέματος πραγματείες.

Από τους δε Εγκοσμίους Θεούς, άλλοι μεν φέρουν τον Κόσμο σε ύπαρξη, άλλοι τον καθιστούν έμψυχο, άλλοι τον εναρμονίζουν παρά τις διαφορές των επί μέρους όντων, άλλοι δε εγγυώνται τη συνέχεια της αρμονίας του. Επειδή δε αυτές είναι τέσσαρες διαφορετικές λειτουργίες, που η κάθε μία έχει αρχή, μέση και τέλος, πρέπει συνεπώς να είναι Δώδεκα οι Θεοί που διοικούν τον Κόσμο.

Εκείνοι λοιπόν οι οποίοι φέρουν τον Κόσμο σε ύπαρξη, είναι ο Ζευς, ο Ποσειδών και ο Ήφαιστος.

Εκείνοι δε που τον εμψυχώνουν, είναι η Δήμητρα, η Ήρα και η Άρτεμις.

Εκείνοι δε που τον εναρμονίζουν, είναι ο Απόλλων, η Αφροδίτη και ο Ερμής.

Οι δε εγγυητές της αρμονίας τους, τέλος, είναι η Εστία η Αθηνά και ο Άρης.

Μπορούμε επίσης να διακρίνουμε τις σφαίρες επιροής τους.

Η μεν Εστία κυβερνά την Γή, ο δε Ποσειδών το Ύδωρ, η Ήρα δε τον Αέρα, ο Ήφαιστος δε το Πυρ, έξι δε αναγνωρίζονται ως οι ανώτερες, συμφώνως προς τους Θεούς που τις επηρεάζουν.

Έτσι, ο Απόλλων και η Άρτεμις πρέπει να νοηθούν πίσω από τον Ήλιο και τη Σελήνη, η σφαίρα του Κρόνου υπό την Δήμητρα και του Αιθέρος υπό την Αθηνά.

Ο δε Ουρανός ανήκει σε όλους τους Θεούς. Έτσι λοιπόν περιεγράφησαν και εξυμνήθησαν οι τάξεις, οι δυνάμεις και οι σφαίρες επιρροής των Δώδεκα Θεών ...

Τα'χουμε ξαναπεί περί σημασίας της έννοιας "μονοθεϊσμού" και παραπληροφόρησης ...

Ναι φίλε Θώθ έχω και Στωϊκισμό μέσα μου, το άλλο μισό είναι Επικουρισμός
Σημείωση Επικούρειος δεν σημαίνει άθεος ή ηδονοθηρεύς όπως σήμερα κάποιοι προσπαθούν να πείσουν.
Έχω δε την άποψη ότι λίγο Επικούρειοι είμαστε σχεδόν όλοι μας όταν γευόμαστε την ζωή, με μέτρο, και προσπαθούμε να χαροποιήσουμε τους γύρω μας, ή κάνω λάθος ?

Με αυτό το απόσπασμα επιβεβαιώνεις αυτό που είπα στο προηγούμενο μήνυμα. Ότι ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν σημαντικές φιλοσοφικές διαφοροποιήσεις. Αυτό το απόσπασμα είναι καθαρά νεοπλατωνικό. Ένας Στωικός θα υποστήριζε πολύ διαφορετικά πράγματα από ότι ο Σαλούστιος.

Δεν τα βάζω με τον Στωικισμό. Αντίθετα τον θεωρώ την πιο δυνατή ηθική φιλοσοφία στην Δύση (το "Έγχειρίδιο" του Επίκτητου, το χρησιμοποιούσαν ως ανάγνωσμα στα χριστιανικά μοναστήρια, διαγράφοντας το όνομα του Επίκτητου και αλλάζοντας τον πληθυντικό "Θεοί" σε "θεός", να τους κάνουμε μήνυση τους... Τζοσουαχιστές, φίλε Dix)

Και ο Επικουρισμός για μένα είναι χρήσιμος και αξιόλογος σε πολλούς ανθρώπους στον κατάλληλο χώρο και χρόνο.

Έλα ντε όμως που ο Στωικισμός και ο Επικουρισμός ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοι.

Διάβάστε τι λέει ο Επίκτητος και θα καταλάβετε:

“Ο άνθρωπος ρέπει εκεί που βρίσκεται το “εγώ” και το “δικό μου”. Αν βρίσκεται στην σάρκα, αυτή μας κυριαρχεί, αν βρίσκονται στην ελεύθερη βούληση, αυτή. Αν βρίσκονται στα εξωτερικά πράγματα, αυτά. Συνεπώς, αν το εγώ βρίσκεται εκεί που βρίσκεται η ελεύθερη βούληση, μόνο τότε θα είμαι ο φίλος, ο γιος και ο πατέρας που πρέπει να είμαι. Συμφέρον μου, δηλαδή, θα είναι να διατηρώ την πίστη, τον σεβασμό, την ανοχή, την εγκράτεια, τις σχέσεις μου με τους άλλους. Αλλά, αν βάλω, τον εαυτό μου από την μια μεριά και την τιμιότητα από την άλλη, γίνεται τόσο ισχυρός ο λόγος του Επίκουρου ότι “η καλοσύνη ή δεν είναι τίποτα ή, αν υπάρχει, είναι ό,τι νομίζουν οι άνθρωποι.”.” Β/κβ,19-21.

Αχ, αγαπημένε μου κουτσέ, δούλε Επίκτητε. Εσύ καλά τα έλεγες. Αφού όμως εσύ τότε είχες παρεξηγήσει τον Επίκουρο, δεν θα κάναμε τα ίδια και χειρότερα και εμείς σήμερα;

Και δύο ακόμη αποσπάσματα που είναι από τα αγαπημένα μου. Αυτά ταιριάζουν περισσότερο και στο άλλο θέμα περί μονοθεισμού και περί του τι πρέπει να κάνουμε εμείς σήμερα (αντί να κηνυγάμε τους... Τζοσουαχιστές και ναι κλαίμε την μοίρα μας ως θύματα συνομωσιών):

“Αν κάποιος έχει κατανοήσει την οργάνωση του κόσμου, αν έχει διδαχτεί ότι το μέγιστο, το σπουδαιότερο και το καθολικότερο όλων είναι το σύστημα που αποτελείται από τον Θεό και τους ανθρώπους, ότι από τον Θεό ρίχτηκαν οι σπόροι που δημιούργησαν, όχι μόνο τον πατέρα ή τον παππού του, αλλά κάθε τι που γεννιέται κι αναπτύσσεται πάνω στην γη και, ιδιαίτερα, τα λογικά όντα που, μόνο αυτά από την φύση τους κοινωνούν του Θεού, συνδεδεμένα με αυτό δια της λογικής, τότε γιατί να μην ονομάζει τον εαυτό του πολίτη του κόσμου; Γιατί να μην τον ονομάζει τέκνο του Θεού; Α/θ,3-6.

(...)

“Τα ωραία λόγια, άλλωστε, δεν λείπουν σήμερα. Τα βιβλία των Στωικών είναι γεμάτα από τέτοια. Τί λείπει, λοιπόν; Αυτός που θα τα εφαρμόσει, με έμπρακτη μαρτυρία υπέρ των λόγων. Να αναλάβεις, λοιπόν, τον ρόλο αυτό, ώστε να μην χρησιμοποιούμε παλαιά παραδείγματα στην σχολή αλλά να έχουμε και κάποιο σύγχρονο παράδειγμα.” Α/κθ,59-60.

Δυστυχώς, Δάσκαλε Επίκτητε, οι σημερινοί σου μαθητές και συμπατριώτες κυνηγούν σκιάχτρα και γεμίζουν πλατείες με μισερά και φανατικά συνθήματα. Αντί να κάνουν τον φιλοσοφικό τους καθήκον, παίρνουν τα "όπλα" και γίνονται εθνικιστικά στρατιωτάκια αντί για μαθητές της Αλήθειας και της Σοφίας.

Αν διαβάζουμε ΜΟΝΟ, κρίμας να τα επικαλούμαστε ώς επιχείρημα, ΓΙΑΤΙ απλά φαντάζουμε στα μάτια ΟΛΩΝ όσων μας παρακολουθούν, σαν τον Δον Κιχώτη που ΝΟΜΙΖΕ ότι έβλεπε γίγαντες, ΑΛΛΑ κυνηγούσε απλούς ανεμόμυλους!!!!

Θέλω να πώ φίλε dix, ότι ΠΟΥΘΕΝΑ στο κείμενο του Σαλουστίου, δεν αντιλήφθηκα αυτό που θές να μας πείς!!!!
Βασικά, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ;;;;

Πές μας απλά την άποψή σου, γιατί απο την αρχή διάβασα και ξαναδιάβασα τα όσα έχεις γράψει, ΑΛΛΑ πουθενά ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ την προσωπική σου άποψη....
Ξέρεις, ΕΙΔΙΚΑ σε τέτοια ευαίσθητα θέματα (κατά το "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα"....), φρονώ πως ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να θέτουμε ευθής εξ'αρχής την δική μας άποψη και όχι να κάνουμε copy - paste τις απόψει κάποιων άλλων... Κανένας δε θα σου απαγορέψει να το κάνεις αυτό, αλλα κάνε το ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ μας παραθέσεις τις ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ....

Συμφωνώ λοιπόν με τον φίλο μου τον Θώτ στα όσα περιέγραψε για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.
Πολλές οι σχολές, πολλές και οι απόψεις των σχολών, και πολλοί περισσότεροι όσοι ακολουθούν τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα....

Περιμένω να ακούσω τις απόψεις σου φίλε μου dix και όχι τι είπε ο "τάδε" ή ο "δείνα". 'Οποιος και να είναι ή ΗΤΑΝ αυτός....

Κέλσος

Δηλ., ο Ιεχωβάς είναι ένας εξωΚοσμικός θεός και δεν αποτελεί μέρος του Κόσμου οπότε είναι ΞΕΝΟΣ προς εμάς = αυτό είναι μονοθεισμός.

Στην Ελληνική Eθνική Παράδοση (αλλά και σχεδόν σε όλες τις Εθνικές Παραδόσεις ανά την γη) ΟΛΑ είναι θεικά διότι είναι τα μέρη του Ενός και αίδιου Κόσμου, και τις διαφορετικές λειτουργίες του κόσμου τις ξεχωρίζουμε και ονομάζουμε ως Θεούς δια την καλύτερη κατανόηση του θεικού νόμου και την εναρμόμιση του εαυτού μας με τον Κόσμο.

Έτσι λοιπόν κάθε προσπάθεια να θεωρηθούν οι πρόγονοί μας μονοθειστές, με την ιουδαική και κυρίαρχη έννοια, είναι ΑΤΟΠΗ.

Αυτή είναι η άποψή μου και δεν αποτελεί αλάνθαστο θεώρημα, αλλά μέχρι σήμερα και με τα στοιχεία και γνώση που έχουμε εκεί έχω καταλήξει.

Ελπίζω να μην χρειαστεί να τα ξαναγράψω ...

Ας δούμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ λές:
Λές ότι είσαι κατα βάσιν, ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΗΣ.

Αν λοιπόν δέχεσαι την ύπαρξη πολλών θεών, ΓΙΑΤΙ απορίπτης τον θεό των Εβραίων ως "ΜΗ ΥΠΑΡΧΩΝ";;;;
Πώς μπορέις να λές ότι δεν υπάρχει!!!
'Ενας ακόμα θεός, ΜΕΣΑ στο πολυθεϊστικό σου σύστημα!!!
Τι το κακό βρίσκεις σε αυτό;;;;

ΚΑΝΕΝΑΣ δε σου τον επιβαλεί, αλλα κρυβωντας το κεφάλι στην άμμο για να μην τον βλέπεις ΕΣΥ (στρουθοκαμηλισμός λέγεται), αυτό δεν σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχει, μέσα στο ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Υπάρχει και για να είσαι δίκαιος, θα πρέπει να του αποδώσεις και έναν ρόλο, τον όποιον ρόλο, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία!

Στη συνέχεια μας λές ότι:

Μα ποιά λογική διαπερνά τη σκέψη σου;;;;
Καταρχάς ως θεός ο Ιεχωβάς, είναι δυνατόν να είναι ΕΞΩκοσμικός;;; Δηλαδή στο κομμάτι του κόσμου που αντιστοιχεί σε αυτόν, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ με ένα μέρος του ΜΕΣΑ σε αυτό (το κομμάτι του κόσμου);;;;

Βάλε μία ΤΑΞΗ στη σκέψη σου και πρίν την εκφράσης, σκέψου επάνω σε αυτήν φίλε μου.... Κερδισμένος θα βγείς....

Κέλσος

Υ.Γ.... Πόσο κουραστικοί γίνεσται όταν χρησημοποιήται την ΙΔΙΑ καραμέλα περί εβραιοχριστινοδουοπάρικων κλπ .... Αλλάξτε και λίγο μοτίβο!!!

Τι σχέση έχει ο πολυθεισμός με το αν δέχομαι το Ιεχωβά στο δικό μου Πάνθεον, αφού ο Ιεχωβά συμβολίζει τον δογματισμό, τον απολυταρχισμό και το αίμα, αν δεν πιστεύσεις σε μένα θα πεθάνεις, αυτή είναι η διαλακτικότητα κι η δημοκρατική σκέψη του εβραιοχριστιανικού δόγματος.
Ο Ιεχωβά έτσι όπως περιγράφεται από την Ιουδαική θεολογία ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με αγαθή θεότητα πόσο μάλιστα με τον Κοσμικό συμβολισμό των Ελλήνων και όλων των υπολοίπων Εθνικών λαών. Οι Θεοί των πολυθειστών είναι γεννήματα του Κόσμου και ο σκοπός τους είναι να διατηρούν τον Κόσμο σε Τάξη αλλά δεν είναι παντοδύναμοι, ενώ ο Ιεχωβά αντιθέτως είναι πάνω από τον Κόσμο και τον κάνει ότι θέλει (;)

Με μεγάλη μου χαρά θα ελάμβανα μέρος σε μια ιεροπραξία των Κελτών, των Σκανδιναβών, των Ινδιάνων της αμερικής, των Αβοριγινίων κλπ και σίγουρα θα μάθω κάτι περισσότερο μελετώντας τις παραδόσεις τους διότι η παράδοσή τους είναι και αυτών αποστάλαγμα της μελέτης της Ιερής Φύσης και του Κόσμου.

ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ όμως δεν παίρνω στα σοβαρά παραδόσεις ή θρησκείες που βασίζονται σε μια δήθεν αποκάλυψη από τον θεό σε κάποιους δήθεν προφήτες ή μεσίες. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟ !
Και σαν Έλλην ο Ορθός Λόγος και η φιλσοφική έρευνα είναι πρώτιστα στοιχεία Πολιτισμού και προόδου.

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι προ υπάρξεως του Τζεσουάχ δεν υπήρξε ποτέ θρησκευτικός πόλεμος εναντίων άλλου προς ΕΠΙΒΟΛΗ μιας "θρησκείας", υπήρχε ανοχή και σεβασμός. Μετά δεν την εμφάνιση του Τζεσουάχ και της περί "αγάπης" θρησκείας ο κόσμος πνίγηκε στο αίμα και στη θρησκευτική βία.
Ή λέω ψέματα ?

Καταρχάς ως θεός ο Ιεχωβάς, είναι δυνατόν να είναι ΕΞΩκοσμικός;;; Δηλαδή στο κομμάτι του κόσμου που αντιστοιχεί σε αυτόν, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ με ένα μέρος του ΜΕΣΑ σε αυτό (το κομμάτι του κόσμου);
Σύμφωνα με τις ιουδαικές "ιερές" γραφές ο Ιεχωβά προυπήρχε του Κόσμου (που άραγε;) και κάποια στιγμή απεφάσισε να δημιουργήσει τον Κόσμο σε 7 ημέρες (;;;), αρχίζοντας από την γη τα φυτά και τα ζώα που ζούσαν κάποιες μέρες χωρίς Ήλιο και ημέρες (;;;) μέχρι να φτιάξει κι αυτά, δεν θέλω να συνεχίσω αυτή την αηδία γιατί ομιλεί περί πλανητικού συστήματος ενώ πλέον γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια γαλαξίες κλπ, οπότε για να ενανέλθω δημιούργησε τον Κόσμο εκεί που δεν υπήρχε κι από το τίποτα (;- πράγμα που δεν ισχύει, να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν) άρα αυτό σημαίνει δημιούργημα κάτι που είναι ξέχωρο από τον δημιουργό.

Υ.Γ.... Πόσο κουραστικοί γίνεσται όταν χρησημοποιήται την ΙΔΙΑ καραμέλα περί εβραιοχριστινοδουοπάρικων κλπ .... Αλλάξτε και λίγο μοτίβο!!!
Πρέπει να καταλάβεις ότι είναι ο ορθός όρος, διότι ο χριστιανισμός δεν έχει ελληνική καταγωγή ούτε γαλλική έχει ιουδαική οπότε το πρώτο συνθετικό ορίζει ιδεολογική καταγωγή. Δεν είναι βρισιά είναι αποσαφήνιση (κι αυτό επιτέλους σε ενοχλεί), διότι μέχρι πριν μερικά χρόνια οι γονείς μου πίστευαν πως ο Τζσεουάχ ήτο Έλληνας κι ο χριστιανισμός Ελληνική Παράδοση !!!!!!!!

Για να θυμούντε οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι

Κέλσος ο Φιλαλήθης

quote:

---

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι προ υπάρξεως του Τζεσουάχ δεν υπήρξε ποτέ θρησκευτικός πόλεμος εναντίων άλλου προς ΕΠΙΒΟΛΗ μιας "θρησκείας", υπήρχε ανοχή και σεβασμός. Μετά δεν την εμφάνιση του Τζεσουάχ και της περί "αγάπης" θρησκείας ο κόσμος πνίγηκε στο αίμα και στη θρησκευτική βία.
Ή λέω ψέματα ?

---

Να κάνω τον συνήγορο του "διαβόλου" ή όχι;;;;
Μπάαα όχι ΑΚΟΜΑ...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr