| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
BRAINSTORM
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
112 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 03/05/2005, 14:02:18
Θέλω να ρωτήσω απλά πως αν κάποιος άνθρωπος δεν έχει μάθει ακόμα να αγαπάει τον εαυτό του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και προβλήματα στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους? Με ποιον τρόπο νομίζετε ότι κάποιος μπορεί να μάθει επιτέλους την μοναδικότητα της προσωπικότητας του, και επιτέλους να αρχίσει να σέβεται να εκτιμάει να εμπιστεύεται και να αγαπάει το μοναδικότερο και σπανιότερο πλάσμα σε τούτο τον πλανήτη, τον ΕΑΥΤΟ του? Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας…
ΧΤΙΖΩ ΤΟ ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
|
Asteri tou Vorra
Μέλος 1ης Βαθμίδας
86 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/05/2005, 15:01:25
Γειά σου Brainstorm.
Kαι εγώ νομίζω πως η ανησυχία σου είναι δικαιολογημένη.
Θεωρώ ότι ο η οικοδόμηση της πίστης και της αγάπης στον εαυτό χρειάζεται υπομονή και βαθειά εντρύφηση εσωτερική. Χρειάζεται προσήλωση στα θετικά και κυρίως αποφυγή συγκρίσεων και κρίσεων. Νομίζω πως βοηθά η σχέση με ειδικό, αλλά επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και ούτε πάντα χρειάζεται πιστεύω πως το πιο απαραίτητο είναι η αποδοχή του εαυτού όπως και αν είναι. Δεν χρειάζεται να κρύβουμε τίποτε από τον εαυτό μας, ας δούμε και τα χειρότερα. Μην ξεχνάς πως ο "Κύριος του εαυτού" υπάρχει μέσα μας και αν δε λέμε αλήθεια εμείς στον εαυτό μας .......
Θεωρώ πως η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης γίνεται είτε σε μικρή ηλικία ή σε πολλές περιπτώσεις έχει σχέση και με προηγούμενες εμπειρίες. Όπως και νάχει πάντως χρειάζεται ψυχραιμία και προσπάθεια όχι να μας αναγνωρίσουν οι άλλοι (οι οποίοι καμια φορά μας δίνουν και μια να πάμε παρακάτω....) αλλά να αναγνωρίσουμε εμείς τα όμορφα και τα δημιουργικά μας σημεία για να τα κάνομε ομορφότερα και πιο ενεργά.
Μην ξεχνάς ότι τέτοιες ανησυχίες σημαίνουν γνώση και επίσης το πιο όμορφο και αληθινό του εαυτού μας πηγάζει και αναγνωρίζεται από μέσα μας.
Καλή αυτογνωσία! Το μέσα και το έξω, το πάνω και το κάτω, το εδώ και το πέρα, όλα μέσα μου γίνονται ΕΝ.
 |
Asteri tou Vorra
Μέλος 1ης Βαθμίδας
86 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/05/2005, 15:05:19
Επανέρχομαι: Ποιος είναι τελικά ο Εαυτός (για να δούμε και πως θα τον μάθουμε......)! |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/05/2005, 21:41:37
Γειά σου BRAINSTORM.Όσον αφορά το πρώτο σου ερώτημα:
quote:
...αν κάποιος άνθρωπος δεν έχει μάθει ακόμα να αγαπάει τον εαυτό του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και προβλήματα στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους?
Πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν έχουμε μάθει να αγαπούμε πραγματικά τον εαυτό μας. (ποιόν εαυτό - θα ρώταγα, αλλά με πρόλαβε το Asteri tou Vorra)
Η πραγματική αγάπη, πέρα από κάθε εγωϊκό κρυφό ή φανερό σκοπό, είναι κάτι που η ανθρωπότητα στην πλειοψηφία της, δεν έχει ακόμα κατακτήσει. Ωστόσο, ένας από τους σκοπούς μας είναι να τη γνωρίσουμε, να τη βιώσουμε λίγο λίγο σε κάθε έκφρασή μας, ώστε τελικά να μπορέσουμε να την κατακτήσουμε.
Αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, σε γενικές γραμμές υπάρχουν στις περισσότερες εκδηλώσεις μας. Πως μπορεί να γίνει αλλιώς;
Πως μπορούμε να μάθουμε, εάν πρώτα δε σφάλλουμε;
Πως μπορούμε να ενωθούμε, εάν πρώτα δε συγκρουστούμε και δεν απαλύνουμε τις τραχιές γωνίες μας με τρόπο τέτοιο, ώστε όλοι μαζί να γίνουμε κι από ένα ταιριαστό με τα υπόλοιπα τουβλάκι, στο μεγάλο οικοδόμημα της δημιουργίας;
quote:
Με ποιον τρόπο νομίζετε ότι κάποιος μπορεί να μάθει επιτέλους την μοναδικότητα της προσωπικότητας του, και επιτέλους να αρχίσει να σέβεται να εκτιμάει να εμπιστεύεται και να αγαπάει το μοναδικότερο και σπανιότερο πλάσμα σε τούτο τον πλανήτη, τον ΕΑΥΤΟ του?
Πιστεύω πως ο τρόπος αυτός για τον οποίο ρωτάς, είναι ζήτημα μακρόχρονης μαθητείας, που πιθανότατα διαρκεί πολύ περισσότερο από μία και δύο ζωές.
Θα σου αναφέρω μόνο ένα βηματάκι, που εγώ βρίσκω ως καλή ιδέα, κι εύχομαι οι υπόλοιποι συνομιλητές να συμπληρώσουν με τις δικές τους ιδέες.Σκέφτομαι λοιπόν,
πως ο άνθρωπος ενώ "χαϊδεύει" φαινομενικά τον εαυτό του, του κάνει τα χατήρια, νομίζει πως "αυτός είναι και κανείς άλλος καλύτερος από αυτόν δεν είναι", στην πραγματικότητα είναι τόσο σκληρός μαζί του, που δεν μπορεί να του συγχωρέσει ούτε ένα τόσο δα μικρό λαθάκι!
Κι από κει αρχίζει το κακό...
Όταν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα να κάνει λάθη, αλλά και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά την πιθανότητα αυτή, τότε κρατάμε κλειστά τα αφτιά μας σε κάθε διδασκαλία, σε κάθε φωνή που θα μπορούσε να μας κάνει να τον αγαπήσουμε.
Το κακό βέβαια δεν βρίσκεται στην σκληρότητά μας απέναντι στον εαυτό μας.
Απεναντίας, βρίσκεται στον εγωϊσμό μας, που μας θέλει να είμαστε το κέντρο του σύμπαντος και δεν ανέχεται εμείς, να κάνουμε λάθος! Οπότε, πιστεύω πως ένα πρώτο βήμα, είναι να μάθουμε να συγχωρούμε, τον εαυτό μας και τους άλλους.
Αυτό θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε παραπέρα. Ο δρόμος όμως, είναι ακόμα πολύ μακρύς... κλικ me 
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
|
AVATARGR
Πρώην Συνεργάτης
Greece
4317 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 10:07:46
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ.ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΟΣΟ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ BRAINSTORM... ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ.... ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΟ ΜΑΣ.... Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΟΤΕ.... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. 
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ
|
simori
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2290 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 11:05:29
Η αγάπη για τον εαυτό μας... και όπως πολύ καλά συμπλήρωσαν οι φίλοι ... Ποιόν εαυτό ?
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύω πως υποφέρουν από τον εαυτό που έχει απορριφθεί από τους άλλους και έτσι καταφεύγουν σε εκείνον που είναι περισσότερο αποδεκτός από τους άλλους.. Ζητώντας τον σεβασμό και την αποδοχή ξεχνάμε τον ίδιο τον εαυτό μας και γινόμαστε σκληροί μαζί του.. Κάποια στιγμή δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε τα λάθη του.. και κάθε λάθος μας θυμίζει εκείνον που θέλαμε να ξορκίσουμε...για όλα τα δεινά που μας είχαν βρει από τότε που ακόμα είμασταν παιδιά..Όμως μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε.. μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε.. αλλά αυτά τα λάθη ή παθήματα αν θέλετε.. πρέπει να γίνονται μάθημα.. τί γίνεται όμως όταν αυτά δεν καταφέρνουν να γίνουν το μάθημά μας? Όταν βλέπουμε πως έχουμε αδυναμίες? Πως μπορούμε να δουλέψουμε μαζί τους χωρίς να βάζουμε τον εαυτό μας απέναντι στον τοίχο να τον εκτελέσουμε? Πως μπορούμε να βρούμε εκείνη την χρυσή τομή της αποδοχής μας από εμάς αλλά και από τους τρίτους? Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορούμε να ξεπεράσουμε τις συνήθειες ή ακόμα και τους εφιάλτες που μας δημιούργησαν οι άλλοι και μέσα από αυτούς γίναμε σκληροί.. εγωιστές.. αδύναμοι.. εγωπαθείς ? Και ένα σωρό ερωτήματα που μπορεί να χωρέσει ο νους μας!!!! Μαθαίνοντας να συγχωρούμε τους άλλους ξεχάσαμε να κάνουμε το ίδιο με τον εαυτό μας...
Ο κόσμος ολόκληρος είναι ο εαυτός μας...και ενώ βλέπουμε τους άλλους σε συνάρτηση με αυτόν.. παραβλέπουμε το γεγονός της μοναδικότητας.. της διαφορετικότητας.. του ξεχωριστού.. Και όμως παρά τα πρότυπα κανείς δεν είναι όμοιος με κανέναν .. αλλά όλοι κοιτάζουμε να καλυτερεύσουμε έναν εαυτό που θα τείνει με τα πρότυπα που άλλοι μας έχουν εμφυσήσει... και έτσι του αφερούμε το δικαίωμα στον σεβασμό... με αποτέλεσμα να μην σεβόμαστε ούτε αυτό που υπάρχει έξω από εμάς....
Η Πείρα δεν ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ  Η ομορφιά απλώνεται..... S I M O R I L ....... |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 11:41:11
Καλημέρα Brainstorm,
η αγάπη είναι ένας σκοπός, ένα "τέλος".
Δεν ξυπνάμε μια μέρα ξαφνικά αγαπώντας
τον εαυτό μας, ή τους άλλους, αλλά βαδίζουμε
αργά προς τη χώρα της αγάπης.Βήματα σε αυτό το δρόμο είναι η ευγένεια, η αξιοπρέπεια,
η ανδρεία, η γενναιοδωρία, η αυτοπραγμάτωση...
Είναι με άλλα λόγια οι αρετές που βρίσκονται πέρα από
τα σύνορα του Εγωισμού.
Βαδίζοντας σε αυτά τα βήματα σιγά-σιγά αναγνωρίζουμε
την αγάπη. Η αγάπη προς εμάς και τους άλλους είναι ένας κοινός στόχος.
Αγαπώντας τον εαυτό μας, αγαπάμε και το διπλανό μας,
αγαπώντας το διπλανό μας, αγαπάμε και τον εαυτό μας.
Το κέντρο της αγάπης είναι η Καρδιά, αυτή οφείλουμε
να καθαρίσουμε και να ελαφρίνουμε για να αγαπήσουμε. Η συνειδητοποίηση ότι όλοι οι άνθρωποι δεν διαφέρουμε
στην ουσία, μπορεί να βοηθήσει στη βίωση της αγάπης.
Ο διπλανός μας είναι καθρέφτης μας, και εμείς καθρέφτης
του διπλανού μας. 
|
BRAINSTORM
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
112 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 15:00:35
Καλησπέρα παιδιά και σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας.Σίγουρα το ζήτημα περί αγάπης προς τον εαυτό είναι πολύπλοκο. Μπορεί όμως να είναι και τόσο απλό. Σίγουρα όλοι παίζουν κάποιο ρόλο.. Σπάνιες φορές έχω συναντήσει στην ζωή μου ανθρώπους ανεπηρέαστους. Εγώ προσωπικά περνάω μια περιπέτεια αναζήτησης του χαμένου μου εαυτού. Αισθάνομαι πως είμαι μια αντανάκλαση των ανθρώπων που συναναστρέφομαι… Προσπαθώ να μη πληγώνω κανέναν με αποτέλεσμα να πληγώνω εμένα τον ίδιο.. Δεν ξέρω κάποιοι πως καταφέρνουν να είναι τόσο αυθεντικοί, όμως σίγουρα θα ήθελα να γίνω σαν αυτούς…
λίλιθ
quote:
Αγαπώντας τον εαυτό μας, αγαπάμε και το διπλανό μας,
αγαπώντας το διπλανό μας, αγαπάμε και τον εαυτό μας.
Εδώ ακριβώς είναι που μπερδεύομαι λίλιθ.
Ποια από τις δύο φράσεις πρέπει να υιοθετήσουμε πρώτα? simori
quote:
Και όμως παρά τα πρότυπα κανείς δεν είναι όμοιος με κανέναν .. αλλά όλοι κοιτάζουμε να καλυτερεύσουμε έναν εαυτό που θα τείνει με τα πρότυπα που άλλοι μας έχουν εμφυσήσει... και έτσι του αφερούμε το δικαίωμα στον σεβασμό... με αποτέλεσμα να μην σεβόμαστε ούτε αυτό που υπάρχει έξω από εμάς....
Ανατριχιαστικά αληθινό το παραπάνω!! Αμαλία
quote:
Πιστεύω πως ο τρόπος αυτός για τον οποίο ρωτάς, είναι ζήτημα μακρόχρονης μαθητείας, που πιθανότατα διαρκεί πολύ περισσότερο από μία και δύο ζωές.
Αμαλίτσα πολύ σωστά τα όσα λες όμως πως μπορώ να ξέρω σε ποιά ζωή βρίσκομαι? Αστέρι του βορά
quote:
Επανέρχομαι: Ποιος είναι τελικά ο Εαυτός (για να δούμε και πως θα τον μάθουμε......)!
Νομίζω φίλε πως ο εαυτός είναι η ίδια η ψυχή Χέρομαι πολύ που όλες οι απαντήσεις έχουν χτυπήσει "φλέβα" 
ΧΤΙΖΩ ΤΟ ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ |
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 16:26:23
καλησπερα σας,η αγαπη για τν εαυτο μας ξεκινα απο τα παιδικα μας χρονια,αν στα παιδικα μας χρονια λαμβανουμε αγαπη και αποδοχη,αυτο θα μας ακολουθει σε ολη μας την ζωη.
Φιλε,BRAINSTORM υπαρχουν δυο πιθανοτητες να γινουμε επικινδυνοι προς τους αλλους,η μια ειναι η ελλειψη αυτοεκτιμησης προς τον εαυτο μας,και η αλλη ειναι η υπερβολικη αγαπη προς τον εαυτο μας. 
|
snoopy
Πλήρες Μέλος
Algeria
1042 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 17:28:18
ΑΓΑΠΑΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΑΠΕΡΙΟΡΙΟΡΙΣΤΑ Η ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΖΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. |
BRAINSTORM
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
112 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 17:52:12
Φίλη spirit εγώ νομίζω πως αν στα παιδικά μας χρόνια δεχτούμε υπερβολική αγάπη,στοργή,αποδοχή,ίσως αυτό να αποδειχτεί στην συνέχεια της πορείας μας στην ζωή επικίνδυνο. Και αυτό το λέω γιατί το παιδί που έμαθε να δέχεται υπερβολική αγάπη απο το οικογενειακό περιββάλον, ίσως λαθασμένα να την αναζητήσει και σε όσους συναναστρέφεται στο μέλλον με αποτέλεσμα να πληγώνεται. Φυσικά δεν εννοώ να μην αγαπάμε τα παιδιά μας.Απλά είμαι υποστηρικτης της ιδέας να αφήνουμε τα παιδιά να ανοίγουν μόνα τους τα φτερά. quote:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
φίλε snoopy που το στηρίζεις αυτό? ΧΤΙΖΩ ΤΟ ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ |
snoopy
Πλήρες Μέλος
Algeria
1042 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 18:02:14
quote:
φίλε snoopy που το στηρίζεις αυτό?
ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. |
Asteri tou Vorra
Μέλος 1ης Βαθμίδας
86 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 21:20:01
Αγαπητέ Brainstorm,
κατ'αρχάς είμαι φίλη και οχι φίλος (μη μου αλάζεις το φύλο διότι είδα κι έπαθα να το εμπεδώσω :-))))
μετά ...
Θυμήθηκα ένα θεατρικό έργο που είχε πάει ένα κοριτσάκι με τους γονείς του βόλτα στο δάσος. Έλεγε λοιπόν το κοριτσάκι στη μαμά του: "Ναι αλλά τα πουλάκια θα κελαϊδάνε μόνο για μένα - έτσι μαμά???"
Ποιός είναι λοιπόν ο Εαυτός???
Εγώ κατά βάθος πιστεύω ότι ο Εαυτός είναι ένας. Όλοι είμαστε κομάτια του. ΓΙ αυτό και μπορούμε να επικοινωνούμε, να κατανοούμε τον άλλο ή να παίρνουμε ή να δίνουμε βοήθεια και δύναμη.
Κάθε κομάτι μας που απαρνιόμαστε δεν το αντέχουμε στον διπλανό μας και το αντίστροφο, ότι δεν αντέχουμε στον διπλανό μας δεν είναι ούτε μέσα μας ταξινομημένο.
Αυτό που είπε ο Χριστός "αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" είναι νομοτέλεια. Επίσης εκεί φαίνεται και από που ξεκινάς.....Αν δεν έχεις κάτι μπορείς να το δώσεις πουθενά??....ΥΓ. Όμορφο αυτό που γράφεις για την ψυχή - πιστεύω ανεπιφύλακτα ότι έχει μεγάλη προτεραιότητα και είναι κατά πολύ η ουσία, υπάρχει όμως και το πνεύμα μας και γενικά ο εαυτός πιστεύω (χωρίς να είμαι ειδική) ότι είναι όλα αυτά μαζί: ψυχή, πνεύμα, συνείδηση, προσωπικότητα - όλα (Η πολύ μελέτη σε αυτά καταντάει σχολαστικισμός).
Το σημαντικό για μένα είναι ότι τα πάντα είναι Εαυτός και τα πάντα είναι σε ενότητα, την οποία δυστυχώς έχομε μάλλον ξεχάσει, ή απωλέσει ή όπως αλλιώς θέλεις πες το. Το μέγιστο δικαίωμά μας, αλλά και στοίχημα είναι το ξαναφτιάξιμο αυτής της Ενότητας.
Κυρίως όμως Ο ΑΛΛΟΣ είναι ΕΑΥΤΟΣ μας. Άυτό είναι το σοβαρό, το μεγαλειώδες, αλλά και το δύσκολο.
Φίλε μου Brain storm μάλλον φλυάρησα αρκετά - το θέμα με καίει.....
Λέω λοιπόν ότι η εμβάθυνση στον εαυτό πρέπει να έχει κάποια σχέση με την ευθύνη μας σε αυτή τη Γη...Εσύ τι λες; Καλό σου βράδυ και καλό βράδυ σε όλους. To μέσα και το έξω, το πάνω και το κάτω, το εκεί και το εδώ, όλα μέσα μου ΕΝΑ. |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/05/2005, 21:29:17
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ. ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ. ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ. ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ [ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ]. ΜΑΣ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΚΡΥΣ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΑΣ, ΑΣ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
ΑΜΕΣΑ.ΑΦΡΟΔΙΤΗ -Ε-
Ο ΠΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΟΣΤΡΑΚΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
***
ΖΗΛΩΤΟΝ ΜΕΝ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΙΜΙΟΝ ΜΕΝΤΟΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
***
Μ.Β.σε ευχαριστώ,όντως τα εμπόδια είναι χάρτινα. Σοφότατο. |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/05/2005, 01:47:35
quote:
Εγώ προσωπικά περνάω μια περιπέτεια αναζήτησης του χαμένου μου εαυτού. Αισθάνομαι πως είμαι μια αντανάκλαση των ανθρώπων που συναναστρέφομαι… Προσπαθώ να μη πληγώνω κανέναν με αποτέλεσμα να πληγώνω εμένα τον ίδιο.. Δεν ξέρω κάποιοι πως καταφέρνουν να είναι τόσο αυθεντικοί, όμως σίγουρα θα ήθελα να γίνω σαν αυτούς…
Καλησπέρα BRAINSTORM
Αυτά που γράφεις είναι απόλυτα φυσιολογικά να συμβαίνουν
στον καθένα από εμάς:
Αναζητούμε τον αληθινό μας εαυτό, την αλήθεια, το Εγώ χωρίς
τα πέπλα...
Αυτή η αναζήτηση, είτε έχουμε θέσει την ακριβή ερώτηση άμεσα
στον εαυτό μας: "θέλω να μάθω το αληθινό μου εγώ", είτε έμμεσα:
"νιώθω σαν να μην είμαι απόλυτα παρόν σε κάθε στιγμή μου,
σε κάθε διάσταση της ζωής μου",
είναι μια καθολική αναζήτηση του ανθρώπου. Προσωπικά πολλές φορές νιώθω σαν να είναι η ζωή μου ένα όνειρο
που απεγνωσμένα αναζητώ να ξυπνήσω από αυτό για να μάθω τί είναι
η αλήθεια. Αναρωτιέμαι ποιά είμαι στα αλήθεια, πόσες πράξεις μου
είναι αληθινά δικές μου και όχι "ηθοποιία".
Είναι πραγματικά αλλόκοτο το συναίσθημα αυτό, αν το έχεις νιώσει
δε γνωρίζω, να έχεις την πεποίθηση ότι κάπου έχεις χαθεί μέσα
στη ζωή, στην καθημερινότητα, στο παρόν, στο μέλλον, στο παρελθόν,
και να μην μπορείς να βρείς ένα σημείο αναφοράς, το δικό σου σημείο. Χρησιμοποιώντας κάποια από τα σοφά λόγια ενός ανθρώπου,
στον οποίο απευθήνθηκα σε αυτή μου την αναζήτηση:
"Είμαστε σαν ένα ποτάμι, νερό, που στην διαδρομή του περνά από
βουνά, πεδιάδες, δάση, χωράφια, πότε είναι γεμάτο κλαδιά, πότε
είναι η ροή του διακλάδιστη ανάμεσα από βράχια, πότε ορμητικό,
πότε πράο, χιλιάδες μορφές, χιλιάδες διαφορετικά ποτάμια, μοιάζει,
αλλά είναι το ίδιο το νερό του ποταμού της πηγής, που κάποια
στιγμή φτάνει στη θάλασσα και καθαρίζει". Έτσι λοιπόν και ο εαυτός... χάνεται ανάμεσα σε χιλιάδες μορφές
και σχήματα, γίνεται ο Άλλος, αλλά πάντα είναι ταυτόχρονα το Εγώ,
η αλήθεια που ψάχνουμε.
Αυτήν την αλήθεια θα τη βρούμε κάποτε, όταν το ποτάμι φτάσει
μέσα στη θάλασσα, μέχρι τότε θα αναζητούμε τον αληθινό εαυτό,
την αλήθεια μας, και αυτό είναι η φιλοσοφία, είναι μια ανθρώπινη
κατάσταση, που οφείλουμε να δεχτούμε όπως είναι. quote:
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Αγαπώντας τον εαυτό μας, αγαπάμε και το διπλανό μας,
αγαπώντας το διπλανό μας, αγαπάμε και τον εαυτό μας.--------------------------------------------------------------------------------
Εδώ ακριβώς είναι που μπερδεύομαι λίλιθ.
Ποια από τις δύο φράσεις πρέπει να υιοθετήσουμε πρώτα?
Και τα δύο μαζί. Όταν πραγματικά κάνεις, έστω και για μια στιγμή
το ένα ή το άλλο, τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι με το ένα γίνεται
ταυτόχρονα και το άλλο.
Όπως κάποιος γράφει πιό πάνω, ο Εαυτός είναι ένας και τους
περιέχει όλους. Είμαστε όλοι μέλη του ίδιου σώματος, όταν
περιποιηθούμε ένα μέλος του σώματος, όλο το σώμα νιώθει την
περιποίησή μας...
|
BRAINSTORM
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
112 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/05/2005, 03:52:56
Αν και νυστάζω, μου αρέσει τόσο η μοιρασιά απόψεων εδώ μέσα που θα μιλήσω πρώτα και μετά θα κοιμηθώ ποιο ευχαριστημένος.... Μια φωνούλα μέσα μου, ουρλιάζει συνέχεια χαμογελαστή και μου λέει να την εμπιστευτώ. Και η φωνή αυτή με παροτρύνει να εμπιστευτώ τον αληθινό εαυτό που είναι ευθυγραμμισμένος με την ψυχή. Οκ, κάποιες φορές με χάνω, κάποιες με βρίσκω…. Ίσως έτσι να παίζεται το παιχνίδι. Αν δεν τραυματιστείς πως περιμένεις μετά να ξέρεις πως θα επουλώσεις τις ενδεχομένως καινούριες πληγές? Είμαστε όλοι αδέρφια, ψυχές με σώματα και όχι σώματα με ψυχές. Και η ψυχή είναι ο αληθινός, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εαυτός. Αυτή λέει μόνο την αλήθεια. Αισθάνομαι πολλές φορές κενός και άδειος, γιατί δεν μιλάω με την ψυχή και περιορίζομαι στο μυαλό που ξέρει πολύ καλά να κατηγοριοποιεί να κρίνει και να συγκρίνει όπως πολύ σωστά αναφέρει η ΦΙΛΗ «αστέρι του βορά».. Το εσωτερικό μας σύμπαν είναι γεμάτο με παγίδες και δωράκια. Όλοι πέσαμε στις παγίδες και συνήθως μετά από κάθε παγίδα στο βάθος φαίνεται το δωράκι με το χρυσό περιτύλιγμα που μας περιμένει να τρέξουμε, και με μανία σαν μικρά παιδιά να το ανοίξουμε για να δούμε το περιεχόμενο. ΑΓΑΠΗ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΔΕΟΣ, ΧΑΡΑ, ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΦΩΣ, είναι τα ποιο συνηθισμένα περιεχόμενα των δώρων…. Και μόνο που κάθομαι και μιλάω με όλους εσάς εδώ, νοιώθω την ίδια ικανοποίηση με εσάς ότι δεν είμαι μόνος… quote:
Είναι πραγματικά αλλόκοτο το συναίσθημα αυτό, αν το έχεις νιώσει
δε γνωρίζω, να έχεις την πεποίθηση ότι κάπου έχεις χαθεί μέσα
στη ζωή, στην καθημερινότητα, στο παρόν, στο μέλλον, στο παρελθόν,
και να μην μπορείς να βρείς ένα σημείο αναφοράς, το δικό σου σημείο.
Λίλιθ το δικό μου σημείο αναφοράς συνήθως το βρίσκω όταν βρίσκομαι μόνος και ρουφάω την τωρινή μου στιγμή χωρίς να τρέμω στην ιδέα οτί είμαι μόνος. quote:
"Είμαστε σαν ένα ποτάμι, νερό, που στην διαδρομή του περνά από
βουνά, πεδιάδες, δάση, χωράφια, πότε είναι γεμάτο κλαδιά, πότε
είναι η ροή του διακλάδιστη ανάμεσα από βράχια, πότε ορμητικό,
πότε πράο, χιλιάδες μορφές, χιλιάδες διαφορετικά ποτάμια, μοιάζει,
αλλά είναι το ίδιο το νερό του ποταμού της πηγής, που κάποια
στιγμή φτάνει στη θάλασσα και καθαρίζει".
απλά ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!! Τα μάτια μου κλείνουν όμως και η ψυχή μου ετοιμάζει τις βαλίτσες για ακόμα ένα ταξίδι στις πλούσιες ονειροχώρες.... Πάω για ύπνο αδέρφια.... Υπόσχομαι αύριο να απαντίσω και στους υπόλοιπους.... ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΧΤΙΖΩ ΤΟ ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/05/2005, 03:54:39
quote:
quote:
Πιστεύω πως ο τρόπος αυτός για τον οποίο ρωτάς, είναι ζήτημα μακρόχρονης μαθητείας, που πιθανότατα διαρκεί πολύ περισσότερο από μία και δύο ζωές.
Αμαλίτσα πολύ σωστά τα όσα λες όμως πως μπορώ να ξέρω σε ποιά ζωή βρίσκομαι?
Το ζήτημα δεν είναι τόσο ποσοτικό, όσο ποιοτικό.
Στην παρούσα φάση ούτως ή άλλως, δεν βοηθάει ιδιαίτερα να ξέρει κάποιος σε ποιά ζωή βρίσκεται, δεν θα τον βοηθήσει πρακτικά. Αλλωστε, το παραπάνω μπορείς να το δεχθείς, εφόσον πιστεύεις στην ύπαρξη και άλλων ζωών πριν από την τωρινή.Θα προτιμούσα λοιπόν από τα λόγια μου να κρατήσεις το νόημα, πως η επίτευξη της ικανότητας να αγαπάς, είναι κάτι που σου πέρνει πολύ χρόνο και για το οποίο, πρέπει να αφιερώσεις ολοκληρωτικά τη ζωή σου, μέσα σε ένα πλαίσιο μαθητείας, όπου ο δάσκαλος θα είναι η εσωτερική φωνή σου - και οτιδήποτε άλλο επιλέξεις ως εφόδιο ή ως σύμβουλο στην μακρά αυτή πορεία - και σχολείο η ίδια η ζωή.
Θα ήθελα ακόμα, να σχολιάσω την παρακάτω φράση σου:
quote:
Προσπαθώ να μη πληγώνω κανέναν με αποτέλεσμα να πληγώνω εμένα τον ίδιο
Δεν πιστεύω πως το να μην πληγώνεις κάποιον, απαραίτητα σημαίνει και πως τον αγαπάς. Πολύ συχνά πρέπει να πληγώσεις τον ίδιο τον εαυτό σου. Ετσι κι αλλιώς, τις περισσότερες φορές αυτό που πληγώνεται είναι ο εγωϊσμός μας και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως οι προσδοκίες του, είναι πραγματικά προς όφελός μας.Σε τελική ανάλυση, το να συγκρουστείς με κάποιον άλλο, μπορεί να είναι και το κλειδί για να μπορέσεις να τον αγαπήσεις... κλικ me
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
|
Asteri tou Vorra
Μέλος 1ης Βαθμίδας
86 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/05/2005, 19:08:49
Eπειδή περιμένοντας το feedback δεν βλέπω ...προκοπή...σχολιάζω κάτι που λέει η Αμαλία σχετικά με το να πληγώσουμε ή όχι κάποιον:
[Δεν πιστεύω πως το να μην πληγώνεις κάποιον, απαραίτητα σημαίνει και πως τον αγαπάς. Πολύ συχνά πρέπει να πληγώσεις τον ίδιο τον εαυτό σου. Ετσι κι αλλιώς, τις περισσότερες φορές αυτό που πληγώνεται είναι ο εγωϊσμός μας και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως οι προσδοκίες του, είναι πραγματικά προς όφελός μας.] και ακόμη [Σε τελική ανάλυση, το να συγκρουστείς με κάποιον άλλο, μπορεί να είναι και το κλειδί για να μπορέσεις να τον αγαπήσεις...] Θέλω να προσθέσω λοιπόν σε αυτά τα συγκροτημένα λόγια της Αμαλίας ότι εξ αιτίας της ενότητας αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι αυτό που είναι καλό για μας σε μία δεδομένη περίπτωση σε σχέση με κάποιον άλλο είναι καλό και για τον άλλο σε σχέση με εμάς και επομένως τις περισσότερες φορές αυτή η ανησυχία είναι συναισθηματική και δεν έχει αληθινές βάσεις. Αν δηλαδή χρειάζεται να πούμε όχι σε κάποιον τότε κι αυτός αυτό πρέπει να ακούσει από εμάς.
Το δύσκολο είναι να είναι κανείς αληθινός στον εαυτό του.
Αν είναι κανείς αληθινός στον εαυτό του (και επομένως του δείχνει τον πρέποντα σεβασμό) αυτή η αλήθεια της ψυχής είναι κάτι που και για τους άλλους ανθρώπους θα μετρήσει (ακόμη και αν δεν μπορούν να την δεχτούν για διάφορους λόγους).
Είναι ενδιαφέρουσα αυτή η συζήτηση και ελπίζω να μην σταματήσει εδώ - εξάλλου προκύπτουν και άλλα σοβαρά ζητήματα όπως το ζήτημα της ανοχής:
Η αγάπη ως ποιο βαθμό σημαίνει ανοχή; Και εν πάσει περιπτώσει η ελεύθερη βούληση του άλλου πόσο θα γίνεται ανεκτή όταν παραβιάζει μια συλλογική διαδικασία;;
Είναι αυτό μέσα στα ερωτηματικά σου αγαπητέ Brainstorm ή το φορτώνω πολύ το θέμα;
Καλό βράδυ To μέσα και το έξω, το πάνω και το κάτω, το εκεί και το εδώ, όλα μέσα μου ΕΝΑ. |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ?
