Ο Τσιφόρος έλεγε πως η μεγαλύτερη πρωτοτυπία του νεοέλληνα είναι ο μιμητισμός, και το εννοούσε φυσικά δίνοντας την δεύτερη ερμηνεία της μίμησης δηλ. του παπαγαλίσματος.

Η αυθεντικότητα δε, που θίγει η ΑΤΜΑ και που ορθώς παρατηρεί πως τείνει προς εξαφάνιση, έχω βάσιμες και ισχυρές ενδείξεις πως οφείλεται στο γεγονός πως ο άνθρωπος έχει χάσει την πίστη του έναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Ο άνθρωπος έχει χάσει πια τον ίδιο του τον εαυτό, και παρ' ότι συνοδεύεται εκ γενετής από την αυθεντικότητα και την μοναδικότητα των γονιδίων του, στην μετέπειτα ζωή του, φαίνεται πως την ξεχνάει. Η προσωπικότητα του αναπτύσσεται και μορφοποιείται - και αυτό το λέω χωρίς να είμαι ψυχολόγος, δεν με απασχολεί η ψυχολογία - κατά ένα μεγάλο ποσοστό από εξωγενείς παράγοντες όπως είναι το περιβάλλον, η οικογένεια, η θρησκεία, η κοινωνία και τόσα άλλα που ξεχνώ.

Θα μπορούσαμε να πούμε, πως η αυτογνωσία σαν έννοια θεωρητική εμπεριέχει και την έσω-αναζήτηση της αυθεντικότητας / αλήθειας του εαυτού μας. Υπό τούτη την οπτική, η αυθεντικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί διότι τις περισσότερες φορές καλύπτεται από την θεωρία. Η θεωρία, που είναι αποτέλεσμα της σκέψης, λειτουργία της σκέψης αν θέλετε, φτιάχνει πάντα μια εικονική αλήθεια, μια αυταπάτη που κρύβει την αυθεντικότητα των ανθρώπων γιατί δεν επιτρέπει στο συναισθηματικό τους κέντρο να λειτουργήσει κανονικά αλλά βάζει το νοητικό τους κέντρο να δουλεύει υπερωριακά. Ένα πολύ απλό παράδειγμα - θα σας φανεί αστείο αλλά δεν είναι - είναι το κλάμα. Πόσες φορές αισθανόμαστε την ανάγκη να κλάψουμε αλλά δεν το κάνουμε για διάφορους λόγους. Το κλάμα είναι μια εκδήλωση της αυθεντικότητας των ανθρώπων, πολύ φυσιολογικό, αλλά - ιδίως εμείς τα αρσενικά - του έχουμε προσδώσει χαρακτήρα αδυνάμου ενέργειας και συγκρατούμε τον εαυτό μας όταν μας έρθει να κλάψουμε, νομίζοντας πως έτσι συμπεριφέρονται οι δυνατοί. Είναι αστείο φυσικά αυτό, γιατί ο άνθρωπος όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του ασκώντας ηθελημένες δράσεις σ' αυτόν, τόσο περισσότερο οι έσω-αντιδράσεις του ενδυναμώνονται και καταστρέφουν την αυθεντικότητά του.

Ο Γκουρτζίεφ έλεγε πως όλοι οι άνθρωποι είναι μηχανές. Όταν το πρωτοάκουσα αυτό μου φάνηκε κάπως αντιαισθητικό. Δεν είναι δα και τόσο κομψό να χαρακτηρίζεις τον άνθρωπο ως μηχανή. Αργότερα κατάλαβα τι εννοούσε. Ακόμη όμως και για τον Γκουρτζίεφ, μια μηχανή έχει το πρωτότυπό της. Τα αντίγραφα της μηχανής θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ίδιες ή ακόμη και διαφορετικές δυσλειτουργίες ανάλογα με την χρήση τους από τον χειριστή τους.

Το θέμα του μιμητισμού, φαίνεται να ανήκει στον κλάδο της ψυχολογίας και θα μπορούσε να μας πει κάποιος ψυχολόγος - αν υπάρχει στο φόρουμ - ορισμένες σημαντικές παρατηρήσεις της επιστήμης του. Για μένα όμως ανήκει στον τομέα της μηχανικής. Μηχανική χρειάζεται, κι όχι ψυχολογία, γιατί έχουμε να κάνουμε με μηχανές. Και για να σταματήσει κάποιος να είναι μηχανή, πρέπει πρώτα από όλα, να γνωρίσει την μηχανή. Όταν μια μηχανή γνωρίσει τον εαυτό της, όπως πολύ σωστά λέει ο Γκουρτζίεφ, τότε δεν είναι μηχανή. Αρχίζει και γίνεται υπεύθυνη για τις πράξεις της, και ξαναβρίσκει την αυθεντικότητά της, όχι ως αντίγραφο πλέον, αλλά ως πρωτότυπο.

Είναι δύσκολο να κατανοηθεί αυτή η έννοια αντιγράφου-πρωτοτύπου που συνυπάρχει στον άνθρωπο γιατί φαινομενικά δείχνει ασύμβατη και αντιφατική. Εδώ όμως βασίζεται και η θεώρηση της ΑΤΜΑ γιατί απο την μια δεν είναι άσχημο να αντιγράφουμε ένα καλό πρωτότυπο κι απο την άλλη είναι άσχημο να μην διαθέτουμε την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητά μας.

Η ιστορία πάλι δείχνει και το ένα και το άλλο. Υπάρχουν κακά αντίγραφα, μιμητές χείριστοι και γελοίοι όπως σημειώνει η ΑΤΜΑ, αλλά και αντίγραφα που έχουν διαφοροποιήσει το αντίγραφό τους με κάτι προσθετικό που εκλαμβάνεται από την αυθεντικότητά τους. Τότε όμως έχουν καταφέρει να έχουν γίνει από μόνα τους καινούργια πρωτότυπα και πρότυπα για κάποια άλλα μετέπειτα αντίγραφα. Φαύλος κύκλος δηλ.

Εμ, τι να κάνουμε ?

Μου φαίνεται όμως πως χάνουν τον καιρό τους. Κανένας δεν μπορεί να βάλει το δικό μου χειροκρότημα μέσα σε μια μαθηματική εξίσωση, ούτε να φτιάξει μοντέλο γι' αυτό...

παρων, αδελφε!

Ατμα νασαι καλα που πηρες την πρωτοβουλια!

.

.

πρωτον υπαρχει το φαινομενο του εκατοστου πιθηκου.

εν συντομια, σε καποιο προστατευομενο νησι οι βιολογοι που φροντιζαν τους πιθηκους, παρατηρησαν οτι μια πιθηκινα επλενε τις γλυκοπατατες που τους εδιναν για τροφη, πριν τις φαει.

το γεγονος τους κινησε την περιεργεια και αρχισαν να την παρακολουθουν.

με εκπληξη ειδαν οτι αρχισαν να πλενουν τις γλυκοπατατες οι στενοι της συγγενεις πρωτα, και κατοπιν σταδιακα η υπολοιπη κοινοτητα των πιθηκων.

αλλα η εκπληξη εγινε απορια οταν οι πιθηκοι που επλεναν τις γλυκοπατατες εγιναν 100.

τοτε αυτοματως, ολοι οι πιθηκοι του νησιου, ακομη και αυτοι που δεν ειχαν τροπο επικοινωνιας με την υπο παρακολουθηση ομαδα, αρχισαν να πλενουν τις γλυκοπατατες τους πριν τις φανε.

αλλα το εκπληκτικο ηταν οτι την ιδια στιγμη και οι πιθηκοι των γειτονικων νησιων αρχισαν να πλενουν τις γλυκοπατατες τους!!!

με καποιο αγνωστο τροπο, μεταδοθηκε η πληροφορια σε ολους τους πιθηκους της ευρυτερης περιοχης μολις ο αριθμος των ατομων που την κατειχαν εγινε 100.

η θεωρια που αναπτυχθηκε, πηρε απο το γεγονος το ονομα της: η θεωρια του εκατοστου πιθηκου.

ο μηχανισμος εννοειται πως λειτουργει σε ολα τα ειδη.

και στον ανθρωπο.

.

.

δευτερον υπαρχει η (αρκετα παλαια πλεον) θεωρια του 16%.

οι ιστορικοι πολιτικοι αναλυτες, με την βοηθεια της στατιστικης ανακαλυψαν οτι αρκει να ενστερνισθει μιαν ιδεα το 16% του πληθυσμου μιας χωρας ή μιας ομαδας, για να την αποδεχθει αυτοματως το υπολοιπο 84%.

κλασσικο παραδειγμα η Οκτωβριανη επανασταση.

.

.

Αυτό μας εισαγάγει αμέσως στην μη παραγωγική μίμηση αυτή που κατατρώει τον άνθρωπο...Τι να πείς πάνω σε αυτό? Διαδίδεται μέσω μιμιδίων και μαζικών μεταδοτών μιμιδίων (ΜΜΕ,Σχολεία κτλ κτλ).Τι είναι το μιμίδιο? Η μοναδα πληροφορίας.Διαδίδετε απο όλους μας προς όλους μας και συνήθως επιβιώνουν τα καλύτερα (τα πιο "πιασάρικα" αν θές,τα πιο διαφημισμένα,εμείς καλό θα είναι να προτιμήσουμε τα πιο σωστά!).Στο παράδειγμα του jonniebegood το μιμίδιο μεταδώθηκε με οπτική επαφή αν και δεν μπορώ να εξηγήσω το πώς μετά τον εκατοστό πήθικο συνέβει μαζική αλλαγή.

Τα μιμίδια είναι "καθημερινής χρήσης" και φυσικά ο καθένας τα εκμεταλλεύετε όπως θέλει! Δείτε τους παρακάτω ορισμούς και σημειώστε νοητικά πόσα απο αυτά γνωρίζετε/έχετε ακούσει : Καλομοίρα,Ευαγγελάτος,Όποιος βιάζετε σκοντάυτει,ναρκωτικά.

Στοίχημα σας πάω οτι έχετε ακούσει και τα 4! Οι δύο πρώτοι είναι ονόματα (αποτελούν και αυτά μιμίδιο,τους ξέρετε,δεν τους ξερετε ντε?),το τρίτο παροιμία που έχει επιβιώσει (καλό μιμίδιο ,επιβίωσε της επιλογής) και το τέταρτο ατυχές μιμίδιο που επιβίωσε,εξαπλώθηκε και φέρει "αρνητικό φορτίο" (χωρίς να είναι ορθολογικά/επιστημονικά σωστό).

Πολλοί φυσικά χρησιμοποιούν τα μιμίδια και για "κακό" προς τους λαμβάνωντες σκοπό ,"καλό" για το υποκειμενικό "κέρδος" του..."θύτη".Μέσα σε αυτά η παραπληροφόρηση και η...πληροφοριακή μόλυνση.Ανοίξτε τηλεόραση και θα δείτε την μετάδοσή τους..Δυστηχώς τα μιμίδια προγραμματίζουν μυαλά και νοοτροπίες.Καλό ε?

Φυσικά όλα αυτά που λέω παραπάνω με νεοτεριστικούς ίσως "sci-fi" όρους δέν είανι κάτι καινούργιο...Δεν είμαι προμηθέας! Γνωστά απο ανέκαθεν ήταν με άλλα ονόματα!

Θα κλείσω μερ την σοφία του παππού στο χωριό που πίνωντας το οουζάκι του μπορεί να σου πεί μεγάλες αλήθειες.Και μιάς που είναι και επίκαιρο θα βάλω στο στόμα του παππού (μην ανυσηχείτε,δεν θα καταπιεί την μασέλα του) λαικά,πατροπαράδοτα μιμίδια! Απολαύστε:

Περι μίμησης και διαμόρφωσης χαρακτηρα απο αυτην: "Με όποιον δάσκαλο καθήσεις ,τέτοια γράμματα θα μάθεις", "το μήλο κάτω απτη μηλιά θα πέσει"

Περι δύναμης της συχνής επανάληψης των μιμιδίων : "Λέγε λέγε το κοπέλι,κάνει την γριά και θέλει!","Τόσο πολύ που το λές στο τέλος θα το πιστέψεις και εσύ!"

Μπορείτε φυσικά και εσείς να βάλετε στο στόμα του παππού ότι θέλετε για να συμπληρώσετε τα λεγόμενά του.Παρακαλώ μόνο όχι πρόστυχα πράγματα, προσέξτε μην καταπιεί την μασέλα

Θα συμπλήρωνα ότι ο "πρώτος διδάξας" πάνω στο ζήτημα
του Μιμητισμού ήταν ο Πλάτωνας, όταν μίλησε για τον 1ο και 2ο
βαθμό μίμησης.
Όπου ο πρώτος βαθμός μίμησης είναι η πραγματικότητα, που μιμείται
τα αρχέτυπα, τις ιδέες, ενώ ο δεύτερος βαθμός μίμησης είναι η τέχνη,
η οποία μιμείται την πραγματικότητα.

Βέβαια ο Πλάτωνας εδώ κάνει αναφορά στην Τέχνη με 2 έννοιες, την
τεχνική καλλιτεχνίζουσα και την Τέχνη, για τη δε δεύτερη πιστεύει
ότι μπορεί να μεταφέρει τα αρχέτυπα στον κόσμο μας πέρα από τις
διαδικασίες της μίμησης.

Το ζήτημα φαίνεται να είναι τελικά η διαχωριστική γραμμή μεταξύ
Τέχνης και καλλιτεχνίζουσας τεχνικής...

Ο παπαγαλισμός είναι, όπως φαίνεται και από την καταγωγή της λέξης,
η χωρίς συνείδηση επανάληψη.

με προλαβες αδελφε!

ειναι τα κατοπτρικα σωματιδια.

συνηθως υπαρχουν ανα ζευγη, και οπως ανεφερες, ο,τι συμβει στο ενα αυτοματως και ανεξαρτητως αποστασης στον χωροχρονο, συμβαινει και στο αλλο!

.