ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Τη δε κόλαση με ένα τόπο όπου στα καζάνια του ο κακός θα βράζει…και όπου κακός βλέπε τον κακό γείτονα κτλ.

Αμ δε ! ο παράδεισος και η κόλαση είναι εντός του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που έχει μέσα του την αγάπη την ειρήνη και την δικαιοσύνη αυτός έχει τον παράδεισο μέσα του και αυτός θα είναι Ένα με τον θεό.

Οι δε υπόλοιποι που θα ζουν με την κακία τον φθόνο την ζήλια κτλ αυτοί θα εχουν την κόλαση μέσα τους.

Και αυτό θα γίνει έτσι διότι όπως είπε ο αβατάρ είμαστε πνεύμα και ύλη .
Αλλά η ύλη κατά την γνώμη μου δεν θα είναι εφήμερη, για τότε που μιλάμε πάντα.
Θα είναι άφθαρτη και αθάνατη. Θα δοξαστεί και η ύλη.

Προσωπικά δεν πιστεύω σε αιώνιες τιμωρίες.
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει, όποιος διαλέγει το μονοπάτι της πονηριάς του εγωισμού και του μίσους δεν τιμωρείτε από κανέναν, απλά κάνει την επιλογή του…

και για να μην παρεξηγηθώ δεν θεωρώ ότι οι καλοί χριστιανοί θα σωθούν και οι υπόλοιποι θα χαθούν.
πιστεύω ότι όλοι οι καθαροί στην καρδιά άνθρωποι θα γίνουν ένα με τον θεό.

άλλωστε και στην Βίβλο είναι ξεκάθαρο ότι δεν είχαν επαφή με το Θείον μόνο οι προφήτες και αργότερα οι χριστιανοί αλλά ακόμα και οι ειδωλολάτρες που είχαν καθαρη καρδιά και συνείδηση. ( βλέπε ΆΓΑΡ, ΑΒΙΜΈΛΧ κτλ)

ευχαριστώ.

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

quote:

---

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.

ΦΙΛΕ HybrithAngel ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ...

ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΛΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ...
ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ...

ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ Η ΥΛΗ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ Η ΨΥΧΗ..

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...
ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ

---

Edited by - CALAMUS SCRIPTORIUS on 25/02/2006 07:58:40

'Το μοναδικο πραγματικο ΕΣΥ ειναι εκεινο που ερχεται και φευγει, εκφραζει και αποσυρει αιωνια τον εαυτο του σε καθε,
και οπως καθε συνειδητο πλασμα.Γιατι ΕΣΥ εισαι ο κοσμος που κοιτα τον εαυτο απο δισεκατομυρια διαφορετικες οπτικες γωνιες,
γωνιες που ερχονται και φευγουν ωστε το θεαμα να ειναι παντοτε καινουργιο.Οτι μας φαινεται θανατος, κενο, ματαιοτητα
ειναι μονο η κοιλια αναμεσα στις κορυφες των κυματων αυτου του αεναου ωκεανου. Αποτελουν ολα μερος της ψευδαισθησης οτι καποιο
κερδος θα επρεπε να διαφαινεται στο μελλον και οτι ειναι αμεση αναγκη να τρεχουμε συνεχως ωσπου να το κατακτησουμε.
Κι επειδη ακριβως δεν υπαρχει αλλος χρονος εκτος απο το παρων και κανεις εκτος απο ολους-και-ολα, δεν υπαρχει ποτε τιποτε να κερδηθει-παρολο που για να νοστιμιζει το παιχνιδι προσποιουμαστε οτι υπαρχει. Οποιος
καυχιεται οτι το γνωριζει αυτο δεν το καταλαβαινει. Το μονο που κανει ειναι να χρησιμοποιει την θεωρια, σαν τεχνασμα
για να διατηρησει αυτη την ψευδαισθηση του χωριστου,σαν επινοηση στο παιχνιδι της πνευματικης μοναδικοτητας του
ανθρωπου. Επιπλεον τετοια επαρση ειναι προσβλητικη για κοινους που δεν κατανοουν και που στα αληθεια πιστευουν για τους
εαυτους τους οτι ειναι μοναχικα, ανεξαρτητα πνευματα σε εναν απελπισμενο και αγωνιωδη αγωνα για τη ζωη.'

Καλη σας μερα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

απο τότε που ήμουνα μικρή άκουγα για δύο μονόδρομους, ο ένας ήταν η κόλαση και ο άλλος ο παράδεισος.
Η ζωή έχει πάρα πολλούς δρόμους, πάρα πολλές επιλογές, πάρα πολλές καταστάσεις, γιατί ο θάνατος λοιπόν να οδηγεί μόνο σε έναν απο τους δύο αυτούς μονόδρομους;
Κατα την ταπεινή μου άποψη, που φυσικά είναι μόνο μια σκέψη κι ένα πιστεύω αφού την αλήθεια κανείς δεν μπορεί να την ξέρει, είναι ότι και ο θάνατος δεν μπορεί να είναι τόσο απόλυτος. Πιστεύω πως υπάρχουν πάρα πολλές καταστάσεις και πάρα πολλά επίπεδα όπου μια ψυχή μπορεί να πάει, όπως πιστεύω πως έχει και επιλογές τις οποίες κάνει κατά την μόνο πνευματική της κατάσταση. Οι άνθρωποι δεν είναι μονόδρομοι, οι περισσότεροι δεν ακολουθούν μόνο το καλό όπως και οι περισσότεροι δεν ακολουθούν μόνο το κακό, οι περισσότεροι είναι ενδιάμεσες καταστάσεις με τα καλά και τα κακά τους.

Το που θα βρεθείς μεταθανάτιο κατα την γνώμη μου είναι ένας δρόμος χαραγμένος απο όταν ήσουν εν ζωή, κατα κάποιο τρόπο τον ίδιο πιθανόν δρόμο να ακολουθείς αφήνοντας πίσω κάθε τι που όριζε η ύλη σου και εξακολουθώντας να διατηρείς κάθε τι που όρισε η ψυχή σου. Αν εν ζωή διατήρησες ένα μίσος ας πούμε και μια μιζέρια τι χειρότερο απο το να κουβαλάς μαζί σου αιώνια μια τέτοια μισή ψυχή.

Τα λιβάδια που βλέπουν τώρα οι περισσότεροι σε καταστάσεις που έζησαν για λίγο τον θάνατο πιστεύω πως πιθανόν να είναι μια μετάφραση κάποιου άλλου βιώματος άγνωστο με τα δεδομένα της ζωής όπου όταν επανέρχονται εν ζωή ο εγκέφαλος μην ξέροντας πως να το μεταφράσει το μεταφράζει με αυτή την εικόνα.
Είχαν κάνει ένα πείραμα κάποια στιγμή αν θυμάμαι καλά στην Αμερική. Βάλαν κάποιους ανθρώπους σε κάποιες ειδικές θέσεις και τους στριφογύριζαν σε απίστευτες ταχύτητες μέχρι να φτάσουν στο σημείο λιποθυμίας. Όταν οι άνθρωποι αυτοί επανήλθαν είχαν όλοι την ίδια εικόνα του λιβαδιού.

Η λύτρωση απο την άλλη ως έννοια πιστεύω πως δεν είναι τίποτα άλλο απο το κατόρθωμα του να αδειάσεις την ψυχή σου απο οτιδήποτε αρνητικό την βαραίνει, απο οτιδήποτε την κουράζει απο κάθε τι αρνητικό γι αυτήν, η λύτρωση για εμένα είναι μια ψυχή με απόλυτα καθαρή θετική ενέργεια πλήρος ελεύθερη απο οτιδήποτε την εμποδίζει για αυτό. Κι αυτό κατα την γνώμη μου εν ζωή είναι αδύνατον να γίνει σε μεγάλο βαθμό, μπορεί όμως να χαρακτεί ένας δρόμος εδώ όπου μόνο οι εξωτερικοί παράγοντες θα την εμποδίζουν να ολοκληρωθεί και κανένας εσωτερικός. Πεθαίνωντας όταν οι εξωτερικοί παράγοντες πάψουν να υπάρχουν και οι εσωτερικοί είναι στο επίπεδο που πρέπει πετυχένετε και η απόλυτη λύτρωση.

Για μένα οι αναζητήσεις μιας καλύτερης ψυχής, η αναζήτηση ενός καλύτερου ανθρώπου πρέπει να πηγάζει απο την πραγματική επιθυμία του γι αυτό, στο τώρα. Πρέπει να αναζητάει αυτά που τον λυτρώνουν γιατί έτσι αισθάνεται ομορφότερα, γιατί έτσι εξυψώνει τον εαυτό του και το πνευμα του, γιατί αυτό είναι που επιθυμεί να κάνει και αυτό τον εκφράζει χωρίς κάποιο σκοπό χωρίς τον φόβο.
Τρώμε επειδή πεινάμε ή επειδή επιθυμούμαι να γευτούμε μια γεύση, δεν τρώμε επειδή φοβόμαστε ότι αν δεν φάμε σήμερα σε 5 χρόνια μπορεί να χάσουμε 1 κιλό.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν να βρούν μια καλύτερη ψυχή μόνο και μόνο επειδή φοβούνται το τι θα απογίνουν στην μεταθανάτιο ζωή και όχι επειδή πράγματι το επιθυμούνε πολλές φορές πέφτουν στην υποκρισία του εαυτού τους και τις περισσότερες δεν το αντιλαμβάνονται. Πράγματα που δεν πηγάζουν απο την ίδια μας την ψυχή αλλά προσπαθούν πάση θυσία να πηγάσουν απο αυτήν δεν είναι αληθινά.

quote:

---

Για την κόλαση τα πράγματα ίσως να είναι πιο κατανοητά. Το πυρ το εξώτερον λεει η χριστιανική θρησκεία όπου πέφτουν όλοι οι κακοί παρέα με τους δαίμονες και τις κακές δυνάμεις και καταστρέφονται, δηλαδή δεν υπάρχουν πλέον. Για άλλους είναι η αιώνια τιμωρία, απομόνωση, κάτεργα, φωτιές, καζάνια. Στον παράδεισο όμως τι; Τι γίνεται εκεί. Όλα τα πράγματα που ευχαριστούν τον άνθρωπο είναι απαγορευμένα και πολλές φορές αμαρτωλά. Τι θα κάνουμε λοιπόν στον παράδεισο;

---

The road of salvation begins tonight.. Right now..

serenite,
συμφωνώ με αυτά που γράφεις, και μενα μου είχε δημιουργηθεί η απορία πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν μόνο δυο τελικές καταστάσεις? Η απάντηση που πήρα ήταν ότι και στην κόλαση όπως και στον παράδεισο υπάρχουν επίπεδα. πχ κάποιος ιερέας που ασέλγησε ή κάποιος μοναχός που αποτάθηκε τη μοναχική του ιδιότητα θα είναι σε βαθύτερα επίπεδα (δηλαδή θα υποφέρει περισσότερο η ψυχή του) από κάποιον άθεο πχ που απλά αρνιόταν την ύπαρξη του θεού αλλά ζούσε με καλοσύνη και αγάπη.
Επίσης μου είπε πως στον παράδεισο θα είναι οι ψυχές που θα χαίρονται αιώνια γιατί θα "βλέπουν" το Θεό (σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που είναι οι άγγελοι τώρα) ενώ στην κόλαση το μαρτύριο θα είναι ότι οι ψυχές θα αισθάνονται την παρουσία του Θεού και την αγαλλίαση των άλλων ψυχών χωρίς να μπορούν να μετέχουν σ'αυτά, αφού δε θα μπορούν να δουν το "πρόσωπο" του Θεού.

quote:

---

Επίσης μου είπε πως στον παράδεισο θα είναι οι ψυχές που θα χαίρονται αιώνια γιατί θα "βλέπουν" το Θεό (σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που είναι οι άγγελοι τώρα) ενώ στην κόλαση το μαρτύριο θα είναι ότι οι ψυχές θα αισθάνονται την παρουσία του Θεού και την αγαλλίαση των άλλων ψυχών χωρίς να μπορούν να μετέχουν σ'αυτά, αφού δε θα μπορούν να δουν το "πρόσωπο" του Θεού.

---

http://www.seasite.niu.edu/Indonesian/Indonesian_Elections/Indo-pemilu99/21.jpg
"Non, nisi parento, vincitur"
ΒΑΚΩΝ

Η ζωή φίλοι μου δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι αγώνας αντοχής! Και για να αντέξεις πρέπει να ασκηθείς... εις τους αιώνες των αιώνων...

Παράδεισος και κόλαση δεν είναι τόποι αλλά καταστάσεις.

http://www.zephyr.gr/stjohn/fr_read.htm

Παράδεισος και κόλαση δεν είναι τόποι αλλά καταστάσεις.

http://www.zephyr.gr/stjohn/fr_read.htm

Αυτή είναι κόλαση, η άρνηση της αγάπης. Η ανταπόδοση μίσους στην αγάπη. Πικρία στη θέα μιας αθώας χαράς. Το να περιβάλεσαι από αγάπη και να έχεις στην καρδιά σου μίσος. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία ζούν αιώνια όλοι οι καταδικασμένοι. Όλοι τους αγαπιούνται τρυφερά. Όλοι τους είναι προσκαλεσμένοι στη χαρούμενη γιορτή. Όλοι τους ζούν στη Βασιλεία του Θεού, στην Καινή Γή και στους Καινούς Ουρανούς. Κανένας δεν τους διώχνει. Ακόμα και αν ήθελαν ν’ απομακρυνθούν δε θά μπορούσαν να δραπετεύσουν από τη Νέα Κτίση του Θεού, ούτε να κρυφτούν από την τρυφερή αγάπη της πανταχού παρουσίας του Θεού. Η μόνη τους εναλλακτική λύση ίσως θά ήταν ν’ απομακρυνθούν από τους αδελφούς τους και ν’ αναζητήσουν μια πικρή μοναξιά, αλλά δε θά μπορούσαν να ξεφύγουν από το Θεό και την αγάπη Του. Κι αυτό που είναι το πιο τρομερό είναι ότι σ’ αυτή την αιώνια ζωή, σ’ αυτή τη Νέα Κτίση, ο Θεός είναι το πάν γιά τα πλάσματά Του. Όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, “σ’ αυτή τη ζωή τα πράγματα με τα οποία έχουμε σχέση είναι πολυάριθμα^ γιά παράδειγμα: χρόνος, αέρας, τόπος, τροφή και νερό, ενδυμασία, ηλιακό φώς, τεχνητό φώς και άλλες ανάγκες της ζωής, κανένα από τα οποία, όσα και νάναι, δεν είναι Θεός. Η ευλογημένη εκείνη κατάσταση στην οποία ελπίζουμε δεν έχει ανάγκη κανένα από αυτά τα πράγματα, αλλά ο Θεός θά είναι όλα και αντί γιά όλα σε μας, μοιράζοντας τον εαυτό Του κατ’ αναλογία σε κάθε ανάγκη αυτής της ύπαρξης. Είναι επίσης σαφές από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός, σ’ αυτούς που το αξίζουν, γίνεται τόπος και οικία και ένδυμα και τροφή και πιοτό και φώς και πλούτος και βασιλεία και οτιδήποτε περνάει από τη σκέψη που μπορεί να κάνει τη ζωή μας χαρούμενη”.

Στη νέα αιώνια ζωή ο Θεός θά είναι το πάν γιά τα πλάσματά Του, όχι μόνο στους καλούς αλλά και στους κακούς, όχι μόνο σ’ αυτούς που τον αγαπούν αλλά και σε κείνους που τον μισούν. Πώς όμως, εκείνοι που τον μισούν, θά υποφέρουν να δέχονται τα πάντα από τα χέρια Εκείνου που απεχθάνονται; ‘Ω, τι αιώνιο βάσανο είναι αυτό, τι αιώνια φωτιά, τι τρυγμός των οδόντων!

“Ποτεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι” στην αιώνια εσωτερική φωτιά του μίσους, είπε ο Κύριος, γιατί διψούσα γιά την αγάπη σας και δε μου τη δώσατε, πεινούσα γιά την ευτυχία σας και δε μου την προσφέρατε, φυλακίστηκα στην ανθρώπινη φύση μου και δε με επισκεφθήκατε στην Εκκλησία μου. Είστε ελεύθεροι να πάτε όπου επιθυμεί η κακή σας προαίρεση, μακριά από μένα, στό βασανιστικό μίσος της καρδιάς σας, που είναι ξένο στη δική μου καρδιά, που αγαπάει και δε γνωρίζει μίσος γιά κανένα. Πορεύεσθε ελεύθερα από την αγάπη, στην αιώνια κόλαση του μίσους, άγνωστη και ξένη σε μένα και σε κείνους που είναι μαζί μου, προετοιμασμένη από την ελευθερία γιά το διάβολο, από την ημέρα που δημιούργησα τα ελεύθερα, λογικά πλάσματά μου. Αλλά οπουδήποτε και αν πάτε, στό σκοτάδι των γεμάτων μίσος καρδιών σας, η αγάπη μου θά σάς ακολουθεί σαν πύρινος ποταμός, γιατί ό,τι και αν έχει εκλέξει η καρδιά σας, είστε και θά συνεχίσετε αιώνια να είστε παιδιά μου.

Αμήν

quote:

---

Παράδεισος και κόλαση.. Τι πραγματικά είναι.. Που είναι..Πως είναι.. Ποιοι θα πάμε και γιατί.. Άραγε αξίζουμε μια αιώνια τιμωρία ή μια αιώνια γαλήνη.. Μήπως είναι ένα τέλος δίχως τέλος..

---

ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ. ΕΣΥ?

1. Κατ' αρχήν το post σου είναι ξεκάθαρα κήρυγμα. Κάτι τέτοιο με κάνει να σκέφτομαι διάφορα γιατί το κάθε forum δεν είναι τόπος ανέξοδου κηρύγματος φίλε μου.

2. Δεν μας ξεκαθαρίζεις αν αυτές οι "κατασταστάσεις" είναι αμετάβλητες και οριστικές ή επιδέχονται ηθικών μεταπτώσεων.

3. Αναφέρεσαι σε 2 κατηγορίες ανθρώπων: σε αυτούς που αγαπούν το θεό και σ' αυτούς που τον μισούν. Κάτι τέτοιο βολεύει τη θεώρησή σου, αλλά δεν υπάρχουν άλλου είδους άνθρωποι; Γιατί προσεγγίζεις το θέμα τόσο χριστοκεντρικά; Τι γίνεται με αυτούς που ούτε αγαπούν, αλλά ούτε μισούν το θεό; Τι γίνεται με αυτούς που απορρίπτουν την έννοια του χριστιανικού θεού; Τι γίνεται με τους άθεους και τους αγνωστικιστές; Τι γίνεται με τους ακόλουθους των άλλων θρησκειών; Τι γίνεται με κάποιες φυλές πχ του Αμαζονίου που ποτέ δεν άκουσαν για τον Ιησού, τον Βούδα, τον Γιαχβές κλπ; Τι τους περιμένει όλους αυτούς μετά θάνατον;

4. Γράφεις για ανθρώπους που ενώ περιβάλλονται από αγάπη ψάχνουν διαρκώς να συντηρήσουν το μίσος. Ξεκάθαρα αναφέρεσαι σε αρρωστημένους ανθρώπους και μια τέτοια θεώρηση δεν έχει να κάνει με κάτι χριστιανικό ή μη, αλλά με μια αρρωστημένη νοοτροπία που αφορά σε περιορισμένο πλήθος ατόμων. Πόσους θα βρεις που ενώ είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό, εντούτοις εμμένουν στο κακό; Μην ξεχνάς πως ανάμεσα στα δύο άκρα-τύπους ανθρώπων που αναφέρεσαι (αγάπη-μίσος), υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν τάσσονται σε καμία εκ των ακραίων καταστάσεων που αναφέρεις. Τι γίνεται με αυτούς που αμφισβητούν ό,τι κάποιοι αρνούνται να εξηγήσουν και να υποστηρίξουν λογικά;

5. Γράφεις πως στη μέλλουσα ζωή ο θεός θα αντικαταστήσει ανάγκες όπως φως, νερό, τηλέφωνο, αέρα, πείνα κλπ. Μα κάποια τέτοια κατάσταση, είτε έχει να κάνει με τον χριστιανικό θεό, είτε όχι, πάλι οι ανάγκες που προανέφερα απλά θα πάψουν να υπάρχουν. Μήπως το ίδιο δεν θα ισχύει και στις άλλες θρησκείες; Θεωρείς πως το προνόμιο της αντικατάστασης-κάλυψης των αναγκών από το θεό είναι αποκλειστικό του χριστιανικού θεού;

6. Από τη μια αναφέρεσαι στην κόλαση ως δημιούργημα του διαβόλου και από την άλλη μιλάς για αγάπη του θεού που ως "πύρινα ποτάμια" θα ακολουθούν παντού αυτούς που βρίσκονται στην κόλαση, για να τους δείχνουν τι έχασαν κλπ, κλπ. Κάτι τέτοιο, εκτός από εξόχως ειρωνικό, σαδιστικό και ελεϊνό, δυναμιτίζει τη χριστιανική θεώρηση περί συγχώρεσης και καθολοκής αγάπης. Εκτός αυτού δίνει και μια νέα άποψη περί διαχωρισμού των κόσμων του θεού και του διαβόλου γιατί μέχρι πριν λίγο ήξερα πως αλλού θα κατοικεί ο θεός και αλλού ο διάβολος. Μα από πότε κατοικεί κι ο θεός στην κόλαση; Μήπως ασπάζεσαι κι εσύ την άποψη πως θεός και διάβολος είναι ένα; Sine diabolo nullus dominus... Αν μια τέτοια θεώρηση είναι καινούργια για εσένα, μην ξεχνάς ότι κάποιοι σε πρόλαβαν 2500 χρόνια πριν.

Εν το παν φίλε μου!

quote:

---

Η απάντησή μου απευθύνεται στον andreas_.

1. Κατ' αρχήν το post σου είναι ξεκάθαρα κήρυγμα. Κάτι τέτοιο με κάνει να σκέφτομαι διάφορα γιατί το κάθε forum δεν είναι τόπος ανέξοδου κηρύγματος φίλε μου.

2. Δεν μας ξεκαθαρίζεις αν αυτές οι "κατασταστάσεις" είναι αμετάβλητες και οριστικές ή επιδέχονται ηθικών μεταπτώσεων.

3. Αναφέρεσαι σε 2 κατηγορίες ανθρώπων: σε αυτούς που αγαπούν το θεό και σ' αυτούς που τον μισούν. Κάτι τέτοιο βολεύει τη θεώρησή σου, αλλά δεν υπάρχουν άλλου είδους άνθρωποι; Γιατί προσεγγίζεις το θέμα τόσο χριστοκεντρικά; Τι γίνεται με αυτούς που ούτε αγαπούν, αλλά ούτε μισούν το θεό; Τι γίνεται με αυτούς που απορρίπτουν την έννοια του χριστιανικού θεού; Τι γίνεται με τους άθεους και τους αγνωστικιστές; Τι γίνεται με τους ακόλουθους των άλλων θρησκειών; Τι γίνεται με κάποιες φυλές πχ του Αμαζονίου που ποτέ δεν άκουσαν για τον Ιησού, τον Βούδα, τον Γιαχβές κλπ; Τι τους περιμένει όλους αυτούς μετά θάνατον;

4. Γράφεις για ανθρώπους που ενώ περιβάλλονται από αγάπη ψάχνουν διαρκώς να συντηρήσουν το μίσος. Ξεκάθαρα αναφέρεσαι σε αρρωστημένους ανθρώπους και μια τέτοια θεώρηση δεν έχει να κάνει με κάτι χριστιανικό ή μη, αλλά με μια αρρωστημένη νοοτροπία που αφορά σε περιορισμένο πλήθος ατόμων. Πόσους θα βρεις που ενώ είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό, εντούτοις εμμένουν στο κακό; Μην ξεχνάς πως ανάμεσα στα δύο άκρα-τύπους ανθρώπων που αναφέρεσαι (αγάπη-μίσος), υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν τάσσονται σε καμία εκ των ακραίων καταστάσεων που αναφέρεις. Τι γίνεται με αυτούς που αμφισβητούν ό,τι κάποιοι αρνούνται να εξηγήσουν και να υποστηρίξουν λογικά;

5. Γράφεις πως στη μέλλουσα ζωή ο θεός θα αντικαταστήσει ανάγκες όπως φως, νερό, τηλέφωνο, αέρα, πείνα κλπ. Μα κάποια τέτοια κατάσταση, είτε έχει να κάνει με τον χριστιανικό θεό, είτε όχι, πάλι οι ανάγκες που προανέφερα απλά θα πάψουν να υπάρχουν. Μήπως το ίδιο δεν θα ισχύει και στις άλλες θρησκείες; Θεωρείς πως το προνόμιο της αντικατάστασης-κάλυψης των αναγκών από το θεό είναι αποκλειστικό του χριστιανικού θεού;

6. Από τη μια αναφέρεσαι στην κόλαση ως δημιούργημα του διαβόλου και από την άλλη μιλάς για αγάπη του θεού που ως "πύρινα ποτάμια" θα ακολουθούν παντού αυτούς που βρίσκονται στην κόλαση, για να τους δείχνουν τι έχασαν κλπ, κλπ. Κάτι τέτοιο, εκτός από εξόχως ειρωνικό, σαδιστικό και ελεϊνό, δυναμιτίζει τη χριστιανική θεώρηση περί συγχώρεσης και καθολοκής αγάπης. Εκτός αυτού δίνει και μια νέα άποψη περί διαχωρισμού των κόσμων του θεού και του διαβόλου γιατί μέχρι πριν λίγο ήξερα πως αλλού θα κατοικεί ο θεός και αλλού ο διάβολος. Μα από πότε κατοικεί κι ο θεός στην κόλαση; Μήπως ασπάζεσαι κι εσύ την άποψη πως θεός και διάβολος είναι ένα; Sine diabolo nullus dominus... Αν μια τέτοια θεώρηση είναι καινούργια για εσένα, μην ξεχνάς ότι κάποιοι σε πρόλαβαν 2500 χρόνια πριν.

Εν το παν φίλε μου!

---

Ο Ωριγένης, όπως και όλοι οι όμοιοί του ορθολογιστές, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι η αποδοχή ή η απόρριψη της χάρης του Θεού εξαρτάται αποκλειστικά από τα λογικά πλάσματα. Ότι ο Θεός δε σταματάει ποτέ, όπως και ο ήλιος, να λάμπει το ίδιο “επί πονηρούς και αγαθούς”. Ότι τα πλάσματα τα λογικά όμως είναι τελείως ελεύθερα να δεχτούν ή ν’ απορρίψουν τη χάρη αυτή και την αγάπη. Και ότι ο Θεός, με τη γνήσια αγάπη Του, δεν εξαναγκάζει τα πλάσματά Του να Τον αποδεχτούν, αλλά σέβεται απόλυτα την ελεύθερη θέλησή τους. Δεν αποσύρει τη χάρη και την αγάπη Του, η διάθεση όμως των λογικών πλασμάτων πρός αυτή την αστείρευτη χάρη και αγάπη είναι η διαφορά μεταξύ παραδείσου και κόλασης. Εκείνοι που αγαπούν το Θεό είναι ευτυχισμένοι μαζί Του, εκείνοι που τον μισούν αισθάνονται υπερβολικά δυστυχείς, που είναι υποχρεωμένοι να ζούν με την παρουσία Του. Και δεν υπάρχει τόπος όπου μπορεί κανείς να ξεφύγει τη στοργική πανταχού παρουσία του Θεού.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΣΑΜΟΥΡΑΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ....
ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΟΦΟ ΓΕΡΟΝΤΑ...

ΣΑΜΟΥΡΑΙ--ΑΚΟΥΣΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΟΦΟΣ...
ΣΟΦΟΣ------ΤΙ ΖΗΤΑΣ?
ΣΑΜΟΥΡΑΙ---ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
ΣΟΦΟΣ------ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙΣ???
ΣΑΜΟΥΡΑΙ(ΜΕ ΕΠΑΡΣΗ)---ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΣΑΜΟΥΡΑΙ!!!!!
ΣΟΦΟΣ------ΕΣΥ??? ΣΑΜΟΥΡΑΙ??? ΧΑΧΑΧΑ
ΤΟΤΕ ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ Ο ΣΑΜΟΥΡΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΗΚΗ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ....
ΣΟΦΟΣ(ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ)-ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ...
Ο ΣΑΜΟΥΡΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ....,ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ,ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ..........
ΤΟΤΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΤΑΡΑΧΟΣ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ...ΜΟΛΙΣ ΑΓΓΙΞΕΣ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ.......

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ....

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!!!!!!

quote:

---

Η κόλαση φίλε μου δεν είναι μέρος,αλλά βίωμα κάποιου ανθρώπου,της αγάπης του Θεού σαν φωτιά(όχι κτιστή),λόγω της κακής του προαίρεσης.Γι'αυτό ή βλακείες λες η δεν καταλαβαίνεις τι λες.

---

Δεν καταλαβαίνω από που παίρνεις λαβή για να με ειρωνευτείς. Ίσως όμως σε βοηθήσω να το κάνεις στη συνέχεια...

quote:

---

Ο διάβολος, βλέπετε, κατώρθωσε να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι ο Θεός δε μας αγαπά πραγματικά, ότι ουσιαστικά αγαπά μόνο τον εαυτό του και ότι μας δέχεται μόνο αν συμπεριφερόμαστε όπως Εκείνος θέλει να συμπεριφερόμαστε. Τους έπεισε ότι ο Θεός μας μισεί αν δε συμπεριφερόμαστε όπως Εκείνος μας πρόσταξε και προσβάλλεται σε τέτοιο σημείο από την ανυπακοή μας, ώστε πρέπει να πληρώσουμε γι’ αυτήν με αιώνια βάσανα, τα οποία Εκείνος δημιούργησε γι’ αυτό το σκοπό.

---

Θεός, διάβολος, καλό, κακό. Αναρωτήθηκες ποτέ αν όλα αυτά έχουν μία και μοναδική πηγή; Θυμάσαι το Εν το παν;

quote:

---

Βλέπετε λοιπόν ότι η δυτική θεολογία διδάσκει πώς πραγματικός κίνδυνος και πραγματικός εχθρός μας είναι ο Δημιουργός και Θεός μας; Σωτηρία, γιά τους δυτικούς, είναι να γλυτώσεις από τα χέρια του Θεού.

---

Θαυμάσια! Μέσα σε 10 γραμμές κατάφερες να αφορίσεις ολόκληρη τη δυτική χριστιανοσύνη...

quote:

---

Ο Θεός είναι καλός, στοργικός και αγαθός πρός εκείνους που παρακούν και τον αγνοούν. Ποτέ δεν ανταποδίδει κακό στό κακό. Ποτέ δεν εκδικείται. Οι τιμωρίες Του είναι μέσα αγάπης γιά διόρθωση, εφόσο κάτι μπορεί να διορθωθεί και θεραπευτεί σ’ αυτή τη ζωή. Ποτέ δεν εκτείνονται στην αιωνιότητα. Τα πάντα δημιούργησε καλά.

---

Για να παραθέτεις τέροιες ρήσεις σημαίνει ότι τις υιοθετείς. Κρίμα γιατί η παλαιά διαθήκη που επίσης είναι σύνολο βιβλίων απόλυτα αποδεκτό και αδιαχώριστο από τον (ορθόδοξο) χριστιανισμό κάνει άριστη δουλειά στο να αποδεικνύει το αντίθετο με όσα παραθάτεις. Φυσικά υπάρχουν πολλά σχετικά fora στο Esoterica, σου δίνω όμως και ένα link όπου μπορείς να διαβάσεις τα πάντα μαζεμένα: www.evilbible.com

Γράφεις πως ο θάνατος είναι στην ουσία απομάκρυνση-αποχή από τον θεό. Άρα αφού κάποιος απομακρύνεται από τον θεό που πηγαίνει; Λογικά σε κάτι που δεν έχει σχέση με τον θεό, σε κάτι που είναι πέρα και εκτός του θεού, σε κάτι που δεν είναι του θεού, σε κάτι που ο θεός δεν θέλει να συμμετέχει. Συμφωνείς; Αν ναι μόλις υπέπεσες σε μια μεγάλη ύβρη κατά του θεού... (πάντως πιο πριν υιοθετούσες την άποψη πως ο θεός είναι -αν και σαδιστικά- παρών στην κόλαση. Αλλάζεις γρήγορα γνώμη και με προβληματίζεις)

quote:

---

Βλέπουμε ότι ο θάνατος δεν ήρθε κατά προσταγή του Θεού αλλά σαν συνέπεια της από μέρους του Αδάμ διακοπής των σχέσεών του με την πηγή της Ζωής, που προκάλεσε η παρακοή του. Και ο Θεός με την καλοσύνη Του τον είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό.

---

Έχει αναφερθεί και σε άλλο topic αλλά σου θυμίζω πως το θέμα του τι γνώριζε ο Αδάμ περί θανάτου, αμαρτίας, καλό και κακό είναι ένα πασίγνωστο θέμα που πάσχει από εννοιολογική συνέχεια και σαφήνεια. Αν και βγαίνω εκτός θέματος, θα το κάνω για χάρη του ρουν της κουβέντας (ένα search στα fora θα σου δώσει περισσότερα). Το πρόβλημα λοιπόν εγκειται στο ότι ο θεός μιλά στον Αδάμ περί θανάτου, καλού, κακού, αμαρτίας κλπ, όμως τα λέει αυτά σε κάποιον στον οποίο οι έννοιες αυτές είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ! Και ξέρεις γιατί; γιατί δεν μπορείς να ορίσεις την έννοια μιας πράξης που ποτέ δεν έχεις ζήσει! Γιατί μιλάς περί καλού και κακού σε κάποιον που αγνοεί παντελώς το τι σημαίνει καλό και κακό, γιατί ποτέ μέχρι τότε δεν τα άσκησε! Αν λοιπόν καταλαβαίνεις τι σου γράφω, θα εντοπίσεις την εννοιολογική γκάφα...

quote:

---

Οι πατέρες μας διδάσκουν ότι η απαγόρευση της γεύσης του δέντρου της γνώσεως δεν ήταν απόλυτη αλλά πρόσκαιρη. Ο Αδάμ ήταν ένα πνευματικό νήπιο. Δεν είναι όλες οι τροφές καλές γιά τα νήπια. Μερικές τροφές μπορούν ακόμα και να τα σκοτώσουν, αν και οι ενήλικες θά τις εύρισκαν θρεπτικές. Ήταν καλό και θρεπτικό. Ήταν όμως στερεή τροφή, ενώ ο Αδάμ μπορούσε να χωνέψει μόνο γάλα.

---

Φίλε μου πραγματικά ανησυχώ για 'σένα. Έχεις αντιληφθεί τι γράφεις;;;;;;;;;;

quote:

---

Έτσι, στη γλώσσα της Αγίας Γραφής “δίκαιος” σημαίνει καλός και στοργικός. Όταν μιλάμε γιά τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης δε σημαίνει ότι ήταν καλοί κριτές αλλά ότι ήταν καλοί και φιλόθεοι. Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος δεν εννοούμε ότι είναι καλός κριτής, που γνωρίζει να τιμωρεί τους ανθρώπους δίκαια, ανάλογα με τη βαρύτητα των εγκλημάτων τους, αλλ’ αντίθετα, εννοούμε ότι είναι καλός και στοργικός, συγχωρεί όλες τις ανομίες και παρακοές μας και επιθυμεί με κάθε μέσο να μας σώσει και ποτέ δεν ανταποδίδει κακό αντί κακού.

---

Σε παραπέμπω στα ανωτέρω περί καλοσύνης και γενικότερης ηθικότητας και φυσικά στο link Που σου έδωσα.

quote:

---

Στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας υπάρχει το εξής θαυμάσιο κείμενο του αγίου Αντωνίου: “Ο Θεός είναι αγαθός και απαθής και αμετάβλητος. Αν δε κανείς αυτό το θεωρεί εύλογο και αληθές, αλλ’ απορεί πώς ο Θεός χαίρεται μέν γιά τους αγαθούς ενώ αποστρέφεται τους κακούς και πώς οργίζεται εναντίον εκείνων που αμαρτάνουν ενώ γίνεται ίλεως σε κείνους που τον υπηρετούν και τον λατρεύουν, πρέπει να πούμε ότι ο Θεός ούτε χαίρεται ούτε οργίζεται^ γιατί η λύπη και η χαρά είναι πάθη. Ούτε με δώρα θεραπεύεται, γιατί αυτό θά σήμαινε ότι νικιέται με την ηδονή. Δεν πρέπει να κρίνουμε το Θεό με ανθρώπινα μέτρα. Εκείνος είναι αγαθός και ωφελεί μόνο, ποτέ δε βλάπτει, παραμένει πάντα απαθής. Ενώ εμείς εφόσο παραμένουμε αγαθοί, ομοιάζοντες του Θεού, ενωνόμαστε μαζί Του^ κι όταν γινόμαστε κακοί χωριζόμαστε από το Θεό, σαν ανόμοιοί Του. Όταν ζούμε με αρετή ακολουθούμε το Θεό, ενώ όταν γινόμαστε κακοί τον κάνουμε εχθρό μας^ και βέβαια δεν οργίζεται χωρίς λόγο, γιατί τα αμαρτήματα δεν αφήνουν το Θεό να μας φωτίζει εσωτερικά αλλά μας ενώνουν με τους τιμωρούς δαίμονες. Αν δε με προσευχές και ελεημοσύνες κερδίζουμε την άφεση των αμαρτιών μας, δε σημαίνει ότι κολακεύουμε και μεταβάλλουμε το Θεό αλλά ότι με τα καλά μας έργα και την επιστροφή μας σ’ Αυτόν γιατρεύουμε την κακία μας και απολαμβάνουμε πάλι την αγαθότητα του Θεού. ‘Ωστε το να λέμε ότι ο Θεός αποστρέφεται τους κακούς είναι σαν να λέμε ότι ο ήλιος κρύβει το φώς του από τους τυφλούς”.

---

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, αν και τέτοιες ιδέες διατυπώθηκαν εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα από τον άγιο Αντώνιο (βλ. Ερμητικά κείμενα). Πάραυτα η λύπη και η χαρά δεν είναι πάθη αλλά αποτέλεσμα των παθών. Επίσης το καίμενο αν και ωραίο, κρίνει-σχηματοποιεί τον θεό με ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Προσπαθεί να τον ερμηνεύσει με το μέτρο της υποτελούς ανθρώπινης αντίληψης. Πρόκειται για το πλέον κλασικό εννοιολογικό πρόβλημα περί ερμηνείας του θεού, στο οποίο εμπίπτει και ο άγιος Αντώνιος. Είναι όμως εκτός θέματος η ανάλυσή του.

quote:

---

Και ότι ο Θεός, με τη γνήσια αγάπη Του, δεν εξαναγκάζει τα πλάσματά Του να Τον αποδεχτούν, αλλά σέβεται απόλυτα την ελεύθερη θέλησή τους. Δεν αποσύρει τη χάρη και την αγάπη Του, η διάθεση όμως των λογικών πλασμάτων πρός αυτή την αστείρευτη χάρη και αγάπη είναι η διαφορά μεταξύ παραδείσου και κόλασης.

---

Πάλι ανθρωποποιείς τον θεό. Πως είναι δυνατόν να εμπίπτει ο θεός σε διαδικασίες σεβασμού αφού είναι α-παθής και απλά υπάρχει; Μη συνεχίζεις να αντιφάσκεις

quote:

---

Εκείνοι που αγαπούν το Θεό είναι ευτυχισμένοι μαζί Του, εκείνοι που τον μισούν αισθάνονται υπερβολικά δυστυχείς, που είναι υποχρεωμένοι να ζούν με την παρουσία Του.

---

Το τι θα αισθανθούν όσοι βρεθούν στον παράδεισο ή στην κόλαση το ξέρουν μόνον εκείνοι, καθώς κανείς από αυτούς δεν επικοινώνησε μαζί μας για να μας πει τι τελικά συμβαίνει, άλλωστε παράδεισος και κόλαση δεν έχουν ακόμα υπάρξει. Μην μπερδεύεσαι.

quote:

---

Και δεν υπάρχει τόπος όπου μπορεί κανείς να ξεφύγει τη στοργική πανταχού παρουσία του Θεού.

---

Χαίρομαι που συμφωνείς ότι ο θεός είναι μέσα σε όλα. Γιατί ο θεός είναι όλα, είναι τα πάντα.

Εν το παν φίλε μου!

Πρωτα πρεπει να αναρωτηθουμε αν υπαρχει κολαση και παραδεισος.
Δηλαδη! Ειναι απαρετητο να υπαρχει ειτε η κολαση ειτε ο παραδεισος? Και πριν απο αυτο το ερωτημα πρεπει να απαντησουμε αν υπαρχει καποιος που εχει δημιουργησει την κολαση η τον παραδεισο.

Ο προυγουμνος προορισμος η ο επομενος ειναι μια αλληλουχια προορισμων? 'Η ειναι απλα ενα τιποτα. Μηπως ειναι μια εξεληξη?

Αυτα! Φιλικα καλο βραδυ και καλη Δευτερα!!!

quote:

---

Φίλε andreas_ εκπλήσσομαι από τις απαντήσεις σου!

quote:

---

Η κόλαση φίλε μου δεν είναι μέρος,αλλά βίωμα κάποιου ανθρώπου,της αγάπης του Θεού σαν φωτιά(όχι κτιστή),λόγω της κακής του προαίρεσης.Γι'αυτό ή βλακείες λες η δεν καταλαβαίνεις τι λες.

---

Δεν καταλαβαίνω από που παίρνεις λαβή για να με ειρωνευτείς. Ίσως όμως σε βοηθήσω να το κάνεις στη συνέχεια...

quote:

---

Ο διάβολος, βλέπετε, κατώρθωσε να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι ο Θεός δε μας αγαπά πραγματικά, ότι ουσιαστικά αγαπά μόνο τον εαυτό του και ότι μας δέχεται μόνο αν συμπεριφερόμαστε όπως Εκείνος θέλει να συμπεριφερόμαστε. Τους έπεισε ότι ο Θεός μας μισεί αν δε συμπεριφερόμαστε όπως Εκείνος μας πρόσταξε και προσβάλλεται σε τέτοιο σημείο από την ανυπακοή μας, ώστε πρέπει να πληρώσουμε γι’ αυτήν με αιώνια βάσανα, τα οποία Εκείνος δημιούργησε γι’ αυτό το σκοπό.

---

Θεός, διάβολος, καλό, κακό. Αναρωτήθηκες ποτέ αν όλα αυτά έχουν μία και μοναδική πηγή; Θυμάσαι το Εν το παν;

quote:

---

Βλέπετε λοιπόν ότι η δυτική θεολογία διδάσκει πώς πραγματικός κίνδυνος και πραγματικός εχθρός μας είναι ο Δημιουργός και Θεός μας; Σωτηρία, γιά τους δυτικούς, είναι να γλυτώσεις από τα χέρια του Θεού.

---

Θαυμάσια! Μέσα σε 10 γραμμές κατάφερες να αφορίσεις ολόκληρη τη δυτική χριστιανοσύνη...

quote:

---

Ο Θεός είναι καλός, στοργικός και αγαθός πρός εκείνους που παρακούν και τον αγνοούν. Ποτέ δεν ανταποδίδει κακό στό κακό. Ποτέ δεν εκδικείται. Οι τιμωρίες Του είναι μέσα αγάπης γιά διόρθωση, εφόσο κάτι μπορεί να διορθωθεί και θεραπευτεί σ’ αυτή τη ζωή. Ποτέ δεν εκτείνονται στην αιωνιότητα. Τα πάντα δημιούργησε καλά.

---

Για να παραθέτεις τέροιες ρήσεις σημαίνει ότι τις υιοθετείς. Κρίμα γιατί η παλαιά διαθήκη που επίσης είναι σύνολο βιβλίων απόλυτα αποδεκτό και αδιαχώριστο από τον (ορθόδοξο) χριστιανισμό κάνει άριστη δουλειά στο να αποδεικνύει το αντίθετο με όσα παραθάτεις. Φυσικά υπάρχουν πολλά σχετικά fora στο Esoterica, σου δίνω όμως και ένα link όπου μπορείς να διαβάσεις τα πάντα μαζεμένα: www.evilbible.com

Γράφεις πως ο θάνατος είναι στην ουσία απομάκρυνση-αποχή από τον θεό. Άρα αφού κάποιος απομακρύνεται από τον θεό που πηγαίνει; Λογικά σε κάτι που δεν έχει σχέση με τον θεό, σε κάτι που είναι πέρα και εκτός του θεού, σε κάτι που δεν είναι του θεού, σε κάτι που ο θεός δεν θέλει να συμμετέχει. Συμφωνείς; Αν ναι μόλις υπέπεσες σε μια μεγάλη ύβρη κατά του θεού... (πάντως πιο πριν υιοθετούσες την άποψη πως ο θεός είναι -αν και σαδιστικά- παρών στην κόλαση. Αλλάζεις γρήγορα γνώμη και με προβληματίζεις)

quote:

---

Βλέπουμε ότι ο θάνατος δεν ήρθε κατά προσταγή του Θεού αλλά σαν συνέπεια της από μέρους του Αδάμ διακοπής των σχέσεών του με την πηγή της Ζωής, που προκάλεσε η παρακοή του. Και ο Θεός με την καλοσύνη Του τον είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό.

---

Έχει αναφερθεί και σε άλλο topic αλλά σου θυμίζω πως το θέμα του τι γνώριζε ο Αδάμ περί θανάτου, αμαρτίας, καλό και κακό είναι ένα πασίγνωστο θέμα που πάσχει από εννοιολογική συνέχεια και σαφήνεια. Αν και βγαίνω εκτός θέματος, θα το κάνω για χάρη του ρουν της κουβέντας (ένα search στα fora θα σου δώσει περισσότερα). Το πρόβλημα λοιπόν εγκειται στο ότι ο θεός μιλά στον Αδάμ περί θανάτου, καλού, κακού, αμαρτίας κλπ, όμως τα λέει αυτά σε κάποιον στον οποίο οι έννοιες αυτές είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ! Και ξέρεις γιατί; γιατί δεν μπορείς να ορίσεις την έννοια μιας πράξης που ποτέ δεν έχεις ζήσει! Γιατί μιλάς περί καλού και κακού σε κάποιον που αγνοεί παντελώς το τι σημαίνει καλό και κακό, γιατί ποτέ μέχρι τότε δεν τα άσκησε! Αν λοιπόν καταλαβαίνεις τι σου γράφω, θα εντοπίσεις την εννοιολογική γκάφα...

quote:

---

Οι πατέρες μας διδάσκουν ότι η απαγόρευση της γεύσης του δέντρου της γνώσεως δεν ήταν απόλυτη αλλά πρόσκαιρη. Ο Αδάμ ήταν ένα πνευματικό νήπιο. Δεν είναι όλες οι τροφές καλές γιά τα νήπια. Μερικές τροφές μπορούν ακόμα και να τα σκοτώσουν, αν και οι ενήλικες θά τις εύρισκαν θρεπτικές. Ήταν καλό και θρεπτικό. Ήταν όμως στερεή τροφή, ενώ ο Αδάμ μπορούσε να χωνέψει μόνο γάλα.

---

Φίλε μου πραγματικά ανησυχώ για 'σένα. Έχεις αντιληφθεί τι γράφεις;;;;;;;;;;

quote:

---

Έτσι, στη γλώσσα της Αγίας Γραφής “δίκαιος” σημαίνει καλός και στοργικός. Όταν μιλάμε γιά τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης δε σημαίνει ότι ήταν καλοί κριτές αλλά ότι ήταν καλοί και φιλόθεοι. Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος δεν εννοούμε ότι είναι καλός κριτής, που γνωρίζει να τιμωρεί τους ανθρώπους δίκαια, ανάλογα με τη βαρύτητα των εγκλημάτων τους, αλλ’ αντίθετα, εννοούμε ότι είναι καλός και στοργικός, συγχωρεί όλες τις ανομίες και παρακοές μας και επιθυμεί με κάθε μέσο να μας σώσει και ποτέ δεν ανταποδίδει κακό αντί κακού.

---

Σε παραπέμπω στα ανωτέρω περί καλοσύνης και γενικότερης ηθικότητας και φυσικά στο link Που σου έδωσα.

quote:

---

Στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας υπάρχει το εξής θαυμάσιο κείμενο του αγίου Αντωνίου: “Ο Θεός είναι αγαθός και απαθής και αμετάβλητος. Αν δε κανείς αυτό το θεωρεί εύλογο και αληθές, αλλ’ απορεί πώς ο Θεός χαίρεται μέν γιά τους αγαθούς ενώ αποστρέφεται τους κακούς και πώς οργίζεται εναντίον εκείνων που αμαρτάνουν ενώ γίνεται ίλεως σε κείνους που τον υπηρετούν και τον λατρεύουν, πρέπει να πούμε ότι ο Θεός ούτε χαίρεται ούτε οργίζεται^ γιατί η λύπη και η χαρά είναι πάθη. Ούτε με δώρα θεραπεύεται, γιατί αυτό θά σήμαινε ότι νικιέται με την ηδονή. Δεν πρέπει να κρίνουμε το Θεό με ανθρώπινα μέτρα. Εκείνος είναι αγαθός και ωφελεί μόνο, ποτέ δε βλάπτει, παραμένει πάντα απαθής. Ενώ εμείς εφόσο παραμένουμε αγαθοί, ομοιάζοντες του Θεού, ενωνόμαστε μαζί Του^ κι όταν γινόμαστε κακοί χωριζόμαστε από το Θεό, σαν ανόμοιοί Του. Όταν ζούμε με αρετή ακολουθούμε το Θεό, ενώ όταν γινόμαστε κακοί τον κάνουμε εχθρό μας^ και βέβαια δεν οργίζεται χωρίς λόγο, γιατί τα αμαρτήματα δεν αφήνουν το Θεό να μας φωτίζει εσωτερικά αλλά μας ενώνουν με τους τιμωρούς δαίμονες. Αν δε με προσευχές και ελεημοσύνες κερδίζουμε την άφεση των αμαρτιών μας, δε σημαίνει ότι κολακεύουμε και μεταβάλλουμε το Θεό αλλά ότι με τα καλά μας έργα και την επιστροφή μας σ’ Αυτόν γιατρεύουμε την κακία μας και απολαμβάνουμε πάλι την αγαθότητα του Θεού. ‘Ωστε το να λέμε ότι ο Θεός αποστρέφεται τους κακούς είναι σαν να λέμε ότι ο ήλιος κρύβει το φώς του από τους τυφλούς”.

---

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, αν και τέτοιες ιδέες διατυπώθηκαν εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα από τον άγιο Αντώνιο (βλ. Ερμητικά κείμενα). Πάραυτα η λύπη και η χαρά δεν είναι πάθη αλλά αποτέλεσμα των παθών. Επίσης το καίμενο αν και ωραίο, κρίνει-σχηματοποιεί τον θεό με ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Προσπαθεί να τον ερμηνεύσει με το μέτρο της υποτελούς ανθρώπινης αντίληψης. Πρόκειται για το πλέον κλασικό εννοιολογικό πρόβλημα περί ερμηνείας του θεού, στο οποίο εμπίπτει και ο άγιος Αντώνιος. Είναι όμως εκτός θέματος η ανάλυσή του.

quote:

---

Και ότι ο Θεός, με τη γνήσια αγάπη Του, δεν εξαναγκάζει τα πλάσματά Του να Τον αποδεχτούν, αλλά σέβεται απόλυτα την ελεύθερη θέλησή τους. Δεν αποσύρει τη χάρη και την αγάπη Του, η διάθεση όμως των λογικών πλασμάτων πρός αυτή την αστείρευτη χάρη και αγάπη είναι η διαφορά μεταξύ παραδείσου και κόλασης.

---

Πάλι ανθρωποποιείς τον θεό. Πως είναι δυνατόν να εμπίπτει ο θεός σε διαδικασίες σεβασμού αφού είναι α-παθής και απλά υπάρχει; Μη συνεχίζεις να αντιφάσκεις

quote:

---

Εκείνοι που αγαπούν το Θεό είναι ευτυχισμένοι μαζί Του, εκείνοι που τον μισούν αισθάνονται υπερβολικά δυστυχείς, που είναι υποχρεωμένοι να ζούν με την παρουσία Του.

---

Το τι θα αισθανθούν όσοι βρεθούν στον παράδεισο ή στην κόλαση το ξέρουν μόνον εκείνοι, καθώς κανείς από αυτούς δεν επικοινώνησε μαζί μας για να μας πει τι τελικά συμβαίνει, άλλωστε παράδεισος και κόλαση δεν έχουν ακόμα υπάρξει. Μην μπερδεύεσαι.

quote:

---

Και δεν υπάρχει τόπος όπου μπορεί κανείς να ξεφύγει τη στοργική πανταχού παρουσία του Θεού.

---

Χαίρομαι που συμφωνείς ότι ο θεός είναι μέσα σε όλα. Γιατί ο θεός είναι όλα, είναι τα πάντα.

Εν το παν φίλε μου!

---

Το κείμενο που αναφέρεις το διάβασα, δεν αναφέρει όμως τίποτα σχετικό με το θέμα του παραδείσου και της κόλασης... Μένοντας όμως στις δικές σου δηλώσεις-απόψεις περί θεού, σου παρέθεσα ένα πολύ κατατοπιστικό link. Εσύ το διάβασες καθόλου;

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr