Σκέφτηκα να προτείνω ένα θέμα που με απασχολεί πολύ και που αφορά τη σύνδεση Φυσικής και Μεταφυσικής.

Ειδικότερα, σκεφτόμουν τη βιωσιμότητα ενός παραλληλισμού των τεσσάρων θεμελιωδών φυσικών δυνάμεων με τις συνιστώσες πραγμάτωσης του ανθρώπου, δηλαδή:

- της ισχυρής πυρηνικής δύναμης (της δύναμης που κρατά μαζί τα πρωτόνια και τα νετρόνια του ατομικού πυρήνα)
- της ασθενούς πυρηνικής δύναμης (της ακτινοβολίας του ατόμου)
- του ηλεκτρομαγνητισμού (φαινομένων έλξης-άπωσης)
- και της βαρύτητας (καμπύλωσης του χωροχρόνου)

με (π.χ.)

- τη λειτουργία της ψυχής (;)
- την αύρα (;)
- τις συνδέσεις με ενεργειακούς σταθμούς εξέλιξης (;)
- τις συμπτώσεις (;)

αντίστοιχα. Βεβαίως, όλα είναι ανοικτά προς συζήτηση. Και βεβαίως αν δεν κατάφερα να γίνω κατανοητή, να το αναλύσω περαιτέρω όσο χρειάζεται.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Δεν υπάρχει διαφοροποίηση, το ίδιο πράγμα λέμε, απλά από διαφορετικό σημείο.

Κοίταξε: σύμφωνα με τη Φυσική (τη θεωρία της γενικής σχετικότητας και τη θεωρία της κβαντομηχανικής που καθεμία δίνει τη δική της εξήγηση για τον τρόπο που δουλεύει το σύμπαν), όλες οι επιμέρους δυνάμεις της φύσης και τα φυσικά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα των τεσσάρων αυτών θεμελιωδών δυνάμεων. Ακόμα και η βροχή ή το κρύο...

Θα ήθελα όμως να το ερευνήσουμε και να το συζητήσουμε στο επίπεδο που πρότεινα εξαρχής, δηλ. στο θεμελιώδες επίπεδο και όχι σε ένα δευτερογενές επίπεδο που αναπόφευκτα είναι επίπεδο των αποτελεσμάτων.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Νομίζω πως έχεις αρκετές ελπίδες για να κερδίσεις κάποιο από τα πέντε εισητήρια

Επ' ευκαιρίας, η συγκεκριμένη ταινία πραγματεύεται ακριβώς αυτό:

quote:

---

Σκέφτηκα να προτείνω ένα θέμα που με απασχολεί πολύ και που αφορά τη σύνδεση Φυσικής και Μεταφυσικής.

---

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

Σε ευχαριστώ!

Με αγάπη,
Unseen

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Θα ήταν ίσως καλύτερο αν θύμιζα λίγο τα βασικά που γνωρίζω κι εγώ σχετικά με τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις (δεν είναι καθόλου το πεδίο των σπουδών μου, απλώς τόσο πολύ γοητεύτηκα όταν άκουσα γι’ αυτές και θεώρησα ότι ανταποκρίνονται στα δικά μας, τα μεταφυσικά, που δεν μπόρεσα να μην ασχοληθώ).

Κατ’ αρχάς, η ισχυρή πυρηνική ενέργεια, η ασθενής πυρηνική ενέργεια και ο ηλεκτρομαγνητισμός περιγράφονται άριστα με τη θεωρία της κβαντομηχανικής. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τα πάντα στο σύμπαν είναι μια σειρά πιθανοτήτων, τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο και απόλυτα σαφές ως προς την έκβασή του. Η κβαντομηχανική χρησιμοποιείται για την ερμηνεία του μικρόκοσμου (ατομικά και υπο-ατομικά σωματίδια).

Η βαρύτητα πάλι περιγράφεται άρτια με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Σύμφωνα με αυτήν, οι τέσσερις γνωστές μας διαστάσεις (αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω, μπρος-πίσω, χρόνος) συνθέτουν ένα εξαιρετικά αρμονικό πεδίο (σαν ένα απλωμένο σεντόνι με μιλιμετρέ σχέδια) όπου η βαρύτητα εκφράζεται ως καμπύλωσή του (σα να ρίχναμε πάνω στο σεντόνι ένα βαρύ σφαιρίδιο). Η θεωρία της σχετικότητας εφαρμόζεται στην ερμηνεία του μακρόκοσμου (γαλαξίες, πλανήτες, κλπ.).

Σχετικά τώρα με τις τέσσερις δυνάμεις:

Η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι η «κόλλα» που κρατάει ενωμένα τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα ενός ατόμου. Μολονότι αφορά ένα μικροσκοπικό πεδίο ύπαρξης, η δύναμη αυτή είναι γιγάντια. Ας σκεφτούμε μόνο τη δύναμη που εκλύεται από μία ατομική βόμβα, δηλ. από τη διάσπαση του ατόμου…

Η ασθενής πυρηνική δύναμη συνδέεται με τη ραδιενεργό διάσπαση ή την ακτινοβολία των στοιχείων που απαρτίζουν το άτομο. Είναι κι αυτή μια πολύ ισχυρή δύναμη, αν σκεφτούμε π.χ. πόσα χρόνια μετά επηρεάζει το περιβάλλον η ραδιενέργεια από μια πυρηνική έκρηξη…

Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι λιγότερο δυνατός, αλλά πολύ πιο εύκολα αντιληπτός σε μας. Ξέρουμε όλοι λίγο-πολύ την επίδραση, την ισχύ αλλά και τη σημασία του…

Το ίδιο ισχύει και για τη βαρύτητα. Η ιδέα ενός απόλυτα αρμονικού και προβλέψιμου σύμπαντος όπου οι βαρυτικές καμπυλώσεις καθορίζουν τις τροχιές των ουράνιων σωμάτων είναι σχεδόν ποιητική. Ποια η αναλογία στη ζωή μας; Τι είναι αυτό που καθορίζει την προσωπική μας τροχιά ζωής; Οι άλλοι άνθρωποι που συναντάμε στη ζωή μας; Οι άνθρωποι που επιλέγουμε δίπλα μας; Οι «συμπτώσεις» και οι συγχρονικότητες που μας καθόρισαν για πάντα;

Με αυτές τις τελευταίες σκέψεις σας αφήνω (προς το παρόν).

Ευχαριστώ πολύ
Unseen

Μετά από παραινέσεις φίλων του φόρουμ, αποφάσισα να αναλύσω λίγο περαιτέρω ελπίζοντας να διευκολύνω τη συζήτηση, αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο το θέμα και απαιτεί κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις… Θα παραθέσω λοιπόν κι εγώ επιγραμματικά όσα γνωρίζω καθώς και τις σκέψεις που με ώθησαν να ξεκινήσω αυτή τη συζήτηση. Ας πιάσουμε μία-μία τις δυνάμεις και... καλή δύναμη!

Σημείωση: Είναι σημαντικό ίσως ότι στον εσωτερισμό η δύναμη νοείται ως κάτι άπολο, άχρωμο και χωρίς ιδιότητες. Δεν είναι εξ ορισμού ούτε κάτι άσπρο ούτε κάτι μαύρο, είναι κάτι διάφανο, όπως θα μπορούσαμε να πούμε μεταφορικά. Γι’ αυτό είναι σημαντικό, πιστεύω, να γίνει μια έρευνα σε επίπεδο θεμελιωδών δυνάμεων, επειδή ακριβώς ανθίστανται ορισμών όπως καλό-κακό, δεξιά-αριστερή ατραπός, κ.τ.ό. Η δύναμη είναι διαφορετική από την ενέργεια, η οποία εκφράζεται μέσα από την πολικότητα κι αυτό γιατί η δύναμη ΕΙΝΑΙ.

Ευχαριστώ,
Unseen

Στο σύμπαν, όπως αυτό ορίζεται σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, οι διαστάσεις που συνθέτουν το μεγάλο σκηνικό του θεάτρου της ζωής είναι τέσσερεις: οι τρεις διαστάσεις του χώρου (βάθος, ύψος, πλάτος ή μπρος-πίσω, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά) και η διάσταση του χρόνου. Οι τέσσερεις αυτές διαστάσεις ορίζουν κάτι σαν πλέγμα, τον χωροχρόνο, τον οποίο μπορούμε να φανταστούμε σαν ένα σεντόνι τεντωμένο με κανονικά τετράγωνα σχέδια.

Ας φανταστούμε τώρα τον ήλιο και τους πλανήτες που απαρτίζουν το ηλιακό μας σύστημα ως βαριές σφαίρες που πέφτουν πάνω στο τεντωμένο σεντόνι. Ο ήλιος ως βαρύτερος δημιουργεί μια μεγάλη λακκούβα στο σεντόνι, μια καμπύλωση του χωροχρόνου. Οι πλανήτες ακολουθούν και αρχίζουν να κινούνται γύρω από τον ήλιο επειδή αυτή η αρχική καμπύλωση (η μεγάλη λακκούβα) σε συνδυασμό με τις καμπυλώσεις (μικρότερες λακκούβες) που δημιουργούν οι πλανήτες προκαλεί αυλακώσεις στον χωροχρόνο, κάτι σαν κυκλικές πτυχές στο σεντόνι, επί των οποίων κινούνται οι πλανήτες, έτσι ορίζεται δηλ. η τροχιά τους. Ας σημειώσουμε σ’ αυτό το σημείο και ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό: ότι ακόμα και το φως επιβραδύνεται κοντά σε ένα πολύ βαρύ σώμα.

Πώς μπορούμε να δούμε τη βαρύτητα σε συνδυασμό με την πραγμάτωση του ανθρώπου;

Κατ’ αρχήν υπάρχει το βάρος που φέρει ο καθένας μας και δεν αναφέρομαι ασφαλώς στο βάρος του σώματός του αλλά στο βάρος που προσλαμβάνει σαν οντότητα με τη συσσώρευση γνώσεων και την άσκηση των αισθήσεων της ψυχής, η οποία οδηγεί σε συνδέσεις με ανώτερα πεδία. «Η γνώμη τού τάδε έχει βάρος» λέμε, ξεχνώντας ίσως ότι η γνώμη είναι μία από τις κατά Πλάτωνα πέντε αισθήσεις της ψυχής.

Ένας άνθρωπος με τέτοιου είδους βάρος, ένας άνθρωπος-ήλιος, μπορεί να βάλει σε τροχιά γύρω του άλλους ανθρώπους, τους οποίους θα προσελκύσει και θα κρατήσει σε αυτήν την τροχιά εξαιτίας της δύναμής του αυτής, που πηγάζει από τον τρόπο που είναι. Αλλά όλοι μας δρούμε τουλάχιστον σαν πλανήτες. Γύρω μας περιστρέφονται ως δορυφόροι οι φίλοι μας, κάποιοι αγαπημένοι συγγενείς, ο σύντροφος, τα παιδιά μας...

Υπάρχει και μια ακόμη διάσταση της πραγμάτωσης του ανθρώπου σε σχέση με τη βαρύτητα. Διαβάζουμε και μας αρέσει να επαναλαμβάνουμε πως «όταν θέλουμε πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει να τα καταφέρουμε». Είναι άραγε δυνατόν η θέλησή μας και μόνο να αποτελεί ικανή βαρυτική δύναμη που να προκαλεί καμπυλώσεις του χωροχρόνου τέτοιες ώστε να προσελκύει σε μας την επιθυμία μας;

Ευχαριστώ πολύ,
Ανσίν

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Δε θα ήθελα να διακόψω τη ροή του θέματός σου, εννοώ την παράθεση περισσότερων στοιχείων για τις 4 θεμελιώδεις δυνάμεις. Όταν μπορέσεις λοιπόν, θα ήθελα να δω πως ακριβώς εννοείς τον συγκεκριμένο συσχετισμό (την αντιστοιχία των 4 δυνάμεων με τις συνιστώσες πραγμάτωσης του ανθρώπου).
Και ίσως προκείψουν και άλλοι συσχετισμοί...

Και δες: αν όλοι μας αποτελούμαστε από ύλη, τότε η ίδια μας η ύπαρξη υπόκειται και καθορίζεται από αυτές τις δυνάμεις, σωστά;

Αλλά τη στιγμή που δεν είμαστε μόνο ύλη, αλλά και ενέργεια, πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να ερμηνεύσουμε ΚΑΙ αυτή τη διάσταση της ύπαρξής μας μέσα από τις θεμελιώδεις δυνάμεις... Ιδίως μέσα από αυτές τις δυνάμεις, αφού δεν αφορούν αποκλειστικά την ύλη σαν ύλη, αλλά αντιθέτως την αντιμετωπίζουν πρωτίστως σαν ενέργεια...

Και αν η φυσική είναι κοντά στο να δώσει μια ενιαία ερμηνεία του κόσμου, τότε... τα συμπεράσματα της φυσικής δεν θα πρέπει αναγκαστικά να είναι και συμπεράσματα της μεταφυσικής;

Με πολλή αγάπη,
Unseen

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Τα πάντα πιστεύω ότι ΕΙΝΑΙ στον λεπτοφυή κόσμο του αόρατου και ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ κατόπιν στον κόσμο της ύλης.

Για παράδειγμα υπάρχουν οι εκδηλωμένοι αριθμοί που είναι οι ρητοί και οι μερικώς εκδηλωμένοι, οι άρρητοι.

Το 3.14 π.χ. είναι ένας αριθμός προς πλήρη εκδήλωση. Νομίζω ότι στη μαγεία της επιστήμης ανακαλύπτουμε πράγματα που σιγά-σιγά εκδηλώνονται ή τα αντιλαμβανόμαστε.

Βρίσκω το θέμα σου παρα πολύ ενδιαφέρον και με αληθινή ουσία.
Άλλοστε εφόσον "όπως είναι επάνω είναι και κάτω", η σύνδεση όλων είναι γεγονός απλά είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τις αντιστοιχίες.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Σε ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ είμαι της ίδιας άποψης με σένα, αλλά σκέφτηκα να το πιάσω το θέμα από το άκρο της ύλης προχωρώντας προς την ενέργεια, κι αυτό γιατί οι σχετικοί νόμοι έχουν ήδη διατυπωθεί και αποδειχθεί μέσα από τη φυσική.

Ένα από τα προβληματικά σημεία του πονήματος έχει να κάνει και με τη σκοπιά την οποία υιοθετεί ο παρατηρητής. Έτσι, η βαρύτητα π.χ., αν τη δούμε μέσα από την οπτική της νευτώνιας φυσικής εμφανίζεται πολύ διαφορετική από ό,τι αν τη δούμε μέσα από τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν...

Στη δεύτερη περίπτωση, ο χωροχρόνος καμπυλώνεται εξαιτίας των επιδράσεων της ύλης και σε ένα καμπύλο πεδίο παύει να ισχύει η Ευκλείδια γεωμετραία. Έτσι, οι γωνίες ενός ορθογώνιου τριγώνου παύουν να είναι 180 μοίρες, ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του δεν είναι πια 3,14, κ.ο.κ...

Όμως η θεωρία της γενικής σχετικότητας αποδεικνύει περίτρανα αυτό που λες:

quote:

---

Τα πάντα πιστεύω ότι ΕΙΝΑΙ στον λεπτοφυή κόσμο του αόρατου και ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ κατόπιν στον κόσμο της ύλης

---

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Πριν από τον 20ό αι. οι θεωρίες της φυσικής υπέθεταν ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι απόλυτα μεγέθη. Στις νέες θεωρίες της φυσικής, όμως, ο χώρος και ο χρόνος έπαψαν να αντιμετωπίζονται ως κάτι στατικό, θεωρούνται ως δυναμικοί ρόλοι στη φυσική, ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ που βρίσκεται μέσα τους και εν συνεχεία ΝΑ ΕΠΙΔΡΑΣΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ Η ΥΛΗ.

Και μια και μιλήσαμε για καμπύλο χώρο, ας θυμηθούμε κάποιες βασικές γεωμετρικές έννοιες. Ας θυμηθούμε τι μάθαμε στο σχολείο για την ευθεία γραμμή. Μάθαμε ότι μια από τις ιδιότητες των ευθειών γραμμών είναι πως όταν είναι παράλληλες δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά. Επίσης ότι μια ευθεία γραμμή είναι η πιο σύντομη απόσταση μεταξύ δύο σημείων.

Σε έναν καμπύλο χώρο, όμως, αυτά δεν ισχύουν. Σε έναν καμπύλο χώρο οι πορείες που μένουν παράλληλες η μία με την άλλη δεν είναι οι πορείες της ελάχιστης απόστασης (και αντίστροφα). Καθώς δεν υπάρχει καμία πορεία σε έναν τέτοιο χώρο που να ταιριάζει με όλες τις συνηθισμένες ιδέες μας για μια ευθεία γραμμή, οι μαθηματικοί βρήκαν μια άλλη λέξη για να περιγράψουν αυτή την κατάσταση. Σε οποιοδήποτε χώρο, η μικρότερη απόσταση μεταξύ δύο σημείων καλείται ΓΕΩΔΕΣΙΑΚΗ. Στον τετραδιάσταστο χωροχρόνο μια γεωδαισιακή ορίζεται σαν η απόσταση του ελάχιστου κανονικού χρόνου. Όλα τα αντικείμενα ακολουθούν γεωδεσιακές στον χωροχρόνο. Πηγαίνοντας από το ένα γεγονός στο άλλο, ένα σώμα κινείται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να κάνει το χρόνο του ταξιδιού του ελάχιστο.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ… Αρκεί ίσως να προσδιοριστεί με ακρίβεια το επιθυμητό αποτέλεσμα…

Με αγάπη,
Unseen

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους μπήκαν να διαβάσουν το θέμα και να ζητήσω συγνώμη που είμαι αναγκασμένη να το εγκαταλείψω, μια και η αρχική μου πρόθεση δεν ήταν να κάνω ατελείωτους μονολόγους αλλά ζωντανό διάλογο, έτσι ώστε να μπορέσω κι εγώ η ίδια να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη.

Ξέρω ότι το θέμα είναι πολύ εξειδικευμένο και δύσκολο και ευχαριστώ πολύ και πάλι τον Avatargr, την amalia και την gretel που ασχολήθηκαν και συμμετείχαν. Ίσως στο μέλλον που θα έχω κι εγώ πιο συγκεκριμένη εικόνα αυτό που θέλω να πω, να το ξανασυζητήσουμε...

Με αγάπη,
Unseen

Με την ησυχία σου, συγκέντρωσε κάποια βασικά ζητήματα που αφορούν τις θεμελιώδεις δυνάμεις και τους συσχετισμούς που προτείνεις και μετά φέρ' το σε μία βάση συζήτησης, που θα μπορούσαν πιθανόν να συμμετέχουν και άτομα που δεν έχουν τις εξειδικευμένες γνώσεις που απαιτούνται για να απαντήσουν.

Αγαπητή UNSEEN ,
Μην απελπίζεσαι τόσο γρήγορα και εκγαταλήψεις αυτό το υπέροχο θέμα που έχεις ανοίξει όπως σου έχει ήδη πεί και η αγαπητή AMALIA.
Ξέρω είμαι καινούριο μέλος στην παρέα αλλά (όπως έχω ήδη πεί και σε προηγούμενο post) σας παρακολουθώ από πολύ καιρό, χωρίς ωστόσο να συμμετάσχω. Όπως και να 'χει το θέμα με ενδιαφέρει άμεσα (αφού θα ασχοληθώ στο μέλλον με τέτοια ζητήματα-φυσική-) και να ξέρεις έχεις την πλήρη υποστήριξη μου

Θα ήθελα να ακούσω περισσότερα για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεσαι και συνενώνεις τον κόσμο και τους νόμους της φυσικής μαζί με την μεταφυσική. Αν θές τη προσωπική μου γνώμη, εγώ παντοτε μου πίστευα πώς η φυσική περιέχει και περιέχεται την μεταφυσική στο σύνολο της. Και όπως έχεις ήδη πεί, αν δεν με απατά η μνήμη μου, πιο πάνω, η κβαντική περιέχει κι αυτή καθ'εαυτή στοιχεία μεταφυσικής όπως είναι για παράδειγμα το γεγονός πώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την μετάθεση ενός σωματίου στον χώρο/χρόνο. Αυτό δηλαδή μας λέει πως οι φυσικοί νόμοι που γνωρίζουμε δεν μπορούν με κάποιον τρόπο να "προβλέψουν" επακριβώς την κίνηση του σωματίου, παρά μόνο με την εισαγωγή των πιθανοτήτων. Άρα πιστεύω (χωρίς βέβαια να βγάζω αυθέρετα/επιπόλεα συμπεράσματα) πώς υπάρχει κάτι το μεταφυσικό που ελέγχει αυτήν την "επιλογή" του σωματίου. Κάτι που ακόμη εμείς αδυνατούμε, για κάποιους λόγους, να δούμε.
Με λίγα λόγια έρχομεθα στα λόγια του μεγάλου Nicola Tesla:

"Όταν οι φυσικοί αρχίσουν να μελετούν τα παραφυσικά φαινόμενα, τότε η επιστήμη θα έχει προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, απ'ότι έχει προχωρήσει τις τελευταίες δέκα δεκαετίες."

Αυτά τα λίγα από μένα. Καλή συνέχεια αγαπητή UNSEEN, θα περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση σου και την συνέχεια των σκέψεων σου (αν μου επιτρέπεις την φράση).

ΠΟλύ φιλικά,
Μysterious_Me

quote:

---

Καλέ πώς μπήκε έτσι η ψηφιακή υπογραφή μου!!

---

Μπήκε έτσι, γιατί όπως κλείνεις το tag για το img (image) το "i" του img στο κλείσιμο το έγραψες κατά λάθος στα ελληνικά ("ιmg" αντί για "img").
Σου τη διόρθωσα στο παραπάνω μήνυμα, αλλά για να σου βγαίνει εντάξει, θα πρέπει να τη διορθώσεις κι εσύ στο προφίλ σου.

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

οι φυσικοι ιδρωνουν για να ενοποιησουν τις δυναμεις και τους τα χαλαει η βαρυτητα - ειναι ασθενεστερη απο ο,τι θα επρεπε

εδω ερχεται η θεωρια των υπερχορδων και μας λεει οτι το συμπαν δεν αποτελειται μονο απο τις διαστασεις που αντιλαμβανομαστε, αλλά και απο αλλες - οι γνωμες διιστανται: 7, 11, ή 26 διαστασεις?

η βαρυτητα που αντιλαμβανομαστε ειναι ασθενης γιατι μοιραζεται σε ολες τις διαστασεις.

ηδη εχουν "ανιχνευθει" μαθηματικα 3 επιπλεον διαστασεις σε υποατομικο επιπεδο που ειναι "κλεισμενες" στον εαυτο τους.

quote:

---

Μπήκε έτσι, γιατί όπως κλείνεις το tag για το img (image) το "i" του img στο κλείσιμο το έγραψες κατά λάθος στα ελληνικά ("ιmg" αντί για "img").
Σου τη διόρθωσα στο παραπάνω μήνυμα, αλλά για να σου βγαίνει εντάξει, θα πρέπει να τη διορθώσεις κι εσύ στο προφίλ σου.

---

Χα, χα είδες όμως που τελικά τα κατάφερα!!
Να 'στε καλά!

Χρόνος είναι ότι συμβαίνει, όταν δεν συμβαίνει τίποτε άλλο !

quote:

---

εδω ερχεται η θεωρια των υπερχορδων και μας λεει οτι το συμπαν δεν αποτελειται μονο απο τις διαστασεις που αντιλαμβανομαστε, αλλά και απο αλλες - οι γνωμες διιστανται: 7, 11, ή 26 διαστασεις?

---

Αγαπητέ jonniebegood,
Συγνώμη που παρεμβαίνω αλλά υποτίθετε πώς στη θεωρία υπερχορδών δεν μιλάμε για 11-12 διαστάσεις ενω για τη θεωρία χορδών μόνο για 6-7? Βέβαια κάπου έχω ακούσει για περαιτέρω διαστάσεις που ωστόσο παραμένουν μόνο ώς μαθηματικές οντότητες..

Βασικά, η θεωρία υπερχορδών φτίαχτηκε για να συμπληρώσει την μέχρι τότε θεωρία χορδών αφού η πρώτη ενοποιούσε στο σύνολο της τα δύο γνωστά είδη σωματιδίων (μποζόνια*-φερμιόνια**) ως ένα ενοποιημένο σύνολο σωματιδίων που περιγράφονται από πλήρη συμμετρία (άν δεν κάνω λάθος). Έτσι αυτή η τόσο παράξενη θεωρία θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να ενοποιήσει τις τέσσερις γνωστές μας δυνάμεις αφού πλέον σωματίδια ύλης και των 4ρων αλληλεπιδράσεων θα ενοποιούνταν.

Αυτά τα λίγα για την θεωρία υπερχορδών που δεν νομίζω να μας ενδιαφέρει και πολύ στο παρόν θέμα (ΥΓ jonniebegood κάλα έκανες και την ανέφερες, έτσι για να διασταυρώνετε λίγο το θέμα) αφού η αγαπητή unseen άλλο θέλει να τονίσει στο παρόν τοπικ που έχει ανοίξει.

Ευχαριστώ.

* Τα μποζόνια είναι σωματίδια με ακέραιο σπίν και σ'αυτά ανήκουν όλα τα σωματίδια-φορείς των τεσσάρων θεμελιώδων δυνάμεων.
**τα [b]φερμιόνια είναι όλα τα άλλα σωματίδια της ύλης (πρωτόνια, νετρόνια..) τα οποία έχουν ήμι-ακέραιο[/u] σπίν.

Χρόνος είναι ότι συμβαίνει, όταν δεν συμβαίνει τίποτε άλλο !

Με πρόλαβες λίγο πριν κλείσω την πόρτα. Εννοώ ότι έμπαινα σε διάφορα θέματα να βάλω αποχαιρετιστήρια ποστ και μπήκα και σ’ αυτό αγνοώντας ότι κάποιος είχε ενδιαφερθεί για όσα έγραψα. Και μετά σε είδα.

Αποφάσισα λοιπόν να φύγω από το esoterica για προσωπικούς μου λόγους, όμως προλαβαίνω ίσως να γράψω λίγες ακόμη γραμμές για το θέμα αυτό που με έχει συγκινήσει βαθύτατα.

Το πρόβλημα βρίσκεται στις σκόρπιες σκέψεις και σημειώσεις μου, στα κενά γνώσης καθώς και στην έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων. Ας πάρουμε όμως το θέμα που θίγεις, την κυματοειδή φύση των σωματιδίων. Η κβαντομηχανική μας λέει ότι π.χ. ένα ηλεκτρόνιο είναι ταυτόχρονα και «μπαλίτσα», όπως τη θεωρούσε η κλασική μηχανική, και κύμα – και όλα αυτά αποδείχτηκαν πειραματικά. Τι είδους κύμα όμως;

Προτού να επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση, ας κάνουμε μια παράκαμψη για να δούμε λίγο τη διάσημη εξίσωση του Σρέντιγκερ, με την οποία είναι θεωρητικά δυνατό να προβλέψουμε τη μελλοντική θέση ενός σωματιδίου στο χώρο. Παραδόξως, η εξίσωση δεν μπορεί να μας υποδείξει μια συγκεκριμένη θέση.

Όμως, μας δίνει μια άλλου είδους απάντηση. Μας λέει ότι το ηλεκτρόνιο έχει τόσες πιθανότητες να βρεθεί εκεί στο μέλλον, τόσες εκεί και τόσες αλλού. Η απάντηση δεν προσδιορίζει συγκεκριμένες θέσεις, αλλά χώρο. Καλύπτει συνεχείς περιοχές του χώρου, «απλωμένες» και «θολές».

Με άλλα λόγια, η εξίσωση του Σρέντιγκερ δέχεται ότι το σωματίδιο μπορεί οποιαδήποτε χρονική στιγμή να βρεθεί οπουδήποτε στο χώρο (στο σύμπαν), αλλού με πολύ μεγάλη πιθανότητα, αλλού με μικρότερη, ενώ σε μερικά σημεία είναι αδύνατο να εντοπιστεί. Τα σωματίδιο είναι ένα κύμα πιθανότητας ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟΥ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟ «ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ» ΚΑΝΕΙΣ. Όταν δεν το βλέπουμε, τότε αυτό δεν βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο αλλά κάπου στην περιοχή.

Πριν από την παρατήρηση είναι ένα νέφος πιθανοτήτων. Μόλις το παρατηρήσουμε, καταρρέει σε ένα σημείο με συγκεκριμένες ιδιότητες.

Ένα άλλο συγκλονιστικό (και απόλυτα σχετικό) συμπέρασμα της κβαντομηχανικής είναι ότι υπάρχουν σωματίδια τα οποία, παρότι σαφώς διαχωρισμένα στον χώρο, έχουν έναν κβαντικό συσχετισμό (quantum entanglement), έτσι ώστε η παρατήρηση ενός παρατηρητή σε ένα από αυτά να προσδιορίζει αυτόματα την παρατήρηση ενός δεύτερου παρατηρητή σε κάποιο άλλο που βρίσκεται μακριά. Π.χ. δυο κβαντικά συσχετισμένα φωτόνια: το ένα θα έχει οπωσδήποτε αριστερόστροφη ιδιοστροφορμή (σπιν) και το άλλο δεξιόστροφη. Δεν προβλέπεται ποιο θα έχει τη μία και ποιο την άλλη. Μόλις ένας παρατηρητής δει το ένα από τα δύο, το σπιν του συγκεκριμενοποιείται και αυτόματα συγκεκριμενοποιείται και του άλλου. Και αυτό γίνεται χωρίς να υπάρχει μεταβίβαση πληροφορίας από το ένα στο άλλο, γίνεται αυτόματα.

Θα ήταν μεγάλο λογικό άλμα αν λέγαμε ότι όλα τα σωματίδια υπάρχουν σε ένα πεδίο απόλυτα σχετικό με τη Συνειδητότητα; Το έχουν πει ερευνητές όπως ο Deepak Chopra χωρίς να το εντοπίζουν τόσο πολύ.

Και πιστεύω ότι η Φυσική είναι ένα βήμα πίσω. Στα επόμενα χρόνια θα αποδειχθεί ότι το αν ένα παρατηρούμενο φωτόνιο αποκτά αριστερόστροφο σπιν τη στιγμή της παρατήρησης και όχι δεξιόστροφο ή το αν ένα κουάρκ κάνει την τάδε και όχι την δείνα κίνηση τη στιγμή της παρατήρησης, αυτό εξαρτάται από ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, την ποιότητά του τόσο τη γενική όσο και τη στιγμιαία.

Όλα αυτά λοιπόν δεν σε βάζουν στον πειρασμό να αναρωτηθείς τι αλήθεια συμβαίνει όταν στρέφουμε την προσοχή μας σε κάτι; Ή –ακόμα περισσότερο- τη συνείδηση και τη βούλησή μας; Εάν επηρεάζουμε τα πρωταρχικά σωματίδια της ύλης με τέτοιο τρόπο, τότε πραγματικά μπορούμε να επηρεάσουμε την ίδια μας την πραγμάτωση, την ίδια μας την πραγματικότητα. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πεδία. As above, so below.

Και με αυτές τις σκέψεις σάς αποχαιρετώ. Εύχομαι καλή συνέχεια και καλές δημιουργικές συζητήσεις.

Με πολλή αγάπη,
Unseen

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr