ESOTERICA.gr Forums ! - Η Δυναμη του "Θελω" + Η Δυναμη του μυαλου

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΨΥΧΗ =-.

Η Δυναμη του "Θελω" + Η Δυναμη του μυαλου

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Dj_Blade Νέο Μέλος Greece 6 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/03/2006, 08:42:58 Να χαιρετησω πρωτα ολη τη κοινοτητα..Ειναι περιπου 2 χρονια που ειχα πρωτομπει να διαβασω για το θεμα με το πειραμα της Φιλαδελφειας.. Αποφασισα σημερα να γραψω και να λυσω μια-δυο αποριες μου.. Εχω διαβασει διαφορα θεματα που εχετε γραψει και ειλικρινα μενω εκπληκτος με την ορεξη για συζητηση που εχετε και τα τεραστια ποστ που ο καθενας χανεται στη σκεψη του καθενος..Θα ηθελα να με συγχωρεσετε για την απλοτητα που θα εκφρασω τις αποριες μου (να με πω..αγραμματο?η ανοητο? τελος παντων!) Εχω παρατηρησει κατι στη ζωη μου.. Οταν πολλοι ανθρωποι θελουν κατι..τοτε γινεται (αυτο το ειχα σκεφτει και σε θρησκευτικο θεμα οτι ισως ο θεος να μην ειναι κατι το ξεχωριστο μια ψυχη,ενα πνευμα..Αλλα θεος = ολοι εμεις! εμεις τον αποτελουμε!) Οταν θελεις κατι παρα μα παρα πολυ τοτε αυτο συμβαινει! Οταν ξαφνικα πας να ριξεις τα ζαρια στο ταβλι και κατι σε πιανει και με απολυτη σιγουρια θα φερεις "6αρες" και το θες παρα πολυ ερχονται..Η μηπως ειναι χαζο αυτο που λεω και απλα θα το αποκαλεσουμε τυχη? Μικρος γυρω στα 6-7 μου χρονια(καλοκαιρι ηταν) θυμαμαι ενα σκηνικο που φοβομουν παντα να παω στη τουαλετα διοτι ειχα την εντυπωση οτι καποιος ηταν απο πανω στο παταρι..Και ετσι εβαζα τη μητερα μου να κοιταει το διαδρομο μεχρι να τελειωσω και να βγω εξω.. Θυμαμαι εντονα εκεινη την ημερα που αποφασισα να παω μονος μου απλα λεγοντας το στη μητερα μου ασ μην ερθει στο διαδρομο να κοιταξει απλα να εχει το νου της για να νιωθω εγω πιο ασφαλης. Προχωροντας στον διαδρομο κοιτουσα με εμμονη το πορτα του παταριου. Καθως πλησιαζα ειδα τη πορτα να ανοιγει(να σημειωσω το σπιτι ηταν ανοιχτες ολες οι πορτες αλλα δεν φυσουσε καθολου ειχε απνϋα) και ειχα την εντυπωση οτι ειδα και κατι απο μεσα.. Μηπως η εμμονη μου στο να μηπως ανοιξει η πορτα καταφερε και την ανοιξε? Οι πιο πολλοι θα πειτε απλα "Ενας παιδικος Φοβος,μια εμμονη.." Θα μπορουσα να χαρακτηρισω πολλα αλλα πραγματα ετσι αλλα οχι αυτο το θυμαμαι εντονα και ειμαι σιγουρος οτι συναιβει ετσι ακριβως! Περιμενω απαντησεις σας και καλως σας βρηκα :) Γιατι?
gretel Πρώην Συνεργάτης Aruba 3518 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/03/2006, 16:47:47 Αγαπητέ Dj_Blade να σε καλωσορίσω στο Εσωτέρικα και να σου ευχηθώ γόνιμη και δημιουργική διαμονή. Στην ερώτησή σου τώρα μην ξεχνάς ότι "όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις". "ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
Peronosporos Πλήρες Μέλος Christmas Island 843 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/03/2006, 10:14:57 Gretel, αυτό το αντιπαρέρχομαι που είπες . Δεν έχει σημασία τί θέλεις εσύ διότι με αυτό το σκεπτικό όταν όλοι οι υπόλοιποι δνε θέλουν να το έχεις τότε δεν θα το πάρεις ποτέ O Μέγας Απο-συντονιστής και σεντονιστής!!! Περονόσπορος
kswtikoula Μέλος 3ης Βαθμίδας Greece 676 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/03/2006, 12:26:43 Ενδιαφέρον το θέμα φίλε Dj_Blade... Αυτό με τη ζαριά στο τάβλι είναι καλό παράδειγμα, καθώς πιστεύω ότι έχει συμβεί σε όλους. Προσωπικά δεν έχω ξεκαθαρίσει αν είναι η δύναμη του θέλω ή η δύναμη του μυαλού αυτή που παίζει έτσι με τα πράγματα, αλλά τείνω να πιστέψω πως είναι η δύναμη του θέλω που ενεργοποιεί τη δύναμη του μυαλού. Πάντως αυτό ισχύει όταν οι δύο αυτές δυνάμεις παίζουν με υλικά, γιατί όπως πολύ σωστά λέει ο Peronosporos όταν οι καταστάσεις που θέλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας έχουν να κάνουν με ανθρώπους, τότε απέναντί μας έχουμε ένα άλλο θέλω, μια άλλη δυναμική, που αν είμαστε τυχεροί συμπλέει με τη δική μας, οπότε και αυτό που θέλουμε γίνεται, αλλά τις περισσότερες φορές δεν.......... Κάτι που θέλω να σε ρωτήσω είναι τι απέγινε με τη φοβία σου, αφού άνοιξε η πόρτα του παταριού. Συνέχισες να φοβάσαι ή βλέποντας πως πίσω από την πόρτα δεν ήρθε κανένα κακό το ξεπέρασες? Θα ήθελα πάρα πολύ να πιστεύω ότι με τη δύναμη της θέλησης και του μυαλού μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αλλά δυστυχώς όταν έχει να κάνει με άλλους ανθρώπους μοιάζει λίγο με υποβολή και δεν ξέρω κατά πόσο είναι τελικά η υποβολή (που στη συγκεκριμένη περίπτωση μοιάζει τρομακτικά με επιβολή) είναι αυτό που εξ'αρχής θέλαμε. Καλό μεσημέρι, φιλικά Ξωτικούλα Δεν θέλω πια να γυρίζω στις θάλασσες φωνάζοντας... Θέλω να βρω κι εγώ μια φωνή να μ'αποκρίνεται.
Dj_Blade Νέο Μέλος Greece 6 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/03/2006, 18:58:29 kswtikoula, την εχω ξεπερασει τη φοβια ναι.Αφου ειδα οτι τελικα δεν βγηκε κατι.Ειχα επισης αλλη μια με την οποια ζουσα να το πω ετσι?Μικρος δεν μπορουσα να κοιμηθω επειδη νομιζα οτι καποιος ηταν στην ντουλαπα και με παρακολουθουσε.Ποτε δεν με πειραζε και ετσι κοιμομουν παντα κουκουλομενος με τα σκεπασματα(οπως επισης και ποτε δεν κοιμομουν κοιτωντας προς τον τοιχο,φοβομουν μην ερθει κανεις απο πισω..) αυτο με τα σκεπασματα και τον φοβο.Αυτον τον φοβο με τον υπνο γενικα στο δωματιο μου τον ειχα μεχρι και το λυκειο περιπου..Ας πουμε οτι "ζουσα" με αυτον.Απτη μια το χαρακτηριζα χαζο και τι καθομαι και φοβαμαι..αλλα απτην αλλη δν σταματουσε να υπαρχει ο φοβοσ ποτε.. Παντως το περιεργο στην υποθεση ειναι οτι για την πορτα του παταριου αν υπηρχε καποια δυναμη που λεμε η καποια θεληση θελω να παρατηρησω οτι σκεφτομουν εντονα οτι θα ανοιξει η πορτα.Δεν το ηθελα αλλα το σκεφτομουν εντονα και το περιμενα(αν παιζει ας πουμε καποιο ρολο αυτο.) Γιατι?
gretel Πρώην Συνεργάτης Aruba 3518 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/03/2006, 20:24:59 Αγαπητέ Dj_Blade να σου κάνω με τη σειρά μου μια ερώτηση. Στο σπίτι αυτό εσείς μείνατε πρώτοι, ήταν παλιό, ήταν δικό σας, μένατε με ενοίκιο? Είναι πολύ πιθανό σε παλιά σπίτια -όχι 100 χρονών πολύ νεότερα- να υπάρχουν διαφόρων ειδών αρνητικές φορτίσεις που τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 7 -αλλά και πολύ αργότερα εξαρτάται από την ευαισθησία τους- λαμβάνουν πολύ εύκολα. Να γίνω πιο σαφής. Το παιδί μέχρι την ηλικία των 7 βλέπει ένα μεγάλο μέρος του αόρατου που εμείς δε βλέπουμε. Σταδιακά με την ανάπτυξη της λογικής ο λογικός νους δεν τα αναγνωρίζει -μια και αναγνωρίζει ότι έμαθε- οπότε περνούν σε επίπεδο που νομίζει ότι τα είδε στον ύπνο του. Πολλά από τα όντα που έχουμε δει παιδιά είναι πιθανό να μην τα είδαμε στον ύπνο μας. Αν δει κάτι αρνητικό ή συλλάβει μια αρνητική φόρτιση, αργότερα χωρίς να θυμάται το γεγονός του μένει ο απροσδιόριστος φόβος. Πάντως τα όντα του αόρατου κόσμου δεν μπορούν να πειράξουν το παιδί αλλά αυτό δεν το ξέρει. "ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
risky Μέλος 1ης Βαθμίδας Greece 66 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 01:29:43 Γειά σας, πιστεύω οτι όλα τα παιδια έχουν ανάλογες φοβίες και νομίζω οτι είναι φυσιολογικό αυτό, από τη στιγμή που είναι μέσα σε ένα "ξένο" για αυτά κόσμο. Αυτό που λέει η gretel για την επαφή των παιδιών με το αόρατο πιστεύω οτι είναι αλήθεια αλλά δυστυχώς οι μεγάλοι έχουν συνήθως "ξεχάσει" έτσι όταν ένα παιδί τους εμπιστεύεται ένα φόβο ή μια εικόνα που είδε εκείνοι συνήθως το αποπαίρνουν, με αποτέλεσμα τελικά το παιδί να μαθαίνει να ξεχνάει και να απορρίπτει οτι μη-λογικό βλέπει. Τέλος πάντων, σε σχέση με την ερώτηση σου Dj_Blade πιστεύω οτι όταν κάτι το θέλουμε πραγματικά πάρα πολύ και το πιστεύουμε με όλο μας τον εαυτό, και ειδικά αν δεν αφορά ιδιοτελή σκοπό, τότε όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρουμε. Πιστεύω οτι η δύναμη του μυαλού μας είναι τεράστια.
λίλιθ Πρώην Συνεργάτης Greece 1945 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 10:56:03 Καλημέρα! Διάβαζα χθες: "Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να παγιδευτεί δίχως τη συναίνεσή του". Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο και σύμφωνα με αρκετές διδασκαλίες, επιλέγουμε πριν ακόμη από τη γέννησή μας, τις εμπειρίες που πρόκειται να πάρουμε. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής μας εμείς επιλέγουμε τις εμπειρίες, δεν είμαστε θύματα, αλλά αυτόβουλα όντα. Ωστόσο, το τί πραγματικά ΘΕΛΟΥΜΕ, δεν είμαστε πάντα σε θέση να το αντιλαμβανόμαστε, γιατί σκεπάζεται από ψυχολογικές δικές μας καταστάσεις, που δεν έχουμε κατανοήσει. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τί επιλέξαμε να ζήσουμε εμείς για τον εαυτό μας! Υπάρχουν τα συνειδητά "θέλω", τα υποσυνείδητα "θέλω" και τα υπερβατικά "θέλω". Κάθε άνθρωπος μπορεί απλά και μόνο τα πρώτα να αντιληφθεί, για τα δε δεύτερα και τρίτα, πρέπει να εργαστεί πολύ για να μπορέσει να τα κατανοήσει. Πολλές φορές μπλέκουμε τις ψυχικές επιθυμίες μας με εκείνο το άλλο ΘΕΛΩ, το ανώτερο, που ορίζει το ανθρώπινο πεπρωμένο μας. Αγώμαστε και φερόμαστε από αυτές τις επιθυμίες, έρμαια και παραπονιόμαστε, όταν δεν εκπληρώνονται. Μα πώς να εκπληρωθούν, όταν κι αυτές οι ίδιες είναι αντιφατικές; Παρομοιάζω τη "Δύναμη του Θέλω" με μια Φωνή, που μου υπαγορεύει το πού στοχεύω, πού θέλω να πάω. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ακούν αυτή τη φωνή και την ακολουθούν. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις συμβαίνει να ακούν άλλες φωνές από το περιβάλλον, να τις αντιπαραθέτουν με αυτήν τη φωνή και να ταράζονται επειδή δε συμφωνούν. Επειδή πιστεύουν σε αυτή την εσωτερική φωνή, έρχονται σε σύγκρουση με το περιβάλλον. Νιώθουν απροσάρμοστοι: "Εγώ θα κάνω το δικό μου, γιατί αυτό πραγματικά θέλω!" Αν ξέραμε όμως πόσο πολύ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ! Βρισκόμαστε ανάμεσα σε ένα απατηλό, εύκολο ΘΕΛΩ και ένα αληθινό, δύσκολο ΘΕΛΩ. Συχνά το πρώτο μας παρασύρει και μας αποπροσανατολίζει. Για αυτό το λόγο, τη δύναμη του αληθινού ΘΕΛΩ είναι πολύ δύσκολο να την προσεγγίσουμε, να την κατακτήσουμε. Πρέπει να δώσουμε μάχη με τον εαυτό μας, με τα συναισθήματά μας, που ψεύδονται, γιατί η λειτουργία τους είναι να καλύπτουν την αλήθεια μας. Στρώματα επί στρωμάτων και στρωμάτων από επιθυμίες βρίσκονται πάνω από την αλήθεια. Και ανοίγονται δύο δρόμοι: Η Δύναμη του ΘΕΛΩ Η Δύναμη του μυαλού Η Δύναμη του θέλω Είτε θα πάμε προς τα κάτω, που είναι απατηλό και εύκολο, είτε θα πάμε προς τα πάνω, που είναι αληθινό και δύσκολο...
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ Νέο Μέλος Greece 3 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 11:24:36 η δυναμη του νου παιζει τεραστιο ρολο.μπορει να φαινεται ασημαντη αλλα γκρεμιζει καστρα που λενε. ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 12:47:10 Kαλημέρα , αγαπητέ Dj_Blade καταρχήν θέλω να σε ευχαριστήσω ιδιαίτερα γιατί βλέπω πως με την δημιουργία αυτού του θέματος από σένα πραγματοποιείται άλλο ένα "θέλω" μου... πραγματικά αυτό ήταν κάτι που ήθελα πολύ έντονα να συζητήσω τον τελευταίο καιρό ... θα ήθελα όμως, να κάνουμε πρώτα μία διευκρίνηση... κατά τη γνώμη μου το περιστατικό που περιγράφεις δεν είναι μία περίπτωση που ένα "θέλω" συνέβει... εξάλλου πρόκειται περισσότερο για μία φοβία παρά για ένα ατόφιο "θέλω"... το ότι συνέβει είναι μία απλή σύμπτωση και ίσως αφορά μία διαφορετική συζήτηση... στα "θέλω" τώρα... έχουμε συνηθίσει να ακούμε τον όρο "θετική σκέψη" και ίσως θα ήταν καλό να συμπληρώσουμε και το "θετικό συναίσθημα"... Πράγματι το σύμπαν συνομωτεί για να πραγματοποιήσει αυτά που επιθυμούμε πολύ! Και η σκέψη έχει κι αυτή το μερίδιο της σ'αυτή την διαδικασία αλλά ίσως τελικά, δεν παίζει τον πρωταρχικό ρόλο... Η σκέψη μας βοηθάει να διακρίνουμε αυτά που "θέλουμε" από αυτά που "δεν θέλουμε"... π.χ. λέμε πολλές φορές : "θέλω να έχω χρήματα για να καλύψω τις υποχρεώσεις μου"... αυτό όμως δεν λέει τι πραγματικά θέλουμε αλλά τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε με αυτό που ΔΕΝ θέλουμε... η σκέψη λοιπόν ξεχωρίζει τα πραγματικά θέλω και μας οδηγεί να αφεθούμε και να τα βιώσουμε... η δύναμη του συναισθήματος είναι τεράστια, φορτίζει θα λέγαμε αυτά που ελκύουμε προς εμάς, κι ανάλογα με το τι "εκπέμπουμε" αυτό και "λαμβάνουμε"... γι'αυτό και έχει σημασία να ξέρουμε με ακρίβεια (αυτά που λέγαμε για την σκέψη) τι θέλουμε... to be continued Galadriel για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
risky Μέλος 1ης Βαθμίδας Greece 66 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 15:51:58 Γειά σας, μήπως αν βάζαμε μαζί με το "θέλω" και ένα "γιατί το θέλω;¨τι περιμένω να γίνει από αυτό;" ή το άλλο πράγμα ή κατάσταση, θα μας βοηθούσε να ξεκαθαρίζαμε λίγο ποιό ακριβώς "θέλω" εννοούμε; Γιατί, αν το θέλω μας εμπεριέχει μέσα του πολύ εγωισμό ή είναι για να καλύψει ιδιοτελείς ή υλικές καθαρά ανάγκες, σίγουρα δεν θα είναι ούτε υπερβατικό αλλά ούτε και θα μας φέρει πιο κοντά στο Δρόμο μας και στο πεπρωμένο μας. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε ίσως να ξεκαθαρίσουμε αυτή την εσωτερική φωνή που λέει η λίλιθ, αν είναι η φωνή του Εαυτού μας ή της συνείδησης μας ή η φωνή των επιθυμιών μας που απλά επειδή βρίσκει αντίδραση από το περιβάλλον μας, δυναμώνει απλά και μόνο από αντίδραση. Συμφωνώ με την G. οτι η σκέψη είναι απαραίτητη και οτι χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να εστιαστούμε ή να αναγνωρίσουμε ούτε τα "θέλω" μας ούτε και τα "δεν θέλω" μας. Ομως πιστεύω οτι έχουμε 2 τρόπους να σκεφτόμαστε, ένα διπλό νού: έναν καθαρά ορθολογιστικό, που ξέρει να καταλαβαίνει το συμφέρον μας, προγραμματίζει τον χρόνο μας και μας βοηθά να αποφασίσουμε για τα δύσκολα της καθημερινότητας μας, αλλά και ένα άλλο πιο αγνό, που ξέρει να αναγνωρίζει αυτό που είναι Καλό και Δίκαιο για όλους και όχι μόνο για μας, ένα ιδεαλιστικό νου. Οταν "δουλεύουμε" με αυτόν πιστεύω οτι μπορούμε να καταλάβουμε "το γιατί θέλουμε και τι θέλουμε" και τελικά αν πρέπει να συνομωτήσει το σύμπαν για να το καταφέρουμε.
λίλιθ Πρώην Συνεργάτης Greece 1945 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 19:32:03 Καλησπέρα! Μέσα στη σκοτεινή σπηλιά του ψυχισμού μας υπάρχουν άγνωστες, "τρομαχτικές" περιοχές, που ούτε θα τολμούσαμε να πλησιάσουμε, πόσο μάλλον να εξερευνήσουμε. Πόσο ειλικροινείς είμαστε με τον εαυτό μας; Πόσο εύκολα μπορούμε να παραδεχτούμε τα πραγματικά μας "θέλω"; Στην πραγματικότητα, εμείς οι ίδιοι δύσκολα μπορούμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτά, οπότε τα σκεπάζουμε, τα "εξωραϊζουμε" και αυτά βλέπουμε, αγνοώντας το τί κρύβεται πίσω τους. Η Μαρία θέλει το Γιάννη, στην προσπάθειά της να τον κατακτήσει, πιάνει φιλίες με τη μητέρα του. Η βαθιά ανάγκη και το θέλω που κρύβεται μέσα από αυτό είναι "να μπει μέσα στην οικογένεια". Όμως η Μαρία φορά το προσωπείο της ανεξαρτησίας, συχαίνεται γονείς και σόγια, οπότε δεν μπορεί ούτε στον ίδιο της τον εαυτό να παραδεχτεί αυτό που πραγματικά θέλει. Αντιθέτως, παραπονιέται που η μητέρα του Γιάννη την παίρνει τηλέφωνο και αυτή πρέπει να της φέρεται καλά... Προσπαθώντας να καλύψει την ενοχή της -(κάτι δεν πάει καλά, γιατί η ίδια δεν μπορεί να επιβληθεί στον εαυτό της, όταν από τη μία επιδιώκει τη συναναστροφή με τη μητέρα, ενώ από την άλλη την κατηγορεί)- μεταμφιέζει την αληθινή της επιθυμία με άλλες, τέτοιες που δεν την κάνουν "να ντρέπεται". Και η ίδια στο τέλος βρίσκεται μπερδεμένη, αντιμετωπίζει μπερδεμένες καταστάσεις και "δεν ξέρει τί θέλει". Αναρρωτιέμαι, υπάρχουν επιθυμίες μας, που τις θεωρούμε "ποταπές"; Αν ναι, τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εσωτερική μάχη με τα θέλω μας, στην οποία και τα δύο αντίθετα στρατόπεδα, και θέλω μας, τα κατασκευάζουμε εμείς. Ουσιαστικά πολεμάμε τον εαυτό μας!
serenite Μέλος 2ης Βαθμίδας 331 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 21:25:07 Καλησπέρα σε όλους, κάθε άνθρωπος διακατέχεται απο πολλές πλευρές του εαυτού του. Κάθε πλευρά του έχει ένα δικό της θέλω και μια δική της αντίληψη περι του τι είναι αυτό που χρειάζεται και τις περισσότερες φορές τα θέλω των διαφορετικών πλευρών του εαυτού μας αντικρούονται. Η λογική θέλει αυτό που θεωρεί συμφέρον της η ψυχή θέλει αυτό που γεμίζει τις αισθήσεις της (πολλές φορές όμως αυτό που γεμίζει τις αισθήσεις μας είναι αντίθετο απο το συμφέρον μας) Ο εσωτερικός εαυτός θέλει να βουτήξει στην αναζήτηση και να χαθεί μέσα σ' αυτή, Ο εξωτερικός όμως που έχει να συναναστραφεί με μια ολόκληρη κοινωνία θέλει να είναι αποδοτικός μέσα σ' αυτή και αρεστός (Πολλές φορές όμως ο συμβιβασμός αυτών των δύο είναι δύσκολος και κάποιο απο τα δύο θελω πρέπει να μείνει πιο πίσω απο το άλλο) Ο άνθρωπος είναι γεμάτος απο αντιφατικά θέλω, θέλω που δεν είναι απόλυτα, θέλω που δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνεπειές τους, θέλω που συνήθως παραμένουν μισά καθώς αναμεσά τους εισχορούν οι διαπραγματεύσεις των υπόλοιπων θέλω. Φταίει το μυαλό που εισχωρεί με την λογική του; Φταίει η απληστία του ότι συνήθως θέλουμε όλα τα θέλω χωρίς αγώνα και απώλειες; Φταίει οι πολυμορφικότητα της ανθρώπινης φύσης; Το γεγονός είναι ότι μπερδεμένα θέλω καταλήγουν σε ανεξηχνίαστες καταπιέσεις, καταπιέσεις που γεννά ο εαυτός μας μην διαχωρίζοντας ποιο θέλω απο όλα έχει την μεγαλύτερη αξία. Υπάρχει μεγάλη δύναμη στο θέλω, ικανή για μεγάλες αλλαγές,αρκεί το θέλω αυτό να έχει όλη την πίστη του εαυτού μας, να ξεπερνάει κάθε φόβο και δισταγμό, να καταπατάει κάθε άλλο θέλω μας που έρχεται σε αντίκρουση, να είναι έτοιμο για αγώνα και για απώλειες και να πατάει πάνω σε καθαρές και ηθικές βάσεις και όχι πάνω απο πτώματα και ύπουλες διαδικασίες. quote: Η Μαρία θέλει το Γιάννη, στην προσπάθειά της να τον κατακτήσει,πιάνει φιλίες με τη μητέρα του. Η Μαρία θέλει τον Γιάννη, γνωρίζοντας όμως ότι συχαίνεται γονείς και σόγια και ότι καταβάθως δεν θέλει να μπει στην οικογένεια αλλά απλά και μόνο να είναι με τον Γιάννη, βρίσκει έναν αλλο τρόπο προσέγγισης του θέλω της προκειμένου να τον κατακτήσει. Η αρχική συναναστροφή με την μητέρα του Γιάννη ήταν ένας ύπουλος σε εισαγωγικά τρόπος να έρθει πιο κοντά του, καθότι η καλοσύνη της προς αυτήν δεν προερχόταν απο καθαρά αισθήματα για την μάνα του, αλλά απο ένα τρόπο να πετύχει τον σκοπό της. Ήταν τελικά το ίδιο το θέλω που την μπέρδεψε ή ο λάθος τρόπος που το διαχειρίστηκε και που το αντιλήφθηκε; Γιατί το θέλω να καταλήξει να γίνει "ποταπό'' όταν με μια άλλη διαχείρηση θα μπορούσει να παραμείνει ένα αγνό θέλω; Συγνώμη Λιλιθ μου για την παρέμβαση σ' αυτό που έγραψες, καταλαβαίνω απόλυτα το παραδειγμά σου, απλά το χρησιμοποίησα για να δείξω πως μερικές φορές φταίμε και εμείς που χρησιμοποιούμαι λάθος μέσα για τα θέλω μας. Μ' αυτό τον τρόπο κατα την αποψή μου το θέλω παύει να παίρνει δύναμη απο τον ίδιο μας τον εαυτό και επιλέγει έναν πιο γρήγορο, εύκολο και μη ηθικό ας το πω έτσι τρόπο που έχει κι αυτός τις συνεπειές του. Ο τρόπος της απόκτησης ενός θέλω καθορίζει κατα πόλύ την αξία του όταν τελικά το αποκτήσουμε.
λίλιθ Πρώην Συνεργάτης Greece 1945 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 23:17:05 Αγαπητή μου serenite, θα συνεχίσω τη σκέψη σου... Αυτό που εσύ ονομάζεις ανήθικο, εγώ θα το ονομάσω "ενοχή". Και θα πω: Δε θα μαστιγώσω τον εαυτό μου, που το νιώθω, γιατί εκεί ακριβώς είναι η αρχή της κάλυψης και της ανειλικροίνιας. Ναι, ύπουλα όντως μπορεί να προσπαθούσε η Μαρία να πάρει αυτό, που ήθελε, αλλά ακόμη και αυτό το "ποταπό" και "ανήθικο" που ένιωσε, είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ! Και αυτό νομίζω πρέπει να το αναγνωρίζουμε, πριν προχωρήσουμε παραπέρα... Όταν την ενοχή για κάτι την καταπιέζουμε, μας τυρρανά. Καλύτερα να τη βγάλουμε προς τα έξω. Αν δεν μπορούμε να δράσουμε όπως ιδανικά θα θέλαμε, δηλαδή όπως περιγράφεις, αλλά καταφεύγουμε σε "κατινιές", σημαίνει ότι ακόμη δεν έχουμε κατακτήσει την ορθή συμπεριφορά. Ναι μεν αυτό οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε και να το διορθώσουμε, αλλά να μην κατακεραυνόνουμε τον εαυτό μας, επειδή ήμασταν μικροπρεπείς. Αυτή είναι η γνώμη μου, κατανόηση στις αδυναμίες μας, ώστε να μπορέσουμε να τις ξεπεράσουμε. Κάπου άκουσα σήμερα το εξής, που μου έκανε εντύπωση: "Αν επιτεθείς στην προσωπικότητα με σπαθί, αυτή θα αντιδράσει κρατώντας μια ασπίδα". Αν μπούμε ταύροι μενόμενοι να φέρουμε τα πάνω κάτω σε μια μέρα, να κάνουμε το υπάνθρωπο κομμάτι μας υπεράνθρωπο σε μια μέρα, σίγουρα θα συναντήσουμε αντιδράσεις. Νομίζω ότι καλύτερα θα τα καταφέρουμε με μαλακότητα, υπομονή και "παραφύλαξη", να μια ωραία λέξη! Να παίξουμε συνειδητά θέατρο στην προσωπικότητά μας. Κάτι άλλο τώρα: Το ΘΕΛΩ αποκτά δύναμη όταν ξέρουμε τί θέλουμε. Εϊναι σημαντικό να ξέρουμε τι θέλουμε και για να γίνει αυτό οφείλουμε να το συγκεκριμενοποιήσουμε. Το πρώτο βήμα για να καταφέρουμε αυτό είναι να δώσουμε στο ΘΕΛΩ μας ένα όνομα, να το ορίσουμε, να το εκφράσουμε με λέξεις. Κάποιος είπε ότι "ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από λέξεις", και δεν είχε άδικο. Μόνο αν ονοματίσουμε το Θέλω μας θα μπορέσουμε να στοχαστούμε πάνω σε αυτό, τότε μπορεί να ανακαλύψουμε είτε ότι δεν το θέλουμε, είτε ότι θέλουμε κάτι παρεμφερές, σε κάθε περίπτωση θα ξεκαθαρίσουμε τί θέλουμε. Πριν μερικές ημέρες βρέθηκα σε μια "ομάδα αλληλοβοήθειας" καλεσμένη και ένα άτομο που εξιστορούσε ένα πρόβλημα ερωτήθηκε τί ακριβώς θέλει από την ομάδα. Μου έκανε εντύπωση το πόσο δύσκολο ήταν για το άτομο να καταλάβει αυτή την "απλή" ερώτηση, πόσο μάλλον να διατυπώσει το Θέλω του, και να το ορίσει. Καθημερινά χανόμαστε στο περίπου και ζούμε με φαντάσματα, που πλησιάζουν, αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά ψάχνουμε. Η έννοια του ΛΟΓΟΥ, αυτή ακριβώς είναι και ας μη ξεχνάμε το πόσο συνδεδεμένη είναι η δύναμη του Λόγου με τη Βούληση, το Θέλω!
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/03/2006, 23:55:41 α, τέλεια! κι εδώ φτάνουμε σε κάτι πολύ σημαντικό γύρω από τα "θέλω" μας... quote: μερικές φορές φταίμε και εμείς που χρησιμοποιούμαι λάθος μέσα για τα θέλω μας. όταν δεσμεύουμε το σύμπαν σε ένα μόνο τρόπο, σε ένα μόνο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό που θέλουμε, σπάνια καταφέρνουμε κάτι καλό... ακόμα σπανιότερα δε όταν αναλαμβάνουμε εμείς να οδηγήσουμε τις καταστάσεις και εμποτίζουμε το θέλω, με την αγωνία της προσπάθειας και τα αρνητικά συναισθήματα που αυτή εμπεριέχει... όταν μπορέσουμε να διακρίνουμε τι είναι αυτό που θέλουμε, μετά πρέπει να το ζούμε καθημερινά... να βιώνουμε το συναίσθημα της ελευθερίας, ή της ευχαρίστησης ή της άνεσης π.χ. που αυτό θα μας φέρει... πρέπει να αφηνόμαστε στο σύμπαν με εμπιστοσύνη ότι αυτό σίγουρα θα συμβεί και με τον τρόπο εκείνο που θα είναι ο ιδανικός... κι αν δεν μπορούμε να φέρουμε στη ζωή μας αυτό που ονειρευόμαστε σαν συναίσθημα, μπορούμε πάντα να ανατρέξουμε σε κάτι παρόμοιο που έχουμε ζήσει στο παρελθόν και μας έκανε να νιώσουμε καλά... βασιζόμενοι σ'αυτό, χτίζουμε το επόμενο... πρέπει να αφήνουμε πίσω αντιλήψεις ότι κάτι είναι κακό ή δεν μας αξίζει... γιατί όλοι αξίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, ασφαλείς, ικανοποιημένοι... και δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό... αρκεί να ξέρουμε πως θέλουμε οι ίδιοι π.χ. να έχουμε ένα κοπάδι πρόβατα και όχι να ψοφήσει η γίδα του διπλανού μας... to be continued Galadriel για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
serenite Μέλος 2ης Βαθμίδας 331 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/03/2006, 11:44:07 Αγαπητή Λιλιθ, έχεις δίκιο σε όσα γράφεις, σίγουρα κανείς δεν χρειάζεται και δεν αξίζει την κριτηκή για την όποια αδυναμία του και ίσως οι λέξεις ποταπό και ανήθικο να είναι και κάπως σκληρές στην δεδομένη περίπτωση. Απλώς καλό θα είναι να γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να κατανοούμε ότι μερικά απο τα αποτελέσματα τον θέλω οφείλονται σε αυτές και όχι στο ίδιο το θέλω όπως συμφωνείς και συ στα γραφομενά σου. Κατα τ΄άλλα είμαστε όλοι άνθρωποι με διαφορετικές αδυναμίες ο καθένας σε διαφορετικά θέματα. Αγαπητή G., έκφρασες ακριβώς το πιστεύω μου πάνω σ' αυτό το θέμα, μόνο που πιθανόν εγώ να μην μπορούσα να το εκφράσω αυτό τόσο καλά με λέξεις. quote: πρέπει να αφηνόμαστε στο σύμπαν με εμπιστοσύνη ότι αυτό σίγουρα θα συμβεί και με τον τρόπο εκείνο που θα είναι ο ιδανικός... Aυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα θέλω μου, αυτός κι ο τρόπος που βρίσκω τις λύσεις μου σε θέματα που φαίνονται άλυτα ή που με οδηγούν σε δειλίματα, εμπιστεύομαι το σύμπαν και τα μυνήματα που λαμβάνω μέσω της διαισθησής μου, κανένα απο τα δύο δεν με έχει απογοιτεύσει ποτέ.
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/03/2006, 20:06:27 Καλησπέρα , ο μοναδικός τρόπος να πραγματοποιηθούν τα "θέλω" μας είναι το να νιώθουμε καλά! Να ακτινοβολούμε σαν παιδιά που θέλουν το παιχνίδι που ονειρεύτηκαν... που δεν σκέφτονται αν και πως μπορούν να το αποκτήσουν, απλά αφήνονται στην χαρά που τους δίνει η αίσθηση του να το έχουν ήδη στα χέρια τους και να παίζουν! σ'αυτή την αίσθηση πρέπει να προσφεύγει κανείς για τα θέλω του, όχι στον τρόπο που θα φτάσει σ'αυτά... ο κόσμος έχει την τάση να βαφτίζει απλοϊκό οτιδήποτε δεν περιλαμβάνει μία τεχνική συνήθως στρυφνή και δυσάρεστη, με όρους και περιορισμούς της σκέψης και των συναισθημάτων μας.... οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στο να νιώθουν τον περισσότερο καιρό άσχημα που οτιδήποτε άλλο φαντάζει απίστευτο.... δεν έχουμε όλοι ζήσει μέρες που ξυπνάμε το πρωϊ ευδιάθετοι και που ακολουθεί μία σειρά γεγονότων το ένα πιο ευχάριστο από το άλλο? και άλλες μέρες που μας πάνε όλα στραβά? Δεν είναι θέμα τύχης ή ατυχίας... είναι εύκολο να "φορτώνουμε" την ευθύνη για την ζωή μας σε κάτι έξω από εμάς και να βολευόμαστε μέσα στην γκρίνια ή την θλίψη μας... δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε περίεργο να μάθουμε απ' την αρχή να χρησιμοποιούμε την δύναμη του "θέλω"... είναι το να ξέρεις πως είσαι ήδη "εκεί" όπως λέει και στο γλάρο Ιωνάθαν... να ζείς μέσα σου με όλη την καρδιά σου τις εικόνες, τα χρώματα, τις μυρωδιές, ό,τι απαρτίζει αυτά τα "θέλω"... να αφήνεις να παρασύρεσαι με ενθουσιασμό απ' αυτό και να σταματάς να σκέφτεσαι πως θα το κάνεις... τα παιδιά το ξέρουν αυτό και όλοι υπήρξαμε παιδιά... to be continued Galadriel για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
λίλιθ Πρώην Συνεργάτης Greece 1945 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/03/2006, 21:09:40 quote: οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στο να νιώθουν τον περισσότερο καιρό άσχημα που οτιδήποτε άλλο φαντάζει απίστευτο.... σε αυτό θα συμπλήρωνα ότι γενικά "οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στο να νιώθουν τον περισσότερο καιρό"... τα ίδια και τα ίδια συναισθήματα και δε γνωρίζουν πέρα από αυτά την απειρία συναισθημάτων, που ένα ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να νιώσει. Την απειρία των συναισθημάτων καθώς και την απειρία των τρόπων... Έτσι και τα Θέλω τους αντίστοιχα εγκλωβίζονται μέσα σε πολύ στενά όρια. Αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο πόσα Θέλω αναγνωρίζει, ακόμη περισσότερο πόσα Θέλω διεκδικεί, θα απογοητευτείς από την ένδοιά του. Και όμως, τόσα ανεξερεύνητα, συναρπαστικά βιώματα βρίσκονται εκεί έξω και μας περιμένουν να τα βιώσουμε... Εμείς εκεί... κολλημένοι στα ελάχιστα Θέλω που γνωρίζουμε, ή που δε γνωρίζουμε αλλά φανταζόμαστε για πανάκεια! Κολλημένοι στο κλουβάκι των ελάχιστων εμπειριών μας, των ελάχιστων επιθυμιών, των ελάχιστων τρόπων...
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/03/2006, 21:33:51 μπράβο λίλιθ! χαίρομαι που το βλέπεις έτσι! πραγματικά χαίρομαι πολύ! λοιπόν, έχω να σου κάνω μία πρόταση... θές να κάνουμε από δω μία αρχή εξερεύνησης των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να φτάσουμε σε αυτά τα αναρίθμητα θέλω? και να καταγράφουμε εμπειρίες? να κάνουμε μία αρχή για μας τους ίδιους αλλά και για τους άλλους? είσαι έτοιμη να δεις με ενθουσιασμό αυτό το νέο "παιχνίδι"? να δούμε μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε? είσαι? Galadriel για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
kswtikoula Μέλος 3ης Βαθμίδας Greece 676 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/03/2006, 23:03:03 Καλησπέρα σε όλους.... Η συζήτηση έχει πάρει ήδη πολύ καλό δρόμο, αλλά εγώ έμεινα πίσω.... Φίλε Dj_Blade ο λόγος που σε ρώτησα αν τελικά ξεπέρασες τη φοβία μετά από το συγκεκριμένο συμβάν, ήταν γιατί ίσως το θέλω σου να ήταν αυτό ακριβώς. Δηλαδή πως επιθυμούσες να ανοίξει η πόρτα και να μη συμβεί τίποτα ώστε να ξεπεράσεις όσα σε φόβιζαν. Πως όντως λειτούργησε η δύναμη του θέλω σου σου προκειμένου να απαλλαγείς από κάτι περιττό. Στις αγαπητές φίλες έχω να πω, ότι πολύ μα πάρα πολύ καλά τα λένε. Τα θέλω μας, τα πραγματικά μεγάλα και σημαντικά για μας, είναι πάντα καλά κρυμμένα πρωταρχικά από εμάς τους ίδιους. Μας "προσφέρονται" εξάλλου τόσα θέλω σε συσκευασία δώρου πανταχόθεν καθημερινά, που το να καταλάβουμε τι είναι δικό μας είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Που χρόνος και διάθεση για να μας ακούσουμε.... Εύπεπτα και μικρά τα θέλω που βλέπουμε για να μας βγει και "οικονομικά" η λύση. Να είστε καλά.... Ξωτικούλα Δεν θέλω πια να γυρίζω στις θάλασσες φωνάζοντας... Θέλω να βρω κι εγώ μια φωνή να μ'αποκρίνεται.
λίλιθ Πρώην Συνεργάτης Greece 1945 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/03/2006, 23:38:37 quote: λοιπόν, έχω να σου κάνω μία πρόταση... θές να κάνουμε από δω μία αρχή εξερεύνησης των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να φτάσουμε σε αυτά τα αναρίθμητα θέλω? και να καταγράφουμε εμπειρίες? Καλή μου Galadriel, εύκολα μπορώ να σου παραθέσω μια δική μου εμπειρία, πρώτα απ' όλα: Να βρίσκομαι σε ένα υπέροχο τοπίο, ασύγκριτης ομορφιάς και εκείνη τη στιγμή η σκέψη μου κινείται αλλού... σε μια συζήτηση που είχα πριν. Ένα μικρό μόνο μέρος μου αντιλαμβάνομαι να είναι συνεπαρμένο από την ασυνήθιστη ομορφιά γύρω μου, ενώ νιώθω και σκέφτομαι τη συζήτηση. Τα συναισθήματα, αφορούν εκείνο το "τότε", που πολλές φορές πριν είχα συναντήσει και θα ξανασυναντούσα, ενώ αυτήν την σπάνια και ανεπανάληπτη ομορφιά, μάλλον δε θα την ξανάβλεπα! Πώς το βλέπω εγώ: Ο νους μου εγκλωβισμένος σε επιθυμίες - εμμονές δεν άφηνε περιθώριο για άλλες αισθήσεις, άλλες αναζητήσεις. Εκείνη η "μαύρη τρύπα" ρούφαγε μέσα της το παρόν. Αλλά εντάξει, εκείνη ήταν μόνο μια στιγμή... Εκείνη τη φορά, στο υπέροχο τοπίο, προσπάθησα ειλικροινά. Έκλεισα λοιπόν τα μάτια μου, ηρέμησα, σχεδόν αποκοιμήθηκα και κατάφερα για πολύ λίγο να νιώσω διαφορετικά. Η αίσθηση και το συναίσθημα με ακολούθησαν για περίπου μισή ώρα, μέχρι που γύρισα στην παρέα μου και αυτόματα "γειώθηκα"... Παρατηρώντας καθημερινά τον εαυτό μου για κάποιο χρονικό διάστημα αντιλαμβάνομαι έκπληκτη το πλήθος των κοινότυπων σκέψεων και συναισθημάτων που βιώνω κατά τη διάρκεια της ημέρας, σκέψεις και συναισθήματα στα οποία έχω συνηθίσει να βρίσκομαι, σα να με ελκύουν και να μη μπορώ να ξεφύγω! Φαίνεται σα να αλλάζει ίσως το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά αυτό που συμβαίνει μέσα μου είναι λίγο-πολύ το ίδιο κάθε μέρα! Αναρωτιέμαι κι εγώ, μπορεί να γίνει διαφορετικά, και πώς; Δε μπορείς να Θελήσεις κάτι διαφορετικό, αν δε ξέρεις πώς μοιάζει αυτό!!! Δε μπορείς να Θελήσεις, αν δεν έχεις, έστω και μια φορά νιώσει κάτι άλλο!!! Ή κάνω λάθος;
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/03/2006, 00:26:44 Kαλησπέρα καλή μου Λίλιθ, σ'αρέσει το παγωτό? φαντάζομαι πως ναι... ας το χρησιμοποιήσουμε λοιπόν σαν παράδειγμα... είσαι σε κάποιο γραφείο, βαριέσαι, ζεσταίνεσαι.. και λες : "αχ πόσο θέλω ένα παγωτό!"... αυτόματα αρχίζεις και νιώθεις όπως ακριβώς θα ένιωθες αν το είχες μπροστά σου... το στόμα γεμίζει σάλιο, χαμογελάμε και σχεδόν το βλέπουμε μπροστά μας... δεν είναι τόσο δύσκολο αυτό ε? ο λόγος που δεν είναι δύσκολο είναι γιατί δεν υπάρχουν μέσα μας αντίθετες απόψεις που να μας "απαγορεύουν" να θελήσουμε ένα παγωτό... εκτός βέβαια κι αν έχουν προλάβει να μας εντυπώσουν ότι είναι αδίκημα για τη δίαιτα που κάνουμε, ή για να μην κρυώσει ο λαιμός μας κλπ... όμως συνήθως ακόμα και τότε... το θέλουμε! και το αφήνουμε να μας κατακλύσει σαν συναίσθημα και η σκέψη πάει περίπατο.... κι εμείς πάμε στο περίπτερο και παίρνουμε ένα... η διαδικασία δεν αλλάζει για όλα τα υπόλοιπα θέλω μας... πρώτα ξεκαθαρίζουμε τι ΔΕΝ θέλουμε... (δεν θα πούμε δηλαδή ποτέ δεν θέλω να είμαι στο γραφείο, αλλά θέλω ένα παγωτό). Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί πολλά δεν θέλω καμουφλάρονται σε θέλω, και εισβάλλουν στο υποσυνείδητο μας ... π.χ. η φράση "θέλω να είμαι υγιής" κατά βάθος σημαίνει πως πιστεύουμε ή αναγνωρίζουμε πως δεν είμαστε υγιείς... υπάρχει εκεί κάπου μία αρνητική σκέψη δηλαδή, που μας μπλοκάρει... μετά καθορίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε... π.χ. "θέλω να είμαι υγιής ώστε να χοροπηδάω σε τραμπολίνο όλη την μέρα", "θέλω να έχω την οικονομική άνεση να κάνω ταξίδια σε μέρη που δεν έχω ξαναδεί", "θέλω να είμαι σε φόρμα για να φοράω τα ρούχα που μου αρέσουν".... και μετά το σπουδαιότερο! το αφήνουμε να μας κατακλύσει σαν να έχει ήδη γίνει! δεν μας απασχολεί το πως, ούτε το πότε... ούτε το ότι τώρα δεν είναι έτσι... αλλά μόνο η αίσθηση του πως είναι νιώθεις ότι χοροπηδάς στο τραμπολίνο! όλη την αίσθηση της ελευθερίας, του ανάλαφρου, του ενθουσιασμού... και φουσκώνουμε όσο μπορούμε αυτή την αίσθηση χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν στο κάτω κάτω για τα δικά μας όνειρα... θα σου φέρω ένα παράδειγμα από δική μου εμπειρία... ήθελα να πάω κάποιο ταξίδι... για καιρό συζητούσα και σκεφτόμουν με όρους του τύπου "δεν γίνεται γιατί το ένα... δεν γίνεται γιατί το άλλο..." και φυσικά δεν γινόταν... αυτό μόνο έβλεπα μπροστά μου, αυτό και έπαιρνα πίσω... ένιωθα απογοήτευση και εισέπραττα απογοήτευση... μία μέρα ξύπνησα σε τεράστια κέφια (για άσχετο λόγο) και ξαφνικά σηκώθηκα να πάω να καταθέσω τα χαρτιά μου για νέο διαβατήριο ... είναι αδύνατον να σου περιγράψω μέσα στην επόμενη ώρα, πως λύθηκαν όχι μόνο όλα τα "γιατί δεν", αλλά βρέθηκα επίσης με επιπλέον λεφτά, καινούριο κινητό και ένα σωρό τσάντες με ψώνια στα χέρια μου! κι όλα αυτά γιατί? επειδή διοχέτευσα το θετικό μου συναίσθημα στο "θέλω" μου και όχι το αρνητικό της απογοήτευσης... δεν ζήτησα τίποτα επιπλέον κι όμως για καιρό μετά συνέχισαν να έρχονται τα "δώρα" αυτής της νέας οπτικής... έχει μεγάλη σημασία να ξέρουμε πως πάνω απ' όλα αξίζουμε να νιώθουμε καλά! καμμία ενοχή δεν χωράει γιατί κάποιος χαμογελάει... έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο αρνητικό που ξεχάσαμε ακόμα και το απλό χαμόγελο... λοιπόν... δοκίμασε αυτό.. προσπάθησε κάθε μέρα (ακόμα κι αν ξεκινήσεις με ένα βιασμένο χαμόγελο) να φτάσεις σε μία κατάσταση χαράς και ενθουσιασμού για κάτι που ονειρεύεσαι... για έστω 16 δευτερόλεπτα... κι άσε τον εαυτό σου να δονείται σαν μπαταρία από χαρά και ζωντάνια... μετά άστο να ξεθυμάνει... μην κρίνεις καθόλου τι είναι αυτό που θέλεις, απλά φρόντισε να είναι αυθεντικό ! παρατήρησε τις αλλαγές που θα εμφανίζονται μέρα με την μέρα σε ανύποπτη στιγμή και από απίθανα μέρη... Galadriel υ.γ. εννοείται πως η πρόσκληση γι'αυτό το παιχνίδι εξερεύνησης των θέλω μας ισχύει για όλους για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
Sandra H Νέο Μέλος 12 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/03/2006, 16:52:26 Καλησπέρα σε όλους σας. Συμφωνώ απόλυτα G. με την μέθοδο που προτείνεις για την μετουσίωση της θετικής σκέψης σε θετική ενέργεια και περαιτέρω επίτευξη στόχων και πραγματοποίηση επιθυμιών. Πράγματι, το έχω διαπιστώσει και από προσωπική εμπειρία ότι το να περιαγάγουμε τον ευατό μας σε μία κατάσταση φανταστικής "ευδαιμονίας" προκαλεί, κάποια στιγμή, και την πραγμάτωσή της στη ζωή μας. Τα παραδείγματα αφθονούν: μου έχει τύχει άπειρες φορές να νιώθω ότι ασφυκτιώ στο μικρό "κλουβί" που περιγράφει και η Λίλιθ. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, έχω εγκαταλείψει την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία και "δραπετεύω" - στην δική μου ιδιοσυγκρασία σαν μέσο έχω, πέρα από την σκέψη, την μουσική και τον χορό, την σωματική άσκηση γενικότερα. Και είναι γεγονός ότι από την απόλυτη απογοήτευση σε λίγη ώρα έχω νιώσει γεμάτη ενέργεια, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία...
zkid Νέο Μέλος 1 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/03/2006, 19:19:26 h dynamh ths thelhshs energpoiei th dynamh toy noy..
serenite Μέλος 2ης Βαθμίδας 331 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/03/2006, 12:41:10 Καλησπέρα σε όλους, νομίζω πως εξήσου σημαντικό με το να γνωρίζουμε όλα όσα θέλουμε είναι και το να γνωρίζουμε τον λόγο για τον οποίο θέλουμε το κάθε τι, ποια εσώτερη ανάγκη μας δηλαδή μας σπρώχνει να θέλουμε κάτι και τι γεμίζει το θέλω αυτό στον εαυτό μας. Αν π.χ. μου έρθει η επιθυμία να πάω σε ένα λιβάδι και να κόψω ένα λουλούδι χωρίς να γνωρίζω απο που προίλθε η επιθυμία μου αυτή, το πιο λογικό είναι ότι θα πάω κάποια στιγμή στο λιβάδι θα κόψω το λουλούδι και θα φύγω. Αν όμως γνωρίζω πως η επιθυμία μου αυτή προίλθε απο την ανάγκη μου να βρεθώ στην φύση, να το σκάσω ίσως λίγο απο τον θόρυβο της πόλης, να μείνω λίγο με τον εαυτό μου, να γεμίσω τις μπαταρίες μου τότε την όλη διαδικασία θα την χειριστώ διαφορετικά. Θα έχω κατανοήσει πως το πραγματικό θέλω δεν είναι το κόψιμο του λουλουδιού αλλά οι αισθήσεις που θα μου δημιουργηθούν κάνοντας το. Θα κοιτάξω λοιπόν στην διαδρομή για το λουλούδι να απολαύσω το τοπίο, θα κάτσω δίπλα σ' αυτό να αφουγκραστώ τον εαυτό μου, να γεμίσω τις μπαταρίες μου και όταν θα νοιώσω πλήρος ικανοποιημένη θα κόψω το λουλούδι για να φυγω. Δεν είναι πολλές εκείνες οι φορές που θέλουμε πολύ κάτι και πραγματοποιόντας το ανακαλύπτουμε πως δεν μας γέμισε με τον τρόπο που αναμέναμε; Πιθανόν γιατί αφιερωθήκαμε στο θέλω χωρίς να γνωρίζουμε την εσώτερη ανάγκη που μας οδήγησε σε αυτό, έτσι καλύψαμε ναι μεν το γεγονός δεν καλύψαμε όμως την ανάγκη μας. [quote]τα ίδια και τα ίδια συναισθήματα και δε γνωρίζουν πέρα από αυτά την απειρία συναισθημάτων, που ένα ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να νιώσει.[quote] Πόσο αληθινή είναι πράγματι η κατάσταση αυτή. Είχα γράψει σε ένα άλλο τόπικ πως είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να βρίσκει μια διαφορετική οπτική των καθημερινών του καταστάσεων. Να μπορεί να βιώνει μια στιγμή με το είναι του, όχι απλώς να την προσπερνάει. Να μπορεί να ανακαλύπτει την ομορφιά εκεί που κάτω απο το καθημερινό του βλέμμα μοιάζει να μην υπάρχει. Είναι απλό και καθημερινό να βγώ στην βεράντα μου να ποτίσω τα λουλούδια μου και να ξαναμπώ μέσα. Η καθημερινοτητά μου όμως μετατρέπεται σε μαγεία και εμπειρία όταν αντί να κάνω μόνο αυτό σκύβω πάνω απο ένα λουλούδι και παρατηρώ τα απίστευτα χρωματά του, χαζεύω τις χρυσοσταλίδες που δημιουργεί ο ήλιος στα πεταλά του, αναρωτιέμαι για το θαύμα της φύσης που το δημιουργεί, νοιώθω την υγρασία που κοιλάει κάτω απο την επιφανειά του, την τρυφερότητα που το διακατέχει, τα όμορφα αισθήματα που μου δημιουργεί, το πόσο προσεκτικά πρέπει να αγκίξω την ευάλωτη φύση του για να μην την στραπατσάρω. Η κατα τ΄άλλα καθημερινή μου απασχόληση μοιάζει τώρα τόσο διαφορετική, σαν να το κάνω για πρώτη φορά. Η συνηθειά μου μοιάζει με πρωτόγνωρη εμπειρία και όταν πια μπαίνω μέσα στο σπίτι η ψυχή μου είναι διαφορετική... γιατί απλά επέλεξα να δω ακριβώς το ίδιο πράγμα μέσα απο μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, γιατί παντού υπάρχει ομορφιά και διαφορετικότητα όταν θελήσουμε να την ανακαλύψουμε...
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 25/03/2006, 22:04:30 Καλησπέρα quote: νομίζω πως εξήσου σημαντικό με το να γνωρίζουμε όλα όσα θέλουμε είναι και το να γνωρίζουμε τον λόγο για τον οποίο θέλουμε το κάθε τι, ποια εσώτερη ανάγκη μας δηλαδή μας σπρώχνει να θέλουμε κάτι και τι γεμίζει το θέλω αυτό στον εαυτό μας. καμμιά φορά όμως αγαπητή serenite το να το "ζαλίζουμε" το πράγμα παραπάνω δεν οδηγεί πουθενά... ή οδηγεί μόνο στο να καταλήξουμε να μην θέλουμε τίποτα... γιατί μπαίνουμε σ'εκείνη την διαδικασία σκέψης (αχ να μπορούσαμε να την αποφύγουμε κάποιες φορές) που μας υποδεικνύει ως "άπιαστα" αυτά τα βαθύτερα θέλω και οδηγεί σε πλήρη παραίτηση απ' όλα... είναι πολύ σημαντικό (θα το επαναλάβω πολλές φορές ακόμα) να αποενοχοποιήσουμε τα "θέλω" μας... και να μάθουμε να θέλουμε γενικώς! και να θέλουμε από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα ... να μάθουμε να δονούμαστε στην χαρά που αυτά μας προσφέρουν έτσι γιατί απλά τα θελήσαμε! και φυσικά συμφωνώ απόλυτα πως δεν πρέπει να προσπερνάμε μηχανικά τη ζωή μας αλλά να την βιώνουμε απόλυτα! δεν χρειάζεται όμως να μείνουμε μόνο στην διαφορετική οπτική όσων υπάρχουν γύρω μας.... αλλά να θελήσουμε κι αυτά που δεν υπάρχουν... να υποκύψουμε στο θεό των μικρών πραγμάτων και να εμπιστευτούμε την ζωή απόλυτα... δεν έχουμε έρθει εδώ για να δυστυχήσουμε, αλλά για να μάθουμε την αξία της αγάπης και της χαράς σε όλες τις εκφράσεις τους... όταν μάλιστα διακρίνουμε αυτά που θέλουμε από αυτά που δεν θέλουμε, όταν αφήνουμε απέξω καταφάσεις που όμως δηλώνουν έλλειψη όλα θα συμφωνούν μεταξύ τους... όλα θα δέσουν αρμονικά... ας καταθέσω μία πρόσφατη εμπειρία μου... εδώ και μερικές μέρες είχα στο νού μου ένα βιβλίο που ήθελα... κι ενώ για μήνες το έβρισκα στο διαδίκτυο και στα βιβλιοπωλεία διαρκώς μπροστά μου, δεν του έδινα σημασία... μόλις όμως αποφάσισα πως θέλω να το διαβάσω, λες και άνοιξε η γη και το κατάπιε! χθες λοιπόν, ήμουν στο κέντρο της πόλης και παρακολουθούσα με ενδιαφέρον μια σειρά περιστατικά όπου έμοιαζε ό,τι και να προσπαθούσα να κάνω να μην έχει αποτέλεσμα... οι υπηρεσίες έκλεισαν νωρίς (η ημιαργία βλέπετε), κάποια προϊόντα που έψαχνα τέλειωσαν, κάποια άλλα που βρήκα δεν πέρναγαν από το μηχάνημα του barcode... ένα χάλι μιλάμε... πήρα κι εγώ την απόφαση να μην επιτρέψω να εγκλωβιστώ στο συναίσθημα της απογοήτευσης, ή της ατυχίας και αποφάσισα να κάνω μία βόλτα χαζεύοντας τα πάντα σαν να ήταν όλα διαθέσιμα για μένα... σύντομα βρέθηκα σε ένα βιβλιοπωλείο, του οποίου τα ράφια έχω ξεσκονίσει κανονικά... με ένα μάλλον απαθές ύφος χάζευα όταν μου ήρθε η ιδέα να σκύψω σε κάτι ράφια παραδίπλα... και εκεί, καθόταν και με καμάρωνε το βιβλίο που ήθελα! ολοκαίνουρια έκδοση και τιμή παραπάνω από καλή! το βουτάω και πάω περιχαρής στο ταμείο, για να ακούσω την υπάλληλο να μου λέει "το είχατε παραγγείλει?".... χε χε... "κατά κάποιο τρόπο, ναι" της απάντησα εγώ... μία δεύτερη υπάλληλος της εξηγεί πως κανείς δεν το είχε παραγγείλει, ενώ η πρώτη επέμενε πως δεν μπορεί αυτή είχε αυτή την αίσθηση... κι όμως εγώ το είχα παραγγείλει! τελικά, όταν ξέρει κανείς τον χειρισμό είναι πολύ εύκολο περιμένω εντυπώσεις και εμπειρίες απ' όσους/ες το προσπάθησαν (Λίλιθ πως πάει?) όλα καλά Galadriel για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
durden_alie ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Turkey 1532 Μηνύματα	Απεστάλη: 26/03/2006, 19:09:17 Το Σαββατοκύριακο θα ‘πρεπε να το βλέπω σαν ευλογία. Περίμενα πως και πως αυτές τις δυο μέρες, είχα στο μυαλό μου πολλά, να συνεχίσω το βιβλίο μου, να κατεβώ στο κέντρο, να, να, να. Γιατί είμαι άδειος; Να φταίει η ρημάδα η υγρασία και η απότομη αλλαγή του καιρού σε ζέστη; Να φταίει ο «τεμπέλης» εαυτός μου; Κι όμως, εντελώς ξαφνικά, βλέπω κάθε κίνητρο να εξαφανίζεται σαν να χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Εκεί που πάω να χτίσω ένα «θέλω», αυτό γκρεμίζεται. Ένας ισοπεδωτικός «μηδενισμός» έρχεται να αντικαταστήσει τα πάντα. Το «ζειν μηχανικώς» που λένε κάποιοι. «Παθητικώς» ίσως, ταιριάζει ακόμη καλύτερα. Ποιος; Εγώ που υποστηρίζω ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο της ζωής μας στα χέρια μας και μόνο, έρχομαι τώρα και λέω ότι όλα αυτά είναι αηδίες. Σίγουρα, αυτό που μας χαρίζεται απλόχερα είναι η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα τελικά; Που πήγαν τα χιλιάδες «θέλω» που χτίσαμε πετραδάκι-πετραδάκι στο παρελθόν. Που είναι όλ’ αυτά που επιμελώς γεννήσαμε, αναθρέψαμε, φροντίσαμε; Τελικά, ίσως δυο λύσεις υπάρχουν : Ή κρύβεις τα «θέλω» σου κι αποδέχεσαι τη ματαιότητα που αυτά περιέχουν ή τα δημοσιοποιείς κι αντιμετωπίζεις τη μοιραία εκείνη ιδιότητα του σύμπαντος για αύξηση της εντροπίας του, την απέραντη προθυμία που αυτό κρύβει για...κατεδάφιση! Κάνω ανασκόπηση της ζωής μου. Πόσα πράγματα μπορώ να πω ότι κυνήγησα πραγματικά; Για πόσα πράγματα μπορώ να πω ότι κοπίασα κι ότι αυτός ο κόπος ήταν ευχάριστος; Λέω ότι δεν ανέχομαι τα «πρέπει». Αλλά κάνω πράγματα επειδή «πρέπει» να γίνουν. Ή ακόμη χειρότερα, κάνω πράγματα επειδή, ε μωρέ, δεν έχω να κάνω και κάτι καλύτερο. Αισθάνομαι κάποιες μαύρες ώρες του παρελθόντος να ξυπνούν. Κάποια μαύρα βιώματα. Κι αποδεικνύεται ότι τότε δεν είχα καταφέρει να τα θανατώσω, αλλά μόνο να τα ναρκώσω. Κι όπως βλέπω, όχι και τόσο επιτυχημένα! Θυμήθηκα χθες, μέρα που ήταν, κάτι παρελάσεις, κάπου, κάποτε στο παρελθόν. Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε! Δυο χρόνια-αστραπή τα οποία και γέμισα μ’ ένα μεγάλο τίποτα, τα παρακολούθησα σαν σε ταινία καθισμένος σ’ έναν αναπαυτικό καναπέ. Η φοβία του καθρέπτη επιστρέφει δριμύτερη! Είναι ένα φαινόμενο εντυπωσιακότερο από εκείνη της αποπροσωποποίησης για το οποίο μιλάνε τα εγχειρίδια της Ψυχιατρικής. Διότι εκεί, ο «ασθενής» διατηρεί ταυτόχρονα την αίσθηση του χρόνου...Ξέρει ότι ζει στο παρόν του, άσχετα αν αισθάνεται αποκομμένος από τον εαυτό του. Το τραγικό στο φαινόμενο του καθρέπτη είναι ότι η εικόνα του εαυτού μοιάζει να έρχεται κατευθείαν από το μέλλον, γεγονός που συγκρούεται με την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα ότι πρόκειται σαφώς για ένα είδωλο του παρόντος. Κοίτα να δεις όμως : Τουλάχιστον υπάρχει ένα πράγμα στο κεφάλι μου εντελώς απαλλαγμένο από το μανδύα της λογικής και της σκέψης. Όταν αυτό συμβαίνει, μου δίνει αν μη τι άλλο την αίσθηση ότι ακόμη διατηρώ την ικανότητα να νιώθω...Και μόνο να νιώθω! Κι αυτό ένα κέρδος είναι, έτσι; Αυτή είναι η κλαψιάρικη και μίζερη άποψή μου για τη «δύναμη των θέλω»...Σήμερα!
G. Μέλος 2ης Βαθμίδας United Kingdom 364 Μηνύματα	Απεστάλη: 26/03/2006, 19:41:36 Καλησπέρα , μάλιστα! ακριβώς αυτό χρειαζόμασταν για την συνέχεια... παρατηρείστε λοιπόν παρακαλώ το παραπάνω ποστ του αγαπητού μας φίλου... είναι ένα τυπικό παράδειγμα κάποιου που έχει βολευτεί/συνηθίσει/πείτε το όπως θέλετε, να μην θέλει ο ίδιος για τον εαυτό του τίποτα... μπήκε σε μία πορεία και την ακολουθεί όπως του την διδάξανε... "να θέλεις λίγα, να θέλεις μόνο τα προφανή και εφικτά, να μην θυμάσαι τι ήθελες..." ο "σοβαρός κόσμος έτσι κάνει"... και το πίστεψε! κι αν υπήρχαν κάποτε κάποια μικρά θέλω μέσα του ("θέλω να βλέπω μίκυ μάους στην τηλεόραση την κυριακή") κι αυτό ακόμα έχει μειωθεί σε αξία... γιατί βλέπεις όλα τα "θέλω" μας πρέπει να εξυπηρετούν μεγάλους και σημαντικούς και ευγενείς σκοπούς... έλα και η αγάπη, η ειρήνη επί της γης, η υγεία μας πάνω απ' όλα! κι αν κάποτε ήθελε ένα σπορ διθέσιο αμάξι, κάποιος πρόλαβε να του βάλει την ιδέα πως αυτό είναι εγωϊστικό και κακώς το θέλει... γιατί? ποιον θα πείραζε? δεν ήθελε να το κλέψει απ' τον διπλανό του, δεν ήθελε να σκοτώσει τον διπλανό του για να το πάρει αυτός... απλά ήθελε να τρέχει ελεύθερος στον δρόμο και να έχει την αίσθηση του ανέμου στο πρόσωπο του και τα τοπία να τρέχουν πίσω του... με τέτοιες ταμπέλες ξεχνάμε τα "θέλω" μας... τα αφήνουμε να λαγοκοιμούνται κάπου πίσω στην παιδική μας ηλικία, και όταν έρθει η ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη νιώθουμε άδειοι... και ότι ζούμε μηχανικά... κι όμως... ο ίδιος ο φίλος μας μόνος του ξέρει πως αυτός ο καθρέφτης δεν δείχνει το μέλλον αλλά το παρελθόν : quote: Το τραγικό στο φαινόμενο του καθρέπτη είναι ότι η εικόνα του εαυτού μοιάζει να έρχεται κατευθείαν από το μέλλον, γεγονός που συγκρούεται με την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα ότι πρόκειται σαφώς για ένα είδωλο του παρόντος. σαν επιστήμονας γνωρίζει πως ό,τι βλέπουν τα μάτια μας είναι (έστω και απειροελάχιστα χρονικά) εικόνες του παρελθόντος... αλλά του έμαθαν να πιστεύει πως πρόκειται για το μέλλον... κι όμως ξέρει τι ΔΕΝ θέλει... κι αντί να αντλήσει απ' αυτό τα θέλω του, αφήνει αυτό το "δεν θέλω" να γεμίζει τη σκέψη του ολοκληρωτικά... δεν είναι κακό να ξέρουμε τι ΔΕΝ θέλουμε, είναι η καλύτερη αρχή! αρκεί να μην μένουμε σ'αυτό... να μην ποτίζουμε αυτό που νιώθουμε με αυτό που ΔΕΝ θέλουμε... δείτε πως το κάνει αυτό ο φίλος μας : quote: Όταν αυτό συμβαίνει, μου δίνει αν μη τι άλλο την αίσθηση ότι ακόμη διατηρώ την ικανότητα να νιώθω...Και μόνο να νιώθω! Κι αυτό ένα κέρδος είναι, έτσι; ξέρετε τι θα προσελκύσει προς αυτόν? περισσότερο απ' αυτό που ΔΕΝ θέλει... είτε γιατί θα δουλέψει η αυτοεκπληρούμενη προφητεία, είτε γιατί (για όσους το αποδέχονται) θα λειτουργήσει εκείνος ο κοσμικός νόμος που λέει ότι "το όμοιο ελκύει το όμοιο"... όμως ο φίλος μας είναι ένα πλάσμα που αξίζει να θέλει το οτιδήποτε... αξίζει να έχει όνειρα, θέλω και την πραγματοποίηση τους... αξίζει να θέλει να νιώθει όμορφα ακόμα και μέσα από τα πιο μικρά πράγματα.... και τα πιο μεγάλα θα ακολουθήσουν... ο καθένας από μας το αξίζει αυτό... είναι δικαίωμα μας από την γέννηση μας ... γι'αυτό και στεναχωριόμαστε για όσους τα εξωτερικά γεγονότα δεν τους διευκολύνουν σ'αυτό (φτωχούς, άρρωστους κλπ), γιατί αναγνωρίζουμε αυτό το δικαίωμα... γιατί όχι λοιπόν και στους εαυτούς μας? δείτε λοιπόν καλά, αυτή την περίπτωση του φίλου μας και σκεφτείτε : Θέλετε να νιώθετε έτσι??? Θέλετε να παραμείνετε έτσι??? αλλάξτε την οπτική σας, αρχίστε να νιώθετε αντί να σκέφτεστε... δώστε ενέργεια στα θέλω σας! χαμογελάστε έστω και "μηχανικά" για αρχή... οδηγείστε την σκέψη σας σε ένα οποιοδήποτε σημείο που θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα και μετά αφήστε το να σας κατακλύσει! και τότε... στείλτε αυτή την ενέργεια όπου βρίσκεται το πιο μεγάλο σας θέλω! κι αυτό θα γυρίσει σ'εσάς Galadriel υ.γ. ΜΗΝ τολμήσει κανείς να μπει στη διαδικασία να παρηγορήσει τον φίλο μας... ο "βολεμένος" του εαυτός αυτό "θέλει" για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος
** Διαγραμμένος Λογαριασμός 8 Μηνύματα	Απεστάλη: 26/03/2006, 22:20:01 ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΣΕ ΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟ ΧΩΡΟ
Sandra H Νέο Μέλος 12 Μηνύματα	Απεστάλη: 27/03/2006, 10:49:59 Και από προσωπική εμπειρία αλλά και από όσα ακούω τριγύρω μου έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι "φοβόμαστε" να συνειδητοποιήσουμε τα "θέλω" μας. Κι αυτό οφείλεται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στην πλύση εγκεφάλου που όλοι μας έχουμε υποστεί από την ηλικία του νηπιαγωγείου για το τί θεωρεί ευτυχία και επιτυχία η περίφημη μας κοινωνία. Απαιτείται, λοιπόν, μεγάλη δύναμη ψυχής και χαρακτήρα για να μπορέσει κανείς να απαγγιστρωθεί από αυτές τις εμμονές που τόσο έντεχνα μας έχουν περάσει στο υποσυνείδητό μας. Κι εγώ την ίδια άποψη έχω σχετικά με την ζωή, ότι δεν ήρθαμε στον κόσμο ούτε για να δυστυχήσουμε, ούτε να υποφέρουμε αγνοώντας τις επιθυμίες μας πάντα προς όφελος των άλλων ούτε για να μεγαλουργήσουμε όλοι! Κι εγώ την ζωή μου έχω αποφασίσει να ζήσω, όσο πιο όμορφα και έντονα γίνεται, χωρίς να βλάπτω και να αδικώ κανέναν, απαλλαγμένη από τύψεις και ενοχές. "Δεν θα κάνεις παιδιά" με ρωτούν με έντονα επικριτική διάθεση. "Παράτησες το Πανεπιστήμιο"; απορούν κάποιοι άλλοι με φρίκη! Κι εγώ απλά χαμογελώ . Δεν με πειράζει, δεν με διαπερνά πλέον τίποτα. Το πάλεψα, όμως, πολύ. Είχα φτάσει κι εγώ στην μηδενισμό και την απόλυτη απόγνωση. Βούλιαζα...Περίμενα εναγωνίως κάποιον να με "σώσει".. Τελικά, σώθηκα μόνη μου...!
Dying_Incubus Συντονιστής Tuvalu 13482 Μηνύματα	Απεστάλη: 27/03/2006, 11:26:36 Αγαπητή Sandra H, κάθε άνθρωπος θα πρέπει να διακρίνει αν αυτά που πιστεύει οτι θέλει τα επιθυμεί πραγματικά εκείνος ή έχει την εντύπωση οτι τα επιθυμεί. Με αυτό θέλω να πώ οτι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάνουμε πράγματα μόνο και μόνο επειδή είναι επιβεβλημένα από την κοινωνία μας, από το οικογενειακό μας περιβάλλον κτλ. Τα προσωπικά παραδείγματα που ανέφερες είναι χαρακτηριστικά, νομίζω, του οτι μπόρεσες και διέκρινες αν διάφοροι "στόχοι" αποτελούν δικά σου θέλω ή θέλω κάποιων άλλων ανθρώπων που τα έχεις υϊοθετήσει με το πέρασμα του χρόνου. Πιστεύω οτι όταν κάτι το θέλουμε πραγματικά το μυαλό μας μπορεί να βρεί και την δύναμη για να το επιτύχει. Αργά ή γρήγορα, εύκολα ή δύσκολα θα το καταφέρει κατά κάποιο τρόπο. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κάνουμε έναν άλλον διαχωρισμό στα θέλω μας. Στο κατά πόσο αυτά τα θέλω μας μπορούν να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους γύρω μας ή όχι. Εάν εγώ για παράδειγμα θέλω να έχω 5.000.000 ευρώ και θέλω να τα αποκτήσω πάσει θυσία αύριο μπορεί να πάω να σκοτώσω για να τα αποκτήσω ή να κλέψω κτλ κτλ. Εάν από την άλλη επιθυμώ κάποια προσωπική επίτευξη, όπως πχ να γίνω ένας μεγάλος επιστήμονας, πρέπει πάλι να συνειδητοποιήσω για ποιό λόγο το επιθυμώ αυτό. Για να επωφεληθώ εγώ και να αποκτήσω δόξα, μια καλή φήμη και χρήματα? Για να ικανοποιήσω το εγώ μου? Για να προσφέρω ό,τι μπορώ στο κοινωνικό σύνολο? Και σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να απαντήσω κατά κάποιο τρόπο σε μια αρχική τοποθέτηση του θεματοθέτη: quote: Εχω παρατηρησει κατι στη ζωη μου.. Οταν πολλοι ανθρωποι θελουν κατι..τοτε γινεται Κι εγώ αυτό πιστεύω, αγαπητέ μου! Ο ανθρώπινος νούς είναι ικανός να επιτύχει πολλά πράγματα, ίσως πολύ περισσότερα από αυτά που πιστεύουμε οτι μπορεί. Κι αυτό που χρειάζεται για να πραγματωθεί κάτι δεν είναι απλά να το θελήσουμε έντονα. Είναι επίσης το να πιστέψουμε οτι θα πραγματοποιηθεί. In anticipation of my resurrection...