ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΕΙΧΑ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΦΑΛΜΑ.ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΕΤΟΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΧΡΙΖΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ.

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΙΣΩ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ (ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ). ΤΟΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.

ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ "ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ"

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΝΩ ΜΥΝΗΜΑ.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=46911

Σχετικά με τον τίτλο του τόπικ ΕΡΩΤΑΣ-ΖΩΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ θα έλεγα φυσικά ΖΩΗ!!!

quote:

---

ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ "ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ"

---

Αστρονομική απόδειξη περί της υπάρξεως φούξια ελεφάντων...

σε ευχαριστώ για την ανταποκρισή σου. Θα ήθελα να είχα μια αμφιβολία για το περιεχόμενο της σελίδας που με παρέπεμωες απο την σκοπιά κατα την οποία η περιγραφή του έρωτα απο την μεριά της επιστήμης δεν με αγγίζει όχι γιατι δεν εμπιστεύομαι την επιστήμη αλλά γιατί ο έρωτας δεν είναι υλικής μορφής όπου μπορεί να τεθεί σε επεξεργασία και μελέτη .Πρόκειτε για συναίσθημα πράγμα άυλο και βαθή ανευ προηγουμένου και εξήγησης. Εκεί τίθεται το θέμα της φιλοσοφικής προσέγγισης . Δηλάδη προσέγγιση απο την μητέρα των επιστημών, γι'αυτό αναζητώ μέσα απο εσένα και τους άλλους μια βοήθεια.

Αναμένω απάντησή σου(και φυσικά ζωή )

Αν στα συναισθήματα δινόταν επεξήγηση μέσω των λέξεων, μια επεξήγηση κατα την οποία ο εγκέφαλος θα μπορούσε να περιεργαστεί καλύτερα, εν ολίγης να ελέγξει και καλύτερα, τότε αυτά θα έχαναν κάτι απο την μαγεία τους, κάτι απο την αξία τους. Κι αν υπάρχει κάτι πολύ δυνατό στον έρωτα, αυτό είναι και η ξαφνική εκκινησή του, ο μη έλεγχος των συναισθημάτων, το μυστήριο της δημιουργίας του.

Δεν μπήκα καν στον κόπο να κάτσω να διαβάσω την επιστημονική εξήγηση, αν και έχω ακούσει περι αυτής, γιατί πολύ απλά δεν θέλω κανείς να μου δημιουργήσει ένα ευθύγραμμο και πεζό κόσμο όπου όλα τα συναισθήματα δημιουργούνται βάση ορμονών, χημικών ενώσεων, μυροδιών και δεν ξέρω τι.

Εσύ ψάχνεις να βρείς έναν ορισμό, δεν θα μπορούσα ποτέ να σου πω σε γενικότητα τι είναι ο έρωτας ούτε και θα το τολμούσα να ορίσω το τι έιναι, το μόνο που μπορώ να πω είναι τι νομίζω ότι είναι ο έρωτας για εμένα προσωπικά.

Έρωτας λοιπόν είναι το σημείο όπου οι αισθήσεις μου αγγίζουν τις αισθήσεις κάποιου άλλου και τις βρίσκουν ελκυστικές, έρωτας είναι όταν η ενεργειά μου θέλει απαραίτητα να βρίσκεται σε ένωση με την ενέργεια του άλλου διότι μέσα απο αυτό εισπράτει θετικότητα, μια θετικότητα αναγκαία για να την κάνει να νοιώσει το κάτι διαφορετικό, έρωτας είναι όταν η ψυχή μου αντικρίζει μια γνωστή ή μια αρεστή ψυχή κι αρχίζει να χοροπηδάει μέσα μου απο την χαρά της που την ξαναβρίκε ή που γενικά την βρήκε κι αυτή με σπρώχνει στην ανάγκη να τον δω, να τον αγκίξω, να υπάρξω μάζί του για όσο.

Μα όλα αυτά η λογική μου δεν μπορεί να τα δει, είναι ένα παιχνίδι που το αποφασίζει η ψυχή απο μόνη της, ενεργεί και δρα πέρα του εγκεφάλου και του το παρουσιάζει ως ένα τετελεσμένο γεγονός, διότι αν πέρναγε απο την λογική πρώτα, αμφισβητώ αν θα υπήρχε η έννοια έρωτας.

Ο έρωτας τρέφεται απο αυτό που ο ίδιος δημιουργεί, όταν σταματήσει να δημιουργεί τότε είναι και η στιγμή που αυτός πεθαίνει.

Αυτή είναι η δική μου προσωπική εικόνα περί αυτού όπου μπορεί να είναι και εντελώς λάθος μα καθόλου δεν με ενδιαφέρει, μου αρκεί που υπήρξε, μου αρκεί που το βίωσα, μου αρκεί να αισθάνομαι χωρίς να πρέπει απαραίτητα να εκλογικεύω το κάθε συναισθημά μου.

Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα παραπάνω.

φιλικά,
serenite

Τί να πω βρε παιδιά, να πώ την αλήθεια μου, τον βαρέθηκα πιά τον
έρωτα, τη μια σε ανεβάζει στα σύννεφα,
που είναι ω-ρ-α-ι-α σ-τ-α σ-υ-ν-ν-ε-φ-α
αλλά αξίζει τον κόπο για όλον τον υπόλοιπο καιρό, που χάνεις
τα λογικά σου, τον ειρμό σου, το πρόγραμμά σου, τη συναισθηματική
σου ισορροπία;...

με λίγα λόγια, όλα τά χαμε, αυτό μας έλειπε!!!

Δε πας πιό κει βρε έρωτα, να κάνουμε και καμμιά δουλεία;

Τί να πώ... και για το ότι όλοι -ως ορισμός του ανόητου- μπαίνουμε
ξανά και ξανά στο ίδιο το λούκι, τραβάμε τα πάνδεινα και μετά
βγαίνουμε από το λούκι και περίτρανα καφιώμαστε:

"Εγώ ερωτευμένος; Μα δεν ήμουν και τόσο..." ή
"Εγώ βρε, τον ξεπέρασα τον έρωτα, δε πιστεύω πιά στον έρωτα..."
Και ξανά-μανά, σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Και ρωτάτε λοιπόν τί είναι ο Έρωτας!!!

Δεν είναι τυχαίος ο συνειρμός. Πουθενά στην Φύση ή στην ανθρώπινη φύση το ένα δεν υπάρχει ξέχωρα απ’ το άλλο… Μία μόνιμη κίνηση καταστροφής και αναγέννησης διαπερνάει τα πάντα… Για να ανα-γεννηθεί κανείς στην ψυχική εκείνη κατάσταση του ερωτευμένου πρέπει πρώτα να έχει πεθάνει εκείνο το εγώ που προτιμάει να μένει μόνο του… Που προτιμάει την ησυχία και την βολή του, που βάζει σε προτεραιότητα τις ανάγκες και τα δικαιώματα του.. την κατάσταση εκείνη συνείδησης που το ένα ήταν απλά ένα… κι όπως σε κάθε θάνατο, έτσι και σ’αυτόν, το άγνωστο του Ερωτα μας φοβίζει… δεν ξέρουμε τι είναι μετά και αν μπορούμε να “θυσιάσουμε” το γνωστό παρόν, για ένα αβέβαιο μέλλον…

στον Ερωτα όμως, μαζί με τις προτεραιότητες του ενός συνυπάρχουν πια και οι προτεραιότητες ενός δεύτερου ατόμου, συνυπολογίζονται και οι δικές του ανάγκες… Οι συνήθειες μετατρέπονται σε κάτι νέο, σε μια καινούρια πραγματικότητα που επιτρέπει, ακόμα και να αλλάξουμε κάτι από την προηγούμενη μοναχική κατάσταση που μας δυσαρεστούσε… το ένα εκφράζεται πλέον από δύο, με μία κοινή πρόθεση, με την ίδια κοινή προσπάθεια να βρεθεί αυτή η χρυσή τομή, που επιτρέπει σε δύο διαφορετικές, προσωπικότητες, χωρίς να χάσουν τίποτα από την αρχική τους μοναδικότητα, να εκφραστούν μαζί… και όπως σε κάθε γέννηση, αυτά μαθαίνονται σιγά σιγά… με υπομονή, με λάθη, με πισωγυρίσματα… όποιος απογοητεύτηκε πέφτοντας ποτέ δεν έμαθε να περπατάει…

τα φύλλα του περσινού Καλοκαιριού πέθαναν το Φθινόπωρο, τάφηκαν τον Χειμώνα και ξαναγεννήθηκαν την Ανοιξη… έτσι κι ο άνθρωπος… ακολουθεί τον Ερωτα και τον Θάνατο σε μια σπειροειδή πορεία ζωής αναζητώντας κάθε φορά ένα καλύτερο μέλλον…

… αρκεί “να σταματήσουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρελθόν” (Ι.Υalom)

για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος

ο θάνατος στη ζωή μου και η ζωή στο θάνατό μου

νιώθεις να πεθαίνεις αλλά είσαι ζωντανός και νιώθεις να πετάς από ζωντάνια τόσο ώστε να σε τσακίζει λες και πέφτεις από μεγάλο ύψος

Μπορεί να είσαι απλά περίεργος φίλε μου. Αυτό το δέχομαι
Αλλά πίστεψε με. Την απάντηση σε αυτή την ερώτηδη δεν θα την μάθεις ποτέ

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Έυχομαι αγάπη σε όλους

Ερωτας - Θάνατος

ένα μεγάλο Θέαμα που παίζεται παντού γύρω μας

προσέχεις λοιπόν ..το λαχταριστό λυγιστό κορμάκι που θέλεις να το κάνεις "δικό σου" ..?

ή προσέχεις οτι δεν υπάρχει δύχτι Ασφαλείας

τι ειναι αυτό που το κάνει ποιο έντονο το θα μπορούσες να το "έχεις" ή οτι μπορει να το "χάσεις" ...
....ή μήπως και τα δύο μαζι..?

quote:

---

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΙΣΩ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ (ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ). ΤΟΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.

ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ "ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ"

TIMAIOS

---

me tarzan, you jane - (η τσιτα ειναι πλεονεκτημα γιατι οι γυναικες λατρευουν τα πετς)

αν θες στο αναλυω και επιστημονικα, αλλά θα μπλεξουμε με νευροχημεια, με ενδορφινες, με σεροτονινες, με αδρεναλινες και ηλεκτροχημικες αντιδρασεις

"ο καταιγισμος συναισθηματων" ειναι το ζουμι της υποθεσης

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr