Ένα από τα πολλά αινίγματα που οι ερευνητές του παρελθόντος έχουν να λύσουν, είναι αυτό διάφορων περίεργων ευρημάτων που δεν ταιριάζουν με την «εικόνα του κόσμου» που έχει σχηματίσει η σύγχρονη επιστήμη. Μια τέτοια κατηγορία ευρημάτων είναι τα λεγόμενα «επιμήκη κρανία», κρανία που έχουν υποστεί κάποια παραμόρφωση ώστε στο πάνω μέρος τους να σχηματίζουν μια κωνοειδή κορυφή.

Το εντυπωσιακό με αυτά το κρανία είναι ότι τα συναντάμε σε ζωγραφικές αναπαραστάσεις που χρονολογούνται ακόμα και περιόδους 70.000.000 ετών (!) καταρρίπτοντας κάθε γνωστή ανθρωπολογική θεωρία (τόσο τουλάχιστον χρονολογεί η σύγχρονη επιστήμη τις λεγόμενες «λίθους Iki» πάνω στις οποίες έχουν βρεθεί αυτές οι απεικονίσεις). Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η παγκοσμιότητά τους, καθώς επιμήκη κρανία έχουν βρεθεί στην κεντρική Ασία, τον Καύκασο, τη Νορβηγία, τη Γαλλία αλλά και στην κεντρική και νότια Αμερική !

Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη τέτοιων κρανίων έλαβε χώρα στον αρχαιολογικό χώρο Khasaot, στην περιοχή Kislovodsk του βόρειου Καυκάσου. Τα ευρήματα αυτά εκτίθενται προς παρόν στο μουσείο "Pyatigorsk".

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα επιμήκη κρανία είναι προϊόν κάποιου περίεργου εθίμου, κατά το οποία το κεφάλι των εμβρύων «δένονταν» με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάπτυξή του να οδηγήσει στη δημιουργία μιας κωνοειδούς κορυφής. Όπως δηλώνει ο καθηγητής Ιστορικών Επιστημών Vladimir Kuznetsov, το κρανίο που βρέθηκε στον Καύκασο χρονολογείται μεταξύ 3ου και 5ου αιώνα μ.Χ. και ανήκει σε μέλος της αρχαίας φυλής Αλάνι. Το έθιμο φαίνεται να εμφανίζεται στην περιοχή του Καυκάσου όταν οι νομαδικές φυλές των Αλάνι και των Σαρματών έφτασαν στην περιοχή.

Όπως δηλώνουν και άλλοι ερευνητές το έθιμο σταμάτησε περίπου τον 17ο αιώνα. Είναι όμως άγνωστη η ρίζα και η σημασία αυτού του εθίμου.

Άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των επιμηκών κρανίων είναι μια μικροσκοπική τρύπα που φέρουν στην κορυφή τους. Ο λόγος της ύπαρξής της είναι επίσης άγνωστος, εντύπωση όμως κάνει η ακρίβεια και η επιτηδειότητα με την οποία έχει σχηματιστεί. Δεν είναι μια καθόλου άτεχνη και πρόχειρη οπή !

Όπως και με κάθε ανεξήγητο ή περίεργο φαινόμενο, έτσι και η ύπαρξη των επιμηκών κρανίων έχει θρέψει διάφορες θεωρίες. Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να συνδέσουν τη σχέση του φαινομένου με εξωγήινες επισκέψεις, θεωρώντας ότι οι πρόγονοί μας προσπάθησαν με το έθιμο αυτό να μοιάσουν σε εξωγήινα όντα.

Μάλιστα ο αρχαιολόγος Lloyd Pye μελετώντας επιμήκη κρανίο που βρέθηκε στην πόλη Chihuahua του Μεξικού στη δεκαετία του 1930, υποστηρίζει ότι το DNA του κατόχου του κρανίου διαφέρει ελαφρώς από το ανθρώπινο και ότι το κρανίο αυτό περιείχε 2 λίτρα εγκεφαλικής ουσίας έναντι 1,5 λίτρων ενός σύγχρονου ανθρώπου. Ήταν άραγε πιο έξυπνος ο κάτοχος αυτού του κρανίου από έναν σημερινό άνθρωπο;

Ακόμα και για την αρχαιότητα του εθίμου υπάρχουν διαφωνίες. Ο κ. Pye υποστηρίζει ότι το έθιμο έχει ηλικία τουλάχιστον 20.000 ετών ή ίσως και να είναι ακόμα αρχαιότερο και αναρωτιέται από ποιον κόσμο να προέρχεται άραγε.

Ίσως κάποτε οι ανθρωπολόγοι να βρουν λύση στο αίνιγμα αυτό. Το μόνο δεδομένο αυτή τη στιγμή είναι η ύπαρξη αυτών των περίεργων κρανίων καθώς και η ύπαρξη του περίεργου εθίμου που τα συντηρούσε. Η αιτία; Άγνωστη! Έτσι κι αλλιώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν μια διαφορετική εικόνα του κόσμου από εμάς !

Ένα παράξενο φαινόμενο έχει κάνει τους ανθρώπους στο Νεπάλ να αναθερμάνουν το θρησκευτικό τους ενδιαφέρον και να μιλάνε για μια πιθανή νέα ενσάρκωση του Βούδα. Ένα 15χρονο αγόρι βρίσκεται εδώ και 6 μήνες σε βαθύ διαλογισμό, δίχως να λαμβάνει τροφή ή νερό (!)

Ο μικρός Ram Bahadur Bamjon έχει προκαλέσει το θρησκευτικό δέος τουλάχιστον 100.000 ανθρώπων, οι οποίοι έχουν επισκεφτεί τον τελευταίο καιρό το μέρος που ο μικρός «Βούδας» διαλογίζεται με κλειστά μάτια απερίσπαστος από εξωτερικές συνθήκες, αλλά και δίχως να λαμβάνει τροφή ή νερό.

Καθώς, το φαινόμενο αποτελεί μεταξύ άλλων και ένα ιατρικό θαύμα, οι αρχές του Νεπάλ ζήτησαν τη βοήθεια της επιστήμης για να βρεθεί εξήγηση για το μυστήριο. Τις έρευνες πρόκειται σύντομα να αναλάβει η Ακαδημία Επιστημών και Τεχνολογίας του Νεπάλ.

Εντωμεταξύ χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν καθημερινά στην περιοχή Bara, 150 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας του Νεπάλ, Κατμαντού. Εκεί και κάτω από τη σκιά ενός δέντρου "papal", δέντρο ιερό για τους Ινδούς, ο μικρός Bamjon διαλογίζεται, όπως ο Βούδας διαλογίζονταν πριν από 2600 χρόνια κάτω από το ιερό δέντρο "boddhi" για να φτάσει τελικά σε κατάσταση Φώτισης.

Οι επισκέπτες επιτρέπεται να δουν τον «μικρό Βούδα» από απόσταση 50 μέτρων και από την αυγή μέχρι τη δύση του ήλιου, καθώς τη νύχτα το θέαμα του διαλογιζόμενου καλύπτεται από μια κουβέρτα. Αυτό προκαλεί τη δυσπιστία κάποιων όπως του δημοσιογράφου Govinda Devkota, ο οποίος δηλώνει με νόημα: «αμφιβάλλω για το ότι είναι ενσάρκωση του Βούδα, επειδή δεν ξέρουμε τι κάνει τις νύχτες !».

Πάντως κάποιοι γιατροί που έχουν παρακολουθήσει (κι αυτοί από την απόσταση των 50 μέτρων) το αγόρι δήλωσαν ότι αναπνέει κανονικά αν και δείχνει εξασθενημένο.

Άλλη μία σύμπτωση που ενισχύει το θρησκευτικό αίσθημα των Ινδών είναι ότι, το όνομα της μητέρας του αγοριού είναι Μάγια, δηλαδή όπως ακριβώς ονομάζονταν και η μητέρα του ιστορικού Βούδα, του Σιντάρτα Γκoτάμα Βούδα που έζησε στα ίδια περίπου μέρη τον 6ο αι. π.Χ.

Η ίδια δηλώνει ότι ο μικρός Bamjon είναι το τρίτο από τα επτά παιδιά της και ότι από μικρός αποζητούσε την απομόνωση και δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Οι αρχικές ανησυχίες της για το γεγονός αντικαταστάθηκαν από την ευτυχία της καθώς συνειδητοποίησε την αφοσίωση του γιου της στον Βούδα.

Κατά καιρούς έχει τονιστεί η θετική επίδραση του διαλογισμού στη διανοητική κατάσταση και την υγεία του ανθρώπου. Τώρα κάποιες νέες μελέτες ενισχύουν αυτές τις απόψεις, καθώς αποδεικνύουν αύξηση της φλοιώδους εγκεφαλικής ουσίας σε άτομα που ασκούν τακτικά τη μέθοδο του διαλογισμού.

Οι μελέτες αυτές διεξήχθησαν από ερευνητές πανεπιστημίων, νοσοκομείων της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. καθώς και από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά και έδειξαν ότι, ο διαλογισμός σχετίζεται με την αύξηση του πάχους του εγκεφαλικού φλοιού!

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έντυπο "NeuroReport", έδειξε ότι οι δομικές αυτές αλλαγές εντοπίστηκαν σε κάποιες περιοχές του εγκεφάλου και ιδιαίτερα σε αυτές που συνδέονται με τη λειτουργία των αισθήσεων καθώς και την επεξεργασία συναισθημάτων και γνωστικών λειτουργιών.

Οι έρευνες έγιναν σε 20 εθελοντές οι οποίοι ασκούνταν με συνέπεια στο βουδιστικό διαλογισμό κατά μέσο όρο για 40 λεπτά ημερησίως (χωρίς κανείς από αυτούς να είναι μοναχός). Σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρήθηκε μια ιδιαίτερη πυκνότητα και αυξημένο πάχος σε φλοιώδεις περιοχές των οποίων η λειτουργία σχετίζονταν με τη λειτουργία των αισθήσεων, την ακουστική την οπτική αλλά και κάπως πιο «εσωτερικές» ικανότητες αντίληψης, όπως αυτή του καρδιακού ρυθμού και της αναπνοής. Επιπλέον η έρευνα απέδειξε ότι ο διαλογισμός καθυστερεί το αδυνάτισμα του εμπρόσθιου φλοιού, γεγονός που εντείνεται με την ηλικία και το γήρας.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι, οι περισσότερες περιοχές που διαπιστώθηκε ότι επηρεάζονται θετικά από τον διαλογισμό, βρίσκονται στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, από το οποίο ξεκινάει η ικανότητα συγκέντρωσης, ικανότητα που έχει άμεση σχέση με το διαλογισμό.

Με όλα αυτά βέβαια οι υποστηρικτές της μεθόδου του διαλογισμού και κατά συνέπεια και άλλων ανατολίτικων πρακτικών, έχουν ένα λόγο παραπάνω να τονίζουν τα ευεργετικά αποτελέσματα και τη χρησιμότητά τους. Φαίνεται ότι τίποτα δεν γίνονταν τυχαία στην αρχαιότητα.

Το μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ αποτελούσε πάντα ένα μυστήριο για τους αρχαιολόγους. Τόσο για την προέλευσή του, όσο και για τη χρήση του και τους ανθρώπους που το κατασκεύασαν. Τώρα φαίνεται να βρέθηκε μια άκρη στο κουβάρι, τουλάχιστον για την επίσημη αρχαιολογία. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες εντοπίστηκε κάπου στην Ουαλία ο τόπος προέλευσης των μεγάλιθων του μνημείου.

Μια ομάδα επτά αρχαιολόγων από το πανεπιστήμιο του Bournemouth με επικεφαλή τον καθηγητή Tim Darvill, κατάφερε να λύσει ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια του Στόουνχεντζ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλιθοι του προϊστορικού αυτού μνημείου προέρχονται από το βουνό της περιοχής Pembrokeshire's Preseli Hills της Ουαλίας. Συμπέραναν επίσης ότι οι μεγάλιθοι αποσπάστηκαν από το σημείο αυτό γύρω στο 2500 π.Χ.

Οι μεγάλιθοι φαίνεται να έχουν αποσπαστεί από ένα κοίλωμα όπου σήμερα μπορεί κανείς να αντικρίσει κι άλλες πεσμένες κολώνες με εμφανή σημάδια κατεργασίας. Κατόπιν μεταφέρθηκαν στην περιοχή του Wiltshire που υψώνεται η διάσημη μεγαλιθική κατασκευή, δηλαδή σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων.

Η ανακάλυψη αυτή έρχεται να συμπληρώσει μια σειρά άλλων, με κορυφαία την περσινή εύρεση τριών σκελετών κοντά στο Στόουνχεντζ, για τους οποίους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για εργάτες που σε κάποια αρχαία εποχή ανήκαν στο συνεργείο μεταφοράς των μεγάλιθων από το Preseli Hills στην πεδιάδα του Salisbury.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του επικεφαλής της ομάδας, καθηγητή Darvill, τα γεωγραφικά δεδομένα καθώς και γεωλογικά και χημικά τεστ αποδεικνύουν ότι οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ θα μπορούσαν αν έχουν προέλθει μόνο από το σημείο αυτό.

Όσο για την επιλογή του σημείου, ο Darvill υποθέτει ότι το σημείο πρέπει να θεωρούνταν ιερό ή να σχετίζονταν με κάποια αρχαία θεότητα. Μάλιστα ελπίζει ότι μελλοντικά η ομάδα του θα καταφέρει να εντοπίσει ακόμα και τις ακριβείς εσοχές από τις οποίες αποσπάστηκαν οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ.

Όσο για τον τρόπο μεταφοράς ο καθηγητής υποθέτει ότι πιθανόν να μεταφέρθηκαν με τη ροή κάποιου ποταμού.

Γενικά θεωρούμε ότι γνωρίζουμε την ποικιλία των όντων που φιλοξενεί ο πλανήτης μας, καθώς και αυτά που φιλοξένησε σε παλιότερες περιόδους και τώρα έχουν εξαφανιστεί. Όμως ένα πρόσφατο, απρόβλεπτο και μυστηριώδες εύρημα έχει αφήσει άναυδο τον επιστημονικό κόσμο. Ξαφνικά, από τη γη του Ιράν ξεθάφτηκε ένας «νάνος», ένα ανθρωποειδές μήκους μόλις 25 εκατοστών (!) που μοιάζει να ήρθε από το πουθενά.

Ο νάνος - ή καλύτερα το πτώμα του - βρέθηκε στην επαρχία Kerman του Ιράν, κοντά στην πόλη Shahdad και πυροδότησε μια σειρά από φήμες που θέλουν να εντοπίστηκαν τα ίχνη μιας ολόκληρης αρχαίας... νανό-πολης !!! Άσχετα απ' το αν οι φήμες έχουν κάποια βάση, ο ένας και μοναδικός νάνος που ξεθάφτηκε - και μάλιστα σε άριστη κατάσταση - αποτελεί από μόνος του «πονοκέφαλο» για τους αρχαιολόγους.

Αν οι αρχαιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι έχουν «κολλήσει» μπροστά στον αρχαίο νάνο, κάποιοι άλλοι βιάζονται να τελειώνουν με την υπόθεση αυτή. Πρόκειται για τις αρχές της χώρας που δεν θέλουν και πολλά μυστήρια να ξεφυτρώνουν από το «πουθενά», ούτε καμία αναστάτωση από τον θόρυβο που προκάλεσε στην περιοχή η ανακάλυψη αυτή. Μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά συμβαίνουν στον ισλαμικό κόσμο!

Έτσι οι αστυνομικές αρχές αλλά και ο Οργανισμός Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Τουρισμού του Kerman πιέζουν τις καταστάσεις για να επιταχυνθούν οι έρευνες και να λυθεί το μυστήριο όσο γίνεται πιο σύντομα. Προς το παρόν δεν έχουν διεξαχθεί ιατροδικαστικές έρευνες στο πτώμα, ούτε έχουν καθοριστεί το φύλο του ή η ηλικία του όντος αυτού τη στιγμή του θανάτου του. Κάποιες εκτιμήσεις πάντως θέλουν να πέθανε σε ηλικία 16 με 17 ετών.

Κάτι άλλο που προκαλεί κατάπληξη είναι ότι ο νάνος βρίσκεται σε κατάσταση μουμιοποίησης - αποκαλείται λοιπόν «μουμιοποιημένος νάνος» - ενώ κανένας αρχαίος λαός του σημερινού Ιράν δεν εφάρμοζε τη μουμιοποίηση στους νεκρούς του, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος της πόλης Shahdad ανάγεται στην περίοδο της δυναστείας των Σασσανιδών (3ος- 7ος αι. μ.Χ.) Μια εναλλακτική άποψη υποστηρίζει ότι ο νάνος θα μπορούσε να είχε ταριχευτεί με φυσικές διεργασίες.

Τα πράγματα δείχνουν σοβαρά, και για ένα άλλον λόγο. Λαθρέμποροι προσπάθησαν πρόσφατα να «εξάγουν» τη μούμια του νάνου στη Γερμανία έναντι του αστρονομικού ποσού των 3.000.000 δολαρίων! Κάποιος είχε την... «γενναιοδωρία» να πληρώσει ακριβά για την κατοχή του ευρήματος. Τελικά η απόπειρα αποκαλύφθηκε και ακυρώθηκε από την αστυνομία, που συνέλαβε τους δύο «εξαγωγείς».

Περιμένουμε λοιπόν και εμείς για τη λύση του μυστηρίου ή για το (ξανά)θάψιμό του.

Ζούμε σε ένα κόσμο που επικρατούν οι δεξιόχειρες. Το δεξί χέρι θεωρείται το «καλό», το συνηθισμένο, ενώ το αριστερό θεωρείται πιο «σπάνιο» και εξεζητημένο. Έτσι με βάση μια... «δημοκρατική πλειοψηφία» οι δεξιόχειρες επικρατούν. Όμως με βάση νέα στατιστικά δεδομένα, οι ισορροπίες αλλάζουν, οι αριστερόχειρες αυξάνονται και ίσως είναι αυτοί που στο μέλλον θα «κυβερνούν» μιας και επιπλέον κατέχουν μια σειρά από αξιοθαύμαστες «δεξιότητες» που τους δίνουν ένα ποιοτικό προβάδισμα.

Όπως είναι γνωστό ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από δύο ημισφαίρια, ορίζοντας δύο τύπους ανθρώπων: τους «δεξιόχειρες» (στους οποίους επικρατεί η λειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου) κα τους «αριστερόχειρες» (στους οποίους το πάνω χέρι έχει το δεξί ημισφαίριο).

Η κουλτούρα του δυτικού κόσμου των τελευταίων αιώνων ευνοεί τους δεξιόχειρες (ή το αριστερό ημισφαίριο αν θέλετε), θεωρώντας ότι γίνεται με το δεξί χέρι σαν «καλό». Δεν είναι τυχαίο ότι ευχόμενοι μια ευνοϊκή εξέλιξη λέμε «να πάνε τα πράγματα δεξιά». Έτσι ακόμα και τα πρόσφατα εκπαιδευτικά συστήματα ευνόησαν το αριστερό ημισφαίριο (και συνεπώς τους δεξιόχειρες), δηλαδή τον αναλυτικό, γραμμικό τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.
Αντίθετα, το «διαισθητικό», καλλιτεχνικό δεξί ημισφαίριο παραγκωνίσθηκε με αποτέλεσμα οι αριστερόχειρες να θεωρούνται «περιθωριακοί». Δεν είναι μακρινές οι εποχές που - με ένα ρατσιστικό κριτήριο - οι αριστερόχειρες υποχρεώνονταν (ακόμα και με τη βία) να μάθουν να γράφουν με το δεξί και που και οι ίδιοι ένιωθαν ένοχοι για το «κουσούρι» τους.

Σύμφωνα με τα ως τώρα στατιστικά δεδομένα, ένας στους 10 ανθρώπους είναι αριστερόχειρας (δηλαδή 600 εκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού). Τώρα, όμως τα πράγματα αλλάζουν και η ζυγαριά δείχνει να τείνει να ισορροπήσει, καθώς ο ρυθμός γέννησης αριστερόχειρων αυξάνεται σταδιακά και αναμένεται ως το 2020 ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι να είναι αριστερόχειρες. Όπως δηλώνει και καθηγητής Βιολογίας Alexander Dubov «ο αριθμός των αριστερόχειρων μωρών που γεννήθηκαν μέσα στο 2005 είναι διπλάσιος από αυτά που γεννήθηκαν το 1990» & Το δεξί ημισφαίριο αρχίζει να κερδίζει έδαφος.

Όμως - δυστυχώς για τους δεξιόχειρες - το θέμα αρχίζει να τίθεται και ποιοτικά! Οι ειδικοί θεωρούν ότι η ανθρωπότητα σαν είδος βελτιώνεται και αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων και στην αύξηση των αριστερόχειρων καθώς και στην ανάδειξη των - τόσα χρόνια - καταπιεσμένων δυνατοτήτων τους.

Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) των αριστερόχειρων είναι σε γενικές γραμμές υψηλότερος από των δεξιόχειρων. Επιπλέον, ένας στους πέντε ανθρώπους που θεωρούνται «επιτυχημένοι» - και με κάποιο τρόπο ξεχωρίζουν - είναι αριστερόχειρες.

Οι ικανότητες των αριστερόχειρων αρχίζουν να αναδύονται από την αφάνεια και αυτό αλλάζει τον κόσμο μας. Για παράδειγμα, οι αριστερόχειρες έχουν μια υψηλότερη ικανότητα στην αντίληψη των ήχων και των χρωμάτων, ενώ διαθέτουν και μια «φωτογραφική» μνήμη, η οποία διατηρεί για μεγάλες περιόδους αναλλοίωτες τις εντυπώσεις της.

Ακόμα και στις ικανότητες που θεωρούνται «παραφυσικές» οι αριστερόχειρες έχουν τον πρώτο λόγο. Σύμφωνα με δηλώσεις του καθηγητή Alexander Lee που ερεύνησε τα στατιστικά δεδομένα, ελάχιστοι δεξιόχειρες συγκαταλέγονται ανάμεσα στα άτομα που έχουν διάφορα χαρίσματα όπως τηλεπάθεια, όραση διαμέσου της ύλης (αλλιώς «όραση X-ray»), κ.λπ.

Για τους επιστήμονες, τα επόμενα χρόνια αναμένεται μια αναμέτρηση σε ψυχολογικό-κοινωνικό επίπεδο ανάμεσα σε δεξιόχειρες και αριστερόχειρες. Αναμέτρηση που κάποιοι δεν διστάζουν να την παραλληλίσουν με την μάχη για επικράτηση μεταξύ Κρο-Μανιόν και «ανθρώπου του Νεάντερταλ». Πολλοί μάλιστα στοιχηματίζουν υπέρ των & ανερχόμενων αριστερόχειρων, καθώς πιστεύουν ότι μια ανθρωπότητα στην οποία θα επικρατούν οι αριστερόχειρες θα διαθέτει υψηλότερες διανοητικές ικανότητες αλλά και πιο ευαίσθητες αισθήσεις αγγίζοντας αντιληπτικές ικανότητες πιο λεπτές από ό,τι σήμερα. Με άλλα λόγια υψηλότερη αντίληψη και υψηλότερη ικανότητα σκέψης.

Αν δούμε το θέμα από ιατρική άποψη, μια ανάλογη «μάχη» διεξάγεται και κατά την κυοφορία ενός εμβρύου, καθώς οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή του εμβρύου που κρίνεται αν το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Η στιγμή εντοπίζεται στη διάρκεια του τέταρτου μήνα της κύησης, οπότε κάτι συμβαίνει στον εγκέφαλο του εμβρύου και το δεξί ημισφαίριο κυριαρχεί. Αν συμβεί αυτό, το νεογέννητο θα είναι αριστερόχειρας.

Σε ένα «ενδιάμεσο ενδεχόμενο», υπάρχει περίπτωση η διαδικασία να ανασταλεί οπότε το παιδί που θα γεννηθεί έχει διπλές ικανότητες: λειτουργεί εξίσου καλά με το δεξί και το αριστερό μέρος του σώματός του (είναι αριστερο-δεξιόχειρας θα λέγαμε!)

Άλλη μια στατιστική έρευνα έδειξε ότι οι αριστερόχειρες γεννιούνται συχνότερα από μητέρες άνω των 30 ετών και επιπλέον γεννιούνται συνήθως στο δεύτερο μισό του έτους, δηλαδή από Ιούλιο μέχρι Δεκέμβριο !

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, διάσημοι αριστερόχειρες υπήρξαν ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Λέων Τολστόι και ο Τσάρλι Τσάπλιν, ενώ και στις μέρες μας η Νικόλ Κίντμαν αποτελεί παράδειγμα «αριστερόχειρης διασημότητας».

Προς το παρόν, η επέλαση των αριστερόχειρων συνεχίζεται και επίκειται η «μάχη» με τους δεξιόχειρες! Ο χρόνος θα δείξει ποιοι τελικά θα πάρουν το... πάνω χέρι σε αυτή την αμφίρροπη αναμέτρηση. Έτσι κι αλλιώς... ο κόσμος μας αλλάζει !!!

Θα χρησιμοποιηθεί ένα ρομπότ στην Μεγάλη Πυραμίδα για να προσπαθήσει να λύσει ένα από τα μυστήρια των 4.500 ετών μαυσωλείου. Αυτήν την πληροφορία έδωσε ο κορυφαίος Αιγυπτιολόγος και Υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Zahi Hawass.

Το ρομπότ είναι σχεδιασμένο να σκαρφαλώσει πάνω από δύο στενές στήλες που μπορεί να οδηγούν σε έναν ανεξερεύνητο ταφικό θάλαμο στην πυραμίδα του Χέοπα. Ο Hawass υποστηρίζει ότι οι στήλες και τα πέτρινα πλαίσια που τις μπλοκάρουν θα μπορούσαν να δείχνουν την τοποθεσία του πραγματικού θαλάμου ταφής του Φαραώ Χέοπα. Οι στήλες εμφανίστηκαν όταν τον Σεπτέμβριο του 2002 ένα ρομπότ άνοιξε μια τρύπα σε μια ασβεστολιθική πλάκα για να αποκαλύψει έναν κενό χώρο όπου στο τέλος του υπήρχε μια άλλη πόρτα, που εμφανιζόταν ραγισμένη κι εύθραυστη.

Το νέο ρομπότ σχεδιάστηκε από ένα πανεπιστήμιο στη Σιγκαπούρη τα τελευταία δύο χρόνια, για να διαπεράσει αυτήν την πόρτα.

«Είναι πολύ σημαντικό να αποκαλύψουμε το μυστήριο της πυραμίδας. Η επιστήμη στην αρχαιολογία είναι πολύ σημαντική. Οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο περιμένουν να λύσουμε αυτό το μυστήριο», είπε ο Hawass.

Και συνέχισε:
«Πιστεύω ότι αυτές οι πόρτες κρύβουν κάτι. Θα μπορούσε να είναι, κι αυτό είναι μια θεωρία, ο πραγματικός τάφος του Χέοπα, κρυμμένος κάπου μέσα στην πυραμίδα».

Οι δύο αυτές πόρτες έχουν δημιουργήσει ερωτηματικά στους αρχαιολόγους ήδη από το 1872, οπότε κι ανακαλύφτηκαν. Κάποιοι αρχαιολόγοι λένε ότι είναι τμήματα αεραγωγών. Άλλοι λένε ότι είναι περάσματα για το πέρασμα της ψυχής προς την μεταθανάτια ζωή.

«Ελπίζω ότι θα κάνουμε αυτήν την εργασία και σε λίγους μήνες θα γνωρίζουμε τι κρύβεται από πίσω», κατέληξε ο Hawass.

Είναι γνωστό ότι η καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου επιβαρύνεται καθημερινά από το άγχος, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και έναν αριθμό άλλων παραγόντων που έχουν σχέση με την ποιότητα ζωής. Μέσα σε όλα αυτά όμως υπάρχει και ένας «σύμμαχος» της καρδιάς μας που μπορεί να συμβάλλει στην βελτίωση της υγείας μας. Κι ο σύμμαχος αυτός δεν είναι άλλος από τη μουσική!

Το ότι η μουσική επιδρά άμεσα στον ψυχισμό μας και συνεπώς στην υγεία μας είναι «κοινό μυστικό» εδώ και καιρό. Τώρα όμως κάποια πειράματα μελέτησαν ειδικότερα την επίδραση διαφόρων ειδών μουσικής πάνω στην ανθρώπινη καρδιά και τα αποτελέσματα αποδείχθηκαν ενθαρρυντικά για τους... μουσικόφιλους, καθώς κάποια είδη μουσικής φαίνεται ότι βοηθάνε στην καλή λειτουργία της καρδιάς και γενικότερα του κυκλοφοριακού συστήματος.

Τα πειράματα διεξήχθησαν σε 24 νέους, άντρες και γυναίκες. Από αυτούς οι μισοί ασχολούνταν με τη μουσική τουλάχιστον για 7 χρόνια παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο, ενώ οι άλλοι μισοί ασχολούνταν με τη μουσική απλά ως... ακροατές. Όλοι αυτοί κλήθηκαν να ακούσουν διάφορα είδη μουσικής σε τυχαία σειρά, ενώ παράλληλα καταγράφονταν με κατάλληλο εξοπλισμό η καρδιακή και αναπνευστική τους λειτουργία.

Τα ακούσματα ήταν πολλά και διάφορα: ινδική κλασσική μουσική ("raga"), απαλή κλασική (όπως η 9η συμφωνία του Μπετόβεν), ραπ ("Red Hot Chilli Peppers"), πιο έντονη κλασική (πχ Βιβάλντι), «τέκνο» αλλά και Anton Webern (αργή «δωδεκαφωνική» μουσική).

Τα αποτελέσματα ήταν θαυμαστά και έδειξαν ότι ο τρόπος επηρεασμού της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας δεν εξαρτιόταν από το είδος της μουσικής αλλά από τον ΡΥΘΜΟ! Γρήγοροι και πιο σύνθετοι ρυθμοί επιτάχυναν τον καρδιακό ρυθμό και την αναπνοή (άσχετα από το είδος μουσικής όπως είπαμε!) ενώ αργοί και «στοχαστικοί» ρυθμοί χαλάρωναν και επιβράδυναν την καρδιο-αναπνευστική λειτουργία. Ειδικά η ινδική μουσική "raga" ήταν αυτή με την οποίοι επιτυγχάνονταν η μεγαλύτερη επιβράδυνση !

Επιπλέον, οι επιδράσεις ήταν πιο άμεσες και ισχυρές στους εκπαιδευμένους μουσικούς, μάλλον εξαιτίας της ικανότητας συγχρονισμού της αναπνοής τους με τα μουσικά κομμάτια.

Όλα αυτά δείχνουν ενθαρρυντικά για τη χρήση της μουσικής σαν βοηθητικό μέσο σε καρδιακές ασθένειες αλλά και προσδίδουν μεγαλύτερη εγκυρότητα στη μουσικοθεραπεία σαν εναλλακτική μέθοδο ιατρικής.

Γίνεται λόγος ακόμα και για χρήση της μουσικής με σκοπό τη βελτίωση αθλητικών επιδόσεων. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι η μουσική, σαν ένα είδος δόνησης, επιδρά τόσο στην ενεργητικότητα, την υγεία και την ανάπτυξη ανθρώπων, ζώων αλλά και των φυτών !

Στο επίκεντρο της αναζήτησης της θεωρητικής Φυσικής υπάρχει πάντα η δημιουργία και η δομή του Σύμπαντος. Η πλέον διάσημη θεωρία για την κατασκευή του είναι αυτή του "Big Bang" («Μεγάλη Έκρηξη»). Μια άλλη εναλλακτική θεωρία, αυτή των Υπερχορδών, παρουσιάζει το Σύμπαν μας (στην πιο δημοφιλή εκδοχή της) σαν ένα «κουβάρι» εννέα (9) διαστάσεων. Τώρα δύο αμερικανοί επιστήμονες έρχονται να συμπληρώσουν και να διευκρινίσουν ότι η «Δημιουργία» αρέσκεται να ξεδιπλώνει άλλοτε σε τρεις και άλλοτε σε επτά από τις διαστάσεις!

Πέρα από την θεωρητική τοποθέτηση για την κατασκευή του Σύμπαντος το μεγάλο ερώτημα για τους Φυσικούς είναι: γιατί εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο τρεις διαστάσεις αντί για 4, 6 ή 9; Έχει να κάνει με την αντιληπτική μας ικανότητα ως όντων ή με την ίδια την κατασκευή του Σύμπαντος;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό επιχειρούν να δώσουν ο Andreas Karch και η Lisa Randall, καθηγητές Φυσικής στα πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον και του Χάρβαρντ αντίστοιχα. Οι δυο τους πιστεύουν ότι καθώς το Σύμπαν άρχισε να ξετυλίγει τις αρχικά «κουλουριασμένες» και ανεκδήλωτες διαστάσεις του και παράλληλα «αραίωνε» (σύμφωνα με την λεγόμενη «Αρχή της χαλάρωσης», "relaxation principle"), δημιούργησε σχηματισμούς με 3 και 7 διαστάσεις, αποφεύγοντας «κατά προτίμηση» κάποιο άλλο πλήθος.

Οι δύο αμερικανοί συνεργάτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό μετά την αποπεράτωση της επεξεργασίας μαθηματικών μοντέλων που χρησιμοποίησαν για να περιγράψουν τη θεωρία των Υπερχορδών. Τα μαθηματικά δείχνουν λοιπόν ότι το Σύμπαν μας εκδηλώθηκε αποκλειστικά είτε σε τρισδιάστατες είτε σε επταδιάστατες μορφές.

Ξεκινώντας από την υπόθεση ότι το Σύμπαν ακολούθησε έναν ομαλό σχηματισμό σχηματίζοντας μορφές που αποκαλούνται «μεμβράνες», κατέληξαν στο ότι καθώς οι μεμβράνες αυτές «ξεδιπλώνονταν» κατέληξαν σε σχηματισμούς 3 ή 7 διαστάσεων.

Επιπλέον οι Karch και Randall τονίζουν ότι αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν Σύμπαν δεν είναι απαραίτητα «όλο το Σύμπαν» !!! Μέσα στο Σύμπαν θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρχουν και άλλες πραγματικότητες τριών ή επτά διαστάσεων τις οποίες θα ήταν αδύνατο να αντιληφθούμε.
Επίσης υποστηρίζουν ότι αν και το Σύμπαν μας είναι τρισδιάστατο ή επταδιάστατο, υπάρχουν άλλοι κόσμοι που είναι πιθανόν πέντε ή εννιά διαστάσεων. Απλά εμείς δεν ζούμε σε αυτούς !!!

Όλα λοιπόν στο Σύμπαν μας υπακούουν στους νόμους των τριών διαστάσεων. Δυνάμεις, όπως ο ηλεκτρομαγνητισμός λειτουργούν στον τρισδιάστατο αυτό κόσμο και μόνο σε αυτόν. Άλλες πάλι δυνάμεις, όπως η βαρύτητα, θα μπορούσαν να προεκτείνονται και πέρα των τριών διαστάσεων, αν και όπως βεβαιώνουν τα μαθηματικά μοντέλα που περιγράφουν τη θεωρία των Karch και Randall, αν η δύναμη της βαρύτητας λειτουργούσε σε επτά «μεμβράνες», θα ελαττώνονταν τόσο ραγδαία ώστε δεν θα μπορούσε να συντελέσει στη δημιουργία π.χ. ενός ηλιακού συστήματος όπως το δικό μας, καθώς οι τροχιές των πλανητών δεν θα μπορούσαν να έχουν σταθερότητα και θα κατέρρεαν !

Πάντως, άσχετα από το αν η θεωρία αυτή «στέκει», σίγουρα φέρνει συνειρμούς από το παρελθόν καθώς - σε διάφορους πολιτισμούς - οι αριθμοί 3 και 7 θεωρούνταν ιεροί (μαζί με άλλους) και βασικοί για τη δόμηση του κόσμου μας. Ας σκεφτούμε απλά ότι 3 είναι τα βασικά χρώματα στη φύση, αλλά αναλύονται σε 7 χρώματα της ίριδας! Και πολλά άλλα παραδείγματα που καθιστούν τους αριθμούς 3 και 7 «μαγικούς».

Όσο για την ίδια τη θεωρία των Karch and Randall, αρκεί να περιμένουμε λίγο ακόμα καθώς θα δημοσιευτεί μέσα στον Οκτώβριο σε έκδοση της «Αμερικανικής Εταιρίας Φυσικής».

Τελικά, η ύπαρξη και η εξέλιξη της ζωής είναι αποτέλεσμα "Ανώτερης Διάνοιας" ή μια απλή τυχαία φυσική διαδικασία όπως υποστηρίζουν η δαρβινιστές; Η επιστημονική αυτή κόντρα που εξελίσσεται τελευταία έχει προβληματίσει, καθώς οδηγεί στο πανάρχαιο ζήτημα της Δημιουργίας και της ύπαρξης του Θεού. Ας δούμε λοιπόν μια συνέντευξη του βιοχημικού Michael Behe, ενός υποστηρικτή της Ευφυούς Εξέλιξης για να κατανοήσουμε τις θέσεις αυτής της νέας επιστημονικής υπόθεσης.

Στην συνέντευξη που έδωσε ο Michael Behe στον John Sutherland, υποστήριξε ότι ακόμα και Δαρβίνος διαπίστωσε την ύπαρξη ενός σχεδιασμού στη βιολογία των όντων, υπαινισσόμενος έτσι ότι οι δαρβινιστές (δηλ. οι συνεχιστές της θεωρίας του Δαρβίνου), φρόντισαν να... εξαφανίσουν τα ίχνη αυτής της δαρβινικής ιδέας περί ύπαρξης ενός νοητικού σχεδίου στη Φύση.

Την εμφάνιση αυτής της διάνοιας που δίνει λειτουργικότητα σε καθετί μπορεί να τη δει κανείς παντού, π.χ. σε ένα χέρι τα μέρη του οποίου αποτελούν μια εναρμονισμένη ενότητα - κάθε μέρος έχει το ρόλο του και όλα τα μέρη μαζί συνθέτουν τη λειτουργία του χεριού.

Αυτή η «λειτουργικότητα βάση σχεδίου» εμφανίζεται συχνά στο επίπεδο του μικρόκοσμου το οποίο μελετάει ο Michael Behe σαν βιοχημικός που είναι. Έτσι λοιπόν υποστηρίζει ότι η ζωή δεν είναι μια απλή συνάθροιση μορίων, καθώς τα μόρια, σαν θεμελιώδεις μονάδες της ζωής δεν λειτουργούν σαν απομονωμένα στοιχεία αλλά συνθέτουν πολύπλοκους μοριακούς σχηματισμούς με συγκεκριμένη λειτουργικότητα. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε μια Ευφυής Σχεδίαση τα μόρια θα αποτελούσαν έναν απλό «σωρό ύλης», ενώ αντίθετα αυτά συνθέτουν λειτουργικές μονάδες που εξυπηρετούν τους σκοπούς της ζωής - «μοριακούς μηχανισμούς» όπως τους ονομάζει.

Έτσι η ζωή εμφανίζεται σαν ένα σύνολο «μοριακών μηχανών» σχεδιασμένων να εκπληρώνουν συγκεκριμένες εργασίες. Απλά ο... «μηχανικός» - δηλαδή ο νους που οδήγησε στη δημιουργία αυτών των μοριακών συνθέσεων - είναι άφαντος! Αυτή τη θεώρηση ο Behe τη συνοψίζει με τον όρο "irreducible complexity" (αμείωτη ή μη-απλοποιήσιμη πολυπλοκότητα).

Ενισχύοντας επιπλέον τη θέση του ο Behe επισημαίνει το γεγονός ότι, όχι μόνο κάθε κομμάτι της ζωής είναι πλασμένο με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί έναν σκοπό στην βιοχημική αλυσίδα της ζωής, αλλά κάθε τέτοια λειτουργική οντότητα αποτελείται από μέρη αυστηρά προορισμένα για την επιμέρους λειτουργία τους. Έτσι κάθε επέμβαση της τύχης στη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής αποκλείεται.

Για την κατανόηση αυτής της θέσης, ο Behe δίνει το παράδειγμα μιας ποντικοπαγίδας που αποτελείται αυστηρά από τα μέρη που απαιτούνται για τη λειτουργία της και μόνο από αυτά. Αν ένα μέρος λείψει η ποντικοπαγίδα δεν λειτουργεί ενώ ο κατασκευαστής της δεν προσθέτει κανένα περιττό μέρος στην ποντικοπαγίδα. Αυτός είναι ο τρόπος που οργανώνεται και λειτουργεί η ζωή σε μοριακό και οργανικό επίπεδο!

Βέβαια ο Behe - απομακρύνοντας τις θέσεις του από θρησκευτικές αντιλήψεις - διευκρινίζει ότι δεν μπορεί να πάρει θέση για το αν αυτή η διάνοια, ο κατασκευαστής της ζωής στη Γη, είναι ο Θεός των διαφόρων θρησκειών ή κάποια εξωγήινη διάνοια - «αγγελική ή σατανική» όπως λέει.

Τέλος όπως παραδέχεται, η επίσημη επιστημονική κοινότητα κινείται ακόμα στη γραμμή των δαρβινιστών με αποτέλεσμα η θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού να δέχεται την αμφισβήτηση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι και η δαρβινική θεωρία έχει αποκτήσει πλέον σοβαρούς αμφισβητίες στους επιστημονικούς κύκλους. Αμφισβητίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δηλώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο και ότι ο άνθρωπος και η διάνοιά του δεν είναι η κορυφή της «πυραμίδας της Φύσης».

Ένα νέο βιβλίο, με συγγραφέα τον Walter Cruttenden και με τίτλο "Lost Star of Myth and Time" παντρεύει την σύγχρονη αστρονομική θεωρία με μία αρχαία παράδοση. Ο Walter Cruttenden υποστηρίζει ότι ο Ήλιος ανήκει σε ένα σύστημα διπλού αστεριού και ότι ο άγνωστος "σύντροφος" του Ήλιου, μέσω της "μετάπτωσης των ισημεριών" προκαλεί τον περιοδικό κύκλο των Σκοτεινών και Χρυσών Εποχών των πολιτισμών.

Ερευνώντας, ο Walter Cruttenden, τα επιστημονικά, αστρονομικά, φιλοσοφικά και ιστορικά δεδομένα, στο "Binary Research Institute" συμπεραίνει ότι η κίνηση του ηλιακού συστήματος παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανθρωπότητα.

Αντιτίθεται στην επίσημη θέση, ότι το φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημεριών, που ήταν ένας σημαντικός δείκτης του χρόνου για τους αρχαίους, οφείλεται σε τοπική ταλάντωση του πλανήτη μας. Υποστηρίζει, αντίθετα, ότι αυτό το αστρονομικό φαινόμενο συμβαίνει διότι ο Ήλιος έχει ένα αστέρι-"σύντροφο" που μαζί του περιστρέφεται γύρω απο ένα κοινό κέντρο βαρύτητας, όπως συμβαίνει σε κάθε ένα από τα πολλά συστήματα "διπλών αστεριών".

Ο Cruttenden εξηγεί την επίδραση αυτή, πάνω στη Γη, με μια αναλογία:

"Όπως ακριβώς η περιστροφική κίνηση της Γης προκαλεί τον κύκλο της ημέρας και της νύχτας, και όπως ακριβώς η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο δημιουργεί τον κύκλο των εποχών, έτσι επίσης και αυτή η δυαδική επίδραση προκαλεί έναν κύκλο προηγμένων και μεσαιωνικών εποχών μέσα σε μεγάλες χρονικές περιόδους, που οφείλεται στην αυξημένη και μειωμένη ηλεκτρομαγνητική επίδραση που παράγεται από τον Ήλιο μας και από τα κοντινά αστέρια."

Ενώ τα στοιχεία για αυτή την θεωρία ειναι αμφιλεγόμενα, οι αστρονόμοι τώρα συμφωνούν ότι τα περισσότερα αστέρια είναι μέρη διπλών ή και πολλαπλών συστημάτων. Ο καθηγητής του "UC Berkeley" και ερευνητής στο "Lawrence Berkeley National Laboratory", Richard A. Muller, είναι ένας πρόσφατος υπστηρικτής της θεωρίας του διπλού συστήματος στο οποίο ανήκει ο Ήλιος μας. Θεωρεί ότι ο κύκλος αυτός κρατάει 26 χιλιάδες χρόνια, ενώ ο Cruttenden υποστηρίζει ότι διαρκεί 24 χιλιάδες χρόνια γιατί αυτό μπορεί να ειδωθεί στην "μετάπτωση των ισημεριών".

Αυτός ο μεγάλος χρονικός κύκλος αποκαλούνταν από τον Πλάτωνα, στα βιβλία του, "Μεγάλο Έτος" ("Μέγας Ενιαυτός"). Ο Πλάτωνας μιλάει για μία περίοδο 25.920 ετών (2160 * 12). Οι αρχαίοι Ινδοί αναφέρονται κι αυτοί σε έναν μεγάλο κύκλο με τέσσερις υπό-περιόδους, όπως και οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι. Κοινή αντίληψη είχαν και αρκετοί αρχαίοι πολιτισμοί, γεγονός που αναφέρεται με λεπτομέρειες στο βιβλίο.

Το βιβλίο "Lost Star of Myth and Time" αναφέρεται και στα στοιχεία που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ "The Great Year", που αφηγείται ο πολυβραβευμένος ηθοποιός James Earl Jones.

Στοιχεία για το βιβλίο υπάρχουν στο site
http://www.loststarbook.com/
και για το ντοκιμαντέρ "The Great Year" στο site
http://www.thegreatyear.com/thegreatyear/whatisit.shtml

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να αναφέρονται «θαύματα» που σχετίζονται με εικόνες ή αγάλματα (στον κόσμο της Καθολικής Εκκλησίας). Αναπαραστάσεις του Χριστού, της Παναγίας ή αγίων δακρύζουν, αιμορραγούν ή ακόμα κινούνται. Βέβαια, η αυθεντικότητα αυτών των «θαυμάτων» ελέγχεται σε κάθε περίπτωση και ζητούνται πειστήρια. Σε μια περίπτωση όμως στην Ιταλία τα πειστήρια είναι προϊόν της σύγχρονης τεχνολογίας, καθώς κάποιοι ισχυρίζονται ότι κατέγραψαν με τα κινητά τους τηλέφωνα ένα άγαλμα της Παναγίας να... περπατάει!

Το συμβάν αυτό έρχεται από την ιταλική πόλη Acerra, κοντά στη Νάπολη, όπου ενορίτες της εκκλησίας του San Pietro αποφάσισαν να «συλλάβουν» το άγαλμα της Παναγίας να κινείται και το έκαναν με τις κάμερες των κινητών τους τηλεφώνων. Είχαν προηγηθεί καταγγελίες πιστών αλλά και της καθαρίστριας της εκκλησίας, ότι το άγαλμα... ήταν κάπως ανήσυχο!

Συγκεκριμένα υπήρξαν αναφορές ότι τα χέρια και τα πόδια του αγάλματος της Παναγίας κινούνταν. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, τα γόνατα του αγάλματος κινούνταν σαν να ήθελε το άγαλμα να περπατήσει, ενώ και ένας σταυρός εμφανίστηκε στο στήθος του αγάλματος.

Η κινητικότητα του αγάλματος καταγράφηκε μάλιστα από κάποιους ενορίτες στις κάμερες των κινητών τους και καθώς ο ιερέας του ναού δεν υπήρξε ποτέ αυτόπτης μάρτυρας του συμβάντος, αποφασίστηκε τα βίντεο των κινητών να σταλούν στον τοπικό επίσκοπο.

Ο πατήρ Giovanni Rinaldi, επίσκοπος της περιοχής, είναι πλέον ο υπεύθυνος για τον χειρισμό της υπόθεσης. Είναι δε πολύ επιφυλακτικός καθώς ανάλογες περιπτώσεις έχουν αποδειχτεί πλαστές και μάλλον θα μεταθέσει το πρόβλημα στο Βατικανό, που είναι ο μόνος αρμόδιος φορέας που θα αποφασίσει για την αυθεντικότητα του θαύματος. Ο ίδιος δηλώνει «διπλωματικά» - αλλά και πιο ρεαλιστικά - ότι «το πραγματικό θαύμα της Παναγίας είναι ότι μεταστρέφει τους ανθρώπους προς τον Θεό».

Αντίθετα ο δήμαρχος της Acerra, ο κ. Espedito Marletta, αν και δεν διακρίνεται για τις θρησκευτικές του τάσεις, αφήνει περισσότερα περιθώρια για την αυθεντικότητα του θαύματος (και των σχετικών βίντεο), ερμηνεύοντας την κίνηση του αγάλματος σαν κίνηση θλίψης και οδύνης της Παναγίας εξαιτίας των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων (στο Λονδίνο αλλά και ανά τον κόσμο), αλλά και σαν έκκληση της Παναγίας για ειρήνη.

Ο δήμαρχος αναφέρει ανάλογο συμβάν είχε καταγραφεί το 1917 στην πόλη Fatima της Πορτογαλίας και το οποίο σχετίστηκε με τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και την άνοδο του Κομμουνισμού.

Βέβαια δεν αποκλείεται τα κίνητρα του κ. δημάρχου να είναι κάπως... «τουριστικά», καθώς ακόμα και θαύματα που χαρακτηρίστηκαν απάτες, προσέλκυσαν σε ανάλογες περιπτώσεις πλήθος προσκυνητών.

Πάντως το Βατικανό οφείλει σε κάθε περίπτωση να ελέγχει την αυθεντικότητα των θαυμάτων. Σχετικά πρόσφατο είναι το παράδειγμα της «δακρύζουσας Παναγίας του Civitavecchia», αγάλματος που είχε μεταφερθεί από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το οποίο δάκρυζε με δάκρυα οπό αίμα. Το Βατικανό αρνήθηκε να αναγνωρίσει το συμβάν σαν θαύμα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την αθρόα προσέλευση χιλιάδων προσκυνητών-τουριστών.

Από το 1830 το Βατικανό έχει αναγνωρίσει σαν αυθεντικά θαύματα 15 εμφανίσεις της Παναγίας αλλά μόλις ένα περιστατικό με άγαλμα που δακρύζει. Πρόκειται για ένα άγαλμα στις Συρακούσες της Σικελίας που δάκρυζε με αίμα το 1954.

Μπορεί όμως τώρα να αντισταθεί στα... πειστήρια των κινητών τηλεφώνων;

Η καταπολέμηση του πόνου υπήρξε εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα πρόβλημα της Ιατρικής. Ο «πόλεμος» κατά του πόνου βασίζεται σήμερα σε χορήγηση κάποιων χημικών ουσιών (π.χ. μορφίνη, μεθαδόνη), αλλά - όπως αναγνωρίζει η σύγχρονη ιατρική - ο πόνος μπορεί να ανασταλεί από τον ίδιο τον ασθενή, με μια «εσωτερική» λειτουργία. Η λειτουργία αυτή προκαλεί την έκκριση συγκεκριμένων χημικών ουσιών από τον ίδιο τον οργανισμό, με έναν μηχανισμό που αποτελεί... «επιστημονικό γρίφο». Πρόκειται για το μυστηριώδες φαινόμενο "placebo" («πλασέμπο»).

Η εκδήλωση του φαινομένου placebo είναι γνωστή. Ο γρίφος έγκειται στο ΤΙ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ αυτό τον μηχανισμό έκκρισης ουσιών (γνωστές ως ενδορφίνες) που καταστέλλουν το αίσθημα του πόνου.

Για τη σύγχρονη Ιατρική το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα χημικό εργαστήρι, όπου η παραγωγή και έκκριση ουσιών καθορίζει την υγεία μας - σωματική και ψυχική - ακόμα και τη συμπεριφορά μας. Αυτή η οπτική οδήγησε στην «έκρηξη» της φαρμακευτικής και στην χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών για τη λύση κάθε προβλήματος υγείας.

Έτσι κάθε φαινόμενο - σωματικό ή ψυχολογικό - τείνει σήμερα να εξηγηθεί με μια σειρά χημικών αντιδράσεων, καθώς η βιοχημεία έχει προχωρήσει ακόμα και στα βάθη του εγκεφάλου, οδηγώντας σε μια αιτιοκρατική, μηχανιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου, ο οποίος έχει φτάσει να θεωρείται το τέλειο «βιο-ρομπότ».

Αλλά κάπου εκεί αρχίζουν οι γρίφοι, καθώς ο ίδιος ο άνθρωπος παρεμβαίνει στην όλη διαδικασία. Έχει γίνει πλέον φανερό ότι σε πολλές περιπτώσεις «ΚΑΤΙ» μεταβάλλει την αναμενόμενη πορεία των χημικών διεργασιών ώστε να νικηθεί ο πόνος ή να θεραπευτούν ασθένειες... Οι χημικές διαδικασίες αναστέλλονται, και αντικαθίστανται από άλλες, προς όφελος του οργανισμού μας.

Το μυστήριο είναι η ρίζα αυτού του μηχανισμού που δεν προκαλείται από κάποια χημική ουσία αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο! Στις πολλές περιπτώσεις το «κουβάρι» δεν μοιάζει να έχει άκρη, καθώς η απώτερη αρχή αυτής της διαδικασίας φαίνεται να μην ανήκει στο φυσικό επίπεδο (δηλαδή στον κόσμο της ύλης) και έτσι το μηχανιστικό μοντέλο της ερμηνείας της ανθρώπινης φύσης φτάνει σε αδιέξοδο !

Το αδιέξοδο αυτό προκαλείται επειδή δεν μπορεί να βρεθεί ποιο είναι αυτό το «ΚΑΤΙ» που προκαλεί το φυσικό αυτό φαινόμενο. Εκεί η επιστήμη παραπέμπει στο «άλυτο κουβάρι» της ψυχής, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο «ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ». Μόνο που η ψυχή ως μη απτό αντικείμενο δεν είναι δυνατό να μελετηθεί από την επιστήμη. Το μόνο που μπορεί να μελετηθεί και να καταγραφεί είναι τα φαινόμενα που προκαλεί και τα οποία χαρακτηρίζουμε «ψυχολογικά». Φαινόμενα που παρόλο που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις σωματικές μας λειτουργίες παρόλα αυτά η πηγή τους δε βρίσκεται σε κάποιο σημείο του σώματος (ειδικότερα στον εγκέφαλο ή σε κάποιο αδένα).

Έτσι το φαινόμενο "placebo" παραμένει ακόμα άλυτο μυστήριο! Τι κάνει τον εγκέφαλο ή κάποιον αδένα να εκκρίνει αυτές τις ουσίες που καταπολεμούν τον πόνο; Επιπλέον το μυστήριο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο όταν φαίνεται να προκαλείται ο μηχανισμός ανάσχεσης του πόνου σε ανθρώπους στους οποίους δεν χορηγείται κάποια φαρμακευτική ουσία, αλλά ένα «δήθεν φάρμακο»! Κι όμως ο μηχανισμός ανάσχεσης μπαίνει σε λειτουργία, λες και πήραν κάποιο δυνατό αναλγητικό.

Πρόσφατα πειράματα στις Η.Π.Α. ασχολήθηκαν με τη μελέτη αυτού γρίφου. Τα πειράματα διεξήχθησαν από το τμήμα Υγείας του πανεπιστημίου του Michigan με επικεφαλής τον καθηγητή Jon-Kar ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το φαινόμενο placebo είναι καθαρά ψυχολογικό και δε βασίζεται σε καμία φυσική λειτουργία».

Αλλά πως να μελετήσει κάποιος κάτι καθώς δεν μπορούμε ούτε να το αντιληφθούμε ούτε να το ανιχνεύσουμε με κάποιο μηχάνημα;

Μ' άλλα λόγια το κουβάρι του μυστηρίου δένει σε έναν άλυτο κόμπο: τα ψυχικά φαινόμενα υπάρχουν, εκδηλώνονται και άρα μπορούν να μελετηθούν αλλά η ίδια η ψυχή δεν υπάρχει (!!!) και συνεπώς είναι αδύνατο να τη μελετήσουμε. Η έδρα των ψυχικών λειτουργιών δεν φαίνεται να είναι καν στον εγκέφαλο (όπως υποστηρίζει το μηχανιστικό μοντέλο για τον άνθρωπο).

Για να ξαναγυρίσουμε στα πειράματα που διεξήγαγε ο καθηγητής Zubieta, τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην τελευταία περιοδική έκδοση του "Journal of Neuroscience" και περιλάμβαναν την μελέτη της συμπεριφοράς απέναντι στον πόνο δεκατεσσάρων υγιών ανδρών. Ο πόνος τους προκλήθηκε με κάποια ενέσιμη ουσία και η συμπεριφορά τους καταγράφηκε τόσο με ερωτήσεις που σκόπευαν στη δικιά τους, υποκειμενική εκτίμηση του αισθήματος του πόνου όσο και με τη ανίχνευση της εγκεφαλικής δραστηριότητας με τη βοήθεια ειδικών ανιχνευτών (scanner).

Το εκπληκτικό είναι ότι η διαδικασία ανάσχεσης του πόνου άρχιζε μόλις ανακοινώνονταν στους «ασθενείς» ότι θα τους χορηγούνταν κάποια ουσία που θα απάλυνε τον πόνο τους και πριν ακόμα αυτή η - έτσι κι αλλιώς ψεύτικη - ουσία τους χορηγηθεί!

Τελικά 9 από τους 14 επέδειξαν υψηλή ανταπόκριση στην ουσία "placebo" ενώ οι υπόλοιποι 5 παρουσίασαν μικρότερη ανταπόκριση. Όλοι όμως επηρεάστηκαν από μια ουσία που δεν προκαλούσε από μόνη της την καταπολέμηση του πόνου και ακόμα περισσότερο με το ενδεχόμενο της χορήγησής της !

Τα πειράματα πρόκειται να συνεχιστούν με πραγματικούς ασθενείς καθώς και με γυναίκες για να υπάρξουν πιο ολοκληρωμένα πειραματικά δεδομένα.

Πειράματα που δείχνουν ότι η επιστήμη πρέπει να διευρύνει τα πεδία μελέτης της και να πάψει ακολουθώντας ένα στυγνό υλιστικό μοντέλο να θεωρεί «μεταφυσικό» ή «παραφυσικό» αυτό που η στενή αντίληψή μας, μας κάνει να θεωρούμε «φυσικό». Αυτή είναι όμως μια ανάγκη που μόνο κορυφαίοι πλέον επιστήμονες αγγίζουν, καθώς η επιστημονική μελέτη του 21ου αιώνα αγγίζει σιγά-σιγά τα «φυσικά της όρια».

Το «Mauna Kea», είναι η υψηλότερη κορυφή στον Ειρηνικό, με 4.205 μέτρα ύψος, σε ένα ανενεργό ηφαίστειο, στην Χαβάη, πολιτεία των ΗΠΑ. Σε αυτήν την κορυφή έχουν ξεκινήσει να τοποθετούν ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια, οι αστρονόμοι του πανεπιστημίου της Χαβάης.

Αυτή η απόφαση, όμως, έχει προκαλέσει απρόσμενα προβλήματα. Ο λόγος είναι ότι για τους ιθαγενείς κατοίκους της Χαβάης, το Mauna Kea είναι ένας θρησκευτικός τόπος, το σπίτι των ανώτατων θεών τους και ο τόπος ταφής των προγόνων τους. Κατά συνέπεια, το σχέδιο των αστρονόμων θεωρείται από τους ιθαγενείς ως πράξη βεβήλωσης.

Η Keahola Pisciotta έρχεται στο Mauna Kea για να λατρέψει τους προγόνους τους. Αυτό το δροσερό απόγευμα, παρκάρει σε ένα μικρό δρόμο που οδηγεί στην κορυφή. Ο φίλος της, Paul Neves ηχεί μέσα από το κοχύλι για να ανακοινώσει την άφιξή της, και μετά ζητά την έγκριση από το πνεύμα του βουνού για να εισέλθει στον ιερό τόπο.

Μετά και οι δύο μαζεύουν πέτρες και χτίζουν ένα νέο βωμό για τους προγόνους τους, που πριν λίγο καιρό, κάποιοι κατέστρεψαν από απροσεξία.

«Όλες οι οικογένειες μας συνδέονται εδώ» λέει η Keahola Pisciotta. «Είναι ουσιαστικά ο τόπος όπου ξεκίνησαν όλοι κάτοικοι της Χαβάης. Σε αυτό το βουνό ο Wakea, ο πατέρας-ουρανός και η Papa η σύζυγός τους έδωσαν, σύμφωνα με τον μύθο, την ύπαρξη σε όλα τα νησιά της Χαβάης».

Το "Γραφείο Διαχείρισης του Mauna Kea", που ιδρύθηκε στο 2000, βοηθάει το πανεπιστήμιο της Χαβάης να διαχειριστεί το βουνό ως ένα επιστημονικό κέντρο. Ο διευθυντής του Bill Stormont υποστηρίζει ότι το Γραφείο αναζητά την ισορροπία μεταξύ των ενδιαφερόντων των αστρονόμων, των ιθαγενών και των περιβαλλοντολόγων. Παραδέχεται ότι μέχρι τώρα αυτή η ισορροπία είχε διαταραχτεί από τις δραστηριότητες της NASA αλλά πιστεύει ότι από εδώ και πέρα μπορεί να βρεθεί μια αρμονική λύση που να εξυπηρετεί όλα τα μέρη.

Η Keahola Pisciotta, είναι κι αυτή πρώην ερασιτέχνης αστρονόμος και σέβεται την αξία της αστρονομίας. Αλλά πιστεύει ότι το να αναζητούμε ζωή σε άλλους πλανήτες και από την άλλη να «βεβηλώνουμε» τους ιερούς τόπους στον δικό μας πλανήτη, δεν θα ήταν έργο μιας καλής επιστήμης. Η καλή επιστήμη, όπως υποστηρίζει η Keahola Pisciotta, θα επιδίωκε να διατηρήσει και να αναδείξει ακόμα και τις αρχαίες παραδόσεις που χάνονται στο χιλιόχρονο παρελθόν της ανθρωπότητας.

Ο Rolf Kudritzki, τέλος, είναι διευθυντής του τμήματος της Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο της Χαβάης και είναι υπεύθυνος για τα αστρονομικά παρατηρητήρια του Mauna Kea. Υποστηρίζει ότι σε αυτό το βουνό μπορούν να συνυπάρξουν η επιστήμη και η κουλτούρα. Λέει: «Νομίζω ότι είναι περισσότερο θέμα σεβασμού και προθυμίας να υπάρχει ένας διάλογος και επίσης, ότι τελικά της αποδοχής της σκέψης ότι η επιστήμη δεν μπορεί να έχει το κάθε τι. Πρέπει να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί στον τρόπο που ενεργούμε και αναπτύσσουμε τέτοια σχέδια στο μέλλον»
Η Kealoha Pisciotta, τώρα, προσεύχεται ότι θα έχει λόγο στον σχεδιασμό ενός μέλλοντος που θα προστατεύει το παρελθόν.

Ξεκίνησε σαν ένα ακόμα υπερφυσικό φαινόμενο για να καταλήξει σε μια πιο ευρεία μελέτη για την ίδια τη φύση της ζωής. Δύο αδελφές στη Ρωσία ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να δουν στο εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος, ακόμα και να διαγνώσουν ασθένειες. Τελικά οι επιστήμονες έφτασαν να μελετούν φωτεινά και σκοτεινά σημεία στο χώρο και στο ανθρώπινο σώμα, σημεία «ζωής» και σημεία «θανάτου». Μελέτες που αγγίζουν το υπερφυσικό !

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή. Τον Απρίλη του 2005, η ρωσική εφημερίδα "Trud-7" δημοσίευσε μια αναφορά για ένα υπερφυσικό φαινόμενο (όχι και τόσο σπάνιο γεγονός στη Ρωσία). Δύο αδελφές από την πόλη Ιβάνοβο, είχαν την υπερφυσική ικανότητα να βλέπουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και να εντοπίζουν ασθενή όργανα! Βλέμμα-ακτινογραφία δηλαδή !!!

Επιστήμονες πάντα επιφυλακτικοί σε τέτοια ζητήματα, αποφάσισαν να ελέγξουν την σοβαρότητα αυτών των αναφορών και επέβαλαν σε πειράματα τη μία από τις δύο αδελφές, την Valentina Sapozhnikova. Η Valentina σπουδάστρια της Ιατρικής Ακαδημίας μπορούσε να δει όργανα του σώματος και να διαγνώσει με μια ματιά αν αυτά ήταν υγιή ή όχι. Την ικανότητα αυτή δεν εμπόδιζαν φυσικά εμπόδια, είτε από χαρτί, είτε από μέταλλο.

Το διαπεραστικό βλέμμα της Valentina της επέτρεπε να διαπερνά την ύλη και να διακρίνει φωτεινές ή σκοτεινές λάμψεις μέσα στο ανθρώπινο σώμα, ακόμα και κάποιους «γρόμπους». Από τις λάμψεις αυτές μπορούσε να διαγνώσει την κατάσταση της υγείας ενός ανθρώπου. Όμως υπήρχαν και εξαιρέσεις: Αν ένας άνθρωπος προσεύχονταν τότε ένα άλλο φως που αναδύονταν από αυτόν, στέκονταν εμπόδιο στο διαπεραστικό βλέμμα της και δεν μπορούσε να δει τις λάμψεις στο εσωτερικό του σώματος.

Κι έτσι τα πειράματα άρχισαν... Η Valentina βρέθηκε ξαφνικά σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και εκπλήσσοντας τους επιστήμονες είδε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι κάποια φωτεινά σημεία. Ήταν σημεία που είχε τοποθετηθεί νερό του οποίου η δομή είχε αλλαχθεί με μαγνητισμό. Προχωρώντας η Valentina εντόπισε ακόμα και τις συσκευές που είχαν μαγνητίσει το νερό.

Εκπλήσσοντας ακόμα περισσότερο τους επιστήμονες, η Valentina επέδειξε κάποια σημεία που έβλεπε σκοτεινούς γρόμπους. Όταν τοποθετήθηκε νερό στα σημεία αυτά, μετά από δύο μέρες η δομή του νερού είχε καταστραφεί. Το «μαύρο σημείο» της Valentina αποδεικνύονταν ένα σημείο «αποσύνθεσης» της ύλης.

Επιστρέφοντας στην... ιατρική χρήση του βλέμματος του υπερφυσικού κοριτσιού, η Valentina κατάφερε να διαγνώσει ασθένειες στους ίδιους τους επιστήμονες που μετείχαν στην ομάδα μελέτης, ακόμα και ασθένειες που δεν είχαν εκδηλωθεί ακόμα αλλά βρίσκονταν σε πρώιμο στάδιο!

Και ενώ η επιστήμη «σήκωνε τα χέρια ψηλά», η Valentina συνέχιζε τα υπερφυσικά της κατορθώματα. Διαπίστωσε ότι μπορούσε να βλέπει τις φωτεινές λάμψεις ή τα σκοτεινά σημεία ακόμα και σε φωτογραφίες και εντυπωσιάζοντας όλους δήλωσε ότι δεν είδε φωτεινές λάμψεις στη φωτογραφία ενός άνδρα, ο οποίος είχε πεθάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα !

Όσο για το φαινόμενο της προσευχής, οι ερευνητές αναφέρουν μια ιστορία για κάποιους ορθόδοξους μοναχούς που φωτογραφήθηκαν πριν και μετά την προσευχή του γεύματός τους. Πριν την προσευχή οι φωτογραφίες έδειχναν κάποιες σκοτεινές κηλίδες γύρω από τους μοναχούς, ενώ μετά την προσευχή είχαν μετατραπεί σε φωτεινές λάμψεις.

Με όλα αυτά οι επιστήμη αγγίζει πλέον ένα φυσικό πεδίο έξω από τις γνώσεις της. Κανένα πεδίο της σύγχρονης Φυσικής δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα φωτεινά και σκοτεινά σημεία, δείγματα ζωτικότητας ή αποσύνθεσης της ύλης. Ίσως το φως αυτό αναφέρεται στην «αύρα» των μελετητών της μεταφυσικής ή ακόμα σε ένα ενεργειακό πεδίο που αναφέρεται ότι διαποτίζει το χώρο και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Αλλά αυτό το πεδίο - με αόρατα για τα φυσικά μας μάτια φωτεινά και σκοτεινά - είναι απρόσιτο για τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους, αν και αποτελούσε γνώση και τομέα εμπειρίας για αρχαίους πολιτισμούς.

Ίσως όταν οι Κινέζοι μιλούσαν για την ενέργεια «Τσι» που διαποτίζει το σύμπαν και τον άνθρωπο να μπορούσαν να «δουν» το «φως» που βλέπει η Valentina ή ίσως το «αστρικό φως» που αναφέρουν οι «εραστές» της μεταφυσικής των τελευταίων αιώνων να είναι υπεύθυνο γι' αυτά τα ανεξήγητα φαινόμενα.

Το σίγουρο είναι ότι η επιστήμη του μέλλοντος έχει να μελετήσει και σε άλλα πεδία εκτός από αυτά που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας και τα μηχανήματά μας.

Το μυστήριο των "crop circles" (αγρογλυφικών) παραμένει άλυτο εδώ και καιρό. Οι περίεργοι αυτοί σχηματισμοί που εμφανίζονται σε αγρούς κυρίως της Β. Ευρώπης, έχοντας μια «μαθηματική» δομή και συμμετρία, έχουν αποδοθεί σε διάφορα φαινόμενα, ακόμα και σε εξωγήινη παρέμβαση ή σε νεράιδες (για το λόγο αυτό αποκαλούνται και νεραϊδόκυκλοι), χωρίς καμιά θεωρία για την προέλευσή τους να έχει επιβεβαιωθεί. Όμως πρόσφατα Ρώσοι ερευνητές, έχοντας διεξάγει πειράματα, έδωσαν κάποιες αρκετά λογικοφανείς εξηγήσεις για τους μυστηριώδεις αυτούς σχηματισμούς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτούς, οι «νεραϊδόκυκλοι» σχηματίζονται όταν οι βλαστοί των φυτών λυγίζουν σαν αποτέλεσμα εκπομπής μικροκυμάτων που προέρχονται από κεραυνούς ! Δύο ανεξάρτητοι ερευνητές, ο Stanislav Smirnov και ο Anatoly Arzyayev έφτασαν μέσα από πειράματα σε παραπλήσια συμπεράσματα.

Ο Stanislav Smirnov διεξήγαγε πειράματα, βάζοντας σε ένα φούρνο μικροκυμάτων βλαστούς δημητριακών μαζί με ένα ποτήρι νερό. Το αποτέλεσμα ήταν οι βλαστοί των φυτών να λυγίσουν με τρόπο όμοιο με αυτό των "crop circles". Ο Smirnov δεν μπορεί πάντως να εξηγήσει την πηγή των μικροκυμάτων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν το φαινόμενο αυτό στη φύση. Η άποψή του είναι ότι τα μικροκύματα έρχονται από το υπέδαφος, αλλά δεν έχει καταφέρει προς το παρόν να το αποδείξει.

Όμως οι διαπιστώσεις ενός άλλου ερευνητή, του Anatoly Arzyayev, θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τη θεωρία του Smirnov. Ο Arzyayev, μέλος του Παν-Ρωσικού Ινστιτούτου Ηλεκτρικού Εξοπλισμού υποστηρίζει ότι οι εκπομπές μικροκυμάτων προέρχονται από κεραυνούς !

Για να στηρίξει τη θέση του, ο Arzyayev διηγείται μια παλιά ιστορία: πριν 50 χρόνια αυτός και δύο εργάτες δοκίμαζαν εξοπλισμό υψηλής τάσης, κάτω από τον οποίο είχαν τοποθετήσει έναν χλοοτάπητα. Ξαφνικά από ένα καλώδιο υψηλής τάσης που κρέμονταν σε ύψος 10 μέτρων προκλήθηκε μια ηλεκτρική εκκένωση και το αποτέλεσμα ήταν ότι στο γρασίδι που βρίσκονταν από κάτω σχηματίστηκαν επίπεδοι δεξιόστροφοι κύκλοι. Ο Arzyayev συνέχισε εκείνη την εποχή τα πειράματά του δημιουργώντας «νεραϊδόκυκλους» μέχρι και 5 μέτρα σε διάμετρο.

Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, είναι πολύ πιθανό το μυστήριο να έχει λυθεί και οι «νεραϊδόκυκλοι» να είναι άλλο ένα φυσικό φαινόμενο, χωρίς αυτό να αποκλείει οι ομοιόμορφοι σχηματισμοί να είναι ένα «μήνυμα». Από πού όμως; Αν θέλετε, από τη φύση... ή από τον... ουρανό !

Καθώς η αρχαιολογική έρευνα προχωράει, αρχίζει να διαφαίνεται ότι η προϊστορική Ευρώπη ίσως να μην κατοικούνταν από πρωτόγονους ανθρώπους των σπηλαίων. Αν και κανένας μεγάλος πολιτισμός δεν έχει αποκαλυφθεί, φαίνεται ότι πριν από μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, την Ευρώπη κατοίκησαν άνθρωποι από τους οποίους δεν έλειπε η καλλιτεχνική έκφραση, αλλά ούτε και η θρησκευτική συνείδηση.

Ήδη, εδώ και πολλά χρόνια η αινιγματική Αφροδίτη του Willendorf, ένα γυναικείο εδώλιο ηλικίας 30.000 ετών, παρέπεμπε στη λατρεία μιας γυναικείας θεότητας σε σχέση με τη γονιμότητα (ίσως μια Θεά-Μητέρα). Πρόσφατα, άλλα ευρήματα, μας δείχνουν και στοιχεία φαλλικής λατρείας.

Οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν για πρώτη φορά μπροστά σε ένα λίθινο φαλλικό σύμβολο στην περιοχή Schwabische Alb της Γερμανίας. Η ηλικία του ευρήματος ανέρχεται στα 28.000 χρόνια, δηλ. στην Παλαιολιθική εποχή, από την οποία δεν είχαμε μέχρι τώρα και πολλά δείγματα πολιτισμού - ειδικά στην Ευρώπη.

Οι ειδικοί αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο του Tuebingen της Γερμανίας, που εξέτασαν το νέο αυτό εύρημα υποστηρίζουν ότι - λόγω του σχήματός του - χρησιμοποιούνταν τόσο σαν όπλο όσο και σαν σύμβολο ανδρισμού και ανδρικής γονιμότητας, δίνοντάς του έτσι και μια χροιά λατρείας φυσικού τύπου.

Κατά καιρούς η αρχαιολογική έρευνα στη Γερμανία έχει αποκαλύψει κι άλλα αντικείμενα από εκείνη την εποχή στα οποία υπήρχαν εμφανή σημάδια κατεργασίας από ανθρώπινο χέρι. Επιπλέον, εντύπωση έκανε στους ειδικούς η επιμονή των ανθρώπων αυτών να δίνουν επίμηκες σχήμα σε πολλά αντικείμενα που είχαν επεξεργαστεί.

Ο συγκεκριμένος πέτρινος φαλλός έχει διακοσμηθεί με μια σειρά από γραμμές στα πλάγια και στην κορυφή και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτές ο διάκοσμος έγινε με χρήση κάποιου, πέτρινου επίσης, εργαλείου, πριν από 28.000 χρόνια.

Η σημασία του ευρήματος είναι σίγουρα μεγάλη, καθώς είναι το πρώτο εύρημα που παραπέμπει σε αρσενικούς συμβολισμούς, ενώ ήδη υπήρχαν εδώλια της Παλαιολιθικής εποχής με γυναικεία χαρακτηριστικά και σύμβολα (όπως η Αφροδίτη του Willendorf).

Παρόμοια ευρήματα έχουν αποκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια: ένας φαλλός 19,2 εκατοστών που αποτελούνταν από 14 κομμάτια ο οποίος χρονολογήθηκε στην εποχή των πάγων, καθώς και ένα εδώλιο από ελεφαντόδοντο με αναπαράσταση ενός ανθρώπου-λιονταριού που βρέθηκε στην περιοχή Schelklingen της Γερμανίας.

Τα ευρήματα αυτά αναγκάζουν τώρα τους ερευνητές να δουν με άλλο μάτι την παλαιολιθική Ευρώπη, καθώς και την αντίληψη των κατοίκων της για τον συμβολισμό και τη σεξουαλικότητα, στοιχεία που υποδεικνύουν ένα αξιόλογο πολιτισμικό επίπεδο.

Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, στα εδάφη της Αιγύπτου, δύο θλιμμένοι γονείς, ετοίμασαν το άψυχο σώμα από το μικρό τους κοριτσάκι, έτσι ώστε να παραμείνει στην αιωνιότητα, διότι όπως πίστευαν όλοι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, κάποια στιγμή θα επέστρεφε στην ζωή. Αυτή η τεχνική ονομάζεται σήμερα μουμιοποίηση.
Σήμερα, στο Silicon Valley, μια ομάδα διάσημων ειδικών απέδειξαν ότι οι γονείς του παιδιού είχαν δίκιο - αν και η υψηλής τεχνολογικής ανάλυσης εικονογραφική «ανάσταση» μάλλον δεν ήταν αυτό που είχαν οι γονείς της κατά νου.
Σε μια συνέντευξη τύπου στα γραφεία της εταιρίας Silicon Graphics (SGI), ερευνητές παρουσίασαν για πρώτη φορά τρισδιάστατα μοντέλα μούμιας, χωρίς να την καταστρέψουν συνθέτοντας 60.000 δισδιάστατες φωτογραφίες με τις οποίες σκάναραν την μούμια.
Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η ποιοτική οπτικοποίηση που έγινε για πρώτη φορά με τόσο υψηλή ανάλυση, βοήθησε τους επιστήμονες στους διάφορους τομείς του Stanford University School of Medicine και του -NASA National Biocomputation Center, να καταλήξουν σε συμπεράσματα σχετικά με το πώς έζησε και το πώς πέθανε το μικρό κορίτσι.
Η Sherit - αυτό ήταν το όνομα του κοριτσιού - ήταν ένα κορίτσι, περίπου 5 ετών όταν πέθανε. Τα υπολείμματά της δείχνουν ότι δεν τραυματίστηκε αλλά ότι πέθανε μάλλον από κάποια συνηθισμένη αρρώστια της εποχής της (στην πραγματικότητα τα μισά παιδιά στην αρχαία Αίγυπτο πέθαιναν πριν φτάσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους). Επίσης τα στοιχεία μουμιοποίησης δείχνουν ότι οι γονείς της ήταν εύποροι.
Η σύγχρονη τεχνολογία, όπως βλέπουμε, μας επιτρέπει, ολοένα και περισσότερο, να μπορούμε να διεισδύσουμε στα μυστικά της αρχαιότητας και να ζωντανεύουμε εποχές που είναι τόσο μακριά από εμάς, κάνοντάς μας έτσι να νιώθουμε πιο οικείοι και πιο ανθρώπινοι με τους προγόνους μας.

Μια ομάδα ψυχολόγων στην Αμερική κατάφερε να δημιουργήσει σε μια ομάδα εθελοντών την δυσαρέσκεια για ορισμένες γευστικές αλλά και παχυντικές τροφές, μέσω διαδικασιών «πλύσης εγκεφάλου».

Η πλύση εγκεφάλου επιτεύχθηκε με το να πείθουν, χειραγωγώντας, τους εθελοντές ότι στην παιδική τους ηλικία είχαν αρρωστήσει από τέτοιες τροφές.

Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να τους δημιουργήσουν απώθηση για τροφές όπως φράουλες με κρέμα σαντιγί, πίκλες και βρασμένα αυγά.
Κι ακόμα περισσότερο κατάφεραν με την ίδια πανούργα τακτική να πείσουν τους εθελοντές ότι στην παιδική τους ηλικία είχαν ευχάριστες αναμνήσεις από υγιείς αλλά όχι τόσο δημοφιλές τροφές, όπως τα σπαράγγια.

Η Elizabeth Loftus, διακεκριμένη καθηγήτρια ψυχολογίας και εγκληματολογίας, που ήταν επικεφαλής της έρευνας, υποστηρίζει ότι εάν αυτή η τεχνική τελειοποιηθεί θα μπορούσε να εφαρμοστεί για να οδηγήσει τους ανθρώπους να τρέφονται καλύτερα και υγιεινότερα.

Στην περίπτωση του γλυκού φράουλες με σαντιγί, ζητήθηκε σε μια ομάδα από εθελοντές να συμπληρώσουν κάποιες φόρμες σχετικά με τις γευστικές τους εμπειρίες και προτιμήσεις. Μετά, ένας υπολογιστής έβγαζε μια «ψευδή» ανάλυση που παρουσίαζε ότι κάποιες περιπτώσεις ασθένειας στη παιδική ηλικία των εθελοντών, οφειλόταν στο ότι έτρωγαν φράουλες με σαντιγί. Σχεδόν 20% από αυτούς αργότερα συμφωνούσαν ότι όντως αυτό το γλυκό τους έκανε πραγματικά άρρωστους και αποφάσισαν να το αποφύγουν στο μέλλον.

Σύμφωνα όμως με τον Stephen Behnke, ψυχολόγο της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολόγων, αυτή η τακτική εγείρει βασικά ηθικά ζητήματα. Πόσο ηθικό είναι να χειραγωγούμε τους ανθρώπους ακόμα κι εάν το κίνητρο είναι καλό; Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα;

Αυτοί που συμφωνούν όμως με αυτήν την τακτική, ανταπαντούν, ότι αυτό είναι τόσο ηθικό όσο ηθικό είναι και το ψέμα που λέμε στα παιδιά ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης.

Μέχρι να βρεθεί λύση σε αυτό το τόσο σημαντικό ηθικό ζήτημα που σίγουρα θα το συναντήσουμε ξανά και ξανά στο μέλλον, οι επιστήμονες έχουν ένα ακόμα σημαντικότερο πρόβλημα. Πώς θα ξεπεράσουν την μέχρι τώρα αποτυχία τους να μας πείσουν, με την ίδια μέθοδο, ότι τα μπισκοτάκια με σοκολάτα μας αρρωσταίνουν !!!

Ο χρόνος που κυλάει μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε αινίγματα του παρελθόντος μας. Άγνωστοι πολιτισμοί υψώθηκαν και χάθηκαν από τις μνήμες μας. Ένας τέτοιος άγνωστος πολιτισμός ήρθε πρόσφατα στο φως στην αχανή Ρωσία. Ένας πολιτισμός υψηλού επιπέδου και ηλικίας 4.000 ετών !

Τα ίχνη αυτού του πολιτισμού εντοπίστηκαν στην αρχαία ρωσική πόλη Arkaim, που βρίσκεται στις παρυφές της σύγχρονης πόλης Chelyabinsk, στα νότια Ουράλια. Αρχαιολόγοι, ιστορικοί αλλά και αναζητητές UFO, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της ανακάλυψης αλλά και το υψηλό πολιτισμικό επίπεδο της αρχαίας πόλης, έσπευσαν να την μελετήσουν. Ένας από τους τελευταίους επισκέπτες της και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι έως τώρα μελέτες δείχνουν ότι στην πόλη Arkaim είχε αναπτυχθεί ένας πολιτισμός υψηλού τεχνολογικού επιπέδου, την ίδια εποχή που άκμαζαν η Αίγυπτος και η Βαβυλώνα ! Μόνο που η Arkaim μας ήταν άγνωστη !

Και να σκεφτεί κανείς ότι, η περιοχή που ανακαλύφθηκε η αρχαία πόλη επρόκειτο να πλημμυριστεί και να χρησιμοποιηθεί για αρδευτικά έργα γύρω στο 1987. Μόλις οι ερευνητές εντόπισαν τα πρώτα ερείπια και άρχισαν να συνειδητοποιούν το μέγεθος της ανακάλυψης, βάλθηκαν να σώσουν τον αρχαιολογικό αυτό τόπο. Σήμερα, ο Gennady Zdanovich, επικεφαλής των αρχαιολογικών ερευνών στα Ουράλια είναι υπερήφανος που αυτός και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν να σώσουν αυτό το ανεκτίμητο μνημείο, κόντρα στα οικονομικά συμφέροντα.

Τι κρύβει όμως αυτή η άγνωστη αρχαία πόλη; Πολλά και θαυμαστά !!! Οι ειδικοί - όπως ο Vadim Chernobrovy που με την ομάδα του εξερευνούν τώρα την περιοχή - πιστεύουν ότι βρίσκονται μπροστά σε έναν πολιτισμό «Άριας γραμμής», ενός παρακλαδιού δηλαδή αυτών που ονομάζουμε Ινδο-ευρωπαϊκούς πολιτισμούς.

Όμως το Arkaim δεν ήταν απλά μια πόλη, αλλά και ναός και αστρονομικό παρατηρητήριο, παραπέμποντας έτσι σε ένα αρχαίο μυητικό κέντρο, όπως αυτό των Δελφών ή των αιγυπτιακών Θηβών.

Εντυπωσιακοί ομόκεντροι κύκλοι - όπως αυτοί που ο Πλάτωνας περιγράφει για τη μυθική Ατλαντίδα - περικλείουν μια τετράγωνη κεντρική πλατεία - τον μόνο τετράγωνο σχηματισμό της πόλης - η οποία με βάση τα ευρήματα φαίνεται να χρησιμοποιούνταν για τελετουργικούς σκοπούς.

Το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο αυτού του πολιτισμού δηλώνουν επίσης το τέλειο αποχετευτικό σύστημα με το οποίο αποφεύγονταν οι πλημμύρες, αλλά και μια πυρίμαχη ουσία που κάλυπτε τα σπίτια προστατεύοντας τα από τη φωτιά. Κάθε σπίτι επίσης διέθετε ένα πηγάδι, το οποίο διοχέτευε φρέσκο αέρα σε θολωτές αποθήκες τροφίμων αλλά και στον φούρνο του σπιτιού, επιτρέποντας την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών, ικανών να λειώσουν τον μπρούντζο.

Αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα σε συνδυασμό με τον τέλειο προσανατολισμό της πόλης όχι μόνο με τα σημεία του ορίζοντα αλλά και με αστρονομικούς σχηματισμούς, έχουν αφήσει άφωνους τους επιστήμονες. Μάλιστα μεταξύ τους βρίσκονται και κάποιοι UFO-λόγοι και ερευνητές μεταφυσικών φαινομένων καθώς στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί και κάποια ανεξήγητα φαινόμενα όπως ανεξήγητες διακυμάνσεις της ηλεκτρικής τάσης και έντονα μαγνητικά πεδία.

Το μεγάλο αίνιγμα όμως παραμένει η ταυτότητα αυτού του πολιτισμού και η προέλευση των σίγουρα υψηλών γνώσεών του.

Πολλά σενάρια έχουν διατυπωθεί τις τελευταίες δεκαετίες για το μέλλον του πλανήτη μας και πιθανές κλιματολογικές αλλαγές που μπορούν να συμβούν, σαν αποτέλεσμα της παρέμβασης του ανθρώπου στο οικοσύστημά του. Πολλά σενάρια περιλαμβάνουν την ανύψωση των υδάτων των ωκεανών, κάτι που θα έχει σαν αποτέλεσμα πολλές παράλιες περιοχές να βυθιστούν. Κάποια τέτοια σενάρια εμφανίστηκαν πρόσφατα στη Βρετανία προαναγγέλλοντας ένα δυσοίωνο μέλλον.

Σαν «σημάδια» ότι το κλίμα το πλανήτη μας έχει αλλάξει ραγδαία και ότι αναμένεται μεγάλης έκτασης λιώσιμο των πάγων των πόλων, οι ειδικοί παρουσιάζουν τον «τρελό καιρό» των τελευταίων εβδομάδων στη Βρετανία, που εναλλάσσει υψηλές θερμοκρασίες με ξαφνικές πλημμύρες.

Τα δυσοίωνα σενάρια των Βρετανών ειδικών περιγράφουν τη Βρετανία να μετατρέπεται σε ένα σύμπλεγμα νησιών, καθώς πολλές παράκτιες περιοχές θα βυθιστούν. Οι περιοχές που εκ των πραγμάτων κινδυνεύουν να γίνουν υποβρύχιες είναι η δυτική Βρετανία και οι περιοχές του Somerset Levels και του Gloucestershire. Αλλά με κάποια σενάρια να ισχύουν, ακόμα και το κέντρο του Λονδίνου βρίσκεται σε κίνδυνο.

Το ζητούμενο είναι αν θα λιώσουν οι πολικοί πάγοι - όπως πολλά σενάρια προβλέπουν - και πότε; Οι ειδικοί τοποθετούν αυτό το διάστημα από μερικές δεκαετίες μέχρι 200 χρόνια! Τα συμπεράσματα αυτά είναι αποτέλεσμα μελέτης της ερευνητικής ομάδας "UKTV History research team", με βάση δεδομένα πανεπιστημιακών ερευνητικών κέντρων της Μεγ. Βρετανίας. Ας δούμε όμως τα τρία επικρατέστερα σενάρια με βάση τα δεδομένα:

- Αν λιώσει μέρος των πάγων της Γροιλανδίας ή της δυτικής Ανταρκτικής θα προκληθεί ανύψωση των υδάτων κατά 7 μέτρα περίπου.

- Αν λιώσουν οι πάγοι και της Γροιλανδίας αλλά και της δυτικής Ανταρκτικής η ανύψωση υδάτων θα φτάσει τα 13 μέτρα.

Και τέλος - το πιο αποκαλυπτικό σενάριο: αν λιώσουν οι πάγοι της ανατολικής Ανταρκτικής, το ύψος της θάλασσας θα αυξηθεί κατά 84 μέτρα!

Αυτό το σενάριο θα οδηγούσε σε ανύψωση των υδάτων κατά 6-7 μέτρα με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί το κέντρο του Λονδίνου και να αποκοπούν άλλες παραλιακές πόλεις, όπως το Μπρίστολ και το Πλίμουθ, καθιστώντας τις & πόλεις-νησιά !

Με το σενάριο της ανύψωσης των υδάτων κατά 13 μέτρα, ένα μεγάλο μέρος της αγγλικής ενδοχώρας θα βυθίζονταν κάτω από τα νερά. Το σενάριο αυτό θα επηρεάσει περιοχές όπως η ανατολική Αγγλία καθώς και περιοχές γύρω από το κανάλι του Μπρίστολ.

Το πιο τραγικό σενάριο είναι αυτό της ανόδου των υδάτων κατά 84 μέτρα, το οποίο όπως τονίζουν οι ειδικοί θα συμβεί μόνο αν δεν ληφθούν μέτρα για την μείωση των αερίων εκπομπών άνθρακα (το απίθανο θα ήταν να ληφθούν μέτρα!). Σε αυτή την περίπτωση οι μόνες περιοχές που θα εξείχαν σαν νησιά από τη θάλασσα, θα ήταν οι λόφοι και τα βουνά της δυτικής Αγγλίας, της Ουαλίας και της Σκοτίας. Αν θέλετε να το πούμε αλλιώς: Η Βρετανία θα συνεχίσει να είναι μια νησιωτική χώρα, αλλά με περισσότερα νησιά και δίχως τα μεγάλα αστικά της κέντρα !

Προς το παρόν το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό του λιωσίματος των πάγων της δυτικής Ανταρκτικής, γεγονός που θα «βύθιζε» το Λονδίνο σε 200 χρόνια το πολύ.

Και για να πούμε κι ένα καλό νέο για τους Βρετανούς, οι πιθανότητες - με βάση ξανά επιστημονικά δεδομένα - να χτυπήσει τις ακτές της Βρετανίας ένα τσουνάμι, είναι πολύ-πολύ μικρές. Οι ειδικοί δεν πιστεύουν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πλανήτης μας, μας επιφυλάσσει «εκπλήξεις» τα επόμενα χρόνια, καθώς είναι απόλυτα φυσιολογικό να μεταβάλλει τη μορφή και τις συνθήκες πάνω του. Κι εμείς αναμένουμε απλά να δεχθούμε τις συνέπειες, όταν δεν τις επιταχύνουμε!

Για να γιορτάσουν την 125η επέτειο της κυκλοφορίας του περιοδικού "Science", οι συντάκτες του, συνέλεξαν 125 "σημαντικά ερωτήματα" τα οποία θα κληθεί να απαντήσει η επιστήμη μας στο μέλλον.

Στο τρέχον τεύχος, το "Science" καταπιάνεται με τα 25 σημαντικότερα από αυτά.

Σημαντικότερο φαντάζει, όπως ίσως είναι και φυσικό, το ζήτημα της αφανούς και μυστηριώδους "σκοτεινής ύλης". Που είναι το 95 % της μάζας του σύμπαντός μας; Αυτό θα κληθεί να ανακαλύψει πρώτα από όλα η επιστήμη στο μέλλον.

Άλλοι συντάκτες θεωρούν ως ένα σημαντικό ερώτημα το ποια είναι η βιολογική βάση της συνείδησής μας, ένα ερώτημα που προβλημάτιζε τον φιλόσοφο του 17ου αιώνα, Decartes, και που συνεχίζει να είναι ένας γρίφος και σήμερα.

Ένας γρίφος ακόμη, για τους γενετιστές, είναι και το πως τόσα λίγα ανθρώπινα γονίδια δημιουργούν μια τέτοια περίπλοκη βιολογία. Για να δώσουμε έμφαση σε αυτόν τον προβληματισμό ας σκεφτούμε μόνο ότι τα 25.000 γονίδιά μας είναι λιγότερα από το ψάρι "puffer" και λιγότερα ακόμη από το μικρό φυτό που ονομάζεται "Arabidopsis thaliana".

Επίσης το περιοδικό εστιάζεται και στο ζήτημα της πιθανής ενοποίησης των δύο μεγαλύτερων επιστημονικών θεωριών, της Σχετικότητας και της κβαντικής φυσικής. Η πρώτη μας δίνει όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε για να μελετήσουμε το μεγάκοσμο και η δεύτερη μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον μικρόκοσμο των στοιχειωδών σωματιδίων της ύλης αλλά σε σύγκριση μεταξύ τους έχουν σημαντικές διαφωνίες, αφήνοντας εμάς, στον μέσον, να προσπαθούμε να λύσουμε τον γρίφο.

Άλλο ερώτημα είναι το κατά πόσο μπορούμε να επιμηκύνουμε την ανθρώπινη ζωή έτσι ώστε ο μέσος όρος ζωής να ξεπεράσει τα 100 έτη.
Στα γονίδιά μας όμως αναζητάμε και το αν και πως μας κάνουν ανθρώπινους, αν και πως είναι η αιτία του αλτρουισμού μας, και το πως σχετίζονται για να δημιουργηθεί η μνήμη μας όπως και το πως αποθηκεύουν και ανακαλούν τις αναμνήσεις μας.

Ένα από τα πιο δημοφιλή ερωτήματα είναι το πως ξεκίνησε η ζωή στην Γη, και το εάν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν.

Σας παραθέτουμε κάποια από αυτά τα σημαντικά επιστημονικά ερωτήματα:

- Από τι αποτελείται το σύμπαν;
- Γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσα λίγα γονίδια;
- Σε ποιο βαθμό συνδέονται οι γενετικές μεταλλάξεις με την προσωπική υγεία;
- Μπορούν οι νόμοι της φυσικής να ενοποιηθούν;
- Πόσο μπορεί να επεκταθεί η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής;
- Πώς γίνεται η αναγέννηση των ανθρώπινων οργάνων;
- Πώς ένα κύτταρο του δέρματος γίνεται νευρικό κύτταρο;
- Πώς λειτουργεί το εσωτερικό του πλανήτη μας;
- Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν;
- Πώς και από που αναπτύχθηκε η ζωή στη Γη;
- Τι καθορίζει την βιοποικιλότητα;
- Ποιες γενετικές αλλαγές μας κάνουν, ξεχωριστά, ανθρώπους;
- Πώς αποθηκεύονται και ανακαλούνται οι αναμνήσεις;
- Πώς αναπτύχθηκε η συνεργατική συμπεριφορά;
- Μπορούν, βαθύτερες αρχές, να βρίσκονται κάτω από την κβαντική αρχή της αβεβαιότητας και την μη-τοπικότητα;
- Τι θα αντικαταστήσει το φτηνό πετρέλαιο και πότε;

Τα διαμάντια, αυτοί οι σπάνιοι πολύτιμοι λίθοι, που οι ειδικοί αναζητούν στα βάθη της γης, ίσως να κρύβουν ένα απρόσμενο μυστικό. Ίσως να αποτελούν συνθέσεις ζωντανών οργανισμών που η Γη «κυοφόρησε» στα σπλάχνα της για χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια.

Μιλώντας πιο συγκεκριμένα και με τη γλώσσα της επιστήμης, τα διαμάντια αποτελούν ενώσεις του άνθρακα, με μια «τέλεια» κρυσταλλική δομή, στην οποία τα μόρια άνθρακα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα σε κρυσταλλικές δομές. Γενικά πιστεύεται ότι τα περισσότερα διαμάντια προέρχονται από τμήματα του ηπειρωτικού φλοιού της Γης, που για χιλιάδες χρόνια είχαν καταβυθιστεί σαν αποτέλεσμα τεράστιων γεωλογικών μεταβολών του πλανήτη μας. Έτσι η κοινώς αποδεκτή άποψη είναι ότι σχηματίστηκαν από πρωτογενή άνθρακα ηλικίας χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών.

Από πού προέρχεται όμως αυτός ο άνθρακας; Εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστικό, καθώς μια νέα θεωρία που διατυπώθηκε από ειδικούς στα διαμάντια, υποστηρίζει ότι, ο άνθρακας αυτός προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από λείψανα ζωντανών οργανισμών, από βακτήρια, μέχρι φυτά και ζώα, τα οποία συνθλίφτηκαν και παρέμειναν θαμμένα σε πολύ μεγάλο βάθος στα σπλάχνα της Γης.

Καναδοί ειδικοί, μελετώντας διαμάντια από το ορυχείο του Jagersfontein της Νοτίου Αφρικής διαπίστωσαν ότι, οι πολύτιμοι αυτοί λίθοι είχαν συμπιεστεί σε βάθος μέχρι και 300 μίλια (!), δηλαδή ακόμα βαθύτερα από τα όρια του γήινου φλοιού, μέσα στον μανδύα της Γης!

Αυτή είναι η άποψη ειδικών όπως ο ερευνητής διαμαντιών Ralf Tappert του πανεπιστημίου Alberta του Edmonton του Καναδά. Ο Tappest και άλλοι συνάδελφοί του έφτασαν στο συμπέρασμα ότι, τα διαμάντια σχηματίστηκαν από υπολείμματα ζωντανών οργανισμών που κάποτε ίσως να ζούσαν στο βυθό κάποιου ωκεανού. Τα διαμάντια ήταν πλούσια σε άνθρακα-12, το ισότοπο του άνθρακα που προτιμούν οι ζωντανοί οργανισμοί. Κάποια στιγμή αυτοί οι οργανισμοί καταβυθίστηκαν στα βάθη της Γης, μαζί με την γεωλογική πλάκα που τους φιλοξενούσε, σαν αποτέλεσμα κάποιας μεγάλης γεωλογικής μεταβολής.
Αργότερα, σύμφωνα με τις υποθέσεις του Tappert, τα διαμάντια «αναδύθηκαν» σε μικρότερα βάθη, ξανά σαν αποτέλεσμα ισχυρών γεωλογικών μεταβολών και ηφαιστειακής δράσης κι έτσι εμείς σήμερα μπορέσαμε να τα εξορύξουμε.

Τα συμπεράσματα αυτά οδηγούν επίσης στην πεποίθηση ότι ο άνθρακας, σαν στοιχείο ζωτικό για την ύπαρξη ζωής στη Γη, ίσως έχει μια πιο αρχαία ιστορία από ό,τι πιστεύαμε ως τώρα, μια ιστορία κρυμμένη μέσα στα βάθη του χρόνου.

Αυτή τη στιγμή, οι γεωλόγοι μελετούν σοβαρά αυτή την υπόθεση, προσπαθώντας να βρουν και άλλους τρόπους, σχηματισμοί του άνθρακα-12, να έχουν καταβυθιστεί τόσο βαθιά στο εσωτερικό της Γης, δίχως την ανάμειξη ζωντανών οργανισμών.

Μένει λοιπόν ακόμα δρόμος για να ξέρουμε αυτό το πολύτιμο μυστικό, των πολύτιμων λίθων που έρχονται από τα βάθη του χρόνου και από τα βάθη της Γης και που ίσως ήταν κάποτε «ζωντανά»!

Είναι κοινή πεποίθηση στον σύγχρονο κόσμο μας ότι, η θέση της γυναίκας ήταν υποβαθμισμένη στην αρχαιότητα, με εξαιρέσεις τις εποχές που επικρατούσε μητριαρχία. Όμως σε κάποιες περιπτώσεις η θέση της γυναίκας δεν ήταν αμελητέα. Μια τέτοια περίπτωση φαίνεται να πιστοποιείται για τον πολιτισμό των Μάγια.

Η αποκάλυψη αυτή αποτελεί το συμπέρασμα αρχαιολόγων που έμειναν έκπληκτοι ανακαλύπτοντας την τελετουργική ταφή δύο γυναικών του αρχαίου αυτού πολιτισμού. Πρόκειται για την ανακάλυψη μιας κρύπτης στην αρχαία πόλη Waka της Γουατεμάλα που ανήκει στον πολιτισμό των Μάγια. Το εκπληκτικό «μυστικό» της κρύπτης-τάφου ήταν οι σκελετοί δύο γυναικών, οι οποίες είχαν θυσιαστεί με τελετουργικό τρόπο σαν αποτέλεσμα της ήττας της πόλης τους στον πόλεμο με κάποια γειτονική πόλη.

Για τους αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους που ειδικεύονται στον πολιτισμό των Μάγια, αυτό το τελετουργικό αποδεικνύει ότι οι γυναίκες της ανώτερης κάστας των Μάγια, αντιμετωπίζονταν σαν πολεμιστές, έχοντας μια υψηλή θέση στην κοινωνική πυραμίδα της πόλης τους. Η πράξη αυτή αντιστοιχεί στην τελετουργική αυτοκτονία (χαρακίρι) που τελούσαν οι γιαπωνέζοι Σαμουράι, για λόγους τιμής ή μετά από κάποια ταπεινωτική ήττα.

Αυτά τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές, ειδικοί στον πολιτισμό των Μάγια, όπως ο Dorie Reents-Budet του Ινστιτούτου Smithsonian της Βόρειας Καρολίνα, καθώς και ο David Freidel, αρχαιολόγος στο πανεπιστήμιο "Southern Methodist University" του Ντάλας.

Ο Freidel υποστηρίζει ότι οι γυναίκες έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο στις διαμάχες μεταξύ πόλεων. Συγκεκριμένα η πόλη Waka, που άκμασε μεταξύ 400 και 800 μ.Χ. φαίνεται ότι έπαιξε ρόλο-κλειδί στη διαμάχη δύο άλλων μεγάλων πόλεων: της Calakmul και του - πιο γνωστού - Tikal.

Μάλλον όμως η Waka και η συμμαχία στην οποία ανήκε ηττήθηκε και εθιμοτυπικά, οι γυναίκες της, σε κυρίαρχο ρόλο πολεμιστή (δηλ. της ελίτ της κοινωνίας των Μάγια), θανατώθηκαν τελετουργικά. Αυτό δείχνουν τα ευρήματα μέσα στον τάφο, καθώς και η εντυπωσιακή, τελετουργική θέση ταφής που βρέθηκαν οι δύο γυναίκες, από τις οποίες η μία ήταν έγκυος: η έγκυος είχε ξαπλωθεί μπρούμυτα, ενώ η άλλη γυναίκα από πάνω της, με το πρόσωπο προς τα πάνω.

Η θυσία τους λοιπόν φαίνεται να αποτέλεσε κορυφαίο κοινωνικό γεγονός και καθήκον της ηττημένης πόλης, αναδεικνύοντας έτσι την κυρίαρχη θέση των γυναικών της κορυφαίας τάξης, καθώς μία τέτοια τελετουργική πράξη δεν θα λάμβανε χώρα για πολίτες «χαμηλών τάξεων».

Όσο ο καιρός περνάει ένα πλήθος ενδείξεων συνηγορεί προς την άποψη ότι, ο Κολόμβος απλά ΞΑΝΑ-πήγε στην Αμερική, την οποία άλλοι λαοί είχαν πριν επισκεφτεί πριν από αυτόν. Μια απ' αυτές τις ενδείξεις είναι και μια αμφιλεγόμενη πέτρα με σκαλισμένους πάνω της ρούνους (σύμβολα της αρχαίας κέλτικης γλώσσας) που φανερώνουν επίσκεψη Νορβηγών ένα αιώνα πριν από την εποχή του Κολόμβου & αλλά και πιθανή επίσκεψη του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών στη «Νέα Γη».

Το εύρημα αυτό, γνωστό ως «Ρουνό-λιθος του Κέσινγκτον» ("Kensington Runestone"), βρίσκεται στο Κέσινγκτον της Μινεσότα των Η.Π.Α. Ο λίθος αυτός βρέθηκε το 1898 θαμμένος στις ρίζες ενός δέντρου από τον Olof Ohman, κάτοικο της περιοχής Αλεξάνδρεια της Μινεσότα και αποκάλυπτε ότι το 1362 Νορβηγοί Βίκινγκς είχαν επισκεφθεί την περιοχή.

Έκτοτε ένας «πόλεμος» έχει ξεσπάσει για την αυθεντικότητα της λίθου, «πόλεμος» ο οποίος έχει τελευταία ενταθεί καθώς παρουσιάστηκε και μια νέα θεωρία που θέλει τα - σκαλισμένα - περιεχόμενα της λίθου να είναι κωδικοποιημένα και να σχετίζονται με το ταξίδι Ναϊτών Ιπποτών στην Αμερική.

Ένα απόσπασμα των ρούνων αναφέρει:
«Οκτώ Γότθοι και 22 Νορβηγοί σε ένα εξερευνητικό ταξίδι & δέκα άνδρες κόκκινοι από αίμα και νεκροί & 14 μέρες ταξιδιού από το νησί αυτό & έτος 1362»

Ρίχνοντας μια πιο βαθιά ματιά στη σύγχυση και τις διαφωνίες που έχει προκαλέσει η λίθος, βρίσκουμε από τη μια μεριά τον Darwin Ohman (εγγονό του Olof Ohman), ο οποίος υποστηρίζει ότι η λίθος είναι αυθεντική κι ότι ο παππούς του δεν πλαστογράφησε το περιεχόμενό της ή μέρος του όπως ισχυρίζονται κάποιοι ειδικοί.

Μαζί του συμφωνούν ο γεωλόγος Scott Wolter και ο μηχανικός Dick Nielsen, οι οποίοι όχι μόνο υποστηρίζουν την αυθεντικότητα της λίθου, αλλά πιστεύουν ότι το περιεχόμενό της είναι κωδικοποιημένο και ότι έχει πολλά ακόμα μυστικά να αποκαλύψει.

Ο Wolter δηλώνει ότι τα σκαλίσματα της λίθου αποκλείεται να έχουν γίνει από τον Olof Ohman, καθώς χρονολογούνται πάνω από 200 χρόνια πριν, πολύ πριν από την εποχή που ξεθάφτηκε η λίθος.

Από την αντίθετη πλευρά κάποιοι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι, κάποιοι από τους σκαλισμένους ρούνους είναι φτιαγμένοι στη σύγχρονη εποχή και δεν κρύβουν τίποτα αρχαίο. Όμως κάποιες ενδείξεις τείνουν να τους διαψεύσουν καθώς πάνω στη λίθο έχουν βρεθεί σπάνιοι ρούνοι, που δεν συναντούνται παρά μόνο στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.

Συγκεκριμένα τρεις ρούνοι σε σχήμα "R" με μια κουκίδα στη μέση, θεωρούνται σπάνιοι και έχουν βρεθεί μόνο σε σουηδικά κείμενα του 14ου αιώνα και σε ταφόπλακες που βρίσκονται σε αρχαίες εκκλησίες του νησιού Gotland της Σουηδίας. Κάτι τέτοιο υποδηλώνει μια μοναδική σχέση ανάμεσα στην Ευρώπη του 14ου αιώνα και στα χαραγμένα σύμβολα της λίθου.

Η ιστορία προχωράει ακόμα πιο πέρα και αποκτά επιπλέον μυστήριο καθώς, πάνω στις ίδιες ταφόπλακες βρίσκονται σταυροί χαρακτηριστικοί των Ναϊτών, αυτού του μυστηριώδους ιπποτικού τάγματος, που τόση δύναμη απέκτησε στη μεσαιωνική Ευρώπη και που τόσο ανελέητα καταδιώχθηκε από τον Πάπα στις αρχές του 14ου αιώνα.

Επιπλέον, ο Wolter πιστεύει ότι οι λέξεις πάνω στη λίθο αποτελούν ένα κωδικοποιημένο κείμενο και ότι δεν αναφέρετε απλά στο θάνατο δέκα ανδρών αλλά κρύβει το μυστικό λόγο ύπαρξης του ρουνόλιθου.

Αποδίδοντας μια αριθμητική αξία σε κάθε ρούνο, (ακολουθώντας δηλ. ένα λεξαριθμικό κλειδί ερμηνείας όπως συμβαίνει και με την αρχαία ελληνική γλώσσα) οι Wolter και Nielsen συνέδεσαν τρεις συγκεκριμένους ρούνους με ένα ημερολογιακό σύστημα του μεσαίωνα γνωστό ως «Πίνακας του Πάσχα» ("Easter Table"). Οι τρεις ρούνοι - ως εκ θαύματος - σχημάτισαν το έτος 1362, δηλ. ακριβώς το ίδιο έτος που με καθαρά αριθμητικό τρόπο αναγράφεται και στη λίθο. Άρα - κατά τους Wolter και Nielsen - η λίθος μπορεί να διαβαστεί με δύο τρόπους: τον κανονικό από τον οποίο δεν βγαίνει και ξεκάθαρο νόημα και άλλον έναν που όμως χρειάζεται αποκωδικοποίηση και που ίσως συνδέεται με άφιξη Ναϊτών στην Αμερική. Είναι λογικό εξάλλου οι Ναΐτες να θεώρησαν τον τόπο αυτό ασφαλές καταφύγιο.

Ο συσχετισμός αυτός ξυπνάει τις - πρόσφατες - μνήμες κάποιων για το πολυσυζητημένο έργο του Dan Brown «Κώδικας ντα Βίντσι» μέσα στο οποίο τόσος λόγος γίνεται για τους Ναΐτες και την απόκρυφη γνώση τους.

Προς το παρόν πάντως οι Wolter και Nielsen συγγράφουν ένα βιβλίο με τίτλο "The Kensington Rune Stone: Compelling New Evidence" («Ο Λίθος των Ρούνων του Κένσινγκτον: Ακαταμάχητα νέα στοιχεία») περιμένοντας να επαληθευτούν ή να αμφισβητηθούν οι απόψεις τους.

Ο Κολόμβος πήρε όλη τη δόξα, σαν ο άνθρωπος που ανακάλυψε την Αμερική, όμως είναι «κοινό μυστικό» ότι την είχαν επισκεφθεί πριν οι Βίκινγκς & και ίσως οι Έλληνες & και ίσως οι Κινέζοι & και ίσως και άλλοι λαοί ! Η τελευταία εξέλιξη πάνω στο θέμα αυτό σχετίζεται με κάποιους αρχαίους χάρτες, οι οποίοι αποδεικνύουν - σύμφωνα με κάποιους ειδικούς - ότι οι Κινέζοι επισκέφτηκαν την Αμερική εδώ και 4.200 χρόνια !

Οι συγκεκριμένοι χάρτες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πρόσφατα όχι όταν κάποιος αρχαιολόγος τους ξέθαψε, αλλά όταν τους έδωσε σημασία ο κάτοχός τους, ο οποίος είχε για πάνω από μία δεκαετία έναν «θησαυρό» στα χέρια του και το & αγνοούσε !

Ο λόγος για τον επιχειρηματία Hendon Harris, ο οποίος μαζί με την αδελφή του κ. Charlotte Harris Rees, κληρονόμησαν το 1981 από τον πατέρα τους μαζί με την περιουσία του και κάποιους αρχαίους χάρτες - στους οποίους φυσικά δεν έδωσαν σημασία !

Βέβαια, ο πατέρας τους δεν ήταν κάποιος τυχαίος άνθρωπος: ο Dr. Hendon M. Harris, Βαπτιστής ιεραπόστολος και ερευνητής του παρελθόντος, είχε «ξεθάψει» αυτούς τους χάρτες από ένα παλιατζίδικο της Νότιας Κορέας το 1972. Μάλιστα, βασιζόμενος πάνω στους χάρτες ο Dr. Harris είχε συγγράψει ένα βιβλίο με τίτλο "The Asiatic Fathers of America" («Οι Ασιάτες Πατέρες της Αμερικής») και επιπλέον υποστήριζε θερμά την άποψη ότι, ανάμεσα στις τόσες ανακαλύψεις των Κινέζων ήταν και & η Αμερική.

Οι χάρτες αυτοί απεικονίζουν την Αμερική με αρκετά ακριβείς διαστάσεις (περίπου 3.300 μίλια σε πλάτος), καθώς και γιγάντιες σεκόιες αλλά και το Grand Canyon.

Το ενδιαφέρον βέβαια είναι η παλαιότητα των χαρτών. Ειδικοί από το Πεκίνο που εξέτασαν τους χάρτες υποστήριξαν ότι δύο από τους επτά συνολικά χάρτες χρονολογούνται στην περίοδο της δυναστείας Μινγκ (1368-1644).

Όμως άλλοι ερευνητές ισχυρίζονται - βασιζόμενοι και σε αυτούς τους χάρτες - ότι οι Κινέζοι είχαν επισκεφθεί την αμερικάνικη ήπειρο γύρω στο 2.000 π.Χ. Ένας υποστηρικτής αυτής της άποψης είναι και ο ερευνητής Gavin Menzies, συγγραφέας του βιβλίου "1421: The Year China Discovered the World" («1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», και ας σκεφτούμε ότι ο Κολόμβος την ανακάλυψε το 1492). Στο έργο του αυτό ο Menzies αναφέρεται στο Κινέζο ναύαρχο Ζενγκ Χι (Zheng He) που ταξίδεψε ανάμεσα στα έτη 1405 και 1433 ως και την ανατολική ακτή των Η.Π.Α.

Ο Menzies δείχνει με τη σειρά των χαρτών που έχουν στην κατοχή τους οι κληρονόμοι του Dr. Harris και τους θεωρεί ένα αρχαιολογικό θησαυρό. Αυτός ο θησαυρός θα δοθεί τελικά μέσα στα επόμενα δύο χρόνια στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, αποτελώντας ένα ακόμα στοιχείο που αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είχε κάνει στο μακρινό παρελθόν πολύ πιο σημαντικά βήματα πολιτισμού από ό,τι συνηθίζουμε να πιστεύουμε στις μέρες μας.

Πολλές φορές οι αρχαιολόγοι χρειάζεται να σκάψουν βαθιά με υπομονή και επιμονή για να φέρουν στο φως έναν αρχαιολογικό θησαυρό. Αυτός όμως ο θησαυρός ήρθε στο φως με τα «φώτα» της πυρηνικής Φυσικής και της σύγχρονης τεχνολογίας. Πρόκειται για μια σειρά «αγνοούμενων» χειρογράφων του Αρχιμήδη, του διάσημου μαθηματικού, φυσικού και εφευρέτη της Ελληνιστικής εποχής.

Η ιστορία αυτών των χειρογράφων μπορεί να αποτελέσει τυπικό παράδειγμα για το πώς τόσα χειρόγραφα και αρχαιολογικοί θησαυροί έχουν χαθεί και δεν έχουν φτάσει στα χέρια των σύγχρονων ερευνητών.

Τα χειρόγραφα αυτά δεν είναι τα αυθεντικά από τα χέρια του Αρχιμήδη του 3ου αι. π.Χ., αλλά αντιγράφηκαν από το πρωτότυπο γύρω στον 10ο αιώνα. Όμως διακόσια χρόνια αργότερα, κάπου στον 12ο αιώνα, κάποιος μοναχός αγνοώντας την σπουδαιότητα αυτού του κειμηλίου, χρησιμοποίησε τις περγαμηνές αυτές για να συγγράψει επάνω τους ένα κείμενο προσευχών. Έτσι το κείμενο του Αρχιμήδη καταστράφηκε, όντας το υπόστρωμα για το έργο του μοναχού.

Η πρακτική αυτή - δηλ. της χρησιμοποίησης του υλικού ενός παλιότερου έργου για να καταγραφεί πάνω του κάτι πιο νέο - είναι συχνή στους προηγούμενους αιώνες, καθώς σπάνιζαν τα ποιοτικά υλικά στα οποία κάποιος μπορούσε να γράψει ή να ζωγραφίσει. Έτσι πολλά αρχαία κείμενα ή ζωγραφικοί πίνακες χρησίμευσαν ως «υπόβαθρο» για άλλους, νεότερους. Έτσι δημιουργούνταν τα λεγόμενα «παλίμψηστα» δηλ. πάπυροι ή περγαμηνές που σβήνονταν για να γραφεί πάνω τους κάτι άλλο.

Είναι επίσης λογικό ένας καλόγερος του μεσαίωνα να θεωρήσει σημαντικότερη μια σειρά προσευχών από ένα κλασσικό κείμενο, το οποίο έτσι κι αλλιώς μπορεί να μην πολύ-συμπαθούσε (καθαρά για θρησκευτικούς λόγους).

Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο χειρόγραφο είχε αγοραστεί το 1998 σε πλειστηριασμό από ανώνυμο ιδιωτικό συλλέκτη με την τιμή των 2.000.000 δολαρίων (!!!), ο οποίος όχι μόνο το δάνεισε στο μουσείο της Βαλτιμόρης, αλλά και χρηματοδότησε τις έρευνες για να αποκαλυφθεί το κείμενο του Αρχιμήδη που είχε αποσβεστεί. Προφανώς ήταν κάποιος που εκτιμούσε το περιεχόμενο αυτού του ανεκτίμητου κειμηλίου !

Πώς όμως θα αποκαλύπτονταν το αρχαίο περιεχόμενο δίχως να καταστραφεί αυτό κειμήλιο; Τη λύση έδωσε πρόσφατα η σύγχρονη πυρηνική φυσική. Συγκεκριμένα με χρήση ενός γραμμικού επιταχυντή στο Menlo Park της Καλιφόρνια και με ακτίνες X υψηλής εστίασης, το κείμενο άρχισε να αποκαλύπτει τα μυστικά του. Οι ακτίνες X προκαλούν την πυράκτωση του σιδήρου που περιέχεται στο μελάνι γραφής αποκαλύπτοντας έτσι τα γραφόμενα. Αυτή τη στιγμή έχει αποκαλυφθεί το 80% από τις 174 σελίδες του αρχαίου κειμένου.

Επικεφαλής της ομάδας αποκρυπτογράφησης - ή καλύτερα «αποκάλυψης» - των κειμένων είναι ο William Noel. Είναι ο άνθρωπος που διευθύνει το αποκαλούμενο "Archimedes Palimpsest project" (Σχέδιο παλίμψηστου του Αρχιμήδη). Όμως εμπνευστής της μεθόδου αποκάλυψης υπήρξε ο Uwe Bergmann, καθηγητής Φυσικής του Stanford.

Στην αποκάλυψη του κειμένου συμβάλλουν και επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Johns Hopkins και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Rochester, χρησιμοποιώντας ψηφιακές κάμερες και φίλτρα υπεριωδών και υπέρυθρων ακτινοβολιών.

Το περιεχόμενο των χειρογράφων που έχει αποκαλυφθεί είναι τεράστιας σημασίας, καθώς σώθηκαν το έργο του Αρχιμήδη "Περί των Μηχανικών Θεωρημάτων" "Method of Mechanical Theorems") και το «Περί των Επιπλεόντων Σωμάτων» ("On Floating Bodies"). Στο πρώτο ο αρχαίος σοφός εξηγεί πώς χρησιμοποίησε μεθόδους μηχανικής για την ανάπτυξη των μαθηματικών του θεωρημάτων, ενώ στο δεύτερο αναφέρεται στη φυσική της πλεύσης και στη βαρύτητα.

Αυτή τη φορά η ανθρωπότητα και οι ερευνητές στάθηκαν τυχεροί. Ένα πνευματικό μνημείο της ανθρωπότητας διασώθηκε. Το έσωσαν η αγάπη στη γνώση, η γενναιοδωρία και η ευφυΐα κάποιων ανθρώπων. Τόσα άλλα όμως έχουν καταστραφεί από την άγνοια και την αδιαφορία των ανθρώπων διάφορων εποχών & μαζί της εποχής που ζούμε!

Επιστήμονες και οικολόγοι βρίσκονται συχνά μπροστά σε ένα δυσάρεστο θέαμα, όταν μεμονωμένες φάλαινες ή ομάδες φαλαινών εξοκείλουν στις ακτές με συχνότερη κατάληξη τον θάνατο. Το μυστήριο που καλύπτει αυτού του είδους την «αυτοκτονία» των συμπαθών θαλάσσιων θηλαστικών, προσπαθεί να εξηγήσει μια έρευνα που συνδέει τα συμβάντα αυτά με την έξαρση της δραστηριότητας του Ήλιου.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κίελου Klaus Vaneslow και Klaus Ricklefs ερευνώντας αρχεία που καταγράφηκαν τέτοια συμπεριφορά φαλαινών από το 1712 μέχρι το 2003 κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι περισσότερες έξοδοι φαλαινών στις ακτές συμβαίνουν όταν παρατηρείται έντονη δραστηριότητα.

Σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί το φαινόμενο, οι ερευνητές υποθέτουν ότι, οι διαταραχές της ηλιακής δράσης και συνεπώς της ακτινοβολίας που φτάνει στη Γη, αποπροσανατολίζει τις «εσωτερικές πυξίδες» που διαθέτουν οι φάλαινες, οδηγώντας τις έτσι στην καταστροφή.

Όπως είναι γνωστό ο Ήλιος ακολουθεί κύκλους στην δραστηριότητά του (π.χ. στις εκλάμψεις του ή στην εμφάνιση κηλίδων στην επιφάνειά του) που κυμαίνονται από 8 μέχρι 17 χρόνια, με μέσο όρο τα 11 χρόνια. Ο ρυθμός αυτός που οφείλεται σε κάποια - άγνωστη στους επιστήμονες - εσωτερική δραστηριότητα του Ήλιου, επηρεάζει τη ζωή και τις συνθήκες γενικότερα σε όλο το ηλιακό σύστημα και στη Γη ειδικότερα.

Έτσι, μεγάλες μεταβολές της ηλιακής δράσης (π.χ. ηλιακές λάμψεις) επηρεάζουν το μαγνητικό πεδίο της Γης προκαλώντας ακόμα και μαγνητικές καταιγίδες, ικανές να επηρεάσουν τις τηλεπικοινωνίες και γενικά ηλεκτρονικά κυκλώματα.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και τα ζώα είναι ευαίσθητα σε μεταβολές που ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί άμεσα με τα δικά του αισθητήρια. Πρόσφατο παράδειγμα οι ελέφαντες της Ινδονησίας που κατάλαβαν τον ερχομό του τσουνάμι και απέδρασαν στη ζούγκλα για να σωθούν.

Για να έρθουμε ξανά στο θέμα μας, οι έρευνες έδειξαν ότι, 97 περιστατικά αυτοκτονίας φαλαινών αναφέρθηκαν στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας μέσα σε 291 χρόνια και το 90% από αυτές συνέβησαν όταν οι ηλιακοί κύκλοι είχαν μικρή διάρκεια, κάτι που συνεπάγεται μεγάλη ένταση στις μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας.

Ίσως λοιπόν, σύμφωνα με μια υπόθεση, οι φάλαινες να διαθέτουν κάποιου είδους αντίληψης των μεταβολών του μαγνητικού πεδίου - όπως εξάλλου και τα περιστέρια - και οι απότομες μεταβολές του μαγνητικού πεδίου της Γης (σαν συνέπεια της ηλιακής δράσης) να τις αποπροσανατολίζει.

Παλιότερες μελέτες για τον αποπροσανατολισμό των φαλαινών είχαν ενοχοποιήσει τα σόναρ του ναυτικού και την έντονη δράση τους στις θάλασσες. Για παράδειγμα, τον Οκτώβρη του 2003 φάλαινες είχαν εξοκείλει στις ακτές των Κανάριων Νήσων ενώ εκεί κοντά διεξάγονταν άσκηση του Ισπανικού Ναυτικού. Η αυτοψία που είχε γίνει τότε είχε δείξει ότι τα εσωτερικά όργανα των φαλαινών και ειδικά το συκώτι τους ήταν γεμάτο φυσαλίδες αέρα, ενώ πολλά εσωτερικά αγγεία τους είχαν σπάσει.

Άσχετα πάντως από την αιτία των «αυτοκτονιών» των φαλαινών είναι σίγουρο ότι η φύση και τα όντα της είναι ένα πολύ ευαίσθητο σύστημα ζωής, που δεν σηκώνει πολλές και αλόγιστες παρεμβάσεις. Πόσο μάλλον αν είναι ήδη ευαίσθητη σε φαινόμενα που προκαλούνται έξω από τη Γη.

Υπάρχουν τα φαντάσματα; Σίγουρα θα βρείτε πολλούς φανατικούς υποστηρικτές που θα επιβεβαιώσουν τη μία ή την άλλη άποψη. Κάποιοι πάντως βαδίζουν στον «δρόμο της επαλήθευσης», αποφασίζοντας να διεξάγουν πειράματα για την απόδειξη ή όχι της ύπαρξής τους.

Το εγχείρημα της πειραματικής απόδειξης της ύπαρξης φαντασμάτων θα διεξαχθεί στα πλαίσια του φεστιβάλ "Mary King's Close" που γίνεται αυτές τις μέρες στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Το Mary King's Close είναι ένα δίκτυο υπόγειων διαδρομών στο Εδιμβούργο, που θεωρείται στοιχειωμένο. Κι όχι μόνο απλά στοιχειωμένο αλλά έναν απ' τα πιο στοιχειωμένα μέρη της Μεγ. Βρετανίας, τόσο ώστε εδώ και 200 χρόνια έχει σφραγιστεί για το κοινό.

Όμως ο καθηγητής Richard Wiseman του πανεπιστημίου του Hertfordshire - ο οποίος δεν πιστεύει στα φαντάσματα - πρόκειται να διεξάγει σ' αυτό το μέρος ένα πείραμα με 200 εθελοντές για να διαπιστώσει αν υπάρχουν φαντάσματα ή όχι.

Πάντως το συγκεκριμένο μέρος θεωρείται έντονα στοιχειωμένο και μάλιστα υπάρχουν πολλές πανομοιότυπες αναφορές για φαντάσματα που κάνουν το γεγονός να μην είναι τυχαίο. Το πιο διάσημο φάντασμα του Mary King's Close είναι η Annie, ένα πνεύμα μικρού παιδιού που του αρέσει να ενοχλεί τις γυναίκες που επισκέπτονται το χώρο.

Ο καθηγητής Wiseman, πέρα από τους 200 εθελοντές που θα κληθούν να διαβούν τους στενούς δρόμους του Mary King's Close, αναζητώντας ίχνη εμφάνισης φαντασμάτων, θα χρησιμοποιηθεί και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας για την ανίχνευση παραφυσικών φαινομένων: μετρητές υγρασίας και θερμοκρασίας, ανιχνευτές μαγνητικής δραστηριότητας και ανιχνευτές ηχητικών κυμάτων χαμηλής συχνότητας.
Εξάλλου ο καθηγητής πιστεύει ότι φαινόμενα εκνευρισμού και αδιαθεσίας που έχουν καταγραφεί από επισκέπτες, δεν οφείλονται στην ύπαρξη φαντασμάτων αλλά ήχους χαμηλής συχνότητας που προκαλούνται από την κίνηση στους δρόμους πάνω απ' τις υπόγειες διαδρομές του Mary King's Close.

Για εμάς δεν μένει να περιμένουμε τα αποτελέσματα του πειράματος...
Πάμε στοίχημα;

Οι καιροί είναι «δύσκολοι και πονηροί» ειδικά όταν ο & «έξω από δω» κάνει την εμφάνισή του όλο και πιο συχνά στις ανθρώπινες υποθέσεις. Αυτή είναι η πεποίθηση της Καθολικής Εκκλησίας και για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αποφάσισε να εκπαιδεύσει «ειδικούς» ανθρώπους για να τα βάλουν με τον Σατανά και τις στρατιές των δαιμόνων του. Πρόσφατα λοιπόν το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα εξορκισμού.

Η Αγία Έδρα έκρινε ότι οι «κομάντος» που πρόκειται να τα βάλουν με τους δαίμονες, δεν μπορεί παρά να ανήκουν σε κάποιο «ειδικό σώμα» εκπαιδευμένων. Έτσι τα μαθήματα άρχισαν και οι εκπαιδευόμενοι από όλο τον κόσμο έσπευσαν στο "Regina Apostolorum Pontifical University" (UPRA, το Πανεπιστήμιο της Καθολικής Εκκλησίας), για να παρακολουθήσουν μια σειρά μαθημάτων ψυχολογίας, νομικών θεμάτων και & ιστορίας του Σατανισμού.

Σε ένα Πανεπιστήμιο που απέχει πολύ από το Hogwart (την σχολή μαγείας του Χάρι Πότερ), τα συγκεκριμένα αντικείμενα μελέτης κρίνονται απαραίτητα καθώς η Καθολική Εκκλησία συνδέει άμεσα τα αυξανόμενα κρούσματα δαιμονοληψίας, με την αύξηση των οπαδών του Σατανά ανά τον κόσμο και την άνθιση της λατρείας του, που τείνει να πάρει επίσημο χαρακτήρα σε κάποιες γωνιές του κόσμου. Πρόσφατα μάλιστα η ιταλική κοινή γνώμη θορυβήθηκε από σειρά φόνων στις οποίες συμμετείχαν ακόμα και έφηβοι λάτρες του Σατανά.

Όπως δηλώνει ο πατήρ Piedro Barahan που διδάσκει στα μαθήματα αυτά, οι περιπτώσεις δαιμονοληψίας αυξάνονται συνεχώς, όμως παραμένει δύσκολο να διακρίνεις την αυθεντικότητά τους καθώς πρέπει να διαχωριστούν οι περιπτώσεις μιας απλής ψυχοπάθειας. Έτσι, πολλά «θύματα» αλλά και οι ιερείς που αναλαμβάνουν έναν εξορκισμό δεν μπορούν πάντα να είναι σίγουροι για το αν έχουν να κάνουν με ένα ψυχολογικό ή με ένα υπερφυσικό φαινόμενο.

Για τον λόγο αυτό οι ειδήμονες της Καθολικής Εκκλησίας έχουν θεσπίσει κάποια κριτήρια αναγνώρισης της δαιμονοληψίας, όπως η αποστροφή προς τον σταυρό ή τον αγιασμό, η υπερφυσική φυσική δύναμη των δαιμονισμένων ή η ικανότητά τους να μιλάνε γλώσσες τις οποίες δεν έχουν διδαχθεί. Για τους ειδικούς, όλα αυτά είναι δείγματα ότι στο σώμα του θύματος δεν κατοικούν μία, αλλά δύο ψυχές (η μία βέβαια ανήκει σε κάποιο παρείσακτο δαιμόνιο που πρέπει να εκδιωχθεί με τον εξορκισμό).

Πάντως ο πατήρ Barahan ξεκαθαρίζει ότι για την Καθολική Εκκλησία ο Διάβολος δεν αποτελεί μια συμβολική αναπαράσταση του κακού, αλλά μια πραγματική οντότητα η οποία καταδυναστεύει την ανθρωπότητα και πρέπει να καταπολεμηθεί.

Ένας άλλος ιερέας, ο πατήρ Christopher Barrack, απ' το Lincoln των Η.Π.Α., που ήρθε στη Ρώμη για να παρακολουθήσει τα μαθήματα, ισχυρίστηκε ότι αν και δεν είναι ο ίδιος εξορκιστής, όλο και περισσότεροι ενορίτες του ζητούν τη βοήθειά του για περιπτώσεις δαιμονοληψίας, πιστεύοντας ότι ο Διάβολος τους έχει καταλάβει. Βέβαια αποκαλύπτεται αργότερα ότι, η πλειοψηφία απλά αντιμετωπίζει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, οπότε & δεν χρήζει εξορκισμού.

Ο Barrack όμως πιστεύει επίσης ότι το έργο του Διαβόλου στη γη ενισχύεται τα τελευταία χρόνια καθώς ο Διάβολος καλύπτεται με ομάδες της Νέας Εποχής και άλλες «πνευματικές ομάδες» ή ξεκάθαρα σατανιστικές ομάδες.

Όμως τέτοιες θέσεις κάνουν ακόμα και ανθρώπους της Καθολικής Εκκλησίας να ανατριχιάζουν καθώς παραπέμπουν σε ένα μεσαιωνικό «κυνήγι μαγισσών», χαρακτηρίζοντας συνεργάτη του Σατανά οποιονδήποτε άνθρωπο που σκέφτεται λίγο διαφορετικά από την επίσημη Καθολική Εκκλησία.

Υπάρχουν ιερείς όπως ο πατήρ Gerry O'Collins που πιστεύουν ότι το θέμα των δαιμόνων και της μάχης μαζί τους έχει «παραφουσκωθεί» από την άγνοια των ανθρώπων και ότι η Καθολική Εκκλησία δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα να ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών βλέποντας τον Διάβολο και τους δαίμονές ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν.
Ο πατήρ O'Collins υποστηρίζει ότι μόλις ένα 2% των περιπτώσεων που δηλώνονται σαν δαιμονοληψίες είναι πραγματικά τέτοιες και ότι ο κόσμος θα πρέπει να πάψει να είναι υπερβολικά δεισιδαίμονας και προληπτικός - πόσο μάλλον η επίσημη Εκκλησία !

Πάντως φαίνεται ότι η & μάχη αρχίζει καθώς οι πρώτοι μαθητές της «Σχολής Εξορκισμού» του Βατικανού πρόκειται να πάρουν το δίπλωμά τους σε λίγες βδομάδες.

Δαίμονες - πραγματικοί και ανύπαρκτοι - τρέμετε !!!