Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΒΕΣΑΚ

Τα τελευταία λίγα χρόνια σημειώνεται αυξανόμενο ενδιαφέρον και μια τάση της Δύσης ν' αναγνωρίσει την εορτή της Ανατολής, την Εορτή του Βεσάκ, η οποία συνδέεται με μια αρχαία παράδοση που για μερικούς μπορεί να αποτελεί μύθο, για άλλους συμβολική διήγηση και για ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων τη δήλωση ενός υπαρκτού γεγονότος. Η ιστορία σχετίζεται με το Βούδα και μ' ένα περιστατικό της ζωής Του, που Τον οδήγησε στην απόφαση (σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της καρδιάς Του) να επιστρέφει μια φορά το χρόνο από τον υψηλό τόπο όπου κατοικεί κι εργάζεται για να ευλογεί τον κόσμο. Από τους δυο μεγάλους Υιούς του Θεού, το Βούδα και τον Χριστό, ο ένας είναι ο θεματοφύλακας και ο άλλος ο αποδέκτης αυτής της ευλογίας. Και οι δύο τη διατηρούν σαν παρακαταθήκη για να τη διαβιβάσουν σ' ένα κόσμο που βρίσκεται σ' ανάγκη και οι δύο δρουν σαν διαβιβαστές αυτής της πνευματικής ενέργειας προς την ανθρωπότητα.

Ένεκα τούτου η Εορτή του Βεσάκ έχει θεωρηθεί από τους Γνώστες του κόσμου ότι υπέχει τεράστια σπουδαιότητα για τα ζητήματα του κόσμου, διότι ακριβώς μέσω αυτών των δύο Αντιπροσώπων της θεότητας πάνω στον πλανήτη μας, μπορούν να έλθουν πολύ κοντά ο κόσμος των πνευματικών πραγματικοτήτων με τον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων. Σήμερα, αυτή την ώρα της κρίσης, η προσέγγιση είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το έργο αυτών των δύο μεγάλων Υιών του Θεού αποκτά ασυνήθιστη σπουδαιότητα και η ευκαιρία που προσφέρεται αυτή την εποχή στην ανθρωπότητα έχει βαθύτερες συνέπειες από κάθε άλλη φορά. Καθαυτή η αύξηση του ενδιαφέροντος για την Εορτή και η αναζήτηση της σημασίας της, όπως και η ζήτηση εκ μέρους του ευρύτερου κοινού για πληροφορίες σχετικά μ' αυτό, μας ανάγκασαν να συγκεντρώσουμε όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και να τα παρουσιάσουμε εδώ συνοπτικά, για να αξιολογήσει ο ζηλωτής της Δύσης.

Η Εορτή του Βεσάκ τελείται στην πανσέληνο του Ταύρου, ενώ η Εορτή της Ανθρωπότητας τελείται ένα μήνα αργότερα, στην πανσέληνο των Διδύμων. Επίσης, η εορτή του Πάσχα καθορίζεται στην Πανσέληνο που εμπίπτει στη Ζωδιακή διαίρεση του Κριού, κατά την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία. Αυτές οι τρεις Εορτές - του Πάσχα, του Βεσάκ και της Ανθρωπότητας - συνιστούν τα τρία μεγαλύτερα πνευματικά γεγονότα του έτους. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι σε ορισμένα εδάφια από τα κείμενα της Α. Α. Μπ. και του Θιβετανού χρησιμοποιούνται συχνά φράσεις όπως Πανσέληνος του Μαΐου για να υποδηλωθεί η εορτή του Βεσάκ (η πανσέληνος του Βούδα), καθώς και Πανσέληνος του Ιουνίου για να αναφερθεί η Πανσέληνος του Χριστού, που αποτελεί Εορτή της Ανθρωπότητας. Γενικά οι δύο αυτές Πανσέληνοι σημειώνονται κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου, αλλά όχι πάντοτε. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ο καθοριστικός παράγων για τον προσδιορισμό των Εορτών είναι οι Πανσέληνοι Ταύρου και Διδύμων και όχι οι ημερολογιακοί μήνες.

Μέρος ΙΙ

Σε μερικά μέρη της Ινδίας η εορτή του Βεσάκ θεωρείται εδώ και αιώνες γιορτή δημόσια. Είναι μια μέρα επανένωσης, προσκυνήματος και χαρούμενης προσδοκίας. Είναι μια άγια μέρα. Το γεγονός ότι η εσωτερική σημασία αυτής της μέρας αναγνωρίζεται μόνο από μια χούφτα ανθρώπων με πνευματική αντίληψη, ασφαλώς αληθεύει. Το γεγονός ότι η τεράστια πλειονότητα δεν γνωρίζει τίποτα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις, αληθεύει επίσης. Αλλά το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τις μεγάλες Χριστιανικές γιορτές. Για μερικούς συμβολίζουν μεγάλες πνευματικές πραγματικότητες, ενώ για άλλους είναι απλώς γιορτές ή μέρες προσφοράς δώρων και ανταλλαγής επισκέψεων. Όμως για την πνευματική δύναμη που αποδεσμεύεται στον κόσμο, για την αληθινή σημασία αυτών των ημερών Χάριτος, όπως είναι η Μεγάλη Παρασκευή, οπότε η Θεότης έρχεται προς βοήθεια της ανθρωπότητας, γνωρίζουν σχεδόν τίποτα. Η εσωτερική και αληθινή σχέση τους είναι εντελώς έξω από τη σκέψη τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την Εορτή του Βεσάκ.

Όμως υπάρχει κάτι σχετικά μ' αυτή την Εορτή, που τη διαφοροποιεί και την ξεχωρίζει από τις άλλες γιορτές. Οι ημερομηνίες των Χριστιανικών Εορτών καθορίστηκαν από γεγονότα του παρελθόντος ή από συμβάντα που έγιναν πολλούς αιώνες πριν, ή επίσης μνημονεύουν κάποιο μεγάλο Μαθητή του Χριστού που υπηρέτησε στο παρελθόν τη φυλή, όπως κι Εκείνος. Ενώ η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται (όπως πιστεύουν εκείνοι που την τηρούν) ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μέγα και ουράνιο γεγονός, κι έχει τη φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία. Αυτό το ουράνιο συμβάν λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την ώρα της Πανσελήνου του Ταύρου (που ονομάζεται συχνά Πανσέληνος του Μαΐου). Τότε αποδεσμεύεται πάνω στη Γη (ανάλογα με το βαθμό της ζήτησης των ανθρώπων) η ευλογία του Ίδιου του Θεού, που διαβιβάζεται μέσω του Βούδα και του Αδελφού του, του Χριστού.

Όμως αυτό το ουράνιο γεγονός, μπορεί και συντελείται και έχει το αντίστοιχό του σε φυσική εκδήλωση. Παράλληλα προς την υποκειμενική και πνευματική τελετή, ένα σημαντικό γεγονός λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε μια μικρή κοιλάδα του Θιβέτ, στις παρυφές των Ιμαλαΐων. Εκεί υποθέτουν ότι λαμβάνει χώρα η γήινη τελετή της ευλογίας. Εκεί, σ' αυτή την κοιλάδα κατευθύνονται πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές, σαν προσκυνητές προς το φως. Εκεί, την ώρα της πανσελήνου, διεξάγεται μια ιεροπρεπής τελετουργία, η οποία μπορεί να θεαθεί και να ακροαθεί όπως κάθε τελετουργία στους μεγάλους καθεδρικούς ναούς μας.

Ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που συνδέονται μ' αυτή την Εορτή και με το τελετουργικό τυπικό της στο Θιβέτ, βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί ορθόδοξοι Χριστιανοί, που θα καταφρονούσαν οποιαδήποτε σύνδεση με το Βουδισμό ή τον Ινδουισμό, αποκτούν μαρτυρία αυτής της τελετής μέσα στα όνειρα τους. Δυο φορές τον καιρό που εργαζόμουν ως ορθόδοξο μέλος της Εκκλησίας της Αγγλίας (γράφει η Alice Bailey), τότε που για μένα ο Βουδισμός ήταν απλώς μια "ειδωλολατρική" θρησκεία (τόσο μεγάλη ήταν η άγνοιά μου) και ο Βούδας ήταν ένα παγανιστικό είδωλο, δύο φορές ονειρεύτηκα - σε διαστήματα επτά χρόνων - ότι συμμετείχα σε μια περίεργη τελετή και σ' ένα ασυνήθιστο γεγονός. Τα συμβάντα που κατέγραψα ήταν τόσο διαυγή και ζωντανά και οι λεπτομέρειες ήταν κάθε φορά τόσο ταυτόσημες, ώστε ήταν αδύνατο ν' απορρίψω το όνειρο σαν απλή φαντασία, ή να το θεωρήσω ως ένα ονειρικό φαινόμενο του συνηθισμένου τύπου. Είκοσι χρόνια μετά, όταν διάβασα μια περιγραφή της Εορτής του Βεσάκ, ανακάλυψα ότι ήταν αυτό ακριβώς που είχα δει. Το όνειρο προφανώς μου είχε υποδείξει ένα πραγματικό γεγονός. Αρκετές φορές συνάντησα ανθρώπους που είχαν ένα παρόμοιο όνειρο και διερωτούντο τι ήταν εκείνο που είδαν. Όταν κάποιο όνειρο μοιάζει να έχει πανομοιότυπη καταγραφή από διαφορετικούς ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, όταν οι λεπτομέρειες του ονείρου παραμένουν αναλλοίωτες κι όταν διαπιστώνεται ότι το όνειρο βασίζεται σε μια τελετή που συμβαίνει εκείνη την περίοδο, τότε ασφαλώς υπάρχει έδαφος για πολλή συζήτηση, εφελκύεται γνήσια το ενδιαφέρον και ενδεχομένως πιστοποιείται ότι η μαρτυρία ανταποκρίνεται σε γεγονός.

Το όνειρο, ο μύθος, το γεγονός μπορούν να περιγραφούν ως εξής:
Υπάρχει μια κοιλάδα που βρίσκεται σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, στην περιοχή του Θιβέτ. Περιβάλλεται ολόγυρα από ψηλά βουνά, εκτός από τα βορειοανατολικά, όπου υπάρχει ένα στενό άνοιγμα στην οροσειρά. Συνεπώς, η κοιλάδα έχει σχήμα φιάλης, με το λαιμό προς τα βορειοανατολικά, ενώ διευρύνεται σημαντικά προς νότον. Ψηλά, προς το βόρειο άκρο, κοντά στο λαιμό της φιάλης, βρίσκεται ένας πελώριος επίπεδος βράχος. Δεν υπάρχουν δέντρα ή θάμνοι στην κοιλάδα, που καλύπτεται μ' ένα είδος άγριας χλόης. Οι πλαγιές όμως των βουνών καλύπτονται από δέντρα.

Την περίοδο της πανσελήνου του Ταύρου, προσκυνητές απ' όλες τις γύρω περιοχές αρχίζουν να συναθροίζονται. Οι πιστοί και οι λάμα βρίσκουν το δρόμο τους προς την κοιλάδα και συγκεντρώνονται στο νοτιότερο και το μεσαίο τμήμα, αφήνοντας το βορειοανατολικό άκρο σχετικά άδειο. Εκεί, όπως λέει ο μύθος, συγκεντρώνεται μια ομάδα από εκείνα τα μεγάλα Όντα, που αποτελούν τους φύλακες πάνω στη γη του Σχεδίου του Θεού για τον πλανήτη μας και για την ανθρωπότητα. Το όνομα με το οποίο αποκαλούμε αυτά τα Όντα δεν έχει σημασία. Ο Χριστιανός πιστός ίσως προτιμά ν' αναφέρεται σε αυτούς ως ο Χριστός και η εκκλησία Του, και να θεωρεί ότι αποτελούν το μέγα Νέφος των Μαρτύρων, που εγγυάται στην ανθρωπότητα την υπέρτατη σωτηρία. Οι εσωτεριστές του κόσμου τους αποκαλούν Διδασκάλους της Σοφίας, την πλανητική Ιεραρχία, οι Οποίοι στις πολλές βαθμίδες Τους κυβερνώνται και διδάσκονται από τον Χριστό, το Διδάσκαλο όλων των Διδασκάλων, κι επίσης Διδάσκαλο αγγέλων και ανθρώπων. Ή μπορεί να τους αποκαλούμε Ρίσι των Ινδουιστικών Γραφών, ή Εταιρία των Φωτισμένων Διανοιών, σύμφωνα με τη Θιβετανική διδασκαλία. Είναι οι Μεγάλοι Ενορατικοί και οι Μεγάλοι Σύντροφοι κατά την πιο σύγχρονη παρουσίαση, και αποτελούν το άθροισμα της τελειωθείσης ανθρωπότητας, που ακολούθησε τα βήματα του Χριστού και εισήλθε για χάρη μας μέσα στο πέπλο, δίνοντάς μας το παράδειγμα να κάνουμε κι εμείς εκείνο που έκαναν εκείνοι. Αυτοί, με τη σοφία, την αγάπη, και τη γνώση τους, ορθώνουν τείχος προστασίας γύρω από τη φυλή μας και επιδιώκουν να μας καθοδηγήσουν, βήμα με βήμα (όπως κι Αυτοί καθοδηγήθηκαν στον καιρό Τους), από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό και από το θάνατο στην αθανασία. Αυτός ο όμιλος εκείνων που γνωρίζουν τη θεότητα είναι ο βασικό συμμέτοχο της Εορτής του Βεσάκ. Κατατάσσονται στο βορειοανατολικό άκρο της κοιλάδας, σε ομόκεντρους κύκλους (σύμφωνα με τη θέση και το βαθμό τους στην μυητική Τους ανάπτυξη) και προετοιμάζονται για μια μεγάλη πράξη υπηρεσίας. Μπροστά από το βράχο, κοιτάζοντας προς τα βορειοανατολικά, στέκουν Εκείνα τα Όντα που ονομάζονται από τους μαθητές τους οι Τρεις Μεγάλοι Κύριοι. Αυτοί είναι ο Χριστός, που στέκει στο κέντρο, ο Κύριος των ζωντανών μορφών, ο Μανού, που στέκεται στα δεξιά Του και ο κύριος του Πολιτισμού, που στέκει στ' αριστερά. Αυτοί οι τρεις αντικρίζουν το βράχο πάνω στον οποίο βρίσκεται ένα μεγάλο κρυστάλλινο κύπελλο, γεμάτο νερό.

Είναι ενδιαφέρουσα η πληροφορία σχετικά με αυτή την τελετή και σημαντική για την πραγματικότητα της, ότι όλοι όσοι ονειρεύτηκαν πως συμμετείχαν σ' αυτήν, γνώριζαν επακριβώς την καθορισμένη θέση τους στο κατώτερο τμήμα της κοιλάδας, όπου στέκονταν. Κάποιος που μου την περιέγραψε, μου έλεγε ότι βρισκόταν στη μία πλευρά, κοντά σ' ένα δέντρο όπου ήταν δεμένο ένα άλογο και ότι όλοι φαίνεται να γνώριζαν επακριβώς τον τόπο που βρίσκονταν. Μερικοί αντιλήφθηκαν ότι η τοποθέτηση και η ταξιθέτηση των θεατών κατέδειχνε σαφώς το βαθμό της εξέλιξης εκάστου.

Πίσω από τους συναθροισμένους σε ομάδα Διδασκάλους, μύστες, μυημένους και πρεσβύτερους εργάτες του Σχεδίου του Θεού, θα βρεθούν οι παγκόσμιοι μαθητές και οι ζηλωτές στις διάφορες βαθμίδες και ομάδες είτε εν τω σώματι είτε εκτός του σώματος για να αναφέρουμε τα λόγια του Απ. Παύλου, οι οποίοι απαρτίζουν αυτή την εποχή το Νέο Όμιλο των Εξυπηρετητών του Κόσμου. Εκείνοι που παρευρίσκονται με τα φυσικά τους σώματα έχουν μεταβεί εκεί με τους συνήθεις τρόπους. Οι υπόλοιποι παρευρίσκονται με τα πνευματικά τους σώματα και σε ονειρική κατάσταση. Το όνειρο που διηγούνται αργότερα - δεν μπορεί άραγε να αποτελεί τη φυσική αναγνώριση και ανάμνηση ενός εσωτερικού πνευματικού συμβάντος;

Καθώς πλησιάζει η ώρα της πανσελήνου, αρχίζει να επικρατεί σιγή ανάμεσα στο πλήθος κι όλοι κοιτάζουν προς τα βορειοανατολικά. Εκτελούνται ορισμένες τελετουργικές κινήσεις με τις οποίες οι συναθροισμένοι Διδάσκαλοι και οι μαθητές τους, όλων των βαθμών, παίρνουν διάφορες συμβολικές θέσεις, και σχηματίζουν πάνω στο έδαφος της κοιλάδας διάφορα σημαντικά σύμβολα, όπως ο πεντάκτινος αστέρας, με τον Χριστό να στέκει στο ψηλότερο σημείο του, ή ένα τρίγωνο, με τον Χριστό στην κορυφή, ή ένα σταυρό, καθώς και άλλους πολύ γνωστούς σχηματισμούς που έχουν όλοι μια βαθιά και δυναμική έννοια. Όλα αυτά γίνονται υπό τον ήχο ορισμένων λέξεων που ψάλλονται και εσωτερικών φράσεων που ονομάζονται μάντραμ. Η προσδοκία στα πλήθη που αναμένουν και παρατηρούν φουντώνει και η ένταση είναι πραγματική και αυξάνει. Μοιάζει να γίνεται αισθητή μια διέγερση ή ένας δυναμικός κραδασμός σ' ολόκληρο το σώμα των ανθρώπων που σαν αποτέλεσμα φέρνει την αφύπνιση των ψυχών των παρευρισκομένων, τη συγχώνευση και την ένωση του ομίλου σ' ένα ενοποιημένο σύνολο, και την ανύψωση όλων σε μια μεγάλη πράξη πνευματικής αίτησης, ετοιμότητας και προσδοκίας. Είναι το αποκορύφωμα της έφεσης του κόσμου, που εστιάζεται σ' αυτόν τον αναμένοντα όμιλο. Αυτές οι τρεις λέξεις - αίτηση, ετοιμότητα και προσδοκία - περιγράφουν καλύτερα την ατμόσφαιρα που περιβάλλει εκείνους που παρευρίσκονται σ' αυτή τη μυστική κοιλάδα.

Οι ψαλμωδίες και οι ρυθμικές κινήσεις γίνονται εντονότερες και όλοι οι συμμετέχοντες καθώς και το πλήθος που παρατηρεί, υψώνουν τα μάτια τους στον ουρανό προς την κατεύθυνση του στενού τμήματος της κοιλάδας. Ακριβώς λίγα λεπτά πριν τη στιγμή της πανσελήνου, σε μακρινή απόσταση, διακρίνεται μια μικροσκοπική κουκίδα στον ουρανό. Πλησιάζει συνεχώς και γίνεται διαρκώς πιο ευδιάκριτη και σαφής μέχρι να φανεί η μορφή του Βούδα, που κάθεται με διπλωμένα σταυρωμένα τα πόδια στη στάση του Βούδα, ντυμένη με τον κιτρινόχρωμο χιτώνα του, να λούεται από φως και χρώμα, και με τα χέρια του απλωμένα σ' ευλογία. Όταν φτάσει σ' ένα σημείο πάνω ακριβώς από το μεγάλο βράχο, αιωρούμενος στον αέρα πάνω από τα κεφάλια των τριών Μεγάλων Κυρίων, ένα μεγάλο μάντραμ, που χρησιμοποιείται μόνο μια φορά το χρόνο, στην εορτή, ψάλλεται από τον Χριστό, ενώ ολόκληρη η ομάδα των ανθρώπων στην κοιλάδα προσκυνά. Αυτή η Επίκληση κινητοποιεί ένα μεγάλο κραδασμό ή ένα ρεύμα σκέψης που έχει τέτοια δυναμικότητα, που φτάνει από τον όμιλο των ζηλωτών, των μαθητών ή μυημένων που τη χρησιμοποιούν μέχρι το Θεό τον Ίδιο. Σημειώνει την υπέρτατη στιγμή της έντονης πνευματικής προσπάθειας ολόκληρου του έτους, και η πνευματική ζωογόνηση της ανθρωπότητας και τα πνευματικά αποτελέσματα διαρκούν όλους τους επόμενους μήνες. Το αποτέλεσμα αυτής της Μεγάλης Επίκλησης είναι οικουμενικό ή συμπαντικό και εξυπηρετεί στη σύνδεσή μας μ' εκείνο το συμπαντικό κέντρο της πνευματικής δύναμης από το οποίο προήλθαν όλα τα πλάσματα της δημιουργίας. Εκχύνεται η ευλογία και ο Χριστός - ως ο Αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας - την υποδέχεται στη φύλαξή του, προς διανομή.

Έτσι, όπως λέει ο μύθος, ο Βούδας επιστρέφει μια φορά το χρόνο για να ευλογήσει τον κόσμο, διαβιβάζοντας μέσω του Χριστού ανανεωμένη πνευματική ζωή. Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται αργά, ώσπου γίνεται αμυδρή κουκίδα στον ουρανό, που κι αυτή τελικά εξαφανίζεται. Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από τη στιγμή της πρώτης μακρινής εμφάνισης μέχρι τη στιγμή που ο Βούδας εξαφανίζεται από τη θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά. Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας (γιατί επιστρέφει με μεγάλο τίμημα) έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται και αναμένει. Κάθε χρόνο επιστρέφει για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια τελετή. Κάθε χρόνο Αυτός και ο μεγάλος Αδελφός του, ο Χριστός, συνεργάζονται στενότατα για να ωφεληθεί πνευματικά η ανθρωπότητα. Σ’ αυτούς τους δύο μεγάλους Υιούς του Θεού έχουν εστιασθεί δυο όψεις της θείας ζωής και Αυτοί δρουν από κοινού ως θεματοφύλακες του ύψιστου τύπου πνευματικής δύναμης, στην οποία μπορεί ν' ανταποκριθεί η ανθρωπότητα. Μέσω του Βούδα, διαχύνεται η σοφία του Θεού. Μέσω του Χριστού, εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα και ακριβώς αυτή η σοφία και αυτή η αγάπη διαχύνονται στην ανθρωπότητα κάθε Πανσέληνο του Μαΐου.

Έτσι έχει λοιπόν αυτή η αρχαία ιστορία. Αυτός είναι ο μύθος που βρίσκεται πίσω απ' αυτή τη δημοφιλή γιορτή της Ανατολής. Έτσι έχει το γεγονός, φτάνει να τολμήσουμε να το πιστέψουμε και να έχουμε αρκετά ανοιχτό νου για να το αναγνωρίσουμε σαν δυνατότητα. Αποτελεί για τη Δύση μια κάπως καινούργια ιδέα και απαιτεί την αναπροσαρμογή μερικών από τις πιο προσφιλείς πεποιθήσεις μας. Άπαξ όμως και συλληφθεί και κατανοηθεί, θ' αναδυθεί στη συνείδηση μας ένα καινούργιο όραμα, αλλά και η δυνατότητα για τη φυλή να προσεγγίσει συνειδητά σήμερα μια νέα ζωοδόχο πηγή και ένα νέο κέντρο πνευματικής δύναμης.

Για μερικούς ανθρώπους που ζουν στο σημερινό κόσμο αυτό η Εορτή αντιπροσωπεύει ορισμένες ιδιαιτέρως συγκεκριμένες και σαφείς ιδέες και επίσης προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία. Οι ιδέες που αντιπροσωπεύει θα μπορούσαν ν' απαριθμηθούν ως εξής:

Πρώτον, αυτή η Εορτή συνδέει το παρελθόν με το παρόν κατά ένα τρόπο που καμία άλλη εορτή που να σχετίζεται με κάποια από τις μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες, δεν κατάφερε. Αντιπροσωπεύει μια ζωντανή αλήθεια και μια τρέχουσα ευκαιρία. Ο Βούδας και ο Χριστός με την αμοιβαία υπηρεσία τους προς τη φυλή, καταφέρνουν αυτή τη σύνδεση. Επίσης αναμιγνύουν την Ανατολή με τη Δύση και συνενώνουν σ' ένα όλον την Χριστιανική παράδοση, το Βουδισμό και τον Ινδουισμό αλλά και το ζήλο όλων των πιστών του σημερινού κόσμου, ορθοδόξων και ανορθόδοξων. Οι θρησκευτικοί διαχωρισμοί εξαφανίζονται.

Δεύτερον, αυτή η Εορτή σημειώνει την ύψιστη στάθμη της πνευματικής ευλογίας στον κόσμο. Πρόκειται για την ώρα μιας ασυνήθιστης εισροής ζωής και πνευματικής διέγερσης, και εξυπηρετεί στη ζωογόνηση την έφεσης του ανθρώπινου γένους.

Τρίτον, κατά την περίοδο της Εορτής και μέσω της ενωμένης προσπάθειας του Χριστού και του Βούδα, που συνεργάζονται στενά, διανοίγεται ένας αγωγός επικοινωνίας ανάμεσα στην ανθρωπότητα και το Θεό, κατά μήκος του οποίου διαχύνεται η αγάπη και η σοφία του ίδιου του Θεού προς τον κόσμο που αναμένει και βρίσκεται σ' ανάγκη. Μιλώντας συμβολικά και λαμβάνοντας υπ' όψη ότι τα σύμβολα υποκρύπτουν πάντα κάποια αλήθεια, θα μπορούσε να σημειωθεί ότι την ώρα της πανσελήνου είναι σαν ξαφνικά να ανοίγει διάπλατα μια θύρα, που παραμένει κλειστή όλο τον υπόλοιπο καιρό. Μέσα απ' αυτή τη θύρα, οι υποψήφιοι και οι μαθητές μπορούν να έλθουν σ' επαφή με ενέργειες που διαφορετικά δεν γίνονται εύκολα προσιτές. Μέσα απ' αυτή τη θύρα, μπορούν να προσεγγιστούν Εκείνοι που οδηγούν τη φυλή στην αλήθεια και την πραγματικότητα, κάτι που άλλες στιγμές δεν είναι εφικτό. Από το γεγονός αυτό μπορούν να ωφεληθούν όσοι στέκονται και από τις δύο πλευρές της θύρας, και αυτό θα συμβαίνει ολοένα και πιο πολύ. Την ώρα της πανσελήνου του Ταύρου είναι σαν ν' ανοίγει μια θύρα στα ουράνια (μιλώντας πάλι συμβολικά), κατά τρόπον ώστε να μπορεί να πραγματοποιηθεί επαφή μ' εκείνες τις ακόμη πιο μεγάλες Ζωές, που η θέση Τους σε σχέση με την πλανητική μας Ιεραρχία, αντιστοιχεί μ' αυτήν που έχει η Ιεραρχία σε σχέση με την ανθρωπότητα. Άπαξ και αναγνωριστεί αυτό, θα καταστεί δυνατόν ν' αναπτυχθεί μια Επιστήμη της Προσέγγισης προς τις βαθύτερες αλήθειες και δυνάμεις της ζωής που εξακολουθούν να κρύβονται ακόμη πίσω από ένα πέπλο. Αυτό θα το αποκαλύψει η Νέα Εποχή. Αποτελεί τμήμα της αληθινής τεχνικής της Ατραπού, που αναδύεται, και της πνευματικής προόδου.

Επίσης, αυτή την περίοδο γίνονται εφικτές μεγάλες διευρύνσεις της συνείδησης, μη προσιτές κάποια άλλη στιγμή. Μαθητές και μυημένοι παντού, μπορούν να βρουν πνευματική ενίσχυση και διέγερση για να εκτελέσουν εκείνα τα μεγάλα βήματα που ονομάζουμε μυήσεις και που επιτρέπουν στον άνθρωπο να εισδύσει λίγο βαθύτερα και πιο συνειδητά στα μυστήρια του βασιλείου του Θεού. Του αποκαλύπτουν καθαρότερα το θαύμα της δικής του θειότητας, την ομορφιά της θειότητας κάθε ανθρώπου και κάτι από το Σχέδιο προς το οποίο συμμορφώνεται η ανθρωπότητα και με το οποίο ο μυημένος πρέπει να συνεργαστεί.

Ας επιστρέψουμε στα δρώμενα των Ιμαλαΐων: Μόλις ο Βούδας έχει και πάλι εξαφανιστεί, το πλήθος εγείρεται από το προσκύνημα. Το νερό που βρίσκεται στο κύπελλο διανέμεται σε μικρές ποσότητες στους Διδασκάλους, μυημένους και μαθητές. Κατόπιν όλοι Αυτοί επιστρέφουν στον τόπο της υπηρεσίας Τους. Το πλήθος, που έχει φέρει μαζί του μικρά κύπελλα και αγγεία, πίνει και μοιράζεται το νερό.
Σ' αυτή την όμορφη τελετή της κοινωνίας δια του ύδατος συμβολικά μας παρουσιάζεται ένα χαρακτηριστικό της Νέας Εποχής, στην οποία εισερχόμαστε, δηλαδή την Εποχή του Υδροχόου, την εποχή του Κομιστή του Ύδατος. Είναι η εποχή του ανθρώπου που φέρει υδρίαν*, όπως είπε ο Χριστός σ' εκείνο το επεισόδιο που προηγήθηκε της θείας μετάληψης, της κοινωνίας, που Αυτός εγκαινίασε με το Μυστικό Δείπνο. Σ' αυτή την τελετουργία απαθανατίζεται για χάρη μας η ιστορία της παγκοσμιότητας της αγάπης του Θεού, η ανάγκη της ατομικής μας κάθαρσης και η ευκαιρία να μοιραστούμε μ' άλλους αυτό που ανήκει σ' όλους. Το νερό, που μαγνητίστηκε με την παρουσία του Βούδα και του Χριστού, αποκτά ορισμένες ιδιότητες και ποιότητες που έχουν θεραπευτική και ευεργετική φύση.
Ευλογημένο, με αυτό τον τρόπο, το πλήθος διασκορπίζεται σιωπηλά, ενώ οι Διδάσκαλοι και οι μαθητές επιστρέφουν με ανανεωμένη δύναμη για ν' αναλάβουν έναν ακόμη χρόνο παγκόσμιας υπηρεσίας.

Σήμερα, αυτός ο θρύλος ή αυτή η σχέση ενός αληθινού και ζωτικά πνευματικού συμβάντος, οδεύει αργά αργά προς τη Δύση. Εκεί εφελκύει αναγνώριση ή περιέργεια, θαυμασμό ή αμφιβολία εκ μέρους των πολλών. Ορισμένοι ζηλωτές της Δύσης πιστεύουν ότι έφτασε ο καιρός που η Δύση και η Ανατολή μπορούν να συναντηθούν πνευματικά σε μια μεγάλη Εορτή και σε μια κοινωνία ψυχών. Ενωμένες μεταξύ τους και υπό την καθοδήγηση του Βούδα, που ήλθε για να φέρει το φως στην Ανατολή και του Χριστού, που ήλθε για να φέρει το φως στη Δύση, μπορούν να επιζητήσουν και να εφελκύσουν τέτοια ευλογία και πνευματική αποκάλυψη, ώστε στο άμεσο μέλλον να προκύψει εκείνο που τόσο οδυνηρά λείπει - επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία. Έτσι μπορούμε να περάσουμε σε μια εποχή αδελφότητας και κατανόησης, η οποία θα επιτρέψει σε κάθε άνθρωπο να διαθέσει περισσότερο χρόνο, απαλλαγμένος από φόβο, για να βρει ο ίδιος το Θεό.

Συνεπώς η εορτή του Βεσάκ αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός στον πλανήτη μας, από την άποψη της πνευματικής αλήθειας, και είναι το συμβάν που ασκεί τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω στην ανθρώπινη φυλή. Βεβαίως επίδραση ασκούσε ανέκαθεν. Όμως περνούσε απαρατήρητη για την πλειονότητα. Τώρα, η επίδραση του Βεσάκ πρόκειται ν' αναγνωριστεί και να χρησιμοποιηθεί συνειδητά. Κάθε όμιλος εξυπηρετητών στον κόσμο, που συνεργάζεται συνειδητά με την πλανητική Ιεραρχία, οπωσδήποτε ενεργεί κάτω από συγκεκριμένους νόμους και μέσω ορισμένων λέξεων δύναμης και της μεγάλης επίκλησης. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν συγκεκριμένα και αναγκαία αποτελέσματα. Μέσω του ενιαίου ρυθμού ορισμένων ομίλων και με την εκφώνηση των επικλήσεων τους, οι όμιλοι των υποψήφιων μπορούν να προσεγγίσουν τη συνείδηση των μεγάλων Ζωών και Διανοιών, αφού μάθουν προηγουμένως να ευθυγραμμίζουν τις προσωπικότητες και να έρχονται σ' επικοινωνία με τις ψυχές τους. Αυτοί οι όμιλοι μπορούν να εδραιώσουν μια επαφή με τον υποκειμενικό κόσμο των Διανοιών, μέσω δυο εστιακών σημείων. Το ένα εστιακό σημείο, ο Βούδας, αντιπροσωπεύει τον επισκιάζοντα κόσμο των υποκειμενικών πνευματικών πραγματικοτήτων. Το άλλο εστιακό σημείο, ο Χριστός, ενεργεί ως ο Αντιπρόσωπος του κόσμου των ανθρώπινων πλασμάτων που ανατείνουν. Αυτό το γεγονός συμβολίζεται στις τελετουργίες των εκκλησιών, όπου ο ιερέας δρα σαν εστιακό σημείο. Εδώ όμως υπάρχει ένα σπουδαίο σημείο διαφοράς: Οι τελετουργοί σε εκείνες τις μεγάλες ιεροπραξίες επαφής δεν θα αποτελούν ένα χωριστικό και ξεχωριστό σώμα ανθρώπων. Όλοι θα μπορούν να είναι ιερείς. Ακόμη κι ένας λαϊκός μπορεί να κατέχει επίσης μια τέτοια θέση. Το μοναδικό προσόν που θ' απαιτείται, θα είναι η ικανότητα να ευθυγραμμίζεται και να έρχεται σ' επαφή με τη ψυχή, ούτως ώστε να είναι σε θέση να συνεργεί με όλες τις άλλες ψυχές.

Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι μια καθορισμένη περίοδο του έτους συνεδριάζει η Στοά των Διδασκάλων. Η λέξη Στοά είναι απλώς ένα όνομα ακόμη εκείνου του σώματος των αφιερωμένων μαθητών και εργατών, που οι Χριστιανοί αποκαλούν ο Χριστός και η εκκλησία Του. Κατ' εκείνη την περίοδο, που συμπίπτει με την πανσέληνο του Ταύρου και η εορτή του Βεσάκ, η Στοά οπωσδήποτε συνεδριάζει για τρεις κυρίως λόγους:

Για να έλθει σ' επαφή με την πνευματική δύναμη που διαβιβάζεται στον πλανήτη μας μέσω του Βούδα και του Χριστού,

Για να συνεδριάσει με θέμα την άμεση ανάγκη και το άμεσο έργο που πρέπει να γίνει για την ανθρωπότητα,

Να επιτρέψει τη μύηση εκείνων που είναι έτοιμοι και να διεγείρει τους μαθητές Της για επαύξηση της δράσης και της υπηρεσίας τους.

* ...συναντήσει υμίν άνθρωπος κεράμιον ύδατος βαστάζων. Ακολουθήσατε αυτώ εις την οικία ού (όπου) εισπορεύεται. (Λουκ. ΚΒ 10)

(Τμήμα από ένα ανέκδοτο φυλλάδιο της Arcane School – Lusis Trust).

Αν κάποιοι φίλοι επιθυμούν να συζητήσουμε για την παραπάνω εορτή μπορούμε να το επιχειρήσουμε.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

Συγχαρητήρια!

Στις δύο Μαΐου φέτος, την ημέρα της πανσελήνου γιορτάζεται η εορτή του Βεσάκ.
Αρκετές χιλιάδες ανθρώπων στην Δύση θα συμμετάσχουν σε έναν ομαδικό διαλογισμό που χαρακτηρίζεται ως ο ισχυρότερος διαλογισμός του έτους.

Συνεπώς η απόφασή σου να παραθέσεις αυτό το απόσπασμα από το ανέκδοτο φυλλάδιο της Lucis Trust – Arcane School, ήταν ημερολογιακά εντελώς επίκαιρη.

Αυτή η εορτή στον χώρο του εσωτερισμού είναι πολύ γνωστή πάνω από 50 χρόνια τώρα και τον αντίστοιχο διαλογισμό τον έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι (στον Δυτικό κόσμο) τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι εφελκυόμενες ενέργειες αυτή την χρονική περίοδο είναι οι ισχυρότερες του έτους για όσους γνωρίζουν κάτι σχετικά με τον διαλογισμό.

Στα βιβλία «Μαθητεία στη Νέα Εποχή» και «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας» κυρίως (της Alice Bailey) σε δεκάδες σημεία γίνεται λόγος για το σπουδαίο αυτό θέμα.

Δεν θα ήθελα σήμερα να επεκταθώ στο θέμα του «μύθου» που για πάρα πολλούς είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, περιμένοντας να τοποθετηθούν και άλλοι σχετικά με το θέμα αυτό και τα λέμε τις επόμενες μέρες.

Θα κλείσω εδώ σήμερα, ευχόμενος το καλύτερο.

Επειδή αναφέρθηκε η Εορτή της Ανθρωπότητας, θα πρότεινα εν καιρώ να αναφερθούμε και σ' αυτήν.
Τι λες?

Θα ήθελα εκφράσω μια σκέψη μου επάνω σε κάτι που γράφει το φυλλάδιο:

quote:

---

Ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που συνδέονται μ' αυτή την Εορτή και με το τελετουργικό τυπικό της στο Θιβέτ, βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί ορθόδοξοι Χριστιανοί, που θα καταφρονούσαν οποιαδήποτε σύνδεση με το Βουδισμό ή τον Ινδουισμό, αποκτούν μαρτυρία αυτής της τελετής μέσα στα όνειρα τους.

---

Συμφωνώ μ' αυτό καθώς ένας Χριστιανός, ένας Μουσουλμάνος κτλ θα μπορούσε να βιώσει την Εορτή μέσω κάποιου ονείρου.
Σκέφτομαι όμως την πιθανότητα να ερμηνεύσει την εμπειρία του αυτή ως ένα όραμα το οποίο σχετίζεται με την θρησκεία του καθεαυτή.
Γενικά πιστεύω πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αρχίσει να αφουγκράζεται την ψυχή του και να εργάζεται επάνω στην ορθή δόμηση του χαρακτήρα του και στην κατανόηση της προσωπικότητας του, θα είχε περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσει μια τέτοια εμπειρία, σωστά?

In anticipation of my resurrection...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

quote:

---

Αρκετές χιλιάδες ανθρώπων στην Δύση θα συμμετάσχουν σε έναν ομαδικό διαλογισμό που χαρακτηρίζεται ως ο ισχυρότερος διαλογισμός του έτους.

---

Είναι πάρα πολύ σημαντικά αυτά που λες για τον διαλογισμό και ειδικότερα για τον ομαδικό διαλογισμό.

Φυσικά με την ευκαιρία αυτή της εορτής του Βεσάκ που θα έχουμε στις δύο Μαΐου νομίζω ότι είναι εποικοδομητικό να παρατεθεί το τυπικό Διαλογισμού της Πανσελήνου, έτσι ώστε όσοι επιθυμούν να το ακολουθήσουν.

Γι’ αυτό τον λόγο θα παρατεθούν σήμερα κάποια προκαταρκτικά αποσπάσματα από μία ιστοσελίδα που εξειδικεύεται σε θέματα διαλογισμού σχετικά με αυτό το θέμα, έτσι ώστε οι φίλοι του esoterica αν θελήσουν να πραγματοποιήσουν την διαλογιστική εργασία ατομικά ή με τους φίλους τους, να έχουν τις απαιτούμενες πληροφορίες.

http://www1.lucistrust.org/greek/meetings/full_moon_medform.html

Αμέσως μετά, αύριο ή μεθαύριο, θα δοθεί και το τυπικό διαλογισμού της πανσελήνου. Δεν μπαίνει σήμερα γιατί θα φορτωνόταν αρκετά το μήνυμα.

--------------------------------------

Η Άσκηση του Διαλογισμού

Η Στάση

Έχοντας βρει το χρόνο και τον τόπο, θα καθίσουμε σε μια αναπαυτική καρέκλα και θα αρχίσουμε να διαλογιζόμαστε. Τότε προκύπτουν τα ερωτήματα: Πώς καθόμαστε; Είναι η στάση με σταυρωμένες τις κνήμες η καλύτερη, ή πρέπει να γονατίζουμε ή να καθόμαστε ή να στεκόμαστε όρθιοι; Η πιο άνετη και πιο φυσική στάση είναι πάντα η καλύτερη.
Η στάση με τις σταυρωμένες κνήμες χρησιμοποιούνταν, και ακόμα χρησιμοποιείται πολύ, στην Ανατολή και πολλά βιβλία έχουν γραφεί πάνω στις στάσεις. Μερικές από τις στάσεις έχουν σχέση με το νευρικό σώμα και με εκείνη την εσωτερική δομή λεπτών νεύρων, που ονομάζονται από τους Ινδουιστές "νάντι", τα οποία υπόκεινται του νευρικού συστήματος έτσι όπως αυτό αναγνωρίζεται στη Δύση.

Το πρόβλημα με αυτές τις στάσεις είναι πως μπορεί να οδηγήσουν σε δυο μάλλον ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Κάνουν τον άνθρωπο να συγκεντρώνει το νου στους μηχανισμούς της διαδικασίας και όχι πάνω στο στόχο και, δεύτερον, συχνά οδηγούν σε μια ευχάριστη αίσθηση ανωτερότητας, που βασίζεται στην προσπάθεια μας να κάνουμε κάτι που η πλειονότητα δεν κάνει και που μας ξεχωρίζει ως δυνάμει γνώστες. Εγκλωβιζόμαστε στην μορφική όψη του διαλογισμού. Απασχολούμαστε με το Μη-εαυτό, και όχι με τον Εαυτό.

Ας διαλέξουμε λοιπόν εκείνη τη στάση που θα επιτρέπει σε εμάς, εντελώς άνετα, να ξεχνάμε ότι έχουμε φυσικό σώμα. Αυτή μάλλον είναι, για το Δυτικό, η καθιστική στάση. Αυτά που κυρίως χρειάζονται είναι: να καθόμαστε ευθυτενείς, με τη σπονδυλική στήλη σε ευθεία γραμμή. Να καθόμαστε χαλαρωμένοι (όχι άτονα), ώστε να μην υπάρχει καμία ένταση πουθενά στο σώμα, να χαλαρώνουμε κάπως το σαγόνι, ώστε να διώχνουμε κάθε ένταση στον αυχένα. Ο διαλογισμός είναι μια εσωτερική πράξη και μπορεί να πραγματοποιηθεί με επιτυχία μόνον όταν το σώμα είναι χαλαρωμένο, σε σωστή στάση, και μετά λησμονείται.

Η Αναπνοή

Έχοντας πετύχει φυσική άνεση και χαλάρωση και έχοντας αποτραβηχτεί από τη συνείδηση του σώματος, προσέχουμε έπειτα την αναπνοή μας και εξακριβώνουμε αν είναι ήρεμη, ομαλή και ρυθμική.
Ας γίνει μια προειδοποίηση όσον αφορά την εκτέλεση αναπνευστικών ασκήσεων, με εξαίρεση όσους έχουν πρώτα αφιερώσει χρόνια στον ορθό διαλογισμό και στην εξάγνιση της σωματικής φύσης. Όταν δεν υπάρχει εμπειρία και αγνότητα, η εκτέλεση αναπνευστικών ασκήσεων συνεπάγεται πολύ πραγματικούς κινδύνους. Είναι αδύνατο να τονίσουμε αυτό το σημείο με όση έμφαση χρειάζεται. Αυτή την εποχή υπάρχουν πολλές σχολές που δίνουν οδηγίες για την αναπνοή και πολλοί που παρουσιάζουν την αναπνοή ως μέσο για πνευματική ανάπτυξη. Όμως δεν έχει καμιά σχέση με την πνευματική ανάπτυξη. Έχει μεγάλη σχέση με την ανάπτυξη ψυχικών δυνάμεων και η εκτέλεση αναπνευστικών ασκήσεων οδηγεί σε μεγάλες δυσκολίες και κίνδυνο. Στις αρχαίες διδασκαλίες της Ανατολής, ο έλεγχος της αναπνοής επιτρεπόταν μόνον όταν τα πρώτα τρία "μέσα για την ένωση", όπως ονομάζονται, είχαν σχετικά πραγματωθεί στη ζωή, και τότε, μόνο κάτω από σωστή παρακολούθηση.

Οι αναπνευστικές ασκήσεις δεν έχουν να κάνουν με την πνευματική ανάπτυξη. Αφορούν την ανάπτυξη του φυσικού σώματος και η ενασχόληση με αυτές συνεπάγεται δυσκολίες και κινδύνους.

Κατά την αρχαία εποχή, οι διδάσκαλοι αραιά και που διάλεγαν κάποιον για αυτή τη μορφή διδασκαλίας, και αυτή δινόταν ως συμπλήρωμα σε μια εκπαίδευση που θα είχε προκαλέσει έναν ορισμένο βαθμό επαφής με την ψυχή, ούτως ώστε η ψυχή να έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει τις ενέργειες που εφελκύονται από την αναπνοή για την προώθηση των δικών της αντικειμένων και για παγκόσμια υπηρεσία. Κατά συνέπεια, δεν θα κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να βεβαιωθούμε ότι η αναπνοή μας είναι ήρεμη και κανονική και μετά θα αποσύρουμε εντελώς τις σκέψεις μας από το σώμα και θα αρχίσουμε το έργο της συγκέντρωσης.

Ο Οραματισμός και η Δημιουργική Χρήση της Φαντασίας

Το επόμενο βήμα στην άσκηση του διαλογισμού είναι η χρήση της φαντασίας. Δημιουργούμε την εικόνα του τριπλού κατώτερου ανθρώπου, ευθυγραμμισμένου ή ευρισκόμενου σε άμεση επικοινωνία με την ψυχή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να γίνει αυτό. Το ονομάζουμε εργασία οραματισμού. Φαίνεται ότι ο οραματισμός, η φαντασία και η θέληση είναι τρεις πολύ ισχυροί παράγοντες σε κάθε δημιουργική διαδικασία. Είναι οι υποκειμενικές αιτίες για πολλά από τα αντικειμενικά μας αποτελέσματα.
Στην αρχή ο οραματισμός είναι κυρίως θέμα πειραματικής πίστης. Γνωρίζουμε ότι μέσω της διαδικασίας του λογισμού έχουμε φτάσει στην κατανόηση ότι υπάρχει, μέσα μας και πέρα από όλα τα εκδηλωμένα αντικείμενα, ένα Ιδανικό Αντικείμενο ή Ιδανικό Πρότυπο, που επιζητεί να εκδηλωθεί στο φυσικό πεδίο. Η άσκηση του οραματισμού, η φαντασία και η χρήση της θέλησης είναι δραστηριότητες που υπολογίζεται ότι θα επισπεύσουν την εκδήλωση αυτού του Ιδανικού. Όταν οραματιζόμαστε, χρησιμοποιούμε την υπέρτατη σύλληψή μας περί του ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το Ιδανικό, επενδυμένο με κάποιο είδος υλικού, συνήθως νοητικού, γιατί δεν είμαστε ακόμα σε θέση να συλλάβουμε ανώτερες μορφές ή τύπους υπόστασης, με τις οποίες περιβάλλουμε τις Εικόνες μας.

Σε σχέση με αυτή την εργασία, στα πρώιμα στάδια, ορισμένοι εικονίζουν τα τρία σώματα (των τριών όψεων της μορφικής φύσης), να συνδέονται με ένα ακτινοβόλο σώμα φωτός, ή οραματίζονται τρία κέντρα δονούμενης ενέργειας δεχόμενα τη διέγερση από ένα ανώτερο και πιο ισχυρό κέντρο. Αλλοι φαντάζονται την ψυχή ως ένα τρίγωνο δύναμης, με το οποίο είναι συνδεδεμένο το τρίγωνο της κατώτερης φύσης, με την "αργυρή χορδή" που αναφέρεται στη Χριστιανική Βίβλο, τη σουτράτμα ή το νήμα της ψυχής των Γραφών της Ανατολής, τη "γραμμή ζωής" άλλων σχολών σκέψης. Άλλοι, πάλι, προτιμούν να διατηρούν τη σκέψη μιας ενοποιημένης προσωπικότητας που συνδέεται και κρύβει εντός της την ενοικούσα Θεότητα, "ο εν υμίν Χριστός η ελπίς της δόξης".

Δεν έχει μεγάλη σημασία το ποια εικόνα διαλέγουμε, αρκεί να αρχίζουμε με τη βασική ιδέα του Εαυτού που επιδιώκει να έρθει σε επαφή και να χρησιμοποιήσει τον Μη-εαυτό, το όργανο του στους κόσμους της ανθρώπινης έκφρασης και αντίστροφα, με τη σκέψη ότι αυτός ο Μη-εαυτός παρακινείται να στραφεί προς την πηγή της ύπαρξης του. Όταν αυτό συμπληρωθεί, μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο του διαλογισμού μας. Το φυσικό σώμα και η θυμική φύση, με τη σειρά τους, βυθίζονται κάτω από το επίπεδο της συνείδησης, ενώ εμείς επικεντρωνόμαστε στο νου και επιζητούμε να τον θέσουμε υπό τη θέληση μας.

Συγκέντρωση

Ακριβώς εδώ είναι που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα μας. Ο νους αρνείται να βυθιστεί στις σκέψεις που διαλέγουμε να σκεφτούμε και σπεύδει με ορμή προς πάσα διεύθυνση, αναζητώντας, όπως το συνηθίζει, υλικό. Σκεφτόμαστε για όσα έχουμε να κάνουμε εκείνη την ημέρα, αντί να σκεφτόμαστε πάνω στη "σπερματική σκέψη" μας, θυμόμαστε κάποιον που πρέπει να κανονίσουμε να συναντήσουμε, ή κάποια δραστηριότητα που χρειάζεται να φροντίσουμε. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε κάποιον που αγαπάμε και αμέσως πέφτουμε και πάλι στον κόσμο των συγκινήσεων οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή την όλη εργασία μας.
Έτσι συμμαζεύουμε και πάλι τις σκέψεις μας και αρχίζουμε από την αρχή με μεγάλη επιτυχία για μισό λεπτό, όταν θυμόμαστε κάποιο ραντεβού που έχουμε δώσει ή κάποια δουλειά που κάποιος κάνει για μας, και ξαναβρισκόμαστε πάλι πίσω, στον κόσμο των διανοητικών αντιδράσεων, οπότε η γραμμή σκέψης που είχαμε διαλέξει, λησμονείται. Πάλι ξαναμαζεύουμε τις διασκορπισμένες ιδέες μας και ξαναρχίζουμε τον αγώνα μας για να καθυποτάξουμε τον ατίθασο νου.

Πώς επιτυγχάνεται η συγκέντρωση; Μα ακολουθώντας στην εργασία μας ένα σχέδιο ή ένα περίγραμμα του διαλογισμού μας, το οποίο θέτει αυτομάτως έναν αξεπέραστο δακτύλιο γύρω από το νου μας και το οποίο λέει στη διάνοια: "Μέχρι εκεί και μη παρέκει". Σκόπιμα και με νοήμονα πρόθεση οριοθετούμε τη διανοητική μας δραστηριότητα κατά τρόπον ώστε να υποχρεωνόμαστε να αναγνωρίσουμε, πότε ξεπερνούμε αυτά τα όρια. Τότε ξέρουμε ότι πρέπει να συμμαζευτούμε ξανά μέσα στα όρια προστασίας που έχουμε θέσει στον εαυτό μας.

(Από τη Διάνοια στην Ενόραση, σελ. 118-27)
--------------------------------------

Αγαπητέ Dying Incubus

Μετά την περίοδο της πανσελήνου του Βεσάκ σίγουρα θα υπάρξει και αναφορά για την επόμενη εορτή της πανσελήνου των Διδύμων που χαρακτηρίζεται και ως εορτή της Ανθρωπότητας.

Φυσικά όπως αναφέρεις η συμμετοχή στην εορτή σε κατάσταση ονείρου μπορεί να πραγματοποιηθεί από κάποιον ανεξάρτητα με το θρήσκευμά του και την χώρα που κατοικεί, αλλά μάλλον για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι πολύ εξελιγμένος ως συνείδηση.

Παλιότερα η Lusis Trust – Arcane School είχε κυκλοφορήσει ένα video ντοκιμαντέρ με τον κόσμο που πήγαιναν από τις γύρω περιοχές για να συμμετάσχουν στην εορτή, … με τους φυσικούς τους φορείς. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν … έδειχνε την κυρίως εορτή, ίσως για ευνόητους λόγους.

Όπως αναφέρθηκε αύριο ή μεθαύριο θα ακολουθήσει το τυπικό του διαλογισμού έτσι ώστε όποιος επιθυμεί να το πραγματοποιεί μόνος ή με τους φίλους του.

Σας χαιρετώ σήμερα ευχόμενος ένα όμορφο πρωινό.

maya1 πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το θέμα που άνοιξες και σκοπεύω να το διαβάσω ολόκληρο εντός ολίγου...

Επέτρεψέ μου μία διόρθωση:η Πανσέληνος του Μαίου στην οποία αναφέρεσαι(και που καμιά φορά συμβαίνει τον Απρίλη) είναι η πανσέληνος του Σκορπιού και όχι του Ταύρου.

Τις περιόδους αυτές,λοιπόν,ο Ήλιος βρίσκεται στον Ταύρο και η Πανσέληνος βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο ζώδιο,το Σκορπιό.

Αντίστοιχα,όταν ο Ήλιος βρίσκεται στους Διδύμους(21 Μαίου-20 Ιουνίου) τότε η Πανσέληνος τελείται στον Τοξότη.

Πιστεύω πως ο ομαδικός διαλογισμός θα μπορούσε να είναι δύσκολος ακόμα και για έναν άνθρωπο ο οποίο κάνει ασκήσεις διαλογισμού σε ατομικό επίπεδο κι οι λόγοι είναι διάφοροι.
Μπορεί να υπάρχει δυσκολία στην κοινή εστίαση αλλά και θα πρέπει ο διαλογισμός να έχει φύγει - τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως - από την σφαίρα του ατόμου και να έχει αναχθεί σ' αυτήν μιας ομάδας ανθρώπων που εργάζονται από κοινού για το καλό της Ανθρωπότητας.

Κι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι αυτή που αναφέρεις:

quote:

---

Βέβαια η δυσκολία βρίσκεται στο ότι οι περισσότεροι διαλογιζόμενοι βρίσκονται απορροφημένοι με τη δική τους πνευματική ανάπτυξη και αυτό γιατί αδυνατούν να θυσιάσουν την προσωπικότητά τους για το καλό του όλου.

---

In anticipation of my resurrection...

Όπως σας είχα υποσχεθεί προχθές παραθέτω το τυπικό διαλογισμού πανσελήνου.

Το τυπικό διαλογισμού στην πανσέληνο

Η προσέγγιση της Ιεραρχίας κατά την Πανσέληνο

Η ώρα της Πανσελήνου είναι η περίοδος που οι Πνευματικές ενέργειες, με τρόπο μοναδικό, είναι προσιτές και διευκολύνουν μια στενώτερη σχέση ανάμεσα στην ανθρωπότητα και την Ιεραρχία. Κάθε μήνα οι ενέργειες που εισρέουν μεταφέρουν τις ιδιαίτερες ιδιότητες του αστερισμού που επηρεάζει αυτόν τον μήνα. Οι ενέργειες αυτές, καθώς πέφτουν διαδοχικά πάνω στην ανθρωπότητα, εδραιώνουν τις "θείες ιδιότητες" στη συνείδηση του ανθρώπου. Εμείς, σαν ζηλωτές και μαθητές, επιδιώκουμε να διοχετεύσουμε την πνευματική εισροή στις διάνοιες και στις καρδιές των ανθρώπων, κι έτσι να δυναμώσουμε το δεσμό ανάμεσα στο ανθρώπινο βασίλειο και το Βασίλειο του Θεού.

Η είσοδος στην Ατραπό της Προσέγγισης είναι δυνατή σε άτομα, σε ομίλους και στην ανθρωπότητα στο σύνολό της σαν μια μονάδα. Οι ενέργειες, με τις οποίες δεν ερχόμαστε συνήθως ή φυσιολογικά σε επαφή, είναι δυνατό να προσεγγιστούν, να γίνουν αισθητές και να χρησιμοποιηθούν στις ώρες αυτών των Προσεγγίσεων, με σκοπό να έρθουμε σ’ επαφή μαζί τους σε ομαδικό σχηματισμό. ΄Ετσι το άτομο, ο όμιλος και η ανθρωπότητα πλουτίζονται και ζωογονούται.

--------------------------------------

Βασικός Τόνος για την προσέγγιση της Ιεραρχίας κατά την Πανσέληνο.

Εκείνος που ατενίζει το φως και στέκεται μέσα στην ακτινοβολία του, χάνει από τα μάτια του τους σκοπούς του κόσμου των ανθρώπων, περνά στον φωτισμένο Δρόμο που οδηγεί στο μεγάλο Κέντρο της Απορρόφησης. Αυτός όμως που αισθάνεται την παρόρμηση να περάσει αυτόν τον Δρόμο, εντούτοις αγαπά τον αδελφό του που βρίσκεται στο σκοτάδι, στρέφεται πάνω στο στυλοβάτη του φωτός και γυρίζει προς την άλλη κατεύθυνση.

Ατενίζει το σκοτάδι και τότε τα επτά κέντρα φωτός που είναι μέσα του μεταβιβάζουν το φως που ξεχύνεται προς τα έξω και να, η όψη αυτών που βρίσκονται πάνω στο σκοτεινό δρόμο δέχεται αυτό το φως. Ο δρόμος γι’ αυτούς δεν είναι πια τόσο σκοτεινός. Πίσω από τους μαχητές - ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι - απαστράφτει το φως της Ιεραρχίας.

--------------------------------------

Διαλογισμός

Αποκαθιστώντας το Σχέδιο πάνω στη Γη

1. Ομαδική Συγχώνευση

Βεβαιώνουμε το γεγονός της ομαδικής συγχώνευσης και ολοκλήρωσης μέσα στο κέντρο καρδιάς του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου, μεσολαβούντες μεταξύ της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας.

Είμαι ένα με τους αδελφούς μου στον όμιλο, και ότι έχω όλα είναι δικά τους.
Είθε η αγάπη που είναι μέσα στη ψυχή μου να διαχυθεί σ’ αυτούς.
Είθε η δύναμη που είναι μέσα μου να τους ανυψώσει και να τους βοηθήσει.
Είθε οι σκέψεις που δημιουργεί η ψυχή μου να φτάσουν σ’ αυτούς και να τους ενθαρρύνουν.

2. Ευθυγράμμιση

Προβάλλουμε μια γραμμή φωτεινής ενέργειας προς την πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, την πλανητική καρδιά, το μέγα ΄Ασραμ του Σανάτ Κουμάρα, και προς τον Χριστό, την καρδιά της Ιεραρχίας.

Εκτείνουμε τη γραμμή του φωτός προς την Σαμπάλλα, το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή.

Στεκόμαστε σαν ένας όμιλος μέσα στην περιφέρεια του μεγάλου Άσραμ, την Ιεραρχία. Σ’ αυτό το σημείο είμαστε ανοικτοί στις εξω-πλανητικές ενέργειες που είναι τώρα διαθέσιμες.

3. Ανώτερο Διάλειμμα

Καθώς εστιαζόμαστε μέσα στο φως της Ιεραρχίας, το πλανητικό κέντρο Καρδιάς, κρατάμε το νου, ο οποίος βρίσκεται σε θεώρηση, ανοιχτό στο ιεραρχικό έργο της προετοιμασίας για την επανεμφάνιση του Χριστού σύμφωνα με το Σχέδιο.

4. Διαλογισμός

Στοχαζόμαστε πάνω στη σπερματική σκέψη, χρησιμοποιώντας τον κατάλληλο βασικό τόνο του σημείου του ζωδιακού.

5. Κάθοδος

Χρησιμοποιώντας τη δημιουργική φαντασία, οραματιζόμαστε τις ενέργειες του Φωτός, της Αγάπης και της Θέλησης-για-το-Καλό να διαχύνονται σ’ όλο τον πλανήτη και ν’ αγκυροβολούν πάνω στη Γη σε προετοιμασμένα κέντρα του φυσικού πεδίου μέσα από τα οποία μπορεί το Σχέδιο να εκδηλωθεί. Χρησιμοποιείστε την εξαπλή πρόοδο της Θείας Αγάπης σαν συνέχεια της καθόδου της ενέργειας (Σαμπάλλα - Ιεραρχία - ο Χριστός - ο νέος όμιλος εξυπηρετητών του κόσμου - οι άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης παντού στον κόσμο - τα φυσικά κέντρα διανομής).

6. Κατώτερο Διάλειμμα

Επανεστιάζουμε τη συνείδηση, σαν όμιλος, μέσα στην περιφέρεια του μεγάλου ΄Ασραμ. Μαζί εκφωνούμε τη βεβαίωση:

Στο μέσο όλης της Αγάπης στέκω.
Από αυτό το κέντρο Εγώ, που υπηρετώ, θα εργαστώ.
Είθε η αγάπη του θείου Εαυτού να διαχυθεί προς τα έξω, μέσα στην καρδιά μου, μέσω του ομίλου μου και σ’ όλο τον κόσμο.

Τότε, σύμφωνα με την κατανόησή μας και τις ευθύνες που αναλάβαμε, οραματιζόμαστε το άμεσο έργο που πρόκειται να γίνει σε προετοιμασία για την επανεμφάνιση του Χριστού και την αποκατάσταση του Σχεδίου πάνω στη Γη.

7. Διανομή

Καθώς εκφωνούμε τη Μεγάλη Επίκληση, οραματιζόμαστε τη διάχυση του Φωτός, της Αγάπης και της Δύναμης από την πνευματική Ιεραρχία μέσω των πέντε πλανητικών εισόδων (Λονδίνο / Νταρτζήιλινγ / Νέα Υόρκη / Γενεύη / Τόκιο), ακτινοβολώντας τη συνείδηση όλου του ανθρώπινου γένους:

Η Μεγάλη Επίκληση

Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.

Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.

Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων.
Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.

Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

ΟΜ ............ ΟΜ ............ ΟΜ

--------------------------------------

Εννοείται ότι απ’ όλα τα παραπάνω, όταν θα καθίσουμε σε μία καρέκλα μόνοι, ή μαζί με τους φίλους μας για να κάνουμε τον διαλογισμό μας, θα ακολουθήσουμε μόνο τον Διαλογισμό από εκεί που αναφέρεται Αποκαθιστώντας το Σχέδιο πάνω στη Γη.

Όλα τα προηγούμενα είναι προκαταρκτικά.

Επίσης στο σημείο που αναφέρεται:

4. Διαλογισμός

Στοχαζόμαστε πάνω στη σπερματική σκέψη, χρησιμοποιώντας τον κατάλληλο βασικό τόνο του σημείου του ζωδιακού.

Η σπερματική φράση του Ταύρου είναι:

Βλέπω, και όταν ο οφθαλμός ανοιχτεί, όλα είναι φως.

Επίσης ως σπερματική φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί της φράσης του τόνου της Ψυχής του Ζωδιακού σημείου του Ταύρου, η παρακάτω, που για φέτος και για τις τρεις πνευματικές εορτές της άνοιξης είναι:

Είθε ο όμιλος να αποκαλύψει ότι το Βασίλειο του Θεού,
Η Πλανητική Ιεραρχία, είναι γεγονός.

Δηλαδή χρησιμοποιούμε την παραπάνω σπερματική φράση που είναι μόνο για τις τρεις εορτές της άνοιξης που είναι η εορτή του Πάσχα που γιορτάζεται την πανσέληνο που ο ήλιος βρίσκεται στον Κριό, η εορτή του Βεσάκ που γιορτάζεται την πανσέληνο που ο ήλιος βρίσκεται στον Ταύρο και η εορτή της Καλής Θέλησης που γιορτάζεται την πανσέληνο που ο ήλιος βρίσκεται στους Διδύμους. Αυτό συμβαίνει γιατί η άνοιξη θεωρείται ως το ανώτερο διάλειμμα του έτους και οι ενέργειες είναι περισσότερο ισχυρές απ’ ότι τις υπόλοιπες πανσελήνους.

Για τα υπόλοιπα ζωδιακά σημεία χρησιμοποιούμε τον ανώτερο τόνο της Ψυχής όπως αυτοί (οι τόνοι) έχουν παρατεθεί ήδη από την maya1 στο θέμα «Το Μονοπάτι του Ήρωα» στις 23-2-07.

Θα την παρακαλούσα μάλιστα κάποια στιγμή να ξαναπαραθέσει αυτούς τους τόνους και εδώ, έτσι ώστε να τους χρησιμοποιούν όσοι αποφασίσουν από τώρα και εις το εξής να πραγματοποιούν τον παραπάνω διαλογισμό κάθε φορά που έχουμε πανσέληνο, καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Ανακοινώνεται επίσης ότι την Τρίτη, 1 Μαΐου 2007, ώρα 20:30, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με ομιλία και ομαδικό διαλογισμό για την ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΒΕΣΑΚ.

Όσοι από τους φίλους του esoterica επιθυμούν μπορούν να παρευρεθούν στην εκδήλωση.

(Επειδή αναμένεται να υπάρχει αρκετός κόσμος σας συμβουλεύω να πάτε (όσοι επιθυμείτε να πάτε) νωρίτερα για να πιάσετε θέση).

Αγαπητέ Dying Incubus

Γι’ αυτό που αναφέρεις:

quote:

---

Πιστεύω πως ο ομαδικός διαλογισμός θα μπορούσε να είναι δύσκολος ακόμα και για έναν άνθρωπο ο οποίος κάνει ασκήσεις διαλογισμού σε ατομικό επίπεδο κι οι λόγοι είναι διάφοροι.
Μπορεί να υπάρχει δυσκολία στην κοινή εστίαση αλλά και θα πρέπει ο διαλογισμός να έχει φύγει - τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως - από την σφαίρα του ατόμου και να έχει αναχθεί σ' αυτήν μιας ομάδας ανθρώπων που εργάζονται από κοινού για το καλό της Ανθρωπότητας.

---

Γνώθι σαυτόν

Καλωσόρισες σ’ αυτό το post.

Σχετικά μ’ αυτά που γράφεις προφανώς η σελήνη κατά την πανσέληνο βρίσκεται στο απέναντι ζώδιο ή έξι αστερισμούς πιο πέρα (μισό ζωδιακό κύκλο) από το ζώδιο που αναφερόμαστε μια και για να έχουμε πανσέληνο θα πρέπει η γη να βρίσκεται ανάμεσα στον ήλιο και στη σελήνη και τα τρία αυτά ουράνια σώματα να βρίσκονται περίπου στην ίδια ευθεία. Όταν δε η σελήνη βρεθεί μεταξύ γης και ήλιου, τότε η πλευρά της η στραμμένη προς εμάς βρίσκεται εντελώς στο σκοτάδι και λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη, ή νεκρή σελήνη όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Τότε βέβαια για 3 μέρες περίπου η σελήνη βρίσκεται στον ίδιο αστερισμό που βρίσκεται και ο ήλιος. Είναι αυτονόητο γιατί η σελήνη σε αυτή τη φάση βρίσκεται όσο πιο κοντά στον ήλιο γίνεται.

Απλά έχει επικρατήσει όταν μιλάμε για την πανσέληνο σε οποιοδήποτε ζώδιο στον εσωτερισμό όπως έγραψε και ο oros777 να εννοούμε την πανσέληνο που λαμβάνει χώρα στο ζωδιακό σημείο του μήνα που βρίσκεται ο Ήλιος και όχι πού βρίσκεται η σελήνη.

Αναφέρω από τους « Άθλους του Ηρακλή» της Alice Bailey τους βασικούς τόνους που χρησιμοποιούμε κατά την διάρκεια του διαλογισμού της πανσελήνου (στο ζωδιακό σημείο του μήνα που βρίσκεται ο ήλιος).

Βασικοί Τόνοι:
απ’ τη σκοπιά της ψυχής:

Κριός
“Προβάλλω και από το πεδίο του νου κυβερνώ”.

Ταύρος
“Βλέπω κι όταν ο οφθαλμός ανοίξει, όλα φωτίζονται”.

Δίδυμοι
“Αναγνωρίζω τον άλλο μου εαυτό και στο σβήσιμο αυτού του εαυτού αυξάνω και λάμπω”.

Καρκίνος
“Κτίζω ένα φωτισμένο σπίτι και σ’ αυτό κατοικώ”.

Λέων
“Είμαι Εκείνο κι Εκείνο είμαι Εγώ”.

Παρθένος
“Είμαι η Μητέρα και το Παιδί, είμαι Θεός, είμαι ύλη”.

Ζυγός
“Εκλέγω το Δρόμο που προχωρεί μεταξύ των δύο μεγάλων γραμμών δύναμης”.

Σκορπιός
“Είμαι πολεμιστής και από τη μάχη προβάλλω θριαμβευτής”.

Τοξότης
“Βλέπω το στόχο. Φτάνω στο στόχο και βλέπω έναν άλλο”.

Αιγόκερως
“Είμαι χαμένος σε φως επουράνιο και σ’ αυτό το φως στρέφω τα νώτα”.

Υδροχόος
“Είμαι το ύδωρ της ζωής, που χύνεται στους διψασμένους”.

Ιχθείς
“Αφήνω τον οίκο του Πατρός και γυρίζοντας σώζω”.

Αγαπητέ oros777 νομίζω ότι τώρα πλέον θα μπορούσαμε να πούμε αν το επιθυμούν και οι υπόλοιποι μερικά επί πλέον πράγματα για τον διαλογισμό.

Χαιρετώ και ευχαριστώ.

Επειδή μεθαύριο είναι το φεστιβάλ του Βεσάκ και αύριο θα γίνει διαλογισμός στο Ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», (όπως έχει αναφερθεί) νομίζω ότι είναι εποικοδομητικό σήμερα να δοθούν ορισμένα πρόσθετα στοιχεία για το Βεσάκ και αμέσως μετά συνεχίζουμε την συζήτησή μας.
-----------------------------------

Όταν μια ολόκληρη σύναξη ανθρώπων εμψυχώνεται έτσι από μια μοναδική υψηλή επιθυμία, όταν οι αύρες τους σμίγουν και σχηματίζουν έναν ενωμένο αγωγό για επίχυση, το αποτέλεσμα εντείνεται τρομακτικά και μπορεί η εμβέλειά του να παγκοσμιοποιηθεί.

Έχετε ένα παράδειγμα στο θαυμάσιο φεστιβάλ του Βεσάκ που διατηρείται καθολικά στην Ινδία μέχρι τις μέρες μας, οπότε η Ιεραρχία σχηματίζει έναν αγωγό για τη διαβίβαση δύναμης κι ευλογίας από τα επίπεδα στα οποία απαντάται ο Βούδδας. Δρα σαν εστιακό σημείο αυτής της δύναμης και – διοχετεύοντάς την μέσω της Αύρας Του – τη διαχύνει στο ανθρώπινο γένος δια του αγωγού που παρέχεται απ’ τους συναθροισμένους Κυρίους, Διδασκάλους, διαβαθμισμένους μυημένους και μαθητές. O αγωγός αυτός σχηματίζεται με τη χρήση του ήχου και του ρυθμού που χρησιμοποιούνται συγχρόνως. Με την ψαλμωδία ορισμένων μάντραμ δια των αργών, μετρημένων κινήσεων που συνοδεύουν τον ψαλμό, σχηματίζεται το χωνί που φτάνει προς τα πάνω στον επιθυμητό τόπο. Τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται στην ύλη του πεδίου πιο πάνω απ’ το φυσικό (που είναι αποτέλεσμα της γεωμετρικής κίνησης της σύναξης που πραγματοποιείται σ’ αυτό το κέντρο των Ιμαλαΐων) διαμορφώνονται σε θαυμαστές λεωφόρους προσέγγισης του κέντρου ευλογίας για τους ενοίκους, ντέβα ή άλλους, από οποιοδήποτε ιδιαίτερο πεδίο. Για όσους μπορούν να παρατηρήσουν ψυχορατικά τη σκηνή, το κάλλος των γεωμετρικών μορφών είναι απίστευτο και το κάλλος αυτό επιτείνεται από τις ακτινοβόλες αύρες των Μεγάλων Όντων που συναθροίζονται εκεί.

Στους καιρούς που θα έρθουν, η αξία του συνδυασμού μουσικής, ψαλμού και ρυθμικής κίνησης θα κατανοηθεί και θα χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη ορισμένων αποτελεσμάτων. Oμάδες ανθρώπων θα συγκεντρώνονται για να μελετούν τα δημιουργικά αποτελέσματα ή την εξαγνιστική αποτελεσματικότητα του ρυθμικού ήχου σε συνδυασμό με την κίνηση και την ενότητα· το εποικοδομητικό αποτέλεσμα στα τρία σώματα θα μελετάται ψυχορατικά· το εξαλειπτικό αποτέλεσμα επί της ύλης αυτών των σωμάτων θα ταξινομείται επιστημονικά κι όλη η αποκτηθείσα γνώση θα εφαρμόζεται συγκεκριμένα στη βελτίωση αυτών των σωμάτων. Η ποιότητα της εκχυόμενης δύναμης και τα εξυψωτικά, ζωογονητικά και διεγερτικά της αποτελέσματα θα παρακολουθούνται στενά. Τα κέντρα θα μελετώνται στη σχέση τους με τα ρεύματα δύναμης που προσεγγίσθηκαν και θ’ αναλαμβάνεται οριστικά η καλλιέργεια κι η ενίσχυση της περιστροφικής τους κίνησης.

(Από το βιβλίο «Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού»).
-----------------------------------

Σας υπέδειξα ήδη τη μορφή που θα πάρει η θρησκεία της νέας εποχής (Η Επανεμφάνιση του Χριστού). Θα δομηθεί γύρω από τις περιόδους των Πανσελήνων, όπου θα γίνονται ορισμένες μεγάλες Προσεγγίσεις στον κόσμο της πραγματικότητας, καθώς και γύρω από δύο περιόδους μαζικών Προσεγγίσεων που θα γίνονται το χρόνο της μεγαλύτερης έκλειψης της σελήνης και του ηλίου στη διάρκεια του έτους. Oι δύο κύριες Προσεγγίσεις της Πανσελήνου θα είναι εκείνες της Πανσελήνου του Βεσάκ και της Πανσελήνου του Ιουνίου – η μία αφιερωμένη στον Βούδδα που ενσωμάτωσε τη σοφία του Θεού και η άλλη στον Βοδισάττβα (γνωστός στους Χριστιανούς ως Χριστός) ο Oποίος ενσωμάτωσε την αγάπη του Θεού.

Το υπόβαθρο της νέας παγκόσμιας θρησκείας θα έχει μέσα του τρεις κύριες παρουσιάσεις της αλήθειας, ή τρία μείζονα δόγματα, αν μπορεί να επιτραπεί μια τόσο ανεπιθύμητη λέξη. Το έργο του έκτου αυτού ομίλου μαθητών πρέπει να αφορά την επεξεργασία των τριών αυτών απόψεων ή εφελκύσεων της αλήθειας. Είναι:

1. Το γεγονός του Πνεύματος του Θεού, υπερβατικού και ενυπάρχοντα, θα καταδειχθεί, καθώς κι ένα παρόμοιο γεγονός για τον άνθρωπο. O τρόπος της προσέγγισης μεταξύ τους μέσω της ψυχής θα υποδειχθεί. Αυτή η όψη της αναδυόμενης αλήθειας μπορεί να ονομασθεί Υπερβατικός Μυστικισμός.

2. Το γεγονός της θείας ποιότητας των Δυνάμεων στη φύση και στον άνθρωπο και η μέθοδος της χρησιμοποίησής τους για θείους σκοπούς από τον άνθρωπο. Αυτό μπορεί να ονομασθεί Υπερβατικός Αποκρυφισμός.

3. Το γεγονός που υπονοείται στο πρώτο, ότι η Ανθρωπότητα σαν Σύνολο είναι μια έκφραση της θειότητας, μια πλήρης έκφραση, συν το συναφές γεγονός της θείας φύσης και του έργου της πλανητικής Ιεραρχίας και ο τρόπος προσέγγισης των δύο αυτών ομάδων μεταξύ τους σε ομαδική μορφή. Αυτό μπορεί να ονομασθεί Υπερβατική Θρησκεία.

(Από το βιβλίο «Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας»).
-----------------------------------

Το Φεστιβάλ του Βεσάκ

Αυτή την περίοδο του Φεστιβάλ του Βεσάκ θα εφιστούσα την προσοχή σας στο γεγονός ότι η ετήσια επιστροφή του Βούδδα για να ευλογήσει το λαό Του παντού και να μεταδώσει το μήνυμα της σοφίας, του φωτός και της αγάπης στην ανθρωπότητα – καθώς έρχεται από την καθαυτή Καρδιά της Ίδιας της Θεότητας – είναι η εξωτερική μαρτυρία κι εγγύηση της εσώτερης θείας καθοδήγησης και αποκάλυψης στον τωρινό παγκόσμιο κύκλο των 2500 ετών. Χρόνο με το χρόνο επιστρέφει. Για μια σύντομη στιγμή μας υπενθυμίζει ότι ο Θεός υπάρχει κι αγαπά πάντα· ότι δεν ξεχνά το λαό Του· ότι η καρδιά του σύμπαντος είναι αμετάβλητη συμπόνια κι ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνος. Για να επέλθει αυτή η αναγνώριση και να κάνει εφικτή αυτή την εμφάνιση δημιουργείται ένα ζωντανό Τρίγωνο Ενέργειας κι εστιάζεται μέσω τριών μεγάλων πνευματικών Ατόμων που εφελκύουν αναγνώριση τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Είναι γνωστοί στους οπαδούς κάθε πίστης και κάθε εθνικότητας.
Αυτοί οι Τρεις είναι:

1. O Κύριος του Κόσμου, ο Αρχαίος των Ημερών, ο Σανάτ Κουμάρα, ο πλανητικός Λόγος, ο Μελχισεδέκ, Αυτός στον Oποίο αναφέρθηκε ο Χριστός όταν είπε, “Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν”.

2. O Βούδδας, ο Φωτισμένος, ο Αποκαλυπτής του φωτός και της σοφίας που έρχεται σε μας από πηγές πολύ μεγαλύτερες από την πλανητική μας Ζωή, ένας Αγγελιαφόρος των Θεών.

3. O Χριστός, ο Υιός του Πατρός, ο Παγκόσμιος Σωτήρας, ο Λυτρωτής. Αυτός που παρέμεινε μαζί μας και κρατά στην αγκαλιά Του τον αμνό Του, ο Κύριος της Αγάπης.

Σ’ αυτούς τους Τρεις των Oποίων η φύση είναι ακτινοβόλος αγάπη και φως, η ανθρωπότητα μπορεί να συλλάβει σε κάποιο μέτρο τη φύση της θειότητας. Είναι μεγαλύτεροι από όσο είναι γνωστό ή αντιληπτό· η ανθρώπινη νοημοσύνη κι έφεση μπορεί μόνο να νιώσει την ουσιαστική Τους φύση· η πνευματική Τους δυναμικότητα πρέπει να υποβιβασθεί αν πρόκειται το ανθρώπινο γένος να αντέξει την πίεση της κρούσης της ενέργειας που χειρίζονται και ζητούν να διαβιβάσουν. Αυτή η διαδικασία του υποβιβασμού συμβαίνει τη στιγμή της Πανσελήνου του Μαΐου και φέρεται σε μια “εστία διαβίβασης” από τη μαζική πρόθεση της Ιεραρχίας και τη μαζική απαίτηση των ζηλωτών και μαθητών του κόσμου – που προσελκύεται από τη μαζική ανάγκη των ανθρώπων κάθε χώρας.

(Από το βιβλίο «Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας»).
-----------------------------------

Πολλά έχουν δοθεί στους σπουδαστές πάνω στο θέμα του νήματος, της σουτράτμα και της ανταχκάρανα. Το νήμα αυτό οδηγεί από την Ιεραρχία κι από ένα σημείο έντασης σ’ αυτή την Ιεραρχία (όπως ο Διδάσκαλος στο κέντρο οποιουδήποτε Άσραμ) σε μακρινούς τόπους, σε πολλά πεδία και σε πολλές καρδιές. Αυτό το νήμα επιτρέπει στο μαθητή (αν του έχει επιτραπεί να μάθει πώς να το χρησιμοποιεί) να επιστρέφει στιγμιαία στο κέντρο του έργου του και να προσεγγίζει σε οποιαδήποτε επιθυμητή στιγμή το “Διδάσκαλο της ζωής του”.
Η τριγωνική αυτή σχέση θα μπορούσε να απεικονισθεί έτσι:

..............................*Ο Διδάσκαλος

..............Η Ψυχή*.............................*Το Άσραμ

................................*Ο Μαθητής

Μια επέκταση αυτής της ιδέας βρίσκεται πίσω από πολλά που έχω διδάξει σχετικά με το Φεστιβάλ του Βεσάκ και πρέπει να είναι στο νου σας όταν ετοιμάζεσθε να συμμετάσχετε σ’ αυτό:

..................................*Σαμπάλλα

..............Ο Βούδδας*..........................*Ο Χριστός

..................................*Η Ιεραρχία

.................................*Ανθρωπότητα

(Από το βιβλίο «Μαθητεία στη Νέα Επόχή I»).
-----------------------------------

Υπενθύμιση:

Ανακοινώνεται επίσης ότι την Τρίτη 1 Μαΐου 2007, ώρα 20:30, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52 Αθήνα) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με ομιλία και ομαδικό διαλογισμό για την ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΒΕΣΑΚ.

Όσοι από τους φίλους του esoterica επιθυμούν μπορούν να παρευρεθούν στην εκδήλωση

Χαιρετώ ευχόμενος εποικοδομητική περισυλλογή το επόμενο τριήμερο.

Πράγματι πολύ ενδιαφέρον που έβαλες το τυπικό του διαλογισμού για την Πανσέληνο του Βεσάκ. Δεν ξέρω φυσικά αν τον πραγματοποίησε κάποιος. Αυτό το τυπικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε πανσέληνο αρκεί να χρησιμοποιηθεί η κατάλληλη σπερματική σκέψη του ζωδιακού σημείου του μήνα. ... Όμως έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος όταν ακούει τη λέξη διαλογισμό διακατέχεται από φόβο ίσως και λόγω άγνοιας, ίσως. …

Επειδή οι αξίες καταρρέουν οι νεολαία έχει χάσει την ασφάλεια γιατί δεν έχει πού να στηριχθεί. Ο φόβος που διακατέχει αρκετά νέα παιδιά τα οδηγεί προς τα ναρκωτικά ( βέβαια μπορεί να είναι πολύ νέες ψυχές που δεν μπορούν να αντέξουν στην πίεση της κοινωνίας) αρκετοί πάλι αντιλαμβάνονται ότι η πραγματική ασφάλεια βρίσκεται στη δύναμη της συνείδησης. Έτσι θέλουν να μάθουν πώς θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να υπερνικήσουν τα εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους. Στην αρχή στρέφονται προς την Ψυχολογία – την εξωτερική – μετά στα βιβλία της μαγείας και προσπαθούν να βρουν φόρμουλες που θα τους βοηθήσουν στα αλχημικά μυστήρια. Καταλήγουν σε μαγγανείες παρασύρονται σε διαλογιστικούς τύπους που τους οδηγούν στη μαύρη μαγεία, και προσπαθούν να αναπτύξουν ψυχικές δυνάμεις.

Αρχικά ο διαλογισμός είναι εξωτερικός ακολουθώντας τα τυπικά. Σιγά σιγά όμως αρχίζει να γίνεται από την καρδιά.
Αν καταφέρουμε ο διαλογισμός να γίνει ένα με την καθημερινή ζωή μας τότε θα αλλάξει κατά πολύ αυτή, θα έχουμε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας και θα αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας από άλλη σκοπιά.
Έχουμε μάθει να γκρινιάζουμε για την τύχη μας, για τα προβλήματά μας όμως δεν θέλουμε να αλλάξουμε ούτε κατά το ελάχιστο τον τρόπο που ζούμε, που σκεπτόμαστε.

Ο διαλογισμός είναι εξαγνιστικός και είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ψυχική υγεία γιατί τότε θα έχουμε και σωματική υγεία. Εξαγνίζοντας την αύρα μας, αποκτώντας κραδασμό πιο λεπτεπίλεπτο, αποκτάμε μια ζωή πολύ περισσότερο σωστή και ευθυγραμμισμένη σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίο ενσαρκωθήκαμε.

Μέσω του διαλογισμού ρέει πνευματική ενέργεια. Φορτιζόμαστε με ενέργεια, που βοηθά στο να αναγεννάται το σώμα μας, να καθαρίζεται το αστρικό μας σώμα, και συγχρόνως να εξαγνίζεται και ο νους μας.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

Απ’ ότι διαπιστώνω δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους φίλους του esoterica για το θέμα του διαλογισμού (εκτός και αν κάνω λάθος), γι’ αυτό μάλλον καλύτερα να μην δώσουμε άλλες σχετικές πληροφορίες.

Μπορούμε όμως να πούμε ακόμη μερικά πράγματα για τον Βούδα και τον Χριστό και επειδή και οι δύο υπήρξαν Αβατάρ θα γίνει μία παράθεση ενός σχετικού σημαντικού αποσπάσματος από την «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας».
--------------------------------------

Ένας Αβατάρ είναι ένα Ον που – έχοντας πρώτα αναπτύξει τη φύση Του, ανθρώπινη και θεία κι έπειτα την υπερέβη – είναι ικανός να στοχασθεί κάποια κοσμική Αρχή ή θεία ποιότητα κι ενέργεια που θα δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα στην ανθρωπότητα, εφελκύοντας μια αντίδραση, προκαλώντας μια αναγκαία διέγερση κι όπως καλείται εσωτερικά, “οδηγώντας στο σκίσιμο ενός πέπλου και στη διείσδυση του φωτός”. Αυτή η ενέργεια μπορεί να γεννηθεί μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια και να εστιασθεί σ’ έναν ανταποκριτικό Αγγελιαφόρο· μπορεί να γεννηθεί μέσα στον ίδιο τον πλανήτη και να δημιουργήσει έναν πλανητικό Αβατάρ· μπορεί να είναι η έκφραση της ζωικής ώθησης κι ενέργειας του ηλιακού συστήματος ή πηγών έξω από το ηλιακό μας σύστημα κι επομένως κοσμικών. Αλλά πάντα εστιάζεται μέσω μιας εκδηλούμενης Oντότητας, καλείται από μια απαίτηση ή μαζική έκκληση κι εφελκύει ανταπόκριση κι επακόλουθες αλλαγές στη ζωική δραστηριότητα, την κουλτούρα και τον πολιτισμό του ανθρώπινου γένους.

Η ανταπόκριση ή αντίδραση της ανθρωπότητας στο θείο Αγγελιαφόρο εδραιώνει στον κατάλληλο χρόνο την αναγνώριση κάτι υπερβατικού, κάτι επιθυμητού και για το οποίο πρέπει να αγωνισθεί κανείς, κάτι που υποδεικνύει ένα όραμα το οποίο αρχικά είναι μια δυνατότητα κι αργότερα μια επίτευξη. Αυτή είναι η ιστορικά αποδειγμένη διαδικασία και πιστοποιεί τελικά ένα γεγονός. Το νέο αυτό γεγονός, όταν προστεθεί στα γεγονότα που εδραιώθηκαν από άλλους και προηγούμενους Αβατάρ, εμπλουτίζει το πνευματικό περιεχόμενο της ανθρώπινης συνείδησης, ενισχύει την πνευματική ζωή της φυλής και διεγείρει τον άνθρωπο να κινηθεί ένα βήμα προς τα εμπρός μέσα στον κόσμο της πραγματικότητας κι έξω απ’ τον κόσμο της πλάνης. Κάθε αποκάλυψη τον φέρνει πιο κοντά στον κόσμο των αιτίων.

Στην τωρινή εποχή οι Αβατάρ αναγνωρίζονται πιο εύκολα και είναι γνωστοί ο Βούδδας και ο Χριστός, επειδή τα μηνύματά Τους είναι οικεία σε όλους και οι καρποί της ζωής και των λόγων Τους ρύθμισαν τη σκέψη και τον πολιτισμό αμφότερων των ημισφαιρίων· επειδή είναι θείοι-ανθρώπινοι Αβατάρ κι αντιπροσωπεύουν κάτι που μπορεί η ανθρωπότητα να κατανοήσει ευκολότερα· επειδή έχουν όμοια φύση με το ανθρώπινο γένος, “σαρξ εκ της σαρκός μας και πνεύμα εκ του πνεύματός μας”. Επομένως σημαίνουν περισσότερα για μας από κάθε άλλη Θεία Ανάδυση. Είναι γνωστοί, αγαπητοί κι ακολουθούνται από αμέτρητα εκατομμύρια. Θα σας ζητούσα να στοχασθείτε τη δυναμικότητα του πυρήνα της δύναμης που εδραίωσαν. Η εδραίωση ενός πυρήνα ενέργειας, πνευματικά θετικού, είναι το σταθερό εγχείρημα ενός Αβατάρ. Εστιάζει ή αγκυροβολεί μια δυναμική αλήθεια, μια δυναμική σκεπτομορφή ή ένα στρόβιλο ελκτικής ενέργειας στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης ζωής. Τότε, καθώς περνούν οι αιώνες, αυτή η αλήθεια και το αποτέλεσμα της ζωής και των λόγων Τους αρχίζουν να ρυθμίζουν σταθερά την ανθρώπινη σκέψη· η εδραιωμένη σκεπτομορφή δρα αυξητικά σαν διαβιβαστής θείας ενέργειας καθώς εκφράζει μια θεία ιδέα κι αυτό με τον καιρό δημιουργεί έναν πολιτισμό, με την επακόλουθη κουλτούρα, τις θρησκευτικές, πολιτικές, κυβερνητικές κι εκπαιδευτικές διαδικασίες. Έτσι έγινε η ιστορία. Η ιστορία δεν είναι παρά η καταγραφή της κυκλικής αντίδρασης του ανθρώπου σε κάποια εισρέουσα θεία ενέργεια, σε κάποιον Αβατάρ ή κάποιον εμπνευσμένο Ηγέτη.

Θεία Παρέμβαση

Εξετάζοντας το θέμα των Αβατάρ θα ήθελα να υποδείξω ότι (απ’ τη σκοπιά του ανθρώπινου γένους στο τωρινό σημείο της εξέλιξής του) οι Αβατάρ είναι δύο ειδών, όπως θα μπορούσε να αναμένεται όταν η συνείδηση της ανθρωπότητας υπόκειται στον έλεγχο των ζευγών των αντιθέτων. Είναι:

1. Εκείνοι οι Αβατάρ που είναι ενσωμάτωση του Αγγέλου της Παρουσίας, είτε η Παρουσία αυτή είναι η ψυχή στον άνθρωπο, ο πλανητικός Λόγος, κάποια εξωπλανητική Oντότητα, κάποια Κοσμική Ύπαρξη, ή μια Έκφραση του Κοσμικού Καλού.

2. Εκείνοι οι Αβατάρ που είναι ενσωματώσεις του Ένοικου στο Κατώφλι, είτε ο Ένοικος αυτός είναι ο ανθρώπινος Ένοικος στο Κατώφλι, οι πλανητικές Δυνάμεις του Υλισμού ή κάποια Όψη του Κοσμικού Κακού.

Ας προσπαθήσω να διευκρινίσω κάπως αυτή την αναλογία. Όπως στην περίπτωση του ατόμου έρχεται ένα σημείο στην εμπειρία της ζωής του όταν ο Άγγελος της Παρουσίας γίνεται αισθητός, γνωστός, βλέπεται κι αναγνωρίζεται σαν αποκαλυπτής της θειότητας, έτσι και στην ιστορία της φυλής των ανθρώπων μπορεί να έρθει η ίδια μεγάλη φώτιση. O ζηλωτής αντιμετωπίζει την αποκάλυψη. Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει την αποκάλυψη. O Θεός γίνεται γνωστός μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. O Θεός γίνεται γνωστός απ’ το ανθρώπινο γένος. Αυτή η αναγνώριση της θειότητας στις ποικίλες όψεις της είναι φυσικά προοδευτική – κάθε στάδιο και κάθε ζωή φέρνει τη δική της αποκάλυψη της ομορφιάς της θειότητας και της δόξας του φωτός πιο αληθινά και καθαρά μπροστά στο μαθητή. Παρόμοια έρχονται κύκλοι όπου ο Ένοικος στο Κατώφλι εμφανίζεται και αντιμετωπίζει το ζηλωτή, προκαλώντας το σκοπό και την πρόοδό του και φράζοντας τη θύρα που οδηγεί σε διευρυμένη ζωή κι απελευθέρωση. O Ένοικος προκαλεί την ελευθερία της ανθρώπινης ψυχής. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή ενός έθνους, μιας φυλής και της ανθρωπότητας σαν σύνολο.

O Άγγελος της Παρουσίας υποδεικνύει τη θεία δυνατότητα, αποκαλύπτει στον προσηλωμένο μαθητή το επόμενο βήμα προς την απελευθέρωση που πρέπει να γίνει και ρίχνει φως πάνω στο άμεσο στάδιο της Ατραπού του Φωτός που πρέπει να διανυθεί. Το ίδιο κάνει ο Αβατάρ ο Oποίος αποκαλύπτει το Φωτισμένο Δρόμο στην ανθρωπότητα.

O Ένοικος στο Κατώφλι συνοψίζει μέσα του τις κακές τάσεις, τους συσσωρευμένους περιορισμούς και το άθροισμα των ιδιοτελών συνηθειών κι επιθυμιών που χαρακτηρίζουν την υλική φύση του μαθητή. O Άγγελος της Παρουσίας υποδεικνύει τη μελλοντική δυνατότητα και τη θεία φύση. Το ίδιο κάνει ο Αβατάρ. O Ένοικος στο Κατώφλι υποδεικνύει το παρελθόν με τους περιορισμούς και τις κακές του συνήθειες. Το ίδιο κάνουν εκείνοι οι Αβατάρ οι Oποίοι από καιρό σε καιρό εμφανίζονται σαν ενσωματώσεις του κακού και της κατώτερης φύσης του ανθρώπινου γένους. Και πράγματι εμφανίζονται, αδελφέ μου, από εποχή σε εποχή. ……………………

Η Εμφάνιση των Αβατάρ

Από το 1400 (μια χρονολογία που ανέφερα νωρίτερα) υπήρξαν συνεχείς εμφανίσεις μικρότερων αβατάρ που κλήθηκαν ν’ ανταποκριθούν σε μικρότερες κρίσεις, εθνικά διλήμματα και θρησκευτικές αναγκαιότητες. Πήραν τη μορφή εκείνων των ανδρών και γυναικών που υπερασπίσθηκαν με επιτυχία κάποια αλήθεια ή κάποια ορθή υπόθεση, κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα ή ορθή ανθρώπινη απαίτηση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάσθηκαν δραστήρια στο φυσικό πεδίο και σπάνια αναγνωρίσθηκαν για ό,τι ήταν αληθινά· μόνο η ιστορία σε μια μετέπειτα εποχή έδωσε έμφαση στην επίτευξή τους. Αλλά άλλαξαν το ρεύμα της σκέψης των ανθρώπων· έδειξαν ένα δρόμο για μια καλύτερη ζωή· ήταν πρωτοπόροι σε νέες περιοχές της ανθρώπινης επίτευξης. Ένας τέτοιος ήταν ο Λούθηρος· ένας άλλος ήταν ο Κολόμβος· μερικοί άλλοι ήταν ο Σαίξπηρ κι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι – για ν’ αναφέρω μόνο τέσσερις που έζησαν, σκέφθηκαν κι έδρασαν έτσι ώστε ρύθμισαν τα μεταγενέστερα γεγονότα σε κάποιο πεδίο της ανθρώπινης ζωής και αναγνωρίζονται ακόμη σαν πρωτοπόρες ψυχές, σαν ηγέτες των ανθρώπων. Μ’ αυτούς τους μαθητές δε θα ασχοληθώ. Ενσωμάτωσαν ιδέες κι έγραψαν ιστορία – όχι την ιστορία της κατάκτησης, αλλά την ιστορία της προόδου. Ζητώ να εξετάσω μαζί σας εκείνες τις ακόμη μεγαλύτερες Εμφανίσεις που προβάλλουν από κάποιο κρυμμένο κέντρο, μακρινό ή κοντά στην ανθρωπότητα και “αποδεσμεύουν από την κρίση τους υιούς των ανθρώπων”. Χωρίζονται κυρίως σε τέσσερις σχετικά μικρότερες ομάδες:

1. Φυλετικοί Αβατάρ. Οι Εμφανίσεις αυτές εφελκύονται απ’ την κλίση και το πεπρωμένο μιας φυλής. O τυπικός άνθρωπος (σε ποιότητα και συνείδηση κι όχι κατ’ ανάγκη φυσικά) προδιαγράφει τη φύση κάποιας φυλής. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Αβραάμ Λίνκολν που ήρθε απ’ την καθαυτή ψυχή ενός λαού και εισήγαγε και διαβίβασε φυλετική ποιότητα – μια ποιότητα που πρέπει να πραγματωθεί αργότερα καθώς ανελίσσεται η φυλή. Ερχόμενος αντίστοιχα απ’ το βασίλειο του κοσμικού κακού και υπεύθυνος για την εστίαση του υλισμού πάνω στον πλανήτη σήμερα ήταν ο Βίσμαρκ. Και οι δύο άνδρες ήρθαν μέσα στον ίδιο αιώνα, επιδεικνύοντας έτσι την ισορροπία στη φύση και τη σταθερή αλληλεπίδραση των ζευγών των αντιθέτων. Και οι δύο είναι τύποι των πιο ισχυρών Αβατάρ που παρήγαγε μέχρι τώρα η ίδια η ανθρωπότητα. Προβάλλουν πάνω στις γραμμές της διακυβέρνησης, της πρώτης ακτίνας και στο τμήμα του Μανού και είναι πολύ ευαίσθητοι στη Σαμπαλλική δύναμη. Τέτοιοι Αβατάρ προβάλλουν συχνά στη θεμελίωση ενός έθνους. Αυτό αληθεύει για τον Βίσμαρκ και τον Λίνκολν.

2. Διδακτικοί Αβατάρ. Οι Εμφανίσεις αυτές ηχούν ένα νέο φθόγγο στο βασίλειο της σκέψης και της συνείδησης· αποκαλύπτουν την επόμενη αναγκαία αλήθεια· διακηρύσσουν εκείνες τις λέξεις και διατυπώνουν εκείνες τις αλήθειες που ρίχνουν φως πάνω στην πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Τέτοιοι Αβατάρ ήταν ο Πλάτων, ο πρώτος Πατάντζαλι κι ο Σανκαρατσάρυα· προβάλλουν πάνω στη δεύτερη ακτινική γραμμή ενέργειας, στο τμήμα του Χριστού και είναι εκφράσεις της ιεραρχικής δύναμης. Όταν λέω στο τμήμα του Χριστού, θα σας υπενθύμιζα ότι το όνομα του “Χριστού” είναι το όνομα ενός αξιώματος – ενός αξιώματος που πάντα είχε τον Αρχηγό του. Δεν αναφέρω τον Χριστό ή τον Βούδδα ανάμεσα σ’ αυτούς τους Αβατάρ, επειδή είναι Αβατάρ άλλης τάξης και απεριόριστα μεγαλύτερης δυναμικότητας.

3. Ακτινικοί Αβατάρ. Τα μεγάλα αυτά Όντα έρχονται σε σχετικά μεγάλα διαλείμματα όταν έρχεται σ’ εκδήλωση μια ακτίνα. Ενσωματώνουν την ποιότητα και τη δύναμη μιας ιδιαίτερης ακτίνας. Τον επόμενο αιώνα, (εννοεί τον σημερινό) όταν η έβδομη ακτίνα θα έχει επιτύχει πλήρη εκδήλωση και θα έχει απομακρυνθεί πλήρως η Ιχθυακή επιρροή, θα εμφανισθεί ο Αβατάρ της έβδομης ακτίνας. Το έργο Του θα καταδείξει το νόμο, την τάξη και το ρυθμό της δημιουργικής διαδικασίας καθώς πραγματώνεται στο φυσικό πεδίο, σμίγοντας πνεύμα και ύλη. Και καθώς αυτή η ακτίνα καλείται Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης ή του Τυπικού, θα είναι κυρίως όργανο στη δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν να επανεμφανισθούν στη Γη τα Μυστήρια της Μύησης για τα οποία η Ιεραρχία είναι θεματοφύλακας. Σχετίζεται αναγκαστικά με τη Μεγάλη Λευκή Στοά του Σειρίου. Όμως αυτό το γεγονός δε μας αφορά τώρα, γιατί αναμένουμε τον ερχομό ενός ακόμη μεγαλύτερου Αβατάρ.

4. Διαβιβαστικοί Αβατάρ. Αυτές οι εκδηλώσεις της θειότητας εμφανίζονται στις μεγάλες εκείνες κυκλικές στιγμές αποκάλυψης όταν η ανθρωπότητα χρειάζεται την έκφραση μιας νέας αλήθειας ή τη διεύρυνση μιας παλιάς προκειμένου να προχωρήσει ακόμη υψηλότερα στην εξελικτική κλίμακα. Οι Αβατάρ αυτοί προβάλλουν σε ανταπόκριση στο αίτημα και δε σχετίζονται τόσο με τη φυλετική ανάπτυξη όσο με την υποκειμενική ανέλιξη της συνείδησης και με τη διέγερση της ανθρωπότητας σαν σύνολο. Απ’ αυτούς τους Αβατάρ ο Βούδδας και ο Χριστός είναι τα εξέχοντα παραδείγματα. Δεν ήταν απλώς ανθρώπινοι-θείοι Αβατάρ κι επομένως ικανοί να συνδέσουν την ανθρωπότητα με την Ιεραρχία, αλλά ήταν κάπως μεγαλύτεροι και σημαντικότεροι. Έφτασαν στο σημείο απ’ το οποίο μπορούσαν να δράσουν σαν Διαβιβαστές ορισμένων κοσμικών αρχών οι οποίες – εστιασμένες μέσα Τους με μια εξωπλανητική έννοια – μπορούσαν να διεγείρουν τη βαθιά κρυμμένη και λανθάνουσα αντίστοιχη αρχή στην ανθρωπότητα. Διαβίβασαν κι έφεραν κάτι έξω από την πλανητική ζωή – απ’ την ίδια την Καρδιά του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου.

O Βούδδας, επειδή πέτυχε τη φώτιση, διέγειρε το φως στον κόσμο, στην ανθρωπότητα και σε όλες τις μορφές. Υπηρέτησε την ψυχή του ανθρώπου.

O Χριστός, εξαιτίας της εκπληκτικής Του επίτευξης – πάνω στη γραμμή της κατανόησης – διαβίβασε στην ανθρωπότητα για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία μια όψη και μια δυναμικότητα της φύσης του Ίδιου του Θεού, την αρχή της Αγάπης της Θεότητας.

Πριν από την έλευση του Βούδδα το φως, η έφεση και η αναγνώριση του Υπερβατικού Θεού ήταν η φευγαλέα έκφραση της ανθρώπινης στάσης προς το Θεό. Τότε ήρθε ο Βούδδας και κατέδειξε με τη ζωή Του το γεγονός του Ενυπάρχοντα Θεού καθώς και τον Υπερβατικό Θεό· η ιδέα του Θεού στο σύμπαν και του Θεού στην ανθρωπότητα εξελίχθηκε. Η Εαυτότητα της Θεότητας και ο Εαυτός στην καρδιά του ατόμου έγιναν ένας παράγοντας της ανθρώπινης συνείδησης. Ήταν μια σχετικά νέα αλήθεια που έπρεπε να συλλάβει η ανθρωπότητα. Ήταν πάντοτε γνωστή στους μαθητές και μυημένους.
Όμως μέχρι που ήρθε ο Χριστός κι έζησε μια ζωή αγάπης και υπηρεσίας κι έδωσε στο ανθρώπινο γένος τη νέα εντολή της αγάπης, υπήρχε ελάχιστη έμφαση σε οποιαδήποτε από τις παγκόσμιες Γραφές για το Θεό ως Αγάπη. Αφού εμφανίσθηκε ως Αβατάρ της Αγάπης, έγινε ο Θεός γνωστός ως αιώνια Αγάπη, αγάπη σαν στόχος και σκοπός της δημιουργίας, αγάπη σαν βασική αρχή των σχέσεων και αγάπη που εργάζεται σ’ όλη την εκδήλωση για ένα σχέδιο που υποκινείται από αγάπη. O Χριστός αποκάλυψε τη θεία αυτή ποιότητα κι έτσι άλλαξε όλη την ανθρώπινη ζωή και τους ανθρώπινους στόχους. Εκείνη την εποχή επίσης υπήρξε μια μεγάλη ώθηση κι επέκταση του έργου και της ανάπτυξης της Ιεραρχίας, όπως υπήρξε σε μικρότερο βαθμό όταν ήρθε ο Βούδδας. Πολλοί μυημένοι έγιναν Διδάσκαλοι· πολλοί Διδάσκαλοι πέρασαν σε ακόμη ανώτερο έργο και πολλοί μαθητές πήραν τις θέσεις τους στις τάξεις των μυημένων. Υπήρξε μια μεγάλη αριθμητική εισροή ζηλωτών στις τάξεις των αποδεγμένων μαθητών.
Εξέτασα κάποιους απ’ αυτούς τους Αβατάρ σε προηγούμενα κείμενά μου κάτω από διαφορετικά ονόματα και κατηγορίες. Ασχολούμαι μαζί Τους εδώ μόνο σε μια προσπάθεια να προσεγγίσω ένα ευρύτερο κοινό με τη διδασκαλία στη δοξασία των Αβατάρ ή των θείων Εμφανίσεων. Η Βίβλος είναι γεμάτη από τέτοιες Εμφανίσεις, αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστα είναι κατανοητά γι’ Αυτές. Oι παραπάνω είναι οι πιο οικείες ομαδοποιήσεις. ……

5. Θείες Ενσωματώσεις. Οι Αβατάρ αυτοί εμφανίζονται σπάνια· κι όταν το κάνουν, η αποδοτικότητα και τα αποτελέσματα του έργου Τους είναι πολύ μεγάλα. Έρχονται σε εκδήλωση μέσω του κέντρου της Σαμπάλλα, επειδή είναι μια έκφραση της βουλητικής φύσης της Θεότητας· ενσωματώνουν θείο σκοπό· η ενέργεια που διαχύνεται απ’ Αυτούς και διαβιβάζεται απ’ Αυτούς εστιάζεται δια του Κυρίου του Κόσμου· μπορούν να προσεγγισθούν μόνο από τις ενωμένες φωνές της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας που μιλά σε ομοφωνία· η υπηρεσία Τους εφελκύεται μόνο από την αντιληπτή ανάγκη και μόνο αφού εκείνοι που Τους καλούν έχουν προσθέσει στην πίστη τους την έντονη δράση κι έχουν κάνει το μέγιστο, μόνοι και αβοήθητοι, για να υπερνικήσουν το κακό.
Δεν κατεβαίνουν ποτέ χαμηλότερα από το νοητικό πεδίο και η κύρια έμφαση και προσοχή του έργου Τους κατευθύνεται στην Ιεραρχία· η Ιεραρχία είναι ο διαβιβαστικός Τους πράκτορας· προσεγγίζουν περιστασιακά εκείνους τους σκεπτόμενους ανθρώπους που εστιάζονται στο νοητικό πεδίο, που έχουν καθαρό όραμα, δυναμική απόφαση, κατευθυνόμενη θέληση κι ανοιχτό νου μαζί βέβαια με μια ουσιαστική αγνότητα μορφής. Αυτοί οι Αβατάρ εκφράζουν τη Θέληση του Θεού, την ενέργεια της Σαμπάλλα και την ώθηση που βρίσκεται πίσω απ’ το θείο σκοπό. Όταν έρχονται, εκφράζουν την όψη του καταστροφέα της πρώτης ακτίνας της δύναμης· επιφέρουν θάνατο – το θάνατο κάθε παλιάς και περιοριστικής μορφής κι εκείνου που στεγάζει το κακό. Επομένως το έργο Τους χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:

α. Θα καταστρέψουν τις δυνάμεις του κακού, χρησιμοποιώντας το μέσον των Δυνάμεων του Φωτός.

β. Θα αποκαλύψουν τόσο από το θείο σκοπό όσο είναι ικανή η ανθρωπότητα να συλλάβει δια των καλύτερων διανοιών της και των πιο αφιερωμένων ζηλωτών· θα διευκρινίσουν το όραμα των μαθητών του κόσμου και όλων όσων έχουν την πειθαρχημένη θέληση-για-γνώση και είναι αφιερωμένοι κι εκφράζουν τη θέληση-για-το-καλό. Αυτή η γνώση κι αυτή η θέληση είναι αναγκαίες στην επερχόμενη περίοδο αναπροσαρμογής. ……

Όταν έρθει ο Αβατάρ θα μεταδώσει στην ανθρωπότητα κάτι για το οποίο δεν έχουμε ακόμη κανένα αληθινό όνομα. Δεν είναι ούτε αγάπη ούτε θέληση, όπως τις κατανοούμε. Μόνο μια φράση με πολλές λέξεις μπορεί να μεταδώσει κάτι απ’ τη σημασία και τότε μόνο αμυδρά. Η φράση αυτή είναι “η αρχή του κατευθυνόμενου σκοπού”. Αυτή η αρχή περιλαμβάνει τρεις παράγοντες:

α. Κατανόηση (ενορατική κι ενστικτώδη, αλλά ερμηνευμένη με νοημοσύνη) του σχεδίου όπως μπορεί να πραγματωθεί στο άμεσο μέλλον.

β. Εστιασμένη πρόθεση που βασίζεται στα παραπάνω και δίνει έμφαση σε μια όψη της θέλησης που δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι τώρα στον άνθρωπο.

γ. Ικανότητα να κατευθύνεται ενέργεια (μέσω της κατανόησης και της πρόθεσης) σ’ έναν αναγνωρισμένο κι επιθυμητό σκοπό και να υπερνικά όλα τα εμπόδια και να καταστρέφει ό,τι στέκει στο δρόμο. Δεν είναι καταστροφή των μορφών με τη δύναμη όπως επιβάλλεται τώρα στον κόσμο, αλλά καταστροφή που επέρχεται από μια πολύ ενισχυμένη ζωή μέσα στη μορφή. Μόνο τα επόμενα εκατό χρόνια θα αποκαλύψουν τη σημασία αυτής της δήλωσης και μόνο αν η μαζική πρόθεση των ανθρώπων εφελκύσει αυτό τον Αβατάρ της Σύνθεσης στη διάρκεια των επόμενων δώδεκα μηνών. Κάλεσα αυτό το Ον μ’ αυτό το όνομα, επειδή εκφράζει την ποιότητα και το σκοπό της δύναμης που φέρνει και χειρίζεται.

Ένας άλλος μικρότερος Αβατάρ αναμένει επίσης την κλήση απ’ την ανθρωπότητα. Εσωτερικά σχετίζεται με τον Αβατάρ της Σύνθεσης κι επισκιάζεται απ’ Αυτόν. Ο Αβατάρ αυτός μπορεί να κατέλθει στο φυσικό πεδίο σε εξωτερική έκφραση κι έτσι μπορεί να υποβιβάσει και να διαβιβάσει τη διέγερση και την ποιότητα της δύναμης του μεγαλύτερου Αβατάρ ο Oποίος δεν μπορεί να έρθει πλησιέστερα από το νοητικό πεδίο. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο Ερχόμενος δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Μπορεί να είναι ο Χριστός, αν το επιτρέπει το άλλο έργο Tου· μπορεί να είναι Ένας επιλεγμένος απ’ Αυτόν για να έρθει, επισκιαζόμενος απ’ τον Αβατάρ της Σύνθεσης και κατευθυνόμενος στις δραστηριότητές Του απ’ τον Χριστό, τον Κύριο της Αγάπης. Μ’ αυτό τον τρόπο οι ενέργειες τόσο της Σαμπάλλα όσο και της Ιεραρχίας θα εστιασθούν μέσω του επιλεγέντος Ερχόμενου. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο αγαπητικής, σκόπιμης ενέργειας, το οποίο μπορεί ν’ αποδειχθεί αποτελεσματικότερος τρόπος για την αποδέσμευση ενέργειας και ασφαλέστερος τρόπος απ’ ό,τι θα ήταν η εστιασμένη κρούση μιας επιλεγμένης δύναμης.

Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία αυτού του θέματος και ίσως να μπορέσω να απλοποιήσω το θέμα με μια σύντομη σύνοψη:

1. Ένας μεγάλος κοσμικός Αβατάρ μπορεί να έρθει αν η Ιεραρχία κι η ανθρωπότητα μπορούν να σταθούν με μαζική πρόθεση.

α. Θα κατέλθει στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας, αλλά όχι πλησιέστερα από το νοητικό πεδίο.

β. Θα διαβιβάσει μια κοσμική ενέργεια της οποίας η ποιότητα είναι η Σύνθεση. Αυτή θα εκφρασθεί δια της αρμονίας και της ενότητας, παράγοντας αναγκαστικά κατανόηση, προωθώντας την καλή θέληση και τερματίζοντας τελικά τις χωριστικές, απομονωτικές τάσεις του ανθρώπινου γένους.

γ. O φθόγγος και ο κραδασμός Του μπορούν να γίνουν αισθητοί μόνο από εκείνους των οποίων ο ατομικός φθόγγος είναι επίσης η σύνθεση και των οποίων ο αντικειμενικός σκοπός της ζωής είναι η θέληση-για-το-καλό. Αυτοί συνεπώς είναι τα Μέλη της Ιεραρχίας, οι μαθητές και ζηλωτές του κόσμου και λίγοι από τους ανθρώπους καλής θέλησης.

2. Ένας Αγγελιαφόρος ή Αβατάρ της ίδιας τάξης με τον Χριστό στην Ιεραρχία (ή πιθανόν ο ίδιος ο Χριστός) μπορεί να έρθει ως Αντιπρόσωπος του Αβατάρ της Σύνθεσης και ως διαβιβαστικός Του Πράκτορας.

α. Ο μικρότερος αυτός Αβατάρ εργάζεται σήμερα ως ένα από τα πρεσβύτερα Μέλη της Μεγάλης Λευκής Στοάς και βρίσκεται σε στενή επαφή με τον Χριστό, με τον Μανού και με τον Κύριο του Πολιτισμού, το Διδάσκαλο Ρ· θα δράσει σαν Συντονιστής μεταξύ Ιεραρχίας και Σαμπάλλα. Θα συγχωνεύσει και θα σμίξει μέσα Του, δια της ποιότητας της δικής Του ζωής, τις τρεις μεγάλες ενέργειες:
Τη θέληση-για-πνευματική δύναμη.
Τη θέληση-για-αγάπη με την πνευματική της σημασία.
Τη θέληση-να-εκδηλωθεί πνευματικά.

β. Η αρχαιότητα της επίτευξης του Ερχόμενου μπορεί να βρεθεί στο όνομα που ισχύει γι’ Αυτόν, το οποίο απαντάται σε τόσες πολλές απ’ τις παγκόσμιες Γραφές: O Καβαλάρης πάνω στο Λευκό Άλογο. Αυτό αναφέρεται στην εποχή πριν απ’ τη φράση που είναι τόσο γνωστή στους Χριστιανικούς χώρους: “Το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου”. Στον προηγούμενο κύκλο οι τότε μυημένοι μιλούσαν για τον “θυσιαστήριο ίππο που σφαγιάσθηκε για όλη την αιωνιότητα”. Μεταδίδει την ίδια βασική ιδέα.

γ. Αυτός ο Αβατάρ μπορεί να κατέλθει στο φυσικό πεδίο και να εμφανισθεί εκεί για να οδηγήσει το λαό Του – σαν ο Πρίγκιπας που οδηγεί μέσα από τον πόλεμο στην ειρήνη.

δ. Το όλο πρόβλημα μπροστά στην Ιεραρχία και την ανθρωπότητα σήμερα σε σχέση με τον ερχόμενο Αβατάρ μπορεί να συνοψισθεί στις τέσσερις παρακάτω ερωτήσεις:
Μπορεί άραγε να φέρει την ενέργεια της σύνθεσης μαζί Του κι επομένως να επιφέρει γοργές αλλαγές;

Αυτό εξαρτάται από την επισκίασή Του από τον Αβατάρ της Σύνθεσης και από εκείνον τον Αβατάρ που εφελκύεται δια του αιτήματος και της μαζικής πρόθεσης της ανθρωπότητας βοηθούμενης από την Ιεραρχία.

Θα είναι άραγε το αίτημα των ανθρώπων αρκετά ισχυρό για να εφελκύσει την ανώτερη δυναμικότητα, ή θα είναι πολύ ασθενικό εξαιτίας της αποτυχίας των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου να εστιάσουν τη μαζική αυτή πρόθεση σ’ ολόκληρο τον πλανήτη;
Μήπως δε συμβεί η ανώτερη επισκίαση κι έρθει μόνο ο μικρότερος Αβατάρ για να θεσπίσει μια πιο αργή μέθοδο βαθμιαίας αναμόρφωσης;

Αυτή η πιο αργή μέθοδος θα απαιτηθεί μόνο εάν κι επειδή η ανθρωπότητα θα έχει καταδείξει την ανικανότητά της να καλέσει και να δεχθεί το ανώτερο μέτρο και τον πιο ισχυρό κραδασμό της θείας ενέργειας. Είναι εξολοκλήρου μια απόφαση των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου· όχι μια απόφαση της φτωχής, συγχυσμένης κι εξαπατημένης ανθρωπότητας. Θα μπορέσουν άραγε οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου να εκτιμήσουν την κρίση και την ευκαιρία; Προς το παρόν δεν το έχουν κάνει σαν σύνολο.

3. Σήμερα η Ιεραρχία στέκει με μαζική πρόθεση. Η κραυγή των μαζών εγείρεται μέχρι τις πύλες της Σαμπάλλα. Είναι ισχυρότερη από το αίτημα των πνευματικά προσανατολισμένων ανθρώπων – των μαθητών, των ζηλωτών, των ανθρώπων καλής θέλησης. Μοιάζουν – από τη σκοπιά της Ιεραρχίας – να έχουν καταβληθεί από την αδράνεια, να έχουν απορροφηθεί από τις θεωρίες και τους ιδεαλισμούς τους και να είναι τυφλοί στα διακυβευόμενα ζητήματα. Μπορούν άραγε ν’ αφυπνισθούν; Μπορούν άραγε να σταθούν με εστιασμένη πρόθεση, έντονη φυσική υπηρεσία και δραστηριότητα κι αποφασιστική προσπάθεια ν’ αγωνισθούν, ακόμη και μέχρι θανάτου, για την ήττα του κακού; Μπορούν άραγε να διατηρήσουν την εσώτερη στάση της αγάπης και της μη-χωριστικότητας; Μπορούν άραγε να τα εγκαταλείψουν όλα για την αγάπη της ανθρωπότητας; Μπορούν άραγε να θυσιάσουν τα πάντα για την υπόθεση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης; Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν Εκείνοι που εργάζονται για την εμφάνιση του Μεγαλύτερου και του Μικρότερου Αβατάρ οι Oποίοι μπορούν να σώσουν αυτή την εποχή την ανθρωπότητα, αν η ανθρωπότητα επιθυμεί τη σωτηρία και κάνει τα αναγκαία βήματα. …………………………

(Από το βιβλίο «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας»)
--------------------------------------

Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι υπεραρκετά σχετικά με αυτό το θέμα των Αβατάρ.

Χαιρετώ ευχόμενος εποικοδομητικό στοχασμό

Θα ήθελα να θέσω κάποια ερωτήματα που μου γεννήθηκαν.

quote:

---

Και οι δύο άνδρες ήρθαν μέσα στον ίδιο αιώνα, επιδεικνύοντας έτσι την ισορροπία στη φύση και τη σταθερή αλληλεπίδραση των ζευγών των αντιθέτων. Και οι δύο είναι τύποι των πιο ισχυρών Αβατάρ που παρήγαγε μέχρι τώρα η ίδια η ανθρωπότητα. Προβάλλουν πάνω στις γραμμές της διακυβέρνησης, της πρώτης ακτίνας και στο τμήμα του Μανού και είναι πολύ ευαίσθητοι στη Σαμπαλλική δύναμη. Τέτοιοι Αβατάρ προβάλλουν συχνά στη θεμελίωση ενός έθνους. Αυτό αληθεύει για τον Βίσμαρκ και τον Λίνκολν.

---

Απ' όσο καταλαβαίνω όντως οι 2 αυτοί άνδρες εργάστηκαν επί της πρώτης ακτίνας, ειδικά αφού έχουμε να κάνουμε με φυλετικούς Αβατάρ.
Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι το σημείο που υπογράμμισα από τα λεγόμενα σου.
Επειδή ανέφερες την αλληλεπίδραση των ζευγών των αντιθέτων, αυτό σημαίνει ότι όταν εμφανίζεται ένας Άβαταρ που είναι ενσωμάτωση της Παρουσίας του Αγγέλου θα εμφανίζεται κι ένας Άβαταρ που είναι ενσωμάτωση του Ενοίκου στο Κατώφλι?

quote:

---

η ενέργεια που διαχύνεται απ’ Αυτούς και διαβιβάζεται απ’ Αυτούς εστιάζεται δια του Κυρίου του Κόσμου· μπορούν να προσεγγισθούν μόνο από τις ενωμένες φωνές της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας που μιλά σε ομοφωνία· η υπηρεσία Τους εφελκύεται μόνο από την αντιληπτή ανάγκη και μόνο αφού εκείνοι που Τους καλούν έχουν προσθέσει στην πίστη τους την έντονη δράση κι έχουν κάνει το μέγιστο, μόνοι και αβοήθητοι, για να υπερνικήσουν το κακό.

---

Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα από τις Θείες Ενσωματώσεις, κατάλαβα το λόγο που οι εμφανίσεις αυτού του είδους των Άβαταρ είναι σπάνια...
Η φωνή της ανθρωπότητας κι η φωνή της Ιεραρχίας κάθε άλλο παρά ενωμένες μου φαίνονται.
Κι ο λόγος είναι ότι τα μάτια μας δεν είναι ακόμη ανοιχτά προκειμένου να συμβεί αυτό...

Αναφέρει το απόσπασμα ότι ένας τέτοιος Άβαταρ θα έρθει όταν το ανθρώπινο είδος έχει εντάξει στην πίστη του την δράση κι έχει προσπαθήσει ήδη σκληρά για να νικήσει το κακό.
Πως όμως θα γίνει αυτό όταν δεν έχουμε καν αντιληφθεί το κακό και δεν έχουμε καν προσπαθήσει να το εκδιώξουμε από την ζωή μας - σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο - αλλά παραδινόμαστε όλο και βαθύτερα σ' αυτό?
Στην συνέχεια όμως το απόσπασμα αναφέρει:

quote:

---

Αυτή η πιο αργή μέθοδος θα απαιτηθεί μόνο εάν κι επειδή η ανθρωπότητα θα έχει καταδείξει την ανικανότητά της να καλέσει και να δεχθεί το ανώτερο μέτρο και τον πιο ισχυρό κραδασμό της θείας ενέργειας. Είναι εξολοκλήρου μια απόφαση των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου· όχι μια απόφαση της φτωχής, συγχυσμένης κι εξαπατημένης ανθρωπότητας.

---

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν εννοούμε ότι οι φωνές της ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας που αναφέραμε παραπάνω αναφέρονται στις φωνές των μαθητών και ζηλωτών και τις φωνές της Ιεραρχίας ή στις φωνές όλης της ανθρωπότητας και σ' εκείνες της Ιεραρχίας?

In anticipation of my resurrection...

Είναι πάρα πολύ σημαντικές όλες οι ερωτήσεις και ο προβληματισμός σου.

Όπως έγραψα σε άλλο σημείο οι άνθρωποι στο μέλλον θα βαθμολογούνται από την ποιότητα των ερωτήσεών τους και όχι τόσο αν έχουν μεγάλο απόθεμα υποθηκευμένων πληροφοριών μέσα τους.
Άλλωστε σήμερα η ποσότητα των πληροφοριών που διακινούνται στο διαδίκτυο είναι τόσο μεγάλη που αν κάποιος δεν ξέρει με ακρίβεια τι ζητάει σίγουρα χάνεται………

Για το θέμα των ερωτήσεών σου τώρα.

Παρέθεσα αυτό το απόσπασμα γιατί πρόσεξα σε κάποια σημεία των forums ότι γινόταν λόγος περί Αβατάρ αλλά δεν νομίζω ότι τα μέλη γνώριζαν τις κατηγορίες αυτών των Αβατάρ καθώς επίσης ότι ορισμένα Αβατάρ υπήρχε η πιθανότητα να εμπλέκονται με αυτό που ονομάζεται κακό.

Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούν οι σημερινοί ζηλωτές και μαθητές του κόσμου είναι τι εννοείται όταν στον εσωτερισμό γίνεται λόγος γι’ αυτό το θέμα του καλού και του κακού.

Για ποιό λόγο ο Θιβετανός Διδάσκαλος Djwhal Khul έδωσε τόσο (μα τόσο) μεγάλη σημασία στην διευκρίνιση αυτού του θέματος.

Η συζήτησή μας θα ανοιγόταν σε μεγάλο βαθμό αν αρχίζαμε να μιλούμε σχετικά με αυτό το θέμα και πιθανότατα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Ίσως σε κάποιο άλλο σημείο ανοιγόταν ένα θέμα για την διευκρίνιση του καλού και του κακού από όσο το δυνατόν περισσότερες οπτικές γωνίες, αλλά αυτό είναι αδύνατο εδώ.

Αυτό επίσης που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι στην εσωτερική φιλοσοφία (αλλά έμμεσα και στις Θρησκείες) ο ένοικος στο κατώφλι (δηλαδή η τρισυπόστατη προσωπικότητα) συνδέεται με το κακό, ενώ Άγγελος της Παρουσίας (η Ψυχή) με το καλό. Αυτό λέγεται με σκοπό ο άνθρωπος να καταλάβει αφενός μεν την διάκριση μεταξύ του ανώτερου (της αιώνιας Ψυχής, ή τέλος πάντων αιώνιας) και του κατώτερου της προσωπικότητας των 70 – 80 χρόνων (όταν είναι ενσαρκωμένη στο φυσικό πεδίο).

Το σημαντικότερο είναι όμως ότι οι ζηλωτές και οι μαθητές πρέπει να κατανοήσουν ότι η πραγματική – αληθινή φύση του ανθρώπου είναι η Ψυχή – Πνεύμα και ότι η προσωπικότητα είναι ένας παρεμποδιστικός παράγων. Όταν ο άνθρωπος έχει φτάσει στο σημείο που πρέπει να ενωθεί με την Ψυχή θα πρέπει να δώσει τα ηνία της διακυβέρνησης στην Ψυχή που η πραγματική της φύση είναι Αγάπη, Φως και Θέληση για το Καλό. Εδώ είναι που αρχίζουν οι κίνδυνοι, ευτυχώς για πολύ λίγους απ’ ότι λέγεται, οι οποίοι παρασύρονται και ακολουθούν τον Δρόμο της απληστίας και του μίσους, της χωριστικότητας και του εγωισμού.

Έγραψες:

quote:

---

Και οι δύο άνδρες ήρθαν μέσα στον ίδιο αιώνα, επιδεικνύοντας έτσι την ισορροπία στη φύση και τη σταθερή αλληλεπίδραση των ζευγών των αντιθέτων. Και οι δύο είναι τύποι των πιο ισχυρών Αβατάρ που παρήγαγε μέχρι τώρα η ίδια η ανθρωπότητα. Προβάλλουν πάνω στις γραμμές της διακυβέρνησης, της πρώτης ακτίνας και στο τμήμα του Μανού και είναι πολύ ευαίσθητοι στη Σαμπαλλική δύναμη. Τέτοιοι Αβατάρ προβάλλουν συχνά στη θεμελίωση ενός έθνους. Αυτό αληθεύει για τον Βίσμαρκ και τον Λίνκολν.

---

Θα συμφωνήσω μαζί σου σχετικά μ' αυτό που αναφέρεις για τον ένοικο στο κατώφλι (Προσωπικότητα) και τον Άγγελο της Παρουσίας (Ψυχή) και το πως αντιμετωπίζονται είτε από τον Εσωτερισμό είτε από τις Θρησκείες.
Στην Χριστιανική θρησκεία άλλωστε υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός ο οποίος δίνεται με παρεμφερή τρόπο όπου η τρισυπόσταση προσωπικότητα είναι το φυσικό σώμα με τις επιθυμίες, τις ορμές και τις ταπεινές σκέψεις του κι η Ψυχή παραμένει ψυχή - έστω και με ελαφρώς διαφοροποιημένη έννοια.

Σχετικά μ' αυτό που ανέφερες για την πρώτη ακτίνα, της Θέλησης Δύναμης και την έκφραση της τόσο όσον αφορά την Προσωπικότητα αλλά και την Ψυχή, σκέφτομαι ότι ένας μαθητής στην προσπάθεια του να εξελιχθεί, θα περάσει κι από τις δύο μορφές έκφρασης.
Όσο εξελίσσεται δηλαδή κι έως ότου η Ψυχή αποκτήσει έλεγχο επί της Προσωπικότητας, η έντονη χωριστικότητα, η αλαζονεία κι ο εγωϊσμός θα δίνουν σταδιακά την θέση τους στην Θέληση για το Καλό.

quote:

---

Αγαπητέ Dying Incubus εμείς ως ανθρώπινα όντα θα πρέπει να βαδίσουμε κάποιον Δρόμο, ανεξάρτητα με την ισορροπία της φύσης. Αυτή η ισορροπία της φύσης αφορά τον Θεό, δηλαδή τον Ηλιακό Λόγο και πιθανότατα τον Πλανητικό Λόγο της Γης. … Τέλος πάντων Αυτούς που διαχειρίζονται τους Νόμους του Σύμπαντος. … Έτσι δεν είναι;
Δεν μπορούμε να είμαστε ουδέτεροι και παρατηρητές (δηλαδή να λειτουργούμε χωριστικά) αφού ως ανθρώπινα ενσαρκωμένα όντα συμμετέχουμε καθημερινά σε αρνητικές και θετικές δραστηριότητες στο περιβάλλον μας. Θα πρέπει να πάρουμε θέση. Έτσι δεν είναι;

---

Φυσικά και θα πρέπει να πάρουμε θέση, αγαπητέ!
Κι έχεις απόλυτο δίκιο όταν αναφέρεις με το να παραμένουμε απλοί παρατηρητές λειτουργούμε χωριστικά γιατί πολύ απλά διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από αυτούς οι οποίοι αγωνίζονται για την εξέλιξη της ανθρωπότητας μας.
Και πέραν της ενεργοποίησης της βούλησης μας θα πρέπει να κατανοήσουμε την βαρύτητα και τις επιπτώσεις των δράσεων και των πράξεων μας...

In anticipation of my resurrection...

Συνεχίζοντας σχετικά με το ερωτηματολόγιο του προηγούμενου χθεσινού σου μηνύματος όπως υποσχέθηκα. Χαίρομαι με την απάντηση του σημερινού.

Το σχετικό απόσπασμα περί «Αβατάρ» που υπάρχει στο βιβλίο «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας» μεταδόθηκε από τον Θιβετανό στην Bailey τον Μάιο του 1941. Το βιβλίο όμως κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1957.

Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα επάνω στον Πλανήτη, προς την θετική και την αρνητική κατεύθυνση, αλλά σίγουρα οι ενσαρκωμένοι μαθητές δεν νομίζω ότι βρίσκονται σε θέση να εκτιμήσουν την σημερινή παγκόσμια κατάσταση έτσι όπως αυτή εκτιμάται από την Πλανητική Ιεραρχία και τα Υψηλόβαθμα Στελέχη της.

Υπάρχει όμως η γενική περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι το σχέδιο έχει καθυστερήσει από αυτά που είχαν προγραμματιστεί. Φυσικά αν υπάρχει μία καθυστέρηση της τάξεως των 20 ή 30 χρόνων, μάλλον αυτός ο χρόνος από την σκοπιά της Ιεραρχίας θεωρείται αμελητέος.

Έγραψες:

quote:

---

η ενέργεια που διαχύνεται απ’ Αυτούς και διαβιβάζεται απ’ Αυτούς εστιάζεται δια του Κυρίου του Κόσμου· μπορούν να προσεγγισθούν μόνο από τις ενωμένες φωνές της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας που μιλά σε ομοφωνία· η υπηρεσία Τους εφελκύεται μόνο από την αντιληπτή ανάγκη και μόνο αφού εκείνοι που Τους καλούν έχουν προσθέσει στην πίστη τους την έντονη δράση κι έχουν κάνει το μέγιστο, μόνοι και αβοήθητοι, για να υπερνικήσουν το κακό.

---

Σκεφτόμουν εχθές ότι στην ερώτηση μου αυτή θα μπορούσα να είχα απαντήσει ήδη μόνος μου παρά να προβληματιστώ...
Η Ανθρωπότητα στο σύνολο της δεν έχει αφυπνιστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσει να δράσει στο νοητικό πεδίο καθώς για αυτό απαιτείται η διεύρυνση της συνείδησης του ατόμου.

Η σημερινή ανθρωπότητα έχει αλλάξει σαφώς τα τελευταία 50 - 60 χρόνια και μάλιστα ραγδαία.
Αυτό έχει και θετικές κι αρνητικές επιπτώσεις.
Τα τεχνολογικά κι επιστημονικά επιτεύγματα έχουν γίνει μέσα για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας αλλά έχουν γίνει επίσης κι όπλα για την επιδείνωση της.
Τα πάντα που μας προσφέρονται στην ζωή μας είναι σαν ένα νόμισμα.
Είναι στο χέρι μας αν θα το κοιτάξουμε από τη μια πλευρά του μόνο ή αν θα σκεφτούμε ότι πρέπει να κοιτάξουμε και την άλλη του όψη.

Το ίδιο συμβαίνει και με το Διαδίκτυο.
Αν το περιορίσεις μόνο στην διασκέδαση που μπορεί να σου προσφέρει χάνεις την δυνατότητα να αποκτήσεις πρόσβαση σε ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών, ιδεών κτλ τα οποία σε ωφελούν ως άτομο και σε φέρνουν πιο κοντά σε θέματα που ήταν εντελώς άγνωστα σε σένα.

Σχετικά με την ανθρωπότητα λοιπόν αυτό που θα πρέπει να σκεφτούμε είναι τι άλλο υπάρχει πέραν της ύλης και των αναγκών που αυτή μας γεννά ολοένα και πιο πολύ.
Αν απαιτήσουμε την αφύπνιση μας θα πρέπει να έχουμε αγωνιστεί με κάθε τρόπο για να την επιτύχουμε.
Άλλωστε, είναι πολύ βολικό για κάποιους να μας έχουν σε κατάσταση λήθαργου...

In anticipation of my resurrection...

Κατέληξες στο προηγούμενό σου μήνυμα:

quote:

---

Άλλωστε, είναι πολύ βολικό για κάποιους να μας έχουν σε κατάσταση λήθαργου…

---

Η αιτία - πέραν αυτής που ανέφερες - πιστεύω πως είναι το ότι δεν θέλουμε να καταβάλλουμε μόχθο για να επιφέρουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Είναι πολύ πιο "βολικό" να υποστηρίζεις κάτι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά να περιμένεις άλλους ομοϊδεάτες σου να κάνουν κάτι για αυτό κι είναι πολύ διαφορετικό να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι όπου θα χρειαστεί να κάνεις θυσίες, να αφήσεις πίσω σου πράγματα, να κουραστείς, να γεμίσεις "πληγές" κτλ.

quote:

---

Νομίζω ότι αυτό το θέμα το να κοιτάζουμε την πραγματικότητα και την ζωή όπως οι όψεις ενός νομίσματος, μπορεί να ωφελεί ένα άτομο προκειμένου να προσεγγίσει την ζωή με την αμερόληπτη θέση του παρατηρητή αρκεί φυσικά να μην παραμείνει σ’ αυτή την θέση της διαπίστωσης και της απλής παρατήρησης.

---

Ακριβώς!
Αρκεί να μη μείνει στην θέση της διαπίστωσης και της απλής παρατήρησης αλλά να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί εκείνοι μέσα του που θα τον ωθήσουν να πράξει.
Η προσεκτική και λεπτομερής παρατήρηση του νομίσματος σου δίνουν την δυνατότητα να κοιτάξεις τις επιπλέον απαντήσεις πέρα από τις προφανείς και να δεις την όψη εκείνη που είναι διαφορετική από αυτήν που έχεις επιλέξει - υποσυνείδητα ίσως - να αντικρύζεις.
Τότε οι δράσεις σου θα είναι βασισμένες σε πιο γερά θεμέλια.

Αν όμως παραμείνεις απλός θεατής, τότε κατέχεις ένα "όπλο" το οποίο στα χέρια σου είναι σε αχρησία..

In anticipation of my resurrection...

Συμφωνώ με όλα όσα είπες στο προηγούμενο μήνυμά σου.

Βρήκα στο βιβλίο «Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις» τα παρακάτω δύο αποσπάσματα σχετικά με τους Αβατάρ, που νομίζω ότι είναι σημαντικά και τα οποία παραθέτω. Άλλωστε πλησιάζει και η εορτή της Πανσέληνου στο Ζωδιακό σημείο των Διδύμων γι' αυτό είναι επί πλέον επίκαιρα.
--------------------------------------

Την τωρινή εποχή και στο άμεσο σημείο έντασης ο Χριστός πρόσθεσε στα δύο άμεσα και σταθερά έργα Του το έργο της επίσπευσης της έλευσης του Αβατάρ που αναμένει για το τελειοποιημένο έργο της Ιεραρχίας που εστιάζεται στον Χριστό και το ισχυρό έργο της Σαμπάλλα που εστιάζεται στον Κύριο του Κόσμου. Όταν φθάσει η ακριβής στιγμή, το έργο του Βούδδα που εκπροσωπεί τη Σαμπάλλα και του Χριστού που εκπροσωπεί την Ιεραρχία, συν το ειλικρινές αίτημα της Ανθρωπότητας, θα επιφέρει μια διευθέτηση ή μια ευθυγράμμιση η οποία θα αποδεσμεύσει έναν εφελκυστικό Ήχο που θα είναι εξωπλανητικός και τότε ο Αβατάρ θα έλθει.
Μη με ρωτάς για την ημερομηνία ή την ώρα, αδελφέ μου, γιατί δεν τη γνωρίζω. Εξαρτάται από την κλήση – την άφωνη κλήση – όλων όσων στέκουν με μαζική πρόθεση· εξαρτάται επίσης απ’ την ώρα της ακριβούς ευθυγράμμισης κι από ορισμένες όψεις του έργου που γίνεται αυτή την εποχή από τα πρεσβύτερα Μέλη της Ιεραρχίας κι επίσης από τη σταθερότητα των μαθητών του κόσμου και των μυημένων – που εργάζονται στα διάφορα Άσραμ τους. Σ’ αυτό πρέπει επίσης να προστεθεί ό,τι οι χριστιανοί αποκαλούν “ανεξιχνίαστη βούληση του Θεού”, τον άδηλο σκοπό του Κυρίου του Κόσμου που “γνωρίζει το δικό Του Νου, ακτινοβολεί την ανώτατη ποιότητα της Αγάπης κι εστιάζει τη Θέλησή Του στο δικό Του υψηλό Τόπο έξω απ’ την Αίθουσα Συμβουλίου της Σαμπάλλα”.

Ότι ο Αβατάρ θα έλθει είναι μια προβλέψιμη βεβαιότητα. Ότι πρόδρομός Του θα είναι ο Χριστός είναι επίσης βέβαιο. Όταν έλθει ο Χριστός θα είναι για τις προχωρημένες μονάδες της ανθρώπινης οικογένειας· θα τον αναγνωρίσουν γιατί ήταν πάντοτε μαζί μας, ενώ η έλευσή Του θα εφελκύσει έναν ανταποκριτικό κραδασμό από τις μάζες αλλά όχι άμεση αναγνώριση. Σε σχέση με τον Αβατάρ θα υπάρξει μια διαδικασία ιεραρχικής αναγνώρισης μιας επισκιάζουσας Παρουσίας μέσα στην αύρα της Οποίας ο πλανητικός Λόγος θα πάρει τη θέση Του σαν πλανητικός Αντιπρόσωπος. Τότε θα κατέλθει από τη Σαμπάλλα ένα ρεύμα πνευματικής δυναμικότητας που θα χαρακτηρίζεται από τη θέληση-για-το-καλό και θα φθάσει στην αγρυπνούσα Ιεραρχία. Τα Μέλη αυτού του Ομίλου μέσω του Χριστού θα διαχύσουν φως και θεραπευτική ενέργεια πάνω στη Γη και ιδιαίτερα στη συνείδηση των ανθρώπων. Δεν μπορώ να εκφράσω το αποτέλεσμα της έκχυσης από τη Σαμπάλλα με σαφέστερους όρους. Διαβάζουμε στη Βίβλο ότι ο Χριστός θα έλθει επί των νεφελών και θα φέρει τη “θεραπεία των εθνών” στις πτέρυγές Του. Θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας σ’ αυτή τη σκέψη και την επικαιρότητά της σ’ αυτή την ημέρα και γενιά. Δεν κάνω προφητικές προρρήσεις, υποδεικνύω μόνο δυνατότητες.
Όταν ο Αβατάρ κάνει την εμφάνισή Του τότε:

“Οι Υιοί των ανθρώπων που είναι τώρα Yιoί του Θεού θ’ αποσύρουν τα πρόσωπά τους απ’ το λαμπρό φως και θα ακτινοβολήσουν αυτό το φως πάνω στους υιούς των ανθρώπων που δε γνωρίζουν ακόμη ότι είναι Υιοί του Θεού. Τότε ο Ερχόμενος θα εμφανισθεί, τα βήματά Του επισπεύδονται στην κοιλάδα της σκιάς απ’ τον Ένα με την τρομερή δύναμη, που στέκει στη βουνοκορφή, εκπνέοντας αιώνια αγάπη, επουράνιο φως και ειρηνική σιωπηλή Θέληση.
“Τότε οι υιοί των ανθρώπων θ’ ανταποκριθούν. Τότε ένα νέο φως θα λάμψει στη μελαγχολική κουρασμένη κοιλάδα της γης. Τότε νέα ζωή θα τρέξει στις φλέβες των ανθρώπων και τότε η όρασή τους θ’ αγκαλιάσει όλους τους δρόμους ό,τι κι αν είναι.
“Έτσι η ειρήνη θα έλθει πάλι στη γη, αλλά μια ειρήνη που δεν ήταν ποτέ γνωστή. Τότε η θέληση-για-το-καλό θα ανθίσει σαν κατανόηση και η κατανόηση θ’ ανθοφορήσει σαν καλή θέληση στους ανθρώπους.”

Έτσι λέει ένα προφητικό χωρίο στα αρχαία Αρχεία της Ιεραρχίας που αναφέρεται στον τωρινό κύκλο της θλίψης (γράφτηκε τον Ιούνιο του 1943). Γι’ αυτή την εποχή πρέπει να προετοιμασθούν οι άνθρωποι. Θα μάθετε πότε ο Αβατάρ θα συνδεθεί με τον πλανητικό Λόγο, επειδή θα σας δώσω τότε την τελική Στροφή της Μεγάλης Επίκλησης (δόθηκε τον Απρίλιο του 1945). Η χρήση της θα συντείνει στην αναγνώριση του Ερχόμενου και θα Του επιτρέψει ν’ αντλήσει απ’ τα αποθέματα του Αβατάρ για το καθήκον της παγκόσμιας αναδιοργάνωσης κι αναγέννησης. Θα έλθει πάλι σαν Σωτήρας του Κόσμου, αλλά λόγω της καταπληκτικής φύσης του έργου, θα ισχυροποιηθεί και θα υποστηριχθεί απ’ το “σιωπηλό Αβατάρ” ο Οποίος (μιλώντας αποκρυφιστικά) θα “κρατήσει τα μάτια Του πάνω Του, τα χέρια Του από κάτω και την καρδιά Του σε ομοφωνία μαζί Του”.

(Από το βιβλίο «Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις»).
--------------------------------------

Ένας απ’ Αυτούς είναι ο Αβατάρ της Σύνθεσης, ο Οποίος εργάζεται σε σύμπραξη με τον Χριστό. Να έχετε κατά νου ότι οι εξωπλανητικοί αυτοί Αβατάρ δεν έφθασαν στην υψηλή Τους κατάσταση πνευματικής ανέλιξης στον πλανήτη μας ή έστω στο ηλιακό μας σύστημα. Η καταγωγή, η πηγή κι οι πνευματικές Τους σχέσεις αποτελούν ένα μεγάλο μυστήριο ακόμη και για τους πλανητικούς Λόγους – τους Οποίους σπεύδουν να βοηθήσουν όταν η επικλητική δέηση οποιουδήποτε πλανήτη είναι επαρκής. Μη νομίσετε ότι έρχονται για να κάνουν το λάθος σωστό ή να σταματήσουν το κακό. Λίγοι, πολύ λίγοι, μπορεί να το κάνουν, αλλά εργάζονται πάνω στη γραμμή των επτά ακτινικών ενεργειών του ηλιακού συστήματος και προκαλούν ορισμένα ακτινικά αποτελέσματα που είναι επιθυμητά σε κάθε ιδιαίτερη εποχή· το εποικοδομητικό έργο του Αβατάρ της Σύνθεσης θα σας είναι φανερό από το όνομα με το οποίο είναι γνωστός· έρχεται στη Γη για να προαγάγει την εκδήλωση της ενότητας, της εναδικότητας και της αλληλοσχέτισης και συνεπώς έρχεται για να χειρισθεί και να εφαρμόσει πρωτακτινική ενέργεια. Θα φορτίσει ή θα γαλβανίσει τους τρεις ομίλους – τους κατευθυντήριους Πράκτορες στη Σαμπάλλα, τους Νιρμανακάγια και το Νέο Όμιλο Yπηρετών του Κόσμου – με δυναμική ενέργεια και με μυστηριώδη τρόπο θα τους συνδέσει αμοιβαία έτσι ώστε θα εμφανισθεί πάνω στη Γη μια νέα σύνθεση κι ευθυγράμμιση. Όλοι αυτοί οι Αβατάρ ενσωματώνουν ενέργεια σε τέτοια έκταση ώστε κάθε ιδιαίτερος πλανήτης να είναι ικανός να τη δεχθεί.
Αυτές είναι ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αλλά είναι χρήσιμες μόνο εφόσον σας μεταδίδουν μια αίσθηση πλανητικής ακεραιότητας και ηλιακής σύνθεσης και σας παρουσιάζουν μια στενότερη πνευματική αλληλοσχέτιση στην οποία εσείς, σαν άτομα, μπορείτε να μετάσχετε αν συνδέσετε τη μοίρα και την υπηρεσία σας μ’ εκείνη του Νέου Ομίλου Yπηρετών του Κόσμου. Θα είστε τότε στην άμεση γραμμή πνευματικής καθόδου της θείας ενέργειας· στη σκέψη αυτή έχετε το κλειδί της δοξασίας (που τόσο διακωμωδήθηκε και παρεξηγήθηκε) της Αποστολικής Διαδοχής. Οι λεπτομέρειες, το προσωπικό και οι τεχνικές των δύο ανώτερων ομίλων βρίσκονται πέρα απ’ τη γνώση σας· εργάζονται σε σύμπραξη με τον ίδιο τον πλανητικό Λόγο κι Εκείνοι που αποτελούν αυτούς τους ομίλους είναι όλοι μυημένοι βαθμού ανώτερου του πέμπτου. Οι πιο πολλοί απ’ τους Νιρμανακάγια έχουν πάρει την έκτη κι έβδομη μύηση, ενώ ο όμιλος που λειτουργεί στο ενδιάμεσο μεταξύ Γης και Αφροδίτης έχουν όλοι λάβει την όγδοη κι ένατη μύηση. Μερικοί απ’ Αυτούς, όπως ανέφερα προηγουμένως, βοηθούν το μυημένο του έβδομου βαθμού· ένας ακόμη μεγαλύτερος όμιλος απ’ αυτούς συμμετέχει στις δραστηριότητες των δύο τελικών μυήσεων.
Η έβδομη αυτή μύηση παρέχει στο μυημένο το δικαίωμα “να έρχεται και να πηγαίνει στις αίθουσες της Σαμπάλλα”, όπως επιβάλλει το έργο Τους και απαιτεί η υπηρεσία Τους. Εκεί πηγαίνει επίσης για τις αναγκαίες περιοδικές ή κυκλικές επαναφορτίσεις που του επιτρέπουν να εργάζεται.
Υπάρχει μια όψη της μύησης που τείνει να παραγνωρίζεται. Κάθε μύηση είναι μια διαδικασία διαβίβασης ενέργειας από ένα υψηλότερο κέντρο ενέργειας σ’ ένα χαμηλότερο· κάθε μύηση φορτίζει το μυημένο με ηλεκτρική δύναμη κι αυτή η φόρτιση κι επαναφόρτιση σχετίζεται με ό,τι η Ε.Π.Μπ. ονομάζει “μυστήριο του ηλεκτρισμού”. Αυτές οι διαβιβάσεις ενέργειας επαυξάνουν τη μαγνητική-ελκτική δύναμη του μυημένου και ταυτόχρονα είναι εξαλειπτικές στα αποτελέσματά τους. Στο γεγονός αυτό βρίσκεται μια μεγάλη πλανητική αλήθεια και το κλειδί της επιστήμης της πλανητικής απολύτρωσης. Όταν η πνευματική και η ηλεκτρική φόρτιση των τριών κύριων κέντρων του πλανήτη – της Σαμπάλλα, της Ιεραρχίας και της Ανθρωπότητας – φθάσει ένα υψηλό στάδιο δεκτικής ικανότητας, ένας ορισμένος κοσμικός Αβατάρ θα “αποκτήσει συνείδηση της κραδασμικής ποιότητας του μικρού σημείου φωτός μέσα στην ηλιακή σφαίρα” και τότε θα “στρέψει το βλέμμα Του και θα στείλει τη δύναμή Του σ’ αυτό το σημείο φωτός και το κοσμικό κακό θα εκδιωχθεί και δε θα βρίσκει πια θέση στη Γη”.

(Από το βιβλίο «Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις»).
--------------------------------------

Θα παρατήρησες από τα παραπάνω να γράφεται ότι δόθηκε η τελική στροφή της Μεγάλης Επίκλησης τον Απρίλιο του 1945.

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.

Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

Στο τυπικό του διαλογισμού της πανσέληνου που δόθηκε υπήρχε στο τέλος η Μεγάλη Επίκληση, ειλικρινά απορώ που δεν έτυχε από κανέναν κάποιος σχετικός σχολιασμός.

Αυτή η επίκληση είναι ένα πανίσχυρο μάντραμ δύναμης!!!
Την εκφωνούν μέχρι και μυημένοι υψηλού βαθμού. Πως δεν έκανε καμία αίσθηση;

Από το 1945 και μετά στον Δυτικό κόσμο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι την εκφωνούν καθημερινά.

Σε χαιρετώ για σήμερα.

Νομίζω ότι ξέρω για ποιο λόγο δεν απαντούν τα μέλη του forum σχετικά με το ερώτημά σου και την τελευταία στροφή της μεγάλης επίκλησης!

Γιατί ακόμη βρίσκονται στο σημείο (οι περισσότεροι) που δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου τον εαυτό τους και γι’ αυτό τον λόγο και δεν απαντούν.
Γιατί συνεχώς κλείνουν τα μάτια τους από τα δεκάδες ελαττώματα που έχουν μέσα τους (που έχουμε μέσα μας) και τους λείπει η θέληση να αρχίζουν να ασχολούνται με πρόθεση να τα ελέγξουν, ή να τα μειώσουν, ή γιατί όχι και να τα εξαλείψουν!!!

Νομίζουν ότι έχουν δύναμη και θέληση μέσα τους και δεν μπορούν να κόψουν μερικοί που καπνίζουν (όσοι καπνίζουν) ούτε καν το τσιγάρο, ή το ποτό (όσοι πίνουν). Πώς να ελέγξουν την εριστική τους διάθεση (όσοι την έχουν), ή τον φόβο και τον εγωισμό για να προχωρήσουμε λίγο περισσότερο;

Η πύλη του κακού που θα πρέπει να σφραγιστεί από την φυλή των ανθρώπων πρωταρχικά βρίσκεται μέσα μας!!!

Οι άνθρωποι έχουν την δύναμη να ανεβαίνουν στο Έβερεστ, να συμμετέχουν σε ράλι ταχύτητας που κινδυνεύει η ζωή τους και δεν έχουν την δύναμη να εξαλείψουν μία ή δύο από τις αρνητικές τους ιδιότητες!!! Γιατί;

Γιατί βρίσκονται σε άγνοια και συνεχώς εξαπατούνται μιμούμενοι το περιβάλλον τους!!! Γιατί λειτουργούν ποσοτικά και όχι ποιοτικά.

Προτιμώ τον Μορύα γιατί τα λέει έξω από τα δόντια και γιατί μας υποδεικνύει με ευθύτητα την αληθινή μας συμπεριφορά. Γιατί μας μιλάει συνεχώς για τα ελαττώματά μας τα οποία θα πρέπει να ελέγξουμε και να εξαλείψουμε.

Η ανθρωπότητα θα αρχίσει να προχωράει προς την κατεύθυνση της σφράγισης της πύλης του κακού όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίσουν να εργάζονται συνειδητά με το πώς θα ελέγξουν την εσφαλμένη συμπεριφορά της προσωπικότητάς τους. Στην συνέχεια αυτούς θα χρησιμοποιήσουν άλλοι σαν φωτεινό παράδειγμα κτλ.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

Έγραψες μεταξύ των άλλων:

quote:

---

Γιατί συνεχώς κλείνουν τα μάτια τους από τα δεκάδες ελαττώματα που έχουν μέσα τους (που έχουμε μέσα μας) και τους λείπει η θέληση να αρχίζουν να ασχολούνται με πρόθεση να τα ελέγξουν, ή να τα μειώσουν, ή γιατί όχι και να τα εξαλείψουν!!!

Νομίζουν ότι έχουν δύναμη και θέληση μέσα τους και δεν μπορούν να κόψουν μερικοί που καπνίζουν (όσοι καπνίζουν) ούτε καν το τσιγάρο, ή το ποτό (όσοι πίνουν). Πώς να ελέγξουν την εριστική τους διάθεση (όσοι την έχουν), ή τον φόβο και τον εγωισμό για να προχωρήσουμε λίγο περισσότερο;

Η πύλη του κακού που θα πρέπει να σφραγιστεί από την φυλή των ανθρώπων πρωταρχικά βρίσκεται μέσα μας!!!

Οι άνθρωποι έχουν την δύναμη να ανεβαίνουν στο Έβερεστ, να συμμετέχουν σε ράλι ταχύτητας που κινδυνεύει η ζωή τους και δεν έχουν την δύναμη να εξαλείψουν μία ή δύο από τις αρνητικές τους ιδιότητες!!! Γιατί;

Γιατί βρίσκονται σε άγνοια και συνεχώς εξαπατώνται μιμούμενοι το περιβάλλον τους!!!
………………………………
Η ανθρωπότητα θα αρχίσει να προχωράει προς την κατεύθυνση της σφράγισης της πύλης του κακού όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίσουν να εργάζονται συνειδητά με το πώς θα ελέγξουν την εσφαλμένη συμπεριφορά της προσωπικότητάς τους.

---

Γνώθι σαυτόν

Παρατήρησα ότι σε αρκετά σημεία των διαφόρων θεμάτων του esoterica οι διάφοροι φίλοι αναφέρονται συνεχώς στο θέμα της Αγάπης.

Νομίζω ότι αυτή η Ιδιότητα, Ιδέα και Έννοια της ΑΓΑΠΗΣ στην οποία αναφέρονται αρκετοί … αλλά όλοι τους (όλοι μας) την βιώνουν (όσοι την βιώνουν) διαφοροποιημένα θα πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα.
Αυτή είναι μία απρόσωπη ενέργεια πολύ υψηλής τάξης και η οποία πλήρως στον μικρό πλανήτη μας εκδηλώθηκε από τον Χριστό τον κύριο της ΑΓΑΠΗΣ.
Είναι η κύρια ιδιότητα που αναπτύσσεται σε αυτό το δεύτερο Ηλιακό Σύστημα της Αγάπης και που ακόμη δεν εκφράστηκε από ότι λέγεται επαρκώς. …
Φυσικά τα ανθρώπινα όντα την εκδηλώνουν συνήθως προσωπικά δηλαδή ηλιοπλεγματικά (συναισθηματικά) και κτητικά γι’ αυτό και την βιώνουν ατελώς, ………
Είναι πολύ γνωστό στον εσωτερισμό ότι η ενέργεια του κέντρου του ηλιακού πλέγματος θα πρέπει να ανέλθει και να εκφραστεί από το ανώτερο κέντρο της καρδιάς. ……

Παραθέτω ένα απόσπασμα σχετικό με την αφύπνιση της καρδιάς που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άσκηση διαλογισμού - οραματισμού από το βιβλίο «Μαθητεία στη Νέα Εποχή II», της Alice Bailey.
(Ο Djwhal Khul απευθύνεται σε ένα μαθητή του Άσραμ του).
------------------------------------

Για να σε βοηθήσω στο τελευταίο, προτείνω την ακόλουθη σύντομη διαλογιστική άσκηση η οποία πρέπει να εκτελείται κάθε μέρα στο τέλος της ομαδικής σου άσκησης. Στόχος της είναι η αύξηση της ροής ενέργειας προς το καρδιακό κέντρο, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι το κέντρο της καρδιάς είναι ένας δωδεκαπέταλος λωτός.

1. Άσκηση οραματισμού.

α. Ευθυγραμμίσου όσο το δυνατόν πιο γοργά.

β. Διατήρησε με τη φαντασία στο νου την ευθεία γραμμή της σπονδυλικής στήλης, του κέντρου της κεφαλής, της σουτράτμα και της ανταχκάρανα – συνδέοντας έτσι τα κέντρα του σώματος με την ψυχή.

γ. Μετάφερε έπειτα τη γραμμή που κατασκεύασε η φαντασία σου, από το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι το κλειστό μπουμπούκι λωτού στο κέντρο του δωδεκαπέταλου εγωικού λωτού.

2. Αφού το κάνεις αυτό, αναγνώρισε την ταυτότητά σου με όλες τις ψυχές οι οποίες αποτελούν – στην ολότητά τους – τη Μία Ψυχή.

3. Κατόπιν εκφώνησε το O Μ σαν ψυχή, στο βαθμό που μπορείς, εκπνέοντάς το από τα ψυχικά επίπεδα χωρίς κανένα σταθερό στόχο στο νου σου. Κάνε το έξι φορές.

4. Τότε, μετά από παύση, εκφώνησε πάλι το O Μ (συμπληρώνοντας έτσι επτά φορές συνολικά) εξαποστέλλοντάς το στο κέντρο άζνα και από εκεί μετάφερέ το στο κέντρο της καρδιάς και διατήρησέ το εκεί για μελλοντική χρήση. Κάνε το αυτό σαν ψυχή της οποίας η φύση είναι αγάπη.

5. Κατόπιν, έχοντας κατά νου ότι το κέντρο της καρδιάς είναι ο χώρος εναπόθεσης δώδεκα δυνάμεων ή ενεργειών, επιδίωξε να τις αναπτύξεις στοχαζόμενος τις δώδεκα αρετές δια των οποίων εκφράζονται οι ενέργειες αυτές, εξετάζοντας καθεμία για κάθε μήνα του χρόνου.

α. Oμαδική αγάπη, που περιβάλλει τα άτομα.

β. Ταπεινότητα, που υποδηλώνει τη στάση της προσωπικότητάς σου.

γ. Υπηρεσία, που υποδεικνύει την ενασχόληση της ψυχής σου.

δ. Υπομονή, που υποδηλώνει την εμβρυώδη αθανασία και εμμονή που είναι χαρακτηριστικό της ψυχής.

ε. Ζωή ή εκφρασμένη δραστηριότητα, που είναι εκδήλωση της αγάπης επειδή είναι ουσιώδης δυαδισμός.

ζ. Ανεκτικότητα, που είναι η πρώτη έκφραση της βουδδικής κατανόησης.

η. Ταύτιση με τους άλλους, η οποία είναι εμβρυώδης συγχώνευση που προωθείται τελικά σε σύνθεση όταν αναπτυχθεί το κεφαλικό κέντρο.

θ. Συμπόνια, που είναι ουσιαστικά η ορθή χρήση του ζεύγους των αντιθέτων.

ι. Συμπάθεια, που είναι επακόλουθο της γνώσης και της ανέλιξης των πετάλων γνώσης. Η ενέργεια αυτή είναι τότε σε επαφή με το κέντρο της καρδιάς.

κ. Σοφία, που είναι καρπός της αγάπης και υποδεικνύει την αφύπνιση των πετάλων αγάπης του εγωικού λωτού.

λ. Θυσία, που είναι η προσφορά του αίματος της καρδιάς ή της ζωής για τους άλλους.

6. Μετά από έναν ήρεμο διαλογισμό σε μια απ’ αυτές τις ποιότητες της ψυχικής έκφρασης, όπως εκδηλώνονται στο φυσικό πεδίο, εκφώνησε το O Μ τρεις φορές.

Θα σου υπενθύμιζα ότι οι ψυχικές αυτές ποιότητες που εκφράζονται δια του καρδιακού κέντρου, πρέπει να ερμηνευθούν εσωτερικά και με όρους σχέσης. Να το έχεις αυτό κατά νου και καθώς διαλογίζεσαι να αναζητάς πάντα την εσώτερη σημασία κι όχι μόνο τη συγκέντρωση της σκέψης σ’ αυτές τις ποιότητες. Oι περισσότερες από τις σκέψεις και τις ιδέες που θα σου έρθουν σχετικά μ’ αυτό θα είναι πολύ γνωστές και σαφώς εξωτερικές. Υπάρχουν όμως δευτερεύουσες έννοιες που έχουν πραγματική σημασία για το μαθητή, αν και είναι εντελώς άγνωστες στο μέσο άνθρωπο. Προσπάθησε να τις βρεις.

(Από το βιβλίο «Μαθητεία στη Νέα Εποχή II», της Alice Bailey).
------------------------------------

Σημείωση oros777:

Μήπως συνεπώς η ενέργεια της Αγάπης έχει να κάνει με την συγχώνευση αυτών των παραπάνω ένδεκα ιδιοτήτων - ενεργειών που στην σύνθεσή τους δίδουν σαν αποτέλεσμα την δωδέκατη ενέργεια που ονομάζουμε ΑΓΑΠΗ;

Δηλαδή η Αγάπη είναι η Σύνθεση των παρακάτω ιδιοτήτων.

Oμαδική αγάπη, Ταπεινότητα, Υπηρεσία, Υπομονή, Ζωή ή εκφρασμένη δραστηριότητα, Ανεκτικότητα, Ταύτιση με τους άλλους, Συμπόνια, Συμπάθεια, Σοφία και Θυσία.

Χαιρετώ ευχόμενος εποικοδομητικό στοχασμό

Καλησπέρα φίλοι

Σημαντικά τα χωρία και τα σχόλια που παραθέσατε.

Να προσθέσω ότι η επερχόμενη Πανσέληνος στον άξονα Διδύμων-Τοξότη θα τελεστεί σχεδόν σε τέλεια Σύνοδο με τον πλανήτη Δία ο οποίος βρίσκεται επίσης στον Τοξότη(δηλαδή στην ισχυρότερη θέση του).

Θαυμαστή λοιπόν η επερχόμενη έκλυση Ενέργειας και η ευκαιρία Δια-λογισμού και πνευματικής αφύπνισης.

Ωστόσο πρέπει να τονίσουμε πως το αποτέλεσμα εξαιρετικών περιστάσεων όπως αυτή δε μετριέται από την ένταση της αφύπνισης αλλά από τη διάρκειά της,δηλαδή από το πόσο ζωντανή θα παραμείνει η Τοξοτική(Ζευσική) Εντύπωση εντός της Ψυχής μας,πόσο ζωντανή θα διατηρηθεί η Αγάπη και Σοφία που θα βιώσουμε(έστω και ασυναίσθητα).

Σχετικά με το παράπονό σας ότι δεν σχολιάζουν τα μέλη του esoterica τα περί επικλήσεων θεωρώ ότι είστε άδικοι.

Καταρχήν είμαι βέβαιος ότι αρκετά άτομα διαβάζουν με ενδιαφέρον το συγκεκριμένο θέμα χωρίς όμως να επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτό.Για αυτούς και μόνο αξίζει να συνεχίσετε χωρίς να περιμένετε κάποια αντίδραση εκ μέρους τους.

Επιπλέον,κάποια άλλα άτομα μπορεί να γνωρίζουν ήδη όσα γράφετε,ή μπορεί να διαφωνούν αλλά να μην έχουν χρόνο να απαντήσουν.

'Η μπορεί απλά να μην ενδιαφέρονται...τόσο κακό είναι αυτό??πρέπει ντε και καλά να ενδιαφερόμαστε για τις Επικλήσεις των εκάστοτε "μυημένων"??

Από τη στιγμή λοιπόν που ξεκινήσατε να παραθέτετε κάποια σημαντικά χωρία Εσωτερικής Γνώσης οφείλετε να το κάνετε με ευγένεια και ανιδιοτέλεια,χωρίς την απαίτηση να δειχτεί ενδιαφέρον εκ μέρους των μελών και χωρίς την παράθεση άστοχων κρίσεων όπως η παρακάτω

quote:

---

Νομίζω ότι ξέρω για ποιο λόγο δεν απαντούν τα μέλη του forum σχετικά με το ερώτημά σου και την τελευταία στροφή της μεγάλης επίκλησης!

Γιατί ακόμη βρίσκονται στο σημείο (οι περισσότεροι) που δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου τον εαυτό τους και γι’ αυτό τον λόγο και δεν απαντούν.
Γιατί συνεχώς κλείνουν τα μάτια τους από τα δεκάδες ελαττώματα που έχουν μέσα τους (που έχουμε μέσα μας) και τους λείπει η θέληση να αρχίζουν να ασχολούνται με πρόθεση να τα ελέγξουν, ή να τα μειώσουν, ή γιατί όχι και να τα εξαλείψουν!!!

Νομίζουν ότι έχουν δύναμη και θέληση μέσα τους και δεν μπορούν να κόψουν μερικοί που καπνίζουν (όσοι καπνίζουν) ούτε καν το τσιγάρο, ή το ποτό (όσοι πίνουν). Πώς να ελέγξουν την εριστική τους διάθεση (όσοι την έχουν), ή τον φόβο και τον εγωισμό για να προχωρήσουμε λίγο περισσότερο;

Η πύλη του κακού που θα πρέπει να σφραγιστεί από την φυλή των ανθρώπων πρωταρχικά βρίσκεται μέσα μας!!!

Οι άνθρωποι έχουν την δύναμη να ανεβαίνουν στο Έβερεστ, να συμμετέχουν σε ράλι ταχύτητας που κινδυνεύει η ζωή τους και δεν έχουν την δύναμη να εξαλείψουν μία ή δύο από τις αρνητικές τους ιδιότητες!!! Γιατί;

Γιατί βρίσκονται σε άγνοια και συνεχώς εξαπατούνται μιμούμενοι το περιβάλλον τους!!! Γιατί λειτουργούν ποσοτικά και όχι ποιοτικά.

---

Αρχικά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα θετικά σου σχόλια των παραθέσεων σ’ αυτό το τόπικ.
Επίσης για τα σημαντικά αστρολογικά δεδομένα που μας δίνεις για την συγκεκριμένη πανσέληνο και γι’ αυτό που αναφέρεις:

quote:

---

Να προσθέσω ότι η επερχόμενη Πανσέληνος στον άξονα Διδύμων-Τοξότη θα τελεστεί σχεδόν σε τέλεια Σύνοδο με τον πλανήτη Δία ο οποίος βρίσκεται επίσης στον Τοξότη(δηλαδή στην ισχυρότερη θέση του).

Θαυμαστή λοιπόν η επερχόμενη έκλυση Ενέργειας και η ευκαιρία Δια-λογισμού και πνευματικής αφύπνισης.

Ωστόσο πρέπει να τονίσουμε πως το αποτέλεσμα εξαιρετικών περιστάσεων όπως αυτή δε μετριέται από την ένταση της αφύπνισης αλλά από τη διάρκειά της,δηλαδή από το πόσο ζωντανή θα παραμείνει η Τοξοτική(Ζευσική) Εντύπωση εντός της Ψυχής μας,πόσο ζωντανή θα διατηρηθεί η Αγάπη και Σοφία που θα βιώσουμε(έστω και ασυναίσθητα).

---

Συμφωνώ με όσα έγραψες προς τον αγαπητό kost.

Θα έπρεπε ίσως να πούμε ορισμένα πράγματα για τη Μεγάλη Επίκληση μια που κανένας δεν έδειξε ενδιαφέρον ή απορία γι’ αυτή.

Η Μεγάλη Επίκληση είναι μια παγκόσμια προσευχή που έχει μεταφρασθεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες και διαλέκτους. Είναι ένα μάντραμ δύναμης για να βοηθήσει το Σχέδιο του Θεού να βρει έκφραση στη Γη.

Όπως αναφέρεται στην «Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας» από τον Θιβετανό (Διδάσκαλο της Σοφίας):

Η Μεγάλη Επίκληση χρησιμοποιείται από την Ιεραρχία απ' το 1425 μ.Χ., παρότι είναι χιλιάδες χρόνια παλιότερη. Επειδή όμως η ανθρωπότητα ήταν ανέτοιμη να συνεργασθεί στη χρήση της, τα αποτελέσματα καθυστέρησαν και θεωρείται ότι "αιωρούνται".

Επίσης αναφέρονται σε διάφορα άλλα βιβλία εσωτερικής φιλοσοφίας:

Τα μάντραμς ή επικλήσεις (όπως η Κυριακή Προσευχή) γίνονται δυναμικά όταν χρησιμοποιούνται στο νοητικό επίπεδο.

Όταν μπορεί κανείς να ευθυγραμμισθεί με τη ψυχή, τα μάντραμς προφέρονται στα ανώτερα νοητικά επίπεδα οπότε είναι πιο αποτελεσματικά.

Η φύση της ψυχής είναι αγάπη, και ο σκοπός της είναι το ομαδικό καλό. Όταν εκφωνούνται από τη ψυχή ωθούνται από την όψη της θέλησης σε σκεπτομορφή στο νοητικό πεδίο.

Μια προσωπικότητα εμποτισμένη από την ψυχή εκφωνώντας το μάντραμ της Μεγάλης Επίκλησης φορτίζεται με ενέργεια φωτός, αγάπης και δύναμης αφού επικαλούμαστε τους τρεις μεγάλους Κύριους: τον Αβατάρ της Σύνθεσης - Κοσμική Οντότητα - που αντιπροσωπεύει το κέντρο της Δύναμης, το Πνεύμα της Ειρήνης που αντιπροσωπεύει το Κέντρο της Αγάπης, και τον Βούδα που αντιπροσωπεύει το κέντρο του Φωτός.

Εκφωνώντας την πρώτη στροφή, με οραματισμό βλέπουμε το φως να κατέρχεται και να εξαπλώνεται ανταποκρινόμενο στην επίκληση και να εξαφανίζει τις πλάνες και το σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας. Η πρώτη στροφή εκφράζει ότι υπάρχει μια νοημοσύνη που αποκαλούμε Θεό.

Με τη δεύτερη στροφή οραματιζόμαστε την Καρδιά του Θεού. Βλέπουμε την ενέργεια της Αγάπης να διαχύνεται στις καρδιές των ανθρώπων δημιουργώντας αλλαγές μέσα στην ανθρωπότητα και να εγκαθιδρύει ορθές ανθρώπινες σχέσεις σε όλο τον πλανήτη.

Υπάρχει ένα εξελικτικό Σχέδιο στο σύμπαν του οποίου η κινητήρια δύναμη είναι η αγάπη. Μια μεγάλη ατομικότητα που ονομάστηκε Χριστός από τους Χριστιανούς, ήρθε στη Γη και ενσωμάτωσε την αγάπη.

Στην τρίτη στροφή ο Σκοπός του Θεού καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων ώστε να γίνουν συνεργάτες αυτού του Σκοπού.

Ίσως θα ήταν καλό να διευκρινίσουμε ότι η θέληση για ειρήνη που συνήθως οραματίζεται ο κόσμος είναι μια συναισθηματική προσέγγιση με στόχο έκφρασης στο αστρικό πεδίο. Όμως υπάρχει και κάτι μεγαλύτερο από την ειρήνη και αυτό είναι το καλό του συνόλου και όχι μόνο ειρηνικές συνθήκες διαβίωσης ή Εθνική ειρήνη. Τα άτομα που σκέφτονται με όρους παγκόσμιας υπηρεσίας και είναι προσανατολισμένα στο φως, - στο φως της γνώσης, της σοφίας, της κατανόησης, επικαλούνται την θέληση για το καλό, που είναι μια νοητική προσέγγιση.

Στην τέταρτη στροφή οραματιζόμαστε την ανθρωπότητα σαν ένα κέντρο όπου το Σχέδιο της Ιεραρχίας πραγματοποιείται και σφραγίζει την πύλη όπου υπάρχει το κακό, το μίσος, η χωριστικότητα, η άγνοια.

Από τη στιγμή που ο πλανήτης Γη δεν είναι ιερός πλανήτης και το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας καθώς και η έμφασή της είναι στις υλικές συνθήκες, οι Δυνάμεις του Κακού επηρεάζουν τα τρία κατώτερα επίπεδα του κοσμικού φυσικού πεδίου (Δηλαδή τα επίπεδα που δραστηριοποιείται η προσωπικότητά μας). Υπάρχει μια θύρα προς το φως, τον κόσμο της καλοσύνης, και μια θύρα προς το κακό.

Βέβαια το πρόβλημα της Μαύρης Στοάς είναι πρόβλημα της Λευκής Στοάς και όχι της ανθρωπότητας. Όμως η εφέλκυση της θέλησης για το καλό από την ανθρωπότητα θα βοηθήσει στην εξάλειψη της θέλησης για το κακό.

Έχει σημασία σε πιο πεδίο είναι η συνείδησή μας εστιασμένη. Αν είναι εστιασμένη στο φυσικό πεδίο, η επίδραση της εκφώνησης της επίκλησης θα είναι πολύ αδύναμη και δεν δημιουργούνται μόνιμα αποτελέσματα. Με τη βοήθεια της ανθρωπότητας μπορεί να πραγματοποιηθεί το θείο Σχέδιο.

Αν η εστίαση της συνείδησης είναι στο συναισθηματικό πεδίο, θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα αποτελέσματα.

Με την εστίαση στο νοητικό πεδίο, η επίκληση θα έχει περισσότερη δύναμη και θα επιφέρει ανώτερες ανταποκρίσεις.

Αν τώρα η εστίαση είναι στο ανώτερο νοητικό και ενορατικό πεδίο και υπάρχει ευθυγράμμιση τότε ελκύεται φως, αγάπη και δύναμη για την εκπλήρωση του Σχεδίου και την ανύψωση της ανθρωπότητας.

Σημασία έχει με την εκφώνηση της Μεγάλης Επίκλησης να οραματιζόμαστε όλη την ανθρωπότητα σκορπώντας Φως, Αγάπη και Δύναμη.

Φως, Δύναμη και Αγάπη σε όλο τον πλανήτη, ώστε οι άνθρωποι ανεξαρτήτου χρώματος και θρησκείας να απαλλαγούν από την άγνοια και να τους αποκαλυφθεί η αλήθεια της θεϊκής τους καταγωγής.

Όταν οραματιζόμαστε και πλημμυριζόμαστε από Αγάπη, μας παρακινεί να ζήσουμε σα μια ανθρωπότητα που προετοιμάζεται για μια παγκόσμια αδελφότητα.

Η θέληση για το καλό πρέπει να κυριαρχεί στη καθημερινή μας ζωή. Θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας, να αναπροσανατολίσει το σκοπό μας ώστε να επιτύχουμε πνευματική ανέλιξη. Αν η Μεγάλη Επίκληση χρησιμοποιηθεί από πάρα πολλούς ανθρώπους θα μπορούσε να αναπροσανατολίσει τη συνείδηση της ανθρωπότητας.

Βέβαια όταν κάποιος είναι προσωπικός και ιδιοτελής χρησιμοποιώντας τη Μεγάλη Επίκληση δεν επιφέρει μεγάλα αποτελέσματα στο περιβάλλον του, αλλά κάνει αυτό που μπορεί. Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να εκφωνήσουν τη Μεγάλη Επίκληση με ελεγχόμενο νου, και να εξαποστείλουν αγνή αγάπη στην ανθρωπότητα.

Αν οι ζηλωτές και μαθητές χρησιμοποιήσουν την Μεγάλη Επίκληση σε συνεργασία με την Ιεραρχία, κάποια στιγμή ο φθόγγος της ανθρωπότητας και ο φθόγγος της Ιεραρχίας θα συγχρονιστούν και θα γίνει κατορθωτή η ανταπόκριση από τη Σαμπάλλα.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

Εξαιρετικά τα στοιχεία που παρέθεσες για την Μεγάλη Επίκληση.

Η ακριβής ώρα της Πανσελήνου στο ζωδιακό σημείο των Διδύμων του 2007 είναι την 1η Ιουνίου, στις 04:04 ώρα Ελλάδας.

Όπως ήδη γράφτηκε η Πανσέληνος στο Ζωδιακό σημείο των Διδύμων καθιερώθηκε ως μέρα της Παγκόσμιας Επίκλησης. Λέγεται ότι η εκφώνηση της επίκλησης έχει την μεγαλύτερη ισχύ το χρονικό διάστημα 12 ώρες πριν και 12 ώρες μετά την ακριβή ώρα της Πανσελήνου.

Παρατίθεται ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η Επανεμφάνιση του Χριστού».
------------------------------------

Η ανθρωπότητα στέκει σήμερα σε κάποιο ιδιάζον και μοναδικό μεταίχμιο μεταξύ ενός παρελθόντος δυστυχίας κι ενός μέλλοντος γεμάτου υποσχέσεις, αν η επανεμφάνιση του Χριστού αναγνωρισθεί κι αναληφθεί προετοιμασία για την έλευσή Του. Το παρόν είναι γεμάτο υποσχέσεις κι επίσης γεμάτο δυσχέρειες· στα χέρια των ανθρώπων σήμερα και στο άμεσο παρόν βρίσκεται η μοίρα του κόσμου και – αν μπορεί να ειπωθεί ευλαβικά – η άμεση δραστηριότητα του Χριστού. Η αγωνία του πολέμου και η δυστυχία ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας οδήγησαν τον Χριστό, το 1945, να καταλήξει σε μια μεγάλη απόφαση – απόφαση που εκφράσθηκε με δύο σπουδαιότατες δηλώσεις. Ανήγγειλε στη συγκεντρωμένη πνευματική Ιεραρχία και σ’ όλους τους υπηρέτες και μαθητές Του στη Γη ότι αποφάσισε να προβάλει πάλι σε φυσική επαφή με την ανθρωπότητα, αν πραγματοποιούσαν τα αρχικά στάδια της εδραίωσης ορθών ανθρώπινων σχέσεων· δεύτερο, έδωσε στον κόσμο (για χρήση από τον “κοινό άνθρωπο”) μια από τις παλιότερες προσευχές που ήταν ποτέ γνωστές, μια προσευχή που δεν επιτρεπόταν να χρησιμοποιηθεί παρά από τα πιο εξυψωμένα πνευματικά Όντα. Ο ίδιος τη χρησιμοποίησε για πρώτη φορά, όπως μας λένε, την ώρα της Πανσελήνου του Ιουνίου του 1945, που αναγνωρίζεται ως Πανσέληνος του Χριστού, όπως ακριβώς η Πανσέληνος του Μαΐου είναι εκείνη του Βούδδα. Δεν ήταν εύκολο να μεταφρασθούν οι αρχαίες αυτές φράσεις (τόσο αρχαίες ώστε δεν έχουν χρονολογία ή οποιαδήποτε ένδειξη) σε σημερινές λέξεις, όμως έγινε και η μεγάλη Επίκληση, που μπορεί τελικά να γίνει η παγκόσμια προσευχή, εκφωνήθηκε απ’ Αυτόν και παρελήφθη απ’ τους μαθητές Του. Μεταφράσθηκε ως εξής:

Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.

Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.

Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων –
Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.

Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

Η εξαιρετική της δύναμη μπορεί να ιδωθεί στο γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τη χρησιμοποιούν ήδη καθημερινά και πολλές φορές κάθε μέρα· μεταφράσθηκε (1947) σε δέκα οκτώ διαφορετικές γλώσσες και χρησιμοποιείται από ανθρώπους σ’ όλες αυτές τις γλώσσες· στις ζούγκλες της Αφρικής τη χρησιμοποιούν ομάδες ιθαγενών και μπορεί να ιδωθεί στα γραφεία διευθυντών στις μεγάλες πόλεις μας· μεταδίδεται από το ραδιόφωνο στην Ευρώπη και την Αμερική και δεν υπάρχει χώρα ή νησί στον κόσμο στο οποίο να είναι άγνωστη η χρήση της. Όλα αυτά έγιναν σε διάστημα δέκα οκτώ μηνών.
Αυτή η νέα Επίκληση, αν διαδοθεί πλατιά, μπορεί να γίνει για τη νέα παγκόσμια θρησκεία ό,τι υπήρξε η Κυριακή Προσευχή για το Χριστιανισμό και ο 23ος Ψαλμός για τους πνευματικά σκεπτόμενους Εβραίους. Τρεις προσεγγίσεις υπάρχουν για τη μεγάλη αυτή Προσευχή ή Επίκληση:

1. Εκείνη του γενικού κοινού.
2. Εκείνη των εσωτεριστών, ή των ζηλωτών και μαθητών του κόσμου.
3. Εκείνη των Μελών της Ιεραρχίας.

Πρώτο, το γενικό κοινό θα τη θεωρήσει σαν προσευχή προς τον Υπερβατικό Θεό. Δε θα Τον αναγνωρίσουν ακόμη σαν ενυπάρχοντα στη δημιουργία Του· θα την εκπέμψουν στα φτερά της ελπίδας – ελπίδας για φως και αγάπη και ειρήνη που ποθούν αδιάκοπα. Θα τη θεωρήσουν επίσης σαν προσευχή για τη φώτιση όλων των κυβερνητών και αρχηγών όλων των ομάδων που χειρίζονται παγκόσμια ζητήματα· σαν προσευχή για την εισροή αγάπης και κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων, έτσι ώστε να ζήσουν με αμοιβαία ειρήνη· σαν παράκληση για την πραγμάτωση της θέλησης του Θεού – μιας θέλησης για την οποία δεν μπορούν να γνωρίζουν τίποτε και η οποία τους φαίνεται πάντα τόσο ανεξιχνίαστη και παμπεριεκτική, ώστε η κανονική τους αντίδραση είναι η υπομονή και η προθυμία ν’ αποφύγουν την αμφισβήτηση· σαν προσευχή για την ενίσχυση της ανθρώπινης ευθύνης προκειμένου τα αναγνωρισμένα σημερινά κακά – που τόσο βασανίζουν κι ενοχλούν το ανθρώπινο γένος – να παρέλθουν και να χαλιναγωγηθεί κάποια αόριστη πηγή κακού. Τέλος θα τη θεωρήσουν σαν προσευχή για να αποκατασταθεί κάποια εξίσου αόριστη πρωτόγονη κατάσταση μακάριας ευτυχίας και να εξαφανισθεί από τη γη όλη η δυστυχία κι ο πόνος. Αυτό τους είναι τελείως καλό και χρήσιμο κι άμεσα εφικτό.

Δεύτερο, οι εσωτεριστές, οι ζηλωτές και οι πνευματικά σκεπτόμενοι άνθρωποι θα την προσεγγίσουν με βαθύτερη και μεγαλύτερη κατανόηση. Σ’ αυτούς θα μεταδώσει την αναγνώριση του κόσμου των αιτίων κι Εκείνων που στέκουν υποκειμενικά πίσω από τις παγκόσμιες υποθέσεις, των πνευματικών Διευθυντών της ζωής μας. Στέκουν έτοιμοι να ενισχύσουν εκείνους που έχουν αληθινό όραμα, έτοιμοι να υποδείξουν όχι μόνο το λόγο των συμβάντων στα διάφορα τμήματα της ανθρώπινης ζωής, αλλά και να προβούν σ’ εκείνες τις αποκαλύψεις που θα επιτρέψουν στην ανθρωπότητα να εξέλθει απ’ το σκοτάδι στο φως. Με τη θεμελιώδη αυτή στάση η ανάγκη για μια πλατιά έκφραση των υποκείμενων αυτών γεγονότων θα γίνει προφανής και θα ωριμάσει μια εποχή πνευματικής αφύπνισης που θα σχεδιάσουν οι μαθητές και θα προωθήσουν οι εσωτεριστές. Η εποχή αυτή άρχισε το 1875, όταν διακηρύχθηκε το γεγονός της ύπαρξης των Διδασκάλων της Σοφίας. Προωθήθηκε παρά την εσφαλμένη παρουσίαση, την επίθεση εναντίον της ιδέας και τις ειρωνείες. Η αναγνώριση της ουσιαστικής φύσης της διαθέσιμης μαρτυρίας και η εμφάνιση μιας ενορατικής ανταπόκρισης από τους αποκρυφιστές σπουδαστές και πολλούς διανοούμενους σ’ ολόκληρο τον κόσμο υπήρξε υποβοηθητική.

Ένας νέος τύπος μυστικιστή αρχίζει ν’ αναγνωρίζεται· διαφέρει απ’ τους μυστικιστές του παρελθόντος, λόγω του πρακτικού του ενδιαφέροντος στις τρέχουσες παγκόσμιες υποθέσεις κι όχι μόνο στα θρησκευτικά κι εκκλησιαστικά ζητήματα· χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ενδιαφέροντος για την προσωπική του ανάπτυξη, από την ικανότητά του να βλέπει το Θεό ενυπάρχοντα σε κάθε πίστη κι όχι μόνο στο δικό του ιδιαίτερο τύπο θρησκευτικής πίστης κι επίσης από την ικανότητά του να ζει τη ζωή του στο φως της θείας Παρουσίας. Όλοι οι μυστικιστές κατόρθωσαν να το κάνουν λίγο ή πολύ, αλλά ο σύγχρονος μυστικιστής διαφέρει από εκείνους του παρελθόντος στο ότι είναι ικανός να υποδείξει καθαρά στους άλλους τις τεχνικές της Ατραπού· συνδυάζει κεφάλι και καρδιά, νοημοσύνη και αίσθημα συν μια ενορατική αντίληψη που έλειπε μέχρι τώρα. Το δρόμο του σύγχρονου μυστικιστή φωτίζει τώρα το καθαρό φως της Πνευματικής Ιεραρχίας κι όχι μόνο το φως της δικής του ψυχής· αυτό θα συμβαίνει όλο και περισσότερο.

Τρίτο, αμφότερες αυτές οι ομάδες – το γενικό κοινό και οι ζηλωτές του κόσμου στους διάφορους βαθμούς τους – έχουν ανάμεσά τους εκείνους που εξέχουν από το γενικό τύπο, διότι κατέχουν βαθύτερη ενόραση και κατανόηση· καταλαμβάνουν μια ουδέτερη ζώνη ενδιάμεση μεταξύ των μαζών και των εσωτεριστών απ’ τη μια και μεταξύ των εσωτεριστών και των Μελών της Ιεραρχίας απ’ την άλλη. Μην ξεχνάτε ότι κι Αυτοί χρησιμοποιούν επίσης τη μεγάλη Επίκληση κι ότι δεν περνά μέρα χωρίς κι ο ίδιος ο Χριστός να μην την εκφωνήσει.

Επιφανειακά η ομορφιά και η ισχύς αυτής της Επίκλησης βρίσκεται στην απλότητά της και στην έκφραση ορισμένων κεντρικών αληθειών τις οποίες όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται έμφυτα και κανονικά – την αλήθεια για την ύπαρξη μιας βασικής Νοημοσύνης την οποία αόριστα ονομάζουμε Θεό· την αλήθεια ότι πίσω απ’ όλα τα εξωτερικά φαινόμενα η κινητήρια δύναμη του σύμπαντος είναι η αγάπη· την αλήθεια ότι μια μεγάλη Ατομικότητα που οι Χριστιανοί ονόμασαν Χριστό, ήρθε στη γη κι ενσωμάτωσε αυτή την αγάπη, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε· την αλήθεια ότι η αγάπη και η νοημοσύνη είναι αποτελέσματα εκείνου που αποκαλείται θέληση του Θεού και τελικά την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μόνο μέσω της ίδιας της ανθρωπότητας το θείο Σχέδιο μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Το Σχέδιο αυτό καλεί το ανθρώπινο γένος στην έκφραση της Αγάπης και προκαλεί τους ανθρώπους “λαμψάτω το φως υμών”. Ακολουθεί κατόπιν το τελικό επίσημο αίτημα όπως αυτό το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός, που πραγματοποιείται από το ανθρώπινο γένος, “να σφραγίσει την πύλη του κακού”. Η τελευταία γραμμή περιλαμβάνει κατόπιν την ιδέα της αποκατάστασης, υποδεικνύοντας το βασικό τόνο του μέλλοντος κι ότι θα έρθει η μέρα όπου η αρχική ιδέα του Θεού και η αρχική Του πρόθεση δε θα ματαιώνεται πλέον από την ελεύθερη βούληση και κακία του ανθρώπου – τον καθαρό υλισμό και την ιδιοτέλεια· τότε ο θείος σκοπός θα επιτευχθεί με την αλλαγή των καρδιών και των στόχων της ανθρωπότητας.
Αυτή είναι η προφανής και απλή έννοια της και συνδέεται με την πνευματική έφεση όλων των ανθρώπων παντού.

Η χρήση αυτής της Επίκλησης ή Προσευχής και η αναδυόμενη προσδοκία της έλευσης του Χριστού κρατούν σήμερα τη μεγαλύτερη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Αν δε συμβαίνει αυτό, τότε η προσευχή δεν είναι χρήσιμη κι αποτελεί ψευδαίσθηση και οι Γραφές του κόσμου με τις αποδειγμένες προβλέψεις τους, είναι άχρηστες κι απατηλές. Η μαρτυρία των αιώνων αποδεικνύει ότι τίποτε απ’ αυτά δεν είναι έτσι. Η προσευχή πάντα προκαλεί απόκριση που πάντα δόθηκε· μεγάλοι Υιοί του Θεού πάντα ήλθαν με το αίτημα της ανθρωπότητας και πάντα θα έρχονται κι Αυτός τον Οποίο όλοι οι άνθρωποι αναμένουν, βρίσκεται στο δρόμο Του.

(Από το βιβλίο «Η Επανεμφάνιση του Χριστού» της Alice Bailey).
------------------------------------

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από την Alice Bailey.

Ο διαλογισμός είναι μια πανίσχυρη μέθοδος υπηρεσίας στην ανθρωπότητα όταν χρησιμοποιείται ο νους ως αγωγός για την υποδοχή των ενεργειών του φωτός και της αγάπης και της θέλησης-για-το-καλό και της κατεύθυνσής τους προς την ανθρώπινη συνείδηση. Η στιγμή της πανσελήνου κάθε μήνα προσφέρει άριστη ευκαιρία για διαλογισμό – ιδιαίτερα σε ομαδικό σχηματισμό – προκειμένου να χρησιμοποιείται ως μέσο συνεργασίας με το θείο Σχέδιο ή Πρόθεση για τον κόσμο μας.

Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, τι σχέση έχει η σελήνη με όλα αυτά; Οι ενέργειες του φωτός και της αγάπης και της θέλησης-για-το-καλό είναι πάντα διαθέσιμες για εκείνους που μπορούν να έρχονται σε επαφή μαζί τους μέσω διαλογισμού. Αλλά σε κάθε όψη της πλανητικής ζωής μας σημειώνονται κύκλοι ανόδου και καθόδου των πνευματικών ενεργειών, με τις οποίες οι όμιλοι, όπως επίσης και τα άτομα, μπορούν συνειδητά να συνεργάζονται. Ένας από τους σημαντικότερους ενεργειακούς κύκλους συμπίπτει με τις φάσεις της σελήνης, που φθάνει στην αιχμή της πλημμυρίδας του κατά την διάρκεια της πανσελήνου. Τότε επομένως είναι ο καιρός που η διοχέτευση της ενέργειας μέσω του ομαδικού διαλογισμού μπορεί να γίνει εξαιρετικά αποτελεσματική.

Καθαυτή η σελήνη καμία επίδραση δεν ασκεί στην εργασία αυτή, αλλά ο ολόφωτος δίσκος του φεγγαριού δείχνει ότι υπάρχει ελεύθερη και ανεμπόδιστη (από τη σελήνη) ευθυγράμμιση μεταξύ του πλανήτη μας και του ήλιου, το ηλιακό κέντρο, την πηγή ενέργειας κάθε ζωής πάνω στη Γη. Εκείνες τις στιγμές μπορούμε να κάνουμε μια συγκεκριμένη προσέγγιση στο Θεό, το Δημιουργό, το κέντρο της ζωής και τη νοημοσύνης. Το ότι η πραγμάτωση αυτού αποτελεί μέρος της αρχαίας ενορατικής κατανόησης της ανθρωπότητας επαληθεύεται από τις πολλές θρησκευτικές εορτές που καθορίζονται σε αναφορά με τη σελήνη ή με κάποιο ζωδιακό αστερισμό. Ο εσωτερικός Νόμος των Κύκλων – ο νόμος που συμβολίζεται με το γέμισμα του φεγγαριού σε πλήρη λαμπρότητα που ακολουθείται με το άδειασμά του – βεβαιώνει ότι μπορούμε συνειδητά να συνεργαστούμε με τη ροή των πνευματικών ενεργειών:

Ο διαλογισμός της ψυχής είναι ρυθμικός και κυκλικός στη φύση του, όπως είναι κάθε τι άλλο μέσα στον κόσμο. Η ψυχή αναπνέει και ένεκα τούτου η μορφή της ζει. Η ρυθμική φύση του διαλογισμού της ψυχής δεν πρέπει να αγνοηθεί στη ζωή του ζηλωτή. Σημειώνεται άμπωτης και πλημμυρίδα σε όλη τη φύση, και στις παλίρροιες του ωκεανού έχουμε τη θαυμάσια εικόνα ενός αιώνιου νόμου... η ιδέα μιας κυκλικής ανταπόκρισης στις ωθήσεις της ψυχής βρίσκεται πίσω από τη δραστηριότητα του πρωινού διαλογισμού, της μεσημβρινής ανάμνησης και της βραδινής ανασκόπησης. Μια ακόμη μεγαλύτερη άμπωτης και πλημμυρίδα επισημαίνεται με τις δύο φάσεις: την πανσέληνο και τη νέα σελήνη.

Αλίκη Α. Μπέιλη

------------------------------------

Εύχομαι σε όλους Φως Αγάπη και Δύναμη

quote:

---

Η ατομική μου άποψη είναι ότι αυτοί που γνωρίζουν αστρολογία και μελετούν εσωτερισμό βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση από τους υπολοίπους που προσεγγίζουν την αλήθεια μόνο από μία οπτική προσέγγιση, …

---

quote:

---

Θα πρέπει να ξέρεις επίσης ότι σήμερα υπάρχουν διαφόρων ειδών «πιέσεις» μέσα στην ανθρωπότητα, «πιέσεις» τόσο για το καλό αλλά επίσης σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό γι’ αυτό που είναι αρνητικό – υλιστικό. Νομίζω συνεπώς ότι οι πιέσεις που αποσκοπούν στην πνευματική αφύπνιση στοχεύουν στο καλό. Έτσι δεν είναι;

---

Διάβασα σε άλλο θέμα για το θέμα των αναπνοών και επειδή ορισμένοι ενδιαφέρονται για την «ταχεία» εξέλιξή τους με την χρήση των αναπνευστικών ασκήσεων, ίσως θα ήταν σκόπιμο να αναφέρουμε αποσπάσματα από τον Θιβετανό (βιβλία της Alice Bailey), σχετικά με τις αναπνευστικές ασκήσεις και τους κινδύνους που εμπεριέχουν.

Από τη Διανόηση στην Ενόραση

Έχοντας επιτύχει φυσική άνεση και χαλάρωση κι έχοντας αποσυρθεί απ’ τη σωματική συνείδηση, προσέχουμε έπειτα την αναπνοή μας κι εξακριβώνουμε αν είναι ήρεμη, ομαλή και ρυθμική. Θα ήθελα εδώ να κάνω μια προειδοποίηση για την εκτέλεση αναπνευστικών ασκήσεων, εκτός για εκείνους που έχουν πρώτα αφιερώσει χρόνια στον ορθό διαλογισμό και την εξάγνιση της σωματικής φύσης. Όταν δεν υπάρχει εμπειρία και αγνότητα, η εκτέλεση αναπνευστικών ασκήσεων συνεπάγεται πολύ πραγματικούς κινδύνους. Eίναι αδύνατο να το τονίσουμε περισσότερο. Aυτή την εποχή υπάρχουν πολλές σχολές που δίνουν οδηγίες για την αναπνοή και πολλοί που παρουσιάζουν την αναπνοή σαν μέσον για πνευματική ανάπτυξη. Όμως δεν έχει καμιά σχέση με την πνευματική ανάπτυξη. Έχει μεγάλη σχέση με την ψυχιστική ανάπτυξη και η εκτέλεσή της οδηγεί σε μεγάλες δυσκολίες και κίνδυνο. Είναι δυνατό, λόγου χάρη, ν’ αποκτήσει κανείς ψυχακοή ή ψυχόραση δια της πρακτικής ορισμένων αναπνευστικών ασκήσεων, αλλά όπου δεν υπάρχει αληθινή κατανόηση της διαδικασίας ή ορθός έλεγχος της “ευμετάβολης ψυχικής φύσης” απ’ το νου, ο ασκούμενος το μόνο που κατορθώνει είναι να εκβιάσει την είσοδο σε νέα πεδία φαινομένων. Έχει αναπτύξει ιδιότητες που είναι τελείως ανίκανος να ελέγξει και πολύ συχνά βρίσκει ότι δεν είναι σε θέση ν’ αποκλείει ήχους και εικόνες που έχει μάθει να καταγράφει και όντας ανίκανος να ξεφύγει απ’ τις επαφές του φυσικού και του ψυχικού κόσμου, διχάζεται σε δύο κατευθύνσεις και δε βρίσκει ησυχία. Oι φυσικοί ήχοι και εικόνες είναι η κανονική του κληρονομιά και φυσικά κρούουν στις αισθήσεις του, αλλά όταν ο ψυχικός κόσμος – με τις δικές του εικόνες και ήχους – κρούει κι αυτός, τότε είναι ανήμπορος· δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια του και ν’ απομακρυνθεί απ’ το ανεπιθύμητο ψυχιστικό περιβάλλον.
Ένας Διδάκτορας της Θεολογίας και πάστορας μιας μεγάλης εκκλησίας μου έγραφε πριν λίγο καιρό ότι έπαιρνε μαθήματα αναπνευστικών ασκήσεων με την ιδέα ότι θα βελτιώσει την υγεία του, από ένα δάσκαλο που είχε έρθει στην πόλη του. Tο αποτέλεσμα της καλοπροαίρετης άγνοιάς του ήταν ότι ανέπτυξε την εσώτερη ακοή με την ψυχιστική έννοια. Στην επιστολή του έλεγε: “Kαθώς σας γράφω στη γραφομηχανή μου μπορώ και ακούω κάθε είδους φωνές και λόγια και ήχους που δεν είναι φυσικοί. Δεν μπορώ να τους σταματήσω και φοβάμαι για το λογικό μου. Θα μπορούσατε να μου πείτε τι πρέπει να κάνω για να τους αποκλείσω;” Τα τελευταία δέκα χρόνια πολλές εκατοντάδες άνθρωποι ήρθαν σε μένα, ζητώντας βοήθεια για τα αποτελέσματα της αδιάκριτης συμμόρφωσής τους με τις συμβουλές δασκάλων της αναπνοής. Είναι σε μεγάλη απελπισία και συχνά σε σοβαρή ψυχολογική κατάσταση. Mερικούς μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Mερικοί άλλοι για τους οποίους δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, καταλήγουν σε άσυλα για φρενοβλαβείς ή σε νευρολογικές κλινικές. H μεγάλη πείρα απ’ αυτές τις περιπτώσεις με οδηγεί να κάνω αυτή την προειδοποίηση, γιατί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ανεξέλεγκτων ψυχιστικών προβλημάτων, η αιτία είναι οι αναπνευστικές ασκήσεις.
Στις αρχαίες διδασκαλίες της Aνατολής ο έλεγχος της αναπνοής επιτρεπόταν μόνο αφού τα πρώτα τρία “μέσα για την ένωση”, όπως ονομάζονται, είχαν σχετικά πραγματωθεί στη ζωή. Aυτά τα “μέσα” είναι: Πρώτο, οι πέντε εντολές. Aυτές είναι: αβλάβεια, αλήθεια προς όλα τα πλάσματα, αποχή από την κλοπή, την ασωτεία και τη φιλαργυρία. Δεύτερο, οι πέντε κανόνες που είναι: εσωτερική κι εξωτερική εξάγνιση, ευχαρίστηση, διάπυρη έφεση, πνευματική ανάγνωση και αφοσίωση. Tρίτο, ορθή ισορροπία. Όταν ένα πρόσωπο είναι αβλαβές στη σκέψη, τα λόγια και τα έργα, όταν είναι ανιδιοτελές και γνωρίζει την έννοια της ισορροπίας – της συναισθηματικής καθώς και της φυσικής ευστάθειας – τότε πράγματι μπορεί να εκτελεί αναπνευστικές ασκήσεις κάτω από την κατάλληλη καθοδήγηση και να τις εκτελεί με ασφάλεια. Ακόμη και τότε το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να ενοποιήσει τις ζωτικές ενέργειες του σώματος και να γίνει ένας συνειδητός ψυχικός, αλλά αυτό μπορεί να έχει τη θέση και το σκοπό του, αν θεωρεί τον εαυτό του σαν έναν πειραματικό ερευνητή.
H αποτυχία να συμμορφωθούν με τα αναγκαία προκαταρκτικά βήματα έχει βάλει σε φασαρίες πολλούς αξιόλογους ερευνητές. Eίναι επικίνδυνο για ένα συναισθηματικό και αδύναμο άτομο να επιδοθεί σε αναπνευστικές ασκήσεις για να επιταχύνει την ανάπτυξη και όποιος δάσκαλος επιζητεί να διδάσκει αυτές τις ασκήσεις σε μεγάλες ομάδες, όπως γίνεται συχνά, συσσωρεύει προβλήματα στον εαυτό του και τους οπαδούς του. Την αρχαία εποχή οι δάσκαλοι μόνο σποραδικά διάλεγαν κάποιον γι’ αυτή τη μορφή διδασκαλίας κι αυτή δινόταν με μια εκπαίδευση που προκαλούσε έναν ορισμένο βαθμό ψυχικής επαφής, έτσι ώστε η ψυχή να κατευθύνει τις ενέργειες που εφελκύονταν από την αναπνοή για την προώθηση των στόχων της και την παγκόσμια υπηρεσία.

Γοητεία ένα Παγκόσμιο πρόβλημα

β. Η Χρήση της Επιστήμης της Αναπνοής.

Έχουν ειπωθεί και διδαχθεί ένα σωρό ανοησίες για την επιστήμη της αναπνοής. Πολλές ομάδες δίνουν ένα πλήθος επικίνδυνων οδηγιών σχετικά με την αναπνοή – επικίνδυνων επειδή βασίζονται σε γνώσεις από βιβλία και οι εκφραστές τους ποτέ δεν τις εφάρμοσαν εκτενώς οι ίδιοι κι επικίνδυνων γιατί πολλές ομάδες απλώς εκμεταλλεύονται τους ανέτοιμους για εμπορικό συνήθως κέρδος. Ευτυχώς για τη μάζα των ζηλωτών οι πληροφορίες και οι οδηγίες που δίνονται, είναι αμφότερες ανίσχυρες, ανακριβείς και συχνά άκακες, παρότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σημαντικά κακών αντιδράσεων· ευτυχώς επίσης ο σκοπός του μέσου ζηλωτή είναι τόσο αδύναμος, ώστε είναι ανίκανος για επίμονη, καθημερινή, αναλλοίωτη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις κι αποτυγχάνει να ανταποκριθεί σε μια εφαρμογή που θα εγγυώταν κάποια αμφίβολη επιτυχία· γιαυτό και σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υφίσταται κίνδυνος. Πολλές αποκρυφιστικές ομάδες εκμεταλλεύονται το ζήτημα προκειμένου να δημιουργήσουν μυστήριο και να προσφέρουν κίνητρα στους αδαείς, ή να δώσουν στους οπαδούς τους κάτι να κάνουν κι έτσι να αποκτήσουν φήμη οι ίδιοι σαν σοφοί και εκπαιδευμένοι αποκρυφιστές. Ο καθένας μπορεί να διδάξει αναπνευστικές ασκήσεις. Είναι κυρίως ζήτημα περιοδικής εισπνοής κι εκπνοής σε χρόνο και διάστημα σύμφωνα με την επιθυμία του δασκάλου. Όπου υπάρχει επιμονή στην προσπάθεια, θα επιτευχθούν αποτελέσματα κι αυτά θα είναι συνήθως ανεπιθύμητα, επειδή ο μέσος δάσκαλος τονίζει την τεχνική της αναπνοής κι όχι τις ιδέες οι οποίες – στην ενέργεια που παράγει αυτή η αναπνοή – πρέπει να πάρουν μορφή στη ζωή του μαθητή.
Ολόκληρη η επιστήμη της αναπνοής είναι δομημένη γύρω από τη χρήση της Ιερής Λέξης, του Ο Μ. Η χρήση της Λέξης προορίζεται για εκείνους τους ζηλωτές που ειλικρινά δεσμεύονται να βαδίσουν την Οδό, αλλά διαδόθηκε και η χρήση της υποδείχθηκε από πολλούς αδίστακτους δασκάλους, ιδιαίτερα από τους σουάμι που έρχονται απ’ την Ινδία, ποζάρουν σαν Άγιοι Άνθρωποι και πιάνουν στις αρπάγες τους τις ανόητες γυναίκες της Δύσης. Η Λέξη χρησιμοποιείται τότε χωρίς πνευματική πρόθεση, αλλά απλά σαν ήχος που μεταφερόμενος με την αναπνοή προκαλεί ψυχιστικά αποτελέσματα τα οποία δείχνουν στους μωρόπιστους τη βαθιά τους πνευματικότητα. Το πρόβλημα είναι ότι η αναπνοή σχετίζεται αναπόφευκτα με το Ο Μ, αλλά τα αποτελέσματα εξαρτώνται απ’ το κίνητρο και την εσώτερη σταθερή πρόθεση. Ο Ανατολίτης, εκτός κι αν έχει επιτύχει την τέταρτη ή πέμπτη μύηση, δεν μπορεί να έχει αληθινή κατανόηση του Δυτικού, ή του μηχανισμού και του εξοπλισμού του, οι οποίοι σαν αποτέλεσμα ενός πολιτισμού κι ενός τρόπου ζωής διαφέρουν πλατιά από εκείνους του Ανατολίτη. Στην Ανατολή το πρόβλημα του δασκάλου ή Γκουρού είναι να πάρει αρνητικά πολωμένους ανθρώπους και να τους καταστήσει θετικούς. Στη Δύση οι φυλές έχουν σαν σύνολο θετική στάση και δε χρειάζονται τέτοια εκπαίδευση, όπως σωστά δίνεται στον Ανατολίτη. Τι ακριβώς εννοώ όταν κάνω αυτή τη δήλωση; Εννοώ ότι στην Ανατολή ο παράγoντας της θέλησης (η ποιότητα της πρώτης όψης) απουσιάζει. Ο Ανατολίτης, ιδιαίτερα ο κάτοικος της Ινδίας, έχει έλλειψη θέλησης, δυναμικού κινήτρου και την ικανότητα να ασκεί την εσώτερη εκείνη πίεση στον εαυτό του, η οποία θα προκαλέσει σαφή αποτελέσματα. Γιαυτό κι ο ιδιαίτερος αυτός πολιτισμός είναι τόσο απροσάρμοστος στο σύγχρονο πολιτισμό και γιαυτό ο λαός της Ινδίας έχει κάνει τόση μικρή πρόοδο στις γραμμές της τακτοποιημένης δημόσιας κι εθνικής ζωής και γιαυτό είναι τόσο πίσω χρονικά όσον αφορά τη σύγχρονη πολιτισμένη ζωή. Γενικεύοντας, ο Δυτικός είναι θετικός και χρειάζεται την κατευθυντήρια δύναμη της ψυχής και μπορεί να την παράγει με πολύ λίγη διδασκαλία. Στην Αρεία φυλή λαμβάνει χώρα σήμερα μια συγχώνευση μεταξύ της όψης θέληση, του νου και του εγκεφάλου. Δε συμβαίνει το ίδιο στην Ανατολή. Θα συμβεί αργότερα.
Ο μόνος παράγοντας που κάνει την αναπνοή αποτελεσματική είναι η σκέψη, η πρόθεση και ο σκοπός που βρίσκονται πίσω της. Σ’ αυτή τη δήλωση έχετε το κλειδί για δυναμικά χρήσιμες αναπνευστικές ασκήσεις. Εκτός κι αν υπάρχει σαφής εκτίμηση του σκοπού, εκτός κι αν ο μαθητής γνωρίζει τι ακριβώς κάνει καθώς ασκείται στην εσωτερική αναπνοή κι εκτός κι αν κατανοηθεί η σημασία των λόγων “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”, οι αναπνευστικές ασκήσεις είναι καθαρή σπατάλη χρόνου και μπορεί να είναι επικίνδυνες. Απ’ αυτό συνάγεται ότι μόνο όταν υπάρχει συνάφεια μεταξύ αναπνοής και σκέψης, θα είναι εφικτά τα αποτελέσματα.
Πίσω απ’ αυτό βρίσκεται ένας τρίτος και πολύ πιο σπουδαίος παράγοντας – η ΘΕΛΗΣΗ. Επομένως το μόνο πρόσωπο που μπορεί με ασφάλεια και χρησιμότητα να επιδοθεί σε αναπνευστικές ασκήσεις είναι ο άνθρωπος του οποίου η θέληση είναι ενεργός – η πνευματική του θέληση και συνεπώς η θέληση της Πνευματικής Τριάδας. Κάθε μαθητής που βρίσκεται σε διαδικασία δόμησης της ανταχκάρανα μπορεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί με προσοχή κατευθυνόμενες αναπνευστικές ασκήσεις. Αλλά σε τελευταία ανάλυση μόνο οι μυημένοι του τρίτου βαθμού, οι οποίοι περιέρχονται υπό την εναδική επιρροή, μπορούν σωστά κι επιτυχημένα να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μορφή ζωικής διεύθυνσης και να φθάσουν σε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αυτό είναι θεμελιωδώς αληθινό. Πάντως πρέπει να γίνει μια αρχή και σ’ αυτή την προσπάθεια καλούνται όλοι οι αληθινοί μαθητές.
Αν εξεταστούν όλα τα επακόλουθα της παραπάνω παραγράφου, θα γίνει φανερό ότι ο μαθητής πρέπει να εδραιώσει – σαν προκαταρκτικό βήμα – μια άμεση σχέση μεταξύ του εγκεφάλου του, του νου του και της όψης θέληση της Πνευματικής Τριάδας· μ’ άλλα λόγια ο αρνητικός δέκτης της σκέψης (ο εγκέφαλος), ο πράκτορας της θέλησης (ο νους) και η ίδια η Τριάδα πρέπει να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους μέσω της ανταχκάρανα. Όταν υφίσταται μια τέτοια σχέση ή αρχίζει να εδραιώνεται, τότε μπορούν να επιχειρηθούν αναπνευστικές ασκήσεις με ασφάλεια και όφελος. Βλέπεις, αδελφέ μου, μόνο η κατευθυνόμενη θέληση που χρησιμοποιεί την οργανωμένη ρυθμική αναπνοή σαν πράκτορά της, μπορεί να ελέγχει τα κέντρα και να επιφέρει ένα διευθετημένο σκοπό στη ζωή. Συνεπώς η κυριαρχούσα ιδέα ή η γραμμή της νοητικής δραστηριότητας είναι εκείνη με την οποία πρέπει να ασχοληθεί ο μαθητής καθώς εκτελεί μια αναπνευστική άσκηση. Η ιδέα αυτή πρέπει να ενσωματώνει κάποιο σκοπό, κάποια σχεδιασμένη δραστηριότητα και κάποιο αναγνωρισμένο στόχο προτού η αναπνοή που θα τον πραγματώσει ή θα τον εφαρμόσει, γεννηθεί, συγκεντρωθεί κι εκπεμφθεί και γίνει έτσι φορέας δύναμης. Αυτό πρέπει να γίνει πάνω στα φτερά της συνειδητής πρόθεσης, αν μπορώ εδώ να μιλήσω συμβολικά. Θα ήθελα να σας παροτρύνω να διαβάζετε συχνά τις τελευταίες αυτές φράσεις, γιατί αφορούν την Επιστήμη της Αναπνοής και κρατούν το κλειδί της αναγκαίας εργασίας. Η επιστήμη αυτή αφορά πρωταρχικά και βασικά τις ιδέες όπως διατυπώνονται σε σαφείς σκεπτομορφές κι έτσι ρυθμίζουν τη ζωή του μαθητή στα αιθερικά επίπεδα. Από εκεί ρυθμίζουν τελικά τη ζωή του στο φυσικό πεδίο.
Δε σκοπεύω να δώσω εδώ κάποια αναπνευστική άσκηση για να τη χρησιμοποιήσουν οι μαθητές ή ζηλωτές – ή πιθανότερα να τη χρησιμοποιήσουν κακώς. Η πρώτη τους ευθύνη είναι να αποκτήσουν επίγνωση των παρορμήσεων μέσα τους, που θα μπορούσαν να γαλβανίσουν τα κέντρα σε δραστηριότητα κι έτσι να δημιουργήσουν καταστάσεις και γεγονότα στο φυσικό πεδίο. Όταν είναι καθαρές και σταθερά εδραιωμένες στη νοητική συνείδηση του μαθητή, τίποτε τότε δεν μπορεί να σταματήσει την ανάδυσή τους στο φως της μέρας στον κατάλληλο χρόνο. Αλλά πρέπει να ακολουθήσουν μια τακτή διαδικασία κυοφορίας και χρονικής εμφάνισης.
Όταν υπάρχει αληθινός ιδεαλισμός, ορθή σκέψη συν μια κατανόηση του φορέα έκφρασης και του κόσμου των δυνάμεων μέσα στον οποίο πρέπει να εκτοξευθεί η ιδέα, τότε ο σπουδαστής μπορεί με ασφάλεια να ακολουθήσει ορισμένες σχεδιασμένες αναπνευστικές ασκήσεις και θα εμφανισθεί η δεύτερη φάση ή το αποτέλεσμα της υγιούς ρυθμικής άσκησης. Αυτή είναι η Έμπνευση.
Οι αναπνευστικές ασκήσεις, αδελφέ μου, έχουν ένα καθαρά φυσιολογικό αποτέλεσμα όταν δεν παρακινούνται ή κινητοποιούνται από κατευθυνόμενη σκέψη κι όταν δεν είναι αποτέλεσμα της επίτευξης και της εμμονής του ζηλωτή σ’ ένα σημείο έντασης. Σταθερά, ενόσω εκτελείται η διαδικασία της εισπνοής και της εκπνοής, πρέπει να διατηρείται μια σαφής γραμμή ενεργού σκέψης, έτσι ώστε η αναπνοή (καθώς εξαποστέλλεται) να χαρακτηρίζεται και να ρυθμίζεται από κάποια ιδέα. Εδώ είναι που τόσο συχνά αποτυγχάνει ο μέσος ζηλωτής. Είναι συνήθως τόσο έντονα απορροφημένος με τη διαδικασία διεύθυνσης της αναπνοής και τόσο ανυπόμονος για κάποια φαινομενικά αποτελέσματα, ώστε ο ζωντανός σκοπός της αναπνοής λησμονείται· είναι να ενεργοποιήσει και να προσθέσει ποιότητα στη ζωή των κέντρων με το μέσον κάποιας προβαλλόμενης και παρουσιαζόμενης σκέψης που εκφράζει κάποια αισθητή και καθορισμένη ιδέα. Όταν λείπει αυτό το υπόβαθρο της ιδεαλιστικής σκέψης, τότε τα αποτελέσματα της αναπνοής θα είναι πρακτικά μηδαμινά ή – όπου υπάρχουν κάποιου είδους αποτελέσματα κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες – δε θ’ αφορούν με κανένα τρόπο τη σκέψη αλλά θα είναι ψυχιστικής φύσης. Μπορούν τότε να δημιουργήσουν διαρκείς ψυχικές διαταραχές, επειδή η εκπορευτική πηγή της δραστηριότητας είναι αστρική και η προβαλλόμενη ενέργεια πηγαίνει στα κέντρα κάτω του διαφράγματος, τροφοδοτώντας έτσι την κατώτερη φύση, εμπλουτίζοντας κι ενισχύοντας το αστρικό της περιεχόμενο και συνεπώς αυξάνοντας και βαθαίνοντας τη γοητεία. Τα αποτελέσματα μπορούν επίσης να είναι φυσιολογικά, προκαλώντας διέγερση του αιθερικού σώματος κι οδηγώντας σε ισχυροποίηση της φυσικής φύσης· αυτό οδηγεί συχνά σε σοβαρά αποτελέσματα, επειδή η αναπνοή μεταφέρεται σε κέντρα που πρέπει να βρίσκονται σε “διαδικασία ανύψωσης” όπως καλείται εσωτερικά· αυξάνει τη φυσική τους δυναμικότητα, τροφοδοτεί τις φυσικές ορέξεις και κάνει το έργο του ζηλωτή πολύ πιο δύσκολο καθώς προσπαθεί να εξυψώσει την κατώτερή φύση και να αγκυροβολήσει ή να εστιάσει τη ζωή των κέντρων πάνω απ’ το διάφραγμα ή στο κεφάλι.
Η γοητεία και η μάγια τότε αυξάνονται και για τη ζωή στην οποία οι ασκήσεις αυτές εφαρμόζονται κακώς, ο ζηλωτής παραμένει σε μια στατική κι ανώφελη κατάσταση. Καθώς αναπνέει ή εισπνέει, αντλεί την πνοή μέσα από τη δική του αύρα, τον αυρικό του αξεπέραστο δακτύλιο· τρέφει την κατώτερη φύση κι εδραιώνει μέσα του ένα φαύλο κύκλο που ισχυροποιείται μέρα με τη μέρα, ωσότου εμπλακεί τελείως στη γοητεία και τη μάγια, τις οποίες συνεχώς εδραιώνει κι επανεδραιώνει. Τα κατώτερα κέντρα ζωογονούνται σταθερά και αποβαίνουν εξαιρετικά δραστήρια και το σημείο έντασης από το οποίο εργάζεται τότε ο ζηλωτής, βρίσκεται στην προσωπικότητα και δεν είναι εστιασμένο ως προς την ψυχή· η συνείδηση της μοναδικότητας της ειδικής αναπνοής και η προσδοκία φαινομενικών αποτελεσμάτων αποκλείουν κάθε σκέψη εκτός απ’ τις κατώτερες αντιδράσεις με καμα-μανασική φύση· το συναίσθημα υποθάλπεται και η δύναμη του αστρικού σώματος αυξάνεται τρομακτικά· πολύ συχνά επίσης τα φυσιολογικά αποτελέσματα είναι δυναμικά κι αξιοσημείωτα, όπως η μεγάλη ανάπτυξη του θώρακα και η μυϊκή ενδυνάμωση του διαφράγματος. Κάτι τέτοιο παρατηρείται στην περίπτωση των τραγουδιστών της όπερας. Το τραγούδι, όπως διδάσκεται τώρα, αποτελεί έκφραση κάποιων κατώτερων όψεων της αναπνοής και στην περίπτωση των παραπάνω αοιδών η αναπνοή επιφέρει μεγάλη ανάπτυξη του στήθους, εντείνοντας το συναισθηματισμό, προκαλώντας αστάθεια στη ζωική έκφραση (που συχνά αναφέρεται σαν ιδιοσυγκρασία) και κρατά την όψη του άσματος τελείως αστρική σε φύση.

Εσωτερική Θεραπευτική

Στη γιόγκα του μέλλοντος, μέσω διαλογισμού, ευθυγράμμισης κι ορθών ασκήσεων, τα κέντρα θα περιέρχονται υπό τον άμεσο έλεγχο της ψυχής – κάτι πολύ διαφορετικό απ’ τον έλεγχο των κέντρων με το νου και για το οποίο οι μάζες των ανθρώπων δεν είναι ακόμη έτοιμες. Σ’ αυτή θα προστεθεί η Επιστήμη της Αναπνοής – όχι οι αναπνευστικές ασκήσεις όπως διδάσκονται τώρα, με συχνά επικίνδυνα αποτελέσματα, αλλά ένας αναπνευστικός ρυθμός που θα επιβάλλεται απ’ το νου δια του οποίου θα μπορεί να εργασθεί η ψυχή και δε θα απαιτεί τίποτε περισσότερο από την απλή ρυθμική φυσική αναπνοή η οποία όμως θα αναδιοργανώνει τα λεπτοφυέστερα σώματα και θα φέρνει τα κέντρα σε διευθετημένη δραστηριότητα, ανάλογα με την ακτίνα και το σημείο εξέλιξης.

Θα συνεχίσω αύριο με άλλα ενδιαφέροντα κείμενα.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

Συνεχίζω σχετικά με το θέμα των αναπνοών όπως είχα υποσχεθεί πριν λίγες μέρες.

Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ

Οι αρχάριοι στο μηχανισμό της ορθής αναπνοής φαίνεται να απορροφούνται αναπόφευκτα στις ενεχόμενες διαδικασίες, στην ποσότητα του αέρα που πρέπει να εισπνέεται ή να εκπνέεται και στα επακόλουθα φυσιολογικά αποτελέσματα και την αιθερική τους αντιστοιχία. Οι γνώστες και οι μαθητές δίνουν πολύ μικρή προσοχή στη διπλή αυτή δραστηριότητα. Απασχολούνται με ό,τι συμβαίνει στη συνείδησή τους κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων μεταξύ των σταθερών εισπνοών και εκπνοών. Αυτές οι φάσεις της καταγραφόμενης συνείδησης είναι στην πραγματικότητα σημεία απόσπασης.

Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Ερχόμαστε τώρα στα σημαντικά λόγια του Κανόνα IV. “Ο άνθρωπος αναπνέει βαθιά”. Είναι μια φράση που καλύπτει πολλές όψεις της ρυθμικής ζωής. Είναι η μαγική φόρμουλα για την επιστήμη της πραναγιάμα. Καλύπτει την τέχνη της δημιουργικής ζωής. Παρασύρει τον άνθρωπο σε συντονισμό με την παλλόμενη ζωή του ίδιου του Θεού κι αυτό με την απόσπαση και τον αναπροσανατολισμό.
Έχει αξιοσημείωτο ενδιαφέρον σαν ένδειξη της συντομίας και της περιεκτικότητας των αποκρυφιστικών φράσεων, όπως στον Κανόνα IV. Πραγματεύεται την τέχνη της αναπνοής σε τρεις φάσεις και συνιστώ στον καθένα να τις εξετάσει πολύ προσεκτικά.

Υπάρχει πρώτα η όψη της «εισπνοής». “Ο άνθρωπος αναπνέει βαθιά”. Από τα βάθη της ύπαρξής του αντλεί την πνοή. Στη διαδικασία της φαινομενικής ζωής αντλεί την καθαυτή πνοή της ζωής από την ψυχή. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο. Στη διαδικασία της απόσπασης απ’ τη φαινομενική ζωή αντλεί από τα βάθη της ύπαρξης και των εμπειριών του τη ζωή, ώστε να μπορέσει ν’ αποδοθεί και πάλι στην πηγή απ’ όπου ήρθε. Στην αποκρυφιστική ζωή του μαθητή, καθώς αναπτύσσει μια νέα και πιο λεπτοφυή χρήση του μηχανισμού ανταπόκρισής του, εξασκεί την επιστήμη της αναπνοής και ανακαλύπτει ότι δια της βαθιάς αναπνοής (συμπεριλαμβανομένων των τριών σταδίων της βαθιάς, μεσαίας και ανώτερης αναπνοής) μπορεί να φέρει σε δραστηριότητα στον κόσμο των εσωτερικών εμπειριών το ζωτικό του σώμα με τα κέντρα δύναμής του. Έτσι οι τρεις όψεις της “βαθιάς αναπνοής” καλύπτουν ολόκληρη την ψυχική εμπειρία και η σχέση με τους τρεις τύπους αναπνοής, που θίξαμε παραπάνω, μπορεί να πραγματωθεί απ’ τον ενδιαφερόμενο ζηλωτή.

Κατόπιν διαβάζουμε, “συγκεντρώνει τις δυνάμεις του”. Εδώ μας υποδεικνύεται το στάδιο που μπορεί να ονομασθεί «συγκράτηση της αναπνοής». Είναι η συγκράτηση όλων των δυνάμεων της ζωής σταθερά στον τόπο της σιωπής κι όταν αυτό μπορεί να γίνεται με άνεση και χωρίς προσοχή στη διαδικασία λόγω εξοικείωσης κι εμπειρίας, τότε ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει και ν’ ακούει και να γνωρίζει σ’ ένα βασίλειο διαφορετικό από το φαινομενικό κόσμο. Με την ανώτερη έννοια είναι το στάδιο της ενατένισης, εκείνης της “ύφεσης μεταξύ δύο δραστηριοτήτων”, όπως τόσο εύστοχα ονομάσθηκε. Η ψυχή, η πνοή, η ζωή αποσύρθηκε από τους τρεις κόσμους και στο “μυστικό τόπο του Υψίστου” βρίσκεται σε ηρεμία και γαλήνη, ενατενίζοντας το μακάριο όραμα. Στη ζωή του ενεργού μαθητή επιφέρει εκείνα τα διαλείμματα που γνωρίζει κάθε μαθητής, όταν (δια της απόσπασης και της ικανότητας ν’ αποσύρεται) δεν τον κρατά τίποτε στον κόσμο της μορφής. Επειδή ακόμη αγωνίζεται για την τελείωση και δεν έφτασε στην επίτευξη, αυτά τα διαλείμματα της σιωπής, της απόσυρσης και της απόσπασης είναι συχνά δύσκολα και σκοτεινά. Όλα είναι σιωπή κι ο μαθητής στέκει φρίττοντας μπροστά στο άγνωστο και στην προφανή άδεια ηρεμία στην οποία βρίσκεται. Ονομάζεται στις προχωρημένες περιπτώσεις “η σκοτεινή νύχτα της ψυχής” – η στιγμή πριν την αυγή, η ώρα προτού διαχυθεί το φως.
Στην επιστήμη της Πραναγιάμα είναι η στιγμή που ακολουθεί την εισπνοή, όπου όλες οι δυνάμεις του σώματος μεταφέρονται (με το μέσον της αναπνοής) προς τα πάνω στο κεφάλι και συγκεντρώνονται εκεί, πριν το στάδιο της εκπνοής. Αυτή η στιγμή της συγκράτησης, όταν εκτελείται κατάλληλα, δημιουργεί ένα διάλειμμα έντονης συγκέντρωσης και τη στιγμή αυτή ο ζηλωτής πρέπει ν’ αδράξει την ευκαιρία. Εδώ βρίσκεται ένας υπαινιγμός.

Κατόπι έρχεται η διαδικασία της «εκπνοής». Διαβάζουμε στον Κανόνα IV, “εξωθεί τη σκεπτομορφή απ’ αυτόν”. Αυτό είναι πάντοτε το αποτέλεσμα του τελικού σταδίου της επιστήμης της αναπνοής. Η μορφή, ζωογονημένη από εκείνον που αναπνέει με σωστό ρυθμό, εξαποστέλλεται για να κάνει το έργο της και να εκπληρώσει την αποστολή της. Μελετήστε αυτή την ιδέα με προσοχή, γιατί κρύβει το μυστικό του δημιουργικού έργου.
Στην εμπειρία της ψυχής η μορφή για την εκδήλωση στους τρεις κόσμους δημιουργείται μέσω έντονου διαλογισμού που είναι πάντα η παράλληλη δραστηριότητα της αναπνοής. Τότε με μια πράξη θέλησης που καταλήγει σε μια “εκπνοή” και γεννιέται ή επιτυγχάνεται δυναμικά στο διάλειμμα της ενατένισης ή της συγκράτησης της αναπνοής, η δημιουργηθείσα μορφή εξαποστέλλεται στο φαινομενικό κόσμο για να χρησιμεύσει σαν αγωγός εμπειρίας, σαν μέσον έκφρασης και σαν μηχανισμός ανταπόκρισης στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης ζωής.
Στη ζωή του μαθητή μέσω διαλογισμού και πειθαρχίας μαθαίνει να φθάνει υψηλές στιγμές διαλείμματος οποτεδήποτε συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο πεδίο της ψυχικής ζωής και τότε πάλι με μια πράξη της θέλησής του εκπνέει τους πνευματικούς του σκοπούς, τα σχέδια και τη ζωή στον κόσμο της εμπειρίας. Η σκεπτομορφή που κατασκεύασε ως προς το ρόλο που έχει να παίξει και η συγκέντρωση της ενέργειας που πέτυχε να φέρει, γίνονται αποτελεσματικές. Η ενέργεια που χρειάζεται για το επόμενο βήμα εκπνέεται απ’ την ψυχή και κατέρχεται στο ζωτικό σώμα, γαλβανίζοντας έτσι το φυσικό όργανο με την αναγκαία εποικοδομητική δραστηριότητα. Εκείνη η όψη του σχεδίου που εκτίμησε κατά την ενατένιση κι εκείνο το μέρος του γενικού σκοπού της Ιεραρχίας στο οποίο η ψυχή του νιώθει ότι καλείται να συνεργασθεί, εκπνέονται ταυτόχρονα μέσω του νου στον εγκέφαλο κι έτσι “εξωθεί τις σκεπτομορφές απ’ αυτόν”.
Τέλος στην επιστήμη της Πραναγιάμα το στάδιο αυτό καλύπτει την εξερχόμενη εκείνη πνοή η οποία όταν προωθείται με σκέψη και συνειδητό σκοπό, χρησιμεύει για να ζωογονήσει τα κέντρα και να γεμίσει το καθένα τους με δυναμική ζωή. Περισσότερα δε χρειάζεται να ειπωθούν εδώ.
Έτσι σ’ αυτή την επιστήμη της “βαθιάς αναπνοής” καλύπτεται ολόκληρη η διεργασία του δημιουργικού έργου και της εξελικτικής ανέλιξης του Θεού στη φύση. Είναι η διεργασία δια της οποίας η Ζωή, η Μία Ύπαρξη, έφερε το φαινομενικό κόσμο σε ύπαρξη και ο Κανόνας IV είναι μια σύνοψη της Δημιουργίας. Είναι επίσης η φόρμουλα υπό την οποία εργάζεται η ατομική ψυχή καθώς επικεντρώνει τις δυνάμεις της για την εκδήλωση στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εμπειρίας.
Η ορθή χρήση της Ζωής-Πνοής είναι όλη η τέχνη για την οποία ο ζηλωτής, ο μαθητής και ο μυημένος εργάζονται, έχοντας ωστόσο κατά νου ότι η επιστήμη της φυσικής αναπνοής είναι η λιγότερο σημαντική όψη και ακολουθεί την ορθή χρήση της ενέργειας η οποία είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε για τη θεία πνοή ή ζωή.
Τέλος στη νοητική ζωή του μαθητή και στο μεγάλο έργο της εκμάθησης να είναι συνειδητός δημιουργός με νοητική ύλη κι έτσι να παράγει αποτελέσματα στο φαινομενικό κόσμο, ο τέταρτος αυτός Κανόνας περιέχει τις οδηγίες στις οποίες βασίζεται το έργο. Ενσωματώνει την επιστήμη ολόκληρου του μαγικού έργου.
Συνεπώς ο Κανόνας αυτός δικαιολογεί την πιο εμπεριστατωμένη εξέταση και μελέτη. Αν κατανοηθεί ορθά και μελετηθεί ορθά, θα οδηγήσει κάθε ζηλωτή έξω απ’ το φαινομενικό κόσμο προς το βασίλειο της ψυχής. Οι οδηγίες του, αν εκτελεσθούν, θα οδηγήσουν ξανά την ψυχή πίσω στο φαινομενικό κόσμο σαν τη δημιουργό δύναμη της ψυχικής μαγείας και σαν το χειριστή και δεσπόζοντα παράγοντα επί και δια της μορφής.
Στην εκγύμναση του Δυτικού σπουδαστή δε ζητείται ποτέ τυφλή κι αναντίρρητη υπακοή. Γίνονται υποδείξεις ως προς τη μέθοδο και την τεχνική που αποδείχθηκε αποτελεσματική για χιλιάδες χρόνια και για πολλούς μαθητές. Θα δοθούν κάποιοι κανόνες για την αναπνοή, την υποβοηθητική διαδικασία και την πρακτική ζωή στο φυσικό πεδίο, όμως στην εκγύμναση του νέου τύπου μαθητή στο διάστημα της ερχόμενης εποχής η θέληση των επιτηρούντων Γκουρού και Ρίσι είναι να αφεθεί πιο ελεύθερος απ’ ό,τι συνέβαινε ως τώρα. Αυτό μπορεί να σημαίνει μια κάπως βραδύτερη ανάπτυξη στην αρχή αλλά θα έχει σαν αποτέλεσμα, ελπίζεται, μια πιο γοργή ανέλιξη στη διάρκεια των κατοπινών σταδίων στην Ατραπό της Μύησης.
Επομένως οι σπουδαστές προτρέπονται να προχωρούν στην περίοδο της εκγύμνασής τους με θάρρος και χαρά, γνωρίζοντας ότι είναι μέλη μιας ομάδας μαθητών, γνωρίζοντας ότι δεν είναι μόνοι αλλά ότι η ισχύς της ομάδας είναι επίσης δική τους καθώς αναπτύσσουν την ικανότητα να την αντιλαμβάνονται – και γνωρίζοντας ακόμη ότι η αγάπη και η σοφία και η κατανόηση των επιτηρούντων Πρεσβύτερων Αδελφών συνοδεύουν κάθε ανατείνοντα Υιό του Θεού, ακόμη κι αν φανερά (και σοφά) αφήνεται να αγωνιστεί προς το φως με την ισχύ της δικής του παντοδύναμης ψυχής.

Γιατί φρουρούνται τόσο προσεκτικά τα μυστικά της αναπνοής; Γιατί η αποτελεσματικότητα της μαύρης μαγείας βρίσκεται ακριβώς εδώ. Υπάρχει ένα σημείο όπου τόσο η μαύρη όσο και η λευκή μαγεία χρησιμοποιούν αναγκαστικά ένα παρόμοιο στάδιο στο έργο. Ορισμένοι άνθρωποι με ισχυρές θελήσεις και διαυγείς κι εξασκημένες διάνοιες, αλλά διαπνεόμενοι από καθαρά ιδιοτελή σκοπό, έχουν μάθει να χρησιμοποιούν το κατώτερο από τα δύο ψυχικά διαλείμματα – εκείνο που αφορά τη σχέση νου και εγκεφάλου. Με την έντονη προσήλωση και τη γνώση της επιστήμης των κέντρων κατόρθωσαν να πραγματώνουν τα ιδιοτελή τους σχέδια και να επιβάλουν τη θέλησή τους και τη νοητική τους εξουσία στους “αιχμαλώτους του πλανήτη”. Έτσι προξένησαν μεγάλη ζημιά. Δεν έχουν καμιά επιθυμία να συμμετάσχουν στο ανώτερο διάλειμμα όπου είναι ενεργός η ψυχή και ο νους ανταποκριτικός. Η διανοητική δραστηριότητα και η ανταποκριτικότητα του εγκεφάλου στη νοητική εντύπωση είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Τόσο οι λευκοί όσο και οι μαύροι μάγοι, όπως βλέπετε, χρησιμοποιούν το κατώτερο διάλειμμα και γνωρίζουν αμφότεροι τη σημασία των διαλειμμάτων της φυσικής αναπνοής. Αλλά ο λευκός μάγος εργάζεται απ’ το ψυχικό επίπεδο προς τον εκδηλωμένο κόσμο και επιδιώκει να διεξαγάγει το θείο σχέδιο, ενώ ο μαύρος μάγος εργάζεται από το επίπεδο της διανόησης καθώς επιδιώκει να επιτύχει τους δικούς του χωριστικούς σκοπούς. Η διαφορά δεν είναι μόνο διαφορά κινήτρου, αλλά κι ευθυγράμμισης κι εμβέλειας συνείδησης και του πεδίου επέκτασής της. Έτσι βλέπετε γιατί όλοι οι αληθινοί δάσκαλοι δείχνουν τόσο υπερβολική προσοχή όταν προσπαθούν να διδάξουν τη φύση του μαγικού έργου. Μόνο στους δοκιμασμένους και τους αληθινούς, μόνο στους αφίλαυτους και τους αγνούς μπορούν να δοθούν πλήρεις οδηγίες. Σ’ όλους μπορούν να δοθούν οι πληροφορίες που αφορούν τα κύρια διαλείμματα ψυχής-νου και νου-εγκεφάλου. Μόνο σε λίγους μπορούμε προς το παρόν να εμπιστευθούμε τις σημαντικές πληροφορίες που αφορούν τα μικρότερα διαλείμματα τα οποία εκτελούνται στο φυσικό σώμα μεταξύ των αναπνοών και στην εγκεφαλική συνείδηση.

Το Φως της Ψυχής

Ο γιόγκι, για παράδειγμα, πρέπει να κατανοήσει τη σημασία της ορθής αναπνοής ή της στάσης καθόσο σχετίζονται με τον τριπλό ευθυγραμμισμένο και συντονισμένο κατώτερο άνθρωπο, ενθυμούμενος ότι μόνο όταν o κατώτερος άνθρωπος αποτελέσει ένα συνεκτικό ρυθμικό όργανο, γίνεται εφικτό για το εγώ να τον διαφωτίσει και να τον φωτίσει. Η εφαρμογή των αναπνευστικών ασκήσεων, για παράδειγμα, οδηγεί συχνά το ζηλωτή στη συγκέντρωση επί του φυσικού μηχανισμού της αναπνοής με αποκλεισμό της ανάλογης άσκησης του ρυθμικού ελέγχου της συναισθηματικής ζωής.

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι το κλειδί της ακριβούς ανταπόκρισης του κατώτερου στο ανώτερο βρίσκεται στο ρυθμό και στην ικανότητα του φυσικού σώματος ν’ ανταποκρίνεται ή να δονείται σε ρυθμική ομοφωνία με το αιθερικό σώμα. Οι σπουδαστές έχουν διαπιστώσει ότι αυτό διευκολύνεται πολύ από τη σταθερή, ομαλή αναπνοή και η πλειονότητα των αναπνευστικών ασκήσεων, όταν τονίζονται με την εξαίρεση των τριών προηγούμενων μέσων της γιόγκα (των Εντολών, των Κανόνων και της Στάσης), έχουν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στα αιθερικά κέντρα και μπορεί να οδηγήσουν σε καταστρεπτικά αποτελέσματα. Είναι εξαιρετικά αναγκαίο για τους σπουδαστές ν’ ακολουθούν τα μέσα της γιόγκα με τη σειρά που δίνονται απ’ τον Πατάντζαλι κι έτσι να φροντίζουν να στοχεύουν στην εξαγνιστική διαδικασία, την πειθάρχηση της εξωτερικής κι εσωτερικής ζωής και την προσήλωση του νου, προτού αποπειραθούν να ρυθμίσουν τον αιθερικό φορέα με την αναπνοή και να αφυπνίσουν τα κέντρα.

Το έργο που γίνεται με την πραναγιάμα θα μπορούσε να δηλωθεί με συντομία ότι αποβλέπει:

1. Στην οξυγόνωση του αίματος κι έτσι στην κάθαρση των ροών του αίματος και συνεπώς στη φυσική υγεία.
2. Στην επίτευξη σύγχρονου κραδασμού του φυσικού σώματος με εκείνον του αιθερικού σώματος. Αυτό καταλήγει στην πλήρη καθυπόταξη του πυκνού φυσικού σώματος και στην ευθυγράμμισή του με το αιθερικό σώμα. Τα δύο τμήματα του φυσικού φορέα σχηματίζουν μια μονάδα.
3. Στη διαβίβαση ενέργειας μέσω του αιθερικού σώματος σε όλα τα μέρη του πυκνού φυσικού σώματος. Η ενέργεια αυτή μπορεί να προέλθει από διάφορες πηγές:
α. Απ’ την πλανητική αύρα. Στην περίπτωση αυτή είναι πλανητική πράνα κι έτσι αφορά κυρίως τη σπλήνα και την υγεία του φυσικού σώματος.
β. Απ’ τον αστρικό κόσμο μέσω του αστρικού σώματος. Είναι καθαρά καμική ή επιθυμητική δύναμη και επηρεάζει κυρίως τα κέντρα κάτω απ’ το διάφραγμα.
γ. Απ’ τον παγκόσμιο νου ή τη μανασική δύναμη. Είναι κυρίως δύναμη της σκέψης και κατευθύνεται στο κέντρο του λαιμού.
δ. Απ’ το ίδιο το εγώ και διεγείρει κυρίως τα κέντρα της κεφαλής και της καρδιάς.

Και από το βιβλίο του Μορύα:

ΟΜ

117… Κάθε αναπνοή έχει διαφορετικό χημισμό. Αν η συνήθης αναπνοή δεν είναι εύκολο να εξεταστεί εξ αίτιας της επιπολαιότητάς της, τότε ο στεναγμός που προκαλεί ρίγος του οργανισμού είναι ενδεικτικός. Μπορεί να σημειωθεί ότι ένας βαθύς αναστεναγμός μερικές φορές προκαλεί κάτι που μετέχει στη φύση εσωτερικού σπασμού. Αυτές οι συσπάσεις νεύρων δείχνουν αυξημένη εκπόρευση ψυχικής ενέργειας. Ανάλογα με την παρόρμηση, διεγείρει τη δράση ορισμένων οργάνων που προσδίδουν ιδιαίτερο χημισμό στην αναπνοή. Κατά την προφορά του Ομ εκδηλώνεται μια αναπνοή με πολύ ευεργετικό χημισμό.

339. Κάθε έκκριση, κάθε εκπνοή εκπέμπει εκπορεύσεις ψυχικής ενέργειας. Κάθε άνθρωπος διαποτίζει άφθονα το διάστημα γι αυτό είναι υποχρεωμένος να ενδιαφέρεται για μια καλλίτερη ποιότητα ψυχικής ενέργειας. Αν οι άνθρωποι ήθελαν να κατανοήσουν ότι κάθε αναπνοή έχει σημασία για το διάστημα, θα φρόντιζαν να εξαγνίζουν την αναπνοή τους.

Χαιρετώ και ευχαριστώ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr