Να'μαστε!!

Ας συζητήσουμε λοιπόν για την πιο προχωρημένη πλευρά του rock!

Όπως έλεγα και στον Αγνοώντα θεωρώ ότι αρκετά rock συγκροτήματα ήταν στην ουσία τους progressive χωρίς όμως να κατατάσσονται επισήμως σε αυτή την κατηγορία.

Εξάλλου κάποιες κατηγορίες από μόνες τους μπορούν να θεωρηθούν ως διαφορετικές προεκτάσεις του progressive rock.

Από το psychedelic rock οι θρυλικοί Hawkwind μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν progressive.

Όπως επίσης και οι δικοί μας Aphrodite's Child (με ηγέτες τους "Διόσκουρους" Παπαθανασίου-Ρούσσο) ήταν αναμφίβολα progressive,ειδικά χάρη στον αριστουργηματικό δίσκο "666".

Από νεώτερες μπάντες δεν γνωρίζω και πολλά όμως σίγουρα ξεχωρίζω τους λατρεμένους Ozric Tentacles και τους θεικούς Porcupine Tree.

Εάν ψάξουμε τις πιο heavy μπάντες θα βρούμε πρώτα απ'όλα τους σπουδαίους Rush,για πολλούς μία εκ των κορυφαίων progressive rock σχημάτων,ενώ από νεότερα σχήματα μάλλον οι Dream Theatre είναι οι κορυφαίοι progressiveάδες.

Στο χώρο του κλασικότροπου/folk ροκ οι Jethro Tull είναι σίγουρα η πρώτη αναφορά.Και τι δεν έχωνε μέσα αυτό το δαιμόνιο ξωτικό ο Ian...φλάουτα,βιολιά,ακουστικές κιθάρες,μπαλαλάικες και λοιπά ωραία θέματα.Ίσως ο ορισμός της progressive μπάντας.

Εξάλλου η πεμπτουσία του progressive είναι ο ουσιώδης πειραματισμός,ετσι δεν είναι?

Σε πιο ηλεκτρονικές καταστάσεις οι 70ς μπάντες που γνωρίζω είναι οι Tangerine Dream kai oi Kraftwerk(ειδικά oi πρώτοι είναι μεγάλη αδυναμία) αν και ουσιαστικά αυτές οι δύο μπάντες δεν ανήκουν στο rock.

Από εκεί και πέρα ξεχωρίζω τους μοναδικούς Eloy(πιο epic καταστάση),τους Camel(μόλις άκουγα το "Mirage"!),τους Genesis,τους Yes και τους Emerson,Lake and Palmer(ξέχασα να τους αναφερω στην "κλασικίζουσα" κατηγορία,μέχρι και το "Pictures at an exhibition" του Mussorgski διασκεύασαν).

Φυσικά και δεν κάλυψα παρά μόνο μία πολύ μικρή πλευρά του progressive...

Θα πρότεινα επίσης να κάναμε ένα μικρό δημοψήφισμα με το top-10 του καθενός από τη δισκογραφία του progressive rock.Θα έχει ενδιαφέρον.

Η λίστα του καθενός δε χρειάζεται να είναι ιεραρχική(αυτό εξάλλου θα ήταν πολύ δύσκολο).

Αλλά μου έκανε εντύπωση κάτι:

quote:

---

Από νεώτερες μπάντες δεν γνωρίζω και πολλά όμως σίγουρα ξεχωρίζω τους λατρεμένους Ozric Tentacles και τους θεικούς Porcupine Tree.

---

Ακούς Porcupine Tree, βρε θηρίο?
Εγώ τους ανακάλυψα πρόσφατα και δεν έχω πάρα πολλά τραγούδια τους αλλά από το δείγμα που έχω τους βρίσκω αρκετά καλούς!

In anticipation of my resurrection...

Φίλε kost, ένα έχω να πω....

Ντροπή σου!

Κατά τα άλλα πολύ καλή η αρχική τοποθέτηση.

Θα επανέλθω με το top ten.

Και οι YES που είναι;

quote:

---

Είμαι για κάπως πιο βαριά ακούσματα...

---

Επίσης μια από τις καλύτερες πηγές στο ίντερνετ για progressive είναι το New Gibraltar Encyclopedia of Progressive Rock. Περιέχει τα πάντα, δισκογραφίες, ιστορία, από τα πιο μικρά και άγνωστα μέχρι και τα πιο γνωστά συγκροτήματα του χώρου.

Ρίχτε μια ματιά οι ενδιαφερόμενοι εδώ:

http://www.gepr.net/geprfram.htm

π.χ. δεν θα βάλω τους pink floyd μέσα γιατί είναι ένα γκρουπ που σχεδόν εννοείται ότι είναι το ίδιο το progressive

λοιπόν,λοιπόν...για να δούμε...

1)rare bird
2)west coast pop art experimental band
3)ο δίσκος white album των beatles
4)alquin
5)blast furnace
6)may blitz (αν και ολίγον heavy)
7)soft machine (αν και ολίγον ψυχεδελικοί)
8)arzachel
9)gila
10)gong

φυσικά αυτό που από την πλειοψηφία εννοείται σαν κατ'εξοχήν progressive είναι ο πρώτος εκπληκτικός δίσκος των ELP

οι hawkind έχουν περάσει φυσικά από την progressive φάση τους,αλλά από πολλούς καταχωρούνται ως space rock

εγώ είμαι της άποψης ότι αυτό είναι ταμπελοποίηση,εφόσον το progressive μπορεί να καλύψει πολλά υπό-είδη

π.χ. ο δίσκος alladin sane του d.bowie,θα μπορούσε άραγε να χαρακηριστεί progressive ? ή τα low και heroes ?

επίσης το πραγματικά σπουδαίο γκρουπ των 80'ς-90'ς, για τους pixies λέω,κατά τη γνώμη μου είναι σύγχρονο progressive

οι jethro tull έκαναν πράγματι πολύ δουλειά,αν και το φλάουτο τελικά είχε χρησιμοποιηθεί και πιο πριν

αυτό βέβαια δεν μπορεί να μειώσει την τεράστια επιρροή τους στο σύνολο της pop-rock γενικότερα,αλλά για μένα προσωπικά δεν είναι από τα αγαπημένα μου

λατρεύω όμως ένα κομμάτι τους,το hymn 43 από το aqualung που είναι (στην ενορχήστρωση ) σχεδόν soul

να πω λίγο για τους soft machine,από τους κόλπους των οποίων βγήκε ο daevid allen που μετά έφτιαξε τη σέκτα των gong,αλλά και ο robert wyatt,πολύ σπουδαίος σόλο καλλιτέχνης μετέπειτα

επίσης να αναφέρω τους matching mole που και αυτοί με τον robert wyatt έδρασαν παρέα

αυτά τα άτομα που αρχικά λέγονταν οι μουσικοί της σκηνής του canterbury στα '60s, κατά την πολύ ταπεινή μου γνώμη είναι θεμέλιοι λίθοι αυτού που λέμε progressive rock

όσοι ξεπήδησαν από τους soft machine (πρώτο όνομα wylde flowers-1965),
συνέχισαν με μπάντες οι οποίες στην πορεία ήταν ενεργά progressive

καλά,οι gong δεν παίζονται ! μιλάμε για πολύ τρέλλα !!

επειδή δυστυχώς ο χρόνος μου είναι λίγος at the moment,θα έχουμε να πούμε πολλά στη συνέχεια !!

υγ- πραγματικά νιώθω τεράστια λύπη για τη συμφορά με τους νεκρούς από τις πυρκαγιές

ΑΙΣΧΟΣ !!!

quote:

---

Τώρα με προσβάλλεις φίλε DI...είμαι κι εγώ εξίσου βαρύς και ασήκωτος

---

Χμμμ!
Να σε ρίξω τότε σε τίποτα Sopor Aeternus ή Siebenburgen να μην ξέρεις από που να ξεφύγεις?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Χμμμ!
Να σε ρίξω τότε σε τίποτα Sopor Aeternus ή Siebenburgen να μην ξέρεις από που να ξεφύγεις?

---

Ελπίζω κάποια στιγμή να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης...

Κάποια στιγμή στο μέλλον θα ήταν καλό να μιλήσουμε για όλες αυτές τις διαφορετικές εκφράσεις της progressive σκηνής ή μάλλον να επαυξήσουμε το αρχικό ποστ του φίλου kost, μιας και εκεί αναφέρει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα.

Βάζω λοιπόν ένα βασικό top ten, έτσι για αρχή.

1._ GONG-Radio Gnome Invisible Vol. 3 - You (1974)

2._ PREMIATA FORNERIA MARCONI (PFM)- Per Un Amico (1972)

3._ GENESIS-Selling England By The Pound (1973)

4._ CAMEL-Moonmadness (1976)

5._ HARMONIUM-Si On Avait Besoin D'une 5ième Saison (1975)

6._ VAN DER GRAAF GENERATOR-Godbluff (1975)

7._ AYREON-The Human Equation (2004)

8._ AREA-Crac !(1975)

9._ GURU GURU-Dance of the Flames (1974)

10._ IRON MAIDEN-Seventh Son of a Seventh Son (1988)

Χωρίς σειρά αξιολόγησης, έτσι για να γίνει η αρχή.

Από τα συγκροτήματα που είπες ακούω μόνο Paradise Lost κι αυτούς αραιά και που.

In anticipation of my resurrection...

τους van der graaf τους ξέχασα τελείως !

εγώ θα έβαζα τον πρώτο τους δίσκο,αλλά όλοι είναι γαμάτοι

οι area πολύ δύσκολο γκρουπ...πρέπει να τους συνηθίσεις και μετά να σου αρέσουν ! ο τραγουδιστής είναι έλληνας αλλά περισσότερα γι'αυτόν θα μας πεις εσύ Χρυσσόστομε

kost,
τα περισσότερα από τα γκρουπ που ανέφερα είναι αρκετά παλιά,αρχές εβδομήντα,αλλά πολλά από αυτά υπήρχαν από τα τέλη των '60ς, ίσως και με άλλο όνομα

οι soft machine ΔΕΝ είναι ψυχεδελικοί κι αυτό είναι λάθος των ελλήνων -συνήθως- μουσικοκριτικών,που έχουν την τάση όλα να τα βάζουν κάτω από την ίδια ταμπέλα
αντίθετα είναι το καλύτερο λευκό jazz συγκρότημα !

τι λες κι εσύ A.Kircher ??

εγώ προτείνω σιγά-σιγά να αρχίσουμε να κάνουμε έναν πρώτο διαχωρισμό

π.χ. τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε kraut,τι progressive, τι fusion jazz, τι συμφωνικό progressive (στο στυλ του πρώτου δίσκου των ELP ή στο στυλ της φούγκας των EGG), τι progressive folk, κλπ κλπ

οι incredible string band π.χ. είναι μόνο folk ? συγκρινόμενοι π.χ με τους fairport convention διαφέρουν τα μάλα...και οι δύο όμως παίζουν folk...

είναι όμως progressive ?

may blitz έχει ακούσει κανείς ??

quote:

---

τους van der graaf τους ξέχασα τελείως !

---

Οκ,η δική μου λίστα,χωρίς σειρά αξιολόγησης.

1) ELOY-Ocean (1977)

2) TANGERINE DREAM- Phaedra (1974)

3) PINK FLOYD- Atom Heart Mother (1970)

4) PINK FLOYD- Animals (1977) (έτοιμος ήμουν να βάλω 5-6 δίσκους
τους αλλά τελικά αρκέστηκα σε δύο)

5) GENESIS- The Lamb Lies Down On Broadway (1974)

6) PORCUPINE TREE- Signify (1996)

7) JETHRO TULL- Thick as a Brick (1972)

8) APHRODITE'S CHILD-666 (1972)

9) OZRIC TENTACLES- Pungent Effulgent (1989)

10) YES-Close To The Edge (1972)

Από Van de Graaf Generator έχω ακούσει μόνο κανά δυο κομμάτια παλιά στο ραδιόφωνο.Μου είχε κάνει εντύπωση θυμάμαι ο μελαγχολικός τους τόνος.Με ποιούς δίσκους προτείνετε να ξεκινήσω?

Σχετικά με τους Soft Machine είχα διαβάσει σε μία βιογραφία των Floyd ότι στα τέλη του '60 αυτοί και οι Soft Machine θεωρούνταν οι αξιολογότερες μπάντες της ψυχεδελικής σκηνής...

εμένα μου αρέσει το in a glass house του 1973
που είναι το πέμπτο τους άλμπουμ και βρσίκονται σχεδόν στο peak της δημιουργικότητάς τους

το συγκρότημα αυτό που ανέφερες kost είναι πολύ αντιπροσωπευτικό σαν progressive ήχος

το acquiring the taste του 1971 (δεύτερο άλμπουμ τους) είναι επίσης καλό και δείχνει την πορεία που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια

έχουν μεγάλη δισκογραφία πάντως και μάλιστα γνώρισαν μία αναγέννηση στις αρχές της δεκαετίας του 1990

το άλμπουμ atom heart mother των αγαπημένων σου pink floyd ήταν ο πιο σοκαριστικός δίσκος που είχα ακούσει μέχρι τα δεκαεπτά μου σχεδόν

απίστευτος δίσκος και λατρεύω όλη τη δεύτερη πλευρά...είναι τόσο chill out τα κομμάτια που έχουν γράψει ξεχωριστά ο καθένας ! (πλην του mason)

.....................

A.Kircher,
με κάνεις και κοκκινίζω

γιατί,εσύ δεν μας στέλνεις με τις προτιμήσεις σου ?

οι may blitz είναι ένα power trio ,κάτι σαν δυνατότεροι cream,κάτι σαν απαρχή του μέταλ ριφ...θα τους λατρέψεις !

ο δεύτερος δίσκος τους (the second of may - 1971 ?)είναι κορυφή

παίζει ο πρώην κιθαρίστας του jeff beck (αλλά πως τον λένε ρε γαμώτο ???)

άκουσε οπωσδήποτε,θα με θυμηθείς

τώρα με τη σειρά μου να πω ότι οι πρώτοι δίσκοι των sabbath είναι μία μορφή progressive...αυτό το νταουνιάρικο στυλ της κιθάρας του iommi αλλά και ο ήχος των ντραμς του bill ward...

τι λέτε ?

hatfield and the north έχετε ακούσει ?

Να και δύο λέξεις που καθορίζουν το progressive. Μουσική που δεν έχει να κάνει με μαζική κατανάλωση (το παίρνω από το ολιγομελή) και έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στίγμα (ξεχωριστή).

quote:

---

Gentle Giant ακούτε? Και αν ναι με τι προτείνετε να ξεκινήσω?

---

νομίζω ότι κι ο kost κάπου προς τα κει πρέπει να παίζει...εκτός και κάνω λάθος

ωραία A.Kircher,πες τα ονόματα που θες να πεις για να μαθαίνω κι εγώ από τα καινούρια

ozric tentacles δεν έχω ακούσει ποτέ (μου φαίνεται)

είναι τόσο καλοί ? θα πάω στο frostwire να κατεβάσω τίποτε μου φαίνεται...

οι gentle giant δεν είναι ούτε από τα δικά μου αγαπημένα

είναι όμως πολύ αντιπροσωπευτικό του είδους,που θα έπρεπε να ακούσει πιστεύω ο φίλος μας ο kost

η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι δίσκοι τους μοιάζουν μεταξύ τους

έχεις όμως απόλυτο δίκαιο όταν λες ότι όλα τα λεφτά είναι τα φωνητικά τους

...και μιας και είπα για φωνητικά...
επειδή δεν έχω ασχοληθεί πολύ με τους area κι επειδή εμπιστεύομαι τυφλά το γούστο σου,ποιο άλμπουμ προτείνεις ??

γράψε μας αν θες μερικά πράγματα γι'αυτούς

ένα άλλο γκρουπ που θα έπρεπε να ακούσετε είναι οι arzachel

αν δεν κάνω λάθος πρέπει να έχουν σχέση με τον ian anderson (αν όχι με τον steve howe) και είναι από τα τέλη των '60ς

έχουν ξεχωριστό ήχο με πλήκτρα και σκοτεινά lyrics

επίσης οι gandalf, ένα χαρακτηριστικό αμερικάνικο progressive που έχει μεγάλη ζήτηση τώρα τελευταία ανάμεσα στους συλλέκτες και οι δίσκοι τους αλλάζουν χέρια για πολλά dollars

Τους Galdalf προσπαθώ να θυμηθώ που έχω ακούσει το όνομα τους αλλά δεν μου ἐρχεται.

quote:

---

νομίζω ότι κι ο kost κάπου προς τα κει πρέπει να παίζει...εκτός και κάνω λάθος

---

Δεν αναφερθήκαμε όμως στους Rush...Ειδικά οι μεταλλάδες τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για αυτή τη σπουδαία μπάντα!

μιλάμε πως ο καναδάς πρέπει να είναι από τις πιο "καμμένες" χώρες

(εννοώ,πολλά καμμένα μυαλά - σαν τον cronenberg π.χ.)

δεν έχω ακούσει πολύ rush,φίλε kost αλλά αν θες μπορώ να φέρω έναν φίλο μου να με αντικαταστήσει στην κουβέντα που κάνουμε,γιατί τους ακούει από το πρωί μέχρι το βράδι,από το 1985 έως και την ώρα αυτή

μου έχει βάλει πολλές φορές να ακούσω...αλλά θα σου πω την αμαρτία μου...είμαι κολλημένος με τις δεκαετίες πριν το 1980,από το 1940 με τη jazz έως τα τέλη 1970 αρχές / μέσα 1980...

το τελευταίο μεγάλο ρεύμα που με συγκινεί στην ιστορία της ποπ - ροκ μουσικής,είναι αυτό που έγινε στα τέλη με το κίνημα two tone και την αναβίωση της ska

οι rush για τα δικά μου αυτιά είναι πολύ τεχνοκράτες και φυσικά τείνουν πολύ προς το μέταλ,χωρίς όμως να είναι μέταλ

είναι πράγματι progressive ο ήχος τους,αλλά νομίζω πως έχουν επηρρεάσει τα μάλα την μέταλ σκηνή
διαφοροποιούνται δηλαδή από τους ήχους των seventies-sixties και βάλε

εσύ όμως που τους ξέρεις καλά,μπορείς να μας κάνεις εδώ μια παρουσίαση,με προτεινόμενα άλμπουμ κλπ κλπ

just do it

αν σου αρέσει ο σκληρός ήχος και οι βαριές κιθάρες,άκου ένα αμερικάνικο γκρουπ που λέγονται blackwater και που έδρασαν στα seventies...είναι αρκετά σκληροί και προπομποί κι αυτοί ενός μέταλ ήχου που θα έρχονταν μετά

Jeff Beck εε?? Θα τον ψάξω τον κύριο...θεωρείται απ'όσο ξέρω κορυφαίος κιθαρίστας.

Όσον αφορά τους Rush έχω τρεις δίσκους,το "Fly by Night",το "2112" και το "A Farewell to the Kings"(Ζήτω ο Βασιλεύς,Ζήτω!!).Είναι και οι τρεις εξαιρετικοί δίκοσι και οι δύο τελευταίοι είναι οι κλασικότεροί τους.

Το ότι είναι τεχνοκράτες μου αρέσει,εξάλλου το παίξιμό τους δε με κουράζει καθόλου.Ειδικά τα solo του Lifeson και τα ντραμς του Peart είναι απολαυστικότατα!

Το μόνο που δε μου πολυαρέσει είναι η τσιριχτή φωνή του Geddy Lee,πιστεύω ότι το αποτέλεσμα λίγο χαλάει με αυτά τα φωνητικά(τεχνικά έχει πολύ καλή φωνή,απλά η χροιά της φωνής δε μου αρέσει).

Και μιας και αναφερθήκατε πιο πριν στο σπουδαίο ντεμπούτο των ELP να σας πω μία ιστορία που μόλις πρόσφατα έμαθα.

Ίσως ο μεγαλύτερος θρύλος του ροκ,ο Jimi Hendrix,επρόκειτο να ενωθεί με τους νεοσύστατους τότε ELP,εν έτει 1970.Είχε ολίγον βαρεθεί με τη μπάνα του και ήθελε να πειραματιστεί με κάτι διαφορετικό...

Οι δε μουσικοκριτικοί της Βρετανίας μαθαίνοντας ότι επρόκειτο να δημιουργηθεί αυτό το εκπληκτικό supergroup έσπευσαν να το βαφτίσουν HELP!!! (Hendrix,Emerson,Laκe and Palmer).

Φαντάζεστε;;

Θα άλλαζε η ιστορία του progressive και θα είχαμε κάτι μονομαχίες με τον Emerson, ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι.

Κρίμα.

Για τους Rush τι να πω;; Είμαι ακροατής τους από παλιά. Το τελευταίο τους Snakes & Arrows δεν ήταν και πολύ κακό αν δεν το συγκρίνεις με τα παλιά τους.

Η φωνἠ του Geddy Lee συνηθίζεται με τον καιρό, και εμένα με ξένισε στην αρχή.

Kost, αυτά τα άλμπουμ που έχεις είναι πολύ καλά.

Προτείνω επίσης και τα:

Hemispheres

και το Moving Pictures

Λοιπόν η πλάκα είναι πως όταν είχα την τύχη να ακούσω OZRIC TENTACLES αρχές του '90, πίστευα πως ήμουνα ίσως ήμουνα ο μοναδικός άνθρωπος στην Ελλάδα που τους γνώριζε . Εγώ τους έμαθα από κάτι κασσέτες που έφερε ένας φίλος που σπούδαζε στην Αγγλία και όταν τους αναζητούσα στα κεντρικά δισκοπολεία της Αθήνας, συνήθως η ερώτηση μου έβρισκε τον πωλητή σε αυτή την γνωστή κατάσταση που δεν έχει ιδέα τι του ζητάς, κάνει πως ψάχνει να το βρει και μετά σου απαντά πως δεν το έχουνε παραλάβει ακόμα (άσχετα άμα για να τους τεστάρεις τους λες φανταστικούς τίτλους ).

Τους ΟZRIC τους θυμάμαι σε ένα υπαίθριο live σε κάποιο πάρκο στο Κεντ.... Τρομερή φάση, παίζανε τα άντερά τους, ο κόσμος γύρω μέσα στα μανιτάρια και τους μπάφους..... Και μετά στην σκηνή το alter ego τους οι EAT STATICK (αν θυμάμαι καλά), με τα beat να ανεβαίνουνε τον κόσμο να χοροπηδάει - ωραία φιλική ατμόσφαιρα μέχρι που ήρθανε οι μπόμπηδες και το δίαλυσανε....

Κάπου υπάρχει και κάτι που συνδέει τους OZRIC με τους καταπληκτικούς NARSILION (άλλη φάση αυτοί, ανατρέξτε στο Metal-Gothic part2) και αφορά τον φλαουτίστα... Δεν ξέρω αν πρόκειται για τον νυν φλαουτίστα των NARSILION γιατί κάπως πιτσιρικά τον κόβω για να ήτανε στους OZRIC (το είχα βρει στο επίσημο site των NARSILION αλλά είναι out of order...)

Για τους PORCUPINE TREE έχω μόνο καλά λόγια, μας έχουνε τιμήσει και ουκ ολίγες φορές με άψογα live (δυστυχως τους έχω δει μόνο μία φορά), η μόνη επισήμανση που έχω να κάνω είναι πως προσωπικά πέρα από το On The sunday Of Life (το debut album τους δηλαδή) δεν μου δίνουν και τόσο την αίσθηση των νέων Pink Floyd.

Θα ήθελα να συμπληρώσω μερικά αξιόλογα group τα οποία οι λάτρεις του είδους πιστεύω πως θα εκτιμήσουνε :

LUSH
SPIRITUALIZED
DEATH IN VEGAS
GRANDADDY (λατρεμένοι μου)
M83 (καταπληκτικοί !!!)
MERCURY REV
PRIMAL SCREAM (πολυσύνθετο ταλέντο...)

Επίσης, δεν ξέρω άν η κουβέντα θα μπορούσε να επεκταθεί και σε ποιό νεοψυχεδελικούς ήχους - πχ τον γνωστό ήχο του Manchester που μας έδωσε υπέροχα group (Charlatans - Ride - Sun Dial - Inspiral Carpets - . Υπάρχει πολύ ψωμί εδώ.....

τον γουστάρω πολύ τον mike oldfield...η πρώτη επαφή που είχα μαζί του ήταν μέσω της γνωστής ταινίας ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ

εκείνη η σκηνή που η μητέρα του κοριτσιού περπατάει στο πεζοδρόμιο...συννεφιά και μουντός καιρός...μια φαινομενικά απλή σκηνή...αλλά ξαφνικά μπαίνει το θέμα του tubular bells και ταυτόχρονα σηκώνονται τα φύλλα από το έδαφος...χωρίς υπερβολή,η μουσική είναι που κάνει τη φάση άκρως ανατριχιαστική !

είναι πολύ μεγάλος κιθαρίστας και πάντα innovative σε βαθμό παρεξήγησης

για τα γκρουπ του manchester που ανέφερες,δε θα είχα πρόβλημα να μιλήσουμε,αρκεί να ξέρεις από πριν ότι οι απόψεις μου θα είναι πολύ αρνητικές

ελπίζω αυτό να γίνεται δεκτό

δε μου αρέσει ούτε μία νότα από τις μπάντες που έπαιξαν τότε,ούτε καν αυτοί οι ίδιοι οι stone roses που θεωρήθηκαν αργότερα ως η κορυφαία από τις μπάντες που βγήκαν από τη συγκεκριμένη σκηνή

αν και οι άλλοι θέλουν να μιλήσουμε γι'αυτά,no problem at all

τελικά δεν κατέβασα ακόμα ozric tentacles αλλά η σκηνή που περιέγραψες με το live στο kent,μου άρεσε γιατί μου θύμισε τη μία και μοναδική φορά που βρέθηκα στο φεστιβάλ του reading στην αγγλία

μάλιστα τότε είδα και τους mercury rev και αποφάσισα να μην ξανακούσω μουσική των '90ς

η ηλικία βλέπεις φίλε....

πέρα από τους καταπληκτικούς και πάντα 100 χρόνια μπροστά pixies και ίσως λίγο τους sonic youth δυσκολεύομαι να ακούσω ο,τιδήποτε άλλο από τα '90ς...όλα μου θυμίζουν πράγματα που έχουν ξαναπαιχτεί χρόόόόνια πριν...

επειδή δε είμαι συνδρομητής τόσο στο uncut όσο και στο mojo,συχνά πυκνά έχω την ευκαιρία να ακούω κομμάτια από τα ομολογουμένως πολύ αξιόλογα (από πλευράς νέων ονομάτων) cd που τα συνοδεύουν

πολύ λίγα έως ελάχιστα πράγματα μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

A.Kircher,
η ιστορία με τον hendrix και τους ELP είναι πραγματική και μάλιστα είχανε κάνει και κάποια αναγνωριστικά jam μεταξύ τους

τους πρόλαβε όμως η ηρωίνη και τα παρεπόμενά της...

σίγουρα θα ήταν μία σύγκρουση ονομάτων με εκπληκτικά αποτελέσματα και είναι κρίμα που ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε μαζί

αλήθεια,τελικά άκουσες may blitz ?
τους spirit και τον prodigy κιθαρίστα τους randy california τους γνωρίζεις ?(φαντάζομαι πως ναι)

Για τον Mike Oldfield όντως το Tubular Bells πρέπει να είναι μέρος κάθε progressive δισκοθήκης.

Αγνοών τον Εξορκιστή τον ξαναείδα πρόσφατα και η σκηνή που περιγράφεις λέει! Και γαμώ τα soundtrack, ατμόσφαιρα και όχι cheap thrills!

quote:

---

αλήθεια,τελικά άκουσες may blitz ?

---

Δεν είδα επίσης πουθενά αναφορά στους MARILION. Εμένα προσωπικά μου αρέσουνε πάρα πολύ...

Οι Marillion είναι κορυφαίοι! 100 τις 100 progressive α λα Genesis και η φωνή του Fish ίδιος ο Gabriel μετανσαρκωμένος! Δεν ξέρω αν θυμάστε οι παλιοί κάτι απαίσιες κριτικές που πέρνανε από το Ποκ και Ροκ; Τους σνομπάρανε γιατί παίζανε progressive σε μια δεκαετία που το είδος είχε πεθάνει!

Αγνοών τους άκουσα τους May Blitz, πολύ δυναμικοί! Κλασικό hard rock α λα Taste! Είναι ¶γγλοι;

A.Kircher,
οι may blitz είναι άγγλοι και μάλιστα ο κιθαρίστας τους (που τελικά λέγεται tony wilson)είναι πρώην κιθαρίστας του jeff beck

το snakes and ladders από το δίσκο που κατέβασες νομίζω πως ξεχωρίζει...πρόσεξε το σταμάτημα κάπου στη μέση και την εναλλαγή σε ένα πρωτο-μέταλ ριφ,που επαναλαμβάνεται μέχρι το τέλος

αυτό το κομμάτι πολύ μου αρέσει και το παίζω συνέχεια στην εκπομπή στο ραδιόφωνο !

επίσης : το mojo το παίρνω στην αγγλική του έκδοση και όχι στην ελληνική ! και να σου πω την αλήθεια...μόλις τώρα έμαθα ότι υπάρχει και ελληνική έκδοση !

πιστεύω πάντως ότι η αγγλική έκδοση είναι κορυφαία με πολλές και χρήσιμες πληροφορίες

θα ψάξω εντούτοις να βρω και την ελληνική για να κάνω τις απαραίτητες συγκρίσεις

................................
οι spirit στον πρώτο τους δίσκο,παίζουν ένα κομμάτι του οποίου ο τίτλος μου διαφεύγει,το οποίο φυσικά δεν είναι άλλο από το stairway to heaven των zeppelin και που ακόμα πιο φυσικά, οι zeppelin το ξεπατίκωσαν και το έκαναν δικό τους (ο page δηλαδή)

μεγάλοι κλέφτες αυτοί οι zeppelin...το dazed and confused από τον πρώτο τους δίσκο,δεν είναι δικό τους τραγούδι,αλλά τραγούδι ενός folk τρουβαδούρου από τη σκηνή της νέας υόρκης και πιο συγκεκριμένα του jake holmes ο οποίος το έπαιζε στα καφέ της νέας υόρκης και εκεί το άκουσε ο page ενόσω ήταν ακόμη στους new yardbirds και το ξεπατίκωσε κι αυτό...φυσικά στο δίσκο των zeppelin χρεώνεται ως κομμάτι του page

οι spirit για να επανέλθουμε στο θέμα μας,κατά τη γνώμη μου είναι πολύ progressive και ο randy claifornia στις δικές του δουλειές είναι απίστευτα καλός και μπροστά από την εποχή του

έχεις ακούσει το συγκρότημά του,τους mu ??

......................................................
KERRY KING,
αν σκεφτείς ότι στο σπίτι μου έχω μια farfisa και από μικρός δοκίμαζα τις δυνάμεις μου στα πλήκτρα,μπορείς να φανταστείς ότι μου αρέσει πολύ ο ήχος των keyboards γενικότερα

απλά τις περισσότερες φορές,η κιθάρα κλέβει την παράσταση,αλλά όλα τα όργανα μου αρέσουν εξίσου

ο αγαπημένος μου κιθαρίστας πάντως,από το λευκό χώρο,είναι ο pete townsend των who...για πληκτρά δεν το συζητάω...emerson και πάλι emerson

όσο περισσότερο ακούω τους May Blitz άλλο τόσο μ'αρέσουν. Και τελικά δεν μοιάζουν και πολύ με Taste με παρέσυρε το πρώτο κομμάτι. Το snakes and ladders είναι όντως πολύ καλό και μ'αρέσει και ένα άλλο που έχει και λίγο φλάουτο στην αρχή. Δεν θυμάμαι τίτλο αυτή την στιγμή, αλλά το άκουγα το πρωί.

¶σχετο,
πως θα γίνει ρε συ να ακούσουμε τις εκπομπές σου εμείς οι απόδημοι;; Δεν τις κάνεις mp3 να τις βάλεις πουθενά να τις κατεβάσουμε;;

To mojo δεν ξέρω αν βγαίνει ακόμα, το έπαιρνα πάντως παλιά όταν ήμουν Ελλάδα.

quote:

---

έχεις ακούσει το συγκρότημά του,τους mu ??

---

A.Kircher,
οι mu αξίζουν και με το παραπάνω τα λεφτά τους...δεν έχουν καμία σχέση με τον ήχο των spirit...πολύ απλά γιατί εγώ ο μαλάκας μπέρδεψα τα μπούτια μου !

οι mu είναι συγκρότημα του merrell fankhauser τον οποίο στάνταρ θα γνωρίζεις ! είναι αυτός o οποίος ευθύνεται για δύο πολύ cult μπάντες,τους fapardokly και τους h.m.s. bounty

παραδόξως σε βινύλιο δεν μπορώ να βρω κάτι από από αυτά τα δύο,αλλά έχω δίσκο από το πρώτο του συγκρότημα,τους exiles που είναι πιο beat-garage ήχος

όταν λοιπόν ανέφερα τους mu στο μυαλό μου ήταν ο merrell αλλά στις άκρες των δαχτύλων μου ο randy !!

οι mu είναι πραγματικά πολύ φευγάτοι αλλά με μόλις έναν επίσημο(απ'ό,τι γνωρίζω) δίσκο,οι οποίοι κάνουν τους hawkwind να ακούγονται σαν παιδική χαρά

σημειωτέον ότι μαζί με τον merrell παίζει και ο κιθαρίστας του captain beefheart (jeff cotton ?)

άκουσέ τους...θα τους γουστάρεις τα μάλα
(ο δίσκος έχει βγει σε επανέκδοση μέσα στο 1990)

(μιας και είπα captain beefheart...ελπίζω να σου αρέσει αυτός ο τρελλάρας...!)

ακόμη ένα σημαντικό prog rock γκρουπ από την αγγλία των late '60s είναι οι spooky tooth,που πιο πριν λέγονταν art (νομίζω δε ότι οι τρεις είναι από τη σκωτία και όχι από την αγγλία...αυτή η μνήμη μου πια...)

οι spooky tooth συνδέονται βέβαια και με τους humble pie αλλά και με τους wonderwheel και είναι αντιπροσωπευτικότατο psych-prog της εποχής

παίζουν και μία πολύ ωραία αργόσυρτη διασκευή του i am the walrus των beatles

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

σκεφτόμενος αυτά που γράφω αλλά και αυτά που διαβάζω εδώ,έχω μία αναπτύξει μία θεωρία,σύμφωνα με την οποία,αν το prog στην αγγλία ξεκινάει από τη σκηνή του canterbury,στην αμερική ξεκινάει από τη σκηνή της βοστώνης και από μπάντες όπως οι ultimate spinach - beacon street union - h.p. lovecraft - phluff κλπ

ίσως οι πρώτοι σπόροι να έπεσαν εκεί...

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

όσο για την εκπομπή μου,είσαι σίγουρος ότι θες να την ακούσεις ?

quote:

---

σκεφτόμενος αυτά που γράφω αλλά και αυτά που διαβάζω εδώ,έχω μία αναπτύξει μία θεωρία,σύμφωνα με την οποία,αν το prog στην αγγλία ξεκινάει από τη σκηνή του canterbury,στην αμερική ξεκινάει από τη σκηνή της βοστώνης και από μπάντες όπως οι ultimate spinach - beacon street union - h.p. lovecraft - phluff κλπ

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr