"Μη νομίζετε ότι αυτοί που πεθάνανε στον πόλεμο για τον Αλλάχ είναι νεκροί. Αυτοί ζούνε στον Θεό και απολαμβάνουνε τις δωρεές του."

Και πριν λίγο καιρό διάβασα στην παρακάτω σελίδα τα εξής:

http://www.hellenicreligion.gr/doc/who.htm

"Ο Προφήτης του Μαντείου των Δελφών ρώτησε τον Φοίβο Απόλλωνα πού είναι τα Ηλύσια Πεδία. Και ο Μουσαγέτης απάντησε: Τα Ηλύσια Πεδία είναι κάτω από τις σκιές των σπαθιών. Όταν διαβείς ένα τεράστιο ποτάμι από το αίμα των βεβήλων θα δείς τις πύλες των Ηλυσίων. Αυτός που συμμετέχει σε Ιερούς Πολέμους για την δόξα των Θεών, θα ανταμειφθεί από τους Θεούς. Θα τον ανταμείψουν με Σοφία και Αγάπη. Αν πεθάνει στην μάχη, θα ανταμειφθεί. Αν δειλιάσει, θα τιμωρηθεί. Όποιος θυσιάζει την ζωή του για την αγάπη των Θεών θα ξαναγεννηθεί."

Διαβάζοντας αυτά προκύπτει το εξής ερώτημα:

Υπάρχει επουράνια ανταμοιβή για κάποιον που πεθαίνει σε έναν ιερό πόλεμο? Θέλω να μιλήσουμε για όλες τις θρησκείες.

Γράφεις ότι θέλεις να γίνει αναφορά σε όλες τις θρησκείες. Να συμπληρώσω κάτι σ΄αυτό.
Σε αρκετά ιερά κείμενα θρησκειών υπάρχουν αναφορές για τη δόξα ή τη μετά θάνατον ανταμοιβή των ιερών πολεμιστών. Πολλές φορές όμως ο πόλεμος που αναφέρεται σε κάποια τέτοια κείμενα είναι συμβολικός. Συμβολικοί είναι και οι εχθροί και η δόξα των Θεών που αναφέρεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δόξα της ανώτερης/θεϊκής πλευράς του ευατού μας. Πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας αυτό, αλλιώς η συζήτηση θα παραμείνει μόνο στην επιφάνεια, στις ερμηνείες που έχουν δοθεί σε κείμενα τα οποία πραγματεύονται ιερούς πολέμους.

Να φέρω κι ένα παράδειγμα.
Στη Μαχαμπαράτα (ιερό κείμενο των Ινδών) γίνεται λόγος για έναν πόλεμο. Στο βιβλίο Μπαγκαβάτ Γκιτά (της Μαχαμπαράτα), ο πολεμιστής Αρζούνα καλείται να πολεμήσει μαζί με τους Παντάβας εναντίον των Κουράβας για να κερδίσει και πάλι την πόλη Χαστιναπούρα. Έχει ως οδηγό του τον ίδιο τον Κρίσνα, ο οποίος τον συμβουλεύει να μη διστάσει να πολεμήσει τους εχθρούς, ακόμα κι αν αυτοί είναι φίλοι του, αδέλφια του, παλιοί σύντροφοί του. Τον συμβουλεύει να μη φοβηθεί τον θάνατο, γιατί ότι είναι αθάνατο θα παραμείνει αθάνατο. Όλη δε η μάχη δεν γίνεται γιατί ο Αρζούνα θέλει να κερδίσει κάτι για τον εαυτό του, αλλά γίνεται ως θυσία στη Θεότητα.

Μπορεί να δει κανείς τη Μπαγκαβάτ Γκίτα ως την πραγματική ιστορία ενός πολέμου που κάποτε είχε λάβει κάπου χώρα και που έχει παραμείνει στη μνήμη των ανθρώπων σε μια κατάσταση μεταξύ μύθου και ιστορίας. Μπορεί να είχε γίνει πράγματι μια τέτοια μάχη.
Ωστόσο η Μπαγκαβάτ Γκιτά ως ιερό κείμενο δεν θέλει να εξιστορήσει μία απλή μάχη. Αναφέρεται στην εσωτερική μάχη που δίνει ο άνθρωπος με τα ελαττώματά του, που έχουν κερδίσει τη θεϊκή του ψυχή (την Χαστιναπούρα) και ο Αρζούνα στο ρόλο του μαθητή, καλείται να επιστρατεύσει τις αρετές του για να κερδίσει και πάλι την ανώτερη και εξευγενισμένη του υπόσταση. Ο εχθρός που μπορεί να είναι φίλοι του, αδέλφια του και παλιοί συντρόφοι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι συνήθειες που έχουν γίνει σύντροφοί μας και μας ελέγχουν αντί να τις ελέγχουμε, οι πεποιθήσεις μας που πολλές φορές είναι σκληρές και άκαμπτες εμποδίζοντάς μας να ακούσουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που θεωρούμε εμείς σωστό, εμπόδια δηλαδή, που βρίσκονται μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό και μας συντροφεύουν σε όλη τη ζωή μας, σφετεριζόμενα ακόμα και αυτήν την ίδια την υπόστασή μας και διατεινόμενα ότι εκείνα είμαστε εμείς.

Κατά τον ίδιο τρόπο, πολλές αναφορές σε πολέμους που μπορεί να δει κανείς σε διάφορα ιερά κείμενα, είναι πιθανόν να αναφέρονται σε τέτοιου είδους μάχες.
Ας δούμε λοιπόν το κείμενο που παραθέτεις από το hellenicreligion, με ένα κλειδί ερμηνείας σαν το παραπάνω που σου ανέφερα για τη Μπαγκαβάτ Γκιτά:

"Ο Προφήτης του Μαντείου των Δελφών ρώτησε τον Φοίβο Απόλλωνα πού είναι τα Ηλύσια Πεδία. Και ο Μουσαγέτης απάντησε: Τα Ηλύσια Πεδία είναι κάτω από τις σκιές των σπαθιών. Όταν διαβείς ένα τεράστιο ποτάμι από το αίμα των βεβήλων θα δείς τις πύλες των Ηλυσίων. Αυτός που συμμετέχει σε Ιερούς Πολέμους για την δόξα των Θεών, θα ανταμειφθεί από τους Θεούς. Θα τον ανταμείψουν με Σοφία και Αγάπη. Αν πεθάνει στην μάχη, θα ανταμειφθεί. Αν δειλιάσει, θα τιμωρηθεί. Όποιος θυσιάζει την ζωή του για την αγάπη των Θεών θα ξαναγεννηθεί."

Ρωτήθηκε λοιπόν ο Φοίβος Απόλλωνας για το που είναι τα Ηλύσια Πεδία. Και η απάντηση που έδωσε ήταν "κάτω από τις σκιες των σπαθιών".
Για να φτάσει λοιπόν κανείς στον Παράδεισο, στα ανώτερα Νοητικά Πεδία, στο Δεβαχάν, στα Ηλύσια Πεδία (ή όπως αλλιώς το λέει κάθε θρησκευτικό σύστημα) θα πρέπει να δώσει μία μάχη. Μία μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτός είναι ένας ιερός πόλεμος, γιατί δε γίνεται για την εγωϊστική κατάκτηση κάποιου αγαθού, αλλά για την ίδια την ψυχή του πολεμιστή. Η κατάληξη θα είναι Σοφία και Αγάπη για τον πολεμιστή. Η Σοφία και η Αγάπη δεν είναι η ανταμοιβή που δίνει ο θεός στον φονταμενταλιστή πολεμιστή που θα ορμήξει στους εχθρούς κραδαίνοντας τη σημαία του Α ή Β Θεού. Είναι ο πραγματικός στόχος. Η απελευθέρωση από τα στοιχεία εκείνα που περιορίζουν τον Πραγματικό και Ανώτερο Εσωτερικό Εαυτό, θα οδηγήσει στην ανάδυση των αιώνιων στοιχείων μέσα στον άνθρωπο/πολεμιστή/μαθητή: στην κατάκτηση της Αγάπης και της Σοφίας. Τότε, θα ξαναγεννηθεί. Θα έχει πεθάνει το φθαρτό τμήμα, εκείνο που είναι προσκολλημένο στα προσωρινά και κοντόφθαλμα και θα γεννηθεί το αιώνιο μέσα του.
Συχνά στον Εσωτερισμό, ο μαθητής που γίνεται μύστης μέσα από μεγάλη προσπάθεια και που κατορθώνει να υπερνικήσει τον κατώτερο εαυτό του (εγωϊσμοί, πάθοι, ελαττώματα, άγνοια, φόβοι, κ.λπ.) λέγεται ότι γεννάται για δεύτερη φορά και για τον λόγο αυτό καλείται δευτερογεννημένος.

Νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε ποιά είναι η έννοια του πολεμιστή αλλά και πως αυτή προωθήθηκε μέσα από τις διάφορες διδασκαλίες προκειμένου να κατανοήσουμε το τι μέλλει γενέσθαι με τους ιερούς πολεμιστές.

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως πολεμιστής είναι ένας άνδρας ο οποίος φοράει μια περικεφαλαία και με ένα σπαθί στο χέρι τρέχει να ριχτεί σε έναν πόλεμο.
Κάποιος θα μπορούσε να πει πως πολεμιστής είναι ένας καθημερινός άνθρωπος ο οποίος δίνει τις προσωπικές του μάχες κάθε μέρα.
Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει πως πολεμιστής είναι αυτός ο οποίος μάχεται συνεχώς τον ίδιο του τον εαυτό.
Τα πάθη του, τις αδυναμίες του, τις προσκολλήσεις του και τα εμπόδια που δεν τον αφήνουν να διαχωρίσει τον εαυτό από τον Εαυτό του ή αλλιώς την Ουσία από την επιφάνεια.
Σχετικά μ' αυτό που αναφέρει κι η amalia για τον "δευτερογεννημένο", θα πρέπει να σκεφθούμε ότι αυτός ο όρος είναι άμεσα συνυφασμένος με την έννοια της Αναγέννησης και της πνευματικής ανάτασης όπου έχει γίνει η απαλλαγή από τα στοιχεία τα οποία κρατούν τα μάτια της ψυχής του πολεμιστή κλειστά.

Όσον αφορά την μετά θάνατον ανταμοιβή των ιερών πολεμιστών, θα πρέπει να θυμηθούμε τις Βαλκυρίες και τη Βαλχάλλα από την Σκανδιναβική μυθολογία.
Έργο τους ήταν να μεταφέρουν τους νεκρούς πολεμιστές που επέδειξαν γενναιότητα κατά τη μάχη στην Βαλχάλλα για να προετοιμαστούν για τη μεγαλύτερη μάχη στο πλευρό του Όντιν, στο λεγόμενο Ράγκναροκ.
Ο πολεμιστής αποκτά άλλες ιδιότητες κι αναλαμβάνει έναν σημαντικότερο ρόλο ως Πολεμιστής πλέον, έχοντας την δυνατότητα να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στην κρίσιμη στιγμή του Ράγκναροκ.

Στον Ισλαμισμό επίσης, οι πιστοί που πέθαιναν στο όνομα του Αλλάχ πολεμώντας για αυτόν, πιστεύεται πως έχριζαν πολύ ευνοϊκής μεταχείρισης από τον Θεό κι ανταμείβονταν έχοντας μια θέση στον Παράδεισο.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι περιπτώσεις των πολεμιστών που πήγαιναν στα Ηλύσια Πεδία (Αχιλλέας) αλλά και περιπτώσεις πολεμιστών οι οποίοι έπεσαν στη μάχη και το όνομα τους έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη των ανθρώπων (Λεωνίδας & 300).

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

samuel1974 - Υπάρχει επουράνια ανταμοιβή για κάποιον που πεθαίνει σε έναν ιερό πόλεμο?

---

Samuel η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον πολεμιστή (ήρωα) είναι η νίκη στα ίδια του πάθη .
Πολεμιστές είναι όλοι όσοι προσπαθούν πραγματικά να γνωρίσουν μέσα από δοκιμασίες και εμπόδια το πραγματικό εγώ τους και όχι μόνο να το γνωρίσουνε αλλά και να το ξεπεράσουνε, βάζοντας πάνω από τον εαυτό τους το συλλογικό Εγώ .

Ο πολεμιστής είναι το αιώνιο σύμβολο του μαθητή, του ανθρώπου που μέσα από ατελείωτες μάχες (δοκιμασίες) παλεύει όχι μόνο με τέρατα αλλά και με την ίδια την φύση του (εγώ = πάθη) .
Ηρακλής και οι άθλοι του, Θησέας και μινώταυρος, Ιάσονας, Οδυσσέας και τόσοι άλλοι ήρωες στην παγκόσμια μυθολογία που μέσα από της δοκιμασίες (μάχες) μας μαθαίνουνε πως ο πολεμιστής για να μπορεί να δίκαιος και ηθικός προς τους συνανθρώπους του, πρέπει να είναι δίκαιος και αληθινός πρώτα με τον ίδιο του τον εαυτό του .
Βλέπεις φίλε μου υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει «καλύτερος από εκείνον τον πολεμιστή που νίκησε χίλιους αντιπάλους στη μάχη, είναι αυτός που νίκησε τον εαυτό του .»

Και μια μικρή ιστοριούλα για το τελικό δίδαγμα .

Δύο άνθρωποι είχαν χαθεί μέσα στην έρημο για μέρες και κινδύνευαν να πεθάνουν από την δίψα και την ασιτία. Κάποια στιγμή όμως, βρέθηκαν μπροστά σ’ έναν ψηλό τοίχο. Πίσω από τον τοίχο έρχονταν ήχοι νερού που κυλά, πουλιών να τραγουδούν και πάνω από τον τοίχο ξεπρόβαλαν κλωνάρια δέντρων, φορτωμένα με καρπούς.
Ο ένας κατάφερε με δυσκολία να σκαρφαλώσει και να περάσει πάνω από τον τοίχο, μέσα στον κήπο.
Ο άλλος, έκανε μεταβολή και ξαναμπήκε στην έρημο, ψάχνοντας γι άλλους χαμένους ταξιδιώτες, για να τους βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους στον κήπο.

quote:

---

samuel1974:
Υπάρχει επουράνια ανταμοιβή για κάποιον που πεθαίνει σε έναν ιερό πόλεμο? Θέλω να μιλήσουμε για όλες τις θρησκείες.

---

Εξαρτάται απο την πρόθεση που έχεις.
Άν πάς να πολεμήσεις με αγαθές προθέσεις προκειμένου να βοηθήσεις κάποιους συνανθρώπους σου που υποφέρουν τότε θα έχεις ανταμοιβή.
Αντίθετα εάν πάς να πολεμήσεις στο όνομα του Θεού με απώτερο σκοπό να λεηλατήσεις αθώους ανθρώπους ... τότε ο Θεός δέν πιάνεται κορόιδο

quote:

---

quote:
samuel1974:
Υπάρχει επουράνια ανταμοιβή για κάποιον που πεθαίνει σε έναν ιερό πόλεμο? Θέλω να μιλήσουμε για όλες τις θρησκείες.
snoopy
Εξαρτάται απο την πρόθεση που έχεις.
Άν πάς να πολεμήσεις με αγαθές προθέσεις προκειμένου να βοηθήσεις κάποιους συνανθρώπους σου που υποφέρουν τότε θα έχεις ανταμοιβή.
Αντίθετα εάν πάς να πολεμήσεις στο όνομα του Θεού με απώτερο σκοπό να λεηλατήσεις αθώους ανθρώπους ... τότε ο Θεός δέν πιάνεται κορόιδο

---

Φίλε snoopy , η απάντησή σου προς τον samuel1974 μου ξαναφέρνει στο νου ένα καυτό ερώτημα που έχω θέσει κατ' επανάληψη χωρίς να πάρω συγκεκριμένη απάντηση .
Και δεν θα αναφερθώ απλώς σε ιερούς πολεμιστές , αλλά σε ιερωμένους πολεμιστές . Και το ερώτημα μου είναι , τον Παπαφλέσσα , τον Αθ. Διάκο , τον καλόγερο Σαμουήλ , τον επίσκοπο Σαλώνων , και άλλους (μειοψηφία βέβαια ανάμεσα στους ιερωμένους) , γιατί δεν τους αγιάσανε ???
Μήπως θεωρήθηκε ότι πολέμησαν στο όνομα του Θεού με απώτερο σκοπό να λεηλατήσουν αθώους ανθρώπους ; ή μήπως επειδή χαλάσανε τις αγαθές σχέσεις μεταξύ του Τούρκου δυνάστη και της πλειοψηφλιας των αρχιερέων συνεργατών του ???

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr