| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Angel76
Νέο Μέλος
Hungary
3 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 25/02/2008, 11:51:03
«ΠΕΡΙΚΛΗΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΟΙ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΙ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ ΣΑΝ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΗΡΑΣ – ΑΙΘΕΡΟΣ ΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΘΕΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΣ – ΚΛΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΤΟΣ Η’ ΜΥΗΜΕΝΟΣ»Ή
«ΑΚΡΟΠΟΛΗ – ΠΕΝΤΕΛΗ. ΟΙ ΜΥΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΟΔΙΑΤΑΞΗ ΜΕΣΩ ΚΑΝΑΛΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» Ανάλογα με το από πια σκοπιά θα το δω γράφοντας θα δώσω και την ανάλογη έμφαση σε κάποια στοιχεία έναντι κάποιων άλλων από τα προαναφερόμενα. Η αξιότιμη κυρία Αλτάνη δήλωσε ότι βρίσκει τα στοιχεία λίγα και δεν ευκαιρεί να ασχοληθεί λόγω φόρτου εργασίας. Έτσι αποφάσισα να σας στείλω το παρόν κείμενο να το δείτε και εσείς ως γνώστης του θέματος και εκδότης ώστε να μου πείτε και εσείς κάποια γνώμη. Θα ήταν χαρά μου αν βρίσκατε τα παρακάτω κείμενα σαν άρθρα για το περιοδικό σας «Ελληνική Αγωγή» και τα δημοσιεύατε τμηματικά ή ολόκληρα χωρίς καμία απαίτηση από μέρους μου, ούτε άλλη διεκδίκηση εφόσον η σοφία των προγόνων μας είναι κοινή για όλους και κτήμα κανενός αποκλειστικά. Τα άρρητα λόγια της κυρίας Αλτάνη είναι ένα μικρό μέρος του ευρύτερου φάσματος της διδασκαλίας των μυημένων στα μυστήρια της θεάς Ήρας – Αιθέρος προς τους νεοεμφανιζομένους μύστες ή κλεις «κλειδιά» εξού και το κλης «π.χ. Ηρα-κλής» προκειμένου δια των ιερών μυστηρίων που λάμβαναν χώρα σε τόπους και χρόνους υψηλά δονούμενης ενέργειας να επιτύχουν την Δια-ζευξη και συ-Ζευξη (ΔΙΑΣ - ΖΕΥΣ) της ύλης του σύμπαντος, μέσω του αλληλοσυσχετισμού και της αλληλοεπιδράσεως μεταξύ του Μικροκοσμικού ανθρώπου με τον Μακροκοσμικό ουρανό και την δημιουργό αιθέρα «Ήρα», έτσι όπως μας κληροδοτήθηκαν οι τεχνικές και οι εφαρμογές αυτές με μυστικό τρόπο από τους ορφικούς, τους πυθαγόρειους, τον Πλάτωνα και φυσικά τον Ηράκλειτο «Ήρα + κλείτος = μυημένος της Ήρας» κ.α. Αξιομνημόνευτοι άνθρωποι και μύστες που είτε σαν τον ένδοξο Περικλή ο οποίος αναστήλωσε τον ναό της παρθένου Αθηνάς – Σοφίας με Πεντελικό μάρμαρο καθώς και τα Προπύλαια οδηγώντας με την οικοδυναμική αυτή πράξη στην νέα μορφοδιάταξη και την ανέλιξη του βιοενεργειακού επιπέδου της πόλεως των Αθηναίων οδηγώντας όπως ήταν φυσικό στο χρυσό αιώνα του Περικλή.
Είτε σαν τον Ηρακλή «Ήρα + κλη» = μυημένος στην Ήρα, ο οποίος μας οδηγεί δια των άθλων του στους αστερισμούς μέσα στους οποίους όπως μας λέει ο Τίμαιος στον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνα (42 D)
«Η Γη, η Σελήνη και τα άλλα άστρα
Είναι όργανα του Χρόνου (Κρόνου = Κόρου + νου)
Επί των οποίων εσπάρησαν οι ψυχαί»
Σαν ψυχή μύστη και ο Ηρακλής μέσα από τους 12 άθλους – ζώδια συν κάποιες ιδιαίτερες αστρικές θέσεις πάνω στις οποίες φαίνεται να τροχιοδρομεί ο ήλιος εγείροντας την αλλαγή στη ψυχή του καθένα από εμάς ως Ηρακλή – μύστη – ατομική οντότητα μας καθιστά από Εγω-κεντρικό/ Γεω-κεντρικό άτομο – ψυχή σε ηλιοκεντρικό.
Και επειδή ο χρόνος σας και ο χώρος σας είναι πολύτιμος θα συμπτύξω όσο μπορώ τις αναλύσεις και θα αρκεστώ να αναφερθώ στον Ηρακλή ως άνθρωπο και ως μύστη μα κυρίως στο δεύτερο ο οποίος έχει δημιουργήσει πάμπολλα ερωτήματα για την ασταθή συμπεριφορά του και τα πάθη του. Δυστυχώς για τους αμύητους και τους μη πεπαιδευμένους στη βαθυτέρα γνώση της ψυχής έτσι όπως αυτή αποκαλύπτεται μέσα από τους μύθους σε σύνδεσμο πάντα με το σύμπαν δεν γίνεται κατανοητό ότι ο μύθος πάντα αποτελείται από δυο μέρη, 1) μύθος = μαθώς = μάθημα, 2) την καθεαυτό ιστορία η οποία αποτελεί τον σκελετό και την κάλυψη του μύθου και μπορεί να είναι ένα υπαρκτό γεγονός ή μια ιστορία.
Έτσι, ο Ηρακλής ναι μεν είναι ο άνθρωπος με τα πάθη τους φόβους και την εγωκεντρική άποψη ζωής στον οποίο ο Φιλοκτήτης υπήρξε «φορεύς είναι οι τόξων» εν ολίγοις του πήγαινε το γράμμα στην λαϊκιστή καθομιλουμένη παρόλα αυτά όμως είναι ο πρώτος ο οποίος εισήλθε στα μυστήρια του αιθέρος που μέχρι τότε ήταν απαγορευμένα για θνητό.
Για να καταστεί ο αναγνώστης – στοχαστής – Ηρακλής σε μύστη / κλειτώ της θεάς Ήρας πρέπει να συλλάβει το βαθύτερο νόημα των 12 άθλων, επιπέδων εξελικτικής διανόησης δια των ελήξεων των λέξεων των μύθων (μαθημάτων) στους εγκεφαλικούς έλικες.
Έτσι ο Ηρακλής από γεωκεντρικός καθίσταται ηλιοκεντρικός γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι μύθοι είναι γραμμένοι έτσι, δεν είναι αυτούσια βιογραφία είναι καλυμμένη συμβολολογία πίσω από αληθινά γεγονότα.
Πάμε στο δεύτερο επίπεδο συμβόλων το οποίο μόνο με εκτενή ανάλυση σε κάποιο βιβλίο μπορεί να αναλυθεί. Για να μην μακρηγορούμε σας στέλνω δυο εικόνες μαζί με το κείμενο που απαντάνε στο καίριο ερώτημα, φορούσε ο Ηρακλής λεοντή; Και αν ναι, γιατί; Στην πρώτη εικόνα που θα δείτε την μικρή ο Ηρακλής φοράει «Κυνή» δηλαδή σκυλοκέφαλο σκούφο, ο λόγος είναι ότι θέλει να μας δείξει ότι ήταν μυημένος «στους Μύστες του Τάγματος του αστερισμού του Κυνός» στη δεύτερη εικόνα την μεγάλη από το βιβλίο των αρρήτων λόγων της κυρίας Αλτάνη τον βλέπουμε να φοράει λεοντή – στικτή ή κοινώς λεοπάρδαλη, είχα μιλήσει στην κυρία Αλτάνη για αυτό αλλά είπαμε και ο δικός της χρόνος την πίεζε και το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ λεπτό στο οποίο επισερχόμεθα μιας και το δέρμα αυτό ανήκε στο λέοντα της Νεμέας ως προς τον μύθο, ως προς την πραγματικότητα σύμφωνα με παλαιοντολογικά ευρήματα πολλές χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστεί ο σημερινός άνθρωπος στη γη, όντως στην περιοχή εκεί ζούσαν λεοπαρδάλεις, και το ερώτημα που είχα θέσει στην κυρία Αλτάνη ήταν το εξής απλό ότι για να έζησε ο Ηρακλής σε εποχές τέτοιες ώστε να σκοτώσει την τελευταία του είδους λεοπάρδαλη γεννάται το ερώτημα του πότε πρωτοπάτησε ο άνθρωπος στη γη σαν άνθρωπος και όχι σαν μαϊμού;, αφού τα ευρήματα μας πάνε σε εποχές πανάρχαιες πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω από την επίσημη ιστορικά αναγνωρισμένη στιγμή που υποτίθεται ότι εμφανίστηκε ο homo sapiens. Όλα αυτά πέρα από τον μύθο. Προσέξτε τώρα! Είπα πέρα από το μύθο γιατί οι απεικονίσεις στα αγγεία όπως αυτή που σας στέλνω μας δείχνουν κάτι το οποίο είναι πιστοποιημένο και από τους παλαιοντολόγους ότι δηλαδή ο Ηρακλής φορούσε λεοπάρδαλη. Ας πάμε τώρα στους μύθους στους οποίους αναφέρετε σε δυο τουλάχιστον από αυτούς το όνομα της θεάς Ήρας πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για κωδικοποιημένο μήνυμα για τους μύστες. Ένας από αυτούς τους μύθους είναι και αυτός του λέοντα της Νεμέας ο οποίος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αλήθεια των αγγείων που πιστοποιείται και ταυτίζεται και με τα παλαιοντολογικά ευρήματα. Ας δούμε τώρα τι λέει αυτός ο μύθος μέσα από το νεότερο εγκυκλοπαιδικό λεξικό του ηλίου, τόμος 9 λίμα Ηρακλής, ο λέων της Νεμέας είναι ο πρώτος άθλος του Ηρακλή κατά την θεογονία (326) ο λέων αυτός ήταν γιος της Έχιδνας και ενός αδερφού της Θηβαϊκής σφίγγας, απόγονος του Όρθρου γιου του Τυφώνος. Τον ανέθρεψε η Ήρα η οποία τον εξαπέλυσε μετά στο δάσος της Νεμέας (οθεν μηλοδαϊκταν θρέψε λευκώλενος Ήρα). Περιφερόμενος εκεί ανερχόμενος εις τα όρη τρίτων και Απέσαντα ήταν η μάστιγα της περιοχής. Κατά την λαϊκή του τόπου παράδοση ο λέων αυτός ήταν γιος της σελήνης η οποία κατά παράκληση της Ήρας τον άφησε να πέσει επί του Απέσαντος, κατά τον Διόδωρο ήταν «άτρωτος σιδήρω και χαλκώ και λίθω» εδώ παρακαλώ δώστε έμφαση πρώτον στην πτώση του όντος από τον ουρανό και το ότι ήταν σιδερένιο, χάλκινο και λίθινο συνάμα. Εξωγήινη οντότητα, ρομπότ ή κάτι άλλο; Ο δεύτερος μύθος έχει να κάνει με την λερναία ύδρα, η οποία κατ΄ατην θεογονία του Ησίοδου (313) ήταν θυγατέρα του Τυφώνος και της Έχιδνας και ανατράφει επίσης από την Ήρα. Όπως είπαμε προηγουμένως Ήρα = Αιθέρας άρα σχετίζεται με ότι ουράνιο και στην περίπτωση της ύδρας σύμφωνα με το το νεότερο εγκυκλοπαιδικό λεξικό του ηλίου, τόμος 9 λίμα Ηρακλής (αστρονομία) μας αναφέρει «η λαμπρότερη των αστέρων του Ηρακλέος αναφέρονται στον κατάλογο της μαθηματικής συντάξεως του Πτολεμαίου και δη 6 αστέρες τρίτου μεγέθους και 17 τετάρτου μεγέθους. Οι αρχαίοι γραμμοδετούντες τους κυριοτέρους αυτούς αστέρας εσχιμάτιζον τον ήρωα Ηρακλή γονυκλινή επί του δράκοντος (λερναίας ύδρας), δι’ ο και εις τον εν λόγω αστερισμών έδιδαν προ έτη και την επωνυμίαν ο εν γόνασι».
Για να επιστρέψουμε στο θέμα γεωκεντρισμός – ηλιοκεντρισμός και να κλείσουμε το σημείο που ο ήλιος κατά την διέλευσή του περνά προς τα ανατολικά του αστερισμού «Ο» του Ηρακλέους καλείται «Άπηξ» ή και «Κόριμβος», με αυτό θέλω να κλείσω λέγοντας ότι γίνεται φανερό η επαφή της ψυχής του μικρόκοσμου ανθρώπου μέσω των μύθων, μαθημάτων με τον μακρόκοσμο των πλανητών δημιουργημάτων της Ήρας Αιθέρος.
|
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/02/2008, 15:52:45
Γεια σου και σένα Angel76
(βέβαια, αυτό το "και σένα" ταιριάζει καλύτερα όταν υπάρχει ένα πρώτο "γειά σας"...  )Ενδιαφέροντα αυτά που μας γράφεις.
Υπάρχουν όμως απορίες.
Για παράδειγμα, ποια είναι η κυρία Αλτάνη και γιατί θα έπρεπε να την ξέρει κάποιος που διαβάζει το θέμα αυτό, χωρίς επίσης να καταλαβαίνει γιατί αναφέρεσαι στην εν λόγω κυρία; Ή, τι σχέση έχει το παρόν θέμα με τον αναφερόμενο εκδότη, στον οποίο - μάλλον - απευθύνεται το μήνυμα; Βέβαια, μια επίσκεψη στο πάντα χρήσιμο google, μπορεί να λύσει (έστω και επιφανειακά) το μυστήριο για το ποια είναι η κυρία Αλτάνη:
http://www.altani.gr/seminario/index.html
http://www.altani.gr/greek/index.html
(έπεσα μέσα;  ) Αγαπητέ/τή Angel76 καλό θα ήταν να μας βοηθήσεις λίγο να καταλάβουμε τι ακριβώς θες να πραγματευτείς, καθώς και ποιες είναι οι "προαπαιτούμενες γνώσεις" (εκδότες, συγγραφείς, κ.λπ.) που χρειάζεται να έχει κανείς για να κατανοήσει το θέμα αυτό. Καλώς ήρθες.
 
|
sotis
Νέο Μέλος
Greece
2 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/02/2008, 11:03:14
Αγαπητέ angel76, διάβασα το άρθρο σου και εξεπλάγην που αποφάσισες να μιλήσεις για αυτό ειδικά τώρα αλλά με όλα αυτά που γίνονται μάλλον είναι καιρός να ειπωθούν κάποια πράγματα, έλαβα το θάρρος να προσθέσω στο κείμενό σου κάποια περαιτέρω στοιχεία για όποιον θέλει να μάθει κάτι περισσότεροTAOUS – ΤΡΙΣΗΛΙΟΣ ΘΕΟΤΗΤΑ
ΣΕΙΡΙΟΣ – ΠΛΕΙΑΔΕΣ
TAOUS ο Άγγελος Παγώνι – Η Τρισήλιος Θεότητα του Μητροπολίτη Κωνσταντινουπόλεως Θεοφάνη Καρίκη και της Σοφίας Λεμπρέν, Δούκισσας της Πλακεντίας – Πεντέλη / Παρθενώνας Σείριος πλειάδες και περί σκιάς.
«ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΔΟΜΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΝΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΑ;» Μήπως ο στρατός και κάποια εταιρία κινητής τηλεφωνίας και κατασκοπευτικών συστημάτων διενεργούν πειράματα τύπου «Πεντέλης…» στον βράχο του Παρθενώνα;
Μήπως κάποιοι εσκεμμένα τραβούν εξ’ επίτηδες την προσοχή μας στην Πεντέλη και της προχειροδουλειές εκεί για να κρύψουν όσα γίνονται μπροστά στα μάτια μας, και συγκεκριμένα στον βράχο της Ακροπόλεως και στις κλεισμένες με σιδερένιες πόρτες σπηλιές;
Ερώτηση προς εχέφρονες!
Φυσικά το ερώτημα δεν είναι καινούργιο αλλά είναι επίκαιρο (SOS). Ως γνωστόν από την αρχαιότητα ο Παρθενώνας και τα Προπύλαια είναι κατασκευασμένα από ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ μάρμαρο και όχι Πάρου που ήταν καλλωπιστικά προτιμότερο λόγω της λευκότητάς του. Θα παραλείψω δήθεν ιστορικά γεγονότα περί Ασπασίας. Γιατί ο ίδιος ο Παρθενώνας αποκαλύπτει εύγλωττα σε ένα εχέφρονα Έλληνα από μόνος του το γιατί δεν ήταν λόγω του καπρίτσιου μιας Ασπασίας η κατασκευή και η αναστύλωσή του. Θα κάνω εδώ μια εύγλωττη νύξη στη σχέση του ονόματος ΠΕΡΙ-ΚΛΗΣ με το όνομα ΗΡΑ-ΚΛΗΣ (και για όσους το ψάξουν γραμματολογικά π= πύλη άρα και Προπύλαια, Ερι= ΉΡΑ, Κλης = δόξα) μετά από αυτό όποιος δεν έλαβε γνώση περί των λεγομένων και της σπουδαιότητας της πράξεως του Περικλέους σε μορφοδιαστασιακό επίπεδο, ας τον δει λίγο ο αττικός ήλιος γιατί ο ποσειδώνιος ίσκιος του έκανε το μυαλό σαν θαλάσσιας ανεμώνας. Επανέρχομαι στον Παρθενώνα, το πεντελικό μάρμαρο έχω ακούσει την βλακώδη αιτιολογία ότι επιλέχθηκε λόγω της λευκότητάς του. Λευκό ήταν και παραμένει το Λευκαδίτικο. Το πεντελικό χρωματικά είναι ωχρόλευκο, είναι σαν να έχουμε ένα σεντόνι κατάλευκο και ένα γαριασμένο με κιτρινίλες και θέλουμε να στρώσουμε νυφικό κρεβάτι ποιο από τα δυο θα βάζαμε;
Ο μόνος λόγος που ο Παρθενώνας αναστυλώθηκε με πεντελικό μάρμαρο πέραν των άλλων ήδη γνωστών φαινομένων που συνδέονται με το όρος Πεντέλη το μάρμαρο καθεαυτού έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο το οποίο σίδηρο υπό κάποιες κατάλληλες συνθήκες παράγει ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα και υπό προϋποθέσεις λειτουργεί στο χώρο σαν πηνίο. Το φαινόμενο αυτό είναι εδώ και χρόνια γνωστό στην Πεντέλη ποιος μελέτησε ποτέ την στενή σχέση του Παρθενώνα με τα φαινόμενα τύπου Πεντέλης. Πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες μυθολογικά τα πρώτα στοιχεία εμφανίζονται προ αρχαιοτάτων χρόνων στη μυθική διαμάχη Αθηνάς – Ποσειδώνος (όπου μύθος = μαθώς = μάθημα) αν και έκανα μια αναφορά πριν περί σκιάς Ποσειδώνος χωρίς να μακρηγορήσω με αναλύσεις επί αναλύσεων και αποσυμβολισμούς θα πω εν συντομία Ποσειδώνας = κθούλου (Χ.Φ. Λάβκραφτ).
ΚΘΟΥΛΟΥ = Κ + Θ (υ) ολου = κύριος (της) θολου = Λεβιαθάν, Κορονζον κ.λ.π. Τι σχέση έχει ο Ποσειδώνας με την Πεντέλη θα το αναλύσω παρακάτω αφού πρώτα σας θυμίσω σε όσους ασχολούνται με αποσυμβολισμούς και αστρολογία ότι ακόμα και σαν πλανήτης σχετίζονται οι επιρροές του με οράματα τρέλα είναι δημιουργός μιασμάτων παραισθήσεων και όλων των λοιπόν φαινομένων που εμπίπτουν στο χώρο της ψυχιατρικής.
Το όνομά του σχετίζεται με τα πόδια (πους) – πωσεί + δωνας = Αυτός που δένει τα πόδια (να μην πάνε παραπέρα) = το έσχατο όριο.
Εν αντιθέσει με την θεά Αθηνά θεά της σοφίας (κεφαλής) που σαν πολεμίστρια επεκτείνει τα όρια της Ήρας (Αιθέρος) πέρα από τα στενά όρια του ποσειδώνιου σκότους.
Από πού ξεκινάει αυτός ο πόλεμος; Μα από πού αλλού εκτός από την κεφαλή του ανθρώπου που μπαίνοντας στο φτιαγμένο από πεντελικό μάρμαρο ναό της θεάς της σοφίας (Αϊν-Σοφ ή Σοφίαν) χωρίς να το αντιληφθεί καν υπόκειται στην επίδραση ενός πεδίου εκ διαμετρικά αντίθετου από αυτού της Πεντέλης που είναι ποσειδώνιο.
Τώρα ο ναός της σοφίας αποδομείται με ότι φρικτές συνέπειες ενέχει αυτή η κίνηση για τους ανθρώπους και την νευροφυσιοψυχολογία τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι τα ιερά Παναθήναια σχετίζονταν με κάποια ορισμένη θέση του ματιού του ταύρου ή Αλντεμπαράν και είναι γνωστό από ιστορικές πηγές ότι παραγόταν τέτοιας έντασης ενέργεια στον ιερό βράχο που δεν μπορούσε να πετάξει πουλί από επάνω.
Ο αστερισμός του ταύρου, ο μινώταυρος και ο λαβύρινθος του χάους ή επίπεδο των μαύρων στροβίλων του χάους ή κατά Λάβκραφτ στο ασημένιο κλειδί η πύλη με τα χίλια βήματα και όποιος δεν κατάλαβε ας το ψάξει σε μορφογενετικά πεδία, παράλληλες διαστάσεις κ.λπ. Το θέμα είναι ότι αλληλοσχετίζονται Παρθενώνας – Πεντέλη όπως το (+) με το (-).
Πάμε τώρα στο κυρίως θέμα αφήνοντας εσκεμμένα απέξω το Αραχναίον όρος (θυμηθείτε την μαλλιαρή μαύρη οντότητα με τα ψευδόποδα για την οποία μας μιλάει ο κύριος Μπαλάνος στο βιβλίο του «κάτι έρπει σαν σκιά»), τον Υμηττό (Η μιττος = κλωστούλα ή ιστός) με την μονή Αστερίου (Αστερία ήταν νήσος του Ποσειδώνος και καταφύγιο για την Λητώ καθώς και η Αστερία ήταν η μητέρα της Εκάτης, άρα η Μίττος της Αστερίας = έρπουσα σκιά;) αφήνουμε αυτό το θέμα για όποιους θέλουν να το ψάξουν ή το ψάχνουν ήδη κρατώντας τα σύμβολα του ταύρου σαν αστερισμού που προείπαμε ότι σχετίζεται με την Ακρόπολη. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του κυρίου Μπαλάνου στη σελίδα 299 του βιβλίου του «πέρα από το αίνιγμα της Πεντέλης» αναφέρεται σαν εύρημα από τον κύριο Γ. Γ. Λαδιά ότι βρέθηκε στο σπήλαιο θυσιαστήριος κιονίσκος Μιθραϊκού δαδοφόρου. Ο Μιθραϊσμός έχει σαν θρησκεία έχει άμεση σχέση με τον αστερισμό του ταύρου γιατί εν αντιθέσει με τα μυστήρια στην Ακρόπολη που έπαιρναν ενέργεια από αυτόν στην Μιθραϊκή συμβολολογία ο Μίθρα σκοτώνει τον ταύρο έτσι αν το σκεφτεί κανείς βαθύτερα γεννιέται το ερώτημα που έχει υπαινιχθεί ο ίδιος ο Χ .Φ. Λάβκραφτ αναφερόμενος στον Νιαρλαθοτέπ το ενσαρκωμένο πλοκάμι του έρποντος χάους. Ποιος είναι το έρπον χάος που έρχεται στην γη σαν μεσσίας υποτίθεται με σκοπό τελικό για να καταστρέψει; Ο ταύρος ή ο Μίθρας; Απάντηση στον Χ. Φ. Λάβκραφτ. Συνοψίζοντας βλέπουμε στην Πεντέλη μια έντονη σκιώδεις δραστηριότητα. Αλλά η σκιά εδώ είδαμε ότι είναι πέντε – έξι διαφορετικοί θεοί και ένας υποτιθέμενος μεσσίας τύπου αντίχριστος! Άρα δεν μιλάμε για μια μονάχα οντότητα αλλά για επιμέρους διαφορετικούς τόπους – στρατηγία – οντοτήτων τέτοιων, και δυο πύλες από τις οποίες η μια είναι (+) και η δεύτερη είναι (+/-) με έμφαση στο (-).
Η Πεντέλη είναι μια πολυδιαστασιακή μορφογενετική πύλη την οποία καταχρώνται οι σκιώδεις ή κατά μία υποψία που έχω η οποία τείνει να αποδειχθεί και ιστορικά εκεί είναι η ιερή τους Ακρόπολη ή πνευματικό κέντρο αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι κάτι αντίστοιχο του Παρθενώνα για τους Έλληνες και το οποίο κάνει την σπηλιά να περνάει σε δεύτερη μοίρα σπουδαιότητας. Εάν πραγματικά μπορέσω να αποδείξω εγώ προσωπικά ή κάποιος ερευνητής, αν και είμαι 99% πεπεισμένος ότι η Πεντέλη ή ο χώρος στον οποίο αναφέρομαι αρχικά ονομαζόταν Σεμέλη πρωτού η Αθήνα επεκταθεί και πάρει το όρος την ονομασία του Δήμου της Πεντέλης που βρισκόταν πλησίως. Εάν είμαι σωστός τότε κάπου στο όρος θα πρέπει να υπάρχουν απομεινάρια του αρχαίου ναού του θεού Διονύσου αν και εγώ δεν τα έχω βρει μέχρι τώρα και κοντά σε αυτά θα πρέπει να υπάρχει το σπήλαιο της Σεμέλης ή λαϊκιστή της Μαύρης – μάνας του Διονύσου – (kali ma). Εδώ ας σκεφτούμε τις μαύρες μαντόνες και τους μαύρους σωτήρες αναλογιζόμενοι από πού έχουν οι πρώτοι χριστιανοί εμπνευστεί αυτές τις μορφές. Αυτό το σπήλαιο είναι ο τάφος της Σεμέλης όσο και αν σας φαίνεται περίεργο κάποια από αυτά τα σκοτεινά όντα ζήσαν και πέθαναν στη γη αποκομμένα από το σύνολο της μητρικής οντότητας…Πιστεύω ότι έχω κάποιο δίκαιο πέραν των μύθων με την απλή λογική ότι σήμερα ο Δήμος Διονύσου έχει ονομαστεί έτσι εξαιτίας πιθανότητα λόγω της ύπαρξης του εν λόγου χαμένου ιερού του. Και αν θυμηθούμε ότι πέραν από θεός του κρασιού σχετιζόταν με την μέθη και την ψυχική εφορία συγκρίνοντας τα συμπτώματα αυτά με τα συμπτώματα όσον επισκέπτονται το σπήλαιο της Πεντέλης καταλαβαίνουμε απόλυτα τι φόβος και ποια προσπάθεια εξευγενισμού οδήγησε τους ανθρώπους στο να μετατρέψουν αυτή την σκιώδη και χαώδη οντότητα (θεός;) να μετατραπεί σε γονιμικός θεός. Το να πιστεύει ή όχι κανένας στο θεό Διόνυσο δεν φαίνεται να έχει καμία απολύτως σχέση για αυτόν και για ότι αντιπροσωπεύει αυτός στον κόσμο μας μιας και την τρέλα την ασυνεννοησία, την ψυχική εφορία και όλες αυτές τις σκιώδεις επιδράσεις τις αισθάνεται οποιοσδήποτε άνθρωπος υπεισέρχεται εντός του σπηλαίου εκτός αν έχει εμβολιαστεί δια της μεθόδου της εκμάθησης των μύθων = μαθημάτων και έχει επισκεφτεί επανειλημμένα τον ναό της Ακροπόλεως…
Όσον αφορά την Taous του Καρίκη, την σπηλιά της Πεντέλης και τα μυστήριά τους, και επειδή από μελέτες που μου έχουν παραχωρήσει οι φίλοι – ερευνητές Βαρβάρα Αλαμάνου, Αδαμαντία Σπουρλάκου (Μαρτζη), Άγγελος Αδαμάκης, σχετίζεται άμεσα με ότι έγραψα παραπάνω και με κάποια σκοτεινά μονοπάτια, θα πω περιληπτικά ότι στα αρχαία αιγυπτιακά και τα ασσυριακά βρίσκουμε την λέξη USH – TA που θα πει μήτρα. Από το USH – TA προέρχεται η USHTAR (Ιστάρ), Αστάρτη και ο Άγγελος Αδαμάκης στο βιβλίο του «Τα δάκρυα της Εύας» κάνει εκτενή αναφορά στην σχέση Αστάρτης – Αρτέμιδας με τον αστερισμό του Σείριου και των Πλειάδων, και την σχέση των γυναικών αρκούδων με απαγορευμένα και εγκληματικά μυστήρια που δεν είναι της παρούσης και του χώρου να αναφερθούν. Το Ταους, που θα πει παγώνι, είναι το ιερό ζώο της θεάς Ήρας (Αήρ – Αιθήρ) της δύναμης – δημιουργίας – του Αιθέρος, μέσω της «Βιοδυναμικής» που λέει ο κ. Μπαλάνος ή Ναγουάλ ή «δρόμο του ερπετού» κατά τον Κάρλος Καστανέδα, το οποίο όπως και να ονομαστεί παραμένει γνώση των αρχαιοελληνικών μυστηρίων της θεάς Ήρας για την δημιουργία αιθερικών στερεών και σωμάτων.
Μελετώντας τα αρχαία μυστήρια της θεάς Ήρας όσον αφορά τα συμπαντικά στερεά τα οποία βρίσκουμε κωδικοποιημένα στα βιβλία του Πλάτωνος Τίμεος και Πολιτεία και από τα λίγα που ανακάλυψα μελετώντας τους μύθους του Ηρακλέους και την σχέση του με το τάγμα των μυστών του κυνός βρήκα κάποια ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία αυτούσια, αν και σε θεωρητική καθαρά εκδοχή παρουσιάζοντας μέσα από το βιβλίο του κυρίου Μπαλάνου «Οι δρόμοι της γνώσης».
Το παγώνι τώρα δεν είναι ένα αλλά τρία μου γράφει ο φίλος μου ο Άγγελος: α) το παγώνι που γνωρίζουμε όλοι και είναι σύμβολο της θεάς Ήρας, β) το μαύρο παγώνι του Ραφαήλ το οποίο είναι το πολικά αντίθετο του μαύρου παγωνιού ή Μελκ ή παγώνι του Εωσφύγου Ροφοκάλε, και επειδή το κανονικό παγώνι που όλοι ξέρουμε έχει επάνω του το μπλε του ουρανού (Αιθέρος) και φέρει στην ουρά του χρωματικό διάκοσμο αποτελούμενο από τα 7 χρώματα – δονήσεις της δημιουργίας σε παράταξη σας άστρα στον ουρανό, με σχήμα αιδοίου στο «μάτι» του φτερού, καθίσταται το αντιπροσωπευτικότερο σύμβολο – ζώο της δημιουργού θεάς, της μήτρας (USH – TA) των πάντων.
Η σπηλιά (μήτρα της γης – ύλης) της Πεντέλης και η αντίστοιχη μπαζωμένη εξωτερικά σπηλιά της Αφροδίτης και του Πάνα στην Ακρόπολη έχουν κάτι που παραπέμπει σε μορφογεννητικά πεδία, κάτι που γνωρίζουν όσοι ψάχνουν το θέμα των τηλεπικοινωνιών και των δορυφόρων, και των πεδίων γενικότερα. Τι πεδία είναι και τι αυτά επηρεάζουν είναι το ερώτημα! Το θέμα είναι πάρα πολύ μεγάλο αλλά τα κλειδιά δεν είναι διαθέσιμα σε όλους: όποιος θέλει να ψάξει να δει (7 δυνάμεις δημιουργίας – 7 αρχάγγελοι Μελκ (παγώνι) – Αστερισμός των Πλειάδων – Λάβκραφτ – Μυθολογία Κθούλου – φόβος των άστρων – ποίημα 0 (οι μύκητες από τον Γιογγοθ σελ. 54. Αίολος) – Saytan – Νιαρλαθοτεπ – Σείριος – οι 7 δυνάμεις θεοί της Vodoon – Μαινάδες – Κανιβαλισμός – σπηλιές – αστερισμός της Μαρίας; - Διόνυσος – Αρτέμιδα – Ποσειδώνας και το κακό συναπάντημα με την τρισήλιο θεότητα όχι του Χριστιανισμού αλλά την άλλη, την παλιά, αυτήν του Καρίκη με τους σφαγέντες καλογήρους και την Βαλσαμωμένη κόρη της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Βηρυτό (βλέπε Yejidis). Όποιος βρει τον μίτο της Αριάδνης που κάνει όλα αυτά ένα ας μου γράψει και εμένα.
Ευχαριστώ τον angel76rebelde για τις πληροφορίες παρεμπιπτόντως βρήκα αυτά που μου είπες, αλλά παρένθεση φίλε μέχρι τις 21.03.2008 θα κουνιόμαστε; Πολλοί σεισμοί βρε παιδάκι μου. Αν διαβάζεις αυτό είμαι περίεργος τι έχει η συνέχεις. Γράψε μου γιατί έχασα το email σου.
|
arkoudoula
Νέο Μέλος
Greece
1 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/02/2008, 11:16:47
Αγαπητέ φίλε διάβασα με ενδιαφέρον το κείμενό σου και χαίρομαι που και κάποιος άλλος ψάχνει σοβαρά και σε βάθος τα πράγματα, αυτός είναι και ο λόγος που γράφτηκα στο forum, για να μπορέσω να σου γράψω. Με λένε Μάντη. Κοίτα όσον αφορά αυτό που γράφεις για τις άρκτους και τα αρχαία άρκτεια προς τιμήν της Αρτέμιδας. Εγώ είμαι μια από αυτές και χαίρομαι που βρέθηκε ένα λαμπρό μέλος της Αδερφότητας σαν τη Μαρία Μεϊμαρίδη και μέσα από την σχολή των μαγισσών ερχόμαστε σ’ επαφή με την σοφία της θεάς, χωρίς την διαμεσολάβηση αντρών, οι οποίοι είναι βασικά χρήσιμοι μόνο για προσφορά στην θεά. Η μεταβίβαση της ψυχής από ένα γέρικο σώμα σ’ ένα νεότερο είναι κάτι το οποίο πρεσβεύουμε και έχουμε από την αρχαιότητα παραδείγματα σαν της Λιλίθ, Περσεφόνης και των Ιερείων της Σεχμέτ που το πετύχαιναν με πρακτικές θυσίας αίματος, αλλά και ο Χριστός δεν είπε «το αίμα είναι η ζωή;». Σου φαίνοναι εγκληματικάτα τα μυστήριά μας αλλά λάβε υπόψιν σου ότι από την αρχαιότητα το τυπικό δεν έχει αλλάξει και μυημένες άρκτοι σαν τις μυθικές Ινώ, Σεμέλη, Αγανή και άλλες θυϊάδες κομμάτιασαν τους άντρες και τους γιους τους για να πετύχουν την αθανασία, φυσικά και η Μήδεια, ενώ η Σοφία Λεμπρέν που είχε θυσιάσει και βαλσαμώσει την κόρη της με τα τυπικά της τελετής του Οσιρίδος, έχοντας μυηθεί και στα μυστικά της Σεμέλης που νεκραναστήθηκε από τον γιο της Διόνυσο, προσπαθώντας να κάνει το ίδιο και αυτή, κατά τα φαινόμενα το πέτυχε φέρνοντας πίσω – υλοποιώντας – ένα πλάσμα φωτιάς με αποτέλεσμα φυσικά να τρελαθεί σαν τον Α. Crouley, που επιχείρησε κάτι αντίστοιχο. Η Θεοκρατική Οργάνωση που η εν λόγω δούκισσα της Πλακεντίας είχε στήσει στα βήματα του Καρίκη ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται απλά τα μυστήρια και οι μύστες απορροφήθηκαν από διάφορα άλλα παρακλάδια του ίδιου δέντρου. Για να κλείσω πιστεύω πως περισσότερο αίμα χύθηκε άδικα από τους πατέρες της εκκλησίας την περίοδο της Ιεράς Εξετάσεως, παρά από εμάς που σε τελευταία ανάλυση έχουμε πιο έμπρακτα παραδείγματα ότι όχι απλά υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αλλά και η ζωή χωρίς θάνατο.
Φιλικά, μια Αρκουδίτσα.
|
sotis
Νέο Μέλος
Greece
2 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/02/2008, 11:57:57
Αγαπητή Αρκουδίτσα γεια είμαι ο Sotis,
Τίποτα από αυτά που γράφεις δε είναι άγνωστο και όχι μόνο σ’ εμένα. Το βιβλίο «Τα δάκρυα της Εύας» είχε αναφερθεί σε αυτές τις πρακτικές γι’ αυτό και ξαφνικά εξαφανίστηκε πριν καλά καλά κλίσει χρόνο. Διάβασε το απόσπασμα που αναφέρεται στον Τζελάλ Ονούρ Αλ Σαμα τον τρόμο της Κυψέλης…! Είναι ανάλογο αυτών που εσύ έγραψες.
«Ανεβαίνοντας την οδό Ευελπίδων προς τα δικαστήρια απέναντι από την πλατεία πρωτομαγείας και λίγα μέτρα πιο πάνω βρίσκεται στο αριστερό του χέρι η οδός Μαντίκα. Ίσως από σύμπτωση, ίσως από κοσμικό χιούμορ τα σημάδια που έβαζα πάντοτε για να βρω αυτόν τον μικρό, δυο σπιθαμές δρόμο. Είναι το καφέ Δέλεαρ πάνω από την γέφυρα της πλατείας πρωτομαγείας και ακριβώς δίπλα στο δρόμο μέσα στην πρασιά το μαρμάρινο επιβλητικό λιοντάρι που σε καλωσορίζει φυλώντας συνάμα ποιος ξέρει ποια μυστικά που μόνο με δέλεαρ αποφασίζει να ψάξει κάποιος αρκετά τρελός ίσως λίγο περισσότερο από εμένα.
Οι μόνες τρελές που γνώριζα ποτέ μου ικανές να αναμειχθούν με ότι πιο σκοτεινό μασονικό και βλάσφημο ήταν οι φίλες μου, Αδαμαντία Σπουρλάκου (Μάρτζη), η Βαρβάρα Αλαμάνου (Βέρα), η Σοφία Σωτήρη (Mamah Ioa) και ο Σωτήρης Φουρούλης (Papa Honour) που οι σκοτεινές πρακτικές της μαγείας, της Santeria και του Vodoon είχαν καταντήσει δεύτερο πετσί τους. Χιλιάδες σελίδες και άφθονο μελάνι χρειάζεται για να εξιστορήσω τα άλλοτε σοβαρά, άλλοτε βλακώδη κατορθώματά τους. Η Βέρα με τους μασόνους και την μόνιμη αναζήτηση συζύγου, η Μάρτζη με τον πιτσιρικά της τον Διονύση Λάσκαρη, ένα τέκνο από την Καστέλα του Πειραιά που είχε καταντήσει πειραματόζωο ερωτικής μαγείας κάθε είδους και χρώματος από αυτήν, όντας αρκετά εύσωμη, αρκετά μεγαλύτερη, παντρεμένη, χωρισμένη με παιδί, αλλά παρόλα αυτά αρκετά αδίστακτη και εγωίστρια ώστε δεν είχε κανέναν ιδιαίτερο φραγμό στο να σκοτώσει κυριολεκτικά το λέω εδώ και την ίδια της την μάνα προκειμένου να ωφεληθεί από την περιουσία που ήταν ένα σπίτι στον Πειραιά και ένα μέρος του εξοχικού στον Πόρο που μοιραζόταν με τον αδερφό ης. Είναι περίεργο το πώς χωρίς να αισθάνεσαι απειλή ο παράξενος αυτός ατομιστής άνθρωπος, παρθένος με ωροσκόπο σκορπιό βλέπεις, γεννούσε μέσα στον καθένα που την πρωτογνώριζε μια ενστικτώδη απέχθεια, που έφτανε σε όρια εμετικά όταν έμπαινες στο σπίτι της στον Πειραιά.
Βέβαια τώρα που χώθηκε στα Καπί του Πειραιά, για τους καφέδες και τα νερά των γερόντων, που ξέρεις ίσως βρουν επιτέλους κανένα χούφταλο ματσωμένο να το παντρευτεί η Βέρα, να του δώσουν και προίκα τα κτήματα στο Κοκόνι, να του ρίξουν Τάττουλα και διαβολόχορτο να πάει αδιάβαστος ο άνθρωπος να του μείνουν τα λεφτά να ηρεμήσουν επιτέλους οι τρελές και απώλολες..»
Ο Άγγελος γέλασε με τον χαριτωμένο τρόπο που τα έλεγε η Φένια, απλά και σταράτα, με μια δόση κατινιάς και ίντριγκας « Ωραία και πες ότι έφτασα, που πάω και που σε βρίσκω;» ρώτησε.
«Θα με βρεις στο κατάστημα ο Μικρασιάτης, Χρ. Μαντίκα 7 στο ισόγειο. Θα είμαι εκεί με τον Τζελάλ Ονούρ Αλ Σαμς, τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, αυτός πουλάει βότανα και ματζούνια, αλλά πίστεψε με όσο αθώος δείχνει, τόσο υπόγειο ποτάμι είναι και ξέρει, τόσο υπόγειο ποτάμι είναι και ξέρει τι παίζει στο απόκρυφο και το μυστικό! Ότι ρωτήσεις θα το ξέρει!» Ο Άγγελος ένοιωσε πως κάποια δύναμη πάνω και πέρα από αυτόν του έκανε πλάκα, το μυαλό του ξαναγύρισε πίσω αρκετό καιρό, όταν ένα μεσημέρι καθισμένος στο Moods café της Φωκίωνος για λόγους καθαρά ψυχαγωγικούς ο τότε φίλος του και κάτοικος της Πλ. Κυψέλης ο Αρίστος του έφερε ένα μπλε χοντρό τετράδιο που μύριζε κανέλα και γαρίφαλο. Απορημένος το πήρε και το περιεργάστηκε, μέσα το σύμβολο ενός πεντάκτινου αστέρα και ένα μάτι είχε ζωγραφιστεί με μολύβι τις πρώτες σελίδες, το ένα πάνω από το άλλο. Τα γραφόμενα παλιά με δασείες και περισπωμένες και πνεύματα, μιλούσαν για πνεύματα και δαιμονικά ξόρκια και μαγγανείες, μετοικίσεις ψυχών σε νεότερα σώματα χωρίς την διαμεσολάβηση θανάτου, συνουσιασμός με φίδια, κανιβαλικές περιγραφές και μέσα σε όλα αυτά κάπου σε μια άκρη η σημείωση «Τζελάλ Ονούρ Αλ Σαμς παλιός και τιμημένος Αδερφός». Από εκεί και από κάποια σκοτεινά και δυσοίωνα γράμματα κρίθηκε χρήσιμο να πάνε να επισκεφτούν αυτόν τον άνθρωπο, με το Αρίστο. Ο Άγγελος έμεινε για λίγο σκεφτικός, θυμήθηκε τον Αρίστο τότε και τον Αρίστο τώρα, ένα φάντασμα του εαυτού του, και να που ο ίδιος ο άνθρωπος με τότε ξαναεμφανίζεται στο σήμερα να τον βασανίσει. Διάλεξε με προσοχή τις λέξεις για να εξιστορήσει στην Φένια τι ήξερε για αυτόν τον άνθρωπο, χωρίς να διακινδυνέψει να τον προσβάλει μπροστά της μιας και από τα φαινόμενα τον γνώριζε και ποιος ξέρει σε πιο βαθμό και ως πιο σημείο οικειότητας. Ξεκίνησε την ιστορία ακριβώς όπως είχε γίνει με το παλιό τετράδιο και τον Αρίστο στην έξαψη της ανακάλυψης μιας γιαγιάς μάγισσας των μυστηρίων της Αστάρτης, της τρισιλίου θεότητος, του Μελεκ – Seytan και ενός αγνώστου μέχρι τότε προπάτωρα γνωστού με το όνομα Θεοφάνης Καρίκης διατελέσας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ένα άτομο σύμφωνα με τα γραφόμενα της γριάς Μάρμως Σεϊτανίδη της μικρασιάτισας σκοτεινό και επίφοβο. Ο άνθρωπος αυτός κατά την διάρκεια της ζωής του ιδιαίτερα προς το τέλος της, ίσως και να ήταν αυτός ο λόγος του αιφνίδιου τέλους του, είχε τον μαγικό τρόπο να αποσπά μυστικά και πληροφορίες που είτε τον βοηθούσαν οικονομικά, είτε στην αναρρίχησή του στον Πατριαρχικό θρόνο και τα οποία κατά τις φήμες της εποχής τα είχε μάθει από συνομιλίες που ο ίδιος είχε κάνει απευθείας με πεθαμένους από καιρό ανθρώπους! Ο ίδιος και κάποιος κύκλος ομοϊδεατών του ενστερνίζονταν την αθάνατη φύση του Χριστού ως γιου του ανθρώπου και ότι όπως ο Λάζαρος έτσι και ο Χριστός νεκραναστήθηκαν σαν ένσαρκα όντα χωρίς θεϊκή παρέμβαση (με τον τρόπο που το θέτει η εκκλησία) αλλά με κοινωνία σαρκός και αίματος, κατά τα αρχαία μυστήρια όπως και οι ιερείς της θεάς Κάλι σήμερα ή σε κάποια παρακλάδια της Vodoon συνηθίζεται. Φυσικά το θεϊκό σπέρμα γονιμοποιούσε σε γήινη μήτρα έτσι δεν έλειπαν οι γυναίκες από τα μυστήρια του Καρκίνη. Στον σημερινό χώρο της άλλοτε επίφοβης Ταου του Καρίκη, η Μονή των Ανώσιων μυστηρίων. Η Φένια άκουγε με προσοχή μοιάζοντας εκστασιασμένη, την είχε μαγέψει ο τόνος της φωνής του, τα όσα έλεγε και ο τρόπος που τα έλεγε, μέσα της κάτι σκίρτησε, θα μπορούσε να ερωτευτεί αυτόν τον άνθρωπο, να του δώσει και την ψυχή της ακόμα. Ριγούσε στον ήχο της φωνής του, οι λέξεις της γαργαλούσαν την σπονδυλική στήλη κάνοντάς την να ιδρώσει. Βυθισμένη στα μάτια του χανόταν υπνωτισμένη σ’ ένα ανέκφραστο ερωτικό κάλεσμα. Έβλεπε το στόμα του, τα χείλια του να κινούνται μα είχε χάσει τον ήχο των λέξεων, είχε πάψει να ακούει. Βυθισμένη στο βλέμμα του υπνωτισμένη, ερωτευμένη. Μα σαν κάτι βαθιά μέσα από μια απωθημένη σκοτεινή γωνιά του μυαλού της μια φωνούλα από ένα πονεμένο αγοράκι τσίριξε και η Φένια ένοιωσε την λογική να την τυλίγει με την προστατευτική κουβέρτα της επίγνωσης και του αυτοπροσδιορισμού. Μαζεύτηκε, ξερόβηξε και άκουσε ολοκάθαρα τον Άγγελο να λέει «Εκείνο το μοιραίο μεσημέρι αν και γοητευμένοι είχαμε διστάσει πολύ να το πάρουμε απόφαση να προχωρήσουμε στα παλιά εκείνα μονοπάτια που μέσα από σκοτεινά τελετουργικά και καλέσματα οδηγούσαν στο όνειρο ή σε πύλες άγνωστων τρόμων. Και απ’ όσο είμαι σε θέση να θυμάμαι, είμαι σίγουρος ότι μέχρι εκείνο το καλοκαίρι του 2007, δεν είχα διακρίνει κανένα ίχνος από αρχαιοδιφική μανία στον Αρίστο, ούτε τίποτα άλλο το νοσηρό. Την Πεντέλη αμφιβάλλω αν την είχε επισκεφτεί ποτέ, ούτε τον ενδιέφερε η Ακρόπολη σαν μνημείο, πόσο μάλλον σαν στρατιωτικός χώρος απόρρητων ερευνών και πειραμάτων με πεδία, κύματα ενέργειας και τα συναφή.
Νεκροταφεία δεν επισκεπτόταν ούτε παλιά ούτε νέα και σαν χαρακτήρας ο ίδιος δεν ήταν βίαιος ούτε είχε άγρια ένστικτα και δολοφονικές τάσεις. Τι άλλαξε μετά; Δεν ξερω να πω την αλήθεια. Ίσως ότι συνέβαινε στις αρχαίες Μενάδες να συνέβη και στον άμοιρο τον Αρίστο… Το καλύτερο παιδί της Κυψέλης, ο πατέρας του ιατρός, η μάνα του φαρμακοποιός, είχε ένα μεγάλο φαρμακείο πάνω στην πλατεία κυψέλης και δουλειά έτοιμη και στρωμένη. Ο Αρίστος θα μπορούσε να είχε γίνει φαρμακοποιός μιας και ήταν καλός μαθητής, μα πάντοτε τα πάντα στην ζωή του τα έβρισκε έτοιμα και στρωμένα και του φαινόταν ειρωνικό που εγώ ο απόγονος πλούσιου πατέρα γνωστού επιχειρηματία και φυσικά για τον κόσμο άριστου οικογενειάρχη με έντονα τα ανθρωπιστικά ενδιαφέροντα και τις τόσες φιλανθρωπίες. Λεφτά από γονείς δεν έλαβα ποτέ πάνω από 100 € κάθε δυο εβδομάδες, αρκετά για σκυλί αλλά όχι για φαντάρο. «Θα σπουδάσω ναυτιλιακά» είχε αποφασίσει, «μέσα σ’ ένα καράβι μπορείς να γυρίσεις τον κόσμο να τον ζήσεις» καταλάβαινα τι ένοιωθε, πνιγόταν. Εγώ δεν μπορούσα να εκφέρω γνώμη γιατί από νωρίς έμαθα ότι τα όνειρα για να υλοποιηθούν πάντα υπάρχει κάποιο μικρό ή μεγάλο τίμημα. Στην δική μου ζωή πάντα ήταν το ¨πρέπει» και η προεπιλεγμένη από άλλους κατεύθυνση ζωής μπροστά μου και μια απέλπιδα αναζήτηση αγάπης και αποδοχής, για την οποία ποτέ δεν δικαιώθηκα. Την ώρα που ο Αρίστος είχε ξεπαρθενέψει το μισό λύκειο και σχεδόν όλες οι παντρεμένες της Κυψέλης είχαν στενάξει στα χέρια του, ενώ κάμποσες άλλες τον κυνηγούσαν και ας τις έδιωχνε αυτός.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, εγώ γρήγορα απέρριψα την ιδέα του να ασχοληθώ με το παλιό τετράδιο και όλα τα υπόλοιπα χαρτιά και τεφτέρια που είχε αφήσει στο παλιό μπαούλο η γριά, κληρονομία στον εγγονό της και τα οποία μετά από λίγο καιρό ήρθαν στην επιφάνεια, στις αρχές ακόμα της παραφροσύνης του Αρίστου, άσχετα αν μέχρι και σχολή χτίστηκε επάνω τους, βλέπεις χρήμα μυρίστηκε η άλλη... Αλλά η ριμάδα η τύχη που είπαμε θέλησε να είμαι εγώ αυτός ο οποίος τυχαία έμελε να βρει σ’ ένα μικρό περιοδικό που τιτλοφορούνταν «Δίοδος» την συνέντευξη που έγινε η αιτία ένα ωραίο μεσημέρι να δούμε από κοντά εγώ και ο Αρίστος, τον περιβόητο Τζελάλ Ονούρ Αλ ΣΑμα.
Στο σπίτι του στην Αιγίνης 63 στην Κυψέλη που πήγαμε μάθαμε ότι είχε πρόσφατα μετακομίσει και αυτός και η δεσποινίδα Βιβή ή Μελίνα φίλη και συνεργάτιδά του, με την οποία έμεναν δίπλα – δίπλα στα διαμερίσματα του ισογείου. Το μαγαζί του βρισκόταν στην οδό Μαντίκα 7 πάλι στην Κυψέλη, προς Ευελπίδων πλευρά, απ’ ότι μας πληροφόρησε η γριά παραμορφωμένη ιδιοκτήτρια των σπιτιών και κάτοικος στον πρώτο όροφο της ίδιας κατοικίας. Το πρώτο λαρύγγι της Κυψέλης, ήξερε τα πάντα για όλους. Η περιγραφή της γυναίκας αν και απόλυτα ψευδή και ανακριβής όπως μου φάνηκε εκ των πραγμάτων μετά, παρόλα αυτά έκρυβε μέσα της ένα ψήγμα αλήθειας το οποίο ίσως δεν είχα αρκετή φαντασία για να το αποσαφηνίσω τότε, ούτε μπορούσα να το συνδιάσω με τα φοβερά μυστικά ή παραλογισμούς κατά τα τότε φαινόμενα του ημερολογίου της γριάς Μαρμώς, η οποία ξέρω τώρα, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι είχε σηκώσει το σκοτεινό πέπλο της Νεκρομαντείας και είχε ρίξει μια ματιά έστω φευγαλέα στα αρχαία μυστήρια της εσχάτης φρίκης των οποίων τα τελευταία ξέφτια βιώνουμε στα εκκλησιαστικά δρώμενα κατά την Θεία Κοινωνία και την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και τα οποία βρίσκουμε καλυμμένα στην ανάσταση του Λαζάρου που δεν ήταν θεάνθρωπος και όμως νεκραναστήθηκε!
Ο γέρος αυτός κατά τα λεγόμενα της ιδιοκτήτριας του διαμερίσματος αι των γειτόνων είχε γεννηθεί το 1917 κάπου στην Σμύρνη και φυσικά με τον διωγμό είχε φύγει για Κάιρο. Ζούσε ολομόναχος καθ’ ομολογία όλων, αλλά διατηρούσε σχέσεις προφανώς φιλικές με κάποια Βίκη ή Μελίνα άγνωστων λοιπών στοιχείων, γειτόνισσά του. Λένε πως ήταν πλούσιος αλλά τσιγκούνης και ασθενικός. Διάσπαρτες φήμες έλεγαν ότι επρόκειτο για έναν πολύ παράξενο άνθρωπο. Η ιδιοκτήτρια που λόγω είπαμε αυξημένου κοινωνικού ενδιαφέροντος, σαν πραγματικά η πρώτη κουτσομπόλα της Κυψέλης, είχε μάθει με «στενή παρακολούθηση» τόσο κρυφακούγοντας την πόρτα της εισόδου, την πίσω πόρτα, τον φωταγωγό, αλλά και μ’ ένα σωρό άλλους εφευρετικούς τρόπους που αδυνατούσε να συλλάβει το αντρικό μυαλό. Είχε ακούσει με τα αυτιά της λοιπόν πέρα από φήμες, παράξενους ήχους που δεν είχαν συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ή της νύχτας αλλόκοτες ψαλμωδίες και απαγγελίες καθώς επίσης βροντερές ρητορείες σε ρυθμούς άμετρους για εκκλησιαστικούς, γιατί αυτή με τον άντρα της λίγο το μπλέξιμο του μικρού γιου της με τα ναρκωτικά λίγο η δική της δουλειά σε κρατική υπηρεσία, μια γνώση λοιπόν την είχε για εκκλησιαστικούς ψαλμούς και αυτοί δεν ήταν τέτοιοι. Και παρόλο που επρόκειτο πάντα για την φωνή του Ονούρ., υπήρχε τόσο σ’ αυτήν την γεροντική φωνή όσο και στον τόνο των όσων έλεγε, κάτι που της πάγωνε το αίμα! Ο γιος της είχε παρατηρήσει εξ’ άλλου πως ο κατά τα άλλα ήρεμος γάτος του σπιτιού ανατρίχιαζε και καμπούριαζε αγριεμένος με τις τρίχες σηκωμένες κάποιες φορές που ακούγονταν ορισμένοι φθόγγοι σαν Σουρ-Σαρ-Σα κάτι τέτοια, συνοδευόμενοι από οσμές που ήταν και αυτές εξαιρετικά παράξενες. Το θειάφι ξεώριζε και άλλες αρωματικές, με αναγνωρισμένη τη βανίλια και το τριαντάφυλλο που συχνά πυκνά μύριζαν σ’ όλο τον δρόμο της οδού Αιγίνης και για τις όποιες όσοι γείτονες τις μύριζαν υποστήριξαν ότι τους δημιουργούσαν μια αίσθηση φευγαλέας φασματώδους δύναμης προφανώς παράγωγο ναρκωτικής ουσίας που έμοιαζε να δημιουργεί οράματα ή εικόνες ανθρώπων πλασμένων από φωτιά, σκοτεινών χαωδών βαράθρων και μαυριδερών γραιών χωρίς πρόσωπο. Πράγματα που αν μη τι άλλο τραυμάτιζαν το κοινό αίσθημα προκαλώντας αντιδράσεις για τα έργα και τις ημέρες αυτού του ανθρώπου.
Ξαφνικά μια ωραία πρωία και χωρίς να έχει λήξει το συμβόλαιό του, δήλωσε ότι ήθελε να αφήσει το σπίτι για ανόητους λόγους, πλήρωσε τα ενοίκια του κανονικά και παρ’ όλες τις αντιδράσεις της κυρά Λένας της ιδιοκτήτριας που είχε βρει κάτι να ασχολείται και να κουτσομπολεύει, πέραν τον 750 ευρώ που χρέωνε κάθε μήνα ενοίκιο, χωρίς κοινόχρηστα, πετρέλαια κ.λ.π. άσχετα με το τι δήλωνε καθαρά στην εφορία, αφού ούτε αποδείξεις διάτρητες έδινε και σε τελευταία ανάλυση ποιος άλλος θα βρισκόταν να πληρώσει 750 ευρώ για διαμέρισμα δυάρι ισογείου στην Κυψέλη; Αυτή αρνήθηκε να διακόψει το συμβόλαιο και ήταν πρόθυμη να πάει δικαστικά αν δεν γινόταν κάτι που η ίδια δεν θα ήθελε να γνωρίζει σε βάθος.
Ήταν ένα βράδυ, καλοκαίρι κατά τις δώδεκα όταν αυτή μόλις είχε επιστρέψει από την δική της εργασία και πάλι οι γνωστές δυσώδεις οσμές και οι ρητορείες είχαν αρχίσει. Με προσοχή έσκυψε κάτω από το παράθυρο και κρυφάκουγε μέχρις ότου είδε έναν άγνωστο νεαρό να έρχεται. Γρήγορα κατέβηκε τα σκαλιά κάτω από το παράθυρο, ξεκλείδωσε την σιδερένια καγκελόπορτα, την άνοιξε και μπήκε στην υπόγεια διάβαση που σε βάζει στο πίσω μέρος του σπιτιού, από όπου με την σιδερένια σκάλα ανεβαίνεις μέχρι τον πρώτο. Η κα Λένα από το τζάμι της κουζίνας του ισογείου άκουγε κάθε λεπτομέρεια μέσα του τι γινόταν, άκουσε την φωνή της Μελίνας, κάποιον να μιλάει σε κάποια Μάρτζη, το όνομα Βαρβάρα Αλαμάνου και την προσφώνηση μασόνος. Μετά ξανάρχισε η γνώριμη γέρικη φωνή του Ονούρ το μονότονο θρηνολόγημα, για να σταματήσει μετά από ώρα με μια δυνατή και όλο τρόμο φωνή που έγινε αμέσως μετά πνιγμένο λαχάνιασμα. Ο νέος φώναξε βοήθεια, με σπαρακτικό τρόμο στην φωνή μα φαίνεται πως κάποιος του έκλεισε το στόμα και μόνο πνιγμένα βογκητά και ένας γοερός θρήνος απέμεινε στο τέλος. Πανικόβλητη η κα Λένα ξανάκανε την διαδρομή αντίστροφα και χωρίς να χάσει χρόνο έτρεξε να δει τι είχε συμβεί, χτυπώντας την πόρτα της εισόδου, με απειλές ότι θα φέρει την αστυνομία. Έκπληκτη είδε τότε τον άγνωστο νέο να εμφανίζεται στην πόρτα εντελώς ψύχραιμος, ενώ πίσω καθόταν ο γερο Ονούρ σαν χαμένος. Το βλέμμα του ήταν άδειο τελείως και ήταν πανιασμένος λες και του είχαν στραγγίξει το αίμα τελείως. Σιωπηλός της έκανε νόημα να φύγει με τέτοιο δαιμονικό κακό ύφος παρ’ όλα τα βυθισμένα στο κενό μάτια του, που αυτή τρομοκρατήθηκε και έφυγε. Ανέφερε μια αίσθηση ζοφώδους παγωνιάς στον χώρο και δεν ρώτησε τίποτα. Απλά έφυγε έτσι. Ύστερα αφού ακούστηκαν διάφοροι περίεργοι ήχοι, σαν κάτι να σερνόταν, τριξίματα, γδούποι. Τα πάντα βυθίστηκαν στην σιωπή. Από την επόμενη μέρα ο γερο Ονούρ δεν ξαναφάνηκε ποτέ στο σπίτι της Αιγίνης και η Μελίνα μετά από δυο μήνες έφυγε και αυτή αφήνοντας τα έπιπλα των σπιτιών αμανάτι.
Όταν με τον Αρίστο της δείξαμε το απόκομμα του περιοδικού, η κυρία Ελένη αναγνώρισε στην συνέντευξη του Δίοδος τον νεαρό που υποτίθεται πως ήταν ο Ονούρ Αλ Σαμς, ήταν ο νεαρός που είχε δει εκείνο το βράδυ! Ο γερο Ονούρ δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ. Κανείς δεν είδε, άκουσε ή έμαθε ποτέ για αυτόν. Χάθηκε! Όλα αυτά που μάθαμε από την κυρά Λένα σε συνδυασμό με το γράμμα που ο Βασίλης διάβασε και οποιοσδήποτε τρίτος θα το θεωρούσε κείμενο κάποιου μανιακού, ο Αρίστος έβλεπε σ’ αυτά να του παρουσιάζεται ανάγλυφα όλο το μέγεθος της πραγματικά αφύσικης ενασχόλησης της γιαγιάς του με «παράξενα» πράγματα. Ενώ του ήταν εύκολο, λοιπόν και πιο κοντά στον τρόπο σκέψης του να τα απορρίψει σαν κάτι πέρα για πέρα τρελό. Αντίθετα, του είχαν δημιουργήσει την βεβαιότητα ότι είχαμε να κάνουμε με κάτι πραγματικά καταχθόνιο, πανάρχαιο και τρομερό. Έτσι, έχοντας υπόψη του τα διάφορα που ψιθυρίζονταν στην γειτονιά για τον μυστηριώδη μάγο της Κυψέλης, έβρισκε σχεδόν απόλυτα κατανοητά όσα έλεγε η κυρία Λένα και συμφωνούσαν με το ημερολόγιο της γριάς Μαρμώς απόλυτα.
Προσωπικά δεν ξέρω αν πιστεύω όλα αυτά ότι είναι πραγματικά γεγονότα, η ιστορία τους μου είναι υπερ- αρκετή για να μείνω με το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, παραθέτοντας εδώ απλά ότι έπεσε στην αντίληψή μου. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ένοιωσα ανακούφιση μόλις βρεθήκαμε έξω από το ισόγειο σπίτι της οδού Αιγίνης 63 που από τότε νοικιάζεται χωρίς να βρίσκεται ενοικιαστής ποτέ, γιατί είχα την αίσθηση πως το στοίχειωνε κάτι φρικαλέο και ανόσιο, λες και ο δαιμονικός γερο μάγος που είχε εξαφανιστεί είχε αφήσει ξωπίσω του το σπόρο του κακού, αν όχι μιαν αίσθηση του ίδιου του κακού που τυλίγει όποιον βρίσκεται μέσα στον χώρο δημιουργώντας του την αίσθηση ότι πρέπει να βγει έξω στον καθαρό αέρα όσο πιο γρήγορα γίνεται».
Είπε χαμογελώντας, νοιώθοντας βαθιά ανακούφιση που είχε μοιραστεί επιτέλους το βάρος αυτού του μυστικού που κουβάλαγε μέσα του για χρόνια.
Η Φένια γέλασε χαριτωμένα. «Ναι η αλήθεια είναι ότι και τώρα στην γειτονιά, ο κόσμος διαμαρτύρεται για μυρωδιές από τα λιβάνια που χρησιμοποιεί ο Ονούρ. Όσο για το θέμα του γήρατος ούτε να το ακούει δεν θέλει, τι πιο φυσικό λοιπόν αφού είχε την γνώση και την δύναμη από το να κλέβει σώματα νεαρών;»
Ο Άγγελος την κοίταξε έκπληκτος τρομάζοντας με την ιδέα όχι ότι πίστευε αυτό που είπε, αλλά ότι το έκανε να ακούγεται τόσο φυσικό και καθημερινό.
Η Φένια τον κοίταξε που κοίταζε σαστισμένος και χωρίς να κρατάει τα γέλια της έσπευσε να διορθώσει τις εντυπώσεις που του είχε προκαλέσει «πλάκα κάνω» είπε. «Αλλά ακόμα και αν ο Ονούρ τραβάει ενέργεια από την γη και τα’ άστρα μέσα σε συγκεκριμένους ναούς σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, και κρατάει • γιατί δεν είναι μικρός μην νομίζεις! Αλλά τέλος πάντων, άλλο ήθελα να πω. Ακόμα και αν ο Ονουρ δεν το κάνει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έκανε ακριβώς αυτό και παρά πολύ χειρότερα ο Καρίκης. Ή νομίζεις ότι τα εφτά δωμάτια της Ταου στη Πεντέλη δεν έχουν καμία σχέση με τις 7 πλειάδες και την γνώση των πλειάδων που όλοι την ξέρουμε σήμερα με τον τίτλο Σολομωνική. Ή αυτή η διαβολογυναίκα η δούκισσα της Πλακεντίας που πήγε και θυσίασε την κόρη της στον θεό Παγώνι, αναπαριστώντας τα Οσιρίδικα μυστήρια και έτρεχε μετά και παρακάλαγε την Μαύρη Σεμέλη να της την νεκραναστήσει και τα κατάφερε η βρωμιάρα εκτός από μια λεπτομέρεια, ένας νόμος λέει ότι όταν επιστρέψει κάποιος θα έχει το σώμα στην κατάσταση που το άφησε. Έτσι η Σοφία Λεμπρέν νεκρανάστησε την Σεμέλη η οποία όπως λέει και ο μύθος πέθανε πυρπολούμενη από τους κεραυνούς του Διος, έτσι όταν μπήκε στο βαλσαμωμένο σώμα το πνιγμένο στο αίμα ποιος ξέρει πόσων αθώων. Αυτό που σηκώθηκε ήταν μια λαμπάδα ένας πυρσός και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αυτά για απλή ενημέρωση. Εγώ με τον Ονούρ τα έχουμε ξεψαχνίσει αυτά». Ο Άγγελος έσφιξε τα χείλια και αρκέστηκε στο να κουνήσει απλά και καταφατικά το κεφάλι. Είχε διαβάσει για απλή ενημέρωση σχετικά άρθρα, καθώς και το Τετράδιο με το ημερολόγιο της Μαρμώς και αρκούνταν στο να κρατά μια ουδέτερη στάση του τύπου, ίσως να είναι και έτσι, ίσως και όχι. Αλλά αφού δεν παίζανε με κουφάρια δικών τους ανθρώπων ή ψυχές, και εφόσον δεν υπήρχε ποινικό αδίκημα δεν πέθαινε κιόλας να μάθει αν όλα αυτά είναι αλήθεια…»
Αυτά γράφει το βιβλίο «ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ» ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 2001 (Συγγρ. Αδαμάκης Κυριάκος του Ευάγγελου). Και επειδή δεν είμαι και ο άνθρωπος που πιστεύει χωρίς να ψάχνει, το μαγαζί στην Μαντίκα πραγματικά υπάρχει (τουλάχιστον η ταμπέλα μονάχα) όσο για αυτόν τον Ονουρ, βρήκα το άρθρο στην «Δίοδο». Όσον αφορά τώρα αυτά που ασχολείστε, προτιμώ να ξέρω εγκυκλοπαιδικά για να μην γίνω το επόμενο θύμα, ούτε του παγωνιού ούτε της Αστάρτης, Ασταρώθ κ.λ.π. και ως εκεί.
|
Angel76
Νέο Μέλος
Hungary
3 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/02/2008, 13:43:39
SOTIS ΚΑΙ ΑΡΚΟΥΔΟΥΛΑ ΓΕΙΑ ΣΑΣ Αν και έχω την αίσθηση ότι το θέμα έγινε καθαρά Λάβκραφτ, ο τρόμος όχι στο Ντάνγουϊτς αλλά στην Κυψέλη, παρόλα αυτά επειδή κατά σύμπτωση είμαι κάτοικος Κυψέλης και γείτονας του ατόμου που το βιβλίο που λέτε και το οποίο γνωρίζω, αναφέρει με το όνομα Αρίστος, λέω πως κάποια πράγματα δεν είναι για πολλή ασχολία, ο άνθρωπος αυτός έπαθε σχιζοφρένεια με κανιβαλιστικές τάσεις στα καλά του καθουμένου, 32 χρονών παλικάρι είναι κλεισμένος σε κάποιο ίδρυμα. Τέλος πάντων δεν ξέρω τι ψάχνουν κάποιοι και τι θέλουν να πετύχουν, αλλά αν το μυαλό δεν είναι συγκροτημένο, με το πρώτο βαρβάτο σοκ η βίδα όχι απλά λασκάρει αλλά πετάγεται και μετά μαύρη τρέλα… Γι’ αυτό μην πειράζετε δυνάμεις που δεν έχετε την γνώση να χειριστείτε, γιατί αν είχατε την γνώση απλά δεν θα τις πειράζατε. Είναι απλό!
Όσο για την Μαρμώ Σεϊτανίδη, αυτή η κοντή τρελή γριά έμενε εδώ στην Κυψέλη προς τα πάνω, μου διαφεύγει τώρα ο δρόμος. Παιδιά ήταν Σεϊτανίδη όνομα και πράγμα, γριά άσχημη και κακιά. Αν σε στραβοκοίταγε και έλεγε «να σου σπάσει ο Διάβολος το ποδάρι» ή «να κουλαθείς» δεν υπήρχε περίπτωση να την βγάλεις καθαρή. Εδώ στην Κυψέλη που δούλευε σαν μέντιουμ, κόσμος και ντουνιάς πλάκωνε κάθε μέρα. Είχα πάει και εγώ για πλάκα, αλλά ένα έχω να πω, παιδιά μην παίζετε με αυτούς τους Διαβόλους. Γιατί αυτό είναι! Η ιστορία της πάνω κάτω είναι γνωστή και μοιάζει εκπληκτικά με αυτήν στις «Μάγισσες της Σμύρνης» της Μεϊμαρίδη, αφού αν αλλάξεις το όνομα και αντί για Κατίνα βάλεις Μαρμώ είναι η ίδια ιστορία αν και ξέρω από την ίδια ότι την μάνα της την έλεγαν Κατίνα και τον πατέρα της Καραμπέτ! Είμαι πλήρως καταρτισμένος γιατί τα έψαχνα τα περίεργα και εγώ κάποτε.
Αυτή ασχολούνταν με τον Ασταρώθ και στο σπίτι της είχε ένα πέτρινο γλυπτό μάλλον αρχαίο με έναν μουσάτο άντρα που καβαλάει μια λεοπάρδαλη κρατώντας κεραυνούς διάβαζε σε άγνωστη γλώσσα προσευχές και ξέρω ότι είχε με τον Τζελάλ Ονούρ Αλ Σαμς εκδώσει δυο βιβλία, το «οι Μάγισσες της Σμύρνης αποκαλύπτουν τις συνταγές τους» και το «Ημερολόγιο Μαγείας του Τζελάλ Ονούρ Αλ Σαμς» Ελληνικές Εκδόσεις, 1998, καμία σχέση με τις βλακείες της Μεϊμαρίδη.
Δεν ξέρω αν τα βιβλία αυτά κυκλοφορούν ακόμα από τότε. Το ένα ήταν κόκκινο και το άλλο χοντρό μαύρο. Μιλάμε καμία σχέση με ότι βγήκε μετά από την Μεϊμαρίδη και τις ψευτοσυνταγές της. Αν και λένε ότι είναι και αυτή από τις Ασταρτίνες, ο θεός να φυλάει από δαύτες!
|
seirios12a
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
394 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/02/2008, 21:52:35
Αυτά τα κατεβατά που γράφετε πάντως δεν διαβάζονται. Πρέπει να βγάλεις τα μάτια σου.Αφήστε και κανά κενό ώστε να είναι πιο ευανάγνωστα. Είναι που είναι ακαταλαβίστικα, μην τα κάνετε χειρότερα. arkoudoula
quote:
Κοίτα όσον αφορά αυτό που γράφεις για τις άρκτους και τα αρχαία άρκτεια προς τιμήν της Αρτέμιδας. Εγώ είμαι μια από αυτές και χαίρομαι που βρέθηκε ένα λαμπρό μέλος της Αδερφότητας σαν τη Μαρία Μεϊμαρίδη και μέσα από την σχολή των μαγισσών ερχόμαστε σ’ επαφή με την σοφία της θεάς, χωρίς την διαμεσολάβηση αντρών, οι οποίοι είναι βασικά χρήσιμοι μόνο για προσφορά στην θεά. Η μεταβίβαση της ψυχής από ένα γέρικο σώμα σ’ ένα νεότερο είναι κάτι το οποίο πρεσβεύουμε και έχουμε από την αρχαιότητα παραδείγματα σαν της Λιλίθ, Περσεφόνης και των Ιερείων της Σεχμέτ που το πετύχαιναν με πρακτικές θυσίας αίματος, αλλά και ο Χριστός δεν είπε «το αίμα είναι η ζωή
Πλάκα μας κάνεις? Μήπως η έλλειψη αντρών σας έχει επηρρεάσει λιγάκι σε αυτά που κάνετε και λέτε ότι κάνετε?
Βοήθησέ με λίγο άν θες και πες μου ποιο είναι το όφελός σου μέσα απ' την σχολή των μαγισσών, διότι προσωπικά δεν καταλαβαίνω.
 Στο Βασίλειο Των Τυφλών, Ο Μονόφθαλμος Βασιλεύει |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/03/2008, 02:24:55
Αγαπητοί Angel76, sotis και arkoudoulaή θα ήταν καλύτερα να γράψω:
Αγαπητέ/τή Angel76 ή sotis ή arkoudoula... Από το περιεχόμενο των μηνυμάτων σας, καθώς και από την προέλευσή τους (δηλαδή έχουν ίδια προέλευση και οι τρεις λογαριασμοί, όπως έχει διαπιστωθεί τεχνικά) φαίνεται πως πίσω από τους τρεις λογαριασμούς βρίσκεται ο ίδιος άνθρωπος. Αποκαλείτε ωστόσο ο ένας τον άλλον (ή ο ένας τους άλλους δύο εαυτούς του  ) σαν διαφορετικά πρόσωπα. Θα περιμένουμε κάποιες επαρκείς εξηγήσεις για το παραπάνω ζήτημα. Εάν δεν υπάρξουν και διαπιστωθεί ότι δεν υφίσταται κάποιος δίκαιος λόγος για τη συμμετοχή οποιουδήποτε από τους τρεις αυτούς λογαριασμούς στα forums, θα απενεργοποιηθούν.
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΟΔΥΝΑΜΙΚΗ
