Δεν θα το έλεγα avallon.. Θυμάσαι την παραβολή του Σωκράτη ..με τη σπηλιά.. Κάποιοι ζούσαν σε μία σπηλιά και δεν είχαν βγεί ποτέ απο εκεί. Απο τη φωτιά εβλεπαν τις σκιές πίσω τους και νόμιζαν οτι αυτός είναι όλος ο κόσμος... Ηταν τόσο δύσκολο να στρέψουν την προσοχή τους και έξω απο την είσοδο της σπηλιάς???
Το ``Εν οίδα ότι ουδέν οίδα".. είναι μία πολύ φιλοσοφημένη πρόταση..αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος του σπηλαίου που τόσα χρόνια ζούσε σε εναν ψεύτικο κόσμο να γνωρίσει το φώς και να πεί οτι ``ένα πράγμα γνώρισα, ότι δε γνωρίζω τίποτα``...

Φυσικά αντιλαμβάνομαι απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο θέτεις την πρόταση του Σωκράτη ..αλλά θα πρέπει στο τέλος να βγάλουμε τη λέξη ``τίποτα``..

Avallon, αγαπητή μου, να έχεις υπ' όψην σου, πως πάντα κάπως έτσι γίνεται.

Έχω βάσιμες και ισχυρές ενδείξεις πως η φράση είναι : "Πίστευε και μη, (κόμμα) ερεύνα", δηλ. είτε πιστεύεις είτε όχι, να ερευνάς. Αυτός που ψάχνει, θα βρει.

Αν ερμηνεύσουμε την φράση κατ' αυτόν τον τρόπο, θα δούμε πως δεν υπάρχει αντίφαση. Ο ίδιος ο Ιησούς βέβαια, δεν είπε κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον δεν αναφέρεται πουθενά στην Κ. Διαθήκη. Τα υπόλοιπα είναι εικασίες.

Θέλω όμως να σου πω το εξής. Πολλές φορές οι μύστες δεν χρησιμοποιούν σημεία στίξης στον γραπτό τους λόγο. Αυτό γίνεται εσκεμμένα για να μην μπορούν να κατανοηθούν εύκολα από τους υπολοίπους αλλά και για να "ενεργοποιήσουν" το ενδιαφέρον των αναγνωστών τους να ερευνήσουν το βαθύτερο νόημα που κρύβουν τα λόγια τους. Ένας μύστης είναι άριστος χειριστής του λόγου, γνωρίζει την διπλή φύση των λέξεων, την ενέργεια των ρημάτων και έχει την ικανότητα να φτιάχνει αλληγορίες όποτε ο ίδιος το επιθυμεί.

Στην πρόταση "πίστευε και μη ερεύνα", μας ζητείται να προσθέσουμε κάτι. Όσοι προσθέσουν το κόμμα μετά το "μη", βρίσκουν την απάντηση. Αλλά και η ίδια η πρόσθεση τούτου του σημείου στίξεως είναι ένα θετικό βήμα γι' αυτούς. Όσοι σταθούν στο "πίστευε" χωρίς να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν τίποτε, παραμένουν στάσιμοι. Ο γρίφος του μύστη βρίσκεται στο "και". Το "και" συνδέει δύο διαφορετικές προτάσεις. Αυτό ακριβώς μας μπερδεύει.

Κατά την γνώμη μου, το κόμμα είναι απαραίτητο.

Εντούτις, παραθέτεις κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις, όσον αφορά την πίστη, που θέλω να σχολιάσω. Η πίστη, η εμπιστοσύνη, κατά την γνώμη μου, δεν απαιτεί έρευνα. Ένα παιδί για παράδειγμα, όταν πιάνει το χέρι του πατέρα του για να διασχίσει μια πολύβουη λεωφόρο, τον εμπιστεύεται απόλυτα, τον πιστεύει. Σε τούτο το παράδειγμα, το παιδί δεν καλείται να ερευνήσει. Η πίστη έρχεται απρόκλητη και η εμπιστοσύνη είναι βέβαιη. Ένας άνθρωπος όμως που έχει περάσει την παιδική ηλικία, έχει κλονισμένη πίστη διότι εμπιστεύτηκε κάποιους που τον πρόδωσαν. Το ρήμα "πιστεύω", από μόνο του έχει μια τεράστια εσωτερική δύναμη, και η χρήση του στην κλήση της προστακτικής δηλ. "Πίστευε", ενεργοποιεί ακριβώς αυτήν την κλονισμένη εμπιστοσύνη του ανθρώπου. Είναι μία προσταγή, που έτσι όπως είναι διατυπωμένη, δικαίως φέρνει σε σύγχιση το μυαλό ενός ενήλικα γιατί σ' αυτόν έχει ήδη θεωρητικοποιηθεί η έννοια "πίστη". Αλλά πως προήθλε αυτή ? Αν κάνεις αυτήν την ερώτηση στους αναγνώστες του θέματός σου, θα δεις πως ο καθένας θα αποδώσει διαφορετικά την έννοια "πίστη" και θα παραθέσει τις δικές του προσωπικές εκμαιεύσεις για την καταγωγή της πίστης του.

Αυτό ακριβώς είναι το λάθος. Η πίστη στους ανθρώπους είναι κοινή για όλους γιατί προέρχεται, κατά την άποψή μου, από το βαθύτερο υπόστρωμα της ύπαρξης που είναι κοινό. Η διαφοροποίησή της προέρχεται από τον βαθμό κλονισμού της. Για άλλους είναι μεγαλύτερος, για άλλους μικρότερος. Όσοι διαθέτουν μικρό βαθμό κλονισμού της΄πίστεως τους, αποδέχονται ακόμη και το "πίστευε" και "μη ερεύνα". Δεν θα έλεγα πως είναι ανόητοι, ούτε πως έχουν μυαλό νηπίου, όπως λες, μα θα έλεγα πως είναι περισσότερο πιθανό να απογοητευτούν, - όχι όμως από την πίστη τους, αυτό είναι λεπτό σημείο - μα από την απιστία των συνανθρώπων τους. Αν καταφέρουν να διατηρήσουν την πίστη τους ακλόνητη ακόμη και τότε, βρίσκονται σαφώς σε καλύτερη θέση από τους άλλους. Η ακλόνητη πίστη όμως, από την άλλη, κρύβει και η ίδια πολλούς κινδύνους, όταν εγκλωβιστεί στα ίδια τα δεσμά της. Αυτό συμβαίνει με τους πιστούς όλων των θρησκευτικών ρευμάτων, οι οποίοι, τις περισσότερες φορές, είναι δέσμιοι της ίδιας τους της πίστης γιατί εθελοτυφλούν για οτιδήποτε "ερευνητικό" που πιθανόν να την κλονίσει. Κάθε έρευνα στα "πιστεύω" τους, θεωρείται απειλή και πρέπει να διωχθεί προτού σπείρει αμφιβολίες και ερωτηματικά.

Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον αν μπορούσε να απαντηθεί το εξής ερώτημα : "Απο που προέρχεται η πίστη σας ?" Αν απαντήσουμε σε αυτό, ίσως βρούμε και αν ο μύστης έκανε καλά που χρησιμοποίησε το "και" για να συνδέσει τις δύο προτάσεις του ή αν ήθελε να παραπλανήσει τους αναγνώστες του....

Φιλικά,
Deva Parinito

Ανεξάρτητα από τις ενδείξεις που έχετε, αυτή ειπώθηκε έτσι ακριβώς όπως την ξέρουμε (χωρίς ενδιάμεσα κόμματα και άνω τελείες) και αυτό δεν είναι ΕΝΔΕΙΞΗ, είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ.

Ξαναλέω λοιπόν πως η φράση αυτή αποτέλεσε απόφαση της 3ης Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο (431 μ.Χ.) και η πλήρης έκφραση είναι:

ΠΙΣΤΕΥΕ ΤΩ ΘΑΥΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ ΛΟΓΙΣΜΟΙΣ ΤΟ ΓΙΓΝΟΜΕΝΟ.

Μετάφραση σε απλά ελληνικά:
ΚΑΤΑΠΙΝΕ ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΙ