Ήμουν πιτσιρικάς τότε και πολύ φανατισμένος!
Σκέψου ότι από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού διάβαζα συχνά την "Ηχώ".

Πως να μη δω τα όνειρα?
Πιτσιρικάς καλοκαίρι περίπου 13ών ετών! είχα σκαρφιστεί ολόκληρη ιστορία! στην μάνα μου για να με αφήσει να πάω να δω την ΠΑΝΑΘΑ, της είχα πει ότι θα πήγαινα με έναν φίλο μου από το φροντιστήριο των Αγγλικών, με τον πατέρα του!
Η μητέρά μου, μου ζήτησε το τηλέφωνο για να μιλήσει μαζί του, της είπα ότι δεν είχαν τηλέφωνο, κάτι που δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο τότε.
Έφυγα από το σπίτι λοιπόν από το χωριό μου στην Κόρινθο και με το λεωφορείο πήγα Αθήνα για το σούπερ-καπ ΠΑΟ-ΛΑΡΙΣΑ, νομίζω 3-0 ή 3-1 δε θυμάμαι.

Τότε επειδή δεν υπήρχε η ιδιωτική τηλεόραση παρά μόνο η ΕΡΤ & Η ΥΕΝΕΔ, δεν είχα συνειδητοποιήσει το πραγματικό μέγεθος της Αθήνας.

Στο λεωφορείο για Αθήνα συνταξίδεψα με έναν συγχωριανό μου, που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από εμένα και με ένα άλλο πιτσιρίκι που ήταν ένα χρόνο μικρότερος και που ερχόταν από ένα διπλανό χωριό. Και οι 3 μας παντελώς άσχετοι με την Αθήνα.

Όταν βγήκαμε στην Αθήνα, και φτάσαμε στην Ομόνοια, κατόπιν ερωτήσεων ψάχναμε για το τρένο που θα μας πήγαινε στο ΟΑΚΑ. Δεν είχαμε ιδέα για τον ηλεκτρικό! και νομίζαμε ότι μας κορόιδευαν όταν μας έλεγαν να κατεβούμε τα σκαλάκια στην Ομόνοια!..... πιστεύαμε ότι απλά ήταν μια υπόγεια διάβαση.
Τελικά είδαμε κι άλλους και πήγαμε.

Ήταν εύκολο να πάμε.........γατί όλοι πήγαιναν προς την ίδια κατεύθυνση!
Το πρόβλημα ήταν ότι μέσα στο γήπεδο γρήγορα χαθήκαμε.

Όταν τελείωσε το παιχνίδι!....πήδηξα έκανα και το γύρω του θριάμβου με τους παίκτες και άλλους οπαδούς!!! και ζούσα ένα όνειρο......ώσπου ήρθε η στιγμή της επιστροφής!!

Δεν ήξερα από που είχα έρθει! ρωτώντας έφθασα στον ηλεκτρικό και πάλι! όπου ένας ηλικιωμένος μου έδωσε ένα εισιτήριο γιατί τα εκδοτίρια ήσαν κλειστά.
Ήταν περίπου 23:30.

Μπαίνοντας στον ηλεκτρικό! έπρεπε να μάθω που πρέπει να κατέβω....δεν ήξερα τις στάσεις!
Κάποιος με ρώτησε που ήθελα να πάω! και του είπα στο ΚΤΈΛ για τα λεωφορεία για Κόρινθο!....φανταστείτε την έκπληξη μου όταν έμαθα ότι τέτοια ώρα δεν είχε λεωφορείο!!!

Μούτζοχτα! άρχισα να ρωτάω δεξιά κι αριστερά! εάν έχει τραίνο τέτοια ώρα! και που ήταν ο σταθμός.
Και πάλι για καλή μου τύχη προσφέρθηκε να με βοηθήσει ένας περίπου στα 30 πρέπει να ήταν, ο οποίος πήγαινε στο σταθμό Λαρίσης και μου είπε ότι ακριβώς δίπλα ήταν ο Πελοποννήσου.
Μου είπε λοιπόν να τον ακολουθήσω και μή έχοντας κι άλλη επιλογή το έκανα.

Ο τύπος σταμάτησε στη Βικτορίας για μπουρδελότσαρκα στη Φυλής! Εγώ άσχετος τελείως απλά ακολουθούσα αλλά είχα άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια και τον είχα σε κάποια διακριτική απόσταση.
Αυτός το κατάλαβε και μου είπε να μη φοβάμαι. Μου είπε το θυμάμαι πολύ καλά! -:"Πρέπει μικρέ! πρώτα να επισκεφτούμε την Κυρία!"

Εμένα ο νους μου πήγε στα εκδοτήρια εισιτηρίων και ησύχασα λίγο! Κοίταγα για καμιά ταμπέλα! για εισιτήρια!.....αλλά τίποτα! ώσπου σταμάτησε σε ένα "σπιτάκι" έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα!
Τότε είδα το πορφυρό φως του σπιτιού! και φοβήθηκα πολύ! Έστεκα απέξω, ώσπου ξανάνοιξε η πόρτα και μου είπε:"-Έλα ρε! μη φοβάσαι!! δεν είμαστε οι μόνοι!"

Έσπρωξα κι εγώ την πόρτα και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν ασφαλίζει μπήκα μέσα!...ησύχασα όμως γιατί είδα και άλλους!....τελικά το παλικάρι δεν πήγε με την πουτάνα!...φαίνεται δεν του άρεσε!

Βγήκαμε πάλι έξω και με τα πόδια φτάσαμε στο σταθμό Λαρίσης. Μου έδειξε το γεφυράκι!, για να περάσω στον Πελοποννήσου και έφυγε. Πηγαίνοντας τώρα εγώ στο σταθμό Πελοποννήσου! με περίμενε δεύτερη έκπληξη! ποιο μεγάλη! Το τελευταίο τραίνο είχε φύγει και το επόμενο ήταν γύρω στις 4:30-5:00 το πρωί!
Ήταν γύρω στις 02:00 και έκοβα βόλτες ανήσυχος πάνω κάτω σε ένα καφενεδάκι που είχε απέξω.
Τότε είδα να καταφθάνει το παιδί που ήταν μικρότερος 1 χρόνο από εμένα.
Σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί! Δεν είχαμε πολλά χρήματα. Όταν ρωτήσαμε τους ταξιτζήδες για το πόσο πηγαίνει, αυτοί μας είπαν ότι δεν μας έφταναν τα χρήματα! Είχαμε 3.000 αν θυμάμαι καλά! και αυτοί ζητούσαν 4.000 αν θυμάμαι καλά.
Αρχίσαμε και ρωτάγαμε έναν έναν τους ταξιτζήδες! Τελικά ένας δέχτηκε! όμως οι άλλοι τον γιουχάρανε επειδή το ποσό δεν ήταν αυτό που έπρεπε!...το ότι ήμασταν 2 πιτσιρίκια! αυτό δεν το βλέπανε!!

Φτάσαμε στην Κόρινθο γύρω στις 3:30. Επειδή δεν είχαμε άλλα χρήματα, αρχίσαμε να κάνουμε οτοστόπ! Τότε τα πράγματα ήσαν ποιο χαλαρά και όχι όπως σήμερα και το οτοστόπ ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Σταματάει μια κούρσα γεμάτη άντρες και μας λέει να πάμε στ' αυτοκίνητο! εμείς φυσικά αρνηθήκαμε αλλά αυτοί βγήκαν από το αυτοκίνητο και άρχισαν να μας κυνηγάνε!
Αρχίσαμε κι εμείς να τρέχουμε μέσα στην Κόρινθο προς την πιάτσα των ταξί και να φωνάζουμε ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ!!
Τελικά και αφού γρήγορα μαζεύτηκαν οι ταξιτζήδες! λύθηκε και η παρεξήγηση! ήσαν ασφαλίτες! αφού μας έψαξαν! μας άφησαν με την προϋπόθεση να πάρουμε ταξί για να πάμε σπίτια μας! κάτι που ήταν αδύνατο λόγω έλλειψης χρημάτων! Δεν τους το είπαμε όμως γιατί δε θέλαμε σε καμιά περίπτωση να ενημερώσουν τους δικούς μας.

Τελικά το κόψαμε με τα πόδια! κάνοντας παράλληλα οτοστόπ! Τότε φανήκαμε τυχεροί! σταμάτησε ένα ταξί και μέσα ήταν το άλλο το παιδί από το χωριό μου.
Αυτός είχε χρήματα! και μας έβαλε το ταξί πληρώνοντας και το υπόλοιπο της διαδρομής στο άλλο το παιδί για το χωριό του.
Αυτός πάλι, είχε τη δική του ιστορία. Βγαίνοντας από το γήπεδο και μπερδεμένος πήγε σ΄ ένα σημείο κι έκλαιγε! Εκεί τράβηξε την προσοχή ενός καλού ανθρώπου που ήταν από τα Μέγαρα!
Αυτός τον πήρε μαζί τους και τον άφησε στα Διόδια της Ελευσίνας λέγοντας στον ταμία να του βρουν μεταφορικό μέσο για Κόρινθο! Πράγματι, του βρήκε το ταμίας των διοδίων ένα φορτηγό και με αυτό έφτασε στην Κόρινθο.

Στο σπίτι τώρα! και ενώ η ώρα ήταν περίπου 4:00 με περίμενε ανήσυχη η μάνα μου! Φυσικά της είπα ψέματα ότι πήγαμε μετά για φαγητό! ότι του χάλασε το αμάξι κ.λ.π......της είπα την αλήθεια μετά από χρόνια!

Αυτά είχα τραβήξει για την ΠΑΝΑΘΑ! έκλαιγα όταν χάναμε και μάλιστα όταν χάναμε από τον Γαύρο την άλλη μέρα έκανα τον άρρωστο στη μάνα μου και δεν πήγαινα σχολείο! για να μη μου την πουν τα γαυράκια!!!!...... είχε πλάκα πάντως! Από τα 20 πάντως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και πλέον ασχολούμαι ελάχιστα και κυρίως με το μπάσκετ...εκεί τα πάμε καλά!

Σας κούρασα αλλά έτσι ίσως εξηγούνται εν μέρει και τα όνειρα που είδα! ο πόθος για το αποτέλεσμα!!! τόσο εγώ όσο και η μάνα μου ποθούσαμε το αποτέλεσμα!!

Εγώ είδα το σκορ! και η μητέρα μου καθοδηγήθηκε από μία γυναίκα! η οποία ήταν η ίδια και τις δύο φορές! Κι επειδή η μητέρα μου ήταν πεπεισμένη ότι ήταν κάποια αγία! είχε πάντα το νού της!
Τελικά μετά από πολλά χρόνια! διαπίστωσε ότι ήταν η ίδια ακριβώς με την Παναγία μικρή! σε μία εικόνα της στην Τήνο κάτω από την εκκλησία όπου υπάρχει ένας μικρός χώρος κα μια κολυμπήθρα και την ανακάλυψε σχετικά πρόσφατα (πρόπερσι το καλοκαίρι), με ταξίδι που έκανε με τα Καπί στην Τήνο! Μετά από περίπου 25-30 χρόνια!!!!!!

Κάτι πρέπει να παίζε με τα όνειρα. Και εντάξει αυτά τα περίεργα που βλέπουμε! αλλά άνευ σημασίας ή προσοχής!! αλλά αυτά που βγαίνουν?, όσο να ναι! σε βάζουν σε υποψίες τόσο για τη δύναμη του εγκεφάλου όσο και για τις άγνωστες δυνάμεις που υπάρχουν!

"Ο πιο σοφός άνθρωπος μπρος στο Θεό θα φανεί πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα."(Ηράκλειτος).