ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ

ΙΕΡΟ ΝΗΣΙ

Η Σαμοθράκη το καταπράσινο ακριτικό νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου, η
πατρίδα της περίφημης φτερωτής «ΝΙΚΗΣ» που κοσμεί το μουσείο του ΛΟΥΒΡΟΥ στο Παρίσι, μόλις τα τελευταία χρόνια, μετά την τουριστική έκρηξη, κα χάρη στις άοκνες και συνεχείς προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής, άρχισε να γνωρίζει την μέριμνα της Πολιτείας. Ενώ για πολλούς αιώνες, κυρίως στα Ελληνιστικά χρόνια, υπήρξε κέντρο λατρείας των περίφημων Καβειρείων Μυστηρίων της την επισκέφτηκαν γνωστά μυθικά και ιστορικά πρόσωπα, για ένα μεγάλο διάστημα έζησε απομονωμένη και ξεχασμένη, σχεδόν στην αφάνεια. Σήμερα ο Δήμος Σαμοθράκης έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια για να προβάλει πανελλαδικά αλλά και παγκόσμια τα σπάνια προσόντα που διαθέτει το νησί μας (αρχαιολογικοί θησαυροί, ιαματικές πηγές, μαγευτική φύση με οργιαστική βλάστηση, άφθονα δάση και νερά, ποικιλόμορφες ακτές και εξαιρετικά πλούσιο θαλάσσιο βυθό) και να προσελκύσει επισκέπτες για να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, να συγκρατηθεί ο πληθυσμός του (κυρίως οι νέοι) και να επανέλθουν οι χιλιάδες Σαμοθρακίτες που έχουν ξενιτευτεί για να γνωρίσει η Σαμοθράκη κάτι απ’ την παλιά της αίγλη. Όλα αυτά βέβαια, χωρίς να προσβληθεί το φυσικό περιβάλλον. Στα πλαίσια αυτού του στόχου, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να συμπεριληφθεί στο περιοδικό «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» αυτή η εργασία με την βεβαιότητα ότι η συμμετοχή αυτή θα προσθέσει ένα ακόμα λιθαράκι στην γενικότερη προσπάθεια.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΥΔΑΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ

Η Σαμοθράκη, ένας βράχος που υψώνεται κάθετα σχεδόν από την θάλασσα, αποτελεί μαζί με την Ίμβρο, την Τένεδο και τη Λήμνο, τη βορειότερη ομάδα νησιών του Αιγαίου. Βρίσκεται απέναντι από το Δέλτα του Έβρου, σε απόσταση 20 περίπου μιλίων από την Αλεξανδρούπολη. Με έκταση 178 τ. χλμ. είναι από τα ωραιότερα και γραφικότερα νησιά, και το «Φεγγάρι» το ψηλό βουνό, που φτάνει τα 1664 μ. δεσπόζει με το ύψος του σ’ ολόκληρο το Θρακικό Πέλαγος. Από την Σαμοθράκη μπορεί να αγκαλιάσει κανείς με το βλέμμα του την περιοχή από τα Δαρδανέλια και την Τροία, μέχρι την Ίμβρο, Λήμνο, Θάσο και Άθω.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η αναζήτηση ιστορικής αρχής της Σαμοθράκης μας οδηγεί στην προϊστορική εποχή. Η πρώτη οργανωμένη κοινωνία στη Σαμοθράκη είναι στο Μικρό Βουνί (μέσα 5ης ως τα μέσα της 2ης π. Χ. χιλιετίας). Στα Ν.Δ. παράλια του νησιού αρχαιολογικά ευρήματα (στο χωριό) αποδεικνύουν εμπορικές σχέσεις του νησιού με τη Μινωική Κρήτη, τα νησιά του Β. Αιγαίου, τις Κυκλάδες, τα παράλια της Θράκης και της Τροίας, τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πρώτους κατοίκους του νησιού τους Πελασγούς. Το τελευταίο προελληνικό φύλλο είναι οι Θράκες, που ήρθαν στο νησί από την εποχή του Σιδήρου ως την εποχή του Χαλκού.
Αιολείς από την Λέσβο ή τα παράλια της Μ. Ασίας εγκαταστάθηκαν γύρω στα 700 π.Χ. δίπλα σ’ ένα προελληνικό ιερό μυστηριακής λατρείας. Έχτισαν την πόλη της Σαμοθράκης με εντυπωσιακό τείχος (6ο π.Χ. αι.). τον 5ο π.Χ. αιώνα χτίζουν τα Σαμοθρακηία τείχη απέναντι στις θρακικές ακτές, ανάμεσα στις εκβολές του Έβρου και του βουνού Ισμάρου. Τα «Σαμοθρακηία τείχη» αποτέλεσαν την Περαία του νησιού. Σ’ αυτήν ανήκουν πολλές μικρές πόλεις, ανάμεσά τους και η σημερινή Αλεξανδρούπολη. Οι Έλληνες άποικοι φρόντισαν για την ανάπτυξη του προελληνικού ιερού των Μεγάλων Θεών οικοδομώντας πολλά θρησκευτικά κτίρια.
Ανάμεσα στο 491-480 π.Χ. το νησί ήταν αποταγμένο στους Πέρσες. Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο απέκτησε Σπαρτιατική κηδεμονία. Όταν οι Πτολεμαίοι κατέλαβαν τη Θράκη η Σαμοθράκη πέρασε στα χέρια της Αιγύπτου.
Μετά τους Πτολεμαίους το νησί κατακτήθηκε από τον Φίλιππο. Οι Μακεδόνες βασιλείς όπως και οι Αιγύπτιοι πλούτισαν το ιερό με αναθήματα, αξιόλογα έργα αρχιτεκτονικής, ανάμεσά τους το «Αρσινόειο», (το μεγαλύτερο κλεις΄το κυκλικό οικοδόμημα στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική). Η ταυτότητα και η φύση των θεών της Σαμοθράκης παραμένει αινιγματική. Οι αρχαίοι συγγραφείς τους ανέφεραν συχνά με το όνομα Κάβειροι. Επιγραφική μαρτυρία στο Νησί δεν το επιβεβαιώνει. Οι Θεοί ονομάζονται Θεοί ή Μεγάλοι Θεοί. Στο απόρρητο των μυστηρίων οφείλεται η ανεπάρκεια πληροφόρησης. Μια πηγή από τα Ελληνιστικά χρόνια μας παραδίδει τα ονόματα των «Καβείρων» της Σαμοθράκης, που προφανώς αντιστοιχούν στα κρυφά ονόματα των Μεγάλων Θεών. Αξίερος, Αξιόκερσα, Αξιόκερσος και Κασμίλος, που ταυτίστηκαν από τους Έλληνες με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη, τον Άδη και τον Ερμή και συνδυάζονται με το θάνατο και την μεταθανάτια ζωή. Η Αξίερος (ή Αξιόκερσα) αποτελούσε το κεντρικό πρόσωπο της λατρείας (μια Μεγάλη Μητέρα) και είχε χαρακτηριστικά όμοια με αυτό της Κυβέλης, που συνδυάζονται με τον θάνατο και την μεταθανάτια ζωή.
Τα «Καβείρια Μυστήρια» είναι προοδευτικός θρησκευτικός θεσμός κοντά στο πνεύμα του Χριστιανισμού, γνώρισαν τεράστια δημοτικότητα και απέκτησαν διεθνή χαρακτήρα. Χάρη στη γραπτή παράδοση κατάφεραν να διατηρήσουν διαχρονική γοητεία, καθώς οι Μεγάλοι Θεοί εμφανίζονται στον Φάουστ του Γκαίτε. Στα Κάβειρα έχουμε δύο βαθμούς μύησης, της «Μύησης» και της «Εποπτείας» και συμμετέχουν απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις γιατί κατήγηρσαν τη διάκριση εθνικότητας, φύλου και ηλικίας. Οι μυημένοι προστατεύοντασν από τους θαλασσινούς κινδύνους και εξασφάλιζαν υπόσχεση για ευτυχία στη μεταθανάτια ζωή. Το 84 π. Χ το ιερό καταστράφηκε από τους Πειρατές όμως οι Ρωμαίοι φρόντισαν για την αποκατάστασή του. Με τον καταστρεπτικό σεισμό του 200 μ.Χ. αρχίζει η σταδιακή παρακμή. Τον 8ο αιώνα δοκιμάζεται από επιδρομές των Σλάβων και τον 9ο μ. Χ. αιώνα από τους Σαρακηνούς. Στα βυζαντινά χρόνια περιήλθε στο θέμα της Θράκης ως τις Σταυροφορίες που καταλήφθηκε από τους Φράγκους. Η ανασφάλεια που κυριαρχεί σ’ όλο το Αιγαίο αναγκάζει το λιγοστό πληθυσμό να συρρικνωθεί (10 μ.Χ. αι.) στο χωριό Κάστρο, σημερινή Χώρα.
Τον 14ο – 15 ο αιώνα περνά στα χέρια του Γενουάτη άρχοντα της Αίνου Παλαμήδη Gattilusi που με τους Πύργους της Χώρας της Παλαιόπολης και του Φονιά οχύρωσε το νησί. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) ο πληθυσμός του νησιού χρησιμοποιήθηκε για τον εποικισμό της και το νησί ερημώθηκε.
Από τον 15ο ως τον 18ο αιώνα το νησί βυθίζεται στην αφάνεια. Η έλλειψη ιστορικών πηγών αναπληρώνεται από τους ξένους περιηγητές. Στις αρχές του 18ου αιώνα παρατηρείται μια άνθηση που διακόπτεται όταν τον Απρίλη του 1821 οι Σαμοθρακίτες αρνούνται να πληρώσουν φόρους στους Τούρκους.
Την «Πρωτοσταυρινιά» του ίδιου χρόνου 2000 Τούρκοι αποβιβάστηκαν στις Μακρυλιές για να τιμωρήσουν τους επαναστάτες. Τη μέρα αυτή, μέρα του «χαλασμού», 700 πατριώτες σφαγιάσθηκαν στη θέση «φκας». Στη μνήμη τους σήμερα στήθηκε μνημείο. Όσοι γλύτωσαν από τους κατοίκους πουλήθηκαν κι ανάμεσά τους και οι Πέντε Νεομάρτυρες που το 1836 γύρισαν στο νησί και μαρτύρησαν. Ιερό ενθύμιο της μέρας του «χαλασμού» το ιερό Ευαγγέλιο που έχει λογχισθεί από Τούρκο στρατιώτη και βρίσκεται σήμερα στο Εθνολογικό Μουσείο.
Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε 23 Μάρτη 1980 τη Σαμοθράκη γιατί έγινε ολοκαύτωμα και γιατί «ουκ επαύσατο και σήμερα σκληρώς αγωνισαμένη δια την αυτής ελληνικότητα».
Από τη σφαγή άργησε να συνέλθει γιατί στη συνέχεια δοκιμάστηκε από τους πειρατές. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1830 χάρις στον Κ. Κανάρη διαλύθηκε ο πειρατικός στόλος και αρκετοί κάτοικοι γύρισαν στο νησί. Στους περιορισμένους πόρους του νησιού οφείλεται η περιορισμένη αύξηση του πληθυσμού. Το νησί δεν είχε τάξη ναυτικών που με τον πλούτο της θα αμφισβητούσε την εξουσία την άρχουσας τάξης, που την αποτελούσαν οι λίγοι πρόκριτοι και οι άνθρωποι της εκκλησίας. Θεωρητικά ανήκε στην Τουρκία, αποτελούσε μέρος των Νήσων του Αρχιπελάγους και διοικούνταν από τον Μουδίρη. Στην ουσία όμως οι δημογέροντες είχαν συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες σαν έφοροι και επίτροποι.
Στην Τουρκική κατοχή έμεινε η Σαμοθράκη ως τις 19-10-1912 που ο ελληνικός στόλος κατέλαβε το νησί αλλά η προσάρτηση έγινε ύστερα από μακροχρόνιες διαβουλεύσεις, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας 13-26 Φεβρουαρίου 1914. η στρατιωτική κατοχή από τις ελληνικές δυνάμεις, η μακραίωνη ιστορική παράδοση και η σύγχρονη εθνολογική σύνθεση ήταν τα όπλα των διαπραγματευτών.
Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου για άλλη μια φορά υπέστη τα πάνδεινα, από τους Βούλγαρους και Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Οι Σαμοθρακίτες Πατριώτες συγκρότησαν οργάνωση αντίστασης, στην οποία οι Βούλγαροι κατακτητές παρέδωσαν την αρχή σε πενταμελή επιτροπή της Οργάνωσης στις 21 Σεπτεμβρίου 1944.

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ ΙΕΡΟ ΝΗΣΙ

Κάθε λαός ανταποκρίνεται με τον δικό του τρόπο στην πρόσκληση που του απευθύνει το περιβάλλον του. Για την Σαμοθράκη, ο καθηγητής Χρηστομάνος που την επισκέφθηκε το 1893 γράφει: «Η πλούσια φύση της, ο περίεργος σχηματισμός των βράχων της, η χαοτική αναστροβίλωση του εδάφους της εξηγεί γιατί οι αρχαίοι λάτρεις της φύσης την επέλεξαν για την τέλεση των Καβειρίων Μυστηρίων».
Ο Αμερικανός αρχαιολόγος Κάρολος Λέμαν συμπληρώνει: «Κι εδώ στη Σαμοθράκη, δέος προς τις αθάνατες δυνάμεις εξανάγκασε τους ανθρώπους να λατρεύουν τους θεούς».
Ο Όμηρος θεωρεί το όρος Σάος εντευκτήριο των θεών, καθώς τοποθετεί τον Ποσειδώνα να παρακολουθεί από την κορυφή του την έκβαση του Τρωικού Πολέμου.
Οι Αργοναύτες αναγκάσθηκαν από τρικυμία, να βγουν στο νησί, να μυηθούν στα μυστήρια, να προσευχηθούν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Σύμφωνα με την παράδοση, που διασώζει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, η κόρη του Άτλαντα Ηλέκτρα σ’ ένα ταξίδι της συνάντησε θαλασσοταραχή. Τότε προσευχήθηκε στη Μεγάλη Μητέρα (την Μητέρα των Βράχων).
Η θεά εισάκουσε την προσευχή της και την έβγαλε σ’ ένα άγνωστο, μικρό και ακατοίκητο νησί. Στο νησί αυτό «έστησε βωμούς» στη Μεγάλη Θεά. Ονόμασε το νησί «Σαμοθράκη», που στα ελληνικά σημαίνει Ιερό νησί. Η Μεγάλη Μητέρα ευχαριστημένη, εγκατέστησε στο νησί κατοίκους τους γιούς της «Κορύβαντες», που διδάσκουν τα Μυστήρια και το νησί καθιερώνεται σαν «άσυλο ιερό».
Σύμφωνα με μια παλιότερη παράδοση, που διέδωσε ο ίδιος ιστορικός, πριν από τους γνωστούς σεισμούς του Ωγύγου-Λυκάωνα, συνέβη στη Σαμοθράκη ένας άλλο, μεγαλύτερος. Τότε η θάλασσα του Εύξεινου Πόντου, που ήταν πρώτα λίμνη, ξεχύθηκε με ορμή, κατέκλυσε τα Ασιατικά παράλια και αρκετή πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα.
Όσοι από τους κατοίκους γλύτωσαν, κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Η θάλασσα ολοένα ανέβαινε πιο ψηλά. Οι κάτοικοι τότε ευχήθηκαν «τοις θεοίς τοις εγχωρίοις». Όταν σώθηκαν «κύκλω περί όλην την νήσον όρους θέσθαι της σωτηρίας και βωμούς ιδρύσασθαι εφ’ ων μέχρι του νυν θύειν».
Την Σαμοθράκη σαν ιερό προστάτευαν οι Βασιλιάδες της Σπάρτης Λύσανδρος και Θράκης Λυσίμαχος. Σεβασμού και ασυλίας απολαμβάνει και από τον οίκο των Μακεδόνων Εθνικό προσκύνημα γίνεται και για τους Ρωμαίους, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, ο Αινείας έφερε την λατρεία των Καβειρίων στη Ρώμη. Οι Ρωμαίοι επίσημοι προτιμούν να μυηθούν στα Καβείρια, παρά στα Ελευσίνια μυστήρια.
Το Νησί πρώτο στον Ευρωπαϊκό χώρο γνωρίζει το Ευαγγέλιο από τον Απόστολο των Εθνών, Παύλο (49-50 μ.Χ.) ο οποίος ξεκινώντας από την Τροία για τους Φιλίππους πέρασε και έμεινε ένα βράδυ στο Νησί. Όπως μας πληροφορούν οι Πράξεις των Αποστόλων (16-ΙΣΤ’-11) «Αναχθέντες ουν από τις Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τη δε επιούση εις Νεάπολιν…». Σε ανάμνηση του γεγονότος κτίστηκε μια Παλαιοχριστιανική του Αγίου Παύλου κάτω από τον Πύργο της Παλαιόπολης. Οι Σαμοθρακίτες δέχθηκαν τον Χριστιανισμό, γιατί τα Καβείρια, περισσότερο από κάθε άλλη θρησκευτική λατρεία, πλησιάζουν τον Χριστιανισμό. (Γενική συμμετοχή, εξομολόγηση, ηθική δικαιοσύνη και τελείωση, μεταθανάτια ζωή).
Οι Χριστιανοί από την παραλία ως την ψηλότερη κορυφή έκτισαν πολλά και ιδιόρρυθμα ξωκκλήσια. Πολλά σώζονται μέχρι σήμερα, άλλα γκρεμίστηκαν και τα περισσότερα παραμορφώθηκαν από νεότερες «εικαστικές» παρεμβάσεις των «ευσεβών».
Την ύπαρξη πολλών ξωκκλησιών έκανε γνωστή από τον περασμένο αιώνα ο Σαμοθρακίτης ιατροφιλόσοφος Νικόλαος Φαρδύς, που γράφει:
«εκκλησιδίων ερείπια υπάρχουν τα οποία εκτίζοντο από τα μάρμαρα των αρχαίων ναών της Παληάπολης».
Λίγο αργότερα ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μανωλάκης, συμπληρώνει: «Οι Χριστιανοί κατακρήμνιζον τους ειδωλολατρικούς ναούς ως και άλλα μεγάλης αξίας και τέχνης οικοδομήματα και ελάτρευαν τον Θεό ευλαβεία, κατανύξει και ησυχία. Τούτο δε αποδεικνύεται εκ των πολλών εν τη νήσω ευρισκομένων σποραδικώς ερειπωμένον τοιούτων, λέγεται δε ότι ευρίσκονται εν απάση τη νήσω τοιαύτα εν ερειπώδει καταστάσει 999».
Λόγος για το κτίσιμο των ξωκκλησιών η αγριάδα του Σαμοθρακίτικου τοπίου που βοηθά την φαντασία των κατοίκων, αν δημιουργήσει εξωτικά όντα. Τέτοια είναι οι «Βιικάλακις» που ζουν στις σπηλιές, οι «Τόπακις» που κατοικούν στα σπίτια, οι «Φσταοί» που ζουν στις παραλίες και οι «Τααγίδες» στα ρυάκια. Όλα αυτά τα όντα καραδοκούν για να βλάψουν τους ανθρώπους, τα ζώα και το υπόλοιπο βιος τους. Στα ξωκκλήσια όμως «δε ζγώνουν γιατί φοβούνται τους αγίους», σύμφωνα με την παράδοση που διέσωσε ο Κωνσταντίνος Κούσιαντας, που έζησε στις αρχές του αιώνα μας.
Κτίζουν λοιπόν ξωκκλήσια κοντά στα σπίτια, στα περιβόλια, στα μαντριά, στα λιοστάσια, στους κάμπους και στα βοσκοτόπια, για να κρατήσουν μακριά τους τα διαμονικά και τις βλαπτικές τους ενέργειες. Η πίστη αυτή των Σαμοθρακιτών τους οδηγεί να κτίσουν με ξερολιθιά την πιο ψηλή κορυφή του βουνού το εκκλησάκι προς τιμήν της του Θεού Σοφίας. Έτσι, κρατώντας την «Σοφία του Θεού» στον οίκο της, την αναγκάζουν κατά κάποιο τρόπο, αφού βλέπει τις ανάγκες τους να τις διακονεί. Στις αμέσως επόμενες κορυφές, εγκαθιστούν, για διαφορετικούς λόγους, τον Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Γεώργιο. Τιμωρείται ο πρώτος από το δικαστήριο των Αγίων, να κατοικεί στο βουνό, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, έδειρε την Αγία Παρασκευή. Τότε η Αγία κατέφυγε στο δικαστήριο και δικαιώθηκε να κατοικεί στην «παραλία μπάντα».
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο πιο δημοφιλής Άγιος, όντας προστάτης των «κεχαγιάδων» (κτηνοτρόφων). Τιμητικά το ένα από τα 25 γνωστά ξωκκλήσια του, βρίσκεται στην κορυφή που φέρει το όνομά του. Εξαναγκάζεται από κει πάνω να συμπαραστέκεται τους κεχαγιάδες και αν παρακολουθεί τον αγώνα και την αγωνία τους για το τσομπάνεμα των ελεύθερων κοπαδιών τους.
Ασυνήθιστο για νησί το φαινόμενο του παραγκωνισμού του Αγίου Νικολάου. Τέσσερα όλα και όλα ξωκκλήσια φέρουν το όνομά ου και δεν τιμάται με πανηγύρι. Η αιτιολογία είναι, ότι οι Σαμοθρακίτες ποτέ δεν ανέπτυξαν αξιόλογο ναυτικό, στην πλειοψηφία τους ήταν κεχαγιάδες και «ζευγογιατοί». Ο βουνίσιος όμως Προφήτης Ηλίας τιμάται με μεγάλο πανηγύρι και επτά τουλάχιστον ξωκκλήσια είναι χτισμένα προς τιμήν του. Οι τοπικές Παναγίες «Κούκου», «Κφη», «Ντιληγιανούδα», «Γαλατιανή», «Βιρκιανή», «Ανέμη», «Μάνταλ», «Αμπατή», «Παραλιώτισσα», «Καμαριώτισσα»., «Κρημνιώτισσα», προστατεύουν κεχαγιάδες, ξευγολιάτες, καρβουνοποιούς και καπετάνιους. Ο τοπικός Άγιος Αθανάσιος παραγκωνίζει τους γιατρούς Αγίους Αναργύρους και τον Άγιο Παντελεήμονα. Οι Σαμοθρακίτες, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, αποδίδουν στους Αγίους πάθη ανθρώπινα (φθόνο, ζήλια, τσακωμούς).
Παράδοση που επιχωριάζει στο νησί θέλει σε πολλά ξωκκλήσια θησαυρούς. Ο θησαυρός ανήκει σ’ αυτόν που ο Άγιος θα υποδείξει. Αν αυτός το μαρτυρήσει , ο θησαυρός γίνεται άνθρακας. Πίστη των Σαμοθρακιτών ακόμα είναι, ότι τα δέντρα γύρω απ’ τα ξωκκλήσια είναι ιερά. Όποιος τολμήσει να τα κόψει, αρρωσταίνει, τρελλαίνεται ή πεθαίνει.

ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Στην Σαμοθράκη, όπου η μεγαλόπρεπη αγριότητα του τοπίου συνυπάρχει με την μαγευτική γαλήνη, αναπτύχθηκε ένας πλούσιος λαϊκός πολιτισμός. Ταπεινοί , ανώνυμοι αλλά εμπνευσμένοι τεχνίτες, δημιούργησαν μια ατέλειωτη ποικιλία μορφών ντόπιας τέχνης. Όπως παρατηρεί ο Ίων Δραγούμης «Κανένας πολιτισμός δεν αντικατέστησε τον Ελληνικό πολιτισμό στη Σαμοθράκη, κανένας δεν χώθηκε στην ψυχή των νησιωτών, να την αλλάξει. Επίσης, η Γεωγράφος Μαρία Φαράντου, σχολιάστρια του έργου Κατακτητικής Ναυσιπλοΐας του Πίρι Ρέις παρατηρεί: «Η Τουρκική πολιτιστική επίδραση στο νησί ισούται με το μηδέν».

ΛΑΪΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Ως τις μέρες μας η τιμή του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων με πανηγύρια είναι ζωντανή. Ο Χριστός γιορτάζεται της Σωτήρας 6 Αυγούστου, η Παναγία στην Κοίμησή της 15 Αυγούστου στη Χώρα, η Καμαριώτισσα την Πέμπτη της Διακαινισίμου, η «Ντηληγιαννούδα» τα Εννιάμερα, η Παναγιά η «Κφη» γιορτάζεται την Μεσοπεντηκοστή και λέγεται «Κουσπινταούσα», η Παναγία η «Κούκου» γιορτάζεται την Πεντηκοστή και λέγεται «Πινταούσα». Ο Αη-Γιώργης γιορτάζεται στον κάμπο στις 23 Απρίλη και ο Άγιος Μόδεστος στις 12 Δεκέμβρη στ’ Αλώνια που είναι γεωργικό χωριό, καθώς ο Άγιος προστατεύει τις καλλιέργειες και τα ζώα. Η Αγία Παρασκευή γιορτάζεται στις 26 Ιουλίου Παλαιάπολη και ο Άγιος Αθανάσιος στις 18 Ιανουαρίου και 2 Μαΐου στ’ Αλώνια. Στη Σαμοθράκη τιμάται την 12η Μαρτίου και ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής, που επί εικονομαχίας εξορίστηκε (και πέθανε) στο νησί από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ τον Αρμένιο. Τα πανηγύρια εκτός από την Θεία Λειτουργία έοχυν τα «κολμπάνια», ζωοθυσίες και γλέντι με χορό και τραγούδια όλη μέρα και όλη νύχτα. Με θεία λειτουργία τιμούν το κάθε ξωκκλήσι οι Σαμοθρακήτισσες. Τα «ξενύχτια» είναι τάματα που έγιναν σε κάποια δύσκολη στιγμή. Παίρνουν την εικόνα στο σπίτι, καλούν κόσμο και κάθονται ως το πρωί. Παλαμιστά μεγάλα κεριά από μελισσοκέρι τάζουν σε δύσκολη ώρα στο Χριστό, στην Παναγία ή στους Αγίους.
Με το Χριστολούλουδο του επιταφίου θυμιάζουν όποιον απ’ τους ανθρώπους τους υποψιάζονται ότι είναι ματιασμένος. Κάτω από τον επιτάφιο περνούσαν τον μεταξόσπορο πριν βγάλει την κάμπια. Τις προσβολές από αγερικά (δαιμονικές δυνάμεις) στους ανθρώπους, τα ζώα και τα σπαρτά, αντιμετωπίζουν με τον αγιασμό της εκκλησίας.

ΕΘΙΜΑ

Τα Χριστούγεννα έλεγαν τα κάλαντα και τους έδιναν του «Κστού του Γιαννιτούρ», σύκα, παξιμάδια, καρύδια, κάστανα. Έσφαζαν τα γουρούνια κι έβαζαν το «ζουρνά» (μουσούδι) στην παραστάδα της πόρτας, για να λειτουργεί σαν αλεξικέραυνο.
Την Πρωτοχρονιά έκαναν βασιλόπιτα που την προστάτευαν με κλαδί ελιάς από τους καλικατζάρους. Οι κοπέλες γέμιζαν τις στάμνες πρωί πρωί, για να’ ναι έτσι γεμάτα τα σπίτια τους όλο το χρόνο. Έσπαζαν ένα γεμάτο ρόδι για να’ ναι γεμάτο το σπίτι. Δεν ξέστρωναν το τραπέζι όλη τη μέρα γιατί περίμεναν τον Άη-Βασίλη να φάει.
Όλο το δωδεκαήμερο δεν πετούσαν τη στάχτη από τη φωτιά, δώδεκα μέρες συνέχεια έκαιγε ένα χονδρό ξύλο (κοντύλι), ο δωδεκαμερίτης, που έδιωχνε και αυτός τους καλλικάντζαρους. Με τη στάχτη από το τζάκι έφτιαχναν του Σταυρού (παραμονή των Φώτων) ένα μεγάλο σταυρό πάνω στην ταράτσα (δώμα) του σπιτιού. Τη μέρα αυτή έμεναν μόνο δύο καλλικάντζαροι, ο κουτσός και ο στραβός. Ο στραβός δεν έβλεπε, ο κουτσός ήταν ανήμπορος, πέφτανε πάνω στο σταυρό και εξαφανίζονταν.
Αποκριάτικα ντύνονταν καρναβάλια και ζητούσαν απ’ τις νοικοκυρές σύκα ή καρύδια, απειλώντας αν δεν τους έδιναν να σπάζουν τα σανίδια. Φαγητά έκαναν γοργόβραστο κρέας και «μαντί» τις αποκριές. Την τυρινή μαγείρευαν μακαρόνες (χυλοπίτες με δυόσμο και κεφαλοτύρι), γαλατόπιτες και αθοτυρόπιτες. Από την Καθαρά Δευτέρα αρκετές έκαναν το τριήμερο. Δεν έτρωγαν τίποτα, την Τετάρτη μαγείρευαν φλουμάρια (χυλοπίτες) νηστήσιμα με καρύδια ή κούκδα (αγριοφυστίκια).
Όλη τη Μ. Σαρακοστή δεν τραγουδούσαν, έψελναν μόνο το μοιρολόι της Παναγίας και το τραγούδι του Άη-Γιώργη. Το Σάββατο του Λαζάρου έβγαιναν παιδιά (τα Λαζαρούδια) με τα ρουμάνια (μικρά πανεράκια με πολύχρωμα κουρέλια) και τραγουδούσαν «Ρουμάνια ρουμανίζουμε, για πέντε αυγά γυρίζουμε». Όταν τους έδιναν αυγά, έκοβαν ένα κουρέλι απ’ το πανέρι και το’ δεναν στην πόρτα του σπιτιού. Τη Μ. Τετάρτη πρόσεχαν να μη ρίξουν νερό με σαπουνάδα στην αυλή για να μην πέσει ο Χριστός. Σύμφωνα με την παράδοση σε νερό με σαπουνάδα γλύστρησε ο Χριστός και τον συνέλαβαν οι Εβραίοι.
Την Μ. Πέμπτη το βράδυ, μετά το πέρας της ακολουθίας, έκαναν ξενύχτι στο Χριστό και έψαλλαν το μοιρολόγι της Παναγίας. Το Μ. Σάββατο το μεσημέρι στην πλατεία «Πλατάνου της εκκλησίας στη Χώρα, έφτιαχναν, ένα σκιάχτρο, τον «Βίριο» (ομοίωμα του Ιούδα, μάζευαν κλαδιά, άναβαν φωτιά στο σκιάχτρο και ο καθένας έριχνε από ένα κλαδί για να κάψει το «Βιριό».

ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑ

Έργα λαϊκής λιθογλυπτικής στη Σαμοθράκη είναι οι κτητορικές επιγραφές σε μαρμάρινες πλάκες του περασμένου αιώνα και των αρχών του αιώνα μας. Ο σταυρός και το μονόγραμμα του Χριστού πλαισιωμένα από δάφνινο στεφάνι ή με περίγραμμα μαιάνδρου είναι τα μοτίβα που κυριαρχούν. Ξεχωρίζει η μαρμάρινη επιγραφή με το έμβλημα της Φιλικής Εταιρίας, η βρύση της Καμάρας στη Χώρα με το έμβλημα των Καβείρων και το δικέφαλο αετό, που συνδέει την κλασσική αρχαιότητα με την εποχή του Βυζαντίου.
Αξιόλογη είναι η μία από τις δύο μαρμάρινες επιγραφές της μεγάλης εκκλησίας της Χώρας που ανάμεσα σε δύο κυπαρίσσια, τέσσερις ρόδακες και ένα σταυρικό πλαίσιο, περικλείει τους κτήτορες και τη χρονιά κτήσης της. Επίσης οι επιγραφές της αστικής σχολής της Χώρας, του σπιτιού του Νικολάου Φαρδύ με το οικόσημό του (μέσα σ’ ένα κύκλο, σύμπλεγμα από κάλαμο, αξίνα και σκαπάνη και υπεράνω ένα τρίγωνο), των σπιτιών των Αναστασιάδη, Χατζημιχάλη, Σάραντου, Γεωργίου Μιχαηλίδη και Χανού. Ακόμη, οι κτητορικές επιγραφές του παρεκκλησιού του Αγίου Ευστρατίου έξω από τη Χώρα, η κτητορική της εκκλησίας του Μοναστηριού του Αγίου Αθανασίου και η λεπτόγουστη κτητορική της πηγής του μοναστηριού. Δυστυχώς η νεωτεριστική τάση ορισμένων κατέστρεψε τη μαρμάρινη βρύση του Κισμέ, που μέσα σε τόξο έφερε το σύμβολο των Καβείρων.

ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗ

Στη Σαμοθράκη το ξύλο δουλεύεται κύρια για να γίνει χρηστικό αντικείμενο. Το ευλύγιστο ξύλο του μηλιού στα χέρια του κεχαγιά γίνεται γύρος του κουδουνιού και ραβδί. Από τα ανθεκτικά ξύλα της βελανιδιάς, του κέδρου, του κάτσαρου γίνονταν από το ζευλογιάτη το αλέτρι και όλα τα εξαρτήματά του. Για την νοικοκυρά γίνεται αδράχτι, τυλιγάδι, λανάρια, λάκκος με όλα τα εξαρτήματά του. Μεσοδόκια, κεφαλάρια, πόρτες, πιατοθήκες, λαϊνοστάτες, μισάντρες, ταβάνια και εικονοστάσια υπάρχουν άλλα δουλεμένα απλά και άλλα είναι περίτεχνα κομψοτεχνήματα, όπως του Τερζή, του Δημητριάδη, του Γρηγοριάδη, του Γεωργίου. Το κορύφωμα όμως της ξυλογλυπτικής τέχνης απαντάται στα προσκυνητάρια της Μεγάλης Εκκλησίας, (στην παλιά λειψανοθήκη των Πέντε Μαρτύρων και στο παλιό Δεσποτικό), στο τέμπλο του Αγ. Νικολάου στη Χώρα και στον Άη-Γιάννη στο Λάκκωμα και στα Θέρμα.

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Αξιόλογες είναι οι εικόνες του Αγ. Αθανασίου (δεύτερο μισό του 15ου αιώνα), η διπρόσωπη λαϊκότροπη εικόνα του καλού ποιμένα της Αγίας Παρασκευής στην Παλαιάπολη, το αγιογραφημένο βημόθυρο του Προφήτη Ηλία στον Κουρμπέτη και η εικόνα της Παναγίας της Καμαριώτισσας του 19ου αιώνα. Επίσης η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης του Προφήτη Ηλία και οι λαϊκότροπες εικόνες των Πέντε Μαρτύρων και του λιθοβολισμού του πρωτομάρτυρα Στέφανου στη Χώρα.

ΚΕΝΤΗΤΙΚΗ

Πάρα πολλά είναι τα κεντήματα που φυλάσσονται στα σεντούκια της Σαμοθρακήτισσας. Παλιά κάδρα, μπάντες, καναπλίκια, κουρτίνες, τραπεζομάντηλα, τζακόπανα, πετσετοθήκες, κεντιούνται συνήθως σε υφαντό «γενίντουνια» βαμβακερό ή μεταξωτό στο μάγγανο, με πολλών ειδών βελονιές. Τα θέματα της διακόσμησης των κεντημάτων είναι από την θρησκευτική μυθική, ιστορική και κοινωνική ζωή, καθώς και από τον κόσμο των φυτών και των ζώων. Ζώα, πουλιά, λουλούδια και ανθρώπινες μορφές είναι τα κεντήματα της Σαμοθρακίτισσας. Απουσιάζει το καράβι, επειδή οι Σαμοθρακίτες δεν ανέπτυξαν ποτέ αξιόλογο ναυτικό. Υψηλής σύλληψης και άριστης εκτέλεσης είναι ένα κέντημα από το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία σε κατεστραμμένο από τον καιρό σάκκο ιερατικής στολής.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Το δομημένο περιβάλλον, κτίσματα, Εκκλησίες, σπίτια, μύλοι, καλντερίμια, βρύσες, χαγιάτια, στεγάδια, αλώνια και στέρνες, εκφράζει την διάθεση των παλιών κατοίκων να ζήσουν αρμονικά με τη φύση. Ειδικά στη Χώρα συναντούμε και σήμερα αυτό που ο αρχιτέκτονας Νικόλαος Κίζης σημειώνει:
«ο συνδυασμός αλληλοαφομοιώμενον ετερόκλητων στοιχείων μιας εξελισσόμενης ως τις μέρες μας παράδοσης, όπου οι γραφικές παρανοήσεις και η απομίμηση μακρυνών προτύπων, σκιαγραφούν την αγαθή προσωπικότητα του ντόπιου αυτοδίδακτου μάστορα, του ελάχιστα ταξιδεμένου και πιο πολύ στον τόπο ριζωμένου, πολυτεχνίτη και αγρότη».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΔΥΣ
Είναι η κυρίαρχη φυσιογνωμία του νησιού στο 2ο μισό του προηγούμενου αιώνα. Γεννήθηκε στη Σαμοθράκη το 1851 από φτωχή οικογένεια και πέθανε το 1901. τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο νησί. Δώδεκα χρονών πήγε στη Σμύρνη, όπου εργάσθηκε σε έμπορο και ασχολήθηκε με την ψαλτική. Το 1879 νυμφεύθηκε την συμπατριώτισσά του Ασανιώ Φραγκομιχάλη, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Σπούδασε γιατρός στη Μασσαλία. Αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Ανατολή» της Σμύρνης, «Σιών» της Αθήνας, «Νεολόγος» της Κωνσταντινούπολης και «Έβρος» της Ανδριανούπολης. Διορίστηκε δάσκαλος σε χωριό της Κορσικής. Υπήρξε πολυγραφότατος. Το 1888 έγραψε: «Ύλη και σκαρίφημα της εν Κορσική Ελληνικής παροικίας».
Για την προσφορά του στην Ελληνική παροικία τιμήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Βραβεύθηκε σε «ζωγράφειο» διαγωνισμό για τη συλλογή λαογραφικού υλικού. Πήρε έπαινο για τη μελοποίηση του ποιήματος που είχε γράψει για τον Αγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Για το έργο του (1889) «Περί ατόνου και απνευματίστου γραφής», θεωρείται πρόδρομος του μονοτονικού. Στην εποχή του θεωρήθηκε αντάρτης του φιλολογικού κατεστημένου. Στο έργο του «Σγόραφας» γράφει τις παρατηρήσεις του για τον μεγάλο σεισμό του 1893. έγραψε ακόμη: «Τα νομισματικά», «Περί του γλωσσικού ιδιώματος της Σαμοθράκης και της προφοράς αυτών», «Ιστορία της σφαγής της Σαμοθράκης προσθετέα στην ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως». Η εφοροδημογεροντία Σαμοθράκης εκτύπωσε το ανέκδοτο έργο του «Απολυτήριον του Γυμνασίου Μάθημα ήτοι οδηγός των νέων εισερχομένων εις την Κοινωνίαν» και το όρισε ως Αναγνωσματάριον στη Δημοτική σχολή του νησιού. Ανέκδοτα έργα του το «Επιθετολόγιον» και η «Ιστορία της Σαμοθράκης». Από το 1887 που γύρισε με την οικογένειά του στη γενέτειρα, πήρε αρκετές φορές το αξίωμα του Αρχιερατικού Επιτρόπου (Δημάρχου), ενώ ταυτόχρονα ήταν πρωτοψάλτης στη μεγάλη εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Χώρα. Ο Αναστάσιος Χρηστομάνος, σταλμένος από την Ελληνική Κυβέρνηση στο νησί για τον μεγάλο σεισμό του 1893, παρουσιάζει την προσωπικότητα του Φαρδύ ως εξής: «Πρόσωπο που επιβάλλεται στους κατοίκους, αξιοσέβαστος, χαμογελαστός και γλυκομίλητος. Κυρίαρχη φυσιογνωμία στο νησί λόγω των γνώσεων, της αρχοντιάς και της ευγένειάς του.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

Η Σαμοθράκη βρίσκεται στην άκρη του Β.Α. Αιγαίου, απέναντι στο Δέλτα του Έβρου, στο θαλασσινό δρόμο που ενώνει την Θράκη με το Αιγαίο. Είναι το ψηλότερο νησί του Αιγαίου, μετά την Κρήτη και την Εύβοια, με υψόμετρο 1664 μέτρα. Οι μελετητές πιστεύουν, ότι το πρώτο συνθετικό της ονομασίας του νησιού (Σάμος) είναι Καρικής (Φοινικικής) προέλευσης και σημαίνει Ύψος. Το κύριο στοιχείο της μορφολογίας του εδάφους εντοπίζεται στις απότομες κλίσεις των πρανών, που περιβάλλουν χωρίς διακοπή τον κεντρικό ορεινό όγκο. Στο Ν.Δ. τμήμα του νησιού, βρίσκεται το σύνολο σχεδόν της αγροτικής γης με 5000 περίπου στρέμματα δυτικά του σημερινού χωριού Αλώνια.
Η εναλλαγή και η φύση των πετρωμάτων σε συνδυασμό με την τεκτονική δομή και τις κλιματολογικές συνθήκες του νησιού έχουν σαν αποτέλεσμα τα βουνά να λειτουργούν σαν φυσικές δεξαμενές, που συγκρατούν τα νερά της βροχής.
Το νησί αυλακώνεται από αμέτρητα μικρά και μεγάλα ρυάκια, που πηγάζουν από ψηλά (700-1550 μέτρα) και τελικά εκβάλλουν στη θάλασσα. Στην πορεία τους αυτή τα ρυάκια σχηματίζουν πολλούς και γραφικούς καταρράκτες. Το μεγαλύτερο ρέμα του νησιού είναι ο «Φονιάς», που προσφέρει στον επισκέπτη μια εξαιρετική ποικιλία από θεαματικούς καταρράκτες.
Ξεκινώντας από την θάλασσα ακολουθούμε το βατό μονοπάτι κατά μήκος της κοίτης του ρυακιού. Γύρω μας άφθονα δέντρα με κυρίαρχα τα πλατάνια. Μετά από 35-40 λεπτά συναντούμε τον εντυπωσιακό καταρράκτη της «Γρηάς» με ύψος 15 περίπου μέτρων.
Πιο πάνω βρίσκεται η «Γερανιά Βάθρα» με τον μικρό καταρράκτη της και πιο πάνω ακόμη η «Κλείδωση» με τον ψηλότερο καταρράκτη του Φονιά, ύψους 35 μέτρων. Στην πορεία μας συναντούμε ακόμη και τον ελικοειδή καταρράκτη της «Κακιάς Πλάκας» και πιο ψηλά στην περιοχή της «Καριάς» υπάρχουν πολλές όμορφες και μεγάλες βάθρες με τους αντίστοιχους μικρούς καταρράκτες. Όμορφους καταρράκτες στους λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας προσφέρουν ακόμη τα ρυάκια του Ξηροπόταμου, του Καραγιαννάκη, ο Κρεμαστός, το Γυάλι, ο Άγκιστρος, της Πλατιάς, του Τσιτογιάννη και του Αράπη.
Το μεγάλο υψόμετρο σε συνδυασμό με τα πολλά νερά, που από παλιά αναφέρονται στις πηγές δημιουργούν, ιδιαίτερα στο Βόρειο μέρος του νησιού, ένα μεγάλο κομμάτι μικτού δάσους. Η τραγουδισμένη από τον Όμηρο «πολύδενδρης» Σαμοθράκη, διαθέτει ακόμη και σήμερα μια ποικιλία δέντρων, πολλά από τα οποία είναι σπάνια όχι μόνον στον Ελλαδικό αλλά και στον Μεσογειακό χώρο. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον «Ίταμο», που οι ντόπιοι ονομάζουν «σταυρόξυλο», τον «Άρκενθο» (κάτσαρο) και την «Κελτίδα».
Οι αντραχηλιές και τα πουρνάρια στη Σαμοθράκη γίνονται δέντρα πανύψηλα. Πάρα πολλά πλατάνια, βελανιδιές, καστανιές, μηλιοί, σφεντάλια, σκλήθρα, φτελιές, αγριοαχλαδιές, αγριοκερασιές, αγριελιελιές, λιόπρινα, κουκουδιές, κέδρα, κυπαρίσσια και πεύκα αποτελούν το δάσος της Σαμοθράκης.
Άφθονους θάμνους συναντά κανείς σ’ όλο το νησί, σμυρνιούς, κουμαριές, μυρτιές, πικροδάφνες, αστοιβιές, σπάρτα, πούρνα, λούτσκα, ρείχια.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ζούσαν τα άγρια γίδια της θρυλικής Γριάς της Σαμοθράκης. Τα γίδια αυτά μοιάζουν ως προς το χρώμα, το τρίχωμα, τα κέρατα και το τρέξιμο με τα ελάφια. Είναι υποείδος της κατσίκας Boastar (τα γνωστά «γίδια της Γριάς» ή «Χτήματα») που υπάρχει στη Μήλο, σε αρκετές βραχονησίδες του Αιγαίου και στην Κρήτη. Εκτός από τα αγριοπρόβατα στο νησί ζουν κουνάβια, νυφίτσες, αγριόγατες, σκαντζόχοιροι, χελώνες, λαγοί. Στα ρυάκια του νησιού ζουν χέλια, βατράχια, καβούρια και νερόφιδα και πάνω απ’ τα ρυάκια πετούν όμορφες λιμπελούλες. Πολλά είναι και τα πουλιά του νησιού. Πέρδικες, αγριοπερίστερα, φάσες, μπεκάτσες, κύκνοι, πάπιες, ορτύκια, τρυγόνια, συκοφάδες, χαλκοκουρούνες, κοτσύφια, τσαλαπετεινοί, αετομάχοι, κούκοι, κορυδαλλοί, κουκουβάγιες. Ακόμη συναντά κανείς μια από τις σπάνιες αποικίες θαλασσοκοράκων και αρκετά αρπακτικά, όπως φιδαετούς, μαυροκιρκίνεζο, μαυροπετρίτες, σπιταετούς, βραχοκιρκίνεζο, γερακίνες, γεράκια. Τα δύο τελευταία φωλιάζουν στα ορεινά του νησιού. Τα ερπετά που υπάρχουν στο νησί είναι η οχιά, ο οχεντρίτης, ο λαφριάτης, το αστραπόφιδο, ο αστρείτης, η σαΐτα και πολλά είδη σαύρα.
Ο βυθός γύρω από το νησί παρουσιάζει ποικιλία βάθους. Βράχια μέσα στη θάλασσα δημιουργούν κατάλληλο περιβάλλον για ροφούς, σαργούς, παντελήδες, λαπίνες, κέφαλους, μουρμούρες και πετρομπάρμπουνα. Μέσα στις απρόσιτες σπηλιές στα νότια παράλια του νησιού η Μεσογειακή φώκια βρίσκει τροφή και ησυχαστήριο.
Μικρά αλλά εύγεστα τα φρούτα του νησιού σημειώνουν οι περιηγητές του περασμένου αιώνα. Καρύδια, κάστανα, σύκα, κεράσια, βύσσινα, μήλα, δαμάσκηνα, αχλάδια πολλών ποικιλιών, ρόδια, κυδώνια, σούρβαλα, κορόμηλα και μούσμουλα.
Οι ελιές ευδοκιμούν σ’ όλο το νησί, ιδιαίτερα όμως στο νότιο μέρος. Νόστιμα είναι και τα λαχανικά του νησιού. Τα κρεμμύδια αναφέρονται σαν καλή ποικιλία από τον Θεόφραστο, ενώ τα δημητριακά είναι βραβευμένα σε έκθεση του Παρισιού το 1886.
Οι θερμές θειούχες ιαματικές πηγές του νησιού αναφέρονται ήδη στους βυζαντινούς χρόνους. Χαρακτηρίσθηκαν από τον υδρογεωλόγο Γεωργιλά ως «ο Βασιλεύς των ιαματικών πηγών της Ελλάδας».
Το «Σφεντάμι» είναι πολύ ψυχρή πηγή που κάνει θαύματα σε νευρικές παθήσεις. «Είναι όμορφος τόπος η Σαμοθράκη», έγραφε ο Πίρι Ρέις το 1521, όταν επισκέφθηκε το νησί.
Ο πλούτος όμως της χλωρίδας και της πανίδας στη στεριά και στη θάλασσα, που σώθηκε ως τις μέρες μας με τα αρχαιοελληνικά του ονόματα απειλείται.
Η σωφροσύνη και η σύνεση των παλιών κατοίκων, που μας τα παρέδωσαν πολύτιμη κληρονομιά, αντικαταστάθηκε από τη μανία του άμεσου και μεγάλου κέρδους. Η αλόγιστη ξύλευση σε συνδυασμό με την υπερβόσκηση, προκαλούν μεγάλη ζημιά στην «υληέσσα» Σαμοθράκη, καθώς το δάσος δεν ανανεώνεται. Ακόμη η παράνομη αλιεία και το κυνήγι, συντελούν στην πτώχευση και πολλές φορές στην εξαφάνιση των ψαριών και των ζώων του νησιού.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ … ΦΕΓΓΑΡΙ

Ο φίλος μου ο Γερμανός ήταν κατηγορηματικός.
- Τον δρόμο για το Φεγγάρι τον ξέρω, πριν δύο χρόνια με πήγε ένας ντόπιος εκεί πάνω.
Η δήλωση με καθησύχασε, οι Γερμανοί δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη, σκέφθηκα. Στις 8 το πρωί λοιπόν είμαστε έξω από τα Θέρμα και ξεκινάμε. Η πρώτη επαφή με τον ανήφορο δεν είναι ευχάριστη. Τόσες μέρες στη Σαμοθράκη, η πιο μεγάλη σωματική καταπόνηση ήταν μερικά βήματα στην αμμουδιά και ο βραδινός περίπατος στην παραλία της Καμαριώτισσας.
Περνάμε τα αιωνόβια πλατάνια και χωνόμαστε μέσα στη «ζούγκλα». Το μονοπάτι στενό και πολυδαίδαλο, πιο πολύ το υποψιάζεται κανείς, παρά το βλέπει. Κουμαριές, πουρνάρια, κέδρα και ρείκια, μια απίθανη ποικιλία από θάμνους, δημιουργούν ένα σχεδόν αδιαπέραστο σύνολο, που ξεπερνάει το μπόι μας.
Κάποιες στιγμές κρύβεται κι ο ουρανός, βαδίζουμε κάτω από σκιερές αψίδες. Άναρχη ανάπτυξη παντού, μεγαλειώδης ασυδοσία της φύσης. Χανόμαστε συχνά. Διασταυρώσεις πολλές, ποια να διαλέξεις; Παίρνεις μια στην τύχη, βαδίζεις 20 μέτρα, το μονοπάτι στενεύει και … καταλήγει σε αδιέξοδο. Πίσω πάλι. Πιο πολύ από διαίσθηση βγαίνουμε τελικά από την ζούγκλα.
Ο ήλιος έχει ψηλώσει αρκετά και καθώς δεν βρίσκει κανένα εμπόδιο, πέφτει πάνω στα κεφάλια μας. Βρίσκουμε και εμείς μια αιωνόβια δρυ με παχειά σκιά και προσωρινά τον ξεχνάμε. Περνάμε τόσο καλά στη σκιά, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε και τον προορισμό μας. Το Φεγγάρι όμως είναι μακρυά ακόμα. Επιστρατεύουμε ο καθένας τη δική του εθνική υπερηφάνεια και σηκωνόμαστε. Ο Michael, σαν οδηγός προηγείται. Σ’ ένα σημείο κοντοστέκεται. Ευθεία μπροστά ένα ανηφορικό μονοπάτι μπαίνει βαθειά σ’ ένα πυκνό δρυοδάσος.
Στ’ αριστερά αρχίζει μια όμορφη ρεματιά, με ήπιες κλίσεις. Εύχομαι να’ ναι αυτός ο δρόμος μας. Ευτυχώς. Ο φίλος μου διστάζει για λίγο κι ύστερα κάνει την αποφασιστική κίνηση στ’ αριστερά. Σωστή κίνηση, σκέφτομαι. Είναι ευχάριστο μετά από στάση να βαδίζεις ευθεία και μερικές φορές να κατηφορίζεις κιόλας.
Η πορεία προς το Φεγγάρι συνεχίζεται ήρεμα, σαν υγιεινός περίπατος. Που ήταν η δυσκολία λοιπόν; Αυτό το τελευταίο ερώτημα, όσο περνάει η ώρα, αρχίζει να μ’ απασχολεί όλο και περισσότερο. Ταυτόχρονα παρατηρώ, ότι σχεδόν δεν κερδίζουμε καθόλου υψόμετρο. Ο οδηγός μου όμως εξακολουθεί να βαδίζει με μεγάλα, σίγουρα βήματα, αυτό με καθησυχάζει. Περασμένες 11, η κορυφή εξακολουθεί να’ ναι αθέατη. Το μονοπάτι γίνεται δύσβατο, κατηφορικό, στριφογυρίζει για λίγο κι ύστερα απλά … σταματάει.
Ο Michael σταματάει κι αυτός. Ψάχνει για λίγο, αριστερά – δεξιά, για το μαγικό πέρασμα. Δεν το βρίσκει και γυρνάει σ’ εμένα. Αντί γι’ άλλη κουβέντα, σηκώνει τα χέρια ψηλά σε μια κίνηση απελπισίας. Ύστερα τοποθετεί το μικρό σακκίδιο πλάι του και κάθετε αμίλητος πάνω σ’ ένα βράχο. Ετοιμάζομαι να του πω, πως όταν αποφασίσω ν’ ανέβω στα Ιμαλάια, θα προτιμήσω αυτόν από τους ντόπιους οδηγούς, αλλά το μετανιώνω και προτιμώ να καθίσω δίπλα του. Πίνω το τελευταίο νερό στο μπουκάλι και ανάβω ένα τσιγάρο. Ο Michael που δεν καπνίζει, στερείται κι αυτή την μικρή παρηγοριά.
-Προτείνω να γυρίσουμε πίσω, ψυθιρίζει δισταχτικά.
-Ξέχασέ το, αύριο φεύγουμε από Σαμοθράκη, δεν θα, χουμε άλλη ευκαιρία.
Κοιτάζω το ρολόι μου. Μεσημέρι ακριβώς. Στα δεξιά μου ορθώνεται ένας μικρός, βραχώδης λόφος. Ευθεία και αριστερά χάσκει μια άγρια χαράδρα.
Πρώτα απ’ όλα ψυχραιμία. Πρέπει να εντοπίσουμε τη θέση μας. Μου παίρνει 10’ για να σκαρφαλώσω τον λόφο. Ο ήλιος χτυπάει ανελέητα, ο ιδρώτας, αναβλύζει από αμέτρητες πηγές. Στην κορυφή του λόφου σηκώνω το κεφάλι μου. Πέρα μακρυά κατά τη Δύση, μέσα σε λεπτή καταχνιά, άγριες βουνοκορφές διαγράφονται εχθρικά. Μια απ’ αυτές είναι το Φεγγάρι. Σειρά τώρα του Michael να σκαρφαλώσει τον λόφο. Δεν θα στοιχημάτιζα ότι είναι ευτυχισμένος, απλά δεν μπορεί να κάνει πίσω. Εμπρός λοιπόν, όσο μακρυά και αν είναι η κορυφή, τουλάχιστον είναι απέναντί μας, την βλέπουμε. Μονοπάτι δεν υπάρχει, μόνο κατεύθυνση. Ο ήλιος; Εκεί ψηλά απολαμβάνει την Αυγουστιάτικη παντοδυναμία του. Το έδαφος; Πέτρες και θάμνοι αγκαθωτοί. Δεν υπάρχουν ούτε κατσίκια. Νερό; Μας τελείωσε από ώρα. Έχει απομείνει ένας μικρός χυμός, που τον προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού. Το Φεγγάρι όμως πλησιάζει όλο και περισσότερα. Από μακρυά φαινόταν απλά ένας γκρίζος, συμπαγής όγκος. Όσο ζυγώνουμε οι λεπτομέρειες διαγράφονται με δραματική ευκρίνεια. Μια «σάρα», ένας τρομερός γκρεμός, ορθώνεται απειλητικά ανάμεσα σ’ εμάς και στην κορυφή. Σταματάμε στους πρόποδες για μια ανάσα και έλεγχο της κατάστασης. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ελιγμών. Όλος ο ορίζοντας μπροστά μας είναι μια ατελείωτη σάρα, για να την αποφύγουμε πρέπει να διαγράψουμε έναν τεράστιο κύκλο. Τα κεφάλια κάτω λοιπόν, το σκαρφάλωμα αρχίζει. Άτιμο πράμα η σάρα. Πέφτουμε πάνω της με χέρια και πόδια. Κάτω απ’ τον ήλιο οι πέτρες ζεματάνε, είναι κοφτερές και επικίνδυνες, με ελάχιστη συνοχή μεταξύ τους. Σκαρφαλώνω γύρω στα 30 μέτρα πιο πάνω από τον Michael. Μεγάλο λάθος. Κάποια στιγμή μια μεγάλη πέτρα που πιάνω με το δεξί μου χέρι για να στηριχτώ, ξεκολλάει και παίρνει με μανία τον κατήφορο. Γυρίζω απελπισμένος το κεφάλι μου. Ο Michael έχει κουρνιάσει ακίνητος σκεπάζοντας όπως-όπως με τα χέρια το κεφάλι του. Η κατολίσθηση κατρακυλάει με ανατριχιαστικό θόρυβο από δίπλα του και εκφυλίζεται στο βάθος. Χοντρές σταγόνες παγωμένου ιδρώτα ξεπηδούν απ’ το μέτωπό μου.
Κάποια στιγμή ο φίλος μου τολμάει να σηκώσει το κεφάλι του.
-Είσαι καλά; του φωνάζω.
-Ο.Κ μου απαντάει.
Συνεχίζουμε. Στην κορυφή αγκαλιαζόμαστε και παραμένουμε έτσι για μερικά δευτερόλεπτα. Ανοίγουμε τον τελευταίο μας χυμό και τον μοιραζόμαστε ακριβοδίκαια, με μικρές γουλιές.
Απ’ την κορυφή του Φεγγαριού ρίχνουμε γύρω μια κυριαρχική ματιά. Ποτάμι ασήμι το πέλαγος, μακρυά κατά το Νοτιά αχνοφαίνονται τα βουνά της Ίμβρου μεσ’ την λεπτή καταχνιά. Δεν μπορώ να μην θυμηθώ τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη, που κάποτε πριν πολλά χρόνια πάτησε εδώ πάνω «Κάθε πέτρα ελληνική τι ευγενική που είναι! Κάθε μια είναι πατημένη και από κάποιο θεό. Στάθηκα και κοίταξα. Τόσο ήταν πυκνά φορτωμένος από καλοκαιριάτικους αχνούς ο αέρας, που μόλις φαινόταν η Ίμβρο, η Λήμνο, η Μυτιλήνη, το Άγιο Όρος, η Θάσο και η Ρούμελη. Από κάτω μου όλο το νησί με τα γραμμένα σύνορά του».

http://clubs.pathfinder.gr/poihsis/334075
http://www.metafysiko.gr/pytheas/missload.php?mission=9
http://www.hellaspath.gr/bouna/Saos/Saos.htm
http://www.uti.gr/doc/gr_lengu/newspaper/issue/destinations/greece/samothraki_05_sep_05.htm

ddcd to Atma
Ryche..

Φίλε Samothrax/οι υπόλοιπες φώτο όταν γυρίσει η Αtma

empeiries kai eikones para8este.. me pa8os ;-)

-ΚΥΡΙΑΚΗ 11/6/2006
ΦΕΓΓΑΡΙ
Σύνολο διαδρομής: 8-10 ώρες
Βαθμός Δυσκολίας: 3
Σημείο Συνάντησης: Λουτρά Θερμών
Ώρα Εκκίνησης: 6.00 π.μ

-ΚΥΡΙΑΚΗ 16/7/2006
ΦΟΝΙΑΣ - ΚΛΕΙΔΩΣΗ
Σύνολο διαδρομής: 5-6 ώρες
Βαθμός Δυσκολίας: 3
Σημείο Συνάντησης: Γεφύρι Φονιά Ώρα Εκκίνησης: 7.00 π.μ

-ΚΥΡΙΑΚΗ 30/7/2006
ΚΑΡΥΑ ΠΗΓΕΣ - ΦΟΝΙΑ
Σύνολο διαδρομής: 7-8 ώρες
Βαθμός Δυσκολίας: 3
Σημείο Συνάντησης: Οργανωμένο Κάμπινγκ
Ώρα Εκκίνησης: 6.00 π.μ

-ΚΥΡΙΑΚΗ 6/8/2006
-ΚΥΡΙΑΚΗ 20/8/2006
ΦΟΝΙΑΣ - ΚΛΕΙΔΩΣΗ
Σύνολο διαδρομής: 5-6 ώρες
Βαθμός Δυσκολίας: 3
Σημείο Συνάντησης: Γεφύρι Φονιά Ώρα Εκκίνησης: 7.00 π.μ

-ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ‘’ΦΕΓΓΑΡΙ’’
ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ
Θα βγει ξεχωριστή ανακοίνωση

-ΚΥΡΙΑΚΗ 17/9/2006
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ
Σύνολο διαδρομής: 8 ώρες
Βαθμός Δυσκολίας: 3
Σημείο Συνάντησης: Καμαριώτισσα, Τουριστικό Περίπτερο
Ώρα Εκκίνησης: 8.00π.μ

quote:

---

Το πυργο του φονια λες;Ειδα κοριτσακια να ανεβαινουν ξυπολητα μεχρι τερμα

---

Τότε στην δεύτερη (ή τρίτη δεν θυμάμαι καλά)θα έχεις δει και την φωτογραφία του νεαρού που έχει σκοτωθεί και οι δικοί την έχουν τοποθετήσει εκεί προς ανάμνηση του.Έχουν σκοτωθεί άτομα εκεί κάποιες χρονιές.Προσεχτικά λοιπόν.

http://www.youthnet.gr/index.php?nid=231

Άντε,
για ένα νέο meeting στη Σαμοθράκη!

quote:

---

Τι εννοειτε οταν λετε "Πυργο";

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

Einai kaneis sas apo Saothraki? Eixa ena simfoititi apo eki alla exasa ta ixni t! An einai kaneis apo Samotraki mporei na m apantisei pls?

Φοβερή και ανεπανάληπτη εμπειρία το σούπερ-ντούπερ "φυσικό τζακούζι" κάτω από τους καταράκτες!
(Ξέρετε τι είναι να σε χτυπάει ασταμάτητα το ορμητικό νερό και να μην έχεις από πού να πιαστείς και να κρατηθείς? Απίστευτη η ορμή των στοιχείων της φύσης!)

Την επόμενη φορά να οργανώσουμε ένα meeting γνωριμίας εκεί πέρα...
ή έστω μια Π.Φ.Σ. βρε αδερφέ...
δεν υπάρχει ιδανικότερο μέρος για να φιλοσοφήσεις!

Και για όσους θέλουν να προσγειωθούν λίγο περισσότερο στα γήινα, υπάρχει και το club "Αρσινόειο"
(όπως και το Rebel).
Φοβερά και τα 2!
(By the way αν βρισκόταν στην Αθήνα, πχ στην παραλιακή τέτοια μαγαζιά, θα ήθελες τουλάχιστον 15 Ευρώ είσοδο, αλλά εκεί πάνω ευτυχώς είναι αλλιώς τα πράγματα!)

Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ’80, η μεγάλη οθόνη ξαναζωντανεύει στο νησί της Σαμοθράκης, χάρη στο «Αφιέρωμα στον Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο και την Παγκόσμια Παιδική και Νεανική Ταινιοθήκη του Νεανικού Πλάνου» που θα πραγματοποιηθεί από 21 Αυγούστου ως 23 Σεπτεμβρίου 2006 στους φιλόξενους χώρους του ξενοδοχείου «Samothraki Village» στην Παλαιόπολη και του Πνευματικού Κέντρου «Νικόλαος Φαρδύς» στη Χώρα, από την Εταιρεία Πολιτισμού ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ και την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ροδόπης Έβρου, σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Νεανικό Πλάνο για Παιδιά και Νέους.

Στον Α’ Κύκλο, θα προβληθούν ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου και μικρού μήκους καθώς και ντοκυμαντέρ από την κινηματογραφική παραγωγή των τελευταίων χρόνων. Μέρος των προβολών απευθύνεται στο παιδικό και εφηβικό κοινό με αριστουργήματα από την παγκόσμια ταινιοθήκη που φιλοξενήθηκαν στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος, την Tρίτη 22 Αυγούστου, ώρα 21.00, στο Πνευματικό Κέντρο «Νικόλαος Φαρδύς» στην Χώρα, θα δοθεί συναυλία με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο σε μουσική διεύθυνση της Γιώτας Τηγανούρια. Τραγουδά η Ιωάννα Λημνιού και συμμετέχει η Παιδική Χορωδία Σαμοθράκης.
Ώρα έναρξης προβολών: 20.30. Είσοδος για τις προβολές: 5 ευρώ, μειωμένο εισιτήριο (παιδικό): 2 ευρώ.

Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας και σας παρακαλούμε για τη δημοσίευση του παρόντος.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Για την Εταιρεία Πολιτισμού ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ,
Άννα Τσάκωνα
Ηλίας Καραδήμας

Δευτέρα 21 Αυγούστου
Monday, August 21rst
O Γκόγκος (Παναγιώτης Φαφούτης)/ Ακροβάτες του Κήπου (Χρήστος Δήμας)
The Hawker (Panayiotis Fafoutis)/ The Cistern/ (Christos Dimas)

Τετάρτη 23 Αυγούστου
Κάποιος σαν τον Χόντερ (Χένρικ Ρούμπεν Γκενζ)***

Δευτέρα 28 Αυγούστου
Monday, August 28th
Η Κυρία των Σκύλων (Εύη Καραμπάτσου)**/ Et in Arcadia ego (Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία) (Αλέξανδρος Παπαηλιού)
Nuestra Senora de los Perros (Evi Karambatsou)/ Et in Arcadia ego (Alexandros Papailiou)*

Τετάρτη 30 Αυγούστου
Wednesday August 30th
Red Sky (Παναγιώτης Φαφούτης)/ Τςίου (Μάκης Παπαδημητράτος)
Red Sky (Panayiotis Fafoutis)/ Tsiou (Makis Papadimitratos)

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου
Μαρίκεν (Andre Van Dauren)***

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου
Wednesday September 6th
Δυο ήλιοι στον ουρανό (Γιώργος Σταμπουλόπουλος)
Two suns in the sky (Yiorgos Staboulopoulos)

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου
Monday September 11th
Ο Βασιλιάς (Νίκος Γραμματικός)
The King (Nikos Grammatikos)

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου
Wednesday September 13th
Έλα να σου πω (Κατερίνα Φιλιώτου)/ Μy sweet home (Φίλιππος Τσίτος)
Listen (Katerina Filiotou)/ My sweet home (Filippos Tsitos)

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου
Monday September 18th
Η ζωή με τον γείτονα: Katoj (Bujar Alimani)/
Τα σαλιγκάρια της Λουλούς (Παναγιώτης Φαφούτης)/ Ο άλλος (Λουκία Ρικάκη)
Life with the neighbour: Katoj (Bujar Alimani)/ Lulu’s snails (Panayiotis Fafoutis)/ The other (Loukia Rikaki)*

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου
Wednesday September 20th
Ακόμα; (Εύη Καραμπάτσου)/ Οι μαγεμένοι (Γιώργος Καρυπίδης) /
Not yet? (Evi Karambatsou)/ The Bewitched (Yiorgos Karypidis)*

Πνευματικό Κέντρο «Νικόλαος Φαρδύς
Cultural Centre “Nicolaos Fardys”, Hora

Παρασκευή 25 Αυγούστου
Friday, August 25th
O κόσμος ξανά (Νίκος Κορνήλιος)
The world again (Nikos Kornilios)*

Σάββατο 26 Αυγούστου
Saturday, August 26th
Το φουστάνι (Μόνικα Βαξεβάνη) /Το μόνον της ζωής του ταξείδιον (Λάκης Παπαστάθης)
The dress (Monika Vaxevani)/ The only journey of his life (Lakis Papastathis)

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου
Friday, September 8th
Merry Kitschmas (Ηλίας Δημητρίου)/ Ηλίας Πετρόπουλος. Eνας κόσμος υπόγειος (Καλλιόπη Λεγάκη)
Merry Kitschmas (Elias Demetriou)/ Elias Petropoulos. An underground world (Calliope Legaki)*

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου
Saturday, September 9th
Αθέμιτος συναγωνισμός/ Το δέντρο που πληγώναμε (Δήμος Αβδελιώδης) Unfair competition/ The tree we hurt (Dimos Avdeliodis)*

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου
Ο νεαρός Άντερσεν (Ρούμλε Χάμερικ)***
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου
Saturday September 16th
Δύσκολοι αποχαιρετισμοί.Ο μπαμπάς μου (Πένυ Παναγιωτοπούλου)
Hard goodbyes. My Father (Peny Panayiotopoulou)

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου
ΕΛΙΝΑ – Σαν να ήμουν εκεί (Κλάους Χάρο)***

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου
Saturday September 23d
Η Πίσω Πόρτα (Γιώργος Τσεμπερόπουλος)
Back Door (Yiorgos Tsemberopoulos)

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου
Friday September
29th Βραδιά ντοκυμαντέρ: Margot (Εύη Καραμπάτσου)/ Φλέρη. Τρελή του φεγγαριού (Αντώνης Μποσκοϊτης)/ Νίκος Καρούζος (Δέσποινα Καρβέλα)
Greek documentaries: Margot (Evi Karambatsou)/ Fleury (Antonis Boskoitis)/ Nikos Karouzos (Despoina Karvela)

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου
Saturday September 30th
Μια μέρα τη νύχτα (Γιώργος Πανουςόπουλος)
Athens Blues (Yiorgos Panousopoulos)

* Είσοδος ελεύθερη. Θα παρευρίσκεται ο/oι δημιουργός/οί.
*Free entrance
** Ισπανικοί διάλογοι με αγγλικούς υπότιτλους
*** Νεανικό Πλάνο για Παιδιά και Νέους

All films, except where an english title is not indicated, bare english subtitles.

το φεστιβάλ κινηματογράφου ακόμα παίζει πάντως...

Εδώ που η σιγαλιά είναι μουσική και το κύμα βάλσαμο. Εδώ που ο άνεμος γίνεται παιδί στις αγκαλιές του ουρανού. Εδώ που τα φυλλώματα των δέντρων χαρίζουν ζωή στη σκέψη.Εδώ μονάχα έκρυψε η Νίκη της Σαμοθράκης το βλέμμα της και το χαμογελό της.

Ποιες λέξεις,ποιες τάχα εικόνες μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά αυτού του νησιού? Ένα βουνό καταμεσής στο πέλαγο. Ένα φυλαχτό στην άκρη του Αιγαίου. Μακριά για τους πολλούς μα πάντα κοντά για τους εκλεκτούς. Για εκείνους που αντίκρυσαν πρώτη φορά τον εαυτό τους σαν έσκυψαν στη Βάθρα. Για εκείνους που άκουσαν το κάλεσμα όταν βρέθηκαν στην κορυφή του Σάος. Για εκείνους που ήπιαν νερό από το Βάτο και θυμήθηκαν το όνομα τους,που περπάτησαν πλάι στον Φονιά,που στάθηκαν στην σκιά του Πύργου και που περάσαν την πύλη του Ιερού των Μεγάλων Θεών. Εκείνοι που ήρθαν μία φόρα και τυλίχτηκαν με την αύρα της Σαμοθράκης είναι εκείνοι που μπορούν να νιώσουν όσα δεν περιγράφονται με λέξεις.

Με φωτογραφίες πολλές θα στολιστεί αυτή η σελίδα μα το μαγικό ραβδί που ξυπνάει αισθήματα παραμένει κρυμμένο εδώ στην αγκαλιά του αιγαίου, στη Σαμοθράκη."
10 Ιουλίου-alpiega

Το παραπάνω κειμενάκι προέρχεται από το blog για την Σαμοθράκη
,το οποίο έχει δημιουργηθεί για όσους την αγάπησαν και για όσους θα ήθελαν να την γνωρίσουν.

Αν κάποιος έχει φώτο από Σαμοθράκη ή θέλει να μας πει για την εμπειρία του από το νησί ας επικοινωνήσει εδώ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr