| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 30/03/2006, 19:39:44
Αγαπητή Serenite, quote:
Όπως και να έχει πάντως πιστεύω πως αξίζει ο αγώνας αποδοχής του εαυτού μας. Το να αποδεχτείς τον εαυτό σου δεν σημαίνει απαραίτητα να του διορθώσεις όλα τα ελαττώματα, ούτε να τον κάνεις βάση των προτύπων που υπάρχουν για έναν αρεστό άνθρωπο, αυτό πράγματι θα ήταν πολύ κουραστικό και πιθανόν υποκριτικό, σημαίνει απλά να τον αγαπήσεις όπως είναι και αυτό είναι περισσότερο ένα γεγονός και ένα βίωμα παρά ένας αδιάλειπτος αγώνας. Κανέναν αγώνα δεν κάνουμε π.χ. για να αγαπήσουμε έναν άλλον άνθρωπο, απλώς τον αγαπάμε και επειδή τον αγαπάμε κάνουμε ότι καλύτερο για αυτόν και αυτό δεν αποτελεί κούραση πηγάζει από τα αισθηματά μας.
Το να αποδεχθείς πραγματικά τον εαυτό σου, προϋποθέτει να γνωρίσεις τα ελαττώματά του. Αν γνωρίσεις λοιπόν, που δεν νομίζω να τα δούμε ποτέ σε όλο τους το μεγαλείο, δεν πρέπει κιόλας να κάνεις ενέργειες για να τα καταπολεμήσεις; Θα συμφωνήσω ότι η βάση των προτύπων δεν πρέπει να είναι δανεισμένοι σε μια δοκιμασμένη συνταγή του κοινωνικού περίγυρου αλλά αποτέλεσμα εσωτερικής διαδικασίας. Διαφορετικά όπως αναφέρεις είναι κουραστικό και τελικά γινόμαστε πάλι κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλαμε οπότε κάποια στιγμή πάλι θα προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε κλπ. Σε γενικές γραμμές για να πετύχει το εγχείρημα θα πρέπει οι βλέψεις- στόχοι μας δεν πρέπει να είναι αλλοτριωμένοι αλλά να μας εκφράζουν και να μας προκαλούν τον θαυμασμό. Να εξιτάρουν το εγώ μας, έτσι απλά… Αγαπητέ / ή Risky quote:
Αλλά δεν υπάρχει και τρίτη εκδοχή στο κρυφτό;
…περιμένω την άποψή σου γι αυτή την τρίτη εκδοχήΦιλικά, Trovadouros
 |
risky
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
66 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/03/2006, 02:03:16
Καλησπέρα
Αν κατάλαβα καλά Trovadouros, η πρώτη σου επιλογή στο "κρυφτό" είναι αυτό που συνήθως λέμε "αυτομαστίγωμα.
Η δεύτερη η αποφυγή, μετρώ ξανά, μήπως και στο τέλος δω τίποτα άλλο μπροστά μου που να μου αρέσει καλύτερα.
Αν όντως αυτά εννοείς, θα σου πω την δική μου τρίτη εκδοχή με μια ιστορία από τους Αλχημιστές.Λένε, πως οι αλχημιστές ακολουθούσαν τρεις δρόμους στην προσπάθεια τους να μεταλλάξουν την ύλη σε χρυσό ή τα ελλατώματα τους σε αρετές , που είναι η εσωτερική μετάλλαξη. Τον Μαύρο δρόμο, τον κόκκινο και τον λευκό. Στον μαύρο δρόμο, έπρεπε να αφεθούν να νοιώσουν αγάπη για τον εαυτό τους, και συμπόνοια, τόση ώστε να μπορέσουν να δούν μέχρι τα κατάβαθα τους, και έπρεπε να μάθουν να αγαπήσουν αυτό που έβλεπαν, να το αποδεχτούν.
Για να μπορέσουν να αποφασίσουν να το αλλάξουν και να ονειρευτούν τον στόχο τους,
ώστε στον λευκό δρόμο να μπορέσουν να τον πραγματώσουν. Σαυτή την ιστορία, εγώ βρίσκω την λύση, τον τρόπο καλύτερα, στην αναζήτηση του εαυτού μας. Προυποθέτει την αγάπη, την κατανόηση, την αποδοχή, την συμπόνοια, το θάρρος και την αγνότητα ή λύτρωση στο τέλος.
Οπότε η τρίτη εκδοχή είναι: βλέπω, κατανοώ, ονειρεύομαι και δρω. Φιλικά |
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/03/2006, 14:15:26
Aγαπητέ φίλε Τrovadoure,Σίγουρα καλό είναι να προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε και να αλλάζουμε τα ελαττώματα μας. Εκείνο που αναφέρω εγώ είναι ότι αυτό καλό είναι να το κάνουμε μέσω μιας αγάπης και αποδοχής για τον εαυτό μας έτσι ώστε και τα αποτελέσματα κατά την γνώμη μου να είναι πιο αποδοτικά.
Με την αποδοχή του εαυτού μας δεν εννοώ ότι δέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι και δεν κάνω τίποτα παραπέρα. Εννοώ ότι δέχομαι τον εαυτό μου για αυτό που είναι, τον βοηθάω να γίνει κάτι καλύτερο από αυτό που είναι, αλλά συγχρόνως δεν τον πετροβολώ και για αυτά που δεν μπορεί να είναι ή που δεν μπορεί να αλλάξει.
Γιατί κακά τα ψέματα δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε όλα τα ελαττώματα μας και όπως αναφέρεις και εσύ πολλές φορές δεν είναι δυνατόν και να τα αντιληφθούμε όλα. Και κακά τα ψέματα μην ξεχνάμε ότι τα ελαττώματα που βρίσκει ο καθένας στον εαυτό του δεν περιορίζονται μόνο στα ψυχικά ή μόνο σε θέμα χαρακτήρα. Υπάρχουν και τα ελαττώματα που βρίσκουμε στην εμφάνιση μας, υπάρχουν τα ελαττώματα που βρίσκουμε στα προσόντα μας (όταν π.χ. θα θέλαμε πολύ να ζωγραφίζουμε αλλά δεν έχουμε την κλίση σε αυτό), υπάρχουν τα ελαττώματα που βρίσκουμε ακόμα και στην αντίληψη μας. Σ’ αυτού του είδους τα ελαττώματα εννοώ πως πρέπει να αποδεχόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας από την στιγμή που δεν είναι εφικτό να αλλάξουν διότι δεν υπάρχει νόημα στο να κάθεσαι και να αναλώνεσαι. Όσες προσπάθειες και να κάνεις δεν πρόκειται να αποκτήσεις ταλέντο σε κάτι που δεν έχεις, ή δεν πρόκειται να ψηλώσεις ή δεν πρόκειται να αποκτήσεις το μυαλό του Αιστάϊν. Εκεί λοιπόν, στα ελαττώματα που ο καθένας μας βρίσκει και αδυνατεί να αλλάξει, είναι καλύτερα να αποδέχεται τον εαυτό του για αυτό που είναι και να τον αγαπάει για αυτό που είναι, γιατί όλοι έχουν κάποιο στοιχείο και κάποια προτερήματα που αξίζει να αγαπήσουν στον εαυτό τους και όλοι έχουν ελαττώματα που δεν αλλάζουν και αξίζει να τα αγαπήσουν και αυτά ως μέρος του εαυτού τους. Eλπίζω να έγινα πιο κατανοητή τώρα σ' αυτό που ήθελα να εκφράσω. φιλικά,
serenite
|
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/04/2006, 14:04:00
quote:
Σαυτή την ιστορία, εγώ βρίσκω την λύση, τον τρόπο καλύτερα, στην αναζήτηση του εαυτού μας.
Η δεύτερη επιλογή απλά δεν θέλεις να δείς τον εαυτό σου. Προτιμώ να εθελοτυφλώ.
Στην πρώτη επιλογή, μπάινεις στην διαδικασία στο να ψάχνεις τον εσωτερικό σου άνθρωπο. Σε καμία περίτωση δεν εννοω πως αφού τον βρείς να αρχίζεις να τον φτύνεις.
Συμφωνώ οτι πρέπει να τον αποδεκτείς, να τον αγαπήσεις να τον κατανοήσεις για να τον αλλάξεις και όχι για να τον δικαιλογείς και να τον χαϊδεύεις. Φιλικά, Trovadouros
|
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/04/2006, 14:54:48
Aγαπητή Serenite,
quote:
Υπάρχουν και τα ελαττώματα που βρίσκουμε στην εμφάνιση μας, υπάρχουν τα ελαττώματα που βρίσκουμε στα προσόντα μας (όταν π.χ. θα θέλαμε πολύ να ζωγραφίζουμε αλλά δεν έχουμε την κλίση σε αυτό), υπάρχουν τα ελαττώματα που βρίσκουμε ακόμα και στην αντίληψη μας. Σ’ αυτού του είδους τα ελαττώματα εννοώ πως πρέπει να αποδεχόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας από την στιγμή που δεν είναι εφικτό να αλλάξουν διότι δεν υπάρχει νόημα στο να κάθεσαι και να αναλώνεσαι.
Σε ότι αφορά τα προσόντα μας: σίγουρα θα πρέπει να λάβουμε κατά νού σε τί έχουμε κάποια ιδιαίτερη κλίση και σε τί όχι. Όμως αυτό πού δεν πρέπει, κατά την αποψή μου, είναι να βάζουμε σε δεύτερη μοιρα αυτό που μας κάνει να νιώθουμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Δεν χρειάζεται για παράδειγμα να είμαι Αιστάϊν για να διαβάζω φυσική. Αλλά με την απαιτούμενο προσπάθεια μπορούμε να γίνουμε παραγωγικοί σε αυτό που μας αρέσει και ας μην έχουμε καποια ιδιαίτερη ικανότητα. Από την αλλή πλευρά βέβαια αν δεν μπορούμε να δεχθούμε οτι απλά δεν μπορούμε να είμαστε τόσο αποδοτικοί σε κάτι όσο με κάποιον άλλο που έχει ιδιαίτερες ικανότητες τότε υπάρχει κάπου ένα (τουλάχιστον) πρόβλημα…
Σε ότι αφορά την εμφάνισή μας είναι αλήθεια πως λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Ειναι ακόμα αλήθεια πως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεισ που η εμφάνισή μας οδηγεί σε διάφορες ψυχώσεις και πρόβλημα συμπεριφοράς.
Όσο για την αντιληψή μας νομίζω πως μπορεί να βελτιωθεί με την γνώση και την εμπειρία. Νομίζω δε πως όσο περισσότερο κοιτούμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο μπορούμε να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε ανθρώπους και καταστάσεις.φιλικά, Trovadouros
|
risky
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
66 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/04/2006, 18:19:49
Καλησπέρα,λυπάμαι Trovadouros δεν είχα καταλάβει τι εννοούσες στην πρώτη σου επιλογή, συμφωνώ με την τοποθέτηση σου. quote:
Όμως αυτό πού δεν πρέπει, κατά την αποψή μου, είναι να βάζουμε σε δεύτερη μοιρα αυτό που μας κάνει να νιώθουμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Δεν χρειάζεται για παράδειγμα να είμαι Αιστάϊν για να διαβάζω φυσική. Αλλά με την απαιτούμενο προσπάθεια μπορούμε να γίνουμε παραγωγικοί σε αυτό που μας αρέσει και ας μην έχουμε καποια ιδιαίτερη ικανότητα.
Συμφωνώ σε αυτό το σημείο. Οπωσδήποτε δεν πρέπει να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα όσα μας κάνου ευτυχισμένους -εκτός κι αν κάνουν δυστυχισμένους κάποιους άλλους-.
Ούτε κατά την γνώμη μου χρειάζεται να είμαστε τέλειοι σε κάτι για να μπορούμε να ασχοληθούμε μαζί του π.χ. φυσική, ζωγραφική κλπ.
Εξ άλλου αν μας αρέσει και το αγαπάμε όσο ασχολιόμαστε μαζί του τόσο θα μας βελτιώνει σαν ανθρώπους, αλλά θα βελτιώνεται και η ικανότητα μας σε αυτό. |
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/04/2006, 11:59:25
Φίλε Trovadoure,δεν θα διαφωνήσω μαζί σου σε όσα γράφεις, σίγουρα αυτό που μας αρέσει πρέπει να το προσπαθούμε, έχωντας πάντα γνώμονα του μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Και σίγουρα μπορούμε να βελτιώσουμε και την αντιληψή μας αρκεί αυτή να μην λειτουργεί μέσα σε πολύ στενά περιθώρια όπου δεν αφήνουν τα λάθη ή την εξέλιξη να αποτελούν μέρος αυτής. quote:
Νομίζω δε πως όσο περισσότερο κοιτούμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο μπορούμε να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε ανθρώπους και καταστάσεις.
Πιστεύω πως σε πολλές μα πάρα πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό, κι αν μάλιστα κάτσει κάποιος και ξεγυμνώσει με ειλικρίνια τον εαυτό του είναι εκπληκτικό το πόσα απο τα πράγματα που κατηγορεί στους άλλους θα βρει να τα έχει πράξει και ο ίδιος. Όταν το συνηδητοποιήσει αυτό σίγουρα θα έχει και περισσότερη κατανόηση προς τους άλλους ή αν μη τι άλλο θα ντραπεί να τους κατακρίνει. Πιστεύω όμως ότι και πολλές φορές μπορεί να προκίψει και το ακριβώς αντίθετο, όσο περισσότερο κοιτάμε και εμβαθύνουμε ανθρώπους και καταστάσεις τόσο περισσότερο μπορούμε να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε τον εαυτό μας, να συνηδητοποιήσουμε πράξεις μας, να διορθώσουμε λάθη μας, πράγμα που πιθανόν να μην συνέβαινε αν είμασταν αντιμέτωποι μόνο με τον εαυτό μας, που ίσως να έπρεπε να τα δούμε έξω απο αυτόν, σε ξένο χώρο, απο άλλους ανθρώπους για να αντιληφθούμε ότι ισχύουν και σε εμάς. Δεν μπορούμε να δούμε την εικόνα του προσώπου μας όταν οριόμαστε γεμάτοι θυμό, κοιτώντας την όμως σε κάποιον άλλον, σε κάποιον που να θυμίζει σκηνές απο το ατομό μας, μπορούμε να την φανταστούμε και ανάλογα να επιλέξουμε αν θα θέλαμε να είμαστε ξανά αυτό που είδαμε στα μάτια κάποιου άλλου. |
risky
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
66 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/04/2006, 17:04:25
quote:
Δεν μπορούμε να δούμε την εικόνα του προσώπου μας όταν οριόμαστε γεμάτοι θυμό, κοιτώντας την όμως σε κάποιον άλλον, σε κάποιον που να θυμίζει σκηνές απο το ατομό μας, μπορούμε να την φανταστούμε και ανάλογα να επιλέξουμε αν θα θέλαμε να είμαστε ξανά αυτό που είδαμε στα μάτια κάποιου άλλου.
Serenite νομίζω οτι έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Πολλές φορές οι άλλοι μπορούν να λειτουργήσουν σαν "καθρέφτες" δικοί μας και αυτό είναι για μας σωτήριο. Οσα και να μας λένε οι άλλοι για πιθανές άσχημες συμπεριφορές μας αν δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε πραγματικά τον εαυτό μας δεν μπορούμε να καταλάβουμε ή να αποδεχτούμε ότι έτσι είναι. Οταν όμως τύχει να έρθουμε αντιμέτωποι με ανάλογη συμπεριφορά άλλου -και βέβαια είμαστε αρκετά συνειδητοί, ωστε να παρατηρήσουμε- θα βρούμε τον εαυτό μας, και τότε έχουμε και την ευκαιρία να τον διορθώσουμε, αν θέλουμε. Πάντως σίγουρα νομίζω οτι αυτή η διαδικασία αναγνώρισης του εαυτού μας λειτουργεί και με τους δυό τρόπους που αναφέρατε εσύ και ο Trovadouros, κοιτώντας μέσα αλλά παρατηρώντας και έξω. |
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/04/2006, 23:38:30
quote:
όσο περισσότερο κοιτάμε και εμβαθύνουμε ανθρώπους και καταστάσεις τόσο περισσότερο μπορούμε να καταλάβουμε και να αντιληφθούμε τον εαυτό μας, να συνηδητοποιήσουμε πράξεις μας, να διορθώσουμε λάθη μας, πράγμα που πιθανόν να μην συνέβαινε αν είμασταν αντιμέτωποι μόνο με τον εαυτό μας, που ίσως να έπρεπε να τα δούμε έξω απο αυτόν, σε ξένο χώρο, απο άλλους ανθρώπους για να αντιληφθούμε ότι ισχύουν και σε εμάς.
Γενικώτερα όσο περισσότερα γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε τόσο περισσότερο ταλαιπωρούμαστε, τόσο περισσότερο πονάμε, τόσο περισσότερο απογοητευόμαστε. Τέλος τόσο περισσότερο λεπταίνουμε σαν άνθρωποι. Και δυστυχώς όσο πιο λέπτός είναι κάποιιος τόσο πιο εύκολο είναι για έναν άλλο να τον σπάσει και να τον καταπατήσει. Βλέπεις δεν έχουμε μάθει ούτε να σεβόμαστε ούτε να θαυμάζουμε ούτε να μιμούμεθα εύκολα το καλό και το σεπτό.... είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις παρά να οικοδομείς... φιλικά... |
risky
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
66 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/04/2006, 01:54:06
Είχα διαβάσει ή ακούσει παλιά -δεν θυμάμαι πια- μια φράση που με είχε εντυπωσιάσει:Υπάρχουν 3 είδη ανθρώπων
1. αυτοί που κτίζουν Παρθενώνες και Ακροπόλεις
2. αυτοί που γκρεμίζουν τους Παρθενώνες και τις Ακροπόλεις
3. αυτοί που κάθονται και παρακολουθούν αδιάφορα τους μεν και τους δε Ο καθένας από εμάς κάπου ανήκει, εκείνος επιλέγει. Σίγουρα η 1η επιλογή έχει μέσα της τον πόνο αλλά και την δύναμη, τη δημιουργία και τη ζωή.
Ο πόνος όμως -σαν φορέας συνείδησης- μας κάνει πιο δυνατούς και πιο άξιους, πιο συνειδητούς. Νομίζω, οτι αν κάτι λεπταίνει σε εμάς, όσο μεγαλώνουμε και εξελισόμαστε, δεν είναι η δύναμη και η αντοχή μας αλλά ακριβώς αντίθετα μειώνεται το τσόφλι μας, η φλούδα που κρύβει τον Εαυτό μας. Αυτός -για μένα- ο εσωτερικός ανώτερος Εαυτός, είναι ελεύθερος, αγνός και τόσο δυνατός που καμμιά εξωτερική κατάσταση δεν μπορεί να τον επηρεάσει.
quote:
Και δυστυχώς όσο πιο λέπτός είναι κάποιιος τόσο πιο εύκολο είναι για έναν άλλο να τον σπάσει και να τον καταπατήσει. Βλέπεις δεν έχουμε μάθει ούτε να σεβόμαστε ούτε να θαυμάζουμε ούτε να μιμούμεθα εύκολα το καλό και το σεπτό.... είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις παρά να οικοδομείς...
... "πιάνω" μια ιδέα απογοήτευσης ή κακώς κατάλαβα; φιλικά |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/04/2006, 08:06:27
Ομολογώ οτι από εχθές έχει αρχίσει να με απασχολεί το συγκεκριμένο ερώτημα λιγάκι.
Κι εννοώ το ερώτημα που έχει δοθεί ως τίτλος...
Νομίζω πως θα ήταν κάπως δογματικό να δώσουμε μια απάντηση απολύτως καταφατική ή αρνητική.
Ο άνθρωπος κι εν γένει η συμπεριφορά του είναι κάτι το απρόβλεπτο οπότε δεν είναι σίγουρο αν μπορεί κάποιος να αλλάξει ή όχι.
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους, να ξεφύγουν από τα πάθη τους και να μετριάσουν τα ελαττώματα τους.
Υπάρχουν κι άνθρωποι οι οποίοι δεν προσπαθούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους ή να ξεφύγουν από τα πάθη τους.
Αιτία για αυτό μπορεί να είναι διάφοροι λόγοι.
Πρώτα απ' όλα μπορεί ο ίδιος ο άνθρωπος να μην έχει καταλάβει το γεγονός οτι πρέπει να ξεφύγει από τον "κακό" του εαυτό, από τις κακές του συνήθειες.
Μπορεί να προκαλεί κακό στους γύρω του, ειδικά αν εκείνοι είναι άτομα καλοπροαίρετα ή επιρρεπή.
Το πιο άσχημο όμως είναι όταν επιλέγουν συνειδητά να μην ξεφύγουν από τον κακό τους εαυτό.
Και το λέω αυτό επειδή τότε μπορεί να κάνουν μεγαλύτερο κακό τόσο στον ίδιο τους τον εαυτό (αν και δεν το καταλαβαίνουν), όσο και στους γύρω τους.
Μπορεί να υϊοθετούν ένα καλό προσωπείο, μια δήθεν φιλική συμπεριφορά ή να εμφανίζονται ως μετανοημένοι για παλιά ενδεχόμενα λάθη.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα...?
Για μένα λοιπόν αυτή είναι η πιο επικίνδυνη κατηγορία από αυτές που ανέφερα...  
In anticipation of my resurrection... |
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/04/2006, 17:07:26
quote:
Ο καθένας από εμάς κάπου ανήκει, εκείνος επιλέγει. Σίγουρα η 1η επιλογή έχει μέσα της τον πόνο αλλά και την δύναμη, τη δημιουργία και τη ζωή.
Ο πόνος όμως -σαν φορέας συνείδησης- μας κάνει πιο δυνατούς και πιο άξιους, πιο συνειδητούς.
Νομίζω, οτι αν κάτι λεπταίνει σε εμάς, όσο μεγαλώνουμε και εξελισόμαστε, δεν είναι η δύναμη και η αντοχή μας αλλά ακριβώς αντίθετα μειώνεται το τσόφλι μας, η φλούδα που κρύβει τον Εαυτό μας.
Αυτός -για μένα- ο εσωτερικός ανώτερος Εαυτός, είναι ελεύθερος, αγνός και τόσο δυνατός που καμμιά εξωτερική κατάσταση δεν μπορεί να τον επηρεάσει.
... "πιάνω" μια ιδέα απογοήτευσης ή κακώς κατάλαβα;
Θα έλεγα ότι η συνειδητοποίηση μας κάνει πιο ευαίσθητους σε ότι έχει να μας προσφέρει η ζωή. Μπορούμε να γευόμαστε είτε το καλό είτε το κακό σε όλο και μεγαλύτερο κλήρο. Και όπως λες το σύνηθες είναι ο πόνος. Αυτό το τίμημα, κατ’ εμέ για όποιον θέλει…
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες ότι μειώνεται το τσόφλι μας. Και για τον λόγο αυτό είπα και εγώ ότι όσο πιο συνειδητοποιημένος τόσο πιο ευάλωτος. Η κάθε δαγκωνιά είναι όλο και πιο επώδυνη. Κανείς δεν δοκιμάζει να φάει ας πούμε ένα καρύδι πριν σπάσει το τσόφλι.
Θα διαφωνήσω σε ότι αφορά τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Κάποιες φορές είναι οι εξωτερικές καταστάσεις αρκετά δυνατές για να λυγίσουν τον εαυτό μας όσο και ακέραιος και αν πιστεύουμε ότι είναι, ιδίως αν αυτές οι καταστάσεις υπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σωστά κατάλαβες και καλώς ή κακώς υπάρχει… όπως κάπου υπάρχει και η εξήγηση του γιατί.
quote:
Μπορεί να υϊοθετούν ένα καλό προσωπείο, μια δήθεν φιλική συμπεριφορά ή να εμφανίζονται ως μετανοημένοι για παλιά ενδεχόμενα λάθη.
Η αλήθεια είναι ότι πολύ πιο εύκολα μεταμελούμε παρά μετανοούμε.
Φιλικά
|
risky
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
66 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2006, 01:52:40
Καλησπέρααγαπητέ Trovadoure νομίζω -και δεν το λέω θεωρητικά αλλά βιωματικά -οτι οι εξωτερικές καταστάσεις ειδικά αυτές που έχουν μεγάλη διάρκεια σίγουρα μπορούν να μας κλονίσουν αλλά όχι να μας καταβάλλουν σε τέτοιο βαθμό που θα πούμε οτι τα παρατάμε. Στην πορεία της ζωής μας, σαν τους ταξιδιώτες, μπορεί να βρούμε στο δρόμο εμπόδια, και αυτά να μας κουράσουν ή να μας φοβίσουν ή να μας καθυστερήσουν, αλλά αν θέλουμε πολύ και πραγματικά να φτάσουμε στον προορισμό μας δεν θα μας σταματήσουν.
quote:
Και για τον λόγο αυτό είπα και εγώ ότι όσο πιο συνειδητοποιημένος τόσο πιο ευάλωτος. Η κάθε δαγκωνιά είναι όλο και πιο επώδυνη.
Ναι αλλά όσο πιο συνειδητός άλλο τόσο και πιο δυνατός. Νοιώθουμε το κακό πιο εύκολα είναι αλήθεια, αλλά δημιουργούμε και άμυνες ή τρόπους να το αντιμετωπίζουμε πιο εύκολα.
Αδιάκοπος αγώνας είναι η ζωή του καθενός μας και η αλήθεια είναι οτι σχεδόν κάθε μέρα πρέπει να επιβεβαιώνουμε το στόχο και το ταξίδι μας. Δυστυχώς, έχω καταλάβει στο πετσί μου, οτι δίχως πόνο δουλειά δεν γίνεται.
Γιατί; Μάλλον από τη δική μου αδυναμία να καταλάβω όταν όλα είναι εύκολα και καλά. |
Trovadouros
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
242 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2006, 19:53:18
quote:
Αδιάκοπος αγώνας είναι η ζωή του καθενός μας και η αλήθεια είναι οτι σχεδόν κάθε μέρα πρέπει να επιβεβαιώνουμε το στόχο και το ταξίδι μας. Δυστυχώς, έχω καταλάβει στο πετσί μου, οτι δίχως πόνο δουλειά δεν γίνεται.
Θα ήθελες σε παρακαλώ να αναφερθείς σε αυτήν την επιβεβαίωση.Είναι σε σχέση με εξωτερικά ερεθίσματα τα οποία σε βοηθούν να προσανατολίζεσαι; Είναι δυσκολίες που συναντάς και γι αυτό και συμπεραίνεις ότι βρίσκεσαι σε καλό δρόμο; Είναι εξωτερικοί παράγοντες που μοιρολατρικά οδηγούν στον πόνο και χρειάζεται δουλεία για να αντέξεις; Είναι εσωτερικές σταθερές που αδιάκοπα χτυπούν καμπανάκι όταν λοξοδρομείς; Φιλικά
|
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 2 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Ξεφεύγουμε από τον εαυτό μας;
