quote:

---

europaios2 - Εγώ αυτά τα εκλαμβάνω ως σημάδια, όχι της μή ύπαρξης του Θεού αλλά της εγκατάλειψής Του!

---

Για να εγκαταλείψεις τον Θεό φίλε europaios2, πρέπει να τον γνωρίσεις πρώτα .
Πιστεύεις πραγματικά ότι η ανθρωπότητα κατάφερε να γνωρίσει ποτέ την πραγματική έννοια του (θεού-λόγος) .

Και αν κάποιος σου πει ναι, αλήθεια έχει μάθει να δίνει, χωρίς να περιμένει (ανταμοιβή) ;

quote:

---

europaios2 - Παλιά μου έλεγε η μητέρα μου στο χωριό της όταν δεν έβρεχε κάναν πάντα λειτανεία και περιφορά. Δεν προλάβεναν να τελειώσουν με την περιφορά και ξεκινούσε να βρέχει! Ποτέ δεν έτυχε μετά από λειτανεία να μη βρέξει!

---

Μια αθώα απορία ;

Ο λόγος της λιτανείας ποιος ήτανε ;
Η απόδειξη(βροχή), ότι ο θεός είναι ακόμα μαζί μας .

Edited by - elo on 23/11/2007 01:11:31

Στο χωρίο μου παλιά είχανε όλοι σκυλιά. Όχι σκυλάκια πούντελ, αλλά τα άλλα, αυτά που είναι μίγματα απο λυκόσκυλα και τέριερ. Αυτά τα σκυλιά λοιπόν, που άμα ζύγωνες στα σπίτια δαγκώνανε το λουρί να το κόψουνε για να μπορέσουνε να τρέξουνε κατα πάνω σου, όταν τύχαινε να περνάει κόσμος απο τον δρόμο, γαυγίζανε σαν τέρατα.

Ο ξάδερφός μου λοιπόν έκανε χάζι απο το μπαλκόνι πως τρόμαζε ο κόσμος που περνούσε έξω απο την αυλή, σαν άκουγε το θηρίο, που είχε δεμένο πίσω απο την αυλή. Όταν περνούσε όμως τη Μεγάλη Παρασκευή ο Επιτάφιος, το σκυλί μούγκα...

quote:

---

Το βράδυ την πήρε ο ύπνος και είδε ένα όνειρο, είδε το Κύριο στα λευκά και τις είπε, «τέκνο μου εγώ τώρα τον βρίσκω καθαρό και τον παίρνω, εσύ εγγυάσαι ότι σε 20 χρόνια θα παραμείνει εντάξει;»

---

quote:

---

Δεν είχε πάθει τίποτα, μετά απο μια βδομάδα δούλευαν τα σαγόνια του ρολοϊ. Αλλά αυτό που είπανε όλοι οι χωριανοί μου όταν βρεθήκανε στο.. σε εκείνο το μέρος τέλως πάντων, ήτανε ότι ΟΛΑ τα σκυλιά του χωριού δεν γαυγίζανε όταν περνούσε ο Επιτάφιος απο μπροστά. Θα μου πεις, φοβήθηκανε απο τον κόσμο;; Δε θα το λεγα, γιατί όταν κάνανε παρέλαση στο χωριό μου, τότε να δεις πως γαύγιζαν. Έτσι κι αλλιώς για αυτό τα εκπαιδεύανε, για να μη φοβούνται τίποτα.

---

Αγαπητέ samuel1974, θα μου επιτρέψεις να διατηρήσω κάποιες επιφυλάξεις ως προς αυτό.
Σε κάθε άλλη περίπτωση που μαζευόταν σχεδόν όλο το χωριό δηλαδή τα σκυλιά γαύγιζαν;
Σε κάποιο πανηγύρι, στην Ανάσταση, σε κάποιο γάμο, σε παρελάσεις κλπ;
Από την άλλη πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε εμείς όταν αυτή η πληροφορία δε μας έχει αποτυπωθεί βιωματικά αλλά προφορικά από κάποιον τρίτο;
Ειλικρινά δεν θέλω να "μειώσω" σε κύρος την πληροφορία του ξάδερφου σου απλά σκέφτομαι την πιθανότητα να είχε ήδη προϊδεάσει τον εαυτό του με την αντίληψη ότι τα σκυλιά δεν θα γαυγίσουν τη Μεγάλη Παρασκευή με αποτέλεσμα να αγνόησε - όχι ηθελημένα - το γαύγισμα κάποιων σκυλιών.

Επιπλέον, τα σκυλιά μπορούν και συν-βιώνουν τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Θεωρητικά πάντα, τη Μεγάλη Παρασκευή η ατμόσφαιρα είναι πιο "λυπητερή" και πένθιμη, επικρατεί μια μελαγχολική διάθεση από τους πιστούς κλπ.
Μήπως τα σκυλιά "συμμετείχαν" σε αυτή την ατμόσφαιρα με τον τρόπο τους;
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που προανέφερα επικρατεί χαρά και μια πολύ ευχάριστη κι εορταστική διάθεση οπότε το γαύγισμα να έρχεται και να δένει με το όλο κλίμα.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Αλήθεια η μουντάδα που αναφέρεστε (θλίψη) την Μ. Παρασκευή, μήπως χαθεί από τα μάτια μας καθώς παρατηρούμε τον ουρανό, γιατί έχει χαθεί και από μέσα μας ;

quote:

---

europaios2 - Εγώ αυτά τα εκλαμβάνω ως σημάδια, όχι της μή ύπαρξης του Θεού αλλά της εγκατάλειψής Του!

---

Για να εγκαταλείψεις τον Θεό φίλε europaios2, πρέπει να τον γνωρίσεις πρώτα .
Πιστεύεις πραγματικά ότι η ανθρωπότητα κατάφερε να γνωρίσει ποτέ την πραγματική έννοια του (θεού-λόγος) .

Και αν κάποιος σου πει ναι, αλήθεια έχει μάθει να δίνει, χωρίς να περιμένει (ανταμοιβή) ;

quote:

---

europaios2 - Παλιά μου έλεγε η μητέρα μου στο χωριό της όταν δεν έβρεχε κάναν πάντα λειτανεία και περιφορά. Δεν προλάβεναν να τελειώσουν με την περιφορά και ξεκινούσε να βρέχει! Ποτέ δεν έτυχε μετά από λειτανεία να μη βρέξει!

---

Μια αθώα απορία ;

Ο λόγος της λιτανείας ποιος ήτανε ;
Η απόδειξη(βροχή), ότι ο θεός είναι ακόμα μαζί μας .

Edited by - elo on 23/11/2007 01:11:31

---

quote:

---

«όποιος με πιστέψει κι αν πεθάνει θα ζήσει, αλλά όποιος με πιστέψει και ζήσει την ζωή μου δεν θα πεθάνει ποτέ!»

---

Φίλε γιαπετ για σπαζοκεφαλιά μου κάνει αυτό το εδάφιο….

Αλλά από την άλλη σκέφτομαι αυτά που λέει ο χριστιανισμός, πως όποιος δεν πιστεύει τον αληθινό θεό είναι νεκρός και δεν το γνωρίζει, μετά θάνατον όλοι θα κριθούν, δίκαιοι και μη .
Οι αμαρτωλοί στην κόλαση και οι δίκαιοι στον παράδεισο (αιώνια ζωή) .

Δηλαδή (όποιος με πιστέψει κι αν πεθάνει θα ζήσει)) η ενδιάμεση κατάσταση που ο πιστός περιμένει την κρίση, που παρόλο έχει πεθάνει, η ψυχή του παραμένει ζωντανή γιατί γνώρισε (πως όποιος δεν πιστεύει τον αληθινό θεό είναι νεκρός και δεν το γνωρίζε).

Μετά την κρίση έρχεται η αιωνιότητα, ως ανταμοιβή γιατί πραγματικά έζησε αγαθά την ζωή του όπως ο Χριστός (αλλά όποιος με πιστέψει και ζήσει την ζωή μου δεν θα πεθάνει ποτέ).

Αυτά φυσικά αντιλαμβάνομαι εγώ στο συγκεκριμένο εδάφιο, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι έπεσα μέσα .

quote:

---

Φίλε Ελάχιστε

quote:

---

Το βράδυ την πήρε ο ύπνος και είδε ένα όνειρο, είδε το Κύριο στα λευκά και τις είπε, «τέκνο μου εγώ τώρα τον βρίσκω καθαρό και τον παίρνω, εσύ εγγυάσαι ότι σε 20 χρόνια θα παραμείνει εντάξει;»

---

Έχω μια απορία την οποία έχω εκφράσει πάλι στο παρελθόν, με αφορμή το παραπάνω, χωρίς βέβαια, να πάρω απάντηση από κάποιον που τα πιστεύει αυτά.

Έτσι όπως τα είπε ο «κύριος με τα λευκά» στο όνειρο της κυρίας, εγώ συμπεραίνω ότι μόλις μετανοήσει κάποιος θα πεθάνει!!!

1) Είναι λοιπόν, καλλίτερα να μην πάψουμε λεπτό να αμαρτάνουμε, επειδή ο θεός μας την έχει στημένη ή να μη μετανοήσουμε, διότι μόλις γίνει αυτό θα πεθάνουμε;

quote:

---

…αμαρτία δεν είναι μόνο η κλεψιά , ο φόνος , η πορνεία κτλ αμαρτία είναι ακόμα και η πονηρή σκέψη ακόμα και το ειρωνικό κλείσιμο του ματιού ή η φιλαργυρία, ακόμα και η τεμπελιά κτλ .

---

Φίλε μου, η πρώτη και μεγαλύτερη αμαρτία μας, για το χριστιανισμό, είναι το γεγονός ότι γεννηθήκαμε (αφού κουβαλάμε το αμάρτημα του Αδάμ) αλλά και με βάση το παραπάνω, που λες

2) γίνεται αυτό που λες παρακάτω;

quote:

---

Είπε ξεκάθαρα ότι «όποιος με πιστέψει κι αν πεθάνει θα ζήσει, αλλά όποιος με πιστέψει και ζήσει την ζωή μου δεν θα πεθάνει ποτέ!»

Ας υποθέσουμε όμως , ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πεθάνει σαρκικά ο άνθρωπος ακόμα και την ζωή του Κυρίου να εφαρμόσει σε αυτήν την ζωή.

---

3) Και εδώ με μπέρδεψες τελείως, επειδή δεν το υποθέτουμε, είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσει κάποιος μια ζωή σαν αυτή που υποτίθεται, ότι έζησε ο χριστός, γιατί λέει «όποιος με πιστέψει κι αν πεθάνει θα ζήσει, αλλά όποιος με πιστέψει και ζήσει την ζωή μου δεν θα πεθάνει ποτέ!»;

4) Δε μου φαίνονται και τόσο συμβατά αυτά μεταξύ τους, εκτός και αν δεν … τα αντιλαμβάνομαι.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

---

4) δεν είναι θέμα αντίληψης φίλε μου, μπορεί να είναι και έτσι που τα λες. ή μπορεί κάποια πράγματα να χρειάζονται το χρόνο τους για να τα εννοήσουμε . πάντως απο ότι βλέπω πρόβλημα αντίληψης δεν έχεις, μια χαρά σε βρίσκω.

3) απο την ερώτηση σου φίλε κρατάω το "είναι σίγουρο", ίσως αυτή η σιγουριά που έχεις για τα πράγματα να είναι η απάντηση και στο τέταρτο ερώτημα σου.

2) αν σου πω ότι σίγουρα γίνετε θα με πιστέψεις; προφανώς όχι!
είναι θέμα πίστης φίλε μου, ή λέει αλήθεια ο Κύριος ή λέει ψέματα, διαλέγεις και παίρνεις.

1) δεν θα έδινα αυτήν την εξήγηση στο όνειρο, αν δεχθούμε την παράσταση Tου ως αληθινή.
αν δεν την δεχθούμε δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε. πρόσεξε όμως διότι αν την δεχτείς ως αληθινή , αυτόματα δέχεσαι τον Κύριο ζωντανό και υπαρκτό, οπότε κινδυνεύεις να μετανοήσεις, να πιστέψεις σε αυτόν και μετά ξέρεις τι θα πάθεις αν ισχύει η λογική σου;
για αυτό την θεωρούμε σαν ψέμα και παύουμε να το σχολιάζουμε....

ΥΓ.δηλαδή ρε παιδιά αν δεν βρέξει φέτος την Μεγάλη Παρασκευή δεν υπάρχει Κύριος;
beautiful....

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

Γράφεις:
"Από την άλλη πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε εμείς όταν αυτή η πληροφορία δε μας έχει αποτυπωθεί βιωματικά αλλά προφορικά από κάποιον τρίτο;"

Και εγώ δεν είμαι σίγουρος άμα είναι αλήθεια αυτό, που μου είπε ο γιός του αδερφού του πατέρα μου, και θα ήθελα πολύ να το δω με τα μάτια μου, αλλά δυστυχώς εκείνα τα "αγωνιστικά" σκυλιά τα έχουνε τώρα πουλήσει.

Ακούγωντας αυτά που λέγονται εδω μέσα για την περιφορά του Επιταφίου, είπα κάτι που έχω κι εγώ ακούσει.

Γράφεις:
"Ειλικρινά δεν θέλω να "μειώσω" σε κύρος την πληροφορία του ξάδερφου σου απλά σκέφτομαι την πιθανότητα να είχε ήδη προϊδεάσει τον εαυτό του με την αντίληψη ότι τα σκυλιά δεν θα γαυγίσουν τη Μεγάλη Παρασκευή με αποτέλεσμα να αγνόησε - όχι ηθελημένα - το γαύγισμα κάποιων σκυλιών."

Ναι, αλλά επειδή του έκανε εντύπωση αυτό, το είπε μετά και στους άλλους συχωριανούς μας, όταν είχανε μαζέψει τα σκυλιά, που τα αφήνανε κρεμασμένα το πρωϊ και τα παίρνανε το βράδυ, και οι άλλοι το ίδιο του είπανε. Έτσι κι αλλιώς θα κατάλαβες ότι ο ξα δεν διάβαζει τις νύχτες τροπάρια, το παιδί δουλεύει σαν μπάρμαν.

Άμα θες να σου στείλω το κινητό του στο μεϊλ σου, να τον πάρεις τηλ να ρωτήσεις τον ίδιο, για το τι παίχτηκε.

Γράφεις:
"Επιπλέον, τα σκυλιά μπορούν και συν-βιώνουν τα συναισθήματα των ανθρώπων."

Σωστός!
Τα σκυλιά μυρίζουνε την αδρεναλίνη του ανθρώπου και άμα σου έχει τύχει να κάθεσαι κάπου με παρέα έναν σκύλο, τότε θα ξέρεις ότι άμα πας να σηκωθείς απο το κάθισμα, ο σκύλος σηκώνεται μόλις το σκεφτείς να σηκωθείς, δηλαδή μόλις δώσει ο εγκέφαλος την εντολή στα πόδια, το σκυλί σε μυρίζει ότι είσαι σε εγγρήγορση και πετάγεται.

Γράφεις:
"Μήπως τα σκυλιά "συμμετείχαν" σε αυτή την ατμόσφαιρα με τον τρόπο τους; Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που προανέφερα επικρατεί χαρά και μια πολύ ευχάριστη κι εορταστική διάθεση οπότε το γαύγισμα να έρχεται και να δένει με το όλο κλίμα."

Η Αγία Γραφή μιλάει για τους δύο κόσμους αυτόν της ύλης και αυτόν του πνεύματος, Από την άλλη όμως δεν μιλάει για έναν άνθρωπο ο οποίος πλάστηκε μισός φθαρτός και μισός άφθαρτος. Ο άνθρωπος είναι ως ον ενιαίο . και είναι πλασμένο για την αθανασία.
Αποτελείτε βέβαια και από Πνεύμα και από Ύλη , η ανάλυση όμως θέλει προσοχή διότι οι ισορροπίες είναι λεπτές, κινδυνεύουμε να γίνουμε εχθροί της ύλης, μιας ύλης που ευλόγησε ο Κύριος δημιουργώντας την(ή καλύτερα βάζοντας την σε τάξη) πόσο μάλλον με την ενσάρκωση του Λόγου, μέσω του ανθρώπου δηλαδή. ώστε πολύ εύκολα μπορεί να γίνουμε υποστηρικτές Πλατωνικών κτλ ιδεών οι οποίοι ουσιαστικά μισούσαν την ύλη θεωρώντας πχ το σώμα φυλακή…
Η προσπάθεια ανάλυσης του θέματος «πνεύμα ύλη» είναι πραγματικά πολύ δυσχερής ιδιαίτερα όσο αφορά τον πνευματικό τομέα.
Και αυτό διότι πάρα γεγονός ότι η διανόηση του ανθρώπου φτάνει πολλές φορές σε μεγάλα ύψη κατανοήσεως της Θεότητας και γενικά του πνευματικού κόσμου, εν τούτοις ο συναισθηματικός και ψυχολογικός κόσμος του ανθρώπου απέχει πάρα πολύ της πραγματικότητας και βρίσκετε πολύ μακριά από την αλήθεια.
Πράγμα το οποίο συμβαίνει διότι από την παιδική ηλικία του ανθρώπου η ζωή του είναι συνυφασμένη απόλυτα με την ύλη.
Πρόσεξε δεν κατηγορώ την ύπαρξη της ύλης με αυτό και αυτά που θα ακολουθήσουν αλλά την επιλογή του ανθρώπου να δοθεί αποκλειστικά σε αυτήν.

Έτσι η παχυλότητα της ύλης έχει κλείσει τους πόρους της συνειδήσεως του και δεν δύναται να συλλαμβάνει εύκολα τον κόσμο του πνεύματος. Τα αναπνευστικά όργανα της ψυχής είναι βεβηλωμένα και δυσκολεύονται να αναπνεύσουν τον αρωματισμένο και ζωογόνο αέρα του πνεύματος.
Το υλικό στοιχείο του, της ζωής ,έχει κατακαλύψει ολόκληρο σχεδόν το είναι του ανθρώπου. Τα πάντα γύρω του τα διέπει η ύλη , ενώ ο άνθρωπος είναι και πνεύμα, συνίσταται από ψυχή και σώμα.
Κατά συνέπεια για να δυνηθούμε να εισχωρήσουμε μεταξύ των δύο τούτων κόσμων , οι οποίοι διασταυρώνονται στον άνθρωπο , θα πρέπει να προβούμε και σε μια επισταμένη έρευνα από την οποία θα προσπαθήσουμε να εξάγουμε τα λογικότερα και θετικότερα συμπεράσματα , τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε για την εκκαθάριση της υφιστάμενης μέσα μας εσφαλμένης αντίληψης όσο αφορά τo συμφέρον του ανθρώπου.
Οι χριστιανοί για να μην χαθούν στα πέλαγα της γνώσης, η έρευνα θα πρέπει να διεξαχθεί βάσει του Γραφικού σχεδίου του Θεού, αρχίζοντας από τον Δημιουργό και καταλήγοντας στα δημιουργήματα Του.
«Το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά , και τα βάθη του Θεού.» Και «τα του ανθρώπου ειμή το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ;» (Α` Κορ. Β` 11 ).

Έχουμε λοιπόν το δικαίωμα δια της χάριτος του Θεού να ερευνήσουμε τα πάντα στην δημιουργία και ειδικότερα την ζωή του Χριστού προς μίμηση. «Ερευνάτε τας γραφάς…εκείναι είσιν αι μαρτυρούσαι περί Εμού»(Ιω ε` 39)
Ο διαχωρισμός των δύο αρχικών στοιχείων της δημιουργίας , η διασαφήνιση πνεύματος και ύλης Θεού και κόσμου γίνεται από τον λόγο αυτού. «Συ κατ` αρχάς , Κύριε την γη εθεμελιώσας και έργα των χειρών Σου εισίν οι ουρανοί . αυτοί απολούνται , Συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται και ωσεί περιβόλιον ελίξεις αυτούς , και αλλαγήσονται Συ δε ο αυτός ει και τα έτη Σου ουκ εκλειψονται.» ( Ψαλ. ρα 25 ).
Πάντα τα έργα των χεριών Σου , ο φυσικός κόσμος, φθείρεται, Συ μένεις άφθαρτος , τα πάντα θα παλαιωθούν ως ιμάτιο και θα τυλίξεις αυτά προς αλλαγή και για να ποιήσεις τα πάντα νέα, Συ όμως είσαι αναλλοίωτος και άφθαρτος και τα έτη Σου δεν θα εκλείψουν ποτέ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε αφήσει την προσωρινή ύλη να μας περιβάλει 100% ψυχή και σώμα, ενώ ο πνευματικός κόσμος του οποίου μετέχουμε σαν άνθρωποι και ο οποίος προΰπαρχε του υλικού έχει ελάχιστο μερίδιο μέσα μας σε σχέση με την φθοροποιό και αυτοφθειρόμενη ύλη που έχει πρωτεύοντα και καταλυτικό ρόλο και θέση.
«Και νυν δόξασον με συ. Πάτερ παρά σεαυτώ της δόξης η είχον προτού τον κόσμο παρά σοί».( Ιω. ιζ 5 ). Ο Κύριος μιλάει για μια δόξα την οποία είχε προτού δημιουργηθεί ο κόσμος τον οποίο βλέπουμε , ακούμε και νοούμε. Άρα δεν υπήρξε εποχή και χρόνος ούτε θα υπάρξει , κατά τον οποίο να μη υπάρχει Θεός.

Αλλά τίθεται ένα ερώτημα : υπό ποια μορφή βρισκόταν ο Θεός πριν κτιστούν τα σύμπαντα και σε ποιο σημείο του ακαθορίστου τόπου και χρόνου ;
Βλέπουμε ότι η μοναδική μορφή του Θεού πάντοτε είναι η αγάπη ο δε χρόνος και τόπος είναι το άπειρο του χώρου , στο οποίο δημιουργήθηκε το σύμπαν. Σε αυτό το άπειρο χάος βρίσκετε ο Θεός ως πνεύμα , διότι «πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθείαν δει και προσκυνείν.» (Ιω δ 24 ) . η επιβαλλόμενη ως λογική και δίκαιη λατρεία προς τον Θεό είναι η δια του πνεύματος αλλά και των αισθήσεων .αλήθεια είναι κάθε τι το οποίο βλέπουμε ακούμε και συλλαμβάνουμε δια των αισθήσεων .

Εκείνο το οποίο δεν βλέπουμε αλλά νοούμε και πιστεύουμε βάσει των γραφικών δεδομένων είναι και αυτό αλήθεια. Επομένως η αληθινή λατρεία είναι του πνεύματος και των αισθήσεων , ολοκληρωμένος ο εσωτερικός και εξωτερικός κόσμος του ανθρώπου , θα πρέπει μάλιστα να προσφέρετε αυθόρμητα στην λατρεία του Θεού διότι μόνο τότε ο Θεός γίνεται νοητός και αισθητός , τότε μπορεί κάποιος να πει ότι γεύεται αυτόν ως αγάπη , ειρήνη , δικαιοσύνη. Τέτοιους προσκυνητές ζητάει και ο Θεός.

Εκ την απειρώτητας του Πνεύματος του Θεού λοιπόν παράχθηκαν τα πάντα, από τον πνευματικό κόσμο ξεπήδησαν τα απειράριθμα δημιουργήματα μεταξύ των οποίων ο Θεός έπλασε ένα μικρό δημιουργηματάκι εκ λάσπης και εντός αυτού έκρυψε ένα τεμάχιο από το Πνεύμα Του. Αυτό το μίγμα από πυλό , και αυτός ο πυλός δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο , ο οποίος δια Ιησού Χριστού κατέστη η «κορωνίδα της κτίσεως», καθότι σε κανένα άλλο από τα κτίσματα δεν τέθηκε η σφραγίδα της γνώσεως και της Θείας καθομοιώσεως.
Η εκδήλωση του Θείου σε όλη την κτίση γίνεται και αυτή δια μέσο του ανθρώπου.
Ο Θεός είναι ο πατέρας πάσης κτίσεως , και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι από τα έργα του κανένα εκ των δημιουργημάτων του δεν μπορεί να τα ποιήσει. Τα έργα του μαρτυρούν την θεία προέλευση του πνεύματος , την θεία καταγωγή της πνευματικής του υποστάσεως.

Ούτε μία σύγκριση μπορεί να τεθεί για την ανωτερότητα του ανθρώπου από τα ζώα.
Αν και υπάρχουν ζώα μεγαλύτερης σωματικής ισχύος από τον άνθρωπο πχ το άλογο ή ο ελέφαντας ο οποίος ζυγίζει χιλιάδες κιλά και με την προβοσκίδα του μπορεί να ξεριζώνει τεράστια δέντρα , όμως δεν έχει την διανοητική ικανότητα να την χρησιμοποιήσει ως μπουλντόζα για την διάνοιξη δρόμων και την ανοικοδόμηση πόλεων ! ή η φάλαινα που είναι ακόμα μεγαλύτερη από αυτόν και η οποία περικλείετε από τεράστιες φυσικές δυνάμεις , είναι δε και πανέξυπνο ζώο , δεν είδαμε όμως ποτέ να κτίζει υποθαλάσσιες πόλεις ή πλοία !
Ποιος είδε ποτέ ζώο να κατασκευάζει μικροτσίπ, ποιος είδε γάτα ιχθυοπώλη ; ποιος είδε ποτέ σκύλο ο οποίος είναι το πλέον νοήμον κατοικίδιο να διαλογίζεται ή να προσεύχεται ;
Ο πίθηκος έχει χέρια και πόδια , θα μπορούσε να πράττει ό,τι και ο άνθρωπος , ποιος τον είδε ποτέ να καλλιεργεί την γη ; να φυτεύει αμπέλια ή ελιές ; ποιος είδε πίθηκο σε εποχή παγετού να ανάβει φωτιά να ζεσταθεί ; ακόμα και φωτιά να βρει θα μείνει δίπλα της να ζεσταθεί αλλά δεν έχει την διανοητική ικανότητα να ρίξει ξύλα πάνω της από τον δίπλα σωρό πριν σβήσει, πράγμα που πρακτικά θα μπορούσε πολύ εύκολα!

Είναι ανεδαφικό να υποστηρίζεται ότι ο άνθρωπος δεν διαφέρει του ζώου, το ζώο έχει τον μοναδικό σκοπό να υπηρετεί τον άνθρωπο στον παρόντα κόσμο .
Ο Δημιουργός ποτέ δεν «ενεφύσησε πνοή ζώσα εις τους μυκτήρας αυτού» , ούτε έδωσε εντολή σε κάποιο ζώο ώστε να την παραβεί και να γνωρίσει καλό και πονηρό να αποκτήσει νου και λογικότητα.

Ο υλισμός προσπαθεί να απομακρύνει την σκέψη του , όπως ο Κάιν , από το ότι υπάρχει Θεός για να μην ενοχλείτε από την συνείδηση του.
Βέβαια ο Θεός έδωσε Θεϊκή εξουσία στον άνθρωπο για να τον υπηρετούν τα πάντα και αυτός κατάντησε δούλος των πάντων, υποτελής και υπηρέτης της ύλης και των παθών του. Την εξουσία του αυτή την παραχώρησε στην ύλη , ούτως ώστε η ύλη να κυβερνά το παν γύρω από την ζωή. Θέτοντας επικεφαλής τον άρχοντα του σκότους ο οποίος κατορθώνει να μεταβάλει τον υλικό πλούτο από δώρο Θεού σε επιβλαβέστατο στοιχείο του ανθρωπίνου προορισμού.

Έτσι βλέπουμε να υπάρχει διηνεκής ανταγωνισμός μεταξύ οικογενειών κοινωνιών και μεταξύ λαών. Ο οποίος καταλήγει σε μίσος , σε εχθρότητα και πολέμους, προς χάρη του οικονομικού, του υλικού παράγοντα.
Ιδρύονται φιλοσοφικά , πολιτικά , θρησκευτικά και κοινωνικά συστήματα , με στόχο και σκοπό να στηρίξουν και να εδραιώσουν το κράτος της ύλη.

Η ύλη είναι φθαρτό δημιούργημα και μεταδίδει φθορά στους υπηκόους της , όταν δεν προηγείται το Θεϊκό στοιχείο, αλλά και από απόψεως αποδοτικότητας δεσμεύεται και περιορίζετε στο ελάχιστο ποσοστό υπό του άρχοντος αυτής , «τη γαρ ματαιότητι η κτισις υπετάγη , ουχ εκούσα , αλλά δια τον υποτάξαντα»(Ρωμ η 20 ), ώστε να μη ρέουν τα αγαθά αυτής προς εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών της ανθρωπότητας.
Η ύλη έχει θάψει κάτω από τα ερείπια της ολόκληρη την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου , είναι δέσμιος και αιχμάλωτος της ο άνθρωπος, έχει ολόκληρο το είναι του δοσμένο σε αυτήν , ζει για να τρώει και μόνο για τρώει…

Ο κόσμος του πνεύματος όμως έχει κηρύξει επανάσταση εναντίον της ύλης με αρχηγό τον Κύριο Ιησού. (όχι με την έννοια της κατάργηση ή της απόρριψης αυτής, αλλά της τοποθέτησης της στο επίπεδο που της πρέπει. Ό Παύλος μας μίλησε στην Α κορνθ επιστολή και έλυσε όλες τις απορίες νομίζω) . Το πρώτο σύνθημα αυτής της επανάστασης ειπώθηκε στην πρώτη μάχη του Κυρίου και ήταν το «ουκ επ άρτω μόνω ζησεται ο άνθρωπος , αλλ επι παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού» (Ματθ δ 4) .
40 ημέρες πάλευε με την ύλη , την οποία νίκησε κατά κράτος , δείχνοντας στον υλισμό , ότι το πνεύμα είναι ισχυρότερο της ύλης ! ότι το πνεύμα είναι η δημιουργική δύναμη από την οποία προέρχονται τα πάντα, ότι το πνεύμα ζωοποιεί και αξιοποιεί τα πάντα. Ο άνθρωπος δεν δύναται να ζήσει μόνο με ύλη αλλά με κάθε λόγο εξερχόμενο εκ του στόματος του Θεού.

Είδαμε όμως τον Κύριο να δίνει και άλλες μάχες, εν μέσο των οποίων εξέδωσε και άλλα συνθήματα : «μη ουν μεριμνήσετε εις την αύριον…αρκετόν τη ημέρα και η κακία αυτής»(Ματ ς 34). Μην κάνετε σκέψεις έλεγε παρά μόνο για το τι θα φάτε τι θα ποιήσετε τι θα ενδυθείτε , αρκετή είναι φροντίδα της ημέρας. Σε άλλο σημείο όμως λέει «επ ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν…»( Α Κορ. θ 10 )
Μα εκείνος που καλλιεργεί του αγρούς δεν μεριμνά για την αύριον ;
Διότι ο θερισμός έρχεται έπειτα από μήνες ή η καλλιέργεια δέντρων αποσκοπεί σε πολύ πιο μακροχρόνια συγκομιδή καρπού έπειτα από χρόνια !
Δεν εννοεί λοιπόν εγκατάλειψη και αμεριμνησία για την ύλη αλλά ένα σφυροκόπημα κατά αυτής , μέχρι να καταφέρει ο άνθρωπος να την τοποθετήσει στο επίπεδο που της πρέπει, αρχομένη δηλαδή και όχι άρχουσα !!!

«Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού , ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν , ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατηρ ημων ο ουράνιος τρέφει αυτά…καταμάθετε τα κρίνα αγρού πως αυξάνει , ου κοπιά ουδέ νήθει λέγω δε ημίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη συτού περιεβάλετο ως εν τούτων.»(Ματθ ς 26-29)
Με λόγια αυτά δεν διδασκόμαστε αργία και εγκατάλειψη , αλλά είναι μια κρούση ένα χτύπημα κατά της ύλης η οποία είναι ο χειρότερος εχθρός όταν κατέχει κυριαρχικά δικαιώματα στις σκέψεις και τις ενέργειες του ανθρώπου.
Και μας εξηγεί ακόμα μια φορά τον τρόπο : «Μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες τι θα φάγωμεν ή τι θα πιώμεν ή τι θα περιβαλώμεθα…ζητείτε δε πρώτον τη βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται ημίν.»(Ματ ς 33).
Ο άνθρωπος δηλαδή πρέπει να ψάχνει πως θα ιδρύσει μέσα του την βασιλεία του Θεού και του πνευματικού κόσμου από τον οποίο προέρχονται ΟΛΑ τα αγαθά, για να μπορέσει να τα έχει και αυτά άφθονα!

Μέσα λοιπόν από την ζωή και τους λόγους του Κύριου Ιησού ο διαχωρισμός πνεύματος ύλης είναι εννοούμενος μεν, εφαρμόσιμος δύσκολα δε ,ως προς την επίτευξη του, εσωτερικά αλλά και εξωτερικά του ανθρώπου.
Οι πραγματικοί χριστιανοί που ζουν και πιστεύουν με τους λόγους το Ιησού Χριστού οφείλουν όμως να συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα που αυτός ξεκίνησε και κέρδισε με εφόδιο τα συνθήματα Του, και με νοερή προσευχή για να επιτευχθεί ο στόχος που δεν είναι άλλος από την υπόταξη της ύλης στο πνεύμα

Είναι κανόνας της φύσης η ύλη να υπηρετεί το πνεύμα του ανθρώπου και όχι το πνεύμα την ύλη !
Ας τοποθετήσει ο άνθρωπος σε κατώτερο επίπεδο τον υλικό κόσμο από τον πνευματικό.
Και αν υπάρχουν κάποιες εκφράσεις των Πατέρων που μας προκαλούν σύγχυση καμιά φορά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Πατέρες μιλούσαν σ’ ένα κόσμο χαραγμένο βαθιά από τις πλατωνικές και ορφικές αντιλήψεις, που σιχαινόταν το σώμα, το θεωρούσε φυλακή της ψυχής και έβλεπε την ανάσταση σαν αιώνια φυλάκιση στον κόσμο της ύλης, ένα κόσμο που αδυνατούσε να καταλάβει τον σεβασμό των χριστιανών και την αγάπη τους προς το έργο του Θεού, την ύλη, και που περιφρονητικά ονόμαζε τους Χριστιανούς, «το φιλοσώματον γένος» (Κέλσος), και είχε σαν ιδανικό του την τελική απόλυτη αποπνευμάτωση. Ο Πλωτίνος ντρεπόταν για το σώμα του γι’ αυτό δε μίλησε ποτέ για τους γονείς του ή για την πατρίδα του και δεν δέχθηκε ποτέ να κάνουν το πορτραίτο του. Ο Αυγουστίνος ομολόγησε στις «εξομολογήσεις» ότι αν δίσταζε τόσα χρόνια να γίνει χριστιανός ήταν γιατί η αποστροφή του προς το σώμα τον εμπόδιζε να ασπασθεί την πίστη στη Σάρκωση. Κακό ήταν γι’ αυτούς η ακαθαρσία της ύλης και του σώματος και όχι η διαστροφή της θέλησης. Μέχρι τώρα ακόμη, οι περισσότεροι «χριστιανοί» δεν μπόρεσαν να θεραπευθούν απ’ αυτήν την αρχαία αρρώστια, παρ’ όλη τη διδασκαλία των Πατέρων, γιατί διαβάζουν το κήρυγμά τους φορώντας ελληνιστικά γυαλιά (δεν αναφέρομαι σε κάποιον σιγκεκριμένα). Δεν μας φταίει η σάρκα, το σώμα, η ύλη, διδάσκου οι Πατέρες, μας φταίει η φθορά. Άλλο το σώμα και άλλο η φθορά. Το σώμα μπορεί να είναι τώρα φθαρτό δεν είναι όμως φθορά, μπορεί τώρα να πεθαίνει, δεν είναι όμως θάνατος. Το σώμα είναι έργο του Θεού. Την φθορά και τον θάνατο τον έφερε η κακή μας πρόθεση, η αμαρτία που μας απομάκρυνε από τον ζωοδότη Κύριο. Η μέλλουσα ζωή δεν καταστρέφει το σώμα αλλά την φθορά και τον θάνατο. Αρκεί το πνεύμα και η ύλη να έχουν την θέση και την αρμονία που πρέπει έσω μας. Δηλαδή όταν λέμε ύλη δεν εννοούμε το σώμα μας, αλλά την βούληση του ανθρώπου να απασχολείτε αποκλειστικά για την υλική διαβίωση αδιαφορώντας για την Πνευματική. Πράγμα που οδηγεί τον άνθρωπο στην αμαρτία και στην φθορά κατά συνέπεια.

Τα κτίσματα μετέχουν σ’ ένα φάσμα ιδιοτήτων και λειτουργιών, σε μια διαβάθμιση χαρισμάτων, που άλλα είναι χαρακτηριστικά των ζώων, των φυτών, των λίθων και άλλα χαρακτηριστικά των αγγέλων. Και τα μεν ζώα δεν έχουν τι ιδιότητες των αγγέλων, ούτε οι άγγελοι τις λειτουργίες των ζώων. Μόνον ο άνθρωπος έχει ιδιότητες, χαρίσματα και λειτουργίες που απλώνονται και αντιπροσωπεύουν όλη την κλίμακα της κτίσεως. Δεν πρόκειται καθόλου για δυϊσμό φύσεων και ουσιών, για κάποια σύνθεση στον άνθρωπο της φυσικής θνητότητας (σώμα) και της φυσικής αθανασίας (ψυχή), όπως στην πλατωνική ανθρωπολογία. Η σωματική (φαινομένη) και η νοερά (μη φαινομένη) όψη του ανθρώπου αποτελούν δύο πλευρές του ιδίου πράγματος, μία επιφάνεια κι ένα βάθος. «Δύο γνωρίζω ανθρώπους, ένα τον φαινόμενον και ένα τον υποκεκρυμμένον τω φαινομένω, αόρατον, τον έσω άνθρωπον» (Αγ. Γρηγ. Νύσ. PG 44, 264).

Παρ’ όλη πάντως την ποικιλία λειτουργιών και ιδιοτήτων, ο άνθρωπος και όλα τα κτιστά, σαν μια αδιάσπαστη αλυσίδα, χαρακτηρίζονται από ενότητα και συνοχή, γι’ αυτό η πτώση των αγγέλων παρέσυρε στην πτώση τους ανθρώπους, και οι άνθρωποι με την δική τους πτώση παρέσυραν την υπόλοιπη κτίση στη φθορά. Ο άνθρωπος, έχοντας τις ιδιότητες όλων των κτιστών, είναι κεντρικό δημιούργημα, κτίσμα που ανακεφαλαιώνει ολόκληρη την κτίση, συνεκτικός δεσμός ολόκληρης της Δημιουργίας «ώσπερ τι των όλων συνεκτικώτατον εργαστήριον... οιονεί σύνδέσμός τις φυσικός (των πάντων)» (Αγ. Μάξ. PG 91, 1305 ΑΒ). Γι’ αυτό και ο Λόγος του Θεού, για να ενωθεί με την κτίση Του και να της μεταγγίσει την αιώνια ζωή της Θεότητος, δεν έγινε άγγελος αλλά άνθρωπος. Έτσι αγκάλιασε την κτίση ολόκληρη. Από τον Θεό η ενέργεια της ζωής και της αθανασίας δόθηκε, εν Χριστώ αναστάντι, στον άνθρωπο, και από τον άνθρωπο στους αγγέλους. «Χαίρεις (Παναγία) μετά Θεόν η Θεός... αμέσως η δεδομένη των εκ Θεού δωρεών το πλήρωμα όλον και εις άπαντας, αγγέλους ανθρώπους τε, τούτο διαπορθμεύουσα» (Αγ. Ανδρ. Κρήτης).
Αν ο άνθρωπος δεν ήταν μία ενιαία φύση αλλά δύο, μία αθάνατη ψυχή και ένα θνητό σώμα, τότε, όντας σχισμένος στα δύο ο ίδιος, αντί να ενώνει θα χώριζε την κτίση φέρνοντας μέσα της το δικό του χάσμα, το χάσμα ανάμεσα στην θνητότητα και στην αθανασία. Αλλά ο άνθρωπος είναι μία ενιαία φύση, και αυτή η φύση είναι ολόκληρη καλεσμένη στην ανάσταση και την αθανασία. «Κέκληκε δε ο Θεός εις ζωήν και ανάστασιν τον άνθρωπον, ου το μέρος αλλά το όλον κέκληκεν, όπερ εστι την ψυχήν και το σώμα.. Πώς ούν τους νεκρούς ανέστησε; Πότερον τάς ψυχάς ή τα σώματα; Αλλά δήλον ότι αμφότερα» (Αγ. Ιουστ. Φιλ. «Περί Αναστάσεως» η΄-θ΄).
Επειδή παρόλα αυτά εμείς ακόμα συνεχίζουμε να καταφέρνουμε τον χωρισμό της κτίσης, παρότι ο ίδιος ο Κύριος αυτοπρόσωπος ήρθε να την ξαναενώσει, αυτό δεν μπορούμε να το ονομάζουμε φυσικό. Φυσική κατάσταση είναι η κατάσταση που θα υπάρξει μετά την δεύτερη έλευση Του. Τότε που η δημιουργία δεν θα είναι καλά λίαν αλλά άριστη. Και αυτό όχι επειδή θα τα έχουμε εμείς καταφέρει, αλλά λόγω της μη δίκαιης θανάτωσης Του.
Θα μπορούσαμε όμως να τα είχαμε κάνει το χρέος μας , δεν νομίζεις;

Ευχαριστώ.

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

Εχουμε τον αγιασμό. Η επιστημονική διαπίστωση περί αλλοίωσης ή μη του νερού θα μας οδηγήσει στην πίστη?
Εχουμε τα σταυρολούλουδα και τα ένζυμα του ψωμιού κ.α.

Πιστεύω ότι το θαύμα δεν είναι αυτό που οδηγεί στην πίστη.
Και η πίστη δεν είναι το πρωταρχικό για να πιστέψει κάποιος.

Δεν θέλω να μπερδέψω κανέναν γιατί ίσως και εγώ να είμαι μπερδεμένος.
Λέει ο Παύλος ότι αν έχω πίστη και μετακινώ βουνά αλλά δεν έχω αγάπη δεν είμαι χριστιανός. (ουδεν ειμί)

Νομίζω ότι αυτό που κινεί τον άνθρωπο προς μια κατεύθυνση είναι η διαίσθηση.
Διαισθάνεται κάποιος τον χώρο και πορεύεται προς τα δέοντα, προς το δέος.
Μπαίνεις σε ένα ερημοκλήσι, βλέπεις ένα κερί να τρεμοπαίζει, βλέπεις τον έναστρο ουρανό, κάπως αισθάνεσαι.

Στον άπιστο Θωμά ο Χριστός δεν είπε ακούμπησέ με για να πιστέψεις αλλά βάλε το δάχτυλο μεσα στα πλευρά μου. Στο σημείο που χτύπησε η λόγχη στο σταυρό για να πεθάνει. Στην καρδιά.
Βάζοντας το χέρι ο Θωμάς στην καρδιά του Ιησού συγκλονίστηκε γιατί μπήκε σε έναν άλλο χώρο.

quote:

---

ΥΓ.δηλαδή ρε παιδιά αν δεν βρέξει φέτος την Μεγάλη Παρασκευή δεν υπάρχει Κύριος;
beautiful....

---

Όχι, φίλε ΕΛΑΧΙΣΤΕ!
Δεν προκύπτει κάποιο τέτοιο συμπέρασμα.
Από την άλλη όμως δεν προκύπτει και το συμπέρασμα ότι αν βρέξει, υπάρχει Θεός.
Εν πάσει περιπτώσει, προσωπικά είχα διαφωνήσει με αυτό που είχε δηλώσει ο dimitris2 στο μήνυμα που απέστειλε στις 20/11/2007, 21:59:01 και συγκεκριμένα στην πρόταση του:

quote:

---

Εχουμε όλοι παρατηρήσει ότι την Μ. Παρασκευή ο καιρός είναι πάντα ομιχλώδης έστω και αν είναι ηλιόλουστος την προηγουμένη και την επομένη.

---

Nothing more!

quote:

---

Ναι, αλλά επειδή του έκανε εντύπωση αυτό, το είπε μετά και στους άλλους συχωριανούς μας, όταν είχανε μαζέψει τα σκυλιά, που τα αφήνανε κρεμασμένα το πρωϊ και τα παίρνανε το βράδυ, και οι άλλοι το ίδιο του είπανε. Έτσι κι αλλιώς θα κατάλαβες ότι ο ξα δεν διάβαζει τις νύχτες τροπάρια, το παιδί δουλεύει σαν μπάρμαν.

Άμα θες να σου στείλω το κινητό του στο μεϊλ σου, να τον πάρεις τηλ να ρωτήσεις τον ίδιο, για το τι παίχτηκε.

---

Αγαπητέ samuel1974, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενα σου οπότε και δεν χρειάζεται να μιλήσω στον ίδιο τον άνθρωπο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν από χρόνια υπήρχε η "φήμη" ότι όταν γίνεται η περιφορά του Επιταφίου τα σκυλιά δεν γαυγίζουν - σε αντίθεση με κάθε άλλη συλλογική συγκέντρωση του χωριού - είναι πιθανόν να έχουν προϊδεάσει κάποιοι άνθρωποι ήδη τον εαυτό τους ότι αυτό συμβαίνει ενώ μπορεί να μην συμβαίνει αυτό πάντα.
Μπορεί πχ να δίνουν έμφαση στην ησυχία των σκυλιών τη Μεγάλη Παρασκευή κι όχι σε ένα πανηγύρι πχ που μπορεί πάλι να είναι ήρεμα.
Κι η αιτία για αυτό θα μπορούσε να είναι ότι θεωρούν - υποσυνείδητα ή συνειδητά - ότι η μοναδική περίπτωση για αυτή την ηρεμία είναι κατά την διάρκεια της περιφοράς.

quote:

---

Μπορεί να τα ηρέμησε και η ψαλμωδία. Πάντως όταν έχω συμμετάσχει σε περιφορά Επιταφίου, υπάρχουνε φυσικά και αυτοί που προσπαθούνε να νιώσουνε κατάνυξη, αλλά πέφτει πολύ κουτσομπολιό και πολύ βαβούρα. Δεν λέω ότι εγώ δεν έπιανα κουβέντα με τον κόσμο...

---

Όταν ήμουν παιδί και πήγαινα κι εγώ, δεν φαντάζεσαι τι κουτσομπολιά είχα ακούσει για την περιοχή μου!

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr