Νομίζω πως θα ήταν καλύτερο να ανέπτυσσες τις απόψεις σου έτσι ώστε να δοθεί η ευκαιρία αλλά και να υπάρξουν τα κατάλληλα ερεθίσματα για την έναρξη ενός διαλόγου με κάποιον συνομιλητή σου.

Αυτό θα μπορούσε πχ να γίνει από αυτό εδώ το θέμα.
Θα μπορούσες να μας πεις γιατί πιστεύεις οτι η Αθήνα είναι η πιο άσχημη πόλη στον πλανήτη?

In anticipation of my resurrection...

Όχι μόνο επειδή είμαι αρχιτέκτων, σέβομαι και αγαπώ την αισθητική,
αλλά και σαν άνθρωπος, πονάω όταν βρίσκομαι αντιμέτωπη με καταστάσεις
-τόσο γελοίες, τραγικές, όσο και πραγματικές- όπως αυτή που σκοπεύω
να σας διηγηθώ στη συνέχεια...

Η κάποτε όμορφη πόλη των Σερρών στη Μακεδονία, η πατρίδα του πατέρα μου,
πριν από 15 χρόνια ήταν ακόμη μια επαρχιακή πόλη με εκατοντάδες παλαιά
σπίτια, μονόροφα ή διόροφα, κάποια νεοκλασσικά, κάποια "Βυζαντινά",
κάποια απλά παραδοσιακά με κεραμιδοσκεπές, τοίχους "μπαγδατί", δηλαδή
κτισμένους με άχυρο, σοβά, ξύλο, χαγιάτια, μικρές αυλές, και πολλά
άλλα στοιχεία λαϊκής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της επαρχίας. Οι δρόμοι
ήταν μικροί, φιδογυριστοί, τα σοκάκια λαβυρινθώδη και απρόοπτα μπλεγμένα
σε έστελναν σε περιπλανήσεις έξω από το χρόνο...

Έτσι ήταν κάποτε, πριν 15 χρόνια η πόλη των Σερρών, μια πανέμορφη πόλη,
μια πόλη που φώναζε "εξερευνήστε με!" και θυμάμαι τα καλοκαίρια μου
εκεί, να ψάχνω μέσα στα σοκάκια κρυμμένες αυλές, μαγκανοπίγαδα,
περιποκλάδες, βρύσες, χαλάσματα, μέσα σε εκείνο το χαμό από μυστήρια,
χρώματα, αρώματα λουλουδιών, τσουκάλια που βράζαν κρεμμύδια για στιφάδο,
ελιές, αμύγδαλα, ξερά φρούτα, και ήχους λειτουργίας από την εκκλησία,
όλα μαζί ανακατεμένα, αυθεντικά και παντοδύναμα!!!

Και μετά... ήρθε η καταστροφή:
Κατέβηκαν οι βλάχοι...
Οι βλάχοι αντιπροσωπεύουν για το νομό Σερρών τη μία από τις δύο τάξεις,
είναι οι βλάχοι, χωριάτες, τσέλιγγες από τη μια και είναι οι πολίτες,
οι γεννημένοι μέσα στην πόλη από την άλλη.
Οι βλάχοι, καλόκαρδοι και κοκκινομάγουλοι άνθρωποι, όσο άκακοι και
πρόσχαροι κι αν ήταν μέσα στα πλακόστρωτα δρομάκια τα γεμάτα από κοπριές
γαϊδάρων και κατσικιών των χωριών τους,
όταν κατέβηκαν στα Σέρρας, πάθανε κάτι τις, όταν ήρθαν αντιμέτωποι
με το "εύκολο χρήμα των οικοδομών".

Γεγονότα:
Οι βλάχοι πουλήσαν τα χωράφια τους
Οι βλάχοι κατέβηκαν στην πόλη
Οι βλάχοι είχαν το χρήμα!
Χρειάζονταν σπίτια για αυτούς και τα παιδιά τους
Έμαθαν με χαρά τη μαγική εξίσωση "αντιπαροχή = είχα ένα - έχω έξι!"
Θυμήθηκαν τον ανεψιό του γιού του αδελφού του κουνιάδου που...
είναι υπομηχανικός ή μηχανικός και πογράφ!!! (=υπογράφει)
και κυρίως την κόρη του θείου, του
μπατζανάκη, του μπάρμπα που... δουλεύει στην πολεοδομία, (εχδόντ!)
καθώς και όλους αυτούς που είχαν μπουλντόζα για τα χωράφια, κτίζαν
τα μαντριά, κουρεύαν τα κατσίκια...

Και έγιναν λοιπόν ργολάβ (εργολάβοι) και είχαν και δκατς συνεργεία!

Ο ρόλος του μηχανικού ήταν να πογράφ, ο δε αρχιτέκτων, όποιος μπορούσε
έστω και να το προφέρει, δε μπορούσε με τίποτε να καταλάβει τί στο
καλό χρησίμευε, "σάμπως τόσα χρόνια σπίτια δε χτίζαμε, θα με πεί εμένα
πώς θα κάνω στο σπίτ μου;"
...

Το σχέδιο μια πολυκατοικίας απεδείχθη πολύ απλή διαδικασία:
Κάνς ιένα τιτράγν! Του χουρίζ σε δύο δουμάτια, ιένα μπάν, σαλόν,
βάζ κι μια σκάαλ, ιένα μαγεριό κι έτοιμο. Βάζ κι μπαλκόν μπρουστά,
να βλέπς τη λαϊκή και του δρόμ, (ιένα τιτράγν, ιένα στρόγγλ, για
να είν ουραία) και ειν έτοιμο! Α! βάζ κι κιραμίδ, για να μοιάζ του
χουριού του σπίτ που είχς...

Τα χρόνια περνούσαν...
Τα παλιά σπίτια κατέρρεαν, (συνήθως με τη βοήθεια μπουλτόζας)
οι πολυκατοικίες - κουτιά - σαλόνι κουζίνα μπροστά, τετράγωνο και
στρόγγυλο μπαλκόνι, υπνοδωμάτια (δύο) πίσω στον ακάλυπτο, πυλωτή
(για να είναι ψηλά και να βλέπουν) πλήθεναν...
Οι εργολάβοι πλούτιζαν...
Η πόλη άλλαζε, γινόταν αγνώριστη!...
Κουτιά με στρόγγυλα και τετράγωνα μπαλκονάκια, δρόμοι τετραγωνισμένοι,
πλατιοί και ίσιοι, πού και που κάποιος ροζ τοίχος έδενε μαζί με μια
απομίμηση αρχαιοελληνικού κίονα (ή απλού κίονα) -(ο εργολάβος είχε
κέφια, ή ήταν μεγάλος καλλιτέχνης ο μπαγάσας και το είχε αποθυμένο!)...

Το 1995, θυμάμαι, πήρα μια φωτογραφική μηχανή και για μέρες έτρεχα
από δρομάκι σε δρομάκι να φωτογραφίσω ό,τι παλαιό παρέμενε, ό,τι είχε
ακόμη γλυτώσει ή περισέψει, για όσο θα ήταν ακόμη εκεί, να μαζέψω
μνήμες από την παλιά πόλη, πριν λιώσει στο χρόνο...

Η πόλη καταστράφηκε. Οι Σερρέοι, όσοι από αυτούς έχουν μια αξίωση για
ποιότητα στην πόλη και στοιχειώδη αισθητική, κουνούν θλιμμένα το
κεφάλι τους. Η περιοχή "Νέος κόσμος", κάποτε μια παραδοσιακή γειτονιά,
τώρα έχει το παρατσούκλι "εργατικές κατοικίες πολυτελείας".
Εκεί, ένας εργολάβος έχτισε μονομιάς καμμιά εξηνταριά πολυκατοικίες
στη σειρά, τη μια ίδια με την επόμενη!

Οι εργολάβοι - βλάχοι έχουν δύναμη στην πόλη. "Κάθε πολιτικό κόμμα
έχει από πίσω του έναν ισχυρό εργολάβο", έμαθα άπο έναν ντόπιο
πολιτικό... και φρίκαρα!!!
Η μεθοδολογία σχεδιασμού και κατασκευής έχει παραμείνει μέχρι σήμερα
η ίδια, το μοτίβο δεν αλλάζει σε καμμιά από τις πολυκατοικίες.

Ο έχων ένα οικοπεδάκι, δεν έχει άλλη επιλογή, από το να πέσει στα
νύχια του βλαχο-εργολάβου, που θα του το αλλάξει με ένα τετράγωνο
κουτί, ακαλαίσθητο και κακοφτιαγμένο...
(πάντα στον πρώτο όροφο ο οικοπεδούχος, μη παίρνει και αέρα).

Η πολυκατοικία που κτίστηκε δίπλα στο πατρικό μου είναι ένα ακόμη
αντιπαθητικό κουτί. Επιπλέον οι δύο τελευταίοι όροφοι είναι παράνομοι!
Μα καλά, μπροστά στα μάτια μας!!! Πού είναι η πολεοδομία, το κράτος,
ο έλεγχος;

Δεν υπάρχει τίποτε από όλα αυτά.

Έζησα το θάνατο αυτής της όμορφης επαρχιακής πόλης. Την είδα να
μετατρέπεται από ένα μυστηριώδη και γοητευτικό λαβύρινθο ζωής σε
ένα παγωμένο νεκροταφίο κουτιών, κατάλληλων για ζόμπυ...

Ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, δε μπορώ ακόμη να το πιστέψω,
να το συλλάβει ο νούς μου...
τέτοια καταστροφή!

Είναι λυπηρό αυτό που αναφέρεις για την Κέρκυρα, είναι ένα πανέμορφο νησί και σίγουρα αυτή η κατάσταση που περιγράφεις δεν ωφελεί καθόλου την εικόνα του αλλά και την πολιτισμική του ταυτότητα.
Θα πρέπει όμως να κοιτάξουμε το θέμα των αντιπαροχών και των πολυκατοικιών που ξεπηδούν σα μανιτάρια από την κοινωνική του πλευρά.

Αν το δούμε από αυτή την σκοπιά λοιπόν, θα καταλάβουμε πως έχει άμεση συνάρτηση με τις ανάγκες των ανθρώπων και προς τα που είναι στραμμένες αυτές.
Πριν 50 ή 70 χρόνια δεν υπήρχε τόσο έντονη η ανάγκη για την απόκτηση μιας πολυτελούς κατοικίας.
Αυτό που αρκούσε ήταν η απόκτηση μιας απλής στέγης που εξυπηρετούσε απλά την ανάγκη της ασφάλειας.
Σήμερα οι ανάγκες αλλάζουν και στρέφονται προς την τάση για την απόκτηση υλικών αγαθών που είναι πολυτελέστερα, πιο όμορφα, πιο άνετα (αν πρόκειται για κατοικίες) κτλ.
Κι αυτές εξυπηρετούν διάφορες άλλες ανάγκες μας όπως πχ της κοινωνικής μας προβολής ή αυτοεπιβεβαίωσης.
Τώρα γιατί τα ψάχνουμε όλα αυτά στα υλικά αγαθά, είναι τεράστιο θέμα...

In anticipation of my resurrection...

--------------------------------------------------------------

ΘΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΥ
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ;
ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΥ Δ. ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ 17
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Την Τρίτη 3/7/2007 στο ΥΠΠΟ, σε πολύωρη κοινή συνεδρίαση του ΚΑΣ
και του ΚΣΝΜ (που ορίστηκε αιφνιδιαστικά την Παρασκευή 29/6/07
χωρίς να ειδοποιηθούν οι έχοντες έννομο συμφέρον) αποφασίστηκε,
με μια ψήφο διαφορά (την διπλή ψήφο του προέδρου) ο αποχαρακτηρισμός
του κτιρίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 από 'Εργο Τέχνης, με σκοπό
να ακολουθήσει αποχαρακτηρισμός και του αρ. 19 και να κατεδαφισθούν.

Αιτιολογία: η θέα από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως που θεωρήθηκε υπέρτερο
δημόσιο συμφέρον. Παρά την απόπειρα αιφνιδιασμού, πρόλαβαν να ταχθούν
κατά της κατεδάφισης η Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του
Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Πανεπιστημιακές Σχολές,
ο Δήμος Ιωαννίνων, Ακαδημαϊκοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.α.

Το κτίριο της Διον. Αρεοπαγίτου 17, είναι έργο του 1930 του
Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875 - 1957).
Ο Κουρεμένος ήταν αριστούχοςτης Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι,
Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, καθηγητής στο ΕΜΠ, φίλος του Ελ. Βενιζέλου
και του Pablo Picasso. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία για το έργο του
στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Δουβλίνο.

Το κτίριο θεωρείται από τους μελετητές ως ένα από τα πιο σημαντικά
της εποχής του μεσοπολέμου στην Αθήνα, ίσως το ωραιότερο δείγμα Art Deco
στην πόλη. Την όψη του κοσμούν γλυπτά, ψηφιδωτά, ορθομαρμαρώσεις από
κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο. Χαρακτηρίζεται διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1978
και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1988. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς
διαγωνισμούς του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η ύπαρξη των διατηρητέων
17 & 19 είναι βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό.
Στο Νέο Μουσείο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση ύψος 24μ.,ώστε να
«συνομιλεί με τον Παρθενώνα» πάνω από τα κτίρια της περιοχής.

Το ΚΑΣ το 2003 δικαιολογεί τη θετική του απόφαση για την ανέγερση του
Μουσείου με το σκεπτικό ότι το Μουσείο δεν θα είναι ορατό από την
Δ.Αρεοπαγίτου και συνεπώς δεν θα επιβαρύνει τα μνημεία και τα διατηρητέα
κτίρια. Εγκρίνει δηλαδή την ανέγερση του Μουσείου, επειδή ο τεράστιος
όγκος του κρύβεται από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου! Με το ίδιο σκεπτικό
εγκρίνεται η ανέγερση και από το ΣτΕ το 2005. Με την κατεδάφιση των δύο
αυτών διατηρητέων κτιρίων ουσιαστικά ακρωτηριάζεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας
της Δ. Αρεοπαγίτου. Ταυτόχρονα χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης
αστικής ιστορίας μας.

Και όλααυτά στο όνομα ενός κτιρίου - μουσείου το οποίο θα έπρεπε να είχε
ως αποστολή τη διατήρηση και τη μεταφορά της μνήμης και όχι την καταστροφήτης.

Και δυό λόγια για τη θέα: Από την αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα φαίνεται
ο Παρθενώνας και ολόκληρος ο βράχος της Ακρόπολης. Κρύβεται το Θέατρο του Διονύσου,
όχι μόνο από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά και από τα ψηλά πλατάνια του δρόμου
που αποτελούν τη «δροσιά των περιπατητών» όπως επεσήμανε η Μαρίζα Κωχ,
και από τα πυκνά κυπαρίσσια του αρχαιολογικού χώρου. Θα πρέπει και αυτά να «καούν»
στο όνομα του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος; Τα κτίρια της Διον. Αρεοπαγίτου
στην ουσία εμποδίζουν το εστιατόριο του Μουσείου να φαίνεται από τον Μεγάλο Περίπατο
και τον Αρχαιολογικό χώρο. Το τεράστιο, υπαίθριο εστιατόριο θα λειτουργήσει πάνω
σε μια υψηλή τσιμεντένια εξέδρα - πρόβολο (στο ύψος της στέγης του κτιρίου Βάιλερ)
που εξέχει από τον κύριο όγκο του Μουσείου, προς τη Διον. Αρεοπαγίτου,
επί της οποίας σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται χρήση εστιατορίου.

Όσο για τις πίσω όψεις των διατηρητέων, που φαίνονται από το Μουσείο, υπάρχουν λύσεις:
φύτευση δένδρων, αρχιτεκτονική ανάπλαση, εικαστικές παρεμβάσεις.
Αρκεί να συναινέσει το ΥΠΠΟ. Με την σκανδαλώδη απόφαση επιχειρείται να καταλυθεί
η ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, η πολύτιμη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά,
ο μοναδικός χαρακτήρας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να πίνει τον καφέ του
ο τουρίστας με ανεμπόδιστη θέα και να ενισχυθούν έτσι οι εμπορικές χρήσεις του μουσείου.

Αυτό θέλουμε; Αν όχι, ας πάρει το μήνυμα ο Υπουργός Πολιτισμού και Βουλευτής Α Αθηνών
Γ.Βουλγαράκης, τηλ. γραφείου 2103636177, fax 2103638137, emailgvoulg@parliament.gr

--------------------------------------------------------------

Η κατεδάφιση χιλιάδων Νεοκλασσικών, Προπολεμικών και Μεσοπολεμικών
κτιρίων στην Αθήνα τα τελευταία 40 χρόνια κατέστρεψε την πόλη μας!
Σήμερα παραμένει λιγότερο από το 1/10 αυτών των πανέμορφων κτιρίων,
που τόσο πολύ ομορφαίνουν την πόλη μας, αλλά και μας μαθαίνουν για
την ιστορία μας, μας συνδέουν με το παρελθόν...

Έχω κλάψει μπροστά από τα σκαλιά Νεοκλασσικού, που κατεδαφίστηκε,
ενός Νεοκλασσικού, που μετά από χρόνια γυρίζεις και δεν το βλέπεις
εκεί, παρά βλέπεις τα σιδερένια νύχια ενός κίτρινου τέρατος να
χώνονται βάναυσα στο χώμα και να χύνεται σε τεράστια, χοντρά και
ακαλαίσθητα καλούπια η γκρίζα πνοή ενός σκοτεινού, σύγχρονου
μεγαλείου...
Έχω δει την πανέμορφη, ελικοειδή, ξύλινη, σκαλιστή σκάλα ενός τριόροφου
Νεοκλασσικού στην Πλατεία Κολωνακίου να κόβεται άτσαλα με το πριόνι,
σε κομμάτια για να χωρέσει στον κάδο με τα μπάζα. Να σπάνε με το
σφυρί και το κομπρεσέρ παλιά, χειροποίητα πλακάκια και να κομματιάζουν
τα γύψινα διακοσμητικά. Και όλα αυτά ξαναγίνονται από μπετό, και στη
θέση της σκάλας αυτής ξεπροβάλει ο άρχοντας της σύγχρονης τεχνολογίας,
ένα ασανσέρ από γυαλί και ατσάλι, που φανταχτερά φωνάζει: πλούτοςςςς!!!
Είναι το κτίριο των Marks & Spencer στην πλατεία Κολωνακίου και ο
εργοδηγός του, ένας Ισραηλινός (όχι Έλληνας!!!) τραβούσε τα μαλλιά του
και δεν πίστευε στα μάτια του για αυτό που γινόταν...

Για αυτό που συνεχίζει να γίνεται ξανά και ξανά, μέχρι όλα να
καταστραφούν και να αντικατασταθούν από τους γκρίζους γίγαντες.

Τα Νεοκλασσικά, τα παλιά κτίρια της Αθήνας είναι για μένα "τα έλατα
της Πάρνηθας" και δε μπορώ να τα βλέπω να καίγονται νόμιμα μέρα με
τη μέρα...

Το φαινόμενο της αστικοποίησης που παρουσιάστηκε σε μεγάλη έξαρση τα προηγούμενα χρόνια οδήγησε στην άναρχη βιαστική δόμηση και στην τερατοποίηση της Αθήνας.

Οι πρώτες πολυκατοικίες πού χτίστηκαν είχαν μικρά στενά έως ανύπαρκτα μπαλκόνια ειδικά στους πρώτους ορόφους, ήταν άχαρα κουτιά που καλούνταν να στεγάσουν μικρά χωριά στα σπλάχνα τους, η λειτουργικότητα της ταράτσας και ο κύριος λόγος χρήσης της ήταν για να στεγάσει το πλυσταριό και ο μεγάλος χώρος της ήταν για το άπλωμα των ρούχων από τις νοικοκυρές.

Με την πάροδο των χρόνων συναντάμε εξέλιξη στα αρχιτεκτονικά σχέδια των πολυκατοικιών και προσπάθειες για βελτίωση της όψης της πόλης, χωρίς όμως να γκρεμίζονται παλαιώτερες άσχημες οικοδομές (γκρεμίζουν μόνο παλιά νεοκλασσικά ),και έτσι βλέπουμε μια ανομοιογένεια σχεδιαστική μεταξύ των κτηρίων και μια πόλη χωρίς προσωπικότητα.

Κατά τη γνώμη μου πάντως είναι θετικό που οι πολυκατοικίες που κτίζονται τώρα έχουν μεγάλες ατομικές βεράντες σε όλους τους ορόφους, ξεφεύγοντας από την νοοτροπία του ρετιρέ, η όψη του κτηρίου δεν ξεκινάει πλέον από την νοητή ευ8εία του πεζοδρομίου αλλά από πιο μέσα αφήνοντας χώρο για μια μικρή έστω εξωτερική αυλή στην είσοδο του κτηρίου.

Με θετικό μάτι είδα την πρόταση του κεραμιδιού στη θέση της ταράτσας, και έχω να συμπληρώσω σαν εναλλακτική λύση πέργκολες αντί για τέντες στους τελευταίους ορόφους η κεραμίδι ακόμα και εκεί, πολύ πράσινο από μέρους μας για βελτίωση και της ζωής μας στη πόλη αλλά και της όψης των κτηρίων ανεξαρτήτως μεγέθους μπαλκονιού η βεράντας, μπορούμε να πάρουμε την πόλη στα χέρια μας και να κάνουμε εμείς την διαφορά να μεταμορφώσουμε τα τσιμεντένια κουτιά μας στις προσωπικές μας οάσεις.

Μέσα σε αυτό το θέμα είδα το εξής που θα παραθέσω και θα διαφωνήσω

quote:

---

Krisnna: Βέβαια ο κατασκευαστής - ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας με κανέναν τρόπο δέν είναι διατεθειμένος να υποβληθεί σε τεράστια έξοδα προκειμένου να δώσει μιά επιπιβλητική εξωτερική μορφή στο όλο κατασκεύασμα ας πούμε με γλυπτά, αγαλματάκια, κωλώνες, αετώματα απο την στιγμή που τις περισσότερες φορές δέν την προορίζει για τον εαυτό του. Αυτό μπορεί να συμβεί απειροελάχιστες φορές σε πάμπλουτους Κροίσους των βορείων προαστίων της Αθήνας (απο Εκάλη, Πολιτεία και πάνω) Και στην συνέχεια οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου μεγαθηρίου με κανέναν τρόπο δέν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν ούτε ευρώ για την εξωτερική διακόσμηση του κτιρίου. Άσε που τις περισότερες φορές οι ιδιοκτήτες γίνονται πάρα πολλοί οπότε δέν έχει κανένα νόημα να διακοσμηθεί μονάχα το ένα διαμέρισμα και να μείνουν τα υπόλοιπα 40 - 50 έτσι όπως ήταν.

---

Αγαπητέ krisnna όσο όμορφα και αν δείχνουν τα στοιχεία αυτά σε ένα νεοκλασσικό κτήριο τόσο παράτερα δείχνουν σε μια πολυκατοικία και οδηγούν στο kits, καρυάτιδες μαζί με ακροκέραμα και αλουμίνια europa ή όποιας άλλης εταιρείας, μόνο μόνο γέλιο εμένα μου προκάλεσαν όταν σε μία στροφή τα συνάντησα μπροστά μου στο Αιγάλεω γυρνώντας στο σπίτι από την δουλειά ,μπορείτε να το δείτε και εσείς αυτό το κτήριο στην παρακάτω φωτογραφία.

Για να πετύχουμε ένα καλό αισθητικό αποτέλεσμα πρέπει τα επιμέρους στοιχεία να ταιριάζουν.

Wolf

Edited by - keraynos on 22/08/2007 17:46:40

Αλλά εκεί, εντάξει, μπορώ πλέον να το δεχτώ και να το δικαιολογήσω
κάπως, στο βαθμό, που ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος έχει μια κάποια
"αγάπη" για τα σπήλαια και το κάνει αυτό. Αλλά δε μπορώ να
δικαιολογήσω μια ολόκληρη πολυκατοικία με καρυάτιδες και αναρρωτιέμαι
πραγματικά τί κάνουν οι αρχιτεκτονικές επιτροπές, οι οποίες
κανονικά ευθύνονται για την αισθητική των κτιρίων στις όψεις, μέχρι
το στάδιο, που αυτές τελειώνουν και παίρνουν άδεια για το ρεύμα.

Εκτός βέβαια, αν κάποια φορά βρεθώ και θυμηθώ το στενάκι εκείνο
στο Περιστέρι και ξανατραβήξω τη φωτό. Σε εκείνη την περίπτωση,
υπόσχομαι ότι θα την ανεβάσω εδώ!

Δώσε μου πίσω του ήλιου μου τη ζεστασιά
της γειτονιάς την καλημέρα στα δρομάκια
τώρα πια μπρος στο παραθύρι μου βρακιά
παίζουν κρυφτό τα ΙΧ με μηχανάκια

Σε κάναν πόρνη και εσύ το παίζεις γκόμενα
φταίνε οι ξένοι με των ντόπιων τα λεγόμενα
Ντόπιοι που φτύνουνε σκουπίδια και καπνό
κι όλο βολεύουν καμιας ξένης τον...

Συναγερμοί καπότες κόρνες λεωφορεία
Φραπέ τσιγάρα εφημερίδες, προεκλογική εκστρατεία
Μαύρο-σχολεία γέροι μέσα στην ανέχεια
και συ τα αρχαία σου να σκέφτεσαι συνέχεια

Τα δέντρα πάσχισαν να κρύβουν την ασχήμια σου
Οι τσέπες τρύπησαν κι αυτές απ'την ακρίβεια σου
πίσσα το χώμα γκρίζο το χρώμα μουντή και πένθιμη
σαν εμβατήριο που τη γιορτή σου κάναμε οι ανεύθυνοι.

Ιταλός

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr