Αυτο ηταν το θεμα:
Μην το χασετε. Εχει θεμα τις αναδρομες σε προηγουμενες ζωες στις 11 το βραδυ στο Αθεατο κοσμο ενοουσα...Πρεπει να πιασεις πατο για να μπορεσεις να συνηδειτοποιησεις καποια πραγματα και για να βρεις την δυναμη να ξανασηκωθεις...Για παντα ομως αυτη την φορα...

Edited by - Κωστας on 16/03/2004 23:27:06

Κάποιος που μπορεί να μας δώσει μία "περίληψη" (και κάποια βιντεοκασέτα πιθανώς...).

Υ.Γ. Κώστα σε ευχαριστούμε! Πολύ καλή η ιδέα σου να μας ενημερώσεις!
Προτείνω να το κάνουμε όλοι αυτό αν πέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μας. Εγώ προσωπικά δεν είχα ιδέα γιατί δεν παρακολουθώ τηλεόραση

Πρεπει να πιασεις πατο για να μπορεσεις να συνηδειτοποιησεις καποια πραγματα και για να βρεις την δυναμη να ξανασηκωθεις...Για παντα ομως αυτη την φορα...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 20/03/2004 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ALTER στις 23:15 στην εκπομπη

Πρεπει να πιασεις πατο για να μπορεσεις να συνηδειτοποιησεις καποια πραγματα και για να βρεις την δυναμη να ξανασηκωθεις...Για παντα ομως αυτη την φορα...

Η αναδρομή ήταν στην αρχαία Σπάρτη, γύρω στο 900πΧ όπου ένας νεαρός επαναστάτης, προσπαθούσε να ρίξει από την εξουσία έναν ξένο ηγεμόνα(;), που είχε εγκατασταθεί με τον στρατό του στο κάστρο της περιοχής.
Ο ηγεμόνας κακομεταχειριζόταν τους ντόπιους (τους έδερνε με μαστίγια κλπ) και ο νεαρός κρυβόταν στο δάσος για να γλυτώσει και να οργανώσει μαζί με άλλους την αντίσταση. Στο τέλος, επιτέθηκε μαζί με άλλους στο κάστρο για να σκοτώσει τον ηγεμόνα, αλλά τελικά σκοτώθηκε ο ίδιος.

Η αναδρομή είχε ένταση, ο νεαρός φαινόταν ότι ζούσε την κάθε στιγμή (βαριανάσαινε κλπ) και προς το τέλος (κατά την επίθεση) σχεδόν πετάχτηκε από το κρεββάτι κρατώντας το φανταστικό σπαθί του και χρειάστηκε να επέμβουν για να τον ηρεμήσουν.

Ο νεαρός δεν αναφέρθηκε καθόλου σε ονόματα, αν και ρωτήθηκε, ούτε έδωσε κάποιο σημαντικό στοιχείο. Για τον εαυτό του είπε ότι δεν γνώρισε μητέρα και πατέρα, δεν θυμόταν το όνομά του, και ότι ζούσε μόνος στο δάσος, μπαινό-βγαινε στο κάστρο, δεν τον χτυπούσαν τον ίδιο επειδή τον φοβόντουσαν, και ότι ήταν αρχηγός στην περιοχή πριν έρθει ο ξένος ηγεμόνας.
Είπε ότι ήταν στην Σπάρτη, ότι ήταν Τρίτη (όπως και η μέρα της αναδρομής) και Ιούλιος μήνας.
Είπε ότι πίστευε στο δωδεκάθεο, στον Αρη ειδικότερα, αλλά δεν περίμενε ότι θα τους βοηθήσουν οι θεοί να απαλλαγούν από τον ξένο. Οτι μόνο ο ξένος μιλούσε άλλη γλώσσα ενώ τα "τσιράκια" του μιλούσαν την τοπική γλώσσα.

Ο Χαρδαβέλλας ξεκαθάρισε από την αρχή ότι το υποκείμενο του υπνωτισμού ήταν ένας νεαρός επιστήμονας, φίλος του, άσχετος με το θέμα και ότι η αναδρομή έγινε το πρωί της ίδιας μέρας.
Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι όντως έγινε υπνωτισμός, αλλά δεν συμφώνησαν ως προς την αναδρομή σε προηγούμενη ζωή. Οι επιστήμονες της παρέας που δεν θυμάμαι τα ονόματά τους (η γνωστή ψυχολόγος και ένας καθηγητής πανεπιστημίου), καθώς και ο γνωστός παπάς-ψυχολόγος, είπαν ότι πιθανόν να ήταν ένα έντονο όνειρο που το έβλεπε και το περιέγραφε ταυτόχρονα ο υπνωτισμένος.
Ο Τσαγκρινός και ο Γριλλάκης, είπαν οτι πίστεψαν ότι ήταν επιστροφή σε μιά παλιότερη ζωή.
Ο Σιμωνέτος εξέφρασε τις αμφιβολίες του. Και ο ... (αυτός με το εκκρεμές... ξέρετε ποιός) είπε ότι πιστεύει αυτά που λέει η εκκλησία και παππάς, ότι υπάρχει ψυχή αλλά όχι μετεμψύχωση.

Ενα ενδιαφέρον τηλεφωνικό μήνυμα διαβάστηκε στο τέλος, από έναν θεατή που δήλωσε επιστήμονας της γεννετικής και είπε ότι μπορεί η ιστορία να ήταν αληθινή, και ο υπνωτισμένος να την ανέσυρε στην επιφάνεια από τις εγγραφές του DNA του (δηλαδή να την έχει ζήσει κάποιος πρόγονός του).

Κατά τ' άλλα η συζήτηση είχε και ενδιαφέρον και αρκετή ένταση, το κεντρικό θέμα αν υπάρχει ή όχι ψυχή, αν η ψυχή μπορεί να ερευνηθεί με επιστημονικές μεθόδους, αν όλα αυτά (+ συναισθήματα κλπ) προέρχονται από την ψυχή ή από τον εγκέφαλο κλπ. χωρίς να βγει βέβαια κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Ενα καλό σχόλιο που μου έμεινε από τον καθηγητή (και ενδιαφέρον φιλοσοφικό ερώτημα), "σκέπτομαι άρα υπάρχω" ή "υπάρχω εξ ου και σκέφτομαι";

Το Σάββατο ο Χαρδαβέλλας θα έχει καλεσμένο τον Βουλούκο για να απαντήσει.

Τώρα η προσωπική μου γνώμη, επειδή δεν πολυπιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής, σκέφτομαι ότι αυτές οι αναδρομές (έχω παρακολουθήσει 3-4 φορές τις ανοιχτές για το κοινό αναδρομές που κάνει ο Βουλούκος) και όλες οι σχετικές μνήμες από "προηγούμενες ζωές" ή είναι φανταστικά σενάρια του μυαλού αναμεμειγμένα με ιστορίες που έχουμε ακούσει ή διαβάσει, ή πληροφορίες που υπάρχουν στο DNA και μπορούμε κάτω από ειδικές συνθήκες να τις ανασύρουμε και να τις βγάλουμε στην επιφάνεια.
Αλλη μία περίπτωση (υπό εξέταση) είναι να πρόκειται για υποβολή (τουλάχιστον ως ένα σημείο) από τον ίδιο τον υπνωτιστή.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Υπάρχει η πιθανότητα κατά την διάρκεια της αναδρομής το συνειδητό μέρος του εγκεφάλου να υπολειτουργεί μεν αλλά να είναι παρόν. Αυτό εξηγεί και γιατί ο "υπνωτιζόμενος" μιλάει χρησιμοποιεί σημερινή γλώσσα και όρους. Αυτό ίσως δείχνει ότι ένα μέρος του "βιώνει" την κατάσταση και ένα άλλο "την παρατηρεί και την επεξεργάζεται" ταυτόχρονα.

Πάντως κάποιος στην συζήτηση είπε κάτι ενδιαφέρον.
Αν ο υπνωτιστής ρωτούσε "πού είναι το κινητό σου;" ή "πού έχεις παρκάρει το αυτοκίνητο;", τι απάντηση θα έπαιρνε;
Κατά την γνώμη μου είναι πολύ πιθανόν το "υποκείμενο" να απαντούσε
"στην τσέπη μου" και "στην γωνία", χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με άγνωστους -ακόμα σε μας- νόμους.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

GRETEL

quote:

---

Τώρα η προσωπική μου γνώμη, επειδή δεν πολυπιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής, σκέφτομαι ότι αυτές οι αναδρομές (έχω παρακολουθήσει 3-4 φορές τις ανοιχτές για το κοινό αναδρομές που κάνει ο Βουλούκος) και όλες οι σχετικές μνήμες από "προηγούμενες ζωές" ή είναι φανταστικά σενάρια του μυαλού αναμεμειγμένα με ιστορίες που έχουμε ακούσει ή διαβάσει, ή πληροφορίες που υπάρχουν στο DNA και μπορούμε κάτω από ειδικές συνθήκες να τις ανασύρουμε και να τις βγάλουμε στην επιφάνεια.

---

quote:

---

Τώρα η προσωπική μου γνώμη, επειδή δεν πολυπιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής, σκέφτομαι ότι αυτές οι αναδρομές (έχω παρακολουθήσει 3-4 φορές τις ανοιχτές για το κοινό αναδρομές που κάνει ο Βουλούκος) και όλες οι σχετικές μνήμες από "προηγούμενες ζωές" ή είναι φανταστικά σενάρια του μυαλού αναμεμειγμένα με ιστορίες που έχουμε ακούσει ή διαβάσει, ή πληροφορίες που υπάρχουν στο DNA και μπορούμε κάτω από ειδικές συνθήκες να τις ανασύρουμε και να τις βγάλουμε στην επιφάνεια.
Αλλη μία περίπτωση (υπό εξέταση) είναι να πρόκειται για υποβολή (τουλάχιστον ως ένα σημείο) από τον ίδιο τον υπνωτιστή.

---

Iσως τείνω να γίνω κοινότυπη αλλά θα το πω: Ostria με κάλυψες για μια ακόμη φορά...
Δεν έχει αναρωτηθεί κανένας σας γιατί θα πρέπει να γίνονται ερωτήσεις στον υπνωτιζόμενο για να απαντάει?
Δε θα μπορούσε απλά να του πει ο υπνωτιστής να περιγράψει το όλο περιστατικό που βιώνει αντίνα τον καθοδηγεί θέτοντάς του συγκεκριμένες ερωτήσεις?
Είχα και γω περιέργεια πριν από 7 περίπου χρόνια και έτσι αποφάσισα να επισκευθώ τον εν λόγω κύριο...
Το γραφείο του βρισκόταν σε ένα δρόμο παράλληλο της Λεωφ.Αλεξάνδρας στο ύψος ακριβώς των Mc Donalds (δυστυχώς μου διαφεύγει η οδός).
Φυσικά έκρινα φρόνιμο να μην πάω μόνη, έτσι πήρα μαζί μου την αδελφή μου.

Η όλη διαδικασία για μένα ήταν επώδυνη και αν και έλεγα κάποια πράγματα είχα πλήρη συναίσθηση του τι γινόταν και άκουγα και την αδελφή μου που κατά διαστήματα τον ρώταγε κάτι. Δεν ξέρω αν προσέξατε τον άνθρωπο (φίλο του Χαρδαβέλλα) που ασκοφυσούσε και λαχάνιαζε, ίσως μάλιστα να νομίσατε ότι ήταν λόγω του βίαιου της κατάστασης που βίωνε εκείνη τη στιγμή αλλά θα σας στεναχωρέσω γιατί και γω ένοιωσα ακριβώς τα ίδια πράγματα... Μια έντονη κόπωση που ξεκίνησε όταν στην αρχή δεν μπόρεσε εύκολα να με υπνωτίσει και άρχισε να με καθοδηγεί με ερωτήσεις του τύπου: Koίτα καλά... είσαι σίγουρη ότι είναι έτσι?...είσαι σίγουρη ότι είναι εκείνος? για να μην πω για αυτά που μου έλεγε ότι έβλεπα όταν "υποτίθεται" βίωνα τον θάνατό μου...

Το συμπέρασμα ακόμη δε το έχω βγάλει, το γεγονός όμως ότι δεν μπόρεσα από τότε να ξαναβάλλω να ακούσω την κασέττα με την αναδρομή μου και ότι ένοιωθα μια έντονη δυσφορία αν κάποιος ξεκίναγε να την ακούσει λέει πολλά...

Οπως πολλά λέει και το γεγονός ότι επειδή ακριβώς δεν μπορούσα να βγάλω συμπέρασμα για το τι έγινε πράγματι εκείνη τη μέρα πήρα και την φίλη μου για να έχω μια δεύτερη άποψη... Μετά από μια ώρα αποτυχημένων προσπαθειών να την υπνωτίσει σηκωθήκαμε να φύγουμε και εκείνος μας ζήτησε 20.000 δρχ. (τόση ήταν η "ταρίφα" τότε) για κάτι που δεν κατάφερε να κάνει...

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Υ.Γ. Οσο για το γραφείο του...όποιος έχει πάει ξέρει τι θέλω να πω...

"Τάδε έφη Avallon"

Φίλη Valnta, να σου πω που βρίσκεται η αντίρρηση μου.
Λες ότι "ένα κομμάτι από αυτά που έζησε κάποιος συνεχίζει κ "ταξιδεύει" κ μετά τον θάνατό του//συνεχίζει κ ταξιδεύει κ μετά τη νέκρωση του εγκεφάλου"

Σωστό αλλά πώς; Αυτόνομα; Δες ένα παράδειγμα.
Εγώ υποθέτουμε ότι έχω μέσα στο DNA μου πληροφορίες της ζωής των προγόνων μου. Αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν ΚΑΙ μετά τον θάνατό μου, εάν και εφ όσον οι πληροφορίες αυτές μεταβιβαστούν στο DNA του παιδιού που θα γεννήσω. Αν ΔΕΝ γεννήσω ένα παιδί, τότε αυτές οι πληροφορίες είναι καταδικασμένες να χαθούν.
Αρα σε αυτή την περίπτωση, η "ψυχή" δεν είναι ούτε αθάνατη, ούτε αυτόνομη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ΥΛΗ είναι ο carrier της ΨΥΧΗΣ και υπάρχει όσο υπάρχει ύλη για να την "μεταφέρει" μέσα της.

Γι' αυτό και η προσωπική μου γνώμη, είναι ότι "ο σκοπός της ζωής" δεν είναι άλλος από την επιβίωση της. Και όπως σε όλα τα είδη ζωής, έτσι και ο σκοπός της ζωής των ανθρώπων, είναι η επιβίωση του είδους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει προσωπικός σκοπός στον καθένα μας, εκτός της διαιώνισης μας, δηλαδή την διαιώνιση των ειδικών πληροφοριών που υπάρχουν μέσα στο DNA του καθενός μας.
Το ξέρω ότι στους περισσότερους ακούγεται πολύ "κυνικό" αυτό που λέω, αλλά η αντίθετη άποψη εμένα μου φαίνεται πολύ ανθρωποκεντρική και εξ αυτού, αλαζονική απέναντι στα υπόλοιπα είδη ζωής, απέναντι στην ΖΩΗ την ίδια.
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μέχρι στιγμής -τουλάχιστον- σε αυτό έχω καταλήξει.

Φυσικά όλοι μείναμε στο αστείο του γεγονότος, αλλά όταν το ξανασκέφτηκα αργότερα, είδα τι μπορεί να κάνει η δύναμη της υποβολής.
Ο υπνωτισμένος υποβλήθηκε να δει ως πραγματική μία εικόνα η οποία δεν έβγαινε από μέσα του (ή από την ιστορία που μας διηγόταν μέχρι τώρα) στην οποία αντέδρασε "φυσιολογικά" σαν να την ζούσε στην
"πραγματικότητα" που βρισκόταν εκείνη την στιγμή.

Αλλο ένα σημείο που θα ήθελα να θίξω είναι η περιπτώσεις όπου ο υπνωτισμένος μιλάει σε ξένη (ή και σε άγνωστη) γλώσσα.
Είδα λίγο την τελευταία εκπομπή με τις δύο γυναίκες που μιλούσαν η μία ρώσσικα και η άλλη ινδιάνικα. Αλλά έχω παρακολουθήσει και άλλες τέτοιες σκηνές, "ζωντανά".
Εκτός του ότι δεν είμαστε σίγουροι ότι μιλούν όντως την ξένη γλώσσα εκείνης της εποχής (και αρχαία ελληνικά να μιλήσει κάποιος μπροστά σε ακροατήριο, καταλαβαίνετε ότι οι λέξεις, οι εκφράσεις και η εκφορά του λόγου -η προφορά- διέφερε από πόλη σε πόλη και από εποχή σε εποχή,
οπότε μόνο ένας πολύ καλός γνώστης της αρχαίας ελληνικής θα μπορούσε να κρίνει αυτά που ακούγονται και ίσως όχι όλα)
παρατήρησα ότι ο Βουλούκος, έλεγε κάποιες φράσεις, δηλαδή έκανε κάποιες ερωτήσεις (στην γλώσσα των Σιού ας πούμε) ή επαναλάμβανε κάποιες λέξεις που ακουγόντουσαν και μάλιστα με το ίδιο ύφος (το κοφτό) που είχε ο υπνωτισμένος όταν μιλούσε.
Αυτό σου έδινε την εντύπωση του "διαλόγου" σε αυτή την ξένη γλώσσα, γενονός που πολύ αμφιβάλλω αν συνέβαινε στην πραγματικότητα.

Πολύ απλά θέλω να πω, ότι δεν είμαι σίγουρη αν ο υπνωστής γνώριζε κάποιες ξένες λέξεις ή φράσεις, που τις υπέβαλλε στον υπνωτισμένο (με την μορφή ερωτήσεων ή σχολίων) και αυτός τις επαναλάμβανε δημιουργώντας άλλες λέξεις που μπορεί και μην υπάρχουν.

quote:

---

Εγώ υποθέτουμε ότι έχω μέσα στο DNA μου πληροφορίες της ζωής των προγόνων μου. Αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν ΚΑΙ μετά τον θάνατό μου, εάν και εφ όσον οι πληροφορίες αυτές μεταβιβαστούν στο DNA του παιδιού που θα γεννήσω. Αν ΔΕΝ γεννήσω ένα παιδί, τότε αυτές οι πληροφορίες είναι καταδικασμένες να χαθούν.
Αρα σε αυτή την περίπτωση, η "ψυχή" δεν είναι ούτε αθάνατη, ούτε αυτόνομη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ΥΛΗ είναι ο carrier της ΨΥΧΗΣ και υπάρχει όσο υπάρχει ύλη για να την "μεταφέρει" μέσα της.

---

χμ. γιατί δεν δοκιμάζουμε Επιθυμίες .. οι πληροφορίες πάντα θα υπάρχουν σε κάποιο virtual πεδίο…... το θέμα είναι η θέληση/επιθυμία (κατευθυνόμενη η μέσο υπνωτισμού) να έχεις πρόσβαση σε κάποιες από αυτές….

…. το DNA "η αποθήκη όλων των επιθυμιών και των αναμνήσεων…". (Α.Ο.Spair)

Γιώργος
..my greetings to all those who choose to embrace their shadow and attempt to evolve

η ερώτηση σου είναι πολύ καλή! Ομολογώ ότι δεν έχω "έτοιμη" απάντηση. Μου ρχονται μερικές απαντήσεις στο μυαλό (όχι απόλυτα ικανοποιητικές όμως) και έχω και τις δικές μου ερωτήσεις/απορίες.
Θα τα σκεφτώ λίγο και θα επανέλθω αργότερα!

Πάντως μην ξεχάσετε ότι η εκπομπή του Χαρδαβέλα συνεχίζεται σήμερα το βράδυ με τις "μεταθανάτιες εμπειρίες".

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία αλυσσιδωτή εξέλιξη, οι πληροφορίες περνούν από τον ένα στον άλλο, ακόμα και πληροφορίες που έχουμε για τον άλλο, εκτός από τον εαυτό μας. (πχ. τα εγγόνια μαθαίνουν για την ζωή και τον θάνατο της γιαγιάς, ακόμα κι αν δεν την έχουν γνωρίσει και αυτή η πληροφορία πιθανόν να καταγράφεται, χωρίς βέβαια πολλές λεπτομέρειες.)
Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να "βιώσουμε" και τον θάνατο του άλλου, απλώς "δραματοποιώντας" τις πληροφορίες.

Αν όμως ένας κρίκος σπάσει (πχ. η γιαγιά χάθηκε και κανείς δεν γνωρίζει πότε και πώς πέθανε), τότε δεν είναι δυνατόν να περάσει στην επόμενη γενιά καμία παραπάνω πληροφορία.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να "βιώσουμε" τον θάνατο του άλλου, άρα πιθανόν είτε θα σταματήσουμε εκεί (δεν θα έχουμε να πούμε τίποτε άλλο) είτε δεν θα διαλέξουμε εξ αρχής αυτή την "ιστορία" επειδή δεν έχουμε πολλά στοιχεία, είτε θα "δημιουργήσουμε" εμείς ένα ενδιαφέρον τέλος γι'αυτή την ιστορία και ιδιαίτερα επειδή πιεζόμαστε να "δούμε το τέλος" και θέλουμε να ικανοποιήσουμε αυτό το αίτημα.( πχ, οι περισσότερες αναδρομές μιλούν για βίαιους θανάτους και βιώνονται με έντονο τρόπο)

Το πρώτο και κύριο ερώτημα πάντως, που μου έρχεται στο μυαλό είναι το εξής:

"Πώς διαλέγουμε την ζωή στην οποία θα πάμε κατά την διάρκεια μιάς αναδρομής;"

Υποθέτουμε (και με την θεωρία της μετεμψύχωσης και με την θεωρία του DNA) ότι έχουμε ζήσει ή συγκεντρώσει μέσα μας δεκάδες ζωές. Το λογικό θα ήταν, μόλις πάρουμε την εντολή, να πάμε στην αμέσως προηγούμενη ζωή.
Αυτό όμως φαίνεται να συμβαίνει σπάνια, ενώ συνήθως πάμε σε μία αρκετά πιό παλιά ζωή.
Οπότε πώς διαλέγουμε σε ποιά ζωή θα πάμε; (αν υποθέσουμε ότι δεν δεχόμαστε υποβολή προς αυτό)

Μία περίπτωση είναι η ζωή που διαλέγουμε να είναι για κάποιον λόγο, η πιό σημαντική για μας.
Αλλη περίπτωση, να εξαρτάται από το βάθος της ύπνωσης, όσο πιό βαθιά τόσο πιό πίσω στον χρόνο.
Αλλη περίπτωση, να πηγαίνουμε σε αυτήν για την οποία έχουμε τις περισσότερες πληροφορίες (την πιό πλήρη ας πούμε)

Υπάρχει όμως και η εξής υπόθεση:
Φαντάσου μία βάση δεδομένων με διάφορους φακέλους, όπου ο καθένας έχει κι από έναν "τίτλο" (πχ. ζωή στην Αρχαία Αίγυπτο)
Οταν δίνουμε την εντολή "search previous lives" μπαίνουμε μέσα στην βάση δεδομένων. Οταν δίνουμε εντολή "chose a life" διαλέγουμε μία "προηγούμενη ζωή" πιθανότατα αυτή που έχει τον πιό ενδιαφέροντα για μας "τίτλο" ή το πιό φανταχτερό εξώφυλλο.

Αυτό που κάνουμε λοιπόν είναι, ν' ανοίγουμε τον φάκελο και ν' αρχίσουμε να διηγούμαστε την ιστορία.
Στις διάφορες αναδρομές, έχω παρατηρήσει ότι είναι όντως σαν να ψάχνουμε μέσα στα δεδομένα για να βρούμε απαντήσεις στις ερωτήσεις που μας γίνονται. Οι απαντήσεις δεν βγαίνουν άκοπα, άμεσα, χωρίς κόμπιασμα, χωρίς να πρέπει να ξανακοιτάξουμε, να το "ψάξουμε".
Σπάνια συνεχίζουμε την διήγηση από μόνοι μας, που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε εντολές για να ψάξουμε τις συγκεκριμένες απαντήσεις μέσα από το πλήθος των πληροφοριών.
Βέβαια υπάρχει και εδώ πρόβλημα. Συνήθως δεν θυμόμαστε ονόματα, τοπωνύμια, ημερομηνίες, ιστορικά γεγονότα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Πολλές φορές δεν μπορούμε καν να περιγράψουμε από μόνοι μας τον εαυτό μας, και πρέπει να μας δώσει ο άλλος την εντολή να τον δούμε μέσα σε τζάμι, καθρέφτη ή νερό για να μπορέσουμε να δώσουμε μία περιγραφή.
Μία απάντηση είναι ότι φέρνουμε στην επιφάνεια "εικόνες" και όχι καταγραφές. Το ερώτημα εδώ είναι αν οι εικόνες κουβαλούν και συναισθήματα ή απλώς "φορτιζόμαστε" από την ερμηνεία των εικόνων που βλέπουμε.

Βέβαια, πέρα απ' όλα αυτά, το βασικό ερώτημα στην περίπτωση που ισχύει
η θεωρία περί του DNA, είναι το εξής:
""τι είδους πληροφορίες μπορεί να καταγράφονται στο DNA;"

Στα γονίδια μας γνωρίζουμε ότι καταγράφονται οι απαραίτητες πληροφορίες για τον σχηματισμό και την λειτουργία μας, χωρίς να γίνεται ξεσκαρτάρισμα σε "οφέλιμες" και "μη οφέλιμες". Αυτή είναι η λεγόμενη "κληρονομικότης".

Αλλά τι αξία θα είχε η καταγραφή των γεγονότων της ζωής, όλων των προγόνων μας στο DNA?
Ιδίως για τα γεγονότα τα ίδια δεν βλέπω να υπάρχει κανένας λόγος να καταγράφονται.
Προφανώς θα είχε αξία η καταγραφή των ικανοτήτων (χαρισμάτων) που εν μέρει μπορεί να συμβαίνει (λέμε ότι κληρονόμησε την σωστή φωνή της γιαγιάς ή το μυαλό του πατέρα του κλπ), ή η καταγραφή των γνώσεων τους (που όμως δεν ισχύει αλλιώς θα γεννιόμαστε γνωρίζοντας τουλάχιστον τα βασικά, που όμως πρέπει να τα μάθουμε από την αρχή).
Ισως το μυστικό εδώ να βρίσκεται στον 90% του εγκεφάλου που λέμε ότι δεν χρησιμοποιούμε κλπ κλπ.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

Οπότε πώς διαλέγουμε σε ποιά ζωή θα πάμε; (αν υποθέσουμε ότι δεν δεχόμαστε υποβολή προς αυτό)

Μία περίπτωση είναι η ζωή που διαλέγουμε να είναι για κάποιον λόγο, η πιό σημαντική για μας.
Αλλη περίπτωση, να εξαρτάται από το βάθος της ύπνωσης, όσο πιό βαθιά τόσο πιό πίσω στον χρόνο.
Αλλη περίπτωση, να πηγαίνουμε σε αυτήν για την οποία έχουμε τις περισσότερες πληροφορίες (την πιό πλήρη ας πούμε)

Υπάρχει όμως και η εξής υπόθεση:
Φαντάσου μία βάση δεδομένων με διάφορους φακέλους, όπου ο καθένας έχει κι από έναν "τίτλο" (πχ. ζωή στην Αρχαία Αίγυπτο)
Οταν δίνουμε την εντολή "search previous lives" μπαίνουμε μέσα στην βάση δεδομένων. Οταν δίνουμε εντολή "chose a life" διαλέγουμε μία "προηγούμενη ζωή" πιθανότατα αυτή που έχει τον πιό ενδιαφέροντα για μας "τίτλο" ή το πιό φανταχτερό εξώφυλλο.

---

Υπάρχει και μια τέταρτη περίπτωση... και είναι αυτή που μπορεί να ερμηνεύσει την δική μου αναδρομή...

Είναι η περίπτωση να επιλέγουμε να δούμε πρώτα την ζωή που άφησε πιο έντονα το σημάδι της πάνω μας... αυτή που σήμερα έχει επίπτωση στην τωρινή μας ζωή...

Σε μένα τουλάχιστον έτσι συνέβει...διηγήθηκα τις 3 διαφορετικές ζωές μου με αυτό το κριτήριο...

"Τάδε έφη Avallon"

Φίλη όστρια.. είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που αναφέρεις... αλλά ήθελα να σε ρωτήσω που τα στηρίζεις όλα αυτά?
Συγνώμη αν ακούγομαι κάπως απότομη, είναι πάντως από καθαρό ενδιαφέρον για την συζήτηση..

Η Πείρα δεν ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ

Καλή μου Ατμα,
είδες τι μαθαίνει κανείς παρακολουθώντας tvούλα;!

Φίλη simori,
δεν τα στηρίζω πουθενά, άλλη μία θεωρία είναι που την ψάχνω να δω αν μπορεί να ισχύει. Εφ όσον δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτα απ όλα αυτά, όλες οι θεωρίες παίζουν εξ ίσου και όλες συζητιούνται. Η δική σου γνώμη;

Χτες είδα λίγο την εκπομπή, άκουσα τον ψυχίατρο που μίλησε για κάποια εργαστηριακά πειράματα, άκουσα τον Πυριόχο που μίλησε για την εμπειρία του και για τον άνθρωπο της ΝΑΣΑ που ήρθε να μαζέψει τα σχετικά στοιχεία, άκουσα και την κοπέλα που πήγε στον Σείριο, εκεί που βρίσκεται ο ναός που είναι το πρωτότυπο του Παρθενώνα, που τραγούδησε στην εξωγήινη γλώσσα, τον τύπο που μίλησε για την άντληση πληροφοριών από τα "ακασικά αρχεία" υποθέτω (κάπως αλλιώς τα είπε ο ίδιος) κλπ...
Δεν ξέρω αν κάτι ή κάποιος σας έπεισε... δεν ξέρω κι αν ακούστηκε κάτι άλλο ενδιαφέρον που δεν το είδα... σχόλιο κανείς;

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Σχετικά με τις αναδρομές...
[Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να "βιώσουμε" και τον θάνατο του άλλου,
απλώς "δραματοποιώντας" τις πληροφορίες.]
Aν υποθέσουμε ότι γνωρίζεις ελάχιστα πράγματα για τον θάνατο του άλλου
/αλλά "βιώνεις" το θάνατο με λεπτομέρειες που αποδεικνύονται αργότερα σωστές,
θα μπορούσαμε να εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αυτό που "βίωσες"
είναι καταγραφή του DNA;;

[Συνήθως δεν θυμόμαστε ονόματα, τοπωνύμια, ημερομηνίες, ιστορικά γεγονότα.]
Δεν είμαι κ τόσο σίγουρη ότι ισχύει αυτό//ίσως στις αναδρομές του κ. Bουλούκου
/αλλά δεν είναι ο γενικός κανόνας. Tις περισσότερες φορές υπάρχει μια σύγχυση
/γιατί οι τοποθεσίες έχουν αλλάξει όνομα με το πέρασμα του χρόνου, κάποια γεγονότα
δεν είχαν την"ιστορική" αξία που έχουν σήμερα κτλ.

Kατά τ'άλλα,η απάντησή σου με κάλυψε απόλυτα...

Ostria, έχεις ακούσει για το λεγόμενο "εγωιστικό γονίδιο";
Mου ήρθε κ αυτό στο μυαλό/σχετικά με το τι διαλέγει να καταγράψει το DNA κ τι όχι...

quote:

---

Οι πολέμιοι (αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι)της αληθινής βίωσης τέτοιων εμπειριών ισχυρίζονται ότι ο εγκέφαλος λίγο πριν και λίγο μετά την κλινική νέκρωσή του, είναι πιθανόν να "δημιουργεί" εικόνες λόγω του ερεθισμού συγκεκριμένων κέντρων του οργάνου. Στην περίπτωση, όμως, ενός εκ γενετής τυφλού, πώς γίνεται αυτές οι πλασματικές εικόνες να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όταν ο εγκέφαλος δεν έχει "έτοιμο" υλικό πάνω στο οποίο να "δουλέψει" ??

---

Δεν γίνεται, τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ/Γενικά αυτή η επιστημονική εξήγηση δεν με καλύπτει καθόλου.
Oι άνθρωποι που έχουν βιώσει παρόμοια φαινόμενα στις διηγήσεις τους δίνουν πολύ λεπτομερειακές περιγραφές σχετικά με το τι συνέβαινε "κάτω". Mάλιστα πολλοί από αυτούς δεν "βλέπουν" μόνο το χώρο του χειρουργείου αλλά κ έξω από αυτόν/ένα δωμάτιο πχ. που κάθονται κ περιμένουν τα αγαπημένα τους άτομα. Γενικά το όλο θέμα μπορείς να το δεις από 2 πλευρές... Eίτε πιστεύοντας στην ύπαρξη της ψυχής/είτε προσπαθώντας να εξηγήσεις ιατρικά το τι συμβαίνει.
Eυτυχώς για μένα/πιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής... Γιατί ευτυχώς; Γιατί πιστεύοντας σε κάτι
που ούτως ή άλλως δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί επιστημονικά//μπορώ να ζαλίζω με τις ερωτήσεις μου τους επιστήμονες..
Mετά την συζήτηση με την Ostria σκεφτόμουν πόσο πιθανό θα ήταν να είναι σωστή.
Δηλ. να μην υπάρχει ψυχή κ όλο αυτό να είναι δημιούργημα του εγκεφάλου//ναι, θα μπορούσε να είναι τόσο σωστή όσο είμαι κ γω//H διαφορά μας είναι ότι η Ostria καλείται να δώσει ιατρικές/επιστημονικές εξηγήσεις για τη θεωρία της//ενώ εγώ όχι.
Tο πιο πιθανόν θα είναι στο μέλλον να είναι σε θέση να μου δώσει τις εξηγήσεις που ζητάω.
Mέχρι τότε όμως, θα την βασανίζω...

Θα αναφέρω κ ένα περιστατικό/συνέβει σε άτομο το οποίο γνωρίζω πολύ καλά
κ το εμπιστεύομαι--αυτό το περιστατικό είναι κ το μοναδικό "παράδοξο" που έχω
ακούσει από το στόμα του-είναι κατα τ'άλλα μια γυναίκα μιας κάποιας ηλικίας
εντελώς φυσιολογική, που δεν την ενδιαφέρουν καθόλου τα μεταφυσικά/βασικά την
ενδιαφέρει μόνο το σπίτι της κ τα παιδιά της.
Aυτή η κυρία όμως, που είναι η μητέρα ενός φίλου μου, κατά τη διάρκεια της γέννας
πέθανε//αιωρούμενη μπορούσε να δει πως την σκεπάσαν με μια καρώ κουβέρτα, πως
το πρώτο παιδί ήταν μια χαρά (είχε δίδυμα), ενώ το δεύτερο δεν ανέπνεε.
Παρακουλούθησε τις προσπάθειες των γιατρών, άκουγε όλα όσα λέγανε κ αποφάσισε
"να επιστρέψει" γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει "νευρίασα γιατί δεν προσπαθούσαν αρκετά για τον Δημήτρη"-το δεύτερο παιδί.
Tο πιο παράξενο είναι ότι η παραπάνω εμπειρία της άφησε ένα "κουσούρι".
Aντιλαμβάνεται το αν θα γίνει σεισμός ή αν θα πεθάνει κάποιος καμοιά ώρα πριν.
K όταν λέω θα πεθάνει//δεν μιλάω για άτομα που είναι άρρωστα//αναφέρομαι κ σε τροχαία κτλ.... Λοιπόν,επιστημονικά δεν ξέρω πως θα μπορούσαν να εξηγηθούν αυτά..
Γι'αυτό, χαλαρώνω κ.. πιστεύω

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr