που αφορούν το:

Ήδη άνοιξα ένα παρόμοιο θέμα
(ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ!!!), το οποίο φιλοξένησε αρκετά τέτοια στοιχεία, συνοδευόμενα ωστόσο με διάφορες χιουμοριστικές παρεμβάσεις, οι οποίες αν και αρκετά διασκεδαστικές, ωστόσο δεν συνάδουν με τον σκοπό του θέματος. Έτσι, στο παρόν θέμα μεταφέρονται και τα αποσπάσματα που έχω παραθέσει εκεί και παραμένει το άλλο θέμα, για όποια ανάλογη παρέμβαση.

Κοσμογονικός μύθος του Mande Ο κοσμογονικός μύθος των Mande (νότιο Mali) είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του τύπου "κοσμικό αυγό". Σύμφωνα με στοιχεία του πολιτισμού των Mali, ο μύθος αυτός έχει στοιχεία μιας ατελούς δημιουργίας ως αποτέλεσμα αιμομιξίας. Μια από τις πολλές εκδόσεις του μύθου, είναι η παρακάτω: Στην αρχή, υπήρχε μόνο η Mangala, μία πανίσχυρη οντότητα, που γίνεται αντιληπτή ως στρογγυλή ενεργειακή παρουσία. Μέσα στη Mangala υπήρχαν τέσσερα τμήματα συμβολικής φύσεως, που θα μπορούσαν να αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία, στα τέσσερα τμήματα μίας ημέρας (χρόνος) ή στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Επίσης η Mangala αποτελούνταν από 2 ομάδες ερμαφρόδιτων διδύμων. Η Mangala, "βαρέθηκε" να εμπεριέχει όλη τη δημιουργία μέσα στον εαυτό της, έτσι ο Θεός της πήρε το περιεχόμενο και δημιούργησε έναν σπόρο, που ήταν η δημιουργία του κόσμου. Ο σπόρος όμως δεν κατάφερε να διατηρήσει τη συνοχή του και ανατινάχτηκε. Η Mangala απογοητεύθηκε και κατέστρεψε τον κόσμο που δημιούργησε... Η Mangala όμως δεν απελπίστηκε και προσπάθησε να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο, αυτή τη φορά με δύο ομάδες διδύμων σπόρων. Φύτεψε τους σπόρους σε ένα αυγό σε σχήμα μήτρας και τους άφησε να εκκολαφθούν. Η Mangala συνέχισε να παράγει δίδυμους σπόρους, μέχρις ότου στη μήτρα βρεθήκανε 8 ομάδες. Μέσα στη μήτρα οι εκκoλαπτώμενοι σπόροι μετατραπήκανε σε ψάρια (σύμβολο γονιμότητας για τον πολιτισμό των Mande). Έτσι, η δημιουργία αυτή τη φορά ήταν επιτυχής. Η Mangala προσπάθησε να διατηρήσει αυτήν την τέλεια δημιουργία, αλλά σύντομα εισχώρησε το χάος. Ένα από τα αρσενικά δίδυμα έγινε φιλόδοξο και προσπάθησε να φύγει από το αυγό. Αυτός ο χαρακτήρας ονομάζεται Pemba. Συμβολίζει την πονηριά των ανθρώπων. Η πρώτη πράξη του Pemba ήταν να κλέψει ένα κομμάτι από τον πλακούντα της μήτρας και να το πετάξει. Από αυτό το κομμάτι δημιουργήθηκε η γη. Ύστερα, ο Pemba προσπάθησε να κάνει αιμομιξία, με ότι είχε μείνει από τη μήτρα, που ήταν η μητέρα του. Τότε η Mangala, αποφάσισε να θυσιάσει τον δίδυμο αρερφό του Pemba τον Farro, για να σώσει τη δημιουργία. Τον ευνούχισε και μετά τον σκότωσε, με σκοπό να τον αναστήσει από τον κόσμο των νεκρών. Η Mangala πήρε ότι είχε απομείνει από τον πλακούντα και το μετέτρεψε σε Ήλιο, εξοστρακίζοντας έτσι τον Pemba στο σκοτάδι και τη νύχτα. Ο Farro έγινε άνθρωπος και διδάχθηκε τη γλώσσα της δημιουργίας από την Mangala. Η δύναμη των λόγων του Farro είναι πολύ μεγάλη και είναι το εργαλείο για να νικήσει την αναστάτωση που προκαλεί ο Pemba. Τα δύο δίδυμα παιδιά του Farro παντρέυτηκαν (όχι μεταξύ τους) και δημιούργησαν μία γενιά ανθρώπων. Ύστερα, ένα άγνωστο ον που λέγεται Sourakata έφθασε από τον ουρανό, κρατώντας το πρώτο ιερό τύμπανο, το σφυρί και το θυσιασμένο κρανίο του Farro. Ο Sourakata άρχισε να παίζει με το τύμπανο και τραγούδησε γα να έρθει η πρώτη βροχή. Ο Sourakata, ως μαγικό ον που μπορεί να ελέγχει τη φύση, έμαθε στον Farro και στους οπαδούς του την τέχνη του. Σύμφωνα με το μύθο, οι πρώτοι άνθρωποι που προήλθαν από τον Farro, έγιναν κάποιοι αγρότες και κάποιοι αριστοκράτες. Όσοι διδάχθηκαν από τον Sourakata (οι nyamakalaw), έγιναν μάγοι και μυστικιστές. Γνώριζαν τις δυνάμεις της φύσης και μπορούσαν να τις χρησιμοποιήσουν κατά τη βούλησή τους. Κοσμογονικός μύθος της Yoruba Ο δημιουργός των Yoruba, λέγεται Olurun ή Olodumare και συχνά έχει ως βοηθό μία μικρότερη θεότητα τον Obatala. Στην αρχή, υπήρχε μονάχα νερό και χάος. Το υπέρτατο ον έστειλε τον Obatala από τον ουρανό να κατέβει κάτω και να δημιουργήσει στεριά από το χάος. Κατέβηκε με μία μακρυά αλυσσίδα κι έφερε μαζί του έναν κόκορα, λίγο σίδηρο και έναν σπόρο από φόινικα. Πρώτα, έβαλε το σίδηρο στη γη και τον κόκορα από πάνω του. Ο κόκορας γρατζούνισε το μέταλλο και το διέσπειρε ολόγυρα, έτσι δημιουργήθηκε η στεριά. Μετά, φύτεψε το σπόρο του φοίνικα κι από κει δημιουργήθηκε η γήινη βλάστηση. Ο Olurun ονόμασε τη γη "Ife" και την πρώτη πόλη "Ile-Ife". Ο Obatala δημιούργησε τους ανθρώπους από το χώμα και ο Olurun τους εμφύσησε ζωή μέσα τους.

πηγή: http://server1.fandm.edu/departments/Anthropology/Bastian/ANT269/cosmo.html

Το παρακάτω κείμενο, αποτελεί απόδoση τμήματος του Manavadharmashastra (ή Manusmriti), γνωστό στον δυτικό κόσμο ως:
Οι νόμοι του Manu.
Αφορά τις αρχές, τους νόμους και τους κανόνες, που κυβερνούν τον κόσμο και τον άνθρωπο. Έχουν γίνει αρκετές μεταφράσεις του αρχικού κειμένου, από τον δέυτερο προ Χριστού, μέχρι τον δέυτερο μετά Χριστού αιώνα.

Ινδική κοσμογονία -Το σύμπαν υπήρχε ως σκοτεινή μορφή, απαρατήρητο, χωρίς διακριτικά σημάδια, μακριά από κάθε συλλογισμό, άγνωστο, βυθισμένο σε βαθύ ύπνο. -Ύστερα, η Θεία αυθύπαρξη, ικανή να δημιουργήσει τα πάντα, εμφανίστηκε με ακαταμάχητη δημιουργική δύναμη, διαλύοντας το σκοτάδι. -Αυτός, που μπορεί να γίνει αντιληπτός μόνο από το εσωτερικό μάτι, που είναι λεπτός, αδιόρατος και αιώνιος, που εμπεριέχει όλα τα δημιουργημένα όντα και είναι ασύλληπτος, έλαμψε μέσα στον εαυτό του. -Αυτός, επιθυμώντας να παράγει όλων των ειδών τα όντα από το δικό του σώμα, δημιούργησε πρώτα με τη σκέψη του τα ύδατα και τοποθέτησε εκεί το σπόρο του. -Ο σπόρος έγινε χρυσό αυγό, λαμπρό σαν τον Ήλιο και μέσα στο αυγό, Αυτός ο ίδιος γεννήθηκε ως Βράχμαν, ο πρόγονος όλου του κόσμου. -Τα ύδατα ονομάστηκαν "naras", γιατί τα ύδατα είναι πράγματι το αποτέλεσμα του Nara, αποτελώντας την πρώτη Του (του Βράχμαν) κατοικία (ayana) κι έτσι ονομάστηκε Narayana. -Από την πρώτη αιτία, την αδιόρατη, την αιώνια, την συνάμα αληθινή και ψεύτικη, προήλθε το αρσενικό (Purusha) που ονομάζεται στον κόσμο Βραχμάν. -Η Θεία αυθύπαρξη κατοίκησε στο αυγό για έναν ολόκληρο χρόνο και μετά, μέσα από τη δική του βούληση χωρίστηκε σε δύο μισά. -Κι από τα δύο αυτά μισά, Εκείνος έφτιαξε τον ουρανό και τη γη, μεταξύ των οποίων τη μέση σφαίρα, τα οκτώ σημεία του ορίζοντα και την αιώνια διαμονή των υδάτων. -Από τον Εαυτό Του (atmanas), δημιούργησε το νου, που είναι πραγματικός και ψέυτικος, και το διαχώρισε σε εγωϊστικό νου, που δίνει τη λειτουργία της αυτοσυνειδητότητας. -Επιπλέον, δημιούργησε την το μεγαλύτερο όλων, την ψυχή και όλα όσα επηρεάζονται από τις τρεις ιδιότητες και κάτω από τις διαταγές τους, τα πέντε όργανα που αντιλαμβάνονται τα αισθητικά αντικείμενα. -Αλλά, ενώνοντας απειροελάχιστα τμήματα των έξι, που κατέχουν αναρίθμητη δύναμη, με δικά του τμήματα, δημιούργησε όλα τα όντα.

απόδοση της:
Translation by G. buhler, in Sacred Books of the East, XXV (Oxford,1886), PP. 2-8

Τα στοιχεία, όπως τα παραθέτω παρακάτω, προέρχονται από την ιστοσελίδα:
http://www.nea-acropoli.gr/civilizations/asia/sasia/asyria/myths_cosmo_asyria.htm

Κοσμογονικός μύθος Ασσυρίας Ο μύθος για την δημιουργία του κόσμου περιέχεται σε επτά πινακίδες που γράφτηκαν τον 7ο π.χ. αιώνα. Πρωταρχικό στοιχείο είναι το νερό. Από την ένωση του γλυκού νερού, του θεού Απσού με το αλμυρό νερό την θεά Τιαμάτ, γεννήθηκαν όλα τα όντα και πρώτα από όλα οι θεοί. Ο Απσού αντιστοιχεί με τον Ωκεανό τον Ελλήνων . Η Τιαμάτ είναι το θηλυκό στοιχείο που γέννησε τον κόσμο. Το αρχέγονο Χάος. Λαχμού και Λαχαμού είναι τα δύο παιδιά που γεννήθηκαν πρώτα, θεότητες σχεδόν ακαθόριστες , φαίνεται ότι ήταν τερατώδη φίδια, αρσενικό και θηλυκό. Αυτά γέννησαν τον Ανσάρ , το αρσενικό στοιχείο και την Κινσάρ , το θηλυκό στοιχείο που εκπροσωπούσαν το ένα τον ουράνιο και το άλλο τον γήινο κόσμο. Επίσης στο "ποίημα της Δημιουργίας" κυριότερο ρόλο έχει ο Μαρντούκ ο οποίος επιβάλλεται στην Τιαμάτ και οργανώνει το σύμπαν. Το ποίημα εξιστορεί : " Τότε που ο ουρανός επάνω, δεν είχε ονομαστεί και η γη δεν είχε όνομα , υπήρχαν μόνο ο Απσού ο αρχέγονος Ωκεανός και η Τιαμάτ η πολυτάραχη θάλασσα . Από τα ανακατεμένα νερά του βγήκαν πρώτα ο Μουμού ( ο θόρυβος των υδάτων ) , κατόπιν ένα ζεύγος τερατόμορφων φιδιών , το Λαχμού και το Λαχαμού κι αυτά με την σειρά τους γέννησαν τον Ανσάρ ( τον ουράνιο κόσμο ) και την Κινσάρ ( τον γήινο κόσμο ). Από τον Ανσάρ και την Κινσάρ γεννήθηκαν οι μεγάλοι θεοί : ο Ανού ο ισχυρός , ο Μπέλ Μαρδούκ ( Bel -Mardouk) , ο Έα με την μεγάλη διάνοια και οι άλλες θεότητες, οι διαμένοντες στον ουρανό που λέγονται Ιγίγοι και οι διαμένοντες στη γη και τον Άδη Ανουννάκοι. Πολύ γρήγορα οι νέοι θεοί με το θορυβώδη χαρακτήρα τους τάραξαν την ησυχία του γέροντος Απσού, ο οποίος παραπονέθηκε στην Τιαμάτ. Έτσι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν τους απόγονους . Ο Έα όμως, έμαθε τα σχέδια τους και κατάφερε να αιχμαλωτίσει τον Απσού και τον Μουμού. Η Τιαμάτ μόλις το έμαθε, έφτιαξε ένα στρατόπεδο από πελώρια φίδια, τρομερούς δράκους τέρατα, τους ανθρώπους-ψάρια και τους κριούς . Αρχηγό τους έβαλε τον Κιγκού. Ο Έα όμως, που πάλι έμαθε τα σχέδια της Τιαμάτ επισκέφτηκε τον πατέρα του Ανσάρ και ζήτησε βοήθεια. Τότε ο Ανσάρ κάλεσε τον Μαρδούκ και τον παρότρυνε να αγωνιστεί με την Τιαμάτ προσφέροντας του την ανώτερη εξουσία στην συνέλευση των θεών. Ο Μαρδούκ πάλεψε με την Τιαμάτ την σκότωσε, την έσκισε στα δύο και από το νεκρό της σώμα δημιούργησε τον ουράνιο θόλο και τον γήινο κόσμο.

Να ευχαριστήσω το:
http://alex.eled.duth.gr/orfeas/kosmogonia.htm
(απ'όπου και έχω κάνει εξ'ολοκλήρου copy-paste το παρακάτω κείμενο)

Πάμε λοιπόν.

Ορφική Κοσμογονία Στην αρχή υπήρχε η Νύχτα. Μόνη στο σκοτάδι. Μετά από καιρό η Νύχτα γέννησε ένα Αυγό ένα τεράστιο ασημόλαμπο φωτεινό Αυγό σαν την ασημένια σελήνη στο σκοτεινό ουρανό. Το Αυγό ήρθε καιρός που χωρίστηκε. Και άνοιξε. Το μισό κομμάτι έπεσε χάμω και έγινε η γη που πατούμε. Τ' άλλο μισό ανέβηκε ψηλά κι έγινε ο ουρανός που κοιτούμε. Κι απ’ το Αυγό βγήκε ο Έρως αυτός που όλα τα ενώνει κι είναι στη ρίζα κάθε πλάσματος θνητού ή αθανάτου ο Έρως. Έσμιξε ο Έρως με τη Νύχτα έσμιξε τον ουρανό με τη γη και γεννηθήκαν όλα γύρω μας. Ο ήλιος κι η σελήνη, το φως και το σκοτάδι η στεριά και τα νερά, τα δέντρα, τα λουλούδια. Τα βουνά και τα λιβάδια, οι θάλασσες και τα νησιά τα ζώα, τα πουλιά και τα σερνούμενα. Τέλος γεννήθηκε το γένος των αθανάτων οι θεοί άρχοντες της πλάσης και οι Τιτάνες γίγαντες τρομεροί που περπατούσαν κι η γη έτρεμε. Και στους Θεούς ανάμεσα πρώτος ο Δίας ο βασιλιάς της πλάσης. Κι ο Δίας κάποτε έγινε φίδι κι αυτό το φίδι που ήταν θεός κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο κι έσμιξε με την Περσεφόνη. Κι από την ένωσή τους γεννήθηκε το μαγικό παιδί ο Ζαγρέας με δύο μικρά κέρατα στο μέτωπο ο Ζαγρέας - Διόνυσος ο νέος βασιλιάς του κόσμου. Το παιδί αυτό έδωσε ο Δίας ν’ αναθρέψουν στους γέρους που ‘χανε κι αυτόν αναθρέψει στους Κουρήτες. Μα οι Τιτάνες οι τρομεροί γίγαντες που γυρνούν πάνω στη γη ζηλεύουν το μαγικό παιδί το νέο βασιλιά του κόσμου. Κοιμίζουν τους Κουρήτες και τα πρόσωπά τους αλείφουνε με γύψο. Έτσι με πρόσωπα λευκά πλησιάζουν την κούνια του παιδιού και του προσφέρουν δώρα. Του δίνουνε πρώτα το ρόμβο που βουίζει έπειτα μια σβούρα πήλινες κούκλες που κουνάν χέρια και πόδια ένα τόπι αστραφτερό και τέλος τον Καθρέφτη Και τότε, καθώς το παιδί κοιτά το πρόσωπό του στον Καθρέφτη τ' αρπάζουνε γερά οι Τιτάνες. Το μαγικό παιδί μεταμορφώθηκε να τους ξεφύγει. ... Έγινε ξάφνου γέρος – Λυπηθείτε με φώναξε μα δεν τον αφήνουν Έγινε παλικάρι με την μορφή του Δία του πατέρα του για να τον σεβαστούν έγινε φίδι με κέρατα άλογο άγριο να τους τινάξει από πάνω του λιοντάρι να τους σκίσει ταύρος Μα τότε υψώνουν τα μαχαίρια οι Τιτάνες και τον ταύρο προφταίνουν και τον σφάζουνε το μαγικό παιδί τον Ζαγρέα. Κι έπειτα ανάβουνε φωτιά οι Τιτάνες τα θεριά και ψήνουνε και τρώνε τον σφαγμένο ταύρο. Μα ο καπνός κι η τσίκνα έφτασε στον ουρανό στον Δία και σαν είδε ο πατέρας των θεών σφαγμένο το παιδί του ρίχνει φωτιά απ’ τον ουρανό και τους καιει στάχτες τους κάνει τους φονιάδες. Η θεά Δήμητρα η γιαγιά του μάζεψε τα σφαγμένα κομμάτια και τα ένωσε και το μαγικό παιδί αναστήθηκε. Ο Ζαγρέας – Διόνυσος θριαμβευτής – αναστημένος ανέβηκε στον Πάνω Κόσμο. Μ’ από την στάχτη των φονιάδων πλάστηκε το γένος των θνητών. Έτσι όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας δύο φύσεις. Το ‘να κομμάτι μας είναι σκοτεινό είναι η στάχτη των φονιάδων είναι η τιτανική μας φύση. Τ' άλλο κομμάτι μας είναι αθάνατο είναι εκείνο που το λέν’ ψυχή το αίμα του Ζαγρέα που ήπιαν οι γίγαντες πριν να σκοτωθούν Σ’ όλη του τη ζωή παλεύει ο άνθρωπος να σώσει το αθάνατο μέρος του το θεϊκό και να πνίξει το μέρος του φονιά το τιτάνειο. Κύλησε το νερό και πέρασε ο χρόνος. Μέχρι να ‘ρθει εκείνη η στιγμή να γεννηθεί ο Ορφέας όλα τούτα να διδάξει στους ανθρώπους στα ιερά Μυστήρια να τους πει για την ψυχή και να φέρει της γνώσης το φως.

πηγή:
http://alex.eled.duth.gr/

Πηγή:
http://www.skepdic.gr/Articles/nanopoulosCosmogony.htm

Σύγχρονη Κοσμογονία ή η κατάρρευση του υπαρκτού σκοταδισμού από τον Δ. Β. Νανόπουλο Έδρα Θεωρητικής Φυσικής, Ακαδημία Αθηνών Mitchell / Heep ΄Εδρα Φυσικής Υψηλών Ενεργειών & Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής, Πανεπιστήμιο Texas A & M , USA "Πρόσφατες κοσμολογικές παρατηρήσεις παρέχουν αδιαμφισβήτητες ενδείξεις για μία δραματική αλλαγή, μία μετατόπιση παραδείγματος ( paradigm shift ) στις απόψεις μας για το Σύμπαν, πρωτοφανή στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Τα νέα κοσμολογικά δεδομένα από τον W ilkinson M icrowave A nisotropy P roject ( WMAP ) δορυφόρο της NASA , όπως παρουσιάστηκαν τον Φεβρουάριο του 2003, υποδεικνύουν σαφέστατα ότι ζούμε σε ένα αεί – διαστελλόμενο, επίπεδο, (άρα) ολικής ενέργειας μηδέν , Σύμπαν. Ένα Σύμπαν που επιταχύνεται από κάποια μορφή Σκοτεινής Ενέργειας, που συνιστά 73% της Συμπαντικής Ενέργειας, ενώ το υπόλοιπο 23% συνίσταται από Σκοτεινή Ύλη και μόνο 4% αποτελείται από την γνωστή μας ατομική ύλη, από την οποία είναι φτιαγμένος ο Ήλιος, οι πλανήτες και εμείς. Αυτή η εικόνα του Σύμπαντος είναι σε πλήρη συμφωνία με το Κοσμολογικό Πληθωριστικό Μοντέλο που προτείνει ότι ολόκληρο το Σύμπαν είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας κβαντικής διακύμανσης 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Επίσης, προτείνει μία συνεπή εξέλιξη του Σύμπαντος από την εμφάνισή του έως σήμερα, εξηγώντας επιτυχώς όλες τις δομές του Σύμπαντος, μεγάλες και μικρές, στηριζόμενο στους Φυσικούς νόμους της Κβαντικής Φυσικής και της βαρύτητας. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται! Ολόκληρο το Σύμπαν, και εμείς μαζί σαν εμπεριεχόμενα στοιχεία του, είναι προϊόν τυχαίων κβαντικών διαδικασιών που κατορθώνουν δυναμικά να επιζήσουν, να εξελιχθούν και να αυτο-αναπαραχθούν. Δεν πρέπει να μας ξεφύγει το γεγονός ότι ζούμε σε ένα Σύμπαν, μηδενικής ολικής ενέργειας. Ευτυχώς όμως μιλάμε για ένα δυναμικό μηδέν, με την έννοια ότι το άθροισμα της ενέργειας διαστολής (κινητική) άρα θετική ενέργεια και της βαρυτικής ενέργειας (ελκτική) άρα αρνητική είναι συνεχώς μηδέν, ενώ κάθε κομμάτι ξεχωριστά είναι μη μηδενικό. Εν τέλει είμαστε μία ανακατανομή του τίποτα! Αυτή η αξιοθαύμαστη αλλαγή στις απόψεις μας για το Σύμπαν, στηριγμένη στην επιστημονική παρατήρηση και σε αναπαραγωγίσιμα πειραματικά δεδομένα, είναι πολύ πιο μεγάλη ακόμη και από την Αρισταρχο-Κοπερνίκια επανάσταση ( Revolution ) που μας πέρασε από το γεωκεντρικό στο ηλιοκεντρικό σύστημα. Όχι μόνο δεν είμαστε (σ)το κέντρο του Σύμπαντος αλλά δεν είμαστε καν φτιαγμένοι από το κύριο υλικό που είναι φτιαγμένο ολόκληρο το Σύμπαν. Είναι αν θέλετε το τελικό στάδιο της Αρισταρχο-Κοπερνίκιας Επανάστασης, αλλά συνάμα και η αυγή της νέας Αναγέννησης στηριγμένης ατόφια στην επιστημονική γνώση. Όλα αυτά τα εν εξελίξει ευρισκόμενα δραματικά επιστημονικά γεγονότα συνδυασμένα με την Δαρβίνια αρχή της εξέλιξης μέσα από Φυσική επιλογή και τις τελευταίες επαναστατικές εξελίξεις της Νευροεπιστήμης όπου μας λέει ξεκάθαρα ότι ο εγκέφαλος είναι η μηχανή του νου, δεν μπορούν παρά να αλλάξουν ριζικά την συνείδησή μας περί κόσμου. Ηθικές, φιλοσοφικές και ελπίζω πολιτικές απόψεις δεν μπορεί παρά να επηρεασθούν από αυτά τα μηνύματα της Μοντέρνας Επιστημονικής γνώσης. Δεν πρέπει βέβαια να περιμένουμε ότι πεποιθήσεις χιλιάδων ετών, βασισμένες στον φόβο και την άγνοια, θα ενδώσουν εύκολα ή ακαριαία, αλλά πρέπει να πολεμήσουμε για την αλήθεια και να αποφύγουμε τον Στρουθοκαμηλισμό. Όπως είπε ο μεγάλος Γερμανός μαθηματικός David Hilbert “ Wir m u ssen wissen und wir werden wissen ” (πρέπει να μάθουμε και θα μάθουμε), και τολμώ να πω ότι τώρα μάθαμε. Το τυχαίο, κομψό αλλά και συναρπαστικό Σύμπαν είναι εδώ. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ρομαντικά και εξωπραγματικά αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Έτσι κλείνοντας θα ήθελα να σας θυμίσω μερικούς στίχους ενός μεγάλου τροβαδούρου της γενιάς μου, του John Lennon , από το “ Imagine ”, “ You may think I am a dreamer , but I hope I am not the only one …”"

http://www.nea-acropoli.gr/lookinside/book034/look034006.html

μπορεί να αποτελέσει αφορμή για πολλούς προβληματισμούς.

Εσωτερική κοσμολογία Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Απόσπασμα από: "ΤΑ 3 ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ", Γιώργος Α. Πλάνας Σε όλα τα ιερά μυθολογικά ή θρησκευτικά κείμενα των αρχαίων παραδοσιακών πολιτισμών υπάρχουν αναφορές στην Κοσμογονία. Οι μυστικές διδασκαλίες για τη γέννηση, τη δομή και την εξέλιξη του σύμπαντος αποτελούσαν ένα από τα κύρια μέρη των Μυστηρίων, που αποκαλύπτονταν μονάχα στους Μύστες. Τα κοσμογονικά όμως στοιχεία που συναντάμε στα αρχαία ιερά κείμενα εκτίθενται κωδικοποιημένα, κάτω από συμβολισμούς και αλληγορίες. Η διαδικασία της αποκρυπτογράφησης, η ερμηνεία των συμβολισμών και των αλληγοριών διδασκόταν στα Μυστήρια, καθώς η συνείδηση του υποψήφιου στη Μύηση αναπτυσσόταν και ήταν σε θέση να καταλάβει πλήρως τις διδασκαλίες, χωρίς πιθανότητες παραποίησης. Αν συγκρίνει κανείς μεταξύ τους όλες αυτές τις αναφορές που υπάρχουν στα ιερά κείμενα, θα καταλάβει ότι ουσιαστικά μοιάζουν καταπληκτικά. Ανάμεσα σε όλες, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα αυτές των Στάντζα των Ντζυάν, που είναι οι πιο εσωτερικές και ταυτόχρονα οι πιο διευκρινιστικές και ποιητικές. Στις τρεις πρώτες Στάντζα της Κοσμογένεσης διαβάζουμε: 1. "Η αιώνια κάρανα, τυλιγμένη στα παντοτινά αόρατα πέπλα της, κοιμόταν και πάλι για εφτά αιωνιότητες. 2. Χρόνος δεν υπήρχε, γιατί κοιμόταν στο άπειρο στήθος της διάρκειας. 3. Παγκόσμιος νους δεν υπήρχε, γιατί δεν υπήρχαν ουράνια όντα για να τον περιλάβουν." Ενα παρόμοιο απόσπασμα από το Ινδικό Ριγκ Βέδα διευκρινίζει: "Δεν υπήρχε τίποτα: ούτε ο καθαρός ουρανός. Ούτε ο πλατύς θόλος των ουρανών, που απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας. Ποιό τα σκέπαζε όλα; Ποιό τα προφύλαγε; Ποιό τα έκρυβε; Μήπως η απύθμενη άβυσσος των Νερών;Δεν υπήρχε θάνατος - και όμως τίποτα δεν ήταν αθάνατο. Δεν υπήρχε τίποτα που να διαχωρίζει την ημέρα από την νύχτα. Ο Μοναδικός Ένας ανάπνεε χωρίς πνοή, από τον εαυτό του. Ανέκαθεν δεν υπήρχε τίποτα παρά Αυτός. Βασίλευαν τα σκοτάδια και, στην αρχή, όλα ήταν σκεπασμένα με μια βαθειά σκοτεινιά - ωκεανός χωρίς φως. Ο σπόρος που κοιμότανε ακόμα μέσα στο περίβλημά του μισάνοιξε, κάτω από την επίδραση της ζωηρής θερμότητας, με τη μορφή της Μοναδικής Φύσης. " Το Α' Κεφ. της Γένεσης της Βίβλου λέει: 1. "Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. 2. Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων. 3. Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φως και έγινε φως. 4. Και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους. 5. και εκάλεσεν ο Θεός τo φως Ημέραν το δε σκότος εκάλεσε Νύκτα. Και έγινεν εσπέρα και έγινε πρωί, ημέρα πρώτη. 6. Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. 7. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγινεν ούτω. 8. Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα, Ουρανόν. Και έγινεν εσπέρα και έγινε πρωί, ημέρα δευτέρα. Ο Ησίοδος στη "Θεογονία" του γράφει: "Στην αρχή το Χ ά ο ς έγινε. Ύστερα η πλατύστηθη η Γη, το αιώνια στέρεο βάθρον όλων και ο Έρως, που μέσα στους αθάνατους ο πλέον ωραίος είναι, τα μέλη ξεκλειδώνει αυτός και των θεών και των ανθρώπων όλων την ψυχή λυγάει μέσα στα στήθη τους και σβήνει την περίσκεψη απ'το νου τους. Κι από το Χ ά ο ς το Έ ρ ε β ο ς γεννήθηκε και η μαύρη η Ν ύ χ τ α κι από τη Νύχτα πάλι ο Α ι θ έ ρ α ς και η Η μ έ ρ α. Τους γέννησε απ'το σπέρμα του Ερέβους, ερωτικά σαν έσμιξε μαζί του. Κι η Γη λοιπόν εγέννησε πρώτα-πρώτα ίσο με τον εαυτό της τον Ο υ ρ α ν ό τον αστερόπληθον, να την σκεπάζει ως πέρα από παντού και για να γίνει των μακάριων των Θεών το αιώνια στέρεο βάθρο. Και γέννησε και τα Ό ρ η τα μεγάλα, των θεών μονιές-χαρά των ομματιών. Η ίδια και το πέλαγος εγέννησε που δεν κενώνεται ποτέ και με τα κύματα λυσσομανάει, τον Π ό ν τ ο και χωρίς το ερωτοσμίξιμο το ηδονικό τον γέννησε. Αλλά κατόπι με τον Ουρανόν επλάγιασε και γέννησε τον βαθυστρόβιλον Ω κ ε α ν ό, τον Κ ο ί ο και τον Κ ρ ε ί ο, τον Υ π ε ρ ί ο ν α και τον Ι α π ε τ ό, τη Θ ε ί α και τη Ρ έ α...". Με την πάροδο του χρόνου, μερικές εσωτερικές διδασκαλίες άρχισαν να βγαίνουν έξω από τα πλαίσια των Μυστηρίων, καθώς οι άνθρωποι της 5ης Φυλής προετοιμάζονταν όλο και περισσότερο, πνευματικά και νοητικά, για να τις δεχτούν και να τις κατανοήσουν. Έτσι, με την εμφάνιση των Εσωτερικών Φιλοσοφικών Σχολών στην Ανατολή (γύρω στον 12ο π.Χ. αιώνα) και στη Δύση (γύρω στον 7ο π.Χ. αιώνα με τους αρχαιότερους Προσωκρατικούς) ξεκίνησε μια διαδικασία φιλοσοφικής εκλαΐκευσης της απόκρυφης μυητικής Γνώσης, που κορυφώθηκε με τον Πλάτωνα. Από τότε ως σήμερα η ιστορία της φιλοσοφίας αποτελεί μια προσπάθεια κατανόησης των βαθύτερων αιτιών και δομών του σύμπαντος. Μέσα από την προσπάθεια αυτή, μερικά φιλοσοφικά συστήματα προσέγγισαν περισσότερο ή λιγότερο την Αρχαία Μυστική Διδασκαλία. Τον 19ο αιώνα η μεγάλη ερευνήτρια του Αποκρυφισμού Ε.Π.Μπλαβάτσκυ κατάφερε στο έργο της "Η Μυστική Δοξασία" να εκθέσει τα κύρια σημεία της αρχαίας Γνώσης περί Κοσμογένεσης και Ανθρωπογένεσης και να τα συνδυάσει, σε μια προσπάθεια ενοποίησης όλων των φιλοσοφικών και επιστημονικών συστημάτων που είχαν ασχοληθεί με την έρευνα για τη Γέννηση του Κόσμου. Αργότερα η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, όπως θ'αναλύσουμε στη συνέχεια, δικαίωσε τους περισσότερους από τους ισχυρισμούς της (και η μελλοντική επιστημονική έρευνα αναμένεται να δικαιώσει και τους υπόλοιπους) ενώ άρχισε, με δική της πρωτοβουλία και προσπάθεια, να προσεγγίζει καταπληκτικά την αρχαία Εσωτερική Γνώση (99). Ας δούμε λοιπόν σε γενικές γραμμές, πώς εξηγεί η Εσωτερική Φιλοσοφία τη δημιουργία του σύμπαντος με βάση τις Ιερές Παραδόσεις των αρχαίων, μερικές από τις οποίες, ήδη παραθέσαμε. "Εκείνο που υπήρξε, είναι και θα είναι, είτε υπάρχει σύμπαν είτε όχι, είτε υπάρχουν θεοί (δυνάμεις) είτε όχι -λέει η εσωτερική διδασκαλία- είναι ο "Χώρος". Ο Ενας Χώρος, χωρίς διαστάσεις, αλλά και με όλες τις διαστάσεις σε λανθάνουσα κατάσταση, χωρίς τίποτα άλλο, με όλα εν δυνάμει. Είναι -λένε τα εσωτερικά σχόλια του Λαμ Ριν- ένας Κύκλος με το κέντρο πουθενά (χωρίς διαστάσεις) και την περιφέρεια παντού (όλες τις διαστάσεις) ή αντίστροφα. Το Χάος του Ησιόδου ή το λεγόμενο "Κοίλον" στον εσωτερισμό, είναι αυτός ο πρωταρχικός Χώρος, το απόλυτο Άπειρο-Μηδέν, όπου όλες οι ενέργειες είναι "εν δυνάμει". Είναι απόλυτα κενός, τίποτε δεν υπήρχε, άχρονος, χωρίς διαστάσεις, χωρίς κανένα δυαδισμό φωτός-σκότους, ουρανού-γης. Είναι το ΑΙΩΝΙΟ ΕΝΑ. Στον Ανατολικό εσωτερισμό λέγεται και ΑΔΙ ή ΑΔΙΤΙ, που σημαίνει Πρωταρχικό, Ένα χωρίς δεύτερο. Επίσης είναι ο ανώτερος θεός, ο ΑΜΙΤΑΜΠΑ του κινέζικου Βουδισμού, (Χώρος χωρίς Όρια) και ταυτίζεται με το Παραβραχμάν (Μαχαπουρούσα) και τη Μουλαπρακρίτι, τις αξεχώριστες όψεις του Ενός στην Ινδία. Είναι η παντοδύναμη, πανταχού παρούσα ΕΙΝΟΤΗΤΑ (100). Στον απεριόριστο χώρο υπάρχει εν δυνάμει το ΠΑΝ, γιατί ο απόλυτα κενός χώρος ή το Κοίλον είναι ουσιαστικά απόλυτα "γεμάτος". Το Παραβραχμάν κοιμάται στο άπειρο "κοίλωμα" της Μουλαπρακρίτι, της πρωταρχικής Αβύσσου, της Μητέρας κι έχουν γίνει Ένα. Αυτή είναι η φάση χωρίς χρόνο, πριν από την αρχή της δημιουργίας. Ξαφνικά το Παραβραχμάν, η Θεία Δύναμη, ξυπνά από την άχρονη νάρκη της (αφού δεν υπήρχε χρόνος πριν, πρέπει να θεωρηθεί αιώνια), το Πνεύμα δονείται και δημιουργεί μια φυσαλίδα μέσα στο κενό του απέραντου Κοίλου, της κοσμικής Μήτρας, προκαλώντας έτσι μέσα της ένα "ψευτοκενό". Αυτός είναι ο Σπόρος, απ'όπου θα αναπτυχθεί το μελλοντικό σύμπαν. Ο άπειρος Κύκλος απόκτησε ένα Κέντρο, ορίστηκε ένα "κάπου" κι ένα "κάποτε", το πρώτο στίγμα του Χρόνου. Συνεχίζοντας η εσωτερική διδασκαλία μας λέει ότι η δόνηση του αφυπνισμένου Πνεύματος ενεργοποιεί το Σπόρο που αρχίζει να πάλλεται, πρώτα κάθετα, φουσκώνοντας τη Μήτρα, ανοίγοντας το χώρο και μετατρέποντας το απόλυτα "γεμάτο" κενό σε όλο και μεγαλύτερο ψευτοκενό (101) κι έπειτα οριζόντια. Στην πραγματικότητα όμως και οι δύο αυτές δονήσεις του Κέντρου, η κάθετη και η οριζόντια, γίνονται ταυτόχρονα και λόγω της δικής μας νοητικής δυαδικής θεώρησης μας δημιουργείται η απάτη ότι η μια συμβαίνει "πριν" από την άλλη. Αφού ολοκληρωθεί το φούσκωμα και "ανοίξει" ο χώρος λόγω των δύο καθέτων διαμέτρων του Κύκλου που δονήθηκαν σαν παλλόμενες χορδές, από τη δονητική πρωταρχική δύναμη του Ήχου ή του Λόγου, "πήζει" ο ψευτοχώρος του μόλις σχηματισμένου κοσμικού Αυγού. Στη συνέχεια, λέει η τρίτη Στάντζα στην τέταρτη παράγραφο, "Το ακτινοβόλο Αυγό, που είναι Τρεις καθαυτό (ο Τρισυπόστατος Λόγος) πήζει και εξαπλώνεται σε λευκούς βώλους, όπως το γάλα, σ'όλη την έκταση του κόλπου της Μητέρας: της Ρίζας, που μεγαλώνει στις αβύσσους του Ωκεανού της Ζωής (Μουλαπρακρίτι)". Αυτοί οι λευκοί βώλοι ονομάζονται στον ανατολικό εσωτερισμό "Κέντρα Λάγια", που σημαίνει κέντρα ομογενούς ύλης και αποτελούν ένα είδος ψευτοκενού δεύτερης βαθμίδας μέσα στο πρώτο ψευτοκενό του πρωταρχικού κοσμικού Αυγού. Με την εκρηκτική εξάπλωση του Αυγού, αυτοί οι βώλοι, είδος κοσμικών ωαρίων, σε σχήμα κάπως πλατύ αυγού ή φακής, σκορπίζονται σ'όλη την έκταση της Μήτρας, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο το χώρο του ψευτοκενού. Σ'αυτούς του βώλους πρωταρχικής ομογενούς ύλης αναφέρονταν οι αρχαίοι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι της Σχολής της Ιωνίας και όχι στο φυσικό πλανήτη μας, όταν στην κοσμογονία τους έλεγαν ότι η Γη είναι ένας δίσκος που πλέει στα ύδατα του χώρου. Η ομοιότητα αυτών των διδασκαλιών της πανάρχαιας Σοφίας με τις πρόσφατες επιστημονικές αντιλήψεις, είναι απλώς καταπληκτική. Θεωρίες όπως για παράδειγμα του Πληθωρισμικού Σύμπαντος, της Μεγάλης Έκρηξης, της Υπερχορδής, του Κβαντικού Κενού αποτελούν, με μεγάλη προσέγγιση, μια επιστροφή στην εσωτερική κοσμογένεση. Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, ακόμα και στη θερμοκρασία του απολύτου μηδενός, το κενό περιέχει ενέργεια, την ονομαζόμενη ενέργεια "μηδενικού σημείου". Στο κενό υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία και οι διακυμάνσεις και παραμορφώσεις τους δημιουργούν σωματίδια, δηλαδή φυσαλίδες στο Κοίλον και οι πολύ μεγάλες ταχύτητες των κινήσεών τους μας δίνουν την ψευδαίσθηση της "γεμάτης" ύλης. Μπορούμε να φανταστούμε τις κβαντικές διακυμάνσεις ή δονήσεις του κενού σαν μια ταραγμένη επιφάνεια, όπως της θάλασσας, που σκεπάζεται από μικρούς κυματισμούς, οι οποίοι φαίνονται εντονότεροι όσο τους πλησιάζουμε. Η θεωρία του κβαντικού κενού (102) συμβάλλει σημαντικά στη σύγχρονη κοσμολογική αντίληψη και έχει σαν κύριο εκπρόσωπο τη θεωρία του Πληθωρισμικού Σύμπαντος. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, που προτάθηκε από τον A.Guth το 1981 και αναπτύχθηκε και τροποποιήθηκε αργότερα από άλλους ερευνητές, το ορατό σύμπαν αποτελεί ένα μικρό τμήμα μιας τεράστιας φυσαλίδας. Όλα ξεκίνησαν με τη δημιουργία φυσαλίδων (οπές στο κενό του κοσμικού Αυγού, δηλαδή τα κέντρα Λάγια ή κοσμικά ωάρια), που στη διάρκεια ενός κλάσματος του πρώτου δευτερολέπτου της ύπαρξης του σύμπαντος φούσκωσαν "πληθωρισμικά", δηλαδή κατά έναν τεράστιο συντελεστή μεγαλύτερο από 10100 σ' ένα χρονικό διάστημα μικρότερο από 10-36 sec. Από ένα σημείο και μετά η υπερανάπτυξη αυτή σταματά κι αρχίζει μια βραδύτερη ανάπτυξη, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα στο σύμπαν, η οποία, στη διάρκεια των τελευταίων 107 χρόνων γινόταν με συντελεστή 104 περίπου (ανάπτυξη Hubble για την "φυγή" των γαλαξιών). Η πληθωρισμική θεωρία εξηγεί, στο αιθερο-φυσικό επίπεδο, τις αρχαίες εσωτερικές διδασκαλίες για τη γέννηση του σύμπαντος. Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν, στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος, κάθε φορά που η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από κάποια οριακή τιμή, το κενό άλλαζε φάση και περνούσε σε κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας. Η αλλαγή της φάσης δεν γινόταν ακαριαία κι έτσι η διαφορά ενέργειας των δύο καταστάσεων παρέμενε αποθηκευμένη. Το κβαντικό κενό όμως αντιστοιχεί στη χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση του σύμπαντος. Κατ' αυτή λοιπόν την έννοια, η κατάσταση η οποία περιέχει την αποθηκευμένη διαφορά ενέργειας, μπορεί να χαρακτηριστεί ανάλογα με το "ψευτοκενό". Η πίεση που αντιστοιχεί στην ενέργεια του κενού είναι αρνητική κι έτσι η φυσαλίδα του "ψευτοκενού" ωθείται σε μια υπερανάπτυξη διαστελλόμενη με εκθετικό τρόπο (103). Είναι η πρώτη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης (Big-Bang) του Κοσμικού Αυγού, του ονομαζόμενου στον Ανατολικό Εσωτερισμό "Ιρανυαγκάρμπα", το Χρυσό Αυγό. Επομένως, στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος κυριαρχεί η πληθωρισμική διαστολή που οφείλεται στη μεγάλη διαφορά ενέργειας ανάμεσα στο "ψευτοκενό" και το πραγματικό κενό. Σε μικρότερη κλίμακα ισχύει η ίδια διαδικασία κατάτμησης της μεγάλης φυσαλίδας σε μικρότερες φυσαλίδες, στα κέντρα Λάγια ή κοσμικά Ωάρια, που θα σχηματίσουν αργότερα τους γαλαξίες και τα μεγάλα αστρικά συστήματα. Κατά τη Βεδική κοσμογονία το σύμπαν θεωρείται το σώμα του Θεού Βράχμα και αναπνέει διατηρώντας και ανανεώνοντας τη ζωή σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους κόσμους. Η εισπνοή του Βράχμα ισούται με τη συστολή και η εκπνοή του με τη διαστολή του εκδηλωμένου σύμπαντος. Σύμφωνα λοιπόν με τις εσωτερικές παραδόσεις, τη διαστολή και ανάπτυξη του σύμπαντος μετά την πρωταρχική έκρηξη θ'ακολουθήσει μια κατάρρευση, μια συστολή όπου τα πάντα θα "πέσουν" ξανά στο αρχικό σημείο, στην πρωταρχική πηγή της ύπαρξης... στο Ένα. Μια πρόσφατη θεωρία του Άγγλου φυσικού Stephen W.Hawking, κορυφαίου επιστήμονα, ερευνητή των Μαύρων Τρυπών, την οποία διατυπώνει στο βιβλίο του "Το χρονικό του χρόνου" (103 β) προσεγγίζει σε μεγάλο βαθμό αυτή την αρχαία εσωτερική κοσμογονική διδασκαλία, που συναντάμε τόσο στις Ινδικές Βέδες όσο και σε άλλα πανάρχαια ιερά κείμενα. Για τον Άγγλο φυσικό το σύμπαν αποτελεί ένα κλειστό σύστημα και η σημερινή του διαστολή θα σταματήσει κάποτε, το σύμπαν θα καταρρεύσει και θα οδηγηθεί προς μια Μοναδικότητα αντίστοιχη αυτής από την οποία ξεκίνησε. Και τότε η εντροπία θ'αρχίσει να ελαττώνεται, οπότε ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος δεν θα ισχύει. Σ' ένα τέτοιο σύμπαν ο χρόνος θα οδεύει προς τα πίσω, αποτελώντας ένα "φανταστικό" χρόνο. Ο Hawking παρατηρεί όμως ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες ένας παρατηρητής θα αντιλαμβάνεται και πάλι το χρόνο να κατευθύνεται μακριά από τη μοναδικότητα, το σύμπαν να διαστέλλεται και την εντροπία να αυξάνει στο δικό του μισό τμήμα του σύμπαντος, ενώ η κατάρρευση γι'αυτόν θα συμβαίνει στο άλλο μισό τμήμα. Το εκπληκτικό είναι ότι παρόμοια αντίληψη εκθέτει ο Πλάτωνας στον διάλογό του "Πολιτικός", δυόμισυ χιλιάδες χρόνια πριν τον S.Hawking. Στο βιβλίο του "Χρονικό του Χρόνου" ο μεγάλος φυσικός σημειώνει: "... Έτσι, αυτό που αποκαλούμε "φανταστικό χρόνο" μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κάτι πιό ουσιαστικό, ενώ αυτό που αποκαλούμε "πραγματικό" μπορεί να είναι απλώς μια ιδέα που την επινοήσαμε για να μας βοηθήσει να περιγράψουμε το "Σύμπαν". Στο παραπάνω σχέδιο εξηγεί πώς η διαστολή και συστολή του σύμπαντος, εξαρτημένες από την έννοια του "φανταστικού" χρόνου, αποτελούν "διπολικές" καταστάσεις ενός σφαιρικού και κλειστού σύμπαντος που, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Μύστες, έχει όμως την περιφέρειά του παντού και το κέντρο πουθενά. Από την άποψη του εσωτερισμού όμως, το φυσικό σύμπαν είναι μια αντεστραμμένη εικόνα του Νοητικού. "Όπως είναι πάνω, έτσι και κάτω...", αλλά αντεστραμένα, όπως η εικόνα στον καθρέπτη. Η αρνητική ενέργεια του κβαντικού κενού γεμίζει εντελώς το χώρο. Γι'αυτό, ό,τι εμείς λέμε κενό διάστημα είναι ουσιαστικά γεμάτο με τεράστιες ποσότητες δυναμικής ενέργειας. Και αντίθετα, αυτό που λέμε υλικό σύμπαν, γεμάτο ύλη, είναι πραγματικά πολύ περισσότερο άδειο απ'ό,τι νομίζουμε. Ζούμε μέσα σε μια φυσαλίδα ή καλύτερα στην εσωτερική επιφάνεια αυτής της φυσαλίδας. Με τη σειρά τους, ο καθένας απ'αυτούς τους "βώλους" ομογενούς ύλης-ενέργειας ή κέντρο Λάγια των κοσμικών ωαρίων, που είχαν "πήξει" μέσα στον "Ωκεανό Γάλακτος" του ψευτοκενού, αποτελεί μια μικρότερη φυσαλίδα, από την οποία θ'αναπτυχθεί ένας γαλαξίας. Έτσι, κάθε γαλαξίας περιβάλλεται από αόρατες Σφαίρες, που αποτελούνται από την αόρατη ύλη (Στοιχειώδεις Ουσίες) των όλο και λεπτότερων επιπέδων, ως το λεγόμενο Ανουπαδάκα (104), το κοσμικό επίπεδο όπου είναι ενσωματωμένα τα Άτμα ή Μονάδες Πνεύματος (Πουρούσα). Σχετικά με την αόρατη ύλη του σύμπαντος, οι πρόσφατες επιστημονικές έρευνες απέδειξαν ότι αυτή υπάρχει σε ποσοστό 97% επί του συνόλου της μάζας του. Ο πρώτος που εντόπισε αυτήν την τεράστια ποσότητα της αόρατης "ελλείπουσας ύλης", συγκεκριμένα στο σμήνος γαλαξιών της Κόμης τη Βερενίκης, ήταν ο Ελβετός αστροφυσικός F.Zwicky, το 1933. Αργότερα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Σάντα Φε της Καλιφόρνια, Primack και Blumenthal, σ'ενα μακροσκελές κείμενο εξήγησαν, το 1984, πώς η ψυχρή, αόρατη ύλη σχημάτισε τους γαλαξίες (105). Αυτό αποτελεί για τη σύγχρονη επιστήμη ένα πολύ μεγάλο βήμα για μια πληρέστερη κατανόηση του σύμπαντος και για την ύπαρξη αόρατων επιπέδων λεπτότερης ύλης, που υπερβαίνουν το φυσικό κόσμο, αλλά μπορούν να διαπιστωθούν μαθηματικά.

...<<Ενω οι επιστημονες συγκρουονται συνεχως στην τεραστια προσπαθεια τους να αποκρυπτογραφησουν τα μυστηρια του συμπαντος,δεν μπορει να μην εντυπωσιαστει κανεις απο τη συνεχη τους ενασχοληση με τη θρησκεια και το μυστικισμο.Ο Φρεντ Χοιλ,δημιουργος της θεωριας της σταθερης καταστασης του Συμπαντος,ειχε σχολιασει το γεγονος αυτο με λεπτη ειρωνια:"Παντα εβρισκα παραξενο το γεγονος ότι,αν και οι περισσοτεροι επιστημονες ισχυριζονται πως απεχουν από τη θρησκεια,στην πραγματικοτητα η θρησκεια τους απασχολει περισσοτερο από οσο τους κληρικους".
Ακολουθωντας μια πιο επιφυλακτικη τακτικη ,ενας λαμπρος νεος καθηγητης θεωρητικης φυσικης στο Κολεγιο Σιτι του πανεπιστημιου Σιτι της Νεας Υορκης,παρουσιασε μια εντυπωσιακη διατυπωση της θεωριας των "Υπερχορδων",της νεας αγαπημενης ενασχολησης των φυσικων,στο τρομερα επιτυχημενο βιβλιο του "Υπερχωρος".Οι υπερχορδες είναι για τη φυσικη ‘ο,τι το νερο για καποιον που πεθαινει από διψα.
Επι χρονια παλευαν με το οραμα του Αινσταιν για μια "Θεωρια Ενιαιου Πεδιου", η οποια θα ενοποιησει αρμονικα τις τεσσερις κυριες δυναμεις του φυσικου κοσμου, τη βαρυτητα ,τον ηλεκτρομαγνητισμο,την ισχυρη και την ασθενη πυρηνικη δυναμη.
Αυτή η θεωρια,που μετονομαστηκε σε "Θεωρια των Παντων",εχει δυσκολεψει τους περισσοτερους επιστημονες,κυριως επειδη δεν βρισκουν τροπο να πετυχουν την ενοποιηση.Ομως η εννοια της "Υπερχορδης" φαινεται να λυνει αυτό το αινιγμα με μια αβιαστη ευκολια,δινοντας σε αυτές τις δυναμεις τη μορφη δονησεων σε έναν ανωτερο διαστασιακο χωρο.Οι μαθηματικες δυσκολιες που δημιουργουνται από τη "Θεωρια των Παντων ",εξαφανιζονται στον κοσμο των Υπερχορδων,οπου οι εξισωσεις πεδιου συνδυαζονται μεταξυ τους ως δια μαγειας..Καθολου παραξενο που οι φυσικοι αγαπουν τη θεωρια των υπερχορδων..Ομως εκεινο που προσδιδει σπουδαιοτητα στο βιβλιο "Υπερχωρος",είναι το γεγονος ότι ο κοσμος των πολλων διαστασεων που περιγραφεται από τη "θεωρια των Υπερχορδων",παρουσιαζει μια παραξενη ομοιοτητα με τα πολλα επιπεδα του "αστρικου κοσμου".Οπως εξηγει ο Κακου στο βιβλιο του,η θεωρια των υπερχορδων δεχεται την υπαρξη δεκα διαστασεων.Οι τεσσερις είναι αυτές που γνωριζουμε ολοι,ενώ οι άλλες εξι αποτελουν μερος ενός αλλου Συμπαντος που υπεστει βιαιη συστολη και μετατραπηκε σε ένα σχεδον απειροελαχιστο σημειο τη στιγμη της" Μεγαλης Εκρηξης",όταν δημιουργηθηκε το Συμπαν μας.Συμφωνα με τη θεωρια των Υπερχορδων ,όπως εξηγει ο Κακου στον Υπερχωρο,..<<Πριν από τη Μεγαλη Εκρηξη,ο κοσμος μας ηταν ένα τελειο συμπαν δεκα διαστασεων,ενας χωρος στον οποιο ηταν δυνατα τα ενδοδιαστασιακα ταξιδια.Ομως,αυτος ο κοσμος των δεκα διαστασεων ηταν ασταθης και "εσπασε" στα δυο ,δημιουργωντας δυο ξεχωριστα συμπαντα,ένα τετραδιαστατο και ένα εξαδιαστατο…Ο τετραδιαστατος κοσμος μας υπεστη εκρηκτικη διαστολη,ενώ το διδυμο εξαδιαστατο συμπαν υπεστη βιαιη συστολη μεχρι που συρρικνωθηκε σε απειροελαχιστο μεγεθος...Αυτή η θεωρια προβλεπει ότι το συμπαν μας εχει ένα διδυμο συμπαν-νανο,ένα δυνοδο συμπαν που εχει τυλιχτει σε μια εξαδιαστατη σφαιρα τοσο μικρη που είναι αδυνατο να την παρατηρησουμε.Αυτο το εξαδιαστατο συμπαν μπορει να αποδειχτει τελικα η...σωτηρια μας...>>Εδώ ο Κακου αναφερεται στην εκπληκτικη ιδεα που διατυπωσε ο φυσικος του πανεπιστημιου της Κολουμπια, Τζεραλντ Φαινμπεργκ,συμφωνα με την οποια στις τελευταιες στιγμες της αναμενομενης καταρρευσης του συμπαντος μας ,το αδελφο συμπαν θα διασταλει και παλι και θα μας επιτρεψει να ξεφυγουμε από την καταστροφη μεσα από τη δυνατοτητα του ενδοδιαστασιακου ταξιδιου.Και ενώ αυτή τη στιγμη η θεωρια των υπερχορδων μιλαει μονο για δυο αδελφα συμπαντα που εχουν συνολικα δεκα διαστασεις,ολο και περισσοτεροι επιστημονες δεχονται την υπαρξη ,όχι δεκα ,αλλα εντεκα διαστασεων.Αυτο θα σημαινε ότι το αδελφο συμπαν αποτελειται από επτα διαστασεις ,κατι που ταιριαζει με τα επτα επιπεδα του"αστρικου κοσμου".Ομως δεν εχει σημασια αν αυτό το διδυμο συμπαν αποτελειται από εξι ή επτα διαστασεις.
Το σημαντικο είναι πως η θεωρια των υπερχορδων μας δινει μια ιδεα αλλων διαστασεων ,διαφορετικων απο τις δικες μας-και το σημαντικοτερο-μας εξηγει για ποιους λογους δεν μπορουμε να τις δουμε.Οι διαστασεις αυτές εχουν συμπιεστει σε ένα σημειο τοσο μικρο ώστε είναι αορατο για τα ματια μας και απροσιτο για το φυσικο μας σωμα ,όμως καλλιστα μπορει να είναι προσιτο για τις εξισου αορατες ψυχες μας.
Μεχρι εδώ φαινεται ότι η επιστημη αρχιζει απροθυμα να ενωνεται με το μυστικισμο και να αγκαλιαζει εννοιες όπως οι "πολλαπλες διαστασεις" που θυμιζουν τον "αστρικο κοσμο",η "αθανασια της ψυχης",η "ιδεα της μετενσαρκωσης "και η "εννοια ενός Κοσμικου Δημιουργου" ή "Θεου"...>>…
[από το βιβλιο της Migene-Gonzalez-Wippler(επιμελητρια ΟΗΕ και Αμερικανικου ινστιντουτου φυσικης,πτυχια ανθρωπολογιας,ψυχολογιας) "Τι συμβαινει μετα το θανατο".εκδοσεις "Αλκυων".]

Επιστημονικη φαντασια ή μελλοντικη επιστημονικη βαση της φυσικης???
Ισως καποτε μαθουμε ή ...ξαναθυμηθουμε....

quote:

---

Ομως,αυτος ο κοσμος των δεκα διαστασεων ηταν ασταθης και "εσπασε" στα δυο ,δημιουργωντας δυο ξεχωριστα συμπαντα,ένα τετραδιαστατο και ένα εξαδιαστατο…Ο τετραδιαστατος κοσμος μας υπεστη εκρηκτικη διαστολη,ενώ το διδυμο εξαδιαστατο συμπαν υπεστη βιαιη συστολη μεχρι που συρρικνωθηκε σε απειροελαχιστο μεγεθος...Αυτή η θεωρια προβλεπει ότι το συμπαν μας εχει ένα διδυμο συμπαν-νανο,ένα δυνοδο συμπαν που εχει τυλιχτει σε μια εξαδιαστατη σφαιρα τοσο μικρη που είναι αδυνατο να την παρατηρησουμε

---

κλικ me
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Με αφρικάνικους μύθους και πάλι...

Boshongo(φυλή τωνBantu: Στην αρχή υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος Θεός Bumba. Μια μέρα ο Bumba, μέσα σε έντονο στομαχόπονο, έβγαλε από το στομάχι του τον Ήλιο. Ο Ήλιος στέγνωσε μία ποσότητα νερών, αφήνοντας να εμφανιστεί το έδαφος. Πονώντας ακόμα, ο Bumba έβγαλε από το στομάχι του το φεγγάρι, τα αστέρια και έπειτα, μερικά ζώα: τη λεοπάρδαλη, τη χελώνα και τελικά κάποιους ανθρώπους, ένας από τους οποίους, ο Yoko Lima, ήταν λευκός σαν τον Bumba.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Dogon: Στην αρχή του χρόνου, ο Amma (ανώτατος Θεός που έζησε στις ουράνιες περιοχές και ήταν η προέλευση όλης της δημιουργίας) δημιούργησε τη γη και ενώθηκε αμέσως μαζί της. Αλλά η κλειτορίδα της γης έδιωξε το αρσενικό όργανο. Ο Amma το κατέστρεψε, εξαγνίζοντας τη γυνάικα του και απέχτησαν ένα παιδί, τον Ogo και τα δίδυμα, τα Nommo. Ο Ogo δεν είχε σύντροφο και ήταν στείρος, έτσι έφερε την αναταραχή στον κόσμο, ερχόμενος σε αιμομιξία με τη μητέρα του, τη γη. Το πρώτο εμμηνορροϊκό αίμα προήλθε από αυτήν την ένωση, όπως ο Yeban και ο Andubulu, τα πνεύματα του κάτω κόσμου. Ο Amma δημιούργησε τα αστέρια, ρίχνοντας σβόλους της γης στο διάστημα. Επίσης δημιούργησε τον Ήλιο και το Φεγγάρι, διαμορφώνοντας δύο λευκά πήλινα κύπελλα, το ένα εκ των οποίων περιβαλλόταν από κόκκινο και το άλλο από λευκό χαλκό. Οι νέγροι γεννήθηκαν κάτω από τον Ήλιο και οι λευκοί κάτω από το Φεγγάρι.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Ekoi(Νότια Νιγηρία): Στην αρχή υπήρξαν δύο Θεοί, ο Obassi Osaw και ο Obassi Nsi. Οι δύο Θεοί δημιούργησαν τα πάντα μαζί. Έπειτα, ο Obassi Osaw αποφάσισε να μείνει στον ουρανό και ο Obassi Nsi να μείνει στη γη. Ο Θεός στον ουρανό δίνει φως και υγρασία, αλλά επίσης φέρνει ξηρασία και θύελλες. Ο Θεός της γης φέρνει τον πάγο και πέρνει τους ανθρώπους σ' αυτόν όταν πεθάνουν. Μία μέρα πολλά καιρό πριν, ο Obassi Osaw δημιούργησε έναν άνδρα και μία γυναίκα και τους έβαλε στη γη. Δεν ήξεραν τίποτε, έτσι ο Obassi Nsi τους έμαθε να κυνηγούν και να φυτέυουν, ώστε να εξασφαλίσουν την τροφή τους.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Αιθιοπία Ο Wak ήταν ο δημιοργός Θεός, που ζούσε στα σύννεφα. Κρατούσε τον θάλαμο των ουρανών και την απόσταση μεταξύ του ουρανού και της γης την κάλυψε με αστέρια. Ήταν ευεργετικός και δεν τιμωρούσε. Όταν η γη ήταν επίπεδη, ο Wak ζήτησε από τον άνθρωπο να κατασκευάσει το φέρετρό του κι όταν ο άνθρωπος το έφτιαξε, τον έκλεισε μέσα και το έχωσε στο έδαφος. Για επτά χρόνια έριξε φλεγόμενη βροχή και έτσι σχηματίστηκαν τα βουνά. Τότε ο Wak ξέθαψε το φέρετρο και ο άνθρωπος βγήκε από μέσα ζωντανός. Ο άνθρωπος βαρέθηκε να ζει μοναχός του, έτσι ο Wak πήρε λίγο από το αίμα του και μετά από τέσσερις ημέρες, το αίμα έγινε μία γυναίκα με την οποία παντρέυτηκε ο άνδρας. Έκαναν 30 παιδιά, αλλά ο άνδρας ένιωθε ντροπιασμένος που είχε τόσα πολλά, έτσι έκρυψε τα 15 από αυτά. Τότε ο Wak μεταμόρφωσε τα κρυμμένα παιδιά σε ζώα και δαίμονες.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Fans(Bantu): Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτε άλλο, παρά ο Nzame. Αυτός ο Θεός, είναι στην πραγματικότητα τρεις: Ο Nzame, o Mebere και ο Nkwa. Η όψη Nzame του Θεού δημιούργησε το σύμπαν και τη γη και έφερε ζωή σ' αυτά. Ενώ τα τρία μέρη της Θεότητας θαύμαζαν τη δημιουργία, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένας κυβερνήτης για τη γη. Έτσι, δημιουργήθηκε ο ελέφαντας, η λεοπάρδαλη και ο πίθηκος, αλλά θεωρήθηκε πως έπρεπε να δημιουργηθεί κάτι καλύτερο. Μεταξύ των τριών από τα παραπάνω δημιουργήματα, έφτιαξαν ένα νέο πλάσμα που τους έμοιαζε, το ονόμασαν Fam (δύναμη) και του είπαν να κυβερνάει τη γη. Πριν από πολύ καιρό, ο Fam έγινε αλαζόνας, κακομεταχειρίστηκε τα ζώα και σταμάτησε να συνεργάζεται με τον Nzame. Ο Νzame θύμωσε, έριξε αστραπές και βροντές και κατέστρεψε τα πάντα που υπήρχαν, εκτός από τον Fam που του είχε υποσχεθεί η αθανασία. Ο Nzame στις τρεις του όψεις, αποφάσισε να ανανεώσει τη γη και να ξαναπροσπαθήσει. Έτσι έστρωσε τον πλανήτη με μία καινούργια στρώση ξηράς, και ένα δέντρο φύτρωσε σ'αυτήν την ξηρά. Το δέντρο έριξε σπόρους, από τους οποίους δημιουργήθηκαν κι άλλα δέντρα. Όσα φύλλα έπεσαν στο νερό έγιναν ψάρια, κι όσα έπεσαν στη γη έγιναν ζώα. Η παλιά γη, ακόμα βρίσκεται θαμμένη κάτω από τη νέα και εάν κάποιος σκάψει αρκετά βαθιά, μπορεί να τη βρει σαν άνθρακα. Ο Nzame έφτιαξε έναν νέο άνθρωπο, κάποιον που θα γνώριζε το θάνατο και τον ονόμασε Sekume. Ο Sekume διαμόρφωσε μια γυναίκα, τη Mbongwe, από ένα δέντρο. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν φτιαγμένοι από Gnoul - σώμα και από Nissim - ψυχή. Η ψυχή δίνει ζωή στο σώμα. Όταν το Gnoul (σώμα) πεθάνει, η ψυχή (Nissim) συνεχίζει να ζει. Οι πρώτοι άνθρωποι έκαναν πολλά παιδιά και ευημέρησαν.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Wahungwe(Ζιμπάμπουε): O Maori δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο (Mwuetsi), ο οποίος έγινε το Φεγγάρι. Του έδωσε ένα κέρατο ngona, γεμισμένο με λάδι ngona και του είπε πως θα ζει στο βυθό των νερών. O Mwuetsi αντιτάθηκε στην επιθυμία του Maori και είπε πως θα ήθελε να ζει στην ξηρά. Ο Mwuetsi συμφώνησε διστακτικά, αλλά του είπε πως θα του αφαιρέσει την αθανασία. Μετά από λίγο καιρό, ο Mwuetsi παραπονέθηκε πως ένιωθε μοναξιά, έτσι ο Maori του έστειλε μια γυναίκα, τη Massassi (το αστέρι της αυγής), για να του κάνει συντροφιά για δύο χρόνια. Κάθε νύχτα κοιμόντουσαν στις δύο αντικρυστές πλευρές της φωτιάς, μέχρι που μια νύχτα ο Mwuetsi πήδηξε μέσα από τις φλόγες και άγγιξε την Massassi με το δάχτυλό του, που είχε υγράνει με το λάδι από ngona. Το πρωί η Massassi είχε γίνει τεράστια και σύντομα γέννησε φυτά και δέντρα, μέχρι που όλη η γη καλύφθηκε από αυτά. Στο τέλος των δύο χρόνων, ο Maori πήρε τη Massassi μακριά. Ο Mwuetsi έκλαψε για οκτώ χρόνια και τότε ο Maori του έστειλε μια δέυτερη γυναικα την Morongo (το αστέρι της Δύσης), λέγοντας πως θα μπορούσε να μείνει μαζί του για δυο χρόνια. Στο πρώτο κιόλας βράδυ ο Μwuetsi την άγγιξε με το λαδωμένο δάχτυλό του, αλλά εκείνη του είπε πως ήταν διαφορετική από την Nassassi και πως θα έπρεπε να λαδώσουν τις οσφύς τους και να έχουν επαφή. Κι έτσι έκαναν εκείνη τη νύχτα, μα και κάθε νύχτα μετέπειτα. Κάθε πρωί η Morongo γεννούσε τα ζώα της δημιουργίας. Μετά γέννησε αγόρια και κορίτσια, που μεγάλωσαν πλήρως μέχρι το ίδιο απόγευμα. Ο Maori έδειξε την δυσαρέσκειά του με μια άγρια θύελλα και είπε στον Mwuetsi πως επιτάχυνε το θάνατό του με όλη αυτήν την αναπαραγωγή. Η Morongo, πάντα γεμάτη πειρασμό, συμβούλεψε τον Mwuetsi να φτιάξει μια πόρτα εκεί όπου έμεναν, έτσι ώστε ο Maori να μην τους βλέπει. Εκείνος την έφτιαξε και κοιμήθηκαν ξανά μαζί. Εκείνο το πρωί, η Morongo γέννησε άγρια ζώα, φίδια, σκορπιούς, λιοντάρια. Ένα βράδυ η Morongo είπε στον Mwuetsi να έρθει σε επαφή με τις κόρες του, πράγμα το οποίο έγινε κι έτσι μεγάλωσε η ανθρώπινη φυλή.

πηγή: http://www.mythome.org/creatafr.html

Μαδαγασκάρη Πριν πάρα πολλά χρόνια ο Ντριαναναχάρυ (Θεός) έστειλε στη γη το γιο του Αταοκολοϊνόνα, για να εξετάσει όλα τα πράγματα και να τον πληροφορήσει αν υπάρχει δυνατότητα να δημιουργήσει εκεί ζωντανά πλάσματα. Ο Αταοκολοϊνόνα κατέβηκε στη γη απ' τον ουρανό, αλλά η θερμότητα ήταν τόσο υψηλή που ήταν ανυπόφορη γι αυτόν. Αποφάσισε τότε να βυθιστεί στα βάθη της γης, για να βρει λίγη δροσιά. Έμεινε όμως εκεί και δεν ξαναεμφανίστηκε πίσω στον πατέρα του στον ουρανό. Ο πατέρας του τον περίμενε πολύ καιρό και αφού είδε ότι δεν επέστρεφε έστειλε τους υπηρέτες του να τον αναζητήσουν και να τον φέρουν πίσω. Αυτοί ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που κατέβηκαν στη γη και χωρίστηκαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις για να τον αναζητήσουν. Αλλά οι έρευνες αποδείχθηκαν μάταιες και αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούσαν να ζήσουν κάτω απ' αυτές τις συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και ξηρασίας. Γιατί λόγω έλλειψης της βροχής, τίποτα δεν ευδοκιμούσε. Βλέποντας τη ματαιότητα των προσπαθειών τους, από καιρό σε καιρό έστελναν και κάποιον απεσταλμένο πίσω στον ουρανό για να ενημερώσει τον Ντριαναναχάρυ για το αρνητικό αποτέλεσμα των προσπαθειών τους και για να τους δώσει οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν. Στάλθηκαν πολλοί αλλά κανένας απ' αυτούς δεν επέστρεψε στη γη. Έτσι εξηγείται ο θάνατος. Αφού οι απεσταλμένοι δεν επέστρεφαν με κάποιο μήνυμα απ' τον Θεό τους, οι άνθρωποι που έμειναν πίσω αναγκάστηκαν να ριζώσουν σ' αυτή τη γη και να πολλαπλασιαστούν. Ποτέ δεν έπαψαν όμως να στέλνουν απεσταλμένους στον ουρανό, αφού ακόμα δεν έχουν βρει τον χαμένο Αταοκολοϊνίνα. (νεκροί). Γι αυτό το λόγο λέγεται ότι οι νεκροί δεν επιστρέφουν στη γη. Για να ανταμείψει τους ανθρώπους για την πίστη τους στην αναζήτηση του γιου του ο Ντριαναναχάρυ τους έστειλε τη βροχή, για να τους επιτρέψει την καλλιέργεια των αναγκαίων φυτών για τη διατροφή τους.

πηγή: http://www.nea-acropoli.gr/civilizations/africa/restafrica/myths_cre_restafrica.htm

Ησίοδος – Θεογονία (116-33) «πρώτιστα έγινε το Χάος, μετά η Γη (Γαία) η ευρύστερνη, βάθρο παντοτινό και ασάλευτο όλων των αθανάτων που διαφεντεύουν τις κορφές του χιονισμένου Ολύμπου συνάμα ο Έρωτας, κάλλιστος στους αθάνατους θεούς, λυσιμελής, δαμάζοντας τα στήθη όλων, θεών κι ανθρώπων, λυγίζοντας το νου τους και τη φρόνιμη βουλή τους. Από το Χάος βγήκαν το Έρεβος κι η μαύρη Νύχτα. Από τη Νύχτα πρόβαλε η Ημέρα κι ο Αιθέρας – έστερξε στην αγάπη του, και γκαστρωμένη από το Έρεβος τους έφερε στον κόσμο η Νύχτα. Γέννησε η Γη πρώτον, όμοιο και ίσο της, τον έναστρο Ουρανό, Για να την σκέπει από παντού, θρόνο ασάλευτο των μακαρίων Θεών, για πάντα. Έπειτα γέννησε και τα μεγάλα Όρη, Χαριτωμένους τόπους των Νυμφών, που κατοικούνε στις κοιλάδες των βουνών. Γέννησε ακόμη, ατρύγητο κι από το κύμα φουσκωμένο πέλαγος. Τον Πόντο – ανέραστη, δίχως να ζευγαρώσει. Ύστερα την κοιμήθηκε ο Ουρανός, κι έτσι γεννήθηκε ο βαθυστρόβιλος Ωκεανός,…»

Πολύ λίγα είναι τα γραπτά κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας και που αφορούν τη θεώρηση αυτή του Θαλή σχετικά με το νερό ως απαρχή των πραγμάτων. Τα αντλούμε κυρίως από αναφορές που υπάρχουν στο "Μετά τα Φυσικά" και στο "Περί Ψυχής" του Αριστοτέλη, οι οποίες παρουσιάζονται στη συνέχεια:

Θαλής ο Μιλήσιος Αριστοτέλης - "Μετά τα Φυσικά": "...Οι περισσότεροι από τους πρώτους φιλοσόφους θεώρησαν ότι οι αρχές υπό τη μορφή ύλης αποτελούν τις μοναδικές γενεσιουργές αρχές των πάντων. Γιατί αυτό από το οποίο προέρχονται τα πάντα, και αυτό από το οποίο καταρχήν γεννιούνται και στο οποίο καταλήγουν μετά τον αφανισμό τους – ενώ η ουσία παραμένει αναλλοίωτη και μεταβάλλονται μόνο οι ποιοτικές ιδιότητες – αυτό λοιπόν υποστηρίζουν ότι είναι το στοιχείο και η πρώτη αρχή των πραγμάτων. Και για το λόγο αυτό ισχυρίζονται ότι τίποτε δε γεννιέται ούτε αφανίζεται, διότι μια τέτοια φύση μένει πάντοτε αναλλοίωτη. Διότι πρέπει να υφίσταται κάποια φυσική ουσία είτε μία είτε περισσότερες, από τις οποίες να προέρχονται όλα τα υπόλοιπα όντα, ενώ η ίδια η ουσία να διατηρείται αμετάβλητη. Όσων αφορά ωστόσο τον αριθμό αυτών των πρώτων αρχών και τη μορφή τους, οι φιλόσοφοι δεν εκφράζουν ομόφωνη άποψη αλλά ο Θαλής, ο εισηγητής της εν λόγω φιλοσοφίας, υποστηρίζει ότι αρχή των πάντων είναι το νερό (γι’ αυτό και ισχυριζόταν ότι η γη εδράζεται στο νερό)… Υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι θεωρούν ότι και οι παλαιότεροι ακόμα φιλόσοφοι, οι οποίοι έζησαν πολύ πριν από τη σημερινή γενιά και ήταν οι πρώτοι που έκαναν λόγο για θεούς, είχαν την ίδια αντίληψη περί φύσεως. Γιατί θεώρησαν πηγές γενέσεως τον Ωκεανό και την Τυθή, υποστήριξαν ότι οι θεοί ορκίζονται στο νερό, το οποίο οι ποιητές ονομάζουν Στύγα. Γιατί το πιο αξιοσέβαστο είναι το αρχαιότερο και ορκίζεται κανείς σε αυτό που θεωρείται ως το πιο αξιοσέβαστο. Δεν θεωρείται ωστόσο βέβαιο, αν η συγκεκριμένη άποψη περί φύσεως είναι αρχαία και φέρει το κύρος του χρόνου. Ο Θαλής όμως λέγεται, ότι έτσι τοποθετήθηκε ρητά απέναντι στο πρόβλημα ποια είναι η πρώτη αρχή του κόσμου…» ______________________________________________________ Αριστοτέλης - "Περί Ψυχής": "...και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ψυχή αναμίχθηκε στο σύμπαν, ίσως αυτός είναι ο λόγος που πίστευε ο Θαλής, ότι όλα είναι γεμάτα Θεούς..." "...Από όσα λένε, φαίνεται ότι και ο Θαλής υπέθεσε ότι η ψυχή είναι κάτι το κινητικό, αν είπε πράγματι ότι η (μαγνητική) λίθος έχει ψυχή, επειδή μπορεί και κινεί τον σίδηρο..."

Αναξίμανδρος Ανασύνθεση μαρτυριών που προέρχονται από τον Πλούταρχο και τον Ιππόλυτο, όπως παρουσιάζονται στο: «Ο Αναξίμανδρος και οι απαρχές της ελληνικής κοσμολογίας» υπό C.H. Kahn, μετάφραση Ν. Γιανναδάκη: Σύμφωνα με τον Αναξίμανδρο ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε προήλθε από μια αιώνια, και αιωνίως κινούμενη, ποιοτικά και ποσοτικά απροσδιόριστη πρώτη ύλη, το άπειρον, μέσω μιας διαδικασίας διαδοχικών σταδίων. Στο πρώτο στάδιο ένα πεπερασμένο σπέρμα (γόνιμον) διαχωρίζεται από το άπειρον. Λέγεται ότι από το γόνιμον προέκυψε η θερμότητα και η ψυχρότητα (ίσως επειδή τρόπον τινά και τα δύο εμπεριέχονται στο άπειρον). Σε ένα δεύτερο στάδιο, το θερμό με τη μορφή φλόγας, και το ψυχρό με τη μορφή ομίχλης πράγματι διαχωρίζονται, και η φλόγα αναπτύσσεται σαν ένα είδος πύρινου φλοιού γύρω από το υγρό κέντρο, μέρος του οποίου στεγνώνει και γίνεται γη. Στο τρίτο στάδιο, η ένταση ανάμεσα στα αντίθετα στοιχεία γίνεται τόσο δυνατή, ώστε η όλη κατασκευή εκρήγνυται. Ο πύρινος φλοιός ανοίγει και τα τμήματά του εκσφενδονίζονται, για να σχηματίσουν πύρινους δακτυλίους σε διάφορες αποστάσεις γύρω από το κέντρο, το οποίο ακόμα συνίσταται από γη και ομίχλη. Λίγη ομίχλη διαχέεται και περιβάλλει τους πύρινους ουράνιους κύκλους, αφήνοντας ανοιχτές μόνο μερικές οπές μέσω των οποίων λάμπει η φωτιά. Το αποτέλεσμα είναι η βασική δομή του γνωστού μας κόσμου: γη, νερό και αέρας και «τροχοί» φωτιάς περιβαλλόμενοι από ομίχλη σε διάφορες αποστάσεις. Η φωτιά που λάμπει μέσα από τις οπές, είναι ότι αντιλαμβανόμαστε ως ουράνια σώματα. Στην πορεία της διαδικασίας κατά την οποία η γη στέγνωνε, έμβια όντα γεννήθηκαν αυθόρμητα από το βούρκο και τη λάσπη. Ως ψάρια ή ιχθυόμορφα όντα, γεννήθηκαν στα υγρά μέρη και περιβάλλονταν από ακανθώδεις φλοιούς. Όταν έφτασαν στα ξηρότερα μέρη, οι φλοιοί άρχισαν να σπάζουν και τα όντα άρχισαν πλέον να ζουν για λίγο στην ξηρά. Τα ανθρώπινα νήπια δεν μπορούν να έρθουν στον κόσμο κατά τον ίδιο τρόπο όπως τα άλλα όντα, γιατί είναι τελείως αβοήθητα κατά τα πρώτα έτη της ύπαρξής τους. Έτσι, ξεκίνησαν ως έμβρυα σε μεγάλο ψάρι, και ξεπρόβαλαν από αυτά όταν ήταν αρκετά δυνατά για να θρέψουν τον εαυτό τους. ______________________________________________________ Υπόμνημα του Σιμπλίκιου στα Φυσικά – Θεόφραστος: «…η γένεση των όντων έχει την ίδια πηγή με την καταστροφή της σύμφωνα με την ανάγκη, διότι αυτά τιμωρούν το ένα το άλλο και πληρώνουν για την αδικία που διαπράττουν σύμφωνα με την τάξη του χρόνου και τα λέω αυτά χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο που ταιριάζει περισσότερο στην ποίηση…»

Αναξιμένης Σιμπλίκιος "Εις Φυσικά" - Θεόφραστος: «…Ο Αναξιμένης ο Μιλήσιος, ο γιος του Ευρύστρατου, σύντροφος του Αναξίμανδρου υποστηρίζει όπως και ο τελευταίος, ότι μία και άπειρη είναι η βαθύτερη φύση των πραγμάτων. Όμως, δεν την αφήνει απροσδιόριστη όπως ο Αναξίμανδρος, αλλά την προσδιορίζει αφού την ταυτίζει με τον αέρα. Και διαφέρει ως προς την ουσιαστική της φύση εξαιτίας της αραίωσης και της πύκνωσης που εμφανίζει. Όταν αραιώνει γίνεται φωτιά, όταν πυκνώνει άνεμος, έπειτα νέφος, όταν πυκνώνει ακόμη περισσότερο γίνεται νερό, έπειτα γη, και τέλος λίθοι, και όλα τα υπόλοιπα γίνονται από αυτά. Και αυτός επίσης θεωρεί ότι η κίνηση είναι αέναη και ότι εξαιτίας της συντελούνται οι μεταβολές…»

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ (7 στάντζα από το βιβλίο των Ντζιαν) ΣΤΑΝΤΖΑ Ι 1. Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΡΑΝΑ, ΤΥΛΙΓΜΕΝΗ ΣΤΑ ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΑ ΑΟΡΑΤΑ ΠΕΠΛΑ ΤΗΣ, ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΕΠΤΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΕΣ. 2. ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ, ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. 3. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΧ-ΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΛΑΒΟΥΝ. 4. ΟΙ ΕΠΤΑ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ. ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥΣ. 5. ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΝΟ ΓΕΜΙΖΕ ΤΟ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΟΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΑ, ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΤΡΟΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ Σ’ ΑΥΤΟΝ. 6. ΟΙ ΕΠΤΑ ΥΠΕΡΤΑΤΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΕΙΧΑΝ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ, ΗΤΑΝ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΝΙΣΠΑΝΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΩΟΓΟΝΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ. 7. ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΕΙΧΑΝ ΕΞΑΛΗΦΘΕΙ. ΤΟ ΟΡΑΤΟ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΜΗ-ΟΝ, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΝ. 8. ΜΟΝΟ Η ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΑΠΛΩΝΟΝΤΑΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ, ΑΠΕΙΡΗ, ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΥΠΝΟ ΔΙΧΩΣ ΟΝΕΙΡΑ. ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΑΛΛΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΝΤΑΝΓΚΜΑ. 9. ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ Ο ΝΤΑΝΓΚΜΑ ΟΤΑΝ Ο ΑΛΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΜΑΡΤΧΑ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΡΟΧΟΣ ΗΤΑΝ ΑΝΟΥΠΑΝΤΑΚΑ;

(()) !

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr