Με ενδιαφέρει να δουμε, τι μπορουμε να κάνουμε μαζυ, σαν συνανθρωποι, αν γίνεται μέσα στην κοινωνία που ζούμε, να ανθίσει μια διαφορετική συνείδηση, που να πληρει τους παραπάνω όρους, 

η απλώς ειναι μια ουτοπία, 

Σκεπτομουν να παρουσιασω το θεμα που ακολουθει,στο τοπικ για την βια.

Ομως σκεπτομενος το νεο σου θεμα νομιζω ειναι καλυτερα να το παρουθσιασω εδω.Αφορα την αταραξια,την οποια διατεινομαι,οτι δεν ειναι δυνατον να υπαρξει.Με την ακριβη εννοια της λεξης ,παντα.

Αταραξια ειναι η μη βια οπως το αντιλαμβανομαι και αυτο απο μονο του
ειναι ουτοπια,στον τριδιαστατο κοσμο,αλλα και σε οποιονδηποτε κοσμο,
οποιασδηποτε πιθανης διαστασης.Ακολουθωντας ενα φωτονιο στην πορεια του απο το Α στο Β,θα δουμε οτι στο διαβα του διαταρασει τα παντα
απο οπου περνα.Επηρεαζει καταστασεις αλλων υλικων και αυλων πραγματων,δημιουργοντας ταραχη,βια.

Συμβαινει κατι το πραγματικα μη εξηγησιμο με τους γνωστους παραδεκτους κανονες.Το εξης:Πριν λιγες μερες ειδα ενα ποστ του φιλου Κηφεα οπου ζητουσε απο τους φιλους Τρελαντωνη και Πλατωνα να του
εξηγησουν για το πως λαμβανει υποσταση η ενεργειακη δημιουργικη σκεψη.Αμεσως σκεφθηκα την βιοενεργεια και την εξηγηση που δινει
στο ερωτημα του Κηφεα.Μεσολαβησε ενα προσωπικο γεγονος και καθυστερησα το ποσταρισμα της ιδεας μου,ενω το ειχα μισοτελειωμενο.

Και ξαφνικα σημερα ξημερωματα,βλεπω ενα ποστ του Τρελαντωνη που με
καλει σε συζητηση για το παντρεμα της βιοενεργειας με την μεταφυσικη.
Ομολογω,εξεπλαγην.Πως να εξηγησω την ταυτιση του νου μου με εναν αλλο
νου ενος ανθρωπου που δεν γνωριζω καν,περα απο ενα ψευδωνυμο και μια
κοινη αλληλοκαταθεση σκεψεων σε εναν υπολογιστη?Πως ηρθε του Τρελαντωνη να μου ζητηση να μιλησουμε για ενα θεμα που ειχα ηδη ετοιμασει και αυτος δεν το ηξερε?
Τι υπαρχει τελικα και μεις κοιμομαστε μετα των τσαρουχιων ημων?
Σκεπτονια?

Με την βιοενεργεια ισως δωσουμε εξηγηση,στην αταραξια-ταραχη,των
παντων.Απο το μικροτερο κομματι υλης στο μεγαλυτερο κομματι μη υλης.

Βιοενεργεια εννοω την ζωντανη μορφη-οπτικη αντιληψη,των ηλεκτρονιων
που περιβαλουν καθε τι οργανικο και ανοργανο.Υλικο και αυλο.
Δεν την προβαλλω με την εννοια της μεταφυσικης θεραπειας οπως την παρουσιαζουν καποιοι,ελεω θεου,θεραπευτες.
Απλα ειναι η ενεργεια που κινει ολα τα κυτταρα των οργανισμων σε δραστηριοτητα δονησης και ολα τα ατομα των ανοργανων σε συνεχη κινηση.
Ο δρ.Ποπ ονομασε το φαινομενο αυτο βιοφωτονια,απο την αποτυπωση τους στην φωτογραφια Κιρλιαν,την γνωστη αυρα.Η εκπομπη και η ληψη της
βιοενεργειας γινεται αντιληπτη σε ολο το φασμα ακτινοβολιας,ορατης και αορατης με γυμνο ματι.Μαλιστα ειναι σταθερη και ψυχρη.

Με την κβαντικη φυσικη μπορουμε να δωσουμε μεταφυσικη εννοια στην βιοενεργεια χρησιμοποιωντας εννοιες οπως τα ταχυονια και τα σκεπτονια.
Τα σκεπτονια τα ενοουμε ως το κβαντικο υλικο που χρησιμοποιηται για την εκπομπη και ληψη σκεψεων.Καπως πρεπει να μεταδιδεται η σκεψη και
πιθανως ο ορος σκεπτονια ειναι πλησιεστερος.

Ολα αυτα,υπηρχαν ανεκαθεν και υπαρχουν στον βαθυ νου,στον Ωκεανο.
Το θεμα ειναι,πως θα τα φερουμε στον επιφανειακο νου,στην συνειδησιακη ενεργειακη δημιουργια.
Δυσκολο.Πολυ δυσκολο.
Αν καποιος ανθρωπος,οπως και εσυ Πλατωνα λες,μπορει να πλεει με
ανεση στον βαθυ νου του και μπορει να φερνει μαζι του στην πισινα αυτη την ενεργεια,εχει πετυχει οτι και οι μεγαλοι Μυστες,Διδασκαλοι.

Κατι που μπορουμε να κανουμε μονοι μας με την προσωπικη μας ενασχοληση και εσωτερικη μελετη.Ολοι οι ανθρωποι.

Ας προσεξουμε οτι η βιοενεργεια ειναι ο συνδετικος κρικος του υλικου
και του αυλου συμπαντος.

Με την βιοενεργεια μπορουμε ετσι,μεταφυσικα και κβαντικα μαζι,
να εξηγησουμε την ενοραση,την τηλεκινηση,την αισθηση που καποιος μας πλησιαζει χωρις να τον βλεπουμε,την λεγομενη υπεραισθητικη αντιληψη.

Οταν σκεπτομαστε,η,διαλογιζομαστε για ενα θεμα ο νους μας,αφου πρωτα αποφασισει το αντικειμενο της σκεψης μας,θα χαραξει μια πορεια προς
αυτο και αφου θα το φθασει,θα το περικυκλωσει και θα αρχισει να το
αναλυει,χωρις να αποκοψει το μονοπατι απο το οποιο ξεκινησε.
Η συνδεση αυτη,που διαρκει οσο και η σκεψη-αναλυση,σε οποιαδηποτε
αποσταση,σε οποιοδηποτε σημειο,εντος και εκτος του χρονου,δλδ στο
χρονο η στο αχρονο,πρεπει να ειναι η βιοενεργεια.

Πως ομως η βιοενεργεια μπορει να γεφυρωσει,ασυληπτες αποστασεις και οχι μονο?
Πως μπορει να συνδεσει το υλικο με το μη υλικο?
Πως μπορει να κατανοησει ο νους το υλικο δημιουργημα?

Η απαντηση ειναι παλι,η βιοενεργεια.Το υλικο,η πετρα ας πουμε,ειναι εν κινησει.Ακτινοβολει ηλεκτρονια απο τον πυρηνα των ατομων της και
ετσι εχει φωταυγεια.
Τα ζευγη των κβαντων που εκπεμπονται απο την υλη ταξιδευουν προς ολες
τις κατευθυνσεις.Το ιδιο και τα ζευγη των κβαντων απο την βιοενεργεια.
Καπου στο κβαντικο πεδιο συνυπαρχουν,συναντιωνται.
Και αλληλοεπιδρουν.
Και αλληλοκατανοουνται,αλληλοαναγνωριζονται.
Και δινουν και παιρνουν.
Ετσι τα παντα ρει,ακομη και στην λεγομενη σκοτεινη υλη του συμπαντος.

Ειτε ειναι σε υπερυθρο,ειτε σε ορατο,ειτε σε υπεριωδες,τα παντα
αλληλοεπιδρουν και ειναι δυνατον απο τον νου μας που βρισκεται στον
βαθυ ωκεανο,να γινουν αντιληπτα,ειτε με αισθηση,ειτε με χρωματα,ειτε με ηχους.
Μηπως στο σημειο αυτο της αλληλοκατανοησης βρισκεται και κατασταση
Νιρβανα,που τοσοι Δασκαλοι περιγραφουν?

Οπως ειδαμε λοιπον,τιποτα δεν ειναι ακινητο και τα παντα επιδρουν
ειτε μεταξυ τους,ειτε μετα αλληλων.Απο τον μικροκοσμο εως το απειρο
σημειο του μακροκοσμου.
Ετσι αταραξια φιλε μου Πλατωνα ειναι αδυνατον να υπαρξει.
Οταν ενα κβαντο απο το οποιο απαρτιζεται η υλη και εμεις φυσικα ειναι οχι μονον σε μια διαρκη κινηση,αλλα και απροβλεπτη συναμα,αταραξια δεν θα εχουμε ποτε.Μονο αν πεθανει το συμπαν.

Φιλε Κηφεα ελπιζω να πλησιασα κοντα σε αυτο που ζητουσες να αναλυθει.

Φιλε τρελαντωνη,θα χαρω να δω την αποψη σου για το παντρεμα της
βιοενεργειας με την μεταφυσικη.Ισως σε αλλο τοπικ αν ο Πλατωνας μας μαλωσει που το κανουμε εδω!!

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ :
Είναι καιρός που αναρωτιέμαι, κατα πόσο είναι δυνατο να συνυπάρξουν σε μια διαμορφωμένη κοινωνία, όπως η σημερινή, αυτές οι δυο καταστάσεις.

Με ενδιαφέρει να δουμε, τι μπορουμε να κάνουμε μαζυ, σαν συνανθρωποι, αν γίνεται μέσα στην κοινωνία που ζούμε, να ανθίσει μια διαφορετική συνείδηση, που να πληρει τους παραπάνω όρους,

η απλώς ειναι μια ουτοπία,

και σαν ανθρωπότητα θα συνεχίσουμε έτσι ως έχουμε, διλαδη να σφετεριζομαστε τον συνάνθρωπο, να πολεμάμε, να πονάμε, να ζούμε στις μικροαπολαυσεις, και να ψάχνουμε απελπισμένα την κάθε είδους σιγουριά που παρουσιάζεται.

---

Πάθος για κατάκτηση..για κυριαρχία...αναγνώριση -τις περισσότερες φορές-...αποδοχή ενίοτε...μίσος κάποιες άλλες φορές ή ζήλεια...

Ότι και να είναι όμως , είναι και δομείται εντός μας , ρίχνει ρίζες και ριζώνει κατακλύζοντας όλο το "είναι" μας , αλώνοντάς μας απ'ακρου σ'ακρη...εκείνος ο Άλλος κρατάει το τιμόνι , ο διάτρητος και τόσο άπληστος και αδύναμος...πάντα πολύ φοβισμένος και γεμάτος έπαρση ναρκισσιστική , μαστίζεται απο αισθήματα αρνητικά και μίζερα...ο ορισμός τη εξάρτησης και της ανημπόριας...το εντελώς αντίθετο απο αυτό/ον που παραπέμπει στην "Γαλήνια αταραξία" και την Ευημερία.

Εκείνος που παρερμηνεύει και καθαρή σκέψη ουδέποτε είχε και ουδέποτε θα αποκτήσει...εκείνος που λαθεμένα ερμήνευσε και λαθεμένα εν-τύπωσε...που λάθος εκτίμησε και εντελώς λάθος διε-τύπωσε...

Μπράβο Πλάτωνα , προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα για το βαθυστόχαστο μήνυμα που φέρνει το θέμα που ανάρτησες και ελπίζω πολλοί φίλοι συνδίκτυοι να "συντρέξουν" στο δρόμο που αισθάνομαι ότι θές να βαδίσεις...μολονότι μοναχικός είναι στις μέρες μας , διότι και η ευτυχία που πάντα στέκεται δίπλα του μοναδική και άπιαστη και κείνη , όντας τόσο ιδιαίτερη και "Παν-ΟικουμενικΑ" αναζητούμενη...

Edited by - Εαρινός on 28/01/2011 23:43:06

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Είναι καιρός που αναρωτιέμαι, κατα πόσο είναι δυνατο να συνυπάρξουν σε μια διαμορφωμένη κοινωνία, όπως η σημερινή, αυτές οι δυο καταστάσεις.

Με ενδιαφέρει να δουμε, τι μπορουμε να κάνουμε μαζυ, σαν συνανθρωποι, αν γίνεται μέσα στην κοινωνία που ζούμε, να ανθίσει μια διαφορετική συνείδηση, που να πληρει τους παραπάνω όρους,

η απλώς ειναι μια ουτοπία,

και σαν ανθρωπότητα θα συνεχίσουμε έτσι ως έχουμε, διλαδη να σφετεριζομαστε τον συνάνθρωπο, να πολεμάμε, να πονάμε, να ζούμε στις μικροαπολαυσεις, και να ψάχνουμε απελπισμένα την κάθε είδους σιγουριά που παρουσιάζεται.

---

Φίλε ΠΛΑΤΩΝΑ σε μια ήδη διαμορφωμένη κοινωνία σαν τη δική μας όπως λες, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαν να συνυπάρξουν οι δύο έννοιες για την πλειοψηφία και σε σταθερή βάση διότι ο χαρακτήρας της κοινωνίας αποτρέπει την οριστική επικράτησή τους. Οι ξέφρενοι, αγχώδεις ρυθμοί της καθημερινότητας, οι αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις και εν τέλει η ίδια η δομή του συστήματος που τείνει να συντηρεί μέχρι και δυσθεώρητες κοινωνικές ανισότητες έχουν ως αποτέλεσμα την εκδήλωση εγωισμού, βίας, εκμετάλλευσης και εξαπάτησης.

Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ δεν θεωρώ ότι απουσιάζει και η καλή εικόνα (π.χ. συμπεριφορές αλτρουισμού, εργασιακές ευκαιρίες κλπ.) αλλά επισήμανα τα προαναφερθέντα διότι στέκονται εμπόδιο στην ιδανική εικόνα της κοινωνίας όπως την αφήνεις να εννοηθεί, με αταραξία και ευημερία ως επικρατούσες συνιστώσες, σήμα κατατεθέν της κοινωνίας. Τοπικές εξάρσεις των εννοιών βρίσκεις, ανάλογα με την εποχή και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στα άτομα (και εννοείται ανάλογα με τον τρόπο που τις αξιοποιούν). Απλά λόγω της ευμετάβλητης φύσης της πολύπλκοκης κοινωνικής λειτουργίας και αλληλεπίδρασης οι δύο επιθυμητές καταστάσεις αναδιπλώνονται και ξαναεμφανίζονται δοθείσης ευκαιρίας σε διαφορετικό χωροχρονικό πλαίσιο. Το θέμα είναι ποιος είναι κάθε φορά ο "τυχερός" που τις βιώνει.

Πάντως πρέπει να προσθέσω ότι και οι μικροαπολαύσεις και οι πρόσκαιρες σιγουριές που αναφέρεις, χρειάζονται αφού δίνουν μια ευχάριστη πινελιά στη ζωή του ανθρώπου. Σκέψου να μην υπήρχαν ούτε κι αυτές στη σύντομη ζωή του...

Για την επιθυμητή απουσία πολέμων φυσικά θα συμφωνήσω αλλά πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι η κατάσταση σε σχέση με το μακρινό και πιο πρόσφατο παρελθόν της σύγχρονης ιστορίας έχει βελτιωθεί αισθητά αφού πολλές αντιδικίες που κάποτε οδηγούσαν αναπόφευκτα σε πόλεμο, σήμερα μπορούν και επιλύονται ειρηνικά ή έστω παραμένουν ως εκκρεμότητες σε ατζέντες διπλωματικών συζητήσεων χωρίς να οδηγούν σε πολεμικές συρράξεις. Φυσικά υπάρχει ακόμα σημαντικό βαθμός βελτίωσης.

Σε ατομικό επίπεδο μπορούμε να σημειώσουμε αισθητές μικροβελτιώσεις συμπεριφοράς αλλά δύσκολα καθιερώνεται μόνιμα μια συνείδηση κοινής γραμμής στο σύνολο της ανθρωπότητας. Βλέπεις, η περιπλοκότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων είναι ατελείωτη, συχνά απρόβλεπτη και χαοτική.

Απ'την άλλη, καλά κάνεις και ελπίζεις σε κάτι καλύτερο
Νομίζω τα είπα λίγο χαοτικά

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Αν η αταραξία και η ευημερία είναι το καλό,τότε καλώς είναι θεμιτό.Μήπως όμως αυτός είναι σκοπός που μπορεί να επιδιωχθεί μόνο από το πρόσωπο και όχι από την κοινωνία;Μήπως υποκείμενο της προσπάθειας αυτής θα μπορούσε να είναι μόνο ο άνθρωπος και όχι το σύνολο-μάζα για να βάλω και στο παιχνίδι την πιο πάνω φρασούλα;

Λοιπόν,ναι...θεμιτά όλα αυτά.Συλλογικά ή ατομικά τα εγχειρήματα αυτά μόνο σύμφωνους πρέπει να μας βρίσκουν.Αλλά πού θα μπορούσε να οδηγήσει τελικά η υποθετική επικράτηση της αταραξίας,της ευημερίας;Μα προφανώς στην κυριαρχία της αγάπης και κάθε άλλου δημιουργικού συναισθήματος εν ψυχή.

Είναι όμως πάντα τόσο μη απαραίτητα τα αρνητικά συναισθήματα;Είναι πάντα η αταξία και ο πάτος πράγματα άξια αποφυγής;

Αν μια γνώση μας προσφέρει η ζωή και πραγματικά αξίζει,αυτή είναι η γνώση του εαυτού,της ψυχής,του είναι μας.Και αν αυτό το είναι δεν το δούμε σε όλες του τις εκφάνσεις,απλά δε θα μάθουμε.Πρέπει να το δούμε να λάμπει από μεγαλείο και να διαπρέπει,αλλά χρειάζεται να το δούμε να σέρνεται στο βούρκο και βασανίζεται.Γιατί;Γιατί έτσι συμπληρώνεται το παζλ.Χωρίς ζόρι,χωρίς αντίθεση,χωρίς δυσκολία,χωρίς σύγκρουση τίποτα δεν αποτελεί επίτευγμα.

Ο άνθρωπος πολύ συχνά βρίσκεται στην αναζήτηση της αγάπης και είναι πραγματικά έτοιμος να αγαπήσει επειδή ακριβώς ΔΕΝ έχει δεχτεί την αγάπη αυτή.Παρ'όλα αυτά εκείνως είναι έτοιμος να τη δώσει.

Μπορούν κι άλλα να ειπωθούν...Πιστεύω όμως ότι και η αγάπη που θα οδηγήσει στη γαλήνη δεν είναι κάτι άλλο από το φως που βρίσκεται στο τέλος του σκοτεινού τούνελ.

Η διαδρομή θα είναι ζόρικη.Αλλά αυτή είναι που κάνει τον προορισμό να αξίζει.

Μαζί σας παίδες!

Βλέπω πως ενδιαφέρει και προβληματίζουν αρκετούς  τα ερωτήματα που τεθησαν. 

Θα σας πω πρώτα, γιατί τα θέτω.

Πρώτα είμαι σίγουρος, όσο δύσκολο και αν φενεται, πως είναι δυνατόν να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Το γνωθι σεαυτον, να μην είναι μόνο ρητό, μα πραγματικότητα.

Όταν γίνει αυτο, μια τέτοια συνηδειση, έχει άπειρες ικανότητες. φανταστείτε να υπάρξουν άρκετες τέτοιες συνηδεισεις, τι μπορει μα επιτευχθεί. Δεν ζούμε πια στην εποχή του ηρακλειτου, του Πυθαγόρα, η του Σωκρατη, μα σε μια εποχή που για να Βρεθούμε, φτάνει Ένα τηλεφωνακι με σύνδεση Ίντερνετ, και Ένα κλικ. 

Δεν χρειάζεται να έχουμε Ένα φυσικο τόπο συνάντησης, γιατί οι ιδέες μας μπορούν να διασταυρωθουν ανα πάσα στιγμη, όπως ακριβώς κάνουμε. 

Το εσωτερικά, και σαν όνομα και σαν site, προσωπικά με εκφράζει, γιατί εκει γίνεται η επανάσταση. Αν το δουμε ολικα,  μας αφορά και μας ενδιαφέρει  όλους, ακόμα και οι εναντιωσεις μελλων που υπάρχουν, άρκετες φορές είναι τα μέγιστα επικοδομητικες, γιατί είναι μέρος της αυτογνωσίας. Εμείς πρέπει να δείξουμε πως αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, γιατί χωρίς αυτογνωσία δεν είναι ποτε δυνατή ούτε η αταραξια, ούτε η ευδαιμονία.

Στα πρώτα μου βήματα, και πανε αρκετά χρόνια, δεν υπήρχε ακόμα Ίντερνετ, για να μην χανομαι μέσα στις γνώσεις μα και για να μπορώ να εμπαιδωνω και κατεργαζομαι καλύτερα τις πληροφωριες και οτι σκεπτομουνα, είχα Ένα σημειοματαρι, όπου έγραφα όσο καλύτερα μπορούσα κάτι που ήθελα να δω σε βάθος. Αυτο με τον καιρο, έγινε το σημείο αναφοράς, γιατί παντα εύρισκα 5-10 λεπτά να γράψω και να ξαναδιαβασω τις σκέψεις η τις αναθεωρήσεις. Κατα κάποιο τροπο, δεν ξεχνιομουν η παρασερνομουν με την σκέψη ενός τρίτου, μα η σκέψη του τρίτου (όταν ερχόταν) γινόταν μέσα μου το φιλτραρισμα και η κατεργασια, ώστε αυτο που έβγαινε προς τα έξω, ήταν πάντα κάτι καινούργιο.

Το μόνο που προσεχα, ήταν να γράψω όσο μπορούσα αντικειμενικά ότι συναντουσα, το εμπαιδωνα και το άφηνα. Ο δρόμος προς την αυτογνωσία λοιπόν, και ο δρόμος προς την αταραξια, είχαν κάτι κοινό μεταξύ τους. Όταν υπήρχε αναταραχή, εκτός απο το ότι την παρακολουθούσα, είχα και μέσα στα γραφτα μια αναφορά, που έγραφε την αιτία και πως ξεδιπλωθηκε.

Υπάρχει η πλήρη αταραξια ψυχής, και δεν είσαι καθόλου πεθαμενος φίλε Νικομαχε. Είναι κάτι απόλυτο, κάτι που το νομίζεις άδειο, μα είναι γεμάτο. Είναι ολική ενέργεια, δεν υπάρχει τίποτα μέσα, μα σε αυτη την κατάσταση, (Ωκεανού) υπάρχουν όλα. 

Αυτο που θα σας προτείνω είναι κάτι αρκετά καινούργιο. Έγραψε ο νικομαχος, τι έγινε με την σκέψη και την πρόταση του τρελαντωνη. Σε εμένα συμβαινει ταχτικοτατα. Αν πω η γράψω κάτι, και προκαλέσει πόνο, λύπη, σύγχυση, η εναντίωση, το αισθάνομαι, ακόμα και αν βρίσκεστε 2000 κμ μακρυά. Αν γράψω περιστατικά, θα χρειασθούν βιβλία,  μα σε κάποιο επίπεδο ειμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Αυτο μετραει. Αν λοιπόν γράφουμε λιγες σειρές, λίγες σκέψεις καθημερινά σε Ένα τοπικ αποκλειστικά λίγες σκέψεις όσο καλύτερα μπορουμε, και ανα πάσα στιγμη έχουμε πρόσβαση, ανα πάσα στιγμη εμείς τα 10 / 20 άτομα το εμπλουτιζουμε  συνεχώς, προχωράμε μαζί, και ο καιρός έφθασε για αυτο, η αυτογνωσία και η αταρξια, θα έρθουν πολυ πιο σύντομα, θα γίνει κάτι πολυ όμορφο, γιατί θα είναι οι σκέψεις μας που θα βοηθούν ο ένας τον άλλο, να βγουν απο τη σύγχυση. Και όταν η συνείδηση είναι πραγματικά ελεύθερη, τοτε αγαπητοί φίλοι παρα πολλα γίνονται, γιατί αν μια συνείδηση μπορει να επηρεάσει Μιαν άλλη, σκεφθείτε τι μπορούν να κάνουν άρκετες συνειδήσεις μαζι. Μια επανάσταση στον τροπο που ζούμε, σκεφτόμαστε, και βιώνουμε, κάθε τι, 
Και καθε τι, είναι βουτηγμενο στην ομορφιά, γιατί η ζωη είναι πραγματικά όμορφη και ιερή απο Μονή της, εμείς την ζούμε επιφανειακά.

Αυτα σαν εισαγωγή, 

Ανοίγω άλλο Ένα θέμα που εκει θα γράφονται λίγες σειρές, θα γίνει ο σύνδεσμος μας σαν άνθρωποι, θα είναι και θα βαδίζει παράλληλα με ότι γράφουμε, μόνο που πριν κάνουμε πόστ, θα το διαβάζουμε άρκετες φορές, ώστε να ειμαστε σίγουροι πως έχει θέση μέσα μας, και αν έχει θέση μέσα μας, έχει θέση και στο συνάνθρωπο μας.

Το τοπικ μας θα λέγεται, ΕΛΑ (ευημερία-λόγος-αταραξια)

Φιλε Κηφεα ελπιζω να πλησιασα κοντα σε αυτο που ζητουσες να αναλυθει.

Φιλε τρελαντωνη,θα χαρω να δω την αποψη σου για το παντρεμα της
βιοενεργειας με την μεταφυσικη.Ισως σε αλλο τοπικ αν ο Πλατωνας μας μαλωσει που το κανουμε εδω!!
......................

Δεν θα μαλωσω άνθρωπο ποτε, ιδιαίτερα σαν βάζει σε κίνηση και σε θετική σκέψη τον συνάνθρωπο του.

Αυτο που Τελειωνει, είναι το εγω μέσα, μετα είσαι και λειτουργεις όπως το σύμπαν, που στην ουσία λένε, όσο αφορά τις αποστάσεις, είναι κενό.

Ότι και να είναι όμως , είναι και δομείται εντός μας , ρίχνει ρίζες και ριζώνει κατακλύζοντας όλο το "είναι" μας , αλώνοντάς μας απ'ακρου σ'ακρη...εκείνος ο Άλλος κρατάει το τιμόνι , ο διάτρητος και τόσο άπληστος και αδύναμος...πάντα πολύ φοβισμένος και γεμάτος έπαρση ναρκισσιστική , μαστίζεται απο αισθήματα αρνητικά και μίζερα...ο ορισμός τη εξάρτησης και της ανημπόριας...το εντελώς αντίθετο απο αυτό/ον που παραπέμπει στην "Γαλήνια αταραξία" και την Ευημερία.

Εκείνος που παρερμηνεύει και καθαρή σκέψη ουδέποτε είχε και ουδέποτε θα αποκτήσει...εκείνος που λαθεμένα ερμήνευσε και λαθεμένα εν-τύπωσε...που λάθος εκτίμησε και εντελώς λάθος διε-τύπωσε...

Μπράβο Πλάτωνα , προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα για το βαθυστόχαστο μήνυμα που φέρνει το θέμα που ανάρτησες και ελπίζω πολλοί φίλοι συνδίκτυοι να "συντρέξουν" στο δρόμο που αισθάνομαι ότι θές να βαδίσεις...μολονότι μοναχικός είναι στις μέρες μας , διότι και η ευτυχία που πάντα στέκεται δίπλα του μοναδική και άπιαστη και κείνη , όντας τόσο ιδιαίτερη και "Παν-ΟικουμενικΑ" αναζητούμενη...
...........................

Φίλε έαρινε ειμαστε σε θέση να κάνουμε το άλμα, γιατί περι άλματος πρόκειται.

 Ο εαυτος έχει ισχυροποιηθει, μα μόνο η σκέψη πως είναι κατασκεύασμα του χρόνου, διλαδη έχει αρχη και τέλος, χρειάζεται για να γίνει Ένα κανονικό ΜΑΤ, 

Ένα μέρος στον εαυτο (η εκτος), που είναι σταθερο και αταραχο.
Αυτο γίνεται μετα το σημείο αναφοράς στη ζωη. 

Το πλέον σπουδαίο είναι να βρεθεί. 

Και για αυτο δεν υπάρχει αναλυτής, μυστης, η θεός που μπορει να το κάνει, εκτός απο εμάς τους ίδιους. 

Πάντως το θέμα πιστη, (πιστεύω) εδω έχει τελείως διαφορετική τοποθέτηση, με την έννοια, άλλο είναι να πιστεύεις σε κάτι που ίσως υπάρχει, και ίσως δεν υπάρχει, άλλο να πιστεύεις πως η αυτογνωσία / αταραξια, είναι στις δυνάμεις σου. 

Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ δεν θεωρώ ότι απουσιάζει και η καλή εικόνα (π.χ. συμπεριφορές αλτρουισμού, εργασιακές ευκαιρίες κλπ.) αλλά επισήμανα τα προαναφερθέντα διότι στέκονται εμπόδιο στην ιδανική εικόνα της κοινωνίας όπως την αφήνεις να εννοηθεί, με αταραξία και ευημερία ως επικρατούσες συνιστώσες, σήμα κατατεθέν της κοινωνίας. Τοπικές εξάρσεις των εννοιών βρίσκεις, ανάλογα με την εποχή και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στα άτομα (και εννοείται ανάλογα με τον τρόπο που τις αξιοποιούν). Απλά λόγω της ευμετάβλητης φύσης της πολύπλκοκης κοινωνικής λειτουργίας και αλληλεπίδρασης οι δύο επιθυμητές καταστάσεις αναδιπλώνονται και ξαναεμφανίζονται δοθείσης ευκαιρίας σε διαφορετικό χωροχρονικό πλαίσιο. Το θέμα είναι ποιος είναι κάθε φορά ο "τυχερός" που τις βιώνει.

Πάντως πρέπει να προσθέσω ότι και οι μικροαπολαύσεις και οι πρόσκαιρες σιγουριές που αναφέρεις, χρειάζονται αφού δίνουν μια ευχάριστη πινελιά στη ζωή του ανθρώπου. Σκέψου να μην υπήρχαν ούτε κι αυτές στη σύντομη ζωή του...

Για την επιθυμητή απουσία πολέμων φυσικά θα συμφωνήσω αλλά πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι η κατάσταση σε σχέση με το μακρινό και πιο πρόσφατο παρελθόν της σύγχρονης ιστορίας έχει βελτιωθεί αισθητά αφού πολλές αντιδικίες που κάποτε οδηγούσαν αναπόφευκτα σε πόλεμο, σήμερα μπορούν και επιλύονται ειρηνικά ή έστω παραμένουν ως εκκρεμότητες σε ατζέντες διπλωματικών συζητήσεων χωρίς να οδηγούν σε πολεμικές συρράξεις. Φυσικά υπάρχει ακόμα σημαντικό βαθμός βελτίωσης.

Σε ατομικό επίπεδο μπορούμε να σημειώσουμε αισθητές μικροβελτιώσεις συμπεριφοράς αλλά δύσκολα καθιερώνεται μόνιμα μια συνείδηση κοινής γραμμής στο σύνολο της ανθρωπότητας. Βλέπεις, η περιπλοκότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων είναι ατελείωτη, συχνά απρόβλεπτη και χαοτική.

Απ'την άλλη, καλά κάνεις και ελπίζεις σε κάτι καλύτερο
Νομίζω τα είπα λίγο χαοτικά
............................
Αγαπητή Agnostic, γυναίκα είσαι έτσι?

Τα είπες καλα, 

Όπως έγραψα, αυτο που υπάρχει είναι το διαμορφωμένο. 
Δεν ψάχνω πια και τοσο στις αιτίες, έτσι είναι, έτσι το βρήκαμε. 
Εμείς τώρα τι κάνουμε.
 Ξεκινάμε απο τους εαυτούς μας και όσους θέλουν να βγουν απο ότι δεν τους εκφράζει. 
Αν το μοδελλο ζωής μας εκφράζει, (και όποιον εκφράζει)
σαν άνθρωπος,  σε εκεινο τον ανθρωπο, δεν έχω τίποτα να πω, 

μα αν δεν σε εκφράζει κάτι μπορείς και μπορουμε  
να κανείς/κάνουμε.

Αυτο προσπαθώ, 
και δεν είναι καν ελπίδα, 
Απλα, βλέπω που οδηγούμαστε πάλι, 
Κοίταξε λιγο τις ειδήσεις...
έχουν πάρει τα σπίτια μας φωτιά,   
και πριν καούν τα πάντα, 
ερευνώ μαζυ με άλλους, (με εσας) 

Λοιπόν,ναι...θεμιτά όλα αυτά.Συλλογικά ή ατομικά τα εγχειρήματα αυτά μόνο σύμφωνους πρέπει να μας βρίσκουν.Αλλά πού θα μπορούσε να οδηγήσει τελικά η υποθετική επικράτηση της αταραξίας,της ευημερίας;Μα προφανώς στην κυριαρχία της αγάπης και κάθε άλλου δημιουργικού συναισθήματος εν ψυχή.

Είναι όμως πάντα τόσο μη απαραίτητα τα αρνητικά συναισθήματα;Είναι πάντα η αταξία και ο πάτος πράγματα άξια αποφυγής;

Αν μια γνώση μας προσφέρει η ζωή και πραγματικά αξίζει,αυτή είναι η γνώση του εαυτού,της ψυχής,του είναι μας.Και αν αυτό το είναι δεν το δούμε σε όλες του τις εκφάνσεις,απλά δε θα μάθουμε.Πρέπει να το δούμε να λάμπει από μεγαλείο και να διαπρέπει,αλλά χρειάζεται να το δούμε να σέρνεται στο βούρκο και βασανίζεται.Γιατί;Γιατί έτσι συμπληρώνεται το παζλ.Χωρίς ζόρι,χωρίς αντίθεση,χωρίς δυσκολία,χωρίς σύγκρουση τίποτα δεν αποτελεί επίτευγμα.

Ο άνθρωπος πολύ συχνά βρίσκεται στην αναζήτηση της αγάπης και είναι πραγματικά έτοιμος να αγαπήσει επειδή ακριβώς ΔΕΝ έχει δεχτεί την αγάπη αυτή.Παρ'όλα αυτά εκείνως είναι έτοιμος να τη δώσει.

Μπορούν κι άλλα να ειπωθούν...Πιστεύω όμως ότι και η αγάπη που θα οδηγήσει στη γαλήνη δεν είναι κάτι άλλο από το φως που βρίσκεται στο τέλος του σκοτεινού τούνελ.

Η διαδρομή θα είναι ζόρικη.Αλλά αυτή είναι που κάνει τον προορισμό να αξίζει.

Μαζί σας παίδες!
...................

Δεν απάντησα σε σένα Προμηθέα αμέσως, αν και πρέπει να προσέχουμε δυο φορές με τους πιο νέους. 

quote:

---

Απ' ότι καταλαβαίνω φίλε Πλάτωνα, δεν γίνεται κάποιος να μείνει μόνιμα στο ωκεανό.

Γίνεται όμως να τον καθαρίσει; Και αυτον και την πισίνα; Αν αδείασουμε την πισίνα απο οτιδήποτε δεν είναι νερό, δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι;

---

Έχεις πληστη ενέργεια για να συνυπαρχουν σκέψη, και αισθήσεις, σαν Ένα.

Αν κάτι παρουσιασθεί, έχεις πάντα ενέργεια, δεν το αντιμρτοπιζεις, θα έλεγα κυλας μαζυ του, και σε αφήνει.

Αυτο που έχει σημασία, είναι ότι άφησα στο ΕΛΑ σαν τελευταίο.

Αυτη είναι δόκτορ η ενεργή εξυπνάδα, είναι παρόν σταθερά. Αυτη σε μεταμορφώνει συνεχώς, είναι Ένα δώρο σαν τον ουρανό, δεν σε αφήνει ποτε.

Ξεκινάμε όσο πιο κοντινά μπορουμε. Πρώτα κοίταξε και εχε επίγνωση, πως ψάχνεις κάτι διαφορετικό απο ότι είσαι.

Γνωρίζεις τι είναι η τελειότητα? η ότι σου είπαν πως είναι?

Αυτο που είσαι πρώτα θα γνωρίσεις. Αυτο είναι το πρώτο βήμα, χωρίς να καταδικασεις, ότι και να βγει προς τα έξω.

quote:

---

Δόκτορ,

Ξεκινάμε όσο πιο κοντινά μπορουμε. Πρώτα κοίταξε και εχε επίγνωση, πως ψάχνεις κάτι διαφορετικό απο ότι είσαι.

Γνωρίζεις τι είναι η τελειότητα? η ότι σου είπαν πως είναι?

---

Έτσι και ο Σωκράτης έκανε παιδιά σε μεγάλη ηλικία, πάντα λειτουργεις, μα δεν γίνονται προβλημα στον ωκεανό, στην πισίνα είναι το προβλημα, που ζητά συνεχώς επανάληψη.

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Αγαπητή Agnostic, γυναίκα είσαι έτσι?

---

Αγοράκι είμαι φίλε ΠΛΑΤΩΝΑ.
Μ'έχουν ξαναμπερδέψει κι άλλοι πάντως, dont'worry!

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Δεν είναι ωραία λόγια αυτά??
Δεν είναι σοφά λόγια αυτά??
Και όμως με ταράζει η ιδέα να αναφέρω απο ποιον διδάσκαλο είναι, γιατί αν το κάνω φοβάμαι ότι μπορεί να μπεί μια ταμπέλα, να προσκολληθούμε στην ταμπέλα και να χαθεί όλη η ουσία αυτού του λόγου.
Πράγμα που πιστέψτε με έχει γίνει (εκτός φόρουμ) και ειλικρινά το χω μετανοιώσει.

Αυτα με τους δασκάλους που γράφεις στη συνέχεια, και απο ποιον ελέχθησαν όταν τους διάβαζα, με είχε απασχολήσει. Έλεγαν για κάποιον πως δεν είχε διαβάσει κανένα βιβλίο, και οτι όλα όσα έλεγε, ήταν δικά του.

 Μια επιστημών θέλησε να γράψει Ένα βιβλίο, κάτι σαν πάντρεμα της επιστήμης με τον μυστικισμο, Και έπρεπε να πάρει συνέντευξη απο αυτο τον (διδάσκαλο) Της ζήτησε ευγενικά να κλείσει το μαγνητοφωνο, και θα της έδινε την συνέντευξη. Αυτη είπε πως το έκανε για να μην αλλάξει κάτι απο τα λεγόμενα του, και τοτε ο (διδασκαλος) της είπε πως είναι αδύνατον σε μια ώρα να συμπεριλάβει τα όσα έλεγε και (δίδασκε) τόσα χρόνια. Και συμπλήρωσε, πως ήταν σίγουρος πως η ίδια θα έγραφε και θα εξεφραζε πολυ καλύτερα, αυτα που η ιδια θα καταλάβαινε, απο την συζήτηση τους.

Το διδασκαλος σε παρένθεση, γιατί δεν δεχόταν τέτοιο χαρακτηρισμό, έλεγε πως δημιουργεί αυτόν που ξέρει και αυτόν που δεν ξέρει, και διαιωνίζεται η χαζομαρα, μα υποστήριζε πως η μάθηση είναι ενεργή για μαθητή και διδάσκαλο, αλλιώς είναι πεπερασμενη γνώση, μνήμη, και έχει λίγη σημασία.

Δεν νομίζω να γεννήθηκε κανείς διδασκαλος και γνωστής, η σοφός.  

Κάποια στιγμη βρεθηκε οπως βρισκόμαστε όλοι στην πισίνα, και μετα...

Μετα οσοι ασχολουνται σοβαρα, βαρανε μακροβουτια για να βρούν ωκεανο, μα οι περισσωτερες των προσπαθειών, μας ξαναφερνουν στο γνωστο, στη γνωστή μας πισίνα. Άλλοι το ονομάζουν άλμα, άλλοι μακροβουτι, μα η ουσία είναι η ίδια.

Αυτο που μετράει, είναι πως αυτα που αντιλαμβάνεσαι να τα εμπεδωνεις και όταν τα συζητας, τα γράφεις η τα μεταδιδεις σε άλλους, 
πας σε βάθος σε αταραξια και ευημερία που ειναι σε επίπεδο, όλης της ανθρωποτητος.

Τέλος τρελαντωνη θα σε εκπλήξει ότι σου γράψω, 
μα το πρώτο που έβαλα στο ΕΛΑ, 
είναι κάτω απο το νικ Πλάτωνας εδω και 9 χρόνια, 
πάνω στο γραφείο μου, πάνω απο 20, 

Μα θέλω να βρεις ποιος το είπε.

Ο τρισμεγιστος?
Ο Πλάτωνας?
Ο Πλωτινος?
Ο βουδας?
Ειναι Ζεν?
Ο κρισνα?
Ο κρισναμουρτι?
Ο U.G?
O steiner?
O Gurdjieff?

Μην το ψάχνεις,

το είπαν όλοι! 

quote:

---

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Αγαπητή Agnostic, γυναίκα είσαι έτσι?

---

Αγοράκι είμαι φίλε ΠΛΑΤΩΝΑ.
Μ'έχουν ξαναμπερδέψει κι άλλοι πάντως, dont'worry!

Lost in Necropolis

La ville de la mort

---

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Τρελαντωνη, το λάθος που κάνει ο νους, εκτός του να βάζει ταμπέλα σε όλα, είναι πως φερνει σαν κάτι το (προσωπικό) την βαθυτερη κατανόηση της ύπαρξης, και της αλήθειας.

---

Λέει ένα "ναι" στη ζωή από βάθους καρδιάς .

Βεβαιώνει ότι "καθετί μέσα σ'εσένα και σ'εμένα είναι καλό".

Είναι άφοβη σχέση .

Διαμένει σ'ένα άψογο σύμπαν .

Είναι αγάπη που δίνει χωρίς την ανάγκη να λάβει .

Είναι αγάπη χωρίς ανάγκες, απαιτήσεις ή προσδοκίες .

Είναι αγάπη που μας εμπνέει και μας επεκτείνει .

Είναι αγάπη που μας ελευθερώνει .

Μας μεταμορφώνει από λάμπες που τρεμοσβήνουν σε φωτεινές ακτίνες λέιζερ .

Η αδάμαστη αγάπη μας επιτρέπει να εστιάσουμε την ενέργεια και την πρόθασή μας με τρόπους που μπορούν να αλλάξουν εκπληκτικά τη ζωή μας .

Καθετί που βιώνουμε εξαρτάται από το αν η αγάπη μας - για τον εαυτό μας, και τους άλλους και τον κόσμο - είναι εξημερωμένη ή αδάμαστη.

Αγαπάμε το οτιδήποτε και τον οποιοδήποτε???
Ερωτευόμαστε το ή τον/την οποιοδήποτε..???
Και για να το θέσω διαφορετικότερα...
Αγαπάμε ή ερωτευόμαστε αν δεν υπάρχει ανταπόκριση στην αγάπη ή στον έρωτά μας..???
Νοείται αγάπη και έρωτας χωρίς ανταπόκριση και για την ακρίβεια δεν επιθυμούμε την επιθυμία της επιθυμίας μας..???
Ας υπάρξουν απαντήσεις σε αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα και μετά πάμε ΚΑΙ παρακάτω...
ΣΗΜ:"Πλάτωνα , δεν είμαι εκτός θέματος..."..θα δείς..

quote:

---

Αλλά μόνο και μόνο το ΠΡΩΤΟ, η κατάσταση της Αγάπης όταν υπάρχει, τα υπόλοιπα δεν υφίστανται καν, δεν έχουν καν υπόσταση.

---

Ωραία, λες λοιπόν ότι όταν κάποιος βρίσκεται στον ωκεανό ο έρωτας, όπως τον εννοούμε εμείς, σαν μια "επικεντρωμένη" ενέργεια, δεν ιφίσταται για αυτόν.
Καλώς.
Περιμένω να ακούσω και την άποψη του Πλάτωνα επ' αυτού.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr