"Τι είσαι;" ρώτησε η αλατένια κούκλα.

"Έλα μέσα και δες μόνη σου" απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.

Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.

"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ "

Διέλυσε το ego σου που δεν είναι τίποτε άλλο από τις αξίες σου, την εκπαίδευσή σου, τα "πρέπει" σου και τα "δεν πρέπει" σου, την ηθική σου, την έτσι ονομαζόμενη Θρησκεία σου, την αναζήτηση της ευχαρίστησης και την αποφυγή της θλίψης, τα σχέδιά σου για το μέλλον, το άγχος σου να φτάσεις κάπου, και ανακάλυψε την ουσία η οποία βρισκόταν πάντα εκεί και που είναι όλα όσα αληθινά είχες ποτέ.

ANTONIOS1997

καποτε οι αθηναιοι μαζευτηκαν για να βγαλουν μια αποφαση σχετικα με ενα προβλημα που τους βασανιζε ομως δεν εβρισκαν μια λυση και αρχισαν της φωνες και τους τσακωμους

τοτε καποιος τους ζητησε να κανουν ησυχια για να τους πει κατι και αφου ηρεμησαν ολοι αρχισε να τους λεει μια ιστορια

καποτε η θεα Δημητρα,ενας βατραχος και ενα χελιδονι περπατουσαν μαζι τοτε εφτασαν σε ενα ρυακι,ο βατραχος βουτηξε στο ρυακι και το χελιδονι πεταξε μακρυα και λεγοντας αυτα σωπασε

μετα απο λιγες στιγμες απολυτης ησυχιας αρχισαν ολοι να ρωτουν "και η θεα Δημητρα?"

και εκεινος τους απαντησε "σας σιχαθηκε ολους που αφηνετε τα προβληματα του κρατους για να ακουσετε ιστοριουλες"

"Ενας ανθρωπος λιποθυμησε μεσα σε ενα αρωματοπωλειο.Προσπαθησαν ολοι να τον συνεφερουν,με τα καλυτερα αρωματα.Τιποτα...Ξαφνικα καποιος που τον γνωρισε ειπε
-Ειμαι σκουπιδιαρης και αυτος ειναι συναδελφος μου.Αν μυρισει κατι οικειο,θα συνελθει.
Ετσι βρηκε κατι βρωμικο που μυριζε ασχημα,το εφερε στη μυτη του λιποθυμου συναδελφου ,ο οποιος αμεσως συνηλθε!"

Ευχαριστω!!

~Γρηγόρης~
Once you were wild, don't let them tame you

quote:

---

δεν ξερω αν ειναι ασχετο αλλα τουλαχιστον ειναι παντα επικαιρο

καποτε οι αθηναιοι μαζευτηκαν για να βγαλουν μια αποφαση σχετικα με ενα προβλημα που τους βασανιζε ομως δεν εβρισκαν μια λυση και αρχισαν της φωνες και τους τσακωμους

τοτε καποιος τους ζητησε να κανουν ησυχια για να τους πει κατι και αφου ηρεμησαν ολοι αρχισε να τους λεει μια ιστορια

καποτε η θεα Δημητρα,ενας βατραχος και ενα χελιδονι περπατουσαν μαζι τοτε εφτασαν σε ενα ρυακι,ο βατραχος βουτηξε στο ρυακι και το χελιδονι πεταξε μακρυα και λεγοντας αυτα σωπασε

μετα απο λιγες στιγμες απολυτης ησυχιας αρχισαν ολοι να ρωτουν "και η θεα Δημητρα?"

και εκεινος τους απαντησε "σας σιχαθηκε ολους που αφηνετε τα προβληματα του κρατους για να ακουσετε ιστοριουλες"

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

---

Ο κυβερνήτης μιας πολιτείας έδωσε την διαταγή να ρίχνουν στη φυλακή έναν σούφι. Οι μαθητές του ήρθαν στη φυλακή να δουν τον δάσκαλό τους. Έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν τον δάσκαλό τους που καθόλου δεν άλλαξε και με χαρά τους υποδέχτηκε σαν να τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του. 
- Δάσκαλε, τι είναι αυτό που σας παρηγορεί μέσα σ' αυτό το σπίτι της θλίψης;
- Τα τέσσερα γνωμικά. Αυτό είναι το πρώτο: "Το κακό δε μπορείς να το αποφύγεις, γιατί όλα είναι προκαθορισμένα από τη μοίρα". Το δεύτερο "Τι απομένει στον άνθρωπο τον οποίον χτύπησε η συμφορά εκτός να υποφέρει με υπομονή; Αφού στον κόσμο δεν είσαι ο μόνος που περνάει παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις". Το τρίτο "Να ευγνωμονείς τη μοίρα σου αφού δεν έπαθες κάτι χειρότερο, που μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή". Και στο τέλος, λέω στον εαυτό μου "Η απελευθέρωση μπορεί να είναι πολύ κοντά, αλλά εσύ δεν το γνωρίζεις".
Eκείνη τη στιγμή ήρθαν οι φύλακες κ είπαν ότι είναι ελεύθερος, και ότι τον φυλακίσαν κατά λάθος.

Ποιος πιστεύει ότι γνωρίζει καλά τον εαυτό του;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά...
και αγαπούσε ένα αγοράκι και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε
και μάζευε τα φύλλα της,και έπλεκε στεφάνι και έπαιζε τον βασιλιά του δάσους,
Σκαρφάλωνε στον κορμό της,κι έκανε κούνια τα κλαδιά της,
κι έτρωγε μήλα,Παίζανε κρυφτό και όταν το αγόρι κουραζόταν,
αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά πάρα πολύ.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα πέρασαν τα χρόνια.Και το αγόρι μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στην μηλιά και η μηλιά είπε:
"Ελα αγόρι,έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου,
να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου
απο κάτω και να είσαι ευτυχισμένο".
"Είμαι μεγάλος για να σκαρφαλώνω και να παίζω",είπε το αγόρι
"Θέλω να αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω,
Θέλω λεφτά.Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;"
"Λυπάμαι είπε η μηλιά μα εγώ δεν έχω λεφτά,
έχω μοναχά φύλλα και μήλα.Πάρε τα μήλα μου αγόρι,
πούλησε τα στην πόλη.Έτσι θα έχεις λεφτά και θα είσαι ευτυχισμένο".
Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά,
μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί...
Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε και η μηλιά
τρεμούλιασε από την χαρά της κι είπε:
"Έλα αγόρι να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου,
να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να 'σαι ευτυχισμένο"
"Δεν έχω καιρό να σκαρφαλώνω σε δέντρα"Είπε το αγόρι.
"Θέλω ένα σπίτι που να μου δίνει ζεστασιά,
μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;"
"Εγώ σπίτι δεν έχω" είπε η μηλιά.
"Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις
τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένο".
Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.
Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί.
Και όταν ξαναγύρισε η μηλιά ήταν
τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά καλά δεν μπορούσε.
"΄Ελα αγόρι, ψιθύρισε,έλα να παίξεις"
"Είμαι πολύ γέρος και πολύ λυπημένος
για να παίζω αποκρίθηκε το αγόρι.
Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά.
Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;"
"Κόψε τον κορμό μου και φιάξε μια βάρκα,
έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά και
να είσαι ευτυχισμένο" είπε η μηλιά.
Και το αγόρι έκοψε τον κορμό της,έφιαξε μια βάρκα και έφυγε μακριά.
Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι πραγματικά.
Και ύστερα απο πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.
"Λυπάμαι αγόρι,μα δεν μου έμεινε τίποτα να σου δωσω..."
"Δεν έχω μήλα", "Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα" είπε το αγόρι.
"Δεν εχω κλαδιά,δεν μπορείς να κάνεις κούνια"είπε η μηλιά
"Είμαι πολύ γέρος για να κάνω κούνια"είπε το αγόρι
"Δεν έχω κορμό,δεν μπορεις να σκαρφαλώσεις..."είπε η μηλιά
"Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω"είπε το αγόρι
"Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι..μα δε μου έμεινε τίποτα,
δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο....Λυπάμαι"είπε η μηλιά
"Δεν θέλω και πολλά τώρα,
μονάχα ένα ήσυχο μέρος να ξαποστάσω,είμαι πολύ κουρασμένος"
"Τότε"είπε η μηλιά και ίσιωσε όσο μπορούσ ετον κορό της
"ένα γέρικο κούτσουρο είναι ότι πρέπει για να ξαποστάσεις.
Έλα αγόρι κάτσε, κάτσε και ξεκουράσου"
Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε...

Και η μηλιά ηταν ευτυχισμένη.

Φιλικά
Δανάη

"To χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο
από την ανάμνηση του σήμερα και το αύριο είναι το όνειρο το σήμερα"
Χαλίλ Γκιμπράν
(Ο προφητης)

Μια φορά κι ένα καιρό, όπως λεν στα παραμύθια, ήταν ένας βασιλιάς στην Αφρική που είχε ένα φίλο κολλητό με τον οποίο είχαν μεγαλώσει μαζί.
>>Αυτός ο φίλος είχε την συνήθεια σε κάθε περίσταση καλή ή κακή να λέει:
>>«Καλό αυτό».
>>Μιαν ημέρα οι δύο τύποι πήγαν για κυνήγι και ο φίλος ανέλαβε να ετοιμάσει τα όπλα. Αλλά έκανε ένα σοβαρό λάθος και όταν ο βασιλιάς πήρε το όπλο, αυτό εκπυρσοκρότησε και έχασε τον αντίχειρά του. Βλέποντας την κατάσταση ο φίλος είπε ως συνήθως: «Καλό αυτό!» και ο βασιλιάς θυμωμένος απάντησε «'Όχι δεν είναι καθόλου καλό» και τον έστειλε φυλακή για πολλά χρόνια. Μετά από ένα χρόνο ο βασιλιάς πήγε πάλι για κυνήγι σε μιαν άγνωστη περιοχή με άλλους φίλους του. Όμως τους συνέλαβαν κανίβαλοι και τους φυλάκισαν για να τους μαγειρέψουν. Όταν ετοίμαζαν τον βασιλιά για να τον φάνε οι κανίβαλοι
>>παρατήρησαν ότι του έλειπε ένας αντίχειρας. Επειδή ήταν προληπτικοί και απέφευγαν να φάνε κάποιον που δεν ήταν σώος κι αβλαβής, τον άφησαν ελεύθερο και μαγείρεψαν όλους τους άλλους, να ζούμε να τους θυμόμαστε.
>>Όταν επέστρεψε ο βασιλιάς θυμήθηκε το γεγονός με το ατύχημα όπου έχασε τον αντίχειρά του και μετάνιωσε για την συμπεριφορά του στον φίλο του.
>>Τον απελευθέρωσε αμέσως και τον προσκάλεσε στα ανάκτορα. «Είχες δίκιο»
>>του λέει «Ήταν καλό που έχασα τον αντίχειρά μου» και του εξήγησε όλα τα γεγονότα. «Λυπάμαι που σε έστειλα στην φυλακή για τόσο καιρό,
>>ήταν πολύ κακό αυτό που σου έκανα».
>>«Όχι, ήταν καλό» απάντησε ο φίλος. «Μα τι εννοείς; Πως μπορεί να ήταν καλό που έκλεισα τον φίλο μου στην φυλακή για ένα χρόνο;».
>>
>>«Μα αν δεν ήμουν φυλακή θα ήμουν μαζί σου».

................
Ο Χοσιν,Δασκαλος του ζεν,στους μαθητες του-αφουεχει διηγηθει την ιστορια του Τοκουφου που προειπε τον θανατο του)
-Δεν ειναι απαραιτητο για δασκαλο του ζεν να προειπει το θανατο του,αλλα αν πραγματικα το θελει, μπορει.
-Εσυ μπορεις;ρωτησε καποιος.
-Ναι απαντησε.ο Χοσιν.Θα σας δειξω τι μπορω να κανω σ εφτα μερες.
Κανεις απ τους μαθητες του δεν τον πιστεψε και οι πιο πολλοι ειχαν ξεχασει ακομη και την συνομιλια οταν ο Χοσιν την επομενη φορα τους συγκαλεσε.
-Εφτα μερες πριν,παρατηρησε,ειπα πως επροκειτο να σας αφησω.Ειναι η συνηθεια να γραφεις ενα αποχαιρετιστηριο ποιημα,αλλα δεν ειμαι ποιητης ουτε καλλιγραφος.Ας γραψει καποιος απο σας τα τελευταια μου λογια.
Οι οπαδοι του νομισαν πως αστειευοταν,αλλα ενας απ αυτους αρχισε να γραφει.
-Εισαι ετοιμος;ρωτησε ο Χοσιν.
-Ναι,κυριε,απαντησε ο γραφεας.
ΗΡΘΑ ΑΠ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ
ΚΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ
ΣΤΗ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ.
Τι ειναι αυτο;
Το ποιημα ειχε ενα στιχο λιγοτερο απ τους συνηθισμενους τεσσερες,γι αυτο,ο μαθητηςειπε:
Κυριε,μας λειπει ενας στιχος.
Ο Χοσιν,με το βρυχηθμο ενος ορμητικου λεοντα,ουρλιαξε..Καα!και χαθηκε.
ΟΜ

AUM

Βεβαιότητα, Επιλογή και Αμφιβολία

Καθώς ο Βούδας βρισκόταν ανάμεσα στους μαθητές του ένα πρωί,
ένας άνδρας πλησίασε τη σύναξη των ανδρών.
-"Υπάρχει Θεός;" ρώτησε.
-"Ναι, υπάρχει Θεός" απάντησε ο Βούδας.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό, ένας άλλος άνδρας εμφανίστηκε.
-"Υπάρχει Θεός" ρώτησε.
-"Όχι, δεν υπάρχει Θεός" απάντησε ο Βούδας.
Αργά την ίδια ημέρα, ένας τρίτος άνδρας απηύθυνε την ίδια ερώτηση στο Βούδα:
"Πρέπει να αποφασίσεις ο ίδιος για τον εαυτό σου" είπε ο Βούδας.
"Δάσκαλε, αυτό είναι παράλογο" είπε ένας εκ των μαθητών του. "Πώς είναι δυνατόν να δίνεις τρεις διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα;"
"Ήταν διαφορετικές προσωπικότητες" απάντησε ο Φωτισμένος.
"Και κάθε πρόσωπο πλησιάζει το Θεό με το δικό του τρόπο: ορισμένοι με βεβαιότητα, άλλοι με άρνηση και μερικοί με αμφιβολία".

quote:

---

Βεβαιότητα, Επιλογή και Αμφιβολία

Καθώς ο Βούδας βρισκόταν ανάμεσα στους μαθητές του ένα πρωί,
ένας άνδρας πλησίασε τη σύναξη των ανδρών.
-"Υπάρχει Θεός;" ρώτησε.
-"Ναι, υπάρχει Θεός" απάντησε ο Βούδας.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό, ένας άλλος άνδρας εμφανίστηκε.
-"Υπάρχει Θεός" ρώτησε.
-"Όχι, δεν υπάρχει Θεός" απάντησε ο Βούδας.
Αργά την ίδια ημέρα, ένας τρίτος άνδρας απηύθυνε την ίδια ερώτηση στο Βούδα:
"Πρέπει να αποφασίσεις ο ίδιος για τον εαυτό σου" είπε ο Βούδας.
"Δάσκαλε, αυτό είναι παράλογο" είπε ένας εκ των μαθητών του. "Πώς είναι δυνατόν να δίνεις τρεις διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα;"
"Ήταν διαφορετικές προσωπικότητες" απάντησε ο Φωτισμένος.
"Και κάθε πρόσωπο πλησιάζει το Θεό με το δικό του τρόπο: ορισμένοι με βεβαιότητα, άλλοι με άρνηση και μερικοί με αμφιβολία".

---

======================== ===============================

Γιώργος
…ο καλός ο κακός , και ο αστείος
......(χμ…για να δούμε ποιος θα φτάσει πρώτος)

Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο. Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο :
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος
του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα :
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ Τις ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Χαλίλ Γκιμπράν

quote:

---

“...Τρία μυρμήγκια συναντήθηκαν πάνω στην μύτη κάποιου που ξαπλωμένος κοιμόταν στον ήλιο. Αφού αλληλοχαιρετήθηκαν στάθηκαν να κουβεντιάσουν. Το πρώτο μυρμήγκι είπε “αυτοί οι λόφοι και οι πεδιάδες είναι οι πιο γυμνόκαρπες από ότι έχω δει ποτέ μου. Έψαχνα ολημερίς ένα σποράκι και δεν βρήκα τίποτα.” Κι είπε το δεύτερο “ Κι εγώ τα ίδια. Αυτή ναι θαρρώ, κείνη που λεν οι συμπατριώτες μου μαλακή και κινούμενη γη που σε δαύτη τίποτα δεν φυτρώνει.”
Τότε το τρίτο μυρμήγκι, σήκωσε το κεφάλι του κι είπε: ”Φίλοι μου στεκόμαστε αυτή την στιγμή πάνω στην μύτη του υπερμύρμηγκα, του πανίσχυρου και άπειρου Μυρμηγκιού που το σώμα του είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούμε να το δούμε, που η σκιά του είναι τόσο απέραντη που δεν μπορούμε να την σκιαγραφήσουμε, που η φωνή του είναι τόσο βροντερή που να μην μπορούμε να την ακούσουμε και είναι αυτός πανταχού παρόντος”.
Όταν το τρίτο μυρμήγκι μίλησε έτσι, τα άλλα αλληλοκοιτάχτηκαν και γέλασαν. Και την ίδια εκείνη στιγμή ο άνθρωπος κουνήθηκε στον ύπνο του σήκωσε το χέρι του και έξυσε την μύτη του, και τα τρία μυρμήγκια γίνηκαν λιώμα.”

Χαλίλ Γκιμπράν

---

κάτι μου θύμησε... ΜΥΓΑ -ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΘΕΟΣ

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Ο πρώτος είπε ότι ο ελέφαντας είναι σαν ένα χοντρό ΦΙΔΙ που μπροστά έχει δύο στόματα.

Ο δεύτερος νευριασμένος με τα ψέματα του φίλου του, είπε ότι ο ελέφαντας δεν μοιάζει καθόλου με μεγάλο φίδι, παρά μοιάζει με ένα μεγάλο γυριστό ΣΚΟΥΛΙΚΙ που αιωρείται μές στην μέση του χώρου.

Ο τρίτος μην πιστεύοντας αυτά που άκουγε από τους άλλους δύο φίλους του, είπε ότι ο ελέφαντας είναι ένα τεράστιο ζώο χοντρό και ψηλό όπως είναι μια μεγάλη και ψηλή ΚΟΛΟΝΑ.

Ο ελέφαντας είναι η αλήθεια, είναι η γνώση. Όλοι ήμαστε τυφλοί μπροστά στην αληθινή γνώση. Μπορούμε μόνο να βλέπουμε κομμάτια αυτής.

Την επόμενη φορά που θα φανατιστώ με κάτι που πιστεύω ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ θα προσπαθήσω να με φανταστώ μέσα στην σκηνή με τον ελέφαντα, να πιάνω τις ακαθαρσίες του ή τα παπάρ*&*α του. Ίσως έτσι βάλω λίγο περισσότερο μυαλό.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr