Θα αναφερθώ τάχιστα στα Ελευσίνια μυστήρια , καθότι η πλήρης ανάλυσή τους είναι πολύ μεγάλη , ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης και ενδιαφερόμενος πόσο ανιστόρητη καταντάει η προπαγάνδα των Εθνικών έναντι του Χριστιανισμού και ιδίως έναντι του Χριστιανικού ιερατείου , που παρουσιάζεται σαν κάτι το «βρώμικο» που είχε και έχει κρατική προστασία και που προσέφερε και προσφέρει αποδοχή σε εξουσιαστές με ανήθικη ζωή (π.χ. Αυτοκράτορες , Βασιλείς κ.λ.π.) ενώ στην αρχαία Ελλάδα όλα τα του Εθνισμού είναι τέλεια και δεν έχουν σχέση με την εξουσία. Αντιθέτως παρακάτω θα φανεί ιστορικά η σχέση ελευσίνιων και κράτους και η εξέλιξή τους ανάλογα με τα συμφέροντα. Τα εν λόγω μυστήρια έλαβαν απότομο τέλος καθότι απαγορεύθηκαν , δυστυχέστερα για τους Εθνικούς , από τον Θεοδόσιο τον Μέγα όπως απαγορεύθηκε επίσης από αυτόν η τέλεση Εθνικών εορτών και θυσιών.
Ο Ομηρικός ύμνος στην Δήμητρα δημιουργήθηκε την στιγμή που τα ελευσίνια μυστήρια είχαν καταλάβει εξέχουσα θέση στην θρησκευτική λατρεία της αρχαίας Ελλάδας. Η αρχική όμως ίδρυσή τους , η σημασία τους και η εξέλιξη η οποία έλαβαν δεν γίνεται να εξαχθεί από τον Ομηρικό ύμνο και είναι λίαν ελλιπείς. Κατά αρχήν πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα.
ΜΥΣΤΗΡΙΑ : είναι λατρείες σε στενό κύκλο και ιεροτελεστίες στις οποίες μόνο λίγα άτομα δικαιούνταν να συμμετέχουν. Κατ’ αρχήν αυτές οι λατρείες είναι οικογενειακές και δικαιούνται να μετέχουν σε αυτές μόνο τα μέλη της οικογενείας.
ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ : σε σύνδεση με το ορισμό των μυστηρίων πρέπει να αναφέρουμε ότι τα Ελευσίνια μυστήρια ξεκίνησαν σαν μια οικογενειακή (μυστηριακή) λατρεία της χθόνιας θεάς Δήμητρας. Από τον Ομηρικό ύμνο μαθαίνουμε ότι αρχικώς πράγματι μόνο 4 πρόσωπα μετείχαν των «σεμνών οργίων» της Δήμητρας , τα οποία δεν επιτρέπονταν σε κανένα να τα μάθει αν δεν ήταν μυημένος. Τα 4 αυτά πρόσωπα είναι οι 4 βασιλείς των Ελευσίνιων (Τριπτόλεμος , Διοκλής , Εύμολπος και Κελεός οι οποίοι δηλαδή είναι ευγενείς σε αυτό συμφωνεί και ο μύθος περί της δημιουργίας των μυστηρίων) Κατά την αρχή μαθαίνουμε ότι μόνο ο Κελεός μπορούσε να τελέσει την ιεροτελεστία της Δήμητρας και υπό αυτού γίνονται δεκτοί οι άλλοι τρεις. Από την οικογένεια των Ευμολπίδων εκλέγονταν σε όλη την διάρκεια των Μυστηρίων ένας ιεροφάντης και ένας διαδούχος. Ο ιεροφάντης που είχε αυτήν την ιδιότητα ισοβίως έπρεπε να είναι αρτιμελής και άγαμος. Όταν εκτελούσε τα καθήκοντά του φορούσε περίλαμπρη κόκκινη στολή με χρυσά άστρα και στόλιζε τα μαλλιά του με διάδημα.
Η Δήμητρα είναι θεότητα χθόνια και προσωποποίηση της Γης (Δημήτηρ = Γη Μήτηρ) και όχι μόνο θεωρείται η θεότητα που γεννάει το αρχικό στοιχείο πάσης ζωής αλλά και αυτήν εις την οποία πρέπει να γυρίσουν ως ταφέντα όλα αυτά που γεννήθηκαν όπως και δηλαδή οι άνθρωποι μετά θάνατον δια της ταφής. Χωρίς την ταφή ο πεθαμένος θεωρείται ότι δεν δύναται να αναπαυθεί και η ταφή αποτελούσε την επιστροφή του πεθαμένου εις την μητέρα Γη. Έτσι λοιπόν οι λατρεύοντες την θεότητα όχι μόνο έδειχναν ενδιαφέρων σε αυτά που αυτή τους προσέφερε κατά την διάρκεια της ζωής τους (τροφή κ.λ.π.) αλλά και ότι θα εύρισκαν μια μεταθανάτιο ηρεμία. Αυτή η μεταθανάτιος ευδαιμονία αποτελούσε τον κυριότερο λόγο μύησης στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Με τον καιρό λοιπόν η λατρεία της Δήμητρας μετατρέπεται από μια αγροτική ηθική εορτή σε εορτή περιβεβλημένη με πέπλο μυστηρίου , από εορτή επίκλησης της βοήθειας της θεότητας προς εξασφάλιση της ευφορίας σε εορτή με σκοπό τον εξαγνισμό και εξασφάλιση των ψυχών στην μεταθανάτιο ζωή. Η αναλογία μεταξύ του ριπτόμενου σπόρου επί της γης που επιφέρει την γέννηση νέων βλαστών και της ταφής των νεκρών (διότι και των καιγόμενων η τέφρα στην γη κατατίθονταν) εις την γη φαινομενικά μόνο φέρνει σε απώλεια αλλά πραγματικά όμως επιτρέπει την συνέχεια σε άλλη ζωή. Για να εξασφαλισθεί λοιπόν αυτό πλήθος ανθρώπων έσπευδε να μυηθεί στα Ελευσίνια μυστήρια.
Για να εισαχθούν λοιπόν νέοι μύστες στα μυστήρια που δεν ανήκαν στις ήδη μυημένες οικογένειες έκαναν χρήση των μυσταγωγών Στην αρχή περιορίστηκε σε συγγενείς και φίλους αλλά η ένωση του ελευσίνιου κράτους με το αττικό έδωσε μεγαλύτερες και νέες διαστάσεις στα μυστήρια καθόσον μπορούσαν να μυηθούν και άλλοι πολίτες και πέραν του αττικού κράτους με την μετέπειτα αύξηση της δύναμης της Αττικής.
Όχι μόνο οι σύμμαχοι των Αθηνών απόκτησαν το δικαίωμα μύησης στα μυστήρια για πολιτικούς λόγους αλλά και οι πάντες οι Έλληνες γιατί αυτό απαιτούσε το συμφέρον των Αθηνών γι αυτό και θέλησαν να παραστήσουν τα Ελευσίνια μυστήρια ως Παναθηναϊκό κτήμα και ίδρυσαν το Ελευσίνιο παράρτημα δίπλα στο Ελευσίνιο ιερό κάτω από την Ακρόπολη , κόσμησαν τα Ελευσίνια ιερά και τέλος κατέστησαν τα εν Άγρα αρχαιότατα τελούμενα μυστήρια προβαθμίδα των Ελευσίνιων. Ο τρόπος εορτασμού αυτών των μυστηρίων ρυθμίσθηκε σύμφωνα με το πολιτικό συμφέρον και την παλιά εθιμοτυπία τροποποίησαν μεγαλοπρεπέστατα.
Χαρακτηριστικά η κηδεμονία της Αθήνας επί των μυστηρίων φαίνεται και από το ότι τα σπουδαιότατα αντικείμενα μεταφέρονταν προ της τέλεσης στο Ελευσίνιο και μετά μεταφέρονταν πάλι πίσω εις την Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού υπό την επίβλεψη και προστασία της Αθήνας. Γι αυτό και τα μυστήρια αυτά έγιναν επίσημη αθηναϊκή γιορτή και χρησιμοποιήθηκαν για την ανύψωση της ηθικής δύναμης των Αθηνών και της πολιτικής επιβολής τους εις τους άλλους Έλληνες. Με προκήρυξη τους προέτρεψαν τους Πανελλήνιους να φέρνουν τους απαρχές καρπούς τους στα Ελευσίνια , όπως έκαναν αυτοί και σύμμαχοί τους , και για να το εκμεταλλευθούν περισσότερο αυτό δημιούργησαν τον μύθο κατά τον οποίο από τον Ελευσίνιο Τριπτόλεμο διαδόθηκαν στον άνθρωπο το μέγα δώρο της Δήμητρας και δηλαδή η καλλιέργεια των καρπών. (Βλέπουμε δηλαδή έως εδώ την σχέση θρησκευτικής λατρείας και κράτους – πόλης καθώς και την δημιουργία μύθων για την ενίσχυση αυτού του δεσμού με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση της εξωτερικής πολιτικής των Αθηνών και των συμμάχων της). Τότε επιτράπηκε η μύηση σε όλους τους Έλληνες αλλά όχι στους βάρβαρους. Αργότερα βέβαια θα γίνει και αυτό με πάρα πολλές μυήσεις των ρωμαίων. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια ενώ στην αρχή γίνονται ανά 4 χρόνια (Μεγάλα Ελευσίνια) αργότερα λόγω των πολλών που ήθελαν να μυηθούν και δεν προλάβαιναν ορίσθηκαν τα Μικρά Ελευσίνια ανά 2 έτη. Αργότερα θα φτάσουν για τις μυήσεις να γίνονται στην διάρκεια 3 περιόδων , 2 στο ίδιο έτος (Φεβρ. – Μάρτιος & Σεπτέμβριος) και η τρίτη 1 έτος μετά την 2
Κατά τα ελληνορωμαϊκά χρόνια η μύση στα Ελευσίνια μυστήρια αλλά και άλλα παρόμοια θα αυξηθεί κατακόρυφα καθόσον η υπάρχων λατρεία των θεών και οι φιλοσοφικές θεωρίες για τον σκοπό του ανθρώπινου βίου πάνω στη γη δεν άφηναν τους ανθρώπους ευχαριστημένους

ΙΕΡΑΤΕΙΟ και ΚΡΑΤΟΣ: Κατά τους χρόνους της ακμής τους πολυάριθμο προσωπικό ασχολούνταν με τα μυστήρια (ιεροτελεστία και μύηση). Όχι μόνο ιερείς και ιέρειες αλλά και άλλο προσωπικό χρησιμοποιούνταν για την κανονική λειτουργία του ιερού. Τα ανώτατα των ιερατικών αξιωμάτων κατείχαν οι απόγονοι των παλιών ηρώων της Ελευσίνας (Ιεροφάντης εκ οικογένειας Ευμολπίδων , Δαδούχος εκ Τριπτολέμου , Ιεροκήρυξ εκ Κηρύκων και ο βώμιος ιερεύς ήταν του αυτού γένους κ.α. ). Πρέπει να αναφέρουμε ότι οι μη μυημένοι εις την ιεροτελεστία δεν μπορούσαν και δεν έπρεπε να εισέλθουν κα μάθουν τα γενόμενα εν τω ιερό. Οι ιερατικοί υπάλληλοι πρέπει να θεωρηθούν οι ιεροποιοί , οι επίσημοι δηλαδή αντιπρόσωποι της πόλης των Αθηνών οι οποίοι και εκτελούσαν τα μυστήρια αλλά και τις λοιπές εορτές. Την γενική όμως διεύθυνση την είχε ο άρχων βασιλεύς , ως οικονομικός βοηθός και τον οποίο βοηθούσαν από τους 4 επιμελητές των μυστηρίων , που εκλέγονταν από τον Δήμο , 2 από τους Αθηναίους και 2 από τις ιερατικές οικογένειες της Ελευσίνας (Ευμολπίδων και Κυρήκων).

ΕΟΡΤΗ και ΚΡΑΤΟΣ: Την τάξη της εορτής επέβλεπε ο άρχων βασιλιάς , βοηθούμενος από τον παρέδρό του και που είχε υπό τις διαταγές του αστυνομικά όργανα τους κήρυκες. Μεγίστη προσοχή δίνονταν ώστε να μην συμβεί καμιά αταξία κατά την διάρκεια των μυστηρίων και κατ’ εξοχήν να μην εμπαιχθούν αυτά. Όλα τα πταίσματα που γίνονταν κατά την διάρκεια της εορτής αναφέρονταν από τον άρχων βασιλιάστην ιερά γερουσία , σε επιτόπιο δικαστήριο δηλαδή των οποίων μέλη ήταν οι ιερές οικογένειες των Ευμολπίδων και των Κύρηκων και οποίοι τιμωρούσαν τους πταίστες. Αν διαπράττονταν βαρύ παράπτωμα τότε ο βασιλιάς όφειλε να το αναφέρει την πρώτη ημέρα μετά το τέλος των μυστηρίων στην βουλή των 500 , που συνεδρίαζε ειδικά εκείνη την ημέρα και η οποία επέβαλε την τιμωρία σε αυτούς που ασέβησαν στα μυστήρια.
Οι ποινές για ασέβεια ήταν βαρύτατες και δεν αποκλείονταν η θανατική ποινή και η δήμευση της περιουσίας των ασεβών. Τα παραδείγματα του Αλκιβιάδη (δικάσθηκε ερήμην σε θάνατο επειδή έδειξε σε φίλους το όσα γίνονταν και λέγονταν μπροστά από το Τελεστήριο. Πρόφτασε να φύγει από την Αθήνα πριν συλληφθεί αλλά τελικά η περιουσία του δημεύθηκε) και Ανδόνικου είναι αρκετά για να δείξουν , πόσο αυστηροί ήταν Αθηναίοι κατά των ασεβών στα μυστήρια. Ακόμη και σε πολλούς εξ αγνοίας ασεβών στα μυστήρια π.χ. είσοδος των αμύητων στο άδυτο επιβλήθηκε η θανατική ποινή. Στο Ελευσίνιο επίσης προσφέρονταν οι σχετικές θυσίες από τους επιμελητές των Μυστηρίων και εκεί επίσης στήνονταν οι στήλες επάνω στις οποίες γράφονταν τα ονόματα όσων τιμωρούνταν με δήμευση της περιουσίας τους , για αδικήματα έναντι των θεών.
ΕΤΑΙΡΑ ΦΡΥΝΗ & ΛΑΪΔΑ : στο σημείο της θανατικής καταδίκης σε περίπτωση αποκάλυψης των μυστηρίων υπάρχει το παράδειγμα της διάσημης εταίρας Φρύνης που καταδικάσθηκε από τον Άρειο Πάγο στην ποινή του θανάτου , επειδή βεβήλωσε τα Ελευσίνια Μυστήρια , δεν τήρησε δηλαδή το απόρρητο εκείνων , που γνώρισε ως μύστης κατά τις ειδικές τελετές. Ο σχετικός θρύλος μας λέει επίσης ότι ο δικηγόρος της καλλονής εταίρας επέτυχε την από την θανατική καταδίκη , όταν απόσυρε τον χιτώνα της Φρύνης και θάμπωσε με την ομορφιά της τους δικαστές. Σύμφωνα με άλλη παράδοση η Φρύνη εξελέγη να λόγω της ωραιότητάς της να υποδυθεί τον ρόλο της θεάς σε μια θεατρική παράσταση που θα δίνονταν στην Ελευσίνα , κατά την διάρκεια των Μυστηρίων. Επειδή όμως φανέρωσε μερικά περιστατικά , που έγιναν κατά το διάστημα των εορτών , θεωρήθηκε ότι παραβίασε το απόρρητο.
Άλλη παράδοση θέλει την εταίρα της Κορίνθου να παίρνει μέρος στην αναπαράσταση της θεάς. Η εταίρα γυρνούσε από τον ερωμένο της Φρύγιο πρίγκιπα Αρσάμβη και στάθμευσε στο Σούνιο. Στο Σούνιο επίσης οι ιερείς της Ελευσίνας αναζητούσαν «την καλλίστη των γυναικών». Έτσι ανακάλυψαν την Λαΐδα και παρά την θέλησή της την οδήγησαν στην Ελευσίνα όπου την ερωτεύθηκε ο ιεροφάντης χωρίς όμως να καταφέρει να την δελεάσει , παρά τις απειλές και τις υποσχέσεις του. Με την βοήθεια του παλιού της φίλου στρατηγού Λεοντίδη κατόρθωσε να φύγει από την τελετή και να φθάσει στην Κόρινθο. Αλλά εκεί την καταδίωξε το ιερατείο. Ενώ διασκέδαζε στον περίφημο κήπο της με τον φίλο Αρίστιππο , τον Ευριπίδη και άλλους φίλους της , συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Ελευσίνα. Δικάστηκε για ασέβεια προς την θεά αλλά τελικά αθωώθηκε.

ΜΥΣΤΕΣ και ΕΞΟΥΣΙΑ : αυτός που ήθελε να μυηθεί έπρεπε πρώτα να μυηθεί στα Άγρα μυστήρια , τα οποία αποτελούσαν εορτή όχι της Δήμητρας αλλά του Διονύσου και της Περσεφόνης και η οποία κατά την παράδοση ήταν η σύζυγός του. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι γίνονταν σε αυτά τα μυστήρια αλλά το κυριότερο μέρος καταλαμβάνουν οι καθαρμοί που γίνονταν στον Ιλισό. Ήταν δηλαδή «προκάθαρση» και προάγνευση για τα Ελευσίνια.
Τα μυστήρια άρχισαν την 15η του Βοηδρομίωνος και διαρκούν αρκετές ημέρες , μάλλον 9 (όσο ήταν οι περιπλάνηση της Δήμητρας κατά τον Ομηρικό έπος). Αρκετές μέρες νωρίτερα οι σπονδοφόροι προκήρυσσαν την ιερά εκεχειρία που διαρκούσε 2 μήνες και 10 ημέρες. Την 14η του Βοηδρομίωνος μεταφέρονταν από την Ελευσίνα στην Αθήνα τα ιερά (αγάλματα και σύμβολα) της Δήμητρας και κατατίθονταν στο παράρτημα του Ελευσίνιου ιερού της Ακρόπολης. Καθ’ οδόν (όπως και κατά την επιστροφή τους ) τα ιερά αντικείμενα συνοδεύονταν από τιμητική πομπή Αθηναίων έφιππων εφήβων.
Κατά την 15η λοιπόν με την έναρξη της εορτής καλούνταν να συμμετάσχουν πάντες αυτοί που ήθελαν (άνδρες και γυναίκες) και αποκλείονταν μόνο εκείνοι που ήταν «χείρας μη καθαροί» ή «φωνή αξύνετοι» δηλαδή εγκληματίες (δολοφόνοι) ή ξενόγλωσσοι και εκείνοι που δεν ήταν Έλληνες (εν αρχή της παράδοσης των μυστηρίων). Είναι αλήθεια ότι ο πραγματικός αποκλεισμός αυτών από τα μυστήρια ιδίως των «χείρας μη καθαρών» δεν ήταν πάντα δυνατός , ένεκα της ελλείψεως χρόνου προς εξέταση του ιδιωτικού βίου των πολυπληθών και αγνώστων που ήθελαν να μυηθούν.
Εν τούτοις μάλλον ο φόβος του θεού και η φωνή της συνείδησης παρά ο φόβος τιμωρίας κράτησαν πολλές φορές μακριά από τα μυστήρια ανθρώπους που ήταν ανάξια αυτών. Έτσι π.χ. ο Νέρων δεν τόλμησε να έλθει προς μύηση , επειδή συνειδητοποίησε πόσα ανοσιουργήματα είχε πράξει , ενώ ως πανίσχυρος αυτοκράτορας κανένα κίνδυνο δεν διέτρεχε να τιμωρηθεί για ασέβεια , αν προσέρχονταν για να μυηθεί. Υπήρχαν όμως άλλοι λιγότερο επιφανείς του Νέρωνα , αλλά όχι ιδιαίτερα λιγότερο εγκληματίες και οι οποίοι δεν δίστασαν να μυηθούν και να εγείρουν κατά της πράξης τους την κοινή αγανάκτηση κατά τους χρόνους κατά τους οποίους η ευσέβεια δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα. Όταν όμως η ηθική εξέλειπε δεν γίνονταν κανένας λόγος για την ηθική των προσερχόμενων προς μύηση αλλά αντιθέτως πίστευαν ότι με την μύηση γίνονταν κάποιος να αποπλύνει τα αμαρτήματα στα οποία είχε υποπέσει. Αυτή την άποψη κατέκρινε ο περίφημος Διογένης ο κυνικός ο οποίος έλεγε ότι θα ήταν γελοίο να πιστεύουν οι αρχαίοι ότι ο κλέπτης Παταικίων που μυήθηκε στα Ελευσίνια , θα πορεύονταν μετά θάνατον στα Ηλύσια (αρχαίος τόπος πεθαμένων ηρώων= περίπου κάτι σαν τον παράδεισο του Χριστιανισμού) , ενώ ο μέγας Επαμεινώνδας ο Θηβαίος που ομολογουμένως ήταν λίαν ενάρετος , ως αμύητος θα ήταν υποχρεωμένος «εν βορβόρω κείσθαι»
Οι μυημένοι στα Μυστήρια έβαιναν διαρκώς αυξανόμενοι αν και διάφεραν μεταξύ τους π.χ. Αθηναίους , σύγχρονους του Αισχύλου , Επικούριοι (ακόμη και άθεοι) των αλεξανδρινών και ρωμαϊκών χρόνων , από τον Αισχύλο μέχρι τον Αδριανό και του Μάρκου Αυρηλίου , ποιητές και φιλόσοφοι , πολιτικοί και στρατηγοί , ανώτατοι υπάλληλοι του ρωμαϊκού κράτους και Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Πλούσιοι καλλώπιζαν τα μυστήρια και προνόμια δίνονταν στους κατοίκους και στα ιερατεία της Ελευσίνας.

ΜΥΗΣΗ : το σπουδαιότερο μέρος των ελευσίνιων μυστηρίων είναι η ιεροτελεστία (τελετή) η οποία τελούνταν στο ιερό της Δήμητρας και Κόρης ενώπιον μόνο εκείνων οι οποίοι είχαν εισαχθεί για να μυηθούν. Εκεί έβλεπαν και άκουαν τα απόρρητα πράγματα που οι αμύητοι δεν επιτρέπονταν να δουν και ακούσουν.
Τι γίνονταν όμως στα μυστήρια και πως τελούνταν η μύηση στα άδυτα της Ελευσίνας; Είναι πρακτικά αδύνατο να γνωρίζουμε καθότι οι μυημένοι δεν έλεγαν εφόσον τους το απαγόρευε η μύηση και όσοι από τους μετέπειτα έγραψαν μάλλον στηρίχθηκαν στην φαντασία και όχι στην πραγματικότητα. Υπήρχαν κάποιοι που λόγο ασέβειας ή λόγω αφέλειας θα ήταν ικανοί να φανερώσουν τα γενόμενα αλλά τους συγκράταγε ο φόβος της τιμωρίας , τον οποίο οι Αθηναίοι εφάρμοζαν αυστηρότατα. Μικρά πράγματα γίνονταν να αποκαλυφθούν και δηλαδή πράγματα που δεν θεωρούνταν απόρρητα. Παρόλα αυτά πολύ λίγα φανερώθηκαν από τα γενόμενα στα άδυτα.
Αυτά που γνωρίσουμε είναι τα σχετικά με την καταδίκη του Αλκιβιάδη που παρώδησε τα μυστήρια και φανέρωσε τα απόρρητα σε αμύητους , όσα παίζει ο Αριστοφάνης στους Βατράχους περί μυστηρίων και μυστών και εκφράσεις άλλων συγγραφέων φιλοσόφων και ρητόρων προ πάντων δε Χριστιανικών συγγραφέων των πρώτων μετά Χριστιανικών αιώνων. Μερικοί βέβαια από τους τελευταίους έφθασαν μέχρι και υπερβολές παριστάνοντας τα Μυστήρια ως ανήθικα και σατανικά. Οι μόνες μαρτυρίες τους που μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες είναι αυτές που συμφωνούν με τα γραμμένα των προ Χριστιανικών αιώνων συγγραφέων. Οι λοιπές ειδήσεις των μετά το Χριστιανισμό Εθνικών όπως π.χ. ο Ιουλιανός πρέπει να γίνονται δεκτές με μέγιστες επιφυλάξεις.
Εν τάχη να αναφέρω ότι αυτό που γίνονταν ήταν «ου μαθείν τι , αλλά παθείν και διατεθήναι» κατά τον Αριστοτέλη και δηλαδή ο μυημένος δεν δέχονταν ουδέν δόγμα αλλά άκουγε και έβλεπε συμμετέχοντας στην δραματική αναπαράσταση του μύθου της Δήμητρας και του έδειχναν ιερά αντικείμενα. Το δράμα ήταν το ταξίδι της Ψυχής στον Υπόγειο Κόσμο και τους δίδασκαν τα μέσα για να πετύχουν αίσιο τέλος του ταξιδιού αυτού. Α) ΔΡΑΜΑ: Ο ιεροφάντης έδινε στους μυημένους πρακτικές πληροφορίες για τον Άδη , τα εμπόδια και τα τέρατα που θα συναντούσαν καθώς και πληροφορίες για την τοπογραφία των Ηλυσίων Πεδίων. Επίσης τους δίδασκε τους ύμνους που θα τους προφύλαγαν από τους κινδύνους και θα τους άνοιγαν τις πόρτες των Ηλυσίων. ΜΥΗΣΗ: Όταν το δράμα τελείωνε οι μύστες οδηγούμενοι από τον ιεροφάντη και τον διαδούχο πήγαιναν στην αίθουσα της μύησης όπου υπήρχε μικρογραφία με λεπτομέρεια του Κάτω Κόσμου. Έπειτα τους αποκάλυπταν τα διάφορα ιερά αντικείμενα και η τελετή τελείωνε με την επίσκεψη στους ναούς της Δήμητρας , της Κόρης και του Πλούτωνα. Τα τεκταινόμενα ο καθένας τα εξηγούσε όπως ήθελε αφού βεβαίως είχε νηστεύσει και καθαρισθεί (θυσία χοίρου). Κάποιοι αναφέρουν ότι δίνονταν επίσης υγρά προς βρώση και ίσως άρτος προς μετάληψη. Αυτοί που δεν καταλάβαιναν τα τεκταινόμενα μπορούσαν να ξαναμυηθούν σε 2η μύηση ανωτέρου βαθμού η οποία ονομάζονταν εποπτεία ή εποψία ή αυτοψία. Θεωρούνταν αυτή τέλεια μύηση γι αυτό και ονομάζονταν τελετή και μυημένοι τελεσθέντες ή τετελεσμένοι.
Ερωτήσεις προς την λογική (κατόπιν Εθνικής τοποθέτησης περί μετάδοσης μυστικής επιστημονικής γνώσης στα αρχαία θρησκευτικά δρώμενα όπως λ.γ. τα Ελευσίνια) :

1. Αν στα Ελευσίνια μυστήρια παραδίδονταν «μεγάλες επιστημονικές γνώσεις» , τότε γιατί ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δεν αναφέρει τίποτα το σπουδαίο; Μήπως δεν κατάλαβε και αυτός τίποτα λόγω «έλλειψης νοημοσύνης» όπως και ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός ;

2. Αν παραδίδονταν επιστημονική γνώση στα Ελευσίνια τότε γιατί μερικοί από τους αρχαίους μας προγόνους τα «χλεύασαν»; (προσωπικά τα σέβομαι σαν θρησκευτικά δρώμενα των Εθνικών αλλά από την άλλη μεριά δε μπορώ να δεχθώ ορισμένες τοποθετήσεις τους γύρω από αυτά χωρίς κάποιες αμφιβολίες)

3. Αν η γνώση στην αρχαιότητα ήταν όλη μυστικιστική και θρησκευτική τότε γιατί ο αρχαίος Έλληνας άνθρωπος δεν παρέμεινε στα σπήλαια σαν άγριος , κρατώντας τα επιστημονικά φώτα συνεχώς μυστικά , παρά εφάρμοσε πάντοτε την γνώση που κατείχε όπου έβρισκε ευκαιρία π.χ. πολέμους , καλλιέργεια, κυνήγι, ναυσιπλοΐα ;

4. Αν στα αρχαία θρησκευτικά δρώμενα όλα ήταν επιστημονικά τότε προς τι οι σημερινές προσπάθειες των Εθνικών για δημιουργία τεμενών; Τί χρειάζονται οι θρησκευτικοί τεμένη όταν υπάρχουν χιλιάδες επιστημονικά εργαστήρια τα οποία θα μπορούσαν να είναι τα σημερινά «ιερά» της Εθνικής θρησκείας ;

5. τελικά τι είναι η αρχαία θρησκεία και τα αρχαία μυστήρια ; θρησκεία ή επιστήμη ; και τα 2 μαζί δε ταιριάζουν και τόσο δύσκολο (βλ. Φιλοσοφ.)

6. συγκριτικά η Χριστιανική θρησκεία είναι ΘΡΗΣΚΕΙΑ και όχι επιστήμη. Σαν θρησκεία η Ορθοδοξία δέχεται την επιστημονική έρευνα αλλά δεν προσβλέπει στην ανάλυση των υλικών φαινομένων

quote:

---

θρησκεία ή επιστήμη ; και τα 2 μαζί δε ταιριάζουν και τόσο δύσκολο (βλ. Φιλοσοφ.)-

---

Και όμως ταιριάζουν. Σύμφωνα με την "εσωτερική" παράδοση ο ιεροφάντης τα πολύ παλαιά χρόνια χρησιμοποιούσε τις «ιδιαίτερες» δυνάμεις του για να οραματιστεί και να βιώσει ο υποψήφιος προς μύηση την «εποπτεία».
Αργότερα και με την πάροδο των χρόνων οι ικανοί ιεροφάντες ήταν ελάχιστοι, για αυτό τον λόγο και χρησιμοποιήθηκαν μηχανικά και «εποπτικά» για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτά τα λίγα προς το παρόν σε ένα πολύ πολύ ενδιαφέρον θέμα..

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Χωρίς να μπώ σε βάθος, απλά θα σε ρωτήσω φίλε μου, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ η Χριστιανική Θρησκεια, ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ τα δρώμενα των Ελευσηνίων Μυστηρίων, των ΟΝΤΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ και πάνω στα ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟΥΣ, έφτιαξε τον κανόνα της Θείας Λειτουργίας (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ);;;;
Εάν, λέω ΕΑΝ ήταν έτσι όπως τα παρουσίασες;;;

Αλήθεια, τι το ΜΕΓΑ έκανε ο Θεοδόσιος και τον αποκαλούν ΜΕΓΑ;;;

Πάντως, ΣΟΒΑΡΑ δε εξελιχθεί το θέμα, ΟΤΑΝ παραθέτεις πράγματα που ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣ, ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ...
Παράδειγμα;;; Αυτό που αναφέρεις περί του ομηρικού Υμνου Εις Δήμητρα...

quote:

---

Ο Ομηρικός ύμνος στην Δήμητρα δημιουργήθηκε την στιγμή που τα ελευσίνια μυστήρια είχαν καταλάβει εξέχουσα θέση στην θρησκευτική λατρεία της αρχαίας Ελλάδας. Η αρχική όμως ίδρυσή τους , η σημασία τους και η εξέλιξη η οποία έλαβαν δεν γίνεται να εξαχθεί από τον Ομηρικό ύμνο και είναι λίαν ελλιπείς. Κατά αρχήν πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα.

---

quote:

---

Την καλησπέρα μου και καλώς όρισες στη Μεταφυσική μας παρεούλα Αββά Ποιμένα...

Χωρίς να μπώ σε βάθος, απλά θα σε ρωτήσω φίλε μου, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ η Χριστιανική Θρησκεια, ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ τα δρώμενα των Ελευσηνίων Μυστηρίων, των ΟΝΤΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ και πάνω στα ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟΥΣ, έφτιαξε τον κανόνα της Θείας Λειτουργίας (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ);;;;
Εάν, λέω ΕΑΝ ήταν έτσι όπως τα παρουσίασες;;;

Αλήθεια, τι το ΜΕΓΑ έκανε ο Θεοδόσιος και τον αποκαλούν ΜΕΓΑ;;;

Πάντως, ΣΟΒΑΡΑ δε εξελιχθεί το θέμα, ΟΤΑΝ παραθέτεις πράγματα που ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣ, ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ...
Παράδειγμα;;; Αυτό που αναφέρεις περί του ομηρικού Υμνου Εις Δήμητρα...
[quote]Ο Ομηρικός ύμνος στην Δήμητρα δημιουργήθηκε την στιγμή που τα ελευσίνια μυστήρια είχαν καταλάβει εξέχουσα θέση στην θρησκευτική λατρεία της αρχαίας Ελλάδας. Η αρχική όμως ίδρυσή τους , η σημασία τους και η εξέλιξη η οποία έλαβαν δεν γίνεται να εξαχθεί από τον Ομηρικό ύμνο και είναι λίαν ελλιπείς. Κατά αρχήν πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα.

---

ΕΡΕΥΝΑ

quote:

---

Την καλησπέρα μου και καλώς όρισες στη Μεταφυσική μας παρεούλα Αββά Ποιμένα...

Χωρίς να μπώ σε βάθος, απλά θα σε ρωτήσω φίλε μου, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ η Χριστιανική Θρησκεια, ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ τα δρώμενα των Ελευσηνίων Μυστηρίων, των ΟΝΤΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ και πάνω στα ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟΥΣ, έφτιαξε τον κανόνα της Θείας Λειτουργίας (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ);;;;
Εάν, λέω ΕΑΝ ήταν έτσι όπως τα παρουσίασες;;;

Αλήθεια, τι το ΜΕΓΑ έκανε ο Θεοδόσιος και τον αποκαλούν ΜΕΓΑ;;;

Πάντως, ΣΟΒΑΡΑ δε εξελιχθεί το θέμα, ΟΤΑΝ παραθέτεις πράγματα που ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣ, ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ...
Παράδειγμα;;; Αυτό που αναφέρεις περί του ομηρικού Υμνου Εις Δήμητρα...
[quote]Ο Ομηρικός ύμνος στην Δήμητρα δημιουργήθηκε την στιγμή που τα ελευσίνια μυστήρια είχαν καταλάβει εξέχουσα θέση στην θρησκευτική λατρεία της αρχαίας Ελλάδας. Η αρχική όμως ίδρυσή τους , η σημασία τους και η εξέλιξη η οποία έλαβαν δεν γίνεται να εξαχθεί από τον Ομηρικό ύμνο και είναι λίαν ελλιπείς. Κατά αρχήν πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα.

---

ΕΡΕΥΝΑ

ΚΕΛΣΟ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΚΕΛΣΟΥ.

Ας μην διαφεύγει στον μέσο αναγνώστη του Αληθή Λόγου του Κέλσου ότι

1. Ο Κέλσος είτε συνειδητά είτε από λάθος πληροφόρηση, δεν παρουσιάζει ολοκληρωτικά και ξεκαθαρισμένα τις διηγήσεις της Αγίας Γραφής. Αν έπραττε κάτι τέτοιο θα είχε δώσει απαντήσεις μόνος του σε πολλά από τα ερωτήματα και τις αμφισβητήσεις που ο ίδιος θέτει γύρω από την ζωή του Ιησού Χριστού.

2. Ο Κέλσος προσπαθεί πολλές φορές, με αυτές τις ημιτελείς περί του Χριστιανισμού ειδήσεις, να αναγάγει την Χριστιανική θρησκεία όμοια και επίπεδη με άλλες αρχαιότερες όπως π.χ. με εκείνη την αρχαία Ελληνική προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να την μειώσει δια μέσω ενός συγκρητισμού. Αυτή η τακτική του θα πρέπει περισσότερο να απασχολεί τους σύγχρονους ακόλουθους της αρχαίας Εθνικής θρησκείας παρά τους Χριστιανούς πρώτον γιατί από όσο καταφαίνεται ο Κέλσος ως φιλόσοφος λίγο έχει να κάνει με την αρχαία θρησκεία, αφού πολλές φορές δεν πιστεύει σε αρκετά της δρώμενα και δεύτερον διότι η Χριστιανική θρησκεία δεν μπορεί να αναχθεί στο επίπεδο της αρχαίας για τους λόγους που σε αυτήν την εργασία καταφαίνονται. Συγκεκριμένα χλευάζεται η θεία γέννηση ηρώων ως ο Περσέας, Αμφίωνας, Αιακός και Μίνωας, υποστηρίζεται ότι τα αγάλματα είναι κατασκευάσματα φαύλων και πολλές φορές άδικων ανθρώπων, κατηγορείται ο Πυθαγόρας για παραδοξολογίες, ο Θησέας, Ηρακλής στο Ταίναρο χλευάζονται, κοροϊδεύονται οι Βακχίοι για φαντάσματα και τρομαχτικά πράγματα, ο διάλογος Παπίσκου και Ιάσονα κ.α.

3. Ο μέσος αναγνώστης, μέσα από τα επιχειρήματα του Κέλσου, μπορεί να αντλήσει τους λόγους για τους οποίους ο τελευταίος αν και πολλές από τις αρχαίες θρησκευτικές συνήθειες τις θεωρεί αναξιόπιστες τόσο θρησκευτικά όσο και λογικά εντούτοις δεν επιτίθεται προς αυτές αλλά στην Χριστιανική θρησκεία. Αυτοί οι λόγοι δεν είναι άλλοι ίσως από την προσπάθεια επανένταξης των Χριστιανών στην Ρωμαϊκή πολιτεία και την στήριξη του αυτοκράτορα και όχι αποκλειστικά για την αγάπη του για τον «Ελληνισμό», μέσα από ένα συντηρητισμό προς τις αρχαίες συνήθειες του κράτους πάνω στις οποίες αυτό είναι θεμελιωμένο (ήρωες, θεοί, Αύγουστος). Αυτό μπορεί επακολούθως να εξηγηθεί μόνο αν σκεφτεί κανείς την αιτία του ενδιαφέροντος του Κέλσου προς κάτι τέτοιο και αυτή η αιτία μπορεί να είναι το ότι ο Κέλσος ήταν ρωμαίος (Celsus) ή ενδιαφέρεται πολύ για το ρωμαϊκό κράτος, και ενδιαφέρεται τόσο πολύ ώστε διαβλέπει στον Χριστιανισμό ένα εσωτερικό κίνδυνο ενάντια του.

4. Έργα σαν του Κέλσου, κατά την άποψη του γράφων, κακώς και κάκιστα απαγορεύτηκαν και καταστράφηκαν σε παλαιότερες εποχές διότι τέτοια έργα δεν μπορούν να ακουμπήσουν τον Θεό Χριστό στο ελάχιστο. Επειδή μάλιστα Εκείνος αποφάσισε ότι ελεύθερα ο καθείς θα πρέπει να πιστεύει στο Πρόσωπό Του, τόσο ελεύθερα θα πρέπει να δέχεται ο καθείς και τον σκανδαλισμό για να τον ελέγξει και να στραφεί ή όχι στον Χριστό, διότι καλύτερα κανείς να στρέφεται ενεργά στον Τριαδικό Θεό παρά παθητικά. Πιο πιστός ο ενεργητικός παρά ο παθητικός. Έργα λοιπόν σαν του Κέλσου δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποδυναμώσουν την πίστη αλλά το μόνο που επιτυχαίνουν είναι να την δυναμώνουν σε αδελφούς και αδελφές και να την γεννούν ακόμη και σε άτομα που δεν έχουν ταυτιστεί με κάποια θρησκευτική κατεύθυνση, διότι οι αμφιβολίες και οι ενστάσεις ενάντια στην Χριστιανική θρησκεία αποτελούν το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον μέσο συνάντησης της τελειότητας και της αυτονομίας του Χριστιανικού δόγματος έναντι άλλων θρησκειών. Το Χριστιανικό δόγμα δεν αποτελεί θρησκεία αλλά Θείο σχέδιο το οποίο μέσα από τις ενστάσεις αποδεικνύει την θεία του καταβολή, γέννηση και ολοκλήρωση.

5. Όποιος κάθεται με τα χέρια δεμένα δεν μπορεί παρά να δέχεται τα φλογερά βέλη των απίστων και να πέφτει πνευματικά νεκρός επειδή ο ίδιος δεν αντιδρά στα πλήγματα. Όμως ο Χριστός μας έδωσε και μας δίνει κάθε μέρα όλα εκείνα τα εφόδια με τα οποία αρκεί μόνο θέληση ώστε κενές σοφιστείες και ψάθινα βέλη ωσάν του Κέλσου να μη καταφέρνουν, όχι μόνο να μην διαπεράσουν την χρυσή ασπίδα της πίστεως, αλλά και να πίπτουν λυγισμένα ή σπασμένα κάτωθεν των ευαγγελικών υποδημάτων μας.

6. Προς Κορινθίους Α’ 1’ 26

7. Προς Κορινθίους Α’ 2’ 6 – 16

8. Προς Κορινθίους Α’ 3’ 18 – 23

9. Προς Κορινθίους Α ιβ’ 4 - 11

10. Τέλος αυτή η εργασία κατάδειξε ότι ο Κέλσος Απέσβετω και Λάλων Ύδωρ.

ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΙ
Τα Μυστήρια των Ελλήνων και η Δημοκρατική Παράδοσις(Ουρανία Τουτουντζή, εισήγησις στο “Α Συνέδριο για τα Αρχαία Θρακικά Μυστήρια”, Αλεξανδρούπολις, 2001)Ο ευσεβής μελετητής των Ελευσινίων Μυστηρίων θα αντιληφθεί σύντομα ότι τα Μυστήρια συνδέονται με τους πολιτειακούς θεσμούς και, πιο συγκεκριμένα με τους υγιείς θεσμούς μίας δημοκρατικής πολιτειακής οργανώσεως. Ας ξεκινήσουμε από τον κεντρικό Μύθο των Μυστηρίων που λίγο-πολύ είναι γνωστός σε όλους και που αφορά στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη τον Μεγάλο Θεό του Κάτω Κόσμου. Η Θεά Δήμητρα, η Μητέρα της Περσεφόνης, περιπλανιόταν πενθώντας την χαμένη της κόρη και έφθασε κάποια στιγμή στην Ελευσίνα. Βασιλεύς της Ελευσίνος ήταν τότε ο Κελεός του οποίου το όνομα σημαίνει Δρυοκολάπτης δηλώνοντας ίσως τον άγριο κάτοικο των δασών που δεν έχει ακόμη διδαχθεί την Γεωργία. Η Δήμητρα εκάθησε σε ένα πηγάδι, το Παρθένιον φρέαρ, κάτω από τον ίσκιο μίας ελιάς, για να ξεκουρασθεί. Είχε αλλάξει την θεϊκή της όψη και είχε πάρει την μορφή μίας πτωχής γερόντισσας. Εκεί την ευρήκαν οι κόρες του βασιλεώς Κελεού που ήλθαν ως το πηγάδι για να πάρουν νερό με τις στάμνες τους. Οι κόρες ελυπήθηκαν την πτωχή γερόντισσα που ενόμισαν ότι έβλεπαν και την επήραν μαζί τους στο ανάκτορο. Εκεί τις υποδέχθηκε η γυναίκα του Κελεού, η Μετάνειρα, που εκρατούσε στην αγκαλιά της το τελευταίο της τέκνο, τον Δημοφώντα. Η Μετάνειρα δεν αναγνώρισε ούτε εκείνη την Θεά, διαισθάνθηκε όμως την βαθειά της θλίψη, την συμπόνεσε κι εθέλησε να την βοηθήσει. Η γλυκύτης που διατηρούσε η μορφή της Θεάς παρά την μεταμφίεσή της έκανε την Μετάνειρα να αποφασίσει να της εμπιστευθεί την ανατροφή του μικρού Δημοφώντος. Η Δήμητρα άρχισε να ανατρέφει τον νεαρό Δημοφώντα με νέκτραρ και αμβροσία κι εκείνος άρχισε να αποκτά μία θεϊκή ομορφιά… Κάθε βράδυ, όταν όλοι είχαν αποσυρθεί στα δωμάτιά τους, η Δήμητρα επερνούσε το μικρό αγόρι επάνω από την φωτιά που έκαιγε, άσβεστη, στην εστία του ανακτόρου. Η φωτιά θα είχε κάνει το αγόρι αθάνατο εάν η βασίλισσα Μετάνειρα που είχε αρχίσει να εκπλήσσεται από την πρωτοφανή για τους θνητούς ομορφιά του υιού της, δεν αποφάσιζε να παρακολουθήσει κρυφά την Ξένη, τις ώρες που εκείνη αφιέρωνε στην φροντίδα του παιδιού. Βλέποντας την μυστική ιεροτελεστία της φωτιάς, η Μετάνειρα, όρμησε επάνω στην Θεά Δήμητρα κατηγορώντας την ότι προσπαθούσε να αφανίσει τον Δημοφώντα. Τότε η Δήμητρα ετράβηξε το παιδί από την φωτιά, το άφησε στο δάπεδο κι’ εστράφηκε οργισμένη προς την Μετάνειρα αποκαλύπτοντάς της ποιά στ’ αλήθεια ήταν. Για τον μικρό Δημοφώντα όμως ήταν πια αργά. Η ιεροτελεστία της φωτιάς είχε διακοπεί και η μοίρα του θα ήταν στο εξής η μοίρα όλως των θνητών.Ας δούμε τώρα τα ονόματα των τεσσάρων θυγατέρων του Κελεού και της Μετάνειρας που είχαν οδηγήσει την Δήμητρα στο άνάκτορο της Ελευσίνος. Ήταν η Καλλιδίκη, η Κλεισιδίκη, η Δημώ και η Καλλιθόη. Είναι φανερό ότι το όνομα Κλεισιδίκη συνδέεται άμεσα με την Δικαιοσύνη που είναι η βάσις της Δημοκρατίας. Η λέξις κλυτός (με ύψιλον) σημαίνει τον περιώνυμο, τον περίφημο, τον ξακουστό. Η λέξις αυτή όμως απαντάται στον Όμηρο και με ει, με την ιδία έννοια. Η Κλεισιδίκη, είναι λοιπόν αυτή που έχει γίνει, ξακουστή για την δικαιοσύνη της κρίσεως και των έργων της, είναι η φίλη της Δίκης. Όσο για την Καλλιδίκη που επίσης συνδέεται με την Δίκη, η σημασία του ονόματός της είναι προφανής. Η Δίκη είναι μία σημαντική Εθνική θεά των Ελλήνων. Αντιπροσωπεύει το παρθενικό ομοίωμα της Μεγάλης Μητέρας. Είναι κόρη του Διός και της Θεάς Θέμιδος, της πρώτης Θέαινας με την οποίαν σύμφωνα προς την επικρατέστερη παράδοση, ενώθηκ ο Ζευς. Το όνομα της Θέμιδος δηλώνει τους νόμους της Φύσεως αλλά και τους νόμους που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη συμβίωση αφού οι τελευταίοι οφείλουν να πηγάζουν από τους πρώτους. Όσο για το όνομα Δημώ, το όνομα της τρίτης θυγατέρας του Κελεού και της Μετάνειρας, συνδέεται άμεσα με τον Δήμο. Ο ελληνικός Δήμος, το πρώτο θεμέλιο της μόνης αληθινής Δημοκρατίας που είναι η άμεση, θεωρήθηκε ιερός στην αρχαία Αθήνα και λατρεύθηκε με ιδιαίτερες τιμές. Ο Παυσανίας μας πληροφορεί ότι στην στοά του Ελευθερίου Διός στην αθηναϊκή αγορά υπήρχε μία τοιχογραφία του Ευφράνορος στην οποίαν παρίστατο ο Θησεύς στο πλευρό της Δημοκρατίας και του Δήμου. Άλλωστε, πολλοί καλλιτέχνες, γλύπτες και ζωγράφοι, αναπαρέστησαν τον Δήμο στην θεϊκή του υπόσταση. Επίσης, στην αθηναϊκή Αγορά υπήρχε βωμός αφιερωμένος στον Δήμο και τις Χάριτες. Η λέξις Δήμος (Δάμος αρχικώς) που δεν δηλώνει απλώς τον λαό, αλλά τον πεπαιδευμένο και οργανωμένο σε Δήμο λαό, προέρχεται από το ρήμα δαίω (με αι) που έχει την έννοια του μοιράζω (γι’ αυτό και στην ελληνική γλώσσα το δείπνο ονομάζεται δαις, πάλι με αι). Ρίζα του ρήματος δαίω είναι το θέμα δα. Αλλά το όνομα Δα είναι δωρικός τύπος του ονόματος Γα-Γαία. Η Δήμητρα ονομάσθηκε έτσι ως Μητέρα της Γης: Δα - μάτερ. Η οργάνωσις της ζωής του Δήμου και της Πόλεως οδήγησε στο μοίρασμα των πηγών της διατροφής άρα και στον χωρισμό της επιφάνειας της γης σε μικρούς κλήρους, σε χωράφια τα οποία οι πολίτες όφειλαν να καλλιεργήσουν αλλά και να υπερασπίσουν όταν χρειαζόταν. Τα Ελευσίνια Μυστήρια τα εδίδαξε σε εμάς τους ανθρώπους η ιδία η Θεά Δήμητρα. Συγχρόνως, η Θεά μας εδίδαξε και την Γεωργία, μας εμύησε δηλαδή στην γνώση της καλλιέργειας της Γης. Στην πραγματικότητα μάλιστα δεν δικαιούται κανείς να διαχωρίζει τα δύο αυτά δώρα της Θεάς, να διαχωρίζει δηλαδή την γνώση της Γεωργίας από την διδασκαλία των Μυστηρίων. Η Γεωργία αποτελεί μέρος των Ελευσινίων Μυστηρίων.Η καλλιέργεια της γης έχει για τους Έλληνες ιερό χαρακτήρα. Είναι μία πράξις μέσω της οποίας δεν εξασφαλίζουν μόνον την διατροφή τους αλλά αποδίδουν επίσης τιμές στην Μεγάλη Θεά Δήμητρα και την Μητέρα Γαία. Ο Μέγας Ουρανός χαρίζει στην Γαία το θεϊκό του σπέρμα χρησιμοποιώντας, για τον σκοπό αυτό, τις ζωογόνες βροχές και τον Άνεμο. Έτσι γεννούνται οι δρυμοί, η άγρια βλάστησις, τα ζώα, τα πουλιά και οι ιχθύες. Έτσι γεννούνται τα πρώτα κύτταρα της ζωής, έτσι γεννούνται και οι άνθρωποι οι οποίοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, καλούνται από τους ιδίους τους Θεούς να κάνουν μία έλλογη παρέμβαση στο γόνιμο έδαφος, να οργώσουν και να καλλιεργήσουν ένα μέρος αυτού του εδάφους, έτσι ώστε να υπερβούν την καθημερινή ανάγκη της εξασφαλίσεως της τροφής και να αφοσιωθούν σε ειρηνικές ασχολίες, στον πολιτισμό, δηλαδή στην φιλοσοφία, την τέχνη και τους πολιτειακούς θεσμούς. Καλλιεργώντας τα εδάφη, ο άνθρωπος συσφίγγει και ολοκληρώνει τον δεσμό του με την Μητέρα Γαία. Στο εξής, η γη αυτή που γεννά και τρέφει τους ανθρώπους θα είναι η ιδία που θα δεχθεί τα κορμιά τους όταν τελειώσουν την πορεία του βίου - τουλάχιστον στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η σορός του νεκρού δεν παραδίδεται στην εξαγνιστική δύναμη του Πυρός. Έτσι, τα εδάφη εις τα οποία πραγματοποιείται η μόνιμη εγκατάστασις των ανθρωπίνων πληθυσμών και η απαρχή της Γεωργίας, γίνονται για τις επόμενες γενεές τα ιερά εδάφη, που τους παρέδωσαν οι προπάτορές τους για να καλλιεργήσουν, να τα υπερασπίσουν και να τα τιμήσουν, τιμώντας, με τον τρόπο αυτόν, και τους ίδιους τους Προγόνους τους.Όσον αφορά τώρα στον Δημοφώντα, το νεαρό αγόρι της Ελευσίνος που η Δήμητρα δεν πρόλαβε να κάνει αθάνατο, είναι ο φονεύς του Δήμου. Μία λογική ερμηνεία της αναπάντεχης αυτής ετυμολογίας είναι ότι ο Δημοφών εκφράζει τα θηρευτικά και πολεμικά ένστικτα του ανθρώπου τα οποία πρέπει να τιθασευτούν χωρίς βεβαίως να καταργηθούν διότι είναι φυσικά και αναγκαία. Πρέπει όμως να ελεγχθούν διότι όσο παραμένουν ανεξέλεγκτα η δημοκρατική και πολιτειακή οργάνωσις του συλλογικού βίου αποδεικνύεται ανέφικτη. Άλλωστε ο Δημοφών είναι τέκνο του Κελεού που δεν έχει γνωρίσει ακόμη την καλλιέργεια της γης και ζητά, όπως ο συνονόματός του Δρυοκολάπτης, να εξασφαλίσει την διατροφή του μέσα από την φυσική και άγρια βλάστηση. Η Μητέρα των Σιτηρών και της Γεωργίας θα κρατήσει εις την αγκαλιά της το τέκνο του Κελεού, θα το μυήσει στα ιερά της Μυστήρια και θα του διδάξει τις αρχές της μεταβάσεως στην αγροτική ειρηνική ζωή.Η σύνδεσις όμως της Θεάς Δήμητρος και των Ελευσινίων Μυστηρίων με τον ελληνικό Δήμο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και την πολιτειακή οργάνωση επιβεβεβαιώνεται επίσης από την ύπαρξη μίας άλλης ελληνικής εορτής, αποκλειστικώς γυναικείας αυτήν την φορά, αφιερωμένης στην Θεά Δήμητρα. Πρόκειται για τα Θεσμοφόρια, όπου οι έγγαμες γυναίκες ετιμούσαν την Δήμητρα ως την Θεά που εχάριστε στους ανθρώπους τους πρώτους κοινωνικούς θεσμούς. Οι τελετουργίες περιελάμβαναν μεταξύ άλλων λουτρά καθαρμού στην θάλασσα, φαλλοφορίες, θυσίες και χορούς. Ιέρειες της Δήμητρος ανέσυραν μέσα από κάποα χάσματα της γης ειδικούς πλακούντες σε σχήμα φαλλού που είχαν τοποθετηθεί εκεί περίπου τρεις μήνες νωρίτερα κατά την διάρκεια μίας άλλης εορτής, των Σκιροφορίων. Κατόπιν έτριβαν τους “θεσμούς” και ανακάτευαν την σκόνη τους με το σιτάρι που προοριζόταν για την σπορά.Έχοντας λοιπόν πρώτα διδάξει τα Ιερά Μυστήρια και, μέσω αυτών και την γνώση της καλλιέργειας της γης, η Δήμητρα και η Περσεφόνη καλούν τους θνητούς να επιδιώξουν μία αρμονική και ειρηνική συμβίωση μέσα από μία αληθινή Εκκλησία, την μόνη αληθινή Εκκλησία που είναι η Εκκλησία του Δήμου.Τα Θεσμοφόρια ήταν μία αττική εορτή. Τα Ελευσίνια Μυστήρια πάλι ήταν μία αθηναϊκή εορτή στην οποίαν βεβαίως συμμετείχαν όλες οι ελληνικές πόλεις. Όταν όμως ομιλούμε για Δημοκρατία δεν αναφερόμεθα αποκλειστικώς στην κλασική Αθήνα. Δεν πρέπει να λησμονούμε την Δημοκρατία του Ακράγαντος για την οποίαν αγωνίσθηκε ο Εμπεδοκλής, την μάχη του Ζήνωνος του Ελεάτου κατά της τυραννίδος και τα δημοκρατικά φρονήματα του Εφεσίου Ηράκλειτου που τον έκαναν να απαρνηθεί το βασιλικό αξίωμα το οποίο εδικαιούτο. Αλλά και η Σπάρτη, η τόσο παρεξηγημένη Σπάρτη, ήταν στην πραγματικότητα μία δημοκρατική Πολιτεία. Οι Σπαρτιάτες μετείχαν σε έναν κοινοτικό βίο και το μοναδικό προνόμιο που είχαν οι δύο βασικλείς τους ήταν η διπλή μερίδα φαγητού στο συσσίτιο, προνόμιο που συνυπήρχε με την υποχρέωσή τους να πολεμούν πάντοτε στην πρώτη γραμμή της μάχης. Συγχρόνως, θεσμοί καθιερωμένοι από τον Λυκούργο, όπως λόγου χάριν ο θεσμός των εφόρων αποσκοπούσαν στον έλεγχο της βασιλικής εξουσίας. Έτσι, μόνον μία χονδροειδής παρανόησις της πολιτειακής οργανώσεως της αρχαίας Σπάρτης θα μπορούσε να μας κάνει να μιλήσουμε για ολιγαρχία. Ο Έλληνας άνθρωπος δεν θα αρκεσθεί στην ιακνοποίηση των αναγκών της βιομέριμνας αλλά θα αφιερώσει τον χρόνο και την ενέργεια που έχει στην διάθεσή του, (καθώς δεν είναι πια υποχρεωμένος να αγωνιά καθημερινώς για την διατροφή του) στα έργα του πολιτισμού, στην τέχνη, την φιλοσοφία και την οργάνωση της Πολιτείας. Οι θεσμοί της Πόλεως θεμελιώνονται επομένως στην Γεωργία, στην καλλιέργεια της Γής που ενδεχομένως όπως πολλοί ερευνητές παραδέχονται, να ξεκίνησε από τις γυναίκες.Διδάσκοντας στους ανθρώπους τα Μυστήρια και την Γεωργία, διδάσκοντας μάλλον, μέσω των Μυστηρίων, και την Γεωργία, η Θεά Δήμητρα καθιερώνει τους δημοκρατικούς θεσμούς που πρέπει να διέπουν την οργάνωση της Πόλεως, ώστε να επιτευχθεί η αρμονική συμβίωσις των ανθρώπων αλλά και η ιεσορροπημένη σχέσις της Πόλεως με το φυσικό περιβάλλον και τους πληθυσμούς των άλλων φυσικών ειδών. Η ιδία η Φύσις μας διδάσκει την Δημοκρατία μέσα από την περιοδικότητα, την εναλλαγή, την κυκλική κίνηση των πάντων και την αλυσίδα της ζωής.Οι Ελευσίνιες Τελετές υποδεικνύουν ως έργο άριστο την άντληση των θεσμών της Πολιτείας μέσα από την ιδία την Φύση: αυτή είναι η περίφημη “μεταφυσική” της ελληνικής Δημοκρατίας (το “μεταφυσική” εντός εισαγωγικών) και εδώ θα αναζητήσουμε την θρησκευτική υπόσταση της Δημοκρατίας, δηλαδή την στενή της σύνδεση με τα Μυστήρια και την θρησκεία του λαού που την εγέννησε.Προκειμένου να θεμελιώσουν τις πόλεις τους, οι Έλληνες ερωτούν την Φύση. Και η Μεγάλη Θεά τους υποδεικνύει τον Δήμο και τους Θεσμούς του έτσι ώστε τα πολιτεύματα των ανθρωπίνων κοινωνιών, όπως και ο ιδιωτικός βίος του κάθε ανθρώπου, να είναι πριν από όλα και πάνω από όλα μίμησις της θεϊκής - συμπαντικής Τάξεως και Αρμονίας.Όλα αυτά συνθέτουν προφανώς την αιτία που έκανε τους πατέρες και τους επισκόπους της χριστιανικής εκκλησίας να αρνηθούν την Δημοκρατία κρίνοντάς την (και σωστά) ως ασύμβατη προς την δική τους κοσμοθέαση και χαρακτηρίζοντάς την ως Civitas Diaboli, ως πολίτευμα, δηλαδή, του διαβόλου. Έτσι την χαρακτήρισαν απροκαλύπτως οι διασημότεροι ανάμεσά τους, όπως ο Ευσέβειος Καισαρείας και ο Αυγουστίνος, σε αντιπαραβολή προφανώς προς την Civitas Dei του, την πολιτεία του ενός Θεού του, που δεν είναι άλλος από τον εθνικό θεό των Ιουδαίων Γιαχβέ, πολιτεία που αντιστοιχεί στο μοναρχικό πολίτευμα. Ο Ευσέβειος Καισαρείας πάλι ήταν επίσης ξεκάθαρος όταν έλεγε: “όπως ακριβώς υπάρχει ένας θεός και όχι δύο ή περισσότεροι έτσι και επιβάλλεται να υπάρχει μόνον ένας ηγεμόνας επί της γης”.Η Πολυαρχία, που είναι ένα ακόμη όνομα για την Δημοκρατία, πηγάζει άμεσα από την οργάνωση του λαού σε Δήμο καθώς ο τελευταίος δεν βασίζεται μόνον στο μοίρασμα της εξουσίας (στον λαό και τους επί μέρους φορείς της) που καθιστά δυνατή την συλλογική της άσκηση, σε αντίθεση προς την συγκέντρωση της εξουσίας που αποτελεί ίδιον της μοναρχίας. Η σύνδεσις μάλιστα της Πολυαρχίας με την Πολυθεϊα δεν επιχειρήθηκε μόνον από τους θεωρητικούς του χριστιανισμού αλλά και από πολλούς αντιχριστιανούς και ελληνολάτρες στοχαστές (όπως, λόγου χάριν ο Μενάρ και ο Φαρνέλλ) οι οποίοι κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι μόνον η επιστροφή εις τις Εθνικές, Πολυθεϊστικές θρησκείες των ευρωπαϊκών λαών θα μπορούσε να οδηγήσει στην θεμελίωση ενός αυθεντικώς δημοκρατικού πολιτεύματος.Κατά το έτος 530 της αυθαίρετης μεταχριστιανικής χρονολογήσεως, ο σλαβικής καταγωγής και δηλωμένος ανθέλληνας αυτοκράτορας του Βυζαντίου Γιουτπράδα (για να αναφέρουμε τον Ιουστινιανό με το πραγματικό του όνομα) κατήργησε οριστικώς τον θεσμό των Δήμων και μετεβίβασε όλες τις εξουσίες στον αυτοκράτορα. Από τότε, έπρεπε να περάσουν περισσότερα από χίλια χρόνια έως ότου ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάστασιε, (το 1789), να επαναφέρουν την ελληνική Ιδέα της Δημοκρατίας, εάν όχι στην πράξη τουλάχιστον ως Αίτημα και ως Πνεύμα. Σας ευχαριστώ.

-Αν οι άνθρωποι διψούν, ας πάνε να πιουν στην πηγή του Ελληνισμού.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

ΑΣΕΒΕΙΑΣ ΓΡΑΦΗ

Ας δούμε λιγάκι αυτήν την «επιστημονική» τοποθέτηση της Εθνικής θρησκείας , που προσπαθεί 2500 χρόνια αργότερα να της αποδοθεί από ορισμένους κύκλους εκβιάζοντας και βιάζοντας πολλαπλές φορές , τόσο τα ιστορικά στοιχεία του έθνους μας όσο και τις μνήμες εκείνων που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Διότι εκτός των επιστημόνων – φιλοσόφων της εποχής , που παρουσιάζονται ως οι «προφήτες» του σημερινού Εθνισμού , καταδικάστηκαν πλήθος ανθρώπων που ουδέποτε φάνηκαν στην ιστορία αλλά οι ψυχές τους το γνωρίζουν και το φωνάζουν όσο και να προσπαθεί το ομιχλώδες πανί του Εθνισμού να καλύψει

Υπό το γενικό αυτό όνομα περιλαμβάνονταν όλες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες αποδίδονταν εις τον κατηγορούμενο ως προσβολή του θρησκευτικού και ηθικού συναισθήματος των πολιτών. Ασέβημα κατά τον Πολύβιο «το εις τους θεούς και τους γονείς και τους τεθνώντες αμαρτάνειν» (αυτό να το βλέπουν οι διαβασμένοι περί αρχαιότητας αρχαιολάτρες που αμαρτάνουν έναντι των πεθαμένων Ορθοδόξων υπερ πατρίδας και ελευθερίας). Με τόση γενικότητα είναι φανερό ότι πολλές και ποικίλες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες εκφέρθηκε η κατηγορία για ασέβεια.

Ο Αλκιβιάδης κατηγορήθηκε για ασέβεια διότι ένεπαιξε τα Ελευσίνια μυστήρια, άλλος , όπως αναφέρει ο Δημοσθένης, κατηγορήθηκε για ασέβεια διότι συναναστρέφονταν με τον ανιψιό του που είχε κατηγορηθεί για πατροκτονία και ακόμη δεν είχε δικαστεί. Η Ασπασία η Μιλίσια , η σύζυγος του Περικλή κατηγορήθηκε ότι «Περικλή γυναίκας ελευθέρας εις το αυτό φοιτώσας υποδέχοιτος». Η συνηθέστερη όμως κατηγορία ήταν ενάντια ανθρώπων που θεωρούνταν ότι ήταν άθεοι, αιρετικοί, διότι δεν παραδέχονταν ανεξετάστως τα πάντα περί θεών μυθολογούμενα ή διότι τολμούσαν να εκφράσουν περί κόσμου ιδέες αντίθετες εις τα καθιερωμένα υπό της θρησκείας. Ιδίως προς τους φιλοσόφους που δεν συμφωνούσαν με την λαϊκή αντίληψη όπως ο Σωκράτης, ο Αναξαγόρας, ο Αριστοτέλης, ο Πρωταγόρας, ο Στίλπων , ο Θεόφραστος και πλείστοι άλλοι.

Στην αρχή δεν υπήρχαν νόμοι που να ορίζουν τι σημαίνει ασέβεια αλλά αργότερα το 432 π.Χ. και επί Πελοποννησιακών πολέμων οι νόμοι αυτοί πήραν σάρκα και οστά π.χ. «οι τα θεία μη νομίζοντες ή λόγους περί των μεταρσίων διδάσκοντες». Παρ’ όλα αυτά ένεκα του πλήθους των αμαρτημάτων δεν υπήρχε πάντοτε νόμος καθορισμένος. Οποιοσδήποτε πολίτης μπορούσε να καταγγείλει οποιονδήποτε για ασέβεια διότι η ασέβεια θεωρούνταν έναντι όλων των πολιτών γι αυτό και δεν λέγονταν δίκη αλλά γραφή. Ο Άρειος Πάγος εκδίκασε ορισμένες φορές τέτοιες περιπτώσεις , ο άρχων Βασιλεύς επίσης αλλά κυρίως τα ηλιαστικά δικαστήρια.

Η τιμωρία για ασέβεια ήταν πάντοτε η μέγιστη διότι και η ασέβεια θεωρούνταν η μέγιστη αμαρτία. Συνηθισμένες ποινές ήταν: ο θάνατος ,ενίοτε ατιμωτικός , η δε ταφή του πεθαμένου εκτός των ορίων της πόλεως και η εξορία. Ο ασεβής θεωρούνταν ότι αποτελεί μίασμα για τις πόλεις και η τιμωρία του ήταν η απαίτηση των θεών και όχι των ανθρώπων γι’ αυτό όταν λόγοι ανωτέρας βίας επέβαλλαν την μη τιμωρία του ασεβή τότε αυτός αποκλείονταν από την αγορά , χώρος ιερός στην αρχαιότητα και από πάσης πράξεως προς τα θεία. Γι’ αυτό επίσης κρίνονταν ως ασεβής εκείνος που εξανάγκαζε την πόλη να μην τιμωρήσει τον ασεβή ή εκείνος που εξ οίκτου δεν τον κατάγγειλε ή δεν τον καταδίκαζε ενώ τον θεωρούσε ένοχο. Ακριβώς διότι η ασέβεια θεωρούνταν η μέγιστη αμαρτία που δεν έπρεπε να μείνει ατιμώρητη ελάμβανε χώρα και το εξής : αν ο κατηγορούμενος για ασέβεια αθωώνονταν με 1/5 των ψήφων τουλάχιστον και δεν καταδικάζονταν τότε ο κατήγορος δεν αντιμετώπιζε μεγάλες ποινές ούτε αποκλεισμό από τα δημόσια αξιώματα ώστε να είναι πρόθυμος να ξανακατηγορήσει αν κάτι ασεβής πέσει εις την αντίληψή του.

Υ.Γ. Έπειτα από αυτό το κείμενο το Εθνικό επιχείρημα της σύνδεσης – ταύτισης Εθνισμού και επιστημών – φιλοσοφίας ξεφουσκώνει σαν χιλιομπαλωμένο λάστιχο που δεν δύναται να κρατήσει τον πεπιεσμένο αέρα μέσα του. Κρίνοντας επίσης από την πολιτική παρότρυνσης των πολιτών προς καταγγελία της ασέβειας κατανοούμε ίσως γιατί η γνώση στις φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας ήταν υπόθεσης μύησης και μυστικισμού. Δημόσιες αναφορές σε διαφορετικές αντιλήψεις από τις μυθολογούμενες επέφεραν και τον θάνατο (βλέπε Σωκράτη και την προσπάθεια του να κατηχήσει τους νέους) από ένα δικαστήριο που λόγω της δημοκρατικής του σύνθεσης ο απλός λαϊκός πολίτης και θεοσεβούμενος αποφάσιζε υπέρ ή κατά των διανοούμενων. Έτσι αρκετοί φιλόσοφοι και επιστήμονες θεωρήθηκαν μιάσματα της πόλης των Αθηνών. Αλίμονο πάντως , δεν θέλω να μειώσω την αρχαιότητα διότι η αρχαιότητα είναι λαμπρή και πρέπει να προσέξουμε και να μην την υποτιμάμε αλλά πάντοτε να μαθαίνουμε εκ αυτής διότι άλλες οι γνώσεις της εποχής εκείνης και άλλες της σημερινής , επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η δημιουργία δικαστηρίων στον Ελληνικό χώρο αποτελεί ύψιστο δείγμα πολιτισμού , κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης που άλλοι λαοί δεν είχαν εκατοντάδες χρόνια αργότερα και που πλείστοι λαοί δεν έχουν καν σήμερα!!! (βοηθάνε και κάποιοι άλλοι σε αυτό βέβαια). Εμένα πάντως μου φτάνει να κατανοήσουμε ότι απλά δεν ισχύει αυτή η απόλυτη σύνδεση Εθνισμού και επιστημών – φιλοσόφων που κάποιοι θέλουν να επισφραγίσουν θέτοντας «ευγενικά» στεγανά στην θρησκεία τους μέσω των προσηλυτιστικών προσπαθειών τους.

ΑΘΕΪΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Οι κατηγορούμενοι φιλόσοφοι στην αρχαιότητα ως άθεοι ( διαφορετικής μορφής ασέβειας βλέπε κάτωθι ) ξεσκεπάζουν την Εθνική προπαγάνδα περί «τυλίγματος» των εις το μυθολογικό πάνθεον με αρχηγό τον Δία. Αξιοσημείωτη είναι και η τοποθέτηση ορισμένων εις το μονοθεϊστικό «κλάδο» όπως επίσης πασιφανέστατη είναι η ένδειξη ότι οι μύθοι δεν αποτελούσαν στην αρχαία Ελλάδα διδακτικές ιστορίες, σύμφωνα με την σημερινή Εθνική προπαγανδιστική τοποθέτηση, αλλά ήταν ολοκάθαρα θρησκευτικής υφής δρώμενα εις τα οποία απαιτούνταν πλήρης θρησκευτική ευσέβεια.
Από φιλοσοφικής απόψεως πάντες οι φυσικοί φιλόσοφοι όπως ο Θαλής, ο Ηράκλειτος και οι ατομικοί υπήρξαν άθεοι διότι κανείς δεν μεταχειρίστηκε την υπόθεση του θεού ως βάση ερμηνείας του κόσμου. Αλλά τέτοια αθεΐα απαντούμε σε κάθε επιστήμονα καθ’ όλη την διάρκεια που μελετά τα προβλήματα της επιστήμης ανεξάρτητα από το πώς θα χρησιμοποιήσει τα πορίσματα του φιλοσοφικά. Αφού δεν προχωρούν οι επιστήμονες πέρα από την αρχή των όντων τότε το μεταφυσικό Νου παραμένει ελεύθερο να αποδώσει την αρχή εις μία ανώτατη δύναμη. Αυτό γίνεται φανερό εις τον Αναξαγόρα.

Για τους φυσικούς φιλόσοφους μίλησε ο Αριστοτέλης λέγοντας «περί των όντων μεν την αλήθεια εσκόπουν , τα’ δε όντα υπέλαβον είναι τα αισθητά μόνον (Μττφ. 1010 11). Οι Ελεάτες και ιδίως ο Παρμενίδης δεν ανήκουν εις τους φυσικούς και δεν ανήκαν εις την αθεΐα αλλά πρέσβευαν την πανθεΐαν και την ακόσμια . Η αθεΐα του Ίππωνα ήταν γνωστή επειδή είπε ότι η αρχή των όντων είναι το νερό και επειδή θεωρούσε ότι ούτε θεοί αλλά και ούτε μεταθανάτιος ζωή υπάρχει. Κάκιστα θεωρήθηκε άθεος ο Διογένης ο Αππολωνιάτης που ήταν οπαδός της Ιωνικής σχολής όπως ο Ίππωνας. Ο Δημήτριος ο Φαλιρεύς ( Παρ. Διογ. Λαερτ. IX 57) μας λέει ότι ο Διογένης κινδύνευσε να διωχθεί στην Αθήνα, διότι θεωρούσε τον αέρα αρχή του παντός, αυτός όμως ο αέρας ήταν πνευματική δύναμη κατ΄ αυτόν που τον ταύτιζε με τον Θεό (Diels. Frg. 51 B 5 - ει του περί φύσεως βλ. 51 Α 8).

Η λέξη αθεΐα δεν είχε την σημασία την σημερινή αλλά συγχέονταν με την ασέβεια, με την οποία εναλλάσσεται εις την χρήση. Διαβόητοι άθεοι ήταν ο Κινησίας, ο Διαγόρας, ο Θεόδωρος, ο Ευήμερος κ.α. (Πλούτ. Περί των κοιν. Εν. 31, Cic de nat.Deor ΙΙΙ 37) που εκδιώχθηκαν όχι επειδή δεν πίστευαν στον Θεό αλλά επειδή ενέπαιζαν ή αναιρούσαν την πίστη της πόλεως που βρίσκονταν (Λυσία κατ. Ανδοκ. 13, 17) , δηλαδή ασεβούσαν

Μερικοί από αυτούς κατηγορήθηκαν διότι ασχολούνταν με μυθογραφικές μελέτες δηλαδή θρησκειολογικές. Το αυτό συνέβηκε με τον Δημόκριτο και μερικούς σοφιστές που θεωρήθηκαν άθεοι όπως ο Πρόδικος και ο Κριτίας. Άλλοι θεωρήθηκαν άθεοι επειδή δίδασκαν αγνωστικισμό δηλαδή δίδασκαν αμφιβολία και όχι αναίρεση. Επιφανέστερος υπήρξε ο Πρωταγόρας. Την αντίληψη των σοφιστών αποκρυστάλλωσε ο λαμπρός μαθητής αυτών ο Ευριπίδης εις πλείστους παροιμιώδεις στίχους «Ζευς όστις ο Ζευς, ου γαρ οιδα πλην λόγω» κ.α.

Οι σκεπτικοί δεν δογμάτιζαν εναντίον αλλά αρνούνταν να λάβουν θέση και θεωρούσαν να περί υπάρξεως του Θεού επιχειρήματα ισοδύναμα με τα κακά. Αστήρικτα και ο σωκράτης θεωρήθηκε άθεος διότι κέντρο της μεταφυσικής του φιλοσοφίας είναι ο Θεός. Στωϊκοί και Επικούρειοι κατά καιρούς κατηγορήθηκαν ως άθεοι αν και οι πρώτοι είναι πανθεϊστές και οι δεύτεροι είχαν μικρή ιδέα της θεότητας

Από όλα αυτά συνάγουμε ότι η μεταφυσική αθεΐα ουδέποτε εκδηλώθηκε εις τους αρχαίους Έλληνες

Υ.Γ. Συνεπώς η αρχαία αθεΐα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μη αποδοχή των αρχαίων θεοτήτων από μέρος μιας μερίδας πολιτών και μερικές φορές από μερίδα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Συνεπώς οι σημερινοί Χριστιανοί έλληνες δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται ως «ανθέλληνες» ή «μη έλληνες» ή «ρωμιοί» εφόσον και κάποιοι πρόγονοί τους αρχαίοι έλληνες , δεν δέχτηκαν ομοίως την αρχαία θρησκεία Το βαθύτερο νόημα όμως που μπορεί να κρατηθεί εις μνήμη μας για τον ΕΛΛΗΝΑ εις το πέρασμα των αιώνων , είναι αυτή η ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ του άσχετα από την ταυτότητα του λατρευόμενου Θεού.

ΠΕΤΡΟΥ Α' 2, 13 Υποτάγητε πάση ανθρωπίνη κτίσει δια τον κύριον. ειτε βασιλει ως υπερέχοντι, 14 ειτε ηγεμόσιν ως δι' αυτου πεμπομένοις εις εκδίκησιν κακοποιων επαινον δε αγαθοποιων. 15 οτι ουτως εστιν το θέλημα του θεου, αγαθοποιουντας φιμουν την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν. ……17… τον θεον φοβεισθε, τον βασιλέα τιματε.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α 6:1 Οσοι εισιν υπο ζυγον δουλοι, τους ιδίους δεσπότας πάσης τιμης αξίους ηγείσθωσαν, ινα μη το ονομα του θεου και η διδασκαλία βλασφημηται. 2 οι δε πιστους εχοντες δεσπότας μη καταφρονείτωσαν, οτι αδελφοί εισιν. αλλα μαλλον δουλευέτωσαν, οτι πιστοί εισιν και αγαπητοι οι της ευεργεσίας αντιλαμβανόμενοι.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ: 13:1 Πασα ψυχη εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπο θεου, αι δε ουσαι υπο θεου τεταγμέναι εισίν. 2 ωστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του θεου διαταγη ανθέστηκεν, οι δε ανθεστηκότες εαυτοις κρίμα λήμψονται.

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 2, 9 δούλους ιδίοις δεσπόταις υποτάσσεσθαι εν πασιν, ευαρέστους ειναι, μη αντιλέγοντας, 10 μη νοσφιζομένους, αλλα πασαν πίστιν ενδεικνυμένους αγαθήν, ινα την διδασκαλίαν την του σωτηρος ημων θεου κοσμωσιν εν πασιν.
3, 1 Υπομίμνησκε αυτους αρχαις εξουσίαις υποτάσσεσθαι, πειθαρχειν, προς παν εργον αγαθον ετοίμους ειναι,

Ιωάννης Χρυσόστομος: "Όπως ακριβώς δεν ωφελεί καθόλου η περιτομή ούτε βλάπτει η έλλειψη περιτομής, έτσι ούτε βλάπτει η δουλεία ούτε ωφελεί η ελευθερία." ΕΙΣ ΤΗΝ Α' ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ ΙΘ΄ σελ. 535.
και συνεχίζει αμέσως αναφερόμενος στα λόγια του Παύλου: "Και δια να καταδείξει τούτο με μεγαλυτέραν σαφήνειαν, λέγει: Αλλά και αν ημπορείς να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε περισσότερον την δουλείαν" δηλαδή να είσαι περισσότερο δούλος. Και γιατί τέλος πάντων αυτόν που δύναται να ελευθερωθεί τον συμβουλεύει να μείνει δούλος; Διότι θέλει να δείξει ότι καθόλου δεν βλάπτει η δουλεία, αλλά ωφελεί μάλιστα."

- Ι. Χρυσόστομος, ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΛΟΓΟΣ Α' σελ. 195:
"Και αν ακόμη φονεύσει κάποιος κατά το θέλημα του θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξει ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, παρά το θέλημα του θεού, θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβεί πιο μιαρή από οποιονδήποτε φόνο."

"κατά το θέλημα του θεού". Ποιο είναι το θέλημα αυτό; Είναι η κατασφαγή των εχθρών του (Λουκάς 19.27 ).
Ποιοι είναι οι εχθροί; Όλοι όσοι δεν δέχονται την βασιλεία του. Και αυτό λέγεται Ευαγγέλιο! Αγία Γραφή!

Πατέρας και Υιός... στα μάτια κοιταζόντουσαν...

την σιωπή έσπασε ο Ιησούς και είπε...

- Πατέρα... Δεν ένιωσα ποτέ μου άνθρωπος...

Ο Παντοδύναμος τον κοίταξε...

- Σε έστειλα στη γη... με ανθρώπινη μορφή... με ανθρώπινα συναισθήματα κι

αισθήσεις... φοβήθηκες, έκλαψες, γέλασες και πόνεσες... γεννήθηκες πέθανες και

αναστήθηκες... δεν νομίζω να ξέχασα κάτι...

Κι ο Ιησούς χαμηλά κοίταξε... και είπε

- Όλα αυτά που είπες τα έκανα... μα κάτι ξεχάσαμε...

κάτι που με εμπόδισε να λέγομαι άνθρωπος...

Δεν ερωτεύτηκα

-Αν οι άνθρωποι διψούν, ας πάνε να πιουν στην πηγή του Ελληνισμού.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

-Αν οι άνθρωποι διψούν, ας πάνε να πιουν στην πηγή του Ελληνισμού.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

-Αν οι άνθρωποι διψούν, ας πάνε να πιουν στην πηγή του Ελληνισμού.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

ΠΡΙΝ μπώ σε "σχόλια" επι των γραφωμένων, θα ήθελα να σας ΕΠΙΣΤΗΣΩ ΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ...
Θεωρώ ότι είναι ΑΔΙΚΟ να παραθέτουμε ΚΑΤΕΒΑΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ, ΧΩΡΙΣ να παραθέτουμε τη πηγή απ'όπου τα λάβαμε...

Αναφέρομαι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ στο νέο μας μέλος Αββά Ποιμένα, αλλά ΚΑΙ στο Ιάσονα...
Παρακαολουθώ τα κείμενά σας...
Και ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...
Τα γράφετε για να τα γράψετε ή ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ επάνω σε αυτό που έχουμε ως τίτλο;;;;;;;;;
Το ρωτάω, γιατί ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ με τόσο πολύ όγκο στοιχείων, να καθήσουν τα μέλη και να τα διαβάσουν ΠΡΩΤΑ και να απαντήσουν ΥΣΤΕΡΑ...

Τι προτείνω...
Οι απαντήσεις σας να είναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ και ΠΙΟ ΣΥΝΠΟΤΙΚΕΣ (όταν αυτό γίνεται)...
Και οι απαντήσεις σας να είναι ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ και όσο το δυνατόν να είναι η απήχηση των ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΑΣ και όχι ένα copy / paste απο άλλες ιστοσελίδες και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να υπάρχει η ανάλογη παραπομπή στον εκεί δυκτιακό τόπο. που ΠΙΘΑΝΑ να τεριάζουν ΚΑΠΟΥ σε ότι ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ...

Υπενθυμίζω δε, ότι το παρόν θέμα έχει να κάνει με τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ και "κάποια" ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΑΣ, το να βγάλουμε τα ξίφη ΜΑΣ και να ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΧΤΟΥΜΕ για την ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ που ακούει στο όνομα (λάθος κατ'εμέ) ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ και το ΑΝΤΙΘΕΤΟ...

Και τώρα ας "σχολιάσω" τη ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ που παρέθεσες φίλε Αββά Ποιμένα σε όσα ΑΠΛΑ σε ρώτησα σε ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ (αλήθεια, ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ και μάλιστα ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ;;;)
Λές λοιπόν ΩΣ απάντηση:

quote:

---

Αλλά ο Ιουλιανός και οι συν αυτώ παγανιστές, προκειμένου να δικαιολογήσουν την αρχαία μυθολογία ισχυρίστηκαν ότι οι μύθοι είναι συμβολικοί. Οι Χριστιανοί ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι τα εξιστορούμενα γεγονότα στην Κ.Δ. όσον αφορά το Χριστό δεν είναι ιστορικά.

---

Μπορεί να σταυρώνεται ο Ορφέας, να ανασταίνεται ο Άδωνις κλπ, αλλά το ερώτημα που δεν απαντάται είναι: από τι προσπάθησαν όλοι αυτοί οι θεοί να σώσουν τον άνθρωπο;

Από την αμαρτία και τη φθορά όχι πάντως. Από τι τότε;

Ο Χριστός, κατά το Χριστιανισμό, ακριβώς γι’ αυτά τα πράγματα σταυρώθηκε-αναστήθηκε κλπ. Δηλαδή υπάρχουν προϋποθέσεις στον Χριστιανισμό (της Πτώσης, της αμαρτίας, της θεολογίας κλπ),

οι οποίες δεν υπάρχουν στους παγανιστικούς μύθους (είτε αυτοί είναι γεγονότα είτε συμβολικοί).

Και αν όντως ο Ορφέας ή ο Άδωνις προσπάθησε να σώσει από την αμαρτία ή τη φθορά τον άνθρωπο, γιατί υπάρχει η αμαρτία και η φθορά;

Αν υπάρχουν λόγω της κακής ύλης,

αυτό είναι το άκρως αντίθετο του Χριστιανισμού.[ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ.]

Και τι σχέση έχουν η θεωρία περί μετενσαρκώσεως με το δόγμα του Χριστιανισμού;

Αν υπήρχαν και στους μύθους οι προϋποθέσεις αυτές, ασφαλώς και οι αρχαίοι παγανιστές θα έφτιαχναν μια θρησκεία όμοια με τη χριστιανική.

.ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ.ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ.

Αυτή την άποψη κατέκρινε ο περίφημος Διογένης ο κυνικός ο οποίος έλεγε ότι θα ήταν γελοίο να πιστεύουν οι αρχαίοι ότι ο κλέπτης Παταικίων που μυήθηκε στα Ελευσίνια , θα πορεύονταν μετά θάνατον στα Ηλύσια (αρχαίος τόπος πεθαμένων ηρώων= περίπου κάτι σαν τον παράδεισο του Χριστιανισμού) , ενώ ο μέγας Επαμεινώνδας ο Θηβαίος που ομολογουμένως ήταν λίαν ενάρετος , ως αμύητος θα ήταν υποχρεωμένος «εν βορβόρω κείσθαι»

. Αν στα Ελευσίνια μυστήρια παραδίδονταν «μεγάλες επιστημονικές γνώσεις» , τότε γιατί ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δεν αναφέρει τίποτα το σπουδαίο; Μήπως δεν κατάλαβε και αυτός τίποτα λόγω «έλλειψης νοημοσύνης» όπως και ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός ;

2. Αν παραδίδονταν επιστημονική γνώση στα Ελευσίνια τότε γιατί μερικοί από τους αρχαίους μας προγόνους τα «χλεύασαν»; (προσωπικά τα σέβομαι σαν θρησκευτικά δρώμενα των Εθνικών αλλά από την άλλη μεριά δε μπορώ να δεχθώ ορισμένες τοποθετήσεις τους γύρω από αυτά χωρίς κάποιες αμφιβολίες)

3. Αν η γνώση στην αρχαιότητα ήταν όλη μυστικιστική και θρησκευτική τότε γιατί ο αρχαίος Έλληνας άνθρωπος δεν παρέμεινε στα σπήλαια σαν άγριος , κρατώντας τα επιστημονικά φώτα συνεχώς μυστικά , παρά εφάρμοσε πάντοτε την γνώση που κατείχε όπου έβρισκε ευκαιρία π.χ. πολέμους , καλλιέργεια, κυνήγι, ναυσιπλοΐα ;

4. Αν στα αρχαία θρησκευτικά δρώμενα όλα ήταν επιστημονικά τότε προς τι οι σημερινές προσπάθειες των Εθνικών για δημιουργία τεμενών; Τί χρειάζονται οι θρησκευτικοί τεμένη όταν υπάρχουν χιλιάδες επιστημονικά εργαστήρια τα οποία θα μπορούσαν να είναι τα σημερινά «ιερά» της Εθνικής θρησκείας ;

5. τελικά τι είναι η αρχαία θρησκεία και τα αρχαία μυστήρια ; θρησκεία ή επιστήμη ; και τα 2 μαζί δε ταιριάζουν και τόσο δύσκολο (βλ. Φιλοσοφ.)

6. συγκριτικά η Χριστιανική θρησκεία είναι ΘΡΗΣΚΕΙΑ και όχι επιστήμη. Σαν θρησκεία η Ορθοδοξία δέχεται την επιστημονική έρευνα αλλά δεν προσβλέπει στην ανάλυση των υλικών φαινομένων

Η συνηθέστερη όμως κατηγορία ήταν ενάντια ανθρώπων που θεωρούνταν ότι ήταν άθεοι, αιρετικοί, διότι δεν παραδέχονταν ανεξετάστως τα πάντα περί θεών μυθολογούμενα ή διότι τολμούσαν να εκφράσουν περί κόσμου ιδέες αντίθετες εις τα καθιερωμένα υπό της θρησκείας. Ιδίως προς τους φιλοσόφους που δεν συμφωνούσαν με την λαϊκή αντίληψη όπως ο Σωκράτης, ο Αναξαγόρας, ο Αριστοτέλης, ο Πρωταγόρας, ο Στίλπων , ο Θεόφραστος και πλείστοι άλλοι.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ
1.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
2.ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΤΟΥΣ ΕΦΕΡΑΝ ΠΙΣΩ ΣΑΝ ΣΥΜΑΧΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΤΕ.
3.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ .ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΤΗ ΠΑΝΤΟΥ.

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΠΟ ΠΗΓΕΣ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΕΛΛΑΔΑ : στην Ελλάδα από ότι καταλαβαίνουμε από την αρχαία ιστορία
και από την μυθολογία , γίνονταν ανθρωποθυσία κάθε φορά πριν από κάθε εκστρατεία. Ανθρωποθυσίες γίνονταν κατά την εορτή του θεού Κρόνου. Εις το φρούριο της Ιθώμης θυσιάστηκαν από τον Αριστομένη του Μεσσηνίου εις τον Δία 300 άνδρες , εις την Πέλλαν της Θεσσαλίας θυσίαζαν ανθρώπους εις τον Κένταυρο Χείρωνα και εις τον Πηλέα. Κατά τον Παυσανία ο Λυκαίος Ζεύς εν Αρκαδία «δέχονταν ανθρώπινα θύματα και εις τους χριστιανικούς ακόμη χρόνους» (Πλουταρχ. Ελλ. Δεκφ 39) Ο Ερεχθώς θυσίασε τις κόρες του στους υποχθόνιους θεούς για να δώσει νίκη στους Αθηναίους. Ο Θεμιστοκλής θυσίασε 3 Πέρσες αιχμαλώτους. Ο Σουΐδας αναφέρει ότι την λέξη «κάθαρμα» την είχαν στην Αθήνα για τους εγκληματίες που τους έστεφαν σαν βόδια και πρόβατα και που στεφανωμένους τους οδηγούσαν σε βράχια όπου τους κατακρήμνιζαν σε τόπο θυσίας. Στην Σπάρτη τελούνταν ανθρωποθυσίες προς την Ταυροπόλο Αρτέμιδα μέχρι που τις κατάργησε ο Λυκούργος. Μάλιστα ο Πλούταρχος που έζησε το 2ο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ. ως το 120 γράφει (Λυκούργος, 20-18) ότι το παμπάλαιο έθιμο της μαστιγώσεως των νέων στον ναό της Ορθίας Αρτέμιδος διατηρούνταν στην εποχή του «Πολλούς των νυν εφήβων εωράκαμεν επί του βωμού της Ορθίας Αρτέμιδος αποθνήσκοντας ταις πληγαίς». Στην Τένεδο και στην Χίο , κατακρήμνιζαν ανθρώπους προς τιμή του Διονύσου. (επιρροή Φοινίκων). Οι Φωκαιείς έριχναν ανθρώπους εις την φωτιά της Ταυροπόλου Αρτέμιδας. Οι Λέσβιοι θυσίαζαν ανθρώπους εις τον Διόνυσο και οι Κρήτες εις τον Δία. Ο Απόλλωνας της Λευκάδας χαίρονταν με τις ανθρωποθυσίες που τελούνταν με ρίψη εις τα βράχια (Στράβωνας C. 452). Προς τιμήν του Αγρωνίου Διονυσίου τελούνταν θυσίες εις τον Ορχομενό της Βοιωτίας. Από τους αρχαίους τελούνταν θυσίες και κατά τις κηδείες και σκοπό είχαν την εξιλέωση της παροργισμένης σκιάς του εν πολέμω πεθαμένου και την ικανοποίηση και εκδίκηση των επιζώντων οικείων αυτού. Ένα τέτοιο παράδειγμα ανθρωποθυσίας μας δίνει ο Όμηρος για την κηδεία του Πάτροκλου εις την οποία θυσιάστηκαν αιχμάλωτοι πολέμου. Εις την μυθολογία πάλι έχουμε πάλι την ίδια μεθοδολογία για τον εξευγενισμό των θεών. Ο Ερεχθέως θυσίασε τις κόρες του , ο Τερεσίας έδωσε εντολή εις τον Κρέοντα να θυσιάσει τον υιό του Μενοικέα. O Θεμιστοκλής πριν από την ναυμαχία της Σαλαμίνας λέγεται ότι θυσίασε στον Ωμιστή Διόνυσο 3 Πέρσες (Πλουτ. Θεμ. 13).Οι κάτοικοι της Θήβας προσέφεραν ένα βρέφος για να εξευμενίσουν την αλεπού που μάστιζε την περιοχή (Παυς. 19.11 Κ, Απολλωδ. Μυθογρ. 2.4.7). Η Αλεπού είχε την φωλιά της στο όρο Τεύμησσος και έτρεχε τόσο γρήγορα που άρπαζε ότι ήθελε χωρίς να μπορεί κανείς να την σταματά. Τα κατάφερε ο Κέφαλος, αττικός ήρωας. Με τον σκύλο του Μίνωα. Ο σκύλος κυνήγησε την αλεπού και ο Δίας τους μαρμάρωσε και τους δύο στην Θηβαϊκή πεδιάδα. Σιγά – σιγά όμως ο ελληνισμός κατάφερε και πέρασε από αυτό το βάρβαρο στάδιο σε πιο ήπιες και εκπολιτισμένες μορφές θρησκευτικότητας και πλέον θυσιάζονταν μόνο ζώα ή άψυχα αντικείμενα όπως μαρτυρεί και η μη εκτελεσθείσα θυσία της Ιφιγένειας , του Φρίξου κ.α.

Α) Το μαστίγωμα μέχρι θανάτου μπροστά από τον βωμό της Άρτεμις ίσως να μην φαντάζει καθαρώς ανθρωπο-θυσιαστικό αλλά μήπως δεν είναι; Πώς μπορεί να μην είναι όταν κανείς από τους, άρχων-Λυκούργος, Λαός-Σπαρτιάτες και ιδίως ιερείς-Εθνικοί δεν πράττουν τίποτα ή αντιθέτως «ευλογούν» το αυτομαστίγωμα των ελλήνων εφήβων μέχρι τελικής πτώσης για χάρη της Άρτεμης; Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως μη ανθρωποθυσιαστικό όταν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο τρόπο έφηβοι πεθαίνουν κάτω από τους «ιερούς» βωμούς;

Β) Φυσικά, οι νεοΕθνικοί πολλές φορές έχουν εκφέρει εκτός των άστοχων βολών τους προς την Χριστιανική θρησκεία και την Ορθοδοξία, και διάφορες βολές προς τους μουσουλμάνους οι οποίοι αυτομαστιγώνονται στην Μέκκα. Άραγε γνωρίζουν οι νεοΕθνικοί, ηγέτες και μη, ότι στην Σπάρτη του 2ου αιώνα μ.Χ. όχι μόνοι οι νέοι έφηβοι μαστιγώνονταν από άλλους μπροστά στο βωμό της Ορθίας Αρτέμιδας αλλά και αρκετοί πέθαιναν από τις δημιουργούμενες πληγές; Τελικά δηλαδή ποιοι είναι οι πραγματικοί θρησκευτικοί «Ταλιμπάν» της ιστορίας; οι Εθνικοί ή οι Χριστιανοί

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: Όσο αναφορά τον Χριστιανισμό έχουμε και εδώ μόνο μια (θεα)νθρωποθυσία. Ο Χριστός , αμνός του Θεού, γίνεται θυσία για τους ανθρώπους . Έχουμε δηλαδή κάτι το εντελώς αντίστροφο. Αντί οι άνθρωποι να θυσιάζονται για το Θεό , ο Θεός θυσιάζει τον μονάκριβο θεάνθρωπο Υιό του για χάριν των ατελών ανθρώπων , κάτι ακατονόμαστο και εκτός λογικής για τις Εθνικές λατρείες.

1) Ο Θουκυδίδης μας λέει για τους Μήλιους , οι οποίοι το μόνο που επιθύμησαν ήταν να μείνουν ουδέτεροι: αφού καταλήφθηκε η Μήλος από τους Αθηναίους με μοίρα πολεμικών πλοίων , σκότωσαν όλους τους Μήλιους που μπορούσαν να φέρουν οπλισμό και μετέβαλλαν σε δούλες όλες τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Οι Έλληνες Εθνικοί ουδέποτε καταδίκαζαν τέτοιες ενέργειες καθ’ όσον γι’ αυτούς δεν υπάρχει ηθική του καλού και του κακού. Οι Έλληνες φιλόσοφοι , και οι ιστορικοί της εποχής όμως τα καταδίκαζαν. Το ίδιο καταδικάζει και ο Χριστιανισμός.

2) Στην Ελλάδα αλλά και στους βαρβάρους ο αρχηγός της οικογενείας μπορούσε να πουλήσει τα παιδιά του (από Σόλωνα και μετά μόνο εκτός Αττικής). Περιοχές με πολλές πωλήσεις δούλων : Φρυγία , Θράκη , Καρία

3) Στην Αθήνα ένας πατέρας λόγω πενίας ή εγωισμού που δεν ήθελε να αναθρέψει ένα παιδί του , μπορούσε να το «εκθέσει» μόλις γεννιόνταν δηλ να το τοποθετήσει πάνω σε ένα σωρό σκουπίδια. Το νεογέννητο μπορούσε να το πάρει κάποιος όπως στην περίπτωση του Οιδίποδα και άλλως ηρώων και να το μεταβάλει σε δούλο.

4) Ένας δούλος άξιζε στην αρχαία ιστορία από 4 έως 20 βόδια ανάλογα με την μόρφωση - ικανότητες

5) Ένας φτωχός και άνεργος είχε το δικαίωμα να πουλήσει τον εαυτό του δούλο σε αφέντη που αναλάμβανε να τον θρέψει.

6) Ένας οφειλέτης μπορούσε να πωληθεί μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του σαν δούλοι αν δεν ξεχρέωνε το ποσό της οφειλής.

7) Ένας γιατρός από τις Συρακούσες ο Μενεκράτης , αναλάμβανε να γιατρέψει άρρωστους , μόνο αν ο άρρωστος δεχόταν , σε περίπτωση που γιατρεύονταν , να γίνει δούλος του. (Ευτυχώς και τιμή μας που υπήρξε και ο Ιπποκράτης. Και ο Χριστιανισμός γι αυτό έκανε επιλογές από την αρχαιότητα. Δεν γίνονται όλα δεκτά. Δεκτός και καλός ο Ιπποκράτης αλλά όχι ο Μενεκράτης. Αλίμονο αν δεχόμασταν κάθε τι αρχαίο).

8) Κάθε άνθρωπος που χρωστούσε χρήματα και δεν είχε να πληρώσει πουλιόνταν δούλος και το αντίτιμο το έπαιρνε ο δανειστής του. (μέχρι εποχή Σόλωνα εξ ου και Άγιος)

9) Ο Πλάτων το 388 π.Χ. πήγε στη Σικελία να επισκεφθεί τον Διονύσιο των Συρακουσών. Επειδή όμως δεν άρεσε στον Τύραννο , τον επιβίβασαν σε ένα Σπαρτιατικό πλοίο του οποίου ο πλοίαρχος τον μετέφερε στην Αίγινα όπου και τον πούλησε ως δούλο. Ευτυχώς κάποιος Κυρηναίος τον εξαγόρασε και μπόρεσε να γυρίσει πίσω στους φίλους και στις φιλοσοφίες του (ευτυχώς για όλους μας).

10) Στην Αττική υπάρχουν 2 σκλαβοπάζαρα ,ένα στην αγορά και ένα στο Σούνιο για εργάτες στα γειτονικά μεταλλεία του Λαυρίου (10.000 – 20.000 δούλοι).

11) Οι πολίτες προτιμούσαν τους γάμους μεταξύ δούλων για να μην χρειάζονται να ανατρέφουν τους δούλους μέχρι να μεγαλώσουν και να μπορούν με την σειρά τους να γίνουν δούλοι

12) Κατά την αποστασία της Λέσβου το 428 π.Χ. οι Αθηναίοι για να την υποτάξουν χρησιμοποίησαν μισθοφόρους. Επειδή τα έξοδα της εκστρατείας ήταν πολλά , αγανάκτησαν οι Αθηναίοι και σε συνεδρίαση της εκκλησίας του Δήμου αποφασίστηκε να θανατωθούν όλοι οι ενήλικες της Μυτιλήνης και να πωληθούν σαν σκλάβοι οι γυναίκες και τα παιδιά. Τελικά στάλθηκαν 1000 κάτοικοι της Λέσβου και εκτελέσθηκαν στην Αθήνα (Θουκυδίδης)

13) Ένας πολύ πλούσιος στην Αθήνα είχε 1000 δούλους τους οποίους νοίκιαζε διότι δεν χωρούσαν σπίτι του.

Α. Πλούσιος Αθηναίος : 50 δούλοι

Β. Μέσος Αθηναίος : 10 (θυρωρός , μάγειρας , παιδαγωγός και υπηρέτριες για δουλειές)

Γ. Όλα Σύμφωνα με λεγόμενα Πλάτωνα.

14) Η αστυνομία της Αθήνας (1000 άτομα) , ήταν οι τοξότες Σκύθες , Φρύγοι κ.α. που ήταν δούλοι και στρατοπέδευαν στον Άρειο Πάγο

15) Στην Αττική πιστεύεται ότι από τους περίπου 500.000 κατοίκους μόνο τα 2/5 ήταν ελεύθεροι πολίτες , οι λοιποί ήταν σκλάβοι (Έλληνες και μη) που και φυσικά εξαναγκάζονταν να πιστεύουν στα είδωλα της πόλης των Αθηνών.(άλλο πλήγμα εναντίον της ανεξιθρησκίας εν αρχαία Ελλάδα)

16) Το νησί των Κυκλάδων Δήλος (νησί του Απόλλωνα) έγινε τον 2ο & 1ο π.Χ. αιώνα κέντρο τέτοιας διακίνησης δούλων ώστε στο λιμάνι της να διακινούνται καθημερινά 10.000 δούλοι.

17) Οι πωλήσεις γυναικών δούλων γίνονταν μέσα στον ναό της θεάς Αφροδίτης επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

18) Επίσης επί Ρωμαϊκής Εθνικής Αυτοκρατορίας υπήρχε διαχωρισμός στις κατηγορίες των Δούλων, π.χ. ο Γάιος πουλούσε φιλοσόφους , μουσικούς και λογίους (Εθνισμός και μόρφωση; ) , ο Τίτζιο μίμους , ακροβάτες , αρτίστες και μονομάχους ενώ ο Σεμπρόνιος ευνούχους και παλλακίδες.

19) Επειδή οι δούλοι θεωρούνταν αντικείμενα (res) κατά τον ρωμαϊκό νόμο που ήταν σε ευθυγράμμιση με τον ελληνικό , όταν πλέον δεν απόδιδαν στην εργασία (γέροι ή άρρωστοι) μεταφέρονταν σε μια νησίδα στον Τίβερη όπου και πέθαιναν αφημένοι στην τύχη τους από την πείνα.

20) Ο Οβίδιος περιγράφει ότι οι ευγενείς Ρωμαίες δέσποινες την ώρα της τουαλέτας τους κρατούσαν στα χέρια τους αιχμηρά στιλέτα με τα οποία τρυπούσαν τις οκνηρές και τις ανυπάκουες. Ο Πολλιόνε φίλος του Αυγούστου διασκέδαζε όταν έβλεπε τις σμέρνες να τρώνε τους δούλους. Ο Λούκιος Κόιντος Φλαμινίνος σκότωσε έναν υπηρέτη του για να απολαύσει το θέαμα ένας φίλος του…

Και να σκεφτεί κανείς ότι μάλλον οι δούλοι περνούσαν καλύτερα στην Αθήνα παρά στην Σπάρτη διότι στην τελευταία οι είλωτες (αρχαίος λαός Πελοποννήσου που μετατράπηκε από τους Δωριείς Σπαρτιάτες σε φυλή – βιομηχανία δούλων) επαναστάτησαν αρκετές φορές. Πολλά από τα άσχημα της δουλείας και της φτώχειας των Αθηνών εξάλειψε ο Σόλων, γι αυτό και πολύ σωστά αγιοποιήθηκε από τους Χριστιανούς.

Απογραφή 312-310 π.Χ. του πληθυσμού της Αττικής που αποδίδεται στον Δημήτριο τον Φαληρέα:

1. Πολίτες ελεύθεροι 21.000 (άνω των 20 ετών)

2. Μέτοικοι 10.000

3. Δούλοι 400.000

Οι πολίτες και οι μέτοικοι αντιπροσωπεύουν το 1/3 του άλλου πληθυσμού. Πρέπει δηλαδή να προστεθούν τα παιδιά και οι γυναίκες οπότε η σύνθεση γίνεται 63.000 Αθηναίοι και 33.000 Μέτοικοι.

Ξεκινάς με έναν τίτλο ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και μετά από λίγα μηνύματα (ενώ σε παρακαλάει για αυτό και ο Συντονιστής "Κέλσος) εσύ αρχίζεις και παραθέτεις κείμενα, χωρίς, να ύπάρχει ιδαίτερος λόγος για Δουλεία στην αρχαία Ελλάδα, για ανθρωποθυσίες κ.λπ.

Αυτό είναι απαράδεκτο γιατί το topic δημιουργήθηκε από εσένα για ένα θέμα κι εσύ γράφεις για άλλα. Τα μέλη που θα επισκεφτούν αυτό το topic περιμένοντας να διαβάσουν για τα Ελευσίνια θα απογοητευτούν και θα νιώσουν εξαπατημένοι και ο κύριος υπεύθυνος δυστυχώς είσαι εσύ, που τους καλείς για ένα θέμα συζήτησης και μετά από λίγο τους "κρεμάς".

Θα σε παρακαλούσα αν θέλεις να ανοίξεις 2-3 topics που να είναι επικεντρωμένα σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα και να τα σεβαστείς, με το να μην αφήνεις να "χάνουνε τον προσανατολισμό τους".

Τέλος, συμφωνώντας με τον Συντονιστή "Κέλσο", θα σας παρακαλούσα να γράφετε μικρότερα μηνύματα, να αφήνετε παραγράφους, να αναφέρετε τις "πηγές" σας, να απαντάτε στις ερωτήσεις του συνομιλητή σας (δεν ζείτε σε... "παράλληλο σύμπαν").

Σας παρακαλώ να καταλάβετε ότι αν συνεχίσετε έτσι απλώς θα κάνετε "φιγούρα" στους ομοϊδεάτες σας, δυστυχώς, γιατί τα υπόλοιπα μέλη, "δεν θα σας διαβάζουν Και είναι κρίμα γιατί οι συζητήσεις αυτές είναι πολύ αξιόλογες.

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Θα αναφερθώ τάχιστα στα Ελευσίνια μυστήρια , καθότι η πλήρης ανάλυσή τους είναι πολύ μεγάλη , ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης και ενδιαφερόμενος πόσο ανιστόρητη καταντάει η προπαγάνδα των Εθνικών έναντι του Χριστιανισμού και ιδίως έναντι του Χριστιανικού ιερατείου , που παρουσιάζεται σαν κάτι το «βρώμικο» που είχε και έχει κρατική προστασία και που προσέφερε και προσφέρει αποδοχή σε εξουσιαστές με ανήθικη ζωή (π.χ. Αυτοκράτορες , Βασιλείς κ.λ.π.) ενώ στην αρχαία Ελλάδα όλα τα του Εθνισμού είναι τέλεια και δεν έχουν σχέση με την εξουσία. Αντιθέτως παρακάτω θα φανεί ιστορικά η σχέση ελευσίνιων και κράτους και η εξέλιξή τους ανάλογα με τα συμφέροντα. Τα εν λόγω μυστήρια έλαβαν απότομο τέλος καθότι απαγορεύθηκαν , δυστυχέστερα για τους Εθνικούς , από τον Θεοδόσιο τον Μέγα όπως απαγορεύθηκε επίσης από αυτόν η τέλεση Εθνικών εορτών και θυσιών.

Αν λοιπόν φίλε μου σε ενδιαφέρει όπως λες να καταλάβει ο αναγνώστης πόσο ανιστόρητη καταντάει η προπαγάνδα των Εθνικών έναντι του Χριστιανισμού, άλλαξε την επικεφαλίδα ώστε το θέμα να γίνει μια ακόμα κόντρα ανάμεσα στους γνωστούς που προσωπικά με κουράσανε. (και από τις δυο πλευρές). Τέτοιες συζητήσεις έχουν γνωστή πορεία και ακόμα πιο γνωστή κατάληξη.
Προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ το θέμα των ελευσινιων μυστηρίων. Και θα ήθελα με χαρά να συμμετέχω. Δεν νομίζω όμως ότι το θέμα (αιτία) είναι τα ελευσίνια μυστήρια. Μάλλον είναι απλά μια αφορμή. Αλλιώς δεν θα ξεκινούσες λέγοντας τα παραπάνω.
Θα με βοηθούσε λοιπόν να μου εξηγούσες για τι ακριβώς σε ενδιαφέρει να συζητήσουμε. Έτσι ώστε να μην χαλάω το πολύτιμο χρόνο μου διαβάζοντας ξανά τις γνωστές διαμάχες με την ελπίδα να βρω ένα κομμάτι για τον Ορφέα και τα Ελευσίνια Μυστήρια.

Υ.Γ ζητώ συγνώμη που παρέθεσα μόνο ένα μικρό κομμάτι από αυτά που έγραψες. Ξέρω ότι έτσι μπορεί να παραποιηθεί η ουσία του λόγου σου. όπως και να έχει αν μου απαντήσεις στο ερώτημα μου θα με βγάλεις από μεγάλο κόπο.
Ευχαριστώ.

Φίλοι μου Εθνικοί είστε καθάρματα και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.
Λοιπόν ακούστε
http://www.geosities.com/anonymos_apologitis/gr/ancient/eleysinia.htm

Οχι,όχι φίλε μου Χριστιανέ,εσείς είστε τα καθάρματα.Άκου εδώ

http://www.ysee.gr/html/zt_helmyst.html

http://www.geocities.com/anonymos_apologitis/gr/ancient/eleysinia.htm

http://www.geocities.com/anonymos_apologitis/gr/ancient/eleysinia.htm

ΜΠΡΑΒΩ ΣΟΥ ΡΙΞΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΧΕΙ ΟΥΣΙΑ .

quote:

---

"Προτιμώ" την ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ και ΣΥΜΟΛΟΛΟΓΙΑ...
Τι και ΑΝ μας έφτιαξε απο ΠΗΛΟ ο Θεός της Π. Διαθήκης...
Τι και ΑΝ μας έφτιαξε απο ΠΗΛΟ ο 'Ηφαιστος κατ'εντολή του Διός (μύθος Προμηθέα)...

---

Edited by - Wolffaced on 15/08/2003 16:05:41

ΓΙΑΤΙ δεν απάντησες σε αυτό που ρώτησα;;;
Αναρωτιέσαι ΜΟΝΟ αν διαβάζω ΕΓΩ εσένα, ενώ ΕΣΥ δεν διαβάζεις (και κατ'επέκταση ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ) σε αυτά που σε ρωτάω;;;
Σε ρώτησα ΜΟΝΟ να μας παραθέσεις την ΑΠΑΝΤΗΣΗ που έδωσε στους μαθητές Του ο Ιησούς, όταν ερωτήθηκε απο αυτούς "ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ (μύθους δηλαδή)"

Μήπως στην ιστοσελίδα http://www.geocities.com/anonymos_apologitis/, που διατείνεις ότι γράφεις ΚΑΙ εσύ εκεί (πράγμα που ΑΜΦΙΒΑΛΩ) ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ώστε να της κάνεις ένα copy / paste και να μας τη παραθέσεις ΚΑΙ ΕΔΩ;;;

Τα πράγματα φίλε μου είναι ΑΠΛΑ και προσπαθείς να τα κάνεις ΔΥΣΚΟΛΑ...
Γιατί;;;
Γιατί σπέρνεις ΔΙΧΟΝΙΑ;;;

Μην με αναγκάσεις να παραθέτω τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟ...
Ξέρεις ΠΟΙΕΣ ΕΝΝΟΩ...
ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ και όχι αυτα που βρίσκεις στο διαδύκτιο και ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι τα καταλαβένεις ώστε τις ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΔΩ, σε εμάς...

Σε όσα λοιπόν σου παρέθεσα, μου απαντάς:

quote:

---

KELSO ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ.

---

quote:

---

Αν λοιπόν φίλε μου σε ενδιαφέρει όπως λες να καταλάβει ο αναγνώστης πόσο ανιστόρητη καταντάει η προπαγάνδα των Εθνικών έναντι του Χριστιανισμού, άλλαξε την επικεφαλίδα ώστε το θέμα να γίνει μια ακόμα κόντρα ανάμεσα στους γνωστούς που προσωπικά με κουράσανε. (και από τις δυο πλευρές). Τέτοιες συζητήσεις έχουν γνωστή πορεία και ακόμα πιο γνωστή κατάληξη.

---

ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ.

1.Ο ΘΕΟΣ ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΗ ΗΤΑΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ.ΠΟΤΕ Ο ΑΒΡΑΑΜ ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.

2.ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ [ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ] ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΕΙΧΑΝ ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

3.ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΡΕΥΝΑ.ΑΥΤΑ ΛΕΝΕ ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ.ΦΙΛΕ ΜΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ ΕΤΣΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΠΑΝΤΑ

ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ , ΕΡΕΥΝΑ [ΕΙΤΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ Ε Ρ Ε Υ Ν Α].ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΕΧΟΥΝ ΑΛΑΞΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.

• ΑΡΙΘΜΟΙ κεφ. λα...Και ελαλησεν Κυριος προς τον Μωυσην λεγων. Καμε την εκδικησιν των υιων Ισραηλ κατα Μαδιανιτων, επειτα θελεις προστεθει εις τον λαον σου...............Και επολεμησαν εναντιον των Μαδιανιτων, καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην, και εθανατωσαν παν αρσενικον....
• Και ηχμαλωτισαν οι υιοι Ισραηλ τας γυναικας του Μαδιαμ και τα παιδια αυτων και παντα τα κτηνη αυτων και παντα τα ποιμνια αυτων και παντα τα υπαρχοντα αυτων ελεηλατησαν.Και πασας τας πολεις αυτων και τας κατοικιας αυτων και παντας τους πυργους αυτων κατεκαυσαν εν πυρι.
• Και ελαβον παντα τα λαφυρα και πασαν την λεηλασιαν απο ανθρωπου εως κτηνους. Και εφεραν προς τον Μωυσην και προς τον Ελεαζαρ τον ιερεα και προς την συναγωγην των υιων Ισραηλ, τους αιχμαλωτους και τα λαφυρα και την λεηλασιαν, εις το στρατοπεδον, εις τας πεδιαδας του Μωαβ, τας παρα τον Ιορδανην κατεναντι Ιεριχω.

• Και εξηλθεν ο Μωυσης και ο Ελεαζαρ ο ιερευς, και παντες οι αρχοντες της συναγωγης εις συναντησην αυτων, εξω του στρατοπαιδου.Και ΕΘΥΜΩΘΗ ο Μωυσης εναντιον των αρχηγων του στρατευματος......και ειπεν προς αυτους ο Μωυσης. ΖΩΣΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ;ιδου αυται εγιναν αιτια εις τους υιους ισραηλ κατα συμβουλην Βαλααμ, να ανομησωσιν εναντιον του Κυριου εις την υποθεσιν του Φεγωρ και εγινεν πληγη εις την συναγωγην του Κυριου.
• ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑΝΑΤΩΣΑΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΩΣΑΤΕ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΟΣΑΙ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΑΝΔΡΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣΑΙ ΜΕΤ ΑΥΤΟΥ...ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΟΡΑΣΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΚΟΙΤΗΝ ΑΝΔΡΟΣ, ΦΥΛΑΞΑΤΕ ΖΩΝΤΑ ΔΙ ΕΑΥΤΟΥΣ....

Λοιπόν, έχω ΗΔΗ στείλει στους ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΤΕΣ των Forums του Esoterica.gr την ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ για τα μηνύματα που έχεις στείλει το μέλος Αββάς Ποιμένας καθώς και τα θέματα που εκείνος έχει "ανοίξει"...

Τι εννοώ;
'Οτι ο ΛΟΓΟΣ και η ΑΙΤΙΑ που πάρχουν οι ΧΩΡΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το να ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ και ΟΧΙ ένας ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ειδικά απο εκείνον που ανοίγει το θέμα...
Τότε αυτό, ΚΑΤΑΝΤΑ μια ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ και όχι ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ...

Παρακαλώ τα μέλη που δαπάνησαν το χρόνο τους για να "καταλάβουν" και να "συζητήσουν" με το μέλος Αββά Ποιμένα (και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι'αυτό), ΕΑΝ ΕΧΟΥΝ κάποιου είδους "απάντηση" ακόμα να δώσουν, ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...
'Εκτοτε θα κλειδωθούν τα θέματα του μέλους Αββά Ποιμένα, με το σκεπτικό ΚΑΙ το αιτιολογικό ότι ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, απεναντίας ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΛΙΜΑ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ, ειδικά μάλιστα όταν παραθέτει ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ θέματα ως απάντηση, που είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΑ με το θέμα που ΕΚΕΙΝΟΣ έχει ανοίξει, ΧΩΡΙΣ να απαντά στα υπόλοιπα μέλη σε όσα τον ερωτούν...

Συνηθησμένες δε, απάντησεις του είναι:
"ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ ΞΑΝΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΛΑ"
ή
"ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ ΕΓΩ .ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ"
ή
"ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ,Η ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΠΟ"

Αγαπητό μέλος Αββά Ποιμένα...
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΣΥ ΑΝΟΙΞΕΣ, τα μέλη μας σου ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ και σου ΑΠΕΥΘΥΝΑΝ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ οι οποίες ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ακριβώς γιατί ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, που σημαίνει ΑΠΛΑ ότι μπορεί να ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ σε κάποιο άλλο διαδυκτιακό τόπο, ΑΛΛΑ τα όσα σε ΕΜΑΣ παραθέτεις ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ και κατ' επέκταση ΑΓΝΟΕΙΣ και ΑΔΥΝΑΤΕΙΣ να απαντήσεις ΩΣ ΟΦΕΙΛΕΙΣ, σε όσα σε έχουν ερωτήσει τα υπολοίπα μέλη μας...

Είναι ΑΤΙΜΟ και ΑΔΙΚΟ να προσπαθεί κάποιος να συζητήσει μαζί σου και εσύ να του συμπεριφέρεσαι με το τρόπο που συμπεριφέρεσαι ΠΙΘΑΝΑ στους ομοίους σου...
Εδώ φίλε μου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΑΝΗ μα ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΑΝΤΡΙ ώστε να έχουμε την ΑΝΑΓΚΗ "Ποιμένων"...

Είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΦΑΡΑΣΗ και προασπαθούμε ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ, αυτή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να τη προοσφέρουμε και στα ΜΕΛΗ ΜΑΣ που μας τιμούν με τη παρουσία τους ΚΑΙ την ενεργή συμμετοχή τους...

Αναλογίσου ΚΑΙ ξαναδιάβασε τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΑ και ΔΕΝ εννοώ τα ΠΟΛΥΣΕΛΙΔΑ copy / paste που παρέθεσες (ΑΥΤΑ είπαμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ), και κρίνε τον ευατό σου σε σχέση με εμάς...
Εδώ ζητούμε την ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ και τη ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ και όχι να μας παραθέσεις κατεβατά απο ΑΣΧΕΤΑ έως ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΨΕΥΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ...
Εκτός και ΑΝ η γνώμη ΣΟΥ και η άποψή ΣΟΥ είναι εξίσου ΑΣΧΕΤΗ και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΨΕΥΔΗ....
Εάν έτσι είναι, απλά ΛΥΠΑΜΑΙ...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr