hi me lene malbina kai opws epsaxna kai egw gia thn ergasia mou sta 8rhskeutika epesa panw sthn dikh sas anazhthsh. afou thn tleiwsa skefthka na sas boh8hswΘρησκεία - Φιλοσοφία
Η φιλοσοφία και η θρησκεία στην Κίνα συχνά είναι αναμεμειγμένες. Οι φιλόσοφοι στην Κίνα ασχολήθηκαν με την πολιτική όσο σε λίγες χώρες στον κόσμο. Θρησκείες όπως ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός έχουν μεγάλη επιρροή στους Κινέζους. Όμως σε σχέση με άλλες χώρες η θρησκεία δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή των Κινέζων.
Για τους κινέζους ο Tian παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Αυτός είναι το πνεύμα της σύνθεσης και συναντάται σε όλη την θρησκευτικοφιλοσοφική ιστορία της χώρας. Ο Tian, όπως και ο θεός, μπορεί να δημιουργήσει και να καταστρέψει τα πάντα. Αντίθετα όμως με τους δυτικούς, ο Tian δεν έχει έρθει σε επικοινωνία με τους δυτικούς. Οι κινέζοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξέρουν το τι θέλει ο θεός από αυτούς, όπως γίνεται στη βίβλο. Δεν μπορούν όλοι να έρθουν σε επαφή με τον Tian.
ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ
Ο Βουδισμός ιδρύθηκε από τον Siddharta Gautama (560-480πΧ) γνωστό και ως Shakyamuni. Αυτός ήταν πρίγκιπας στο Sakya βασίλειο στα σύνορα Ινδίας και Νεπάλ. Στα 29 του χρόνια άρχισε να προβληματίζεται για τον πόνο, έφυγε από το παλάτι μαζί με την οικογένεια του και εγκαταστάθηκε κάτω από ένα δέντρο, το Βο. Μετά από 6 χρόνια αναζήτησης βρήκε ότι ο πόνος προέρχεται από τις επιθυμίες. Αν ο άνθρωπος δεν επιθυμεί, ο πόνος εξαφανίζεται. Μετά τον θάνατο του αναγνωρίστηκε ως Buddha που σημαίνει πεφωτισμένος. Επίσης δίδαξε πως μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στη Nirvana, την απόλυτη κατάσταση της χαλάρωσης και της αρμονίας. Αργότερα ο Βουδισμός διακλαδίστηκε σε δύο σχολές : 1) Mahayana 2) Hinayana. Ο Hinayana είναι πιο κοντά στον αρχικό Βουδισμό ενώ ο Mahayana έχει πιο πολλά δημόσια στοιχεία και υποστηρίζει ότι κάθε πλάσμα φτάνει στη λύτρωση με το Bodhisattva (λυτρωτικό detities). Οι κύριες σχολές βουδισμού ανήκουν στη Mahayana.
Η λέξη Βούδας προέρχεται από τα Σανσκριτικά και σημαίνει «Αφυπνισμένος». Στο Ινδουιστικό πλαίσιο, ο συγκεκριμένος όρος μοιάζει με τίτλο για κάθε άνθρωπο που έχει επιτύχει την «Φώτιση», φέροντας παράλληλα και ιεραρχικά κοινωνικά χαρακτηριστικά, ξεφεύγοντας από τα στενότερα όρια της Θρησκείας. Έτσι ο όρος αυτός αποδιδόταν σε περισσότερους από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, προσδιορίζοντας την τροποποιητική εξουσία του, απέναντι στην ιστορία και την κουλτούρα της εποχής στην οποία ζούσε.
Για αυτό άλλωστε και το όνομα του ιδρυτή της Βουδιστικής Θρησκείας δεν ήταν «Βούδας» αν και οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο, αφού το αληθινό όνομα του Βούδα (όπως όλοι τον έχουμε γνωρίσει), σπάνια αναφέρονταν. Το όνομα του συγκεκριμένου διδασκάλου λοιπόν ήταν «Σιντχάρτα Γκουτάμα» και ο ίδιος ποτέ δεν αναφέρονταν στον εαυτό του ως Βούδας, ούτε και οι γύρω του τον αποκαλούσαν με αυτόν τον τρόπο κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο όρος Μπάγκαβαν (που σημαίνει κύριος) ήταν αυτός που του αντιστοιχούσε ως επί το πλείστον, όταν αυτός είχε αναλάβει τον κεντρικό ρόλο της Βουδιστικής θεωρίας και πρακτικής.
Ωστόσο, η λέξη «Βούδας» είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιήθηκε μέσα από πολλές παραδόσεις και κουλτούρες κατά τη διάρκεια των αιώνων. Μάλιστα δεν υπάρχει ούτε καν η πεποίθηση ότι υπήρξε ένας και μόνον Βούδας, αφού υπήρξε σειρά μετενσαρκώσεών του, η οποία και ονομάζεται Σαμσάρα, η οποία και προσβλέπει στην τελειοποίηση των αρετών. Έτσι ακριβώς, ο ιδρυτής του Βουδισμού, θεωρείται το (τελικό) αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας από τους Βουδιστές κάθε επιπέδου, χρόνου και τόπου.
Η χρονική τοποθέτηση του Βούδα
Υπάρχουν τρεις πιθανές χρονολογικές τοποθετήσεις της ζωής του Βούδα αφού τρεις είναι και οι ιστορικές προσεγγίσεις υπολογισμού της γέννησής του, δοσμένες από διαφορετικές Βουδιστικές (και όχι μόνον) παραδόσεις.
Τα χρονικά της Σρι Λάνκα, το Ντιπαβάμσα και το Μαχαβάμσα, μας λένε ότι ο Βούδας γεννήθηκε διακόσια ενενήντα οκτώ χρόνια πριν τη στέψη του βασιλιά Ασόκα, μίας προσωπικότητας η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάδοση του Βουδισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας. Σύμφωνα με αυτά τα χρονικά, ο Ασόκα ξεκίνησε τη βασιλεία του το 326 π.Χ. Κάτι τέτοιο θα τοποθετούσε τη γέννηση του Βούδα το 624 π.Χ. Ωστόσο η χρονολογία της στέψης του Ασόκα τοποθετείται (από αρχαία ελληνικά κείμενα) το 268 π.Χ. κάτι το οποία φέρει τη γέννηση του Βούδα κάποια χρόνια αργότερα και κατά το 566 π.Χ. Αυτά τα δύο «ζευγάρια» ημερομηνιών ονομάζονται ως «η μακρά χρονολογία». Η «σύντομη χρονολογία» ωστόσο έχει υιοθετηθεί από Ινδικές πηγές και τις Κινέζικες μεταφράσεις τους. Αυτές τοποθετούν τη γέννηση του Βούδα εκατόν ογδόντα χρόνια πριν τη στέψη του Βασιλιά Ασόκα, με αποτέλεσμα να προσδιορίζουν τη γέννηση του Βούδα το 448 π.Χ.
Από τις τρεις παραπάνω χρονολογίες (624, 566 και 448 π.Χ.) οι οποίες έχουν όλες τους υποστηρικτές, οι δύο τελευταίες είναι και οι πιο αποδεκτές πλέον.
Η Εποχή του Βούδα
Όποτε πάντως κι αν είχε γεννηθεί ο Βούδας, το βέβαιο είναι ότι η εποχή μεταξύ 6ου και 4ου αιώνα π.Χ., υπήρξε περίοδος ιδιαίτερα έντονων όσο και ασυνήθιστων μεταμορφώσεων και μεταλλάξεων του αρχαίου κόσμου:
1. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο τότε φιλοσοφικός στοχασμός που αργότερα έφερε σε ύπαρξη το Σωκράτη, ενός των ιδρυτών όλης της πνευματικής κουλτούρας του δυτικού πολιτισμού, είχε ήδη αρχίσει να ανθίζει.
2. Στην Κίνα οι σχολές των Κομφούκιου και Λάο Τζου είδαν ήδη αρχίσει να μορφοποιούνται.
3. Στην Ινδία οι θρησκείες του Τζαϊνισμού και του Βουδισμού, είχαν ήδη θέσει τα πρώτα θεμέλιά τους.
4. Η δημιουργία νέων αυτοκρατοριών οι οποίες επεκτείνονταν πολύ πέρα από τις αρχικές περιοχές ύπαρξής τους (όπως αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου της Ελλάδας, οι δυναστείες των Τσιν και των Χαν στην Κίνα και τα βασίλεια του Δαρείου και του Κύρου στην Περσία) μετέφεραν τη γνώση, τη φιλοσοφία και την κουλτούρα τους, σε εντελώς απομακρυσμένα μέρη.
5. Η δημιουργία αστικών κέντρων τα οποία άρχισαν να συγκεντρώνουν και τον ευρύτερο έλεγχο των περιοχών, έφερε την ανάγκη για πολιτικές μεταρρυθμίσεις και τη γέννηση νέων οραμάτων.
Εντός λοιπόν αυτής της περιόδου ωρίμανσης, η αλλαγή αξιών δεν ήταν μόνον επιβεβλημένη αλλά ήρθε μάλλον και από μόνη της καθώς πολλά προηγούμενα σημεία αναφοράς κατέρρευσαν, δίνοντας τη θέση τους σε ιδέες περισσότερα υποσχόμενες.
Η Βιογραφία του Βούδα
Αν και δεν υπάρχει πουθενά κάποια μοναδική περιγραφή της ζωής του Βούδα, οι οποίες διαφέρουν όχι μόνον χρονολογικά αλλά και στην ουσιαστική παράδοση που εμπεριέχουν, κάποιες παραδόσεις δίνουν περισσότερη έμφαση στη θαυματουργή δράση και θεϊκή υπόσταση του Βούδα, άλλες θεωρίες τον περιγράφουν περισσότερο σαν άνθρωπο, ο οποίος μέσα από σειρές λαθών, εμπειριών και μαθημάτων του, έφτασε σε ένα τέλειο επίπεδο ζωής, πλήρες από κάθε αρετή. Στις δοξασίες του δεύτερου είδους, ο Βούδας προβάλλεται ως ιδανικός άνθρωπος του οποίου η ζωή αποτελεί μοντέλο προς μίμηση κάθε άλλης εξελισσόμενης ανθρώπινης οντότητας.
Ο Βούδας είχε γεννηθεί στη βορειοανατολική περιοχή του ποταμού Γάγγη, η οποία ονομαζόταν Καπιλάβαστου, από την οικογένεια Γκαουταμά, η οποία και ανήκε στην κλάση των Βραχμάνων. Το όνομά του ήταν Σιντχάρτχα, το οποίο αποτελεί μία σύντμηση της λέξης Σαρβαρττχασίντχα, η οποία και σημαίνει «αντίληψη όλων των επιθυμιών». Η λέξη Γκαουταμά, απαρτίζεται από το «γκαου» (πάνω στη Γη) και «ταμά» (ο πιο νικηφόρος). Ο πατέρας του, Σουντοντάνα πιστευόταν πως υπήρξε ο άρχοντας αυτής της πόλης, αν και πιο πρόσφατες πληροφορίες τον αναφέρουν ως ένα από τα μέλη του τότε συμβουλίου που διοικούσε με έναν πιο δημοκρατικό τρόπο, την τότε κοινωνία εκείνου του τόπου.
Ο θρύλος της Γέννησης του Βούδα
Ο Βούδας «συνελήφθη» από την μητέρα του Μάγια, όταν Αυτή είχε ονειρευτεί έναν Λευκό Ελέφαντα να βρίσκεται παραπλεύρως Της. Όταν πλησίαζε η ώρα της Γέννησής Του, η Μάγια αποσύρθηκε στο δάσος Λουμπίνι, κοντά στην πόλη Καπιλάβαστου. Εκεί, καθώς στεκόταν, ένα δέντρο από σεβασμό, υποκλίθηκε για να Τη στηρίξει, βοηθώντας την να γεννήσει τον Μποντχισάττβα (αυτού του οποίου η ουσία – σάττβα – έχει γίνει νόηση – μπόντχι – Μποντχισάττβα καλείται όποιος χρειάζεται μία μόνον τελευταία ενσάρκωση πριν αγγίξει το Νιρβάνα). Το ένα αυτό τέκνο, στάθηκε αμέσως στα δύο του πόδια, έκανε επτά βήματα και είπε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία γέννησή του. Είχε προοριστεί για την Αφύπνιση. Λίγο αργότερα, ένας ηλικιωμένος σοφός προφήτευσε ότι αυτό ακριβώς το τέκνο θα γινόταν ο γνωστός Βούδας. Η Προφητεία ωστόσο είχε προειδοποιήσει πως για να μπορέσει αυτό το τέκνο να γίνει ο Διδάσκαλος τον οποίο περίμενε όλος ο κόσμος, έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι του πατέρα του, ζώντας ασκητική ζωή ώστε να επιτύχει την ανάλογη Φώτιση. Αυτήν την Προφητεία την είχε αρνηθεί κατηγορηματικά ο υπερπροστατευτικός πατέρας του, ο οποίος και έκανε τα πάντα για να κρατήσει τον Σιντχάρτχα εντός του παλατιού, προφυλάσσοντάς τον από το να δει οτιδήποτε που θα τον πλήγωνε. Ωστόσο, ο Σιντχάρτχα εκπλήρωσε την Προφητεία και πάνω από όλα, τον ίδιο τον προορισμό Του.
Ο Κήπος Λουμπίνι, εντός της επικράτειας του Νεπάλ, συνεχίζει φυσικά να είναι ένα ιερός τόπος προσκυνήματος για τους Βουδιστές μέχρι και σήμερα.
Η Μεγάλη Απάρνηση
Η Μάγια, η μητέρα του Σιντχάρτχα, πέθανε λίγο μετά τη Γέννησή Του και η αδελφή της Μαχαπρατζαπάτι, ήταν αυτή που Τον ανέθρεψε αμέσως μετά. Όταν Αυτός μεγάλωσε, παντρεύτηκε, με τη σειρά του, την Γιασοντχάρα, η οποία γέννησε κι έναν γιο, τον Ραχούλα. Σε αυτό το σημείο, ο Σιντχάρτχα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην οικογένειά Του και τον ασκητικό δρόμο της φώτισης. Περιτριγυρισμένος από κάθε πειρασμό, πλούτη, εξουσία και δύναμη που θα μπορούσε να έχει οποιοσδήποτε θνητός, επέλεξε το μονοπάτι της Απάρνησης, μετά την επαφή του με τον έξω κόσμο, τον οποίο μέχρι τώρα δεν Του επέτρεπε ο πατέρας Του να γνωρίσει. Μετά από σειρά εξόδων Του έξω από το παλάτι, είχε πια μάθει σχετικά με τον Πόνο, την Ταλαιπωρία, την Απώλεια, την Αρρώστια και πάνω από όλα τον Θάνατο, ουσίες τις οποίες ήθελε να «δαμάσει» με την Διδασκαλία που αργότερα θα επινοούσε. Εγκαταλείποντας λοιπόν όλες τις γνωστές ευχαριστήσεις που Τον περιέβαλλαν, ακολούθησε ένα αυστηρότατα ασκητικό μονοπάτι, αναζητώντας την μόνιμη Ευτυχία και περιφρονώντας την προσωρινή Ικανοποίηση.
Έχοντας δει μία τελευταία φορά την οικογένειά Του, εγκατέλειψε το παλάτι του πατέρα Του μια για πάντα και φτάνοντας σε ένα δάσος με άλλους ασκητές, αντάλλαξε κάθε κοσμικό αγαθό που του είχε μείνει με τα πρόχειρα ρούχα ενός διερχόμενου κυνηγού. Με μία επιστολή που έδωσε στον οδηγό του που επέστρεφε στο παλάτι, αποχαιρέτησε και τον πατέρα Του, προχωρώντας πλέον στην καινούρια Του ζωή.
Η πράξη της Απάρνησης της οικογένειας Του Σιντχάρτχα από τον Ίδιο, κάθε άλλο παρά αδιαφορία σήμαινε. Αντίθετα, στην ηλικία των εικοσιεννέα χρονών, παρόλη την μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τους συγγενείς του, είχε πια αντιληφθεί το ανώτερο καθήκον Του (Ντάρμα) το οποίο και του υποδείκνυε να ακολουθήσει τη ζωή που ήδη είχε ξεκινήσει.
Από εκείνη την περίοδο και μετά, άρχισε να αναζητά τους Διδασκάλους του. Ο πρώτος ήταν ο Αράντα Καλαμα, ο οποίος και Του δίδαξε έναν τύπο Διαλογισμού ώστε να επιτυγχάνει την κατάσταση του «Απόλυτου Κενού». Αν και ο Σιντχάρτχα την έμαθε και την ακολούθησε, αποφάσισε ότι τελικά δεν θα μπορούσε να ήταν αυτή η απόλυτη μέθοδος της επίτευξης της Αφύπνισης και του Νιρβάνα. Ο επόμενος Διδάσκαλός του, ο Ουντράκα Ραμαπούτρα, Τον δίδαξε μία μέθοδο επίτευξης ανώτερης Συνείδησης, αυτή «ούτε της Αντίληψης, ούτε της μη Αντίληψης». Ο Σιντχάρτχα ακολούθησε και αυτήν την μέθοδο, αλλά ούτε αυτή Τον οδήγησε στην Απάθεια, τη Σιωπή, τη Γαλήνη, την Ισορροπία και την Επίγνωση που Αυτός αναζητούσε. Τότε ο Βούδας κινήθηκε πιο ανατολικά, στην Ουρουβέλα, όπου και εγκαταστάθηκε σε ένα σημείο, αναζητώντας την μέθοδο της Λιτότητας. Άρχισε να αποκτά πλήρη έλεγχο της αναπνοής και της ανάγκης Του για τροφή, ενώ τελικά ακολουθήθηκε και από άλλους πέντε ασκητές. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο και περιφρονώντας εντελώς κάθε σαρκική Του επιθυμία, συνέχισε να ζει για έξι ακόμη χρόνια. Ωστόσο, ακόμη και μετά από τόση προσπάθεια, κατανόησε ότι δεν μπορούσε να φτάσει στην Απελευθέρωση που τόσο πολύ αναζητούσε. Δοκιμάζοντας κάθε άλλη τακτική ώστε να επιτύχει την φώτιση, συνέχιζε διαρκώς να αποτυγχάνει μέχρι που μία μέρα, μια υπηρέτρια Τον αντιλήφθηκε ως κάποιο Πνεύμα κοντά σε ένα ποτάμι, αδυνατισμένο από τις κακουχίες τις οποίες είχε επιβάλει στον εαυτό Του, με αποτέλεσμα να ενημερώσει για την ύπαρξή του την κυρία για την οποία και εργαζόταν. Τότε η κυρία αυτή έφερε φαγητό στον Σιντχάρτχα, το οποίο και Αυτός έφαγε. Οι άλλοι πέντε ασκητές όταν είδαν το συμβάν, έφυγαν μακριά από τον Σιντχάρτχα, πλήρως απογοητευμένοι. Τότε Αυτός κατανόησε ότι όταν η φυσική πληρότητα υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου με μέτρο, τότε είναι για το καλό του και βεβαίως τον ωθεί και περαιτέρω προς την Φώτιση. Ο εξευτελισμός της φυσικής υπόστασης του ανθρώπου όχι μόνον δεν βοηθούσε αλλά απότρεπε την ομαλή πορεία στη ζωή.
Αργότερα, ο δίκαια πλέον επονομαζόμενος Βούδας, αντιμετώπισε ένα πειρασμό από τον Μάρα (ο οποίος είναι η προσωποποίηση του Θανάτου, της Πλάνης και του Πειρασμού). Καθώς ο Βούδας ήταν σε στάδιο διαλογισμού κάτω από το Δέντρο της Αφύπνισης, ο Μάρα τον «βομβάρδισε» με αμφιβολίες αλλά και πειρασμούς, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν αυτοί της πείνας, της λαγνείας, του φόβου και της αδράνειας, προσπαθώντας έτσι να Τον πείσει να εγκαταλείψει την πορεία του προς την Φώτιση. Ωστόσο όλοι οι πειρασμοί, παρόλο που ήταν άριστα μεταμφιεσμένοι και πειστικοί, απέτυχαν πλήρως στο στόχο τους. Αυτός ακριβώς ο θρύλος είναι και ο αγαπημένος των απανταχού Βουδιστών και Διδασκάλων αυτής της θρησκείας αφού προβάλλει τις τέσσερις απαραίτητες προϋποθέσεις στην πορεία προς την Φώτιση: Την Διάκριση, την Φιλαλήθεια, την Απάρνηση και τη Γαλήνη.
Η Απάρνηση είναι μία ελκυστική ουσία για τους Βουδιστές, αν και είναι συχνά παρεξηγημένη από τους υπολοίπους ανθρώπους που ανήκουν στις θρησκείες του Δυτικού πολιτισμού. Παρότι η χρήση της έχει γίνει αποδεκτή από όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα, η συχνή της σύγχυση με την αδιαφορία και την αδράνεια έχει μπερδέψει πολλούς ανθρώπους όταν προσπαθούν να κατανοήσουν τι δίδασκε ο Βούδας μέσω την κατάκτηση αυτής της Αρετής. Πάνω σε αυτό το σημείο είχε πει το εξής: «Αυτό για το οποίο μιλώ είναι ο πόνος και η θεραπεία του. Όμως αυτό που απαρνούμαι είναι ο πόνος και ο θεραπεία του», εννοώντας ότι δεν υπάρχει ούτε θεραπεία αλλά πρωτίστως ούτε και πόνος.
Η Αφύπνιση του Βούδα και η ερμηνεία αυτής
Το βράδυ εκείνο όταν ο Σιντχάρτχα έγινε Βούδας, είχε ολοκληρώσει μία διαδικασία Αποδέσμευσης μέσω των τεσσάρων επιπέδων των Ντχιάνα, τα οποία και αποτελούν τα θεμέλια των έξι Επιγνώσεων (Αμπχίγκνια) που έλαβε ως Θεία Δώρα. Η διαδικασία προς την Απελευθέρωση από τα δεσμά Του περιγράφεται ως μία Μύηση η οποία συνέβη σε τρία στάδια Επίγνωσης, τα οποία παραλληλίζονταν και με τα τρία μέρη της νύχτας: 1. Από το Σούρουπο ως τις 10 το βράδυ, 2. Από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 το πρωί και 3. Από τις 2 το πρωί μέχρι την Αυγή.
Στο πρώτο μέρος της νύχτας έλαβε την Επίγνωση χιλίων προηγούμενων ενσαρκώσεών Του. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου μέρους της νύχτας, απόκτησε την Ενόραση και ολόκληρο το Σύμπαν εμφανίστηκε μπροστά Του. Επιβεβαίωσε ότι το «θετικό» Κάρμα ορίζει την ευτυχή Επαναγέννηση ενώ το «αρνητικό» Κάρμα σε μία δυστυχή Επανενσάρκωση. Κατά τη διάρκεια του τρίτου μέρους εκείνης της νύχτας, απόκτησε Επίγνωση του τέλους του Ασράβα και συνειδητοποίησε την αρχή της Πρατίτια Σαμουτπάντα, (της εξαρτώμενης συν-καταγωγής, δηλαδή της νομοτέλειας που χαρακτήριζε τον Καρμικό κύκλο Μετενσαρκώσεων). Με λίγα λόγια, ο Βούδας, ενθυμούμενος όλες τις προηγούμενες Επανενσαρκώσεις Του (στο πρώτο μέρος εκείνης της νύχτας), μπόρεσε να δει 9στο δεύτερο μέρους της νύχτας) τον μηχανισμό του Κάρμα ο οποίος και καθόριζε την «Μοίρα» όλων των οντοτήτων. (Στο τρίτο μέρος εκείνης της νύχτας) μπόρεσε και ανάλυσε ενορατικά τους Νόμους στους οποίους στηρίζονταν όλο το Κάρμα και η διαδικασία Αυτοβελτίωσης στην οποία αυτό οδηγούσε. Ο Γκαουτάμα ήταν πλέον ο Βούδας (ο Πεφωτισμένος).
Οι προηγούμενες Ενσαρκώσεις του Βούδα
Η Επιφώτιση του Βούδα με τη Επίγνωση των προηγούμενων Ενσαρκώσεών Του υπήρξε πηγή έμπνευσης για Συγγραφή τεράστιου μεγέθους Βουδιστικής φιλολογίας, η οποία εμφανίστηκε σε πολλές διαφορετικές μορφές, ονομαζόμενες Τζατάκας (ή Ιστορίες των παλαιότερων Ενσαρκώσεων του Βούδα). Οι Πάλι Τζατάκας έχουν αρχειοθετήσει εκατόν είκοσι τρεις προηγούμενές του ενσαρκώσεις ως ζώο, τριακόσιες πενήντα επτά ως άνθρωπο και εξήντα έξι ως Θεό. Για τους Βουδιστές, βιογραφία του Βούδα δεν απαρτίζεται από τα γεγονότα μίας Ενσάρκωσης αλλά πολλών.
Σαμσάρα, ο Κύκλος της Ύπαρξης.
Οι Ενορατικές Αντιλήψεις της Σαμσάρα και του Κάρμα από τον Βούδα, κατά το δεύτερο μέρος εκείνης της νύχτας, έδωσαν την μετέπειτα άνθιση στη σύλληψη της ιδέας του Τροχού της Ζωής από την Βουδιστική Τέχνη. Αυτός ο Τροχός της Ζωής μοιάζει αρκετά με έναν χάρτη, ο οποίος αν ακολουθηθεί, οδηγεί στην οριστική Σωτηρία. Οι περισσότερες απεικονίσεις αυτού του Τροχού έρχονται από το Θιβέτ, αφού η ύπαρξή του προβάλλεται σε όλους τους Ναούς εκείνου του τόπου, ως σπερματική σκέψη για Προσευχή και Διαλογισμό.
Στην ουσία της Σαμσάρα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν αναφέρεται καμία Κοσμογονική Δοξασία, κάτι που θα μπορούσε να καταπλήξει κάθε πιστό Θρησκείας του Δυτικού Πολιτισμού. Η Σαμσάρα δεν έχει σημείο αναφοράς, ούτε και καμία αρχή. Αντί της εμμονής για την ανακάλυψη της Αρχής των Όλων που κυριαρχεί στο Δυτικό Φιλοσοφικό σύστημα, οι Βουδιστές θεωρούν ότι είναι σημαντικότερο να κατανοήσει κανείς, το διαρκή κύκλο δημιουργίας και καταστροφής, καθώς και το πως επηρεάζουν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις του καθενός τη συμμετοχή και την διατήρηση αυτού του κύκλου.
Προσέξτε παραπάνω πως αυτός ο κύκλος (η Σαμσάρα) κρατείται από τα δόντια ενός θηρίου. Αυτό το θηρίο αντιπροσωπεύει τον Χρόνο και την Μη-Μονιμότητα. Η περίμετρός του διαιρείται σε δώδεκα προ-στάδια. Στον άξονά του υπάρχουν τρία ζώα, ο Κόκορας που συμβολίζει το Πάθος, το Φίδι που συμβολίζει το Μίσος και το Γουρούνι που συμβολίζει την Αδιαφορία. Αυτές οι τρεις δυνάμεις είναι εκείνες που ωθούν την ανθρώπινη ύπαρξη στη Ζωή, καθώς το Κάρμα των προηγούμενων Ενσαρκώσεών της καθορίζει κάτω ποια συγκεκριμένη υπο-επιρροή αυτή θα επαναγεννηθεί.
Ο Τροχός της Ζωής.
Ο Τροχός της Ύπαρξης (Μπχαβατσάκρα) είναι ένα οπτικό βοήθημα το οποίο βοηθά στην κατανόηση της κυκλικότητας της Ζωής (Σαμσάρα). Τα τρία ζώα που υπάρχουν στο κέντρο του Τροχού, αντιπροσωπεύουν τα τρία δηλητήρια που δεσμεύουν την ανθρώπινη εξέλιξη: Την εμπάθεια, το μένος και την πλάνη, εξαιτίας των οποίων ο Τροχός διατηρείται σε κίνηση. Ο επόμενος κύκλος έξω από το κέντρο του Τροχού απεικονίζει τις διαδρομές του Εκφυλισμού και της Βελτίωσης. Στη δεξιά πλευρά του Τροχού, οι άνθρωποι δεμένοι από τις ανομίες τους , έλκονται προς τα κάτω από τους Δαίμονες. Στην αριστερή πλευρά του Τροχού, οι άνθρωποι κινούνται ανοδικά, ακολουθώντας το Ντάρμα τους. Οι λαϊκοί κατά κανόνα βρίσκονται στον πυθμένα αυτού του Τροχού, ενώ οι μοναχοί τοποθετούνται στα ανώτερα στρώματα αυτού. Ο επόμενος πιο εξωτερικός κύκλος του Τροχού χωρίζεται σε έξι τμήματα, καθένα από τα οποία απεικονίζει έναν από τους κόσμους στον οποίο λαμβάνει χώρα η Επαναγέννηση κάθε ανθρώπου. Οι Θεότητες και οι Αγγελικές οντότητες γεννιούνται στο ανώτερο από τα έξι τμήματα, απολαμβάνοντας την πιο ευχάριστη Επαναγέννηση ενώ οι Δαιμονικές υπάρξεις υποβάλλονται στην πιο επίπονη επαναγέννηση, εντός του κατωτέρου από τους έξι μέρη του Τροχού. Εξαιτίας της ποικιλίας των υπαρχουσών «Κολάσεων» μόνων μερικές από αυτές απεικονίζονται στον Τροχό. Κινούμενοι με την φορά του ρολογιού από τον κόσμο των Θεοτήτων, συναντούμε τον κόσμο των Ασούρας (των εμπαθών οντοτήτων) και των ζώων, ενώ αντίθετα από τη φορά του ρολογιού, υπάρχει ο κόσμος των ανθρώπων και των Πρέτας (πεινασμένων φαντασμάτων). Στην άκρη του Τροχού, αυτός χωρίζεται σε δώδεκα τμήματα με συμβολικές αναπαραστάσεις οι οποίες βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Ο εξωτερικός κύκλος του Τροχού ξεκινά με την Αβίντια (άγνοια) και κινούμενος σύμφωνα με τη φορά του ρολογιού πηγαίνει προς την Τζάρα-Μαράνα (τη γήρανση και το θάνατο), καταλήγοντας και πάλι στον Αβίντια. Ο όλος Τροχός κρατείται από τα δόντια ενός τρομερού θηρίου, που μοιάζει να καταβροχθίζει τα πάντα, συμβολίζοντας ότι η εμπειρία της Σαμσάρα είναι αυτή της καταστροφής, δηλαδή της αποσύνθεσης και του θανάτου. Το θηρίο είναι στεμμένο από πέντε κρανία, τα οποία συμβολίζουν το Σκάντχας (πεπερασμένο). Το θηρίο στέκεται σταθερά σε ένα βουνό, το οποίο συμβολίζει την κατασκευασμένη πραγματικότητά μας.
Η Βουδιστική Κοσμολογία.
Ο Τροχός της Ζωής είναι υποδειγματικός του Βουδιστικού τρόπου προσέγγισης του Σύμπαντος. Γενικά πιστεύεται ότι υπάρχουν τρεις κόσμοι: Ο κόσμος των Αισθήσεων, ο κόσμος της Μορφής και ο κόσμος της Μη-Μορφής. Μέσα σε αυτούς τους τρεις κόσμους, υπάρχουν έξι «Μοίρες». Στον κόσμο των Αισθήσεων υπάρχουν η Κόλαση, τα πεινασμένα φαντάσματα, τα ζώα, οοι άνθρωποι και τα ακτινοβόλα πνεύματα, ενώ στους κόσμους της Μορφής και της Μη-Μορφής βρίσκονται οι Μπράχμα (Θεοί). Οι έξι διαφορετικές «Μοίρες» λοιπόν βρίσκονται μία ιεραρχία, με την «Μοίρα» των Μπράχμα ως ανώτερη όλων, καθώς αποτελεί την επιβράβευση για την ενάρετη πορεία μίας οντότητας, η οποία έχει διατηρήσει επιτυχώς τις τέσσερις ιδιότητες του Μπράχμα: 1. την απεριόριστη Καλή Θέληση, τη Συμπόνια, την Εκτίμηση και τη Γαλήνη. Πάντως η Βουδιστική Κόλαση δεν είναι ένας τόπος αιωνίων βασανιστηρίων. Περισσότερο μοιάζει με ένα προσωρινή καθαρτήριο της Ψυχής, μετά από το οποίο η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να επανέλθει στον Κόσμο των ανθρώπων.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο κόσμος των Θεών βρίσκεται κάτω από μία μάλλον περίεργη αντίληψη μέσα από τη Βουδιστική θεώρηση. Οι Βουδιστικές Θεότητες κάθε άλλο παρά υπερβαίνουν την έννοια του Χρόνου αλλά είναι οντότητες οι οποίες μέσα από σειρά ενσαρκώσεων ως άνθρωποι έφτασαν στην πλήρη εκπλήρωση του Κάρμα τους και μη υπάρχοντας λόγος επαναγέννησής τους στο φυσικό κόσμο όπως των γνωρίζουμε, εμφανίστηκαν ως Ουράνιες Οντότητες, όντας τέλειοι από κάθε μορφή, σύμφωνα με τα ανθρώπινα κριτήρια. Έτσι, οι Βουδιστές σχετίζονται με τους Θεούς και τους Αγγέλους τους μέσα από μία περισσότερο ηθική προσέγγιση. Το Δέος που υπάρχει στις δυτικές θρησκείες, αντικαθίσταται από τις ουσίες της Λογικής, της Ειλικρίνειας, της Αμεσότητας, έως και του Χιούμορ.
Ο σκοπός κάθε Βουδιστή είναι η επίτευξη του Νιρβάνα, επίπεδο το οποίο δεν βρίσκεται πάνω στον Τροχό της Ζωής αλλά τον υπερβαίνει. Κάθε τρόπος ύπαρξης πάνω ή μέσα στον Τροχό, θα βρίσκεται πάντα στο επίπεδο του προσωρινού και θα απειλείται από την καταστροφή και το θάνατο. Η απόλυτη ευτυχία για τους Βουδιστές βρίσκεται στην περιοχή εκτός του Τροχού.
Αυτό που κινεί τον Τροχό είναι η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση η οποία και βρίσκεται στο κέντρο αυτού. Οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις κάθε ανθρώπου είναι οι μόνοι παράγοντες που συντασσόμενοι αθροιστικά, θα καθορίσουν της συνθήκες επαναγέννησής του. Για αυτό και ο κάθε άνθρωπος είναι παντού και πάντοτε υπεύθυνος και καθοδηγητής της «Μοίρας» του.
ΚΟΜΦΟΥΚΙΑΝΙΣΜΟΣ
Ο Κομφουκιανισμός επηρέασε πάρα πολύ τους κινέζους και διαμόρφωσε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται οι σχέσεις τους. Ο Κομφουκιανισμός μιλάει για τις καλές σχέσεις ανάμεσα στον άνδρα με τη γυναίκα, στους γονείς με τα παιδιά. Δημιούργησε το πλαίσιο για μια αρμονική κοινωνία. Ο Κομφουκιανισμός ιδρύθηκε από τον Κομφούκιο (551-479). Η πολιτική ζωή στη δυναστεία των Zhou ήταν εντελώς χαοτική και μπερδεμένη οπότε ο Κομφούκιος έδωσε τις βάσεις για μια αρμονική κοινωνία. Εξέδωσε 5 βιβλία τα οποία ονομάστηκαν "Ανάλεκτα". Η κύρια αρχή του Κομφουκιανισμού είναι το Ren (=καλοσύνη) μεταξύ των ανθρώπων. Το Ren έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Zhong (=ψευτιά) για τον συνάνθρωπο. Όποιος έχει αρετές όπως η καλοσύνη ονομάζεται Junzi (= τέλειος άνθρωπος). Ο Κομφουκιανισμός αργότερα αναπτύχθηκε σε δύο σχολές. Η μια αντιπροσωπεύτηκε από τον Mencius (372-289πΧ) ο οποίος πίστευε ότι η φύση του ανθρώπου είναι καλή και η άλλη από τον Xunzi (306-312πΧ) ο οποίος πρέσβευε ότι η φύση του ανθρώπου είναι σατανική και γίνεται καλή μόνο με την εκπαίδευση.
ΤΑΟΪΣΜΟΣ - ΝΤΑΟΪΣΜΟΣ
Ο Ταοϊσμός ιδρύθηκε από τους Laozi (6ος - 5ος αιώνας πΧ) και Zhuangzi (369-286πΧ). Σε αντίθεση με τον Κομφουκιανισμό που μιλάει για σχέση μεταξύ των ανθρώπων, ο Ταοϊσμός αναφέρεται στις σχέσεις ανθρώπου και φύσης. Κεντρική έννοια είναι το Dao (=δρόμος) που σημαίνει τον δρόμο του ανθρώπου για να εναρμονίσει τη ζωή του με την φύση. Οι άνθρωποι πρέπει να επικεντρώνονται ο καθένας στον εαυτό του. Ο Ταοϊσμός πιστεύει ότι αλήθεια και ψέμα, καλό και κακό είναι δύο διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ανώτερος στόχος του ανθρώπου είναι η αθανασία. Ο θεός συνδέεται καθημερινά με όλα τα πλάσματα. Σύμφωνα με τον Ταοϊσμό το De (=θάρρος) είναι η δύναμη του μυαλού. Ο Ταοϊσμός επηρέασε πολύ την κινεζική κουλτούρα.
Τέλος υπάρχουν γύρω στα 4 εκατομμύρια Κινέζοι που πιστεύουν στον Ισλαμισμό.
cookiemstyle
ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ (ΒΟΗΘΕΙΑ)
Απεστάλη: 18/12/2003, 22:20:06
Στα πλαίσια τίνος μαθήματος; 
