Η Ιατρική Επιστήμη και η Ψυχολογία, εξηγούν ως Λυκανθρωπία την ψυχική διατάραξη του ασθενούς που τον κάνει να πιστεύει ότι είναι κάποιο ζώο, ή/και κάποιες βαριές μορφές επιληψίας (λόγω του ότι τα κρούσματα επιληψίας αυξάνονται κατά την διάρκεια της Πανσέληνου, εξ’ ού και ο όρος «σεληνιασμός»).
Ο Αποκρυφισμός εξηγεί την Λυκανθρωπία ως Θηριομορφία, δηλαδή την ικανότητα ο άνθρωπος να μεταλλάσσεται είτε σωματικά, είτε αστρικά, είτε και τα δύο σε κάποιο ζώο. Επίσης, ο άνθρωπος αποκτά ικανότητες και δυνάμεις κάποιου ζώου χωρίς να μεταλλάσσει το φυσικό του σώμα.
Η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στην μέση, και η Λυκανθρωπία δεν αποτελεί εξαίρεση. Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές και άνθρωποι με οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά και η ικανότητα της Θηριομορφίας είναι μια πανάρχαιη παράδοση και Τέχνη. Στις περιπτώσεις της ψυχολογικής διαταραχής και της Θηριομορφίας, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι επιλέγονται ζώα που ο άνθρωπος είτε πιστεύει ότι είναι είτε προτιμά να μεταλλαχθεί σε αυτά, τα οποία θεωρούνται ιερά ή/και ιδιαίτερα επικίνδυνα ανάλογα με τις δοξασίες και την θρησκεία της περιοχής. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη και την Βόρεια Ασία προτιμείται ο λύκος ή η αρκούδα, στην Αφρική η ύαινα ή το λιοντάρι, στην Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία και άλλες περιοχές της Ασίας η τίγρης, και ούτω καθ’ εξής. Επίσης, ο Λυκανθρωπισμός και η Θηριoμορφία, έχει συνδυαστεί στις παγκόσμιες δοξασίες με τις Μάγισσες, τους Βρυκόλακες και τους Προστάτες-Πνεύματα.
Οι παραδόσεις και οι θρύλοι βρίθουν παγκοσμίως με ιστορίες σχετικές με Λκάνθρωπους και Θηριομορφιστές. Οι πρώτες παραδόσεις για το θέμα παρουσιάζονται στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αρκαδία όπου λατρευόταν ο Λύκος-Ζευς. Αργότερα στην Ρώμη, ο λύκος λατρεύτηκε σαν ιερό ζώο, προστάτης των καλών και τιμωρός των κακών. Επίσης, υπήρχε ο θρύλος των versipellis οι οποίοι ήταν άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε λύκους με Μαγεία. Οι ιστορίες Λυκανθρώπων άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα πολυάριθμες στην Ευρώπη κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Οι επικηρυγμένοι, οι ληστές και οι συμμορίτες, συχνά εκμεταλλεύονταν τον φόβο του κόσμου για αυτό το θέμα, φορώντας δέρματα λύκων. Πολλοί ήταν οι ύποπτοι λυκανθρωπιστές που κάηκαν στην πυρά και πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που διαγνώστηκαν ως ψυχολογική διαταραχή ή οργανική δυσλειτουργία.
Συμπτώματα λυκανθρωπιστών και ικανότητες θηριομορφιστών:
Λυκάνθρωποι – όπως προανέφερα, ο όρος «λυκανθρωπία» υπάρχει στην ιατρική και την ψυχολογία. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής, είναι βαριά μορφή ψυχολογικής διαταραχής, πιστεύει ότι είναι κάποιο ζώο και φέρεται σαν αυτό το ζώο. Σαν ιατρικός όρος, ο ασθενής παρουσιάζει έντονα συμπτώματα επιληψίας. (παραπέμπω τον αναγνώστη σε ιατρικά και ψυχολογικά κείμενα για πιο εμπεριστατωμένη συμπτωματολογία και διάγνωση).
Θηριομορφία – Διαχωρίζεται σε Φυσική (σωματική) Θηριομορφία, Αστρική Θηριομορφία και Πνευματική
· Η Φυσική Θηριομορφία είναι μάλλον μύθος. Πιστεύεται ότι ο φυσικός θηριομορφιστής έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται άριστα σε κάποιο ζώο και να οικειοποιείται τις δυνάμεις του. Δεν μπορεί να μεταμορφώνεται συνέχεια ούτε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί όμως να διατηρεί και να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις που χαρακτηρίζουν αυτό το ζώο μόνιμα.
· Η Αστρική Θηριομορφία είναι η ικανότητα να ταξιδεύει αστρικά με μορφή ζώου και να μπορεί να παρουσιάζεται σε ανθρώπους κατ’ επιλογή με αυτήν τη μορφή. Οι άνθρωποι που θα το δουν, δεν θα είναι σε θέση να καταλάβουν ότι δεν βλέπουν ένα κοινό ζώο αλλά έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε αστρικό ταξίδι.
· Η Πνευματική Θηριομορφία βασίζεται περισσότερο στην Σαμανική πίστη περί ζώων-οδηγητών και τοτέμ. Ο άνθρωπος βλέπει κάποια χαρακτηριστικά (σωματικά και χαρακτήρα) στον εαυτό του που σχετίζονται με κάποιο ζώο. (βλ. κείμενο Συμβολισμός & Αντιστοιχία των Ζώων-Οδηγητών)
Μύθοι και πραγματικότητα
Για άλλη μια φορά, οι μύθοι και οι δοξασίες των λαών, το σινεμά και η φανταστική λογοτεχνία, έχουν δημιουργήσει μια εικόνα τελείως λανθασμένη περί των Λυκανθρώπων και των Θηριομορφιστών.
Παραθέτω λοιπόν εδώ όλα όσα ανήκουν στον χώρο του μύθου και της φαντασίας μονάχα:
- Η ασημένια σφαίρα που υποτίθεται ότι είναι το μόνο που σκοτώνει τους Λυκανθρώπους και τους Θηριομορφιστές, είναι πέρα για πέρα μύθος. Στην πραγματικότητα, οι θηριομορφιστές είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι κατά την διάρκεια της μεταμόρφωσης.
- Η Πανσέληνος έχει μια δόση αλήθειας που σχετίζεται με την επιληψία αλλά και με την γνωστή πλέον πίστη ότι η νύχτα της Πανσέληνου είναι η πλέον ιδανική για οποιαδήποτε Μαγική εργασία. Σίγουρα όμως δεν είναι η μόνη νύχτα που μπορεί ο ιατρικά πάσχων να πάθει κρίση επιληψίας, ούτε η μόνη που μπορεί ο θηριομορφιστής να μεταμορφωθεί. Επίσης, ο μύθος αυτός σχετίζεται και με την συνήθεια των λύκων να ουρλιάζουν την νύχτα της Πανσέληνου.
- Ο μύθος που θέλει τους θηριομορφιστές να αποκτούν υπερφυσικές διαστάσεις και δυνάμεις όταν είναι μεταμορφωμένοι απέχει πολύ από την αλήθεια. Όταν μεταμορφώνονται, δεν είναι δυνατόν να διαχωριστούν από το κανονικό ζώο, ούτε έχουν κάτι πάνω τους το ανθρώπινο. Το μόνο που «παίρνουν μαζί τους» από το φυσικό ανθρώπινο σώμα τους είναι κάποια χρωματικά χαρακτηριστικά ή σωματική διάπλαση, για παράδειγμα, ο μελαχρινός και χοντρός άνθρωπος δεν αποκλείεται να μεταμορφωθεί σε μαύρη και χοντρή γάτα. Αλλά εκεί σταματά η συσχέτιση.
- Η ιστορία ότι οι λυκάνθρωποι και οι θηριομορφιστές έχουν ακόρεστη ανάγκη από ανθρώπινη σάρκα, είναι πέρα για πέρα μύθος! Οι άνθρωποι με ψυχολογική διαταραχή δεν αποκλείεται να είναι επιθετικοί, αλλά όχι σε σημείο που να θέλουν να σκοτώσουν ή ακόμα χειρότερα να φάνε ανθρώπους! Οι θηριομορφιστές από την άλλη πλευρά, συνήθως μεταμορφώνονται για λόγους καθαρά άμυνας ή για λόγους «κατασκοπείας».
- Δεν λατρεύουν τον Σατανά ούτε υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πίστη που έχουν. Η λυκανθρωπία και η θηριομορφία δεν περιορίζεται σε θρησκευτικά όρια.
- Ούτε η λυκανθρωπία ούτε η θηριομορφία μεταδίδονται με το δάγκωμα ή με οποιαδήποτε άλλη επαφή. Η μορφή των παθολογικών και ψυχολογικών ασθενειών λυκανθρωπίας δεν είναι κολλητική και η ικανότητα της θηριομορφίας είναι καθαρά επίκτητη μετά από εξάσκηση και μπορεί να μεταδοθεί μονάχα με διδασκαλία.

Τι είναι ο Βαμπιρισμός;

Ο Βαμπιρισμός χαρακτηρίζεται από μερικές δυνάμεις αλλά και αδυναμίες, με τις οποίες ο άνθρωπος-Βαμπίρ γεννιέται και ΔΕΝ αποκτά αργότερα! Η άποψη που έχει επικρατήσει ότι αν σε δαγκώσει Βαμπίρ γίνεσαι και εσύ Βαμπίρ, είναι μύθος. Ο Βαμπιρισμός υπάρχει και σαν ιατρικός όρος για να χαρακτηρίσει ένα είδος ασθένειας. Για περισσότερα, παραπέμπω τον αναγνώστη να αναζητήσει λεπτομέρειες σε κείμενα ιατρικής.
Εν συντομία, παραθέτω τα χαρακτηριστικά των Βαμπίρ, συμπεριλαμβανομένων και των απόκρυφων συμπτωμάτων τα οποία η ιατρική δεν αναφέρει ούτε αναγνωρίζει.
Οργανικές δυσλειτουργίες:
- Ασυνήθιστα απαραίτητη ανάγκη και προτίμηση στο ωμό κρέας, αυγά και άλλες τροφές υψηλές σε πρωτεΐνες, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί. Εάν μάλιστα δεν λάβει αυτές τις τροφές την στιγμή που αισθάνεται ότι τις χρειάζεται, υπάρχει περίπτωση μέχρι και να λιποθυμήσει. Αφού λάβει αυτές τις τροφές, καταβάλλεται από μια έντονη αίσθηση ηρεμίας και πληρότητας (μοιάζει με την υπογλυκαιμία).
- Φωτοευαισθησία ή Φωτοφοβία. Δηλαδή, τα μάτια κουράζονται εύκολα και ερεθίζονται (κοκκινίζουν και δακρύζουν) στο έντονο φως ιδίως το φυσικό.
- Προτιμά να είναι ξύπνιος τη νύχτα και κοιμάται κατά την διάρκεια της ημέρας.
- Κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο και πολύ πιθανό να υποφέρει και από αϋπνίες.
- Παρουσιάζει ανεξήγητη ανθεκτικότητα στα χημικά φάρμακα και τον επηρεάζουν τελείως διαφορετικά. Αντίθετα, τα φυσικά φάρμακα και θεραπείες (βότανα, ιαματικά λουτρά κλπ) δείχνουν να αντιδρούν καλλίτερα στον οργανισμό του και να παρουσιάζουν θεαματικά αποτελέσματα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οξυγόνου στο αίμα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό αιματοκρίτη.
- Παρ’ όλα τα προβλήματα στο αίμα του, δεν φαίνεται να έχει καμία αδυναμία, ίσα-ίσα που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υγιής και ενεργητικός.
- Υποφέρει από ημικρανίες.
Ο Βαμπιρισμός όμως, δεν χαρακτηρίζεται μονάχα από οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά και από απόκρυφες δυνάμεις. Αυτές δυνάμεις/ικανότητες είναι φυσικές και όχι επίκτητες. Με άλλα λόγια, το Βαμπίρ δεν έχει εξασκηθεί ποτέ για να αποκτήσει αυτές τις ικανότητες, αλλά τις είχε από την ημέρα της γέννησής του. Παραθέτω μερικές από αυτές:
- Συχνά συναντά ανθρώπους για πρώτη φορά, που όμως είναι σίγουρος ότι τους γνωρίζει από παλιά.
- Όνειρα υπερβολικά ζωντανά, που παρουσιάζονται πολύ συχνά, και που συνήθως αποδεικνύονται προφητικά αργότερα.
- Μπορεί να ψυχολογήσει τους ανθρώπους με εντυπωσιακή ακρίβεια, ακόμα κι αν τους έχει μόλις γνωρίσει.
- Ικανότητα να γοητεύει, να ελκύει και κυρίως να ηρεμεί όσους τον περιτριγυρίζουν, ακόμα και χωρίς να τους μιλήσει, παρά μόνο με το να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Συχνά όμως, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο μαζί του, είναι πιθανό να αισθανθούν μια ανεξήγητη εξάντληση και ίσως και έναν ελαφρό πονοκέφαλο. Τα συμπτώματα όμως αυτά, εξασθενούν μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα πάψουν να είναι κοντά του.
- Παρουσιάζει εντυπωσιακά γρήγορη ανάρρωση από ασθένειες και επούλωση τραυμάτων.
Όλα τα παραπάνω, και οι δυσλειτουργίες αλλά και οι δυνάμεις/ικανότητες, θα πρέπει να συνυπάρξουν για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο Βαμπίρ. Μεμονωμένα συμπτώματα και ικανότητες μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ή να είναι επίκτητες.

Τα Βαμπίρ επίσης, διαχωρίζονται σε 2 βασικές κατηγορίες:
Τα Πρανικά Βαμπίρ – Που έχουν περισσότερη ανάγκη από τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, κυρίως αυτές που περιέχουν αίμα. Οι πρωτεΐνες είναι αναγκαίες για την ύπαρξή τους και χωρίς αυτές αρχικά εξασθενούν σημαντικά, στην συνέχεια αρρωσταίνουν σοβαρά και τέλος επέρχεται ο θάνατος. Ο μύθος που θέλει αυτά τα Βαμπίρ να απομυζούν ανθρώπους και ζώα από το αίμα τους μέχρις ότου να τους σκοτώνουν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι μια ελάχιστη ποσότητα ζωντανού αίματος, της τάξεως των 30-50ml, είναι αρκετή για να τους αναζωογονήσουν και να τους διατηρήσουν εύρωστους για τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες! Εάν μάλιστα δυσκολεύονται να βρουν δότη, τρέφονται από το δικό τους αίμα.
Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ – Που έχουν περισσότερη ανάγκη από ενέργεια. Την ενέργεια αυτήν την λαμβάνουν όχι μόνο από την αύρα των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, αλλά και από την αύρα ζώων όπως επίσης και από καιρικά φαινόμενα όπως οι καταιγίδες. Όταν «τρέφονται» από την αύρα ανθρώπων και ζώων, η μόνη επίπτωση που έχει στον δότη είναι μια ελαφρά εξάντληση και πονοκέφαλος κατά την διάρκεια και για λίγες ώρες αργότερα.
Αυτές οι 2 κατηγορίες μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν προσωρινά μέχρι το Βαμπίρ να λάβει αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη. Για παράδειγμα, ένα Ψυχικό Βαμπίρ, μπορεί να λάβει τα απαραίτητα στοιχεία επιβίωσής του από τις ζωικές τροφές ή το ζωντανό αίμα, αλλά θα ικανοποιηθεί η ανάγκη του πολύ προσωρινά και όχι ολοκληρωτικά. Θα είναι δηλαδή μια προσωρινή λύση ανάγκης. Το ίδιο ισχύει και ανάποδα για τα Πρανικά Βαμπίρ.
Έχω ήδη αναφέρει την λέξη «δότης». Ο δότης δεν είναι θύμα των Βαμπίρ, αλλά προτίθεται οικειοθελώς να τους παράσχει αυτό που έχουν ανάγκη. Λανθασμένα έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα Βαμπίρ επιτίθονται και παίρνουν δια της βίας αυτό που χρειάζονται από τα θύματά τους. Αυτό όμως δεν είναι η πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, τα Βαμπίρ προσπαθούν να βρουν ένα δότη, στον οποίο εξηγούν ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζονται, κάθε πότε το χρειάζονται και πως θα το πάρουν. Υπάρχει δηλαδή μια συνεργασία μεταξύ Βαμπίρ και δότη (κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο ειδικά για τα Ψυχικά Βαμπίρ) και συνήθως ο δότης είναι ο/η σύζυγος του Βαμπίρ, ο φίλος, ο συγγενής… Ο λόγος είναι απλός: τα Βαμπίρ δεν χρειάζεται ούτε να σκοτώσουν για να τραφούν, ούτε να δημιουργήσουν μόνιμους τραυματισμούς, ούτε σε γενικές γραμμές να ταλαιπωρήσουν τον/την δότη τους.

Τα Βαμπίρ δεν τρέφονται με κανονικές τροφές (εκτός των ζωικών) και καθημερινά όπως όλος ο κόσμος;
Φυσικά και τρέφονται κανονικά και καθημερινά όπως όλος ο κόσμος! Είναι άνθρωποι κανονικοί όπως όλοι υπόλοιποι, με τις ίδιες καθημερινές ανάγκες για να ζήσουν. Η διαφορά τους είναι ότι πέρα από τα όσα έχει ανάγκη κάθε ανθρώπινο σώμα, έχουν και κάποιες επιπλέον ανάγκες. Είναι για παράδειγμα σαν τους διαβητικούς, που εκτός από όλα τα άλλα, έχουν ανάγκη και από ινσουλίνη, κάτι δηλαδή που δεν χρειάζεται ένας υγιής οργανισμός.

Ποια είναι η διαδικασία με την οποία τρέφονται τα Βαμπίρ;
Τα Πρανικά Βαμπίρ, όπως προανέφερα, έχουν ανάγκη από περίπου 30-50 ml ζωντανό αίμα κάθε περίπου 1-2 εβδομάδες. Όταν αισθανθούν την ανάγκη να τραφούν, ο δότης δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο από το να τρυπήσει το δάχτυλό του με μια καρφίτσα ή να δημιουργήσει μια μικρή τομή σε κάποιο μέρος του σώματός του και να αφήσει το Βαμπίρ να «βυζάξει» το αίμα. Η διαδικασία δεν παίρνει πάνω από λίγα λεπτά και το αίμα που «χάνει» ο δότης είναι τόσο λίγο που δεν έχει απολύτως καμία αρνητική επιρροή πάνω του.
Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ, συνήθως τρέφονται ασυναίσθητα από τους γύρω τους. Η μέθοδος όμως αυτή δεν είναι αρκετά ικανοποιητική και πρέπει να γίνεται καθημερινά. Όταν όμως υπάρχει δότης, το Βαμπίρ τρέφεται από αυτόν/η κάθε περίπου εβδομάδα και δεν έχει ανάγκη να τραφεί άλλο ενδιάμεσα. Κατά την διαδικασία όπου δότης και Βαμπίρ συνεργάζονται, είναι καλό ο δότης να γνωρίζει πώς να συγκεντρώσει και να κατευθύνει την ενέργειά του. Έτσι το Βαμπίρ λαμβάνει όλη την ενέργεια που χρειάζεται, χωρίς να είναι ανάγκη να «ρουφά» τους γύρω του κάθε τρεις και λίγο. Αφού το Βαμπίρ τραφεί, η μόνη «παρενέργεια» που παρουσιάζει ο/η δότης είναι εξάντληση και έντονη υπνηλία. Ένας όμως καλός ύπνος της τάξεως των 8-10 συνεχόμενων ωρών, είναι αρκετός για να αποκαταστήσει την χαμένη του/της ενέργεια.
Όταν τα Ψυχικά/Ενεργειακά Βαμπίρ τρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα, αυτό που κάνουν είναι να βρεθούν κάπου σε ανοιχτό χώρο και να «ρουφήξουν» την ενέργεια που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ αποτελεσματική και αρκετή για να τα ενεργοποιήσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από 1 εβδομάδα, που μπορεί να φτάσει και τον μήνα! Οι καταιγίδες όμως δεν έρχονται «κατά παραγγελία» και τα Βαμπίρ θα πρέπει να βρουν άλλες πηγές ζωτικής ενέργειας μέχρι την επόμενη καταιγίδα.

Μύθοι για τους ανθρώπους-Βαμπίρ:
Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τα Βαμπίρ και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το σινεμά και τα βιβλία τρόμου έχουν σχηματίσει μια τελείως λανθασμένη εικόνα για τα Βαμπίρ. Έχω ήδη αναφέρει μερικούς μύθους για τα Βαμπίρ, αλλά ας τα δούμε και πιο αναλυτικά για να ξεκαθαρίσουμε τον μύθο από την πραγματικότητα:
- Οι άνθρωποι-Βαμπίρ ούτε ντύνονται περίεργα, ούτε έχουν κάτι χαρακτηριστικό στο παρουσιαστικό τους που να τους διαχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο μύθος με τους υπερβολικά ανεπτυγμένους κυνόδοντες, έχει προέλθει από τις νυχτερίδες-βαμπίρ. Αυτοί που ντύνονται με μαύρα, βάφονται περίεργα και γενικά επιδιώκουν μια εικόνα και συμπεριφορά Βαμπίρ, δεν είναι τίποτε άλλο από ανθρώπους που για κάποιους λόγους (ακατανόητους για μένα προσωπικά) πολύ θα ήθελαν να ήταν Βαμπίρ. Τα πραγματικά Βαμπίρ, όχι μόνο δεν τονίζουν την φύση τους αλλά προσπαθούν να περάσουν και απαρατήρητοι! Κάτι όχι και τόσο δύσκολο, μιας και τίποτε επάνω τους δεν μπορεί να προδώσει την φύση τους. Υπάρχει επίσης και σπάνια περίπτωση ανθρώπων που είναι Βαμπίρ και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Αυτό συνήθως παρατηρείται στις νεαρές ηλικίες που ακόμα δεν έχουν γενικότερα συνειδητοποιήσει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.
- Δεν λατρεύουν τον Σατανά, όπως επίσης είναι πολύ πιθανό να είναι άνθρωποι πολύ θρήσκοι ή να μην πιστεύουν σε τίποτα! Ο Βαμπιρισμός δεν σχετίζεται καθόλου με τα θρησκευτικά πιστεύω.
- Δεν κοιμούνται σε φέρετρα ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση να κάνουν τις βόλτες τους στα νεκροταφεία. Δεν αποκλείεται μάλιστα να φοβούνται αυτούς τους χώρους.
- Οι σωματικές τους λειτουργίες είναι απόλυτα φυσιολογικές εκτός από τις δυσλειτουργίες που προανέφερα. Δεν φαίνεται δηλαδή να είναι νεκροί. Με προβλήματα υγείας ναι, νεκροί σίγουρα όχι!
- Δεν είναι κακόβουλοι ούτε μισούν το ανθρώπινο είδος. Για την ακρίβεια, δεν μισούν την οποιαδήποτε μορφή ζωής. Δεν έχουν επίσης καμία διεστραμμένη διάθεση για φόνους.
- Το φως του ήλιου, εκτός από ευαισθησία στα μάτια, δεν έχει απολύτως καμία άλλη επίπτωση πάνω τους.
- Δεν έχουν υπεράνθρωπες σωματικές δυνάμεις, ούτε πετάνε, ούτε μπορούν να «κολλάνε» στους τοίχους κάθετα, ούτε μεταλλάσσονται σε λύκους ή οτιδήποτε άλλο ζώο.
- Δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα το σκόρδο, ούτε με τους σταυρούς, και δεν είναι καθόλου απίθανο να είναι και πιστοί Χριστιανοί!
- Εάν τους καρφώσετε ένα παλούκι στην καρδιά και τους κόψετε το κεφάλι, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να καταλήξετε στην φυλακή για φόνο.

Πέρα όμως από τον Βαμπιρισμό, υπάρχουν και άλλα είδη Βρυκολάκων που η φύση τους αγγίζει τον μύθο. Όπως λέει και ο σοφός λαός: «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Θα πρέπει όμως να τονίζω ιδιαίτερα εδώ, ότι καλό θα ήταν να διαχωρίζουμε τους συνανθρώπους μας με Βαμπιρισμό από τα άλλα είδη Βρυκολάκων. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που έχουν κοινό, είναι η ανάγκη για ζωντανό αίμα ή για ζωτική ενέργεια. Εκεί όμως σταματά η συσχέτιση.

Τα φαντάσματα-Βρυκόλακες:
Υπάρχει μια πολλή πλούσια παράδοση για τα φαντάσματα-Βρυκόλακες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η παράδοση δεν αφορά τους ανθρώπους με Βαμπιρισμό, αλλά ένα άλλο είδος Βαμπίρ που δημιουργείται μετά τον φυσικό θάνατο του σώματος. Οι παραδόσεις βρίθουν και οι θρύλοι είναι πάμπολλοι για το πώς και το γιατί γίνονται Βρυκόλακες μερικοί άνθρωποι μετά τον θάνατό τους. Παραπέμπω τον αναγνώστη στο βιβλίο «Βρυκόλακες» (εκδόσεις Αρχέτυπο) για μια εξαιρετικά ενημερωμένη συλλογή από τέτοιες παραδόσεις και γενικά μια άριστη πραγματεία με θέμα τους Βρυκόλακες.
Παραθέτω μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
<<… Είναι τόσες πολλές οι ελληνικές παραδόσεις και οι δοξασίες για το ποιοι άνθρωποι βρυκολακιάζουν όταν πεθάνουν, που αν ισχύουν όλες τους, τότε κανείς δεν είναι «υπεράνω υποψίας» στα νησιά του Αιγαίου. Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν όσοι έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα, αλλά και όσοι χτυπούν τους γονείς τους, οι τοκογλύφοι, οι μεθύστακες, αυτοί που αυτοκτονούν, όσοι έχουν αλλάξει την πίστη τους και όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία. Στην Άνδρο, βρυκόλακες γίνονται εκείνοι που όταν πέθαιναν κάποιος τους βλαστήμησε ή τους καταράστηκε… […] Οι αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μαγεμένοι από κακές μάγισσες, αυτοί που αργούν να ξεψυχήσουν, όσοι δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν μια ιερή υπόσχεση που έδωσαν, αυτοί που για κάποιο λόγο μένουν άταφοι, τα αβάφτιστα μωρά που πέθαναν πριν προλάβουν να τα βαφτίσουν, κι αυτοί που πεθαίνουν μόνοι τους την νύχτα με πανσέληνο, όλοι αυτοί βρυκολακιάζουν σύμφωνα με τις δοξασίες πολλών νησιών του Αιγαίου. […] Αλλά βρυκολακιάζουν και όσοι έχουν την ατυχία να περάσει μια γάτα από πάνω τους μόλις ξεψυχήσουν, γι’ αυτό και οι άνθρωποι φυλούν πολύ καλά το δωμάτιο του νεκρού μέχρι να τον πάρουν για την ταφή του…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 206)

<<… Οι Βρυκόλακες […] βγαίνουν από τους τάφους τους κάθε νύχτα, συνήθως τα μεσάνυχτα, προτιμούν όμως τις νύχτες χωρίς φεγγάρι για να μπορούν να γίνονται ένα με το σκοτάδι και να αρπάζουν τα θύματά τους.
Βγαίνουν κάθε νύχτα, αλλά στην Σαντορίνη δεν βγαίνουν ποτέ το Σάββατο, στην Πρέβεζα δεν βγαίνουν ποτέ την Κυριακή, στην Τήνο δεν βγαίνουν ποτέ την Παρασκευή […] στην Σέριφο φοβούνται να βγουν από τα μνήματά τους μόνο την Τρίτη (εκτός αν πέφτει Τρίτη και 13, οπότε έχουν γλέντι), στην Κάλυμνο προτιμούν να βγαίνουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες γιατί τους αρέσει ο παγωμένος βοριάς που φυσά, καβαλούν πάνω του και ταξιδεύουν από σκεπή σε σκεπή…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 205)

<<… Για την μορφή και την εμφάνιση του Βρυκόλακα, όλοι οι νησιώτες διαφωνούν και οι πεποιθήσεις ποικίλουν από νησί σε νησί. Στην Σκόπελο δεν έχουν καθόλου σάρκες αλλά είναι σκελετοί που περπατούν και στην Αλόννησο έχουν σάρκες μαύρες και γυαλιστερές, που λάμπουν στο σκοτάδι. Στο Πήλιο είναι λαμπεροί, και στα Άγραφα είναι αόρατοι εκτός από τις νύχτες με φεγγάρι. Στη Σαμοθράκη πιστεύουν ότι το σώμα τους είναι από φωτιά, αλλά μπορεί να είναι και σκιές ή να είναι τελείως αόρατοι. Στις Σπέτσες, στην Ύδρα και στα Κύθηρα, είναι κακόσχημοι καμπούρηδες με κατάμαυρα χέρια και μεγάλα νύχια. Στην Τήνο έχουν τη μορφή του νεκρού, αλλά με μακριά γένια, μακριά μαλλιά και μακριά γαμψά νύχια. Στην Χίο είναι λευκοντυμένοι -με τα σάβανά τους- αλλά έχουν και ένα αρχηγό, που είναι τριπλάσιος σε μέγεθος και κατάμαυρος κι ολόγυρά του χοροπηδούν οι άλλοι. Στη Λέσβο έχουν πρόσωπο κατακκόκινο και πολύ άγριο, κι έχουν δόντια σαν του σκύλου ή σαν της γάτας. Πολλές φορές περπατούν με τα τέσσερα και ουρλιάζουν σαν λύκοι…>> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 206-207)

Οι θρύλοι επίσης λένε ότι επιτίθονται μόνο στους συγγενείς τους και κατά προτίμηση στους άμεσους απογόνους τους (παιδιά και εγγόνια).
Το πιο πιθανό όμως για το πώς βρυκολακιάζουν οι νεκροί, είναι ότι το σώμα του νεκρού καταλαμβάνεται από Δαίμονα αμέσως μετά την «αποχώρηση» της ψυχής του. Δεν πρόκειται δηλαδή για αυτόν καθ’ αυτόν τον νεκρό, αλλά για Δαίμονα-μυζητήρα.
Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί το σώμα από τον Δαίμονα και να πάψει να περιφέρεται στον δικό μας κόσμο τρομοκρατώντας και φονεύοντας τους ζωντανούς, είναι να καεί το σώμα του νεκρού, να εξορκιστεί ο Δαίμονας, και να καθαγιαστεί ο τάφος. Και πάλι, οι μύθοι περί παλουκιών, αποκεφαλισμών, σκόρδων κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά… μύθοι!

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΦΩΤΙΣΑ...
ΦΙΛΙΚΑ Ε.μ.Α...

Ε ναι λοιπόν!
Βρυκόλακες και Λυκάνθρωποι υπάρχουν!!!
και μάλιστα...σε αφθονία στα forums του ESOTERICA

Πάμε να δούμε:
Βαμπιρ υπάρχουν αλλά δεν μοιάζουν με Μπραντ Πιτ
Βαμπίρ - Σατανιστές; Ή απλά κακούργοι;
VAMPIRES
Anne Rice και βαμπίρ
Βαμπιρισμός?
Λυκάνθρωποι: μύθος ή πραγματικότητα;
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ,ΞΩΤΙΚΑ,ΝΕΡΑΙΔΕΣ,UFO,ΚΡΥΠΤΟΖΩΟΛΟΓΙΑ..
...
(και άλλα τόπικς, όπου αναφέρονται)

Επάνω δεξιά στην οθόνη σου, θα δεις τη λειτουργία αναζήτηση.
Κάθε φορά που ενδιαφέρεσαι για κάποιο θέμα, είτε για να διαβάσεις κάποιες πληροφορίες, είτε για να ανοίξεις ένα νέο τόπικ, κάνε πρώτα έναν μικρό κόπο να αναζητήσεις αν ήδη υπάρχει κάποιο άλλο παρόμοιο ενεργό.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις φίλες Κάτια και Ε.μ.Α, για τις πληροφορίες που έγραψαν εδώ, και να παρακαλέσω, να συνεχίσετε το θέμα σε ένα από τα ήδη υπάρχοντα τόπικς. Αν δεν σας κάνει κόπο, μπορείτε να μεταφέρετε κι εκεί τις εδώ πληροφορίες σας, οπότε να σχολιαστούν και να τους δοθεί η πρέπουσα σημασία.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr