quote:

---

Πιστεύω οτι η ομορφιά είναι στα απλά πράγματα αλλά πια είναι αυτά?

---

Άδραξε τη μέρα και ρούφηξε το μεδούλι της ζωής!

Μέσα στην καθημερινότητα μπορείς να συναντήσεις

την ομορφιά αυτού του κόσμου.

Αρκεί να το θέλεις!

Φιλικά
Φάνης!

ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΝΤΙΜΑ, ΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΡΩΝ ΜΑΣ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

ΑΠΛΑ ΘΕΜΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (,)

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

τι πιο ομορφο απο το γελιο ενος παιδιου..
απο το ουρανιο τοξο μετα την βροχη.

απλοτητα ειναι να ζητας οσα μπορεις να φτασεις,

να μπορεις να γνωρισεις ολα αυτα που σε περιβαλλουν μεσα απο το φιλτρο της αγαπης.

να προσφερεις χωρις να περιμενεις ανταμοιβη,
να κατανοεις,να ελπιζεις,να ονειρευεσαι,να τολμας,να διεκδικεις το μεριδιο που σου ανοικει.

ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ.

ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟ ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ.

ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ!
ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ.

Το Χρώμα του Φεγγαριού

Τα χρώματα…
-Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
-Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τί χρώμα έχει η χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά;
-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
-Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
-Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
-...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.
-Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
-Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ’ αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό... Και δάκρυσε ...

Ζω...
-Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;
-Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μήν αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα απ’ τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ’ αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!

Συγχωρώ…
-Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιεί μια γουλιά νερό. Σ’ αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα’ ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι’ αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. ʼντε στην υγειά σου!

Ελπίζω…
-Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ’ αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι;
.......................................................................................................
-ʼυριο θα ’ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ’ άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ’αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να ’χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα... Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. ʼντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο. Πρέπει να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές. Αλλιώς, πώς θα θυμάμαι το χαμόγελο αυτηνής της κακούργας της Μελπομένης;

Ποιός έιναι ο δυνατός;
-Ποιός είναι ο δυνατός;
Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.
-Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι.
Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους.
Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες.
Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε.
Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές.
Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
-Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!
............................................................................................................
«Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ’ ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ’ αγαλματα μόνο δε λυγάνε».

Ονειρεύονται... και ελπίζουν...
-Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.
-Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
-Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
-Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
-Όμορφη βραδιά απόψε. ʼκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός.
Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται...
-Σε λίγο θα ξημερώσει... Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται...
Ονειρεύονται και ελπίζουν...

Το Χρώμα του Φεγγαριού

«Είμαι το Πνεύμα που αρνείται διαρκώς»

Για να γίνει η ζωή πιο όμορφη και δημιουργική, πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που να ισχύει για όλους.

quote:

---

Αν αλλάξουμε το τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα θ' αλλάξει και η ζωή μας.
Αυτό και αν είναι απλό!!!

---

quote:

---

Είναι απλό αλλά νομίζω πως χρειάζεται κάποια μικρή μαγεία για να γίνει και εφαρμόσιμο.

---

"I pass the test....
I will diminish,
and go into the West,
and remain
Galadriel"

Πες οχί στα διλήματα , οι συνεπιες του Οχί (στην πολυπλοκοτητά ) δεν πρέπει (παρόλο που είναι) περισσότερες από το όχι .

Δεν είναι αναγκη να πλεκουμε το κουκουλι μας (που το κανω ) μαλλον ετσί μπενουμε στην κοινωνία ή ακόμα στο σύστημα , δεν είμαστε ευτηχίσμενοι όμως , ότι και αν θελουμε να κανουμε λόγω του συστήματος πρέπει τώρα να υπακούμε και στο μελλον να παιρνουμε , ποτέ όμως είναι το μελλον ; Μήπως ποτέ

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ;

ΓΙΑΤΙ , ΣΚΕΦΤΗΚΛ , ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ , ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ , ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ / ΜΕΛΛΟΝ / ΠΑΡΕΛΘΟΝ Η ΠΟΥΠΟΤΕ;

ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΕΥΘΗΝΕΣ ΑΜΕΤΡΗΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΦΟΙΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΚΟΤΟΝΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ .

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ , ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΧΑΝΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΒΑΛΤΗΣ/ΔΩΣΜΕΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ , ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑ ΜΙΑ Η ΟΥΣΙΑ ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΘΕΣ , ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

από το humour.gr

http://www.humor.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=628

Κάποιες ενθυμίσεις για τη μοναδικότητά μας και για το πόσο τυχεροί είμαστε... Ας μην ανακατευτούν οι θρησκείες ενδιάμεσα , δεν είναι αυτός ο σκοπός...

Ας κάνουμε μια απογραφή. Ας ρίξουμε μια ματιά στις αναπηρίες σου.

Γιατί, πως μπορώ να σου ζητήσω να χτίσεις μια καινούργια ζωή αν δεν έχεις τα εργαλεία;

Είσαι τυφλός; Όχι. Βλέπεις... και οι εκατοντάδες εκατομμύρια δέκτες που έχω τοποθετήσει στα μάτια σου σού επιτρέπουν να απολαύσεις την μαγεία που κρύβει ένα φύλλο, μια λίμνη, ένα παιδί, ένα άστρο, ένα ρόδο,ένα ουράνιο τόξο... Σημείωσε μια ευλογία.

Είσαι κουφός; Όχι. Ακούς... και οι είκοσι τέσσερις χιλιάδες ίνες που έχω τοποθετήσει σε κάθε αυτί σου δονούνται από τον άνεμο που χαϊδεύει τα δέντρα, από τα κύματα που χτυπούν τα βράχια, από το τιτίβισμα του σπουργίτη, από τις φωνές του παιδιού που παίζει... Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Είσαι μουγγός; Όχι. Μιλάς... όπως κανένα άλλο από τα δημιουργήματα μου, και τα λόγια σου μπορούν να ηρεμήσουν τον οργισμένο, ν’ ανυψώσουν το ηθικό του απελπισμένου, να ζεστάνουν τον μοναχικό... Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Είσαι παράλυτος; Όχι. Κινείσαι. Μπορείς να τεντωθείς, να τρέξεις, να χορέψεις, να δουλέψεις... Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Δεν δίνεις και δεν παίρνεις αγάπη; Μήπως σε βαραίνει η μοναξιά νύχτα και μέρα; Όχι. Όχι πια. Γιατί τώρα ξέρεις το μυστικό, πως για να πάρεις αγάπη πρέπει να δίνεις χωρίς να σκέφτεσαι την ανταπόδοση. Η αγάπη για προσωπική ικανοποίηση ή περηφάνια δεν είναι αγάπη. Η αγάπη είναι δώρο που το δίνεις χωρίς να ζητάς ανταπόδοση...Σημείωσε μια ακόμη ευλογία.

Η καρδιά σου είναι αδύνατη; Μήπως αγκομαχά και κοπιάζει για να σε διατηρήσει στην ζωή; Όχι. Η καρδιά σου είναι δυνατή. Βάλε το χέρι στο στήθος σου και νιώσε τον ρυθμό της. Χτυπά μέρα και νύχτα τριάντα έξι εκατομμύρια χτυπήματα το χρόνο, κάθε χρόνο είτε κοιμάσαι είτε είσαι ξύπνιος, στέλνοντας το αίμα σου σε αρτηρίες και φλέβες με μήκος μεγαλύτερο από εκατό χιλιάδες χιλιόμετρα... Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Είναι ελαττωματικά τα πνευμόνια σου; Μήπως η ζωτική αναπνοή με δυσκολία εισέρχεται στο σώμα σου; Όχι. Τα παράθυρα σου προς τη ζωή σε συντηρούν κι εργάζονται πάντα για να φιλτράρουν το ζωογόνο οξυγόνο με τη βοήθεια εξακοσίων θυλάκων αναδιπλωμένης σάρκας, ενώ συγχρόνως απαλλάσσουν το σώμα σου από τα κατάλοιπα αέρια...Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Το αίμα σου είναι δηλητηριασμένο; Μήπως είναι αραιωμένο με νερό και πύο; Όχι. Μέσα στα πέντε περίπου λίτρα του αίματος σου, υπάρχουν είκοσι δύο τρισεκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια... Σε κάθε δευτερόλεπτο, δύο εκατομμύρια από τα αιμοσφαίρια σου πεθαίνουν, για να αντικατασταθούν από δύο εκατομμύρια άλλα, σε μια αναγέννηση που συνεχίζεται από τότε που γεννήθηκες. Αυτό που συνέβαινε πάντα μέσα σου, είναι ώρα να συμβεί τώρα και εξωτερικά. Σημείωσε άλλη μια ευλογία.

Έχεις αδύνατο μυαλό; Μήπως δεν μπορείς να σκεφτείς; Όχι. Το μυαλό σου είναι η πιο πολύπλοκη δομή στο σύμπαν. Μέσα σε λιγότερο από ενάμιση κιλό βάρος , υπάρχουν δεκατρία δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, υπερτριπλάσια από τον αριθμό των ανθρώπων της γης. Για να σε βοηθήσω να αρχειοθετείς καθετί που πέφτει στην αντίληψη σου, κάθε ήχο, κάθε γεύση, κάθε οσμή, κάθε εμπειρία σου από την ημέρα της γέννησης σου, έχω τοποθετήσει στα κύτταρα σου πάνω από χίλια δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων μόρια πρωτεΐνης. Κάθε συμβάν της ζωής σου βρίσκεται εκεί μέσα, έτοιμο να επανέλθει στην μνήμη σου μόλις το ανακαλέσεις. Και, για να βοηθήσω τον εγκέφαλο σου να κυβερνά το σώμα σου, έχω διασκορπίσει σε όλο σου το σώμα τέσσερα εκατομμύρια αισθητήρια πόνου, πεντακόσιες χιλιάδες ανιχνευτές αφής και πάνω από διακόσιες χιλιάδες ανιχνευτές θερμοκρασίας. Κανενός έθνους το χρυσάφι δεν προστατεύεται καλύτερα από εσένα. Κανένα.

Είσαι το Μεγαλύτερο Θαύμα στον Κόσμο!

Πηγή: Το Μεγαλύτερο ΘΑΥΜΑ Στον Κόσμο του Og Mandino

Η ζωή είναι δικη μας , ή αγαπη ερχεται με την ελευθερία των μη διληματων ενώ ο δικος μας περιπατος/μύθος /ΖΩΗ παντα υπάρχει

Ενας ομειοπαθης με ενα μυνημά με λιγότερες δοσεις ναρκισμου απο τα άλλα , τα δικά μου.

Και κατί αλλό : τα πραγματα τα όμορφα και αν ψαχνείς στα πολυόροφα , στα υπόγεια είναι η θεά , φτανει να είναι τα δικα σου υπογειά

Ζήσε τη στιγμή!

quote:

---

μήπως αυτή ακριβώς η "μαγεία" βρίσκεται στα πιο απλά πράγματα

---

quote:

---

Αν μπορείς να ζεις τη στιγμή κάθε στιγμή είναι άξιο θαυμασμού.
Ο φίλος Στέφανος κάτι γνωρίζει επ΄ αυτού και ίσως μπορεί να βοηθήσει λίγο. Το έχει και στην υπογραφή του :

Ζήσε τη στιγμή!

---

Φίλε Δημήτρη, θεωρώ αυτήν τη στάση ζωής ως ουσιώδη, για να μπορεί ο άνθρωπος να βιώσει λίγες στιγμές ευτυχίας.

Πόσες φορές δεν έχω διαπιστώσει ότι το μυαλό μου πετάει, πότε στο παρελθόν και πότε στο μέλλον.
Πετάει για να επιλύσει, για να αντιμετωπίσει, να προλάβει, να ζήσει στη θλίψη ή στη χαρά.

Είναι, όμως, αυτός ο τρόπος αποτελεσματικός ή μήπως δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο δυστυχίας, άγχους και έντασης;

Κατά τη γνώμη μου, ισχύει το δεύτερο.

Ο νους είναι ήρεμος μόνο στο παρόν.
Η ψυχή είναι γαλήνια, μόνο αν βιώνει τη στιγμή.
Και ο άνθρωπος μπορεί να αντεπεξέλθει στα πάντα, αν ζει στο τώρα.

Η μεγάλη δυσκολία είναι απλώς να το κάνει.
Και οι αιτίες πολλές.

Μπορούμε να τις συζητήσουμε.

Ζήσε τη στιγμή!

Τι ωραία παρέα!
Είναι παράξενο αλλά όταν διαβάζω κάποιο μήνυμά σας σα να δημιουργείται ένα αίσθημα ηρεμίας, λες και πηγάζει μέσα από το κείμενο!

Στέφανε να ξεκινήσω με ένα άλλο ερώτημα. Κατ’ αρχήν τι πιστεύεις ότι ισχύει σήμερα, ας πούμε στην ελληνική κοινωνία; Ζούμε τη στιγμή ή τρέχουμε ασταμάτητα στο παρελθόν και το μέλλον; Μήπως ποτέ δε συμβαίνει μόνο το ένα ή το άλλο; Πχ όταν πάμε για καφέ ή για διακοπές ζούμε τη στιγμή ενώ όταν κάνουμε σχέδια για τη δουλειά μας, τα ψώνια μας, τις σχέσεις μας ,ή παίρνουμε ένα δάνειο υποθηκεύουμε το παρόν μας για το μέλλον μας (ή ίσως για το παρόν και το μέλλον κάποιου άλλου );

Χαιρετώ
Δημήτρης

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές, που ζούμε στο παρόν.
Όταν πάμε για καφέ ή κυρίως διακοπές, υπάρχουν στιγμές που είμαστε στο τώρα.

Επισημαίνω, όμως, στιγμές, γιατί, όπως όλοι θα έχουμε παρατηρήσει, ακόμα και στις πιο ευχάριστες ασχολίες μας, ο νους μας βρίσκει τρόπο να "ξεφύγει" και να "πετάξει" στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Ξέρει και παίζει πολύ καλά αυτό το παιχνίδι.

Κάπου διάβασα το εξής, ας δοκιμάσουμε να το κάνουμε.

Μόνο για δύο (2) λεπτά, ας δοκιμάσουμε να σκεφτούμε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από μαϊμούδες.
Ο νους μας μπορεί να σκεφθεί ό,τι θέλει, αλλά όχι μαϊμούδες.

Ζήσε τη στιγμή!

quote:

---

Ζήσε τη στιγμή!

Έτσι είναι φίλε "Στέφανε",
προσωπικά προσπαθώ αυτή τη φράση να την βιώνω καθημερινά
επηρεασμένος από τη φράση της ταινίας "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών"
Carpe Diem! Άδραξε τη μέρα!

Φιλικά
Φάνης!

---

Carpe Diem, λοιπόν, φίλε Φάνη.

Ζήσε τη στιγμή!

Φίλε Φάνη
Με την ευκαιρία της αναφοράς σου στην ταινία : "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" την ξαναείδα με διαφορετική οπτική αυτήν τη φορά.

Carpe Diem λοιπόν !

Φίλε Στέφανε, μπήκες κατ' ευθείαν στο "ψητό"

Λοιπόν το έκανα το πείραμα
Στην αρχή και μόνο με τη σκέψη να μη σκέφτομαι μαϊμούδες αυτές ερχόντουσαν συνεχώς ως εικόνα στο μυαλό να με κοροϊδεύουν.
Μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να επικεντρώσω απλώς το μυαλό μου κάπου αλλού και να σκέφτομαι μόνο αυτό. Πέτυχε, αλλά μόλις κοίταξα το ρολόι για να δω αν πέρασαν τα δυο λεπτά που δεν σκέφτηκα τις μαϊμούδες να που πετάχτηκε μία μπροστά μου!

Όλα είναι τερτίπια του μυαλού μας.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ελέγξουμε τις σκέψεις μας αποβάλλοντας την αρνητικότητα και τότε ίσως δούμε πόσα όμορφα πράγματα μπορούμε να ζήσουμε τι έχουμε να πάρουμε και τι μπορούμε να δώσουμε.

quote:

---

Λοιπόν το έκανα το πείραμα
Στην αρχή και μόνο με τη σκέψη να μη σκέφτομαι μαϊμούδες αυτές ερχόντουσαν συνεχώς ως εικόνα στο μυαλό να με κοροϊδεύουν.
Μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να επικεντρώσω απλώς το μυαλό μου κάπου αλλού και να σκέφτομαι μόνο αυτό. Πέτυχε, αλλά μόλις κοίταξα το ρολόι για να δω αν πέρασαν τα δυο λεπτά που δεν σκέφτηκα τις μαϊμούδες να που πετάχτηκε μία μπροστά μου!

---

quote:

---

quote:

---

Πιστεύω οτι η ομορφιά είναι στα απλά πράγματα αλλά πια είναι αυτά?

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ?

---

Τα πιο...απλά?

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr