Ο συγγραφέας τοποθετείται έτσι, ώστε μέσα από παραδείγματα αναλύει πώς ορισμένες "συνήθειες" και "έθιμα" που έχουμε σήμερα, έχουν αρχαιοελληνικές ρίζες.

Ποιός γνωρίζει κάτι παραπάνω σε αυτό και θέλει να τοποθετηθεί εδώ ?

Συγκεκριμένα, θα με ενδιέφερε, αν γνωρίζετε, με την επέλαση της νέας θρησκείας καθιερώθηκε η λατρεία κάποιοι Άγιου ή Αγίας στη θέση μιας αντιστοιχης ή ανάλογης αρχαιοελληνικής Θεότητας.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ακολουθία/διαδοχή?

Έγιναν δηλ όλοι οι Ναοί του προστάτη των ναυτικών από Ποσειδώνα σε Αγ. Νικόλαο (έχει και σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά στην εμφάνιση) ή αυτό δεν ισχύει σε ευρύτερη κλίμακα ?

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρω για την συμμετοχή σας σε ένα ενδιαφέρον θέμα, αλλά θέλω εδώ να επισημάνω και το εξής:

ΠΡΟΣΟΧΗ.
Υπάρχουν αρκετά τόπικ που μπορείτε να φιλονικήσετε απεριόριστα με όποιους δεν συμφωνούν μαζί σας.

Επειδή προσωπικά πιστεύω οτι ανεξάρτητα ποιό δόγμα ασπαζόμαστε πρέπει να αντιμετωπίζουμε με κάποιον σεβασμό ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις και πιστεύω από τα δικά μας. θα σας παρακαλούσα να σεβαστείτε το θέμα, που είναι ερευνητικό και όχι συνομοσιολογικό.

quote:

---

Έγιναν δηλ όλοι οι Ναοί του προστάτη των ναυτικών από Ποσειδώνα σε Αγ. Νικόλαο (έχει και σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά στην εμφάνιση) ή αυτό δεν ισχύει σε ευρύτερη κλίμακα ?

---

Don't judge a book just by the cover
Unless you cover just another
And blind acceptance is a sign
Of stupid fools who stand in line

ανασταση με τα Αδωνεια της πανσεληνου εαρινης ισημεριας
( ο Αδωνις ειναι ενας ανατολιτικης Θεος της βλαστησης και του σιτου
παρομοιος με αλλους 16 γνωστους "προχριστιανους χριστους" = δηλ. θνησκουσας και ανασταινουσας θεοτητας.
ακομα και επι Ανδριανου λαμπρος Ναος του Θεου υπηρχε στη Βηθλεεμ = "οικος του αρτου" προαιωνιο λατρευτικο κεντρο του Αδωνιδος
οπου η ιουδαικη βιβλος οριζει ως υποτιθεμενη γενετειρα του τζοσουα-ιησου)

χριστουγεννα και τριεσπερο. Το τριεσπερο ειναι εορτη απο τους ελληνιστικους χρονους προς τιμην των πυρφορων και ηλιακων θεοτητων Ηρακλεους και Ηλιου. Ξεκινα με το χειμερινο ηλιοστασιο νυκτα 21-22Δεκ, η μεγαλυτερη του ετους και κορυφωνεται με την αναγεννηση του φωτοδοτη Ηλιου (νυκτα 24-25) Αργοτερα επισκιαστηκε κατα μιμηση της γεννησως του περσικου Μιθρα (25 Δεκ) απο την επισημη Ρωμαικη εορτη του ανικητου Ηλιου (Sol Invıctus). Εμεις εορταζουμε το τριεσπερο παντως εκει που οι χριστιανοι γιορταζουν τα χριστουγεννα.

περι ναων .. ουδεν σχολιον. (θα κανω ενα τσιγαρο)

quote:

---

περι ναων .. ουδεν σχολιον. (θα κανω ενα τσιγαρο)

ΑΝΕΡΓΕ ΠΕΙΝΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΧΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

Από την αρχαιοελληνική Θρησκεία στην Ελληνική Ορθοδοξία

……Η αρχαιοελληνική θρησκεία διέγραψε μία θριαμβευτική πορεία 3000 ετών τουλάχιστον, δηλ. από το 2500 π.Χ. μέχρι το 500 π.Χ. και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργη και ανεξήγητη η παράδοση της σκυτάλης στον Ελληνικού τύπου Χριστιανισμό, στην Ορθοδοξία. Οι αρχαίοι θεοί είχαν κουραστεί. Όμως η Ελληνική Ορθοδοξία, προς διάκριση από τις άλλες ορθοδοξίες που δεν είναι καθόλου ίδιες, δεν επεκράτησε αστραπιαίως, αλλά πήρε τουλάχιστον 500 χρόνια για να ολοκληρωθεί η μετάβαση από την παλιά στη νέα θρησκεία. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, οι Πατέρες της εκκλησίας, ο Θεοδόσιος και ο Ιουστινιανός, μαζί με τις Συνόδους έσπρωξαν/υποχρέωσαν τους Έλληνες προς την Ορθοδοξία με επίμονες και συστηματικές προσπάθειες, οι οποίες, όπως θα δούμε, από πλευράς θρησκευτικής και τελετουργικής δεν κατάφεραν να εξοστρακίσουν τον αρχαιοελληνικό τελετουργικό και μυστηριακό τρόπο, αλλά τον υιοθέτησαν έστω και μεταμφιεσμένο.

Ο Σικελιανός έχει αφήσει ατέλειωτη μία τραγωδία, τον "Ασκληπιό", που εκτυλίσσεται στον 5ο μ.Χ. και εμφανίζει την παλαιά και τη νέα θρησκεία να συνυπάρχουν, ενώ σε μερικές περιοχές της Ελλάδος συνυπήρχαν μέχρι και τον 10ο μ.Χ. αιώνα. Στο Βυζαντινό Μουσείο των Αθηνών αναπαρίσταται η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής του ορθοδόξου ναού από την παλαιοχριστιανική εποχή μέχρι των ημερών μας, από την οποία προκύπτει ότι ο ορθόδοξος Χριστιανικός ναός χτίστηκε ακριβώς πάνω στην δομική φιλοσοφία του αρχαίου ελληνικού ναού (πρόναος, κύριος ναός, ιερό με αγία τράπεζα ή βωμό). Ακόμη και η στέγη ήταν επί αιώνες η ίδια με αυτή του αρχαίου ναού, ενώ σε μερικούς απλούς και φτωχούς ορθοδόξους ναούς και ξωκκλήσια διατηρείται και σήμερα.

Ο τελετουργικός και μυστηριακός χαρακτήρας της ορθοδόξου χριστιανικής λειτουργίας, μαζί με το μέλος και την υμνωδία, την ιερατική αμφίεση, τα αφιερώματα και το εορτολόγιο αποτελούν την θρησκευτική ιστορική συνέχεια του αρχαίου τυπικού. Ακόμη και ο τόπος ανεγέρσεως των αρχαίων και των ορθοδόξων ναών είναι επιλεγμένος με τα ίδια φυσιολατρικά κριτήρια. Αμφότεροι έχουν κτιστεί και κτίζονται σε τοποθεσίες απαράμιλλου φυσικού κάλλους και τοπίου, που αυτόματα ωθούν το θρησκευτικό συναίσθημα προς τα ύψη της υπέρβασης.

Ως προς το δογματικό μέρος της ορθοδοξίας, παραθέτω την άποψη του σοφού Γιώργου Θεοτοκά, όπως διατυπώθηκε στο διαχρονικό του κείμενο "Το "Δαιμόνιο" του Έλληνα": "Θα έλεγε ίσως κανείς πως η Ελλάδα δεν αποκήρυξε ποτέ ολότελα τον προγονικό της παγανισμό, μα πως όταν δέχτηκε το χριστιανισμό, σαν προέκταση των αρχαίων μυστηρίων και του πλατωνισμού, προσάρμοσε απάνω της τα στοιχεία του εκείνα που μπορούσαν να συνυπάρξουν με τις παραδόσεις της.

Νομίζει κανείς, πως έγινε κάποιος υποσυνείδητος συμβιβασμός ανάμεσα στο λαό και στη νέα θρησκεία. Ο λαός πήρε από το χριστιανισμό ό,τι του φάνηκε ωραίο ή χρήσιμο. Η θρησκεία απέφυγε να έρθει σε αντίθεση με τις βάσεις της πνευματικότητας του λαού, τέτοιες που τις νοιώθουμε στα παλιά και στα νεώτερα γραφτά του έργα, ίσα-ίσα προσπαθώντας να ταιριάζει μαζί τους. Κι οι θεοί λάβανε μέρος σ' αυτήν τη συνεννόηση.

Έχασαν βέβαια τα ονόματά τους κι ένα σημαντικό ποσοστό από την εξουσία τους κι από το κύρος τους, κατόρθωσαν όμως να διατηρήσουν ως ένα σημείο την προσωπικότητά τους και τη μυθολογία τους. Δεν είναι αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς τον Άρη κάτω από τη μορφή του αη-Γιώργη, θεού των ελληνικών στρατευμάτων, ή τον Ποσειδώνα πίσω από τον αη-Νικόλα, Θεό των ναυτών και των καραβιών. Ο Ιησούς της Ελλάδας έχει ορισμένες ομοιότητες με τον Απόλλωνα και τον Ορφέα. Ο Χάρων έγινε Χάρος".

Ο Ακαδημαϊκός και καθηγητής της Λαογραφίας Κ. Ρωμαίος σε εκτεταμένη του μελέτη έχει αποδείξει, ότι το χριστιανικό εορτολόγιο και οι θρησκευτικές μας παραδόσεις (πανηγύρια κλπ) κυριολεκτικώς περπατούν πάνω στα αντίστοιχα ανάλογα της αρχαιοελληνικής θρησκείας και λατρείας και στις πανάρχαιες παραδόσεις. Και δικαιώνεται ο διεισδυτικός Καβάφης όταν στο περίφημο ποίημά του "Ιωνικόν" γράφει ότι:
"Κι αν εσπάσαμε τα αγάλματά των
κι αν εδιώξαμεν τους Θεούς από τους ναούς των
διόλου δεν απέθαναν γι' αυτό οι θεοί".

Όμως θα επικεντρώσω την προσοχή μου επί ενός θέματος αμιγώς δογματικού χαρακτήρος, όπως τούτο έχει υποπέσει στην αντίληψή μου και όπως βιώνεται στην Ελληνική ύπαιθρο. Για παράδειγμα στη Σίφνο υπάρχουν 232 ναοί, ναΐδρια, ξωκκλήσια και μοναστήρια (Μικροί Παρθενώνες). Από αυτά περισσότερα από 80 είναι αφιερωμένα και τιμούν την Παναγία και μόλις 4 τον ίδιο τον Χριστό. Μάλιστα, δε, από τους 28 περισσότερο διακεκριμένους ναούς με δικέφαλο αετό στο δάπεδο, οι 14 εορτάζουν την Παναγία. Σε κάθε νομό, επαρχία και νησί της Ελλάδος, κατά προτίμηση την καλοκαιρινή περίοδο και πάντως σπανιότατα τον χειμώνα, εορτάζονται μεγάλης ακτινοβολίας τετιμημένοι ναοί στο όνομα της μητέρας του Χριστού: Παναγία της Τήνου, του Μάλεβη, της Τσακωνίας, της Εκατονταπυλιανής της Πάρου, της Χρυσοπηγής της Σίφνου, την Παναγία του Σουμελά, του Μεγάλου Σπηλαίου κλπ. Ακόμη και ο ναός της Παρθένου Αθηνάς επί της Ακροπόλεως των Αθηνών κατοικήθηκε από την Παρθένο Μαρία. Και απορώ και αναρωτιέμαι, πόσοι ναοί είναί αφιερωμένοι στο όνομα του ιδρυτή της Χριστιανικής Θρησκείας στον τόπο μας; Ελαχιστότατοι. Πηγαίνοντας και λίγο πιο πίσω, ο εθνικός ύμνος των Βυζαντινών αναφέρονταν στην Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία. Και το ένδοξο ελληνικό έπος του 1940 ετέλη υπό την σκέπη της Παναγίας.

Η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη για τους ορώμενους όχι τα αόρατα αλλά τα ορατά έξω από δογματικούς φανατισμούς. Ο θρησκευτικός προσανατολισμός των κατοίκων του τόπου τούτου από την παλαιολιθική, και οπωσδήποτε από την νεολιθική εποχή, ήταν συνυφασμένος με το θείο θαύμα της ελληνικής φύσεως και εκφρασμένος μέσα από την ανεξήγητη γονιμότητά της, που προσήγγιζε την έκφρασή της μέσα από την διαιώνια γυναικεία μορφή της αναπαραγωγής. Δεν γινότανε αλλιώς. Το Χριστιανικό δόγμα υποχρεώθηκε να αποδεχθεί, λίαν ευφυώς, την αξεπέραστη πραγματικότητα, να πάρει τον χαρακτήρα της Ελληνικής Ορθοδοξίας και να πιστέψουν οι Έλληνες στην άφθαρτη διαιώνια μητέρα, να την προσωποποιήσουν, να την εξιδανικεύσουν και εν τέλει να την θεοποιήσουν, προσδίδοντας το όνομα όχι της Αγίας Μαρίας των Λατίνων και της Μαίρης των Προτεσταντών, αλλά της Παν-αγίας μητρός του Θεού, της Θεοτόκου.

Οι Καθολικοί έχουν την γαλανομάτα Μαντόνα στις τρισδιάστατες εικόνες τους και τα ειδωλολατρικά αγάλματά της, οι δε Προτεστάντες την αγνοούν προκλητικά. Η Ελληνική Ορθόδοξη Παναγία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του χριστιανικού μας δόγματος, ως αναγκαία φυσική συνθήκη του θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων, που θέλει να την ταυτίσει με την Θεία Φυσική δημιουργία και την ανεξιχνίαστη αρχή της….

Η ΑΓΙΑ ΚΟΡΗ, (Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ)

……Παρόλα αυτά όμως η κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδας έχει μπολιαστεί με την Ορθοδοξία, και όπως αποδεικνύεται οι μνήμες του λαού έχουν επηρεάσει καταλυτικά τα μυστήρια της Ορθοδοξίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκκλησία της «Αγίας Κόρης» που βρίσκεται στον Όλυμπο στο χωριό Βροντού της Πιερίας, όπου έχει ανακαλυφθεί το αρχαιότερο ιερό της θεάς Δήμητρας. Η εκκλησία, η ονομασία της, η τοποθεσία που είναι χτισμένη, ο μαρμάρινος διάκοσμος της, η πηγή που υπάρχει στην εκκλησία, το όνομα του χωριού κοντά στο οποίο βρίσκεται, μαρτυρούν μία ισχυρή - αν μη τι άλλο- αρχαιοελληνική επιρροή. Όλες οι ενδείξεις μαρτυρούν ότι υπάρχει άμεση σχέση, ανάμεσα στην «Αγία κόρη» και την θεά Περσεφόνη Κόρη της Δήμητρας, πρωταγωνίστριες στον μύθο των Ελευσίνιων μυστήριων. Η Αγία κόρη δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως Αγία από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, και δεν υπάρχει ιστορικά κάποια περιγραφή του βίου της (ως Αγίας), παρόλα αυτά τελείται κανονικά η λειτουργία στην εκκλησία από τον ιερωμένο του χωριού Βροντού, και μάλιστα λέγεται ότι είναι θαυματουργή.
Ο θρύλος λέει ότι η Αγία κόρη ήταν ένα εκπληκτικής ομορφιάς κορίτσι που έζησε κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ο Τούρκος Αγάς την ήθελε για γυναίκα του, και η ίδια για να το σωθεί κατέφυγε στον Όλυμπο Κάποια στιγμή καταδιωκόμενη από τους Τούρκους φτάνει σε ένα σημείο όπου υπήρχε ένας τεράστιος βράχος. Την στιγμή που οι στρατιώτες προσπαθούν να την συλλάβουν ως εκ θαύματος ανοίγει μια είσοδος στον βράχο, και φαίνεται μία σπηλιά, όπου και μπαίνει η κόρη, ενώ ο βράχος αυτόματα ξανασφραγίζει γλιτώνοντας την κόρη από τους διώκτες της. Από μόνος του ο θρύλος είναι σαφώς επηρεασμένος από τον μύθο της Περσεφόνης και την απαγωγή της από τον Πλούτωνα παρά την θέληση της στον κάτω κόσμο. Το εκκλησάκι είναι απομονωμένο από το χωρίο, κατά τον ίδιο τρόπο που ήταν και τα ιερά της Δήμητρας, καθώς επίσης στην εκκλησία υπάρχει μία πηγή που λέγεται ότι το νερό είναι ιερό και θαυματουργό, όπως συνέβαινε σε πολλά αρχαία ιερά κυρίως της Δήμητρας. Στο εσωτερικό της εκκλησίας υπάρχει ένα δένδρο το όποίο όταν η εκκλησία κατασκευαζόταν δεν πειράχτηκε ούτε καλύφθηκε, και όπως φαίνεται η εκκλησία χτίστηκε γύρω από το δένδρο με προσοχή. Τα δένδρα στην αρχαιότητα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα αρχαία ιερά , ας μη ξεχνάμε επίσης το «δένδρο της γνώσης» κοινό σε όλες τις μυθολογίες. Στα δέντρα που υπάρχουν γύρω από την εκκλησία υπάρχει το έθιμο οι πιστοί να κρεμάνε σαν τάματα ρούχα και παπούτσια, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες εκκλησίες. Όπως παραδέχεται και ο ιερωμένος που λειτουργεί στην εκκλησία, η συνήθεια αυτή δεν αποτελεί πρακτική της επίσημης εκκλησίας αλλά, είναι ένα τοπικό έθιμο. Η ημέρα εορτής της εκκλησίας είναι η πρώτη Μαΐου, η ημέρα της γιορτής της άνοιξης και των λουλουδιών. Για τους αρχαίους έλληνες η άνοιξη και η εφορία της φύσης συμβολιζόταν με τη επιστροφή της Περσεφόνης στην μητέρα της μετά την αναγκαστική παραμονή της του ενός τρίτου του έτους με τον σύζυγο της στον κάτω κόσμο. Υπάρχει και δεύτερη ημέρα εορτής την ημέρα του Αγίου πνεύματος, μία μέρα μετά το «ψυχοσάββατο». Σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι νεκροί ονομάζονταν από τους Αθηναίους «Δημήτριοι». Σύμφωνα με την παράδοση το Πάσχα μαζί με την ανάσταση του Χριστού, έρχονται στην Γη και οι ψυχές των πεθαμένων, και κατόπιν με την Πεντηκοστή οι ψυχές , όπως ακριβώς συνέβαινε και με την Περσεφόνη πρέπει να γυρίσουν στον κάτω κόσμο. Σήμερα η Αγία Κόρη που βρίσκεται στις παρυφές του Ολύμπου, αποτελεί άμεσο συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το παρόν, και αποδεικνύει πέρα από όποιους θρησκευτικούς ή άλλους φανατισμούς την δυναμική της αρχαιοελληνικής παράδοσης….

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

quote:

---

διορθωσεις στον πιξελντρημ:

---

Don't judge a book just by the cover
Unless you cover just another
And blind acceptance is a sign
Of stupid fools who stand in line

Καλά θα είναι να εξετάσεις και τον « Σωτήρα ,Λυτρωτή Διόνυσο».

----

Εγώ θα μπώ κατευθείαν στο «ψητό» δίδοντας ένα παράδειγμα σχετικά με την αντικατάσταση ενός Θεού από έναν Άγιο.

Σε ένα από τα δεκάδες εκκλησιαστικά βιβλία που έχει ο παππούς μου (κάτοικος Αραχώβης) και που πωλούνται άφθονα την ημέρα του πολιούχου του χωριού, έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό πόνημα που ανέφερε τον λόγο για τον οποίο ανακηρύχθηκε ως πολιούχος ο συγκεκριμένος Άγιος αναφέρεται λοιπόν ο εξής μύθος : κάποτε στην περιοχή του Παρνασσού υπήρχε ένας δράκος ο οποίος κάθε χρόνο έφρασσε την πηγή που τροφοδοτούσε με νερό την περιοχή ( Δελφούς, Ανεμόλια – σημερινή Αράχωβα και Λυκόρεια) και για να το αφήνει να ρέει ελεύθερα ζητούσε κάθε χρόνο την θυσία μιας παρθένας.
Κάποτε ένα γενναίο παλικάρι επάνω σ’ ένα άσπρο άλογο ανέλαβε να απαλλάξει την περιοχή απ’ την δυσβάσταχτη αυτήν τιμωρία.
Σκότωσε τον δράκο και παρέδωσε την κοπέλα στην οικογένειά της.
Έτσι ανακηρύχθηκε ως προστάτης της περιοχής. Σήμερα εορτάζεται ως πολιούχος της Αράχωβας και των Δελφών ο Άγιος Γεώργιος, πάνω στο άσπρο του άλογο να σκοτώνει έναν δράκο.

Μήπως σας θυμίζει κάποια άλλη ιστορία αυτός ο μύθος;;

Στην Ελληνική μυθολογία έχουμε την όμορφη περιγραφή ενός άλλου περιστατικού : Από τον έρωτα του Δία και της Λητώς επρόκειτο να γεννηθούν δυο πανέμορφοι θεοί, Ο Απόλλωνας και η Άρτεμις.
Η Ήρα όμως από την ζήλια της για την ερωτική «ποικιλία» του Διός έστειλε ένα μεγάλο φίδι τον Πύθωνα για να βρει και να κατασπαράξει την Λητώ, πριν γεννήσει.
Ο Δίας όμως έκρυψε την Λητώ μεσα σε ένα σύννεφο και την έστειλε να γεννήσει επάνω σ’ ένα πλωτό νησί το οποίο περιφερόταν στο Αιγαίο.
Πρώτη γεννήθηκε η Άρτεμις και δεύτερος ο Απόλλωνας ο οποίος μεγάλωσε αμέσως για να βοηθήσει την μητέρα του να γλιτώσει από τον Πύθωνα.
Και έτσι έγινε. Ο Απόλλωνας κατεδίωξε τον Πύθωνα και κατάφερε τελικά να τον σκοτώσει σε ένα μέρος στον Παρνασσό.
Για τον άθλο του αυτόν οι άνθρωποι έχτισαν μεγάλο ιερό προς τιμήν του….τους Δελφούς, ακριβώς στο σημείο που σκότωσε τον Πύθωνα.
Ενώ η ιέρεια ονομάστηκε Πυθία.

Αυτή είναι μια φανερή αντικατάσταση ενός αρχαίου Θεού από έναν χριστιανό Άγιο. Όπως έχει συμβεί με τον Ποσειδώνα / Άγιος Νικόλαος αλλά και την αντικατάσταση όλων των ναών του ΦΩΤΟδότη Απόλλωνα – φώς/ ήλιος, με τον Άι’ Ηλιά – Ηλίας/ ήλιος;; σε όλες τις βουνοκορφές που υπήρχε ναός του Απόλλωνα.

Χωρίς βέβαια το παραπάνω να ισχύει κατά κανόνα σε όλες τις περιπτώσεις.

κλπ κλπ κλπ.

Να Δούμε πότε οι ΜΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΘΑ ΨΟΦΗΣΟΥΝ και θα Μπορέσει η Ελλάς να ανασάνει και παλι.

υπαρχουν ΚΑΙ τα βιβλια "15 εσταυρωμενΟΙ ΚΑΙ αναστηΜΕΝΟΙ σωτηρες
ΚΑΙ
"ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ"

ηταν πιο ευκολο για μια νεα θρησκεια να φερει εναν αγιο που θα τον λεγανε Δημητριο ο οποιος θα αντικαθιστουσε μια θεα Δημητρα,παρα εναν με εβραικο,παντελως ξενικο ονομα.

θα σας γελασω απο πιο κεφαλαιο ειναι.

προσφατα πηγαμε με το σχολειο εκδρομη στο Βυζαντινο μουσειο.μεσ' τον μαιανδρο η βυζαντινη ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ τεχνη.

quote:

---

Συγκεκριμένα, θα με ενδιέφερε, αν γνωρίζετε, με την επέλαση της νέας θρησκείας καθιερώθηκε η λατρεία κάποιοι Άγιου ή Αγίας στη θέση μιας αντιστοιχης ή ανάλογης αρχαιοελληνικής Θεότητας.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ακολουθία/διαδοχή?

Vril

---

Περίμενα πιό πολλά παραδείγματα.

Είχα την εντύπωση, οτι όσοι ασχολούνται ενεργά με το Δωδεκάθεο θα είχαν υπ όψη τους πιό πολλά στοιχεία, ότι αφορά την "αντιγραφή" της νέας θρησκείας από την πατρώα.

Όπως επίσεις είχα την εντύπωση, οτι όσοι ασχολούνται σε βάθος με τα έθιμα του Χριστιανισμού, θα γνώριζαν περισσότερα στοιχεία σχετικά με το "αυτόχθονο" των ζητημάτων της Λατρείας.

Κρίμα, φαίνεται οτι πέσαμε σε κενό ... γνώσεων.

Θα με ενδιάεφεραν και άλλες λεπτομέρεις και παραδείγματα.

Όσοι Πιστοί (άσχετα με το τί πιστεύετε ! ) ... προσέλθετε !

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

Φιλε Vril γεια σου.Θα σου αναφερω λιγα απο αυτα που εχω ακουσει σχετικα με το θεμα σου χωρις να ειμαι βεβαιος οτι ειναι αληθεια.

Δεν ξερω αν εχεις ακουσει ποτε απο κανεναν φιλε οτι η ΠΑΝΑΓΙΑ ειναι αναγραμματισμος της λεξης ΠΑΝ-ΓΑΙΑ.Προφανως συμβολιζει την Μητερα Γη και σημερα απο την Εκκλησια λατρευεται ως υπαρκτο προσωπο.Ειναι ετσι ομως;

Επισης εχω ακουσει οτι αρκετοι ναοι του Αγιου Δημητριου ειναι χτισμενοι πανω απο αρχαιους ναους της Θεας Δημητρας.Ενω πολλοι ναοι του προφητη Ηλια εχουν χτιστει πανω απο ναους του Απολλωνος-Ηλιου.

quote:

---

Ο συγγραφέας τοποθετείται έτσι, ώστε μέσα από παραδείγματα αναλύει πώς ορισμένες "συνήθειες" και "έθιμα" που έχουμε σήμερα, έχουν αρχαιοελληνικές ρίζες.

---

Πολύ κοντά είσαι φίλτατε.... να συμπληρώσω με την σειρά μου ότι και τα ίδια τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τα κόλλυβα έχουν και αυτά την δική τους σημασία και τις ρίζες τους πολύ παλαιά στην ελληνική ιερή τελετουργία.
Ρόδι και σιτάρι είναι τα συστατικά που χρησιμοποιούσαν και στην αρχαία Ελλάδα, κι αυτό γιατί το ρόδι συμβολίζει τον Πλούτωνα, τον Θεό του κάτω κόσμου και το σιτάρι την Δήμητρα δηλ. την Γαία (γη).

Επίσης και ο αγιασμός είναι και αυτό με την σειρά του «δάνειο», καθ’ ότι ήταν μέρος της τελετουργίας.

Μην ξεχνάμε βέβαια και το «άγιο φως».

Πανάρχαιο ιερό ελληνικό έθιμο που έχει τις ρίζες του πολύ πίσω στον χρόνο.
Είναι η μεγαλύτερη και πομπωδέστερη πράξη των Καβειρίων μυστηρίων της Σαμοθράκης.

Σαράντα ημέρες μετά την πανσέληνο του Μαρτίου (σου θυμίζει κάτι αυτό;!) ξεκίναγε ένα πλοίο από το ιερό νησί (Δήλος) και μετέφερε το ιερό και εξαγνιστικό Απολλώνιο φως (ιερή φλόγα) στο νησί των Καβείρων για να ολοκληρωθεί η μεγάλη τελετή της ανάστασης του Υακίνθου που εορταζόταν στο νησί. Και το τελετουργικό είχε ως εξής :

Το πλοίο έπιανε στο λιμάνι του νησιού και μέσω της ιεράς οδού έφθανε στον ναό. Και ενώ όλο το νησί βρισκόταν σε πλήρη συσκότιση παρελάμβανε το φως ο αρχιερέας και με το πολύ γνώριμό μας «δεύτε λάβετε φως» (κατά λέξη) έδιδε το φως στον κόσμο, ο οποίος περίμενε με δάδες κεριά και λίχνους για να το μεταφέρουν στα σπίτια τους.

Αυτά είναι μερικά από τα τελετουργικά τα οποία οικειοποιήθηκαν αργότερα οι ιουδαιοχριστιανοί για δύο απλούς λόγους….

α) δεν υπήρχαν αντίστοιχα τελετουργικά στην εβραϊκή θρησκεία για να «ακολουθήσουν» οι οπαδοί του Παυλιανισμού.

β) οι πρώτοι οπαδοί ήταν τι άλλο…….. ΕΛΛΗΝΕΣ.

Μη ψεύδου, αλλ’ αλήθευε.
ΣΟΛΩΝ ΕΞΗΚΕΣΤΙΔΟΥ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΕΦΗ

quote:

---

Ρόδι και σιτάρι είναι τα συστατικά που χρησιμοποιούσαν και στην αρχαία Ελλάδα, κι αυτό γιατί το ρόδι συμβολίζει τον Πλούτωνα, τον Θεό του κάτω κόσμου και το σιτάρι την Δήμητρα δηλ. την Γαία (γη).

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

Ο Υάκινθος ήταν ένας όμορφος νέος από τη Σπάρτη. Ο Υάκινθος ήταν σύντροφος του Απόλλωνα, θεού του ήλιου και του Ζέφυρου, θεού του ανέμου. Οι δύο θεοί συναγωνίζονταν ποιος θα κερδίσει την εύνοια του όμορφου νέου. Μια μέρα καθώς ο Απόλλωνας μάθαινε στο Υάκινθο δισκοβολία, του ξέφυγε ο δίσκος και χτύπησε τον άτυχο νέο σκοτώνοντάς τον. Από το αίμα του νέου ο Απόλλωνας έπλασε ένα λουλούδι που στο άνθισμά του κάθε του πέταλο έμοιαζε να έχει γραφτεί μιά θρηνητική κραυγή ("ΑΙ" δηλαδή γοή στην αρχαιοελληνική γλώσσα). Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Ζέφυρος ζηλεύοντας επειδή ο νεαρός προτιμούσε την παρέα του Απόλλωνα φύσηξε πάνω στο δίσκο κατευθύνοντας τον να χτυπήσει τον Υάκινθο.

Τώρα για το ρόδι η μυθολογία μας λέει…

ότι ο Πλούτωνας είδε την όμορφη Περσεφόνη, την ερωτεύθηκε και την έκλεψε.
Όμως απ’ τον κάτω κόσμο που βασίλευε ο Πλούτωνας δεν θα μπορούσε η Περσεφόνη να ξαναγυρίσει πίσω στον επάνω κόσμο.

Η μητέρα της Περσεφόνης η Θεά Δήμητρα, που υπεραγαπούσε την κόρη της, ζήτησε από τον Πλούτωνα να την αφήσει να επιστρέψει για λίγο κοντά της.

Ο Πλούτωνας φοβήθηκε ότι η Περσεφόνη μπορεί να ξεχαστεί από τα ωραία του επάνω κόσμου και να μην επιστρέψει και της έδωσε να φάει ένα ρόδι. Έτσι ώστε να μην λησμονήσει και να επιστρέψει πάλι κοντά του.

Η Περσεφόνη έκτοτε καθόταν 6 μήνες στον επάνω και 6 στον κάτω κόσμο.

Το γιατί της έδωσε να φάει ρόδι και όχι γιαρμά είναι άλλη ιστορία και μπαίνει μέσα σε μεταφυσικά «χωράφια» που θέλουν πολύ «γράψιμο» (δεν έχω τόσο χρόνο) αλλά ίσως να είναι και δυσκολονόητα για μερικούς.

Συνοπτικά θα σου αναφέρω ότι η Περσεφόνη για τους προγόνους μας και την «Ελληνική θρησκεία» (άστοχος ο όρος αλλά δεν πειράζει. Καταλαβαίνεις τι εννοώ) συμβόλιζε την ψυχή, ενώ το ρόδι την επιθυμία για γνώση και τις πολλές εναλλακτικές επιλογές.
Κάτι περίπου σαν αυτό που λέμε σήμερα : αχ! γιατί να μην το είχα κάνει αυτό…. Μήπως αν το είχα πράξει, τώρα τα πράγματα να ήταν αλλιώς;

Αν έχω αργότερα χρόνο θα σου γράψω κι άλλο.

quote:

---

Ακομα και αγιοι Πλατων και Αριστοτελης (Νησακι Ιωαννθνων και μονη Βατοπαιδιου-αθως).

---

ΟΜΩΣ, λέγεται ότι η Εκκλησία σκέφτεται να συμπεριλάβει στους αγίους τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και κάποιους άλλους που δεν θυμάμαι. Προφανώς πρόκειται για προσπάθεια του στυλ "να καλέ! Σας αναγνωρίζουμε μερικούς για να μη γκρινιάζετε!"

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ! ΟΠΟΥ ΜΕΡΗ ΑΥΤΩΝ, ΜΕΤΑΤΕΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.
Π.Χ. 1) «Ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός» και «τον νυμφώνα σου βλέπω (Βάκχε! Που αφαιρέθηκε) σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ.»
2) ΟΙ ΜΥΗΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ… ΚΡΑΣΙ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΨΩΜΙ.
3) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ, ΟΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ‘ΒΑΠΤΙΣΗ’ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ, Ο ΜΥΗΜΕΝΟΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ.

ΑΚΟΜΑ… ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ‘ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ’ (ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ), ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
ΤΟ ΣΤΑΥΡΩΜΑ ΜΕ ΤΟ ΛΑΔΙ, ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ.
ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ. (ΔΕΣ ΟΡΦΙΚΑ)
ΤΟ ΘΥΜΙΑΤΟ.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ… ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ, Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ. ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ (ΖΕΥΞΗ, ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ) ΚΑΙ ΦΥΛΑΧΤΟ, ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ο ΠΕΡΣΕΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΤΕΡΩΤΟ ΠΗΓΑΣΟ, ΠΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ… ΤΙ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ;
Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ-ΟΦΙ ΠΥΘΩΝΑ; ΤΙ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ;
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (ΠΑΝ-ΓΑΙΑΣ, ΗΡΑ) ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ;
Ο ΚΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ; (ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΤΟΝ ΆΡΗ.)
Η ‘ΣΤΑΥΡΩΣΗ’; (ΔΙΟΝΥΣΟΣ-ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ)
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟ ΑΡΝΙ; Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ; (ΟΡΦΕΑΣ-ΔΙΟΝΥΣΟΣ)
Η 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ; (ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ)
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ; (ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ [ΣΥΜΠΑΝ], ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΑΛΕΣ [ΠΛΑΝΗΤΕΣ] ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ)
ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ (ΣΕΙΡΙΟΣ).
ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ (ΣΠΗΛΙΑ-ΓΗ).
ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ (ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ).

ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΩΝ. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

Θα σταθώ λίγο στο εξής

quote:

---

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (ΠΑΝ-ΓΑΙΑΣ, ΗΡΑ) ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ;

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

Έχεις κάποιες πηγές που αναφέρουν τα όσα έγραψες;

Αυτά τα θέματα με ενδιαφέρουν και θα ήθελα αν έχεις την καλοσύνη να μου προτείνεις όσες πιο πολλές πηγές γίνεται.

Φιλικά.

Μη ψεύδου, αλλ’ αλήθευε.
ΣΟΛΩΝ ΕΞΗΚΕΣΤΙΔΟΥ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΕΦΗ

quote:

---

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ; (ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ [ΣΥΜΠΑΝ], ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΑΛΕΣ [ΠΛΑΝΗΤΕΣ] ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ)

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ (ΣΕΙΡΙΟΣ).

ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ (ΣΠΗΛΙΑ-ΓΗ).

ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ (ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ).

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

...Αναρωτιέστε όμως που «κολλάνε» όλ΄ αυτά με το θέμα μας...
Ε, να μπω λοιπόν στο θέμα:

Όπως λέγεται: «του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δεν υπομένει» και είναι αλήθεια... Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορεί να τον αποδιώξει; Μα τον εξελληνίζει φυσικά! Τον κάνει δικό του.
Ο Λίνκολν είχε πει «ο εχθρός που γίνεται φίλος, παύει να είναι εχθρός». Κάπως έτσι λειτουργεί κι ο Έλληνας όταν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον εχθρό κατά μέτωπο: τον κάνει φίλο! Σάμπως έτσι δεν έκανε έναντι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Ο Ρωμαίος κατέκτησε τον Έλληνα πολιτικά και ο Έλληνας κατέκτησε τον Ρωμαίο πολιτισμικά.

Η θρησκεία βέβαια αυτή καθ΄ αυτή «σκέτη», δεν είναι εχθρός. Τα πολιτικά όμως συμφέροντα που περνάνε μέσα από την εκάστοτε θρησκεία, είναι! Και η πολιτική επικράτηση της «νέας» θρησκείας προ περίπου 1.700 ετών, βρήκε τον Έλληνα ανίκανο να αντισταθεί στην δύναμή της κατά μέτωπο. Απόλυτα ικανό όμως... πλαγίως...

Η θρησκεία ανέκαθεν έδινε και έπλαθε πολιτισμική και κοινωνική «χροιά». Παρατηρήστε την θρησκεία του Έλληνα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: έχει την δική της, μοναδική, εντελώς ελληνική «χροιά»! Η αρχαία ελληνική θρησκεία είναι δική του, κατά δική του κι έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Τα τελετουργικά δρώμενα και τα μυστήρια της «νέας» θρησκείας επηρεάστηκαν αφάνταστα από τα αρχαιότερα ελληνικά και «ουρλιάζουν» Ελλάδα, παρόλο που η "γέννηση" αυτής της "νέας" θρησκείας, δεν ήτανε στην Ελλάδα.
Αλλά ο Έλληνας δεν σταμάτησε εκεί. Η ορθόδοξη ελληνική χριστιανική θρησκεία κι αυτή δική του, κατά δική του και μόνο δική του. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν πέρασε τόσο έντονα η πολιτιστική κληρονομιά του εκάστοτε λαού στην «νέα» θρησκεία, όσο στην Ελλάδα. Οι ελληνικές παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα επιβίωσαν στο ακέραιο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, περνώντας από την μια θρησκεία στην άλλη σχεδόν αλώβητα. Προσαρμόστηκε η θρησκεία στον Έλληνα κι όχι ο Έλληνας στην θρησκεία... Ένα μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο για την έκτασή του!

Μαγκιά μας και μπράβο μας που τα περάσαμε όλ΄ αυτά στον Χριστιανισμό και μαγκιά μας που κρατήσαμε την ταυτότητά μας τόσο καθαρή, σε αντίθεση με άλλους λαούς.

«Είτε με τις αρχαιότητες, είτε με ορθοδοξία, των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία» Τραγουδάει ο Νιόνιος κι έχει δίκιο.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr