quote:

---

panpam
Να πως περιέγραψε πρώην ψαράς του 1ου αιώνα - κάτι παρόμοιο με λειτουργία ανάλογη με interactive TV:

...Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι.

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

---

*

quote:

---

quote:

---

panpam
Να πως περιέγραψε πρώην ψαράς του 1ου αιώνα - κάτι παρόμοιο με λειτουργία ανάλογη με interactive TV:

...Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι.

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

---

Δεν γνωρίζω αν το έχεις καταλάβει panpam, θα προσπαθήσω όμως όσο πιό απλά μπορώ να σου το πω, μήπως και το εμπεδώσεις τελικά. Στο παρόν θέμα οι συζητήσεις γίνονται για τις θεότητες και τις δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων, και προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε ιστορικά ψήγματα που έχουν περάσει μέσω των ποιητών και των τραγωδών, στους ελληνικούς μύθους. Επομένως δεν μας ενδιαφέρουν, στο παρόν θέμα τουλάχιστον, αυτά που λέει ο κάθε νυν ή τέως ψαράς της Γαλιλαίας ή της Καπερναούμ. Αν έχεις να προσθέσης κάτι σχετικό με αυτά που γράφω, έχει καλώς. Άλλως υπάρχουν στο esoterica ένα σωρό άλλα θέματα που μπορείς μέσα απ' αυτά να διατρανώσης την χριστιανική σου πίστη.

Ελπίζω αυτή τη φορά να το καταλάβης και να μη χρειαστεί να σου το εξηγήσω ξανά.

*

---

quote:

---

panpam
Αν δεν ήθελες απάντηση ας το έλεγες πιο πριν. Γνώριζε όμως ότι στη μελέτη για θεότητες και δοξασίες κάποιου λαού η σύγκριση με άλλες θεότητες και δοξασίες είναι έγκυρη προσέγγιση.

---

*

quote:

---

Sesostris προς panpam
Στο έχω γράψει ένα σωρό φορές. Στο παρόν θέμα ΔΕΝ ασχολούμαστε με την εβραϊκή μυθολογία και τα παρακλάδια της. Γκέγκε???

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

quote:

---

DSM
Ήμαρτον βρε Σωτήρη με αυτές τις εμμονές σου.

Αφού τα έχουμε πει αυτά. Τί ελληνική, τί εβραϊκή μυθολογία. Κοινές ρίζες και γενεαλογία. Ψαράδες και βοσκοί οι μεν, ψαράδες και βοσκοί οι δε. Και ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, τί νομίζεις πως πήγε να κάνει? Να βρεί βοσκοτόπια και να δει αν ο Σπερχειός βγάζει καλό γόνο στις εκβολές του πήγε, κατά πως τον διδάξαν οι πρόγονοί του.

Τί δεν καταλαβαίνεις επιτέλους?

---

*

quote:

---

Sesostris
Στο έχω γράψει ένα σωρό φορές. Στο παρόν θέμα ΔΕΝ ασχολούμαστε με την εβραϊκή μυθολογία και τα παρακλάδια της. Γκέγκε???....

panpam
Αφού ασχολείσαι με τη μυθολογία θα ξέρεις οτι η τρέχουσα επιστημονική προσέγγιση δέχεται αναφορές και παραλληλσμούς κι από άλλες "μυθολογίες" και κείμενα - προκειμένου να κατανοήσει κάποια δεδομένη μυθολογία

---

*

Όπως έλεγαν, πριν την μάχη των Φιλίππων παρουσιάστηκε στον Βρούτο ο κακός του «Δαίμονας» και του προανήγγειλε την ήττα του στην μάχη αυτή, καθώς και το τέλος του. Το ίδιο και στον Κάσσιο όπως έλεγαν, ο κακός «Δαίμονας» του παρουσιάστηκε τεράστιος, έχοντας μακριά γένια και μαλλιά και φοβερή όψη.

Σύμφωνα τώρα με ένα μύθο, όταν περιπλανιόταν ο Οδυσσέας στις ακτές της Ιταλίας, ξέπεσε στην Τεμέσα πόλη της Βρεττίας (Καλαβρία), όπου ένας από τους συντρόφους του βίασε μια παρθένα, οπότε οι κάτοικοι τον σκότωσαν δια λιθοβολισμού. Και ο μεν Οδυσσέας έφυγε δίχως ν' αναφέρη τίποτα για τον φόνο, ο «Δαίμονας» όμως του νεκρού ερήμωσε την πόλη σκοτώνοντας τους κατοίκους., οι οποίοι πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν την πόλη προκειμένου να σωθούν. Η Πυθία όμως τους είπε να μη φύγουν αλλά για να σταματήση το κακό θα έπρεπε να τιμήσουν τον νεκρό σαν Ήρωα. Γι αυτό έκτισαν προς τιμή του ναό, στον οποίο είχαν τον «Δαίμονα» του ζωγραφισμένο με φοβερή όψη, ντυμένο με δέρμα λύκου και τον ονόμαζαν «Λύβαντα» ή κατ' άλλους «Αλύβαντα», όπου κάθε χρόνο σύμφωνα με τον χρησμό της Πυθίας , πρόσφεραν την ωραιότερη παρθένα της Τεμέσας. Όταν το έμαθε ο πυγμάχος Εύθυμος που καταγόταν από τους «Επιζεφύριους Λοκρούς», πήγε στην Τεμέσα κατά την εβδομηκοστή ή ογδοηκοστή Ολυμπιάδα, και μπήκε στο άβατο του ναού. Εκεί βρήκε την παρθένα καθισμένη να περιμένη τον «Δαίμονα», στην προκειμένη περίπτωση τον ιερέα, και την ερωτεύτηκε. Αυτή πάλι του υποσχέθηκε ότι αν την έσωζε από τον «Δαίμονα», θα γινόταν γυναίκα του. Προετοιμάστηκε λοιπόν ο Εύθυμος και κρύφτηκε στο ιερό, και όταν εμφανίστηκε ο «Δαίμονας» πάλεψε μαζί του, τον κυνήγησε και τον πέταξε στην Θάλασσα. Έτσι σταμάτησε το κακό και ελευθερώθηκαν από την κατάρα οι κάτοικοι της Τεμέσας. Έμεινε δε και η εξής παροιμία γι αυτούς που κερδίζουν δίχως να ωφελούνται από τα κέρδη, επειδή η τιμή της νίκης δεν χρησίμευσε σε τίποτα για τον Εύθυμο.

«Αφίξεται αυτοίς ο εν Τεμέση Ήρως»

Οι γάμοι του Εύθυμου με την παρθένα γιορτάστηκαν μεγαλόπρεπα, και παρέμεινε εκεί φθάνοντας σε βαθειά γεράματα, όμως δεν πέθανε γιατί όπως έλεγαν οι κάτοικοι, μια μέρα πηγαίνοντας στον Καικινό ποταμό που βρισκόταν κοντά στην πόλη, εξαφανίστηκε.

quote:

---

quote:

---

Sesostris
Στο έχω γράψει ένα σωρό φορές. Στο παρόν θέμα ΔΕΝ ασχολούμαστε με την εβραϊκή μυθολογία και τα παρακλάδια της. Γκέγκε???....

panpam
Αφού ασχολείσαι με τη μυθολογία θα ξέρεις οτι η τρέχουσα επιστημονική προσέγγιση δέχεται αναφορές και παραλληλσμούς κι από άλλες "μυθολογίες" και κείμενα - προκειμένου να κατανοήσει κάποια δεδομένη μυθολογία

---

Θα σου το επαναλάβω ακόμα πιο απλά, μήπως και αυτή τη φορά επί τέλους το καταλάβεις...

ΟΥΣΤ !!!!!

*

---

Ο Ευαμερίων ήταν τοπικός Θεός της Σικυώνας και είχαν το άγαλμά του δίπλα σ' αυτά του Αλεξάνορα και της Υγείας, και εις μεν τον Αλεξάνορα πρόσφεραν μετά την δύση του ήλιου θυσίες Ήρωα, εις δε τον Ευαμερίωνα θυσίες Θεού. Από το όνομα του Θεού αυτού εξάγεται το συμπέρασμα ότι ήταν Θεός της ευημερίας και της υγείας. Το ίδιο Θεό είχαν και στην Πέργαμο μόνο που σύμφωνα με ένα χρησμό που τους δόθηκε, τον ονόμαζαν Τελέσφορο, εις δε την Επίδαυρο Ακέσιο.

....τῷ δὲ Ἀλεξάνορι καὶ Εὐαμερίωνι—καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά ἐστι—τῷ μὲν ὡς ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ δὲ ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ Κορωνίδος ἔστι μὲν καὶ ταύτης ξόανον, καθίδρυται δὲ οὐδαμοῦ τοῦ ναοῦ· θυομένων δὲ τῷ θεῷ ταύρου καὶ ἀρνὸς καὶ ὑὸς ἐς Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὴν Κορωνίδα μετενεγκόντες ἐνταῦθα τιμῶσιν. ὁπόσα δὲ τῶν θυομένων καθαγίζουσιν, οὐδὲ ἀποχρᾷ σφισιν ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς· χαμαὶ δὲ καίουσι πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ. Παυσανία Κορινθιακά Ια' 7

Αποτρόπαιους Θεούς ονόμαζαν τους Θεούς εκείνους που επικαλούνταν προκειμένου να αποτρέψουν το κακό. Οι Σόλοι, ένα έθνος της Κιλικίας, είχαν ιέρεια της Αθηνάς ονόματι Υπεκαύστρια, επειή αυτή ιερουργούσε τις θυσίες. Τους Αποτρόπαιους Θεούς τους ζωγράφιζν με δίαφορες μορφές και άλλοτε κρατούσαν ξίφος, άλλοτε μαστίγιο προκειμένου να αποδιώξουν το κακό.

Αντιθέους Θεούς ονόμαζαν τα κακά πνεύματα ή τους κακούς δαίμονες τους οποίους επικαλούνταν και οι μάγοι, και καταγινόντουσαν μόνο για να προξενήσουν κακό στους ανθρώπους. Οπότε δεν τους τιμούσαν ούτε τους πρόσφεραν θυσίες.

Αγωνίους Θεούς ονόμαζαν τους Θεούς εκείνους τους οποίους επικαλούνταν για να τους βοηθήσουν, όταν επρόκειτο να επιχειρήσουν να φέρουν εις πέρας κάποιο αξιόλογο έργο. Εκτός όμως τους γνωστούς θεούς στους οποίους πρόσθεταν την προσωνυμία όταν τους επικαλούνταν, όπως πχ «Ζευς αγώνιος», είχαν και ιδιαίτερο Θεό με το όνομα Εναγώνιος, ο οποίος θεωρούνταν προστάτης των αγώνων, και του κάθε είδους επιχειρημάτων. Αγώνιο επίσης ονόμαζαν και τον Ερμή, αλλά τον θεωρούσαν προστάτη μόνο των αθλητικών αγώνων.

Πατρώοι Θεοί ονομάζονταν οι ιδιαίτεροι Θεοί προστάτες που τιμούσαν οι πρόγονοι ενός έθνους, μιας πόλεως ή ακόμα και μιας οικογένειας, και η τιμή και η λατρεία τους συνεχιζόταν απαράβατη από γενιά σε γενιά.
Στα Μέγαρα τιμούσαν ως πατρώο Θεό τον Διόνυσο, του οποίου το ιερό όπως λέγεται, το είχε χτίσει ο απόγονος του Μελάμποδα, Πολύειδος . Μέσα στον ναό υπήρχε το άγαλμα του Διονύσου, το οποίο άγνωστο για ποιο λόγο, οι μεταγενέστεροι το είχαν καλυμμένο ούτως ώστε να φαίνεται μόνο το πρόσωπό του.

Στην Τροία τιμούσαν σαν πατρώο Θεό τον Δία , του οποίου το ξόανο και τον βωμό τα είχαν στημένα σε υπαίθρια αυλή. Σ' αυτόν τον βωμό είχε καταφύγει ικέτης Ο Πρίαμος όταν λεηλατούσαν την Τροία, και εκεί τον σκότωσε ο Πύροος. Όταν αργότερα οι Έλληνες μοιράστηκαν τα λάφυρα, το ξόανο του Διός το πήρε ο γιος του Καπανέως Σθένελος, ο οποίος ήταν στρατηγός των Αργείων, και το έστησε στον ναό του «Διός Λαρισσαίου». Το ξόανο αυτό όπως λέγεται είχε τρία μάτια, δύο στην φυσιολογική θέση και ένα στο μέτωπο, γιατί όπως και τον Ορφέα τον θεωρούσαν κύριο του παντός, και την εποχή εκείνη το «Παν» αποτελείτο από τρεις αρχές, Ουρανό Θάλασσα και Άδη. Ο Όμηρος τον ονομάζει και «Δία Καταχθόνιο» θεωρώντας τον ταυτόχρονα Δία και Πλούτωνα. (Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια. Ομ. Ιλ. 9.457)

«....... ἐπ' ἄκρᾳ δέ ἐστι τῇ Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου ναός, οὐκ ἔχων ὄροφον: τὸ δὲ ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς ἦν ἐπὶ τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ ναός ἐστι θέας ἄξιος: ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται καὶ ἄλλα καὶ Ζεὺς ξόανον, δύο μὲν ᾗ πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ ἐπὶ τοῦ μετώπου. τοῦτον τὸν Δία Πριάμῳ φασὶν εἶναι τῷ Λαομέδοντος πατρῷον ἐν ὑπαίθρῳ τῆς αὐλῆς ἱδρυμένον, καὶ ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ Ἑλλήνων Ἴλιον, ἐπὶ τούτου κατέφυγεν ὁ Πρίαμος τὸν βωμόν. ἐπεὶ δὲ τὰ λάφυρα ἐνέμοντο, λαμβάνει Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν, καὶ ἀνάκειται μὲν διὰ τοῦτο ἐνταῦθα: τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐπὶ τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο αὐτόν. Δία γὰρ ἐν οὐρανῷ βασιλεύειν, οὗτος μὲν λόγος κοινὸς πάντων ἐστὶν ἀνθρώπων. ὃν δὲ ἄρχειν φασὶν ὑπὸ γῆς, ἔστιν ἔπος τῶν Ὁμήρου Δία ὀνομάζον καὶ τοῦτον: » Παυσανία Κορινθιακα Κδ', 5

Στην Αθήνα εκτός από την Αθηνά είχαν πατρώο Θεό τον Δία, γιατί σύμφωνα με τον μύθο, αφού ο Ζεύς ανατράφηκε στην Κρήτη ή σύμφωνα με άλλο μύθο στην Αρκαδία, ήλθε πρώτα στην Αθήνα και γι΄ αυτό τον τίμησαν οι πρόγονοί τους και ακολούθως οι μεταγενέστεροι. Οι Αθηναίοι τιμούσαν όμως και τον Απόλλωνα ως πανάρχαιο πατρώο Θεό, επειδή σύμφωνα με τον μύθο πήρε γυναίκα την κόρη του Ερεχθέα Κρέουσα, ή σύμφωνα με άλλο μύθο την εξαπάτησε και έκανε μαζί της τον Ίωνα, και αυτός τίμησε τον Απόλλωνα σαν πατέρα. Πολοί πάντως πίστευαν ότι επρόκειτο για άλλον Απόλλωνα και όχι για τον γιο της Λητώς.

«....ᾠκοδόμηται δὲ καὶ Μητρὸς θεῶν ἱερόν, ἣν Φειδίας εἰργάσατο, καὶ πλησίον τῶν πεντακοσίων καλουμένων βουλευτήριον, οἳ βουλεύουσιν ἐνιαυτὸν Ἀθηναίοις· Βουλαίου δὲ ἐν αὐτῷ κεῖται ξόανον Διὸς καὶ Ἀπόλλων τέχνη Πεισίου καὶ Δῆμος ἔργον Λύσωνος. τοὺς δὲ θεσμοθέτας ἔγραψε Πρωτογένης Καύνιος, Ὀλβιάδης δὲ Κάλλιππον, ὃς Ἀθηναίους ἐς Θερμοπύλας ἤγαγε φυλάξοντας τὴν ἐς τὴν Ἑλλάδα Γαλατῶν ἐσβολήν.» Παυσανία Αττικά Γ', 5

Ο Κυαμίτης είχε ένα μικρό ναό στην Αττική κοτά στον Κηφισσό ποταμό. Μας είναι άγνωστοι οι λόγοι για τους οποίους τον τίμησαν οι κάτοικοι της Αττικής, γι αυτό και ο Παυσανίας συμπαιρένει από την ετυμολογία του ονόματός του, ότι είτε είναι αυτός που επενόησε την σπορά και την καλλιέργεια των κυάμων (κουκιά), και τούτο γιατί θεωρούσαν ότι τα κουκιά δεν προερχόντουσαν ούτε από την Δήμητρα ούτε από τον Τριπτόλεμο. Ή για κάποια άλλη ηρωική πράξη , και γι αυτό τον τίμησαν σαν Ήρωα.

διαβᾶσι δὲ τὸν Κηφισὸν βωμός ἐστιν ἀρχαῖος Μειλιχίου Διός· ἐπὶ τούτῳ Θησεὺς ὑπὸ τῶν ἀπογόνων τῶν Φυτάλου καθαρσίων ἔτυχε, λῃστὰς καὶ ἄλλους ἀποκτείνας καὶ Σίνιν τὰ πρὸς Πιτθέως συγγενῆ. τάφος δὲ ἔστι μὲν αὐτόθι Θεοδέκτου τοῦ Φασηλίτου, ἔστι δὲ Μνησιθέου· τοῦτον λέγουσιν ἰατρόν τε ἀγαθὸν γενέσθαι καὶ ἀναθεῖναι ἀγάλματα, ἐν οἷς καὶ ὁ Ἴακχος πεποίηται. ᾠκοδόμηται δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ναὸς οὐ μέγας καλούμενος Κυαμίτου· σαφὲς δὲ οὐδὲν ἔχω λέγειν εἴτε πρῶτος κυάμους ἔσπειρεν οὗτος εἴτε τινὰ ἐπεφήμισαν ἥρωα, ὅτι τῶν κυάμων ἀνενεγκεῖν οὐκ ἔστι σφίσιν ἐς Δήμητρα τὴν εὕρεσιν. ὅστις δὲ ἤδη τελετὴν Ἐλευσῖνι εἶδεν ἢ τὰ καλούμενα Ὀρφικὰ ἐπελέξατο, οἶδεν ὃ λέγω. Παυσανία Αττικά Λζ' , 4

Ο Σωσίπολις ήταν ο φύλακας προστάτης Θεός των των Ηλείων, γιατί σύμφωνα με την παράδοση, όταν κατά την διάρκεια του μεταξύ τους πολέμου εισέβαλλαν στην Ηλίδα οι Αρκάδες, και οι Ηλείοι βγήκαν για να τους αντιμετωπίσουν, Πήγε στους στρατηγούς των Ηλείων μια γυναίκα κρατώντας ένα βρέφος στην αγκαλιά, και τους είπε ότι ήταν η μητέρα του, και ότι είδε στο όνειρό της ότι το βρέφος θα τους βοηθήση να νικήσουν τους Αρκάδες. Οι στρατηγοί την πίστεψαν και παίρνοντας το βρέφος το τοποθέτησαν στο έδαφος μπροστά από το στράτευμα. Όμως μόλις άρχισε η μάχη και όρμησαν οι Αρκάδες, το μωρό μεταμορφώθηκε σε δράκοντα, προκαλώντας έκπληξη και πανικό στις τάξεις τους, τρέποντάς τους σε φυγή κι έτσι οι Ηλείοι τους κατατρόπωσαν και νίκησαν. Ο δε δράκοντας μετά το τέλος της μάχης μπήκε μέσα στη γη κι εξαφανίστηκε.
Εις ένδειξη ευγνωμοσύνης οι Ηλείοι έχτισαν στο σημείο που μπήκε στη γη ναό, τον ονόμασαν «Σωσίπολιν» επειδή έσωσε την πόλη τους, και τον τίμησαν σαν Θεό, προσφέροντάς του αναίμακτες θυσίες με θυμιάματα και ζυμωτά με μέλι τα οποία ονόμαζαν «Λύτρα» λόγω του ότι λύτρωσε την πόλη, δεν έκαναν όμως σπονδές οίνου. Στον ναό αυτό ιερουργούσε ιέρεια που είχε τυλιγμένο το κεφάλι της με λευκό ύφασμα. Επίσης σ' αυτό το ιερό έδιναν οι Ηλείοι και τους μεγαλύτερους όρκους τους.
Εκτός όμως από τον ναό αυτόν, σ' ένα μικρό ναό μέσα στην πόλη και προς την βόρεια άκρη του Κρόνιου όρους, κοντά στο ιερό της Θεάς Τύχης υπήρχε το άγαλμα του Σωσίπολι σε παιδική ηλικία με χλαμύδα στολισμένη με αστέρια, και το Κέρας της Αμάλθειας στα χέρια. Μπροστά από το ναό αυτό του Σωσίπολι , είχαν κτίσει και ναό της «Ειλειθυείας Ολυμπίας» όπως τον ονόμαζαν για να τιμούν εκεί και αυτή, επειδή σαν Θεά βοηθός των τοκετών βοήθησε να γεννηθή το βρέφος. Αυτόν τον ναό μπορούσε να τον επισκεφθή και να καθήση ο καθένας, συνήθιζαν δε να τον επισκέπτονται κορίτσια και γυναίκες και να τραγουδούν ύμνους στην Θεά.

ἐν δὲ τοῖς πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς. τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον: ἡ δὲ πρεσβῦτις ἡ θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων καὶ αὐτὴ λουτρά τε ἐσφέρει τῷ θεῷ καὶ μάζας κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένας μέλιτι. ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ--διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται--τῆς τε Εἰλειθυίας βωμὸς καὶ ἔσοδος ἐς αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις: ἐν δὲ τῷ ἐντὸς ὁ Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν: παρθένοι δὲ ἐν τῷ τῆς Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον ᾄδουσι, Παυσανία Ηλειακά Κ' 2-3

quote:

---

αυτή είναι η δική σου άναρθρη γλώσσα. Δεν αντέχεις συζήτηση;

---

Ό,τι κλείνει, ανοίγει!

quote:

---

Lock_Smith
Sesostris, αυτά που γράφεις είναι μπαρούφες, η αλήθεια είναι μία και βρίσκεται στη βίβλο που είναι η ποιό αρχαία απ' όλες.

Άστο φίλε μου, "δεν αντέχεις τη συζήτηση".

Ά, και να μη ξεχάσω: "Εμείς είμαστε οι ποιό αρχαίοι απ' όλους, το λέει η Βίβλος"!

Ά, και να μη ξεχάσω: "Οι Σπαρτιάτες είναι απόγονοι του Αβραάμ, το λέει η Βίβλος"!

Σπαρτιάτες και χαζομάρες, ο Αβραάμ τα έκανε όλα ίσσωμα.

---

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το κατηχητικό της ενορίας μου φίλε Lock_Smith, έχει βρεθεί η επιστολή που έστειλε ο Λεωνίδας στον αρχιραβίνο της Ιερουσαλήμ για να του στείλη ενισχύσεις στις Θερμοπύλες, καθώς και η ευχαριστήρια επιστολή του Θεμιστοκλή για τον εβραϊκό στόλο που ήλθε σε βοήθεια των Ελλήνων στην ναυμαχία της Σαλαμίνας.

*

Η διαρροή απόρρητων πληροφοριών, όπως οι επιστολές αυτές, θα σε βάλει στο στόχαστρο της ομάδας των μυστικών υπηρεσιών του Βατικανό.Ξέρεις παπάδες με ράσα και 45αρια Glock.

Τώρα σοβαρά.
Πόσοι νομίζεις φίλε Σωτήρη ότι ξέρουν, πως οι εβραίοι ξεκίνησαν την εκστρατεία κατά της Ελλάδος?
Ολοι ξέρουν για τον Μαρδόνιο του Ξέρξη.Λίγοι όμως γνωρίζουν, ότι πρόκειται για τον εβραίο προαγωγό Μαρδοχάϊ, που πάσαρε την Εσθήρ στον Ξέρξη και έλεγχε όλη την αυτοκρατορία μέσω αυτής.

Ομως από που κρατάει αυτό το αιώνιο μίσος?
Και δεν μιλώ για μαχχ, αλλά πολύ πριν.
Από την...Ατλαντίδα?

Το «Απόμυιος» ή «Απομύιος» (μυγοδιώχτης), ήταν ένα από τα επίθετα του Δία. Επειδή στην Ηλεία στην εποχή τους μαζευόντουσαν σμήνη από μύγες και δημιουργούσαν πολλά προβλήματα και διάδοση ασθενειών. Όταν λοιπόν κάποτε πήγε να θυσιάση ο Ηρακλής στην Ολυμπία και ενοχλούνταν από αυτά τα σμήνη των μυγών, σκέφτηκε ή του το πρότεινε κάποιος άλλος να θυσιάση γι αυτόν τον σκοπό στον «Απομύιον Δία». Έτσι αφού έκανε την θυσία, οι μύγες έφυγαν μακριά πέρα από τον Αλφειό ποταμό.
Από τότε για την ίδια αιτία, θυσίαζαν αργότερα στον «Απομύιον Δία» και οι Ηλείοι κάθε χρόνο κατά την εποχή που εόρταζαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε οι μύγες έφευγαν πέρα από τον Αλφειό ποταμό, αλλά επέστρεφαν κατά την ημερομηνία της λήξεώς τους. Στο Άκτιο πάλι θυσίαζαν πρώτα στις μύγες ταύρο. Οπότε μαζευόντουσαν εκεί, και αφού έπιναν το αίμα έφευγαν. Τον «Απόμυιο» τον ζωγράφιζαν σε σχήμα μύγας όπου τα φτερά σχημάτιζαν τα γένια, το σώμα το πρόσωπο και το κεφάλι τα μαλλιά.

ὁ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ βωμὸς παρέχεται καὶ ἄλλο τοιόνδε ἐς θαῦμα: οἱ γὰρ ἰκτῖνες πεφυκότες ἁρπάζειν μάλιστα ὀρνίθων ἀδικοῦσιν οὐδὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ τοὺς θύοντας: ἢν δὲ ἁρπάσῃ ποτὲ ἰκτῖνος ἤτοι σπλάγχνα ἢ τῶν κρεῶν, νενόμισται τῷ θύοντι οὐκ αἴσιον εἶναι τὸ σημεῖον. φασὶ δὲ Ἡρακλεῖ τῷ Ἀλκμήνης θύοντι ἐν Ὀλυμπίᾳ δι' ὄχλου μάλιστα γενέσθαι τὰς μυίας: ἐξευρόντα οὖν αὐτὸν ἢ καὶ ὑπ' ἄλλου διδαχθέντα Ἀπομυίῳ θῦσαι Διί, καὶ οὕτως ἀποτραπῆναι τὰς μυίας πέραν τοῦ Ἀλφειοῦ. λέγονται δὲ κατὰ ταὐτὰ καὶ Ἠλεῖοι θύειν τῷ Ἀπομυίῳ Διί, ἐξελαύνοντες τῆς [Ἠλείας] Ὀλυμπίας τὰς μυίας. Παυσανία Α' Ηλειακών Ιδ' 1

Για την ίδια αιτία λάτρευαν και οι Αρκάδες τον «Μυίαγρο» (μυγοκυνηγό) ή και «Μυιώδη» όπως τον αποκαλούσαν, και όταν εόρταζαν την πανήγυρη της Αθηνάς, θυσίαζαν πρώτα στον «Μυίαγρο», και έτσι δεν τους ενοχλούσαν οι μύγες.

Διός τε ἱδρύσαντο Λεχεάτου βωμόν, ἅτε ἐνταῦθα τὴν Ἀθηνᾶν τεκόντος, καὶ κρήνην καλοῦσι Τριτωνίδα, τὸν ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ Τρίτωνι οἰκειούμενοι λόγον. τῆς δὲ Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα πεποίηται χαλκοῦ, Ὑπατοδώρου[τε] ἔργον, θέας ἄξιον μεγέθους τε ἕνεκα καὶ ἐς τὴν τέχνην. ἄγουσι δὲ καὶ πανήγυριν ὅτῳ δὴ θεῶν, δοκῶ δὲ σφᾶς ἄγειν τῇ Ἀθηνᾷ: ἐν ταύτῃ τῇ πανηγύρει Μυάγρῳ προθύουσιν, ἐπευχόμενοί τε κατὰ τῶν ἱερείων τῷ ἥρωι καὶ ἐπικαλούμενοι τὸν Μύαγρον: καί σφισι ταῦτα δράσασιν οὐδὲν ἔτι ἀνιαρόν εἰσιν αἱ μυῖαι. Παυσανία Αρκαδικά Κϛ' 6-7

Στην Κυρήνη πάλι είχαν τον Θεό «Αχώρ» για να τους προσταεύη από τα σμήνη των μυγών, γιατί τον θεωρούσαν σαν Θεό εξολοθρευτή τους. Κάποιοι τον ονόμαζαν και «Ακάρονα», λέγοντας ότι ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη πόλη της Παλαιστίνης. Τέτοιο θεό είχαν και οι Φιλισταίοι και τον ονόμαζαν «Βελζεβουβ».

Σημείωση:
Το όνομα του συγκεκριμένου θεού είναι Ba'al Zəbûb, έχει διττή έννοια και μπορεί να νοηθή σαν «Άρχοντας των μυγών» ή σαν «Άρχοντας της ουράνιας κατοικίας». Η λέξη είναι σύνθετη από το όνομα του θεού των Φιλισταίων Βάαλ, που στα ουγκαριτικά σημαίνει «Κύριος», σε συνδυασμό με το περιγραφικό όνομα του συγκεκριμένου θεού. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα αποδίδει το όνομα ως Baalzebub (Βααλζεβούβ) και ως «Βάαλ μύιαν» (Βάαλ των μυγών).

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ
Τώρα σοβαρά.
Πόσοι νομίζεις φίλε Σωτήρη ότι ξέρουν, πως οι εβραίοι ξεκίνησαν την εκστρατεία κατά της Ελλάδος?
Ολοι ξέρουν για τον Μαρδόνιο του Ξέρξη.Λίγοι όμως γνωρίζουν, ότι πρόκειται για τον εβραίο προαγωγό Μαρδοχάϊ, που πάσαρε την Εσθήρ στον Ξέρξη και έλεγχε όλη την αυτοκρατορία μέσω αυτής.

---

Φίλε Μάριε έχεις δίκιο. Και ειδικότερα τα νέα παιδιά που έμειναν στην κουτσουρεμένη αν-ιστορία που διδάχτηκαν στο λύκειο, έχουν μαύρα μεσάνυχτα απ' αυτά.

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ
Ομως από που κρατάει αυτό το αιώνιο μίσος?
Και δεν μιλώ για μαχχ, αλλά πολύ πριν.
Από την...Ατλαντίδα?

---

Μάγος είσαι?

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ίσως θα έπρεπε να ανοίξη ένα θέμα ειδικά γι αυτό. Βέβαια οι λάτρεις της εβραϊκής μυθολογίας θα σαλτάρουν και θ' αρχίσουν να μιλάνε για αφρίζοντες ελληναράδες κλπ κλπ, αλλά ποιος τους δίνει σημασία.....

*

Η μήπως όντως δεν υπάρχουν άλλοι ΣΑΝ τους Έλληνες και τους Ιουδαίους.

Μήπως υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που ξεχωρίζει αυτές της δύο εθνότητες από τους άλλους ανθρώπους του πλανήτη??

Και τι είναι αυτό το ιδιαίτερο ??? Μήπως ο Παύλος πάει να συμβιβάσει / εξομοιώσει Έλληνες και Ιουδαίους , εκ του πονηρού … για να υποβιβάσει ή θολώσει την ύπαρξη ενός ζητήματος πολύ σημαντικού , που έχει να κάνει με το παρελθόν και κυρίως με το μέλλον αυτού του πλανήτη???

Ή μήπως είναι τυχαίο , που τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ισραηλίτες , έχουν το ΕΛ στη σύνθετη λέξη / ονομασία της εθνότητάς τους ?? ΕΛ-ΛΗΝ …. ΙΣΡΑ-ΕΛ.

quote:

---

NotirkΕίναι άραγε τυχαίο , που ο Παύλος , ο ιδρυτής της Εβραιοχριστιανικής θρησκείας , σε πολλές από της επιστολές του προσπαθεί να συμβιβάσει/εξομοιώσει (;) Έλληνες και Ιουδαίους ?? … ‘’Τι ‘Έλληνες , τι Ιουδαίοι’’ λέει κάθε τόσο.

Λες και δεν υπάρχουν άλλοι λαοί εκτός από τους Έλληνες και τους Ιουδαίους.

Η μήπως όντως δεν υπάρχουν άλλοι ΣΑΝ τους Έλληνες και τους Ιουδαίους.

Μήπως υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που ξεχωρίζει αυτές της δύο εθνότητες από τους άλλους ανθρώπους του πλανήτη??

Και τι είναι αυτό το ιδιαίτερο ??? Μήπως ο Παύλος πάει να συμβιβάσει / εξομοιώσει Έλληνες και Ιουδαίους , εκ του πονηρού … για να υποβιβάσει ή θολώσει την ύπαρξη ενός ζητήματος πολύ σημαντικού , που έχει να κάνει με το παρελθόν και κυρίως με το μέλλον αυτού του πλανήτη???

Ή μήπως είναι τυχαίο , που τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ισραηλίτες , έχουν το ΕΛ στη σύνθετη λέξη / ονομασία της εθνότητάς τους ?? ΕΛ-ΛΗΝ …. ΙΣΡΑ-ΕΛ.

---

Ως γνωστόν φίλε Notirk, η ίστορία της ανθρωπότητας έχει παραποιηθεί σκόπιμα από διάφορα κέντρα εξουσίας. Οπότε τίποτα δεν αποκλείεται και τα πάντα είναι πιθανά. Το πράγμα θέλει πολλή συζήτηση. Όμως όπως έγραψα και στον ΝΙΚΟΜΑΧΟ καλό θα ήταν να ανοίξη ένα καινούργιο θέμα με σκοπό να ανηχνεύση τους προβληματισμούς μας, γιατί αν συνεχίσουμε εδώ, θα μπουκάρουν σε λίγο τα γνωστά χριστιανά και θα γίνη εδώ μέσα της Ιερουσαλήμ το κάγκελο.

*

Εν αναμονη του καινουριου θεματοs>

quote:

---

η ιστορια και η αληθεια στην επιστημη εχουν παραποιηθει
για να συντηρουν οσουs την παραποιησαν και να διατηρουν το σημερινο καθεστωσ σκλαβιαs μαs>
Εν αναμονη του καινουριου θεματοs>

---

Ό,τι κλείνει, ανοίγει!

quote:

---

Είναι άραγε τυχαίο , που ο Παύλος , ο ιδρυτής της Εβραιοχριστιανικής θρησκείας , σε πολλές από της επιστολές του προσπαθεί να συμβιβάσει/εξομοιώσει (;) Έλληνες και Ιουδαίους ?? … ‘’Τι ‘Έλληνες , τι Ιουδαίοι’’ λέει κάθε τόσο.

---

quote:

---

Lock_Smith
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι το ποιός ήταν ο Παύλος.
Ήταν όντως Ιουδαίος?
Ήταν όντως Ρωμαίος?
Μήπως δεν ήταν τίποτα απο τα δύο και ήταν βυζαντινός?
Υπήρξε ο Παύλος?

---

*

«Άνακας» ή «Άνακτας» ονόμαζαν οι Αθηναίοι ή ο βασιλέας τους Μενεσθεύς, τον οποίο ενθρόνισαν όταν έδιωξαν από την Αθήνα τους απογόνους του Θησέα, τους γιους του Τυνδαρέω Κάστορα και Πολυδεύκη. Ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή τους αρχαιότερους Διόσκουρους, δηλαδή τους Τριτοπάτρεα, Ευβουλέα και και Ζαγρέα-Διόνυσο, γιους του Διός και της Περσεφόνης.
Ο Κικέρων αναφέρει τρία γένη Διοσκούρων και θεωρεί πρώτους του προαναφερθέντες γιους του Διός και της Περσεφόνης, δεύτερους τους γιους του Διός και της Λήδας Κάστορα και Πολυδεύκη, και τρίτους τους τρεις γιους του Ατρέα, Άλκονα Μελάμποδα και Έμολο. Σύμφωνα πάλι με άλλη εκδοχή, «Άνακας» ή «Άνακτας» ονόμαζαν τους δώδεκα Θεούς του Ολύμπου.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση της λέξεως «άναξ». Μερικοί πιστεύουν ότι προέρχεται από το «ανάσσω» (κυβερνώ- καθοδηγώ), ή από του «ανακώς» (επιμελώς,φροντισμένα, ευνοϊκώς κλπ), επειδή οι Διόσκουροι θεωρούνταν προστάτες των ναυτικών από τους κινδύνους της θάλασσας, ή επειδή ευνοούσαν την θαλασσοκράτειρα Αθήνα. Άλλοι ότι η λέξη προέρχεται από το από το «εκάς» επειδή ο αστερισμός των Διδύμων δηλαδή των Διοσκούρων φαίνεται από μακριά και αυτό διευκόλυνε τους ναυτικούς στον προσανατολισμό τους. Άλλοι πάλι από του «ανοχή» (αναχαίτιση, παύση, διακοπή).
Υπάρχει όμως και μια νεότερη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία η λέξη «άναξ» προέρχεται από το Εβραϊκό «άνακ» που σημαίνει αλυσίδα, επειδή οι βασιλείς φορούσαν χρυσές αλυσίδες σαν έμβλημα της εξουσίας τους και γι αυτό ονομάστηκαν άνακτες και άνακες.
Τέλος Άνακτες ονόμαζαν και Κούρητες και τους Καβείρους, και όπως προανέφερα και όλους τους Ολύμπιους Θεούς, πλην του Διός τον οποίο αποκαλούσαν Βασιλέα. Για να τιμήσουν όλους αυτούς οι Αθηναίοι διοργάνωνα κάθε χρόνο εορτή, τα «Ανάκεια», κατά την οποία θυσίαζαν κάπρο, κριό, και τράγο.

Σημείωση:
Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο βασιλέυς των θεών Δίας κοιμήθηκε με την κόρη του Περσεφόνη, πριν την αρπαγή της από τον Πλούτωνα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη μεταμορφωμένος σε ερπετό. Καρπός αυτής της αιμομικτικής σχέσης τους ήταν ο «Ζαγρεύς-Διόνυσος». Η εγκυμοσύνη και η γέννηση του «Ζαγρέα» κρατήθηκε μυστική, τόσο για τον φόβο της Ήρας όσο και της Δήμητρας. Όπως ο Δίας, έτσι και ο «Ζαγρέας» που αργότερα ταυτίστηκε με τον Διόνυσο σύμφωνα με τον μύθο, μεγάλωσε μέσα στο Ιδαίο Άντρο με τους Κουρήτες (ή Κρήτες) να τον προστατεύουν.

quote:

---

quote:

---

quote:

---

Sesostris
Στο έχω γράψει ένα σωρό φορές. Στο παρόν θέμα ΔΕΝ ασχολούμαστε με την εβραϊκή μυθολογία και τα παρακλάδια της. Γκέγκε???....

panpam
Αφού ασχολείσαι με τη μυθολογία θα ξέρεις οτι η τρέχουσα επιστημονική προσέγγιση δέχεται αναφορές και παραλληλσμούς κι από άλλες "μυθολογίες" και κείμενα - προκειμένου να κατανοήσει κάποια δεδομένη μυθολογία

---

Θα σου το επαναλάβω ακόμα πιο απλά, μήπως και αυτή τη φορά επί τέλους το καταλάβεις...

ΟΥΣΤ !!!!!

*

---

αυτή είναι η δική σου άναρθρη γλώσσα. Δεν αντέχεις συζήτηση;

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

---

Panpam μην ξανασχοληθείς μαζί τους. Πάσχουν. Κάθε άνθρωπος έχει τα κουσούρια του, ε αυτοί έχουν αυτό το πρόβλημα - της υπεροψίας και της δόξας για τις γνώσεις. Δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλωστε είναι πλέον μεγάλοι σε ηλικία.

quote:

---

...2)να επισημαίνεις πόσο ωραία τα λέει ...

---

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

Η Βριτομάρτις ήταν κόρη του Δία και της κόρης του Εύβουλου, γιου του βασιλέα της Κρήτης Καρμάνορος, Κάρμης, και επειδή ήταν πολύ όμορφη, παρθένα, και της άρεσε το κυνήγι, ήταν η αγαπημένη της Θεάς Αρτέμιδας. Όταν την είδε ο βασιλέας της Κρήτης Μίνως την ερωτεύθηκε και θέλησε να την πείση να γίνη δική του, και επειδή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά του προσπάθησε να την βιάση. Προσπαθώντας να του ξεφύγη η Βριτομάρτις, έπεσε στην θάλασσα και την ανέσυραν κατά τύχη ψαράδες που μπλέχτηκε στα δίχτυα τους. Για τον λόγο αυτό μετά από την αποθέωσή της από την Θεά Αρτέμιδα, ονομάστηκε και Δίκτυννα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ονομάστηκε έτσι, επειδή μετά από εννεάμηνη καταδίωξη από τον Μίνωα, έπεσε στην Θάλασσα από το όρος Δίκτη. Την Βριτομάρτι την τιμούσαν εκτός από τους Κρήτες, και οι Αιγινήτες σαν θεά, μόνο που οι Κρήτες την ονόμαζαν Δίκτυννα, ενώ οι Αιγινήτες Αφαία

«....ἐν Αἰγίνῃ δὲ πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Πανελληνίου Διὸς ἰοῦσιν, ἔστιν Ἀφαίας ἱερόν, ἐς ἣν καὶ Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε. φασὶ δὲ οἱ Κρῆτες-- τούτοις γάρ ἐστι τὰ ἐς αὐτὴν ἐπιχώρια--Καρμάνορος τοῦ καθήραντος Ἀπόλλωνα ἐπὶ φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον εἶναι, Διὸς δὲ καὶ Κάρμης τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι: χαίρειν δὲ αὐτὴν δρόμοις τε καὶ θήραις καὶ Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην εἶναι: Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔῤῥιψεν ἑαυτὴν ἐς δίκτυα ἀφειμένα ἐπ' ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην μὲν θεὸν ἐποίησεν Ἄρτεμις, σέβουσι δὲ οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ καὶ Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις δέ οἱ παρά τε Αἰγινήταις ἐστὶν Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ.» Παυσανία Κορινθιακά Κβ' 3

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η Βριτομάρτις ήταν από την Φοινίκη, κόρη του Φοίνικα, γιου του Αγήνορα και ήλθε από την Φοινίκη πρώτα στο Άργος κοντά στις κόρες του Ερασίνου, Βύζη, Μελίτη, Μοίρα, και Αγχιρόη. Από κει πέρασε στην Κεφαλληνία όπου την ονόμασαν Λαφρία, και από την Κεφαλληνία πέρασε στην Κρήτη όπου μετά την καταδίωξή της από τον Μίνωα, κατέφυγε στους ψαράδες και αυτοί την έκρυψαν στα δίχτυα τους, γι αυτό ονομάστηκε Δίκτυννα. Μετά απ' αυτό ένας από τους ψαράδες ονόματι Ανδρομήδης, την μετάφερε στην Αίγινα για να αποφύγη τον κίνδυνο. Επειδή όμως και αυτός κάποια στιγμή θέλησε να την βιάση κατέφυγε στο δάσος και εκεί εξαφανίστηκε, παρουσιαζόταν όμως στους Αιγινήτες κατά καιρούς, γι αυτό και πήρε το όνομα Αφαία, από το στερητικό α και το φαίνω.

«... εἰσὶ δὲ οἱ Κροτανοὶ Πιτανατῶν μοῖρα. Ἀσκληπιοῦ δὲ οὐ πόρρω τῆς λέσχης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν Ἀγιαδῶν καλούμενον. προελθοῦσι δὲ Ταινάρου μνῆμά ἐστι, καὶ τὴν ἄκραν τὴν ἐς θάλασσαν ἐσέχουσαν ἀπὸ τούτου φασὶν ὀνομασθῆναι: θεῶν δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνός ἐστιν Ἱπποκουρίου καὶ Ἀρτέμιδος Αἰγιναίας. ἐπανελθοῦσι δὲ ὀπίσω πρὸς τὴν λέσχην ἐστὶν Ἀρτέμιδος Ἰσσωρίας ἱερόν: ἐπονομάζουσι δὲ αὐτὴν καὶ Λιμναίαν, οὖσαν οὐκ Ἄρτεμιν, Βριτόμαρτιν δὲ τὴν Κρητῶν: τὰ δὲ ἐς αὐτὴν ὁ Αἰγιναῖος ἔχει μοι λόγος.» Παυσανία Λακωνικά Ιδ' 2

Άλλοι πάλι πίστευαν ότι η Βριτομάρτις ήταν απλώς νύμφη, και με το όνομα Δίκτυννα τιμούσαν την Θεά Αρτέμιδα. Ετυμολογούσαν δε το όνομά της από το βροτύ που στη Κρήτη σήμαινε γλυκός, και το μάρτις που σήμαινε παρθένα, οπότε γλυκιά παρθένα, οπότε Βριτύμαρτις και Βριτομάρτις. Επίσης θεωρούσαν ότι ο Μίνως ήταν δίκαιος άνθρωπος και δεν είχε σχέση με την παρανομία, μη γνωρίζοντας ίσως, ότι υπήρξε και άλλος Μίνως πολύ διαφορετικός από το πρώτο. Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή σύμφωνα με την οποία η Βριτομάρτις ήταν η εφευρέτρια των διχτυών και γι αυτό την ονόμασαν Δίκτυννα και την τιμούσαν σαν προστάτιδα Θεά των ψαράδων.

quote:

---

..... Τέτοιο θεό είχαν και οι Φιλισταίοι και τον ονόμαζαν «Βελζεβουβ».

Σημείωση:
Το όνομα του συγκεκριμένου θεού είναι Ba'al Zəbûb, έχει διττή έννοια και μπορεί να νοηθή σαν «Άρχοντας των μυγών» ή σαν «Άρχοντας της ουράνιας κατοικίας». Η λέξη είναι σύνθετη από το όνομα του θεού των Φιλισταίων Βάαλ, που στα ουγκαριτικά σημαίνει «Κύριος», σε συνδυασμό με το περιγραφικό όνομα του συγκεκριμένου θεού. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα αποδίδει το όνομα ως Baalzebub (Βααλζεβούβ) και ως «Βάαλ μύιαν» (Βάαλ των μυγών).

*

---

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr