ESOTERICA.gr Forums ! - Θάνατος, αυτός ο μεγάλος φίλος!!!

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΨΥΧΗ =-.

Θάνατος, αυτός ο μεγάλος φίλος!!!

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Kelsos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2081 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/01/2002, 13:12:44 Με αφορμή το άρθρο της φίλης μου Αφροδίτης για το θάνατο του φίλου της Τάσου, θα παραθέσω μερικές απόψεις, ορισμούς και γιατί όχι και αφορισμούς για τον Θάνατο, τον ΜΕΓΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗ!!! -Οι φθαρτές μορφές καθορίζονται απο αθάνατους τύπους. -Ο θάνατος είναι η μεταμόρφωση των ζωντανών. Τα πτώματα είναι τα ξερά φύλλα του δέντρου που θα ξαναφυτρώσουν την άνοιξη. Η ΕΠΕΝΑΓΕΝΝΗΣΗ των ανθρώπων μοιάζει αιώνια όπως το ξανφύτρωμα των φύλλων. -Ο Θάνατος είναι η αναγκαία διάλυση των ατελών ενώσεων (φυσικό σώμα). Είναι η επιστροφή τών πρόχειρων σχεδίων της "ιδιαίτερης ζωής του καθενός" πίσω στο Μέγα έργο Παγκόσμιας ζωής. ΑΘΑΝΑΤΟ είναι ΜΟΝΟ το τέλειο. -Τι είναι η Ψυχή; Είναι κάτι σάν μουσική, που την παίζουν τα όργανα που αποκαλούνται "Φυσικά Σώματα". Η μουσική (ψυχή) μπορεί να μείνει χωρίς το όργανο (σώμα), αλλά χωρίς το όργανο (σώμα) δε μπορεί να ακουστεί. Τι θέλω να πώ; 'Οτι χωρίς ένα ΥΛΙΚΟ μεσολαβητή, το ΑΫΛΟ μένει ασύλληπτο και ακατανόητο. -Αυτό που η κάμπια θεωρεί Θάνατο η πεταλούδα το αποκελει Νέα Ζωή!!! -Η μέρα που θα έρθει το φυσικό μας τέλος (Θάνατος) είναι η ανατολή μίας μέρας δίχως βράδυ!!! -Πώς ξέρουμε ότι αυτο που αποκαλόυμε ζωή δεν είναι ο Θάνατος και ότι ο Θάνατος δεν είναι η Παραγματική Ζωή;;; -'Ολοι οι άνθρωποι θέλουν να πάνε σε κάποιο είδος Παραδείσου, ΚΑΝΕΝΑΣ όμως δε θέλει να πεθάνει!!! -Η αιώνια ανάμνηση δε διατηρεί ΠΑΡΑ μονάχα άφθαρτα και αιώνια πράγματα. 'Αρα κάθε τι που χάνεται μέσα στο χρόνο, ανήκει δικαιωματικά στη Λήθη. Κέλσος
Theo Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 172 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/01/2002, 11:49:53 Πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή που δείχνει μια ωραία στάση απέναντι στο μυστήριο των μυστηρίων. Θα σταθώ λίγο σε μία φράση: -Αυτό που η κάμπια θεωρεί Θάνατο η πεταλούδα το αποκελει Νέα Ζωή!!! Την έχω ακούσει κι εγώ αυτή τη φράση και η γνώμη μου είναι πως δεν αφορά στον φυσικό θάνατο. Πιστεύω πως αναφέρεται σε μια δραστική αλλαγή της προσωπικότητας απέναντι στη ζωή, τόσο έντονη, που είναι σαν να πέθανε ο παλιός άνθρωπος και να γεννήθηκε ένας άλλος, εντελώς διαφορετικός, που δεν θυμίζει σε τίποτα τον προηγούμενο, όπως η πεταλούδα δεν θυμίζει σε τίποτα την κάμπια από την οποία προήλθε. Μιας και μίλησα για πεταλούδα, πρόσφατα έμαθα πως το χρώμα των φτερών τους προέρχεται από σκέδαση του φωτός σε οπτικά φράγματα που αποτελούν τις επιφάνειες των φτερών τους. Γι' αυτό μόλις τα αγγίξουμε, καταστρέφεται η δομή τους και έχουμε στα χέρια μας όχι κάτι με χρώμα αλλά μια γρίζα σκόνη. theo_
Kelsos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2081 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/01/2002, 01:05:38 Theo φίλε μου, ας μη ξεχνάμε ότι για τη μικρή μας κάμπια, αυτό που βιώνει είναι όντως ο ΘΑΝΑΤΟΣ του "ΦΥΣΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΕΛΥΦΟΥΣ". Δέν είναι όμως τυχαίο το παράδειγμά μου (άλλωστε δε πιστεύω στη τύχη). Στα Αρχαία Ελληνικά η πεταλούδα λέγεται και ΨΥΧΗ. Είναι η ψυχή που αναζητά το φώς, το βρίσκει και τελικά ΠΕΘΑΙΝΕΙ, μέσα στο Φώς!!! ΠΕΘΑΙΝΕΙ.... συνεχώς αυτό γίνεται και πολύ σωστά είπες ότι είναι ΚΑΙ η αλλαγή στάσης απέναντι στην ΙΔΙΑ την ζωή. Θυμίζω τους μυημένους στο ΤΡΟΦΩΝΕΙΟ ΑΝΤΡΟ, που όταν έμπαιναν μέσα σε αυτό για τη μύηση, έβγαιναν και ήταν ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Σε άλλο μου άρθρο θα χρησημοποιήσω αυτό που μου έμαθες για τα φτερά της πεταλούδας... σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό Κέλσος
cybernaut Νέο Μέλος 11 Μηνύματα	Απεστάλη: 25/04/2002, 02:39:59 Ο θανατος ειναι συμμαχος ποια περιεργα γονιδια ομως μας κανουν να τον φοβομαστε τοσο πολυ? Μηπως περιεργες "αναμνησεις" κρυβονται εκει μεσα? Overthinking , overanalysing seperates the body from the mind
Kelsos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2081 Μηνύματα	Απεστάλη: 25/04/2002, 08:02:43 Φίλε Cybernaut, σε καλωσορίζω και απο εδώ, στη παρεούλα μας που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει γερά μυαλά!!! (κατα παράφραση της γνωστής διαφήμησης ) Δε γνωρίζω φίλε μου, αν είναι γονιδιακό το θέμα, σίγουρα πάντως είναι ο Φόβος, ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ και μιλώ ΠΑΝΤΑ για τον φόβο που έχει ο εγκέφαλος. Εκεί είναι το θέμα.... (μάλλον) Κέλσος
ΠΛΩΤΙΝΟΣ Πρώην Συνεργάτης Greece 1491 Μηνύματα	Απεστάλη: 25/04/2002, 12:13:59 Σαφώς και συμφωνώ με τους φίλους Κέλσο και Θώθ παρόλα αυτά όμως και πέρα απο το φιλοσοφικό επίπεδο, όσο και άν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση όσο και εάν πιστεύουμε ότι η ζωή συνεχίζετε, δεν πάει να είναι λυπηρό να χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο -πόσο μαλλον όταν μας αφήνει κάποιος πρόωρα.... "η ζωή είναι σαν ένα κρεμμύδι,κάθε φορά τραβάς και ένα φλούδι, και καμμία φορά κλαίς..." "εάν η ζωή μας ήταν μιά συνεχόμενη λιακάδα θα μετετρεπόταν σε έρημο..."
Menia21 Νέο Μέλος 19 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/05/2002, 21:40:44 Το θέμα αυτο με άγγιξε ιδιαίτερα, καθότι κι εγώ έχω χασει καποιο πολυαγαπημενο μου προσωπο,πριν απο 2 χρονια περιπου.Ο πονος θα παραμεινει αγιατρευτος.Απλα τωρα εχω συνειδητοποιησει καποια πραγματα και θελω να τα πω για να τα συνειδητοποιησουν και οσοι βρισκονται στην ιδια θεση με εμενα.Στην αρχη ενιωθα ενα ρακος.Ο τροπος που το ειχα μαθει αλλα και καποια αλλα πραγματα με ειχαν σκοτωσει.Στην πορεια η καρδια μου εγινε πετρα.Επαψα να φοβαμαι το θανατο για μενα και να τρεμω για τα αγαπημενα μου προσωπα.Αυτη τη στιγμη ξερω οτι ο αποθανων ειναι κοντα μου,οσες φορες ημουν σε ασχημη κατασταση αυτα τα 2 χρονια ηταν κοντα μου,τον ενιωθα σαν παρουσια και γινοταν αισθητη η παρουσια του με μια ανατριχιλα.Αυτο που με πικραινε και θα με πικραινει ειναι οτι,μπορει να τον νιωθω κοντα μου,δεν ειναι ομως με την εννοια που θα ηθελα εγω.Ξερω οτι δεν θα τον ξαναδω πια κι αυτο με τσακιζει.Ομως ειναι σε καθε φαση της ζωης μου μαζι μου και με προφυλασσει και προειδοποιει για τα επερχομενα με διαφορους τροπους.Καποια στιγμη αλλωστε θα τον βρω,οπως και ολοι μας.Εκει πανω ειναι πολυ πιο καλα.Ξερω οτι ολοι οι νεκροι μας παρακολουθουν και καποιοι απο αυτους επεμβαινουν.Το βλεπω στη ζωη μου κι αυτο μονο πια μπορει να με παρηγορησει,γιατι οσα χρονια και να περασουν αμα αγαπας καποιον δεν τον ξεχνας ποτε... Ευχαριστω
Kelsos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2081 Μηνύματα	Απεστάλη: 08/05/2002, 03:35:42 Καλή μου φίλη Μένια 21, μια σκέψη ΑΓΑΠΗΣ, όχι μόνο πρός τον αποθανόντα, ΑΛΛΑ πρός όλους που αφήνει πίσω του, νομίζω πώς είναι κάτι που θα το ήθελε. Το λέω αυτό μιάς και ο Φωτεινός Τόπος που βρίσκεται, φωτίζεται απο την ΑΓΑΠΗ... Ας μάθουμε να ΑΓΑΠΑΜΕ και αγαπώντας τους άλλους "ως εαυτούς μας", τότε όταν κάποιος "άλλος εαυτός μας" πετάξει πρός τους χώρους του Ανεσπέρου Φωτός, ΔΕΝ θα μας στενχωρεί τόσο η "απόδρασή" του αυτή, γιατί θα ξέρει ο ΙΔΙΟΣ αλλά και ΕΜΕΙΣ ότι το πολυτιμότερο "ΑΓΑΘΟ" μας του το είχαμε προσφέρει, το είχε λάβει και μας το είχε ΗΔΗ ανταποδώσει... Μη κάνεις τη καρδιά σου πέτρα, δεν χρειάζεται... Νίωσε όσα συναισθήματα νιώθεις... Μάθε απο αυτά και γίνε και εσύ καλύτερη!!! Η πέτρα, είναι το σκληρότερο μέρος της Φύσης και δεν αξίζει κατα τη ταπεινή μου γνώμη, ο άνθρωπος μετα απο τόσες και τόσες ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ, να ΞΑΝΑγυρίσει στο Ορυκτό βασίλειο απ'όπου ξεκίνησε!!! Πάντως η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ θα συνοδεύει ΠΑΝΤΑ τους νεκρούς μας... Κέλσος
rosarium Μέλος 1ης Βαθμίδας Greece 116 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/05/2002, 00:36:04 quote: Επαψα να φοβαμαι το θανατο για μενα και να τρεμω για τα αγαπημενα μου προσωπα. Κράτησα αυτό φίλη μου,μια κι έτσι συμβαίνει,σε πολλούς..κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.Να μην φοβάται κανείς,να μην περνάει την ζωή του με την ανασφάλεια της απώλειας και της αυτολύπησης. Με την απώλεια κάποιου ανθρώπου, κατανοείς σ' όλη την ένταση και το πόσο μοναδικός υπήρξε.Λέμε αυτήν την έκφραση καθημερινά,αλλά έχει χάσει το νόημά της.Γιατί δεν κατανοούμε,πόσο συνηθίζουμε την παρουσία,τον τρόπο που μιλάει κάποιος,που χαμογελάει,την έκφραση..την μοναδικότητα την συνειδητοποιείς σ' όλο το μεγαλείο,εφόσον το χάσεις. Μέσα μας,έχουμε τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και τις ιστορίες τους.Κι όπως είπες, quote: γιατι οσα χρονια και να περασουν αμα αγαπας καποιον δεν τον ξεχνας ποτε... rosarium
Menia21 Νέο Μέλος 19 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/05/2002, 23:08:47 Αγαπητοι μου φιλοι πραγματικα χαιρομαι οταν συναντω ατομα που δεν φοβουνται καποιες καταστασεις!Στο θεμα του θανατου τωρα,απλα θελω να περασω το μυνημα οτι οσο ειμαστε ανθρωποι δεν μπορουμε να εξυψωθουμε στο επιπεδο της αναισθησιας και να μη στενοχωριομαστε για την απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου.Ομως το μονο σιγουρο ειναι οτι καποια στιγμη ολοι θα βρεθουμε στο αλλου,και οσοι εχουν "φυγει μακρια" σιγουρα μας παρακολουθουν...Το μονο λοιπον που μπορουμε να κανουμε ειναι να μην τους ζαλιζουμε με κλαματα και οδυρμους,να κλαιμε σιωπηρα,να τα κραταμε για μας τα συναισθηματα μας.Διοτι αυτες ειναι πολυ προσωπικες στιγμες και ειναι φυσικο να ερθει καποια στιγμη το ξεσπασμα.Οσο υπαρχει ομως η μαγικη λεξη αγαπη,αυτη η λεξη που καταλυει τα παντα,σιγουρα ο θανατος θα γινεται πιο απαλος...Και το περασμα του δεν θα ειναι τοσο σαρωτικο... Να αγαπατε και τους ζωντες και τους μη.Ολοι μας το εχουμε αναγκη,οπου και να βρισκομαστε...
dimelis Νέο Μέλος Greece 17 Μηνύματα	Απεστάλη: 24/05/2002, 23:10:39 Πέθανα σαν ορυκτό και ξαναγεννήθηκα σαν φυτό. Πέθανα σαν φυτό και ξαναγεννήθηκα σαν ζώο. Πέθανα σαν ζώο και ξαναγεννήθηκα σαν άνθρωπος. Τώρα μετά από αλλεπάλληλες σαρκώσεις, όταν πάλι θα πεθάνω, θα ξαναγεννηθώ στην χορεία των ευλογημένων των αγγέλων. Τί έχω να φοβηθώ από τον θάνατο; dimelis
Kelsos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2081 Μηνύματα	Απεστάλη: 25/05/2002, 07:44:23 Πολύ σωστό το ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΟ αξίωμα που δείχνει ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ... ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ... Μιά "ένσταση" - "απορία" μονάχα... Ο άνθρωπος "γίνεται" 'Αγγελος;;; Η τάξη των Αγγελών είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό, από την πορεία της ΠΝΕΥΜΑΤΟΨΥΧΗΣ που μας δίνει το αξίωμα αυτό! Εννοώ ότι η πορέια, ΟΡΥΚΤΟ - ΦΥΤΟ - ΖΩΟΝ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ, είναι τα εξελικτικά στάδια της Πνευματοψυχής, αφού ΕΚΠΟΡΕΥΘΕΙ (αποκοπεί) απο την Πρώτη Του Παντώς Πηγή (Θεό, Πατέρα κλπ) και εφ'οσων ΚΑΤΕΛΘΕΙ στην 13η Αιθεροφυσική μας Διάσταση. Το Αγγελικό βασίλειο, είναι κάτι που έχει ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ η οποία μάλλον είναι ΙΣΩΣ ανάλογη με την πορεία του Ανθρώπινου βασιλείου, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ!!! Φιλικά, Κέλσος
ΣΙΣΙΦΟΣ Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 278 Μηνύματα	Απεστάλη: 27/05/2002, 20:21:52 file cybernaut de pisteyw pos einai ta gonidia poy msa kanoyn na ton fovo maste alla pio poly ton fovomaste logo toy giro mas vlepoyme toys anthropoys poy thrinoy ta xamena kai sinama agapimena prosopa me tetoion tropo poy mas kanei na fovomaste adikiologita pisteyw. kapote kapoios eipe pos ta trlokomia einai gemata apo pefotismenous kai ta nekrotafia apo anantikatastatoys. ADMIN
dottore Μέλος 1ης Βαθμίδας Mexico 62 Μηνύματα	Απεστάλη: 12/06/2002, 16:40:24 Η ζωή και ο θάνατος είναι πράγματα εντελώς αντικειμενικά ,σύμφωνα με την γνώμη μου, τα οποία δεν τα συνδέει η θρησκεία έτσι όπως τα έχει πει .Κατά την γνώμη μου η ζωή που εννοούμε εμείς είναι η χημική ένωση ενός ωάριου και σπερματοζωαρίου ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό. Ζωή είναι η ευκαιρία που δόθηκε από έναν για να προσπαθήσει να φτάσει τον υπέρτατο άνθρωπο. Σε αυτό το σημείο επεμβαίνει η ύπαρξη ενός υπέρτατου όντoς (θεού) και μπορώ να το αποδείξω αυτό με αυτό το παράδειγμα .Αν βάλουμε μαζί ένα φυτό και έναν άνθρωπο το φυτό είναι σίγουρο κατά 99,8% ότι θα μεγαλώσει και θα αναπτυχθεί ενώ για τον άνθρωπο είναι η πιθανότητα 1,4% για να ζήσει. Γιατί αυτό όμως ;;Πολύ απλά γιατί ο άνθρωπος κυβερνάτε από δυο πράγματα σε σχέση με το φυτο.1)Την σάρκα του και 2)Από μια ενέργεια ,που η θρησκεία (και όχι μόνο) την ερμηνεύει σαν «ψυχή».Τώρα για την σάρκα της ιδιότητες της τις ξέρει ο κάθε ένας από εμάς (ότι ζει ,φθείρεται ,αλλοιώνεται γερνάει και πεθαίνει ) όμως για την ενέργεια μας ξέρουμε λίγα πράγματα .Οι ιδιότητες που έχει η ενέργεια είναι περίπου ίδιες με του φωτός (αφού και η ενέργεια είναι φως) με την μόνη διάφορα ότι η ενέργεια μας είναι εγκλωβισμένοι στην σάρκα μας (αυτήν την απελευθέρωση καταφέρνει ο υπέρτατος άνθρωπος) και έτσι δεν μπορούμε να δούμε εμείς οι απλοί άνθρωποι τις ιδιότητες του ίδιου μας του εαυτού .Γι αυτό το λόγο μας τα κρατάνε όλα αυτά μυστικά από εμάς τους απλούς ανθρώπους γιατί έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας .Τώρα όσο για το θέμα του θανάτου η γνώμη είναι σφαιρική. Και το λέω αυτό γιατί έχω ακούσει ότι μπορεί και να ζούμε τώρα ένα Όνειρο και ότι μετά ξυπνάμε ,επίσης ότι ο θάνατος είναι ένα τέλος το οποίο είναι η ύπαρξη του ανθρώπου στο τίποτα. Από όλα αυτά εγώ τα πιστεύω όλα γιατί κανένας δεν μπορεί να δώσει την έννοια του Ονείρου από την στιγμή που όλοι μας ζούμε σε μια ψευδαίσθηση και πάντα μας απασχολεί κάτι ,μια ερώτηση. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι επίσης ο θάνατος δεν είναι στην πραγματικότητα για μας θάνατος (αλλά για την άθλια σάρκα μας) και ότι είναι μια «μετάβαση» στην δεύτερη μας σύσταση (την ενέργεια μας) την οποία δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τώρα και για αυτό λένε όλες οι θρησκείες ότι μένεις αθάνατος ,γιατί η ενέργεια δεν καταστρέφεται ποτέ .Επίσης ότι μετά τον «θάνατο» η ενέργεια μας εκπέμπετε σε μια συχνότητα που οι άλλοι (οι ζωντανοί) δεν μπορούν να δουν και για αυτό υπάρχουν φαντάσματα και φαίνονται για λίγο γιατί συγχρονίζονται με την δική μας συχνότητα και τους βλέπουμε .Άρα και όταν «πεθαίνεις» μπορείς να δεις και άλλους σαν και εσένα .Μήπως αυτό είναι το λεγόμενο «ταξίδι» που λένε όλες οι θρησκείες όταν πεθαίνεις (δηλαδή ότι όταν είσαι ενέργεια μπορείς να πας όπου θες στο σύμπαν χωρίς να πάθεις τίποτα;;). ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΟΥΔΕΝ ΚΤΗΜΑ ΣΕΜΝΟΤΕΡΟΝ, ΟΥΔΕ ΒΕΒΑΙΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ Κανένα κτήμα δεν είναι σεμνότερο και πιό βέβαιο από την αρετή (ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ).
Oannes Πλήρες Μέλος Greece 1162 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2003, 20:48:44 Είπα να δώσω μια πνοή σ αυτό το εξαιρετικό topic λέγοντας οτι συμφωνώ με την άποψη πως ο θάνατος είναι απλώς ο προθάλαμος μιας νέας ζωής Ή ΘA BPOYME TO ΔPOMO Ή ΘA TON ΔHMIOYPΓHΣOYME
endorama Πλήρες Μέλος 1296 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2003, 21:18:32 μηπως δινουμε μεγαλη σημασια για το τελος της διαδρομης και οχι στην διαδρομη? ισως θα επρεπε να κοιταμε εξω απο το παραθυρο και να απολαμβανουμε την διαδρομη και την φυση,την κουβεντα και της χαρες με τους αλλους επιβατες αντι να σκεφτομαστε τον πετρινο σταθμο που ειναι και το τελος της διαδρομης αφου θα τον δουμε τον σταθμο αναγκαστικα καποια στιγμη γιατι να κολαμε σε αυτον? υπαρχουν ενα σωρο πραγματα που μπορουμε να κανουμε ομως ο νους μας καθεται και αναλυει συνεχεια την αρχιτεκτονικη του σταθμου και οχι τα ωραια τοπια της διαδρομης. ο ηλιος ανατελει και εμεις κοιταμε την δυση ε ψιτ η ομορφια και τα χρωματα ειναι απο την αλλη πλευρα μπορει και η δυση να φερνει καποια στιγμη την ανατολη αυτη την στιγμη ομως υπαρχει η ανατολη και μεχρι την επομενη ανατολη εκρεμει μια δυση πολυς καιρος δηλαδη για να κοιταμε την δυση απο τωρα και ακομα πιο πολυς ο καιρος για να περιμενουνε την ανατολη να ξαναφανει ολα στην ωρα τους για το καθετι υπαρχει ο καιρος του Don't try to take our dreams away from us We will never be like you
Astral_ Μέλος 1ης Βαθμίδας Greece 122 Μηνύματα	Απεστάλη: 31/10/2003, 11:32:10 Θα σας παραθέσω στον τίτλο του τόπικ... Θάνατος - φίλος. Ναι, εγώ θεωρώ τον θάνατο φίλο μου, όχι το δικό σου θάνατο φίλε μου που διαβάζεις αυτές της γραμμές. Τον δικό μου θάνατο, αυτουνού που της έγραψε... Ο Δον Χουάν στα βιβλία του Καστανέδα παρουσιάζει με πολύ καλό τρόπο τον θάνατο, είναι η παρουσία στο αριστερό μας όμο αν μου επιτρέπετε.. Το καλό με τον θάνατο ότι είναι πάντα δίπλα μας και μας παρακολουθή, αλλά δεν βάζει παγίδες δεν στίνει τρικλοποδιές σε μάς... Ξέρει πολύ καλά πότε να μας ακουμπίσει. Είναι ο καλήτερος σύμβουλος που μπορεί να έχει κάποιος.
reptilesalonica ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 1849 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2003, 07:08:12 quote: Το καλό με τον θάνατο ότι είναι πάντα δίπλα μας και μας παρακολουθή, αλλά δεν βάζει παγίδες δεν στίνει τρικλοποδιές σε μάς... Ξέρει πολύ καλά πότε να μας ακουμπίσει. Είναι ο καλήτερος σύμβουλος που μπορεί να έχει κάποιος. ' Ακριβώς όμως επειδή πάντοτε τρομάζαμε απο αυτό που δε μπορέσαμε να κατανοήσουμε, πάντοτε είχαμε αρνητικά συναισθήματα για το Θάνατο. Οι Κινέζοι, αυτός ο πάνσοφος και πολυαγαπημένος πολιτισμός, χαίρονται όταν κάποιος πεθαίνει και λυπούνται όταν κάποιος γεννιέται... Χαίρονται γιατί αυτός που πέθανε, ελευθερώθηκε η ψυχή του απο τα σάρκινα-περιορισμένα δεσμά και λυπούνται όταν κάποιος γεννιέται γιατί άλλη μια τέλεια μορφή του Μεγάλου Πνεύματος, κατείλθε και θα βρωμιστεί σε σάρκινο όχημα (σώμα). Είναι θέμα αντίληψης των πραγμάτων... το ποτήρι είναι μισοάδειο ή είναι μισογεμάτο? Να έχετε μια όμορφη μέρα... ~Γρηγόρης~ Once you were wild, don't let them tame you
1900 ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Cuba 1904 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2003, 11:32:44 Θα ήθελα να παραθέσω κάτι που είχα γράψει σ'αλλο τοπικ, νομίζω οτι και δω ταιριάζει μια χαρά: Όπου κι αν κοιτάξεις ευθείες γραμμές Τα πάντα τετραγωνισμένα. Με ευθείες γραμμές ανοιγουμε τον δρόμο μας, στα τετράγωνα πλακάκια του τετράγωνου πεζοδρομίου για να πάμε στο τετράγωνο κτιριο με το τετράγωνο γραφειο μας, με το τετράγωνο βαλιτσάκι μας να ανοιξουμε την τετράγωνη οθονη του υπολογιστή μας πατωντας τα τετράγωνα πληκτρα, του πληκτρολογίου, του κινητου και μετα στο σπίτι, του τηλεκοντρόλ ανοίγωντας την τετράγωνη τηλεοραση, παρακολουθώντας τετράγωνες ειδήσεις με τετράγωνα παραθυράκια. Κοντεύουμε να καταφέρουμε το ακατόρθωτο. Να τετραγωνίσουμε τον κυκλο!!! Δεν ειναι έτσι η ζωη. Το οργανικό είναι καμπυλωτό. Τα πάντα είναι κύκλος. Η γη μια φούσκα στη θάλασσα του τίποτα. Ένας κυκλος ζωης και θανάτου Τα παντα γεννιουνται, ζουν για να πεθάνουν. Παραγκωνίσαμε τον θάνατο και τον φοβόμαστε. Ζωή και θάνατο δε θελουμε να τα βλέπουμε σαν ένα. Ζουμε με τέτοιο τροπο που θα λεγε κανεις οτι νομίζουμε οτι θα ζουμε για πάντα. Δε θέλουμε καν να σκεφτόμαστε την ύστατη στιγμη. Γιατι όμως να φοβόμαστε, αφου είναι σίγουρο οτι θα συμβει και με 100% ποσοστό επιτυχίας! Ο φόβος του θανάτου είναι ο φόβος του εαυτού μας. Γιατι ο θάνατος είναι ο ύστατος και απόλυτος καθρεφτης. Το να πεθανεις ειναι πολύ απλό: 1ον: Εκπνέεις... Αυτό ήταν! "Memento Mori" Σημαίνει "Θυμίσου τον Θάνατο" Γιατί αν θυμόμαστε οτι θα πεθάνουμε, ίσως τότε θυμηθούμε ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ, πως είναι η ζωή. And the beat goes on... Edited by - 1900 on 06/11/2003 17:53:36
C. Μέλος 1ης Βαθμίδας Greece 70 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2003, 18:02:27 Πρόλογος από Salvatores Dei: "Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ τους φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Αμέσως μόλις γεννηθούμε αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα με το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Γιαυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα και ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάνουμε την ύλη ζωή. Γιαυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής η αθανασία. Δύο αντίδρομα ρεύματα, δύο άναρχες, ακατάλυτες ορμές. Πηγάζουν και οι δύο από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Χρέος μας να συλλάβουμε το όραμα που χωράει και εναρμονίζει αυτά τα δυο ρεύματα. Με βάση αυτό να ρυθμίσουμε τον στοχασμό και την πράξη μας". "γευόμαστε τα αρώματα του ουρανού ανακατεμένα με το πνεύμα της γης"
tomcat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 158 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2003, 18:12:17 Τί έγινε ρε παιδιά........Τελείωσαν τα χαρούμενα θέματα???? Πάντως σοβαρά, ενώ κάποτε φοβόμουν το δικό μου θάνατο, τώρα φοβάμαι για το ευ ζείν των παιδιών μου. Υγεία να 'χουμε......να καπνίζουμε... Φιλικά Tomcat
Glorfindel Μέλος 2ης Βαθμίδας 385 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/11/2003, 23:09:29 ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ! ΘΑΝΑΤΟΣ... ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ... ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΧΘΡΟ... ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΠΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΨΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΕΝΩ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ.. ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΧΘΡΟ... ΤΕΛΙΚΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ,ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ.. "ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ" ΑΛΛΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ;ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ;.. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΣ Η ΕΧΘΡΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ... ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!
1900 ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Cuba 1904 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/11/2003, 15:29:20 "We're perched headlong on the edge of boredom We're reaching for death on the end of a candle We're trying for something That's already found us ... They are waiting to take us into the severed garden Do you know how pale & wanton thrillful comes death on strange hour unannounced, unplanned for like a scaring over-friendly guest you've brought to bed Death makes angels of us all & gives us wings where we had shoulders smooth as raven's claws No more money, no more fancy dress This other Kingdom seems by far the best until its other jaw reveals incest & loose obedience to a vegetable law I will not go Prefer a Feast of Friends To the Giant family" Jim Morrison
manos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2467 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/11/2003, 21:34:12 καλησπερα :))))))))))))) αληθεια ,φοβομαστε το τελος ως γεγονος; η μηπως φοβομαστε τι τελος θα εχουμε;;; ειναι φοβος για το τι θα συμβει μετα η για το τι θα προηγηθει;;; οπως λεει και ενα κομματι του βασιλη παπακωνσταντινου :"φοβαμαι ολα αυτα που θα γινουν για'μενα χωρις εμενα";;; νομιζω πως εχει αναφερθει ,ας μου συγχωρεσετε την επαναληψη:) ο θανατος ειναι τοσο σοβαρος οσο και η ζωη ,προσωπικα σεβομαι τον θανατο οσο την ζωη..μα φοβαμαι την ζωη περισσοτερο απο τον θανατο γιατι η ζωη σου δινει περισσοτερα χτυπηματα ,ο θανατος ,ο προσωπικος θανατος ;;;μοναχα ενα. σας ευχαριστω που μου δωσατε την ευκαιρια να εκφρασω αλλη μια φορα την αποψη μου,επι του τοσο ομορφου ,μεσα στην ζωη ,θεματος υ.γ σας παρακαλω μην σχολιασετε την τελευταια γραμμη πριν το υ.γ,ειναι καθαρα προσωπικη μνια :))))) με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας
Glorfindel Μέλος 2ης Βαθμίδας 385 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/11/2003, 22:57:59 ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ! ΦΙΛΕ ΜΑΝΟ,ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ-ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ...ΕΤΣΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΚΟΣΜΟ... ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ,ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ... ΤΩΡΑ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ,ΜΗΠΩΣ ΧΑΘΟΥΜΕ ΑΔΙΚΑ... ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΑΥΤΟ... ΔΕΝ "ΠΑΣ" ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ Η ΔΙΑΒΑΣΕΙ Η ΑΚΟΥΣΕΙ,"ΠΑΣ" ΣΕ ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΟΡΟ,ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΔΕΙΣ Η ΝΙΩΣΕΙΣ... Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ,ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ,ΕΓΩ ΤΟΝ ΤΑΥΤΙΖΩ ΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ,ΩΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΑΥΤΗ... ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ... ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!
manos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2467 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 06:34:25 Glorfindel :))))))))))))))) τι ειναι αδικο ;;;;; :) ποιος οριζει το αδικο που του γινεται καθημερινα ;;;; :)))) ποιος μπορει να ελεγξει το αυριο του ;;;; :))) ο θανατος, αναποσπαστο μερος τη ζωης ,η μορφη του δομημενη με το αισθημα του φοβου τη φυγης, απο ολα εκεινα που αισθανομαστε τι δινουμε και τι αφηνουμε στην ζωη ;;; ,αν ο θανατος ειναι το αντιθετο της ζωης ΄τον πονο που δεχομαστε θα μας τον επιστρεψει με αγαπη ;;; ' σας ευχαριστω που με τις σκεψεις σας δινουμε προεκταση στην κατανοηση του μεγαλου αυτου φιλου και θεου ,του ΑΔΗ :))). για την ωρα θα μου επιτρεψετε,παω να κατανοησω λιγο ακομη τον μικροτερο αδερφο του ΥΠΝΟ . με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας Edited by - manos on 07/11/2003 06:35:05
oneiric1 Πλήρες Μέλος Greece 1229 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 10:44:18 Ο χειρότερος εχθρός για τους αγαπημένους αυτού που χάνεται... * Ειρήνη * ~ Love is the only truth ~
Valnta ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Vietnam 2285 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 16:27:22 Θάνατος Αμιγής Κοιταχτήκαμε, αγαπηθήκαμε, και ευθύς Ο θάνατος έγινε για μας κάτι το τρομερό. Διαμέσου του έρωτα απεγκλωβίσαμε τη φυσική μας αγωνία από κάθε καλοβολεμένο φιλόσοφο Ή ψηλό και βαρετό Δόκτωρα Θεολογίας: Ο θάνατος απέκτησε επιτέλους τη σωστή του θέση. Συνέβησαν όλα γρήγορα, τόσο πάθος έκρυβε η καρδιά μας, Ώστε η ανταλλαγή δώρων να μας γίνει αρρώστια: Η αξία τους όλο και μεγάλωνε κι απ’ τις δύο πλευρές Μέχρι που δεν έμεινε τίποτα παρά περηφάνια Που ούτε μπορούσε να δοθεί, ούτε εδόθη, και έτσι Τα πράγματα φαίνονταν να βρίσκουν Τη φυσική τους κατάληξη. Ύστερα, αναθεωρήσαμε τις απόψεις μας, αλλάξαμε γνώμη Και ταυτόχρονα ανταλλάξαμε το στερνό δώρο: Ο καθένας μας, με χέρια τρεμάμενα, ξεκλείδωσε Το μακρύ, δυσοίωνο, σιδερόδετο φέρετρο, Ξεσκεπάζοντας θάνατο αμιγή, με μια έκσταση Όμοια μ’ αυτήν που συνόδευσε του έρωτά μας Την πρώτη εξομολόγηση. Va(l)nta Διχασμένη προσωπικότητα + Mοναδική απόγονος Thoth Tρισμέγιστου
Valnta ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Vietnam 2285 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 16:40:00 When a man has reached old age And has fulfilled his mission, He has a right to confront The idea of death in peace. He has no need of other men; He knows them and knows enough about them. What he needs is peace. It isn't good to visit this man or to talk to him, To make him suffer banalities. One must give a wide berth To the door of his house, As if no one lived there. Όταν κάποιος έχει γεράσει και έχει το έργο του τελειώσει έχει δικαίωμα στη γαλήνη, να πιάσει φιλία με το θάνατο. Δε χρειάζεται τους ανθρώπους. Τους γνωρίζει . τους έχει μάθει πια καλά. Κείνο που του χρειάζεται είν' η γαλήνη. Δεν είναι δίκαιο να τον γυρεύεις, να τον ζυγώνεις, και να τον εξοργίζεις με ανοησίες. Αντίθετα, είναι σωστό να προσπερνάς την πόρτα του σπιτιού του σα να μην έμενε κανείς εκεί. Meng-tze Va(l)nta Διχασμένη προσωπικότητα + Mοναδική απόγονος Thoth Tρισμέγιστου
lencolas Πλήρες Μέλος Greece 1316 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 16:51:33 ΟΜΟΡΦΟ ΘΕΜΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ, ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΕΙΧΕ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΠΟΛΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ... http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1729 ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ LINK ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ.. ΕΙΧΑΜΕ ΔΩΣΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ... ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΗΔΗ... ΦΙΛΙΚΑ Alma Libre.... Edited by - lencolas on 07/11/2003 16:52:16
Valnta ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Vietnam 2285 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/11/2003, 17:03:03 Xμμ... Πολύ ωραίο θέμα... K έχετε πει πολλά... Aξίζει να το ξαναθυμηθούμε... Va(l)nta Διχασμένη προσωπικότητα + Mοναδική απόγονος Thoth Tρισμέγιστου