Όταν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά αφοσιωμένος σε κάτι (είτε αυτό είναι ο Θεός, είτε είναι ένας άνθρωπος είτε μια έννοια, ένα ιδεώδες) είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία η οποία θα βρεθεί στον δρόμο του.
Αυτό δεν θα τον βοηθήσει ώστε να ενδυναμωθεί η πίστη του αλλά και να έχει περάσει από μια διαδικασία η οποία θα του αποδείξει εάν η αφοσίωση του είναι αληθινή ή όχι?

Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν δάσκαλο κι ένα μαθητή του.
Ο μαθητής με ποιόν τρόπο θα ωφελούνταν περισσότερο?
Εάν διδαχθεί κάποιες αξίες κι αρχές με απλό τρόπο ή αν καταφέρει να ξεπεράσει τυχόν εμπόδια και δυσκολίες?
Για να βιώσεις μια κατάσταση όσο πληρέστερα γίνεται και σε όλο της το μεγαλείο, φίλε μου, πρέπει να έρθεις σε επαφή και με τις 2 όψεις της αλλιώς η γνώση αυτής θα είναι είτε μονόπλευρη ή λειψή.
Με αυτή λοιπόν την έννοια επέτρεψε μου να σου θέσω κι εγώ ένα ερώτημα:

quote:

---

ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΝ ΠΑΙΔΕΥΕΙ;; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΑΓΑΠΗ;;

---

Και γιατί να μην είναι αγάπη?

In anticipation of my resurrection...

Ο Dying_Inclubus το έθεσε πάρα πολύ σωστά.

The love is like a ball. Ul c
.|.

Αναρωτιέμαι εάν αυτή η αδιέξοδη «λογική» περί του τι εστί Θείο και πως πραγματεύεται το Θείο την σχέση με τον άνθρωπο, έχει ποτέ αποτελέσει πραγματικό βήμα προβληματισμού στους οπαδούς της χριστιανικής πίστης.

Παντού βλέπουνε «παιδέματα», «εξαγνιστικά βασανιστήρια» (για να μεταφέρει λέει ο Θεός το «μήνυμα»..), εξιλαστήρια θύματα που «αποδεικνύουνε» λέει την…..βαθύτερη σχέση με τον Δημιουργό (!), δίχως ποτέ να αναρωτηθούνε ΤΙ ΑΝΑΓΚΗ μπορεί ποτέ να έχει ένας ΘΕΟΣ όλες αυτές τις μαγγανείες κοντόμυαλων και επαγγελματιών ιερέων.

Διότι, και αυτή είναι η «ουσία» του Θεού που προσπαθούν να περιγράψουν και ενίοτε να «μπαλώσουν» με λογικά επιχειρήματα, αυτό που αναλύουν είναι ένας φιλοπαίγμων και ανώριμος συντάκτης, και κάθε άλλο παρά «Σοφία» και «Αγάπη».

Έτσι, βλέπουμε στην πεμπτουσία του χριστιανισμού, την θρυλική επί του Όρους ομιλία του Ιησού (με άλλα λόγια στον άνθρωπο που κρέμασαν αλλά και χρέωσαν όλες τις ελπίδες τους για «Θεότητα»…) να αναλώνεται το περίγραμμα μιας απέλπιδος προσπάθειας να προσδώσουνε στο άγνωστο Θείο την εικόνα της ιδεολογίας που υποθάλπεται από Μύστες και Δασκάλους, δηλαδή από ανθρώπους που βίωναν αυτό που πίστευαν και τίποτα περισσότερο.

Μακάριοι οι πτωχοί, Μακάριοι οι πεινώντες, θα μας πει ο Θεός λένε!
(Και ας σημειωθεί ότι αυτά δεν είναι τα λόγια του Παύλου, αλλά του Ιησού…)

Θα…….χορτάσουνε άραγε στον παράδεισο? Με άλλα λόγια, ένας στυγνός εκμεταλλευτής τι περισσότερο μπορεί να ζητήσει από μια θρησκεία?

Άσχημο δεν είναι το συγκεκριμένο μήνυμα, ακόμη και από μια καθαρά αλληγορική έννοια, ωστόσο δεν μπορούμε να το αποδεχθούμε ως θέσφατο και συνεπώς ως «Σοφία Θεού».

Διότι, τι το θετικό μπορεί να διδαχθεί η κοινωνία και οι ενεργοί πολίτες από τα εξής παθητικά μηνύματα:

Α) Να στρέφεις τους ανθρώπους από τον πραγματικό κόσμο σ' έναν υπερβατικό, σε έναν………μετά θάνατον κόσμο?

Β) Να εθίζεις και να διδάσκεις στις μάζες την παθητικότητα? («γύρνα και το άλλο μάγουλο»…)

Γ) Να απαιτείς, αλλά και να περνάς το μήνυμα ότι ο φόρος τιμής στην εξουσία που σε καταδυναστεύει? («τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»)

Επίσης, ας μην λησμονούμε ότι όλα αυτά τα ξεστόμιζε ο Ιησούς όταν η χώρα των Εβραίων βρίσκονταν κάτω από την απάνθρωπη μπότα των ρωμαίων, αλλά καθώς και ενώ ήταν σε εξέλιξη έναν επαναστατικό κίνημα κατά των κατακτητών….

Ας σκεφτούμε για παράδειγμα να λειτουργούσαν έτσι, να ασπάζονταν αυτά τα «σοφά» και «θεϊκά» λόγια του Ιησού οι………επαναστάτες στην Οκτωβριανή επανάσταση ή οι αγωνιστές του 1821!!

Και όλα τα παραπάνω σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού, ΟΧΙ του Παύλου.

Με άλλα λόγια, από μια τέτοια ιδεολογία και μια τέτοια ηθική, θα έπρεπε να φιλάμε αιωνίως τους Τούρκους ή να λέμε ευχαριστώ σε όσους μας καρφώνουνε μια μπουνιά είτε στο δικό μας μάτι είτε π.χ. στης γυναίκας μας.

Τελικά, καλά τα είπε ο Ιησούς (εφόσον όντως τα είπε..), αλλά τα είπε ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ, τα είπε για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ, και σε καμία περίπτωση δεν αντέχουν τα λόγια του σε λογική κρίση και ερωτήσεις, αναλογιζόμενοι διαχρονικά την εξέλιξη του ανθρώπου και τους όρους συμβίωσης μεταξύ τους.

Το ίδιο ισχύει και για τις αιματηρές θυσίες ή για τα δήθεν «διδακτικά μηνύματα» που από παρόμοιες ακρότητες απορρέουν.

quote:

---

Αναρωτιέμαι εάν αυτή η αδιέξοδη «λογική» περί του τι εστί Θείο και πως πραγματεύεται το Θείο την σχέση με τον άνθρωπο, έχει ποτέ αποτελέσει πραγματικό βήμα προβληματισμού στους οπαδούς της χριστιανικής πίστης.

---

quote:

---

Μην βάζετε τα χεράκια και βγαζετε τα ματάκια σας μόνοι σας.
Που λέει η Αγία Γραφή πως ο Θεός περιμένει ανταπόδοση από τους ανθρώπους?

Ο Dying_Inclubus το έθεσε πάρα πολύ σωστά.

---

Edited by - Ψηλός on 23/06/2006 13:17:00

Αυτό δεν είναι διέξοδος φίλτατε, αλλά ΨΥΧΟΤΡΟΠΟ ΦΑΡΜΑΚΟ. Ενίοτε, καταντά και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, καθώς ως ιδεολογία που καθιστά την Γνώση αχρείαστη και τη λογική περιττή, κάτι που εμφανώς προκύπτει από τον τρόπο που έμαθες να αντιμετωπίζεις την διαφορετικότητα εκτός του μαντριού του ποιμένα, είναι μια ψευδαίσθηση στα χέρια του ιερατείου.

Σκληρά λόγια, ωστόσο λίγα μπροστά στην μισαλλοδοξία των «εξ αποκαλύψεων» επιβολών που αναμασιόνται ως «αλήθεια»…….

VELISSARIOS:
«Σε παραπεμπω στην πιοπανω απαντηση μου.»

Παρομοίως….

VELISSARIOS:
«Οτι υπαρχει δικαιοσυνη αγαπητε τελικα και πως τιποτα απο οσα κανουμε δεν μενει κρυφο καλα η κακα.»

Η δικαιοσύνη δεν περιμένει κανέναν «θεό» ούτε κανέναν «Σωτήρα» φίλτατε. Καιρός να αφήσετε αυτές τις καιροσκοπικές διακηρύξεις, αρκετά υπέφερε η κοινωνία από τα «θα» και τα «πίστευε» περί της δικαιοσύνης που δήθεν ευαγγελίζεται ο Θεός ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ έχετε περιγράψει. Δηλαδή, αυθαιρετήσει….

VELISSARIOS:
«Αλλα ποιος σου ειπε οτι η ορθοδοξια ειναι μια θρησκει που ειναι απαθης ισα ισα που νοιαζεται για τα προβληματα των ανθρωπων και ο ιδιος ο ανθρωπος μονο απαθης..»

Η ορθοδοξία, ευρύτερα ο χριστιανισμός, είναι ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ με θρησκευτική περιβολή.

Η Χριστιανική Δεκάτη, είναι ένα κληροδότημα της εξουσιαστικής πορείας που είχαν διαγράψει εκείνοι οι απόκληροι νομάδες της ερήμου, εκείνοι οι τυμβωρύχοι λαών και παραδόσεων/μύθων, μια μονάδα πάνω στην οποία έκτοτε δομήθηκε ο καισαροπαπισμός και τα παράγωγα του, όπως π.χ. και η σημερινή εκκλησία για την οποία τόσο πολύ κόπτεσαι.

Με λίγα λόγια, ο χριστιανισμός νοιάζεται πρώτα για τα συμφέροντα του, για την εξουσία και τα πρωτεία του, και καθώς οι πιστοί (οι αιμοδότες ουσιαστικά..) αποτελούν το μοναδικό στήριγμα του, οφείλουν και να «νοιάζονται» για τον συνάνθρωπο.

Ωστόσο, μόλις τους απειλήσεις ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, μόλις τους απειλήσεις ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ που έχουνε οικειοποιηθεί ανά τους αιώνες του σκοταδισμού που έχουν συνηθίσει, τότε αναδύεται και το πραγματικό πρόσωπο ΚΑΤΩ από το προσωπείο και την περιρρέουσα ιεροπρέπεια….

Αλήθεια, πότε θα αλλάξετε την κασέτα?

VELISSARIOS:
«Πολυ απλα το νοημα αυτης της φρασης ξερεις πολυ καλα τι θελει να πει να μην συγκρουωμαστε με την κοινωνια αυτη εφοσον η αλλαγη πρεπει να γινει εσωτερικα...»

Εάν δεν συγκρούονται φίλτατε οι άνθρωποι με την κοινωνία και τα καθεστώτα, τώρα ΕΣΥ μπορεί κάλλιστα να φύλαγες την ποδιά κάποιου τουρκαλά!

Με αυτές τις ανοησίες καλύτερα να μην βγαίνετε καθόλου στην κοινωνία.

Ωστόσο, όπως και να έχει το σχόλιο σου είναι άτοπο, καθώς το εδάφιο που ανέφερα δεν εννοεί καμία «εσωτερική αλλαγή».

Οι ερωτήσεις που έγιναν στον Ιησού αφορούσαν ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, όπως καταβολή φόρων, και όχι αυτά που εσύ απαντάς.

VELISSARIOS:
«Κριμα και πιστευα οτι επειδη εχεις ασχοληθει με την θεολογια θα την σεβοσουν και δεν θα αλλοιωνες το νοημα της.»

Το ίδιο λένε αναμεταξύ τους φίλτατε εδώ και αιώνες οι εκατοντάδες χριστιανοί ΕΝΤΟΣ του χριστιανικού δόγματος.

quote:

---

Το ίδιο λένε αναμεταξύ τους φίλτατε εδώ και αιώνες οι εκατοντάδες χριστιανοί ΕΝΤΟΣ του χριστιανικού δόγματος.

Πιστεύεις ότι διαφέρεις σε τίποτα?

---

Τουλαχιστον εμεις ξεκιναμε απο μια βαση πραγματικη που λεγεται χριστιανισμος και προσπαθουμε να βρουμε το νοημα,κατεχουμε την πραγματικη αληθεια. Εσυ πιστευεις πως διαφερεις απο τους υπολοιπους πολεμιους του χριστιανισμου.

Ενας εκπαιδευμένος πολεμιστής πρέπει να είναι ικανός να αντεπεξέλθει εναντίον ενός εχθρικού στρατού χωρίς να χρησιμοποιήσει ματωμένο σπαθί.

Επειδή λέγε-λέγε έχετε εθιστεί αλλά και παύσει να αισθάνεστε τι εστί Αλήθεια ΔΙΧΩΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, καλό είναι να ομιλείς φίλτατε ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ και όχι γενικώς και αόριστα: ομιλείς για ΤΗΝ ΔΙΚΙΑΣ ΣΑΣ ΤΗΝ «ΑΛΗΘΕΙΑ».

Όπως οι Βουδιστές μιλάνε για ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ την αλήθεια, όπως οι μάρτυρες που ανατινάζονται για το θέλημα του Αλλάχ μιλάνε για ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ την αλήθεια, έτσι και εσείς μιλάτε για αυτό που ΜΑΘΑΤΕ, για αυτό που ΣΑΣ ΜΑΘΑΝΕ να θεωρείτε αλήθεια.

Άσε λοιπόν τα πομπώδη και τον στόμφο, διότι πραγματικότητα είναι μονάχα η αδυναμία σας να αιτιολογήσετε και να τεκμηριώσετε ΠΟΘΕΝ η νομιμοποίηση για όλα αυτά τα ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ που έχετε πακετάρει ως «θεό» και «αλήθεια».

Αυτά, για την αποκατάσταση της τάξης.

Έτσι, η «βάση» από την οποία εκκινείς φίλτατε, όσο και εάν αυτό σε λυπεί ή σε εξιτάρει, είναι μια ΕΙΚΑΣΙΑ, μια ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ και ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗ δοξασία περί της Σιωπής που μας περιβάλλει και τίποτα περισσότερο.

Και επειδή αυτή η «ερμηνεία» δεν αποδέχεται ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ, προκειμένου να εξηγήσει κάποιος πολλά και βασανιστικά ερωτήματα αναγκάζεται να υπεκφεύγει σε λογοπαίγνια και λογύδρια, όπως καλή ώρα εσύ διαρκώς κάνεις.

Αλήθεια, φαντάζεσαι ότι ξεγελάς κανέναν?

VELISSARIOS:
«Εσυ πιστευεις πως διαφερεις απο τους υπολοιπους πολεμιους του χριστιανισμου»

Δεν είμαι «πολέμιος» κανενός χριστιανισμού, καθώς δεν σας θεωρώ άξιους να ομιλείται περί των όσων είπε ο κακομοίρης εκείνος ο Ραβίνος.

Όλα όσα χτίσατε, είναι δομημένα στις Κωνσταντίνειες προσταγές και στις μισαλλοδοξίες που απαιτεί μια οργάνωση για να λειτουργήσει. Ο καισαροπαπισμός που σας γαλούχησε, δυστυχώς δεν κρύβεται πλέον……

Είμαι πολέμιος λοιπόν, εφόσον έτσι το θέτεις, του σκοταδισμού που πρεσβεύετε.

quote:

---

Επειδή λέγε-λέγε έχετε εθιστεί αλλά και παύσει να αισθάνεστε τι εστί Αλήθεια ΔΙΧΩΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, καλό είναι να ομιλείς φίλτατε ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ και όχι γενικώς και αόριστα: ομιλείς για ΤΗΝ ΔΙΚΙΑΣ ΣΑΣ ΤΗΝ «ΑΛΗΘΕΙΑ».

---

Oχι μιλαω για την μονη αληθεια.

quote:

---

Αλήθεια, φαντάζεσαι ότι ξεγελάς κανέναν?

---

Ειναι παραξενο αυτο που λες εφοσον εγω μιλω για την αληθεια ειναι ποτε δυνατον λεγοντας την αληθεια να ξεγελαστει κανεις

quote:

---

Δεν είμαι «πολέμιος» κανενός χριστιανισμού, καθώς δεν σας θεωρώ άξιους να ομιλείται περί των όσων είπε ο κακομοίρης εκείνος ο Ραβίνος.

---

Για εσενα αγαπητε Ραβινος για μενα και στην πραγματικοτητα Υιος Θεου.

quote:

---

Όλα όσα χτίσατε, είναι δομημένα στις Κωνσταντίνειες προσταγές και στις μισαλλοδοξίες που απαιτεί μια οργάνωση για να λειτουργήσει. Ο καισαροπαπισμός που σας γαλούχησε, δυστυχώς δεν κρύβεται πλέον……

Είμαι πολέμιος λοιπόν, εφόσον έτσι το θέτεις, του σκοταδισμού που πρεσβεύετε.

---

Ασε τις μεγαλες λεξεις προχωρα στο ψητο.

quote:

---

Άσε λοιπόν την στείρα απολογητική και την αέναη επανάληψη τετριμμένων απαντήσεων-πακέτο, διότι καιρός είναι να μάθετε να ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ εσείς για εσάς και όχι οι άλλοι για εσάς.

---

Σβαμπε σε παρακαλω πες κατι καινουργιο οσο για το σκεφτεστε δεν σου ζητησε κανεις να μας βοηθησεις βοηθα το εαυτο σου πηγαινοντας σε εναν καλο πνευματικο να βρεις την ακρη.

Ενας εκπαιδευμένος πολεμιστής πρέπει να είναι ικανός να αντεπεξέλθει εναντίον ενός εχθρικού στρατού χωρίς να χρησιμοποιήσει ματωμένο σπαθί.

Αλήθεια που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ, δεν είναι αλήθεια αλλά ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΩΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε να το ξεπεράσεις…..

VELISSARIOS:
«Ειναι παραξενο αυτο που λες εφοσον εγω μιλω για την αληθεια ειναι ποτε δυνατον λεγοντας την αληθεια να ξεγελαστει κανεις»

Κωφεύεις, αλλά αντιλαμβάνομαι την θέση σου. Η «αλήθεια» σου, είναι η αλήθεια που ΕΜΑΘΕΣ ότι υπάρχει. Ωστόσο, μάλλον δεν θέλεις να διακρίνεις την εικασία και την αυθυποβολή από την αλήθεια…..

VELISSARIOS:
«Για εσενα αγαπητε Ραβινος για μενα και στην πραγματικοτητα Υιος Θεου.»

Για σένα πίστη, για μένα αναζήτηση και αμφισβήτηση. Μέσα από την πίστη, δεν προκύπτει ΤΙΠΟΤΑ το νέο, μέσα από την αμφισβήτηση προκύπτει ΚΑΙ η αλήθεια αλλά και ο Ραβίνος……

Ο νοών νοείτω.

VELISSARIOS:
«Ασε τις μεγαλες λεξεις προχωρα στο ψητο.»

Αυτό θα έπρεπε ΕΣΥ να το κάνεις, διότι επαρκώς σε προκάλεσα να το πράξεις. Αυτός που δοξολογεί και επαναλαμβάνει ΚΕΝΑ ΛΟΓΙΑ δεν είμαι εγώ.

VELISSARIOS:
«Σβαμπε σε παρακαλω πες κατι καινουργιο οσο για το σκεφτεστε δεν σου ζητησε κανεις να μας βοηθησεις βοηθα το εαυτο σου πηγαινοντας σε εναν καλο πνευματικο να βρεις την ακρη.»

Φαντάζεσαι ότι…………..έχεις πει άραγε κάτι «καινούργιο» Βελισάριε???

Δεν απαντάς ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, δεν τεκμηριώνεις ΤΙΠΟΤΑ, μιλάς για «πραγματική αλήθεια» πλην όμως δεν έχεις καταφέρει να μας πλαισιώσεις έστω και τις σκέψεις που στηρίζεσαι, κατά τα άλλα όμως έχεις να προτείνεις………….«λύσεις» στον συνομιλητή σου προτρέποντας τον να πάει στους πνευματικούς σας!!!

quote:

---

Αλήθεια που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ, δεν είναι αλήθεια αλλά ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΩΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

---

Αν ανοιξεις την καρδια σου τοτε θα δεις την μονη αληθεια.

quote:

---

Κωφεύεις, αλλά αντιλαμβάνομαι την θέση σου. Η «αλήθεια» σου, είναι η αλήθεια που ΕΜΑΘΕΣ ότι υπάρχει. Ωστόσο, μάλλον δεν θέλεις να διακρίνεις την εικασία και την αυθυποβολή από την αλήθεια…..

---

Οχι φιλε μου αυτο το κανεις εσυ.

quote:

---

Ο νοών νοείτω.

---

Θα συμφωνησω.

quote:

---

Δεν απαντάς ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, δεν τεκμηριώνεις ΤΙΠΟΤΑ, μιλάς για «πραγματική αλήθεια» πλην όμως δεν έχεις καταφέρει να μας πλαισιώσεις έστω και τις σκέψεις που στηρίζεσαι, κατά τα άλλα όμως έχεις να προτείνεις………….«λύσεις» στον συνομιλητή σου προτρέποντας τον να πάει στους πνευματικούς σας!!!

---

Οπως πρωειπα πηγαινε σε εναν πνευματικο και θα νιωσεις καλυτερα δεν εχω την αναγκη να τεκμηριωσω εναν Θεο που υπαρχει ετσι και αλλιως ειναι ζωντανος δημιουργος μας και Πατερας μας.

Ενας εκπαιδευμένος πολεμιστής πρέπει να είναι ικανός να αντεπεξέλθει εναντίον ενός εχθρικού στρατού χωρίς να χρησιμοποιήσει ματωμένο σπαθί.

quote:

---

Αν μου επιτρέπει ο φίλος Βελισάριος, ένα "χειροπιαστό" δείγμα ανταπόδοσης της αγάπης του Χριστού είναι και το παρακάτω απόσπασμα, από τα πολλά που υπάρχουν στην Κ.Δ.

"ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕ΄
35 επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. 37 τότε αποκριθήσονται αυτω οι δίκαιοι λέγοντες• κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; 38 πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; 39 πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; 40 και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς• αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε."

---

Αν έχω καταλάβει καλά το παραπάνω, αυτό που λέει είναι "αφού κάνατε αυτά στους αδελφούς μου είναι σαν να τα κάνατε σε εμένα"

Εγώ όμως ρώτησα που απαιτεί από εμάς να του ανταποδώσουμε την αγάπη που μας έδωσε.

Το ότι βάζει δεξιά του τους καλούς και αριστερά του τους κακούς δεν σημαίνει πως απαιτεί ανταπόδοση.
Το να κάνουμε το καλό απαιτεί. Να αγαπάμε.

Και αν πρόσεξες ο Βελισάριος μιλάει για ανταπόδοση μέσω του πόνου και όχι της αγάπης

The love is like a ball. Ul c
.|.

Edited by - scar_face on 23/06/2006 20:06:04

quote:

---

Αν έχω καταλάβει καλά το παραπάνω, αυτό που λέει είναι "αφού κάνατε αυτά στους αδελφούς μου είναι σαν να τα κάνατε σε εμένα"

Εγώ όμως ρώτησα που απαιτεί από εμάς να του ανταποδώσουμε την αγάπη που μας έδωσε.

---

Ας μην κολλάμε λοιπόν σε λεπτομέρειες γιατί θα χάσουμε την ουσία, αγαπητοί μου.
Ας το αντιληφθούμε αυτό κι ας αφεθούμε στην ουσία των πραγμάτων...

In anticipation of my resurrection...

"ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ,
να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002

Οι σταυροί των δοκιμασιών

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.

- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

Οι δοκιμασίες βοηθούν
να συνέλθουν οι άνθρωποι

- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;

- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;»[2]. Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.

- Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;

- Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι• δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.

Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη• λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.

Παραπομπές

[1] Ψαλμ. 65, 12.

[2] Βλ. Ψαλμ. 35, 7.

Με τον πόνο
μας επισκέπτεται ο Χριστός

Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»[3], λέει ο Ψαλμωδός.

Βλέπεις, και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι’ αυτό και εμείς πρέπει να πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε. Με την διαφορά ότι εμείς, όταν έχουμε λίγη ταλαιπωρία σ’ αυτήν την ζωή, ξοφλούμε λογαριασμούς και σωζόμαστε. Αλλά και ο Χριστός με πόνο ήρθε στην γη. Κατέβηκε από τον Ουρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε. Και τώρα ο Χριστιανός την επίσκεψη του Χριστού έτσι την καταλαβαίνει, με τον πόνο.

Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός. Ενώ, όταν δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού. Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια για έναν ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια για την αγάπη του Χριστού. Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα...», και δεν λέει ένα «δόξα Σοι ο Θεός». Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά, να πη, αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι’ αυτό ο Θεός με οικονομάει». Στον βίο του Αγίου Αμβροσίου[4] αναφέρεται ότι κάποτε ο Άγιος φιλοξενήθηκε με την συνοδεία του στο σπίτι κάποιου πλουσίου. Βλέποντας ο Άγιος τα αμύθητα πλούτη του τον ρώτησε να είχε καμμιά φορά δοκιμάσει κάποια θλίψη. «Όχι, ποτέ, του απάντησε εκείνος. Τα πλούτη μου συνέχεια αυξάνονται, τα κτήματά μου ευφορούν, ούτε πόνο έχω, ούτε αρρώστια είδα ποτέ». Τότε ο Άγιος δάκρυσε και είπε στην συνοδεία του: «Ετοιμάστε τα αμάξια να φύγουμε γρήγορα από ‘δώ, γιατί αυτόν δεν τον επισκέφθηκε ο Θεός!». Και μόλις βγήκαν στον δρόμο, το σπίτι του πλουσίου βούλιαξε! Η καλοπέραση που είχε ήταν εγκατάλειψη Θεού[5].

«Ον αγαπά Κύριος παιδεύει»[6]

- Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;

- Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ’ αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο. Γι’ αυτό πρέπει να τις δέχωνται ως δώρα από τον Θεό.

Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλωσύνη, και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψη ο άνθρωπος, να αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορή να Του πη ο διάβολος: «Πως τον ανταμείβεις αυτόν ή πως τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;». Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι’ αυτήν.

- Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;

- Τι λέει η Αγία Γραφή; «Ον αγαπά Κύριος παιδεύει»[7]. Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ’ αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει κανένα σκαμπιλάκι• ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώση περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ’ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του δίνει χρόνια, για να μετανοήσουν. Γι’ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ’ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ’ οικονομίαν Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στην άλλη ζωή.

Ο πόνος του Θεού
για τις δοκιμασίες των ανθρώπων

Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε: «Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.

- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;».

- Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει. Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορή να «αντέχη» τον πόνο. Εδώ επέτρεψε να κάνη τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης(8). Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους! Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια. Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!

Στις θλίψεις ο Θεός δίνει
την αληθινή παρηγοριά

Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.

Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού. Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου...». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι»[9]; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο• ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.

Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.

Οι κατά παραχώρησιν Θεού
πειρασμοί και θλίψεις

Οι δοκιμασίες που μας έρχονται είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής μας και πολύ μας βοηθούν πνευματικά. Τρώει ο άνθρωπος ένα μαλακό σκαμπίλι και μαλακώνει η καρδιά του. Ο Θεός ξέρει φυσικά σε τι κατάσταση βρίσκεται ο καθένας μας, αλλά, επειδή εμείς δεν ξέρουμε, επιτρέπει να δοκιμασθούμε, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να βρούμε τα πάθη που υπάρχουν κρυμμένα μέσα μας και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις την ημέρα της Κρίσεως. Γιατί, και να παρέβλεπε τα πάθη μας και να μας έπαιρνε όπως είμαστε στον Παράδεισο, και εκεί πάλι θα δημιουργούσαμε προβλήματα. Γι’ αυτό ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να δημιουργή εδώ πειρασμούς, για να μας ξεσκονίζουν, ώστε να ταπεινωθή και να εξαγνισθή η ψυχή μας με τις θλίψεις, οπότε μετά μας χαριτώνει.

Η πραγματική χαρά γεννιέται από την πίκρα που γεύεται κανείς με χαρά για τον Χριστό που πικράθηκε, για να μας σώση. Ο Χριστιανός πρέπει να χαίρεται ιδιαίτερα, όταν τον βρίσκη κάποια δοκιμασία, χωρίς να έχη δώσει ο ίδιος αφορμή.

Λέμε καμμιά φορά στον Θεό: «Θεέ μου, δεν ξέρω τι θα κάνης, εν λευκώ σου παραδίδω τον εαυτό μου, για να τον κάνης άνθρωπο». Οπότε και ο Θεός πάει να με κάνη όχι μόνον άνθρωπο αλλά υπεράνθρωπο και αφήνει τον διάβολο να ‘ρθή να με πειράξη και να με ταλαιπωρήση. Τώρα με τον καρκίνο βλέπω τα τερτίπια του και γελάω. Βρε τον διάβολο! Εσείς ξέρετε με τι σαπούνι πλένει ο διάβολος τον άνθρωπο, όταν ο Θεός επιτρέπη να τον πειράξη, για να δοκιμασθή; Με τους αφρούς της κακίας του. Έχει καλό ... σαπούνι! Όπως η γκαμήλα βγάζει αφρούς, όταν θυμώνη, έτσι κάνει και ο διάβολος σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μετά τρίβει τον άνθρωπο, όχι για να φύγουν οι λεκέδες του και να εξαγνισθή, αλλά από κακία. Και ο Θεός όμως αφήνει τον διάβολο να τρίβη τον άνθρωπο, ίσα-ίσα μέχρι να φύγουν οι λεκέδες και να καθαρίση. Αν άφηνε να τον τρίψη όπως τρίβουν τα ρούχα, θα τον ξέσχιζε.

- Γέροντα, μπορούμε να λέμε για τους διάφορους πειρασμούς που συμβαίνουν στην ζωή μας ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού;

- Όχι, να μην μπερδεύουμε το θέλημα του Θεού με τον πειρασμό και με όσα φέρνει ο πειρασμός. Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό. Δεν φταίει όμως ο Θεός για το κακό που θα κάνη ο άνθρωπος. Ο Ιούδας λ.χ. ήταν μαθητής του Χριστού. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέλημα Θεού να γίνη προδότης; Όχι, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας επέτρεψε στον διάβολο να μπη μέσα του. Κάποιος είπε σε έναν ιερέα: «Πάτερ, σε παρακαλώ, κάνε ένα Τρισάγιο για τον Ιούδα». Ήταν δηλαδή σαν να έλεγε: «Εσύ, Χριστέ, είσαι άδικος• έτσι ήταν θέλημά Σου, να Σε προδώση ο Ιούδας• γι’ αυτό τώρα βοήθησέ τον».

Μετρημένες είναι οι περιπτώσεις που επιτρέπει ο Θεός να δοκιμασθούν μερικοί ευλαβείς, για να έρθη σε συναίσθηση κάποιος που έχει άσχημη ζωή και να μετανοήση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διπλό μισθό. Δίνει δηλαδή ο Θεός την δυνατότητα σε μερικούς οι οποίοι με τις δοκιμασίες που περνούν εξοφλούν σ’ αυτήν την ζωή αμαρτίες και γκρινιάζουν παράλογα, να βοηθηθούν από την υπομονή αυτών που, ενώ δεν έσφαλαν, ταλαιπωρούνται, αλλά δεν γογγύζουν. Ας υποθέσουμε ότι ένας πολύ καλός, πολύ ευλαβής, οικογενειάρχης βρίσκεται στο σπίτι του με την οικογένειά του και ξαφνικά γίνεται σεισμός και πέφτει το σπίτι, πλακώνει όλη την οικογένεια και μετά από φοβερή ταλαιπωρία πεθαίνουν όλοι. Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Για να μη γογγύζουν οι άλλοι που φταίνε και τιμωρούνται.

Γι’ αυτό, όσοι σκέφτονται τους μεγάλους σταυρούς των δικαίων, ποτέ δεν στεναχωριούνται για τις δικές τους μικρές δοκιμασίες. Βλέπουν ότι, ενώ έσφαλαν στην ζωή τους, εν τούτοις υποφέρουν λιγώτερο από τους δικαίους, γι’ αυτό λένε σαν τον καλό ληστή[10]: «Αυτοί δεν έκαναν τίποτε και υπέφεραν τόσο• εμείς τι πρέπει να πάθουμε;». Δυστυχώς όμως μερικοί μοιάζουν με τον ληστή που σταυρώθηκε εξ αριστερών του Χριστού[11] και λένε: «Πήγαιναν με τον σταυρό στο χέρι και δες τι έπαθαν!».

Υπάρχουν και περιπτώσεις – αυτές είναι πολύ σπάνιες – που επιτρέπει ο Θεός από αγάπη να βρίσκουν μεγάλες δοκιμασίες μερικούς πολύ εκλεκτούς αγωνιστές, για να τους στεφανώση. Αυτοί είναι μιμητές του Χριστού. Βλέπετε, στην Αγία Συγκλητική, επειδή βοηθούσε πνευματικά πολλές ψυχές με τις νουθεσίες της, πήγε ο διάβολος να την εμποδίση από αυτό το έργο. Τριάμισι χρόνια έμεινε άφωνη από την αρρώστια της[12].

Άλλοτε πάλι κάποιος πραγματικός μιμητής του Χριστού ζητάει ως χάρη από τον Θεό να συγχωρήση σφάλματα των συνανθρώπων του, να τους απαλλάξη από την δικαία Του οργή, και να τιμωρηθή αυτός αντί αυτών, ενώ δεν φταίει ο ίδιος. Αυτός πολύ συγγενεύει με τον Θεό και πολύ συγκινεί τον Θεό η μεγάλη αυτή αρχοντική αγάπη του παιδιού Του. Εκτός δε από την χάρη που του κάνει και χαρίζει τα σφάλματα των άλλων, επιτρέπει να έχη και μαρτυρικό τέλος, κατά το επίμονο αίτημά του. Συγχρόνως όμως του ετοιμάζει και το καλύτερο αρχοντικό παραδεισένιο παλάτι με ακόμη μεγαλύτερη δόξα, διότι πολλοί άνθρωποι τον είχαν αδικήσει με την κατ’ όψιν κρίση τους, που νόμιζαν ότι ο Θεός τον τιμώρησε για τις δικές του αμαρτίες.

Η αχαριστία για την αγάπη του Θεού

- Γέροντα, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;

- Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε. Να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;» Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν. Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.

- Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;

- Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις; Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού. Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε. Στην πατρίδα μου, τα Φάρασα, χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι. Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε, γιατί ήθελε πετιμέζι. Η μάνα της – τι να κάνη; - πήγε και ζήτησε από την γειτονιά. Αυτή, μόλις πήρε το πετιμέζι, έβαλε πάλι τα κλάματα. Χτυπούσε τα πόδια της κάτω και φώναζε: «Μαμά, θέλω και γιαούρτι». «Τέτοια ώρα, παιδάκι μου, που να βρω γιαούρτι;» της λέει η μάνα της. «Όχι, θέλω γιαούρτι». Πήγε, υποχρεώθηκε η καημένη σε μια γειτόνισσα, της έφερε και γιαούρτι. Το παίρνει η κόρη και βάζει πάλι τα κλάματα. «Τώρα γιατί κλαις;», την ρωτάει η μάνα της. «Μαμά, τα θέλω ανακατεμένα». Τα παίρνει η μάνα, τα ανακατεύει. Αυτή βάζει πάλι τα κλάματα. «Μαμά δεν μπορώ να τα φάω έτσι. Θέλω να τα ξεχωρίσω!». Οπότε την περιέλαβε στα σκαμπίλια η μάνα της, και ... ξεχωρίσθηκε το πετιμέζι από το γιαούρτι!

Έτσι, θέλω να πω, κάνουν μερικές φορές πολλοί άνθρωποι, και τότε έρχεται η παιδαγωγία του Θεού. Τουλάχιστον να αναγνωρίζουμε την αχαριστία μας και να ευχαριστούμε τον Θεό μέρα-νύχτα για τις ευλογίες που μας δίνει. Με αυτόν τον τρόπο θα πάρουμε καταπόδι τον δειλό διάβολο, ο οποίος θα συμμαζέψη τα ταγκαλάκια του και θα γίνη μαύρο καπνός, γιατί θα του έχουμε βρει πια το αδύνατο σημείο.

Να συγκρίνουμε την δοκιμασία μας
με την μεγαλύτερη δοκιμασία του άλλου

Το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας, αρκεί να την συγκρίνουμε με την δική μας δοκιμασία, για να διακρίνουμε την μεγάλη διαφορά και την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε ο Θεός και επέτρεψε μικρή δοκιμασία σ’ εμάς. Τότε θα Τον ευχαριστήσουμε, θα πονέσουμε για τον άλλον που υποφέρει πιο πολύ και θα κάνουμε καρδιακή προσευχή να τον βοηθήση ο Θεός. Μου έκοψαν λ.χ. το ένα πόδι: «Δόξα Σοι ο Θεός, να πω, που έχω τουλάχιστον ένα πόδι• του άλλου του έκοψαν και τα δύο». Και αν ακόμη μείνω ένα κούτσουρο, χωρίς χέρια και πόδια, πάλι να πω: «Δόξα Σοι ο Θεός, που περπατούσα τόσα χρόνια, ενώ άλλοι γεννήθηκαν παράλυτοι».

Εγώ, από την στιγμή που άκουσα ότι ένας οικογενειάρχης έχει έντεκα χρόνια αιμορραγία, είπα: «Τι κάνω εγώ; Κοσμικός άνθρωπος αυτός και να έχη έντεκα χρόνια αιμορραγία, να έχη παιδιά, να πρέπη να σηκωθή το πρωί να πάη στην δουλειά, και εγώ ούτε επτά χρόνια δεν συμπλήρωσα που έχω αιμορραγίες!»[13]. Αν σκέφτωμαι τον άλλον που υποφέρει τόσο πολύ, δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Ενώ, αν σκέφτωμαι ότι εγώ υποφέρω και οι άλλοι είναι μια χαρά, ότι σηκώνομαι την νύχτα κάθε μισή ώρα, επειδή έχω πρόβλημα με το έντερο και δεν μπορώ να κοιμηθώ, ενώ οι άλλοι κοιμούνται ήσυχα, δικαιολογώ τον εαυτό μου, αν γογγύσω. Εσύ, αδελφή, πόσον καιρό έχεις τον έρπητα[14];

- Οκτώ μήνες, Γέροντα.

- Βλέπεις; Ο Θεός σε άλλους τον αφήνει δύο μήνες, σε άλλους δέκα μήνες, σε άλλους δεκαπέντε. Καταλαβαίνω, είναι μεγάλος ο πόνος. Μερικοί φθάνουν σε απόγνωση. Ένας κοσμικός όμως που έχει έρπητα έναν-δύο μήνες και από τον πολύ πόνο απελπίζεται, να μάθη ότι ένας πνευματικός άνθρωπος τον έχει έναν χρόνο και κάνει υπομονή και δεν γογγύζει, τότε αμέσως παρηγοριέται. «Βρε, λέει, εγώ τον έχω δύο μήνες και έφθασα στην απελπισία• ο άλλος ο καημένος έναν χρόνο τον έχει και δεν μιλάει! Εγώ κάνω και αταξίες, ενώ εκείνος ζη πνευματικά!». Οπότε βοηθιέται χωρίς συμβουλή!

Οι θλίψεις που μας προξενούν οι άνθρωποι

- Γέροντα, όταν κάποιος υπομένη κατά Θεόν τις θλίψεις και τις αδικίες που του προξενούν οι άνθρωποι, αυτή η υπομονή τον καθαρίζει από τα πάθη;

Αν τον καθαρίζη λέει! Τον λαμπικάρει! Μα, υπάρχει ανώτερο απ’ αυτό; Έτσι μπορεί να εξοφλήση αμαρτίες. Βλέπετε, έναν εγκληματία τον δέρνουν, τον κλείνουν στην φυλακή, κάνει εκεί τον μικρό κανόνα του και, εάν ειλικρινά να μετανοήση, γλιτώνει την αιώνια φυλακή. Μικρό πράγμα είναι να εξοφλήση με αυτήν την ταλαιπωρία έναν αιώνιο λογαριασμό;

Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς»[15], και μάλιστα «ψευδόμενοι». Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος, αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι’ αυτό, όχι μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας πειράζει, αλλά και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή.

Οι συκοφάντες βέβαια εργάζονται συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι. Αλλά ο δυνατός αέρας συνήθως σπάζει και ξερριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα που δεν έχουν βαθειές ρίζες• ενώ όσα έχουν βαθειές ρίζες, τα βοηθάει να προχωρήσουν τις ρίζες τους πιο βαθιά.

Εμείς πρέπει να προσευχώμαστε για όλους που μας κακολογούν, και να ζητούμε από τον Θεό να τους δίνη μετάνοια, φωτισμό και υγεία και να μην αφήνουμε μέσα μας ούτε ίχνος μίσους γι’ αυτούς. Να κρατούμε μόνον την πείρα από τον πειρασμό, να πετούμε όλα τα φαρμάκια και να έχουμε υπ’ όψιν μας τα λόγια του
Οσίου Εφραίμ: «Εάν συμβή σοι συκοφαντία, και μετά ταύτα φανερωθή το καθαρόν της συνειδήσεώς σου, μη υψηλοφρόνει, αλλά δούλευε τω Κυρίω εν ταπεινοφροσύνη τω λυτρουμένω σε από συκοφαντίας ανθρώπων, ίνα μη πέσης πτώμα εξαίσιον»[16]

Παραπομπές
[3] Ψαλμ. 65, 12.
[4] Η μνήμη του εορτάζεται στις 7 Δεκεμβρίου.
[5] Βλ. Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έκδ. Ματθαίου Λαγγή, τόμος 12ος, Αθήναι 1980, σ. 243-244.
[6] Παρ. 3, 12.
[7] Ό.π.
(8) Βλ. Ματθ. 2, 16.
[9] Τροπάριο του Μικρού και Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος της Παναγίας: «Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι των δαιμόνων τα τοξεύματα, σκέπην ου κέκτημαι ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου, Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον».
[10] Βλ. Λουκ. 23, 39 κ.ε.
[11] Ό.π.
[12] Βλ. Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος 1ος, σ. 145-148.
[13] Ο Γέροντας από το 1988 είχε συνεχείς αιμορραγίες από το έντερο.
[14] Έρπης ζωστήρ: λοιμώδες νόσημα που προκαλεί αφόρητους πόνους και διάφορες επιπλοκές στον οργανισμό, ανάλογα με την ηλικία του πάσχοντος ατόμου.
[15] Ματθ. 5, 11.
[16] Οσίου Εφραίμ του Σύρου, Έργα, τόμος Α’, εκδ. «Το «Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1988, σ. 253.

Δεν υπάρχει αγαπητέ η «μόνη αλήθεια» που φαντάστηκες. Υπάρχουνε ΠΟΛΛΕΣ αλήθειες, και ο καθένας διαλέγει αυτή που τον κάνει πιο ευτυχή, πιο ήρεμο, πιο ικανοποιημένο σε σχέση με τις φοβίες και τις ανασφάλειες που τον συνοδεύουν.

Τόσο απλά.

VELISSARIOS:
«Οπως πρωειπα πηγαινε σε εναν πνευματικο και θα νιωσεις καλυτερα δεν εχω την αναγκη να τεκμηριωσω εναν Θεο που υπαρχει ετσι και αλλιως ειναι ζωντανος δημιουργος μας και Πατερας μας.»

Όπως προείπα και εγώ φίλτατε Βελισάριε: ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Για να ξέρεις όμως, έχω ήδη συζητήσει με πνευματικό, δεδομένου ότι είχα την απορία, αλλά δυστυχώς επιβεβαιώθηκα: ουδέν το νεότερο, ουδέν πλην των γνωστών και κουραστικών…..

Το να μου πετάς ένα «που έτσι και αλλιώς είναι ζωντανός» (!), δείχνει φίλτατε ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΣΟΒΑΡΟ, δείχνει ότι δεν είσαι σε θέση να μιλήσεις ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ για την Θεότητα που τόσο πιστεύεις και λες ότι βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι.

Μετά από τόσα ερωτήματα, μετά από τόσες τοποθετήσεις και κρίσεις, δεν έχεις παραθέσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ που να αποδεικνύει έστω και στο ελάχιστο ΤΙ είναι αυτό το οποίο μας προτρέπεις να «δούμε» και να «αισθανθούμε». Ούτε μια ελάχιστη σοβαρή και τεκμηριωμένη τοποθέτηση……

Ρε συ Ψηλέ, αυτός δεν είναι «¶γιος» που μας περιγράφεις αλλά………ΔΙΑΟΛΟΣ ΜΕ ΚΕΡΑΤΑ!!!!!!!!!

Δηλαδή ΤΙ μας λες άνθρωπε μου, έχεις αντιληφθεί??

Ο άμοιρος ο πλούσιος, ΑΦΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ στον «¶γιο» και την συνοδεία του (!), έτυχε αποδέκτης της ΚΑΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΟΧΘΗΡΟΤΗΤΑΣ του Θεού του «Αγίου» επειδή λέει έως τότε……..δεν είχε αισθανθεί θλίψη!!!!!!

Μωρέ…..ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ η ευτυχία τελικά, έτσι Ψηλέ??

Μεγάλο κακό το να ευδαιμονείς, μεγάλο κακό το να αισθάνεσαι πλήρης και ευτυχής, μεγάλο κακό το να μην ομοιάζεις με ΤΟΥΣ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΕΙΣ «ΑΓΙΟΥΣ» που έχει ΑΥΤΟΑΝΑΚΗΡΥΞΕΙ η ορθοδοξία και τα τσιράκια της!

Η ιστορία βέβαια με την θλίψη είναι παλαιά, καθώς καλά γνωρίζουμε ότι Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΔΕΝ ΓΕΛΑΣΕ!

Πολύ καλά γνωρίζουμε ότι ο «Θεάνθρωπος» είχε μια εξόχως ευνουχισμένη σχέση με την ανθρώπινη του υπόσταση, καθώς ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ, καθώς ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΙ, καθώς ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΠΥΡΗΝΑΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΓΕΛΙΟΥ.

Στην Αγία Γραφή ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΛΑΕΙ! Πρόσωπα σκυθρωπά, φιγούρες ντυμένες έως τα νύχια, ρακένδυτοι και ανέραστοι, απόκοσμοι και μισαλλόδοξοι μισογύνηδες αποτελούν το πάνθεο των χριστιανικών «υποδειγμάτων» πάνω στα οποία δομούν και οι Γέροντες που μας παρουσιάζεις φίλτατε.

Βρε Έλληνες, γιατί χορεύεται? Γιατί χαίρεστε και δεν θέλετε να γεύεστε την χριστιανική θλίψη? Γιατί έχετε φουντώσει με τις προγαμιαίες σχέσεις και δεν ακολουθείτε τα «σοφά» παραδείγματα από τους ΑΝΕΡΑΣΤΟΥΣ Γέροντες του Ψηλού??

-------------
Δεν είπα τίποτα, δεν έγραψα τίποτα, αλλά αυτό βγάζει μάτι:

"Schwabe
Δεν υπάρχει αγαπητέ η «μόνη αλήθεια» που φαντάστηκες. Υπάρχουνε ΠΟΛΛΕΣ αλήθειες, και ο καθένας διαλέγει αυτή που τον κάνει πιο ευτυχή, πιο ήρεμο, πιο ικανοποιημένο σε σχέση με τις φοβίες και τις ανασφάλειες που τον συνοδεύουν."

Η αλήθεια κομμένη και ραμένη στα μέτρα του καθενός, κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι!
Η αλήθεια είναι μόνο μία. Δρόμοι πολλοί και διάφοροι υπάρχουν, οδηγούν όμως όλοι, άλλος αργά, άλλος γρήγορα, στη μία και μοναδική αλήθεια!

Μόνο ένας "έμπορος" της αλήθειας, θα χρησιμοποιούσε τη δική σου λογική!

Αμ εγώ να δεις από σένα!!!!!!!!!!!!!

Ψηλός:
«Δεν είπα τίποτα, δεν έγραψα τίποτα, αλλά αυτό βγάζει μάτι:»

Πρόσεχε ρε Ψηλέ, πρόσεχε μην…..μας βγάλεις και κανένα μάτι!!!

Ψηλός:
«Η αλήθεια κομμένη και ραμένη στα μέτρα του καθενός, κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι!»

Αυτό να το πεις ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ κοιτώντας στον καθρέπτη.

Ψηλός:
«Η αλήθεια είναι μόνο μία. Δρόμοι πολλοί και διάφοροι υπάρχουν, οδηγούν όμως όλοι, άλλος αργά, άλλος γρήγορα, στη μία και μοναδική αλήθεια!»

Το ποια είναι η Αλήθεια και ΠΩΣ ομοιάζει η Αλήθεια, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ φίλτατε, και τζάμπα μην ωρύεστε με τις Ιουδαϊκές μυθολογίες και τις παιδαριώδεις παραβολές.

Εάν υπάρχει μια Αλήθεια, τότε αυτή σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν φαίνεται έστω και να γειτνιάζει με τον «θεό» που έχετε κολλήσει σαν σφήνα στο κεφάλι σας (μιας και σας καθησυχάζει σαν όπιο από τις ανασφάλειες σας…), καθώς η υποστασιοποίηση του Άγνωστου με την ιδεολογία που περιφέρετε μονάχα πνευματικό εγκιβωτισμό προσφέρει και επίχρυση δουλεία.

Όσες ενδείξεις υπάρχουνε ότι στο φεγγάρι κατοικούν……..πράσινα ανθρωπάκια με λαμπερά μάτια (!) άλλες τόσες ενδείξεις υπάρχουνε ότι το Άγνωστο δύναται να προσεγγιστεί με τις λίγες αράδες χαρτιού που περιέχονται σε αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε «Αγία Γραφή».

Άσε λοιπόν τις νοητικές ακροβασίες διότι ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, και το μοναδικό φως που έχεις είναι ο καθρέπτης που έχεις φτιάξει για όλα αυτά που ανησυχείς και φοβάσαι.

Με άλλα λόγια, μια παραίσθηση, ένα ψυχοτρόπο υποκατάστατο Ψηλέ…..

quote:

---

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ,
να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες.

---

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβωλοντας το κεφαλι του

Το παιδάκι αυτό όμως σώζεται, εσύ και εγώ όμως;

Τι σου είπα τώρα ε;; Μάλλον είναι ψιλά γράμματα για εμάς αυτά Γηγενή μου!!

Αμ και άλλος ο "αληθο-έμπορος" ο Σβάμπε;;
Δεν μας είπε όμως τι γίνεται όταν η αλήθεια η δική του καταπατά και καταδυναστεύει τι δική μου;;

Φαίνεται ότι είναι του "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κ...ς μας" και ποιος νοιάζεται για τον άλλον!

quote:

---

Γηγενή,
το παιδάκι "ξε-πληρώνει" τις δικές σου και τις δικές μου αμαρτίες!!

---

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβωλοντας το κεφαλι του

Ψηλέ, εμπόρους ψυχών, μεταπράτες της δυστυχίας και της ελπίδας, θα βρεις όσους θέλεις στους κόλπους και στα κιτάπια της χριστιανοσύνης!

Μην σας πάρουμε και τη δουλειά…..

Κατά τα άλλα, η δικιά μου η «αλήθεια» επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών, καθώς δεν είναι ούτε δόγμα αλλά ούτε και θέσφατο. Όλα ρέουνε Ψηλέ, όλα ρέουνε διαρκώς…..

¶ρα, εάν κάποιος καταπατά, τότε αυτός είναι όποιος ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙ, όποιος ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ, όποιος έχει πάρει αποφάσεις για άλλους…..πριν καν μάθουνε να περπατάνε και να μιλάνε!!

quote:

---

το παιδάκι "ξε-πληρώνει" τις δικές σου και τις δικές μου αμαρτίες!!

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr