Συνονόματε,μάλλον είσαι ο χρήστης και μάλιστα με περιορισμένη πρόσβαση και ημερομηνία έναρξης-λήξης.

Κάπου εκει,στην ανυπαρξία της ύπαρξής σου,αποφάσισες κι εσύ,όπως όλοιμας,να ενοικιάσεις ένα αυτοκίνητο[σώμα]και να γυρίσεις αυτη τη διάσταση[κόσμο] για 70-80 χρόνια.Μετά θα πάς αλλού.Ποιός ξέρει που?Και τι μας νοιάζει που?Μας αρκεί που ξέρουμε οτι απλώς διασκεδάζουμε αποκτώντας εμπειρίες.

Πως κατέληξες φίλε ithaca σε αυτή την “αλήθεια”?
Με την χρήση του υλικού σου σώματος ( στην περίπτωσή σου, του εγκεφάλου σου) ή κάποιας άλλης οδού?

Σε ποιο στάδιο - κατά την γνώμη σου - , της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου, ξεσηκώθηκε το κεφάλι και απαρνήθηκε τον ίδιο του τον εαυτό ?

Ιδού η απορία μου.

Ξεκαθαρίζω πως δηλώνω άγνοια ως προς την αλήθεια (για αυτό και τα εισαγωγικά).

Το γεγονός πως ο Υλισμός μου μεταλλάχθηκε σε -έστω- υποψία Δυισμού, με έχει αφήσει να αιωρούμαι ανάμεσα στις δύο πραγματικότητες(?).

Δεν γνωρίζω πώς συμβαίνει μια νοητική σύλληψη, όπως δεν γνωρίζω και την φύση της πληροφορίας - και αν δεν κάνω λάθος ούτε η σημερινή επιστήμη μπορεί να ορίσει τί είναι η πληροφορία.

Δεν μπορώ να δηλώσω με καμία σιγουριά πως "ο εγκέφαλος μου συνέλαβε την ιδέα Χ".
Σίγουρα μπορώ να δηλώσω πως "εγώ συνέλαβα την ιδέα Χ" με απόλυτη συνέπεια ως προς την πραγματικότητα.
Το ζήτημα βέβαια είναι : τί είναι αυτό το "εγώ" ?

Νομίζω πως η κοσμοϊστορική στιγμή της σύλληψης του "ΛΟΓΟΥ", πρώτα (μάλλον) προφορικού και στη συνέχεια γραπτού, αποτέλεσε την έναρξη της αμφισβήτησης και της απάρνησης του εαυτού μας, όπως το θέτεις.

Άραγε εγκέφαλος συνέλαβε (και ανέλαβε) την δημιουργία του λόγου?
Ένας μόνος του, ή μια ομάδα μη-ομιλούντων έως τότε ανθρώπων που μέσα σε μία στιγμή (?) έγιναν ομιλούντες (???) ?

αιωρούμενος cpt.marios

Μα πότε ήμασταν πίθηκοι;

In anticipation of my resurrection...

Μα πρίν...την μετάλλαξη!!!

Λοιπόν άκου!
Υπάρχουν τρεις θεωρίες.
Αναλόγως με ποια θεωρία συντάσσεσαι

Περίπτωση α.

Σύμφωνα με την “ιστοριούλα της γένεσης”, πριν φάμε το μήλο.
Μετά μπήκε ο διάολος μέσα μας και αμέσως γίναμε άνθρωποι.
Οι άνθρωποι είναι πάντα κακοί και πονηροί.
Πριν – σαν πίθηκοι – γυρνούσαμε σα τα ζώα ξεβράκωτοι, αμέσως μόλις γίναμε άνθρωποι πονηρέψαμε, και γίναμε άνθρωποι συκιές.

Περίπτωση β

Σύμφωνα με τον “ιδικό” εξωγήινο .... επιτετραμμένο μετά την “μετάλλαξη που υποστήκαμε απο Τους Ανουνάκιιιι”

Εδώ μιλάμε βέβαια για την θεωρία της ευφυούς παρεμβατικής δημιουργίας από εξωγήινους.

Αν ερωτήσεις τον ιδικό επιτετραμμένο, η πρώτη αυτή μετάλλαξη δεν ήταν 100% πετυχημένη, και οδήγησε στους Νεατερνταλ, μοντέλο κάπως βαρύ και χοντροκομμένο.

Για το λόγο αυτό υπήρξε και δεύτερη προσπάθεια με τους ... Πελασγούς, και ενδεχομένως και τρίτη με τους ... πελαργούς (τελευταίον δείγμα αυτός της Μυκόνου με τον οποίο κάποιος προσπάθησε να διασταυρωθεί μαζί του νομίζοντας πως ήταν θηλυκός, και ο πελεκάνος ψήφισε)

Υπήρξαν βεβαίως και άλλες εξωγήινες επεμβάσεις, που τελικά τελικά οδήγησαν σε είδος που - επιτέλους - δεν είναι ζώο, αν και διατηρούσε όλα ζωώδη χαρακτηριστικά
Λεπτομέρειες θα ξέρει και ο “ιδικός”.

Περίπτωση γ. (πολύ ακραία)

Αυτή τη γελοία ιστορία προσπαθούν να περάσουν όλοι οι υλιστές, αγνωστικιστές, και αλλόφρονες πανθεϊστής, οπαδοί της εξελικτικής θεωρίας.
Υποστηρίζουν πως όλα τα θηλαστικά (άκουσον άκουσον ) είχαν κοινό πρόγονο – ό άνθρωπος είναι θηλαστικό –
Όλη λέει η συνομοταξία των πρωτευόντων είχαν κοινό πρόγονο – ο άνθρωπος ανοίκει σε αυτή την κατηγορία –
Και όλη η ομοταξία των ανθρωπίδων προήλθε απο το ίδιο ζώο (αν είναι δυνατόν)
Όχι ρε γαμώτο ξαδέρφια του χιμπατζή και του γορίλα.
Εμείς έχουν μυαλό περισσότερο, περπατάμε όρθιοι, ακόμα και μεγαλύτερο “εργαλείο” από το γορίλα έχουμε, τι σχέση έχουμε με τους πίθηκους?
Έρχονται τώρα οι εξελικτικοί και λένε.
Έχουτε την ίδια σχέση με τους πιθήκους, όσο έχουν και οι λεμούριοι.
Άντε τώρα να πιστέψεις αυτές τις αρλούμπες.

ΔΕΝ μπορούν να καταλάβουν πως ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι ζώο?
Γιατί απλούστατα δεν είναι μόνο ύλη αλά και ... πνεύμα?
Τα ζώα έχουν πνεύμα? Που να το βρουν
Έχουν εξωσωματικές εμπειρίες? Σιγά μη πετάει και ο γάιδαρος.

Αστρικό σώμα? Καλά απο αυτό .....

Αύρα? Ούτε μαύρα (μίζες)

Νομίζω θα ήταν πιο ακριβές να πούμε (στα πλαίσια της υπόθεσης του Δυισμού πάντα) πως κάτι άυλο / πνευματικό / νοητικό μας απέκτησε, δεν το αποκτήσαμε.

Αυτό που λες για τις δυνάμεις της φύσης που προκαλούν δέος και «θεοποιούνται» από τον ανήμπορο μπροστά τους άνθρωπο, είναι πιθανότατα πολύ σωστό ως απόπειρα ψυχολογικής ερμηνείας της αρχικής θεολογικής θεώρησης και έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις σχετικά με την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά λανθασμένο ως προς την «πνευματικότητα», και άσχετο με το θέμα.

Στο θέμα που πραγματευόμαστε εδώ, η (άυλη) νόηση δεν είναι εξωτερικός παράγοντας (τουλάχιστον όχι μόνον) , αλλά εσωτερικός – ή ακριβέστερα ο πυρήνας της ανθρώπινης ύπαρξης, εάν και μόνο εάν ο άνθρωπος την αντιληφθεί / συνειδητοποιήσει.

Ποιος θα συνειδητοποιήσει την ύπαρξη της νόησης, εάν ο εγκέφαλος δεν έχει δυνατότητα συνειδητοποίησης ??? Δίκιο έχεις απόλυτο σε αυτό.

Εάν ο εγκέφαλος είναι μόνον ο Η/Υ μας, θα έπρεπε να συμβεί μια «βίαιη εισβολή» συνείδησης, η οποία θα είχε και την εγγενή δυνατότητα της αυτογνωσίας. Μήπως αυτό δεν είναι το ίδιο με το να έχει ο εγκέφαλος δυνατότητα αυτογνωσίας και συνείδησης?

Φτάνω συχνά σε παραδοξολογίες όσο προσπαθώ να εξετάσω το ζήτημα της ύπαρξης – είμαι σίγουρος πως τα ορθολογιστικά αντανακλαστικά σου ξεφωνίζουν από την αρχή, όπως και τα δικά μου - όμως οποιαδήποτε παραδοξολογία μπορεί να προκύψει από την εξέταση του μυστηρίου της ύπαρξης είναι πολύ μικρή μπροστά στο παράδοξο της ίδιας της ύπαρξης.

Επιπλέον : το βασικό μου και αδιαμφισβήτητο εύρημα, είναι η σαφής ύπαρξη Δυισμού εντός μου – και σε προκαλώ/προσκαλώ να το επιβεβαιώσεις ή αρνηθείς για εντός σου, και όλοι οι υπόλοιποι φίλοι.

Υπάρχει εντός μου ο «κατώτερος» εαυτός μου που μπορεί να (έχει την τάση να) τα παίρνει με το παραμικρό, να θέλει να πλακώσει τον ηλίθιο που μου σπάει τα νεύρα, να κατεβάζει καντήλια όλη μέρα, κτλ…. Ενώ υπάρχει και ο «ανώτερος» εαυτός μου που όταν νευριάζω με μικροπράγματα με (ποιόν με?) επαναφέρει στην έλλογη τάξη, δικαιολογεί την αμάθεια του ηλίθιου που μου (?) σπάει τα νεύρα, ξεχωρίζει τα σπουδαία από τα ασήμαντα, κτλ…

Αυτό το δίπολο υπάρχει αποδεδειγμένα (για εμένα).
Από εδώ το ζήτημα ανάγεται στο τι είναι ο κάθε πόλος.
Συνειδητό vs Ασυνείδητο?
Σώμα vs Πνεύμα?
Σώμα vs Ψυχή?
Σώμα vs Νόηση?
Σώμα vs όλα τα παραπάνω?
Εγώ vs Εισβολέας?
Ένστικτο vs Γνώση?
Κληρονομικός εγώ vs Περιβαλλοντικός εγώ (επίκτητες γνώσεις)? (ισχυρό σενάριο)

«Υλικοποιείται» η περιρρέουσα το σώμα μου πληροφορία και επικοινωνεί με τον υλικό εαυτό μου, που είναι μόνον υλικός και τίποτα παραπάνω?

Τι είναι η πληροφορία ? Πώς διακινείται ?

Ιδού κάποιες απορίες.

«μάλλον είσαι ο χρήστης και μάλιστα με περιορισμένη πρόσβαση και ημερομηνία έναρξης-λήξης»

Πόσο μεγάλο παράδοξο. Εξίσου με το να είμαστε (οι πραγματικοί εμείς) αθάνατοι, δεν είναι?

παράδοξος cpt.marios

Μα το αρχικό μου ερώτημα εκεί εστιάζεται φίλε Μάριε.
Πως από τον αρχικό σου “Μονισμό”, πέρασες στον “αναγκαστικό” Δυισμό.
Χρησιμοποιώ το “αναγκαστικό” σε εισαγωγικά, για να δώσω έμφαση στην έννοια της έξωθεν επιβολής του.

quote:

---

Αυτό που λες για τις δυνάμεις της φύσης που προκαλούν δέος και «θεοποιούνται» από τον ανήμπορο μπροστά τους άνθρωπο, είναι πιθανότατα πολύ σωστό ως απόπειρα ψυχολογικής ερμηνείας της αρχικής θεολογικής θεώρησης και έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις σχετικά με την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά λανθασμένο ως προς την «πνευματικότητα», και άσχετο με το θέμα.

---

Ναι, αλλά γιατί είναι γελοία η εξελικτική θεωρία;
Επειδή αναφέρει ότι είχαμε κοινό πρόγονο με τα πιθηκοειδή;
Εμένα δε μου φαίνεται ούτε γελοία ούτε απίθανη ως θεωρία, αντιθέτως πιστεύω πως όντως είχαμε κοινό πρόγονο.
Ανήκουμε στην οικογένεια των θηλαστικών οπότε προφανώς έχουμε όντως κάποιον κοινό πρόγονο.
Και τα υπόλοιπα θηλαστικά έχουν μυαλό, έχουν ικανότητες που εμείς δεν διαθέτουμε κι η δομή του DNA μας είναι πάρα πολύ κοντά σε αυτήν άλλων θηλαστικών.

quote:

---

ΔΕΝ μπορούν να καταλάβουν πως ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι ζώο?
Γιατί απλούστατα δεν είναι μόνο ύλη αλά και ... πνεύμα?
Τα ζώα έχουν πνεύμα? Που να το βρουν

---

Και ποιός είπε ότι τα ζώα δεν αποτελούνται κι αυτά από ύλη και πνεύμα;
Εδώ δεν έχουμε αποδείξεις - και δεν γίνεται να έχουμε ποτέ - ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ύλη και πνεύμα, πως ξέρουμε ότι τα ζώα αποτελούνται μόνο από ύλη;
Δεν ξέρω, πολύ ανθρωποκεντρικά μου ακούγονται όλα αυτά και δε μπορώ να ταυτιστώ καθόλου με μια τέτοια θεώρηση...

In anticipation of my resurrection...

Αυτονοείται για την περίπτωση που το σώμα μου είναι το όχημα/μηχάνημα μου, και εγώ ο χειριστής, όπως διευκρίνησα. Θέτω δλδ την "θεωρία" μου υπό αμφισβήτηση, εντοπίζοντας κάποιες παραδοξολογίες της. Όμως οι περισσότερες καθ-ιερωμένες επιστημονικές μας εξηγήσεις είναι γεμάτες παραδοξολογίες και κενά - πιστεύω πως το γνωρίζεις ήδη αυτό.

quote:

---

Εξέτασες το ενδεχόμενο να ακολουθείς λάθος δρόμο σκέψης?

---

Eλα μου ντε...

Η γνώση υφίσταται.Είναι αδιαπραγμάτευτο αυτό.
Η γνώση αποθηκεύεται με υλικά μέσα.Εννοώ στον υλικό εγκέφαλό μας.Συνάψεις.
Ομως τι ακριβώς είναι η ίδια η γνώση?Υλική ή ενεργειακή?Μήπως Αϋλη?Μήπως προυπάρχει απο δημιουργίας και εμείς απλά την <<ανακαλύπτουμε>>σιγα-σιγά?

Και μόνο η ύπαρξη των ερωτημάτων σου,Μάριε,των εσαεί αναπάντητων ερωτημάτων σου,είναι αρκετή για να σε οδηγήσει στον υπαρκτό δυισμό.

Έχεις εξετάσει το ενδεχόμενο χειριστής και όχημα να είναι ένα και το αυτό?.
Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα, ο ανθρωπικός παράγων – δηλαδή η επαναλαμβανόμενη παρατήρηση της σχέσης όχημα-οδηγός, κομπιούτερ-χειριστής, βάρκα-ναύτης κλπ κλπ – να σε οδηγεί στη λάθος αναγκαιότητα της σχέσης χειριστής-όχημα?

Έχω την αίσθηση πως θα πρέπει να προσπαθήσεις να απαλλαγής από τα ζεύγη εννοιών χειριστής-όχημα, αίτιο-αποτέλεσμα, αν θες να ξεπεράσεις τον ανθρωπικό παράγοντα που μας οδηγεί σε ελλειπή γνώση.

quote:

---

Η ύπαρξη του συνειδητού και του ασυνείδητου είναι η ερμηνεία για την ύπαρξη του δυισμού, και όχι το αντίθετο, αυτό πρέπει να το παραδεχτείς (ή να το ξεκαθαρίσεις μέσα σου).

---

Για τη δεύτερη υπόθεση εύλογα θα αναρωτιώταν κανείς, εάν υπάρχουν κάπου στη φύση ενδιάμεσα είδη, δηλαδή είδη που ούτε έχουν τη δική μας συνείδηση (πνεύμα, αύλη υπόσταση, κ.λπ.) ούτε όμως και απουσιάζει παντελώς η ιδιότητα αυτή από τα είδη αυτά; Υπάρχουν;

Δεν ξέρω εάν κάποιοι πίθηκοι που έχουν πετύχει στη δοκιμασία αναγνώρισης του εαυτού τους στον καθρέφτη και που επικοινωνούν με ανθρώπους μέσω νοηματικής γλώσσας θεωρούνται ως εν δυνάμει τέτοιες περιπτώσεις.
(Σημ. Αναγνώριση στον καθρέφτη: ο πίθηκος ναρκώνεται, σημαδεύεται σε κάποιο σημείο του προσώπου με ένα μαρκαδόρο και όταν ξυπνήσει τον βάζουν μπροστά από έναν καθρέφτη. Αν αγγίξει το σημάδι στο πρόσωπό του και όχι στον καθρέφτη θεωρείται ότι μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του)
Ή ακόμα, εάν κάποιοι άνθρωποι που έχουν μικρή δυνατότητα επαφής με άλλους ανθρώπους (π.χ. αυτιστικοί) ή άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει ως "άγρια παιδιά", εάν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται "ενδιάμεσες" περιπτώσεις.
(Σημ.Άγρια παιδιά: κάτι σαν τον Μόγλη - παιδάκια που από μικρά μεγάλωσαν μαζί με άγρια ζώα στο δάσος και δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν)

Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις θα ήταν ένα "εμπειρικό" δείγμα που θα μας βοηθούσε να επιλέξουμε τη δεύτερη υπόθεση της συνεχούς μετάβασης. Η διαίσθησή μας κάποιες φορές, ευνοεί περισσότερο την πρώτη ερμηνεία/εκδοχή. Ότι δηλαδή, έγινε ένα "άλμα" και αποκτήσαμε συνείδηση.
Τι σημαίνει όμως αυτό το άλμα;
Μας προστέθηκε κάτι που πριν δεν το είχαμε;
Αναδύθηκε ξαφνικά μια νέα ιδιότητα; (αυτή του πνεύματος;)

Για την ώρα, σταματώ εδώ την κατάθεσή μου προσθέτωντας κάποιους ακόμα προβληματισμούς στην ερώτησή σου gianipseftis (άλλωστε, το ερώτημα είναι τεράστιο και για να απαντηθεί χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες...).

Σε σχέση με την αρχική σου εισήγηση ithaca:
Πιστεύω πως θα ήταν χρήσιμο να βάλουμε "στο τραπέζι" και κάποιες άλλες πιο ενδιάμεσες θεωρήσεις πέρα από τον μονισμό και τον δυϊσμό. Καταρχάς, να προσθέσω ότι εκτός από τον υλικό μονισμό υπάρχει και ο νοητικός/πνευματικός μονισμός, που αρνείται την ύπαρξη ύλης και θεωρεί ότι τα πάντα στη φύση τους είναι νοητικά. Οπότε, έχουμε τρεις κατευθύνσεις: Υλισμός, Δυϊσμός, Πνευματικός Μονισμός.

Άλλες θεωρήσεις αναφέρουν τον δυϊσμό διπλής όψεως, δηλαδή ότι τα πάντα έχουν μια νοητική και μια υλική όψη: όπως η ύλική όψη, έτσι και η νοητική συναρμολογείται σε όλο και πιο πολύπλοκες οντότητες με αποτέλεσμα να έχουμε πολύπλοκα οργανωμένη ύλη (π.χ. σώμα) και πολύπλοκα οργανωμένη νοητική υπόσταση (π.χ. συνείδηση). Επίσης, υπάρχει η θεώρηση του διϊσμού αναδυόμενης ιδιότητας. Κατά τη θεώρηση αυτή, οι νοητικές ιδιότητες και ιδιαίτερα η συνείδηση ή το "πνεύμα" αναδύθηκαν καθώς η ύλη έφτασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο υψηλής οργάνωσης και πολυπλοκότητας. Η δεύτερη αυτή θεώρηση μπορεί να συνδυαστεί και με την πρώτη, δηλαδή τον δυϊσμό διπλής όψεως (dual aspect theory) ώστε μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το πνεύμα υπήρχε και υπάρχει σε "σπερματική" μορφή σε απλούστερες μορφές ζωής και μέσω ανάδυσης προκύπτουν πιο "υψηλές" φαινόμενες εκφράσεις του σε υψηλότερα οργανωμένους οργανισμούς, όπως η ανθρώπινη συνείδηση. Η τελευταία άποψη είναι αυτή που προσωπικά με καλύπτει περισσότερο, τουλάχιστον για την ώρα - το ψάχνω ακόμα το θέμα και θα συνεχίσω να το ψάχνω (ελπίζω) για πολύ καιρό ακόμα.

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ:

Και μόνο η ύπαρξη των ερωτημάτων σου,Μάριε,των εσαεί αναπάντητων ερωτημάτων σου,είναι αρκετή για να σε οδηγήσει στον υπαρκτό δυισμό.

---

Σιγά μην είναι και "Υπαρκτός Σοσιαλισμός" - θα μας τρελάνεις βρε ΝΙΚΟΜΑΧΕ!!

Χαίρομαι φίλη Αμαλία που διεύρυνες τον προβληματισμό μου.
Είναι αυτονόητο πως ο προβληματισμός μου αυτός, δεν έχει καμία ισχύ για τους δημιουργιστές.

Εξετάζοντας τον επιπρόσθετο προβληματισμό σου, και μετά την εισαγωγή στο “κάδρο/πλαίσιο” ενός νέου όρου με το όνομα “συνείδηση” που τον προσδιορίζεις ώς μη υλικό στοιχείο, αναρωτιέμαι.
Τί είναι “συνείδηση” και πως εισάγεται σαν παράγοντας στον προβληματισμό σου, και μάλιστα με την ιδιότητα του μή-υλικού, παρότι είναι άμεσα συνδεδεμένο με το υλικό ον “άνθρωπος”?

Έχουμε κάποια στοιχεία επιστημονικά που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτής της άυλης οντότητας στον άνθρωπο, πέραν από την διαίσθηση?
Διερωτώμαι, είναι η διαίσθηση πραγματική αίσθηση, ή ψευδής αίσθηση?

Μήπως η πολυπλοκότητα, η ικανότητα του εγκεφάλου αποθήκευσης πληροφοριών, η διεργασία της σκέψης για κρίση, σύγκριση, απόφαση, η καταγραφή εμπειριών ως αποτέλεσμα δοκιμών, η δημιουργία σεναρίων γρήγορης και σωστής αντίδρασης, και ένας μεγάλος αριθμός άλλων λοιπών εγκεφαλικών λειτουργιών γνωστών και άγνωστων που ερευνώνται επιστημονίκα, μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα για τα “κατορθώματα” αυτού του θαυμαστού ανθρώπινου οργάνου, που αποτελεί το πολυπλοκότερο – σε μας – όργανο σε ολόκληρο το σύμπαν?

Εξηγώ.
Η πληροφορία για τον κόσμο μας αποκτάται δια μέσου των 5 αισθήσεων.
Η μετάδοση της πληροφορίας γίνεται ηλεκτρομαγνητικά κατά κύριο λόγο, και μερικές περιπτώσεις βιοχημικά.
Κάθε ζωντανός οργανισμός διαθέτει αισθητήρια όργανα που καταγράφουν τις πληροφορίες που έχει ανάγκη και τον εξυπηρετούν για την επιβίωσή του.

Ο άνθρωπος όπως γνωρίζουμε διαθέτει 5 αισθητήρια όργανα που μεταφέρουν τις πληροφορίες στον εγκέφαλο που καταχωρούνται στη μνήμη όλα τα στοιχεία των πληροφοριών που τον ενδιαφέρουν.
Η αποθήκευση γίνεται ηλεκτρομαγνητικά και είναι απαραίτητη η συνεχής διατήρηση της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας στον εγκέφαλο, για να διατηρηθούν οι πληροφορίες.
Οι πληροφορίες είναι ανάλογες με το αισθητήριο όργανο που της δέχεται.
Για το μάτι, -εικόνα, για το αυτί,- ήχος, για τη μύτη - οργανικά μόρια κλπ κλπ
Όλες όμως μετατρέπονται σε ηλεκτρομαγνητικές.

Μπορεί να μην καταλαβαίνω ακριβώς τον προβληματισμό σου Μάριε.
Και δεν βλέπω που παρατηρείς να υπάρχει το καινό γνώσης..

Εγώ πάντως είμαι με το μέρος σου!!!
Εξηγούμαι!!!!
Το έχεις διαπιστώσει νομίζω.
Σωστά?

Γιαυτό λέω, μην το αποπαίρνετε το ... παιδί και το χάσουμε.
Μετά τι θα απογίνομεν χωρίς ....“Νικόδημους”?

Από δω και μπρος, ότι πεις εσύ! Εγώ θα συμφωνώ.
Ναι σε όλα
Στραααάτα , στρατουουουλα!!!!!!

Υ.Γ
Πες όμως κάτι βρε παιδί και για την .... ταμπακιέρα, όχι μόνο να κρίνεις τους άλλους !!!!

Πάρε θέση και εξήγα επιστημονικά το θέμα, στον άνθρωπο που ρωτά.
Εγώ δεν κατάλαβα την ερώτηση και απαντώ άλλα αντί άλλων.
Εσύ όμως είναι δυνατόν?
Για πες λοιπόν, να μάθω και γω ο αναλφάβητος κάτι από τον επιστήμονα.
Να αποκτήσω και εγώ ο χαζός,, ψήγματα της δικής σου σοφίας βρε αδερφέ.

Λίγα ψίχουλα ζητώ
Έλεος

quote:

---

ithaca:
Υπάρχει εντός μου ο «κατώτερος» εαυτός μου που μπορεί να (έχει την τάση να) τα παίρνει με το παραμικρό, να θέλει να πλακώσει τον ηλίθιο που μου σπάει τα νεύρα, να κατεβάζει καντήλια όλη μέρα, κτλ…. Ενώ υπάρχει και ο «ανώτερος» εαυτός μου που όταν νευριάζω με μικροπράγματα με (ποιόν με?) επαναφέρει στην έλλογη τάξη, δικαιολογεί την αμάθεια του ηλίθιου που μου (?) σπάει τα νεύρα, ξεχωρίζει τα σπουδαία από τα ασήμαντα, κτλ…

Αυτό το δίπολο υπάρχει αποδεδειγμένα (για εμένα).
Από εδώ το ζήτημα ανάγεται στο τι είναι ο κάθε πόλος.
Συνειδητό vs Ασυνείδητο?
Σώμα vs Πνεύμα?
Σώμα vs Ψυχή?
Σώμα vs Νόηση?
Σώμα vs όλα τα παραπάνω?
Εγώ vs Εισβολέας?
Ένστικτο vs Γνώση?
Κληρονομικός εγώ vs Περιβαλλοντικός εγώ (επίκτητες γνώσεις)? (ισχυρό σενάριο)

---

quote:

---

gianipseftis:

Έχουμε κάποια στοιχεία επιστημονικά που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτής της άυλης οντότητας στον άνθρωπο, πέραν από την διαίσθηση?
Διερωτώμαι, είναι η διαίσθηση πραγματική αίσθηση, ή ψευδής αίσθηση?

Μήπως η πολυπλοκότητα, η ικανότητα του εγκεφάλου αποθήκευσης πληροφοριών, η διεργασία της σκέψης για κρίση, σύγκριση, απόφαση, η καταγραφή εμπειριών ως αποτέλεσμα δοκιμών, η δημιουργία σεναρίων γρήγορης και σωστής αντίδρασης, και ένας μεγάλος αριθμός άλλων λοιπών εγκεφαλικών λειτουργιών γνωστών και άγνωστων που ερευνώνται επιστημονίκα, μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα για τα “κατορθώματα” αυτού του θαυμαστού ανθρώπινου οργάνου, που αποτελεί το πολυπλοκότερο – σε μας – όργανο σε ολόκληρο το σύμπαν?

---

Επιβεβαίωση άυλης οντότητας δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως επιβεβαίωση ότι νιώθουμε πως έχουμε έναν εαυτό και πως συχνά νιώθουμε ότι αυτός ο εαυτός είναι κάτι το διαφορετικό από το σώμα μας. Δηλαδή, όπως γράφεις κι εσύ, η αντίληψη του εαυτού μας ως άυλης υπόστασης είναι μια διαισθητική αντίληψη. Το εάν είναι πραγματική... δεν ξέρω. Πάντως, σίγουρα δε μας αφήνει σε ησυχία!!

Βέβαια, μπορεί όλη αυτή η "διαίσθησή" μας, να μην είναι τίποτε άλλο από μια ψευδαίσθηση, που λίγο πολύ δημιουργείται από την πολύπλοκη οργάνωση του εγκεφάλου μας και από την πολύπλοκη αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον μας. Παίζει κι αυτή η περίπτωση
(αν και πονάει κάπως... )

Ακριβώς Αμαλία

θεωρώ οτι η γνώση προυπάρχει εκ δημιουργίας και σιγα-σιγά <<ανακαλύπτεται>>.Παράδειγμα:Το Η και το Ο υπάρχουν,πολύ πρίν εμείς ανακαλύψουμε οτι και τα δυο μαζί μας δίνουν νερό.

Η γνώση των μέχρι σήμερα πραγμάτων ήταν άγνοια του χθές.Ομως τα υλικά και τα μεσα για την απόκτησή της υπήρχαν.Οπου υλικά τα αντικείμενα και μέσα η νόηση.

Ας υποθέσουμε οτι σε 500 χρόνια θα μπορούμε να ταξιδεύουμε με εναν αγνωστο ακόμη τρόπο μεταξύ των γαλαξιών σε μηδενικό χρόνο.Αυτή την στιγμή δεν γνωρίζουμε πώς.Αυτο δεν σημαίνει οτι ο τρόπος δεν υπάρχει.
Αρα η γνώση υφισταται και εμείς την αγνοούμε.

Είναι λίγο πολύπλοκο,το καταλαβαίνω,αλλά δεν μπορώ να το αποδώσω με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Το φώς (δεδομένο) που ερεθίζει τον αμφιβληστροειδή είναι κυματοειδής ενέργεια που αλληλεπιδρά με την ύλη.
Το ερέθισμα μεταδίδεται από το μάτι στον εγκέφαλο - όλα υλικά (ύλη και ηλεκτρισμός) μέχρι εδώ.
Αυτό το οποίο αποθηκεύεται στην ύλη μου (εγκέφαλο) τί είναι ?
Αυτό το οποίο ονομάζουμε πληροφορία τί είναι?

Εγώ, επαναλαμβάνω, δεν βλέπω να μπορεί να ενταχθεί σε κάποια κατηγορία του επιστημονικού αισθητού.

Ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσω μια θρησκεία, που λέει και ο Τζιμ :)

με πρωταγωνιστή τον Ινφορμεσσίας.