In anticipation of my resurrection...

Το όνομα του Ηρακλή έχει ταυτιστεί με τη δύναμη τον ηρωισμό και τη μεγαλοπρέπεια. Αυτός ημίθεος που έγινε σύμβολο μια και η φήμη του έφτασε σε κάθε άκρη του γνωστού ως τότε κόσμου, αντιπροσωπεύει οτιδήποτε υπεράνθρωπο και μεγάλο. Δεν υπήρξε κατόρθωμα που να μην το κάνει Ηρακλής. Τα προβλήματα που παρουσιάζονταν στης κοινωνίες όλης σχεδόν της Ελλάδας αλλά και πέρα από αυτήν , ένας μόνο άνθρωπος μπορούσε να τα λύσει αυτός ήταν πάντα ο Ηρακλής. Πάλεψε με κακούργους , τέρατα, στρατούς, θεούς, στοιχεία της φύσης, αρρώστιες, ακόμα και με το θάνατο και βγήκε νικητής! Ο φημισμένος ήρωας που ήταν προικισμένος με υπερφυσικές χάρες αλλά και ανθρώπινες αδυναμίες, ανήκει στη γενιά των Περσειδών.

Γεννήθηκε στη Θήβα από Αμφιτρύωνα και την Αλκμήνη. Ο αληθινός του πατέρας όμως ήταν ο Δίας που επωφελήθηκε κάποια νύχτα από την απουσία τον Αμφιτρύωνα, πήρε τη μορφή του και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη. Όταν ο Ηρακλής γεννήθηκε, δεν ήρθε μόνος του στον κόσμο, αλλά με το δίδυμο αδερφό του Ιφικλή, που ο μύθος τον αναφέρει σαν γνήσιο γιο του Αμφιτρύωνα, αφού η σύλληψη του έγινε το επόμενο βράδυ με την επιστροφή του πατέρα του. Η θεά 'Ηρα, δεν άργησε να εκδηλώσει τη ζήλια της για το βρέφος το οποίο απέδειξε σε ηλικία οκτώ μηνών τη θεϊκή του καταγωγή. Κάποιο βράδυ που η Αλκμήνη είχε βάλει τα δίδυμα να κοιμηθούν, η 'Ηρα έστειλε στην κούνια τους δύο τεράστια φίδια που τυλίχτηκαν γύρω τους. Ενώ ο Ιφικλής άρχισε να κλαιει, ο Ηρακλής χωρίς να φοβηθεί, άρπαξε ένα φίδι από κάθε χέρι και τα έπνιξε.

Ο Ηρακλής έφηβος

Σαν έφηβος ο ημίθεος ήταν δυνατός, ζωηρός ανυπάκουος και με ασυνήθιστη ανάπτυξη. Στα δεκαοχτώ του χρόνια είχε κιόλας πραγματοποιήσει τον πρώτο του άθλο: σκότωσε το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που ήταν τόσο άγριο ώστε προξενούσε τεράστιες ζημιές στα κοπάδια χωρίς κανείς να μπορεί να το εξοντώσει. Την ίδια περίπου εποχή καθώς αυτός ο ψηλός Kι ωραίος έφηβος περπατούσε, είδε το δρόμο στον οποίο βάδιζε, να χωρίζεται στα δύο. Ο ένας δρόμος ήταν αρχικά πλατύς όμορφος, αλλά μακριά στο βάθος στένευε. Στην αρχή αυτού του δρόμου ήταν μια όμορφη γυναίκα ντυμένη φανταχτερά. Ο άλλος δρόμος στην αρχή ήταν στενός, γεμάτος αγκάθια που όμως πέρα μακριά, γινόταν πλατύτερος κι ανθοστόλιστος. Στη στενή του είσοδο στεκόταν μια γλυκιά και σεμνή γυναίκα ντυμένη απλά κι αρχοντικά. -Ποιες είστε; ρώτησε ο Ηρακλής. -'Έλα μαζί μου, του είπε η πρώτη. Θα σε κάνω ευτυχισμένο. Το όνομα μου είναι Κακία. -Ακολούθησε με, του είπε η δεύτερη. Θα κερδίσεις την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη των ανθρώπων. Με λενε Αρετή. Ο Ηρακλής σκέφτηκε για λίγο κι αποφάσισε να ακολουθήσει την Αρετή.

Ο Ημίθεος Ηρακλής

Τα επόμενα χρόνια, η φήμη του Ηρακλή άρχισε να εξαπλώνεται παντού και κανείς δεν μπορούσε να τον συναγωνιστεί στη δύναμη και την ανδρεία. Ο βασιλιάς της Θήβας Κρέοντας, τον παντρεύει με την κόρη του Μεγάρα για να τον τιμήσει για την γενναιότητά του. Όμως η θεά 'Ηρα που ζητά πάντα ευκαιρία να του κάνει κακό, του στέλνει την Τρέλα που τον κυριεύει. Σε μια κρίση του ο ήρωας σκοτώνει τα παιδιά που είχε αποκτήσει με τη Μεγάρα. Όταν συνήλθε ο Ηρακλής και συνειδητοποίησε αυτά που είχε κάνει, θέλησε να αυτοκτονήσει. Τελικά αποφάσισε να ζητήσει συμβουλή από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός της Πυθίας έλεγε, πως για να εξαγνιστεί από το φόνο των παιδιών του, έπρεπε να πάει στο Άργος και να μπει στην υπηρεσία του εξάδελφου του βασιλιά Ευρυσθέα για δώδεκα χρόνια, Με εντολή του Ευρυσθέα ο Ηρακλής έπρεπε να εκτελέσει τους άθλους που θα του χάριζαν το τίμημα της αθανασίας και την είσοδό του στον Όλυμπο. 'Έτσι ο αγαπημένος αυτός ήρωας παρουσιάστηκε στον βασιλιά του Άργους ο οποίος από προσωπική εμπάθεια για τον ήρωα, εξάντλησε με τις διαταγές του κάθε επικίνδυνη και ακατόρθωτη αναμέτρηση με τέρατα και υπερφυσικά φαινόμενα της εποχής.
Ο οπλισμός του Ηρακλή περιλάμβανε το χαρακτηριστικό ρόπαλο που έφτιαξε ο ίδιος για την πραγματοποίηση του πρώτου του άθλου, το ξίφος που του το έδωσε ο Ερμής, το τόξο και τα βέλη δώρα του Απόλλωνα, ενώ ο 'Ήφαιστος του είχε χαρίσει έναν χρυσό θώρακα κι ο Ποσειδώνας τα άλογά του, Λενε πως η Αθηνά είχε προσθέσει ένα πέπλο στο θώρακα του Ηφαίστου ή ακόμα ότι εκείνη είχε προσφέρει όλα τα δώρα εκτός από το ρόπαλο.

Ηρακλής έκανε πολλά ακόμα κατορθώματα και άθλους, ξεκίνησε εκστρατείες, έκανε πολέμους και εξολόθρεψε ληστές και θηρία της εποχής του. Υπάρχουν πολλές διηγήσεις και θρύλοι που τα περιγράφουν σε διάφορες εκδοχές.
Το τέλος του μύθου του όμως συνδέεται με το μοιραίο γάμο του με τη Δηιάνειρα που την ένωση μαζί της αποφάσισε στο ταξίδι του στον Άδη, όταν συνάντησε τον αδελφό της Μελέαγρο και του το υποσχέθηκε, θα λέγαμε πως η συμφωνία αυτή ανάμεσα τους σ' ένα τόπο όπως ο Κάτω Κόσμος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο.

Τα χρυσά μήλα των εσπερίδων

Εκτός από τα ταξίδια για το νησί του Γηρυόνη και τον Κάτω Κόσμο, ο Ηρακλής έκανε ένα ακόμη σπουδαίο ταξίδι γεμάτο περιπέτειες. Τράβηξε κατά τη Δύση πέρα από τον Ωκεανό για να φέρει στον Ευρυσθέα τα περίφημα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.
Τα δέντρα με τα χρυσά μήλα φύτρωναν στον κήπο των θεών και προέρχονταν από το πολύτιμο δώρο της θεάς Γης προς την Ήρα όταν γίνονταν οι γάμοι της με τον Δία.
Ο κήπος των θεών ήταν κοντά στο μέρος όπου ο γίγαντας Άτλαντας σήκωνε στους ώμους του τον ουρανό.

Στον κήπο των θεών έμεναν και οι τρεις Εσπερίδες, κόρες της Νύχτας, οι οποίες μη αντέχοντας τον πειρασμό έκοβαν τα χρυσά μήλα της θεάς.
Η Ήρα για να τα προστατέψει έβαλε να φυλάει τα δέντρα της ένα εκατοντακέφαλο φοβερό φίδι, ο Λάδωνας, το οποίο δεν κοιμόταν ποτέ. Ο Ηρακλής ξεκίνησε για τη νέα του αποστολή κινούμενος στην αρχή βόρεια και ύστερα έφτασε μέσω Ιλλυρίας στον Ηριδανό ποταμό. Εκεί οι Νύμφες του ποταμού τον προέτρεψαν να ρωτήσει το γερο Νηρέα, θαλασσινό θεό, ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να βρει τον κήπο των θεών. Ο Νηρέας δεν ήταν και τόσο πρόθυμος να βοηθήσει τον Ηρακλή και ο ήρωας έπρεπε να τον ζορίσει. Στην αρχή προσπάθησε να τον συλλάβει ενώ κοιμόταν, αλλά ο Νηρέας ξύπνησε και μεταμορφωμένος πότε σε νερό, πότε σε φωτιά επιχείρησε να ξεφύγει. Ο Ηρακλής, όμως, τον έπιασε και αφού ο Νηρέας πήρε την αρχική του μορφή του έδειξε το δρόμο.
Ο ήρωας πέρασε απέναντι στην Αφρική και μετά από περιπέτειες, αφού σκότωσε στη Λιβύη το γίγαντα Ανταίο και στην Αίγυπτο το βασιλιά της Βούσιρη και το γιο του, πέρασε την Αραβία και πηγαίνοντας συνεχώς βόρεια έφτασε στον Καύκασο. Ο γίγαντας Ανταίος καλούσε όποιον ξένο περνούσε από τον τόπο του σε μονομαχία. Είχε όμως ανεξάντλητες δυνάμεις, οι οποίες πήγαζαν από την ίδια τη Γη, τη μητέρα του, όσο πατούσε σ' αυτή. Φυσικά εξόντωνε τους αντιπάλους του και τα κρανία τους τα χρησιμοποιούσε για να χτίσει ένα ναό προς τιμή του πατέρα του Ποσειδώνα. Ο Ηρακλής κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει. Τον σήκωσε ψηλά ώστε να τον αποκόψει από την πηγή των δυνάμεών του και τον σύνθλιψε ανάμεσα στα φοβερά του μπράτσα.
Στον Καύκασο ο Ηρακλής συνάντησε τον Προμηθέα, που ήταν δεμένος σ' ένα βράχο του βουνού και ένας αετός ερχόταν και του έτρωγε το συκώτι. Τον είχε τιμωρήσει ο πατέρας των θεών, ο Δίας, επειδή δεν πειθάρχησε και έδωσε τη φωτιά τους ανθρώπους, ένα πολύτιμο δώρο που άλλαξε τη ζωή τους. Ο Ηρακλής απελευθέρωσε τον Προμηθέα, και ο τελευταίος σε αντάλλαγμα του υπέδειξε έναν τρόπο για να πάρει τα μήλα των Εσπερίδων. Του είπε πως το καταλληλότερο πρόσωπο για μια τέτοια δουλειά ήταν ο αδερφός του, ο Άτλαντας, που βαστούσε στους ώμους του τον ουρανό. Τον συμβούλεψε να προσέχει γιατί ο Άτλας ήταν πονηρός και θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον ξεγελάσει.
Έτσι κι έγινε. Ο Ηρακλής βρήκε τον Άτλαντα να κρατάει στους ώμους του τις κολόνες του ουρανού και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει να κόψει τα μήλα των Εσπερίδων. Ο Τιτάνας δέχτηκε με προθυμία, αλλά παρακάλεσε τον Ηρακλή να τον απαλλάξει για λίγο από το βάρος του μέχρι να κόψει τα μήλα και να τα φέρει. Ο Ηρακλής, αν και πονηρεύτηκε, μη μπορώντας να κάνει κι αλλιώς πήρε τις κολόνες του ουρανού στους ώμους του.
Ο Άτλας πήγε κατευθείαν στις Εσπερίδες και τους είπε να του δώσουν τα τρία χρυσά μήλα. Πρώτα, όμως, έπρεπε να εξουδετερωθεί ο Λάδωνας, το ακοίμητο φίδι-φύλακας των δέντρων. Οι Εσπερίδες κατασκεύασαν τότε ένα γλυκό ποτό στο οποίο έριξαν υπνωτικά βότανα. Μόλις ο Λάδωνας το ήπιε, έπεσε σε βαθύ ύπνο. Έτσι ο Άτλαντας πήρε τα μήλα. Ο Τιτάνας σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να φορτώσει σε άλλον τα βάρη του ουρανού. Είπε, λοιπόν, στον Ηρακλή να κρατήσει ακόμα λίγο τα βάρη του μέχρις ότου εκείνος πάει τα μήλα στον Ευρυσθέα και επιστρέψει.
Ο Ηρακλής συγκράτησε το θυμό του και επιστράτευσε την πονηριά του. Έκανε πως δέχεται, αλλά παρακάλεσε τον Άτλαντα, επειδή το βάρος του είχε κόψει τις πλάτες, να τον βοηθήσει να βάλει μια κουλούρα στις κολόνες του ουρανού, ώστε να μην ενοχλείται. Πράγματι, ο Άτλας άφησε κάτω τα μήλα και κράτησε τον ουρανό για να διευκολυνθεί ο Ηρακλής. Ο ήρωας όμως του έδωσε μια και τον έσπρωξε κάτω από τον ουρανό και αυτός ξεγλίστρησε και έφυγε.
Έτσι τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων έφτασαν στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα χάρισε στον Ηρακλή. Ο τελευταίος δεν ήθελε να τα κρατήσει και τα δώρισε στη θεά Αθηνά. Η θεά τα επέστρεψε πίσω στον κήπο των θεών, μια και η κλοπή τους ήταν ανίερο πράγμα.
Το τέλος και η αποθέωση του Ηρακλή

Σε κάποιο ταξίδι του ο ήρωας με τη Δηιάνειρα, έπρεπε να περάσουν τον ποταμό Εύηνο, όπου ο Κένταυρος Νέσσος που έμενε εκεί κοντά έκανε τον βαρκάρη. Ο Νέσσος πέρασε απέναντι πρώτα τον Ηρακλή και έπειτα γύρισε για να μεταφέρει τη Δηιάνειρα. Τότε ήταν που ο Κένταυρος προσπάθησε να τη βιάσει κι ο Ηρακλής ακούγοντας τις φωνές της που τον καλούσε σε βοήθεια τον χτύπησε μ' ένα βέλος στην καρδιά, τοξεύοντας τον από την όχθη.
Ο Κένταυρος τότε για να εκδικηθεί, είπε στη Δηιάνειρα ότι θα κρατούσε τον Ηρακλή νια πάντα κοντά της, σε περίπτωση που θα φοβόταν πως τον έχανε, αν έφτιαχνε ένα μαγικό φίλτρο από το αίμα της πληγής του. Η Δηιάνειρα τον πίστεψε, μάζεψε το αίμα του Νέσσου και το πήρε μαζί της.
Αργότερα όταν ο Ηρακλής, μετά από την νίκη κατά του Εύρυτου για την κατάληψη της Οιχαλίας, θέλησε να χτίσει βωμό στο Δία και να του προσφέρει θυσία, έστειλε τον σύντροφο του Λίχα στην Τραχίνα όπου έμενε τότε η Δηιάνειρα, να ζητήσει καθαρά καινούρια ρούχα για την τελετή. Τότε η Δηιάνειρα φοβήθηκε μήπως ο Ηρακλής την ξεχάσει κοντά στην Ιόλη, την κόρη του Εύρυτου που είχε κάνει ερωμένη του και βούτηξε το χιτώνα στο αίμα του Νέσσου.
Ο Ήρωας τον φόρεσε κι άρχισε την τελετή της θυσίας. Όμως το δηλητήριο από το αίμα του Κενταύρου άρχισε να του καίει το δέρμα. Το μαρτύριο ήταν αβάσταχτο. Ο ήρωας προσπαθούσε να βγάλει το θανατηφόρο χιτώνα αλλά ξεκολλούσαν κι οι σάρκες του μαζί. Έτσι διέταξε να τον μεταφέρουν στην Τραχίνα.
Η Δηιάνειρα όταν συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, αυτοκτόνησε. Ο Ηρακλής τότε, αφού εμπιστεύτηκε την Ιόλη στο γιο του Ύλλο και απέσπασε την υπόσχεση του να την παντρευτεί όταν θα μεγάλωνε, ανέβηκε στο βουνό Οίτη, μάζεψε ένα σωρό ξύλα και διέταξε να βάλουν φωτιά για να τον κάψουν. Κανείς όμως δεν υπάκουσε. Μόνο ο Φιλοκτήτης δέχτηκε τελικά να τον λυτρώσει από το μαρτύριο.
Σ' αυτόν ο ήρωας χάρισε το τόξο και τα βέλη του που ήταν ποτισμένα με το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας.
Όταν η φωτιά ψήλωσε αρκετά, ανάμεσα σε κεραυνούς και βροντές, ένα σύννεφο πήρε τον Ηρακλή και τον ανέβασε στον ουρανό. Έτσι πέρασε στην αθανασία κι ανέβηκε στον Όλυμπο όπου παντρεύτηκε την Ήβη τη θεά της αιώνιας νεότητας.

«Ω ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή μονάχα επιδίωκε ό,τι μπορείς να κατορθώσεις»

Ο Ηρακλής καθιέρωσε τούς Ολυμπικούς αγώνες πρίς τιμήν τού Δία.
Τελέσας δέ τούτον τόν άθλον τόν Ολυμπικόν αγώνα συνεστήσατο,
κάλλιστον των τόπων πρός τηλικαύτην πανήγυριν προκρίνας τό παρά τόν Αλφειόν ποταμόν πεδίον, εν ω τόν αγώνα τούτον τω Διί τω πατριώ καθιέρωσε.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 14, στίχοι 1

Ο Ηρακλής ευεργέτησε τό ανθρώπινο γένος καί ή αμοιβή του ήταν μόνον ηθική. Τό Στέφανο θέσπισε καί γιά τόν εαυτό του σύμβολο ηθικής νίκης αντί υλικής αμοιβής. Στεφανίτην δ' αυτόν εποίησεν,
ότι καί αυτός ευηργέτησε τό γένος των ανθρώπων ουδένα λαβών μισθόν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 14, στίχοι 1

Τά άλογα τού Διομήδη ήταν τρομερά άγρια γιατί τρεφόταν μέ ανθρώπινο κρέας.
Αύται δέ χαλκάς μέν φάτνας είχον τήν αγριότητα,
αλύσεσι δέ σιδηραίας διά τήν ισχύν εδεσμεύοντο,
τροφήν δ' ελάμβανον ου τήν εκ γής φυομένην,
αλλά των ξένων μέλη διαιρούμεναι τροφήν είχον τήν συμφοράν τών ακληρούντων.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 15, στίχοι 3

Ο Ηρακλής τιμωρεί τόν Διομήδη γιά τήν άθλια παρέμβασή του στόν φυσικό νόμο.
....τόν κύριον Διομήδην παρέβαλε,
καί ταίς του παρανομείν διδάξαντος σαρξίν εκπληρώσας τήν ένδειαν τών ζώων ευπειθείς έσχεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 15, στίχοι 3

Η σπορά τών αλόγων τού Διομήδη έφθασε ως τήν βασιλεία τού Αλεξάνδρου τού Μακεδόνος.
....τών ίππων ταύτας μέν ιεράς εποίησεν Ηρας,
ων τήν επιγονήν συνέβη διαμείναι μέχρι της Αλεξάνδρου του Μακεδόνος βασιλείας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 15, στίχοι 3
Ο Ηρακλής πρίν φέρει τά βόδια τού Γηρυόνη συγκεντρώνει στρατό στήν Κρήτη.
Καί τάς μέν δυνάμεις ήθροισεν εις Κρήτην, κεκρικώς εκ ταύτης ποιείσθαι τήν ορμήν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 3

Ο Ηρακλής γνωρίζει ότι ή Κρήτη προσφέρεται γιά εκστρατείες σέ όλη τήν οικουμένη.Σφόδρα γάρ ευφυώς η νήσος αύτη κείται πρός τάς εφ' όλην τήν οικουμένην στρατείας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 3
Ο Ηρακλής αποβιβάζεται στήν Λιβύη.
Ποιησάμενος ουν τόν εκ ταύτης πλούν κατήρεν εις τήν Λιβύην,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 4

Ο Ηρακλής τιμωρεί τόν Ανταίο ο οποίος θανάτωνε όλους τούς ξένους που κέρδιζε στήν πάλη.
....καί πρώτον μέν Ανταίον τόν ρώμη σώματος καί παλαίστρας εμπειρία διαβεβοημένον καί τούς υπ' αυτού
καταπαλαισθέντας ξένους αποκτείνοντα προσκαλεσάμενος εις μάχην καί συμπλακείς διέφθειρεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 4

Ο Ηρακλής αλλάζει τήν μορφή τής Λιβύης.
Καλλιέργειες, δενδροφυτείες, αμπελώνες, ελαιώνες, ανάπτυξη καί ευημερία.
Ακολούθως δέ τούτοις τήν μέν Λιβύην πληθούσαν αγρίων ζώων,
πολλά των κατά τήν έρημον χώραν χειρωσάμενος, εξημέρωσεν,
ώστε καί γεωργίαις καί ταις άλλαις φυτείαις ταις τους καρπούς παρασκευαζούσαις πληρωθήναι πολλήν μέν αμπελόφυτον χώραν,πολλήν δ' ελαιοφόρον.
Καθόλου δέ τήν Λιβύην διά τό πλήθος των κατά τήν χώραν θηρίων αοίκητον
πρότερον ούσαν εξημερώσας εποίησε μηδεμιάς χώρας ευδαιμονία λείπεσθαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 4

Ο Ηρακλής εφαρμόζει τόν νόμο καί οί πόλεις τής Λιβύης αρχίζουν νά ευημερούν.
Ομοίως δέ καί τούς παρανομούντας ανθρώπους ή δυνάστας υπερηφάνους αποκτείνας
τάς πόλεις εποίησεν ευδαίμονας
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 17, στίχοι 5

Ο Ηρακλής τιμωρεί τόν Βούσιρι ο οποίος θανάτωνε όλους τούς ξένους επισκέπτες.
....παρελθών εις Αίγυπτον ανενείλε Βούσιριν τόν βασιλέα ξενοκτονούντα τούς παρεπιδημούντας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 1

Ο Ηρακλής τιμωρεί τόν Βούσιρι γιατί θυσίαζε στόν Δία όλους τούς ξένους επισκέπτες.
,....Βούσιριν δέ κατά τήν Αίγυπτον τω Διί σφαγιάζοντα τούς παρεπιδημούντας ξένους
της προσηκούσης τιμωριάς καταξιώσαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, στίχοι 27.3

Ο Ηρακλής σέ εύφορη περιοχή κτίζει τήν πόλη Εκατόμπυλο.
Εκατό πύλες άρα μία πόλη τεραστίων διαστάσεων.
....καί περιτυχών χώρα καταρρύτω καί καρποφόρω,
πόλιν έκτισε θαυμαστήν τω μεγέθει, τήν ονομαζομένην Εκατόμπυλον,
ή έθετο τήν προσηγορίαν από τού πλήθους των κατ' αυτήν πυλών.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 1
Οι Καρχηδόνιοι κατέκτησαν τήν πόλη Εκατόμπυλο.
,....εν οίς Καρχηδόνιοι δυνάμεσιν αξιολόγοις καί στρατηγοίς αγαθοίς
στρατεύσαντες επ' αυτήν κύριοι κατέστησαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 1

Ο Ηρακλής εκτελεί κυκλώπειες εργασίες μεταξύ Ευρώπης καί Αφρικής.
Περίπτωση Α.
Στένεψε τόν πόρο μέ προσχώσεις ώστε ή απόσταση πού χώριζε τά ακρωτήρια νά μειωθεί καθώς επίσης καί τό βάθος ώστε καί τά κήτη νά μήν μπορούν νά εισέλθουν στήν Μεσόγειο.
....φασί τάς άκρας αμφοτέρας επί πολύ προχώσαι.
Διό καί πρότερον διεστηκυίας απ' αλλήλων πολύ διάστημα,
συναγαγείν τόν πόρον εις στενόν, όπως αλιτενούς καί στενού γενομένου
κωλύηται τά μεγάλα κήτη διεκπίπτεν εκ τού ωκεανού πρός τήν εντός θάλατταν,
άμα δέ καί διά τό μέγεθος των έργων μένη αείμνηστος ή δόξα τού κατασκευάσαντος.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 5

Περίπτωση Β.
Διήνοιξε τόν ρηχό πόρο έτσι ώστε νά αποκτήσει βάθος
καί νά ενωθεί ο ωκεανός μέ τήν θάλασσα της Μεσογείου.
....τουναντίον των ηπείρων αμφοτέρων συνεζευγμένων διασκάψαι ταύτας,
καί τόν πόρον ανοίξαντα ποιήσαι τόν ωκεανόν μίσγησθαι τη καθ' ημάς θαλάττη.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 5

Ο Ηρακλής είχε κάνει παρόμοια κυκλώπεια έργα στήν Ελλάδα.
Τό παραπλήσιον δέ τούτοις έπραξε πρότερον κατά τήν Ελλάδα.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 6
Εξέτρεψε τά λιμνάζοντα ύδατα δημιουργώντας τήν διώρυγα τών Τεμπών
καί έτσι εμφανίστηκε η εύφορη κοιλάδα τής Θεσσαλίας.
....περί μέν τά καλούμενα Τέμπη τής πεδιάδος χώρας επί πολύν τόπον λιμναζούσης,
διέσκαψε τόν συνεχή τόπον, καί κατά της διώρυχος δεξάμενος άπαν τό κατά τήν λίμνην ύδωρ εποίησε τά πεδία φανήναι τά κατά τήν Θετταλίαν παρά τόν Πηνειόν ποταμόν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 6

Δημιούργησε τήν λίμνη Κωπαίδα στόν Ορχομενό τών Μινύων.
Εν δέ τη Βοιωτία Ορχομενόν ρείθρον εποίησε λιμνάζειν
τήν χώραν καί φθαρήναι τά κατ' αυτήν άπαντα.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 7

Ο Ηρακλής με δύο στήλες οριοθετεί τήν Ευρώπη καί τήν Αφρική.
Ο δ' Ηρακλής πολλήν της Λιβύης επελθών παρήλθεν επί τόν πρός Γαδείροις ωκεανόν, καί στήλας έθετο καθ' εκατέραν τών ηπείρων.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 2

Ο Βριάρεω (Ηρακλής) πρίν διασχίσει τον ωκεανό οριοθετεί με στήλες την Ευρώπη-Λιβύη. Και παρελθών Ταρτησίαν, έστηκε σημεία της πορείας επί των όρων Ευρώπης και Λιβύης αντιστοίχως δύο στήλας.
Φερόμενος δε υπό ηλίου κατά την πορείαν, ωκεανόν επέρασεν
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, βιβλίο Β', εδάφιο 107,108

Ο Ηρακλής διασχίζει τόν ωκεανό, πρός τίς Εσπερίδες, αφού πρίν έχει αλλάξει πλωτό μέσον.
....εν ώ τόν Ωκεανό διεπέρασε...
Καί διά τής Λιβύης πορευθείς επί τήν έξω θάλασσαν παρ' Ηλίου τό δέπας παραλαμβάνει.
Καί περαιωθείς επί τήν ήπειρον τήν αντίκρυ κατέξευσεν.
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, Β-V, 10-11

Ο Ηρακλής διέσχισε τον Ωκεανό και έφθασε στην Εσπερία (Ομερική).
....Δια της Λιβύης πορευθείς επί των έξω θάλασσαν, και περαιωθείς επί την Ηπειρον την αντίκρυ...
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, βιβλίο ΙΙ, εδάφιο 119

Αιγαιών Βριάρεως (Ηρακλής) και Τουρ (βράχος) αποτελούν τις ρίζες της ονομασίας Γιβραλτάρ.
Αι δέ Ηράκλειαι Στήλαι, και Βριάρεως λέγονται
ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ο Ηρακλής αποβιβάζεται στήν Ιβηρική (Ισπανία).
Συμπαραπλέοντος δέ τού στόλου διαβάς είς τήν Ιβηρίαν,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 2

Ο Ηρακλής αφήνει μέρος τών βοδιών τού Γηρυόνη σέ ευσεβή καί φιλόξενο βασιλέα, ο οποίος τά αφιερώνει στόν Ηρακλή. Καί ιερός είναι ο ταύρος στήν Ιβηρική (Ισπανία) έως καί σήμερα.
....καί τιμηθείς υπό τινος των εγχωρίων βασιλέως,
ανδρός ευσέβεια καί δικαιοσύνη διαφέροντος, κατέλιπε μέρος τών βοών εν δωρεαίς τω βασιλεί.
ο δέ λαβών απάσας καθιέρωσεν Ηρακλεί,
καί κατ' ενιαυτόν εκ τούτων έθυεν αυτώ τόν καλλιστεύοντα τών ταύρων.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 3

Ο Ηρακλής παραδίδει στούς εντόπιους Αρίστους της Ιβηρικής τήν διακυβέρνηση.
( Το ανέκαθεν αλάνθαστο πολιτικό σύστημα όλων τών εποχών, νά διοικούν αυτοί πού αξίζουν. )
Ο δ' Ηρακλής των μέν Ιβήρων παρέδωκε τήν βασιλείαν τοις αρίστοις των εγχωρίων,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 1

Ο Ηρακλής αναχωρεί από τήν Ιβηρική καί έρχεται στήν Κελτική
όπου καί καταλύει τήν αναρχία καί τό χάος που επικρατούσε εκεί.
,....αυτός δ' αναλαβών τήν δύναμιν καί καταντήσας εις τήν Κελτικήν
καί πάσαν επελθών κατέλυσε μέν τάς συνήθεις παρανομίας καί ξενοκτονίας,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 1

Ο Ηρακλής χτίζει τήν πόλη Αλησία μέ σκοπό νά αφήσει μέρος τών εθελοντών από όλα τά έθνη πού ενώθηκαν στό στράτευμα κατά τήν διάρκεια τής περιπλάνησής (άλης) του.
,....πολλού δέ πλήθους ανθρώπων εξ' άπαντος έθνους εκουσίως συστρατεύοντος
έκτισε πόλιν ευμεγέθη τήν ονομασθείσαν από της κατά της εκστρατείας άλης Αλησίαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 1

Ο Ηρακλής ανέμιξε στήν πόλη τής Αλησίας καί εντόπιους μέ αποτέλεσμα
λόγω τής πλειοψηφίας των ο πλυθησμός της νά εκβαρβαρισθή.
Πολλούς εκ τών εγχωρίων ανέμιξεν εις τήν πόλιν.
Ων επικρατησάντων τω πλήθει πάντας τούς ενοικούντας εκβαρβαρωθήναι συνέβη.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 18, στίχοι 2

Οι Κέλτες τιμούν τήν πόλη τής Αλησίας ως εστία καί μητρόπολη όλης τής Κελτικής.
Οι δέ Κέλτοι μέχρι τωνδε των καιρών τιμώσι ταύτην τήν πόλιν,
ως απάσης της Κελτικής ούσαν εστίαν καί μητρόπολιν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 2

Ο Ηρακλής αναχωρεί από τήν Κελτική μέ κατεύθυνση πρός τήν Ιταλία.
Ψηλά στίς δύσβατες Αλπεις φτιάχνει πλατύ καί ομαλό δρόμο
ώστε ολόκληρο στράτευμα μέ τίς αποσκευές του νά μπορεί διέλθει άνετα.
Ο δ' Ηρακλής τήν εκτης Κελτικής πορείαν επί τήν Ιταλίαν ποιούμενος,
καί διεξιών τήν ορεινήν τήν κατά τάς Αλπεις,
ωδοποίησε τήν τραχύτητα της οδού καί τό δύσβατον,
ώστε δύνασθαι στρτοπέδοις καί ταίς των υποζυγίων αποσκευαίς βάσιμον είναι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 3

Ο Ηρακλής καθαρίζει τίς Αλπεις από τούς βάρβαρους ληστές
που δρούσαν κατά μήκος τού δρόμου εις βάρος τών διερχομένων,
καθιστώντας τήν δίοδο ασφαλή γιά τίς επόμενες γενεές.
Τών δέ τήν ορεινήν ταύτην κατοικούντων βαρβάρων ειωθόντων
τά διεξιόντα των στρατοπέδων περικόπτειν καί ληστεύειν εν ταις δυσχωρίαις,
χειρωσάμενος άπαντας καί τούς ηγεμόνας της παρανομίας ανελών
εποίησεν ασφαλή τοίς μετεγενεστέροις τήν οδοιπορίαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 4

Ο Ηρακλής από τίς Αλπεις διέσχισε τήν πεδιάδα τής Γαλατίας
καί συνέχισε τήν πορεία του μέσω τής χώρας τής Λιγυστικής.
Διελθών δέ τάς Αλπεις καί της νύν καλουμένης Γαλατίας τήν πεδιάδα
διεξιών εποιήσατο τήν πορείαν διά της Λιγυστικής.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο Δ, κεφάλαιο 19, στίχοι 4

Η Λιγυστική είναι χώρα άγονη καί βραχώδης.
Οι Λίγυες είναι μικρόσωμοι, ελαφροί, ευκίνητοι, νευρώδεις, αλλά θαρραλέοι πολεμιστές. Η αγονία αναγκάζει καί τίς γυναίκες νά δουλεύουν μαζί μέ τούς άντρες.
Οι δέ ταύτην τήν χώραν οικούντες Λίγυες νέμονται γην τραχείαν καί παντελώς λυπράν.
....Διό καί τοις όγκοις εισί συνεσταλμένοι καί διά τήν συνεχή γυμνασίαν εύτοινοι.
....πολύ κεχωρισμένοι ελαφροί μέν ταις ευκινησίαις εισίν,
εν δέ τοις πολεμικοίς αγώσι ταις αλκαίς διάφοροι.
....καί της χώρας πολλής εργασίας προσδεομένης,
ειθίκασι τάς γυναίκας των κακοπαθειών των εν ταις εργασίαις κοινωνούς ποιείσθαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 20.2

Στούς Ελληνες, τό γεγονός ότι η γυναίκα εργάζεται σέ ανδρικές δουλειές
θεωρείται παράδοξο, άδικο καί ανήκουστο γιά τήν ιερότητα πού εκφράζει ή γυναίκα.
....μισθού δέ παρ' αλλήλοις εργαζομένων των τε ανδρών καί των γυναικών,
ίδιόν τι καί παράδοξον καθ' ημάς συνέβη περί μίαν γυναίκα γενέσθαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 20.2

Ο Ηρακλής αφού διέσχισε τήν Λιγυστική καί τήν Τυρρηνία
στρατοπεδεύει στόν ποταμό Τίβερι στό σημείο τής σημερινής Ρώμης.
Ηρακλής δέ διελθών τήν τε των Λιγύων καί τήν των Τυρρηνών χώραν,
καταντήσας πρός τόν Τίβεριν ποταμόν κατεστρατοπέδευσεν ου νύν η Ρώμη έστιν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 21.1

Τόν Ηρακλή υποδέχονται καί φιλοξενούν μέ μεγάλες τιμές οι
εκπρόσωποι τής μικρής πόλης Παλατίω, οι Κάκιος καί Πινάριος.
....τότε δέ τινες των εγχωρίων κατώκουν εν τω νύν καλουμένω Παλατίω,
μικράν παντελώς πόλιν οικούντες.
Εν ταύτη δέ των επιφανών όντες ανδρών Κάκιος καί Πινάριος εδέξαντο τόν Ηρακλέα
ξενίοις αξιολόγοις καί δωρεαίς κεχερισμέναις ετίμησαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 21.1-3

Οι Ρωμαίοι χτίζουν ναό πρός τιμήν τού Ηρακλή στόν οποίο τιμούν τήν προσφορά τής δεκάτης.
Κατασκεύασαν δέ καί Ρωμαίοι τούτω τω θεώ παρά τόν Τίβεριν ιερόν αξιόλογον,
εν ω νομίζουσι συντελείν τάς εκ της δεκάτης θυσίας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 21.4

Ο Ηρακλής από τήν Φλεγραία κοιλάδα κατεβαίνει πρός τήν θάλασσα
καί εκτέλεσε κυκλώπεια έργα κοντά στήν λίμνη Αορνο.
Ο Ηρακλής μέ προσχώσεις έκλεισε τό στόμιο τής λίμνης πρός τήν θάλασσα
καί κατασκεύασε δρόμο κοντά στήν θάλασσα πού ονομάζεται Ηράκλειος.
Ο δ' Ηρακλής εκ του Φλεγραίου πεδίου κατελθών επί τήν θάλατταν
κατασκεύασεν έργα περί τήν Αορνον ονομαζομένην λίμνην,....
Αναπεπταμένης δέ της λίμνης εις τήν θάλατταν,
τόν Ηρακλέα λέγεται τόν μέν έκρουν εγχώσαι,
τήν δ' οδόν τήν νυν ούσαν παρά θάλατταν κατασκευάσαι,
τήν απ' εκείνου καλουμένην Ηρακλείαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 22.1

Ο Ηρακλής φτάνωντας στό κατώτερο σημείο τής Ιταλίας μεταφέρει τά βόδια στήν Σικελία, ενώ αυτός περνά μέ τρόπο παράδοξο κολυμπώντας πιασμένος από τά κέρατα ενός ταύρου, τήν απόσταση τών δεκατριών σταδίων πού απείχε η Σικελία από τήν Ιταλία.
Ο δ' Ηρακλής καταντήσας επί τόν πορθμόν κατά τό στενώτατον της θαλάττης
τάς μέν βους επεραίωσεν εις τήν Σικελίαν,
αυτός δέ ταύρου κέρως λαβόμενος διενήξατο τόν πόρον,
όντος του διαστήματος σταδίων τριών καί δέκα,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 22.6

Ο Ηρακλής επιτρέπει στους κατοίκους τού Ερυκος νά ζούν από τούς καρπούς τής χώρας μέ τήν προυπόθεση όμως όταν μελλοντικά τούς ζητηθεί από απόγονό του νά τήν παραδώσουν.
Γενεές αργότερα ο Δωριεύς ό Λακεδαιμόνιος πήρε τήν χώρα καί έκτισε τήν πόλη Ηράκλεια.
Ο δ' Ηρακλής τήν μέν χώραν παρέθετο τοις εγχωρίοις,
συγχωρήσας αυτοίς λαμβάνειν τούς καρπούς,
μέχρι άν τις των εκγόνων αυτού παραγενόμενος απαιτήση.
Οπερ καί συνέβη γενέσθαι.
Πολλαίς γάρ ύστερον γενεαίς Δωριεύς ο Λακεδαιμόνιος
καταντήσας εις τήν Σικελίαν καί τήν χώραν απολαβών έκτισε πόλιν Ηράκλειαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 23.3

Οι Καρχηδόνιοι καταστρέφουν τήν Ηράκλεια από τόν φόβο τής ταχείας ανάπτυξής της γιατί θά μπορούσε νά γίνει ισχυρότερη τής ηγεμονίας τών Φοινίκων.
Ταχύ δ' αυτής αυξομένης, οι Καρχηδόνιοι φθονήσαντες άμα καί φοβηθέντες μήποτε πλέον ισχύσασα της Καρχηδόνος αφέληται των Φοινίκων τήν ηγεμονίαν,
στρατεύσαντες επ' αυτήν μεγάλαις δυνάμεσι καί κατά κράτος ελόντες κατέσκαψαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 23.3

Ο Ηρακλής καθώς περιδιαβαίνει μέ τά βόδια τήν Μεσόγειο
στήν χώρα τών Σικανών νικά τούς εγχώριους πού τού αντιτάχθηκαν μέ μεγάλες δυνάμεις καί τιμά τούς νεκρούς στήν μάχη πεσσόντες ηρωικούς στρατηγούς τους.
Αυτός δέ μετά των βοών διά της μεσογείου διεξιών,
καί των εγχωρίων Σικανών μεγάλαις δυνάμεσιν αντιταξαμένων,
ενίκησεν επιφανεί παρατάξει καί πολλούς απέκτεινεν,
εν οίς μυθολογουσί τινες καί στρατηγούς επιφανείς γεγενήσθαι
τούς μέχρι του νύν ηρωικής τιμής τυγχάνοντας,
Λεύκασπιν καί Πεδιακράτην καί Βουφόναν καί Γλυχάταν, έτι δέ Βυταίαν καί Κρυτίδαν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 23.5

Ο Ηρακλής στήν πεδιάδα τών Λεοντίνων κατασκεύασε αθάνατα κυκλώπεια μνημεία τής παρουσίας του, λόγω τής ομορφιάς τής χώρας αλλά καί τής αγάπης τών εγχωρίων.
Μετά δέ ταύτα διελθών τό Λεοντίνον πεδίον, τό μέν κάλλος της χώρας εθαύμασε,
πρός δέ τούς τιμώντας αυτόν οικείως διατιθέμενος απέλιπε παρ' αυτοίς
αθάνατα μνημεία της εαυτού παρουσίας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.1

Ο Ηρακλής στήν πόλη τών Αγυριναίων, τιμήθηκε από τούς κατοίκους ώς Ολύμπιος θεός.
Προηγουμένως δέν δεχόταν οποιαδήποτε λατρεία γία τόν εαυτό του.
Αυτό τό εξέλαβε ως μήνυμα τών θεών πού τού προμηνούσαν τήν αθανασία του.
Ιδιον δέ τι συνέβη γενέσθαι περί τήν πόλιν των Αγυριναίων.
Εν ταύτη γάρ τιμηθείς επ' ίσης τοις Ολυμπίοις θεοίς πανηγύρεσι καί θυσίας λαμπραίς,
καίπερ κατά τούς έμπροσθεν χρόνους ουδεμίαν θυσίαν προσδεχόμενος,
τότε πρώτως συνευδόκησε,
του δαιμονίου τήν αθανασίαν αυτώ προσημαίνοντος.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.1

Ο Ηρακλής άφησε τά αποτυπώματα τών ποδιών του σέ βράχο,
καί καθώς ήδη είχε τελέση τόν δέκατο άθλο τό εξέλαβε ώς επιβεβαίωση τής αθανασίας του καί διά αυτό δέν έφερε αντίρηση στίς πρός αυτόν θυσίες.
Οδού γάρ ούσης ουκ άπωθεν της πόλεως πετρώδους,
αι βόες τά ίχνη καθάπερ επί κήρου τινος απετυπούντο.
Ομοίως δέ καί αυτώ τω Ηρακλεί τούτου συμβαίνοντος,
καί τού άθλου δεκάτου τελουμένου,
νομίσας ήδη τί λαμβάνειν της αθανασίας,
προσεδέχετο τάς τελουμένας υπό των εγχωρίων κατ' ενιαυτόν θυσίας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.2

«Ω ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή μονάχα επιδίωκε ό,τι μπορείς να κατορθώσεις»

Ο Ηρακλής κατασκευάζει τέμενος πρός τιμήν τού Γηρυόνη.
,....τέμενος κατεσκεύασεν ήρωι Γηρυόνη, ό μέχρι τού νύν τιμάται παρά τοις εγχωρίοις.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.3

Ο Ηρακλής κατασκευάζει τέμενος πρός τιμήν τού Ιολάου.
Πρός τιμήν τού Ιολάου οι κάτοικοι αφήνουν τά μαλλιά τους μακριά έως ώτου πετύχουν κάτι καλό.
Ιολάου τε του αδελφιδού συστρατεύοντος τέμενος αξιόλογον εποίησε,....
Πάντες γάρ οι κατά ταύτην τήν πόλιν οικούντες εκ γενετής τάς κόμας Ιολάω τρέφουσι, μέχρι άν ότου θυσίαις μεγαλοπρεπέσι καλλιεργήσαντες τόν θεόν ίλεων κατασκευάσωσι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.4

Ο Ηρακλής μέ τά βόδια περνά πάλι στήν Ιταλία καί συνεχίζει τήν πορεία του παραλιακώς.
Ο δ' Ηρακλής μετά τών βοών περαιωθείς εις τήν Ιταλίαν προήγε διά της παραλίας,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 24.7

Ο Ηρακλής φέρνει από τόν Αδη τόν Κέρβερο καί τόν παρουσιάζει στούς ανθρώπους.
Μέ τήν βοήθεια τής Κόρης (Φερσεφόνης) φέρνει από τόν Αδη τόν Θησέα καί τόν Πειρίθου.
....καταβάς εις τούς καθ' άδου τόπους, καί προσδεχθείς υπό της Φερσεφόνης ως άν αδελφός,
Θησέα μέν ανήγαγεν εκ δεσμών μετά Πειρίθου, χαρισαμένης της Κόρης,
τόν δέ κύνα παραλαβών δεδεμένον παραδόξως απήγαγε καί φανερόν κετέστησεν ανθρώποις.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 26, στίχοι 1

Ο Ηρακλής ανέλαβε τόν τελευταίο άθλο νά φέρει τά μήλα των Εσπερίδων καί έπλευσε στήν Λιβύη.
( Πιθανώς οι απαχθέντες κόρες τού Ατλα ή οι γνώσεις τού Ατλα )
Τελευταίον δ' άθλον λαβών ενεγκείν τά των Εσπερίδων χρυσά μήλα,
πάλιν έπλευσεν εις τήν Λιβυήν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 26, στίχοι 2

Ο Ηρακλής πλέει τόν Νείλο καί φθάνει στήν Αιθιοπία όπου καί δέχεται επίθεση
από τόν Ημαθίωνα αρχηγό τών Αιθιόπων τόν οποίο καί σκοτώνει.
Μετά δέ ταύτα ανά τόν Νείλον πλεύσαντα εις τήν Αιθιοπίαν
τόν βασιλεύοντα των Αιθιόπων Ημαθίωνα κατάρχοντα μάχης αποκτείναι,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 26, στίχοι 3
Ληστές απαγάγουν τίς κόρες τού Ατλα.
Τούς δέ ληστάς εν κήπω τινί παιζούσας τάς κόρας συναρπάσαι, καί ταχύ φυγόντες εις τάς ναύς αποπλείν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 27, στίχοι 4

Ο Ηρακλής ελευθερώνει τίς κόρες καί τίς επιστρέφει στόν πατέρα τους τόν Ατλα.
Τούτοις δ' επί τινος ακτής δειπνοποιημένοις επιστάντα τόν Ηρακλέα,
τούς μέν ληστάς άπαντας αποκτείναι, τάς δέ κόρας αποκομίσαι πρός Ατλαντα τόν πατέρα.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 27, στίχοι 4

Ο Ατλας υπόχρεος πρός τόν Ηρακλή τού παρέχει τά παρά τού άθλου,
αλλά τού διδάσκει πλήρως καί τήν γνώση τής αστρολογίας.
Ανθ' ων τόν Ατλαντα χάριν της ευεργεσίας αποδιδόντα
μή μόνον δουναι τά πρός τόν άθλον καθήκοντα προθύμως,
αλλά καί κατά τήν αστρολογίαν αφθόνως διδάξαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 27, στίχοι 4
Ο Ατλάς θεωρείτο ότι βάσταζε τόν Ουρανό, πιθανόν,
λόγω τών αναλυτικών ερευνών του στήν αστρολογία.
Περιττότερον γάρ αυτόν τά κατά τήν αστρολογίαν εκπεπονηκότα
καί τήν των άστρων σφαίραν φιλοτεχνώς ευρόντα
έχειν υπόληψιν ως τόν κόσμον όλον επί των ώμων φορούντα.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, στίχοι 27.5
Ο Ηρακλής θεωρείτο ότι βάσταξε τόν Ουράνιο θόλο πιθανόν,
λόγω τής αστρολογικής γνώσης πού απέκτησε από τόν Ατλα,
γνώση ή οποία μετέφερθηκε στούς Ελληνες καί μετά σ'όλον τόν κόσμο.
Παραπλησίως δέ καί τού Ηρακλέους εξενέγκαντος εις τούς Ελληνας τόν σφαιρκόν λόγον,
δόξης μεγάλης τυχείν, ως διαδεγμένον τόν Ατλαντικόν κόσμον,
αινιττομένων των ανθρώπων τό γεγονός.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 27, στίχοι 5
Ο Ηρακλής παροτρύνεται από τόν θεό νά ιδρύει τήν πόλη τής Σαρδηνίας
καί νά ορίζει αρχηγούς τά παιδιά του. Τήν αποστολή ανέλαβε ο Ιόλαος.
Τετελεκότος γάρ αυτού τους άθλους, καί του θεού χρήσαντος συμφέρειν πρό της εις θεούς μεταλλαγής αποικίαν εις Σάρδω πέμψαι καί τούς εκ των Θεσπιάδων
αυτώ γενομένους υιούς ηγεμόνας ποιήσαι ταύτης,
έκρινε τόν αδελφιδούν Ιόλαον εκπέμψαι μετά τών παίδιων διά τό παντελώς νέους είναι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 29, στίχοι 1

Ο Ιόλαος μέ τούς 41 από τούς 50 Θεσπιάδες καί πολλούς
άλλους πού ενδιαφέρθηκαν γιά τήν αποικία, πλέει πρός τήν Σαρδηνία.
Τούς δέ λοιπούς άπαντας Ιόλαος αναλαβών καί πολλούς άλλους τούς βουλομένους κοινωνείν τής αποικίας,
έπλευσεν εις τήν Σαρδόνα
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 29, στίχοι 5

Ο Ιόλαος εξημερώνει καί δενδροφυτεύει τήν χώρα,
φτιάχνει καλλιέργειες καί οχυρωματικά έργα.
Εξημερώσας δέ τήν χώραν καί καταφυτεύσας δένδρεσι καρπίμοις κατεσκεύασε περιμάχητον.
επί τοσσούτο γάρ η νήσος διωνομάσθη τη των καρπών αφθονία....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 29, στίχοι 6

Οι Καρχηδόνιοι λόγω τής παραδειγματικής ανάπτυξης καί τής αφθονίας τών αγαθών θέλησαν αργότερα μέ πολλές εκστρατείες νά κατακτήσουν τήν Σαρδηνία.
....τη των καρπών αφθονία ώστε Καρχηδονίους ύστερον αυξηθέντας επιθυμήσαι τής νήσου,
καί πολλούς αγώνας καί κινδύνους υπέρ αυτής αναδέξασθαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 29, στίχοι 6

Ο Ηρακλής παντρεύει τήν γυναίκα του Μεγάρα μέ τόν Ιόλαο,
λόγω τής συμφοράς πού είχε συμβεί δέν ήθελε νά τεκνοποιήσει μαζί της.
Τελέσας γάρ τούς άθλους τήν μέν εαυτού γυναίκα Μεγάραν συνώκισεν Ιολάω,
διά τήν περί τά τέκνα συμφοράν υποπτευσάμενος τήν εξ εκείνης παιδοποιίαν,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 31, στίχοι 1
Ο Ηρακλής επιστρέφει στήν Πελοπόνησσο καί εκστρατεύει κατά τής Τροίας ( Ιλιον ), γιατί όταν ο Ηρακλής πήρε μέρος στήν εκστρατεία τού Ιάσονα γιά τό χρυσόμαλλο δέρας ο βασιλεύς τού Ιλίου Λαομέδων υποσχέθηκε νά δώσει άλογα στόν Ηρακλή σάν έπαθλο εάν σκότωνε ένα κήτος-τέρας πού ζούσε στήν παραλία. Καί δέν τά έδωσε.
Μετά δέ ταύτα επανελθών εις Πελοπόνησσον εστράτευσεν εις Ιλιον,
εγκαλών Λαομέδοντι τω βασιλεί.
Ούτος γάρ Ηρακλέους στρατεύοντος μετά Ιάσονος επί τό χρυσόμαλλον δέρας,
καί τό κήτος ανελόντος, απεστέρησε των ομολογημένων ίππων,....
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 32, στίχοι 1

Ο Ηρακλής, κατά τήν εξέλιξη τής εκστρατείας του μέ τόν Ιάσονα δέν μπορούσε νά ασχοληθεί μέ τήν ατιμία τού Λαομέδων, οπότε μετά από καιρό εκστράτευσε κατά τής Τροίας (Ιλιον) μέ δεκαοκτώ πλοία ή μέ έξι όπως αναφέρει ό Ομηρος.
Καί τότε μέν διά τήν μετ' Ιάσονος στρατείαν ασχοληθείς,
ύστερον δέ λαβών καιρόν επί τήν Τροίαν εστράτευσεν,
ως μέν τινές φασί, ναυσί μακραίς οκτωκαιδέκα,
ως δέ Ομηρος γέγραφεν, έξ ταίς απάσαις, εν οίς παρεισάγει τόν υιόν αυτού Τληπόλεμον λέγοντα:
"αλλ' οιόν τινά φασι βίην Ηρακληείην
είναι, εμόν πατέρα θρασυμέμνονα, θυμολέοντα,
ός ποτε δεύρ' ελθών ένεχ' ίππων Λαομέδοντος
έξ οίης σύν νηυσί καί ανδράσι παυροτέροισιν
Ιλίου εξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δ' αγυιάς."
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 32, στίχοι 2

Ο Ηρακλής καταλαμβάνει τήν Τροία (Ιλιον) καί παραδίδει τήν βασιλεία στόν Πρίαμο γιατί αυτός απαιτούσε από τόν πατέρα του Λαμέδων νά τηρήσει τόν λόγο του.
Ηρακλής δέ τήν πόλιν ελών κατά κράτος καί πολλούς εν χειρών νόμω κατασφάξας.
Πριάμω τήν βασιλείαν απέδωκε τών Ιλιαδών διά τήν δικαιοσύνην.
Ούτος γάρ μόνος των υιών τού Λαομέδοντος εναντιούμενος τω πατρί
τάς ίππους αποδούναι συνεβούλευσεν τω Ηρακλεί κατά τάς επαγγελίας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 32, στίχοι 4

Ο Ηρακλής επιστρέφει στήν Πελοπόννησο καί εκστρατεύει κατά τού Αυγέα γιατί
τού είχε υποσχεθεί τό έν δέκατο τών κοπαδιών του καί δέν τήρησε τόν λόγο του.
Δέν καταφέρνει όμως νά επικρατήσει τής μάχης μέ τούς Ηλείους
ούτε αποσπάσει τά κεκτημένα του καί γυρνά άπρακτος στόν Δεξαμενό τής Ωλένου.
Μετά δέ ταύτα Ηρακλής μέν επανελθών εις Πελοπόννησον εστράτευσε επ' Αυγέαν
διά τήν αποστέρησιν τού μισθού.
Γενομένης δέ μάχης πρός τούς Ηλείους,
τότε μέν άπρακτος επανήλθεν εις Ωλενον πρός Δεξάμενον.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 33, στίχοι 1

Ο Ηρακλής παρίσταται στούς γάμους τής θυγατέρας τού Δεξαμενού Ιππολύτης μέ τόν Αζάνα, αλλά φονεύει τόν Κένταυρο Ευρυτίωνα, όταν αυτός κατά τήν διάρκεια τού δείπνου ενώ ήδη συμπεριφερόταν μέ υβριστικό τρόπο αποπειράθηκε νά βιάση τήν Ιππολύτη.
Της δέ τούτου θυγατρός Ιππολύτης συνοικιζομένης Αζάνι συνδειπνών Ηρακλής καί θεασάμενος εν τοις γάμοις υβρίζοντα τόν Κένταυρον Ευρυτίωνα καί τήν Ιππολύτην βιαζόμενον, απέκτεινεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 33, στίχοι 1-2

Ο Ηρακλής αγανακτισμένος επιτίθεται αιφνιδίως καί καταλαμβάνει τήν Σπάρτη.
Αποκαθιστά στήν Βασιλεία τής Σπάρτης τόν Τυνδάρεων τόν πατέρα τών Διοσκούρων μέ τήν
κατά τό δίκαιο τού πολέμου ηθική, νά διοικεί έως ότου τού ζητηθεί από απογόνους τού Ηρακλή.
Εφ οίς αγανακτήσας Ηρακλής εστράτευσεν επ' αυτούς.
Μεγάλη δέ μάχη νικήσας παμπλληθείς απέκτεινε.
Τήν δέ Σπάρτην ελών κατά κράτος,
κατήγαγεν επί τήν βασιλείαν Τυνδάρεων τόν πατέρα τών Διοσκόρων,
καί τήν βασιλείαν ως διορίκτητον Τυνδάρεω παρέθετο,
προστάξας τοις εφ' εαυτού γενομένοις φυλάττειν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 33, στίχοι 5

Ο Ηρακλής απογοητευμένος από τόν χαμό τών Οιωνού καί Ιφικλον
εγκαταλείπει μετά από πενταετή παραμονή τό Φενεό
καί αποχωρεί οριστικά από τήν Πελοπόννησο.
Μέ αρκετούς πού τόν ακολούθησαν εγκαθίσταται στήν Καλυδώνα τής Αιτωλίας.
Ηρακλής δέ μετά τήν εν Φενεώ κατοίκησιν έτει πέμπτω,
δυσφορών επί τω τετελευτηκέναι Οιωνόν τόν Λικυμνίου καί Ιφικλον τόν αδελφόν,
απήλθεν εκουσίως εξ Αρκαδίας καί πάσης Πολοποννήσου.
Συναπελθόντων δ' αυτώ πολλών εκ τής Αρκαδίας,
απήλθε της Αιτωλίας εις Καλυδώνα κακεί κατώκοισεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 34, στίχοι 1
Ο Ηρακλής παντρεύεται τήν Δηιάνειρα τήν θυγατέρα τού Οινέα όταν ο Μελέαγρος είχε πεθάνει.
Ούκ όντων δ' αυτώ παίδων γνησίων ουδέ γαμετής γυναικός,
έγημε Δηιάνειραν τήν Οινέως, τελευτηκότος ήδη Μελεάγρου.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 34, στίχοι 1

Ο Ηρακλής επιτελεί κυκλώπειο έργο στήν Καλυδώνα εκτρέποντας τόν Αχελώο.
Ηρακλής δέ τοις Καλυδωνίοις βουλόμενος χαρίσασθαι τόν Αχελώον ποταμόν απέστρεψε, καί ρύσιν άλλην κατασκευάσας απέλαβε χώραν πολλήν καί πάμφορον, αρδευομένην υπό του προειρημένου ρείθρου.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 35, στίχοι 3

Ο Ηρακλής καί τό κέρας τής Αμαλθείας.
Παρεισήγαγον γάρ τόν Ηρακλέα πρός τόν Αχελώον συνάψαι μάχην,
ωμοιωμένου του ποταμού ταύρω,
κατά δέ τήν συμπλοκήν θάτερον των κεράτων κλάσαντα δωρήσασθαι τοίς Αιτωλοίς,
ό προσαγορεύεσαι κέρας Αμαλθείας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 35, στίχοι 4

Ο Ηρακλής καί η οικογένειά του φθάνουν στόν ποταμό Εύηνο καί συναντούν
τόν Κένταυρο Νέσσο ό οποίος διαβίβαζε επί πληρωμή τούς διαβάτες.
Επεί δέ πορευόμενος ήλθε πρός τόν Εύηνον ποταμόν,
κατέλλαβε Νέσσον τόν Κένταυρον μισθού διαβιβάζοντα τόν ποταμόν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 3

Ο Νέσσος διαβιβάζει τήν Δηιάνειρα καί προσπαθεί νά τήν βιάση.
Ούτος δέ πρώτην διαβιβάσας τήν Δηιάνειραν,
καί διά τό κάλλος ερασθείς, επεχείρησε βιάσασθαι ταύτην.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 4

Η Δηιάνειρα καλεί σέ βοήθεια τόν Ηρακλή ο οποίος τοξεύει τόν Νέσσο
καί τόν πληγώνει θανάσιμα.
Καθώς ο Νέσσος ξεψυχά αφήνει ερωτική συνταγή στήν Δηιάνειρα,
μέ τήν οποία ο Ηρακλής δέν θά θελήση νά πλησιάσει άλλη γυναίκα.
Επιβοωμένης δ' αυτής τόν άνδρα,
ο μέν Ηρακλής ετόξευσε τόν Κένταυρον, ο δέ Νέσσος μεταξύ μισγόμενος,
καί διά τήν οξύτητα της πληγής ευθύς αποθνήσκων,
έφησε τη Δηιανείρα δώσειν φίλτρον,
όπως μηδεμία των άλλων γυναικών Ηρακλής θελήση πλησιάσαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 4

Ο Νέσσος ξεψυχά αφού είπε παρεκάλεσε τήν Δηιάνειρα νά μαζέψει τό σπέρμα του
νά τό προσμίξει μέ λάδι καί μέ τό αίμα του πού έσταζε από τήν αιχμή τού
θανατηφόρου βέλους καί νά αλείψη μ'αυτό τόν χιτώνα τού Ηρακλή.
Παρεκελεύσατο ούν λαβούσαν τόν εξ αυτού πεσόντα γόνον,
καί τούτω προσμίξασα έλαιον καί τό από της ακίδος αποστάζον αίμα,
χρίσαι τόν χιτώνα του Ηρακλέους.
Ούτος μέν ούν ταύτην τήν υποθήκην δούς τη Δηιάνειρα παραχρήμα εξέπνευσεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 5

Η Δηιάνειρα συλλέγει τό σπέρμα τού Νέσσου σέ δοχείο βουτά σ'αυτό
τό θανατηφόρο ματωμένο βέλος καί τό κρατά κρυφό από τόν Ηρακλή.
Η δέ κατά τήν γενομένην υπό τού Νέσσου παραγγελίαν
εις άγγος αναλαβούσα τόν γόνον, καί τήν ακίδα βάψασα,
λάθρα τού Ηρακλέους εφύλαττεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 5

Ο Ηρακλής έρχεται στόν Κήυκα τόν βασιλέα της Τραχίνας καί κατοικεί
εκεί μαζί μέ τούς αφοσιωμένους σέ όλες τίς εκστρατείες του Αρκάδες.
Ο δέ διαβάς τόν ποταμόν κατήντησε πρός Κήυκα τόν της Τραχίνος βασιλέα,
καί μετά τούτου κατώκησεν, έχων τούς αεί συστρατεύοντας των Αρκάδων.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 36, στίχοι 5

Ο Ηρακλής μαζί μέ τούς Μηλιείς εκστρατεύει κατά τού Φύλα βασιλέα τών Δρυόπων ο οποίος παρουσία ανθρώπων ασέβησε στό ιερό τών Δελφών.
Τιμώρησε τόν ιερόσυλο Φύλα εκτόπισε τούς Δρύοπες καί παρέδωσε τήν χώρα στούς Μηλιείς.
Μετά δέ ταύτα Φύλαντος του Δρυόπων βασιλέως δόξαντος εις τό εν Δελφοίς ιερόν παρανομηκέναι,
στρατεύσας μετά Μηλιέων τόν τε βασιλέα των Δρυόπων ανείλε
καί τούς άλλους εκ της χώρας εξαναστήσας Μηλιεύσι παρέδωκε τήν χώραν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 37, στίχοι 1

Μετά τήν απομάκρυνση τών Δρυόπων ξεσπά πόλεμος ανάμεσα στούς
Δωριείς πού κατοικούσαν στήν Εστιαιώτις μέ βασιλέα τόν Αιγίμιο καί τούς
Λαπίθες πού κατοικούσαν στόν Ολυμπο μέ βασιλέα τόν Κόρωνο τόν Καινέω.
Οι Δωριείς λιγότεροι αριθμητικά από τούς Λαπίθες πείθουν τόν Ηρακλή νά
συστρατευτεί μαζί τους μέ αντάλλαγμα τό έν τρίτο τής χώρας καί τήν βασιλεία τους.
Μετά δέ τήν Δρυόπων ανάστασιν,
πολέμου συνεστώτος τοις Δωριεύσι τοις τήν Εστιαιώτιν καλουμένην οίκουσιν, ών εβασίλευεν Αιγίμιος, καί τοις Λαπίθαις τοις περί τόν Ολυμπον ιδρυμένοις, ών εδυνάστευε Κόρωνος ο Καινέως, υπαρχόντων δέ των Λαπίθων πολύ ταις δυνάμεσιν, οι Δωριείς κατέφυγον επί τόν Ηρακλέα,
καί σύμμαχον αυτόν εκάλεσαν επί τρίτω μέρει της Δωρίδος χώρας καί της βασιλείας.
Πείσαντες δέ κοινή τήν επί τούς Λαπίθας στρατείαν εποιήσαντο.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 37, στίχοι 3

Ο Ηρακλής παραδίδει τό έν τρίτο τής χώρας στόν Αιγίμιο
μέ τήν υποθήκη νά αποδωθεί στούς απογόνους του.
,....Αιγιμίω μέν τό επιβάλλον της χώρας τρίτον μέρος περέθετο
καί παρεκελεύσατο φυλλάτειν τοις απ' αυτού.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 37, στίχοι 4

Ο Ηρακλής αποκτά από τήν Δηιάνειρα δύο υιούς τούς Γληνέα καί Οδίτη.
Ετέκνωσε δέ καί εκ τής Δηιανείρας νεωτέρους τού Υλλου υιούς δύο,
Γληνέα καί Οδίτην.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 37, στίχοι 1

Ο Ηρακλής από τό ακρωτήριο Κηναίο τής Ευβοίας γιά νά τελέση θυσία στέλνει τόν Λίχα τόν υπηρέτη στήν Τραχίνα νά παραλάβει από τήν Δηιάνειρα τό ιμάτιο καί τόν χιτώνα του πού συνήθιζε νά φέρει κατά τίς θυσίες.
Ενταύθα δέ θυσίαν επιτελών απέστειλε Λίχαν τόν υπηρέτην εις Τραχίνα πρός τήν γυναίκα Δηιάνειραν. Τούτω δέ προσταγμένον ήν αιτήσαι χιτώνα καί ιμάτιον, οίς ειώθει χρήσθαι πρός τάς θυσίας.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 1

Η Δηιάνειρα πληροφορείται από τόν Λίχα τήν αγάπη τού Ηρακλή γιά τήν Ιόλη και χρησιμοποιεί στόν χιτώνα τό φίλτρο θανάτου πού τής είχε αφήσει ό Κένταυρος Νέσσος.
Η δέ Δηιάνειρα πυθομένη τού Λίχα τήν πρός Ιόλην φιλοστοργίαν καί βουλομένη πλέον εαυτήν αγαπάσθαι, τόν χιτώνα έχρισε τω παρά τού Κενταύρου δεδομένω πρός απώλειαν φίλτρω.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 1

Ο Ηρακλής παραλαμβάνει καί φορά τόν χιτώνα από τόν ανυποψίαστο Λίχα.
Λόγω τής θερμοκρασίας τού σώματος ό τοξικός ιός από τό αίμα τής Υδρας πού ήσανποτισμένα τά βέλη τού Ηρακλή αρχίζει νά ενε ργεί μέ αποτέλεσμα νά διαβρώνει τίς σάρκες του.
Ο Ηρακλής από τούς φρικτούς πόνους σκοτώνει τόν Λίχα διαλύει τόν στρατό
καί επιστρέφει στήν Τραχίνα.
Ο μέν ούν Λίχας αγνοών περί τούτων απήνεγκε τήν εσθήτα πρός τήν θυσίαν.
Ο δ' Ηρακλής ενδύς τόν κεχριμένον χιτώνα, καί κατ' ολίγον της τού
σηπτικού φαρμάκου δυνάμεως ενεργούσης, περιέπεσε συμφορά τη μεγίστη.
Της γάρ ακίδος τόν εκ της εχίδνης ιόν ανειληφυίας,
καί διά τούτο του χιτώνος διά τήν θερμασίαν τήν σάρκα του σώματος λυμαινομένου, περιαλγής γενόμενος ο Ηρακλής τόν μέν διακονήσαντα Λίχαν απέκτεινε, τό δέ στρατόπεδον απολύσας επανήλθεν εις τήν Τραχίνα.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 2

Η Δηιάνειρα έξεπλάγειν όταν είδε τήν συμφορά πού προκάλεσε στόν Ηρακλή.
Μή αντέχωντας τήν αμαρτία της πράξης της αυτοκτόνησε διά απαγχονισμού.
,....Δηιάνειρα δέ τό μέγεθος της Ηρακλέους συμφοράς καταπεπληγμένη,
καί συνειδυία εαυτή τήν αμαρτίαν, αγχόνη τόν βίον κατέστρεψεν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 3

Ο Ηρακλής απελπισμένος στέλνει εκ μέρους του τόν Λικύμνιο καί τόν Ιόλαο
στούς Δελφούς γιά νά ζητήσουν χρησμό από τόν Απόλλωνα σχετικά μέ τό τί γενέσθαι.
Ο θεός προστάζει νά μεταφερθεί ό Ηρακλής μέ τήν πολεμική του εξάρτηση
στήν Οίτη καί νά στήσουν δίπλα του μεγάλη πυρά. Τά υπόλοιπα θά τά αναλάβει ό Ζεύς.
Αεί δέ μάλλον τη νόσω βαρυνόμενος αυτός μέν απέστειλεν εις Δελφούς Λικύμνιον καί Ιόλαον
επερωτήσοντας τόν Απόλλωνα τί χρή περί της νόσου πράττειν,....
Ο δέ θεός έχρησε κομιθήναι τόν Ηρακλέα μετά τής πολεμικής διασκευής είς τήν Οίτην,
κατασκευάσαι δέ πλησίον αυτού πυρά ευμεγέθη.
Περί δέ των λοιπών έφησε Διί μελήσειν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 3-4

Ο Ιόλαος εκτελεί τά περί τής προετοιμασίας καί παρακολουθεί από μακρόθεν.
Ο Ηρακλής απελπισμένος ανεβαίνει στήν πυρά καί παρακαλεί όποιον πλησίαζε νά τήν ανάψει.
Ολοι αρνήθηκαν εκτός τού Φιλοκτήτη ό οποίος καί έλαβε τά τόξα τού Ηρακλή.
Των δέ περί τόν Ιόλαον ποιησάντων τά προστεταγμένα καί εκ διαστήματος αποθεωρούντων τό αποβησόμενον, ο μέν Ηρακλής απογνούς τά καθ' εαυτόν,
καί παρελθών είς τήν πυράν, παρεκάλει τόν αεί προσιόντα υφάψαι τήν πυράν.
Ουδενός δέ τολμώντος υπακούσαι μόνος Φιλοκτήτης επείσθη.
λαβών δέ τήν υπουργίας χάριν τήν των τόξων δωρεάν ήψε τήν πυράν.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 4

Αμέσως κεραυνοί έπεσαν από τόν ουρανό καί ή πυρά κατεφλέχθη.
Στίς στάχτες δέν βρέθηκε ούτε δείγμα τών οστών τού Ηρακλή.
Αυτό επιβεβαίωσε τούς χρησμούς ότι ό Ηρακλής ως άνθρωπος
ήταν προορισμένος νά μεταφερθεί στήν χορεία τών θεών.
....ελθόντες επί τήν οστολογίαν, καί μηδέν όλως οστούν ευρόντες,
υπέλαβον τόν Ηρακλέα τοις χρησμοίς ακολούθως εξ ανθρώπων εις θεούς μεθεστάσθαι.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, βιβλίο 4, κεφάλαιο 38, στίχοι 5

«Ω ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή μονάχα επιδίωκε ό,τι μπορείς να κατορθώσεις»

Υ.Γ. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο ΠΛΩΤΙΝΟ, ο οποίος θέλησε και κατέθεσε κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Ηρακλή και στην ουσία "με πρόλαβε".

Από την Βικιπαίδεια

Οι Ολύμπιοι θεοί, ενώ ήταν πλασμένοι από τους αρχαίους Έλληνες με ανθρώπινη μορφή και ανθρώπινο σώμα, διακρίνονταν για την εξαιρετική τους ομορφιά. Τα μαλλιά και το πρόσωπό τους ακτινοβολούσαν και η μορφή τους μπορούσε να μαγέψει και να γαληνέψει και τα πιο άγρια θηρία της φύσης. Τα σώματά τους ήταν αρμονικά πλασμένα με τις τελειότερες αναλογίες.

Όμως ανάμεσά τους ζούσε και ένας θεός που εκτός από την ακατανίκητη δύναμή του και την αθανασία του, δεν έμοιαζε καθόλου με τους υπόλοιπους.

Αυτός ήταν ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας, που η ασχήμια του πολλές φορές προκαλούσε τα γέλια και τις κοροϊδίες των υπόλοιπων θεών, πράγμα που τον πίκραινε πάρα πολύ.

Ο Ήφαιστος παρουσιαζόταν με παχιά και μακριά γενειάδα. Ήταν πολύ μαυριδερός στο πρόσωπο, με χοντρά και άσχημα χαρακτηριστικά. Επιπλέον, ήταν είχε δασύτριχο στήθος και τα μπράτσα του ήταν τεράστια από τη συνεχή δουλειά στο εργαστήρι του.

Επίσης ήταν κουτσός.

Ο Ήφαιστος ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Μάλιστα, λένε, ότι η Ήρα τον γέννησε πριν γίνει ακόμη νόμιμη σύζυγος του Δία, από τις ερωτικές σχέσεις που είχε μαζί του. αλλοι μυθογράφοι μας διηγούνται ότι η Ήρα γέννησε τον Ήφαιστο χωρίς να μεσολαβήσει αρσενικό στοιχείο, όπως ακριβώς είχε γεννήσει τα πρωτότοκα παιδιά της η Γαία. Η θεά τον γέννησε στη Λήμνο και μετά τον εμπιστεύτηκε σ' ένα Νάξιο σιδηρουργό, τον Κηδαλίωνα, που έμαθε στο νέο θεό να σφυρηλατεί και να δουλεύει τα μέταλλα.

Σχετικά με τα πρώτα χρόνια της ζωής του και την αναπηρία που αντιμετώπιζε στο πόδι του, δίνονται πολλές και ποικίλες εξηγήσεις.

Μια παράδοση μας αναφέρει ότι η Ήρα μόλις γέννησε τον Ήφαιστο πάνω στον Όλυμπο, ζήτησε να δει το μωρό της. Μόλις όμως αντίκρισε το κουτσό και μαυριδερό βρέφος που της παρουσίασαν έγινε έξω φρενών. Πώς ήταν δυνατόν να γεννήσει αυτή, μια πανέμορφη θεά, ένα τόσο άσχημο μωρό; Σκέφτηκε ότι δε θα μπορούσε με κανένα τρόπο ν' αντιμετωπίσει τις κοροϊδίες των υπόλοιπων θεών και τα ειρωνικά τους γέλια. Έτσι λοιπόν άρπαξε μανιασμένη το μωρό και το πέταξε από τον Όλυμπο. Ο Ήφαιστος κατέληξε στον Ωκεανό. Εκεί τον βρήκαν και τον περιμάζεψαν η Θέτιδα και η Ευρυνόμη. Ο Ήφαιστος πέρασε μαζί τους τα εννιά πρώτα χρόνια της ζωής του, σε μια θαλάσσια σπηλιά, το παλάτι του Νηρέα. Με τα κοράλλια και τα μαργαριτάρια ο Ήφαιστος έφτιαχνε θαυμαστά κοσμήματα στις θεές που τον προστάτευαν. Έτσι τους έδειχνε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του.

Ένας άλλος μύθος διηγείται ότι ο Ήφαιστος έπαθε το ατυχές γεγονός σε μεγαλύτερη ηλικία. Ήταν μια μέρα, όπως πολλές άλλες, που το θεϊκό ζευγάρι ο Δίας και η Ήρα μάλωναν.

Οι φωνές της πρώτης θεάς αντηχούσαν σ' ολόκληρο τον Όλυμπο και προκαλούσαν τα σχόλια των υπολοίπων. Δεν μπορούσε να διανοηθεί πώς κατάφερε ο σύζυγός της, παρόλες τις δικές της προσπάθειες να τον παρακολουθεί συνέχεια, να συνάψει ερωτικές σχέσεις με μια θνητή, την Αλκμήνη. Το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι απέκτησε μαζί της κι ένα γιο, τον Ηρακλή.

Ο Ήφαιστος σ' αυτόν τον καβγά πήρε το μέρος της μητέρας του. Ο πατέρας του τότε, θολωμένος καθώς ήταν από την οργή του, άρπαξε τον άσχημο γιο του, που ποτέ δεν τον συμπάθησε πραγματικά, και τον πέταξε μ' όλη του τη δύναμη κάτω από τον Όλυμπο. Ο Ήφαιστος μια ολόκληρη μέρα στροβιλιζόταν στην ατμόσφαιρα και τελικά κατέληξε με ορμή πάνω στη Λήμνο. Το σώμα του βρόντηξε σε κάποια βράχια του νησιού και από τότε ο Ήφαιστος κουτσάθηκε για όλη του τη ζωή.

πηγή: mythologia.8m.com

...συνεχίζεται

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Οι γονείς του δεν τον αντιμετώπισαν ποτέ ως ίσο με τα υπόλοιπα παιδιά τους. Ο Ήφαιστος ήταν καλόκαρδος και υπομονετικός.

Η συμπεριφορά του προς τη μητέρα του παρουσιάζεται με δυο διαφορετικές μορφές. Στην Ιλιάδα, σε δυο διαφορετικές περιπτώσεις, παρακολουθούμε μια ιδανική σχέση αγάπης μεταξύ μητέρας και γιου.

Στη μια περίπτωση η Ήρα παρακαλεί τον Ήφαιστο να βοηθήσει τον Αχιλλέα στη μονομαχία του με τον ποταμό Σκάμανδρο. Είναι μάλιστα μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου παρακολουθούμε το θεό σ' όλο του το μεγαλείο. Σκορπίζει σ' ολόκληρο το στρατόπεδο τις φλόγες του και καίγονται έτσι όλα τα νεκρά σώματα των πολεμιστών. Η πύρινη φλόγα στη συνέχεια κατατρώγει λαίμαργα τεράστιες εκτάσεις δάσους και αμέσως κάνει την τελική της επίθεση. Χυμάει ορμητικά πάνω στον ποταμό. Ο Σκάμανδρος παρόλη την υγρή του μορφή δεν μπορεί ν' αντισταθεί στην πύρινη λαίλαπα. Τα νερά του αρχίζουν να βράζουν και να εξατμίζονται, η κοίτη του να ξεραίνεται και με σπαρακτικά λόγια ζητά το έλεος του θεού.

Στη δεύτερη περίπτωση παρακολουθούμε τον Ήφαιστο να παρηγορεί τη μητέρα του με τα πιο γλυκά λόγια, μετά από έναν τρομερό καβγά της με τον Δία. Την παρακαλεί να δείξει κατανόηση και να τον καλοπιάσει με όμορφες κουβέντες.

Αντίθετα, υπάρχει ένας αστείος μύθος που δείχνει τον Ήφαιστο να εκδικείται τη μητέρα του για την αρχική της συμπεριφορά απέναντί του. Μια φορά που η Ήρα είχε τη γιορτή της και γινόταν μεγάλο γλέντι πάνω στον Όλυμπο, ο Ήφαιστος της χάρισε έναν ολόχρυσο θρόνο. Δυο ολόκληρους μήνες έβαλε όλη του την τέχνη για να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Σκάλισε επάνω εικόνες και παραστάσεις από τα γλέντια των θεών και από την καθημερινή τους ζωή. Η Ήρα πραγματικά ενθουσιάστηκε από το δώρο του γιου της και το δοκίμασε αμέσως. Κάθισε αρκετή ώρα καμαρώνοντας και συζητώντας με τους υπόλοιπους θεούς. Όταν όμως θέλησε να σηκωθεί, ανακάλυψε με μεγάλη έκπληξη ότι αυτό της ήταν αδύνατο. Ο Ήφαιστος είχε τοποθετήσει αόρατα δεσμά που την εμπόδιζαν να απομακρυνθεί από το θρόνο.
Η Ήρα ζητούσε να τη συγχωρέσει και με κλάματα τον παρακαλούσε να λύσει τα αόρατα δεσμά. Όλοι οι θεοί πήραν το μέρος της και άρχισαν να μαλώνουν τον Ήφαιστο. Ο Αρης, ο θεός του πολέμου, που ήταν και αυτός γιος της Ήρας, θύμωσε πάρα πολύ. Όρμησε στον Ήφαιστο για να τον πείσει με τη βία, όμως ο αδερφός του είχε κιόλας αρπάξει έναν αναμμένο δαυλό και τον είχε εκσφενδονίσει εναντίον του. Ο Αρης φοβήθηκε πολύ και κούρνιασε ανάμεσα στις θεές. Κατόπιν ο Ήφαιστος αποχώρησε για τη Λήμνο, που ήταν το αγαπημένο του νησί, αφήνοντας σύξυλους τους υπόλοιπους θεούς που με το ζόρι συγκρατούσαν τα γέλια τους βλέποντας την Ήρα σ' αυτή την κωμική κατάσταση.

Ο Διόνυσος, αγαπημένος φίλος του Ήφαιστου, ανέλαβε να σώσει την κατάσταση. Πήγε αμέσως στη Λήμνο, στο εργαστήρι του θεού, και τον πέτυχε την ώρα του δείπνου. Κάθισε μαζί του για φαγητό και έστειλε ένα Σάτυρο να του φέρει κρασί από τα αμπέλια του.

Έτσι κατάφερε να μεθύσει τον Ήφαιστο και τον έπεισε να γυρίσει μαζί του στον Όλυμπο και να λύσει την Ήρα από τα δεσμά της.
Ο Δίας του υποσχέθηκε ότι θα πραγματοποιούσε οποιαδήποτε χάρη του ζητούσε.

Ο Ήφαιστος έλυσε την Ήρα και αμέσως ζήτησε για γυναίκα του την Αφροδίτη. Όλοι οι θεοί σάστισαν• ο πιο άσχημος να παντρευτεί τη θεά της ομορφιάς! Ο Δίας όμως δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, γιατί είχε δώσει όρκο. Το πρόσωπο της Αφροδίτης σκοτείνιασε, δεν μπορούσε όμως ν' αντισταθεί στη θέληση του πατέρα της. Γι' αυτό άπλωσε το χέρι της στον Ήφαιστο. Βέβαια, η θεά της ομορφιάς δεν ήταν και η πιο πιστή σύζυγος.

Η Αφροδίτη βέβαια δεν άντεξε για πολύ να μείνει πιστή στον άντρα της. Πολύ σύντομα σαγηνεύτηκε από την ομορφιά και την τέλεια σωματική διάπλαση του θεού του πολέμου Αρη και έγινε ερωμένη του.

Ο Ήλιος που παρακολουθεί τα πάντα πάνω από το άρμα του, όταν είδε κάποια φορά τον Αρη και την Αφροδίτη να πλαγιάζουν πάνω στο κρεβάτι του Ήφαιστου μέσα στο ίδιο του το παλάτι, έτρεξε και του το φανέρωσε.

Τότε ο θεός ζήτησε από τον Ήλιο να μη φανερώσει σε κανέναν άλλο το μυστικό και σκαρφίστηκε ένα σχέδιο. Απλωσε πάνω στο κρεβάτι του ένα αόρατο δίχτυ. Έτσι την επόμενη φορά που συναντήθηκαν οι δυο εραστές και πλάγιασαν στο κρεβάτι, μπλέχτηκαν μέσα στο δίχτυ. Απεγνωσμένα προσπαθούσαν να ελευθερωθούν.

Μάταια όμως, όσο περισσότερο προσπαθούσαν, τόσο περισσότερο μπλέκονταν. Ο Ήφαιστος μόλις γύρισε στο παλάτι του βρήκε τους παράνομους συντρόφους γυμνούς και ακινητοποιημένους πάνω στο κρεβάτι. Αυτοί ντροπιασμένοι δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν.

Γεμάτος οργή ο Ήφαιστος τα έβαλε με τον Αρη, που αν και ήταν αδερφός του δε δίστασε να τον προδώσει, αλλά και με τη γυναίκα του, που δεν εκτιμούσε καθόλου την αγάπη και τη φροντίδα που της έδειχνε. Για να πάρει την εκδίκησή του φώναξε τον Δία και τους υπόλοιπους θεούς και τους έδειξε τους αδιάντροπους εραστές που ήταν ακόμη μπλεγμένοι στα μαγικά δίχτυα. Οι θεοί όλοι κατηγορούσαν την άπιστη σύζυγο και τον άκαρδο αδερφό και τους έβριζαν για το αμάρτημά τους. Μόνο έτσι ξεθύμανε η οργή του Ήφαιστου και τους ελευθέρωσε.

Ο Ήφαιστος κατασκεύασε όλα τα επιβλητικά παλάτια του Ολύμπου και χάρισε στους θεούς δώρα ανεκτίμητης αξίας. Στον Δία δώρισε την αιγίδα και το σκήπτρο, στη Δήμητρα το δρεπάνι και στον Απόλλωνα και την Αρτεμη τα βέλη τους.

Στον Ήλιο χάρισε το λαμπρό άρμα του με το οποίο διέσχιζε αδιάκοπα τον ουρανό και στον Διόνυσο ένα ολόχρυσο κύπελλο. Στη φιλάρεσκη Αφροδίτη, τη γυναίκα του, χάρισε εξαιρετικά περιδέραια και άλλα κοσμήματα από πολύτιμα πετράδια, όπως επίσης και ένα μαλαματένιο καθρεφτάκι που δεν το αποχωριζόταν ποτέ.

Δική του έμπνευση ήταν και οι μαγικοί τρίποδες που χάρισε στους θεούς. Όταν συγκεντρώνονταν για να πάρουν μια σοβαρή απόφαση, οι τρίποδες αυτομάτως έπαιρναν θέση πίσω από κάθε θεό. Μόλις τελείωνε η συνεδρίαση, αμέσως ο κάθε τρίποδας πήγαινε στο παλάτι του κατόχου του.

Τέλος.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Αφροδίτη - Η θεά της Ομορφιάς
Η ωραιότερη από τις θεές του Ολύμπου .

Η γέννησή της .

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία , υπάρχουν πολλές εκδοχές για τη γέννηση της Αφροδίτης . Ο δεύτερος ομηρικός ύμνος αναφέρει πως η Αφροδίτη γεννήθηκε στην Κύπρο , « όπου η υγρή πνοή του Ζέφυρου την έσπρωξε πάνω στο λευκό αφρό , ανάμεσα στα κύματα της πολύφλοισβης θάλασσας » . Οι Ώρες τη δέχθηκαν με χαρά , της σκούπισαν την αρμύρα , την έντυσαν με χρυσάφι αστραφτερό , στόλισαν το λαιμό της με περιδέραια και την πήγαν στον Όλυμπο .

Ο Όμηρος αναφέρει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διώνης . Έτσι την είχε παραστήσει και ο Φειδίας στο αέτωμα του Παρθενώνος , ακουμπισμένη , στα γόνατα της Διώνης . Ο Ησίοδος όμως , που βάζει στους μύθους του κοσμογονικό νόημα , θέλει τη θεά προγενέστερη , ακόμη και από τον Δία και από την Ήρα , και ωστόσο νέα , πιο νέα απ΄ όλους , στο αθάνατο δροσερό της κάλλος . Είναι κόρη του Ουρανού και της Θάλασσας , γέννημα του αφρού . Κάποια αυγή , γράφει ο Ησίοδος , μες από τον αφρό . ανυψώθηκαν δύο κατάλευκα χέρια κι ένα εξαίσιο πρόσωπο : Μία θεά είχε γεννηθεί ! Θεοί και άνθρωποι την ονόμασαν Αφροδίτη , ως αφρογέννητη , Κυθέρεια ( γιατί οι άνεμοι την πλησίασαν πρώτα στα Κύθηρα , επάνω σε ένα κοχύλι , ολάχοιχτο σα λουλούδι ) και Κύπρη , γιατί στις ακτές της Κύπρου πρωτοπάτησε και ο πρώτος ναός που της έκτισαν ήταν στην Πάφο ( γι΄ αυτό ονομάσθηκε και Παφία ) . Όπου πατούσε , φύτρωνε χλόη και η γη στολιζόταν με λουλούδια κάθε λογής .

Η ζωή και οι περιπέτειές της .

Η Αφροδίτη σκορπούσε σε αθάνατους και θνητούς τον ανίκητο πόθο της αγάπης και όλους τους έσερνε σκλάβους στη γοητεία της . Μόνο τρεις θεές του Ολύμπου έμειναν άτρωτες από τα δώρα της : η Αθηνά , η Εστία και η ʼρτεμις .

Η Αφροδίτη , που προστατεύει το γάμο μαζί με την Ήρα , παρουσιάζεται πότε σύζυγος του Ηφαίστου και πότε του ʼρη . Με τον ʼρη , έχει γεννήσει τον Έρωτα και την Αρμονία , που την πάντρεψε με τον Κάδμο . Ο Έρωτας , ο μικρός φτερωτός θεός , και ο Ίμερος ( που σημαίνει Πόθος ) συνοδεύουν παντού τη θεά της αγάπης .

Πολεμικές ιδιότητες δεν έχει η θεά αυτή της οικογενειακής ευτυχίας , και ας παρασύρεται κάποτε από τον ʼρη στη μάχη , όπως αναφέρει ο Όμηρος στην « Ιλιάδα » . Και όμως , όταν φυσήξει δριμύ στις καρδιές των ανθρώπων το πνεύμα της , η Αφροδίτη ξεσηκώνει πολέμους και θύελλες . Ο Τρωικός πόλεμος είναι έργο της . Για να της χαρίσει ο Πάρις το μήλο της Έριδος , του υπόσχεται την Ελένη , την πιο ωραία γυναίκα της γης , την αιτία της τρωικής εκστρατείας . Φλογίζει τη Μήδεια για τον αρχηγό των Αργοναυτών τον Ιάσονα , που τον βοηθά να κερδίσει το τρόπαιο ( το χρυσόμαλλο δέρμα ) . Το ίδιο βοήθησε , με τα τρία χρυσά της μήλα , τον Μελανίωνα να κερδίσει στο δρόμο την Αταλάντη . Όλες οι αγνές χαρές της ζωής , της αγάπης , του γάμου , οφείλονται στη θεά Αφροδίτη , αλλά και όλα τα βίαια πάθη , που φθάνουν συχνά και έως το έγκλημα . Και η ίδια όμως η Αφροδίτη δοκίμασε κάποτε τα πικρά βέλη του φτερωτού γιου της . Ο ʼδωνις ήταν ο ωραιότερος έφηβος της γης και η θεά γοητεύθηκε από το κάλλος του . Και όταν τον έχασε , το θρηνούσε απαρηγόρητα .

Η λατρεία της .

Η θεά Αφροδίτη , που η λατρεία της φαίνεται πως ήλθε από τη Φοινίκη ( πολλοί την ταυτίζουν με την Αστάρτη ) , διαμορφώθηκε σε καθαρά ελληνική φωτεινή θεά . Είναι η αυγή , που γεννιέται ανάμεσα ουρανού και πόντου , είναι η άνοιξη , η μυριόχαρη , που σκορπίζει τον πόθο , είναι η βλάστηση . Με άλλα λόγια , είναι η ζωική γονιμότητα , η πηγή της δημιουργίας , η χαρά της ζωής , η γλυκολαλούσα , η ομορφιά που κεντρίζει και δικαιώνει την ύπαρξη τη γεμάτη θλίψη για τους θνητούς .

Η λατρεία της ήταν πανελλήνια . Πλήθος βωμοί και ναοί είχαν ιδρυθεί για τη χάρη της , και πλήθος αγάλματα , παραστάσεις , εικόνες , την απεικόνισαν σε όλες τις εκφράσεις του μύθου της . Κνιδία από τή σμίλη του Πραξιτέλη , αναδυομένη από το χρωστήρα του Απελλή , Αφροδίτη της Μήλου , σε όλη την πλαστική , τη μεγαλόπρεπη ομορφιά της ( το άγαλμά της αυτό βρίσκεται σήμερα στου Μουσείο του Λούβρου , στο Παρίσι ) . ¨Ηταν η πιο αξιαγάπητη , η πιο πρόσχαρη και η πιο προικισμένη θεότης του αρχαίου ελληνικού μύθου .

Υ.Γ. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τα αγαπητά μέλη που παρέθεσαν κάποιον/ους μύθο/ους.
Αν επιθυμούν (τόσο εκείνοι όσο κι άλλοι φίλοι) να συμβάλλουν με την παράθεση περαιτέρω μύθων, είναι ευπρόσδεκτοι.

In anticipation of my resurrection...

Η Εκάτη, θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερία. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στην γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε διάκονος της Περσεφόνης και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνεια μυστήρια.

Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας 2 πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσίς.

Λατρευόταν στη Θράκη και στα παράλια της Μικράς Ασίας. Πίστευαν ότι στέλνει φαντάσματα τη μέρα και τη νύχτα.
Οι αρχαίοι πίστευαν ότι συχνάει στα τρίστρατα και εκεί πρόσφεραν συνήθως φαγητά και θυσίαζαν συνήθως σκύλους.

Στην μεγάλη συντροφιά από φίλες και βοηθούς της Αφροδίτης, ανάμεσα στην Τύχη, την Υγεία, την Αρμονία, την Ευδαιμονία και τις Χάριτες, μάλιστα για μερικούς και η ίδια ήταν μια από αυτές, πίστευαν ότι βρισκόταν πάντα και η Πειθώ.
Οι υπηρεσίες που η Πειθώ συνήθως προσέφερε στην Αφροδίτη, ήταν κυρίως να πείθει τα κορίτσια με τα θελκτικά λόγια της να κατανικήσουν τους δισταγμούς τους και να αφεθούν στην ερωτική ένωση.
Η Πειθώ ήταν ολότελα διαφορετική από την Βία και την Ανάγκη και πίστευαν πως ήταν αδελφή της Τύχης και της Ευνομίας και μητέρα της Υγείας από την ένωσή της με τον Ερωτα.
Επειδή όμως καμιά φορά με τα πειστικά της λόγια γινόταν και αιτία συμφοράς για τους ανθρώπους, όπως στην περίπτωση του Ιάσονα και της Μηδειας, ή του Πάρι και της Ελένης, ο Αισχύλος την ονόμαζε κόρη της Ατης, δηλαδή της Συμφοράς.
Οστόσο τα πειστικά λόγια της Πειθούς έφερναν αποτέλεσμα όχι μόνον στον έρωτα, αλλά και στον γάμο και στην απονομή της δικαιοσύνης και στις δημόσιες και στις ιδιωτικές σχέσεις των ανθρώπων και βοηθούσαν πολύ στο να διατηρείται στον κόσμο η ηθική τάξη γενικά.
Γι' αυτό και οι προϊστορικές λατρείες και οι μύθοι που παρουσιάζουν την Πειθώ ως κόρη του Ωκεανού και γυναίκα του Φόρωνα, κάνουν πιο καλά γνωστή την αρχική φυσιογνωμία της θεάς, με έργο της να πείθει γενικά και όχι μόνον στον έρωτα.
Ως κόρη του Ωκεανού, που σύμφωνα με ορισμένους κοσμογονικούς μύθους, είναι ο πρώτος θεός και πατέρας όλων των όντων του κόσμου, η Πειθώ ανήκε σ' εκείνες τις Ωκεανίδες που επέβλεπαν την τάξη του κόσμου.
Ως γυναίκα του Φορωνέα πάλι, που κατά τον ανθρωπογονικό μύθο του Αργούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος και ο πρώτος θνητός βασιλιάς, η Πειθώ βοήθησε τον άντρα της να χτίσει τις πρώτες πολιτείες και να κάνει νόμους και δικαστήρια για να λύνουν τις διαφορές των οι άνθρωποι και να ζουν ειρηνικά.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr